ΠΟΛΕΜΙΚΕΣ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΕΙΣ
Η Γερμανία χρωστάει 300 δισ. στην Ελλάδα
“37 εκατομμύρια ευρώ. Αυτό είναι το ποσό που η Γερμανία έδωσε στην Ελλάδα μέσα από το σχέδιο σωτηρίας του ευρώ. Το ποσό είναι ελάχιστο σε σχέση με τα 300 δισεκατομμύρια ευρώ που οι Έλληνες θα ήθελαν να εισπράξουν από τους Γερμανούς.
Αυτόν τον αριθμό κάθε Έλληνας μαθητής τον γνωρίζει. Είναι αυτά που χρωστάει η Γερμανία στην Ελλάδα ως αποζημίωση για τις καταστροφές και τις θηριωδίες κατά τη διάρκεια του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου” γράφει χαρακτηριστικά το εβδομαδιαίο γερμανικό περιοδικό Stern.
Ακόμα προσθέτει πως: “Αυτός ο αριθμός επανεμφανίζεται τακτικά στις ελληνικές εφημερίδες και αποτελεί το σύνολο όλων των αποζημιώσεων που διεκδικεί η Ελλάδα, μεταξύ των οποίων και 70 δισεκατομμύρια ευρώ τόκοι”.
Το δημοσίευμα του Stern, το οποίο αναπαρήγαγε το γαλλικό ειδησεογραφικό site Slate.fr, είδε το φως της δημοσιότητας μετά την απόρριψη από το Βερολίνο στο ενδεχόμενο να καταβάλλει στη χώρα μας πολεμικές αποζημιώσεις για την περίοδο της ναζιστικής κατοχής. Μάλιστα, επισημαίνεται πως δεν υπάρχει κάποια συζήτηση επί του θέματος ανάμεσα στις δύο χώρες, ενώ δεν έχει γίνει καμία επίσημη επαφή.
«Η ομοσπονδιακή κυβέρνηση θεωρεί ότι έπειτα από πολλές δεκάδες χρόνια, το θέμα των αποζημιώσεων έχει χάσει το νόημά του», δήλωσε εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών της Γερμανίας στην καθιερωμένη κυβερνητική ενημέρωση.
Παράλληλα, πρόσθεσε για το θέμα: «Για εμάς, δεν τίθεται το θέμα αυτό και θα ήθελα να προσθέσω ότι δεν γνωρίζω για καμία σχετική συζήτηση, καμία επαφή μεταξύ Γερμανίας και Ελλάδας» .
Επιπρόσθετα ο εκπρόσωπος του Υπουργείου επεσήμανε: «Η Γερμανία έχει αναλάβει την ευθύνη για το παρελθόν της. Το κάναμε πάντα στη διάρκεια των περασμένων δεκαετιών και αποδείξαμε με διάφορους τρόπους ότι λαμβάνουμε το παρελθόν αυτό σοβαρά υπόψη μας. Το ίδιο ισχύει και για τη ναζιστική κατοχή της Ελλάδας στη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου».
Πρόσφατο δημοσίευμα στη γερμανική έκδοση των «Financial Times» ανέφερε εξάλλου ότι οι Έλληνες διεκδικώντας τις γερμανικές αποζημιώσεις προσπαθούν να βάλουν χέρι στα «χρήματα των άλλων».
Μάλιστα, η εφημερίδα αναρωτιέται «τι έκαναν οι Έλληνες» τα χρήματα των αποζημιώσεων, για τα οποία αποφαίνεται ότι τα διαχειρίστηκαν πλημμελώς.
«Πριν από δύο χρόνια, μεταξύ Βερολίνου και Αθήνας όλα ήταν ξεκάθαρα: ο τότε πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου είχε δηλώσει στην "Frankfurter Allgemeine Zeitung" ότι οι αποζημιώσεις "παραμένει ανοιχτό ερώτημα, όμως δεν τίθεται στην ημερήσια διάταξη, καθώς αυτή τη στιγμή αντιμετωπίζουμε εντελώς διαφορετικά προβλήματα"».
Η επαναφορά του ζητήματος από το υπουργείο Οικονομικών «λίγο πριν από την έκθεση της τρόικας», για τη γερμανική εφημερίδα σημαίνει ότι «η Ελλάδα προσπαθεί να βελτιώσει τα οικονομικά της». Όμως, η Γερμανία έχει ήδη καταβάλει αποζημιώσεις για τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. «Μόνο που τα χρήματα δεν έφθασαν ποτέ στον παραλήπτη τους», υποστηρίζει.
Το δημοσίευμα επικαλείται τον καθηγητή Σύγχρονης Ελληνικής Ιστορίας, Χάιντς Ρίχτερ, ο οποίος υποστηρίζει ότι αποζημιώσεις έχουν καταβληθεί πολλές φορές. «Αμέσως μετά τον πόλεμο, η Γερμανία ενέκρινε την αποστολή 30.000 τόνων βιομηχανικών αγαθών προς την Ελλάδα. Δέκα χιλιάδες τόνοι φορτώθηκαν σε βρετανικά πλοία με κατεύθυνση προς την Ελλάδα. Δεν έφθασαν ωστόσο ποτέ», λέει ο Χάιντς Ρίχτερ. «Τα υπόλοιπα σκούριαζαν επί 2 χρόνια στο λιμάνι του Αμβούργου μέχρι που πουλήθηκαν στους Βρετανούς. Τα χρήματα δεν έφτασαν ποτέ στην Αθήνα. Το 1953 η Βόννη χορήγησε 200 εκατ. μάρκα επενδυτική βοήθεια προς την Ελλάδα, ένα είδος κεκαλυμμένης αποζημίωσης χωρίς ωστόσο να την αναγνωρίσει ως τέτοια. Τέλος η Ελλάδα έλαβε 115 εκατ. μάρκα ως επανορθώσεις για τις θηριωδίες των ναζί. Και αυτά τα χρήματα όμως χάθηκαν», προσθέτει.
Προς τι, τότε, η ανακίνηση του θέματος, αναρωτιέται η εφημερίδα. «Λόγω της πίεσης των δανειστών για απολύσεις 150.000 δημοσίων υπαλλήλων», δίνουν την απάντηση οι Financial Times Deutschland.
“37 εκατομμύρια ευρώ. Αυτό είναι το ποσό που η Γερμανία έδωσε στην Ελλάδα μέσα από το σχέδιο σωτηρίας του ευρώ. Το ποσό είναι ελάχιστο σε σχέση με τα 300 δισεκατομμύρια ευρώ που οι Έλληνες θα ήθελαν να εισπράξουν από τους Γερμανούς.
Αυτόν τον αριθμό κάθε Έλληνας μαθητής τον γνωρίζει. Είναι αυτά που χρωστάει η Γερμανία στην Ελλάδα ως αποζημίωση για τις καταστροφές και τις θηριωδίες κατά τη διάρκεια του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου” γράφει χαρακτηριστικά το εβδομαδιαίο γερμανικό περιοδικό Stern.
Ακόμα προσθέτει πως: “Αυτός ο αριθμός επανεμφανίζεται τακτικά στις ελληνικές εφημερίδες και αποτελεί το σύνολο όλων των αποζημιώσεων που διεκδικεί η Ελλάδα, μεταξύ των οποίων και 70 δισεκατομμύρια ευρώ τόκοι”.
Το δημοσίευμα του Stern, το οποίο αναπαρήγαγε το γαλλικό ειδησεογραφικό site Slate.fr, είδε το φως της δημοσιότητας μετά την απόρριψη από το Βερολίνο στο ενδεχόμενο να καταβάλλει στη χώρα μας πολεμικές αποζημιώσεις για την περίοδο της ναζιστικής κατοχής. Μάλιστα, επισημαίνεται πως δεν υπάρχει κάποια συζήτηση επί του θέματος ανάμεσα στις δύο χώρες, ενώ δεν έχει γίνει καμία επίσημη επαφή.
«Η ομοσπονδιακή κυβέρνηση θεωρεί ότι έπειτα από πολλές δεκάδες χρόνια, το θέμα των αποζημιώσεων έχει χάσει το νόημά του», δήλωσε εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών της Γερμανίας στην καθιερωμένη κυβερνητική ενημέρωση.
Παράλληλα, πρόσθεσε για το θέμα: «Για εμάς, δεν τίθεται το θέμα αυτό και θα ήθελα να προσθέσω ότι δεν γνωρίζω για καμία σχετική συζήτηση, καμία επαφή μεταξύ Γερμανίας και Ελλάδας» .
Επιπρόσθετα ο εκπρόσωπος του Υπουργείου επεσήμανε: «Η Γερμανία έχει αναλάβει την ευθύνη για το παρελθόν της. Το κάναμε πάντα στη διάρκεια των περασμένων δεκαετιών και αποδείξαμε με διάφορους τρόπους ότι λαμβάνουμε το παρελθόν αυτό σοβαρά υπόψη μας. Το ίδιο ισχύει και για τη ναζιστική κατοχή της Ελλάδας στη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου».
Πρόσφατο δημοσίευμα στη γερμανική έκδοση των «Financial Times» ανέφερε εξάλλου ότι οι Έλληνες διεκδικώντας τις γερμανικές αποζημιώσεις προσπαθούν να βάλουν χέρι στα «χρήματα των άλλων».
Μάλιστα, η εφημερίδα αναρωτιέται «τι έκαναν οι Έλληνες» τα χρήματα των αποζημιώσεων, για τα οποία αποφαίνεται ότι τα διαχειρίστηκαν πλημμελώς.
«Πριν από δύο χρόνια, μεταξύ Βερολίνου και Αθήνας όλα ήταν ξεκάθαρα: ο τότε πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου είχε δηλώσει στην "Frankfurter Allgemeine Zeitung" ότι οι αποζημιώσεις "παραμένει ανοιχτό ερώτημα, όμως δεν τίθεται στην ημερήσια διάταξη, καθώς αυτή τη στιγμή αντιμετωπίζουμε εντελώς διαφορετικά προβλήματα"».
Η επαναφορά του ζητήματος από το υπουργείο Οικονομικών «λίγο πριν από την έκθεση της τρόικας», για τη γερμανική εφημερίδα σημαίνει ότι «η Ελλάδα προσπαθεί να βελτιώσει τα οικονομικά της». Όμως, η Γερμανία έχει ήδη καταβάλει αποζημιώσεις για τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. «Μόνο που τα χρήματα δεν έφθασαν ποτέ στον παραλήπτη τους», υποστηρίζει.
Το δημοσίευμα επικαλείται τον καθηγητή Σύγχρονης Ελληνικής Ιστορίας, Χάιντς Ρίχτερ, ο οποίος υποστηρίζει ότι αποζημιώσεις έχουν καταβληθεί πολλές φορές. «Αμέσως μετά τον πόλεμο, η Γερμανία ενέκρινε την αποστολή 30.000 τόνων βιομηχανικών αγαθών προς την Ελλάδα. Δέκα χιλιάδες τόνοι φορτώθηκαν σε βρετανικά πλοία με κατεύθυνση προς την Ελλάδα. Δεν έφθασαν ωστόσο ποτέ», λέει ο Χάιντς Ρίχτερ. «Τα υπόλοιπα σκούριαζαν επί 2 χρόνια στο λιμάνι του Αμβούργου μέχρι που πουλήθηκαν στους Βρετανούς. Τα χρήματα δεν έφτασαν ποτέ στην Αθήνα. Το 1953 η Βόννη χορήγησε 200 εκατ. μάρκα επενδυτική βοήθεια προς την Ελλάδα, ένα είδος κεκαλυμμένης αποζημίωσης χωρίς ωστόσο να την αναγνωρίσει ως τέτοια. Τέλος η Ελλάδα έλαβε 115 εκατ. μάρκα ως επανορθώσεις για τις θηριωδίες των ναζί. Και αυτά τα χρήματα όμως χάθηκαν», προσθέτει.
Προς τι, τότε, η ανακίνηση του θέματος, αναρωτιέται η εφημερίδα. «Λόγω της πίεσης των δανειστών για απολύσεις 150.000
δημοσίων υπαλλήλων», δίνουν την απάντηση οι Financial Times Deutschland.
αναδημοσιεύεται από το www.imerisia.gr
Παρασκευή 28 Σεπτεμβρίου 2012
ΜΕΧΜΕΤ ΑΛΙ ΜΠΙΡΑΝΤ - Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΝΑ ΠΑΤΗΣΕΙ ΦΡΕΝΟ ΣΤΟ ΣΥΡΙΑΚΟ
ΝΑ ΠΑΤΗΣΟΥΜΕ ΦΡΕΝΟ ΣΤΟ ΣΥΡΙΑΚΟ
Σεπτεμβρίου 28th, 2012
του Μεχμέτ Αλή Μπιράντ*
Η Τουρκία φαίνεται πως πατάει φρένο στο ζήτημα της Συρίας.
Στην πραγματικότητα, η φωνή της κυβέρνησης στην Άγκυρα δεν είναι πιά τόσο δυνατή όπως ήταν.
Ο ρυθμός έχει επιβραδύνει.
Σκέφτομαι ότι η Τουρκία μάλλον κάνει το σωστό πράγμα.
Στην αρχή, συνταχθήκαμε με τη Σαουδική Αραβία και το Κατάρ, ως μια ισχυρή ομάδα που διευθυνόταν από την Ουάσιγκτον και την Ευρώπη.
Χάριν της ανθρωπότητας, και παρά την αντίθεση Ρωσίας και Ιράν, η δικτατορία του Μπασάρ Αλ Ασσάντ πρέπει αναμφίβολα να τερματιστεί.
Αν υπάρξει ανάγκη, θα εφαρμοστούν και εναέριοι αποκλεισμοί με ουδέτερες ζώνες, αφήνοντας τον Άσαντ χωρίς αναπνοή, ούτε για δευτερόλεπτο.
Έτσι λέγαμε…
Οι βρυχηθμοί μας ακούστηκαν πιό πολύ από όλα. Φωνάξαμε.
Και φωνάξαμε πολύ, και πολύ τον έχουμε διασύρει μέχρι τώρα τον Άσαντ.
Του δώσαμε πεντάμηνες και εξάμηνες προθεσμίες.
Δεν συνέβη τίποτε.
Αυξήσαμε τη φωνή μας περισσότερο.
Σκεφτήκαμε ότι ο Άσαντ δεν θα ήταν σε θέση να αντισταθεί πάρα πολύ, προεξοφλήσαμε πως θα έφευγε σε μερικούς μήνες.
Ούτε αυτό συνέβη.
Αναβάλαμε την προθεσμία που του δώσαμε σε ένα έως δύο έτη, και πάλι όμως δεν πετύχαμε τίποτα…
Ανοίξαμε τις πόρτες μας και δεχτήκαμε τους Σύριους πρόσφυγες.
Είπαμε ότι θα είμασταν σε θέση να τους χειριστούμε μέχρι και τον αριθμό των 50.000 ανθρώπων.
Όμως τώρα, αυτοί έφθασαν τους 100.000.
Αλλά ρέουν και οι σχετικές δαπάνες:
Ήδη ανέρχονται στα 400 εκατομμύρια δολάρια, και κανένας δεν φαίνεται πρόθυμος να συμβάλει.
Παρείχαμε εγκαταστάσεις και φιλοξενία στα εδάφη μας για τη συριακή αντιπολίτευση, κάναμε για αυτούς ότι μπορέσαμε.
Κατόπιν είδαμε όμως ότι η δύναμή τους δεν ήταν ικανοποιητική.
Συν τοις άλλοις, ξαφνικά, βρεθήκαμε ως Τουρκία κατηγορούμενοι για «τον εξοπλισμό της συριακής αντιπολίτευσης και για την παροχή βάσεων σε αυτούς».
