Κυριακή 27 Φεβρουαρίου 2011

ΔΗΛΩΣΗ ΣΟΚ: «Ο,τι κάνουμε εκτός σπιτιού είναι ψεύτικο. Παριστάνουμε ότι προσευχόμαστε αλλά δεν πιστεύουμε. Προετοιμάζουμε νέα εξέγερση...!

Δευτέρα, 21 Φεβρουαρίου 2011
ΔΗΛΩΣΗ ΣΟΚ: «Ο,τι κάνουμε εκτός σπιτιού είναι ψεύτικο. Παριστάνουμε ότι προσευχόμαστε αλλά δεν πιστεύουμε. Προετοιμάζουμε νέα εξέγερση...! ΠΡΟΣΟΧΗ...ΜΗΠΩΣ ΤΟ ΙΔΙΟ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ;;;
Απόσπασμα δήλωσης - «Είμαστε ελεύθεροι να ταξιδεύουμε όπου θέλουμε, εκτός από το Ισραήλ αν το επισκεφθούμε αντιμετωπίζουμε ποινή θανάτου».
«ΖΟΥΜΕ ΜΕΣΑ στην υποκρισία» μας λέει ο «Φαρζάντ», ένας 25χρονος Ιρανός που συναντήσαμε στην Τεχεράνη την προπερασμένη εβδομάδα, λίγο προτού ξεσπάσουν οι πρόσφατες αιματηρές φοιτητικές ταραχές. «Ο,τι κάνουμε εκτός σπιτιού είναι ψεύτικο. Παριστάνουμε ότι προσευχόμαστε αλλά δεν πιστεύουμε. Προετοιμάζουμε νέα εξέγερση, αν και η κατάσταση σήμερα δεν είναι ευνοϊκή». Δεν είναι όμως αυτό το πραγματικό του όνομα, δεν μας το δίνει γιατί φοβάται για τη ζωή του. Μετά τις διαδηλώσεις στο Ιράν το 2009, αλλά και τις πρόσφατες εξεγέρσεις στην Τυνησία, στην Αίγυπτο, στην Υεμένη, ακόμη και στη Λιβύη, οι εκτελέσεις αντιφρονούντων έχουν πολλαπλασιαστεί.

Οι αντιφρονούντες ονειρεύονται να γίνει το ισλαμιστικό Ιράν Αίγυπτος. Την ίδια ώρα που τα αυταρχικά αραβικά καθεστώτα φοβούνται να μη γίνουν.... Ιράν. Ο «Φαρζάντ» συμμετείχε στις περυσινές κινητοποιήσεις που άφησαν πίσω τους δεκάδες νεκρούς. «Τότε πιστέψαμε ότι κάτι μπορούσε να γίνει, όμως άρχισαν να μας τρομοκρατούν» λέει. Οι εφημερίδες των μεταρρυθμιστών έχουν κλείσει, το Ιnternet είναι γεμάτο φίλτρα που απαγορεύουν την πρόσβαση των πολλών στο Facebook.
Ο «Φαρζάντ» και οι σύντροφοί του δεν πτοούνται. «Συνδεόμαστε με έναν σέρβερ στις ΗΠΑ,πληρώνουμε συνδρομή και μέσω αυτού μπαίνουμε όπου θέλουμε». Ο ίδιος βλέπει και δορυφορική τηλεόραση. «Η αστυνομία έχει πάψει να ελέγχει τις ταράτσες των σπιτιών για δορυφορικά πιάτα» λέει. Φοιτητής στις διαδηλώσεις του 2009, σήμερα φιλοδοξεί να κάνει μεταπτυχιακά στη Μαλαισία και περιμένει τη «σπίθα» που θα πυροδοτήσει την εξέγερση. «Το Ιράν είναι ένα καζάνι που βράζει» μας λέει. Το καθεστώς από την αρχή των εξεγέρσεων στον αραβικό κόσμο βρίσκεται σε στάση επιφυλακής.
Παράλληλα, χαλαρώνει ορισμένες βαλβίδες, προφανώς όσες θεωρεί πιο ακίνδυνες. «Η θρησκευτική αστυνομία, τουλάχιστον στην Τεχεράνη και στις μεγάλες πόλεις,δεν σταματάει συχνά στον δρόμο τα ζευγάρια για να ελέγξει αν είναι παντρεμένοι ή πρώτου βαθμού συγγενείς». Τον «Φαρζάντ» τον συνέλαβαν στην Ταμπρίζ, πόλη του Βορρά, επειδή περπατούσε στον δρόμο με μια κοπέλα. Πήγαν στο τμήμα για εξακρίβωση, υποστήριξαν ότι ήταν αρραβωνιασμέ- νοι. «Και το αποδείξαμε προσκομίζοντας ένα πλαστό έγγραφο αρραβώνων...» λέει γελώντας.
Στο Ιράν η ανεργία έχει αυξηθεί και οι τιμές αγαθών και υπηρεσιών έχουν εκτοξευθεί. Την τελευταία φορά που επισκεφθήκα- με τη χώρα, πριν από επτά χρόνια, ήταν απίστευτα φθηνή. Σήμερα βλέπουμε τιμές Αθήνας. Η Τεχεράνη, που βρίσκεται σε υψόμετρο, είναι χιονισμένη. Οι εσωτερικοί χώροι όμως θερμαίνονται στο φουλ. Για πόσο ακόμη; Η κυβέρνηση μόλις έκοψε τις επιδοτήσεις στο πετρέλαιο και στο φυσικό αέριο και η τιμή τους αυξήθηκε. Η πυρηνική ενέργεια θα έδινε μια λύση, όμως ο «Φαρζάντ» πιστεύει τη «δυτική» εκδοχή: «Η κυβέρνηση θέλει πυρηνικά όπλα για λόγους γοήτρου. Δεν το κάνει για τον λαό».
Εν αναμονή της επανάστασης που δεν έρχεται, ο 25χρονος «ξεδίνει» στο εξωτερικό. «Είμαστε ελεύθεροι να ταξιδεύουμε όπου θέλουμε, εκτός από το Ισραήλ αν το επισκεφθούμε αντιμετωπίζουμε ποινή θανάτου». Ο ίδιος δηλώνει φιλοαμερικανός, αν μη τι άλλο «επειδή συνέχεια επαναλαμβάνει η κυβέρνησή μας πόσο σατανικές είναι οι ΗΠΑ».
Φιλοαμερικανός δηλώνει και ο «Μοχάμεντ», 26 ετών. Τον συναντήσαμε κοντά στο παζάρι, στο κέντρο της Τεχεράνης. «Οχι, δεν είμαι Ιρανός του εξωτερικού» λέει με άψογη αμερικανική προφορά. «Από μικρός είχα μανία με οτιδήποτε αμερικανικό». Είναι καθηγητής Αγγλικών, επάγγελμα με μεγάλη ζήτηση.
«Η κυβέρνησή μας είναι η πιο θρησκόληπτη,δεισιδαίμων,διεφθαρμέ- νη και υποκριτική στον κόσμο».«Δεν φοβάσαι να εκφράζεσαι τόσο ανοιχτά;» τον ρωτάμε. «Αισθάνομαι πιο ελεύθερος επειδή μιλώ στα αγγλικά» απαντά. Δεν δέχεται όμως να φωτογραφηθεί. Στην ιρανική νομοθεσία ισχύει ακόμη η ποινή θανάτου αν κάποιος μιλήσει σε ξένους- αν και στην πράξη δεν εφαρμόζεται.
Παρακάτω, η φυλακή όπου βασανίζονταν όσοι συλλαμβάνονταν από τη μυστική αστυνομία του σάχη είναι σήμερα ένα πολύ ζωντανό μουσείο. Μας ξεναγεί ο 68χρονος Σαντζαρί, συνταξιούχος στρατιωτικός που, όπως και άλλοι πρώην κρατούμενοι, κάνει εθελοντικά τον ξεναγό μία ημέρα την εβδομάδα.
Εδώ το γερασμένο πνεύμα του 1979 και ο πύρινος λόγος του Αγιατολάχ Χομεϊνί εμπνέουν ακόμη. «Οι νέοι πρέπει να γνωρίζουν τι κάναμε για το Ιράν» λέει. «Οφείλουμε να διαφυλάξουμε την επανάσταση».
Στον τοίχο ενός μακρού διαδρόμου βλέπουμε τις φωτογραφίες δεκάδων γυναικών κρατουμένων.
«Μα, μόνο πιστές μουσουλμάνες συνελάμβανε ο σάχης;» ρωτάμε, εκφράζοντας απορία που όλες φορούν ισλαμικές μαντίλες. «Ρhotoshop...» μας απαντά με απόλυτη ειλικρίνεια ο βετεράνος επαναστάτης- η μοναδική λέξη που είπε στα αγγλικά.

ΤΟ ΒΗΜΑ
http://greeknation.blogspot.com/2011/02/blog-post_5768.html

Σάββατο 26 Φεβρουαρίου 2011

Θ. ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ: ΔΕΝ ΑΝΑΚΑΛΩ ΟΣΑ ΕΙΠΑ ΓΙΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΒΟΡΕΙΟ ΗΠΕΙΡΟ

Θ. ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ: ΔΕΝ ΑΝΑΚΑΛΩ ΟΣΑ ΕΙΠΑ ΓΙΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΒΟΡΕΙΟ ΗΠΕΙΡΟ


Πρώτη συνέντευξη του Πρόξενου Κορυτσάς
μετά την ανάκληση του από το ΥΠΕΞ


Θ. ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ: ΔΕΝ ΑΝΑΚΑΛΩ ΟΣΑ ΕΙΠΑ ΓΙΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΒΟΡΕΙΟ ΗΠΕΙΡΟ
Δεν είναι για τον Πρέσβη αυτοί οι άνθρωποι Έλληνες; Δεν είναι Βόρεια Ήπειρος; Είναι προσωπικές απόψεις αυτά; Γιατί δεν μιλάει; Κάθε τόσο καίνε την ελληνική σημαία κάτω από την Πρεσβεία και δεν μιλάει! Γιατί;»!

Σε αποκλειστικές του δηλώσεις στο ΝΟΙΑΖΟΜΑΙ, ο ανακληθείς αιφνιδιαστικά στην Αθήνα Έλληνας Πρόξενος Κορυτσάς Θεόδωρος Οικονόμου Καμαρινός, αποκαλύπτει ότι αιτία της απομάκρυνσής του ήταν η χρησιμοποίηση των όρων «Έλληνες» και «Βόρεια Ήπειρος»! Λέξεις που είναι φαίνεται απαγορευμένες για το Υπουργείο Εξωτερικών, αλλά όχι και για τη συνείδηση και τις καρδιές των αληθινών Ελλήνων Διπλωματών, που υπηρετούν με αυτοθυσία την Πατρίδα και τελικά χάρη στο φιλότιμο και την ατομική τους προσπάθεια διασώζεται ακόμη η Ελλάδα…

«ΔΕΝ ΑΝΑΚΑΛΩ ΟΣΑ ΕΙΠΑ ΓΙΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΒΟΡΕΙΟ ΗΠΕΙΡΟ»

Ν: Έχει σηκωθεί θύελλα διαμαρτυριών κ. Οικονόμου για την αιφνιδιαστική απομάκρυνσή σας από την Κορυτσά. Είστε στα μάτια των Ελλήνων όλου του κόσμου ένας ήρωας, όπως φαίνεται στα μηνύματα που καταφθάνουν και εδώ στο ΝΟΙΑΖΟΜΑΙ… Αληθεύει πως ο λόγος της ανάκλησής σας ήταν τα λόγια που είπατε στους Βορειοηπειρώτες, πως «οι παππούδες τους ήταν Έλληνες», πως εκεί «έγιναν ένδοξες ελληνικές μάχες και ο ελληνικός λαός ήταν πάντοτε παρών» και ότι «την περιοχή αυτή την αποκαλούμε Βόρειο Ήπειρο»;

ΠΡΟΞΕΝΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ: «Έκανα το καθήκον μου. Τίποτε παραπάνω. Και ούτε ανακαλώ, ούτε θα ανακαλέσω ποτέ τα όσα είπα για Έλληνες και Βόρειο Ήπειρο! Γι΄ αυτό και ανακλήθηκα στην Αθήνα! Είχα συνείδηση της αποστολής μου. Ήμουν στην Βόρειο Ήπειρο! Εάν ήμουν στην Καμπέρα ή κάπου αλλού, θα λειτουργούσα υπό άλλες συνθήκες. Αλλά ήμουν στη Βόρειο Ήπειρο»…

«ΝΑ ΜΗΝ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΟΥΜΕ ΤΑ ΕΘΝΙΚΑ ΜΑΣ ΔΙΚΑΙΑ»

Ν: Τι έχετε να πείτε τώρα πια στους Έλληνες του κόσμου, που θέλουν να σας ακούσουν. Η στάση σας είναι ένα σπάνιο κυριολεκτικά φαινόμενο στους καιρούς που ζούμε. Είναι μια στάση «Ίωνα Δραγούμη»…

ΠΡΟΞΕΝΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ: «Σας είπα πως έκανα απλά το χρέος μου. Τίποτε παραπάνω. Αυτό οφείλουμε να κάνουμε όλοι. Γιατί δεν πρέπει να εγκαταλείψουμε τα Εθνικά Θέματα και τα εθνικά μας δίκαια. Να δίνουμε τον αγώνα παντού και πάντα! Να είμαστε συσπειρωμένοι και ενωμένοι όλοι οι Έλληνες, μπρος στους κινδύνους και τις προκλήσεις»!

ΜΑΖΙΚΕΣ ΕΓΓΡΑΦΕΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΤΗΝ ΚΟΡΥΤΣΑ

Ν: Πίσω σας, με την αιφνιδιαστική απομάκρυνση, αφήσατε τους Βορειοηπειρώτες για τους οποίους αγωνιστήκατε. Τι μήνυμα έχετε να τους στείλετε τώρα, καθώς έχουν μείνει εμβρόντητοι με τη στάση της Αθήνας;

ΠΡΟΞΕΝΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ: «Να δώσουν το παρόν στην Απογραφή! Είναι η τελευταία ευκαιρία που έχουν για να δηλώσουν την Ελληνικότητά τους και να απαιτήσουν τα δικαιώματά τους για τη Βόρειο Ήπειρο!

Και όταν λέμε Βόρειο Ήπειρο, εννοούμε αυτό που περιγράφει το Πρωτόκολλο της Κέρκυρας του 1914! Τίποτε περισσότερο, τίποτε λιγότερο. Δεν διεκδικούμε τα εδάφη, αλλά διεκδικούμε ανθρώπους και δικαιώματα. Και οι άνθρωποι εκεί είναι Έλληνες που καταπιέζονται από Αλβανούς και από Τσάμηδες…

Η Απογραφή είναι πολύ σημαντική! Και χαίρομαι, γιατί τα λόγια μου έπιασαν τόπο στην Κορυτσά και σπεύδουν μαζικά οι Βορειοηπειρώτες να δηλώσουν την Ελληνικότητά τους και να εγγραφούν στην Ομόνοια! Για μένα αυτός ήταν ο στόχος! Και οι περισσότεροι από αυτούς τους Έλληνες της Κορυτσάς, το 80%, είναι Βλαχόφωνοι!

Αντιλαμβάνεστε λοιπόν πόσο σημαντικό είναι αυτό που επετεύχθη, τόσο που ανησύχησε ιδιαίτερα τους Αλβανούς, που διαμαρτυρήθηκαν, με αποτέλεσμα να ανακληθώ στην Αθήνα»….

Η ΥΠΟΝΟΜΕΥΣΗ ΤΗΣ …ΠΡΕΣΒΕΙΑΣ ΜΑΣ ΣΤΑ ΤΙΡΑΝΑ

Ν: Ο Έλληνας Πρέσβης στα Τίρανα, δήλωσε πως αυτά που είπατε περί Ελλήνων και Βορείου Ηπείρου, είναι «προσωπικές σας απόψεις»…

ΠΡΟΞΕΝΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ: «Προσωπικές μου απόψεις; Δεν είναι λοιπόν για τον Πρέσβη αυτοί εκεί οι άνθρωποι Έλληνες; Δεν είναι Βόρεια Ήπειρος; Είναι προσωπικές απόψεις αυτά; Γιατί δεν μιλάει; Κάθε τόσο καίνε την ελληνική σημαία κάτω από την Πρεσβεία και δεν μιλάει! Γιατί;»!

«ΑΦΗΝΟΥΝ ΤΟΝ ΤΟΥΡΚΟ ΠΡΟΞΕΝΟ ΣΤΗΝ ΚΟΜΟΤΗΝΗ ΑΝΕΜΠΟΔΙΣΤΟ ΚΑΙ ΑΝΑΚΑΛΟΥΝ ΕΜΕΝΑ»…

Ν: Θα θέλατε να προσθέσετε κάτι ακόμη; Σε λίγο τα λόγια σας θα φτάσουν σε κάθε γωνιά του Ελληνισμού:

ΠΡΟΞΕΝΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ: «Θέλω να κάνω μονάχα μια ερώτηση... Τι περισσότερο είπα εγώ για τους Έλληνες στην Κορυτσά, από αυτά που λέει κάθε τόσο ο Τούρκος Πρόξενος στην Κομοτηνή; Και ενώ εκείνον τον αφήνουν ανεμπόδιστα να μιλάει, εμένα με ανακαλούν! Γιατί;»

www.NOIAZOMAI.net

Παρασκευή 25 Φεβρουαρίου 2011

ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΗ ΔΕΣΜΕΥΣΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΥΝΟΛΟΥ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ ΣΤΟΥΣ ΔΑΝΕΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΖΩΝΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΔΝΤ

ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚH ΔΕΣΜΕΥΣΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΥΝΟΛΟΥ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ ΣΤΟΥΣ ΔΑΝΕΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΖΩΝΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΔΝΤ - του Γιώργου Κασιμάτη

Γίνεται τελευταία πολύς λόγος για το αν θα πρέπει να πωλείται ή να αξιοποιείται με άλλους τρόπους (μίσθωση ή παραχώρηση χρήσης για εκμετάλλευση κ.ά) η περιουσία του Ελληνικού Δημοσίου.

Η συζήτηση αυτή είναι, δυστυχώς, χωρίς αντικείμενο, γιατί το σύνολο της δημόσιας περιουσίας και τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας είναι δεσμευμένα και ελέγχονται από τους Δανειστές μας, τις χώρες της Ευρωζώνης και το ΔΝΤ. Η τεκμηρίωση αυτής της πραγματικότητας έχει ως έξης:

1. Σύμφωνα με τις πολύπλοκες δικολαβικού χαρακτήρα διατάξεις του άρθρου 4 § 2 της από 8.5.2010 «Σύμβασης Δανειακής Διευκόλυνσης» μεταξύ Ελληνικής Δημοκρατίας και των άλλων δεκαέξι χωρών της Ευρωζώνης, ολόκληρη η κινητή και ακίνητη περιουσία του Ελληνικού Δημοσίου είναι δεσμευμένη για την εξυπηρέτηση του δανείου και όσο αυτό υπάρχει.
2. Η αποδέσμευση της δημόσιας περιουσίας δε είναι ούτε θα είναι ορατή, όσο δε θα είναι ορατή η αποδέσμευση της χώρας μας από το δάνειο.
3. Από το πραγματικό νόημα των διατάξεων του άρθρου 4 § 2 της Σύμβασης προκύπτει ότι: (α) η Ελλάδα δεσμεύεται με ολόκληρη την κινητή και ακίνητη περιουσία της απέναντι στους Δανειστές της Σύμβασης, (β) δεν μπορεί να διασφαλίσει κανέναν άλλο δανειστή με ενέχυρο, υποθήκη ή άλλου είδους εγγύηση, ώστε να αποκτήσει εκείνος προτεραιότητα απέναντι σ' αυτούς, και (γ) όποια άλλη αξιοποίηση ή εκποίηση επιτρέπεται με βάση τις ειδικές διατάξεις του άρθρου 4 της Σύμβασης, θα είναι εις όφελος των Δανειστών.
4. Το περιεχόμενο της δέσμευσης της εθνικής περιουσίας δεν είναι εκ των προτέρων γνωστό. Αυτό καθορίζεται -ουσιαστικά επιβάλλεται από τους Δανειστές- με το «Μνημόνιο Συνεννόησης» της 3.5.2010, που αποτελεί διεθνή σύμβαση με βάσει της «Σύμβαση Δανειακής Διευκόλυνσης», και με τα μέχρι σήμερα και τα μελλοντικά «επικαιροποιημένα Μνημόνια», που αποτελούν επίσης διεθνή σύμβαση, με βάση το Προοίμιο του «Μνημονίου Συνεννόησης» που τα προβλέπει. Με βάση αυτή την πρόβλεψη, οι Δανειστές έχουν το δικαίωμα να προσαρμόζουν συνεχώς στα δικά τους συμφέροντα τα μέσα και τους τρόπους επιβολής της βασικής Σύμβασης Δανειοδότησης, χωρίς να ξέρει η Ελλάδα και ο Ελληνικός Λαός, ποιό περιεχόμενο θα αποκτήσουν οι δεσμεύσεις τους στο μέλλον.
5. Οι διατάξεις αυτές του άρθρου 4 έχουν ως συνέπεια ότι : (α) κάθε αξιοποίηση περιουσιακών στοιχείων (ακινήτων, ακτών, υπόγειων και υποθαλάσσιων πηγών εθνικού πλούτου, αρχαιολογικών χώρων κ.λπ.), μετοχών, ομολόγων και άλλων αξιογράφων και δικαιωμάτων θα γίνεται εις όφελος του δανείου και, επομένως, μόνο με συγκατάθεση της Τρόικα, (β) Η Ελληνική Κυβέρνηση δεν μπορεί να προβεί σε καμιά αξιοποίηση οποιουδήποτε περιουσιακού στοιχείου υπέρ της ανάπτυξης ή υπέρ του ελληνικού λαού, παρά μόνο εις όφελος των Δανειστών, (γ) η Ελληνική Κυβέρνηση δεν μπορεί, χωρίς τη συναίνεση των Δανειστών της να συνάψει οποιαδήποτε οικονομικού αντικειμένου σύμβαση με τρίτη χώρα ή οργανισμό χωρίς την έγκριση των Δανειστών της Σύμβαση και (δ) ποια θα είναι η μορφή αξιοποίησης: πώληση, μακροχρόνια παραχώρηση εκμετάλλευσης, μίσθωση, πώληση μετοχών ή ομολόγων του δημοσίου ή εταιρείας αξιοποίησης περιουσίας του Δημοσίου κλ.π., θα εξαρτάται από την τυπική ή άτυπη συναίνεση των Δανειστών. Και αν ακόμη θεωρηθεί η Ελλάδα ελεύθερη μα ορίσει τον τρόπο ή τη μορφή (με πώληση, μίσθωση, παραχώρηση κ.λπ.) αξιοποίησης της περιουσίας της, το προϊόν της αξιοποίησης αποτελεί θα αποτελεί δεσμευμένη περιουσία. ΄Όλα αυτά σημαίνει ότι η εξωτερική οικονομική πολιτική της χώρας είναι απολύτως δεσμευμένη.
6. Εάν οι παραπάνω δανειακές δεσμεύσεις της Ελλάδας συνδυασθούν με την παραίτηση «άνευ όρων και αμετακλήτως» από κάθε ένσταση εθνικής κυριαρχίας και από κάθε άλλη ένσταση, που επίσης περιέχει ως όρο η «Σύμβαση Δανειακής Διευκόλυνσης» (άρθρο 14 § 5, 15 § 1 α με Παράρτ. 4 με υπόδειγμα Γνωμοδότησης ΝΣΚ της Σύμβασης), βλέπει κάνεις ότι το σύνολο της οικονομικής υπόστασης της Ελλάδας είναι δεσμευμένο στους σκοπούς του δανείου. Με άλλες λέξεις, η Ελλάδα, σε περίπτωση επιβολής μέτρου κατά της χώρας μας από τους Δανειστές, δεν μπορεί να επικαλεστεί ούτε την ασφάλειά της με βάση τα κυριαρχικά της δικαιώματα, ούτε τις συνταγματικές και διεθνείς εγγυήσεις της ιστορικής και πολιτισμικής της κληρονομιάς, ούτε τις εγγυήσεις του φυσικού περιβάλλοντος, ούτε καν την αξία και την αξιοπρέπεια του ανθρώπου σε σχέση με τη διαβίωση του λαού της.
7. Ο παραπάνω συνδυασμός της δέσμευσης της εθνικής περιουσίας με τη δέσμευση της εθνικής κυριαρχίας και κάθε άλλου δικαιώματος (άρθρου 4 με άρθρο 15 § 1 α της Σύμβασης) σημαίνει όχι μόνο πλήρη οικονομική δέσμευση από τους Δανειστές, αλλά και τα εξής: (α) Η κυριαρχία, το ιστορικό και φυσικό περιβάλλον και κάθε άλλο δικαίωμα της Ελλάδας υπόκεινται στους Δανειστές εις όφελος του δανείου (β) Οι Δανειστές ή ο δικαιούχος τους (γιατί μπορούν να μεταβιβάσουν τα δικαιώματα τους σε τρίτο βάσει του άρθρου 2 § 3 της Σύμβασης) μπορεί να ασκήσει οικονομική και πολιτική βία στην Ελλάδα τόσο στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής της (κηδεμόνευση της εξωτερικής πολιτικής), όσο και ως προς την επίλυση των εθνικών θεμάτων της χώρας.
8. Η «Σύμβαση Δανειακής Διευκόλυνσης», το «Μνημόνιο Συνεννόησης» και τα «Επικαιροποιημένα Μνημόνια», ως διεθνείς συμβάσεις με τις οποίες δεσμεύεται η Ελλάδα και ατομικώς οι Έλληνες, έπρεπε να είχαν επικυρωθεί και κυρωθεί, με βάση τα άρθρα του 36 § 2 και 28 § 2 του Συντάγματος με τα τρία πέμπτα των μελών της Βουλής. Έτσι, έχομε παραβίαση του πολιτεύματος και σφετερισμό της λαϊκής κυριαρχίας, με βάση τα άρθρα 1 και 120 του Συντάγματος. Το άρθρο 1 § 3 ορίζει: «Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το Λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους και ασκούνται όπως ορίζει το Σύνταγμα». Στην προκείμενη περίπτωση, η εξουσία που ασκείται με βάση τις δανειοδοτικές συμβάσεις, ούτε από το Λαό πηγάζει, αφού δεν επικυρώθηκαν από την Λαϊκή Αντιπροσωπία, ούτε υπέρ του λαού και του Έθνους λειτουργεί, αφού εξυπηρετεί το συμφέρον των Δανειστών και δεσμεύει την εθνική κυριαρχία, ούτε ασκείται όπως ορίζει το Σύνταγμα, αφού παραβιάστηκαν για την εφαρμογή της οι διαδικασίες που προβλέπει το Σύνταγμα. Η εξουσία εφαρμογής των όρων του Δανείου είναι έκτος Συντάγματος και έκτος ευρωπαϊκής νομιμότητας. Είναι de facto'' εξουσία.
9. Με την ολοκληρωτική δέσμευση των δικαιωμάτων εθνικής κυριαρχίας, του ιστορικού και φυσικού περιβάλλοντος, της εθνικής περιουσίας και της πλήρους χειραγώγησης της εξωτερικής και της οικονομικής πολιτικής από τους Δανειστές, η Ελλάδα βρίσκεται ουσιαστικά κάτω από την πλήρη κηδεμονία των Δανειστών της. Η κατάσταση αυτή είναι χειρότερη από την παλαιά μορφή κηδεμόνευσης λαού που λεγόταν προτεκτοράτο, γιατί οι Δανειστές δεν παρέχουν καμιά προστασία και ασφάλεια.
10. Οι Συμβάσεις Δανεισμού είναι νομικά ανυπόστατες, γιατί παραβιάζουν θεμελιώδεις αρχές του Συντάγματος, καθώς και της ευρωπαϊκής και διεθνούς νομιμότητας. Ποια κυβέρνηση θα βρεθεί να ζητήσει την απάλειψη των αθέμιτων όρων και την αποκατάσταση της νομιμότητας; ή ποια κυβέρνηση θα αρνηθεί την εκτέλεσή τους, προβάλλοντας το ανυπόστατό τους λόγω παραβίασης θεμελιωδών άρχων που τις καθιστούν ανυπόστατες;
Aπό την ιστοσελίδα της Κίνησης Ανεξαρτήτων Πολιτών ''Μίκης Θεοδωράκης''
http://mikis-theodorakis-kinisi-anexartiton-politon.gr/el/articles/?nid=472

Τρίτη 15 Φεβρουαρίου 2011

Το επώνυμο Κατσαούνης στον Μύτικα Αιτωλοακαρνανίας - Γιάννης Κουμερτάς

9 Μαρ 2010
Το επώνυμο Κατσαούνης στον Μύτικα Αιτωλοακαρνανίας

Το ζήτημα που θέλησα να διερευνήσω αφορούσε αφενός την προέλευση του επώνυμου Κατσαούνης, αφετέρου την προέλευση των Κατσαούνηδων του Μύτικα Αιτωλοακαρνανίας. Προϋπόθεση για τη διερεύνηση αυτή είναι η εξακρίβωση της έννοιας της λέξης Κατσαούνης ή Κατσαούνος.
Φαίνεται ότι οι λέξεις Κατσαούνοι και Κατσαούνηδες είναι ονομασία κάποιου φύλου όπως και οι ονομασίες Βλάχοι και Σαρακατσάνοι.
Το επώνυμο Κατσαούνης, κατά κανόνα όχι ανεξαίρετο, εδημιουργείτο ως εξής. Κάποιος Κατσαούνης ως προς το φύλο μετοικούσε σε μέρος που δεν ζούσαν άλλοι Κατσαούνηδες και εκεί αναγνωριζόταν και αναφερόταν ως ‘’ο Κατσαούνης’’. ‘Ετσι με τον καιρό το Κατσαούνης γινόταν επώνυμο. Με τον τρόπο αυτό έχουν σχηματισθεί και επώνυμα όπως τα Ζακυνθηνός, Καλαματιανός, Ναυπλιώτης, Κεφαλλονίτης, Χιώτης, Μυτιληναίος, Αραβαντινός, Σαγκριώτης, Αρμένης, Σαρακατσάνος, Καραγκούνης και άλλα.
Θα πρέπει να θεωρηθεί ότι στις περισσότερες περιπτώσεις το επώνυμο Κατσαούνης έχει δοθεί κατ' αυτόν τον τρόπο σε άτομα που ήταν κατά το φύλο Κατσαούνηδες και εξαιτίας αυτού. Υπάρχουν όμως περιπτώσεις που αυτό δεν συμβαίνει. Το επώνυμο Κατσαούνης μπορούσε να δοθεί σε κάποιον που εξ αιτίας χαρακτηριστικών της συμπεριφοράς του οι άλλοι τον αποκαλούσαν Κατσαούνη. Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με το επώνυμο Βλάχος για παράδειγμα, μάλιστα πολύ πιο συχνά.

Τώρα σύμφωνα με το γενεαλογικό δένδρο, οι Κατσαούνηδες του Μύτικα προέρχονται από Παβέλη που είχε το παρατσούκλι Κατσαούνης και έκανε ο ίδιος και το επώνυμό του Κατσαούνης. Έχω εδραιωμένη την πεποίθηση ότι οι σημερινοί Παβέληδες της Πρέβεζας, της Αιτωλοακαρνανίας και της Αθήνας κατάγονται όλοι από την Παναγούλα, σχεδόν άμεσα. Αν οι Παβέληδες δεν ήταν κατά το φύλο Κατσαούνηδες, τότε δεν υπάρχουν στοιχεία που θα επέτρεπαν να διερευνηθεί η καταγωγή και η προέλευση των Παβέληδων της Παναγούλας. Εγώ δεν μπορώ να σκεφθώ το πού θα μπορούσε να βασιστεί μια τέτοια διερέυνηση. Στοιχεία στο δήμο για την τόπο προέλευσης και το χρόνο έλευσης στην Παναγούλα των οικογενειών του χωριού δεν υπάρχουν και σχετική προφορική παράδοση επίσης δεν υπάρχει.
Αν όμως οι Παβέληδες ήταν κατά το φύλο Κατσαούνηδες τότε μια τέτoια διερεύνηση φαίνεται κατ’ αρχήν δυνατή. Στην περίπτωση αυτή η πληροφορία ότι ο πρώτος Κατσαούνης του Μύτικα είχε προηγουμένως το επώνυμο Παβέλης και το παρατσούκλι Κατσαούνης, μπορεί να αποδειχθεί πολύτιμη. Θα δούμε στη συνέχεια από πού μπορεί να κατάγονται οι Κατσαούνηδες-Παβέληδες του Μύτικα στην περίπτωση που ήταν και κατά το φύλο Κατσαούνηδες , που είναι και το πολύ πιο πιθανό. Αυτό όμως απαιτεί έναν ακριβέστερο προσδιορισμό του τι και ποιοι ήταν οι Κατσαούνηδες ή Κατσαούνοι και του πού και πώς ζούσαν.


Κατσαούνηδες ή Κατσαούνοι

Ο Βλαχολόγος Γιώργος Έξαρχος με έχει πληροφορήσει ότι σήμερα κατσ(ι)αούν (ενικός αριθμός) / κατσ(ι)αούνjι (πληθυντικός αριθμός) ονομάζονται:

- Από τους αστούς Βλάχους κάποιων Μακεδονικών Βλαχοχωριών οι συντοπίτες τους και ομόγλωσσοι τους που ασκούν το ποιμενικό επάγγελμα (Χωριά Βλαχοκλεισούρα Καστοριάς, Μπλάτσι ή Βλάστη Κοζάνης, Νέβεσκα ή Νυμφαίο Φλώρινας).

- Από τους Βλάχους των Βλαχοχωριών του νομού Γρεβενών αλλά και κάποιων άλλων περιοχών, οι Αρμάνοι-Βλάχοι κτηνοτρόφοι που άφησαν τη Βλάχικη γλώσσα και έγιναν Γραικοί. (Χωριά Περιβόλι, Αβδέλα, Σμίξη, Σαμαρίνα του νομού Γρεβενών και γειτονικά).

- Από τους ίδιους, οι κτηνοτρόφοι που είχαν ή έχουν μικρά κοπάδια. Για όσους είχαν ή έχουν μεγάλα κοπάδια χρησιμοποιούν τη λέξη Κατσ(ι)αν (ενικός αριθμός) / Κατσ(ι)ανjι (πληθυντικός αριθμός).

Τα παραπάνω μπορεί να σημαίνουν ότι οι Κατσαούνοι είναι φύλο συγγενικό με τους Βλάχους1. Αυτή η υπόθεση ενισχύεται από το ό,τι ο Gustav Weigad αναφέρει ότι το 1890 είχε καταγράψει στην περιοχή του Σέσκλου (15 χιλιόμετρα δυτικά από το Βόλο) 40 οικογένειες Κατσαούνων Βλάχων Φαρσεριωτιών (από το Φάρσερι της Νότιας Αλβανίας) και από το ό,τι υπάρχει σήμερα στο νομό Μαγνησίας το επώνυμο Κατσαούνης. Πρόκειται όμως για μιαν αρκετά αμφίβολη υπόθεση. Οι κάτοικοι του Σέσκλου σήμερα ούτε αυτοαποκαλούνται ούτε αναφέρονται πια ως Κατσαούνηδες. Θεωρούνται και αυτοαποκαλούνται Αρβανιτόβλαχοι (Βλάχοι από τη Νότια Αλβανία). Και οι Κατσαούνηδες του νομού Καστοριάς2, αναφέρονται ξεχωριστά από τους Βλάχους του ίδιου νομού. Άλλα είναι τα Κατσαουνοχώρια του νομού Καστοριάς και άλλα τα Βλαχοχώρια του ίδιου νομού.

Εξ’άλλου οι Κατσαούνηδες έχουν καταγραφεί πάντοτε ως ελληνόφωνοι ενώ οι Βλάχοι διατηρούσαν παράλληλα με τη χρήση της Ελληνικής και τη χρήση μιας μορφής της λατινογενούς βλάχικης γλώσσας. Μεταξύ τους χρησιμοποιούσαν αποκλειστικά αυτή τη γλώσσα ή ένα κράμα που βασιζόταν σ' αυτή τη γλώσσα και είχε μπολιαστεί με ελληνικές λέξεις. Αυτό δεν αποκλείει εντελώς το να ήταν οι Κατσαούνοι εξελληνισμένοι προ μακρού Βλάχοι. Δεν υπάρχουν όμως στοιχεία που δημιουργούν σιγουριά για το βάσιμο μιας τέτοιας υπόθεσης.
Όπως και να έχει το θέμα, εμείς θα αναζητήσουμε περισσότερα στοιχεία για εκείνους τους Κατσαούνηδες (φύλο), από τους οποίους φαίνεται πιθανό να προέρχονται οι κατά το επώνυμο Κατσαούνηδες του Ξηρομέρου της Αιτωλοακαρνανίας. Και αυτοί είναι οι Κατσαούνηδες των πάλαι ποτέ Κατσαουνοχωρίων του νομού Ιωαννίνων.


Τα Κατσαουνοχώρια και τα Κατσανοχώρια του νομού Ιωαννίνων

Ο Αραβαντινός αναφέρει στο βιβλίο του ‘’Χρονογραφία της Ηπείρου’’ (1854), ότι Κατσαούνοι ήταν «οι κάτοικοι 11 χωριών της Τσαρκοβίστας, πλησιόχωροι και παραπλήσιοι των Κατσάνων, αλλά χωρικότεροι αυτών». Τα χωριά τους ήταν δηλαδή κοντά στα Κατσανοχώρια και τα έθιμα τους, οι συνήθειες τους η γλώσσα τους και ως ένα βαθμό ο τρόπος ζωής ήταν παρόμοιος με των Κατσάνων. Οι Κατσάνοι όμως είχαν ακολουθήσει σε σημαντικό βαθμό το μεταπρατικό επιτήδευμα. Πολλοί Κατσάνοι δηλαδή είχαν γίνει έμποροι και γυρνούσαν από χωριό σε χωριό από περιοχή σε περιοχή και αγόραζαν και πουλούσαν διάφορα είδη. Έτσι, παρατηρεί ο Κρυστάλλης, πολλά άστεα έβλεπαν και πολλών λαών και ανθρώπων εγνώριζαν το νου και τον τρόπο ζωής. Αυτό όμως δεν συνέβαινε με τους Κατσαούνους, γεγονός που δημιουργούσε μια σημαντική διαφορά.
Ο Αραβαντινός δεν αναφέρει ποια ήταν αυτά τα 11 χωριά των Κατσαούνων. Ούτε ο Κρυστάλλης (1868-1894) τα αναφέρει στο βιβλίο του "Οι Βλάχοι της Πίνδου". Ο Λαμπρίδης όμως στα Ηπειρώτικα Ιστορικά Μελετήματα (Τεύχος Β’ Κουρεντιακά-Τσαρκοβιστιακά 1887, Τεύχος Γ’ περιγραφή των Κατσανοχωρίων 1887) γράφει ότι δέκα ήταν τα Κατσαουνοχώρια και τα αναφέρει ονομαστικά. Τα παραθέτουμε:
Μούλαις (Πέρδικα), Λαγάτορα (Μυροδάφνη), Βαρλαάμ, Βοράτσια ή Μποράτσια (Αγία Τριάδα), Τέροβο και Ραψαίοι δεξιά από το δρόμο που οδηγούσε από τα Ιωάννινα προς την Άρτα και Κρύφοβο , Ραβένια, Πεστά και Σκλίβανη, αριστερά του ίδιου δρόμου. Όλα όμως αυτά τα χωριά βρίσκονται στα αριστερά του σημερινού νεώτερου κεντρικού δρόμου Ιωαννίνων Άρτας. Σήμερα μερικά έχουν πολύ λίγους μόνιμους κατοίκους.
Πρόκειται για παλιά χωριά. Το Κρύφοβο αναφέρεται σε χρυσόβουλο του Ανδρόνικου του Β’ του έτους 1319. Ο νεομάρτυς Ιωάννης ο εξ Ιωαννίνων γεννήθηκε στο Τέροβο κατά τον 16ο αιώνα. Για τα Ραβένια υπάρχουν αναφορές του 16ου αιώνα. Στα Πεστά, στα Ραβένια και στη Σκλίβανη υπάρχουν ναοί του 17ου αιώνα. Ο Κωνσταντίνος Φρεαρίτης (1819-1902) από τους Ραψαίους, υπήρξε πρύτανης και ανακαινιστής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Προφανώς το επώνυμό του πλάστηκε εξ αιτίας προέλευσής του από την περιοχή Πέντε Πηγάδια του χωριού του.
Σήμερα όλα τα Κατσαουνοχώρια ανήκουν στο δήμο Αγίου Δημητρίου Ιωαννίνων και συνιστούν ή αποτελούν τμήματα εννέα δημοτικών διαμερισμάτων3. Απλώνονται από νότια από το Μπιζάνι μέχρι σχεδόν τα σύνορα με το νομό Πρέβεζας (Τέροβο, Ραψαίοι και Σκλίβανη). Ανήκαν άλλοτε διοικητικά στη περιοχή Τσαρακοβίστας.
Δυτικά τους βρίσκοντα τα άλλα χωριά της Τσαρακοβίστας που έφτανε μέχρι τα όρη του Σουλίου. Ανάμεσα σε αυτά τα χωριά βρίσκουμε και τα χωριά της Λάκκας του Μπότσαρη. Ανατολικά των Κατσαουνοχωρίων υπάρχει το όρος Ξηροβούνι και βόρεια - βορειοανατολικά τους βρίσκονται τα Κατσανοχώρια. Τα Κατσαουνοχώρια Πεστά και κυρίως το πάλαι ποτέ κεφαλοχώρι Κρύφοβο είναι πολύ κοντά σε Κατσανοχώρια. Το Κρύφοβο είναι όμορο με το Κατσανοχώρι Πλαίσια και πολλοί κάτοικοι καθενός από τα δύο χωριά είχαν συγγενείς στο άλλο χωριό. Τα Κατσανοχώρια του νομού Ιωαννίνων αποτελούν το σημερινό δήμο Κατσανοχωρίων4. Ανατολικά των Κατσανοχωρίων βρίσκεται ο Άραχθος που αποτελεί φυσικό τους όριο, και ανατολικότερα τα χωριά των Τζουμέρκων (Αθαμανικά όρη).

