ΚΥΠΡΙΑΚΟ: Εγκλωβισμένη σε «θανάσιμα» διλήμματα η Λευκωσία - ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΜΕΛΕΤΗ

ΚΥΠΡΙΑΚΟ: Εγκλωβισμένη σε «θανάσιμα» διλήμματα η Λευκωσία

ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΜΕΛΕΤΗ

Τον εγκλωβισμό της σε ένα επώδυνο και ιδιαίτερα αρνητικό για τα συμφέροντα του ελληνισμού αδιέξοδο αρχίζει τώρα να διαπιστώνει η κυπριακή κυβέρνηση, η οποία για μήνες επέμενε να παραβλέπει τα σαφή μηνύματα που έρχονταν από τη διεθνή κοινότητα και την Άγκυρα, αλλά και από την τουρκοκυπριακή κοινότητα.

Ήδη το κλίμα το όποιο διαμορφώνεται με πρωτοβουλία και του ίδιου του μεσολαβητή των Ηνωμένων Εθνών Αλεξάντερ Ντάουνερ είναι ότι θα πρέπει να βρεθεί λύση μέχρι το τέλος του χρόνου, διαφορετικά θα πρέπει να υπάρξει μια τελική και τελευταία προσπάθεια για λύση μέσω διεθνούς διάσκεψης, όπου, φυσικά, θα επιχειρηθεί η εξίσωση της Κυπριακής Δημοκρατίας με την τουρκοκυπριακή κοινότητα.

Όσο ξεκαθαρίζει η διαδικαστική αυτή μεθόδευση των διεθνών μεσολαβητών, γίνεται ολοένα και πιο σαφής η πρόθεση να «τελειώνει» η διεθνής κοινότητα με το Κυπριακό είτε με συμφωνημένη λύση είτε με εγκατάλειψη πια των προσπαθειών επίλυσής του.

Ήδη η Τουρκία και η τουρκοκυπριακή πλευρά κινούνται σε δύο κατευθύνσεις: επιχειρούν να πείσουν ότι ο κ. Έρογλου συμμετέχει κανονικά και με «καλή διάθεση» στις συνομιλίες με τον κ. Χριστόφια, συγχρόνως όμως προετοιμάζει το έδαφος για το «Σχέδιο Β», δηλαδή τη δρομολόγηση της αναβάθμισης και διεθνούς αναγνώρισης τελικά των Κατεχομένων, αφού διαπιστωθεί και σε επίπεδο ΟΗΕ η αδυναμία εξεύρεσης συμφωνημένης λύσης στο Κυπριακό.

Η κυπριακή κυβέρνηση και ο ίδιος ο πρόεδρος Δημήτρης Χριστόφιας δεν μπόρεσαν να «διαβάσουν» τα συνεχή μηνύματα που έφταναν από παντού και έτσι αυτοεγκλωβίστηκαν σε αυτό που αρχίζει να ξεπροβάλλει ως «θανάσιμο αδιέξοδο» για το Κυπριακό.

Έχοντας επενδύσει σε μια αφελή αντίληψη περί «προσωπικής αύρας» και «ιδεολογικής συγγένειας», ο κ. Χριστόφιας προσέφερε τους τελευταίους μήνες την έξωθεν καλή μαρτυρία στην τουρκοκυπριακή πλευρά και αποδέχτηκε μια μορφή διαδικασίας όπου ο ίδιος προχώρησε σε σημαντικές υποχωρήσεις κυρίως σε ό,τι αφορά στο Κεφάλαιο της Διακυβέρνησης (εκ περιτροπής προεδρία, με στάθμιση ψήφων των Ελληνοκυπρίων στην εκλογή του Τουρκοκύπριου αντιπροέδρου – προέδρου) για να στηρίξει υποτίθεται προεκλογικά τον κ. Ταλάτ, χωρίς να «εισπράξει» απολύτως τίποτα στα άλλα Κεφάλαια που αφορούν άμεσα την ελληνοκυπριακή πλευρά.
Στο τραπέζι και το Περιουσιακό

Στο τραπέζι των συνομιλιών βρίσκεται τώρα το Περιουσιακό, το όποιο αποτελεί κρίσιμο Κεφάλαιο για τους Ελληνοκύπριους, όπου η τουρκοκυπριακή πλευρά επιμένει στις διχοτομικές θέσεις της και προδιαγράφει τη στάση που θα κρατήσει και στο εδαφικό και στο θέμα των εποίκων.

Η ελληνοκυπριακή πλευρά τείνει να απολέσει ένα από τα ελάχιστα κίνητρα τα οποία θα μπορούσαν να εξωραΐσουν την όποια λύση και να την καταστήσουν –έστω και απρόθυμα– αποδεκτή από τους Ελληνοκύπριους σε ένα δημοψήφισμα.

Η τουρκοκυπριακή πλευρά επιμένει ότι τον πρώτο λόγο για τις περιουσίες πρέπει να έχουν οι «σημερινοί χρήστες» και ότι το πρόβλημα θα λυθεί με «αποζημιώσεις και ανταλλαγή» και μόνο ως ύστατη επιλογή θα προβλέπεται η επιλογή της επιστροφής της περιουσίας.

Ο κ. Έρογλου, μάλιστα, επιδιώκει να εκμεταλλευτεί και τις αντιφατικές αποφάσεις του ΕΔΑΔ των τελευταίων μηνών, όπου πρακτικά νομιμοποιούν την παράνομη επιτροπή αποζημιώσεων στα Κατεχόμενα, αλλά και «νεκρώνουν» το απόλυτο δικαίωμα στην περιουσία και των κληρονομικών δικαιωμάτων στις καταπατημένες περιουσίες.