Πηδήξαμε σε επικίνδυνα νερά πρώτοι, σκεπτόμενοι πως οδηγούσαμε άλλα κράτη, που υποθέσαμε ότι θα πηδούσαν κι αυτά από κοινού στα βαθιά μαζί μας.
Όταν όμως ξανακοιτάξαμε, κανένας δεν ήταν πίσω από μας.
Έχουμε αφεθεί μόνοι.
Επιπλέον, η Ουάσιγκτον που πυροδότησε μαζί με μας την κατάσταση, μας κρατά τώρα πίσω.
Και μας λέει να ηρεμήσουμε…
Καλά, γιατί; Γιατί οι υπολογισμοί δεν βγήκαν όπως αναμείναμε;
Κατ’ αρχάς, οι προεδρικές εκλογές στις Ηνωμένες Πολιτείες είναι πιά κοντά.
Ο πρόεδρος Barack Obama δεν θέλει να ρισκάρει οποιουσδήποτε κινδύνους.
Ανεξάρτητα από ποιος θα κάθεται στο Λευκό Οίκο, κανένας δεν φαίνεται να είναι υπέρ μιας στρατιωτικής παρέμβασης.
Πλέον η αμερικανική κοινωνία δεν θέλει να στείλει τα παιδιά της στους πολέμους βαθιά στις μεσανατολικές ερήμους, δεν θέλει να ξοδέψει τρισεκατομμύρια δολαρίων.
Δεν αντέχουν οι Αμερικανοί τα συνεχή θύματα και τις απώλειες.
Η εμπειρία του Ιράκ και του Αφγανιστάν έχει βλάψει τις αντοχές τους.
Ένας άλλος λόγος για τον οποίο η Δύση αντιδρά στη συριακή κρίση τόσο αργά και αμήχανα, είναι οι ανησυχίες σχετικά με τους Χριστιανούς που ζουν στη χώρα, και το πιο σημαντικό, τα θέματα ασφαλείας του Ισραήλ και ποιός θα κυβερνήσει τη Συρία μετά από τον Άσαντ.
Όταν ερωτήσεις «τι θα γίνει αν μετά από τον Άσαντ φανατικοί ισλαμιστές καταλάβουν την εξουσία και καταργήσουν το κοσμικό κράτος;» οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ευρώπη πατούν τα φρένα.
Αυτό που ως Τουρκία πρέπει τώρα να κάνουμε, είναι να προχωρήσουμε με χαμηλότερη ένταση και πιό προσεκτικά, πρέπει τώρα να κάνουμε μια στροφή, δεδομένου ότι επιταχύναμε υπερβολικά στην αρχή….
ΠΗΓΗ: ”Hurriyet” και για την ελληνική μετάφραση ΕΛ.Κ.Ε.Δ.Α.
Categories: Greek National Pride, Ελλάδα Tags: "Greek National Pride" blog, ΣΥΡΙΑ, Τουρκία
αναδημοσιεύεται από το www.etnosnews.com
Σεπτεμβρίου 28th, 2012
του Μεχμέτ Αλή Μπιράντ*
Η Τουρκία φαίνεται πως πατάει φρένο στο ζήτημα της Συρίας.
Στην πραγματικότητα, η φωνή της κυβέρνησης στην Άγκυρα δεν είναι πιά τόσο δυνατή όπως ήταν.
Ο ρυθμός έχει επιβραδύνει.
Σκέφτομαι ότι η Τουρκία μάλλον κάνει το σωστό πράγμα.
Στην αρχή, συνταχθήκαμε με τη Σαουδική Αραβία και το Κατάρ, ως μια ισχυρή ομάδα που διευθυνόταν από την Ουάσιγκτον και την Ευρώπη.
Χάριν της ανθρωπότητας, και παρά την αντίθεση Ρωσίας και Ιράν, η δικτατορία του Μπασάρ Αλ Ασσάντ πρέπει αναμφίβολα να τερματιστεί.
Αν υπάρξει ανάγκη, θα εφαρμοστούν και εναέριοι αποκλεισμοί με ουδέτερες ζώνες, αφήνοντας τον Άσαντ χωρίς αναπνοή, ούτε για δευτερόλεπτο.
Έτσι λέγαμε…
Οι βρυχηθμοί μας ακούστηκαν πιό πολύ από όλα. Φωνάξαμε.
Και φωνάξαμε πολύ, και πολύ τον έχουμε διασύρει μέχρι τώρα τον Άσαντ.
Του δώσαμε πεντάμηνες και εξάμηνες προθεσμίες.
Δεν συνέβη τίποτε.
Αυξήσαμε τη φωνή μας περισσότερο.
Σκεφτήκαμε ότι ο Άσαντ δεν θα ήταν σε θέση να αντισταθεί πάρα πολύ, προεξοφλήσαμε πως θα έφευγε σε μερικούς μήνες.
Ούτε αυτό συνέβη.
Αναβάλαμε την προθεσμία που του δώσαμε σε ένα έως δύο έτη, και πάλι όμως δεν πετύχαμε τίποτα…
Ανοίξαμε τις πόρτες μας και δεχτήκαμε τους Σύριους πρόσφυγες.
Είπαμε ότι θα είμασταν σε θέση να τους χειριστούμε μέχρι και τον αριθμό των 50.000 ανθρώπων.
Όμως τώρα, αυτοί έφθασαν τους 100.000.
Αλλά ρέουν και οι σχετικές δαπάνες:
Ήδη ανέρχονται στα 400 εκατομμύρια δολάρια, και κανένας δεν φαίνεται πρόθυμος να συμβάλει.
Παρείχαμε εγκαταστάσεις και φιλοξενία στα εδάφη μας για τη συριακή αντιπολίτευση, κάναμε για αυτούς ότι μπορέσαμε.
Κατόπιν είδαμε όμως ότι η δύναμή τους δεν ήταν ικανοποιητική.
Συν τοις άλλοις, ξαφνικά, βρεθήκαμε ως Τουρκία κατηγορούμενοι για «τον εξοπλισμό της συριακής αντιπολίτευσης και για την παροχή βάσεων σε αυτούς».
Πηδήξαμε σε επικίνδυνα νερά πρώτοι, σκεπτόμενοι πως οδηγούσαμε άλλα κράτη, που υποθέσαμε ότι θα πηδούσαν κι αυτά από κοινού στα βαθιά μαζί μας.
Όταν όμως ξανακοιτάξαμε, κανένας δεν ήταν πίσω από μας.
Έχουμε αφεθεί μόνοι.
Επιπλέον, η Ουάσιγκτον που πυροδότησε μαζί με μας την κατάσταση, μας κρατά τώρα πίσω.
Και μας λέει να ηρεμήσουμε…
Καλά, γιατί; Γιατί οι υπολογισμοί δεν βγήκαν όπως αναμείναμε;
Κατ’ αρχάς, οι προεδρικές εκλογές στις Ηνωμένες Πολιτείες είναι πιά κοντά.
Ο πρόεδρος Barack Obama δεν θέλει να ρισκάρει οποιουσδήποτε κινδύνους.
Ανεξάρτητα από ποιος θα κάθεται στο Λευκό Οίκο, κανένας δεν φαίνεται να είναι υπέρ μιας στρατιωτικής παρέμβασης.
Πλέον η αμερικανική κοινωνία δεν θέλει να στείλει τα παιδιά της στους πολέμους βαθιά στις μεσανατολικές ερήμους, δεν θέλει να ξοδέψει τρισεκατομμύρια δολαρίων.
Δεν αντέχουν οι Αμερικανοί τα συνεχή θύματα και τις απώλειες.
Η εμπειρία του Ιράκ και του Αφγανιστάν έχει βλάψει τις αντοχές τους.
Ένας άλλος λόγος για τον οποίο η Δύση αντιδρά στη συριακή κρίση τόσο αργά και αμήχανα, είναι οι ανησυχίες σχετικά με τους Χριστιανούς που ζουν στη χώρα, και το πιο σημαντικό, τα θέματα ασφαλείας του Ισραήλ και ποιός θα κυβερνήσει τη Συρία μετά από τον Άσαντ.
Όταν ερωτήσεις «τι θα γίνει αν μετά από τον Άσαντ φανατικοί ισλαμιστές καταλάβουν την εξουσία και καταργήσουν το κοσμικό κράτος;» οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ευρώπη πατούν τα φρένα.
Αυτό που ως Τουρκία πρέπει τώρα να κάνουμε, είναι να προχωρήσουμε με χαμηλότερη ένταση και πιό προσεκτικά, πρέπει τώρα να κάνουμε μια στροφή, δεδομένου ότι επιταχύναμε υπερβολικά στην αρχή….
ΠΗΓΗ: ”Hurriyet” και για την ελληνική μετάφραση ΕΛ.Κ.Ε.Δ.Α.
Categories: Greek National Pride, Ελλάδα Tags: "Greek National Pride" blog, ΣΥΡΙΑ, Τουρκία
αναδημοσιεύεται από το www.etnosnews.com
ΓΑΠ (o απίθανος) σε διάλειμμα του Χάρβαρντ : «Τι νέα από την …Ελλάδα;» !!!!
Τετάρτη, 26 Σεπτεμβρίου 2012
ΓΑΠ σε διάλειμμα του Χάρβαρντ : «Τι νέα από την …Ελλάδα;»
Δεν είναι ωραίο να ασχολούμαστε ακόμα με τον Γιώργο Παπανδρέου, την στιγμή μάλιστα που αυτός δεν ασχολείται με την Ελλάδα και έχει μετακομίσει στο εξωτερικό.
Αλλά οι κινήσεις του, η συμπεριφορά του και το …όλο πακέτο, προκαλεί, αφού εξακολουθεί να υπερασπιζεται την πολιτική του και κάνει σαν να μην συμβαίνει τίποτα, την στιγμή που έκαψε μια ολόκληρη χώρα και μια γενιά, σύμφωνα με το parapolitika.gr
Ο απίθανος αυτός τύπος σε ένα διαλειμμα του Χάρβαρντ, πήρε τηλέφωνο τον Στουρνάρα και τον ρώτησε «Πως πάει εκεί; τι νέα;» με το πρόσχημα ότι θέλει να προωθήσει τις ελληνικές θέσεις στα …διεθνή fora, αφού έχει τις προσβάσεις του!Αν κυκλοφορούσε αυτό για άλλον πολιτικό , θα λέγαμε είναι φάρσα ή κακόβουλη διαρροή. Γιατί όμως κάτι μας λέει ότι ο ΓΑΠ όντως το έκανε;
Συνεδρίαση της Σοσιαλιστικής Διεθνούς υπό τον Γ. Παπανδρέου
ΑΘΗΝΑ 25/09/2012
Στην Ετήσια Εκδήλωση του Ιδρύματος Κλίντον (Clinton Global Initiative 2012), στη Νέα Υόρκη, συμμετείχε σήμερα ο πρώην πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου, όπου και παρακολούθησε ως επίσημος προσκεκλημένος του πρώην Προέδρου των ΗΠΑ, Μπιλ Κλίντον, τις ομιλίες του Προέδρου των ΗΠΑ, Μπαράκ Ομπάμα, του Υποψηφίου του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος για τις Προεδρικές εκλογές, Μιτ Ρόμνεϊ και του Προέδρου του Ιδρύματος, Μπιλ Κλίντον.
Σύμφωνα με την ίδια ανακοίνωση από το Γραφείο του κ. Παπανδρέου, αύριο, Τετάρτη 26 Σεπτεμβρίου, ο πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, Γ. Παπανδρέου, θα προεδρεύσει στη συνεδρίαση του Προεδρείου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, η οποία πραγματοποιείται στην έδρα του ΟΗΕ.
ΑΠΕ
Πηγή: http://infognomonpolitics.blogspot.com
Αναρτήθηκε στις 9/26/2012 10:56:00 π.μ.
Ετικέτες Ελλάδα, Πρόσωπα
ΓΑΠ σε διάλειμμα του Χάρβαρντ : «Τι νέα από την …Ελλάδα;»
Δεν είναι ωραίο να ασχολούμαστε ακόμα με τον Γιώργο Παπανδρέου, την στιγμή μάλιστα που αυτός δεν ασχολείται με την Ελλάδα και έχει μετακομίσει στο εξωτερικό.
Αλλά οι κινήσεις του, η συμπεριφορά του και το …όλο πακέτο, προκαλεί, αφού εξακολουθεί να υπερασπιζεται την πολιτική του και κάνει σαν να μην συμβαίνει τίποτα, την στιγμή που έκαψε μια ολόκληρη χώρα και μια γενιά, σύμφωνα με το parapolitika.gr
Ο απίθανος αυτός τύπος σε ένα διαλειμμα του Χάρβαρντ, πήρε τηλέφωνο τον Στουρνάρα και τον ρώτησε «Πως πάει εκεί; τι νέα;» με το πρόσχημα ότι θέλει να προωθήσει τις ελληνικές θέσεις στα …διεθνή fora, αφού έχει τις προσβάσεις του!Αν κυκλοφορούσε αυτό για άλλον πολιτικό , θα λέγαμε είναι φάρσα ή κακόβουλη διαρροή. Γιατί όμως κάτι μας λέει ότι ο ΓΑΠ όντως το έκανε;
Συνεδρίαση της Σοσιαλιστικής Διεθνούς υπό τον Γ. Παπανδρέου
ΑΘΗΝΑ 25/09/2012
Στην Ετήσια Εκδήλωση του Ιδρύματος Κλίντον (Clinton Global Initiative 2012), στη Νέα Υόρκη, συμμετείχε σήμερα ο πρώην πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου, όπου και παρακολούθησε ως επίσημος προσκεκλημένος του πρώην Προέδρου των ΗΠΑ, Μπιλ Κλίντον, τις ομιλίες του Προέδρου των ΗΠΑ, Μπαράκ Ομπάμα, του Υποψηφίου του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος για τις Προεδρικές εκλογές, Μιτ Ρόμνεϊ και του Προέδρου του Ιδρύματος, Μπιλ Κλίντον.
Σύμφωνα με την ίδια ανακοίνωση από το Γραφείο του κ. Παπανδρέου, αύριο, Τετάρτη 26 Σεπτεμβρίου, ο πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, Γ. Παπανδρέου, θα προεδρεύσει στη συνεδρίαση του Προεδρείου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, η οποία πραγματοποιείται στην έδρα του ΟΗΕ.
ΑΠΕ
Πηγή: http://infognomonpolitics.blogspot.com
Αναρτήθηκε στις 9/26/2012 10:56:00 π.μ.
Ετικέτες Ελλάδα, Πρόσωπα
Δευτέρα 24 Σεπτεμβρίου 2012
Για το τριήμερο του Άρδην στην Θεσσαλονίκη (εναλλακτική οικονομία και κοινοτισμός)
Οικολογία — Σεπτεμβρίου 24, 2012 at 1:03 μμ
Για το τριήμερο του Άρδην στην Θεσσαλονίκη (εναλλακτική οικονομία και κοινοτισμός)
Πραγματοποιήθηκε το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε, το τριήμερο του Άρδην και της Ρήξης στη Θεσσαλονίκη για την εναλλακτική οικονομία και τον κοινοτισμό.
- Την Παρασκευή 21/09, συζητήσαμε με τον Κάρλος Σιμόν Φορκάδε, για τον τρόπο με τον οποίο η Κούβα αντιμετώπισε την σαρωτική κατάρρευση του σοβιετικού μοντέλου, μετά το 1989, και πως υιοθέτησε πολιτικές αυτάρκειας και εναλλακτικής οικονομίας.