Για όλα τα Κατσαουνοχώρια και τα Κατσανοχώρια, ο Λαμπρίδης αναφέρει ότι σ’αυτά ζούσαν αποκλειστικά ελληνικές οικογένειες. Στους πίνακές του ο Αραβαντινός αναφέρει για κάθε χωριό το ποια γλώσσα ομιλείτο. Για όλα τα Κατσαουνοχώρια και όλα τα Κατσανοχώρια αναφέρει ότι ομιλείτο σε αυτά αποκλειστικά η ελληνική γλώσσα.
Ο Κρυστάλλης και ο Λαμπρίδης αναφέρουν ακόμη ότι:
- Κατσαούνοι και Κατσανοπούλες αρπάζονταν μετά από συνεννόηση και έτσι προέκυπταν μικτοί γάμοι. Και σήμερα κάτοικοι των Κατσαουνοχωρίων που δεν γνωρίζουν ότι είναι Κατσαούνοι, λένε ότι η οικογένεια τους θεωρούσε ιδιαίτερα σημαντικό το να παντρευτούν Κατσάνες.
- Αρκετοί Κατσάνοι έγιναν συστηματικοί έμποροι και ταξίδευαν και μετοικούσαν. Μετοικούσαν και εξαιτίας διώξεων. Ο Λαμπρίδης αναφέρει καταγεγραμμένες μετοικήσεις από τον ΙΖ’ αιώνα. Αναφέρει συστηματικές μετοικήσεις στην Αιτωλία, την Ακαρνανία (Βόνιτσα, Ζαβέρδα, Μύτικα, Αστακό), στον Βάλτο (Αμφιλοχία) στην Εύβοια, στη Λαμία, στη Λευκάδα, στην Πάτρα. Οι Φωτηλαίοι ήταν Κατσάνοι που εγκαταστάθηκαν στην Πάτρα και στη Ζαρούχλα της Αχαΐας. Οι Γεροκωστόπουλοι στην Πάτρα.


Οι Κατσαούνηδες του Μύτικα και της Παναγούλας

Στο βιβλίο Ιστορικά Κατσανοχωρίων, έκδοση του συλόγου Κατσάνων της Αθήνας 1969, αναφέρεται ότι από τους Κατσάνους οι Μπαζιμαίοι, οι Γκόλφηδες οι Μακραίοι, οι Κουρωνταίοι, οι Γαρουφαίοι οι Φαραίοι, οι Ραγγαίοι, οι Τζουραίοι και αρκετοί ακόμη που αναφέρονται ονομαστικά, εγκαταστάθηκαν σε χωριά του Ξηρομέρου μάλλον τον 19o αιώνα. Για αρκετούς ακόμη που αναφέρονται επίσης ονομαστικά, αναγράφεται ότι εγκαταστάθηκαν στη Αμφιλοχία, και για λίγους αναγράφεται ότι εγκαταστάθηκαν στην Κατούνα και στο Αγρίνιο. Οι Γκόλφηδες του Μύτικα προέρχονται από το Φορτόσι. Ένας Γιάννης Κόλφης εμφανίζεται να υπογράφει μαζί με άλλους Φορτοσίτες έγγραφα που αναφέρονται στους κατοίκους του χωριού το 1838.
Πιστεύω ότι σε κάποιο μικρότερο βαθμό είχαμε και μετοικήσεις Κατσαούνων από τα Κατσαουνοχώρια στην Ακαρνανία και στην Αιτωλία. Άλλωστε οι μικτοί γάμοι δημιουργούσαν συγγένειες μεταξύ Κατσαούνων και Κατσάνων και οι συγγενικοί δεσμοί ήταν ιδιαίτερα ισχυροί. Οι Κατσαούνοι όμως δεν κρατούν ανάμνηση του συλλογικού τους παρελθόντος και δεν έχουν συλλόγους Κατσαούνηδων αντίστοιχων με τους συλλόγους Κατσάνων που θα ήξεραν ποιοι Κατσαούνηδες εγκαταστάθηκαν αλλού και το πού εγκαταστάθηκαν. Δάσκαλος από τα Ραβένια δεν ήξερε ούτε ότι το χωριό του ήταν Κατσαουνοχώρι, ήξερε όμως ότι οι οικογένειες του χωριού του θεωρούσαν ιδιαίτερα σημαντικό το να έχουν νύφη από τα Κατσανοχώρια και ότι αυτό δεν ήταν σπάνιο.
Μια άλλη αιτία που προκάλεσε περιορισμένες ίσως μετοικήσεις Κατσαούνων στο Ξηρόμερο ήταν η επανάσταση στην Ήπειρο καθώς και η μη ευόδωσή της. Ξηρομερίτες οπλαρχηγοί και οπλίτες είχαν πάρει μέρος και στις δύο μάχες στο γεφύρι της Πλάκας (Ιούλιος 1821, Ιούνιος 1822), και στη μάχη του Πέτα και σε άλλες μάχες. Επίσης Ηπειρώτες με πρώτο τον Μάρκο Μπότσαρη είχαν πάρει μέρος σε μάχες στη Δυτική Στερεά Ελλάδα. Ακόμη στο βιβλίο του Αλεξάνδρου Τ. Σάββα "Ιστορικά και Λαογραφικά Σοιχεία της Χρυσοβίτσας Ξηρομέρου" αναφέρεται ότι μετά την επανάσταση ο Κωνσταντίνος Χρόνης από τα Πέντε Πηγάδια του Κατσαουνοχωρίου Ραψαίοι μετοίκησε στη Χρυσοβίτσα Ξηρομέρου (περιοχή Αστακού) όπου απόκτησε παιδιά γύρω στο 1860. Αυτό πρέπει να θεωρηθεί ότι εντάσσεται σε γενικότερο φαινόμενο μετοικήσεων Ηπειρωτών και εγκατάστασής τους σε εδάφη που μετά την επανάσταση ανήκαν στο νεοϊδρυμένο τότε ελληνικό κράτος.

Τώρα αφού κάποιος Παβέλης πήρε το παρατσούκλι και το επώνυμο Κατσαούνης, θα θεωρήσουμε τους Παβέληδες ως Κατσαούνηδες κατά το φύλο και επομένως ως προερχόμενους από κάποιο Κατσαουνοχώρι. Αν ψάξουμε έγγραφα δημοτολόγια, μητρώα αρρένων αυτών των χωριών ίσως βρούμε από ποιο χωριό προέρχονται.
Σύμφωνα με το γενεαλογικό δέντρο ο Βασίλης Παβέλης, πατέρας του πρώτου καταγεγραμμένου ως Κατσαούνη στην Παναγούλα και στον Μύτικα Αιτωλοακαρνανίας, προηγείται 6 γενιές του Χρήστου και του Νώντα Κατσαούνη. Οι 6 γενιές πρέπει να λογαριαστούν 150 - 180 χρόνια. Επομένως ο Βασίλης Παβέλης γεννήθηκε μεταξύ του 1770 και του 1800 και εφόσον δεχτούμε ότι προέρχεται από τα Κατσαουνοχώρια πρέπει να δεχτούμε ότι έφυγε από εκεί μεταξύ του 1800 και του 1830.
Νομίζω όμως ότι η μετοίκηση της οικογένειας των Παβέληδων και των Κατσαούνηδων του Μύτικα από τα Κατσαουνοχώρια εφ όσον έγινε, είναι πιθανότερο να έγινε μετά το 1821 κατά τη διάρκεια των πρώτων χρόνων της επανάστασης. Και αυτή η υπόθεση και η υπόθεση ότι η μετοίκηση έγινε πριν την επανάσταση δεν έρχονται σε σύγκρουση με τα στοιχεία που προκύπτουν από το γενεαλογικό δένδρο, όμως την περίοδο μετά την επανάσταση έγιναν μεγαλύτερες μετακινήσεις πληθυσμών.


Σημειώσεις - Παραπομπές

1. Οι Βλάχοι εμφανίζονται από τον 4ο μ.Χ. αιώνα. Αργότερα συμμάχησαν με τους Βουλγαροσλάβους του Κρούμου και πολέμησαν τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία. Οι Βλάχοι της Ελλάδας διακρίνονται κυρίως σε Αρμάνους (Ρωμαιόβλαχους) που μιλούν ή μιλούσαν βλάχικα και ελληνικά και σε Αρβανιτόβλαχους που είναι Βλάχοι των οποίων οι πρόγονοι είχαν ζήσει επί σειρές γενεών σε περιοχές με συμπαγή αλβανόφωνο πληθυσμό και μιλούσαν βλάχικα, ελληνικά και αρβανίτικα. Αρβανιτόβλαχοι είχαν συνεργασθεί και με τον Αλή πασά. Η βλάχικη γλώσσα ανήκει στις ρομανικές (λατινογενείς) γλώσσες. Μια μορφή βλάχικης γλώσσας είναι μία από τις τέσσερις επίσημες γλώσσες της Ελβετίας (ραιτορομανική). Αρκετοί αναφέρουν ότι οι λέξεις Ουαλός και Βαλόνος παραπέμπουν στη λέξη Βλάχος. Οι Βλάχοι σε κάθε χώρα, εφόσον δεν έχουν αφομοιωθεί, μιλούν τη βλάχικη γλώσσα και τη γλώσσα της χώρας στην οποία είναι εγκατεστημένοι ή μία γλώσσα κράμα των δύο γλωσσών. Οι Βλάχοι του Ελλαδικού χώρου ανέπτυξαν συν τω χρόνω ελληνική εθνική συνείδηση. Βλάχοι ήταν ο Κωλέτης (Πρωθυπουργός από το Συράκο) ο Ζαλοκώστας, ο Κρυστάλλης, ο Αβέρωφ, ο Στουρνάρης, ο Τοσίτσας, ο Σπύρος Λάμπρος και άλλοι. Και ο ποδοσφαιριστής Τραϊανός Δέλας, Βλάχος πρέπει να είναι. Τα βλάχικα των εδώ Βλάχων και μοιάζουν πολύ αλλά και διαφέρουν από τα βλάχικα της Βλαχίας.

2. Οι Κατσαούνηδες του νομού Καστοριάς ζουν σε χωριά του δήμου Νεστορίου (Νέα Κοτύλη Κυψέλη Ζούζουλη και άλλα) και στην κοινότητα Αρένα. Έχουν έθιμα που μοιάζουν με τα Ηπειρώτικα. Ένα σημαντικό μέρος των οικογενειών του χωριού Κυψέλη έχουν τις καταβολές τους σε περιοχές της σημερινής Νότιας Αλβανίας.

3. Ο δήμος Αγίου Δημητρίου περιλαμβάνει εκτός από τα Κατσαουνοχώρια, άλλα εννέα δημοτικά διαμερίσματα δεκαεννέα συνολικά οικισμών.

4. Κατσανοχώρια είναι τα χωριά Λουζέτσι (Ελληνικό), Φορτόσι, Κοστήτσι (Καλλιθέα), Πηγάδια (Βαλτσιώρα), Νίστορα, Πάτερο, Κοτόρτσι (Αετοράχη), Λάζαινα, Κορίτιανη, Καλέτζι, Πλαίσια. Στο σημερινό δήμο Κατσανοχωρίων του νομού Ιωαννίνων ανήκουν 6 ακόμη οικισμοί.

Ιωάννης Κουμερτάς

από το http://diadromesgr.blogspot.com

Δευτέρα 14 Φεβρουαρίου 2011

Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΩΝ ΑΡΑΒΙΚΩΝ ΛΑΩΝ, Η ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ, Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΦΑΣΙΑ - Του Γιώργου Καραμπελιά

Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΩΝ ΑΡΑΒΙΚΩΝ ΛΑΩΝ, Η ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ, Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΦΑΣΙΑ - Του Γιώργου Καραμπελιά
(Περιοδικό Άρδην)
Mεσούντος του ψυχρού πολέμου οι ΗΠΑ, η CIA και τα ιδεολογικά επιτελεία του ιδρύματος Φορντ και των ποικιλώνυμων Μπίλντεμπεργκ, πριμοδότησαν την ενίσχυση του Ισλάμ στις μουσουλμανικές κοινωνίες για να αντιμετωπίσουν τον κίνδυνο του «κομμουνισμού» και των εθνικοαπελευθερωτικών κινημάτων.

Το έκαναν και στην Αίγυπτο απέναντι στον κίνδυνο του νασερισμού, στο Ιράκ και τη Συρία ενάντια στο «εθνικιστικό» Μπάαθ, καθώς και στο Αφγανιστάν εναντίον των Σοβιετικών. Το ίδιο έκαναν και οι Ισραηλινοί στα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη. Απέναντι στον Αραφάτ και το Λαϊκό Μέτωπο του Χαμπάς, μέχρι τη δεκαετία του 1980 τουλάχιστον, ενίσχυαν τους Αδελφούς Μουσουλμάνους. Και «πέτυχαν». Ο κοσμικός και σοσιαλιστικός αραβικός εθνικισμός ηττήθηκε, ή ακόμα και εξαφανίστηκε.

Έτσι όμως η Δύση υποχρέωσε το αντι-ιμπεριαλιστικό κίνημα των μουσουλμανικών χωρών να υιοθετήσει το ένδυμα του Ισλάμ. Ο αρχικά χρηματοδοτούμενος κατά των Ρώσων από τους Αμερικανούς Μπιν Λάντεν έγινε ο μεγάλος εχθρός της Αμερικής. Η Χαμάς, που προέρχεται από τους Αδελφούς Μουσουλμάνους, αντι¬κατέστησε τους διεφθαρμένους και συμβιβασμένους ηγέτες της Φατάχ!

Η Δύση και οι ΗΠΑ, για να αντιμετωπίσουν τον ταξικό πόλεμο, εφηύραν και τροφοδότησαν τον πόλεμο των πολιτισμών!

Ο μουσουλμανικός κόσμος σήκωσε το γάντι. Και έτσι τροφοδοτήθηκε μια νέα παγκόσμια αντιπαράθεση που έχει ήδη οδηγήσει στην ισλαμική επανάσταση στο Ιράν, στους «δίδυμους πύργους» στη Νέα Υόρκη, στον πόλεμο του Αφγανιστάν, στην αποσταθεροποίηση του Πακιστάν.

Το Ισλάμ μεταβλήθηκε σε ιδεολογία αντίστασης των μουσουλμανικών λαών εναντίον του ιμπεριαλισμού και του σιωνισμού. Και αυτό παρότι σε συγκεκριμένα θέματα, όπως η θέση της γυναίκας ή η αντιμετώπιση μειοψηφικών αλλόθρησκων πληθυσμών (π.χ. χριστιανοί κόπτες στην Αίγυπτο ή χριστιανικοί και παγανιστικοί πληθυσμοί στην Αφρική), οι αρνητικές διαστάσεις μιας πολιτικής ιδεολογίας στηριγμένης αποκλειστικά στη μουσουλμανική θρησκευτική παράδοση γίνονται κυρίαρχες.

Το τέλος μιας εποχής

Όμως ο παγκόσμιος χάρτης αλλάζει με αστραπιαία ταχύτητα. Η παλιά διαίρεση του κόσμου μεταξύ μητροπόλεων και Τρίτου Κόσμου ανατρέπεται. Παλιές χώρες του Τρίτου Κόσμου - Κίνα, Ινδία, Βραζιλία, μεταβάλλονται σταδιακά σε υπερδυνάμεις. Η επίθεση της Δύσης εναντίον του Ιράκ και του Αφγανιστάν, καθώς και ο σιωνισμός, επιταχύνουν τις τάσεις χειραφέτησης του αραβομουσουλμανικού κόσμου. Τέλος, η σταδιακή προσχώρηση της Τουρκίας στο ισλαμικό στρατόπεδο, χωρίς βέβαια να έχει εγκαταλείψει και τη Δύση -στρατηγική που προώθησαν οι Αμερικανοί από το 1980 για να αντιμετωπίσουν την άνοδο της Αριστεράς και των Κούρδων- αλλάζει τα δεδομένα. Εξάλλου, ήδη η Σαουδική Αραβία και τα εμιράτα των σεΐχηδων χρησιμοποιούν ως όπλο της πολιτικής τους τον ισλαμικό φονταμενταλισμό και χτίζουν τζαμιά σε όλο τον κόσμο.

Το Ισλάμ τείνει -και θα τείνει όλο και περισσότερο στο μέλλον- να αποτελέσει έναν νέο αυτόνομο οικονομικό και γεωπολιτικό πόλο.

Η Τουρκία και το Ισλάμ

Η Τουρκία προσπαθεί να εκμεταλλευτεί τη σημερινή συγκυρία, μια και το Ιράν είναι σιϊτικό -μόνο το 10% του μουσουλμανικού κόσμου- και να μεταβληθεί σε εκπρόσωπό του και εκφραστή του. Εξάλλου, επί Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ο σουλτάνος ήταν ταυτόχρονα και ο ανώτατος ηγέτης των μουσουλμάνων σε όλο τον κόσμο (χαλίφης των πιστών).

Εκμεταλλευόμενη την προνομιακή της σχέση με τη Δύση και την κρίση του ορθόδοξου ευρωπαϊκού κόσμου στα Βαλκάνια και την Ανατολική Ευρώπη, θέλει να μεταβάλει το Ισλάμ, από όπλο αντίστασης απέναντι στη Δύση, σε εργαλείο επέκτασης προς τους πιο αδύνατους και αποδυναμωμένους γειτόνους της -πριν από όλα της Ελλάδας- και να ανασυστήσει τον οθωμανισμό.

Γι' αυτό και εμφανίζεται ως ο προστάτης όλων των μουσουλμάνων, ακόμα και εκείνων που αντιστέκονται, όπως οι Παλαιστίνιοι, γι' αυτό και προσπαθεί να προσεταιριστεί και τη δημοκρατική επανάσταση των αραβικών λαών, στην Τυνησία και την Αίγυπτο.

Βέβαια, κάποια στιγμή αυτή η στρατηγική της Τουρκίας θα έρθει αντιμέτωπη με τις πραγματικότητες των κοινωνικών και εθνικών συγκρούσεων: Οι μουσουλμάνοι Κούρδοι θα συγκρουστούν με τους επίσης μουσουλμάνους Τούρκους, οι μουσουλμάνοι υπήκοοι των Σαούντ θα συγκρουστούν με τους ισλαμιστές σεΐχηδές τους και οι μουσουλμάνοι Τούρκοι εργάτες κάποτε θα ξεσηκωθούν ενάντια στα ισλαμικά αφεντικά τους. Στο μεταξύ όμως η Τουρκία θα έχει χρησιμοποιήσει το Ισλάμ ως όπλο του επεκτατισμού της.

Μέχρις ότου λοιπόν το «ισλαμικό σοκ», το οποίο προκάλεσε η πολιτική της Δύσης, απορροφηθεί από τις μουσουλμανικές κοινωνίες και οι άνθρωποι θα χωρίζονται και πάλι σύμφωνα με τα συμφέροντά τους, την τάξη τους, τις γενικότερες απόψεις τους, ο πόλεμος των πολιτισμών που εξαπέλυσε η Δύση, και στο οποία ανταποκρίθηκε το Ισλάμ, κινδυνεύει να έχει ένα μεγάλο θύμα: Τον βαλκανικό και ορθόδοξο χριστιανικό χώρο.

Η Ελλάδα και το Ισλάμ

Έτσι βρισκόμαστε στριμωγμένοι ανάμεσα στη Δύση, που μας αντιμετωπίζει ως ένα απλό ανάχωμα έναντι του Ισλάμ -εξ ου και η πολιτική της στο μεταναστευτικό, που τείνει να μεταβάλει την Ελλάδα σε χωματερή δυστυχισμένων ανθρώπων- και την Τουρκία, η οποία θέλει να μετατρέψει το Ισλάμ, από όπλο αντίστασης κατά του ιμπεριαλισμού, σε όπλο που στρέφεται εναντίον μας.

Δηλαδή, βρισκόμαστε σε μία εξαιρετικά δύσκολη θέση. Από τη μια πρέπει να συνεχίσουμε να είμαστε αλληλέγγυοι με τους λαούς που χρησιμοποιούν την ισλαμική τους παράδοση ως όπλο κατά του ιμπεριαλισμού και του σιωνισμού και από την άλλη να αποτρέψουμε τη χρήση του ενάντιά μας! Και αυτά καλείται να τα διαχειριστεί ο Γιωργάκης, ο Δρούτσας και η παρέα του ΕΛΙΑΜΕΠ!

Αυτό σημαίνει μια διπλή και δύσκολη πολιτική. Δηλαδή, η Ελλάδα είναι υποχρεωμένη να οικοδομήσει μια αντιστασιακή ιδεολογία και αντανακλαστικά έναντι του ισλαμικού νεο-οθωμανισμού και ταυτόχρονα να μην ταυτιστεί με την αντιαραβική πολιτική της Δύσης!

Πρακτικά και συγκεκριμένα: Μείωση της ισλαμικής παρουσίας στο εσωτερικό και ενίσχυση της δικής μας ταυτότητας έναντι των εθνομηδενιστών, υποστήριξη της αντίστασης των αραβικών λαών απέναντι στον ιμπεριαλισμό, ακόμα και αν ενδύεται ισλαμικό μανδύα.

Οι παραδόσεις των άλλων λαών έχουν απελευθερωτική αξία όταν χρησιμοποιούνται στον τόπο τους, από τους ίδιους τους λαούς. Όταν εξάγονται με τον έναν ή άλλο τρόπο και μάλιστα σε αδύναμες και απειλούμενες συνοριακές χώρες, όπως η Ελλάδα, τότε το πρόσημό τους από θετικό γίνεται αρνητικό. Εμείς έχουμε τη δική μας παράδοση και πολιτισμό και πάνω σε αυτά προσπαθούμε να στηριχτούμε για να αντισταθούμε στον εξανδραποδισμό μας.

Ανοικτά σύνορα;

Αυτό είναι που δεν καταλαβαίνουν όσοι υποστηρίζουν γενικά και αφηρημένα τους μουσουλμάνους μετανάστες που μπαίνουν όλο και πιο μαζικά στη χώρα μας.
Πέρα από τη γενική τοποθέτηση ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να λύσει μόνη της τα προβλήματα της εξαθλίωσης και της μιζέριας όλου του πλανήτη, υπάρχει μια δεύτερη, ίσως ακόμα σημαντικότερη παράμετρος. Βρεθήκαμε στριμωγμένοι σε έναν πόλεμο πολιτισμών και ο κυριότερος εχθρός που απειλεί την ανεξαρτησία μας, η Τουρκία, χρησιμοποιεί και το όπλο του Ισλάμ εναντίον μας, γι' αυτό εξάλλου μας στέλνει αφειδώς τα μεταναστευτικά κύματα. Αποτελεί λοιπόν στοιχειώδη αρχή αυτοάμυνας και επιβίωσης του λαού και του πολιτισμού μας η άρνηση να μεταβληθούμε σταδιακά σε μια μουσουλμανική χώρα, όπως θα συμβεί εάν αφήσουμε ανεξέλεγκτα τα μεταναστευτικά ρεύματα. Διότι ζούμε στο σύνορο των κόσμων και τα μεγέθη μας δεν επιτρέπουν την πολυτέλεια των «ανοικτών συνόρων».
Για να τα πούμε καθαρά και ξάστερα: μπορούμε και πρέπει να υπερασπίζουμε όλους τους λαούς που αντιστέκονται στη Νέα Τάξη, άσχετα με την ιδεολογία ή τη θρησκεία τους, αρκεί να μην απειλείται η δική μας ταυτότητα. Τέλεια και παύλα.
Και για να μπορούμε να τηρήσουμε μια τέτοια στάση θα πρέπει να απαντήσουμε αμέσως στο μεταναστευτικό πρόβλημα. Διαφορετικά, εάν, σήμερα, ενισχυθεί η ισλαμική παρουσία στο εσωτερικό της Ελλάδας, τότε το κύμα της αντίθεσης στη λαθρομετανάστευση θα το εκμεταλλευτούν δυνάμεις φιλοϊμπεριαλιστικές και φιλοσιωνιστικές. Και τότε δεν θα έχουμε τη Χρυσή Αυγή μόνο στον Άγιο Παντελεήμονα.

Η Ελλάδα πρέπει να αντέξει αυτή τη μεταβατική περίοδο, έως ότου ο πόλεμος των πολιτισμών αντικατασταθεί από τις εσωτερικές κοινωνικές αντιθέσεις, έως ότου πάψουμε να απειλούμαστε από επιθετικούς γείτονες και έως ότου ισορροπήσει η εκρηκτική δημογραφική αύξηση των μουσουλμανικών χωρών.
Στο μεταξύ, πρέπει να πορευόμαστε με τη μεγαλύτερη δυνατή περίσκεψη ενισχύοντας πάντα -αποφασιστικά- τις δικές μας δυνάμεις και την αυτονομία μας.

από την ιστοσελίδα http://mikis-theodorakis-kinisi-anexartiton-politon.gr

ΟΧΙ ΧΩΜΑΤΕΡΗ ΣΕ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ! Kινητοποίηση στο χώρο του Ναού του Ποσειδώνα στο Σούνιο

Κυριακή, 13 Φεβρουαρίου 2011
ΟΧΙ ΧΩΜΑΤΕΡΗ ΣΕ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ!
Κινητοποίηση έγινε σήμερα το πρωί στον Αρχαιολογικό χώρο του Ναού του Ποσειδώνα στο Σούνιο Λαυρεωτικής.


Πολίτες της Λαυρεωτικής ανάρτησαν μεγάλο πανό με συνθήματα :


WE STAND AGAINST THE CONSTRUCTION OF THE WASTE LANDFILL AT THE ARCHARLOGICAL SITE OF OVRIOCASTRO

OXI ΧΩΜΑΤΕΡΗ ΣΤΟΝ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟ ΧΩΡΟ ΤΟΥ ΟΒΡΙΟΚΑΣΤΡΟΥ


Το αγγλικό κείμενο ανέφερε :

ΕΝΑΝΤΙΩΝΌΜΑΣΤΕ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΧΩΜΑΤΕΡΗΣ ΣΤΟΝ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟ ΧΩΡΟ ΤΟΥ ΟΒΡΙΟΚΑΣΤΡΟΥ


Σύμφωνα με τους πολίτες, με αυτή την κινητοποίηση είχαν ως στόχο από τη μια να αναδείξουν την αναγκαιότητα προστασίας κάθε αρχαιολογικού χώρου στη Λαυρεωτική και από την άλλη να λάβει πλέον το πρόβλημα διεθνείς διαστάσεις μια και τα εθνικά ΜΜΕ προσπαθούν συνεχώς να υποβιβάσουν το θέμα προς όφελος σκοτεινών συμφερόντων.

Οι ενεργοί πολίτες παρέμειναν περίπου μία ώρα στο χώρο και αποχώρησαν χωρίς να δημιουργηθεί κανένα πρόβλημα στον αρχαιολογικό χώρο τον οποίο σεβάστηκαν απόλυτα !!!

Νεότερες φωτογραφίες και βίντεο σε λίγο ...

από το http://politeslavreotikis.blogspot.com

Κυριακή 13 Φεβρουαρίου 2011

ΑΝΤΙΣΗΜΙΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΣΙΩΝΙΣΜΟΣ - ANTI-SEMITISM AND ZIONISM ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ

ΑΝΤΙΣΗΜΙΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΣΙΩΝΙΣΜΟΣ - ANTI-SEMITISM AND ZIONISM
ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ

Κείμενο του Μίκη Θεοδωράκη 'Απάντηση σε κατηγορίες που απηύθυναν εναντίον του γνωστοί κύκλοι για 'Αντισημιτισμό.

Η βασική θεωρία του Ναζισμού υπήρξε ο Ρατσισμός, που δεν περιελάμβανε μόνο τους Εβραίους αλλά κάθε έναν που δεν ήταν Άρειος. Τσιγγάνοι, Ρώσοι, Ουκρανοί, Έλληνες, Σέρβοι είχαν συνολικά τριάντα εκατομμύρια θύματα κυρίως μέσα σε στρατόπεδα θανάτου.

Σε αναλογία πληθυσμού οι Εβραίοι με τα 6 εκατομμύρια θύματα είχαν τους περισσότερους νεκρούς. Γι' αυτό και ονόμασαν ολοκαύτωμα την απώλειά τους.

Η Ελλάδα υπήρξε μια από τις λίγες χώρες που υπεράσπισαν τους Εβραίους που ζούσαν σ' αυτές. Προφύλαξε συστηματικά τους Έλληνες Εβραίους από τη μήνι των Ες-Ες. Εάν τα μέλη της Εβραϊκής Κοινότητας της Θεσσαλονίκης εισάκουαν την πρόταση του ΕΑΜ να πάνε στο βουνό και να τεθούν υπό την προστασία του, δεν θα υπήρχε αυτή η τερατώδης εξόντωση των 50 και πλέον χιλιάδων ανθρώπων.

Δυστυχώς οι Ραββίνοι εξακολουθούσαν να έχουν αυταπάτες ως προς την στάση των Γερμανών και αντιτάχθηκαν σ' αυτή την σωτήρια πρόταση.

Ενδεικτικά σημειώνω ότι η οικογένεια του γνωστού επιχειρηματία Μάτσα σώθηκε γιατί κατέφυγε στο βουνό στην περιοχή του ελέγχου του ΕΛΑΣ.

Στην Αθήνα υπήρχαν εκατοντάδες οικογένειες που με κίνδυνο της ζωής τους έκρυβαν Εβραίους. Εμείς ως μαχητές του ΕΛΑΣ Αθηνών είχαμε αναλάβει την φύλαξη πολλών τέτοιων κατοικιών με εντολή να δώσουμε μάχη προκειμένου να σωθούν οι κρυμμένοι Εβραίοι.

Προσωπικά μπορώ να αναφέρω δεκάδες περιπτώσεις κατά τις οποίες θρηνήσαμε θύματα προκειμένου να εμποδίσουμε τους Ες-Ες στο μακάβριο έργο τους.

Επομένως ο αντιρατσισμός και η αντίθεση στον αντισημιτισμό δεν υπήρξαν μόνο βασικά στοιχεία της αγωγής μας (εννοώ ως εαμίτες) αλλά και αντικείμενο της δράσης μας στην περίοδο της Κατοχής, εναντίον του ρατσισμού κάθε είδους.

Την ίδια στάση κράτησα σε όλη μου τη ζωή, όχι μόνο με λόγια αλλά και με έργα και τίποτα δεν θα μπορούσε να με κάνει να αλλάξω ιδέες.

Έτσι και τώρα με την Κίνηση Ανεξάρτητων Πολιτών η λέξη «απαγορεύεται» αφορά κάθε αναφορά στον Φασισμό-Ναζισμό-Εθνικισμό-Αντικομμουνισμό και Αντισημιτισμό και ακόμα περισσότερο τη συμμετοχή στις γραμμές μας ατόμων που εμφορούνται από παρόμοιες ιδέες.

Προσωπικά δηλώνω ότι τους μισώ, γιατί επί πλέον με χωρίζει από αυτούς αίμα. Ναι, ματώσαμε για να υπερασπίσουμε τις ιδέες μας, έτσι που να έχουμε το δικαίωμα να ισχυριζόμαστε ότι αναδειχθήκαμε μεταξύ των πρωτεργατών στην υπεράσπιση των θυμάτων του Φασισμού-Αντισημιτισμού. Γι' αυτό τελεία και παύλα. Και θεωρώ βρώμικο σκουλήκι όποιον ξανατολμήσει να με προσβάλει στο πιο ευαίσθητο σημείο του χαρακτήρα μου.

Από δω και πέρα όμως αρχίζουν τα δύσκολα, γιατί ο Σιωνισμός που είναι φανερό ότι όχι μόνο σηκώνει κεφάλι αλλά διεκδικεί ρόλο πρωταγωνιστικό στις διεθνείς εξελίξεις, χρησιμοποιεί σαν άλλοθι το Ολοκαύτωμα για πράξεις καθαρά αντιδραστικού χαρακτήρα, όπως είναι η κρατική πολιτική του Ισραήλ και ο ρόλος ορισμένων σπουδαίων παραγόντων του Εβραιοαμερικανικού λόμπυ στη διαμόρφωση της ιμπεριαλιστικής πολιτικής των ΗΠΑ.

Έτσι κάθε κριτική εναντίον τους χαρακτηρίζεται έντεχνα αντισημιτισμός, με αποτέλεσμα να μην τολμά πια κανένας να καταδικάσει πράξεις επαχθείς, από φόβο μήπως στιγματισθεί ως ρατσιστής.

Επειδή είμαι από εκείνους που δεν με σταματά τίποτα προκειμένου να πω την αλήθεια όπως εγώ την εννοώ και την πιστεύω, έχω γίνει κατά καιρούς στόχος παρόμοιων επιθέσεων, ενώ παράλληλα οι αντίπαλοί μου δεν μένουν στα λόγια αλλά προχωρούν και σε πράξεις που με μειώνουν ως άνθρωπο και ως συνθέτη. Κυρίως ως συνθέτη, γιατί οι Σιωνιστές ελέγχουν σε ποσοστό 99% την μουσική ζωή της Οικουμένης.

Έχω λοιπόν κατηγορήσει επανειλημμένα και κατηγορώ και σήμερα το Ισραήλ για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.

Όπως καταδικάζω και ορισμένους σπουδαίους παράγοντες από το Εβραιοαμερικανικό λόμπυ τόσο για τον πρωταγωνιστικό ρόλο που έπαιξαν στα εγκλήματα της πολεμικής μηχανής των ΗΠΑ στο Ιράκ όσο και για το σχέδιο της άλωσης των Εθνών-Κρατών με στόχο την παγκόσμια κυριαρχία των Τραπεζιτικοπιστωτικών κολοσσών που ελέγχουν εξ ολοκλήρου.

Είναι από τα παράδοξα της ιστορίας, τα κατ' εξοχήν θύματα του Χιτλερισμού να μιμούνται απόλυτα τις μεθόδους που χρησιμοποίησε για την παγκόσμια επικράτησή του

Το γεγονός αυτό μας υποχρεώνει να τους φερθούμε ανάλογα, ακόμα και αν κινδυνεύσουμε όπως τότε να θυσιάσουμε τη ζωή μας.

Και κάτι ακόμα: Κάνουν λάθος που χάρη στον κ. Παπανδρέου διάλεξαν τη χώρα μας για το συνέδριό τους. Αυτό για μας αποτελεί υπέρτατη πρόκληση, που είμαστε υποχρεωμένοι να τη λάβουμε σοβαρά υπ' όψιν.


Mikis Theodorakis answers to the usual circles accusing him of ...Anti-Semitism.

Nazism was based on the core theory of Racism, aimed not only at Jewish people but also at anyone who did not belong to the Aryan Race. Gipsies, Russians, Ukrainians, Greeks and Serbs had thirty million victims in total, mostly in death camps.

The Jews had the highest death toll proportional to their population, with 6 million victims. This is why their loss was given the name "Holocaust".

Greece was one of the few countries that defended their Jewish population. It systematically protected Greek Jews from the wrath of the SS. If the members of the Jewish Community of Thessaloniki had embraced the proposal of National Liberation Front (EAM) to go to the mountain and place themselves under ΕΑΜ protection, the monstrous annihilation of more than 50 thousand people could have been avoided.

Unfortunately the Rabbis continued to delude themselves as to Germany's intentions and rejected this life-saving proposal.

For instance, the family of the well-known businessman Matsas was saved because they took shelter in the mountain, in the area controlled by the National Popular Liberation Army (ELAS).
Hundreds of families in Athens risked their lives to hide Jewish people. We, as fighters of the Athens branch of ELAS at the time, were responsible for guarding many such houses and had received orders to engage in battle to save Jews in hiding.

I can personally mention dozens of cases when we suffered casualties in our effort to stop the deadly work of the SS.

Anti-racism and opposition to Anti-Semitism were therefore not only a fundamental element of our culture as EAM members, but also a scope of our action during the years of Occupation against all kinds of racism.

I have kept the same attitude throughout my life, not only in word but also in deed, and nothing could ever make me change my ideas.

The same goes now for the Movement of Independent Citizens: the word "forbidden" is reserved for every reference to Fascism-Nazism-Nationalism-Anticommunism and Anti-Semitism, and even more so for the participation of people professing similar ideas.

I personally declare that I hate them for an additional reason: there is blood dividing me from them. Yes, we have bled to defend our ideas, and this gives us the right to claim that we have been among the protagonists in defending the victims of Fascism and Anti-Semitism. End of discussion. And I consider anyone who dares to insult me again in this most sensitive part of my character to be nothing but a filthy worm.

But this is where the hard part begins. For Zionism, not only clearly emerging again but also claiming a leading role in international affairs, uses the Holocaust as an alibi for actions of a purely reactionary nature, such as Israel's state policy and the role of some important factors of the Jewish-American lobby in shaping the imperialistic policy of the USA.

Thus any criticism against them is cunningly labeled as anti-Semitic, and no one dares to condemn harmful actions any more for fear of being branded as a racist.

Being one of those people who stop before nothing in order to say the truth as I perceive and believe it, I have become from time to time the target of similar attacks; and my opponents do not content themselves with just words, but proceed in actions that degrade me as a person and as a composer. Mostly as a composer, since Zionists control 99% of Global musical life.

I have therefore repeatedly accused Israel and accuse it again today for crimes against humanity.
I equally condemn some important factors of the Jewish-American lobby both for their leading role in the crimes of the USA war machine in Iraq and for their plan to eliminate Nation-States, ultimately aiming to establish the global predominance of Bank-financial colossuses entirely controlled by it.

It is a paradox of history that the principal victims of Hitlerism now faithfully imitate the methods employed by the latter for global predominance.

This fact obliges us to treat them accordingly, even if this means we have to risk our lives again, like we did then.

