Κύπρος 2012: Η ευρωπαϊκή προεδρία εν αιχμαλωσία - Αφιέρωμα ''Μακεδονία της Κυριακής'' 29 Ιουλίου 2012

"Μακεδονία της Κυριακής" 29 Ιουλίου 2012

Αφιέρωμα

Κύπρος 2012: Η ευρωπαϊκή προεδρία εν αιχμαλωσία

Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες θυμόμαστε τις μαύρες επετείους του Ιουλίου του 1974, με το πραξικόπημα εναντίον της νόμιμης κυβέρνησης της Κύπρου και την τουρκική εισβολή. Παρ’ όλα αυτά, 38 χρόνια μετά η μοιρασμένη Κύπρος βρίσκεται στην πρωτοκαθεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και η Τουρκία συνεχίζει να “εισβάλλει” με όποιον τρόπο μπορεί στα εσωτερικά της ΕΕ και της ευρωπαϊκής προεδρίας...

Γράφουν

Ιωάννης Ηλιάδης

Παναγιώτης Ήφαιστος

Νίκος Ορφανίδης

Πρόδρομος Προδρόμου

Άρθρο - αναδημοσίευση: Σενέρ Λεβέντ

Επιμέλεια αφιερώματος, εισαγωγή: Στέλιος Κούκος

skoukos@makthes.gr

Η εισαγωγή του αφιερώματος

Μήπως η ευρωπαϊκή προεδρία της Κύπρου αποτελεί ένα σχήμα οξύμωρο; Πώς αίφνης "αυτό το σχήμα που ξεβάφει αίμα και δάκρυ" (Διονύσης Σαββόπουλος, "Για την Κύπρο") βρίσκεται επικεφαλής ολόκληρης της κραταιάς Ευρωπαϊκής Ένωσης; Αλλά κι αν δίναμε ένα ανθρώπινο σχήμα στην ένωση των κρατών αυτών, η Μεγαλόνησος ουσιαστικά θα βρισκόταν στο σημείο των ποδιών. Κι έτσι, εκεί που βρίσκεται σαν "χρυσοπράσινο φύλλο ριγμένο στο πέλαγο" (Λεωνίδας Μαλένης), μοιάζει σαν η Ευρώπη να στηρίζεται σε ένα πόδι - ενώ μάλιστα το μισό πάσχει από "κατοχική" γάγγραινα.

Μα να που το πόδι αυτό, και στην κατάσταση αυτή, βρίσκεται πλέον εις κεφαλήν γωνίας, ήτοι αγκωνάρι και ακρογωνιαίος λίθος, προεδρεύουσα στο κοινό μας ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Και προφανώς δεν σηκώθηκε το ποδάρι να χτυπήσει το κεφάλι. Εδώ, στην ΕΕ, όλα γίνονται κατά τάξη και κάτω από δημοκρατικές διαδικασίες. Έτσι δεν είναι; Μα γιατί τότε, θα μου πείτε, σκούζει και δεν αφήνει τη Μεγαλόνησο να επιτελέσει τον προεδρικό της ρόλο μια προς ένταξη χώρα; Πού βρίσκει αυτή την αυθάδεια και το σθένος; Μα το κράτος αυτό, δηλαδή η Τουρκία, εδώ και αιώνες κάνει την ίδια δουλειά. Κι όσο σκούζει, μια χαρά είναι τα πράγματα. Γιατί, όπως είναι γνωστό, παρενοχλεί συστηματικά και επιβουλεύεται εγκληματικά και δολοφονικά όποιον θεωρεί πως είναι του χεριού της.

Το πρόβλημα λοιπόν είναι, τι κάνει η Ευρωπαϊκή Ένωση; Τι κάνουν οι μεγάλες χώρες, η Γερμανία, η Γαλλία, η Αγγλία κτλ.; Γιατί επιτρέπουν σε μια χώρα που ζητά να γίνει μέλος της Ένωσης να αμφισβητεί την προεδρεύουσα χώρα; Γιατί συζητούν την ένταξη μιας χώρας που αρνείται να ανοίξει τα λιμάνια της για τα πλοία ενός κράτους-μέλος της; Και βεβαίως αυτά είναι τα πιο ασήμαντα. Η χώρα που σκούζει κατέχει το μισό περίπου έδαφος μιας χώρας της ΕΕ και, όπως φαίνεται, καρφί δεν τους καίγεται! Συζητούν με την Τουρκία χωρίς να της επιβάλλουν ως πρώτη κίνηση την απελευθέρωση της νήσου και των κατοίκων της, Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων. Δεν είναι λιγότερο σκλαβωμένοι οι τελευταίοι, το έχουν βροντοφωνάξει επανειλημμένως.

Η ΕΕ, η οποία τολμά να εμπιστεύεται την προεδρία της σε μια μικρή, ημισκλαβωμένη χώρα στην εσχατιά της Ευρώπης, δεν διαθέτει δημοκρατικούς θεσμούς ικανούς να υποστηρίξουν την ομαλή, δίκαιη και δημοκρατική συμβίωση στο νησί; Γιατί δεν επιβάλλει λοιπόν προς όλους τους ενδιαφερόμενους τον ευρωπαϊκό δημοκρατικό νομικό εξοπλισμό για την επίλυση του θέματος; Μπορεί δηλαδή να λυθεί το Κυπριακό εις βάρος του ευρωπαϊκού κεκτημένου;

Όπως καταλαβαίνετε λοιπόν, η ευρωπαϊκή προεδρία της Κύπρου δεν αποτελεί σχήμα οξύμωρο, αλλά την ίδια τη δόξα της Ευρωπαϊκής μας Ένωσης! Και συγχρόνως ένα καρφί στην καρδιά και στις αρχές της ελευθερίας και της δημοκρατίας, που θέλουμε να πιστεύουμε πως είναι η βάση της ευρύτερης ιδεολογίας της κοινής μας Ένωσης. Και για να κλείσουμε με στίχους, έστω παραλλαγμένους, από το τραγούδι "Για την Κύπρο" του Διονύση Σαββόπουλου, που γράφτηκε μετά τα τραγικά γεγονότα του Ιουλίου και Αυγούστου του 1974, φαίνεται πως πλέον "το άδειο μας [ευρωπαϊκό] πρόσωπο η Κύπρος το πληρώνει"!