- Το Σάββατο πραγματοποιήσαμε εκδήλωση με θέμα τις προοπτικές της εναλλακτικής οικονομίας και του κοινοτισμού στην Ελλάδα. Σε αυτήν μίλησε ο Μ. Βραχνάκης, για της προοπτικές πολύπλευρης ανάπτυξης (κτηνοτροφικής, γεωργικής, αγροτουριστικής) που κυοφορούν οι ιδιαιτερότητες της ελληνικής υπαίθρου, ο Γ. Δαουτόπουλος για τις αντιφάσεις του κυρίαρχου διατροφικού μοντέλου της χώρας, αλλά και τις αδυναμίες των διάφορων εγχειρημάτων που ξεπήδησαν μέσα στα 2 τελευταία χρόνια της κρίσης. Τέλος, ο Κ. Νικολάου αναφέρθηκε στη δυνατότητα συγκρότησης ενός συναιτεριστικού εγχειρήματος διάθεσης βιολογικών προϊόντων απευθείας από τους παραγωγούς.
Τα βίντεο από τις εισηγήσεις των Γ. Δαουτόπουλου και Κ. Νικολάου, είναι διαθέσιμα εδώ κι εδώ.
Η ημέρα ολοκληρώθηκε με συντροφική κουζίνα – γλέντι στο στέκι μας.
- Τέλος, την Κυριακή, 23 Σεπτεμβρίου ακολούθησε η έκδρομη στο Δέλτα Αξιού-Λουδία-Αλιάκμονα, με ξενάγηση στον βιότοπο από τον βιολόγο Δ. Μπούσμπουρα.
Τέλος, επισυνάπτουμε την εισήγηση που πραγματοποιήθηκε από την πλευρά μας, στο πλαίσιο της συζήτησης του Σαββάτου:
***
Καλησπέρα σε όλους και σε όλες.
Σας καλωσορίζουμε όλους, στο στέκι του Άρδην και της Ρήξης, όπου μαζευτήκαμε σήμερα για να κουβεντιάσουμε πάνω στις πραγματικές προοπτικές που έχουμε ως κοινωνία, να αποτινάξουμε αυτήν την δεινή κατάσταση, να μεταβάλουμε ποιοτικά τον τρόπο που ζούμε και εργαζόμαστε. Δεν πρόκειται για μια συζήτηση στο ίδιο μήκος κύματος που είχαμε συνηθίσει μέσα στο ‘αντιμνημονιακό κίνημα’, για το χρέος, την Τρόικα, τις δυνατότητες της άμεσης πολιτικής ανατροπής της δεινής πορείας που έχει λάβει η χώρα.
Είναι περισσότερο μια συζήτηση για τις κοινωνικές προϋποθέσεις ώστε κάτι τέτοιο να γίνει εφικτό. Και εδώ είναι που εντοπίζουμε την μεγάλη ανάγκη να ανοίξει και να συστηματοποιηθεί μια ευρύτερη συζήτηση σχετικά με την εναλλακτική οικονομία, τον κοινοτισμό, τη στροφή προς την περιφέρεια, και την ποιοτική αγροτική παραγωγή. Φαινόμενα που μπορεί να συντελούνται στο περιθώριο της σημερινής τελματωμένης κατάστασης, ωστόσο αποτελούν τα μόνα που ενέχουν μέσα τους θετικές προοπτικές, που μας επιτρέπουν να δούμε την κρίση ως ευκαιρία.
Αυτό που μπορεί να κάνει μια δημόσια συζήτηση, τώρα, είναι να μαζέψει όλα αυτά τα ατάκτως ερειμμένα φαινόμενα, και να τα συνθέσει μαζί με άλλα σ’ ένα ελληνικό εναλλακτικό μοντέλο απάντησης στην παρούσα εθνική και παγκόσμια κρίση.
Ως προς αυτό, έχουμε να κάνουμε δύο προκαταρκτικά σχόλια.
Πρώτον, για τη σημασία των φαινομένων αυτών καθαυτών. Έχουμε μια τάση να υποτιμάμε φαινόμενα όπως αυτό της πλατιάς εξάπλωσης δικτύων παράκαμψης μεσαζόντων, που ξεκίνησε πέρυσι με τις πατάτες, ή εκείνο της επιστροφής στην περιφέρεια –ως φαινόμενα δευτερεύοντα σε σχέση με το κύριο που αντιμετωπίζουμε. Κι όμως, τέτοιοι κοινωνικοί μετασχηματισμοί, που θα σημάνουν μια κάποια αστυφυγία από την Αθήνα και τα υπόλοιπα μεγάλα αστικά κέντρα, που θα αναπτύξουν την συνεργατική οικονομία και τον κοινοτισμό είναι απαραίτητοι όροι για την ανατροπή της συνθήκης εθνικής και κοινωνικής εξαθλίωσης που ζούμε. Διότι, πολύ απλά, σήμερα η κοινωνία μας είναι σε τέτοιο βαθμό μολυσμένη από τον παρασιτισμό, που δεν μπορεί να υπερασπιστεί τον εαυτό της. Κοιτάξτε τι ροπή έχει προς το κατακερματισμό, πόσο εύκολα επιστρατεύουν οι αντίπαλοί μας τον ‘κοινωνικό αυτοματισμό’ που στρέφει το ένα στρώμα εναντίον του άλλου σε μια τακτική διαίρει και βασίλευε, ώστε να περάσει αυτή η πολιτική εθελοδουλίας. Τούτο συμβαίνει, γιατί ακριβώς, έχουμε να κάνουμε με τάξεις αδύναμες, υπονομευμένες από τον παρασιτισμό, που δεν μπορούν να διαμορφώσουν κοινωνικές συμμαχίες, ένα μέτωπο για να σώσουν εαυτόν, και ευρύτερα την κοινωνία. Πάρτε τους δημόσιους υπαλλήλους: Με αμαρτωλές συνδικαλιστικές ηγεσίες, που εν πολλοίς είχαν συναινέσει στο κλεπτοκρατικό όργιο των αρχουσών τάξεων, και ένα μοντέλο δουλειάς πολύ υδροκέφαλο, και πολύ κοντά στον πυρήνα του παρασιτισμού, τώρα εμφανίζονται παντελώς αδύναμοι να πείσουν ακόμα και εαυτούς ότι έχει πια αξία να υπερασπιστείς τα δημόσια αγαθά –κι έτσι παραδίδονται μέσα από αδιέξοδους αγώνες στην κιμαδομηχανή της Τρόικα.
Αυτά τα φαινόμενα, τώρα, που περιγράφουμε μας αποκαθιστούν σε κάποιο βαθμό από τη μόλυνση του παρασιτισμού, και όσο πλατύτερα γίνονται, τόσο περισσότερο βοηθούν στο να υπάρξουν κοινωνικά στρώματα που έχουν φύσει και θέσει τη δυνατότητα να ασκήσουν μεγαλύτερη αντίσταση στην επέλαση την οποία βιώνουμε.
Δεύτερον και κλείνουμε, γιατί εδώ ο ρόλος μας είναι συντονιστικός και όχι εισηγητικός. Πιστεύουμε ότι τα φαινόμενα αυτά περιέχουν εν σπέρματι μέσα τους ένα μοντέλο βιώσιμο για την Ελλάδα του 21ου αιώνα. Και όταν λέμε βιώσιμου, εννοούμε βιώσιμου απ’ όλες τις απόψεις. Δηλαδή που θα μας επιτρέψει να σταθούμε τόσο στην παγκόσμια οικονομία, όσο και θα είναι βιώσιμο στο εσωτερικό, δηλαδή κοινωνικά δίκαιο, ισορροπημένο, οικολογικό. Ποια στοιχεία είναι αυτά; Πρώτον, η έμφαση στην αγροτική παραγωγή. Το συγκριτικό πλεονέκτημα της Ελλάδας είναι το περιβάλλον, και μια παράδοση αρμονικής και δημιουργικής συνύπαρξης του ανθρώπου με αυτό. Δεύτερον, είναι η ιστορία, η παράδοσή μας, και η παιδεία που αυτή εμπεριέχει. Ο τουρισμός, ιδιαίτερα έτσι όπως δραστηριοποιείται σήμερα, βιομηχανικός και αρπακτικός, είναι μια προοπτική φτηνής εκποίησης του συγκριτικού μας πλεονεκτήματος. Το τσακίζει για μια βραχυπρόθεσμη ευημερία, που όπως είδαμε έχει πολύ κοντά ποδάρια.
Αντίθετα, ένα μοντέλο που θα είναι αποκεντρωμένο και αποφασιστικά στραμμένο προς την εσωτερική αγορά είναι βιώσιμο για τη χώρα. Ένα μοντέλο, που θα παράγει υψηλής ποιότητας αγροτικά προϊόντα (τα οποία ακόμα και σήμερα, στις συνθήκες του λυσσαλέου πλανητικού ανταγωνισμού είναι περιζήτητα στην παγκόσμια αγορά), αλλά και θα συνδυάζει την αγροτική παραγωγή με την μικρή και μεσαία, βέλτιστης τεχνολογίας δευτερογενή παραγωγή, μπορεί να βοηθήσει τη χώρα να σταθεί στα πόδια της. Και παρέχει την κατάλληλη, παραγωγική βάση, για να θυμηθούμε και τα περασμένα μαρξιστικά, για μια πολιτεία των Ελλήνων στηριγμένη στην κοινωνική δικαιοσύνη, την ισότητα, την οικολογία και τον υψηλό πολιτισμό. Ούτως ή άλλως, ένα τέτοιο μοντέλο δεν απαντάει μόνο στις ιδιαιτερότητες της χώρας, και δεν πηγάζει μόνο από την κληρονομιά των δικών μας παραδόσεων. Έρχεται να συναντήσει ό,τι πιο σύγχρονο έχουν να κομίσουν τα παγκόσμια κινήματα χειραφέτησης, για ένα εξισωτικό μεταβιομηχανικό κοινωνικό και οικονομικό μοντέλο που να υπερβαίνει τα αδιέξοδα του παρόντος συστήματος.
Αυτός είναι ο στόχος, και θα πρέπει να αξιοποιήσουμε ό,τι στοιχεία μας δίνει σήμερα η θλιβερή πραγματικότητα για να ξεκινήσουμε το ταξίδι μας προς αυτόν.
http://ardin-rixi.gr/archives/8214
Για το τριήμερο του Άρδην στην Θεσσαλονίκη (εναλλακτική οικονομία και κοινοτισμός)
Πραγματοποιήθηκε το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε, το τριήμερο του Άρδην και της Ρήξης στη Θεσσαλονίκη για την εναλλακτική οικονομία και τον κοινοτισμό.
- Την Παρασκευή 21/09, συζητήσαμε με τον Κάρλος Σιμόν Φορκάδε, για τον τρόπο με τον οποίο η Κούβα αντιμετώπισε την σαρωτική κατάρρευση του σοβιετικού μοντέλου, μετά το 1989, και πως υιοθέτησε πολιτικές αυτάρκειας και εναλλακτικής οικονομίας.
- Το Σάββατο πραγματοποιήσαμε εκδήλωση με θέμα τις προοπτικές της εναλλακτικής οικονομίας και του κοινοτισμού στην Ελλάδα. Σε αυτήν μίλησε ο Μ. Βραχνάκης, για της προοπτικές πολύπλευρης ανάπτυξης (κτηνοτροφικής, γεωργικής, αγροτουριστικής) που κυοφορούν οι ιδιαιτερότητες της ελληνικής υπαίθρου, ο Γ. Δαουτόπουλος για τις αντιφάσεις του κυρίαρχου διατροφικού μοντέλου της χώρας, αλλά και τις αδυναμίες των διάφορων εγχειρημάτων που ξεπήδησαν μέσα στα 2 τελευταία χρόνια της κρίσης. Τέλος, ο Κ. Νικολάου αναφέρθηκε στη δυνατότητα συγκρότησης ενός συναιτεριστικού εγχειρήματος διάθεσης βιολογικών προϊόντων απευθείας από τους παραγωγούς.
Τα βίντεο από τις εισηγήσεις των Γ. Δαουτόπουλου και Κ. Νικολάου, είναι διαθέσιμα εδώ κι εδώ.
Η ημέρα ολοκληρώθηκε με συντροφική κουζίνα – γλέντι στο στέκι μας.
- Τέλος, την Κυριακή, 23 Σεπτεμβρίου ακολούθησε η έκδρομη στο Δέλτα Αξιού-Λουδία-Αλιάκμονα, με ξενάγηση στον βιότοπο από τον βιολόγο Δ. Μπούσμπουρα.
Τέλος, επισυνάπτουμε την εισήγηση που πραγματοποιήθηκε από την πλευρά μας, στο πλαίσιο της συζήτησης του Σαββάτου:
***
Καλησπέρα σε όλους και σε όλες.
Σας καλωσορίζουμε όλους, στο στέκι του Άρδην και της Ρήξης, όπου μαζευτήκαμε σήμερα για να κουβεντιάσουμε πάνω στις πραγματικές προοπτικές που έχουμε ως κοινωνία, να αποτινάξουμε αυτήν την δεινή κατάσταση, να μεταβάλουμε ποιοτικά τον τρόπο που ζούμε και εργαζόμαστε. Δεν πρόκειται για μια συζήτηση στο ίδιο μήκος κύματος που είχαμε συνηθίσει μέσα στο ‘αντιμνημονιακό κίνημα’, για το χρέος, την Τρόικα, τις δυνατότητες της άμεσης πολιτικής ανατροπής της δεινής πορείας που έχει λάβει η χώρα.
Είναι περισσότερο μια συζήτηση για τις κοινωνικές προϋποθέσεις ώστε κάτι τέτοιο να γίνει εφικτό. Και εδώ είναι που εντοπίζουμε την μεγάλη ανάγκη να ανοίξει και να συστηματοποιηθεί μια ευρύτερη συζήτηση σχετικά με την εναλλακτική οικονομία, τον κοινοτισμό, τη στροφή προς την περιφέρεια, και την ποιοτική αγροτική παραγωγή. Φαινόμενα που μπορεί να συντελούνται στο περιθώριο της σημερινής τελματωμένης κατάστασης, ωστόσο αποτελούν τα μόνα που ενέχουν μέσα τους θετικές προοπτικές, που μας επιτρέπουν να δούμε την κρίση ως ευκαιρία.
Αυτό που μπορεί να κάνει μια δημόσια συζήτηση, τώρα, είναι να μαζέψει όλα αυτά τα ατάκτως ερειμμένα φαινόμενα, και να τα συνθέσει μαζί με άλλα σ’ ένα ελληνικό εναλλακτικό μοντέλο απάντησης στην παρούσα εθνική και παγκόσμια κρίση.
Ως προς αυτό, έχουμε να κάνουμε δύο προκαταρκτικά σχόλια.