One more thing: They made a mistake in choosing our country for their conference -thanks to Mr. Papandreou. To us this is an utmost provocation that we have to take under serious consideration.

Από την ιστοσελίδα της ΣΠΙΘΑ - Κίνησης Ανεξαρτήτων Πολιτών Μίκης Θεοδωράκης
(http://www.mikis-theodorakis-kinisi-anexartiton-politon.gr/el/mikistheodorakis)/?nid=445

Ο Κόσμος ο Μικρός ο Μέγας

Ο Κόσμος ο Μικρός, ο Μέγας
(koutroylis2.jpg)
Συγγραφέας:
Σπύρος Κουτρούλης

Έτος Έκδοσης: 2010

Σελ. 237

Τιμή: 14 ευρώ

Αισθητική και Ιδεολογίες του Νέου Ελληνισμού



Εισαγωγή

Εξετάζοντας την πορεία του λαού μας, τις αξίες και τα μέτρα που αυτός διαμόρφωσε, τις ιδεολογίες που τον καθόρισαν, είτε ως «απεικόνιση της πραγματικότητας», είτε ως «ψευδή συνείδηση», αλλά και τις αισθητικές του προτάσεις, καταλήξαμε ότι στη σκέψη του Ν. Χατζηκυριάκου-Γκίκα και της Δόμνας Σαμίου «σημασία στη ζωή έχει να μπορεί από το τίποτα να γίνει το παν», όπως και στον στίχο του Ο. Ελύτη «ο κόσμος ο μικρός, ο μέγας» συνοψίζονται, με προσφυή και εύστοχο τρόπο, η εξέλιξη, οι αγωνίες και τα πάθη του νεότερου ελληνισμού.

Στις σελίδες που ακολουθούν, δοκιμάζουμε να απαντήσουμε σε ερωτήματα όπως:

Υπάρχει στον ελληνισμό μία αντίληψη διαφορετική από αυτή που συναντούμε αρχικά στη Δύση και κατόπιν σε όλο τον σύγχρονο κόσμο, όπου ο Άνθρωπος και ο Κόσμος, ο Άνθρωπος και η Φύση, είναι δύο μεγέθη διαφορετικά και ανταγωνιστικά;

Η συνεργασία των βαλκανικών λαών για την απελευθέρωση από την οθωμανική κυριαρχία ήταν μια παροδική πολιτική συμμαχία, που επρόκειτο μοιραία να τη διαδεχθεί η διαμάχη των εθνικισμών;

Υπάρχει μια πνευματική ατμόσφαιρα, που μαζί με γεωπολιτικούς παράγοντες ευνοεί τη βαλκανική συνεργασία, ώστε να τη θεωρήσουμε, εντέλει, ως ένα «Βυζάντιο μετά το Βυζάντιο»;

Ο κοινοτισμός και ο συνεργατισμός, που με διάφορες μορφές αναπτύχθηκαν στην ορθόδοξη Ανατολή (από την Ελλάδα μέχρι τη Ρωσία) αποτελεί μια γεωοικονομική αποκλειστικά αναγκαιότητα ή ευνοήθηκε και από άλλους παράγοντες -όπως είναι η θρησκεία- που κομίζουν με έναν βαθύ, συνεχή, επίμονο και υποδόριο τρόπο, αξίες;

Γιατί η Βαλκανική Συνεργασία ενδιέφερε ανθρώπους που είχαν τόσο διαφορετικές κατά τα άλλα κοσμοθεωρίες, όπως ο Π. Κανελλόπουλος, ο Γ. Κορδάτος και ο Ν. Ζαχαριάδης;

Με τέτοια ερωτήματα ξεκινήσαμε αυτό το νοερό, στοχαστικό ταξίδι, όπου οι προσωπικές αγωνίες και εμπειρίες προσπαθούν να συναντηθούν με τις αντίστοιχες της εθνικής και κοινωνικής μας συλλογικότητας. Είχαμε πλοηγούς κάποιους που, σαν τον Νίτσε, αποθεμελίωσαν τον εργαλειακό ορθολογισμό και τα κλειστά συστήματα σκέψης, αλλά και τον Κ. Καραβίδα, τον Ι. Δραγούμη, τον Γιάννη Ρίτσο, τον Νικηφόρο Βρεττάκο.

Στις σελίδες που ακολουθούν, η θεματολογία μας δεν αποσκοπεί να εξαντλήσει το παλίμψηστο του νεότερου ελληνισμού, ούτε να χαρτογραφήσει εξαντλητικά όλα τα ιδεολογικά ρεύματα ή τις αισθητικές αντιλήψεις που έκαναν εμφανή την παρουσία τους, αλλά να επισημάνουμε ορισμένους ουσιώδεις κατά τεκμήριο όρους του.

Με αυτόν τον τρόπο θεωρούμε ότι η ρωμιοσύνη, ο ελληνισμός, ο «Άη Λαός», ο απροσκύνητος χαρακτήρας του, τα πάθη και οι αντιφάσεις του, απεικονίζονται εξίσου σε ένα ποίημα του Ρίτσου και σε έναν πίνακα του Τσαρούχη με θέμα το ζεϊμπέκικο.

Ο Γ. Θεοτοκάς, ο Ν. Χατζηκυριάκος-Γκίκας, ο Τζούλιο Καΐμη, ο Μ. Καραγάτσης αποτελούν μέλη της εξαίσιας παρέας που ονομάστηκε «γενιά του ’30». Κινήθηκαν με άνεση ανάμεσα στην τζαζ και το ζεϊμπέκικο, τον Θεόφιλο και τον Ματίς, τον Ντοστογιέφσκι και τον Παπαδιαμάντη, τον Καραγκιόζη και τον Πικάσο, την αρχιτεκτονική του Αιγαίου και τον Λε Κορμπιζιέ, δηλαδή ανάμεσα στα γνήσια και αυθεντικά στοιχεία του νέου ελληνισμού και το άνοιγμα στις πιο προωθημένες αναζητήσεις του «μοντέρνου» κόσμου, όπως ήταν ο σουρεαλισμός. Η μελέτη της σκέψης τους είναι οδηγός και πολύτιμη μαρτυρία.

Ο Ι. Συκουτρής, ο εξαιρετικός φιλόλογος και στοχαστής, που δεν μπόρεσε να ανθέξει στα εμπόδια που του έθεσε η κυρίαρχη θλιβερή πανεπιστημιακή μετριότητα της εποχής του και το πλήρωσε στο τέλος με την ίδια τη ζωή του, μετεώρισε τη σκέψη του ανάμεσα στον πλατωνικό ιδεαλισμό και την «πολυθεΐα των αξιών».

Το ποίημα του Γ. Ρίτσου Αποχαιρετισμός, αποτελεί μια αναφορά στον μαρτυρικό θάνατο του Γρηγόρη Αυξεντίου, αλλά και έναν ύμνο στο «παλικάρι» που, αν και ερωτευμένο με τη ζωή, προτιμά τον αξιοπρεπή, τον αγέρωχο θάνατο, από μια ζωή χωρίς ντροπή, χωρίς σεβασμό.

Ο Μιχάλης Ράπτης (Πάμπλο), ο διεθνιστής επαναστάτης, ο γνήσιος πατριώτης, εναρμονίζει τα αιτήματα της άμεσης δημοκρατίας, του κοινοτισμού και του συνεργατισμού με το Ιερό.

Ο Σ. Ράμφος, ξεκινώντας από μια μαρξιστική νεότητα, όδευσε σε όλα τα πιθανά πνευματικά ρεύματα για να καταλήξει, στα ύστερά του, ενθουσιώδης υμνητής του αμερικανισμού και του δυτικού παραδείγματος. Από αυτή την πλευρά θυμίζει τον Τ. Νέγκρι που από την αυτονομία, τον εργατισμό και μια ριζοσπαστική επανερμηνεία του μαρξισμού, εμφανίζεται στα τελευταία του κείμενα θαυμαστής της Αυτοκρατορίας.

Ο Ν. Δήμου, ένας ευπώλητος συγγραφέας, που επιτίθεται κατά του λεγόμενου νεοελληνικού ανορθολογισμού, εγκλωβίζεται τελικά στις αντιφάσεις της σκέψης του και στις έντεχνες αποσιωπήσεις του. Θαυμαστής του Ελύτη και του Π. Γιαννόπουλου, αποδεικνύεται ότι σε πολλά θεμελιώδη και κρίσιμα θέματα, όπως η πολιτιστική θέση του νεότερου ελληνισμού, έχει παρεμφερείς απόψεις με εκείνους που θεωρεί αντιπάλους του, δηλαδή τους «νεο-ορθόδοξους».

Η σφριγηλότητα, η πολυμέρεια, η λογική συνέπεια και η ευρύτητα του στοχασμού του Παναγιώτη Κονδύλη, όπως και η ακρίβεια και η τελειότητα της γλώσσας του, αποτελούν μία εξαίρεση και μια ηχηρή αντίθεση στην κυρίαρχη στη χώρα μας σκέψη. Έχοντας αφομοιώσει με κριτικό και γόνιμο τρόπο όλο τον ευρωπαϊκό πολιτισμό (και μάλιστα στην πρωτότυπη μορφή του, αφού γνώριζε άριστα παραπάνω από πέντε ευρωπαϊκές γλώσσες), παρήγαγε, στη σύντομη ζωή του, μίας τέτοιας ποιότητας και έκτασης έργο που στη χώρα μας έχει πολύ λίγο αποτιμηθεί, ενώ στην υπόλοιπη Ευρώπη είναι αντικείμενο συνεχούς και προσεκτικής μελέτης. Όση βαθιά πολιτική και θεωρητική σκέψη δεν μπόρεσαν να παράξουν οι διάφοροι πανεπιστημιακοί, που τράφηκαν πλουσιοπάροχα στο πρυτανείο των Ευρωπαϊκών Προγραμμάτων και τα βαρύγδουπα ιδρύματα διαμόρφωσης της αμυντικής και εξωτερικής πολιτικής, που χρηματοδοτούνται αφειδώς από το ελληνικό κράτος και από μη κυβερνητικές οργανώσεις του εξωτερικού, τη δημιούργησε ο Π. Κονδύλης, αυτός ο «επαΐων του περιθωρίου», όπως αποκαλούσε τον εαυτό του. Εδώ εξετάζουμε μόνο μια επιμέρους αλλά κρίσιμη πλευρά της σκέψης του: Η Ευρώπη, διατείνεται, θα πρέπει να μετακινηθεί αναγκαστικά, από τον Ευρωαντλαντισμό στην Ευρασία. Όπως και όλο το υπόλοιπο έργο του χαρακτηρίζεται από αξιολογική ουδετερότητα, σαφή διάκριση του Είναι και του Δέοντος, ρεαλισμό, ορθολογική περιγραφή του πραγματικού.

Τέλος, ο Θουκυδίδης είναι ένας τόσο παλιός, αλλά και τόσο σύγχρονος στοχαστής μας. Έδειξε, πολύ νωρίτερα και πολύ πληρέστερα από άλλους μεταγενέστερους στοχαστές, ότι ο άνθρωπος, όσο κι αν περνούν τα χρόνια και αλλάζουν οι εποχές, διατηρεί ως αναλλοίωτη ανθρωπολογική σταθερά την επιθυμία για Ισχύ. Με στόχο την επαύξησή της δημιουργεί συμμαχίες και αντιπαλότητες, φιλίες και εχθρότητες, δηλαδή μετέχει της πολιτικής. Με αυτή την οπτική οι αξίες, οι ιδέες, οι θρησκείες υπάρχουν και παίζουν έναν διόλου ευκαταφρόνητο ρόλο, που όμως δεσμεύεται από άλλες υπέρτερες στοχοθεσίες ώστε:

Για έναν τύραννο ή για μια πολιτεία που ασκεί ηγεμονία τίποτε δεν είναι παράλογο αν είναι συμφέρον, τίποτε δεν είναι οικείο αν δεν εμπνέει εμπιστοσύνη. Ανάλογα με τις περιστάσεις, πρέπει να συμπεριφέρεται σαν φίλος ή σαν εχθρός. Και εκείνο που μας συμφέρει εδώ δεν είναι να βλάψουμε τους φίλους μας, είναι να γίνουν ανίσχυροι οι εχθροί μας, επειδή οι φίλοι μας θα είναι δυνατοί.


Σπύρος Κουτρούλης

Νέο Ηράκλειο, Μάρτιος 2010
(από το www.ardin.gr)

Παρουσίαση νέου Λόγιου Ερμή στην Παλαιά Βουλή (14/2/2011)

Παρουσίαση νέου Λόγιου Ερμή στην Παλαιά Βουλή (14/2/2011)

(Σταδίου 13)

14/2/11, Ωρα 19.00,



Απέναντι στον μεταπρατισμό, την παγκοσμιοποίηση, τον εθνομηδενισμό



ΕΝΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΔΙΑΦΩΤΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΚΤΟΣ



Ομιλητές

Παναγιώτα Βάσση

Γιώργος Καραμπελιάς

Βασίλης Καραποστόλης

Γιώργος Κοντογιώργης

Σωτήρης Σόρογκας

Συντονιστής Νίκος Ξυδάκης






Εκδήλωση - Παρουσίαση της Εταιρείας Μελέτης Ελληνικού Πολιτισμού

και του περιοδικού νέος Ερμής ο Λόγιος

(από το http://www.ardin.gr/)

Σάββατο 12 Φεβρουαρίου 2011

ΓΙΑ ΠΟΙΟΝ ΧΤΥΠΑΕΙ Η ΚΑΜΠΑΝΑ; Η νέα αραβική επανάσταση (και οι εκτιμήσεις Λυσσαρίδη, Αμίν, Ραμονέ)

Δευτέρα, 7 Φεβρουαρίου 2011
ΓΙΑ ΠΟΙΟΝ ΧΤΥΠΑΕΙ Η ΚΑΜΠΑΝΑ; Η νέα αραβική επανάσταση (και οι εκτιμήσεις Λυσσαρίδη, Αμίν, Ραμονέ)
Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Μια από τις σημαντικότερες, βαθύτερες, πολιτικές και κοινωνικές επαναστάσεις στην ιστορία του αραβικού έθνους ξέσπασε στην κοντινή μας Αίγυπτο, κοιτίδα ενός από τους σπουδαιότερους και αρχαιότερους πολιτισμούς.

Η Αιγυπτιακή Επανάσταση, ακόμα στις πρώτες, αρχικές φάσεις, δεν έχει ανάλογο ιστορικό προηγούμενο στην περιοχή, μετά την Αλγερινή Επανάσταση, κυρίως εθνική που απέκτησε όμως στην πορεία και βαθειές κοινωνικές προεκτάσεις, και το Παλαιστινιακό Κίνημα, επίσης κυρίως εθνικό.

Η αφύπνιση των Αράβων, από την Τυνησία μέχρι την Υεμένη, μετατόπισε για πρώτη φορά τον φόβο από το λαό στους σατράπες, απειλώντας το σύνολο των καθεστώτων που στήριξαν την Pax Americana και Israeliana στην στρατηγικά κρισιμότερη περιοχή του πλανήτη. Είναι αδύνατο να προβλεφθούν οι εξελίξεις, «ανοιχτές» σε πολλές δυνατότητες/«σενάρια», το βέβαιο όμως είναι ότι θα επηρρεάσουν βαθειά τα παγκόσμια γεωπολιτικά δεδομένα.

Η αιγυπτιακή επανάσταση χαρακτηρίζεται από μια ευρύτατη, ταχύτατη λαϊκή αυτοοργάνωση. Συγκροτούνται κάθε είδους επιτροπές, από επιτροπές π.χ. για την προστασία των φούρνων μέχρι επιτροπές τήρησης της τάξης. Σε μερικές περιοχές η αστυνομία ζητάει την άδειά τους για να κινηθεί. Στον πυρήνα της εξέγερσης είναι 19 κινήσεις νεολαίας με μισό εκατομμύριο μέλη, σύμφωνα με πληροφορίες από κύκλους της εξέγερσης.

Στο κέντρο του κινήματος είναι η εξέγερση κατά της διαφθοράς, έκφραση του βαθύτερου αιτήματος αξιοπρέπειας των Αράβων, αίτημα στο οποίο οι καλύτεροι αναλυτές αποδίδουν τις ήττες ΗΠΑ/Ισραήλ σε Ιράκ/Λίβανο. Οι ‘Αραβες νοιώθουν βαθειά ταπεινωμένοι από τα καθεστώτα τους, κατεστραμμένοι από τις συνταγές ΔΝΤ που αυτά εφήρμοσαν, βαθειά προσβεβλημένοι από επεμβάσεις, προσβολές, περιφρόνηση που δέχτηκαν από τη Δύση. Η εξέγερσή τους δεν είναι συγκυριακή αναταραχή, αλλά «εκδίκηση της ιστορίας», βαθύ κύμα «μακρού ιστορικού χρόνου», που μπορεί να «συντονισθεί» με τη γενικότερη αφύπνιση της περιφέρειας, αμφισβήτησης του μονοπολισμού που εκφράζεται, με διαφορετικές μορφές και τρόπους, σε Ινδία, Κίνα, Λατ. Αμερική, Ρωσία. Αυτό βέβαια παραμένει υπόθεση εργασίας, υπάρχουν κι άλλες, όπως η πιθανότητα εμφυλίων πολέμων και νέας πολυδιάσπασης του αραβομουσουλμανικού κόσμου, που θα ματαιώσουν τις προσδοκίες των εξεγερμένων. ‘Ηδη, δύο εκατομμύρια αστυνομικοί του καθεστώτος Μουμπάρακ και ένα εκατομμύριο άτομα στενά συνδεδεμένα με το καθεστώς, είναι έτοιμα να ματοκυλίσουν την Αίγυπτο, για να κρατηθούν στην εξουσία. Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, όλα δείχνουν ότι το κλειδί των εξελίξεων το κρατάει ακόμα ο στρατός στα χέρια του.

Η αιγυπτιακή εξέγερση, όπως και η τυνησιακή, δεν είναι «ισλαμικές». Φυσικά, το Ισλάμ, σε διάφορες εκδοχές, παραμένει κύριος υποψήφιος ηγέτης της νέας Αιγύπτου, σε συνθήκες ιστορικής χρεωκοπίας του αραβικού εθνικισμού/σοσιαλισμού. Αλλά ούτε βέβαιο ότι θα επικρατήσει είναι, ούτε τι είδους θα είναι. Η επανάσταση υποχρεώνει και την αντιπολίτευση να υποταγεί στις λαϊκές προσδοκίες, διαμορφώνει νέα πολιτικά υποκείμενα. Και η κρίση είναι τόσο βαθειά, που δεν επιδέχεται εύκολες λύσεις. ‘Αραβας συνομιλητής των Αδελφών Μουσουλμάνων μας έλεγε προ μηνών, ότι η οργάνωση απεύχεται να αναλάβει την εξουσία και τις ευθύνες της!

Ελλάδα, Κύπρος, Μέση Ανατολή

Το ΥΠΕΞ μάλλον αιφνιδιάστηκε από την αιγυπτιακή εξέγερση. Ανώτερα στελέχη του, που διατηρούσαν άριστες σχέσεις με το αιγυπτιακό καθεστώς, «ορκίζονταν» μέχρι πρότινος, ότι ο υιός Γκαμάλ Μουμπάρακ είναι ο βέβαιος διάδοχος! Τώρα τρέχουν και δεν φτάνουν. Οι αραβικές εξεγέρσεις βρήκαν Ελλάδα και Κύπρο, κάποτε τις πιο φιλοαραβικές ευρωπαϊκές χώρες, με ένα τεράστιο πολιτικό κεφάλαιο και ακτινοβολία σε όλη την Ανατολή, να ολοκληρώνουν ριζική στροφή στη μεσανατολική πολιτική τους. Οι οπαδοί αυτής της στροφής λένε ότι πρέπει να συνεχισθεί, υποστηρίζοντας ότι το Ισραήλ έχει ανάγκη Κύπρο και Ελλάδα περισσότερο από ποτέ. Ναι, απαντούν οι σκεπτικιστές, αυτό ακριβώς όμως κάνει επικίνδυνες τις πολύ στενές σχέσεις με αυτή τη χώρα, που είναι σήμερα περισσότερο απομονωμένη από ποτέ άλλοτε στην ιστορία της και της οποίας μόνο σίγουροι δεν μπορούμε να είμαστε για το μέλλον. Οι ίδιοι υπογραμμίζουν ότι το Ισραήλ μπορεί να μπει στον πειρασμό να «κανονίσει» ορισμένους λογαριασμούς του, φερ’ειπείν με την Τουρκία, μέσω Ελλάδας. Οι περισσότεροι πάντως συμφωνούν ότι θα χρειαστεί πολύ μεγάλη τέχνη για να ελιχθεί η Αθήνα στο μεσανατολικό ναρκοπέδιο, αποφεύγοντας να γίνει μέρος του ηφαιστείου. Τα οικονομικά προβλήματα της χώρας, τα προβλήματα της ΕΕ, οι «μη σχέσεις» με τη Ρωσία, καθιστούν επίσης πιο τρωτή και επικίνδυνη τη θέση της Αθήνας και επηρεάζουν αρνητικά τη θέση της Λευκωσίας.

ΕΝΑ ΑΡΑΒΙΚΟ ΚΑΙ ΨΗΦΙΑΚΟ 1848

Τρεις άνθρωποι με βαθειά γνώση, και δεκαετίες εμπλοκής στα προβλήματα της Μέσης Ανατολής, μοιράζονται με τους αναγνώστες του «Κ.τ.Ε.» τις εκτιμήσεις τους για τις δραματικές εξελίξεις στην Αραβία. Πρόκειται για τον Κύπριο «Γιατρό» Βάσσο Λυσσαρίδη, τον Αιγύπτιο οικονομολόγο Σαμίρ Αμίν και τον Γάλλο δημοσιογράφο και συγγραφέα Ιγκνάσιο Ραμονέ.

ΒΑΣΣΟΣ ΛΥΣΣΑΡΙΔΗΣ: Αγωνία για την Αίγυπτο, επιφύλαξη για τις «συμμαχίες» Ελλάδας/Κύπρου με Ισραήλ

Από αυτούς που γνωρίζουν καλύτερα τη Μέση Ανατολή, «εν όπλοις» σύντροφος των μεγάλων εθνικοαπελευθερωτικών κινημάτων Ασίας και Αφρικής, προσωπικός φίλος των Νάσερ, Αραφάτ και πατρός ‘Ασαντ, ο «Γιατρός» παρακολουθεί με πολύ αγωνία την αιγυπτιακή «εγκυμοσύνη», όπως τη χαρακτηρίζει. Η «δυναστεία» του Μουμπάρακ, κατεξοχήν ανθρώπου των ΗΠΑ στην περιοχή, δεν μπορεί, λέει, να επιβιώσει και ελπίζει στην ουσιαστική επικράτηση των λαϊκών επαναστατικών δυνάμεων που θα εγκαθιδρύσει καθεστώς γνήσιας δημοκρατίας και κοινωνικής προόδου. Μια προοδευτική δημοκρατία στη χώρα των 80 εκατομμυρίων, τόσο κοντά στην Κύπρο, θα έχει ευεργετική επίδραση σε όλους μας, τονίζει, δεν κρύβει όμως και τους φόβους του για ενδεχόμενη «εκτροπή» που να μην εγγυάται τις δημοκρατικές εξελίξεις.

Ο «Γιατρός» μιλάει με νοσταλγία για τον νασερισμό, που αγκάλιασε ο αιγυπτιακός λαός στο παρελθόν, παρόλο που δεν οδήγησε σε πλήρως δημοκρατικό καθεστώς, γιατί του απέδωσε την εθνική αξιοπρέπεια και χτύπησε διαφθορά, φεουδάρχες και μεγάλο κεφάλαιο. Αναγνωρίζει την «αρνητική» πλευρά του, τονίζοντας ότι σε κάθε προβληματική πλευρά αντιστοιχούσε και μια προοδευτική.

«Προσοχή, προσοχή, προσοχή», είναι η συμβουλή του σε όσους ενθουσιάστηκαν με την προοπτική ενός είδους «συμμαχίας» Ελλάδας, Κύπρου, Ισραήλ. Χρειάζεται εκμετάλλευση διαφόρων εμπλεκομένων και διαπλεκομένων συμφερόντων στην Αν. Μεσόγειο, απαιτείται όμως σωστή διάγνωση. Εκφράζει αμφιβολίες για το βάθος της τουρκοισραηλινής ρήξης. Τονίζει έντονα ότι, όταν μιλάμε για Μέση Ανατολή, από πλευράς όγκου λαών και διόδων μεταφοράς, μιλάμε κυρίως για τον αραβικό κόσμο. Οι οποιεσδήποτε πρωτοβουλίες πρέπει να είναι ισορροπημένες, ιδίως σε ότι αφορά τη θέση για το παλαιστινιακό.

Ο Χριστόφιας ακολουθεί, τουλάχιστον μέχρι τώρα, ισορροπημένη πολιτική στο θέμα. Η ανακάλυψη υδρογονανθράκων κοντά στην Κύπρο είναι σημαντικός παράγοντας εκτιμά, και θετικός και αρνητικός για το νησί. Η ισραηλινή πρόταση για σταθμό υγροποίησης αερίου στην Κύπρο, υποστηρίζει, ενέχει πολλούς κινδύνους και χρειάζεται σοβαρή στάθμιση πριν δοθεί οριστική απάντηση. Και το ζήτημα της ενέργειας και η στάση απέναντι στη Μέση Ανατολή απαιτούν πολύ σοβαρή πολιτική, χωρίς υπερβολές.

ΣΑΜΙΡ ΑΜΙΝ: Οι Αμερικανοί δεν αφήνουν την Αίγυπτο, το νέο καθεστώς δεν θα λύσει τα προβλήματα

Βετεράνος του αιγυπτιακού και γαλλικού κομμουνιστικού κινήματος, θεωρητικός της ανάπτυξης, από τους μεγάλους οικονομολόγους του 20ού αιώνα, φίλος και σύμβουλος του Ανδρέα, ο Αμίν διευθύνει το «Φόρουμ του Τρίτου Κόσμου», μοιράζοντας τον χρόνο του ανάμεσα Παρίσι, Κάιρο και Ντακάρ. Η Αίγυπτος, πιστεύει, είναι χώρα-κλειδί για τον έλεγχο των ΗΠΑ στον πλανήτη. Η Ουάσιγκτον δεν θα ανεχθεί την απομάκρυνσή της από την πλήρη υποταγή, που τη χρειάζεται επίσης το Ισραήλ για να συνεχίσει την αποικιοποίηση της Παλαιστίνης. Αυτό επιδιώκει η Ουάσιγκτον με την «ήπια μετάβαση», πιθανώς με παραίτηση Μουμπάρακ και ανάληψη της εξουσίας από τον Σουλεϊμάν της στρατιωτικής κατασκοπείας. Ο Μπαραντέι είναι «φιλελεύθερος» δημοκράτης, χωρίς αντίληψη για την οικονομία και κατανόηση των παραγόντων στη ρίζα της κοινωνικής καταστροφής. Στρατός και Υπηρεσίες θα μπορούσαν να τον δεχθούν ως εταίρο στη μετάβαση, αν αποδεχθεί τον ηγετικό ρόλο τους. Σε περίπτωση ομαλής μετάβασης και εκλογών, οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι θα γίνουν η μεγαλύτερη κοινοβουλευτική δύναμη. Οι ΗΠΑ το αποδέχονται, τους χαρακτηρίζουν «μετριοπαθείς», που σημαίνει ότι έχουν αποδεχθεί την αμερικανική στρατηγική και θα αφήσουν ανενόχλητο το Ισραήλ. Οι ΑΜ είναι πλήρως υπέρ του υπάρχοντος συστήματος «ελεύθερης αγοράς» που εξαρτά απολύτως την Αίγυπτο από το εξωτερικό και έχουν αντιταχθεί στις εργατικές και αγροτικές κινητοποιήσεις. Οι Αμςερικανοί θέλουν «πακιστανικό μοντέλο», συνδυασμό πολιτικού Ισλάμ και στρατιωτικών μυστικών υπηρεσιών. Οι ΑΜ μπορεί να δοκιμάσουν να εκτονώσουν τη βάση τους κατά των Κοπτών. Το κίνημα διαμαρτυρίας έχει τις ρίζες του στην αστική νεολαία, ιδίως διπλωματούχους χωρίς δουλειά, που υποστηρίζονται από τμήματα της μορφωμένης μεσαίας τάξης, δημοκράτες. Το νέο καθεστώς θα τους κάνει ορισμένες μικροπαραχωρήσεις, αλλά δεν θα πάει μακριά. Η κατάσταση θα άλλαζε αν επενέβαινε το εργατικό/αγροτικό κίνημα, αλλά δεν φαίνεται πιθανό. Αν και, όσο η οικονομική διαχείριση γίνεται με βάση το «παιχνίδι της παγκοσμιοποίησης», δεν μπορεί να λυθεί κανένα από τα προβλήματα που οδήγησαν στο κίνημα διαμαρτυρίας.

ΙΓΚΝΑΣΙΟ ΡΑΜΟΝΕ, πρώην Διευθυντής της Monde Diplomatique: ‘Ένα αραβικό και ψηφιακό 1848
‘Οποιος διάβαζε τις εφημερίδες μας και άκουγε τις τηλεοράσεις μας θα νόμιζε, μέχρι πρότινος, ότι υπάρχουν δύο δικτατορίες στη Μέση Ανατολή: το Ιράκ του Σαντάμ και το Ιράν. Τώρα, μάθαμε ξαφνικά ότι δύο ακόμα χώρες, που τις αποκαλούσαμε «φίλες» ή «μετριοπαθείς», η Τυνησία του Μπεν ‘Αλι και η Αίγυπτος του Μουμπάρακ, είναι δικτατορίες! Οι εξεγερμένοι μας ανάγκασαν να πετάξουμε τις μάσκες της υποκρισίας μας. Ο Σαρκοζί ανακαλύπτει, με 23 χρόνια καθυστέρηση, την απελπισία που προκαλούσε το μαφιόζικο καθεστώς Μπεν Αλί. Η Σοσιαλιστική Διεθνής διαγράφει Μπεν Αλί και Μουμπάρακ.
Η Δύση ισχυριζόταν ότι υποστήριζε τις δικτατορίες της Νότιας Ευρώπης εναντίον του κομμουνισμού. Μετά στήριξε τις αραβικές δικτατορίες εναντίον του ριζοσπαστικού Ισλάμ. Οι αραβικές κοινωνίες δίνουν όμως καταπληκτικό μάθημα σε όσους τις περιγράφουν μανιχαϊστικά, είτε ως υποταγμένους δούλους, είτε ως υστερικούς φανατισμένους. Εμφανίστηκαν στις τηλεοράσεις και τους υπολογιστές, χάρη στην δουλειά του Αλ Τζαζίρα, και τι είδαμε; Λαούς που θέλουν κοινωνική πρόοδο, ουδόλως κατειλημμένους από θρησκευτικό φανατισμό, διψασμένους για ελευθερία, αγανακτισμένους με τη διαφθορά, αηδιασμένους με τις ανισότητες, να απαιτούν δημοκρατία. Μοιάζουν με όλες τις άλλες μοντέρνες, φωτισμένες αστικές κοινωνίες. ‘Όπως υποστηρίζει ο Μουλά Χισάμ Ελ Αλαουί: «Οι διαδηλωτές σε Τύνιδα και Κάιρο δεν έχουν κανένα θρησκευτικό σύμβολο. Πρόκειται για ρήξη γενεών που αρνείται τη θέση της «αραβικής εξαίρεσης»… Οι νέες τεχνολογίες του ‘Ιντερνετ προχωράνε το κίνημα…Προτείνουν νέα εκδοχή της κοινωνίας πολιτών όπου η άρνηση του αυταρχισμού πηγαίνει μαζί με την άρνηση της διαφθοράς»
Τα κοινωνικά ψηφιακά δίκτυα κινητοποιήθηκαν ταχύτατα κλονίζοντας σε χρόνο ρεκόρ τις εξουσίες. Είναι μία από τις σπάνιες φορές που η απελπισία των μαζών επέτρεψε τον θρίαμβο μιας επανάστασης προτού τα κινήματα βρουν την ευκαιρία να ωριμάσουν, αναδεικνύοντας εθνικούς ηγέτες.
Η κατάρρευση της τυνησιακής δικτατορίας έπεισε τους αραβικούς λαούς ότι τα καθεστώτα τους είναι «χάρτινες τίγρεις». Αυτό εξηγεί την επαναστατική άνοδο σε Ιορδανία, Υεμένη, Αλγερία, Συρία, Σαουδική Αραβία, Σουδάν και Μαρόκο, όπως στην Ευρώπη του 1848. Το Μαρόκο είναι χώρα πιο διεφθαρμένη από την Τυνησία, με μαφιόζικα κυκλώματα που φτάνουν στο Παλάτι, γενικευμένη πρακτική βασανιστηρίων. Το Παρίσι όμως στηρίζει τον Βασιληά. Οι αρχές του Μαρόκου μετακινούν στρατεύματα σε Ραμπάτ και Καζαμπλάνκα. Στις 29 Ιανουαρίου, ο Βασιληάς του Μαρόκου και οι στενότεροι συνεργάτες του ήρθαν μυστικά στη Γαλλία, να συμβουλευθούν ειδικούς στη διατήρηση της τάξης στο Υπουργείο Εσωτερικών. Ο μαροκινός λαός είναι όμως έτοιμος να ακολουθήσει το παράδειγμα των εξεγερμένων Αράβων εναντίον μιας ακόμα φίλης μας δικτατορίας.
Κόσμος του Επενδυτή, 6.2.2011
konstantakopoulos.blogspot.com
Αναρτήθηκε από Konstantakopoulos Dimitris στις 10:30 μ.μ. 1 σχόλια
Ετικέτες Ελληνοϊσραηλινά, Κυπριακό, Μέση Ανατολή, Συνεντεύξεις

Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΑΡΑΒΩΝ

Παρασκευή, 11 Φεβρουαρίου 2011
H ΜΕΓΑΛΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΑΡΑΒΩΝ
Toυ Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Συσσωρευμένη οργή και ματαίωση δεκαετιών του αραβομουσουλμανικού κόσμου, ηθική, κοινωνική, πολιτική, εθνική, εκρήγνυνται τώρα μπροστά στα ένοχα και αμήχανα μάτια Ευρωπαίων και Αμερικανών, προκαλώντας νέο κύμα ανασφάλειας στο Ισραήλ, κράτος του Διαρκούς Πολέμου στη Μέση Ανατολή. Ο ίδιος ο πυρήνας της «Αυτοκρατορίας» διχάζεται τώρα βαθειά για το πώς πρέπει να αντιμετωπίσει το νέο δεδομένο που, εκτός των άλλων, απειλεί καθεστώτα-στυλοβάτες της Pax Americana και Israeliana στη στρατηγικότερη περιοχή του κόσμου. ‘Ηδη, πολύ δύσκολα φαντάζεται κανείς πως θα μπορέσει π.χ. το Ισραήλ να συνεχίσει τον αποκλεισμό της Γάζας με οποιαδήποτε ελάχιστα δημοκρατική κυβέρνηση στην Αίγυπτο, αναγκασμένη, ακόμα κι αν δεν το θέλει, να παίρνει υπόψιν της τις διαθέσεις του πληθυσμού.

Το επαναστατικό κύμα που ξεκίνησε στην Τυνησία, συνεχίζεται στην Αίγυπτο, απειλεί την Ιορδανία, την Υεμένη και ποιός ξέρει ποιους ακόμα, θυμίζει σε ορισμένους αναλυτές, με τη μεταδοτικότητά του, τις ευρωπαϊκές επαναστάσεις του 1848. ‘Αλλοι πάλι, διερωτώνται μήπως βρισκόμαστε σε ένα αραβικό 1789. Το παρόν, είναι το πέμπτο μεγάλο επαναστατικό κίνημα που διατρέχει τον μουσουλμανικό κόσμο στη διάρκεια ενός αιώνα. Προηγήθηκαν οι εξεγέρσεις κατά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, τα αντιαποικιακά κινήματα, με αποκορύφωμα την Επανάσταση της Αλγερίας, η εποποιία του εθνικού Παλαιστινιακού κινήματος, η Ιρανική Επανάσταση του 1979.

‘Όπως όλες οι γνήσιες Επαναστάσεις στην ιστορία, έτσι κι αυτή χαρακτηρίζεται από την άμεση, δυναμική εισπήδηση των ίδιων των λαϊκών μαζών στην πολιτική δράση. Στην Αίγυπτο, στον πυρήνα της εξέγερσης είναι 19 οργανώσεις νεολαίας, διαδικτυωμένες με το ‘Ιντερνετ, με μισό εκατομμύριο μέλη, αποτελούμενες κυρίως από διπλωματούχους, μορφωμένους, αλλά χωρίς δουλειά νέους, που βλέπουν ένα διεφθαρμένο και τυραννικό καθεστώς, υπόδουλο στους ξένους, να ματαιώνει την ελπίδα και την αξιοπρέπειά τους. Περισσότερο από το αίτημα της ελευθερίας ή τις όποιες οικονομικές και κοινωνικές διεκδικήσεις, είναι η βαθειά ανάγκη της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, ατομικής και συλλογικής, που βρίσκεται στη ρίζα της αραβικής εξέγερσης. (Ειρήσθω εν παρόδω, η αξιοπρέπεια αυτή είναι υπεύθυνη για τις ήττες των, συντριπτικά υπέρτερων σε ισχύ και τεχνολογία, ΗΠΑ και Ισραήλ σε Ιράκ και Λίβανο αντίστοιχα, την τελευταία δεκαετία).

Στη μνημειώδη «Ιστορία της Ρωσικής Επανάστασης» ο, και πρωταγωνιστής της, Λέων Τρότσκι παρατηρεί ότι μια επανάσταση δεν κερδίζει όταν οι οπαδοί της έχουν περισσότερα όπλα, αλλά όταν είναι αποφασισμένοι να πεθάνουν. Δεν είναι τυχαίο ότι όλα ξεκίνησαν όταν η κοινωνική πίεση έσπρωξε έναν μικροπωλητή της Τυνησίας να αυτοπυρποληθεί, καταλύοντας έτσι την συσσωρευμένη οργή και μετασχηματίζοντάς την σε εξέγερση. Τα περισσότερα, αν όχι όλα τα αραβικά καθεστώτα στηρίζονται σχεδόν αποκλειστικά στην επίγνωση του πληθυσμού ότι θα χρησιμοποιήσουν την πιο ανελέητη βία αν απειληθούν. Η φυγή του Μπεν ‘Αλι απέδειξε στους ‘Αραβες ότι το μέχρι χθες αδιανόητο είναι πλέον δυνατό. Ο φόβος μετακόμισε από τον δρόμο στα παλάτια, ανοίγοντας το κουτί της Πανδώρας για τους σατράπες που κυβερνούν μια περιοχή από τον Ατλαντικό μέχρι τον Ινδικό Ωκεανό.

‘Αραβες και Παγκοσμιοποίηση

Σε αντίθεση με τα προηγούμενα επαναστατικά κινήματα των Αράβων, το τωρινό είναι περισσότερο πολιτικό και κοινωνικό, παρά εθνικό, στρέφεται δηλαδή άμεσα εναντίον των ντόπιων καθεστώτων, όχι των ξένων αποικιοκρατών. Λέμε βέβαια άμεσα γιατί αυτά ακριβώς τα καθεστώτα είναι, στην πραγματικότητα, τα «ρελαί» ενός αποικιακού συστήματος κυριαρχίας, αλλά και γιατί είναι αδύνατο το αίτημα της αξιοπρέπειας, που συνέχει αυτές τις εξεγέρσεις, να περιορισθεί στο εσωτερικό και να μην επηρεάσει τις εξωτερικές σχέσεις αυτών των χωρών. Το παλαιστινιακό παραμένει πάντα βαθύ, αθεράπευτο τραύμα στην ψυχή του Ισλάμ, οι επεμβάσεις, μόνο την τελευταία δεκαετία, σε Ιράκ, Γάζα, Λίβανο, Αφγανιστάν, Πακιστάν, οι ιδεολογικές επιθέσεις κατά του Ισλάμ, τα στρατόπεδα βασανιστηρίων στο Γουαντάναμο, το Αμπού Γκράιμπ, το αεροδρόμιο Μπαγκράμ της Καμπούλ, έχουν συσσωρεύσει αβυσαλλέο μίσος κατά των Δυτικών.

