Ασφαλιστικό: Από τη «φούσκα» στην τραγωδία - ΤΟΥ ΣΠΥΡΟΥ ΣΟΥΡΜΕΛΙΔΗ

Ασφαλιστικό: Από τη «φούσκα» στην τραγωδία

ΤΟΥ ΣΠΥΡΟΥ ΣΟΥΡΜΕΛΙΔΗ
Έντρομη η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ, όπως και ο κομματικός μηχανισμός, πρωτίστως οι συνδικαλιστές, βλέπουν την κυβέρνηση να διαλύει ό,τι στήθηκε τη δεκαετία του ’80.

Mε παρωχημένες ιδέες, η κυβέρνηση διαλύει κάθε έννοια κοινωνικού κράτους, καταργώντας πρωτίστως τις καλές (θεμελιακές) διατάξεις του ασφαλιστικού μας συστήματος. Η σημερινή κυβέρνηση δυστυχώς ΔΕΝ έχει άποψη για το ποιο μπορεί και πρέπει να είναι το ΝΕΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ, στη θέση της «φούσκας» που δημιουργήθηκε (κυρίως από το ΠΑΣΟΚ) στις δεκαετίες του ’80 και του ’90.

Η κυβέρνηση κραδαίνοντας –όσο ακόμα μπορεί– τον κίνδυνο της χρεοκοπίας και του ΔΝΤ, διαλύει το βασικό ιστό του Συνταξιοδοτικού όπως και του κλάδου Υγείας. Το τραγικότερο όμως είναι ότι ΔΕΝ έχει κατά νου κάποιο άλλο σύστημα. Οι προτάσεις του ΔΝΤ που εφαρμόστηκαν στη Χιλή και στη Νότια Αμερική το 1985 και τις οποίες ανανέωνε ο διαχρονικός και διακομματικός σύμβουλος των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ Πλάτων Τήνιος είναι ο βασικός κορμός σκέψης του Ανδρέα Λοβέρδου και των συμβούλων του, αλλα και συνολικά της κυβέρνησης.

Έντρομη η κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ, οπως και ο κομματικός μηχανισμός, πρωτίστως οι συνδικαλιστές, βλέπουν την κυβέρνηση να διαλύει ό,τι στήθηκε τη δεκαετία του ’80. Οι διαφωνίες τους είναι ισχυρές, η θέση τους όμως είναι ασταθής, αφού δεν μπορούν να πείσουν την ελληνική κοινωνία για τις προθέσεις τους και κυρίως για τις απόψεις τους.

Η ΝΔ ψελλίζει διάφορες αντιρρήσεις, χωρίς και αυτή να έχει να προτείνει ένα ολοκληρωμένο και βιώσιμο ασφαλιστικό σύστημα. Θα περίμενε κανείς από την Αριστερά πιο ολοκληρωμένες θέσεις, αλλα δυστυχώς οι εκπρόσωποί της βρίσκονται μπλεγμένοι ανάμεσα σε ιδεατές καταστάσεις που δεν συνέβησαν ποτέ και στην αδυναμία διαμόρφωσης ολοκληρωμένης πρότασης.

Η συνδικαλιστική ηγεσία (ΑΔΕΔΥ και ΓΣΕΕ) αρχίζει να παίρνει αποστάσεις ακόμα και από αυτά που υποστήριξε τις προηγούμενες δεκαετίες, ακόμα και από τους συμβούλους της, βλέποντας ότι οδηγούμεθα στην τραγωδία.
Μια προαναγγελθείσα τραγωδία

Είχαμε ασφαλιστικό σύστημα; Είχαμε διάφορες διατάξεις, πελατειακού χαρακτήρα, που ονομάσαμε ασφαλιστικό σύστημα. Και μόνο η προσπάθεια αναλυτών, δικηγόρων και δημοσιογράφων, να εξηγήσουν κάθε φορά τις αμέτρητες κατηγορίες συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων δείχνει ότι είχε δημιουργηθεί μία «πυραμίδα» ασφαλιστικών δικαιωμάτων. Άνθρωποι έβγαιναν στη σύνταξη στα 45 και στα 52 με απίστευτα εφάπαξ και μεγάλες συντάξεις. Σήμερα όλοι ομολογούν ότι δεν εφαρμόστηκε καν η 35ετία, αφού ο μέσος όρος εξόδου στη σύνταξη είναι κάπου στα 27 έτη εργασίας. Το ΙΚΑ μόνο είχε 800 κατηγορίες συντάξεων και πάνω από 2.000 κατηγορίες ενσήμων, ένδειξη ότι δεν υπάρχει σύστημα, δηλαδή κάποιες αρχές –20 ή 100– που να ισχύουν για όλους. Ο κλάδος Υγείας ήταν το άντρο της κλοπής και της πελατειακής σπατάλης. Η πολιτική εξουσία διόριζε στις θέσεις διαχειριστών (διευθυντές νοσοκομείων κ.λπ.) πολιτευτές οι οποίοι εκτελούσαν τις εντολές. Το ύψος του χρέους δείχνει, από μόνο του, το μέγεθος της διαχρονικής κλοπής. Η χώρα δεν πέρασε λοιμό ή πανδημία, αλλά πληρώνει σαν να έχει περάσει. Το κόστος μόνο για τα φάρμακα, που τώρα πια ξαφνικά όλοι ανακαλύπτουν, ήταν πάνω από το 3% του ΑΕΠ, ενώ η Άμυνα συνολικά στοιχίζει περίπου το 4% του ΑΕΠ.