Πρώτον, για τη σημασία των φαινομένων αυτών καθαυτών. Έχουμε μια τάση να υποτιμάμε φαινόμενα όπως αυτό της πλατιάς εξάπλωσης δικτύων παράκαμψης μεσαζόντων, που ξεκίνησε πέρυσι με τις πατάτες, ή εκείνο της επιστροφής στην περιφέρεια –ως φαινόμενα δευτερεύοντα σε σχέση με το κύριο που αντιμετωπίζουμε. Κι όμως, τέτοιοι κοινωνικοί μετασχηματισμοί, που θα σημάνουν μια κάποια αστυφυγία από την Αθήνα και τα υπόλοιπα μεγάλα αστικά κέντρα, που θα αναπτύξουν την συνεργατική οικονομία και τον κοινοτισμό είναι απαραίτητοι όροι για την ανατροπή της συνθήκης εθνικής και κοινωνικής εξαθλίωσης που ζούμε. Διότι, πολύ απλά, σήμερα η κοινωνία μας είναι σε τέτοιο βαθμό μολυσμένη από τον παρασιτισμό, που δεν μπορεί να υπερασπιστεί τον εαυτό της. Κοιτάξτε τι ροπή έχει προς το κατακερματισμό, πόσο εύκολα επιστρατεύουν οι αντίπαλοί μας τον ‘κοινωνικό αυτοματισμό’ που στρέφει το ένα στρώμα εναντίον του άλλου σε μια τακτική διαίρει και βασίλευε, ώστε να περάσει αυτή η πολιτική εθελοδουλίας. Τούτο συμβαίνει, γιατί ακριβώς, έχουμε να κάνουμε με τάξεις αδύναμες, υπονομευμένες από τον παρασιτισμό, που δεν μπορούν να διαμορφώσουν κοινωνικές συμμαχίες, ένα μέτωπο για να σώσουν εαυτόν, και ευρύτερα την κοινωνία. Πάρτε τους δημόσιους υπαλλήλους: Με αμαρτωλές συνδικαλιστικές ηγεσίες, που εν πολλοίς είχαν συναινέσει στο κλεπτοκρατικό όργιο των αρχουσών τάξεων, και ένα μοντέλο δουλειάς πολύ υδροκέφαλο, και πολύ κοντά στον πυρήνα του παρασιτισμού, τώρα εμφανίζονται παντελώς αδύναμοι να πείσουν ακόμα και εαυτούς ότι έχει πια αξία να υπερασπιστείς τα δημόσια αγαθά –κι έτσι παραδίδονται μέσα από αδιέξοδους αγώνες στην κιμαδομηχανή της Τρόικα.
Αυτά τα φαινόμενα, τώρα, που περιγράφουμε μας αποκαθιστούν σε κάποιο βαθμό από τη μόλυνση του παρασιτισμού, και όσο πλατύτερα γίνονται, τόσο περισσότερο βοηθούν στο να υπάρξουν κοινωνικά στρώματα που έχουν φύσει και θέσει τη δυνατότητα να ασκήσουν μεγαλύτερη αντίσταση στην επέλαση την οποία βιώνουμε.
Δεύτερον και κλείνουμε, γιατί εδώ ο ρόλος μας είναι συντονιστικός και όχι εισηγητικός. Πιστεύουμε ότι τα φαινόμενα αυτά περιέχουν εν σπέρματι μέσα τους ένα μοντέλο βιώσιμο για την Ελλάδα του 21ου αιώνα. Και όταν λέμε βιώσιμου, εννοούμε βιώσιμου απ’ όλες τις απόψεις. Δηλαδή που θα μας επιτρέψει να σταθούμε τόσο στην παγκόσμια οικονομία, όσο και θα είναι βιώσιμο στο εσωτερικό, δηλαδή κοινωνικά δίκαιο, ισορροπημένο, οικολογικό. Ποια στοιχεία είναι αυτά; Πρώτον, η έμφαση στην αγροτική παραγωγή. Το συγκριτικό πλεονέκτημα της Ελλάδας είναι το περιβάλλον, και μια παράδοση αρμονικής και δημιουργικής συνύπαρξης του ανθρώπου με αυτό. Δεύτερον, είναι η ιστορία, η παράδοσή μας, και η παιδεία που αυτή εμπεριέχει. Ο τουρισμός, ιδιαίτερα έτσι όπως δραστηριοποιείται σήμερα, βιομηχανικός και αρπακτικός, είναι μια προοπτική φτηνής εκποίησης του συγκριτικού μας πλεονεκτήματος. Το τσακίζει για μια βραχυπρόθεσμη ευημερία, που όπως είδαμε έχει πολύ κοντά ποδάρια.
Αντίθετα, ένα μοντέλο που θα είναι αποκεντρωμένο και αποφασιστικά στραμμένο προς την εσωτερική αγορά είναι βιώσιμο για τη χώρα. Ένα μοντέλο, που θα παράγει υψηλής ποιότητας αγροτικά προϊόντα (τα οποία ακόμα και σήμερα, στις συνθήκες του λυσσαλέου πλανητικού ανταγωνισμού είναι περιζήτητα στην παγκόσμια αγορά), αλλά και θα συνδυάζει την αγροτική παραγωγή με την μικρή και μεσαία, βέλτιστης τεχνολογίας δευτερογενή παραγωγή, μπορεί να βοηθήσει τη χώρα να σταθεί στα πόδια της. Και παρέχει την κατάλληλη, παραγωγική βάση, για να θυμηθούμε και τα περασμένα μαρξιστικά, για μια πολιτεία των Ελλήνων στηριγμένη στην κοινωνική δικαιοσύνη, την ισότητα, την οικολογία και τον υψηλό πολιτισμό. Ούτως ή άλλως, ένα τέτοιο μοντέλο δεν απαντάει μόνο στις ιδιαιτερότητες της χώρας, και δεν πηγάζει μόνο από την κληρονομιά των δικών μας παραδόσεων. Έρχεται να συναντήσει ό,τι πιο σύγχρονο έχουν να κομίσουν τα παγκόσμια κινήματα χειραφέτησης, για ένα εξισωτικό μεταβιομηχανικό κοινωνικό και οικονομικό μοντέλο που να υπερβαίνει τα αδιέξοδα του παρόντος συστήματος.
Αυτός είναι ο στόχος, και θα πρέπει να αξιοποιήσουμε ό,τι στοιχεία μας δίνει σήμερα η θλιβερή πραγματικότητα για να ξεκινήσουμε το ταξίδι μας προς αυτόν.
http://ardin-rixi.gr/archives/8214
Κυριακή 23 Σεπτεμβρίου 2012
Ανακοίνωση του Πολιτικού Γραφείου της ΚΕ του ΚΚΕ - Πυκνώνουν τα σύννεφα του ιμπεριαλιστικού πολέμου. Καμία εμπλοκή! Καμιά συμμετοχή!
Ανακοίνωση του Πολιτικού Γραφείου της ΚΕ του ΚΚΕ - Πυκνώνουν τα σύννεφα του ιμπεριαλιστικού πολέμου. Καμία εμπλοκή! Καμιά συμμετοχή!
18/09/12
1. Η καπιταλιστική κρίση, οι δυσκολίες στη διαχείρισή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ιδιαίτερα στην Ευρωζώνη, αλλά και στις ΗΠΑ, οι συνέπειές της ακόμη και στις καπιταλιστικές οικονομίες που εξακολουθούν να έχουν προς το παρόν υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης, δυναμώνουν τους ανταγωνισμούς, τις αντιθέσεις και την ιμπεριαλιστική επιθετικότητα στη Νοτιοανατολική Ασία, στην Κασπία και στην Κεντρική Ασία, στην Αφρική, στη Λατινική Αμερική.
Ιδιαίτερα, άκρως επικίνδυνες είναι οι εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο και στην ευρύτερη περιοχή, γεγονός που εκδηλώνεται με την υλοποίηση σχεδίου ιμπεριαλιστικής επέμβασης για την επέκταση των επιχειρηματικών δραστηριοτήτων μεγάλων οικονομικών ομίλων κρατών-μελών της ΕΕ και των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή, την Βόρεια Αφρική, στον Περσικό Κόλπο, για την απόκτηση γεωστρατηγικού πλεονεκτήματος στον ανταγωνισμό με την Ρωσία, την Κίνα, τη συμμαχία των BRICS, που απειλούν την αμερικανική παγκόσμια πρωτοκαθεδρία στην ιμπεριαλιστική «πυραμίδα».
Η κατάσταση αυτή συνδυάζεται με τη διοχέτευση κεφαλαίων σε πολεμικές συγκρούσεις ως μέσο ελέγχου της καπιταλιστικής κρίσης.
Οι εξελίξεις θέτουν συνεχώς και πιο επίμονα τη σχέση καπιταλισμός - κρίση - πόλεμος.
2. Βασικός στόχος της κάθε ιμπεριαλιστικής δύναμης είναι ο έλεγχος και η εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών, του πετρελαίου, του φυσικού αερίου, του νερού, των ενεργειακών αγωγών και μεταφορικών «αρτηριών», για να αποκτήσουν περισσότερα κέρδη τα μονοπώλια, κατακτώντας μεγαλύτερα μερίδια των αγορών.
Ο στόχος αυτός βρίσκεται πίσω από τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους που εξαπέλυσαν οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, η ΕΕ με πρωτεργάτες τη Μεγάλη Βρετανία και τη Γαλλία, στο Αφγανιστάν το 2001, στο Ιράκ το 2003 και πρόσφατα στη Λιβύη. Οι πόλεμοι αυτοί οργανώθηκαν και πραγματοποιήθηκαν με τη χρησιμοποίηση των προσχημάτων της «πάταξης της τρομοκρατίας», τη «χορήγηση ανθρωπιστικής βοήθειας» και άλλα που χρησιμοποιούνται και πάλι σήμερα στην προετοιμασία νέου ιμπεριαλιστικού πολέμου ενάντια στη Συρία και το Ιράν.
3. Η ένοπλη σύγκρουση στη Συρία, που ξεκίνησε το Μάρτη του 2011 κι έχει προκαλέσει το θάνατο χιλιάδων ανθρώπων, παρουσιάζει συνεχώς νέα στοιχεία, εξελίξεις, που συνδέονται με την ξένη επέμβαση στις υποθέσεις της Συρίας και στη σύγκρουση των περιφερειακών και παγκόσμιων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, σε συνθήκες παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης.
Μετά τα τρία βέτο, που έθεσαν τους τελευταίους μήνες στο Συμβούλιο Ασφαλείας η Ρωσία και η Κίνα, εμποδίζοντας τη διεθνή «νομιμοποίηση» της ξένης στρατιωτικής επέμβασης για την ανατροπή του καθεστώτος Άσαντ, βλέπουμε να ενισχύεται από τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, τον Αραβικό Σύνδεσμο, τη Γαλλία, αλλά και τους «περιφερειακούς παίκτες», ιδιαίτερα την Τουρκία, το Κατάρ, και τη Σαουδική Αραβία, η επιχείρηση εξοπλισμού και γενικότερης στήριξης των ενόπλων αντικαθεστωτικών.
Οι θέσεις για «ζώνες απαγόρευσης πτήσεων», «ζώνες προστασίας των προσφύγων», αλλά και η αναγνώριση κυβέρνησης αντικαθεστωτικών, εντάσσονται στο σχεδιασμό προετοιμασίας ιμπεριαλιστικής επίθεσης.
Την ίδια ώρα η επίκληση από τον Ομπάμα του κινδύνου χρήσης όπλων μαζικής καταστροφής (χημικών, βιολογικών) από το καθεστώς Άσαντ, που οι ΗΠΑ θέτουν ως «κόκκινη γραμμή», διαμορφώνει το έδαφος για πιθανή προβοκάτσια και στρατιωτική επέμβαση, όπως στην περίπτωση του Ιράκ.
Στα πλαίσια της σχεδιαζόμενης στρατιωτικής επέμβασης οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις συγκεντρώνουν αεροναυτικές δυνάμεις στην Ανατολική Μεσόγειο και στον Περσικό κόλπο.
Βασικό στοιχείο που λειτουργεί ανασταλτικά και εμποδίζει μέχρι στιγμής τη στρατιωτική επέμβαση των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ στη Συρία, είναι ιδιαίτερα η στάση της Ρωσίας που διαθέτει στρατιωτική βάση στο Συριακό λιμάνι Ταρτούς, αλλά και της Κίνας, που στηρίζουν το Συριακό καθεστώς.
Η στάση αυτών των δυνάμεων καθορίζεται από τα μεγάλα οικονομικά, στρατιωτικά και πολιτικά συμφέροντα στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, του Περσικού Κόλπου και της Κεντρικής Ασίας, που διακυβεύονται σε περίπτωση ανατροπής των καθεστώτων της Συρίας και του Ιράν και της αντικατάστασής τους από πολιτικές δυνάμεις που θα θέτουν εμπόδια στη συνεργασία με τις Κίνα - Ρωσία.
Βασικά επίσης στηρίγματα της Συριακής κυβέρνησης είναι το Ιράν και η Χεσμπολά. Το Ιράν, που γνωρίζει πως σε περίπτωση ανατροπής του καθεστώτος Άσαντ θα «σφίξει ο κύκλος» γύρω του, ήδη παρέχει πολιτική, οικονομική και στρατιωτική στήριξη στη Συρία.
Η ένοπλη σύγκρουση στη Συρία και η γενικότερη αντιπαράθεση διαχέεται ήδη στη γύρω περιοχή όπως δείχνουν οι συγκρούσεις στο Λίβανο αλλά και στην Νοτιοανατολική Τουρκία, ενώ η κατάσταση οξύνθηκε με τις αντιδράσεις που πυροδότησε η προβοκατόρικη κινηματογραφική ταινία, στις ΗΠΑ, που προσβάλλει τους Ισλαμιστές.
Η όξυνση της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας απέναντι στο Ιράν κλιμακώθηκε τους τελευταίους μήνες με το εμπάργκο στις εξαγωγές πετρελαίου και άλλες παρεμβάσεις με στόχο την ανατροπή της ηγεσίας του.
Οι παρεμβάσεις αυτές και οι πιέσεις για την καθυστέρηση και ματαίωση του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν συνδυάζονται με τις απειλές και τους σχεδιασμούς του Ισραήλ για βομβαρδισμό Ιρανικών πυρηνικών εγκαταστάσεων.
Γίνεται φανερό πως μια αλλαγή στη Συρία, όπως και μια αποδυνάμωση της Χεσμπολά στο Λίβανο, θα διευκόλυνε τα ισραηλινά σχέδια επίθεσης στο Ιράν, τα οποία, αν υλοποιηθούν, μπορεί να οδηγήσουν σε γενικευμένο πόλεμο στην περιοχή μας με βαριές συνέπειες, ανθρώπινα θύματα και υλικές καταστροφές, νέα κύματα προσφύγων και μεταναστών.
4. Τα γεγονότα που ξεκίνησαν πριν ενάμισι χρόνο στη Συρία, έχουν τη ρίζα τους στο εσωτερικό της χώρας, στα οικονομικά, κοινωνικά και πολιτικά προβλήματα που βιώνουν η εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα. Προβλήματα που οξύνθηκαν τα τελευταία χρόνια, εξαιτίας της πολιτικής των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων (ιδιωτικοποιήσεων, της συρρίκνωσης των εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων και εισοδημάτων), που προωθούνται προς όφελος της ντόπιας αστικής τάξης για τη βελτίωση της θέσης της στη διεθνή καπιταλιστική αγορά.
Ταυτόχρονα εκδηλώθηκε και η προσπάθεια ιμπεριαλιστικής επέμβασης στα εσωτερικά της Συρίας από τις ΗΠΑ, ΕΕ, ΝΑΤΟ, Ισραήλ, Τουρκία, Κατάρ, Σαουδική Αραβία. Έγινε φανερό πως οι ΗΠΑ, η ΕΕ, το Ισραήλ, ενδιαφέρονται για την αποσταθεροποίηση και την αποδυνάμωση του συσχετισμού μέσα στο συριακό αστικό καθεστώς, γιατί η ηγεσία του είναι σύμμαχος δυνάμεων στην Παλαιστίνη, στο Λίβανο και αντιτίθεται στις ιμπεριαλιστικές θέσεις και σχεδιασμούς για την περιοχή που προωθούν οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και το Ισραήλ, το οποίο ακόμα κατέχει Παλαιστινιακά και Συριακά εδάφη.