Αυτό όμως που κάνει πραγματικά εκρηκτικό το κοκτέιλ είναι οι συνέπειες της δημογραφικής έκρηξης, της ανόδου του μορφωτικού επιπέδου, οι οικονομικές και πολιτιστικές συνέπειες της παγκοσμιοποίησης και η μεγάλη πολιτιστική επανάσταση του ‘Ιντερνετ. ‘Ένα εκατομμύριο άνθρωποι προστίθενται κάθε χρόνο στον πληθυσμό της Αιγύπτου, απαιτώντας μια ανάπτυξη της τάξης του 6-7% για να διατηρηθεί απλώς το βιοτικό επίπεδο. Η χώρα υποφέρει επιπλέον από τις συνέπειες της γνωστής συνταγής ιδιωτικοποιήσεων και φιλελευθερισμού, που εφήρμοσε, όπως και οι άλλες αραβικές χώρες. Διαθέτει όμως μια μεγάλη κατηγορία νέων, καλά μορφωμένων, ενώ ζει κι αυτή σε ένα διεθνές «πολιτιστικό» περιβάλλον που έχει ανεβάσει τις συνολικές προσδοκίες του πληθυσμού του πλανήτη. Σήμερα, η μόρφωση και η διεθνής τηλεόραση (το Αλ Τζαζίρα εν προκειμένω) κατέστησε τα στάνταρτς της δυτικής ευημερίας και της δημοκρατίας γενική προσδοκία ευρύτατων μαζών του «τρίτου κόσμου», όπως αποκαλούμε κατ’ ευφημισμό το κατά Μπρωντέλ «κόλαση ή καθαρτήριο» της ανθρωπότητας.

Οι ‘Αραβες δεν έχουν μόνο τη δυνατότητα να πληροφορούνται άμεσα τι συμβαίνει στον κόσμο τους, αλλά και τη δυνατότητα να συνδιαλλέγονται. Το ‘Ιντερνετ έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην ανάπτυξη μιας δημόσιας σφαίρας σχετικά ελεύθερου διαλόγου, αλλά και στη δυνατότητα δικτύωσης των ανθρώπων μεταξύ τους. Η αιγυπτιακή επανάσταση θα μείνει ίσως στην Ιστορία ως η πρώτη ψηφιακή επανάσταση.

Τα όρια της αυτοκρατορικής ισχύος

Πρώτη σε κυκλοφορία στο Ισραήλ η Yediot Ahronot ωρύεται για την «εγκατάλειψη» από τους Αμερικανούς του Μουμπάρακ: «Μια πράξη βλακείας και πλήρους αδυναμίας κατανόησης. Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ δεν σέβεται τίποτα το ιερό…μπορεί να μας πουλήσει από σήμερα μέχρι αύριο». Προφανώς, για τον Νετανιάχου, η ενδεικνυόμενη λύση θα ήταν να δώσουν οι ΗΠΑ «πράσινο φως» στον αιγυπτιακό στρατό να ματοκυλίσει τη χώρα για να σώσει τον Μουμπάρακ, γιατί αυτή είναι στην πραγματικότητα η μόνη διαθέσιμη εναλλακτική.

Κλαίει και οδύρεται και η κεντρώα «Μααρίβ», με την «οδυνηρή αφέλεια» του Ομπάμα, που, γράφει, νόμιζε ότι βγάζοντας ένα λόγο στο Κάιρο, θα κέρδιζε την ψυχή του Ισλάμ, φτάνοντας περίπου να κάνει εκκλήσεις στον … Αλλάχ: «Η Βαγδάτη στο χάος, η Βυρηττός έπεσε στους εξτρεμιστές, η Γάζα έπεσε στη Χαμάς, το Αμμάν κι ο Βασιληάς παρασύρονται από τον αέρα, στο Κάιρο σπάει ο θρόνος του Αιγύπτιου Προέδρου – και τι του ζητάνε, σε αυτές τις ώρες που παίζεται η επιβίωσή του, να κάνει διάλογο με την εξέγερση! Μόνο ο Αλλάχ ξέρει τι θα έρθει μετά» Πιο ρεαλιστική, η Τζερούσαλεμ Ποστ στηρίζει τον ματωβαμμένο αρχηγό των μυστικών υπηρεσιών του Στρατού Σουλεϊμάν για τη «μετάβαση».

Οι Εβραίοι είναι, πιθανώς, μια από τις εξυπνότερες ελίτ της ιστορίας. Φαίνεται όμως ότι το πολύ γαρ της ισχύος αποβλακώνει ανθρώπους και σύνολα. Δηλαδή τι περίμεναν; Ότι οι Ιρακινοί θα υποδεχθούν με σημαιούλες τους κατακτητές, ότι οι Παλαιστίνιοι θα εξέλεγαν στις ελεύθερες εκλογές, που εκείνοι τους υποχρέωσαν να κάνουν, έναν Αμπάς, σύμβολο του εξευτελισμού τους, ότι οι ‘Αραβες θα ήταν ευτυχείς με τις επεμβάσεις, την καταπίεση, την ανέχεια και τις τυραννίες; ‘Ότι θα διέλυαν το Ιράκ, χωρίς να επωφεληθεί το Ιράν; ‘Ότι θα ήταν ευχαριστημένοι και οπαδοί της Δύσης οι ισλαμικοί λαοί, που είδαν τους Δυτικούς να εξαπολύουν, με τις λόγχες και με τα λόγια τους, τις χειρότερες προσβολές εναντίον τους. Οι σημερινές εξελίξεις στη Μέση Ανατολή είναι, σε πολύ μεγάλο βαθμό, συνέπεια της πολιτικής που άσκησαν επί δεκαετίες ΗΠΑ και Ισραήλ στην περιοχή, σε συνδυασμό με το επίσης δυτικό φρούτο της «φιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης», του «ανοίγματος των αγορών» κλπ.. Στο κάτω-κάτω δεν είναι ο Αλλάχ, είναι ο Θεός των Εβραίων και των Χριστιανών που προειδοποίησε: «Μάχαιραν έδωκες, μάχαιραν θα λάβεις».

Συζητώντας στο περιθώριο ενός συνεδρίου στην Τουρκία προ ετών με τον Βρετανό συγγραφέα ‘Αντριου Μάνγκο, του στενού «αυτοκρατορικού πυρήνα» τον άκουσα να διερωτάται με αγωνία τι συμβαίνει. Μούλεγε «δεν καταλαβαίνω, ίσως γεράσαμε, άνθρωποι σαν και μένα και τον Μπέρναντ Λιούις. Το 1931, κρατούσαμε την Κύπρο με 500 χωροφύλακες, στη δεκαετία του 1950, δεν μπορούσαμε να την κρατήσουμε με 10.000 στρατιώτες, τώρα στείλαμε 180.000 στο Ιράκ και δεν μπορούμε να νικήσουμε. Ποια είναι τα όρια της αυτοκρατορικής ισχύος;» Πέρασαν διακόσια χρόνια, αλλά οι σημερινοί Αυτοκράτορες έχουν λιγότερο μυαλό από έναν Ναπολέοντα, που, φτάνοντας πριν από διακόσια χρόνια κάτω από τις Πυραμίδες είπε: «Από δω απάνω μας κυττάνε σαράντα αιώνες ιστορίας»

‘Ηδη πάντως, το πανίσχυρο εβραϊκό λόμπυ κινητοποιήθηκε στις ΗΠΑ και ανέτρεψε εν μέρει τουλάχιστον την πρώτη επιλογή Ομπάμα, υπέρ του «φύγε τώρα Μουμπάρακ». Ουάσιγκτον και Ισραήλ, επιχειρούν μια «ήπια μετάβαση», που, αφενός θα διατηρήσει την εξουσία στη χώρα στα χέρια της Αστυνομίας, του Στρατού και των Μυστικών Υπηρεσιών, αφετέρου θα εγγυηθεί τη συμφωνία ειρήνης με το Ισραήλ, κάνοντας ορισμένες διακοσμητικές παραχωρήσεις στους διαδηλωτές. Είναι ένα σενάριο ανάλογο, τηρουμένων των αναλογιών, με αυτό που συνέβη στην Ισπανία μετά τον Φράνκο και στη Χιλή μετά τον Πινοτσέτ. Με τη διαφορά ότι τότε, Ευρωπαίοι και Αμερικανοί, σε μια πολύ διαφορετική διεθνή συγκυρία, είχαν μια αξιοπρεπή διέξοδο να προσφέρουν σε Ισπανούς και Χιλιάνους. Δύσκολα βλέπει κανείς τι θα προσφέρουν σήμερα στους Αιγύπτιους και άλλους ξεσηκωμένους ‘Αραβες.

Δεν μπορούμε με κανένα τρόπο να προβλέψουμε με ασφάλεια την πορεία των γεγονότων και μιας Επανάστασης που βρίσκεται στα πρώτα, πολύ αρχικά της στάδια, ανοιχτή σε πολλά σενάρια και δυνατούς δρόμους. Ουδείς, των Αδελφών Μουσουλμάνων περιλαμβανομένων, δεν φαίνεται άλλωστε να έχει ένα ικανοποιητικό σχέδιο για τη χώρα, που κινδυνεύει να περιπέσει σε περίοδο μακράς αστάθειας. Η παγκοσμιοποίηση και οι αυτοκρατορικές στρατιωτικές επεμβάσεις μπορεί να μην πετυχαίνουν, μακροπρόθεσμα, να θεμελιώσουν μια σταθερή τάξη, διαλύουν όμως συχνά και τα υποκείμενα που θα μπορούσαν να δημιουργήσουν σταθερές εναλλακτικές δομές. Το μόνο βέβαιο είναι ότι τίποτα στο μέλλον δεν θα μοιάζει με τη Μέση Ανατολή που γνωρίσαμε.

Επίκαιρα, 10.2.2010
Αναρτήθηκε από Konstantakopoulos Dimitris στις 2:35 π.μ. 0 σχόλια
Ετικέτες Γεωπολιτική, Διεθνής Πολιτική, Μέση Ανατολή

Στις 17 Φεβρουαρίου η τελική (;) βουλγαρική απόφαση για τον αγωγό Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη

Στις 17 Φεβρουαρίου η τελική (;) βουλγαρική απόφαση για τον αγωγό Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη
09-02-2011 16:41:35

Image Aνακρούουν πρύμνα για άλλη μια φορά οι Bούλγαροι για τον αγωγό πετρελαίου Μπουργκάς Αλεξανδρούπολη που σχεδιάστηκε να μεταφέρει το ρωσικό πετρέλαιο κατ'ευθείαν στο Αιγαίο και την ανοικτή θάλασσα χωρίς να χρειάζεται να περνάει από τα Στενά των Δαρδανελλίων: Η Μπετίνα Ζότεβα, εκπρόσωπος του βουλγαρικού υπουργείου Οικονομικών, ανέφερε ότι η υλοποίηση του σχεδίου κατασκευής του πετρελαιαγωγού Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη δεν έχει διακοπεί και στις 17 Φεβρουαρίου θα ληφθεί η απόφαση της βουλγαρικής πλευράς.

Πρόσθεσε δε το αυτονόητο, ότι το σχέδιο δεν μπορεί να διακοπεί με μονόπλευρη απόφαση οποιασδήποτε από τις τρεις χώρες που συμμετέχουν στην διεθνή εταιρία.

Δεν εξήγησε βέβαια πως τότε ο Βούλγαρος πρωθυπουργός Μπόϊκο Μπορίσοφ, προχωρά εδώ και 18 μήνες σε δηλώσεις περί ματαίωσης του έργου, από την στιγμή που η Ρωσία και η Ελλάδα το στηρίζουν φανατικά (σε ότι αφορά την Ελλάδα η στάση της νυν κυβέρνησης άλλαξε τους τελευταίους οκτώ μήνες υπέρ του αγωγού και αυτό φαίνεται να έχει περισσότερο σχέση με την βελτίωση του κλίματος στις αμερικανορωσικές σχέσεις...)

Η Ζότεβα απάντησε με τις παραπάνω δηλώσεις της στο σχόλιο τού πρώην διευθυντή της βουλγαρικής εταιρείας που συμμετέχει στην Διεθνή Εταιρεία του Έργου Trans Balkan Pipeline, Πλάμεν Ρούσεφ, ότι "το σχέδιο κατασκευής του αγωγού αναμένεται να διακοπεί λόγω της μη-εκτέλεσης των οικονομικών υποχρεώσεων της βουλγαρικής πλευράς".

Η δημόσια ραδιοφωνία ΒΝΡ, επικαλούμενη τις δηλώσεις Ρούσεφ μετέδωσε ότι αναμένεται η σχετική απόφαση να ληφθεί στην επικείμενη Γενική συνέλευση των μετόχων της μικτής εταιρίας στη Ρώμη στις 17 Φεβρουαρίου.

Από ελληνικής πλευράς ο υφυπουργός ΥΠΕΚΑ Γιάννης Μανιάτης επιμένει ότι "Τίποτα δεν έχει τελειώσει και το έργο είναι απόλυτα φιλικό στο περιβάλλον" ( o Μ.Μπορίσοφ για να σπρώξει την ακύρωσή του επικαλείται περιβαλλοντικούς κινδύνους).

Από την πλευρά της Μόσχας έχει διαμηνυθεί στην Σόφια ότι "Η υπογραφή σας σας δεσμεύει και θα υπάρξουν συνέπειες αν δεν την τιμήσετε"...

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Το "νέο" F/A-18E/F Super Hornet που θα προταθεί στην ΠΑ με την stealth "βαλίτσα" όπλων

Το εκπληκτικό "νέο" F/A-18E/F Super Hornet που θα προταθεί στην ΠΑ με την stealth "βαλίτσα" όπλων
www.defencenet.gr
2-2011 22:51:06

Image Τη νέα έκδοση του μαχητικού αεροσκάφους F/A-18E/F Super Hornet που θα είναι υποψήφια στην ελληνική αξιολόγηση του Νέου Μαχητικού Αεροσκάφους με προϋπολογισμό 3,3 δισ. ευρώ παρουσίασε η κατασκευάστρια εταιρεία Boeing με την ευκαιρία της έκθεσης Αero India 2011. Το Super Hornet, έχει αποκτήσει πλέον σύμμορφες δεξαμενές καισίμου που αυξάνουν τον χρόνο περιπολίας κατά 30%, όπως και εσωτερική διάταξη αισθητήρα IRST, αλλά το πραγματικά απίστευτο και πραγματικά νέο στοιχείο που έχει είναι άλλο:
Όπως θα δείτε στο βίντεο είναι μία κεντρική δεξαμενή όπλων (!) με stealth σχήμα, η οποία μπορεί να φιλοξενήσει βλήματα μικρού και μέσου βεληνεκούς αέρος-αέρος, καθώς και σειρά όπλων αέρος-εδάφους.
Ολα εσωτερικά μεταφερόμενα σε μία ... βαλίτσα, ας πούμε, η οποία κρέμεται κάτω από τον κεντρικό πυλώνα του αεροσκάφους. Δείτε το είναι εντυπωσιακό. Δεν ξέρουμε πραγματικά πόσο stealth γίνεται με αυτή την διάταξη το Super Hornet, αλλά η σύλληψη είναι ιδιαίτερη και μοναδική.
* (Ακολουθεί video: Aero India ...)
*
*
o
Vangelis Tsimpouris to super hornet me to radar pou exei den antmetwpizei to f 35? nomizw aneta...
Πέμπτη στις 10:35 μ.μ. · Μου αρέσει!Δεν μου αρέσει ·
o
Megas Gatos Οι Αμερικάνοι θα το υποστηρίζουν για πολλά χρόνια ακόμα το super hornet και σίγουρα έχει πολλά καλούδια πάνω αλλα δέν είναι τόσο stealth οσο το F-35 και όπως να το κάνουμε το τελευταίο είναι μαχητικό εντελως καινούργιας φιλοσοφίας και σχεδίασης.. Μετά το F-35 σίγουρα μπορεί να αναβαθμιστεί μελλοντικά.. μέχρι και όπλα λέιζερ ονειρεύονται να του βάλουν.. Για μένα το κυριοτερο είναι οτι το F-35 σάν μονοκινητήριο θα κοστίζει πολύ λιγότερο σε συντήριση και ειδικά οπως χρησιμοποιούμε εμείς τα μαχητικά μας στα άκρα..
Χθες στις 1:28 π.μ.
http://www.facebook.com/pages/DefenceNetgr/163378487017526?v=wall

Τουρκική κορβέτα παραβίασε τα εθνικά χωρικά ύδατα στη ... Μύκονο!

Τουρκική κορβέτα παραβίασε τα εθνικά χωρικά ύδατα στη ... Μύκονο!
08-02-2011 21:32:00

Image
Ένας παλιός μας γνώριμος, η τουρκική κορβέτα TCG BODRUM (F501) A-69 ανακοινώθηκε από το ΓΕΕΘΑ, εξερχόμενη από τη Σμύρνη, κινήθηκε βορείως Χίου και στη συνέχεια δυτικά των Ψαρών σε διεθνή ύδατα. Κατόπιν, τήρησε νοτιοδυτική πορεία και εισήλθε περί της 19: 30 εντός των Eθνικών Xωρικών Yδάτων μεταξύ Τήνου - Μυκόνου. Η κορβέτα συνεχίζει με νότια πορεία και κινείται εντός Κυκλάδων (παρούσα θέση βορειοδυτικά Πάρου με νότια πορεία).

Πλοίο του Πολεμικού Ναυτικού που παρακολουθεί το τουρκικό σκάφος, εκπέμπει τα διεθνώς καθορισμένα προειδοποιητικά σήματα, κατά τη διάρκεια του πλου της κορβέτας εντός των Εθνικών Χωρικών Υδάτων.
Λεπτομέρειες για την κίνηση του πλοίου, καθώς και επίσημα στοιχεία θα ακολουθήσουν.

Η TCG Bodrum έχει πρωταγωνιστήσει στο γνωστό επεισόδιο τον Αύγουστο του 2009, όπου μας άφησε ενθύμιο έξω από το Καστελόριζο, εντός των ελληνικών χωρικών υδάτων, τον θόλο της και από τις 22 του περασμένου Δεκεμβρίου, όπου είχε κάνει βόλτα έξω από την Κύμη και γύρω από την Σκύρο.

Η συγκεκριμένη κορβέτα TCG BODRUM F501 είναι η πρώην γαλλική Drogou (F-783) του γαλλικού Ναυτικού, κλάσης D'Estienne d'Orves Α69. Ναυπηγήθηκε το 1976 και έχει εκτόπισμα 1250 τόνους με πλήρες φόρτο.

Στο τουρκικό Ναυτικό χρησιμοποιούνται κυρίως για αποστολές ανθυποβρυχιακού πολέμου σε επάκτια περιβάλλοντα, που είναι και ο αρχικός προσανατολισμός τους άλλωστε.

Image
Τουρκική κορβέτα του τύπου, αγκυροβολημένη σε τουρκικό λιμάνι.



Έχει μήκος 80 μέτρα, πλάτος 10,3 και βύθισμα 5,3. Η πρόωσή της εξασφαλίζεται από 2 κινητήρες ντήζελ SEMT Pielstick 12PC2V400 ισχύος 8,9 μέγκαβατ, που κινούν δυο τετράφυλλες προπέλες.

Η μέγιστη ταχύτητά της φτάνει τους 24 κόμβους, ενώ αν πέσει στους 15 ή στους 18 εξασφαλίζει μέγιστη ακτίνα δράσης 4.500 και 3.000 ναυτικά μίλια αντίστοιχα. Το πλήρωμά της αποτελείται από 7 αξιωματικούς και 83 υπαξιωματικούς/ναύτες.

Η σουίτα των αισθητήρων της αποτελείται από ένα ραντάρ επιτήρησης αέρος/επιφάνειας DRBV 51A, ένα ραντάρ ελέγχου πυρός DRBC 32E, ένα ραντάρ ναυτιλίας DECCA 1226 και ένα σόναρ πλώρης DUBA 25 (προφανώς είναι αυτό που βρίσκεται κολλημένο στον ύφαλο από τον Αύγουστο του 2009). Το δε πακέτο της ηλεκτρονικού πολέμου αποτελείται από ένα ραντάρ αναχαίτισης ARBR 16, δυο εκτοξευτές δολωμάτων τύπου Dagaie και ένα σύστημα αντιμέτρων SLQ-25 Nixie.

Ο οπλισμός της αποτελείται από 2 αντιπλοϊκούς πύραυλους MM38 Exocet, 1 ναυτικό πυροβόλο των 100 χλστ. σε πύργο CADAM με σύστημα ελέγχου πυρός Najir, 2 πυροβόλα των 20 χλστ., 4 πολυβόλα των 12,7 χλστ. 4 τορπίλες τύπου L3 ή L5 και έναν εκτοξευτή ανθυποβρυχιακών ρουκετών των 375 χλιστ.

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Αποκάλυψη του WikiLeaks για Τ.Ερντογάν: "Δεν μπορώ να ελέγξω τον Στρατό να μην επιτεθεί στην Ελλάδα"

Αποκάλυψη του WikiLeaks για Τ.Ερντογάν: "Δεν μπορώ να ελέγξω τον Στρατό να μην επιτεθεί στην Ελλάδα"


25-01-2011 21:57:16

Η υψηλή πιθανότητα τουρκικής εισβολής έρχεται και πάλι στην επιφάνεια από ένα τηλεγράφημα της αμερικανικής πρεσβείας στην Άγκυρα στις 2 Δεκεμβρίου 2005, το οποίο έφερε στην δημοσιότητα το WikiLeaks στο οποίο ο Ρ.Τ.Ερντογάν ομολογεί στον υπουργό Εξωτερικών της Ολλανδίας, Μπέρναρντ Μποτ, ότι «αδυνατεί να ελέγξει τους Τούρκους στρατηγούς αν κινηθούν εναντίον της Ελλάδα. Δεν μπορώ να σταματήσω ούτε τις επιχειρήσεις τους στο Αιγαίο, ούτε οποιαδήποτε δραστηριότητά τους».
Η συνάντηση και η συζήτηση του Μποτ με τον Ερντογάν είχε πραγματοποιηθεί λίγες μόλις ημέρες πριν τη διεξαγωγή κρίσιμης Συνόδου της Ευρωπαϊκής Ένωσης όπου τα κράτη-μέλη θα συζητούσαν το αν θα έδιναν το «πράσινο φως» στην έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της Τουρκίας με την Ένωση.
Ο Ολλανδός υπουργός είχε μάλιστα ζητήσει τη βοήθεια των Αμερικανών ώστε να ανασταλεί η δραστηριότητα της τουρκικής Αεροπορίας (ΤΗΚ) μέχρι τις 17 Δεκεμβρίου, ώστε να μη δοθεί η αφορμή στην Ελλάδα να μπλοκάρει τη διαδικασία! Ζητώντας από τον Ρ.Τ.Ερντογάν να σταματήσει τις παραβιάσεις στο Αιγαίο η τουρκική Αεροπορία, «εισέπραξε» την απάντηση ότι «Δεν μπορώ να κάνω τίποτα. Ούτε μπορώ να ελέγξω την επιχειρησιακή δραστηριότητα τους».
Το θέμα έρχεται λίγα 24ωρα μετά την αποκάλυψη του σχεδίου SUGA, του ναυτικού σκέλους της «Βαριοπούλας», σύμφωνα με το οποίο οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις θα εισέβαλαν στην Λέρο, στις Οινούσσες και τους Φούρνους….

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr
http://www.defencenet.gr/defence/index2.php?option=com_content&task=view&id=17084

Κυριακή 6 Φεβρουαρίου 2011

ΙΔΡΥΤΙΚΗ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΤΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΤΟΥ ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ

ΙΔΡΥΤΙΚΗ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΤΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΤΟΥ ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ
Μίκης Θεοδωράκης

*

Αγαπητοί φίλοι,

Με την εξαγγελία για την δημιουργία ενός Κινήματος Ανεξάρτητων Πολιτών δεν αποσκοπώ στον σχηματισμό ενός κόμματος ούτε ενός οργανωμένου λαϊκού κινήματος με οργανώσεις, μέλη και ηγεσία. Το μοναδικό μου κίνητρο είναι να βοηθήσω να δημιουργηθεί ένα κίνημα και μια ζύμωση ιδεών, ανεξάρτητα και μακριά από το υπάρχον πολιτικο-κομματικό κατεστημένο με επίκεντρο τον ανεξάρτητο πολίτη, που αισθάνεται την ανάγκη να αντιδράσει στο σημερινό αδιέξοδο και να συμβάλει με τις όποιες δυνάμεις του στην έξοδο της πατρίδας μας από την βαθειά κρίση στην οποία μας οδήγησε η διεθνής κρίση του καπιταλισμού και οι εξαρτημένοι από διεθνή κέντρα εξέχοντες πολιτικοί και οικονομικοί κύκλοι μαζί με το σύνολο του πολιτικού κόσμου, που συμμετείχε ενεργητικά ή παθητικά στον κατήφορο της δημόσιας ζωής από το 1974 έως σήμερα.

Τα προβλήματα που γεννήθηκαν μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης και των συμμάχων της και τη μονοπώληση της δύναμης σε στρατιωτικό και οικονομικό επίπεδο από τις ΗΠΑ που η τεράστια ισχύς τους τις έχει μεταβάλει σε ένα σύγχρονο ιμπεριαλιστικό κράτος, το γεγονός αυτό οδηγεί την ανθρωπότητα σε αναγκαστικές εξελίξεις, που είτε με τον πόλεμο είτε με τον φόβο του πολέμου είτε με τον οικονομικό εκβιασμό είτε με την οικονομική εξάρτηση, παραμορφώνει τις κοινωνικές εξελίξεις στον διεθνή χώρο που επηρεάζουν και οδηγούν τους λαούς είτε σε ολοκληρωτικές καταστροφές είτε σε γενικευμένη κρίση και εθνικά αδιέξοδα.

Η χώρα μας από την εποχή του Εμφυλίου Πολέμου βρίσκεται κάτω από συνεχή έλεγχο και εξάρτηση από τις ΗΠΑ.

Η μορφή της ουσιαστικής εξάρτησης που μας έχει επιβληθεί, προσδίδει στον χαρακτήρα της πάλης που καλείται να επωμισθεί ο ανεξάρτητος πολίτης τα χαρακτηριστικά ενός απελευθερωτικού αγώνα μέσα στις καινούριες συνθήκες της παγκοσμιοποίησης, που πολλές φορές κάνει τον εχθρό αόρατο.

Και γι' αυτόν τον λόγο ακριβώς η πολυπλοκότητα των προβλημάτων και κυρίως οι μεταμφιέσεις των εξουσιαστών κάνουν δύσκολο έως αδύνατο να αντιμετωπισθεί έτσι απλά όπως άλλοτε με ένα δόγμα και λίγα συνθήματα.

Γι' αυτό θα πρέπει ο κάθε ανεξάρτητος πολίτης να προβληματιστεί σοβαρά και υπεύθυνα έως ότου ανακαλύψει τι ακριβώς μας συμβαίνει, πού βρισκόμαστε και γιατί βρισκόμαστε εδώ που βρισκόμαστε, καθώς και σε ποιες δυνάμεις και με ποιους τρόπους θα πρέπει να στηριχτούμε. Κι ακόμα πώς εμείς μόνοι μας, ο ένας με τον άλλο θα μπορέσουμε να δημιουργήσουμε τη δύναμη που θα μας σώσει. Φτάνει να δούμε ποιοι είναι σήμερα οι εχθροί μας. Οι εχθροί του Λαού και της πατρίδας μας.

Με λίγα λόγια πιστεύω ότι βρισκόμαστε στην περίοδο που θα πρέπει όλοι μαζί να σκεφτούμε. Να μελετήσουμε, να πληροφορηθούμε, να ψάξουμε και να αποφασίσουμε.

Και γι' αυτό ακριβώς ονομάζω το βιβλίο αυτό «Σπίθα». Μια μικρή σπίθα που ελπίζω να αντέξει στον άνεμο των εχθρών μας αποζητώντας μιαν άλλη και μιαν άλλη και ακόμα μιαν άλλη σπίθα, έως ότου φουντώσει η καθαρτήρια φωτιά που θα μας σώσει.

Αγαπητοί φίλοι,

Η σημερινή Κυβέρνηση εκλέχτηκε τον Οκτώβριο του 2009, μόνο και μόνο γιατί μας διαβεβαίωσε ότι αντίθετα από την Κυβέρνηση Καραμανλή που προέβλεπε σκληρές μέρες, πίστευε ότι δεν υπάρχει έλλειψη χρημάτων, θα έπρεπε μόνο να εφαρμοστεί ένα πρόγραμμα ανάπτυξης που θα βγάλει αμέσως την χώρα από την κρίση.

Στην Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης ο νυν πρωθυπουργός είχε μάλιστα την ευκαιρία να περιγράψει λεπτομερώς πώς θα επιτευχθεί η αύξηση των μισθών, η ελάττωση της φορολογίας, και πώς με την εφαρμογή ενός λεπτομερούς σχεδίου οικονομικής ανάπτυξης που είναι έτοιμο η χώρα θα βαδίσει προς την ευημερία.

Όμως σύντομα αποδείχθηκε, ότι όχι μόνο δεν υπήρχε τέτοιο πρόγραμμα, αλλά ούτε σχέδιο διακυβέρνησης, με πλήθος νέων άπειρων υπουργών που αυτοσχεδίαζαν, ενώ οι περισσότεροι δεν ήξεραν τι να κάνουν, αφού τους έλειπε ο συντονισμός. Ενώ γύρω μας φούντωνε απειλητικά η γενική κρίση, που έκανε αναγκαία τη λήψη άμεσων μέτρων, για να μη φτάσουμε στην απόλυτη χρεωκοπία.

Αυτή ήταν κατά την άποψή μου η πιο δραματική και ατυχής στιγμή για τη χώρα μας, (δηλαδή οι πρώτοι μήνες της νέας διακυβέρνησης), γιατί χάθηκε πολύτιμος χρόνος, τόσο πολύτιμος, που ήταν πια αδύνατο να επανορθωθεί το κακό.

Αντίθετα η κρίση βάθαινε με ταχείς ρυθμούς κάθε μέρα και πιο πολύ, ώστε να φτάσουμε κάποτε στο κατώφλι της πτώχευσης, χωρίς να υπάρξει η παραμικρή αντίδραση από την Κυβέρνηση!

Η αύξηση των Spreads

Άραγε τι θα έπρεπε να κάνει; Κατ' αρχήν να πάρει επαφή με την σκληρή πραγματικότητα και να σπεύσει να δανειστεί, όπως έκαναν όλες οι κυβερνήσεις από το 1974, με τα συνήθη επιτόκια, ώστε να εξασφαλίσει τουλάχιστον τους μισθούς των υπαλλήλων.

Αντ' αυτού, η Κυβέρνηση αγνόησε επιδεικτικά τις ζοφερές εξελίξεις προσπαθώντας μόνο να ρίξει τα βάρη στην Ν.Δ. από κομματική και μόνο εμπάθεια, διχάζοντας έτσι πιο βαθειά τον λαό, ενώ την ίδια στιγμή στην Πορτογαλία, τα δυο μεγάλα κόμματα ένωναν τις δυνάμεις τους, προκειμένου να αντιμετωπίσουν μια κρίση που αφορούσε όλο τον λαό.

Και ενώ από κοινού οι κύριοι Παπανδρέου, Παπακωνσταντίνου και Προβόπουλος δήλωναν δεξιά και αριστερά, σε Ευρώπη, Αμερική και Ασία, πόσο φτωχοί είμαστε και πόσο περισσότερο φτωχοί γινόμαστε κάθε μέρα εξ αιτίας του διπλασιασμού του δημοσίου χρέους από τον Καραμανλή, με αποκλειστικό σκοπό να πλουτίσει ο ίδιος και οι συνεργάτες του, τα περίφημα spreads ανέβαιναν καθημερινά πέντε-πέντε τα σκαλοπάτια, για να καταγράψουν παγκόσμιο ρεκόρ, φτάνοντας στις 1000 μονάδες!

Έτσι πέρασαν, όπως είπα και πριν, πολύτιμοι μήνες, κατά τους οποίους όχι μόνο δεν κάναμε τίποτα, αλλά βοηθούσαμε με όλες μας τις δυνάμεις, ώστε στο τέλος οι Τράπεζες να πάψουν να μας δανείζουν και έτσι να οδηγηθούμε στο δίλημμα «Πτώχευση ή ΔΝΤ».

ΔΝΤ ή Πτώχευση

Έτσι βρέθηκε το ωραίο πρόσχημα για να εξαπατηθεί, μετά το «υπάρχουν χρήματα», για άλλη μια φορά ο λαός και για να πουν μερικοί «Τι να κάνει ο Γιώργος; Αφού έπρεπε να απαντήσει σ' αυτό το δίλημμα; Αφού από τη μια μεριά είχε τη σωτηρία της Ελλάδας με το ΔΝΤ, ενώ από την άλλη είχε να κάνει με το Χάος». Άλλωστε ουσιαστικά το επανέλαβε και ο ίδιος πιο καθαρά, όταν μας απείλησε με εκλογές. «Ή εγώ ή το Χάος» !

Ωραίο πρόσχημα λοιπόν, με τη διαφορά ότι τον Οκτώβριο του 2009, όταν το ΠΑΣΟΚ έγινε κυβέρνηση, δεν είχε μπροστά του τέτοιο δίλημμα, γιατί τότε υπήρχε η λύση με τον δανεισμό, όπως γινόταν πάντοτε από όλες τις κυβερνήσεις και όπως το έκαναν και εξακολουθούν να το κάνουν οι κυβερνήσεις της Ισπανίας, της Πορτογαλίας, της Ιρλανδίας και άλλες, που βρέθηκαν μπροστά σε παρόμοια με εμάς προβλήματα. Επομένως το δίλημμα το προκαλέσαμε εμείς οι ίδιοι. Ακούσια ή εκούσια; Αυτό δεν μπορούμε να το ξέρουμε. Όμως μας φτάνει το ότι με πρόσχημα αυτό το δίλημμα, η χώρα έχει τεθεί πια κάτω από την υψηλή επιτήρηση-κηδεμονία και ουσιαστική διακυβέρνηση του ΔΝΤ και της Ευρώπης των Τραπεζών, δηλαδή της πιο προωθημένης μορφής της επιθετικής αμερικανικής πολιτικής αφ' ενός και των πιο αντιδραστικών και αιμοβόρων κύκλων της Ευρώπης αφ' ετέρου. Κι αυτό σε μια στιγμή που ο οικονομικός ιμπεριαλισμός του Βερολίνου γίνεται όλο και πιο αδίστακτος και απειλεί άμεσα με εξόντωση όχι μόνο την ελληνική αλλά και άλλες οικονομίες της ευρωζώνης, που μάλιστα σε αυτές, δεν υπάρχει καν το άλλοθι των ελληνικών εσωτερικών παθογενειών. Η Γερμανία μπήκε σ' έναν πολύ επικίνδυνο δρόμο για όλους μας και για τον ίδιο τον εαυτό της, γι' αυτό και βλέπετε την αντίδραση να φουντώνει και στην ίδια αυτή τη χώρα, αλλά δυστυχώς μέχρι στιγμής τουλάχιστον, δεν φαίνεται να φέρνει κανένα αποτέλεσμα.

Όπως η Γερμανία και η Γαλλία, οι οποίες μαζί με τις ΗΠΑ, έχουν το μονοπώλιο της πώλησης όπλων στην Ελλάδα εδώ και δεκαετίες και σε απολύτως τακτά διαστήματα. Πού θα βρίσκανε άλλωστε πελάτες τόσο μπουνταλάδες όπως εμείς με τους Τούρκους, που ο καθένας από τον φόβο του άλλου, κόβουμε κάθε χρόνο δισεκατομμύρια από το υστέρημά μας και φτωχαίνουμε, για να κάνουμε πιο πλούσιους τους πλούσιους λαούς! Οι οποίοι, αντί για ευχαριστώ, μας κουνάνε το χέρι και μας λένε «Είστε ανίκανοι, διεφθαρμένοι, μας δίνετε ψεύτικα στοιχεία και γι' αυτό είστε ανάξιοι να βρίσκεστε πλάι μας στην Ευρώπη. Εν πάση περιπτώσει για τελευταία φορά σας στέλνουμε δύο Τράπεζες, για να σταθείτε στα πόδια σας, μέχρι να σας διώξουμε από την Ευρώπη». Αυτό μας είπε φωναχτά και κατάμουτρα προχτές η Μέρκελ και μεις ουσιαστικά συμφωνήσαμε μαζί της! Και ήρθαν λοιπόν οι Τράπεζες για να μας σώσουν, ενώ στην πραγματικότητα τα χρήματα που μας δίνουν, θα πάνε τελικά στην Γερμανία και την Γαλλία, γιατί τους χρωστάμε ακόμα για τα όπλα που αγοράσαμε και γιατί ακόμα και τώρα, στο μέσον αυτής της μεγάλης κρίσης, αγοράζουμε υποβρύχια από την Γερμανία της Μέρκελ!

Το Μνημόνιο

Και φτάνουμε στο Μνημόνιο, δηλαδή στους όρους με τους οποίους δέχθηκαν να μας «βοηθήσουν».

Σχετικά με το θέμα αυτό, ας μου επιτραπεί να δώσω τον λόγο στον Καθηγητή του Συνταγματικού Δικαίου κ. Γεώργιο Κασιμάτη, που είχε την καλωσύνη να γράψει τα ακόλουθα, ειδικά για την παρούσα ομιλία μου:

«Όλος ο κόσμος», γράφει ο Καθηγητής, «μιλάει καθημερινά για το "Μνημόνιο", με το οποίο παραβιάζονται τα συνταγματικά δικαιώματα των εργαζομένων. Μαζί με το "Μνημόνιο" και βάση του Μνημονίου είναι η Σύμβαση Δανείου που υπέγραψε η Ελληνική Κυβέρνηση με τα 15 κράτη-μέλη της Ευρωζώνης. Οι όροι αυτής της σύμβασης δένουν χειροπόδαρα την Ελλάδα ως κυρίαρχο κράτος. Προσβάλλουν και τον ελληνικό λαό και τον ευρωπαϊκό πολιτισμό.

Θα αναφερθώ μόνο σε έναν όρο, από τους πολλούς που εξευτελίζουν την Ελλάδα: τον όρο παραίτησης από την εθνική κυριαρχία. Ναι, όπως το ακούσατε: Παραίτηση από την εθνική κυριαρχία υπέρ των δανειστών της Ελλάδας σε περίπτωση που δεν θα μπορέσει να πληρώσει το χρέος της.

Το σχετικό κείμενο της σύμβασης, υπάρχει σε δύο διατυπώσεις: Αναφέρω την πιο απλή: "Ούτε ο Δανειολήπτης (δηλαδή η Ελλάδα) ούτε τα περιουσιακά του στοιχεία έχουν ασυλία λόγω εθνικής κυριαρχίας ή για οποιονδήποτε άλλο λόγο σε περίπτωση: δίκης, κατάσχεσης (συντηρητικής ή αναγκαστικής) είτε αναγκαστικής εκτέλεσης και σε οποιαδήποτε περίπτωση άλλης ενέργειας ή διαδικασίας σχετικά με τη Σύμβαση".

Σε άλλη θέση της Σύμβασης ορίζεται ότι η Ελλάδα παραιτείται από τα δικαιώματα εθνικής κυριαρχίας "αμετάκλητα και άνευ όρων".

Ένας τέτοιος όρος δεν υπογράφεται ούτε με το πιστόλι στον κρόταφο. Έναν τέτοιον όρο μόνο ένας Shylock μπορούσε να σκεφθεί. Τέτοιος όρος μπαίνει για πρώτη φορά σε σύμβαση δανείου στην ιστορία της ανθρωπότητας».