Συγχρόνως το Δημόσιο (προϋπολογισμός) πλήρωνε απευθείας τον κλάδο Υγείας για πάνω από 3 εκατ. ανθρώπους (εργαζόμενους και προστατευόμενα μέλη). Το Μητρώο Ασφαλισμένων στο Δημόσιο του 2001 πετάχτηκε στα σκουπίδια από υπουργούς και τον ΟΠΑΔ. Προσθέστε και τις διάφορες γενναιόδωρες επιδοματικές πολιτικές (π.χ. αγρότες) τις οποίες βάπτισαν «ασφαλιστικά δικαιώματα».

Όλ’ αυτά τα ΕΚΡΥΒΑΝ επιμελώς, διαχρονικά, οι κυβερνήσεις. Κρύβουν ακόμα και τον αριθμό των ασφαλισμένων στο Δημόσιο και στις ΔΕΚΟ, κρύβουν το κόστος της ασφάλισης αυτών των ανθρώπων. Αντάλλαξαν ψήφους και πολιτικό χρήμα με ένα δήθεν ασφαλιστικό σύστημα.

Το σύστημα στηρίχτηκε ιδεολογικά σε αναλήθειες: Τριμερής χρηματοδότηση (αν και η τσέπη είναι μία του φορολογούμενου πολίτη), εισφοροδιαφυγή (αν και τα Ταμεία δεν εμφάνιζαν καν ισολογισμούς), συνεχείς αυξήσεις ασφάλιστρου καταγγέλλοντας τους καπιταλιστές (για να καλυφθεί η διαρκής κλοπή), έλλειψη προσωπικού (για να καλυφθεί η πυραμίδα διορισμών και μετατάξεων) και αλλα πολλά.

Το αποτέλεσμα είναι αυτό που σήμερα ΟΛΟΙ ανακαλύπτουν. Δεν υπάρχουν λεφτά για να πληρωθεί η «φούσκα». Η οικονομική και παραγωγική κρίση που μαστίζει την κρίση καθιστά αδύνατη την πληρωμή όλων αυτών των «πυραμιδικών» υποσχέσεων.
Και τώρα τι;

Η ώρα να πληρωθεί η ύβρις έφτασε. Το ψέμα είναι πλέον γνωστό, το ερώτημα όμως είναι τι θα κάνουμε. Η κοινωνία δεν αντέχει (και δεν αξίζει) να πάει από το ένα ψέμα στο άλλο. Η σημερινή κυβέρνηση κρύβει ότι δεν θα έχουμε κοινωνικό κράτος ότι δεν έχει κάποιο σύστημα να δημιουργήσει.

Το σύστημα των περίφημων τριών πυλώνων (προνοιακό επίδομα + ασφαλιστικό δικαίωμα + ιδιωτική ή επικουρική σύνταξη) έχει αποτύχει εδώ και δύο δεκαετίες. Το 1992-1994 ο Κ. Σημίτης και ο Πλ. Τήνιος αρθρογραφούσαν υπέρ αυτού του συστήματος. Το 2001 ο Τ. Γιαννίτσης απέτυχε να το θεσμοθετήσει λόγω της ισχυρής αντίδρασης των συνδικάτων και του ΠΑΣΟΚ, τα οποία και τότε δεν είχαν πρόταση, εμμένοντας στην πελατειακή «φούσκα».

Η κυβέρνηση καταργεί τα θεμελιώδη ασφαλιστικά δικαιώματα: 35 ή έστω 40 χρόνια δουλειάς, αλλά με πλήρη σύνταξη. Το 65ο έτος ως ανώτατο όριο δικαίωμα στη βασική Υγεία κ.λπ., κ.λπ.

Είναι λάθος να πιστεύει κανείς ότι τίποτα δεν μπορεί να γίνει. Δεν μπορεί να γίνει πατώντας απλώς ένα κουμπί. Δεν μπορεί να γίνει αν δεν βάλεις τα δεδομένα στο τραπέζι, ώστε να διαπιστώσεις το πρόβλημα.

Ε, λοιπόν, και η σημερινή κυβέρνηση αδυνατεί να βάλει τα δεδομένα στο τραπέζι. Δεν ξέρουμε πόσοι είναι οι ασφαλισμένοι, δεν υπάρχει η περίφημη ηλεκτρονική συνταγογράφηση –και δύσκολα θα υπάρξει αν συνεχίσουν οι συμβουλάτορες να κοροϊδεύουν την πολιτική ηγεσία–, δεν υπάρχει έλεγχος πληρωμών με barcode στα νοσοκομεία κ.λπ., κ.λπ.

Δεν διαχωρίζεται ο κλάδος συντάξεων από τον κλάδο Υγείας και την Πρόνοια. Αν δεν υπάρξουν τα στοιχεία του «δράματος», δεν θα φτάσουμε στην «κάθαρση».

Αν δεν αποφασιστεί ΠΟΙΟ είναι το νέο ασφαλιστικό σύστημα που θα έχουμε στη θέση της φούσκας του ’80, δεν θα έχουμε κανένα σύστημα και κανένα κοινωνικό κράτος.

Όλοι, πολιτικοί, κόμματα, συνδικαλιστές, καλούνται να αναγνωρίσουν την ύβρι τριών δεκαετιών και να μιλήσουν για το νέο κοινωνικό κράτος. Αν αυτό δεν κάνουν, τότε θα ψάχνουν τρύπα να κρυφτούν.

από τον ιστότοπο http://m-epikaira.gr/2010/07/ασφαλιστικό-από-τη-«φούσκα»-στην-τραγ