Η αποδυνάμωση του Συριακού καθεστώτος, ή ακόμη κι η ανατροπή του, μπορεί να ανοίξει την «όρεξη» όχι μόνο σε ιμπεριαλιστικά σχέδια επίθεσης κατά του Ιράν αλλά και σε νέους διαμελισμούς κρατών της περιοχής, σε ντόμινο αποσταθεροποίησης και αιματοχυσιών, κάτι που θα φέρει νέους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και επεμβάσεις.
Συμπερασματικά μπορούμε να πούμε πως οι πανηγυρισμοί αστικών και οπορτουνιστικών δυνάμεων για την λεγόμενη «Αραβική Άνοιξη» ήταν αβάσιμοι, υποτιμούσαν είτε αποσιωπούσαν τις ιμπεριαλιστικές στοχεύσεις του σχεδίου για τη «νέα Μέση Ανατολή», αλλά και τις επιδιώξεις των αστικών τάξεων των χωρών αυτών να εκτονώσουν, να χειραγωγήσουν τις λαϊκές αντιδράσεις και να εξασφαλίσουν τη διαιώνιση των καπιταλιστικών καθεστώτων. Το συμπέρασμα αυτό επιβεβαιώνεται μεταξύ των άλλων, από τις εξελίξεις στην Τυνησία και στην Αίγυπτο, η οποία επί πλέον αναβαθμίζει το ρόλο της στην περιοχή.
Σε αυτές τις συνθήκες το ΚΚΕ τονίζει ότι η πορεία της Συρίας είναι εσωτερική της υπόθεση και το κόμμα μας συγκεντρώνει την προσοχή στο κύριο, που αυτή τη στιγμή είναι ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος και οι ανάλογες επεμβάσεις στην περιοχή, με τη συμμετοχή μάλιστα και της Ελλάδας. Η αντίθεσή μας σε μια πιθανή ιμπεριαλιστική επέμβαση στη Συρία, ή ανάλογη επίθεση στο Ιράν, δεν σημαίνει παραίτηση από την κριτική στάση που διατηρεί τη Κόμμα μας απέναντι στα αστικά καθεστώτα αυτών των χωρών.
5. Η κατάσταση περιπλέκεται λόγω της όξυνσης των ανταγωνισμών που προκαλούνται για τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων στην ΑΟΖ της Κύπρου, τις έρευνες σε Ελληνικές περιοχές, αλλά και την ένταση των σχέσεων Ισραήλ-Τουρκίας.
Το Ισραήλ επιδιώκει να αντισταθμίσει τη διάρρηξη των σχέσεων με την Τουρκία με την αναβάθμιση της παρέμβασής του (οικονομικής, πολιτικής, στρατιωτικής) στην Κύπρο και στην Ελλάδα. Οι σχεδιασμοί του μέσα στο καλοκαίρι προωθήθηκαν με απανωτές επισκέψεις αξιωματούχων του σε Ελλάδα και Κύπρο.
6. Το Κόμμα μας απευθύνεται στην εργατική τάξη, στους λαούς της περιοχής και τονίζει πως τα συμφέροντά τους ταυτίζονται με τον κοινό αντιιμπεριαλιστικό - αντιμονοπωλιακό αγώνα, για την αποδέσμευση από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, την απομάκρυνση των ξένων στρατιωτικών βάσεων και των πυρηνικών, την επιστροφή των στρατιωτικών δυνάμεων από τις ιμπεριαλιστικές αποστολές και την ένταξη αυτού του αγώνα στον αγώνα για την εξουσία. Στο έδαφος αυτό μπορούν να ζήσουν οι λαοί ειρηνικά, δημιουργικά και να αξιοποιήσουν για δικό τους όφελος, για την ικανοποίηση των δικών τους αναγκών, τις πλουτοπαραγωγικές πηγές που θα είναι λαϊκή περιουσία.
Τώρα να δυναμώσει η πάλη για να αποτραπεί κάθε εμπλοκή, κάθε συμμετοχή της χώρας μας στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους!
http://www.kke.gr/anakoinoseis_grafeioy_typoy/anakoinosh_toy_politikoy_grafeioy_ths_ke_toy_kke_-_pyknonoyn_ta_synnefa_toy_imperialistikoy_polemoy_kamia_emplokh_kamia_symmetoxh?morf=1
18/09/12
1. Η καπιταλιστική κρίση, οι δυσκολίες στη διαχείρισή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ιδιαίτερα στην Ευρωζώνη, αλλά και στις ΗΠΑ, οι συνέπειές της ακόμη και στις καπιταλιστικές οικονομίες που εξακολουθούν να έχουν προς το παρόν υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης, δυναμώνουν τους ανταγωνισμούς, τις αντιθέσεις και την ιμπεριαλιστική επιθετικότητα στη Νοτιοανατολική Ασία, στην Κασπία και στην Κεντρική Ασία, στην Αφρική, στη Λατινική Αμερική.
Ιδιαίτερα, άκρως επικίνδυνες είναι οι εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο και στην ευρύτερη περιοχή, γεγονός που εκδηλώνεται με την υλοποίηση σχεδίου ιμπεριαλιστικής επέμβασης για την επέκταση των επιχειρηματικών δραστηριοτήτων μεγάλων οικονομικών ομίλων κρατών-μελών της ΕΕ και των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή, την Βόρεια Αφρική, στον Περσικό Κόλπο, για την απόκτηση γεωστρατηγικού πλεονεκτήματος στον ανταγωνισμό με την Ρωσία, την Κίνα, τη συμμαχία των BRICS, που απειλούν την αμερικανική παγκόσμια πρωτοκαθεδρία στην ιμπεριαλιστική «πυραμίδα».
Η κατάσταση αυτή συνδυάζεται με τη διοχέτευση κεφαλαίων σε πολεμικές συγκρούσεις ως μέσο ελέγχου της καπιταλιστικής κρίσης.
Οι εξελίξεις θέτουν συνεχώς και πιο επίμονα τη σχέση καπιταλισμός - κρίση - πόλεμος.
2. Βασικός στόχος της κάθε ιμπεριαλιστικής δύναμης είναι ο έλεγχος και η εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών, του πετρελαίου, του φυσικού αερίου, του νερού, των ενεργειακών αγωγών και μεταφορικών «αρτηριών», για να αποκτήσουν περισσότερα κέρδη τα μονοπώλια, κατακτώντας μεγαλύτερα μερίδια των αγορών.
Ο στόχος αυτός βρίσκεται πίσω από τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους που εξαπέλυσαν οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, η ΕΕ με πρωτεργάτες τη Μεγάλη Βρετανία και τη Γαλλία, στο Αφγανιστάν το 2001, στο Ιράκ το 2003 και πρόσφατα στη Λιβύη. Οι πόλεμοι αυτοί οργανώθηκαν και πραγματοποιήθηκαν με τη χρησιμοποίηση των προσχημάτων της «πάταξης της τρομοκρατίας», τη «χορήγηση ανθρωπιστικής βοήθειας» και άλλα που χρησιμοποιούνται και πάλι σήμερα στην προετοιμασία νέου ιμπεριαλιστικού πολέμου ενάντια στη Συρία και το Ιράν.
3. Η ένοπλη σύγκρουση στη Συρία, που ξεκίνησε το Μάρτη του 2011 κι έχει προκαλέσει το θάνατο χιλιάδων ανθρώπων, παρουσιάζει συνεχώς νέα στοιχεία, εξελίξεις, που συνδέονται με την ξένη επέμβαση στις υποθέσεις της Συρίας και στη σύγκρουση των περιφερειακών και παγκόσμιων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, σε συνθήκες παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης.
Μετά τα τρία βέτο, που έθεσαν τους τελευταίους μήνες στο Συμβούλιο Ασφαλείας η Ρωσία και η Κίνα, εμποδίζοντας τη διεθνή «νομιμοποίηση» της ξένης στρατιωτικής επέμβασης για την ανατροπή του καθεστώτος Άσαντ, βλέπουμε να ενισχύεται από τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, τον Αραβικό Σύνδεσμο, τη Γαλλία, αλλά και τους «περιφερειακούς παίκτες», ιδιαίτερα την Τουρκία, το Κατάρ, και τη Σαουδική Αραβία, η επιχείρηση εξοπλισμού και γενικότερης στήριξης των ενόπλων αντικαθεστωτικών.
Οι θέσεις για «ζώνες απαγόρευσης πτήσεων», «ζώνες προστασίας των προσφύγων», αλλά και η αναγνώριση κυβέρνησης αντικαθεστωτικών, εντάσσονται στο σχεδιασμό προετοιμασίας ιμπεριαλιστικής επίθεσης.
Την ίδια ώρα η επίκληση από τον Ομπάμα του κινδύνου χρήσης όπλων μαζικής καταστροφής (χημικών, βιολογικών) από το καθεστώς Άσαντ, που οι ΗΠΑ θέτουν ως «κόκκινη γραμμή», διαμορφώνει το έδαφος για πιθανή προβοκάτσια και στρατιωτική επέμβαση, όπως στην περίπτωση του Ιράκ.
Στα πλαίσια της σχεδιαζόμενης στρατιωτικής επέμβασης οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις συγκεντρώνουν αεροναυτικές δυνάμεις στην Ανατολική Μεσόγειο και στον Περσικό κόλπο.
Βασικό στοιχείο που λειτουργεί ανασταλτικά και εμποδίζει μέχρι στιγμής τη στρατιωτική επέμβαση των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ στη Συρία, είναι ιδιαίτερα η στάση της Ρωσίας που διαθέτει στρατιωτική βάση στο Συριακό λιμάνι Ταρτούς, αλλά και της Κίνας, που στηρίζουν το Συριακό καθεστώς.
Η στάση αυτών των δυνάμεων καθορίζεται από τα μεγάλα οικονομικά, στρατιωτικά και πολιτικά συμφέροντα στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, του Περσικού Κόλπου και της Κεντρικής Ασίας, που διακυβεύονται σε περίπτωση ανατροπής των καθεστώτων της Συρίας και του Ιράν και της αντικατάστασής τους από πολιτικές δυνάμεις που θα θέτουν εμπόδια στη συνεργασία με τις Κίνα - Ρωσία.
Βασικά επίσης στηρίγματα της Συριακής κυβέρνησης είναι το Ιράν και η Χεσμπολά. Το Ιράν, που γνωρίζει πως σε περίπτωση ανατροπής του καθεστώτος Άσαντ θα «σφίξει ο κύκλος» γύρω του, ήδη παρέχει πολιτική, οικονομική και στρατιωτική στήριξη στη Συρία.
Η ένοπλη σύγκρουση στη Συρία και η γενικότερη αντιπαράθεση διαχέεται ήδη στη γύρω περιοχή όπως δείχνουν οι συγκρούσεις στο Λίβανο αλλά και στην Νοτιοανατολική Τουρκία, ενώ η κατάσταση οξύνθηκε με τις αντιδράσεις που πυροδότησε η προβοκατόρικη κινηματογραφική ταινία, στις ΗΠΑ, που προσβάλλει τους Ισλαμιστές.
Η όξυνση της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας απέναντι στο Ιράν κλιμακώθηκε τους τελευταίους μήνες με το εμπάργκο στις εξαγωγές πετρελαίου και άλλες παρεμβάσεις με στόχο την ανατροπή της ηγεσίας του.
Οι παρεμβάσεις αυτές και οι πιέσεις για την καθυστέρηση και ματαίωση του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν συνδυάζονται με τις απειλές και τους σχεδιασμούς του Ισραήλ για βομβαρδισμό Ιρανικών πυρηνικών εγκαταστάσεων.
Γίνεται φανερό πως μια αλλαγή στη Συρία, όπως και μια αποδυνάμωση της Χεσμπολά στο Λίβανο, θα διευκόλυνε τα ισραηλινά σχέδια επίθεσης στο Ιράν, τα οποία, αν υλοποιηθούν, μπορεί να οδηγήσουν σε γενικευμένο πόλεμο στην περιοχή μας με βαριές συνέπειες, ανθρώπινα θύματα και υλικές καταστροφές, νέα κύματα προσφύγων και μεταναστών.
4. Τα γεγονότα που ξεκίνησαν πριν ενάμισι χρόνο στη Συρία, έχουν τη ρίζα τους στο εσωτερικό της χώρας, στα οικονομικά, κοινωνικά και πολιτικά προβλήματα που βιώνουν η εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα. Προβλήματα που οξύνθηκαν τα τελευταία χρόνια, εξαιτίας της πολιτικής των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων (ιδιωτικοποιήσεων, της συρρίκνωσης των εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων και εισοδημάτων), που προωθούνται προς όφελος της ντόπιας αστικής τάξης για τη βελτίωση της θέσης της στη διεθνή καπιταλιστική αγορά.
Ταυτόχρονα εκδηλώθηκε και η προσπάθεια ιμπεριαλιστικής επέμβασης στα εσωτερικά της Συρίας από τις ΗΠΑ, ΕΕ, ΝΑΤΟ, Ισραήλ, Τουρκία, Κατάρ, Σαουδική Αραβία. Έγινε φανερό πως οι ΗΠΑ, η ΕΕ, το Ισραήλ, ενδιαφέρονται για την αποσταθεροποίηση και την αποδυνάμωση του συσχετισμού μέσα στο συριακό αστικό καθεστώς, γιατί η ηγεσία του είναι σύμμαχος δυνάμεων στην Παλαιστίνη, στο Λίβανο και αντιτίθεται στις ιμπεριαλιστικές θέσεις και σχεδιασμούς για την περιοχή που προωθούν οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και το Ισραήλ, το οποίο ακόμα κατέχει Παλαιστινιακά και Συριακά εδάφη.
Η αποδυνάμωση του Συριακού καθεστώτος, ή ακόμη κι η ανατροπή του, μπορεί να ανοίξει την «όρεξη» όχι μόνο σε ιμπεριαλιστικά σχέδια επίθεσης κατά του Ιράν αλλά και σε νέους διαμελισμούς κρατών της περιοχής, σε ντόμινο αποσταθεροποίησης και αιματοχυσιών, κάτι που θα φέρει νέους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και επεμβάσεις.
Συμπερασματικά μπορούμε να πούμε πως οι πανηγυρισμοί αστικών και οπορτουνιστικών δυνάμεων για την λεγόμενη «Αραβική Άνοιξη» ήταν αβάσιμοι, υποτιμούσαν είτε αποσιωπούσαν τις ιμπεριαλιστικές στοχεύσεις του σχεδίου για τη «νέα Μέση Ανατολή», αλλά και τις επιδιώξεις των αστικών τάξεων των χωρών αυτών να εκτονώσουν, να χειραγωγήσουν τις λαϊκές αντιδράσεις και να εξασφαλίσουν τη διαιώνιση των καπιταλιστικών καθεστώτων. Το συμπέρασμα αυτό επιβεβαιώνεται μεταξύ των άλλων, από τις εξελίξεις στην Τυνησία και στην Αίγυπτο, η οποία επί πλέον αναβαθμίζει το ρόλο της στην περιοχή.
Σε αυτές τις συνθήκες το ΚΚΕ τονίζει ότι η πορεία της Συρίας είναι εσωτερική της υπόθεση και το κόμμα μας συγκεντρώνει την προσοχή στο κύριο, που αυτή τη στιγμή είναι ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος και οι ανάλογες επεμβάσεις στην περιοχή, με τη συμμετοχή μάλιστα και της Ελλάδας. Η αντίθεσή μας σε μια πιθανή ιμπεριαλιστική επέμβαση στη Συρία, ή ανάλογη επίθεση στο Ιράν, δεν σημαίνει παραίτηση από την κριτική στάση που διατηρεί τη Κόμμα μας απέναντι στα αστικά καθεστώτα αυτών των χωρών.