Η Ευρώπη των Τραπεζών

Άλλωστε ο ίδιος ο Ευρωπαίος αξιωματούχος κ. Γιούνγκερ δήλωσε ότι εγνώριζε από πολύ καιρό την οικονομική κατρακύλα της Ελλάδας με τα συνεχή και υπέρογκα δάνεια που συνήπτε με κάποιες Ευρωπαϊκές χώρες, όμως δεν μιλούσε, γιατί αυτό θα ήταν σε βάρος των συμφερόντων αυτών των χωρών. Αναφέρεται φυσικά στην δεκαετία του ΄80, τότε που το δημόσιο χρέος εκτινάχθηκε από το 32% στο 112% του ΑΕΠ. (Υπενθυμίζω εδώ ότι από το 112% του 1990 έως το 2009 το χρέος αυξήθηκε μόνο κατά 20% του ΑΕΠ και όσα λέγονται περί διπλασιασμού και τριπλασιασμού αποτελούν κακοήθη προπαγάνδα. Σήμερα (2010) το χρέος βρίσκεται στο 132-135% του ΑΕΠ και για το 2011 προβλέπεται άνοδος κατά 10 μονάδες).

Με άλλα λόγια οι κυβερνήσεις Μητσοτάκη, Σημίτη και Κ. Καραμανλή ευθύνονται για το 20% ενώ οι Κυβερνήσεις του Ανδρέα και του Γιώργου για το 70% της ανόδου ο πρώτος και για 10% ο δεύτερος μέσα σε ένα χρόνο, αποδεικνύοντας έτσι ότι αυτοί ήταν και είναι και σήμερα οι κυρίως υπεύθυνοι για την ουσιαστική πτώχευση της χώρας. Εάν στα δάνεια αυτά προστεθούν τα υπόλοιπα 110 δισ. που υποσχέθηκαν οι δανειστές μας για το 2011, τότε το χρέος θα εκτιναχθεί σε ύψη που θα δέσουν τη χώρα μας χειροπόδαρα και θα την οδηγήσουν σε μόνιμη υπανάπτυξη και ακόμα πιο στυγνή οικονομική εξάρτηση.

Η αναφορά του Γιούνγκερ σε ευρωπαϊκές χώρες σηματοδοτεί κυρίως την Γερμανία και την Γαλλία, των οποίων ένα μεγάλο μέρος των δανείων τους προς τη χώρα μας αφορούσε την προμήθεια πολεμικού υλικού. Και είναι αν μη τι άλλο υποκριτικό και απαράδεκτο να μας κατηγορούν για διαφθορά και κακοδιαχείριση όταν γνώριζαν ότι μας οδηγούσαν στην πτώχευση συστηματικά για να πλουτίζουν. Και αυτή ήταν η αλήθεια που εγνώριζε ο Γιούνγκερ, ο οποίος όμως από αλληλεγγύη προς τους θύτες δεν έκανε τίποτα για να προφυλάξει το θύμα.

Αυτή είναι η αληθινή εικόνα της Ευρώπης που μας την έκρυβαν έως τώρα. Δηλαδή μια μικρή ομάδα πλουσίων, που χάρη στις πολεμικές τους βιομηχανίες δηλαδή την εξαγωγή του μαύρου θανάτου, έχουν κυρίαρχη οικονομική θέση που βλέπει αφ' υψηλού τους υπόλοιπους μικρούς και ασήμαντους λαούς, για να φτάσουμε στην πρόσφατη αποκάλυψη του πραγματικού τους -καθαρά δικτατορικού χαρακτήρα- προσώπου, του ντουέτου Μέρκελ-Σαρκοζί, που ζήτησαν και επέβαλαν τιμωρίες για όλους εμάς που είμαστε καλοί μόνο αν μπορούν να κερδίζουν από το υστέρημά μας, όπως το έκαναν συστηματικά έως τώρα.

Αφού αυτή είναι η πραγματικότητα της Ευρώπης, που τόσο κυνικά την περιέγραψε ο κ. Γιούνγκερ, πώς είναι δυνατόν να παραδίδουμε την διαχείριση της εθνικής μας οικονομίας στους τραπεζικούς της εκπροσώπους; Πώς ξαφνικά χάθηκε η εθνική μας υπερηφάνεια, η τιμή μας, η αξιοπρέπειά μας; Πώς λησμονήθηκαν οι αγώνες μας που στο σύνολό τους έγιναν για την υπεράσπιση της αξιοπρέπειας και της τιμής αυτής της μικρής αλλά τόσο υπερήφανης χώρας;

Όσον αφορά την δικαιολογία ότι χάρη στην Τρόϊκα η Κυβέρνηση τολμά να κάνει αυτές τις σωτήριες τομές στο Δημόσιο και στην Κοινωνία, πρέπει να μας κάνει όλους να ντρεπόμαστε, αν δεχθούμε ότι θα έπρεπε να έρθουν ως επιτηρητές μερικοί ξένοι υπάλληλοι, για να αντικαταστήσουν τους εκλεγμένους εκπροσώπους ενός λαού και μάλιστα την ίδια την Κυβέρνηση, λες και εμείς είμαστε ανίκανοι, υπανάπτυκτοι, άτολμοι και δειλοί για να κάνουμε τις αναγκαίες αλλαγές. Όπως όμως θα δούμε παρακάτω, πότε και από ποιους όφειλαν να γίνουν αυτές οι απαραίτητες αλλαγές, που επί τόσες δεκαετίες αποτελούσαν τροχοπέδη στην εθνική μας ανάπτυξη

Σ' αυτή την κακοήθη προσβολή που μας γίνεται, η απάντηση ενός υπερήφανου λαού οφείλει να είναι μία και μόνη: Σταματάμε να αγοράζουμε πολεμικά όπλα απ' αυτές τις δύο χώρες, την Γερμανία και την Γαλλία.

Και τι θα γίνει με την άμυνά μας;

Το πρώτο που θα πρέπει να κάνουμε άμεσα, είναι να προτείνουμε στους Τούρκους μια ειδική συνάντηση με θέμα την αμοιβαία ελάττωση των εξοπλισμών.

Το δεύτερο να απευθυνθούμε στην Ρωσία και την Κίνα, οι οποίες είναι πολύ πιθανό όχι μόνο να μας χρεώσουν φθηνότερα αλλά και να είναι διατεθειμένες να πληρωθούν είτε σε είδος είτε με τη δημιουργία κοινοπραξιών, όπως έγινε με την Cosco, σε μια σειρά έργα που θα συμβάλουν στην ανάπτυξη της χώρας.

Αντί να πουλάμε λοιπόν στους Άραβες μεγιστάνες με επαχθείς και ουσιαστικά αντιαναπτυξιακούς όρους τους Αστακούς, τα ναυπηγεία και ευαίσθητες περιοχές όπως το Ελληνικό, αξίζει ο κόπος να διερευνήσουμε εάν η Ρωσία και η Κίνα είναι διατεθειμένες να δημιουργήσουν μαζί μας με τη μορφή κοινοπραξιών, μονάδες που να αξιοποιούν τον φυσικό μας πλούτο χωρίς να θίγονται τα κυριαρχικά μας δικαιώματα.

Πληροφορίες που έχουν δημοσιευθεί και κυκλοφορούν στο διαδίκτυο αναφέρουν ότι η Ελλάδα ευρισκόμενη σε κακή οικονομική κατάσταση και στα πρόθυρα πτωχεύσεως, δέχθηκε προ καιρού προτάσεις

1. Από την Κίνα η οποία λέγοντας ότι θέλει να βοηθήσει την Ελλάδα, μας προτείνει

* Να μας ξεπληρώσει όλο το δημόσιο χρέος, χωρίς αντάλλαγμα (τι είναι το χρέος της Ελλάδας για τις οικονομικές δυνατότητες της Κίνας;)
* Να μας δανείσει όποιο ποσό είναι αναγκαίο για την λειτουργία της χώρας, με 1% (έναντι 6,7% των Γερμανών)
* Να μας στείλει όσους τουρίστες θέλουμε ή έστω όσους έχουμε την υποδομή να φιλοξενήσουμε.

Η απάντηση της Κυβέρνησης: Ο Χ Ι, δεν χρειαζόμαστε βοήθεια!

2. Από την Ρωσία για οιαδήποτε βοήθεια, οικονομική και μη με προϋπόθεση να ενεργοποιηθεί η συμφωνία του περίφημου αγωγού και να της δοθεί η δυνατότητα επισκευής πολεμικών της πλοίων στην Σύρο (όπως ήταν και παλαιότερα με τα «εμπορικά» της πλοία).

Η απάντηση της Κυβέρνησης: Ο Χ Ι, δεν συμφωνούμε!

Και σαν επίλογος όλων αυτών, προφανώς συνεχίζει να υφίσταται το γνωστό προ δεκαετιών θέμα του τεράστιου ορυκτού πλούτου της χώρας μας, για τον οποίο όποιος τολμούσε να μιλήσει, χαρακτηριζόταν από γραφικός έως ψυχοπαθής (τώρα τελευταία άρχισαν επιτέλους τα ΜΜΕ να ασχολούνται με το θέμα). Η Ελλάδα λένε, όχι μόνο είναι πνιγμένη στο πετρέλαιο, αλλά διαθέτει και χρυσό, ουράνιο, όσμιο, βωξίτη.

Απάντηση της Κυβέρνησης: Σε όλα ΟΧΙ !

Θα έλεγα ακόμα ότι αν αληθεύει ότι έγιναν αυτές οι προτάσεις, τότε είναι δυνατόν να αντιμετωπίσουμε την εξόφληση του δημοσίου χρέους των 350 περίπου δισ. Ευρώ προτείνοντας στους Ρώσους και στους Κινέζους άλλους τρόπους αποπληρωμής, όπως είναι λ.χ. οι κοινοπραξίες που προανέφερα ή ακόμα και η πληρωμή ενός μέρους σε είδος κυρίως από την αγροτική μας παραγωγή, που μ' αυτόν τον τρόπο θα αναζωογονηθεί.

Το δημόσιο χρέος

Ας περάσω τώρα στο θέμα των ευθυνών για την τρομακτική πράγματι διόγκωση του χρέους που μας οδήγησε στη σημερινή κρίση. Όλα τα στοιχεία μάς δείχνουν ότι ο βασικός υπεύθυνος για την ιλιγγιώδη άνοδο του Δημοσίου Χρέους που από τα 32% του ΑΕΠ στα 1981 εκτοξεύθηκε μέσα σε μια δεκαετία στο 112% καθιστώντας έκτοτε τη χώρα μας δέσμια των υπέρογκων τόκων που μας οδήγησαν στη σημερινή κρίση, ήταν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ το διάσημα μεταξύ 1981 και 1989.

Είναι δε ενδεικτικό το ότι, όπως σημειώνουν πολλοί έγκριτοι οικονομολόγοι, από το 1990 έως το 2009 οι τρεις Κυβερνήσεις Μητσοτάκη, Σημίτη και Κ. Καραμανλή αύξησαν το χρέος μόνο κατά 20 μονάδες, δηλαδή το παρέδωσαν στην Κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου στα 132% του ΑΕΠ. Και ακόμα ότι το μεγαλύτερο μέρος αυτών των 20 μονάδων πήγε στην εξόφληση των τόκων. Ενδεικτικά σημειώνουμε -για να καταλάβει κανείς το μέγεθος των τόκων- ότι στα 2011 θα πληρώσουμε για τόκους και χρεολύσια 45 δισ. Θα πρέπει επίσης να πούμε ότι και σήμερα με την Τρόϊκα ακολουθούμε τον ίδιο εσφαλμένο δρόμο της διόγκωσης των τόκων.

Ήδη το 2011 το δημόσιο χρέος θα φτάσει στο 145% του ΑΕΠ, δηλαδή μόνο σε ένα χρόνο η σημερινή κυβέρνηση αύξησε το χρέος κατά 12 μονάδες, ενώ όπως είδαμε οι τρεις κυβερνήσεις μέσα σε 19 χρόνια το αύξησαν μόνο κατά 20 μονάδες. Όταν μάλιστα προστεθεί το ευρωπαϊκό δάνειο των 110 δισ., για τα οποία επαίρεται η Κυβέρνηση, τότε το Δημόσιο Χρέος θα εκτιναχθεί σε τέτοια ύψη, ώστε δεν θα φτάνουν πια τα ετήσια συνολικά μας έσοδα για να καλύψουμε τους κολοσσιαίους τόκους. Δηλαδή θα φθάσουμε στο σημείο, ο ετήσιος μόχθος του λαού μας όχι μόνο να μη φτάνει για να ζήσουμε αλλά να πρέπει να επαιτούμε από τρίτους, προκειμένου να σταθούμε στα πόδια μας. Η θέση μας τότε θα είναι όπως ενός ζητιάνου που απλώνει το χέρι του για ένα κομμάτι ξερό ψωμί.

Από την άλλη πλευρά, για την επιτακτική ανάγκη να ακολουθηθεί μια αναπτυξιακή πολιτική, όχι μόνο δεν γίνεται τίποτα αλλά αντιθέτως το σύνολο των μέτρων που παίρνει η κυβέρνηση οδηγεί σε όλο και πιο βαθειά ύφεση.

Διερωτάται κανείς τι ακριβώς μπορεί να συμβαίνει και στους 12 μήνες που κυβερνά αυτή η κυβέρνηση δεν έχει πάρει ούτε ένα αξιόλογο αναπτυξιακό μέτρο. Όσο για τις ξένες επενδύσεις, ο κ. Πρωθυπουργός δεν είχε να αναφέρει παρά μόνο την Κινέζικη Cosco, της οποίας η παρουσία όπως είναι γνωστό, πολεμήθηκε με φανατισμό από το ΠΑΣΟΚ και επέζησε μόνο και μόνο γιατί οι Κινέζοι φρόντισαν να θέσουν σκληρούς οικονομικούς όρους σε περίπτωση που η Ελλάδα δεν θα τηρούσε τους όρους του συμβολαίου. Για τον λόγο αυτό ως φαίνεται, δεν επέμειναν οι Αμερικανοί να ματαιωθεί, όπως έκαναν με τον αγωγό του Μπουργκάς, που ουσιαστικά εγκαταλείφθηκε, γιατί δεν ήταν διατεθειμένοι προφανώς να αναλάβουν οι ίδιοι το βάρος των αποζημιώσεων λόγω της ακυρώσεως του συμβολαίου με την Cosco.

Και μιας και αναφερθήκαμε στον αγωγό, άραγε πιστεύει κανείς ότι οι Βούλγαροι ανακάλυψαν ξαφνικά ότι μολύνει το περιβάλλον; Και θα ήταν ποτέ δυνατόν μια οποιαδήποτε κυβέρνηση και μάλιστα σε συνθήκες οικονομικής κρίσης όπως τώρα, να πετάει στον κάλαθο των αχρήστων μια τόσο σημαντική συμφωνία, εάν δεν υπήρχαν άλλοι λόγοι να το κάνει; Όπως όμως φαίνεται, τα συμφέροντα και η πολιτική των ΗΠΑ είναι για την σημερινή κυβέρνηση πολύ ανώτερα από τα συμφέροντα του ελληνικού λαού. Αυτή είναι η γυμνή αλήθεια, που δείχνει ακόμα και στους πιο δύσπιστους τον βαθμό της εξάρτησης της χώρας μας, όπως επίσης αποκαλύπτει και τον ρόλο του ΔΝΤ για μια βαθύτερη διείσδυση της ξένης εξάρτησης, ώστε η Ελλάδα να μεταβληθεί όπως το Κόσοβο, η Αλβανία και τα Σκόπια σε ένα απλό προτεκτοράτο των ΗΠΑ.

Πώς όμως σκέφθηκε η κυβέρνηση να μας βγάλει από την κρίση, όταν από τη μια πλευρά τα οικονομικά και κοινωνικά της μέτρα μας βυθίζουν στην οικονομική ύφεση, στον πληθωρισμό, στην ανεργία και στην σταδιακή οικονομική εξαθλίωση του λαού ξεκινώντας από τα ασθενέστερα στρώματα, ενώ από την άλλη δεν δημιουργεί το παραμικρό αντίβαρο με την προώθηση της ανάπτυξης, της προσέλκυσης ξένων επενδύσεων και με τα μεγάλα δημόσια έργα, που θα μπορέσουν κάποτε να εξισορροπήσουν τις σημερινές απώλειες, ώστε να φτάσουμε σε σημείο να μην έχουμε ανάγκη να δανειζόμαστε τόσο μεγάλα ποσά, για να επιβιώσουμε.

Αντίθετα, αυτή η ψαλίδα ανάμεσα στην αρνητική και τη θετική πορεία της χώρας αντί να αρχίσει να κλείνει, γίνεται συνεχώς μεγαλύτερη, σε βαθμό που να σκέφτεται κανείς σοβαρά σε ποιο επίπεδο μη αναστρέψιμης υπανάπτυξης οδηγείται η χώρα και για ποιο λόγο.

Όπως για ποιο λόγο ο Γιώργος Παπανδρέου αναφέρθηκε στο ενδεχόμενο εκλογών, αφού είναι πασίγνωστο ότι οι διαβόητοι δανειστές μας αναμένουν το παραμικρό αρνητικό σημάδι για μια ενδεχόμενη κοινωνική αναταραχή, για να ξεκινήσουν να ξαναανεβάζουν τα spread σε δυσθεώρητα ύψη. Δηλαδή εκεί που είχε αρχίσει μια αργή αλλά σταθερή πτώση τους, που μας άφηνε μια μικρή έστω ελπίδα ότι κάποια μέρα θα μπορούσαμε να δανειστούμε με κάποιο λογικό επιτόκιο, όπως πριν, έρχεται ο ίδιος ο πρωθυπουργός που αναποδογυρίζει την καρδάρα, για να φτάσουμε και πάλι στο σημείο μηδέν. Δηλαδή μπροστά στον εφιάλτη της πτώχευσης, οπότε δεν έχουμε άλλη επιλογή από τη συνέχιση επ' αόριστον του ΔΝΤ, της Τρόϊκα και του Μνημονίου. Είναι τάχα τυχαίο; Δεν νομίζω...

Ουγγαρία

Υπάρχει τάχα κι άλλος δρόμος για να απαλλαγούμε από την κηδεμονία του ΔΝΤ και την Τράπεζα της Ευρώπης; Ο έγκριτος δημοσιογράφος Γιώργος Δελαστίκ μας βοήθησε να τον ανακαλύψουμε. Είναι ένας δρόμος μέσα από το ίδιο το σύστημα, μιας και προέρχεται από την κυβερνητική αλλαγή που έγινε πριν μερικούς μήνες στην Ουγγαρία. Η οποία όπως είναι γνωστό είναι κι αυτή μέλος της Ευρώπης των 27 και είχε και κείνη την ατυχία να γνωρίσει όπως κι εμείς τα ευεργετικά αποτελέσματα της παρουσίας της γνωστής Τρόϊκας. Που την είχαν καλέσει κι εκεί οι Ούγγροι σοσιαλιστές για να τους σώσουν.

Ήρθε λοιπόν η επάρατη δεξιά, η οποία χωρίς χρονοτριβή μπήκε στο έργο της λύτρωσης της χώρας από τα δεσμά του ΔΝΤ κλπ. Το γεγονός αυτό έθιξε την γαλλική εφημερίδα «Μοντ», γιατί όπως γράφει, η κυβέρνηση της Ουγγαρίας « δεν σκοτίζεται καθόλου για τις απαιτήσεις της Ε.Ε. και των διεθνών οργανισμών». Έτσι όμως, όπως γράφει η γαλλική εφημερίδα, η νέα κυβέρνηση «κέρδισε τον διεθνή θαυμασμό για την τόλμη της ηγεσίας της με την άρνηση της δεξιάς ουγγρικής κυβέρνησης να συνεχίσει την πολιτική της εθνικής υποτέλειας των σοσιαλιστών προκατόχων της».

Και συνεχίζουν - αυτή τη φορά οι Times της Νέας Υόρκης: «Προκαλώντας τους πιστωτές της η Ουγγαρία αρνείται περαιτέρω σφίξιμο του ζωναριού». Και υπογραμμίζουν «Αυτή η προκλητική στάση αποτυπώνει την κόπωση και την αντίσταση που απειλεί να προκαλέσει σε όλη την Ευρώπη η συνεχιζόμενη πίεση για δημοσιονομική ορθότητα». Στο μεταξύ ο Ούγγρος υπουργός Οικονομικών είπε σχετικά με το «Μνημόνιο»: "Δηλώσαμε στους εταίρους μας ότι δεν εξετάζουμε σε καμμιά περίπτωση λήψη πρόσθετων μέτρων λιτότητας."

Η δε Γερμανική εφημερίδα Franfurter Allgemeine γράφει:
«Σπανίως μια ουγγρική κυβέρνηση ρίχτηκε στη δουλειά με τόση ορμή. Αυτό ήταν επειγόντως αναγκαίο γιατί έχει καθορίσει ως σκοπό της την υπέρβαση της απελπισίας και της έλλειψης αυτοπεποίθησης που άφησαν στον ουγγρικό πληθυσμό οκτώ χρόνια σοσιαλιστικής κυριαρχίας. Η ομάδα του Όρμπεν θέλει εξαιτίας αυτού του λόγου να προωθήσει την "εθνική συνοχή". ΑΝΤΙ ΓΙΑ ΛΙΤΟΤΗΤΑ, ΦΟΡΟΣ ΣΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ! Παρόλα αυτά, οι δυνάστες της Ε.Ε. και του Δ.Ν.Τ. απαιτούν από την ουγγρική κυβέρνηση να περικόψει τις ήδη γλίσχρες συντάξεις, να μεταρρυθμίσει επί τα χείρω το εθνικό σύστημα υγείας περικόπτοντας μισθούς και θέσεις γιατρών και νοσοκόμων και μειώνοντας τα κρατικά κονδύλια για την υγεία, να κλείσει τεράστιες ζημιογόνες κρατικές επιχειρήσεις απολύοντας εκατοντάδες χιλιάδες Ούγγρων. Απαιτούνται περικοπές τουλάχιστον ενός δισ. ευρώ για να μπορέσετε να μειώσετε το έλλειμμα φέτος σε 3,8% και του χρόνου σε 3% είπαν οι εμπειρογνώμονες της Ε.Ε. και του Δ.Ν.Τ. στους Ούγγρους. Άρα, απαιτούνται πρόσθετα μέτρα λιτότητας, διαπίστωσαν εμβριθώς. Εκεί τους έκανε ρελάνς και τους τρέλανε η ουγγρική κυβέρνηση! Ένα δισ. πρόσθετα έσοδα σε δύο χρόνια θέλατε;» τους απάντησαν. «Εμείς θα μαζέψουμε περισσότερα. Όχι όμως με νέα λιτότητα για τον κοσμάκη. Απλούστατα, θα φορολογήσουμε τις τράπεζες!».ΤΑ ΠΑΡΑΣΙΤΑ ΘΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ.

Κόντεψαν να πάνε από εγκεφαλικό όλοι μαζί - η Ε.Ε., το Δ.Ν.Τ., οι τραπεζίτες και όλα τα παράσιτα και τα «λαμόγια» του χρηματοπιστωτικού συστήματος! Μέχρι τις 10 Σεπτεμβρίου, πρέπει να πληρώσουν την πρώτη δόση, μέχρι τις 10 Δεκεμβρίου τη δεύτερη - με βάση τα έσοδα του 2009, τα οποία έχουν ήδη δηλώσει. Περιχαρής ο υπουργός Οικονομικών της Ουγγαρίας έκανε δημοσίως τους λογαριασμούς του: οι τράπεζες θα «σκάσουν» 450 εκατομμύρια, οι ασφάλειες άλλα 135 και οι υπόλοιπες χρηματοπιστωτικές εταιρίες ακόμη 110 εκατομμύρια - να 'τα τα 700 εκατομμύρια ευρώ αμέσως - αμέσως μόνο για φέτος! «Γνωρίζουμε ότι αυτή είναι μια σημαντική έκτακτη επιβάρυνση, αλλά γνωρίζουμε επίσης ότι με αυτόν τον τρόπο μπορούμε να πετύχουμε τον στόχο του ελλείμματος στο 3,8%» δήλωσε σαρκαστικά στην τηλεόραση ο Γκιέργκι Μάτολσι, ο Ούγγρος υπουργός Οικονομικών.

Με τα χρήματα αυτά όχι μόνο θα μειώσουμε το έλλειμμα στο 3,8% αλλά και θα δώσουμε κίνητρα για ανάπτυξη της οικονομίας, πρόσθεσε. Θα μειώσουμε στο μισό - δηλαδή στο 10% - τον συντελεστή φορολόγησης όλων των επιχειρήσεων που έχουν μικτά κέρδη μέχρι 1,8 εκατομμύρια ευρώ, ένα μέτρο που αφορά 250.000 επιχειρήσεις μικρές και μεσαίες, οι οποίες αποτελούν τα τρία τέταρτα του συνόλου των ουγγρικών επιχειρήσεων. Επίσης, με τα λεφτά που θα πάρει η ουγγρική κυβέρνηση από τις τράπεζες, θα μπορέσει να μειώσει τον συντελεστή φορολογικού εισοδήματος φυσικών προσώπων στο ενιαίο ύψος του 16%, καλύπτοντας τις απώλειες φορολογικών εσόδων με ένα τμήμα των χρημάτων των τραπεζών! « ΑΡΚΕΤΑ ΜΑΣ "ΓΔΑΡΑΤΕ" ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ, ΤΩΡΑ ΠΛΗΡΩΣΤΕ! »

Πανικός επικράτησε στους κύκλους της Ε.Ε. Η Κομισιόν έσπευσε να προσάψει στην ουγγρική κυβέρνηση ότι... δεν εκτίμησε σωστά τις επιπτώσεις αυτής της έκτακτης φορολογίας στις τράπεζες, η οποία «ενδέχεται να έχει αρνητικές συνέπειες στην οικονομική ανάπτυξη» και να «αποθαρρύνει τους ξένους επενδυτές».Ανοησίες και προσχήματα. Ο πραγματικός λόγος που πανικόβαλε την Ε.Ε. και το Δ.Ν.Τ. ήταν μήπως αυτή η εθνικά επωφελής ουγγρική στάση βρει μιμητές και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες και δημιουργήσει «σχολή» παρακινώντας και άλλες κυβερνήσεις κρατών - μελών των «27» να φορολογούν τις τράπεζες αντί να υποβάλλουν τους λαούς τους σε εξοντωτικά μέτρα λιτότητας.

«Η Ουγγαρία θα γίνει η πρώτη χώρα στην Ευρώπη με μια αντίστοιχη απόφαση τέτοιων διαστάσεων» είναι το συμπέρασμα της γερμανικής "Franfurter Allgemeine" την παραμονή της ψήφισης του νόμου για την έκτακτη φορολόγηση των τραπεζών από το ουγγρικό κοινοβούλιο.

Τι είναι και τι θέλει το ΔΝΤ

Ο δημοσιογράφος Φώτης Παπούλιας στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία της 31 Οκτωβρίου 2010 αναφέρεται στο ερώτημα: «Τι μπορεί να συνδέει τη CIA και τις ανακριτικές τεχνικές που χρησιμοποιεί με το ΔΝΤ και την Παγκόσμια Τράπεζα;» και συνεχίζει αναφερόμενος σε ανατριχιαστικές κυριολεκτικά λεπτομέρειες. Όπως λχ. την αποκάλυψη της Καναδής δημοσιογράφου και καθηγήτριας Πανεπιστημίου Ναόμι Κλάϊν ότι η «θεραπεία του σοκ» που η CIA εφαρμόζει από τις αρχές της δεκαετίας του ΄50 βρίσκει άμεση εφαρμογή στις μεθόδους που προτείνει το ΔΝΤ και η Παγκόσμια Τράπεζα για να φέρουν στον ίδιο δρόμο παραστρατημένες οικονομίες!

«Σύμφωνα με μελέτες που είχαν δημοσιευθεί τις δεκαετίες του '60 και του '70, ο επικεφαλής των πειραμάτων της CIA τη δεκαετία του '50, δόκτωρ Γιούεν Κάμερον, πίστευε ότι ο μοναδικός τρόπος για να διδάξει στους «ασθενείς» του νέους, υγιείς, τρόπους συμπεριφοράς ήταν να διεισδύσει στο μυαλό τους και να σπάσει τα παλιά παθολογικά νοητικά σχήματα. Αυτή η μαζική απώλεια όλων των αναμνήσεων ήταν η ουσία της θεραπείας για να ωθηθεί ο ασθενής σε νέο στάδιο ανάπτυξης. Οταν με μια σειρά αλλεπάλληλων ηλεκτροσόκ είχε επιτευχθεί η «πλήρης αποδόμηση» της προσωπικότητας του ασθενούς, μπορούσε πλέον να αρχίσει η ψυχική καθοδήγηση.

Το έργο του Κάμερον ζήλεψε ο οικονομολόγος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο, ο «πολύς» και μακαρίτης πλέον Μίλτον Φρίντμαν:

«Αντί για τα ηλεκτροσόκ συνιστούσε πως, όταν η οικονομία υπόκειται σε στρεβλώσεις, μόνο η πρόκληση οδυνηρών σοκ, το «πικρό φάρμακο» όπως το ονόμαζε, μπορούσε να την επαναφέρει στην υγιή κατάσταση. Έγραφε το 1982: «Όταν ξεσπάει μια κρίση, πρέπει να αναπτύσσουμε πολιτικές έως ότου το πολιτικά αδύνατο καταστεί πολιτικά αναπόφευκτο». Δηλαδή «οι ηγέτες είναι ελεύθεροι να κάνουν ό,τι είναι ή ισχυρίζονται ότι είναι αναγκαίο για την αντιμετώπιση της κρίσης, οι περίοδοι κρίσης είναι περίοδοι αναστολής της δημοκρατίας». Αν αυτό σας θυμίζει Ελλάδα και τις διαδικασίες υπερψήφισης του μνημονίου ή της βίαιης ανατροπής των εργασιακών και ασφαλιστικών σχέσεων, μείωσης μισθών και συντάξεων, τότε μάλλον σκέφτεστε ανατρεπτικά...», σχολιάζει ο Έλληνας συντάκτης και συνεχίζει:

«Οι ιθύνοντες του ΔΝΤ υιοθέτησαν τη θεωρία του σοκ επισημαίνοντας, το 1996: «Οι άνθρωποι μπορεί να προβάλλουν αντίσταση σε τμηματικές αλλαγές (π.χ. περικοπή προγραμμάτων υγείας) αλλά, αν συμβούν ταυτόχρονα δεκάδες αλλαγές προς κάθε κατεύθυνση, τότε εδραιώνεται ένα αίσθημα ματαιότητας και ο πληθυσμός περιέρχεται σε κατάσταση αδράνειας». Όπως ακριβώς στα πειράματα του Κάμερον, που οι «ασθενείς» μετά το ηλεκτροσόκ ήταν «χαμένοι». Και, όπως σημείωναν το 2002 τραπεζίτες της Παγκόσμιας Τράπεζας, «μπορεί το σοκ να εξυμνείται ως δημοκρατική διαδικασία, αφού έχουν προηγηθεί εκλογές, ασχέτως αν αγνοείται ύστερα η βούληση του λαού». Όχι, τότε ακόμα δεν είχαν προκύψει «καλλικράτεια διλήμματα» και συνυπολογισμοί ψήφου κατά Γ. Α. Παπανδρέου...

Και αν στα πειράματά του ο Κάμερον χρησιμοποιούσε και ψυχοτρόπα φάρμακα το οικονομικό σοκ βρήκε άξιο συμπαραστάτη του τη διαφθορά. «Η διαφθορά των πάντων, είτε υπάρχει είτε εφευρίσκεται, ευθύνεται για την όποια αποτυχία» υποστηρίζουν στελέχη του ΔΝΤ, μόνο που ξεχνούν ότι χάριν της «διαφθοράς» και του «εξαιρετικά διογκωμένου και ανίκανου δημόσιου τομέα» άνοιγαν οι αγορές για τα σχέδια του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας. Στα ανακριτικά εγχειρίδια της CIA επισημαίνεται πως οι κρατούμενοι πρέπει να απομονώνονται αμέσως και τονίζεται: «Πρέπει συνεχώς να βρίσκονται υπό καθεστώς σύγχυσης, αποπροσανατολισμού και έκπληξης. Χωρίς αυτά τα στοιχεία δεν υπάρχει σοκ». Το ίδιο ισχύει και για τις κοινωνίες, όταν όμως ο μηχανισμός του δόγματος του σοκ γίνει συλλογικά κατανοητός, είναι δυσκολότερο να αιφνιδιαστούν ολόκληρες κοινότητες, είναι δυσκολότερο να βρεθούν σε μια κατάσταση σύγχυσης, καθώς γίνονται πιο ανθεκτικές στο σοκ. «Η μνήμη, τόσο η ατομική όσο και η συλλογική, είναι ο μεγαλύτερος αποσοβητής των σοκ» υποστηρίζει η Ναόμι Κλάιν και υπενθυμίζει πως όταν ΔΝΤ και Παγκόσμια Τράπεζα έχασαν τις «χώρες-πελάτες» της Λατινικής Αμερικής, τότε στράφηκαν στην Ευρώπη, για να αναζητήσουν χώρες- «λευκές-σελίδες», ώστε να οικοδομηθούν τα κράτη-πρότυπα...»

Ψάχνοντας στο Ιντερνετ για το ΔΝΤ, ανακάλυψα ένα κεφάλαιο με τον τίτλο «Ενίσχυση στις στρατιωτικές δικτατορίες» τις φιλικές προς τα Αμερικανικά και τα Ευρωπαϊκά συμφέροντα. Επισημαίνεται εκεί η γενικώτερη απάθεια και εχθρικότητα που έχουν προς τα ανθρώπινα και εργασιακά δικαιώματα... Στα 1960 το ΔΝΤ υποστήριξε στην Βραζιλία το δικτατορικό καθεστώς του Castello Branco με δεκάδες δισ. Δολάρια που είχε αρνηθεί στο προηγούμενο εκλεγμένο δημοκρατικό καθεστώς. Τέλος χώρες με δικτατορικό καθεστώς γινόταν μέλη του ΔΝΤ. Όπως: η Αργεντινή, η Βολιβία, η Βραζιλία, η Χιλή του Πινοσέτ, το Ελ Σαλβαντόρ, η Αιθιοπία, η Αϊτή, η Ινδονησία, η Κένυα, η Λιβηρία, Μαλάουι, Νιγηρία, Πακιστάν (σε δύο δικτατορίες από το 1977 μέχρι το 2008), Παραουάη, Φιλιππίνες, Σομαλία, Σουδάν, Ταϋλάνδη, Ζαϊρ (Κονγκό). Όσο για την Ελλάδα, αρκέστηκε στα πειράματα της CIA με ηλεκτρόδια που εφαρμόσανε για πρώτη φορά στα 1967 στην Γενική Ασφάλεια (Μπουμπουλίνας) την εποχή της Χούντας πάνω στους αγωνιστές του Πατριωτικού Μετώπου (ΠΑΜ).

Το ΔΝΤ παντού εφάρμοζε «προγράμματα λιτότητας». Αύξηση φορολογίας κλπ., που απηχούσαν την ιδεολογία και τα συμφέροντα της δυτικής τραπεζιτικής κοινότητας. Στην Αργεντινή η τακτική αυτή οδήγησε στα 2001 σε καταστροφική οικονομική κρίση θίγοντας ιδιαίτερα τους τομείς της υγείας, της παιδείας και της ασφάλειας.

Στην Κένυα το πρόγραμμα δομικών αλλαγών χειροτέρεψε την κατάσταση της χώρας. Από την πλευρά του ο πρώην πρωθυπουργός της Ρουμανίας Ταρισεάνου ισχυρίστηκε ότι από το 2005 το ΔΝΤ κάνει συνεχώς λάθη στις εκτιμήσεις του για την οικονομία της χώρας.

«Η υπογραφή της συμφωνίας Ινδονησίας-ΔΝΤ έγινε τον Ιανουάριο του 1998. Ο «άτυχος πρόεδρος» ήταν ο στρατηγός Σουχάρτο ο οποίος τον Μάιο του ίδιου χρόνου εξαναγκάστηκε σε παραίτηση, ύστερα από ένα μήνα μαζικών διαδηλώσεων. Το πρόγραμμα που επέβαλε το ΔΝΤ στην Ινδονησία, οδήγησε σε διάλυση της οικονομίας, στην ελεύθερη πτώση της ρουπίας, την έκρηξη της ανεργίας και των τιμών. Το 40% του πληθυσμού βρέθηκε κάτω από τα όρια της φτώχειας και οι ταραχές που ξέσπασαν οδήγησαν τον Σουχάρτο, σε παραίτηση, έπειτα από 32 χρόνια αυταρχικής διακυβέρνησης. Πρόεδρος ανέλαβε ο μέχρι τότε αντιπρόεδρος Γ. Χαμπίμπι, η κατάσταση όμως στη χώρα παρέμενε έκρυθμη. Τον επόμενο χρόνο πρόεδρος εξελέγη ύστερα από εκλογές ο Α. Ουαχίντ, για να καθαιρεθεί δύο χρόνια αργότερα από το κοινοβούλιο, για διαφθορά και ανικανότητα.

Η Ινδονησία και οι υπόλοιπες «ασιατικές τίγρεις» που αντιμετώπισαν το φάσμα της χρεοκοπίας το 1997-1998, βρίσκονται πολύ μακριά από την Ελλάδα. Το ίδιο η Αργεντινή και οι άλλες λατινομερικανικές χώρες που βρέθηκαν σε δεινή οικονομική θέση λίγα χρόνια αργότερα. Πλην όμως το χαρακτηριστικό της πολιτικής αστάθειας που συνοδεύει τα προγράμματα σταθερότητας του ΔΝΤ, δεν απαντάται μόνον στις αναπτυσσόμενες χώρες. Και στην Ευρώπη, οι θεραπείες σοκ είχαν τα ίδια πάνω κάτω αποτελέσματα: ύφεση, κοινωνική ένταση και πολιτικές ανακατατάξεις.

Στην Ουγγαρία η συμφωνία με το ΔΝΤ, στο τέλος του 2008, για την παροχή δανείου 25 δισ. δολαρίων οδήγησε στην υποτίμηση του νομίσματος κατά 20% σε πρώτη φάση, πάγωμα των μισθών, κατάργηση του δώρου και μείωση όλων των κοινωνικών δαπανών. Η σοσιαλιστική κυβέρνηση του Γ. Μπαϊνάι απέτυχε να περάσει το δημοψήφισμα για τις αλλαγές που προωθούσε στους τομείς της υγείας και της παιδείας τη χρονιά του μνημονίου. Συνάντησε αντιστάσεις, κατά περιόδους, όχι πάντως καθολική κοινωνική αντίδραση. Στις εκλογές του Απριλίου 2010 συγκέντρωσε ποσοστό 19,3%. Ο δεξιός συνασπισμός (Fidesz) του Β. Ορμπαν, που είχε εναντιωθεί στην συμφωνία με το ΔΝΤ, πήρε τις εκλογές με 52,7%».

Τέλος στο λιμάνι της Κωστάντζας (Ρουμανία) η Ε.Ε. άρχισε να διανέμει συσσίτιο στους 73.000 άπορους που εφοδιάστηκαν με κουπόνια. Έτσι στήνονται καθημερινά χιλιάδες άνθρωποι στην ουρά για ένα πιάτο φαγητό.

Το συσσίτιο με την υπογραφή της ΕΟΚ περιλαμβάνει μεταξύ άλλων αλεύρι, ζυμαρικά και ζάχαρη. Λέτε κι εμείς να υποχρεωθούμε κάποτε να γυρίσουμε το ρολόι της ιστορίας στα 1942, στην γερμανική κατοχή, τότε που άρχισαν να λειτουργούν τα δημόσια συσσίτια χάρη στα οποία επέζησαν τελικά οι Αθηναίοι... Λες και κάποιο χέρι έχει αποφασίσει να σβήσει την ιστορία 70 χρόνων αυτής της χώρας, που για να φτάσει εδώ που έφτασε χρειάστηκε να θυσιαστούν γενιές πατριωτών και να ποτιστεί το ελληνικό χώμα με ποταμούς δακρύων και αιμάτων.