Ο κ. Χριστόφιας που προβάλλει την ελληνοκυπριακή θέση, να έχει πρώτο λόγο στην περιουσία ο νόμιμος κάτοχός της, γνωρίζει ότι πολλά θα εξαρτηθούν και από τις εδαφικές ρυθμίσεις και κυρίως από το πόσο ισχυρή θα είναι η (διχοτομική) διζωνικότητα που επιδιώκει η τουρκική πλευρά.

Η επιστροφή Ελληνοκυπρίων στις περιουσίες τους θα είναι πιο «απλή» στις περιοχές που θα επιστραφούν υπό ελληνοκυπριακή διοίκηση, ενώ σε περιοχές που θα παραμείνουν υπό την τουρκοκυπριακή διοίκηση και με πρότυπο τις προβλέψεις του Σχεδίου Ανάν –και των περιορισμών στις ελληνοκυπριακές ιδιοκτησίες στο τουρκοκυπριακό συνιστών κρατίδιο– θα είναι ιδιαίτερα δύσκολη η επιστροφή των περιουσιών.

Μεγάλο πρόβλημα συνιστά και η καταπάτηση ελληνοκυπριακών περιουσιών από εποίκους, καθώς η τουρκοκυπριακή πλευρά επιδιώκει να τους εντάξει στη μεγάλη πλειοψηφία τους στις ενδεχόμενες μελλοντικές ρυθμίσεις για τις περιουσίες (αποζημίωση, ανταλλαγή κ.λπ.), οδηγώντας ουσιαστικά στη νομιμοποίηση σχεδόν όλων των εποίκων που ακόμη και σήμερα συνεχίζουν να φτάνουν με αμείωτο ρυθμό από την Τουρκία.
Μονόδρομος

Αφελώς ασχολούνται τώρα στη Λευκωσία με το blame game, το οποίο με την τροπή που τείνει να πάρει η διαδικασία δεν έχει σχεδόν κανένα νόημα. Η τουρκοκυπριακή πλευρά θα παραμένει στο τραπέζι των συνομιλιών, ο κ. Έρογλου θα προβάλλει τις προτάσεις του, τις οποίες δεν θα είναι σε θέση να αποδεχτεί η κυπριακή κυβέρνηση, που, παγιδευμένη στην εικόνα της «τελευταίας ευκαιρίας» στην οποία και η ίδια συνέβαλε, θα βρίσκεται στη δυσάρεστη θέση να πρέπει να συντηρεί τη διαδικασία με νέες παραχωρήσεις.

Έχοντας αφήσει τη διαδικασία να κινηθεί σε πλαίσιο που ευνοεί τις τουρκικές επιδιώξεις –με την ιδεοληπτική στήριξη στον κ. Ταλάτ και το συνεπακόλουθο εξωραϊσμό της Άγκυρας–, η επίρριψη ευθυνών σε ενδεχόμενο αδιέξοδο αφορά δυστυχώς μόνο τη Λευκωσία, η οποία έχει «κόκκινες γραμμές» που δεν μπορούν πρακτικά και ουσιαστικά να υπερπηδηθούν.

Το νέο εκβιαστικό δίλημμα το όποιο στήνεται εις βάρος του κυπριακού ελληνισμού είναι είτε η αποδοχή της διαμεσολάβησης των Ηνωμένων Εθνών –θα είναι δυσμενέστερη από εκείνη του Σχεδίου Ανάν–, και μάλιστα στο πλαίσιο μιας Διεθνούς Διάσκεψης όπου οι συμμετέχοντες θα αποφασίζουν και για τις εσωτερικές πτυχές του Κυπριακού, είτε η απόρριψη αυτής της εκβιαστικής επιβολής λύσης, που θα δρομολογήσει αναπόφευκτα στην ενεργοποίηση του «Σχεδίου Β» της Άγκυρας και των μεσολαβητών για αναγνώριση του ψευδοκράτους ή έστω αναβάθμιση του status του. Μια μορφή, δηλαδή, «νομιμοποίησης» της de facto διχοτόμησης, την οποία πια δεν θα έχει τη δυνατότητα ούτε καν να διαπραγματευτεί η κυπριακή κυβέρνηση, ώστε να εξασφαλίσει κάποια στοιχειώδη εδαφικά ανταλλάγματα…

Το πιο ανησυχητικό όμως είναι ότι η μεν Λευκωσία δείχνει τώρα να αντιλαμβάνεται την «παγίδα» που στήνεται και να μην έχει εναλλακτικό σχέδιο, ενώ η Αθήνα απλώς παρακολουθεί την ελληνοκυπριακή πλευρά να βαδίζει ως πρόβατο επί σφαγή σε μια πολύ πιο επικίνδυνη επανάληψη του σκηνικού της Νέας Υόρκης το Φεβρουάριο του 2003, όταν με σύμφωνη γνώμη της κυβέρνησης Σημίτη δρομολογήθηκε υπό αφόρητες πιέσεις η διαδικασία του Μπούργκενστοκ και των δημοψηφισμάτων για το Σχέδιο Ανάν…

από τον ιστότοπο http://m-epikaira.gr/2010/07/κυπριακο-εγκλωβισμένη-σε-«θανάσιμα»