5. Η κατάσταση περιπλέκεται λόγω της όξυνσης των ανταγωνισμών που προκαλούνται για τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων στην ΑΟΖ της Κύπρου, τις έρευνες σε Ελληνικές περιοχές, αλλά και την ένταση των σχέσεων Ισραήλ-Τουρκίας.
Το Ισραήλ επιδιώκει να αντισταθμίσει τη διάρρηξη των σχέσεων με την Τουρκία με την αναβάθμιση της παρέμβασής του (οικονομικής, πολιτικής, στρατιωτικής) στην Κύπρο και στην Ελλάδα. Οι σχεδιασμοί του μέσα στο καλοκαίρι προωθήθηκαν με απανωτές επισκέψεις αξιωματούχων του σε Ελλάδα και Κύπρο.
6. Το Κόμμα μας απευθύνεται στην εργατική τάξη, στους λαούς της περιοχής και τονίζει πως τα συμφέροντά τους ταυτίζονται με τον κοινό αντιιμπεριαλιστικό - αντιμονοπωλιακό αγώνα, για την αποδέσμευση από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, την απομάκρυνση των ξένων στρατιωτικών βάσεων και των πυρηνικών, την επιστροφή των στρατιωτικών δυνάμεων από τις ιμπεριαλιστικές αποστολές και την ένταξη αυτού του αγώνα στον αγώνα για την εξουσία. Στο έδαφος αυτό μπορούν να ζήσουν οι λαοί ειρηνικά, δημιουργικά και να αξιοποιήσουν για δικό τους όφελος, για την ικανοποίηση των δικών τους αναγκών, τις πλουτοπαραγωγικές πηγές που θα είναι λαϊκή περιουσία.
Τώρα να δυναμώσει η πάλη για να αποτραπεί κάθε εμπλοκή, κάθε συμμετοχή της χώρας μας στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους!
http://www.kke.gr/anakoinoseis_grafeioy_typoy/anakoinosh_toy_politikoy_grafeioy_ths_ke_toy_kke_-_pyknonoyn_ta_synnefa_toy_imperialistikoy_polemoy_kamia_emplokh_kamia_symmetoxh?morf=1
Η Χουριέτ, η ''φασιστική ιστοσελίδα Αρδην'' και η πολιτική μεθόδευση πίσω από τις μπίζνες αλά Σουλειμάν
H Xουριέτ, η “φασιστική ιστοσελίδα Άρδην” και η πολιτική μεθόδευση
πίσω από τις μπίζνες αλά Σουλεϊμάν
Ακολουθεί άρθρο που δημοσιεύθηκε στην τουρκική Χουριέτ, στις 16.09.2012
“Αφορισμός της μεγαλοπρεπούς εκαντονταετίας”
Γιώργος Κιρμπάκης / Αθήνα
16.09.2012
Ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Άνθιμος αφόρισε την τουρκική σειρά «Μεγαλοπρεπής Εκατονταετία» (Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής) που προβάλλεται καθημερινά από τον Αντένα
στη ζώνη υψηλής τηλεθέασης
Ο Άνθιμος, στην εκκλησία της Αγίας Σοφίας της Θεσσαλονίκης όπου πρωτοστατεί, μετά τη
θεία λειτουργία στο κήρυγμα που έκανε είπε: «Να μην παρακολουθεί κανείς τη σειρά «Μεγαλοπρεπής Εκατονταετία» (Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής). Γιατί, παρακολουθώντας τις
τουρκικές σειρές δείχνουμε ότι έχουμε παραδοθεί»
Ο Άνθιμος, αναφέρθηκε επίσης στα επεισόδια που στη Μέση Ανατολή λόγω της ταινίας που προσβάλλει τον Προφήτη Μωάμεθ, τονίζοντας: «Αυτοί οι άνθρωποι για μια ταινία μπορούν να καταστρέψουν τον κόσμο. Όχι, δεν είναι αυτή η θρησκεία που θέλω. Αυτή η θρησκεία (Ισλάμ) επιδίδεται να σπάσει την ενότητα και στη Δυτική Θράκη. Νομίζω ότι στις προσπάθειες
διατάραξης της ενότητας στη Δυτική Θράκη συμμετέχει και η Γερμανία».
Ο Άνθιμος και πριν ακόμη προβληθεί η σειρά «Μεγαλοπρεπής Εκατονταετία» (Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής), είχε καλέσει τον ελληνικό λαό να μην παρακολουθεί τα τουρκικά σίριαλ που προβάλλονται στα ελληνικά τηλεοπτικά δίκτυα.
Εν τω μεταξύ, συνεχίζεται στην Ελλάδα η εκστρατεία των ακραίων εθνικιστικών, φασιστικών και ρατσιστικών κύκλων ενάντια στις τουρκικές σειρές.
Στην ιστοσελίδα του φασιστικού «Άρδην», δημοσιεύθηκε μια αφίσα που γράφει «Εσύ σήμερα παρακολούθησες τον Σουλεϊμάν; Ο Νέο-οθωμανισμός σε χρειάζεται» και δείχνει με φωτομοντάζ
τον πρωθυπουργό Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ντυμένο με οθωμανική στολή.
Με αυτές τις πέντε αράδες ο Γιώργος Κιρμπάκης, ανταποκριτής της Χουριέτ στην Αθήνα, παρουσιάζει στο τουρκικό αναγνωστικό κοινό την μεγάλη διαδικτυακή κινητοποίηση για την απόσυρση του νεο-οθωμανικού Σουλεϊμάν από την ελληνική τηλεόραση. Αποσιωπά πλήρως
τις 9.500 υπογραφές, και την γενική κατακραυγή που έχει ξεσηκώσει η επέλαση των τουρκικών πολιτιστικών προϊόντων, και παρουσιάζει το όλο ζήτημα ως συμπαιγνία του Άνθιμου με
‘φασιστικές σελίδες’. Δεν θα σχολιάσουμε τους χαρακτηρισμούς του κύριου Κιρμπάκη, οι
οποίοι ξεπερνούν τα όρια της γελοιότητας. Θα σχολιάσουμε την κακή τύχη των Τούρκων αναγνωστών, που ‘ενημερώνονται’ υποτίθεται από τέτοιες φτηνές απόπειρες προπαγάνδας. Κι
επίσης, την απύθμενη γελοιότητα του τίτλου, λες και είναι είδηση να προκαλεί κύματα
αντιδράσεων η προβολή μιας σειράς που αναφέρεται σε μια ‘μεγαλοπρεπή εκατονταετία’, που είναι τέτοια γιατί ακριβώς στέριωσε την υποδούλωση πάνω στον ελληνισμό.
Σε οποιαδήποτε περίπτωση, το δημοσίευμα καταδεικνύει σαφώς ότι κάποιοι έχουν ενοχληθεί
(και πολύ μάλιστα) από την μεγάλη κινητοποίηση που πραγματοποιείται στο ελληνικό διαδίκτυο.
Και προσπαθούν να περάσουν το ζήτημα στα ψιλά, χρεώνοντας υστερία στο αντίπαλο στρατόπεδο.
Το επιχείρημα είναι ένα και το χρησιμοποιούν όλοι, ο Γ. Κιρμπάκης στην Χουριέτ παλαιότερα, η
Π. Διαμαντάκου των Νέων, ο Δ. Τζίνης στα σχόλια των αναγνωστών του Βήματος: Τα σήριαλ
είναι φτηνά, πολύ φθηνότερα από τα ελληνικά, και είναι ακραίο που πολιτικοποιούμε μια
εμπορική συναλλαγή. Γιατί στο κάτω-κάτω της γραφής, it’s just business.
Όλοι αυτοί, θα πρέπει να περνάνε τους υπόλοιπους για ηλίθιους.
Πρώτον, αυτού του τύπου οι πολιτιστικές-εμπορικές ανταλλαγές είχαν γίνει αντικείμενο
συζήτησης και συμφωνίας, στο αλήστου μνήμης μνημόνιο ελληνοτουρκικής φιλίας που είχε υπογράψει ο Γιώργος Παπανδρέου με τον Ισμαήλ Τζέμ το 1999. Άλλες πλευρές της ίδιας συμφωνίας, άγγιξαν και την περίφημη αναθεώρηση της Ιστορίας, που οδήγησε στο
τερατούργημα του βιβλίου Ιστορίας της ΣΤ΄ Δημοτικού.
Δεύτερον, αν οι τούρκικες μπίζνες είναι μόνο μπίζνες, τότε γιατί όποτε έρχεται να κάνει πολιτική ο Ερντογάν, παίρνει μαζί του κι ένα τσούρμο επιχειρηματίες; Γιατί, υπάρχει πολιτική στόχευση για την ελληνοτουρκική εμπορική συνεργασία, εκπεφρασμένη από τα δεκάδες επιχειρηματικά φόρουμ που πραγματοποιήθηκαν στο παρελθόν, με τις πολιτικές ευλογίες από τις δύο πλευρές;
Άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε δηλαδή. Όμως, οι καιροί όπου η καλοπέραση και η ψεύτικη ευημερία τάιζε κουτόχορτο την ελληνική κοινωνία έχουν περάσει. Όλοι καταλαβαίνουν ότι πίσω από την τουρκική πολιτιστική επέλαση κρύβεται μια άλλου είδους επιθετικότητα, που οι γείτονές μας δεν διστάζουν να την επιδεικνύουν σε κάθε διπλωματική τους κίνηση, από τη Συρία, μέχρι τα Βαλκάνια…
από το http://ardin-rixi.gr/archives/8135
πίσω από τις μπίζνες αλά Σουλεϊμάν
Ακολουθεί άρθρο που δημοσιεύθηκε στην τουρκική Χουριέτ, στις 16.09.2012
“Αφορισμός της μεγαλοπρεπούς εκαντονταετίας”
Γιώργος Κιρμπάκης / Αθήνα
16.09.2012
Ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Άνθιμος αφόρισε την τουρκική σειρά «Μεγαλοπρεπής Εκατονταετία» (Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής) που προβάλλεται καθημερινά από τον Αντένα
στη ζώνη υψηλής τηλεθέασης
Ο Άνθιμος, στην εκκλησία της Αγίας Σοφίας της Θεσσαλονίκης όπου πρωτοστατεί, μετά τη
θεία λειτουργία στο κήρυγμα που έκανε είπε: «Να μην παρακολουθεί κανείς τη σειρά «Μεγαλοπρεπής Εκατονταετία» (Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής). Γιατί, παρακολουθώντας τις
τουρκικές σειρές δείχνουμε ότι έχουμε παραδοθεί»
Ο Άνθιμος, αναφέρθηκε επίσης στα επεισόδια που στη Μέση Ανατολή λόγω της ταινίας που προσβάλλει τον Προφήτη Μωάμεθ, τονίζοντας: «Αυτοί οι άνθρωποι για μια ταινία μπορούν να καταστρέψουν τον κόσμο. Όχι, δεν είναι αυτή η θρησκεία που θέλω. Αυτή η θρησκεία (Ισλάμ) επιδίδεται να σπάσει την ενότητα και στη Δυτική Θράκη. Νομίζω ότι στις προσπάθειες
διατάραξης της ενότητας στη Δυτική Θράκη συμμετέχει και η Γερμανία».
Ο Άνθιμος και πριν ακόμη προβληθεί η σειρά «Μεγαλοπρεπής Εκατονταετία» (Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής), είχε καλέσει τον ελληνικό λαό να μην παρακολουθεί τα τουρκικά σίριαλ που προβάλλονται στα ελληνικά τηλεοπτικά δίκτυα.
Εν τω μεταξύ, συνεχίζεται στην Ελλάδα η εκστρατεία των ακραίων εθνικιστικών, φασιστικών και ρατσιστικών κύκλων ενάντια στις τουρκικές σειρές.
Στην ιστοσελίδα του φασιστικού «Άρδην», δημοσιεύθηκε μια αφίσα που γράφει «Εσύ σήμερα παρακολούθησες τον Σουλεϊμάν; Ο Νέο-οθωμανισμός σε χρειάζεται» και δείχνει με φωτομοντάζ
τον πρωθυπουργό Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ντυμένο με οθωμανική στολή.
Με αυτές τις πέντε αράδες ο Γιώργος Κιρμπάκης, ανταποκριτής της Χουριέτ στην Αθήνα, παρουσιάζει στο τουρκικό αναγνωστικό κοινό την μεγάλη διαδικτυακή κινητοποίηση για την απόσυρση του νεο-οθωμανικού Σουλεϊμάν από την ελληνική τηλεόραση. Αποσιωπά πλήρως
τις 9.500 υπογραφές, και την γενική κατακραυγή που έχει ξεσηκώσει η επέλαση των τουρκικών πολιτιστικών προϊόντων, και παρουσιάζει το όλο ζήτημα ως συμπαιγνία του Άνθιμου με
‘φασιστικές σελίδες’. Δεν θα σχολιάσουμε τους χαρακτηρισμούς του κύριου Κιρμπάκη, οι
οποίοι ξεπερνούν τα όρια της γελοιότητας. Θα σχολιάσουμε την κακή τύχη των Τούρκων αναγνωστών, που ‘ενημερώνονται’ υποτίθεται από τέτοιες φτηνές απόπειρες προπαγάνδας. Κι
επίσης, την απύθμενη γελοιότητα του τίτλου, λες και είναι είδηση να προκαλεί κύματα
αντιδράσεων η προβολή μιας σειράς που αναφέρεται σε μια ‘μεγαλοπρεπή εκατονταετία’, που είναι τέτοια γιατί ακριβώς στέριωσε την υποδούλωση πάνω στον ελληνισμό.
Σε οποιαδήποτε περίπτωση, το δημοσίευμα καταδεικνύει σαφώς ότι κάποιοι έχουν ενοχληθεί
(και πολύ μάλιστα) από την μεγάλη κινητοποίηση που πραγματοποιείται στο ελληνικό διαδίκτυο.
Και προσπαθούν να περάσουν το ζήτημα στα ψιλά, χρεώνοντας υστερία στο αντίπαλο στρατόπεδο.
Το επιχείρημα είναι ένα και το χρησιμοποιούν όλοι, ο Γ. Κιρμπάκης στην Χουριέτ παλαιότερα, η
Π. Διαμαντάκου των Νέων, ο Δ. Τζίνης στα σχόλια των αναγνωστών του Βήματος: Τα σήριαλ
είναι φτηνά, πολύ φθηνότερα από τα ελληνικά, και είναι ακραίο που πολιτικοποιούμε μια
εμπορική συναλλαγή. Γιατί στο κάτω-κάτω της γραφής, it’s just business.
Όλοι αυτοί, θα πρέπει να περνάνε τους υπόλοιπους για ηλίθιους.
Πρώτον, αυτού του τύπου οι πολιτιστικές-εμπορικές ανταλλαγές είχαν γίνει αντικείμενο
συζήτησης και συμφωνίας, στο αλήστου μνήμης μνημόνιο ελληνοτουρκικής φιλίας που είχε υπογράψει ο Γιώργος Παπανδρέου με τον Ισμαήλ Τζέμ το 1999. Άλλες πλευρές της ίδιας συμφωνίας, άγγιξαν και την περίφημη αναθεώρηση της Ιστορίας, που οδήγησε στο
τερατούργημα του βιβλίου Ιστορίας της ΣΤ΄ Δημοτικού.