Ας μου επιτραπεί να αφιερώσω το κεφάλαιο αυτό στην πρόσφατη δήλωση του πρώην Προέδρου των ΗΠΑ Τζωρτζ Μπους «Εγώ αποφάσισα και διέταξα να γίνονται βασανιστήρια». Δήλωση που σπιλώνει για πάντα την μεγάλη αυτή χώρα με το στίγμα της ανάδειξης των βασανισμών εναντίον αιχμαλώτων ως επίσημης κρατικής πρακτικής. Με άλλα λόγια η ανθρώπινη κτηνωδία σε όλο της το μεγαλείο !

Γιατί πράξεις κτηνώδεις όπως οι βασανισμοί
όταν λέγονται χωρίς να γίνονται, αποτελούν ηλιθιότητα
όταν γίνονται χωρίς να λέγονται, βαρβαρότητα
και όταν γίνονται και λέγονται, κτηνωδία.

Τι έχουν να πουν άραγε επ' αυτού οι Αμερικανοί και οι φίλοι και συνεργάτες τους για την ομολογία ενός Προέδρου της χώρας τους;

Το ΔΝΤ λοιπόν δεν είναι μια συνηθισμένη Τράπεζα που δέχθηκε να μας δανείσει από καλωσύνη και συμπόνοια αλλά προ παντός ένας πολιτικός οργανισμός στην υπηρεσία των συμφερόντων των ΗΠΑ. Εάν η αμερικανική πολεμική μηχανή έχει αποστολή της να υπηρετεί με βίαια μέσα την ιμπεριαλιστική της πολιτική, το ΔΝΤ είναι ο άλλος σιδηρούς της βραχίων, που με διαφορετικούς τρόπους, δηλαδή τον έλεγχο της οικονομίας, διεισδύει στο εσωτερικό μιας χώρας, προκειμένου να την οδηγήσει στο σημείο εκείνο οικονομικής και κοινωνικής αποσύνθεσης, που θα την μεταβάλει σε ένα πειθήνιο πιόνι πάνω στην σκακιέρα της πλανητικής της στρατηγικής.

Η επιχείρηση υποβάθμισης

Άλλωστε η έλευση του ΔΝΤ στη χώρα μας είναι το κερασάκι επάνω στην τούρτα μιας σειράς επεμβάσεων, που ξεκίνησαν από το 1974 και που άλλαζαν συστηματικά τον κοινωνικό, πολιτικό, μορφωτικό, ηθικό και πολιτιστικό χάρτη της χώρας. Τα φαινόμενα εξάπλωσης της υποκουλτούρας, της διαφθοράς και της πτώσης του ήθους και του μορφωτικού μας επιπέδου δεν προέκυψαν εξ ουρανού αιφνιδιαστικά αλλά δημιουργήθηκαν συστηματικά και επίμονα χάρη σε συγκεκριμένες πολιτικές και ενέργειες σε όλους τους χώρους του εθνικού μας γίγνεσθαι, ώστε φτάνοντας κάποτε στο τελευταίο στάδιο με την απειλή της πτώχευσης να είναι ο λαός από κάθε άποψη αφοπλισμένος και να καταστεί εύκολη λεία στα σατανικά σχέδια που έφτασαν στο σημείο να μας κάνουν να ξεχάσουμε ακόμα και το ότι είμαστε Έλληνες!

Οι υπεύθυνοι της συστηματικής προσπάθειας για την κατεδάφιση της Ελληνικότητας, του Έθνους, της Ιστορίας μας και του Πολιτισμού μας, που ο καθένας γνωρίζει ποιοι είναι και ποιοι τους στηρίζουν, αποτελούν ένα κρίκο στην αλυσσίδα των αρνητικών ενεργειών που προανέφερα, των οποίων οι επιπτώσεις φαίνονται σήμερα καθαρά από τις αντιδράσεις και τη στάση του λαού μας μπροστά στην λαίλαπα των αντιλαϊκών μέτρων:

Λαός ζαλισμένος, αμήχανος, φοβισμένος, αποπροσανατολισμένος αλλά και θυμωμένος, που δεν έχει καταλάβει ακόμα τι του συμβαίνει και γι' αυτό πιάνεται από τα μαλλιά του για να μην πνιγεί.

Μάλιστα αυτοί οι κύκλοι που ανέλαβαν την αποδόμηση του εθνικού, ιστορικού και παραδοσιακού μας χαρακτήρα, αγκαλιάστηκαν από την παρούσα κυβέρνηση τοποθετούμενοι σε υψηλές θέσεις στον πιο ευαίσθητο τομέα της διάπλασης της σκέψης, της συνείδησης και του χαρακτήρα των νέων Ελληνίδων και Ελλήνων, στο Υπουργείο Παιδείας. Είναι δε χαρακτηριστικό το ότι δόθηκαν νέα ονόματα στα Υπουργεία, μόνο και μόνο για να εξαλειφθεί η λέξη «Εθνικό, Εθνικός». Όπως και η Μακεδονία και το Αιγαίο (άραγε ποιους ενοχλούν;). Σκεφτείτε επί τέλους, αγαπητοί συμπατριώτες, δίχως τον φανατισμό των κομματικών παρωπίδων. Κατά τη γνώμη σας τι σηματοδοτεί αυτή η απέχθεια προς την λέξη «Έθνος»; Ποιος έχει συμφέρον να εξαλείψει την λέξη και την έννοια «Έθνος», που αποτελεί την κύρια συγκολλητική δύναμη που μας ενώνει όλους, Δεξιούς, Κεντρώους, Αριστερούς, πλούσιους, φτωχούς, μορφωμένους, αμόρφωτους, όλους ανεξαιρέτως τους Έλληνες, που αν τύχει να ενωθούν όλοι μαζί και σχηματίσουν μια γροθιά, όπως έγινε στις 28 Οκτωβρίου του 1940, αποτελούν δύναμη που μπορεί όχι μόνο να αντισταθεί αλλά και να νικήσει;

Τέχνη για όλο τον Λαό

Σκεφτείτε ακόμα, ποιο συμφέρον μπορεί να έχει ένας άνθρωπος όπως εγώ, στην ηλικία που βρίσκομαι και που μπορώ να πω ότι τα έχω όλα, επιτυχία, φήμη, δόξα και προ παντός την αγάπη όλων των Ελλήνων χωρίς διακρίσεις; Κι εγώ σας αγαπώ όλους αδιακρίτως και μου προξενεί πόνο όταν είμαι αναγκασμένος να αποκαλύπτω και να καταγγέλλω συμπατριώτες μου για πράξεις για τις οποίες είμαι βέβαιος ότι βλάπτουν τη χώρα και τον λαό μας.

Γι' αυτό σας παρακαλώ, μην προτρέξετε να με καταδικάσετε και να με τοποθετήσετε εδώ ή εκεί χωρίς να ακούσετε, έστω για τελευταία φορά αυτά που σας λέω, γιατί ειλικρινά δεν ανήκω πουθενά αλλά μόνο στην Ελλάδα και η μόνη μου έγνοια είναι το συμφέρον όλου του λαού μας χωρίς διακρίσεις.

Το ίδιο και ως καλλιτέχνης θεωρώ τον εαυτό μου από τους λίγους που αποφάσισαν να γράψουν έργα για όλο τον λαό και όχι για μια μειοψηφία μορφωμένων, που δήθεν μόνο αυτοί καταλαβαίνουν έργα δύσκολα όπως είναι οι Συμφωνίες, τα Ορατόρια και οι Όπερες. Πρέπει να ξέρετε ότι ο κίνδυνος να γίνω κατανοητός από όλους τους Έλληνες ήταν πολύ μεγάλος, γιατί κινδύνευε η τέχνη μου να διαλυθεί μέσα στο πλήθος. Να γίνω αντί για λαϊκός, λαϊκιστής. Εύκολος, φτηνός. Εγώ όμως το διακινδύνευσα και είναι σαν να ήθελα να βάψω με το χρώμα της μουσικής μου όχι την πρόσοψη ενός σπιτιού ούτε μια γούρνα νερό αλλά όλο το Αιγαίο, δηλαδή να μπορέσει η μουσική μου όχι μόνο το τραγούδι αλλά και το Ορατόριο, όπως είναι το Άξιον Εστί, να φτάσει σε όλο τον λαό μας και να αγγίξει όλες τις καρδιές χωρίς διάκριση.

Το Πολιτιστικό μας Κίνημα

Και είναι ευτύχημα ότι η προσπάθειά μου αυτή βρήκε στην δεκαετία του εξήντα γόνιμο χώμα για να φυτευτεί και να καρπίσει: ένα Λαό και προ παντός μια νεολαία, που διψούσαν για ελληνική τέχνη, για ελληνικό πολιτισμό και μια πλειάδα συνθετών και ποιητών με ταλέντο, προσωπικότητα, έμπνευση και θέληση να αφιερώσουν το έργο τους στην Ελλάδα και στον Ελληνικό Λαό.

Και έτσι έγινε ένα κίνημα πρωτοφανές στα χρονικά όλων των λαών και όλων των εποχών εκτός από την εποχή της αρχαίας Αθήνας, τότε που διανοητές, καλλιτέχνες και λαός, όλοι μαζί, δημιουργούσαν ένα πνευματικό θαύμα αξεπέραστο σε τόλμη και ποιότητα ακόμα και ως σήμερα.

Και πόσο περήφανοι, αλήθεια, θα έπρεπε να είμαστε εμείς οι νεοέλληνες, γιατί μιλάμε με κείνους την ίδια γλώσσα και ακούμε την ίδια μουσική όπως έφτασε στις μέρες μας με ενδιάμεσο το Βυζάντιο και τους εκκλησιαστικούς του ύμνους, το δημοτικό τραγούδι και στη συνέχεια το ρεμπέτικο και την λαϊκή μας μουσική... Και πόσο πολύ θα έπρεπε η δημόσια Παιδεία μας να επικεντρώσει την αγωγή των παιδιών μας πάνω στον πλούτο αυτής της μοναδικής στον κόσμο πνευματικής συνέχειας, ώστε να μεγαλώνουν δυνατοί και περήφανοι για την πατρίδα τους...

Αντί γι' αυτό κάποιοι βάλθηκαν να κόψουν τον κορμό αυτού του μοναδικού δέντρου και τώρα τελευταία έφτασαν στο σημείο να προσπαθούν να το ξεριζώσουν.

Αυτό όμως όχι! Δεν θα το επιτρέψουμε και ας μας κατηγορήσουν για εθνικιστές και άλλες αηδίες. Εάν το να πιστεύεις και να αγαπάς τις ρίζες σου ονομάζεται απ' αυτούς «εθνικισμός», τότε είμαι ο πρώτος που θα πω ότι ό,τι καλλίτερο, υψηλότερο και ωραιότερο γνώρισα στη ζωή μου, είναι αυτή η μικρή πατρίδα μου, η τωρινή, η χθεσινή, η αιώνια...

Κι αυτό το πρωτοφανές κίνημα που δημιουργήθηκε στην χώρα μας, ενέπνευσε τον λαό μας σε σημείο που να τον κάνει ωραιότερο, καλλίτερο, ωριμότερο, πιο υπεύθυνο και τελικά πιο δυνατό και γι' αυτό πιο επικίνδυνο για τους εχθρούς μας.

Η εντολή Κίσινγκερ - Κύπρος

Και ο Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ κ. Κίσινγκερ ήταν ένας απ' αυτούς. Και μάλιστα ο πιο δυνατός και ο πιο επικίνδυνος, γιατί είχε πίσω του την τεράστια δύναμη της Αμερικής. Αλήθεια, μήπως καταλάβατε εσείς γιατί μας μισούν τόσο πολύ οι Αμερικανοί; Τι τους κάναμε; Μήπως όλοι οι κυβερνήτες μας από τον Εμφύλιο έως σήμερα δεν ήταν και δεν είναι πειθήνια όργανά τους; Μήπως η ελληνική ολιγαρχία δεν τους έστρωνε και δεν τους στρώνει δουλικά βελούδινο χαλί για να περάσουν;

Θα αναφερθώ εδώ σε δύο «σενάρια συνωμοσίας» μεταξύ των άλλων, που αρέσκομαι να κάνω γενικά και πιο ειδικά στο κείμενο αυτό, περιγράφοντας διάφορες ανεξήγητες αρνητικές παρεμβάσεις και αποτελέσματα, για τις οποίες εάν αποκλεισθεί ο ξένος παράγοντας, θα πρέπει να δεχθούμε ότι είμαστε λαός αυτοκτονικός.

Γιατί λοιπόν μας καταδίκασαν στο σκοτάδι μιας επτάχρονης στρατιωτικής τυραννίας, της οποίας κρατούσαν τα νήματα; Γιατί με τις μηχανορραφίες του κ. Κίσινγκερ προσωπικά, δημιουργήθηκαν στην Κύπρο οι προϋποθέσεις για την εισβολή του τουρκικού στρατού (για τον οποίο δεν έκρυβε την συμπάθειά του), για να χάσει ο ελληνισμός το 40% του νησιού; Μια ξένη κατοχή που παρατείνεται ως σήμερα χάρη στην ανοχή των Αμερικανών, που δεν τους φτάνει ως φαίνεται η μισή Κύπρος αλλά θέλουν να την πάρουν ολόκληρη με το σχέδιο Ανάν, που αν και το απέρριψε το 70% των Ελληνοκυπρίων, δεν το έχουν ακόμα εγκαταλείψει. Και πώς να το εγκαταλείψουν, αφού σήμερα στην Ελλάδα κυβερνούν αυτοί που όχι μόνο ήταν ένθερμοι οπαδοί του σχεδίου Ανάν αλλά ακόμα και συμμέτοχοι στην σύνταξη του σχεδίου; Και ειλικρινά υποφέρω όταν βλέπω τον Πρόεδρο Χριστόφια να προσπαθεί να πείσει τους Τουρκοκύπριους να βρουν από κοινού κάποια δίκαιη και βιώσιμη λύση, όταν από τη μια πλευρά πίσω από τις συζητήσεις βρίσκεται η Άγκυρα, ενώ από την άλλη, στην Αθήνα, κυβερνούν αυτοί που ενάντια στη θέληση του 70% των Ελληνοκυπρίων παραμένουν στην ουσία οπαδοί μιας λύσης του τύπου σχεδίου Ανάν, ακριβώς όπως και οι Αγγλοαμερικανοί, οι οποίοι δεν έχουν εγκαταλείψει την προσπάθειά τους.

Η εντολή Κίσινγκερ και ο Πολιτισμός

Μετά την επιβολή της Χούντας και την τουρκική στρατιωτική κατοχή στην Κύπρο, ο κ. Κίσινγκερ έστρεψε τα βέλη του στα 1974 λίγο καιρό πριν την πτώση της δικτατορίας στον πιο ευαίσθητο τομέα του ελληνικού λαού, όπως αποκάλεσε τον Πολιτισμό του. Και τι εννοούσε άραγε με την λέξη «Πολιτισμό»; Τον αρχαίο ελληνικό; Όχι βέβαια. Σαν αποδεδειγμένα έξυπνος και έμπειρος κυνηγός κεφαλών με την ουσιαστική οδηγία-διαταγή του αυτή, έδειχνε καθαρά ότι ο επόμενος στόχος, ώστε να υποταχθεί αυτός ο ανυπότακτος όπως μας χαρακτήρισε, λαός, είναι αυτό το μεγάλο, το μοναδικό και το πανίσχυρο πολιτιστικό κίνημα της δεκαετίας του ΄60, που κράτησε όρθια την ψυχή των Ελλήνων στα μαύρα χρόνια της Χούντας και που μετά την πτώση της είχε μεταβάλει την χώρα μας σε ένα απέραντο στάδιο με εκατοντάδες χιλιάδες κυρίως αγόρια και κορίτσια, που τα ξεσήκωναν τα τραγούδια των συνθετών και των ποιητών, που με τα έργα τους εκφράσανε την ψυχή της Ελλάδας, που την χαρακτηρίζουν στις δύσκολες στιγμές τρεις λέξεις, Ελευθερία, Ανεξαρτησία, Δημοκρατία.

Όμως παράλληλα η μπόρα πήρε όλα τα έργα όλων των δημιουργών. Πήρε σύσσωμο το μεγάλο κίνημα και τελικά το εξαφάνισε! Και στη θέση του επέβαλε την υποκουλτούρα, που τόσο πολύ ταιριάζει στην αμορφωσιά, την ανευθυνότητα, τον ωχαδερφισμό, την χυδαιότητα και τελικά στη διαφθορά, δηλαδή όλα τα απαραίτητα στάδια για να σαπίσει ένας λαός και έτσι να γίνει ευάλωτος και αδύναμος να αντιδράσει στο τελευταίο στάδιο που σχεδιάστηκε να μας πάνε, στην περιθωριοποίηση, στην υποταγή, στον ραγιαδισμό και τελικά στο «σφάξε με Αγά μου ν' αγιάσω».

Κοντά στο κατάντημα αυτό βρισκόμαστε σήμερα. Σε σημείο να μην αντιδρούμε πια όταν συμβαίνουν γύρω μας σημεία και τέρατα, που έχουν να κάνουν με την ίδια την ακεραιότητα της χώρας μας.

Ανατολικό Αιγαίο

Ακούστε λοιπόν τι καταγγέλλει η γνωστή και αξιόλογη δημοσιογράφος Κύρα Αδάμ:
« Οι κ. Παπανδρέου και Ερντογάν ήταν σκοπίμως φειδωλοί στις δηλώσεις τους μετά τη μακρά συνάντησή τους στη Βουλιαγμένη, την περασμένη Παρασκευή, αν και έκαναν ό,τι μπορούσαν για να δημιουργηθεί η εντύπωση ότι οι διερευνητικές επαφές προχωρούν και ότι σύντομα θα έχουν καλά αποτελέσματα. Ο κ. Ερντογάν προφανώς δεν είχε πολλά να προσθέσει, αφού τα σημαντικά τα είχε πει λίγο πριν έρθει στην Ελλάδα υπό μορφήν διαμαρτυρίας προς την Αθήνα:
Διαμαρτυρήθηκε γιατί;
Γιατί

* Τα ελληνικά μαχητικά πετάνε πάνω από την τουρκική υφαλοκρηπίδα.

Και γιατί

* Τα ελληνικά μαχητικά παραβίασαν την τουρκική κυριαρχία (!) 2 ν.μ. (ναυτικά μίλια) από το Αγαθονήσι.

Όσο απίθανο κι αν ακούγεται κάτι τέτοιο, η Άγκυρα έχει κάθε λόγο να υψώνει τους τόνους «των διαμαρτυριών» της απέναντι στην Αθήνα, όσο αυτή δεν αντιδρά όταν και εκεί που πρέπει:
Μιας και στις 14 Οκτωβρίου, οι υπουργοί Εξωτερικών και Αμύνης Ελλάδας και Τουρκίας συμφώνησαν κατ' αρχήν σε όλα στο νέο δόγμα του ΝΑΤΟ, αν και η Συμμαχία από τον Αύγουστο του 2006 θεωρεί σε επίσημα έγγραφά της ότι η Ελλάδα δεν έχει κατ' ουσίαν κυριαρχικά δικαιώματα στα νησιά ανατολικά από τη μέση του Αιγαίου.
Υπενθυμίζεται ότι το ΝΑΤΟ στις 26 Αυγούστου 2006 εξέδωσε δύο βασικές διαταγές, με τις οποίες απαγορεύει στα ελληνικά μαχητικά του υποστρατηγείου της Λάρισας να προσεγγίζουν εγγύτερα των 6 ν.μ. από τις ακτές των νήσων του Αν. Αιγαίου, να πετάνε πάνω από αυτά και να προσγειώνονται σ' αυτά.
Το θέμα μπορεί να θεωρείται απίστευτο, αλλά αποτελεί τραγική πραγματικότητα για τη χώρα και είναι καταστροφικό για τα κυριαρχικά αλλά και τα οικονομικά δικαιώματά της.

Με τις διαταγές του αυτές, το ΝΑΤΟ δεν θεωρεί μόνον αποστρατιωτικοποιημένα τα 21 νησιά, αλλά αμφισβητεί ακόμα και ότι τα νησιά αυτά είναι ελληνικά. Και αυτό γιατί, σύμφωνα με την ισχύουσα διεθνή νομοθεσία της Σύμβασης του Σικάγου, απαγορεύεται στα στρατιωτικά αεροσκάφη μιας χώρας να πετούν στον εναέριο χώρο άλλης χώρας, διότι αυτός ο χώρος αποτελεί κυριαρχία. Έτσι το ΝΑΤΟ με τις διαταγές του δείχνει και καθορίζει ότι τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου δεν αποτελούν ελληνική κυριαρχία, αλλά «ξένο κράτος», αφού απαγορεύει στα ελληνικά μαχητικά να πετάνε πάνω από αυτά.

Και όμως, από το 2006 μέχρι και σήμερα καμία ελληνική κυβέρνηση δεν έχει αντιδράσει και δεν έχει θέσει ως απαράβατο όρο την άμεση ανάκληση των διαταγών του ΝΑΤΟ. Αλλά ούτε και τώρα, κατά τις διαβουλεύσεις εν όψει της Συνόδου Κορυφής της Λισαβόνας τον Νοέμβριο έχει τεθεί θέμα βέτο στο νέο δόγμα του ΝΑΤΟ, το οποίο με τις αποφάσεις του φάσκει και αντιφάσκει, παραγνωρίζει διεθνείς συνθήκες και δείχνει να εξυπηρετεί ιδιοτελή συμφέροντα.

Και όμως, η Συνθήκη της Λωζάννης το 1923, η Συνθήκη του Μοντρέ το 1931, η Συνθήκη των Παρισίων το 1947, που πραγματεύονται τα νησιά του Αν. Αιγαίου, σε κανένα σημείο τους δεν θέτουν περιορισμό πτήσεων των ελληνικών αεροσκαφών πάνω από τα νησιά αυτά. Έτσι οι παρούσες διαταγές του ΝΑΤΟ παραβιάζουν τις Συνθήκες, αλλά και προηγούμενες διαταγές της ίδιας της Συμμαχίας, μέχρι το 2001, όταν καθόριζε ότι βάσει των υφιστάμενων Συνθηκών τα νησιά Λήμνος, Λέσβος, Χίος και Ικαρία δεν τελούν υπό καθεστώς αποστρατιωτικοποιήσεως.

Όσο η λύση του προβλήματος μετατίθεται «για αργότερα» ελλοχεύει ο κίνδυνος το θέμα της απαγόρευσης των πτήσεων να εξελιχθεί σε πρακτική νομιμοποίησης της παρανομίας -συντεχνίας ΝΑΤΟ και Άγκυρας- σε βάρος της ελληνικής κυριαρχίας και το Αν. Αιγαίο να αποτελεί γκρίζα ζώνη, χωρίς κυριαρχία στην περιοχή.
Αυτό όμως επηρεάζει άμεσα την υφαλοκρηπίδα και την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) του Αιγαίου (με κίνδυνο να ψάχνουμε να τη βρούμε... στη λίμνη Βιστονίδα), ενώ τα συμφέροντα της Ελλάδας στο Αιγαίο τίθενται εν αμφιβόλω. »

Να μου επιτρέψετε να απευθυνθώ, έστω καθυστερημένα, στην κ. Αδάμ, για να της πω:

« Αγαπητή κυρία Αδάμ, οι αποκαλύψεις σας σχετικά με την συνωμοσία της συντεχνίας (όπως την αποκαλείτε) ΝΑΤΟ και Άγκυρας εις βάρος της ελληνικής κυριαρχίας στο Ανατολικό Αιγαίο, θα πρέπει να προβληματίζουν και να κινητοποιούν κάθε Έλληνα πατριώτη. Αυτά που συμβαίνουν είναι πράγματι πρωτοφανή και διερωτώμαι πώς είναι δυνατόν να υπάρχουν Έλληνες πολιτικοί (Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ) που να τολμούν να προβαίνουν σε πράξεις μιας καθαρά εθνικής μειοδοσίας.

Διαβάζω ότι οι βασικές διαταγές του ΝΑΤΟ δόθηκαν στις 26 Αυγούστου του 2006 (Ν.Δ.) και ότι στις 14 Οκτωβρίου του 2010 (ΠΑΣΟΚ) οι υπουργοί Αμύνης και Εξωτερικών συμφώνησαν σε όλα στο νέο δόγμα του ΝΑΤΟ κατά το οποίο η Ελλάδα δεν έχει κατ' ουσία κυριαρχικά δικαιώματα στα νησιά ανατολικά του Αιγαίου.

Ομολογώ ότι μου είναι δύσκολο να πιστέψω ότι κάποιοι Έλληνες πολιτικοί, στρατιωτικοί και ανώτατοι υπάλληλοι προχώρησαν σε μια πράξη που προσωπικά επιτρέψτε μου να την θεωρώ καθαρά προδοτική και να πιστεύω ότι αποτελεί ντροπή για όλους εμάς, την συντριπτική πλειοψηφία του λαού μας που είμαστε διατεθειμένοι να θυσιαστούμε για ένα τετραγωνικό μέτρο εθνικής κυριαρχίας, να την αντιμετωπίζουμε παθητικά, λες και είμαστε ραγιάδες.

Όχι! Δεν είμαστε ραγιάδες, αγαπητή κυρία Αδάμ κι αυτός είναι ένας ακόμα λόγος για «να πάρουμε τα βουνά», μιας και όπως φαίνεται, είμαστε πανταχόθεν προδομένοι.

Πρέπει να μάθει όλος ο Λαός τα όσα απίστευτα αποκαλύπτετε, για να ξυπνήσει επί τέλους από τον λήθαργο στον οποίο τον έχουν ρίξει, γιατί διαφορετικά κινδυνεύει να βρεθεί κάποια μέρα δεμένος χειροπόδαρα πάνω σε μια πατρίδα κουτσουρεμένη, λεηλατημένη και αγνώριστη.

Με φιλικούς χαιρετισμούς,
Μίκης Θεδωράκης

Βαλκάνια-Σαλαμοποίηση

Εκείνο που με ανησυχεί με τους Αμερικανούς είναι το ότι αφού ισοπεδώσανε με τις βόμβες το Βελιγράδι, γκρεμίσανε σχολεία, νοσοκομεία, γέφυρες, σκοτώσανε χιλιάδες άνδρες, γυναίκες, γέρους, παιδιά και τελικά την διαλύσανε και αφού βυθίσανε τον λαό στην απόλυτη φτώχεια, μετά αποφάσισαν να διαμελίσουν ακόμα και την εναπομείνασα Σερβία (μετά την ανεξαρτητοποίηση της Κροατίας, Σλοβενίας και Βοσνίας).

Πήραν λοιπόν μια επαρχία της, το Κόσοβο και με το πρόσχημα ότι εκεί υπήρχε πλειοψηφία των Αλβανών, την κατέστησαν τελικά με την σύμπραξη του ΟΗΕ κυρίαρχη χώρα και στην συνέχεια την μετέτρεψαν σε μια από τις μεγαλύτερες στρατιωτικές τους βάσεις στον κόσμο. Και σκέπτομαι τώρα έντρομος, εάν αποφασίσουν να γεμίσουν ένα νομό της Ελλάδας, λ.χ. την Λακωνία ή ένα νησί όπως η Κρήτη, με ξένους δικής τους επιλογής και με τις γνωστές μηχανορραφίες προκαλέσουν όπως στο Κόσοβο, τοπικές εκλογές, όπου η πλειοψηφία δεν θα είναι Έλληνες, τότε τι θα γίνει με αυτόν τον νομό και με αυτό το νησί, θα αναγνωριστούν από την διεθνή κοινότητα όπως έγινε με το Κόσοβο ως λ.χ. αλβανική, σκοπιανή, τουρκική ή όποια άλλη εθνικότητα, ως ανεξάρτητο έθνος έξω και ενάντια στην Ελλάδα;

Και μήπως δεν υπάρχουν αυτή τη στιγμή επικρεμάμενοι κίνδυνοι σε βάρος της χώρας μας, πίσω από τους οποίους βρίσκεται η αμέριστη συμμετοχή και βοήθεια των Αμερικανών, όπως η Αλβανία, τα Σκόπια ή και αυτή η Τουρκία; Ας πάψουμε λοιπόν να κοιμόμαστε και ας αποφασίσουμε επί τέλους να δούμε κατάματα την πραγματικότητα.

Αλβανία-Σκόπια

Ας ξεκινήσουμε από την Αλβανία, που είναι και το χαϊδεμένο παιδί των Αμερικανών στα Βαλκάνια. Μετά έρχονται το Σκόπια.

Στην χώρα μας ζουν και εργάζονται εκατοντάδες χιλιάδες Αλβανοί, που με τα χρήματά τους αναγεννήθηκε η πατρίδα τους. Εκ των πραγμάτων λοιπόν υπάρχουν φιλικές σχέσεις, που δείχνουν ότι τουλάχιστον από τη δική μας πλευρά στην πράξη θεωρούμε την Αλβανία ως φιλική χώρα.

Πώς συνδυάζονται όμως όλα αυτά με την εθνική τους προπαγάνδα, που με βάση την δημιουργία της Μεγάλης Αλβανίας κυκλοφορούν χάρτες που περιλαμβάνουν το Κόσοβο, τα μισά Σκόπια, ένα τμήμα της Σερβίας και ολόκληρη την δική μας Ήπειρο, από τα σύνορα ως την Πρέβεζα;

Αν μάλιστα είναι αλήθεια, ότι οι χάρτες αυτοί προέρχονται από την Αλβανική Ακαδημία και ότι διδάσκονται στα σχολεία τους, τότε η υπόθεση αυτή είναι πολύ σοβαρή για μας, πρώτον για λόγους τυπικούς, γιατί τι είδους φιλική χώρα είναι, όταν τυπώνει και κυκλοφορεί χάρτες στους οποίους συμπεριλαμβάνονται ως περιοχές της Αλβανίας ελληνικά εδάφη και δεύτερον γιατί δεν μπορούμε να κοιμόμαστε ήσυχοι όταν γνωρίζουμε ότι πίσω από τους Αλβανούς και τους Κοσοβάρους υπάρχουν και μηχανορραφούν οι Αμερικανικές υπηρεσίες που έχουν στόχο τους την σαλαμοποίηση των Βαλκανίων, την οποία έχουν ήδη ξεκινήσει με την διάλυση της Γιουγκοσλαυίας, τη δημιουργία του Κόσοβου , την αμέριστη βοήθειά τους στους οπαδούς της Μεγάλης Αλβανίας και της Μεγάλης Μακεδονίας. Για να μην αναφερθούμε στις ανησυχίες που διατυπώνουν κάθε λίγο και λιγάκι για την «τουρκική μειονότητα», όπως αποκαλούν τους Μουσουλμάνους της Θράκης.

Γιατί το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με τα Σκόπια, με τα οποία εμείς διατηρούμε οικονομικές σχέσεις, σε βαθμό που να είμαστε σχεδόν ο υπ' αριθμόν ένα παράγοντας της οικονομικής τους ύπαρξης. Και εκεί παραβλέποντας τον ουσιαστικά φιλικό ρόλο που παίζει η χώρα μας, με το πρόσχημα ενός ονόματος που τους έδωσε ξαφνικά ο σύντροφος Τίτο, που αν και κομμουνιστής ονειρευόταν, ως φαίνεται, την «Μακεδονία του Αιγαίου», όπως την αποκαλούν και την ορέγονται.

Με τον Τίτο

Για την ιστορία, θα ήθελα να αναφέρω για πρώτη φορά ότι οι εγκάρδιες σχέσεις μου με τον Τίτο κόπηκαν με το μαχαίρι, με αφορμή την μουσική για ένα φιλμ των Σκοπίων, στο οποίο ο ίδιος μου ζήτησε να γράψω τη μουσική και βεβαίως αρνήθηκα να το κάνω, όταν ανακάλυψα την αλήθεια που κρυβόταν πίσω από το όνομα «Μακεδονία» που χρησιμοποιούσαν στο φιλμ. Όπως ήταν φυσικό, όχι μόνο αρνήθηκα να συνεργαστώ αλλά και του μίλησα έξω από τα δόντια λέγοντάς του καθαρά ότι αυτές οι απόψεις δεν πρέπει να υποστηρίζονται από έναν κομμουνιστή, όπως αυτός που από αγάπη για την ανεξαρτησία της πατρίδας του τα έβαλε με έναν Στάλιν. «Έχω κι εγώ», του είπα, «την ίδια αγάπη για την πατρίδα μου και θα πολεμήσω με όλες μου τις δυνάμεις ενάντια σε μια τέτοια απειλή». Aυτά του τα είπα ένα βράδυ του 1972, γύρω από τη φωτιά στο κυνηγετικό του περίπτερο πάνω από τον ποταμό Σιουτκέσκα, στα 4.000 μέτρα, μετά την προβολή του ομώνυμου φιλμ, στο οποίο είχα γράψει τη μουσική. Και από τότε έφυγα και δεν τον ξανασυνάντησα ποτέ.

Δεν ξέχασα όμως την υπόσχεση που έδωσα στον Τίτο και όταν στα 1991 ή 1992 έφερε ο Μητσοτάκης το θέμα «Σκόπια» στο υπουργικό συμβούλιο, πέτυχα να υπάρξει κυβερνητική απόφαση για να απορριφθεί μια για πάντα από εμάς το όνομα «Μακεδονία» ως όνομα του κράτους των Σκοπίων. Δεδομένου ότι όπως εξήγησα τότε, με το όχημα του ονόματος, βυσσοδομούν ενάντια στην ακεραιότητα της χώρας μας.

Τυπώνουν κι αυτοί χάρτες της «Μεγάλης Μακεδονίας» που φτάνουν ως τον Όλυμπο και θεωρούν την Θεσσαλονίκη μελλοντική τους πρωτεύουσα, που σήμερα είναι «πόλη Μακεδονική που τελεί υπό ελληνική κατοχή»!!!

Σ' αυτές λοιπόν τις δύο χώρες πρέπει να πούμε καθαρά και ξάστερα, ότι δεν ταιριάζουν οι φιλικές και οικονομικές σχέσεις με την ιδεολογία που καλλιεργούν στη χώρα τους αρχίζοντας από τα σχολικά θρανία και που έχει στόχο της την εδαφική μας ακεραιότητα.

Δεν πρέπει να παίζουμε με τις καταστάσεις αυτές και για λόγους εθνικής αξιοπρέπειας θα πρέπει να τους πούμε ότι θεωρούμε αυτή την προπαγάνδα ως πράξη εχθρική και γι' αυτό είμαστε υποχρεωμένοι να αλλάξουμε την στάση μας απέναντί τους.

Δεν θα πω εδώ τι θα πρέπει να πράξει μια Κυβέρνηση εφ' όσον καταλήξει στις ίδιες διαπιστώσεις με αυτές που προανέφερα.

Μειονότητα και Τουρκία

Όσον αφορά την Τουρκία σε σχέση με την μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης, θεωρώ ότι κι εδώ θα πρέπει να κοπεί με το μαχαίρι η νόθα κατάσταση που επικρατεί. Εμείς έχουμε στην Πόλη το Πατριαρχείο της Ορθοδοξίας και βλέπουμε με πόση τυπικότητα συμπεριφέρεται ο Πατριάρχης ο ίδιος, ο οποίος έχει την Τουρκική υπηκοότητα και πως παρ' όλα αυτά οι Τούρκοι υπεύθυνοι αντιμετωπίζουν θέματα αυτονόητα όπως είναι η λειτουργία της Σχολής της Χάλκης με τρόπο κάθε άλλο παρά φιλικό. Από την άλλη πλευρά το Τουρκικό Προξενείο βρίσκεται στην Κομοτηνή παρά το γεγονός ότι δεν υπάρχουν εκεί Τούρκοι υπήκοοι για να εξυπηρετηθούν αλλά Έλληνες μουσουλμάνοι. Πρόκειται για μια ενέργεια κατάφωρα εχθρική, δεδομένου ότι οι ίδιοι οι κυβερνήτες της Τουρκίας καλλιεργούν και συντηρούν έναν απαράδεκτο τουρκικό εθνικισμό, που περιλαμβάνει ακόμα και τους Πομάκους, εμποδίζοντας τους μουσουλμάνους να ενταχθούν στον κορμό της κοινής μας πατρίδας, δηλαδή της Ελλάδας.

Πρέπει λοιπόν να τους πούμε καθαρά, ότι όλη αυτή η προσπάθεια είναι ένα αγκάθι που εμποδίζει τον δρόμο προς την φιλία των δύο λαών. Και θα πρέπει επίσης να αντιμετωπίσουμε σοβαρά το θέμα της άνευ λόγου παρουσίας σ' αυτή την τόσο ευαίσθητη περιοχή και του ρόλου του Τουρκικού Προξενείου, που θεωρείται κέντρο της Τουρκικής εθνικιστικής προπαγάνδας. Αυτό το μέγα πρόβλημα όμως παίρνει επικίνδυνες διαστάσεις από τη στιγμή που οι άσπονδοι φίλοι μας, οι Αμερικανοί, προβάλλουν όλο και πιο συχνά όπως είδαμε την δήθεν καταπίεση των μειονοτήτων από τους Έλληνες, μεταξύ των οποίων μειονοτήτων η μουσουλμανική έχει πάντοτε την πρώτη θέση. Και πώς να μη με τυραννά το προηγούμενο του Κοσόβου;

Ισραήλ

Και μιας και αναφέρθηκα στο Ισραήλ, υπενθυμίζω τον ρόλο του μέσα στην επιθετική πολιτική των ΗΠΑ στην περιοχή μας και την ευθύνη του για τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, που διέπραξε εις βάρος του Λιβάνου και του λαού της Παλαιστίνης, με αποκορύφωμα την σφαγή των αθώων της Γάζας και τον παρατεινόμενο από τότε απάνθρωπο αποκλεισμό στην ίδια περιοχή εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων, οι οποίοι στην συντριπτική τους πλειοψηφία είναι γυναίκες, γέροι και παιδιά. Πρόκειται για ένα έγκλημα διαρκείας, που ντροπιάζει την ανθρωπότητα και που παραμένει αμετάβλητο παρά τις διεθνείς αντιδράσεις, χάρη στην στήριξη του Ισραήλ από τους Αμερικάνους.

Πολλοί λαοί μεταξύ των οποίων και Έλληνες επιχείρησαν ως σήμερα να σπάσουν τον αποκλεισμό μεταφέροντας κυρίως φάρμακα, όμως εμποδίστηκαν βίαια από τον στόλο του Ισραήλ, ο οποίος δεν δίστασε να δολοφονήσει εν ψυχρώ και μάλιστα σε διεθνή ύδατα 8 Τούρκους ειρηνιστές ξεσηκώνοντας μια γενική κατακραυγή κατά του Ισραήλ και προσωπικά του Ντετανιάχου.

Μετά από αυτό το αιματηρό επεισόδιο ο Ντετανιάχου ο νυν πρωθυπουργός θεωρείται έκτοτε διεθνώς ως persona non grata, δηλαδή πρόσωπο ανεπιθύμητο από όλους τους λαούς εκτός από τις ΗΠΑ και μια χούφτα υποταγμένους στα συμφέροντά της.

Και έλαχε στην Ελλάδα, μια χώρα και έναν λαό που βρέθηκαν πάντοτε στην πρωτοπορία για την υπεράσπιση του μάρτυρα λαού της Παλαιστίνης, να κόψει πρώτη το νήμα της διεθνούς απομόνωσης και μάλιστα με προκλητικά εγκάρδιο τρόπο, γεγονός που γέμισε με ντροπή ιδιαίτερα όσους εξακολουθούν να πιστεύουν στις ηθικές αξίες και να καταδικάζουν πράξεις βάρβαρες όπως αυτές των Ισραηλινών, που προσβάλλουν τη συνείδηση κάθε ελεύθερου πολίτη, κάθε ελεύθερου λαού.