Δεύτερον, αν οι τούρκικες μπίζνες είναι μόνο μπίζνες, τότε γιατί όποτε έρχεται να κάνει πολιτική ο Ερντογάν, παίρνει μαζί του κι ένα τσούρμο επιχειρηματίες; Γιατί, υπάρχει πολιτική στόχευση για την ελληνοτουρκική εμπορική συνεργασία, εκπεφρασμένη από τα δεκάδες επιχειρηματικά φόρουμ που πραγματοποιήθηκαν στο παρελθόν, με τις πολιτικές ευλογίες από τις δύο πλευρές;
Άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε δηλαδή. Όμως, οι καιροί όπου η καλοπέραση και η ψεύτικη ευημερία τάιζε κουτόχορτο την ελληνική κοινωνία έχουν περάσει. Όλοι καταλαβαίνουν ότι πίσω από την τουρκική πολιτιστική επέλαση κρύβεται μια άλλου είδους επιθετικότητα, που οι γείτονές μας δεν διστάζουν να την επιδεικνύουν σε κάθε διπλωματική τους κίνηση, από τη Συρία, μέχρι τα Βαλκάνια…
από το http://ardin-rixi.gr/archives/8135
3ήμερο στην Θεσσαλονίκη (21-23/09): Εναλλακτική οικονομία και κοινοτισμός. Απάντηση στην κρίση;
3ήμερο στην Θεσσαλονίκη (21-23/09): Εναλλακτική οικονομία και κοινοτισμός. Απάντηση στην κρίση;
http://ardin-rixi.gr/archives/8101
Το Άρδην και η Ρήξη διοργανώνουν τριήμερο εκδηλώσεων, στο στέκι τους Βαλαωρίτου 1 & Δωδεκανήσου στις 21-23/09.
Σκοπός του τριημέρου, είναι να ψηλαφίσουμε τους όρους για ένα εναλλακτικό ελληνικό μοντέλο που θα μας βγάλει έξω από το τέλμα της κρίσης. Ένα τέτοιο μοντέλο, θα πρέπει να διασταυρώνει τρία μεγάλα ρεύματα που απαντώνται τόσο σε όλα τα σύγχρονα κινήματα χειραφέτησης. Πρώτον, την αλληλέγγυα, συνεργατική οικονομία και τον κοινοτισμό. Δεύτερον, την αποκέντρωση, και την έμφαση στη μικρή και μεσαία παραγωγική κλίμακα. Τρίτον, την αποφασιστική αξιοποίηση του πλούτου της ιδιαίτερης πολιτιστικής ταυτότητας του κάθε λαού. Με συνθέσεις προς αυτήν την κατεύθυνση, αναδεικνύεται μια άλλη σχέση με τον λαό και τον τόπο, που υπερβαίνει τα αδιέξοδα της εθνικής υποδούλωσης, της κοινωνικής αποσύνθεσης και της οικολογικής κατάρρευσης που χαρακτηρίζουν την εποχή που ζούμε.
Πρόγραμμα:
Παρασκευή 21.09.2012
19:30 Προβολή ταινίας: Η δύναμη της κοινότητας: Πώς η Κούβα αντιμετώπισε το Peak Oil (ΗΠΑ, 50΄)
Η αποφασιστική στροφή της Κούβας προς ένα εναλλακτικό μοντέλο παραγωγής και το
πώς της επέτρεψε να διασωθεί από την παγκόσμια απομόνωση και την κατάρρευση που
αντιμετώπισε μετά την πτώση του Ανατολικού Μπλοκ
20:30: Συζήτηση με τον Κάρλος Σιμόν Φορκάδε, του Ομπσερβατόριο Κρίτικο της Κούβας, πάνω στην ταινία
Σάββατο 22.09.2012:
19:30 Συζήτηση: Η εναλλακτική οικονομία και ο κοινοτισμός στην Ελλάδα, ιδιαιτερότητες, προβλήματα και προοπτικές
Ομιλητές: Γ. Δαουτόπουλος (καθ. Γεωπονίας), Κ. Νικολάου (δρ Περιβαλλοντολόγος), Μ. Βραχνάκης (επ. καθηγητής ΤΕΙ Λάρισας)
22.00: Συντροφική Κουζίνα/ Ρεμπέτικο γλέντι
Κυριακή 23.09.2012:
Περιήγηση/ποδηλατική εκδρομή στο Δέλτα Αξιού, Λουδία, Αλιάκμονα.
Αναχώρηση από το στέκι του Άρδην στις 10.30 με αυτοκίνητα και ποδήλατα.
Τηλέφωνα επικοινωνίας (για την εκδρομή): Κώστας Μαυρίδης (6977965644) – Γιώργος Ρακκάς (6972720422)
από το ardin-rixi.gr
http://ardin-rixi.gr/archives/8101
Το Άρδην και η Ρήξη διοργανώνουν τριήμερο εκδηλώσεων, στο στέκι τους Βαλαωρίτου 1 & Δωδεκανήσου στις 21-23/09.
Σκοπός του τριημέρου, είναι να ψηλαφίσουμε τους όρους για ένα εναλλακτικό ελληνικό μοντέλο που θα μας βγάλει έξω από το τέλμα της κρίσης. Ένα τέτοιο μοντέλο, θα πρέπει να διασταυρώνει τρία μεγάλα ρεύματα που απαντώνται τόσο σε όλα τα σύγχρονα κινήματα χειραφέτησης. Πρώτον, την αλληλέγγυα, συνεργατική οικονομία και τον κοινοτισμό. Δεύτερον, την αποκέντρωση, και την έμφαση στη μικρή και μεσαία παραγωγική κλίμακα. Τρίτον, την αποφασιστική αξιοποίηση του πλούτου της ιδιαίτερης πολιτιστικής ταυτότητας του κάθε λαού. Με συνθέσεις προς αυτήν την κατεύθυνση, αναδεικνύεται μια άλλη σχέση με τον λαό και τον τόπο, που υπερβαίνει τα αδιέξοδα της εθνικής υποδούλωσης, της κοινωνικής αποσύνθεσης και της οικολογικής κατάρρευσης που χαρακτηρίζουν την εποχή που ζούμε.
Πρόγραμμα:
Παρασκευή 21.09.2012
19:30 Προβολή ταινίας: Η δύναμη της κοινότητας: Πώς η Κούβα αντιμετώπισε το Peak Oil (ΗΠΑ, 50΄)
Η αποφασιστική στροφή της Κούβας προς ένα εναλλακτικό μοντέλο παραγωγής και το
πώς της επέτρεψε να διασωθεί από την παγκόσμια απομόνωση και την κατάρρευση που
αντιμετώπισε μετά την πτώση του Ανατολικού Μπλοκ
20:30: Συζήτηση με τον Κάρλος Σιμόν Φορκάδε, του Ομπσερβατόριο Κρίτικο της Κούβας, πάνω στην ταινία
Σάββατο 22.09.2012:
19:30 Συζήτηση: Η εναλλακτική οικονομία και ο κοινοτισμός στην Ελλάδα, ιδιαιτερότητες, προβλήματα και προοπτικές
Ομιλητές: Γ. Δαουτόπουλος (καθ. Γεωπονίας), Κ. Νικολάου (δρ Περιβαλλοντολόγος), Μ. Βραχνάκης (επ. καθηγητής ΤΕΙ Λάρισας)
22.00: Συντροφική Κουζίνα/ Ρεμπέτικο γλέντι
Κυριακή 23.09.2012:
Περιήγηση/ποδηλατική εκδρομή στο Δέλτα Αξιού, Λουδία, Αλιάκμονα.
Αναχώρηση από το στέκι του Άρδην στις 10.30 με αυτοκίνητα και ποδήλατα.
Τηλέφωνα επικοινωνίας (για την εκδρομή): Κώστας Μαυρίδης (6977965644) – Γιώργος Ρακκάς (6972720422)
από το ardin-rixi.gr
Πέμπτη 20 Σεπτεμβρίου 2012
ΑΠΟΦΑΣΗ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΜΕΡΙΚΗ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ ΔΟΥΒΛΙΝΟΥ ΙΙ από το Ευρωκοινοβούλιο
ΑΠΟΦΑΣΗ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΜΕΡΙΚΗ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ ΔΟΥΒΛΙΝΟΥ ΙΙ από το Ευρωκοινοβούλιο
(παρατίθεται το πιο ενδιαφέρον τμήμα του άρθρου)
"Last year, the EU registered 302,000 applications for international protection, an increase of 16.2 percent compared to 2010. More than 80,000 people, mostly from Afghanistan, Iraq and Somalia, were granted protection.
But under Dublin II, refugees have found themselves shuffled off to locations where conditions are sometimes unsanitary, over-crowded and treatment by local authorities is harsh.
Meanwhile, processing the claims and deciding who should do it has left many asylum seekers floating in a legal limbo.
In one case, the European Court of Human Rights in January 2011 reprimanded Belgium for sending an Afghan asylum seeker to Greece where his rights risked being violated. Greece, ruled the court, cannot guarantee refugees' fundamental rights.
Meanwhile, Denmark and Finland suspended transfer of asylum seekers to Italy for the same reason.
The Strasbourg human rights watchdog, the Council of Europe, recently slammed Italy for its mistreatment of African refugees.
Under the parliament's compromise proposal, member states cannot transfer an asylum seeker if he risks "inhuman or degrading treatment" in the receiving state. If fundamental rights cannot be guaranteed, then the member state must halt the transfer and process the asylum claim and provide care.
Authorities would also be required to interview each asylum applicant, provide a response within three months on any transfer decision, and detain only those who pose a "severe" risk of absconding. Detention would also be limited to three months.
Each asylum seeker would be entitled to appeal any transfer decision and receive free-legal assistance upon request in a language they understand.
They would remain in the member state pending their transfer appeal and unaccompanied minors would have the right to reunite with relatives aside from their immediate family.
The text also introduced an "early warning mechanism" that would act to prevent problems experienced by member states from becoming unmanageable.
The Malta-based European Asylum Support Office (Easo) would be tasked to identify the problems. Should it find flaws, then the member state would have to come up with plans to address the issue within three months. The European Commission or the Easo would then monitor its implementation.
If the new-model Dublin II becomes EU law, then it would only apply to those requesting asylum six months after it comes into force and it will not be retroactive.
EU home affairs commissioner Cecilia Malmstrom welcomed the vote and said in a statement that it was "a big step towards a common asylum system, whereby all asylum seekers can get a fair and proper assessment of their case."
αναδημοσιεύεται από το http://euobserver.com/justice/117604
(παρατίθεται το πιο ενδιαφέρον τμήμα του άρθρου)
"Last year, the EU registered 302,000 applications for international protection, an increase of 16.2 percent compared to 2010. More than 80,000 people, mostly from Afghanistan, Iraq and Somalia, were granted protection.
But under Dublin II, refugees have found themselves shuffled off to locations where conditions are sometimes unsanitary, over-crowded and treatment by local authorities is harsh.
Meanwhile, processing the claims and deciding who should do it has left many asylum seekers floating in a legal limbo.
In one case, the European Court of Human Rights in January 2011 reprimanded Belgium for sending an Afghan asylum seeker to Greece where his rights risked being violated. Greece, ruled the court, cannot guarantee refugees' fundamental rights.
Meanwhile, Denmark and Finland suspended transfer of asylum seekers to Italy for the same reason.
The Strasbourg human rights watchdog, the Council of Europe, recently slammed Italy for its mistreatment of African refugees.
Under the parliament's compromise proposal, member states cannot transfer an asylum seeker if he risks "inhuman or degrading treatment" in the receiving state. If fundamental rights cannot be guaranteed, then the member state must halt the transfer and process the asylum claim and provide care.
Authorities would also be required to interview each asylum applicant, provide a response within three months on any transfer decision, and detain only those who pose a "severe" risk of absconding. Detention would also be limited to three months.
Each asylum seeker would be entitled to appeal any transfer decision and receive free-legal assistance upon request in a language they understand.
They would remain in the member state pending their transfer appeal and unaccompanied minors would have the right to reunite with relatives aside from their immediate family.
The text also introduced an "early warning mechanism" that would act to prevent problems experienced by member states from becoming unmanageable.
The Malta-based European Asylum Support Office (Easo) would be tasked to identify the problems. Should it find flaws, then the member state would have to come up with plans to address the issue within three months. The European Commission or the Easo would then monitor its implementation.
If the new-model Dublin II becomes EU law, then it would only apply to those requesting asylum six months after it comes into force and it will not be retroactive.
EU home affairs commissioner Cecilia Malmstrom welcomed the vote and said in a statement that it was "a big step towards a common asylum system, whereby all asylum seekers can get a fair and proper assessment of their case."
αναδημοσιεύεται από το http://euobserver.com/justice/117604
Η Ρωσία διατάζει την USAID να διακόψει τις δραστηριότητές της και να εγκαταλείψει τη χώρα έως την 1η Οκτωβρίου
Η Ρωσία διατάζει την USAID (Yπηρεσία Διεθνούς Ανάπτυξης των ΗΠΑ) να διακόψει τις δραστηριότητές της και να εγκαταλείψει τη χώρα έως την 1η Οκτωβρίου
Russia Orders USAID to Stop Operations, Leave by October 1
19 Sep 2012 - 11:06 by OOSKAnews Correspondent
MOSCOW, Russia — The Russian government has ordered the US Agency for International Development (USAID), which reports to the US State Department, to stop all operations and shut the doors to its Moscow offices by October 1.
According to the USAID in Russia website, the US agency has been working in the country for two decades.
In the water sphere, USAID in 2010 funded the Community Development Support Program (CDSP) that was administered by the Moscow-based Fund for Sustainable Development (FSD). The project focused on improving the drinking water quality of remote villages in Russia’s Khabarovsk region along the Amur River.
Russia has accused USAID of trying to manipulate Russian elections. President Vladimir Putin has previously claimed the US State Department is behind the ongoing protests related to his election.
The Russian Foreign Ministry said in a statement on its website last week that “the character of the agency’s [USAID] work…did not always comply with the declared aims of cooperation in bilateral humanitarian cooperation. We are talking about issuing grants in an attempt to affect the course of the political processes in the country, including elections at different levels and institutions in civil society.”
It went on to say that Russia’s civil society is now “fully mature” and does not require any “external direction.” However, the Russian government will continue to work with USAID in other countries.
US State Department Spokesperson Victoria Nuland said in a press statement issued September 18: “While USAID’s physical presence in Russia will come to an end, we remain committed to supporting democracy, human rights, and the development of a more robust civil society in Russia and look forward to continuing our cooperation with Russian non-governmental organizations.”
USAID motives have also recently been questioned in Ecuador. As previously reported by OOSKAnews in July, Ecuadorian newspaper El Telegrafo has published a series of questions about four USAID projects and the agency’s activities in general.
One of the areas of concern was with the Sustainable Forests and Coasts Project, which USAID said aimed to teach farmers “how to prevent erosion, protect water sources, and reduce the use of chemicals.”
However, the newspaper asked whether the real intentions of the project are to draw up an inventory of the country’s “natural resources, biodiversity and sources of water” in order to use that information for “commercial aims.”
αναδημοσιεύεται από το http://www.ooskanews.com/daily-water-briefing/russia-orders-usaid-stop-operations-leave-october-1_24409
Russia Orders USAID to Stop Operations, Leave by October 1
19 Sep 2012 - 11:06 by OOSKAnews Correspondent
MOSCOW, Russia — The Russian government has ordered the US Agency for International Development (USAID), which reports to the US State Department, to stop all operations and shut the doors to its Moscow offices by October 1.
According to the USAID in Russia website, the US agency has been working in the country for two decades.
In the water sphere, USAID in 2010 funded the Community Development Support Program (CDSP) that was administered by the Moscow-based Fund for Sustainable Development (FSD). The project focused on improving the drinking water quality of remote villages in Russia’s Khabarovsk region along the Amur River.