Εκτός όμως απ' το θέμα των ηθικών ευθυνών που επωμίστηκε ο πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του, υπάρχουν ακόμα δύο σοβαρά προβλήματα: Με ποιο δικαίωμα δόθηκε η άδεια στην Ισραηλινή πολεμική αεροπορία να εκτελεί γυμνάσια στον εθνικό μας εναέριο χώρο; Και με ποια λογική εμπλέκουν τη χώρα μας στα επιθετικά σχέδια του Ισραήλ; Είναι πασίγνωστο ότι σε μια ενδεχόμενη επιθετική ενέργεια των ΗΠΑ εναντίον του Ιράν, ο ρόλος της ισραηλινής αεροπορίας ειδικά, θα είναι καθοριστικός και όλα δείχνουν ότι έχει επωμιστεί το βάρος του πρώτου χτυπήματος κατά της Τεχεράνης. Γι' αυτό ακριβώς χρειάζονται έναν «ανάλογο» εναέριο χώρο, προκειμένου να εκπαιδεύσουν τα πληρώματά τους και αυτόν ακριβώς τον χώρο τους παραχώρησε σήμερα ο πρωθυπουργός και η ελληνική κυβέρνηση. Πιστεύει όμως κανείς ότι δεν το γνωρίζει αυτό η κυβέρνηση του Ιράν; Ή μήπως πιστεύει κανείς ότι θα το αντιμετωπίσει με δεμένα τα χέρια; Και ποιος αγνοεί πόσο μακριά και πόσο επικίνδυνα είναι τα χέρια αυτού του κράτους, που όσο θα νοιώθει να αυξάνει η απειλή για την ίδια την ύπαρξή του, τόσο θα γίνεται περισσότερο εκδικητικό και επικίνδυνο;

Μόλις προχτές το Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας της Τουρκίας δήλωσε ότι η αστάθεια της περιοχής προέρχεται από τις ενέργειες του Ισραήλ και την πολιτική του, που μπορεί να οδηγήσουν στην κούρσα των εξοπλισμών στη Μέση Ανατολή.

Και το ερώτημα που τίθεται, είναι «Είχαμε εμείς κανένα λόγο να εμπλακούμε στην καυτή ζώνη των αντιθέσεων, των αμοιβαίων απειλών και των κινδύνων που έχουν μεταβάλει την περιοχή μας σε μια μπαρουταποθήκη; Δεν μας φτάνουν τα σοβαρά οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζουμε; Και με ποιο δικαίωμα η όποια κυβέρνηση τολμά να μας εκτροχιάζει από την πάγια πολιτική ειρήνης που θα πρέπει ευλαβικά να τηρούμε τόσο για λόγους Αρχής όσο και για λόγους Εθνικής Ασφάλειας;

Εθνικοί κίνδυνοι

Παράλληλα με όλα αυτά -σύμφωνα με δημοσίευμα της Εφημερίδας «ΤΑ ΝΕΑ»- κάποια ομάδα μελετητών που εδρεύει στο Στάτφορ των ΗΠΑ, προβλέπει ότι σύντομα η Ελλάδα θα χάσει το Αιγαίο, οπότε θα σβήσει ως χώρα (εκτός -προσθέτουν οι σοφοί Αμερικανοί- και αν ο ελληνικός λαός αποφασίσει να διαλέξει ένα ή και περισσότερα αφεντικά που θα την προστατεύσουν). Αυτά δεν είναι δικά μου λόγια, τα διάβασα στα ΝΕΑ το περασμένο καλοκαίρι.

Έτσι οι μεν μας λένε ότι θα χαθεί το Αιγαίο, οι άλλοι διεκδικούν την Ήπειρο και την Μακεδονία, ενώ κάποιοι τρίτοι (Τούρκοι και Αμερικανοί) φαίνεται πως κάτι σκαρώνουν στην Ανατολική Μακεδονία και στην Θράκη.

Είναι αλήθεια υπερβολικό να διερωτάται κανείς, εάν υπάρχουν και εάν υπήρξαν ουσιαστικά πατριωτικές κυβερνήσεις σ' αυτή τη χώρα και τι έχουν κάνει όλα αυτά τα χρόνια απέναντι στις ανοιχτές πληγές που μας περιβάλλουν;

Και να γιατί αναφέρομαι στα θέματα αυτά τα καθαρά εθνικά, γιατί μόνο ένας ανεξάρτητος και υπεύθυνος λαός μπορεί να τα αντιμετωπίσει.

Παράλληλα θα πρέπει να επανεξετασθούν όλα τα εκκρεμή ζητήματα που αφορούν τη μουσουλμανική μειονότητα με γνώμονα το ότι οι όποιες ιδιαιτερότητες και ανάγκες τους θα πρέπει να γίνουν στην πράξη απολύτως σεβαστές και τα δικαιώματά τους θα πρέπει να είναι απολύτως ίσα με αυτά των υπολοίπων Ελλήνων και να διαφυλαχθούν ως κόρη οφθαλμού. Θα πρότεινα ακόμα σαν πράξη καλής θέλησης για τους μουσουλμάνους τελειόφοιτους λυκείου να εξασφαλισθεί δωρεάν παιδεία σε όλα τα ανώτατα δημόσια εκπαιδευτικά ιδρύματα.

Εθνική Άμυνα

Στο σημείο αυτό επιτρέψτε μου να ασχοληθώ διεξοδικά με το μείζον θέμα της Εθνικής Άμυνας:
1) Εκπόνηση νέου εθνικού αμυντικού δόγματος εκτός των σχεδίων του ΝΑΤΟ με τη δυνατότητα πραγματοποίησης συντριπτικών αμυντικών χτυπημάτων σε περίπτωση εχθρικής ενέργειας που να θέτει σε κίνδυνο την ακεραιότητα της χώρας.
2) Επανεξέταση των σχέσεών μας με το ΝΑΤΟ.

* Ποια είναι τα κράτη και οι λαοί εναντίον των οποίων στρέφεται η στρατηγική του ΝΑΤΟ και εάν και γιατί είναι και δικοί μας εχθροί.
* Ένα μεγάλο μέρος της οικονομικής μας αιμορραγίας οφείλεται στο γεγνός ότι επί δεκαετίες είμαστε υποχρεωμένοι να συμβάλλουμε στην οικονομική ευημερία χωρών όπως οι ΗΠΑ, η Αγγλία, η Γαλλία και η Γερμανία με την αγορά πολεμικών όπλων που εξυπηρετούν βασικά τους στόχους του ΝΑΤΟ.
* Οι χώρες που μας απειλούν σήμερα διεκδικώντας ελληνικά εδάφη είτε αμφισβητώντας κυριαρχικά μας δικαιώματα, τυχαίνει να έχουν την αμέριστη συμπαράσταση και βοήθεια διπλωματική, οικονομική και στρατιωτική εκ μέρους των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ. Πώς είναι δυνατόν λοιπόν να εμπιστευόμαστε την άμυνα της χώρας σε κείνους που προτιμούν τα συμφέροντα των αντιπάλων μας από τα δικά μας; Δεν είναι σαν να βάζουμε τον λύκο να φυλάει τα πρόβατα; Και δεν είναι τραγελαφικό να συμμετέχουμε κι εμείς οι ίδιοι ως μέλη του ΝΑΤΟ στα σχέδια για την καταστροφή μας; Είδαμε πιο πριν, ότι το ΝΑΤΟ μας ανάγκασε να μοιραστούμε το Αιγαίο με την Τουρκία 50% - 50%, μισό-μισό, Ανατολικό και Δυτικό, σε σημείο που ο Ερντογάν να διαμαρτύρεται στον Παπανδρέου, γιατί πετώντας πάνω από την Χίο παραβιάζουμε τα δικαιώματα της Τουρκίας! Σ' αυτό το έσχατο σημείο εθνικού εξευτελισμού μας έχει δυστυχώς οδηγήσει η καθαρά ραγιάδικη στάση μας λόγω της ξένης εξάρτησης που μας έχει μεταβάλει σε δευτερεύοντες δορυφόρους, πιο χαμηλά κι από τα Σκόπια και την Αλβανία.
* Όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις έως σήμερα άσκησαν φιλοαραβική πολιτική. Ενώ παράλληλα με το Ισραήλ επεδίωξαν σχέσεις φιλίας. Η ελληνική θέση για τη λύση του προβλήματος που απασχολεί τους δύο λαούς ήταν ότι θα πρέπει να βρεθεί δίκαιη λύση, που να ικανοποιεί τις δύο πλευρές. Επί κυβερνήσεων Ανδρέα Παπανδρέου υπήρξε κάποια διαφοροποίηση με την σύναψη στενών και εγκάρδιων σχέσεων με τους Παλαιστίνιους, δεδομένου ότι ήταν και εξακολουθούν να είναι τα μεγάλα θύματα αυτής της φοβερής τραγωδίας, γεγονός που υποστηρίχτηκε από την συντριπτική πλειοψηφία του λαού μας.

Και ενώ μέσα στο ίδιο το Ισραήλ υπήρχε μια σχετική ισορροπία ανάμεσα στους ακραίους εθνικιστές και τους φιλειρηνιστές, με τον πόλεμο στο Ιράκ κατά τον οποίο το Ισραήλ ανέλαβε ενεργό ρόλο, υπερισχύουν οι πρώτοι, οι οποίοι το μετέβαλαν σε ουσιαστικό χωροφύλακα των στρατηγικών επιδιώξεων των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή και το οδήγησαν σε βάρβαρες επιθετικές ενέργειες εναντίον του Λιβάνου και της Γάζας, την οποία έκτοτε απομόνωσαν καταδικάζοντας εκατοντάδες χιλιάδες αμάχους σε υποσιτισμό και εξαθλίωση. Και όπως είδαμε, η πολεμική μηχανή του Ισραήλ, που κατά πάσα πιθανότητα διαθέτει και πυρηνικά όπλα, ετοιμάζεται να επιφέρει το πρώτο χτύπημα στον σχεδιαζόμενο πόλεμο κατά του Ιράν.

Ύστερα από όλα αυτά, πώς δικαιολογείται το γεγονός ότι η χώρα μας αποφάσισε να προχωρήσει στη σύναψη στενών σχέσεων και μάλιστα σε επίπεδο στρατιωτικής συνεργασίας με την παραχώρηση του εθνικού μας εναέριου χώρου σε μια πολεμική δύναμη της οποίας οι στόχοι είναι οι Παλαιστίνιοι, ο Αραβικός κόσμος και το Ιράν; Από πότε έγιναν εχθροί μας οι λαοί αυτοί; Και ποια είναι τα εθνικά μας συμφέροντα που μας οδηγούν σήμερα στο πλευρό του επιθετικού Ισραήλ;

Και λέω «επιθετικού», για να το διαχωρίσω από τον Λαό του Ισραήλ, με τον οποίο δεν μας χωρίζει τίποτα εκτός της προσήλωσης του ελληνικού λαού στον σεβασμό των δικαιωμάτων όλων των λαών και της υπεράσπισης της Ειρήνης.

Εποχή παρακμής

Σήμερα οι Έλληνες βιώνουμε μια πρωτόγνωρη μορφή παρακμής, που μας οδηγεί σταθερά σε ολική εθνική καταστροφή. Τα αίτια που την προκάλεσαν, όπως είδαμε, ξεκινούν πριν από δεκαετίες. Με τη διαφορά ότι σχεδιάστηκαν και εφαρμόστηκαν με πρωτοφανή ευρηματικότητα, εφευρετικότητα και ταχυδακτυλουργική ακρίβεια, ώστε ο κατά τα άλλα έμπειρος και καχύποπτος ελληνικός λαός όχι μόνο να μην μπορέσει να αντιληφθεί τίποτα αλλά αντιθέτως ο μισός πληθυσμός να γίνει συμμέτοχος με ενθουσιασμό στην αυτοκαταστροφή του και ο άλλος μισός να παρακολουθεί ανυποψίαστος και αμήχανος εντελώς τυφλωμένος από την εκτυφλωτική λάμψη της πρωτοφανούς απάτης.

Έτσι κάποιοι μας έβαλαν μέσα σε ένα γλιστερό κατήφορο, γλειώδη από περιττώματα μεταλλαγμένα σε μαρμελάδα και όλοι μαζί, συνωμότες, συμμετέχοντες και παρακολουθούντες ξεκινήσαμε το ταξίδι χαζοχαρούμενοι προς την άβυσσο της εθνικής μας καταστροφής.
*

Η σημερινή πρωτόγνωρη μορφή ολικής καταστροφής απαιτεί αναλύσεις, απόψεις, ιδέες και οραματισμούς που να ξεφεύγουν από ό,τι έχουμε συνηθίσει έως σήμερα. Ζούμε μια νέα διεθνή και εσωτερική κατάσταση που θα πρέπει να αντιμετωπισθεί με νέες λύσεις. Γι' αυτό οι όποιες δημόσιες παρεμβάσεις μας θα έχουν μοναδικό στόχο να μη σβήσει εντελώς η ελπίδα από τον ελληνικό λαό. Εάν θέλουμε πραγματικά να βοηθήσουμε τον λαό μας να βγει από την κρίση και να προχωρήσει στον δρόμο της εθνικής ανεξαρτησίας και της προόδου, τότε θα πρέπει να του προσφέρουμε το νέο ιδεολογικό πλαίσιο, μέσα από το οποίο θα προκύψει η πορεία και θα σχεδιαστούν οι λύσεις που θα τον βοηθήσουν να απαλλαγεί από τους εχθρούς του και να προχωρήσει μπροστά.

Η μεγάλη δυσκολία για το εγχείρημα αυτό έγκειται στο γεγονός ότι το πολιτικό μας σύστημα στο σύνολό του έχει σαπίσει και το κυριότερο, είναι εξαρτημένο. Ακόμα το ότι έχει εγκλωβίσει μεγάλες λαϊκές δυνάμεις και διαθέτει τεράστια οικονομικοτεχνικά μέσα. Κυριαρχεί στα ΜΜΕ, στα Συνδικάτα, στον Κρατικό Μηχανισμό, επομένως έχει μεγάλη δύναμη επηρεασμού με εξαγορές. Και τέλος έχει την αμέριστη βοήθεια πανίσχυρων διεθνών κέντρων εξουσίας.

Ακόμα δυσκολότερη είναι η καταλυτική επίδραση που έχει ξεκινήσει να γίνεται δέσμευση από τις επιθετικές διεθνείς δυνάμεις (ΔΝΤ, Τρόϊκα) που όπως αποδεικνύει η κατάσταση στη χώρα μας αλλά και στην Γαλλία, Ισπανία, Πορτογαλία, Ιρλανδία, Ισλανδία κλπ. έχουν εντείνει τις προσπάθειές τους για την κατάλυση του κοινωνικού ιστού της κάθε χώρας με την συστηματική προσπάθεια εξαθλίωσης των εργαζομένων μαζών.

Δεν γνωρίζω τι γίνεται αλλού, όμως εδώ έχουν προηγηθεί, όπως είπα, οι επιθέσεις με την συνεργασία δυστυχώς συμπατριωτών μας ενάντια στον σύγχρονο ελληνικό πολιτισμό (από το 1974) και πρόσφατα με στόχο την εθνική μας ιδιοσυστασία σε όλες της τις εκφάνσεις, ιστορία, πολιτισμός, ιδέες, ήθη και έθιμα... Δηλαδή έχουμε ταυτόχρονα χτυπήματα τόσο στον κοινωνικό μας ιστό όσο και στον ιστορικό και στον πολιτισμικό.

Για ποιο λόγο γίνονται όλα αυτά; Είναι ένα βασικό ερώτημα που χρειάζεται μια σαφή και τεκμηριωμένη απάντηση, από την οποία θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό το πλαίσιο της δικής μας προσπάθειας.

Οι βαθειές τομές

Και επειδή θέλω να τελειώσω με ένα ακόμα «επιχείρημα» της κυβερνητικής προπαγάνδας, που δυστυχώς έχει επηρεάσει μεγάλα τμήματα του λαού μας, αποδεικνύοντας πως για ακόμα μια φορά κρύβουν την πραγματικότητα ή μάλλον την αναστρέφουν, απαντώ σ' αυτό που κατά κόρον υποστηρίζουν, ότι αυτοί πρώτοι τολμούν να κάνουν τις βαθειές τομές που χρειάζεται ο τόπος, χωρίς να υπολογίζουν το πολιτικό κόστος.

Αποσιωπούν φυσικά το ότι τις αλλαγές αυτές τις αποφασίζει και τις επιβάλλει η Τρόικα προς μέγιστο εξευτελισμό της εθνικής μας αξιοπρέπειας, λες και μέσα στα δέκα εκατομμύρια των Ελλήνων δεν θα μπορούσαν να υπάρξουν δέκα μυαλά ισάξια με κείνα των ξένων υπαλλήλων για να πραγματοποιήσουν σήμερα, όπως και χτες, τα αυτονόητα.

Ας μου επιτραπεί να εξαντλήσω το θέμα αυτό με δύο απαντήσεις, αφού πρώτα προσθέσω ότι αυτές οι βαθειές τομές σε καρκινώματα που μας καταδικάζουν σε υπανάπτυξη και υπάρχουν εδώ και δεκαετίες, έπρεπε να έχουν γίνει εδώ και πολύ καιρό.

Απάντηση 1: Δεν μπορούσαν να γίνουν από τις Κυβερνήσεις της Δεξιάς, γιατί δεν θα το επέτρεπε ο συσχετισμός δυνάμεων. Δεδομένου ότι κάθε αλλαγή πονά τον α ή τον β κλάδο που θα αντιδράσει με όλες του τις δυνάμεις. Οπότε στην περίπτωση της ΝΔ. θα είχε απέναντί της συνενωμένες εξαιρετικά υπέρτερες δυνάμεις όπως το ΠΑΣΟΚ, την Αριστερά, τα Συνδικάτα, τις ΔΕΚΟ, τον Τύπο και τις Τηλεοράσεις. Που είχαν και έχουν τη δύναμη να σταματήσουν τη ζωή. Φανταστείτε μόνο αυτά που κάνει σήμερα το ΠΑΣΟΚ να τα έκανε η Ν.Δ. Οι διαδηλώσεις θα νέκρωναν καθημερινά την Αθήνα και την Θεσσαλονίκη. Η ΔΕΗ θα κατέβαζε τους διακόπτες. Οι υπάλληλοι θα παρέλυαν τις ΔΕΚΟ και το Κράτος. Οι αγρότες θα έκλειναν τους δρόμους κλπ. κλπ. Τα ζήσαμε άλλωστε αυτά κατά την εποχή πρόσφατων κυβερνήσεων της Νέας Δημοκρατίας.

Απάντηση 2: Αυτές οι απαραίτητες βαθειές αλλαγές-τομές ώστε να εκσυγχρονιστεί η χώρα μας μπορούσαν και όφειλαν να γίνουν μόνο στα 1981, την εποχή της νίκης του ΠΑΣΟΚ που εκτός των άλλων σαν σοσιαλιστικό κόμμα που ήθελε να δείχνει και να είναι, είχε ιστορικό χρέος να ξεριζώσει όλα τα καρκινώματα μιας αντιδραστικής εξουσίας, που ουσιαστικά ξεκινούν από τον Μεταξά και συνεχίζουν να υπάρχουν έως σήμερα! Γιατί τότε υπήρξε ο ευνοϊκότερος συσχετισμός δυνάμεων από ποτέ άλλοτε με ένα παντοδύναμο ΠΑΣΟΚ, με μια φιλική Αριστερά και με ελεγχόμενα όλα τα υπόλοιπα φρούρια της Εξουσίας. Συνδικάτα, Ενώσεις, Κράτος, ΔΕΚΟ, Τύπος κλπ. και έχοντας απέναντί τους μια ηττημένη, μουδιασμένη και ανήμπορη Ν.Δ.

Επομένως εάν θα πρέπει να κατηγορεί η σημερινή κυβέρνηση κάποιον γιατί δεν τόλμησε να κάνει αυτές τις δομικές αλλαγές, αυτός είναι κυρίως ο ίδιος ο εαυτός της. Χωρίς βέβαια αυτό να απαλλάσσει σε καμμία περίπτωση την Ν.Δ. από τις δικές της ευθύνες που είναι πολλές και σοβαρές..

Εξ άλλου η στιγμή που γίνονται και ο τρόπος που γίνονται είναι απολύτως λάθος από πολλές απόψεις, έτσι που να μοιάζουν με εγχείρηση χωρίς αναισθητικό...

Επειδή λοιπόν οι αλλαγές αυτές δεν γίνονται με τον λαό αλλά ουσιαστικά είναι εις βάρος του, μιας και όλες οι επιβαρύνσεις πέφτουν πάνω στις δικές του πλάτες, τα πρώτα αποτελέσματα ύστερα από ενός χρόνου πειραματισμούς, είναι απολύτως αρνητικά και απορώ από πού αντλεί ο κ. Παπανδρέου την αισιοδοξία του, όταν οι αριθμοί είναι αδυσώπητοι δείχνοντας ότι η χώρα βυθίζεται κάθε μέρα και περισσότερο μέσα στην οικονομική και στη γενικότερη κρίση.

Το μαγγανοπήγαδο και πέντε ερωτήματα

Πριν προχωρήσουμε στις θέσεις του Κινήματός μας για την έξοδο από την κρίση, ας μου επιτραπεί να θέσω κάποια θέματα υπό μορφήν ερωτημάτων, που θα μας βοηθήσουν να δούμε πού βρισκόμαστε σήμερα, πώς και γιατί έχουμε φτάσει εδώ που βρισκόμαστε και στη συνέχεια με ποιο τρόπο θα βγούμε από το αδιέξοδο και το κυριότερο, πού θα πάμε ή καλλίτερα όχι μόνο πού αλλά και πώς θα μπορέσουμε να πάμε εκεί που πρέπει να πάμε.

Ερώτημα πρώτο: Έχουμε μήπως συνειδητοποιήσει ότι η σημερινή κρίση αφορά εξ ίσου όλους ανεξαιρέτως τους κατοίκους αυτής της χώρας στον ίδιο βαθμό, αδιάφορο αν ο ένας θίγεται σήμερα περισσότερο από τον άλλο; Δεδομένου ότι αν αυτή η χώρα βουλιάξει, τότε θα πνιγούμε όλοι μαζί. Πλούσιοι και φτωχοί, Αριστεροί και Δεξιοί, Κεντρώοι, αναρχικοί. Με άλλα λόγια έχουμε συνειδητοποιήσει ότι είμαστε ένας λαός στον ίδιο χώρο, στην ίδια πατρίδα; Και συνεπώς ότι αν σωθούμε, θα σωθούμε ή όλοι μαζί ή κανένας;

Ερώτημα δεύτερο: Έχουμε μήπως συνειδητοποιήσει ότι στην ασφυκτική αυτή μοναξιά μας, που την επιτείνει το γεγονός ότι στην ίδια κατάσταση με μας βρίσκονται όλοι οι λαοί του κόσμου και ειδικά της Ευρώπης ο καθένας προσπαθεί με όλα τα μέσα να σωθεί χωρίς να περιμένει βοήθεια από πουθενά; Και όχι μόνο αυτό αλλά ακόμα και οι πιο δυνατοί λαοί εκμεταλλεύονται τους αδύνατους χωρίς οίκτο, προκειμένου να εξυπηρετήσουν τα δικά τους αποκλειστικά συμφέροντα. Με άλλα λόγια ο κόσμος μέσα στον οποίο ζούμε, μοιάζει με ζούγκλα, που γίνεται όλο και πιο επικίνδυνη για τους αδύνατους όσο μεγαλώνει η διεθνής κρίση.

Ερώτημα τρίτο: Έχουμε μήπως συνειδητοποιήσει ότι δεν υπάρχει σήμερα ούτε ίχνος διεθνούς αλληλεγγύης και επομένως κι εμείς ως ένα ξεχωριστό εθνικό σύνολο δεν έχουμε φίλους, δεδομένου όπως είπαμε, ότι ο καθένας κοιτάζει τον εαυτό του και το μόνο που μπορεί να φέρει τον ένα λαό κοντά στον άλλο είναι αποκλειστικά το αμοιβαίο συμφέρον. Κι αυτό σημαίνει ότι αν τελικά σωθούμε, τότε θα σωθούμε όλοι μαζί ή κανένας. Χρειάζεται όμως γι' αυτό να αντιτάξουμε τις μεγαλύτερες και ισχυρότερες δυνάμεις που διαθέτουμε ως ένας ενιαίος λαός απέναντι στους άλλους που φροντίζουν να συσπειρωθούν ο καθένας γύρω από τον εαυτό του, προκειμένου να αντέξει στην μεγάλη δοκιμασία, στην οποία μας έχει υποβάλει όλους ανεξαιρέτως η διεθνής κρίση. Με άλλα λόγια για να αντέξουμε, πρέπει να γίνουμε όλοι μαζί ισχυροί σαν μια γροθιά.

Τέταρτο: Εμείς θα πρέπει να πούμε ότι αυτή η σημερινή κατάσταση, μας αφορά εξ ίσου όλους. Και από κει και πέρα να την αναλύσουμε, ώστε να είμαστε σε θέση να την αντιμετωπίσουμε κατά μέτωπο και να την αλλάξουμε. Η εικόνα που έχω και που νομίζω ότι μας βοηθά να δούμε τι ακριβώς συμβαίνει, είναι η εικόνα του μαγγανοπήγαδου, όπου συνήθως ένα μουλάρι με παρωπίδες κάνει γύρω-γύρω αμέτρητους κύκλους, προκειμένου να βγει το νερό απ' το πηγάδι.

Εδώ και πάρα πολλά χρόνια, από την εποχή που οι Κυβερνήσεις αντί να εξασφαλίσουν στον λαό μας να ζει χάρη σε ένα σύστημα ανάπτυξης στηριγμένο στις δικές του παραγωγικές δυνάμεις καταφύγανε στην εύκολη λύση των δανείων από ξένες δυνάμεις.

Η βασική αιτία γι' αυτό δεν ήταν μόνο η ανικανότητα αλλά και το σύστημα των πελατειακών σχέσεων που μετέβαλε τον Κρατικό Μηχανισμό σε έναν αληθινό Μινώταυρο, που ζούσε με το αίμα του λαού. Έτσι μπήκαμε στο εθνικό μαγγανοπήγαδο, δεδομένου ότι τα δάνεια έφεραν τους τόκους και οι τόκοι φόρους που δεν έφταναν να ικανοποιήσουν το Δημόσιο που κατέφευγε σε νέα μεγαλύτερα δάνεια, που μεγάλωναν τους τόκους και αυτοί τους φόρους και αυτοί τα νέα δάνεια και ούτω καθ' εξής. Η πραγματική εικόνα λοιπόν είναι αυτή: στη μέση το αδηφάγο Δημόσιο και γύρω-γύρω όλος ο ελληνικός λαός να κάνει χωρίς τέλος φαύλους κύκλους που όμως όσο αύξαιναν οι τόκοι, έπρεπε να βαδίζουν όλο και πιο γρήγορα και στο τέλος να τρέχουν, να λαχανιάζουν και να σωριάζονται από την εξάντληση, όπως ακριβώς συμβαίνει τώρα.

Η δική μου απάντηση στο μαγγανοπήγαδο είναι μία και απλή: Πρέπει να απαλλαγούμε απ' αυτό. Δηλαδή θα πρέπει να βρούμε τρόπους να απαλλαγούμε από το Δημόσιο Χρέος και από κει και πέρα να εξετάσουμε αν γίνεται να ζούμε χωρίς δάνεια στηριγμένοι αποκλειστικά στις δικές μας δυνάμεις.

Ερώτημα πέμπτο: Είμαστε διατεθειμένοι να πραγματοποιήσουμε όλοι μαζί αυτό το άλμα που θα μας βγάλει από την καταναλωτική υστερία που κυριάρχησε στη ζωή μας; Διότι αυτή μας βουλιάζει καθημερινά σε όλο και πιο βαθειά εξάρτηση από τους δανειστές μας, τις ξένες τράπεζες, οι οποίες όταν διαπίστωσαν ότι αυτή η κούρσα του καταναλωτισμού μάς κατέστησε αφερέγγυους, δεδομένου ότι παραμελήσαμε την ανάπτυξη της χώρας, δηλαδή την φτωχύναμε όπως τελικά φτωχύναμε τους εαυτούς μας σε σημείο που να καταντήσουμε περίγελως στα μάτια όλου του κόσμου, τότε και γι' αυτό τον λόγο έκλεισαν την στρόφιγγα των δανείων, με αποτέλεσμα να καταφύγουμε στην Τρόϊκα και στο Μνημόνιο, που μας βάζει και πάλι στο μαγγανοπήγαδο Τρόϊκα-Δάνεια-Φόροι Δάνεια-Τόκοι-Φόροι, ενώ συγχρόνως για να μας κάνει να τρέχουμε γύρω-γύρω πιο γρήγορα, χρησιμοποιεί μαστίγιο. Φτάσαμε δηλαδή στην απόλυτη εθνική ντροπή.

Πρέπει λοιπόν να αλλάξει σε εθνικό επίπεδο η νοοτροπία μας. Το να ζούμε πάνω απ' τις δυνάμεις μας, να καταναλώνουμε περισσότερο από όσα παράγουμε, αυτή η τακτική δεν πάει άλλο. Δεν οδηγεί πουθενά. Ή μάλλον μας οδηγεί σταθερά σε μεγαλύτερη εθνική και επομένως ατομική εξάρτηση και τελικά γενικευμένη πτώχευση, παρακμή, δυστυχία, ντροπή.

Κι εδώ στο σημείο αυτό νομίζω ότι ο λαός μας περιμένει να ακούσει μια υπεύθυνη και απολύτως τεκμηριωμένη πρόταση για το τι μπορεί και πρέπει να γίνει, ώστε να μεταβληθούμε σε λαό αυτάρκη, αυτοδύναμο, ανεξάρτητο, που να στηρίζεται τις δικές του αποκλειστικά ικανότητες και δυνάμεις, που θα τον βοηθήσουν να αντλεί τον πλούτο που χρειάζεται για να ζήσει από τη δική του χώρα, τα εδάφη, τις θάλασσες, την ικανότητα και την εργατικότητά του.

Μας φτάνουν όλα αυτά για να ζήσουμε; Έχουμε τις υποκειμενικές δυνατότητες, ώστε να στηριχτούμε στις δικές μας δυνάμεις χωρίς δάνεια και δίχως να απλώνουμε το χέρι ζητώντας ελεημοσύνη από τους άλλους; Είμαστε σε θέση να γίνουμε ουσιαστικά ανεξάρτητοι; Και το κυριότερο: Μπορούμε να αποφασίσουμε να ζούμε διαφορετικά απ' ό,τι συμβαίνει στις τελευταίες δεκαετίες, από τότε που ενέσκηψε το πάθος του καταναλωτισμού;

Στο σημείο αυτό ο λαός μας, για να πεισθεί, περιμένει τεκμηριωμένες όπως είπα και πριν απαντήσεις, που όλες μαζί θα αποτελέσουν ένα νέο Όραμα για το μέλλον, μια νέα γενικευμένη πατριωτική ιδεολογία, που να στηρίζεται τόσο στις υλικοτεχνικές δυνατότητες που διαθέτει η χώρα μας όσο και στην ιστορική μας παράδοση, δηλαδή στις ηθικές και πολιτιστικές αξίες που θα πρέπει να αντιτάξουμε στο κυρίαρχο πνεύμα του ευδαιμονισμού που στηρίζεται σε ένα τρόπο ζωής ξένο προς τον ελληνικό χαρακτήρα και που εξυπηρετεί τα μεγάλα οικονομικά μονοπώλια στην προσπάθειά τους να τοποθετήσουν την ολοένα αυξανόμενη παραγωγή καταναλωτικών αγαθών, αποκλειστικά υλικών, που όπως τα παραισθησιογόνα δημιουργούν μια προσωρινή ψευδαίσθηση ευτυχίας, που τώρα ξέρουμε καλά πού μας οδηγεί.

Το κύριο ζητούμενο δηλαδή, η ευτυχία του λαού, η πραγματική ευτυχία και όχι η πλασματική και εφήμερη, στηρίζεται στα αισθήματα που γεννά μέσα στον καθένα μας η συνειδητοποίηση ότι αγαπάμε έμπρακτα τη χώρα που μας έλαχε να ζούμε, την μοναδική πατρίδα, που σημαίνει ότι ζούμε και προκόβουμε στηριγμένοι στις ίδιες μας δυνάμεις και προσπάθειες και μαζί με όσους ζουν κάτω από τον ίδιο ουρανό, χτίζουμε καθημερινά τη δική μας ζωή, που είναι σύμφωνη με τον χαρακτήρα μας, τις συνήθειές μας και τις πατροπαράδοτες παραδόσεις μας.

Έτσι κατ' εικόνα και ομοίωση του λαού μας πρέπει να επιλεγούν εξ αρχής οι νέοι θεσμοί, που θα βοηθήσουν την κοινωνία να πηγαίνει μπροστά στηριγμένη στο δίκαιο, την αλληλεγγύη και την αληθινή αγάπη στην πατρίδα και τον λαό.

Εφτά θέσεις για την έξοδο από την κρίση

Πριν προχωρήσω στις τελικές θέσεις του Κινήματος, θα ήθελα για καθαρά ιστορικούς λόγους να παραθέσω τις προτάσεις μου σχετικά με την έξοδο από την κρίση, που δημοσιοποίησα το καλοκαίρι του 2010.

Από τότε, όπως θα δείτε, υπάρχουν ορισμένες βασικές διαφοροποιήσεις, που έγιναν έπειτα από ώριμη σκέψη και που αφορούν κυρίως την απόφαση για άμεση έξοδο από το ΝΑΤΟ και την πρόταση που συμπεριλαμβάνει τη συμμετοχή των κομμάτων για την έξοδο από την κρίση.

Σήμερα βλέπω ότι η πρωτοβουλία για την δημιουργία αυτής της Κίνησης Ανεξάρτητων Πολιτών δεν θα πρέπει να πάρει τη μορφή κόμματος ούτε καν ενός κινήματος με οργανωτική μορφή. Από την άλλη πλευρά η αίσθηση ότι όσα προτείνουμε σήμερα θα πρέπει να είναι όχι μόνο καίρια αλλά και ρεαλιστικά και που προ παντός δεν θα πρέπει να προκαλέσουν επικίνδυνους κραδασμούς σε μια εποχή εξαιρετικά λεπτή ως προς τους χειρισμούς και ευαίσθητη ως προς την ετοιμότητα τόσο του λαού όσο προ παντός- και της χώρας μας να δεχθεί μεταβολές πάνω από το όριο των δυνατοτήτων της, μας υποχρεώνει να είμαστε προσεκτικοί και όσα προτείνουμε να είναι μέσα στα όρια του δυνατού Λαμβάνοντας φυσικά υπ' όψιν τις διεθνείς ισορροπίες δυνάμεων, τις εθνικές δεσμεύσεις και την εξαιρετικά δύσκολη θέση της χώρας μας.

Και περνώ στις προτάσεις μου του περασμένου καλοκαιριού:

Πρώτον: Πρέπει να απαλλαγούμε οριστικά και τελειωτικά από το Δημόσιο Χρέος. Διαφορετικά θα είμαστε αναγκασμένοι να δανειζόμαστε εσαεί για να πληρώνουμε τους τόκους και έτσι ανάμεσα στα δάνεια και στους τόκους ο Λαός μας θα περνά μια ζωή σερνάμενος σαν ερπετό μάλλον παρά σαν άνθρωπος.

Δεύτερον: Για να εξοφλήσουμε το Δημόσιο Χρέος και για να εξασφαλίσουμε τα κεφάλαια για την αναγέννηση του Λαού και της χώρας, θα πρέπει:

* Να αξιοποιηθεί μέρος της Κρατικής Περιουσίας με εξαίρεση τις στρατηγικής σημασίας ΔΕΚΟ, της ενέργειας και των τηλεπικοινωνιών.
* Να αξιοποιηθεί μέρος της εκκλησιαστικής και μοναστηριακής περιουσίας
* Να υποχρεωθούν οι έχοντες και κατέχοντες να συνεισφέρουν στην κοινή εθνική προσπάθεια με εδικούς φόρους και τρόπους ανάλογα με την οικονομική τους επιφάνεια.
* Να δημιουργηθεί δημόσιος εθνικός τραπεζικός πυλώνας, που θα σπάσει το τραπεζικό καρτέλ προς όφελος του λαού συμβάλλοντας στην εξόφληση του χρέους.
* Να διεκδικήσουμε διαγραφή μέρους του χρέους σε συνεργασία με τις ελλειμματικές χώρες του ευρωπαϊκού νότου.
* Να διεκδικήσουμε με κάθε δυνατό τρόπο τις λεγόμενες «πολεμικές αποζημιώσεις» από την Γερμανία, που οφείλει στην Ελλάδα για τις χιλιάδες δολοφονίες αθώων θυμάτων, τις ανυπολόγιστες καταστροφές και την κλοπή του πλούτου της χώρας.

Τρίτον: Σύμφωνα με αξιόπιστους υπολογισμούς, με τους τρόπους αυτούς στο Δημόσιο Ταμείο θα μπουν πάνω από ένα τρισεκατομμύριο Ευρώ. Από τα οποία αφού αφαιρεθεί το Δημόσιο Χρέος θα υπάρξουν αρκετά χρήματα, ικανά να στηρίξουν την αναγεννητική προσπάθεια της χώρας και τα οποία θα διατεθούν ανάλογα με τις ανάγκες στην άμυνα, στην ανάπτυξη, στην υγεία, στην παιδεία και στην εξάλειψη της φτώχειας.

Τέταρτον: Για λόγους εθνικής αξιοπρέπειας θα πρέπει η χώρα μας να αποχωρήσει από τον μηχανισμό στήριξης Ε.Ε. - ΔΝΤ και από το ΝΑΤΟ και να στραφεί για στήριξη προς άλλες φίλιες χώρες όπως η Ρωσία, η Κίνα και οι Αραβικές χώρες, με τις οποίες οι εμπορικές και άλλες σχέσεις θα πρέπει να αναπτυχθούν περισσότερο.

Πέμπτον: Η Εθνική Άμυνα θα πρέπει να ενισχυθεί σοβαρά με την προμήθεια υπερσύγχρονου στρατιωτικού αμυντικού υλικού από την Ρωσία και την Κίνα. Γιατί πιστεύω ότι είναι ανόητο και επικίνδυνο να είμαστε μέλη του ΝΑΤΟ που βυσσοδομεί φανερά και επιδεικτικά εναντίον μας καλλιεργώντας συστηματικά γειτονικούς εθνικισμούς με στόχο ακόμα και την εδαφική μας ακεραιότητα.

Έκτον: Με κεντρικό σύνθημα «Για την σωτηρία της Πατρίδας» όλοι οι πνευματικοί άνθρωποι θα πρέπει να μπουν επί κεφαλής σ' αυτή την αναγεννητική και σωτήρια κινητοποίηση αφήνοντας την στάση της αδράνειας και της σιωπής.

Έβδομον: Είναι ολοφάνερο ότι η φύση και κυρίως η σπουδαιότητα των προβλημάτων που αντιμετωπίζει σήμερα η χώρα μας είναι τέτοια, που δεν είναι δυνατόν να επωμισθεί την ευθύνη της επίλυσής τους ένα μόνο κόμμα. Γι' αυτό πιστεύω ότι θα έπρεπε να συμφωνήσουν όλα τα κόμματα σε μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας, η οποία να κυβερνούσε έχοντας την ευρύτατη συναίνεση του εκλογικού σώματος και παράλληλα να αξιοποιήσει όλο το ανθρώπινο δυναμικό που διαθέτει ο Ελληνισμός, εντός και εκτός Ελλάδος, όλους τους ειδήμονες, ακέραιους και ικανούς, που θα μπορούσαν να προσφέρουν σωτήριες υπηρεσίες στις κρίσιμες αυτές ώρες και που στην συντριπτική τους πλειοψηφία παραμένουν παροπλισμένοι και αναξιοποίητοι.
*

Οι τελικές θέσεις

1.- Άμεση εξόφληση του δημόσιου χρέους.

* Προσπάθεια για την ελάττωσή του.
* Εκμετάλλευση κρατικής, εκκλησιαστικής και μοναστηριακής περιουσίας.
* Νομικά κατοχυρωμένη υποχρεωτική οικονομική εισφορά σε επιχειρήσεις, τράπεζες και πλούσιους ιδιώτες.
* Προσπάθεια για μείωση των δαπανών για εξοπλισμούς, εφ' όσον βέβαια διασφαλίζεται η ασφάλειά μας.
* Δίκαιο φορολογικό σύστημα, πάταξη της φοροδιαφυγής.
* Συμψηφισμός του χρέους προς Γερμανία με τις γερμανικές αποζημιώσεις με νέες διαπραγματεύσεις υπό την αιγίδα διεθνούς επιτροπής από κράτη-θύματα πολέμου (ΗΠΑ, Αγγλία, Ρωσία, Κίνα, Σερβία).

2.- Δημόσιο Δάνειο:

* Αναζήτηση άλλων πηγών με μικρό επιτόκιο και μακρόχρονη εξόφληση.
* Προσπάθεια για συμψηφισμό χρεών με τη δημιουργία κοινοπραξιών.

3.- Αμυντικές δαπάνες

* Άμεση διαπραγμάτευση με Τουρκία για αμοιβαία μείωση των εξοπλισμών.
* Παύση πολεμικών προμηθειών από Γερμανία-Γαλλία
* Σύναψη νέων συμφωνιών με Ρωσία και Κίνα με όρους πρώτον την μακρόχρονη εξόφληση του χρέους, δεύτερον εξόφληση σε είδος και τρίτον συμψηφισμός χρεών με την ίδρυση κοινοπραξιών γύρω από εγχώριες πλουτοπαραγωγικές πηγές με την απόλυτη διασφάλιση των εθνικών μας συμφερόντων.

4.- Εθνική Άμυνα (αναφέρθηκα πιο πριν)
5. Έξοδος από το ΔΝΤ, Τρόϊκα κλπ.
6.- Ανάπτυξη
Εκπόνηση εκσυγχρονιστικού σχεδίου Ανάπτυξης για άμεση εφαρμογή.
Επεξεργασία ενός σύγχρονου αναπτυξιακού προγράμματος προσαρμοσμένου στις παραγωγικές μας πηγές και δυνάμεις με στόχο να καταστήσει τον λαό αυτάρκη. Στα πλαίσια του προγράμματος αυτού θα πρέπει να επιδιωχθεί η απορρόφηση και προσαρμογή του επί πλέον των πραγματικών μας αναγκών προσωπικού του Δημοσίου και των ΔΕΚΟ, ώστε να απαλλαγεί ο Κρατικός Προϋπολογισμός από το ασήκωτο βάρος ενός τερατώδους παρασιτικού μηχανισμού, που απορροφά το μεγαλύτερο μερίδιο του Προϋπολογισμού και καθηλώνει την χώρα στην υπανάπτυξη.
7.- «Πράσινη» ανάπτυξη της χώρας. Εκμετάλλευση των «φυσικών» πηγών ενέργειας, ανάπτυξη του Τουρισμού.
8.- Εξωτερικές σχέσεις

* Επανεξέταση των συμφωνιών μεταξύ Ελλάδας και ΝΑΤΟ και απαλοιφή όσων θίγουν τα εθνικά μας συμφέροντα.
* Έναρξη διμερών διαπραγματεύσεων με Τουρκία, Σκόπια, Αλβανία για τη λύση όλων των εκκρεμοτήτων και με στόχο την σφυρηλάτηση φιλικών σχέσεων.

9.- Διεθνείς οικονομικές σχέσεις
Στροφή από την μονομερή εξάρτηση από΄ΗΠΑ και Ευρώπη και αναζήτηση νέων οικονομικών σχέσεων προς κάθε κατεύθυνση που θα μας επιτρέψει να πετύχουμε ευνοϊκότερους όρους.
10.- Ετήσιος κρατικός προϋπολογισμός
Η εικόνα των αριθμών που συνοδεύουν τις δημόσιες δαπάνες, αντικατοπτρίζει την πεμπτουσία μιας κοινωνικής πολιτικής. Έως σήμερα όλες οι κυβερνήσεις τοποθετούσαν στην πρώτη θέση τις δαπάνες για το Δημόσιο (εκτός από την Άμυνα) και θεωρούσαν ως τελευταίες τις δαπάνες για την Παιδεία, την Υγεία, τον Αθλητισμό και τον Πολιτισμό. Αυτή η πολιτική, ανεξάρτητα από την κομματική ετικέτα της κυβέρνησης που την εφαρμόζει, είναι καθαρά αντιδραστική-αντιλαϊκή και στην ουσία αντιαναπτυξιακή.
Εάν θέλουμε μια κοινωνία φιλολαϊκή και προοδευτική αλλά και παραγωγική, τότε οφείλουμε να αντιστρέψουμε τις επιλογές που γίνονται έως σήμερα. Έτσι θα πρέπει να τοποθετήσουμε στις πρώτες θέσεις την Υγεία, την Παιδεία, τον Αθλητισμό, τον Πολιτισμό και μετά το Δημόσιο. Να ανασκευάσουμε ριζικά τις προτεραιότητες των ετησίων δαπανών για κάθε κλάδο, με στόχους:

Πρώτον την Άμυνα της χώρας λόγω του εχθρικού περιβάλλοντος μέσα στο οποίο είμαστε καταδικασμένοι να ζούμε.

Δεύτερον την παραγωγική ανάπτυξη της χώρας με στόχο την αυτοτέλεια και το μεθοδικό κλείσιμο της ψαλίδας ανάμεσα στις κοινωνικές τάξεις με γνώμονα την αρχή της κοινωνικής δικαιοσύνης και με βάση το δόγμα της «δίκαιης ανισότητας» που αφ' ενός ενισχύει την ευγενή άμιλλα και αφ' ετέρου εξασφαλίζει στον πιο αδύνατο τα δικαιώματα που πρέπει να έχει ο κάθε ελεύθερος πολίτης μέσα σε μια ελεύθερη κοινωνία.

Τρίτον
- Την Υγεία σε ισότιμη βάση όλων ανεξαιρέτως των πολιτών.
- Την ολόπλευρη φροντίδα για το σημαντικό θέμα της «αγωγής» των νέων.

Τέταρτον, Δημόσιο (Κρατικός Μηχανισμός, Δημόσιοι Οργανισμοί κλπ.).

Ο Προϋπολογισμός επομένως θα έπρεπε κατά σειρά προτεραιότητας να αφορά την Εθνική Άμυνα, τα Δημόσια Έργα, την Κοινωνική Αλληλεγγύη, την Γεωργία, την Βιοτεχνία και Βιομηχανία, την Υγεία, την Παιδεία, τον Πολιτισμό και το Δημόσιο.

11.- Οι τρεις κοινωνικοί πυλώνες που επάνω τους πρέπει να στηρίζεται ένα σύγχρονο κράτος σε μια εποχή που χαρακτηρίζεται από μεγάλη ανταγωνιστικότητα, κυριαρχία των αγορών και εθνικούς κινδύνους, όπως στην περίπτωσή μας, θα πρέπει να είναι η Εθνική Άμυνα, η Δημόσια Υγεία και η γενικευμένη και συγχρόνως υψηλού επιπέδου Παιδεία.

Γι' αυτόν τον λόγο θα πρέπει να είναι αναλόγως υψηλά τα ετήσια κονδύλια από τον Κρατικό Προϋπολογισμό, οι δε αμοιβές όσων υπηρετούν σ' αυτούς τους κρίσιμους κλάδους, να είναι εμφανώς ανώτερες από τις αμοιβές όλων των μισθωτών, δεδομένου ότι από την ποιότητα των αποδόσεών τους εξαρτάται τόσο η ασφάλεια και η υγεία των πολιτών όσο και η δημιουργία ενός υψηλού βαθμού επιστημονικού προσωπικού, που θα συμβάλει αποφασιστικά στην ανάπτυξη και την πρόοδο της χώρας.

12. Ορθολογιστική αναδιάρθρωση του υπαλληλικού δυναμικού στον Κρατικό Μηχανισμό και τις ΔΕΚΟ. Σχέδιο για την οριστική τους μετατροπή σε οργανισμούς δημιουργίας θετικού έργου.

13. ΠΑΙΔΕΙΑ Ελληνοκεντρική, ανθρωπιστική, απολύτως εκσυγχρονισμένη.
και ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ.

Στόχοι:
Η ανάδειξη τελειοφοίτων με υψηλό βαθμό πνευματικής, επιστημονικής και ηθικής συγκρότησης.
Η δημιουργία υπεύθυνων πολιτών και ολοκληρωμένων προσωπικοτήτων εμφορουμένων από τα υψηλότερα ανθρώπινα ιδανικά.
Αντί μονομερούς τεχνοκρατικής κατευθύνσεως, αναζήτηση προγράμματος σφαιρικής παιδείας από την αρχή της φοίτησης έως το τέλος που να περιλαμβάνει όλα τα πνευματικά και καλλιτεχνικά επιτεύγματα και ιδέες της ανθρωπότητας.
Ειδικό πρόγραμμα μύησης στην Ελληνική Παιδεία που να περιλαμβάνει την Ιστορία, την Φιλοσοφία, την Τέχνη και τις Ιδέες από την προκλασική εποχή, αρχαιότητα, ελληνιστικούς χρόνους, Βυζάντιο, τον ελληνισμό κατά την Οθωμανική κατοχή και τους νεότερους χρόνους από το 1821 έως σήμερα.
Έχει σημασία η αντιπαράθεση της διαχρονικής ελληνικής παράδοσης ιστορικής και πνευματικής με τα ανάλογα ρεύματα της κάθε εποχής.
Απαραίτητη είναι η μέριμνα του Δημοσίου για την δημιουργία των συνθηκών, μέσα στις οποίες θα μπορέσει να αναπτυχθεί η Πολιτιστική Εθνική Αναγέννηση με τη δυνατότητα συμμετοχής του Λαού στην οικοδόμηση ενός καθαρά νεοελληνικού πολιτισμού στηριγμένου επάνω στις ιστορικές, πνευματικές και πολιτιστικές της παραδόσεις.

Στόχος: Οι νεότεροι Έλληνες να είναι περήφανοι για την καταγωγή τους και σίγουροι για τον εαυτό τους, ιδιαίτερα μέσα στην σημερινή διεθνή σκηνή που κυριαρχείται από εθνικιστικές τάσεις.

Άμεσες ενέργειες

Επειδή ο χρόνος τρέχει και η Ελλάδα βυθίζεται όλο και πιο πολύ, για να ολοκληρωθεί το Σχέδιο Σωτηρίας, πρέπει το συντομότερο να υπάρξει μια ολιγομελής εθνική αντιπροσωπεία με το αναγκαίο εθνικό κύρος που θα πρέπει να επισκεφθεί άμεσα τις παρακάτω πρωτεύουσες για να συζητήσει με τις αντίστοιχες κυβερνήσεις επιδιώκοντας λύσεις προς το συμφέρον της χώρας μας:

Πρώτον, τη Μόσχα και το Πεκίνο, για να διαπραγματευθούν

* τη σύναψη δανείου με το χαμηλότερο δυνατό επιτόκιο και με εξόφληση μετά από 20 τουλάχιστον έτη
* την αποπληρωμή σε είδος και με τη δημιουργία κοινοπραξιών που να συμβάλουν στην εκμετάλλευση του εθνικού μας πλούτου, στην προώθηση της οικονομικής μας ανάπτυξης και τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας
* Ειδικά από τη Μόσχα θα πρέπει να ζητηθεί η επαναδραστηριοποίηση της συμφωνίας μας για τον αγωγό πετρελαίου, ώστε να υλοποιηθεί κάποτε το έργο αυτό.

Δεύτερον, την Άγκυρα για να συζητήσουν:

* Την άμεση διαμόρφωση της υφαλοκρηπίδας και την χάραξη των δικαιωμάτων της κάθε χώρας.
* Την εξέταση μεμονωμένων είτε κοινών προσπαθειών για την εκμετάλλευση πιθανών κοιτασμάτων.
* Την διαμόρφωση των όρων που αφορούν τις δύο μειονότητες στην Θράκη και στην Πόλη στα πλαίσια των διεθνών συμφωνιών που έχουν προσυπογράψει οι δύο χώρες.
* Την απόφαση της Ελλάδας να καταγγείλει όλες τις συμφωνίες που έγιναν στα πλαίσια του ΝΑΤΟ και που αφορούν το Αιγαίο. Για το θέμα αυτό θα πρέπει να σεβαστούμε τα δικαιώματα που απορρέουν από τις διεθνείς συνθήκες για το δικαίωμα της κάθε χώρας να θεωρεί εθνικό της χώρο τα 12 μίλια θαλάσσιου, εναέριου και υποθαλάσσιου χώρου γύρω από τα εδάφη της και κατ' εξαίρεση και για λόγους διευκόλυνσης της ελεύθερης ναυσιπλοϊας την προσωρινή υποχώρηση εκ μέρους της Ελλάδας με την αποδοχή των 6 μιλίων, όμως μονάχα σε ορισμένα νησιά του Αιγαίου.

Τρίτον, το Βερολίνο, για να ανακοινώσουν:

* Την διακοπή της προμήθειας στρατιωτικού υλικού από την Γερμανία
* Την πρόθεσή μας να συνδυάσουμε την αποπληρωμή του δημοσίου χρέους μας με την καταβολή από μέρους τους των οφειλομένων σε μας πολεμικών αποζημιώσεων.

Τέταρτον, τα Τίρανα και τα Σκόπια, προκειμένου να δηλώσουν ότι:

* Η Ελλάδα θεωρεί ως εχθρική πράξη κάθε μορφή διεκδίκησης εδαφών της.
* Θεωρεί επίσης ότι το όνομα «Μακεδονία» είναι ο Δούρειος Ίππος για τη διατήρηση και πιθανώς μελλοντική εφαρμογή του Δόγματος της «Μακεδονίας του Αιγαίου», που για μας είναι casus belli.
* Θέλουμε την ανάπτυξη ακόμα πιο στενών φιλικών σχέσεων
* Εάν επιμείνουν, είμεθα διατεθειμένοι να φτάσουμε στο σημείο της διακοπής ακόμα και των διπλωματικών μας σχέσεων.


Αγαπητοί φίλοι,

Προσπάθησα με τρόπο όσο μπορούσα πιο συνοπτικό να αναλύσω, να καταγγείλω και να προτείνω.

Και θέλω να πιστεύω ότι το κείμενο αυτό μπορεί να θεωρηθεί από τον κάθε ανεξάρτητο πολίτη ως βάση για να πληροφορηθεί, να προβληματιστεί και να προσπαθήσει να επεκτείνει και να εμβαθύνει περισσότερο με τη σκέψη του στα θέματα που θίγονται και να κρίνει με δημιουργικό και ελεύθερο πνεύμα τις λύσεις που προτείνονται. Κι ακόμα να προσθέσει δικές του λύσεις που να βοηθούν πιο αποτελεσματικά όχι μόνο την έξοδό μας από την κρίση αλλά και την αναζήτηση για το ποια κοινωνία και ποια Ελλάδα ονειρευόμαστε να κτίσουμε.

Το πιο ενδεδειγμένο για τις στιγμές που ζούμε και τις συνθήκες κάτω από τις οποίες είμαστε υποχρεωμένοι να παλεύουμε, είναι να επιδιωχθεί η ευρύτερη ανταλλαγή απόψεων μέσα στο περιβάλλον που ζούμε και εργαζόμαστε. Ο πιο καλός και πιο γόνιμος προβληματισμός είναι ο συλλογικός. Εάν κατορθωθεί τελικά όλες αυτές οι χιλιάδες ατομικές και συλλογικές προσπάθειες να συναντηθούν αντικειμενικά και υποκειμενικά στην ίδια κατεύθυνση, τότε αυτή η περίοδος της ιδεολογικής ζύμωσης με επίκεντρο τους ανεξάρτητους πολίτες, μπορεί να καταλήξει σε συγκεκριμένες πρωτοβουλίες, ενέργειες, παρεμβάσεις με ομαδικό, ακόμα και δυναμικό χαρακτήρα, όλο και πιο συγκεκριμένης και ολοκληρωμένης μορφής, ώστε η θέληση του ανεξάρτητου πολίτη να καταστεί στοιχείο αλλαγής στην πορεία της χώρας με ευεργετικό χαρακτήρα για τον Λαό και το Έθνος.

Έχοντας συσσωρεύσει μια πείρα εβδομήντα ετών με την συνεχή μου παρουσία στο επίκεντρο της εθνικής και πολιτικής ζωής, με οργανώσεις, κόμματα, κινήματα, επαναστάσεις, δικτατορίες, αντιστάσεις κάθε είδους και κάθε μορφής, ακολουθώντας τους ασταμάτητους και συχνά θυελλώδεις κυματισμούς μιας ιστορικής διαδρομής από το 1940 έως σήμερα, που την χαρακτηρίζουν πρωτοφανείς αλλαγές, σας βεβαιώ ότι όσο κι αν έψαξα, δεν μπόρεσα να βρω άλλη μέθοδο για να ξεφύγει ο σημερινός ανεξάρτητος Έλληνας πολίτης από τον ασφυκτικό έλεγχο του ολιγαρχικού-κομματικού-κρατικού κατεστημένου από την μέθοδο που εγκαινιάζω σήμερα και σας προτείνω.

Οι συνθήκες εξάρτησης της χώρας μας και οι μέθοδοι εξάρτησης ενός μεγάλου μέρους του λαού μας έχουν παγιώσει μια κατάσταση αληθινών φρουρίων, που για να εξοντωθούν δεν υπάρχουν παρά τρεις μέθοδοι:

Πρώτον, εάν θελήσουμε να τα εκπορθήσουμε από τα μέσα, τότε είναι βέβαιο ότι θα αφομοιωθούμε.

Δεύτερον, εάν τα χτυπήσουμε μετωπικά, θα εξοντωθούμε.

Τρίτον, μένει η τρίτη λύση, να οχυρωθούμε στους εαυτούς μας με την προϋπόθεση φυσικά ότι ο ίδιος ο λαός θα δημιουργήσει την αναγκαία δύναμη για να τα σαρώσει. Έχοντας φυσικά αναδείξει μέσα από τα σπλάχνα του τις ηγετικές δυνάμεις που θα τον οδηγήσουν στη νίκη.

Ανυπακοή

Τα αποτελέσματα από τις τελευταίες εκλογές θέτουν σοβαρά προβλήματα σε σχέση με κείνο το ποσοστό των ψηφοφόρων που νομιμοποιεί μια κυβέρνηση και το κυβερνόν κόμμα να ισχυρίζονται ότι διαθέτουν την πλειοψηφία ενός λαού και επομένως το δικαιούται να ασκούν την εξουσία.

Ήδη το γεγονός ότι οι ποικίλες αλχημείες -απαραίτητες για να λειτουργήσει δήθεν το σύστημα- επιτρέπουν να αναδειχθούν κυβερνήσεις ουσιαστικής μειοψηφίας κάτω του 50% και να λαμβάνουν αποφάσεις και μέτρα που είναι δυνατόν ακόμα και να αντίκεινται στα συμφέροντα της πραγματικής πλειοψηφίας, έχει ως αποτέλεσμα να υποσκάπτεται η ενότητα του λαού που μονάχα μια ουσιαστική πλειοψηφία μπορεί να εξασφαλίσει και επομένως η εθνική σύμπνοια που θα πρέπει να αποτελεί το ΑΛΦΑ και το ΩΜΕΓΑ τόσο για την ομαλότητα όσο και για την πρόοδο του συνόλου μιας κοινωνίας.

Τι γίνεται όμως όταν η μεγάλη αποχή και η ύπαρξη πολλών κομμάτων κατεβάζει τον πήχυ της κυβερνητικής πλειοψηφίας στο ένα τρίτο του συνόλου των ψηφοφόρων; Δεν πρόκειται πλέον για ένα ποσοστό περιορισμένης μειοψηφίας όπως πριν αλλά για ένα αποτέλεσμα μιας ελάχιστης μειοψηφίας, που επομένως είναι απαράδεκο να μπορεί να εκπροσωπήσει το σύνολο του λαού και μάλιστα σε μια περίοδο εθνικής κρίσεως.

Από τις αλχημείες των συνταγματολόγων του ισχύοντος κοινοβουλευτικού μας συστήματος εκπέσαμε στην καρικατούρα της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας που επιτρέπει σε μια ασήμαντη για κοινοβουλευτικά σταθμά μειοψηφία να ασκεί την εξουσία εν ονόματι αλλά εάν το επιθυμεί και εις βάρος της πραγματικής πλειοψηφίας του λαού.

Η δημοκρατική αρχή δεν εξαντλεί το νόημά της στην τυπική νομιμοποίηση της εξουσίας, στην τήρηση δηλαδή των συνταγματικών διαδικασιών. Κανείς δεν αμφισβητεί τη νομιμότητα των δύο εκλογικών γύρων ή των εκλογικών αποτελεσμάτων. Εκείνο που αμφισβητείται είναι αν, με ένα τόσο μεγάλο ποσοστό αποχής, που αγγίζει το ήμισυ και περισσότερο του εκλογικού σώματος, υπάρχει ουσιαστική νομιμοποίηση της εξουσίας. Η δημοκρατική αρχή αξιώνει, για να τηρείται η αρχή της λαϊκής κυριαρχίας, πέρα από την τυπική νομιμοποίηση της εξουσίας και την ουσιαστική νομιμοποίησή της. Αξιώνει δηλαδή το εκλογικό αποτέλεσμα να δηλώνει ή έστω να αντανακλά και τη συναίνεση, την αποδοχή της πλειοψηφίας Εδώ όμως είχαμε ευρύτατη αποχή. Και μιλάμε για αποχή όχι για λευκά, γιατί σε αντίθεση με την αποχή, τα λευκά εκφράζουν τη συναίνεση τουλάχιστον ως προς την εκλογική διαδικασία.

Το γεγονός αυτό κατά τη γνώμη ενός απλού πολίτη όπως εγώ αποτελεί εκτροπή από την δημοκρατική νομιμότητα κατά την οποία η πλειοψηφία κυβερνά και η μειοψηφία ελέγχει. Γιατί σήμερα η μεν μειοψηφία κυβερνά η δε πλειοψηφία είναι καταδικασμένη να υφίσταται παθητικά τις αποφάσεις της.

Γεγονός που κατά την γνώμη μου νομιμοποιεί την ανυπακοή και την καθιστά όργανο άμυνας των πολλών απέναντι σε μια έωλη και ουσιαστικά αντιδημοκρατική νομιμοποίηση των ολίγων.

Στον πρώτο γύρο των εκλογών για τον Καλλικράτη το ΠΑΣΟΚ απώλεσε ένα εκατομμύριο των ψηφοφόρων του. Αυτό σημαίνει ότι με τον α ή τον β τρόπο οι οπαδοί του κυβερνώντος κόμματος διαφώνησαν με την πολιτική του. Πώς καταγράφεται λοιπόν αυτή η αποδοκιμασία του κυβερνητικού προγράμματος από τους ίδιους τους οπαδούς του σε συνταγματικό επίπεδο ουσίας και όχι τύπων; Και κυρίως ποιες είναι στο επίπεδο πραγματικής δημοκρατικής λειτουργίας του πολιτεύματος; Και με ποιες επιπτώσεις στην πορεία της χώρας; Και με ποιο ουσιαστικό και όχι τυπικό και διάτρητο κύρος όπως τώρα θα εξακολουθεί να έχει το μονοπώλιο των αποφάσεων στη Βουλή για την ψήφιση νόμων και μέτρων χάρη στην κυβερνητική πλειοψηφία;

Πρόκειται για ένα συνταγματικό αδιέξοδο, που βαρύνει, αλλοιώνει και βλάπτει την χρηστή διακυβέρνηση της χώρας οδηγώντας σε μια ουσιαστική κατάχρηση εξουσίας και μετατρέπει τη Βουλή σε ένα άλλοθι για μια κατ' ουσίαν δικτατορική επιβολή μιας μειοψηφίας επί της πλειοψηφίας. Με άλλα λόγια οδηγεί στην καταπάτηση της Δημοκρατίας ως συστήματος που διασφαλίζει ίσα δικαιώματα σε όλους τους πολίτες.

Υποθέτω ότι μετά την μετατροπή του Πολιτεύματος από Προεδρικό σε Πρωθυπουργοκεντρικό, ο ρόλος του Προέδρου της Δημοκρατίας που είναι κατά το Σύνταγμα «ρυθμιστής του Πολιτεύματος» παραμένει παθητικός.

Τι δέον γενέσθαι; Το ιδεώδες θα ήταν, η ίδια η Κυβέρνηση να αποκτούσε συναίσθηση της θέσης της και να αναζητούσε μέσα κι έξω από την Βουλή την ευρύτερη δυνατή συναίνεση επιδιώκοντας οι όποιες αποφάσεις να έχουν την έγκριση της ουσιαστικής πλειοψηφίας του λαού παύοντας να οχυρώνεται αλαζονικά σε μια συνταγματική νομιμότητα που μοιάζει με το «άδειο πουκάμισο» του Γιώργου Σεφέρη.

Σήμερα μπορούμε να πούμε ότι ο Βασιλιάς είναι γυμνός, δηλαδή ιστορικά και εθνικά ακατάλληλος να υποστηρίξει τα δικαιώματα του λαού του.

Στο μεταξύ και έως ότου η πολιτική εξουσία επιλύσει τα προβλήματά της εμείς η συντριπτική πλειοψηφία των ανεξάρτητων πολιτών έχουμε ηθικό, εθνικό και δημοκρατικό χρέος να θεωρούμε τις αποφάσεις αυτής της ουσιαστικής μειοψηφίας σε μια εποχή μάλιστα που έχει παραδώσει τις τύχες της χώρας μας στους ξένους, ως ηθικά, εθνικά και δημοκρατικά παράνομες, αντιτάσσοντας το όπλο της ΑΝΥΠΑΚΟΗΣ στις ηθικά, εθνικά, δημοκρατικά και ιστορικά παράνομες αποφάσεις της.

Ανυπακοή ατομική και συλλογική σε όλα τα αντιλαϊκά μέτρα που παίρνονται μάλιστα κατ' επιταγήν των ξένων επιτηρητών μας και που θίγουν εκτός από τα συμφέροντα του Λαού και της χώρας, την προσωπική, λαϊκή και εθνική μας αξιοπρέπεια.

Στην ιστορία των δημοκρατιών η πολιτική ανυπακοή υπήρξε το μέσο μη βίαιης και διαφανούς αντίστασης του συνειδητού πολίτη απέναντι στις αποφάσεις μιας Κυβέρνησης που παραβιάζει τους θεμελιώδεις κανόνες της κοινωνικής συμβίωσης. Η πολιτική ανυπακοή δεν είναι μια αυθαίρετη έννοια. Είναι μια ολόκληρη θεωρία της πολιτικής επιστήμης και του συνταγματικού δικαίου και κεκτημένο του πολιτικού και συνταγματικού μας πολιτισμού. Οι ρίζες της ανάγονται στις απαρχές του συνταγματισμού, στη Μαγκνα Κάρτα και στο περίφημο δικαίωμα αντίστασης. Δηλώνει το δικαίωμα του πολίτη να μην τηρεί τις υποχρεώσεις του απέναντι στην εξουσία, όταν εκείνη πρώτα δεν τηρεί τους όρους του «κοινωνικού συμβολαίου» Ας μην ξεχνάμε την ακροτελεύτια διάταξη του Συντάγματός μας: «Η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων».
*

Αγαπητοί φίλοι,

Σας εξέθεσα όσο γίνεται πιο σύντομα τις απόψεις μου. Που θα τις βρείτε ολοκληρωμένες στο βιβλίο που κυκλοφορεί με τίτλο «Η Σπίθα».

Αυτούς που συμφωνούν μαζί μου, τους καλώ να σχηματίσουν ανεξάρτητες Επιτροπές Πρωτοβουλίας στους χώρους που ζουν, που εργάζονται και που σπουδάζουν, με σκοπό την ενημέρωση, τον προβληματισμό αλλά και την δραστηριοποίηση και την πραγματοποίηση παρεμβάσεων με όποια και όσα μέσα διαθέτουν.

Σε ένα μελλοντικό στάδιο αυτές οι διάσπαρτες Επιτροπές θα πρέπει να προσπαθήσουν να έχουν επαφή η μια με την άλλη, ώστε να συντονιστούν οι δράσεις τους, για να φτάσουμε στο επίπεδο δημιουργίας Επιτροπών Πρωτοβουλίας που να καλύπτουν ένα τομέα εργασίας, μια σχολή, μια συνοικία, μια πόλη, ακόμα και μια περιοχή.

Εγώ προσωπικά έχω ήδη σχηματίσει γύρω μου μια δεκαμελή Επιτροπή Πρωτοβουλίας αποτελούμενη από φίλους και συνεργάτες και είμαστε διατεθειμένοι να συμβάλουμε στον συντονισμό σε ευρύτερη κλίμακα.
*

Πριν σας αφήσω, θα ήθελα να συνοψίσω τους βασικούς μας στόχους και την άμεση δραστηριότητα που θα πρέπει να αναπτύξουμε:

Δεν διστάζω να σας πω ότι τα κατάφεραν πάλι να με κάνουν να νοιώθω ξένος στην χώρα μου. Ο Μεγάλος Αδελφός, το μάτι της Εξουσίας έχει μπει πια για καλά στα σπίτια μας, μας παρακολουθεί και προσπαθεί με το ψέμα, τη διαστρέβλωση και την ανηλεή προπαγάνδα να γίνουμε κάποιοι άλλοι. Όπως αυτοί που έμαθαν να ζουν μόνο με αφεντικά και να εφαρμόζουν πειθαρχικά τις επιθυμίες και τις εντολές τους. Μόνο που σήμερα πίσω από τα ελληνικά τους ονόματα και την ελληνική γλώσσα κρύβονται κάποιοι ξένοι που με χίλια δυο μέσα αλλά δυστυχώς και με χιλιάδες συμπατριώτες μας συνεργάτες κατάφεραν και πάλι να μας διαιρέσουν, να μας αποπροσανατολίσουν, να μας ζαλίσουν, να μας οδηγήσουν στην άκρη του γκρεμού και να μας φοβίσουν τόσο πολύ για την ίδια μας την προσωπική υπόσταση, ώστε να μην μπορούμε να δούμε γύρω μας τους μεγάλους Εθνικούς κινδύνους που μας περικυκλώνουν απειλητικά.

Και αυτό είναι το πρώτο που θα ήθελα να σας τονίσω. Ο Μεγάλος Κίνδυνος σήμερα δεν είναι τόσο η οικονομική μας κατάντια αλλά η ίδια η ακεραιότητα της Πατρίδας. Και δεν αποκλείεται καθόλου, αυτά τα δύο να συνδέονται μεταξύ τους, δηλαδή να μας ζαλίζουν καθημερινά με νέα μέτρα, για να φύγει η σκέψη μας από τα Μέγιστα, όπως είναι η Εθνική μας οντότητα. Έτσι όταν ξαφνικά προκύψουν οι εχθρικές ενέργειες, δεν θα υπάρχουν πια αληθινοί Έλληνες να τους εμποδίσουν.

Κάτω απ' αυτές τις συνθήκες δεν μας μένει τίποτε άλλο παρά να αναδιπλωθούμε στον εαυτό μας, για να αναζητήσουμε δύναμη από τις παραδόσεις που ο καθένας κλείνει μέσα του και στη συνέχεια να συναντήσουμε τους αληθινούς πατριώτες που νοιώθουν και σκέφτονται όπως εμείς, αντλώντας δύναμη ο ένας από τον άλλο, έως ότου γίνουμε χιλιάδες. Γιατί μόνο έτσι θα μπορέσουμε να εξοντώσουμε το τέρας της ξένης εξάρτησης που αφού δεν μπόρεσε ως τώρα να μας αντιμετωπίσει μετωπικά, μεταμφιέστηκε σε Δούρειο Ίππο που έφτασε στο σημείο να νομοθετεί στην Βουλή των Ελλήνων κρυμμένος πίσω από μια ισχνή κοινοβουλευτική μειοψηφία που στην πραγματικότητα την ακολουθεί μόνο ένα 20% «Μνημονιακών» οπαδών κι οι περισσότεροι απ' αυτούς ακολουθούν πιθανότατα γιατί δεν βλέπουν ακόμα την «μεγάλη εικόνα» των πραγμάτων.. Και είναι πραγματικά απορίας άξιο, πώς δέχονται οι υπόλοιποι βουλευτές, ο Πρόεδρος της Βουλής κι ακόμα-ακόμα ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας να μεταβάλλεται ο Ναός της Ελληνικής Δημοκρατίας σε μια μηχανή νομιμοποίησης μιας ουσιαστικής, αντιδημοκρατικής και αντιλαϊκής πολιτικής. Γιατί τάχα δεν γίνεται ένα Δημοψήφισμα, για να δούμε πόσοι Έλληνες είναι υπέρ ή κατά του Μνημονίου, της Τρόικας και ειδικά του Δ.Ν.Τ. ;

Αγαπητοί φίλοι - συμπατριώτες,

Για να προχωρήσουμε παραπέρα έως ότου διώξουμε από την Πατρίδα μας την ξένη ακρίδα, θα πρέπει να ξαναβαφτίσουμε τις λέξεις «Ελευθερία», «Ανεξαρτησία», «Δημοκρατία», «Ισότητα», «Δικαιοσύνη». Τις λέξεις «Έθνος», «Ελλάδα», «Ελληνικότητα». Να ξαναβρούμε το νόημα της Ελληνικής Παιδείας, του Ελληνικού Πολιτισμού και του Ελληνικού Ήθους. Των λέξεων «Εθνική Υπερηφάνεια» και «Πατρίδα». Οι ξένοι και τα όργανά τους μας έχουν μολύνει τις έννοιες «Αλήθεια», «Ειλικρίνεια», «Τιμιότητα», «Ευγένεια», «Σεβασμός», «Αλληλεγγύη», «Φιλοξενία».

Είμαστε πανταχόθεν περικυκλωμένοι από ένα Κύκλωπα που το λένε Ψέμα και που περιμένει τον Οδυσσέα να του βγάλει το κτηνώδες του Μάτι. Και ο Οδυσσέας δεν είναι άλλος παρά όλοι εσείς. Εμείς όλοι, οι Ανεξάρτητοι, οι ανένταχτοι και αντίθετοι σ' αυτόν τον σάπιο κόσμο που μας πνίγει.

Συνοψίζω:

Πρώτον: Η επίθεση που δεχόμαστε σήμερα έχει ξεκινήσει εδώ και δεκαετίες και αφορά όλους τους τομείς της εθνικής μας ζωής: την Ιστορία μας, τον Πολιτισμό μας, το Ήθος μας, την Παιδεία, την Οικονομία και τέλος την Κοινωνική Συνοχή και την Εθνική μας Ακεραιότητα.

Δεύτερον: Με τον Εμφύλιο Πόλεμο οι Αμερικανοί ήρθαν στην Ελλάδα για να μείνουν. Και έμειναν. Έως σήμερα. Παράλληλα με το ΝΑΤΟ και με την Ευρώπη μάς αποκόψανε από τον υπόλοιπο κόσμο. Και αφού πρώτα μας γλύκαναν με τα Σχέδια Μάρσαλ, Ντελόρ κλπ. έφτασε η ώρα της πληρωμής. Τώρα την σκυτάλη πήραν οι παλιοί μας γνώριμοι, οι Γερμανοί.

Σήμερα μας θεωρούν χώρα τρίτης κατηγορίας. Μας ανεβοκατεβάζουν διεφθαρμένους, ανίκανους, απατεώνες και μας απειλούν να μας διώξουν από τον Παράδεισο του 4ου οικονομικού Ράϊχ που χτίζουν στις πλάτες ολόκληρης της Ευρώπης, η οποία, θα το δείτε, σύντομα θα δείξει σημάδια εντονότατης αντίδρασης.. Εκτός κι αν σφίξουμε το ζωνάρι μας έως ασφυξίας και κλείσουμε τα μάτια μπροστά στα εθνοκτόνα σχέδιά τους. Έτσι το γνωστό «Ανήκομεν εις την Δύσιν» έχει καταντήσει βραχνάς για την χώρα και τον λαό μας.

Τρίτον: Επειδή η Δύση δεν είναι πια επιλογή αλλά καταναγκασμός, δεν έχουμε παρά δύο δρόμους μπροστά μας. Αφού φυσικά πρώτα μπορέσουμε να βρούμε τρόπους να σταθούμε στα πόδια μας

* έχοντας πίσω μας το κύρος της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού μας να επαναδιαπραγματευτούμε σαν ίσος προς ίσον όλο το πλέγμα των σχέσεών μας με μόνο κριτήριο την ανεξαρτησία της χώρας και τα συμφέροντα του λαού μας

ή

* να ενώσουμε τις δυνάμεις μας, ώστε να πετύχουμε την αναγκαία ριζική στροφή στους εθνικούς μας προσανατολισμούς που θα μας εξασφαλίσουν με ισότιμους όρους την Εθνική μας Ανεξαρτησία και Ασφάλεια, καθώς και την οικονομική μας επιβίωση, ανάπτυξη, αυτοτέλεια.


Τέταρτον: Η σημερινή Κυβέρνηση και η Αξιωματική Αντιπολίτευση έγιναν κόμματα εξουσίας χάρη στην εμπιστοσύνη και την εύνοια των δυνάμεων της ξένης εξάρτησης. Επομένως σήμερα, ό,τι κι αν λένε σε μας τους ιθαγενείς, είναι πιστά όργανα της αντιλαϊκής πολιτικής, όπως αυτή εκπορεύεται από τα δύο Κέντρα της Διεθνούς Εξουσίας με την οποία και τα δύο κόμματα είναι στενά συνδεδεμένα: τις ΗΠΑ και την Ευρώπη των Τραπεζών.

Πέμπτον: Πέραν αυτών των δύο κομμάτων Εξουσίας ολόκληρο το πολιτικό μας σύστημα συνέτεινε παθητικά είτε ενεργητικά στον ιδεολογικό, πολιτικό και ηθικό αφοπλισμό του Ελληνικού Λαού σε όλη την περίοδο του δικομματισμού από το 1974 έως σήμερα, όπου οι αντιδράσεις των αριστερών κομμάτων δεν είναι ανάλογες με την πρωτοφανή επίθεση που δέχεται ο ελληνικός λαός, καθώς και με τα νατοϊκά σχέδια που απειλούν την ίδια την αυτοτέλεια της χώρας.

Και

Έκτον: Αναφέρθηκα ήδη στην Ελληνική Βουλή και επαναλαμβάνω ότι ο τραγικός ρόλος της Βουλής σήμερα συνίσταται στο να καλύπτει με το κύρος της μια ουσιαστικά, ηθικά και ιστορικά παράνομη διαδικασία με καταστροφικές συνέπειες για το μέλλον της χώρας. Τελικά αυτή η διαδικασία μάς οδηγεί στον τέλειο εθνικό εξευτελισμό και συγχρόνως στην διακωμώδηση του Κοινοβουλευτικού μας Πολιτεύματος. Επομένως η Ανυπακοή, που θα πρέπει να είναι το κεντρικό μας σύνθημα γι' αυτή την περίοδο και η αφετηρία των ενεργειών μας, ώστε να ακυρώνονται στην πράξη όλες οι παράνομες, αντιδημοκρατικές και αντιλαϊκές αποφάσεις, αποτελεί δικαίωμα και υποχρέωση του κάθε ανεξάρτητου, του κάθε ελεύθερου Έλληνα!

Θα τελειώσω με ένα σύνθημα, που πιστεύω ότι εκφράζει την πεμπτουσία του Κινήματος, που απ' αυτή τη στιγμή θα αρχίσει να δημιουργείται και να εξαπλώνεται στην χώρα μας:

Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ !

ΑθΗΝΑ 01.12.2010