Russia has accused USAID of trying to manipulate Russian elections. President Vladimir Putin has previously claimed the US State Department is behind the ongoing protests related to his election.
The Russian Foreign Ministry said in a statement on its website last week that “the character of the agency’s [USAID] work…did not always comply with the declared aims of cooperation in bilateral humanitarian cooperation. We are talking about issuing grants in an attempt to affect the course of the political processes in the country, including elections at different levels and institutions in civil society.”
It went on to say that Russia’s civil society is now “fully mature” and does not require any “external direction.” However, the Russian government will continue to work with USAID in other countries.
US State Department Spokesperson Victoria Nuland said in a press statement issued September 18: “While USAID’s physical presence in Russia will come to an end, we remain committed to supporting democracy, human rights, and the development of a more robust civil society in Russia and look forward to continuing our cooperation with Russian non-governmental organizations.”
USAID motives have also recently been questioned in Ecuador. As previously reported by OOSKAnews in July, Ecuadorian newspaper El Telegrafo has published a series of questions about four USAID projects and the agency’s activities in general.
One of the areas of concern was with the Sustainable Forests and Coasts Project, which USAID said aimed to teach farmers “how to prevent erosion, protect water sources, and reduce the use of chemicals.”
However, the newspaper asked whether the real intentions of the project are to draw up an inventory of the country’s “natural resources, biodiversity and sources of water” in order to use that information for “commercial aims.”
αναδημοσιεύεται από το http://www.ooskanews.com/daily-water-briefing/russia-orders-usaid-stop-operations-leave-october-1_24409
Τετάρτη 19 Σεπτεμβρίου 2012
"Παρακρατικές οργανώσεις δρουν στη Θράκη".Τι είπε ο Αβραμόπουλος στη Βουλή
"Παρακρατικές οργανώσεις δρουν στη Θράκη".Τι είπε ο Αβραμόπουλος στη Βουλή
Γκρίζες ζώνες και Θράκη ήταν στο επίκεντρο της ενημέρωσης που έκανε ο ΥΠΕΞ Δημήτρης Αβραμόπουλος,στην Επιτροπή Εξωτερικών Άμυνας της Βουλής. Ο κ.Αβραμόπουλος ανακοίνωσε ότι μέσα τον Οκτώβριο θα έρθει στην Αθήνα ο Τούρκος ομόλογός του Αχμέτ Νταβούτογλου, στον οποίο πολλά μπορεί να πει για τις τουλάχιστον περίεργες απόψεις του περί “εθνικισμού” και “ανεξαρτησίας της Ελλάδας”.
Ο Αβραμόπουλος αναφέρθηκε και στις απίστευτες απόψεις που εκφράστηκαν από Τούρκο βουλευτή για ελληνικά νησιά:
“Πρέπει να είναι ξεκάθαρο όμως. Μας ενοχλούν και δε θα αφήσουμε αναπάντητα φαινόμενα, όπως τα πρόσφατα που μπορεί να προέρχονται από κάποιους που έχουν δημόσια ιδιότητα, αλλά σίγουρα δεν μπορεί να εκφράζουν την επίσημη θέση της Τουρκίας, όπως ήταν οι δηλώσεις που έκανε ο Τούρκος Βουλευτής. Αφήνοντας να εννοηθεί ότι αμφισβητείται ένα μεγάλο κομμάτι της κυριαρχίας της χώρας μας στο Αιγαίο”,είπε ο ΥΠΕΞ και πρόσθεσε:
“Λοιπόν το μήνυμα είναι ξεκάθαρο προς πάσα κατεύθυνση, δεν υπάρχουν για εμάς γκρίζες ζώνες. Είναι έξω από κάθε δημόσια συζήτηση. Αν αρχίσουμε να απαντάμε σε όλους αυτούς τους τύπους, τότε είναι σαν να αναγνωρίζουμε ως θέμα συνομιλίας την ύπαρξή τους. Το θέμα είναι τί ξέρει η επίσημη τουρκική εξωτερική πολιτική. Ε, λοιπόν σας διαβεβαιώνω ότι αυτά είναι ξεκάθαρα, δεν επιδέχονται ούτε συζήτηση ούτε παρερμηνεία. Το τί μπορεί να λέει ο καθένας στο εσωτερικό της χώρας του για εσωτερική κατανάλωση, δεν μπορεί να οδηγεί εμάς στο να αντιδρούμε αψυχολόγητα”.
Ο Αβραμόπουλος έκανε εκτενή αναφορά και στη Θράκη ,κάνοντας λόγο για δραστηριότητα “παρακρατικών οργανώσεων”:
“Η Ελλάδα τηρεί με συνέπεια τις υποχρεώσεις που απορρέουν σε ό,τι αφορά την μειονότητα, αλλά και τους συναφείς διεθνείς κανόνες, εφαρμόζοντας πολιτική πλήρους ισονομίας και ισοπολιτείας και βέβαια χωρίς λογικές αμοιβαιότητας και με απόλυτο σεβασμό στα δικαιώματα και τις θρησκευτικές ιδιαιτερότητες των Μουσουλμάνων – στο θρήσκευμά τους – συμπατριωτών μας.
Έρχονται πολλοί που επισκέπτονται τη χώρα μας, δεν μπορούμε να κλείσουμε τα σύνορα. Πόσοι και πόσες από αυτή την αίθουσα δεν έχετε επισκεφθεί την Τουρκία; Γιατί κάθε φορά που εμφανίζεται ένας επισκέπτης κάποιοι φοβούνται; Έλληνες πολιτικοί, Υπουργοί, Πρωθυπουργοί, Βουλευτές, κατ’ επανάληψη πηγαίνουν στην Τουρκία, επισκέπτονται το Πατριαρχείο. Δεν πρέπει να τα βλέπουμε αυτά με φοβικό μάτι. Το τί λένε και τί κάνουν έχει σημασία.
Αλλά εκείνο που μας ενδιαφέρει είναι η δραστηριότητα παρακρατικών οργανώσεων στην ευρύτερη περιοχή της Θράκης. Εκεί έχουν γνώσιν οι φύλακες. Εσείς ο ίδιος μου είπατε πόσο ικανοποιημένος ήσαστε από την ενημέρωση που σας έκανε ο υπεύθυνος του Γραφείου Πολιτικών Υποθέσεων της περιοχής”.
αναδημοσιεύεται από το http://www.onalert.gr
Γκρίζες ζώνες και Θράκη ήταν στο επίκεντρο της ενημέρωσης που έκανε ο ΥΠΕΞ Δημήτρης Αβραμόπουλος,στην Επιτροπή Εξωτερικών Άμυνας της Βουλής. Ο κ.Αβραμόπουλος ανακοίνωσε ότι μέσα τον Οκτώβριο θα έρθει στην Αθήνα ο Τούρκος ομόλογός του Αχμέτ Νταβούτογλου, στον οποίο πολλά μπορεί να πει για τις τουλάχιστον περίεργες απόψεις του περί “εθνικισμού” και “ανεξαρτησίας της Ελλάδας”.
Ο Αβραμόπουλος αναφέρθηκε και στις απίστευτες απόψεις που εκφράστηκαν από Τούρκο βουλευτή για ελληνικά νησιά:
“Πρέπει να είναι ξεκάθαρο όμως. Μας ενοχλούν και δε θα αφήσουμε αναπάντητα φαινόμενα, όπως τα πρόσφατα που μπορεί να προέρχονται από κάποιους που έχουν δημόσια ιδιότητα, αλλά σίγουρα δεν μπορεί να εκφράζουν την επίσημη θέση της Τουρκίας, όπως ήταν οι δηλώσεις που έκανε ο Τούρκος Βουλευτής. Αφήνοντας να εννοηθεί ότι αμφισβητείται ένα μεγάλο κομμάτι της κυριαρχίας της χώρας μας στο Αιγαίο”,είπε ο ΥΠΕΞ και πρόσθεσε:
“Λοιπόν το μήνυμα είναι ξεκάθαρο προς πάσα κατεύθυνση, δεν υπάρχουν για εμάς γκρίζες ζώνες. Είναι έξω από κάθε δημόσια συζήτηση. Αν αρχίσουμε να απαντάμε σε όλους αυτούς τους τύπους, τότε είναι σαν να αναγνωρίζουμε ως θέμα συνομιλίας την ύπαρξή τους. Το θέμα είναι τί ξέρει η επίσημη τουρκική εξωτερική πολιτική. Ε, λοιπόν σας διαβεβαιώνω ότι αυτά είναι ξεκάθαρα, δεν επιδέχονται ούτε συζήτηση ούτε παρερμηνεία. Το τί μπορεί να λέει ο καθένας στο εσωτερικό της χώρας του για εσωτερική κατανάλωση, δεν μπορεί να οδηγεί εμάς στο να αντιδρούμε αψυχολόγητα”.
Ο Αβραμόπουλος έκανε εκτενή αναφορά και στη Θράκη ,κάνοντας λόγο για δραστηριότητα “παρακρατικών οργανώσεων”:
“Η Ελλάδα τηρεί με συνέπεια τις υποχρεώσεις που απορρέουν σε ό,τι αφορά την μειονότητα, αλλά και τους συναφείς διεθνείς κανόνες, εφαρμόζοντας πολιτική πλήρους ισονομίας και ισοπολιτείας και βέβαια χωρίς λογικές αμοιβαιότητας και με απόλυτο σεβασμό στα δικαιώματα και τις θρησκευτικές ιδιαιτερότητες των Μουσουλμάνων – στο θρήσκευμά τους – συμπατριωτών μας.
Έρχονται πολλοί που επισκέπτονται τη χώρα μας, δεν μπορούμε να κλείσουμε τα σύνορα. Πόσοι και πόσες από αυτή την αίθουσα δεν έχετε επισκεφθεί την Τουρκία; Γιατί κάθε φορά που εμφανίζεται ένας επισκέπτης κάποιοι φοβούνται; Έλληνες πολιτικοί, Υπουργοί, Πρωθυπουργοί, Βουλευτές, κατ’ επανάληψη πηγαίνουν στην Τουρκία, επισκέπτονται το Πατριαρχείο. Δεν πρέπει να τα βλέπουμε αυτά με φοβικό μάτι. Το τί λένε και τί κάνουν έχει σημασία.
Αλλά εκείνο που μας ενδιαφέρει είναι η δραστηριότητα παρακρατικών οργανώσεων στην ευρύτερη περιοχή της Θράκης. Εκεί έχουν γνώσιν οι φύλακες. Εσείς ο ίδιος μου είπατε πόσο ικανοποιημένος ήσαστε από την ενημέρωση που σας έκανε ο υπεύθυνος του Γραφείου Πολιτικών Υποθέσεων της περιοχής”.
αναδημοσιεύεται από το http://www.onalert.gr
Χάγκεν Φλάισερ:Η Ελλάδα δίκαια απαιτεί πολεμικές αποζημιώσεις από τη Γερμανία
Τετάρτη, 19 Σεπτεμβρίου 2012
Χάγκεν Φλάισερ:Η Ελλάδα δίκαια απαιτεί πολεμικές αποζημιώσεις από τη Γερμανία
Το ελληνικό αίτημα για καταβολή πολεμικών αποζημιώσεων από τη Γερμανία είναι απόλυτα δικαιολογημένο, καθώς η Ελλάδα ήταν η μόνη από τις κατεχόμενες από τη ναζιστική Γερμανία μη σλαβικές χώρες (μετά την Πολωνία, τη Γιουγκοσλαβία και τη Σοβιετική Ενωση) η οποία είχε τις μεγαλύτερες απώλειες σε ανθρώπινες ζωές και σε υλικές ζημίες, τονίζει ο διάσημος, αυστριακής καταγωγής, ιστορικός και καθηγητής Νεότερης Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, κ.Χάγκεν Φλάισερ, σε συνέντευξή του στην αυστριακή εφημερίδα «Ντερ Στάνταρντ».
Απαριθμώντας αυτές τις απώλειες, επισημαίνει πως, πέρα από τους 60.000 Έλληνες Εβραίους που δολοφονήθηκαν, δεκάδες χιλιάδες άλλοι Έλληνες εκτελέστηκαν, τουλάχιστον 100.000 πέθαναν από πείνα, ένας στους τρεις Έλληνες υπέφερε από επιδημικές ασθένειες μετά τη γερμανική οπισθοχώρηση, πολλοί ήταν άστεγοι, καθώς είχαν καταστραφεί περί τις 100.000 κατοικίες, ενώ ολόκληρη η οικονομία και οι υποδομές της χώρας καταστράφηκαν στη διάρκεια της κατοχής και η Ελλάδα, από τότε, ποτέ δεν συνήλθε.
Σύμφωνα με εκτιμήσεις της ελληνικής πλευράς το 1945, η ζημία ανερχόταν σε πάνω από δέκα δισεκατομμύρια προπολεμικά δολάρια, από αυτά η Ελλάδα πήρε ως αποζημιώσεις περί τα 25 εκατομμύρια δολάρια, σε σημερινές τιμές, κυρίως σε μορφή αποσυναρμολογημένων βιομηχανικών εγκαταστάσεων από τη Γερμανία που μεταφέρθηκαν στην Ελλάδα, αλλά ακόμη και αυτά τα 25 εκατομμύρια δολάρια δεν πληρώθηκαν στην Ελλάδα από τους Γερμανούς, αλλά από την Υπηρεσία Αποζημιώσεων των Συμμάχων.
Στο πλαίσιο του Ψυχρού Πολέμου και κάτω από την πίεση των Ηνωμένων Πολιτειών, το ζήτημα των αποζημιώσεων πρακτικά «πνίγηκε» για να καταστεί η Γερμανία προγεφύρωμα κατά των ανατολικών χωρών και μπορεί να ειπωθεί πως η Ελλάδα έχει στο θέμα των αποζημιώσεων τη μεγαλύτερη ανάγκη αποκατάστασης.
Όπως σημειώνει ο κ. Φλάισερ, η τωρινή χρονική στιγμή δεν είναι ιδιαίτερα ευνοϊκή για το ζήτημα των αποζημιώσεων, καθώς η γερμανική πλευρά διατείνεται πως η Ελλάδα θυμήθηκε ξαφνικά το θέμα επειδή είναι τώρα χρεοκοπημένη, όμως αυτό δεν αληθεύει, διότι το ζήτημα ετίθετο κάθε τόσο, επί δεκαετίες, από την ελληνική πλευρά, παρά το επίσημο μπλοκάρισμα του θέματος.
Πριν από τη γερμανική επανένωση χρησιμοποιούνταν το επιχείρημα πως ολόκληρη η Γερμανία είχε διεξάγει το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και δεν μπορούν να ζητούνται αποζημιώσεις από το ένα τμήμα της Γερμανίας, ενώ μετά το 1990 το επιχείρημα ήταν πως, έχει περάσει τόσος πολύς χρόνος από τότε και στο μεταξύ τα ζητήματα έχουν λυθεί από μόνα τους.
Ο ίδιος θεωρεί ουτοπικό ότι η γερμανική πλευρά θα δεχθεί να πληρώσει επανορθώσεις για την Ελλάδα, γιατί αυτό θα δημιουργούσε προηγούμενο. Ως εκ τούτου θεωρεί πως η Ελλάδα θα πρέπει να επικεντρωθεί στο λεγόμενο αναγκαστικό κατοχικό δάνειο, το οποίο μάλιστα είχε αναγνωριστεί, τόσο από τις ναζιστικές δυνάμεις όσο και από τον ίδιο τον Χίτλερ, ως δάνειο που θα αποπληρωνόταν, αλλά χωρίς τόκους.
Το ενδιαφέρον στην υπόθεση είναι πως οι πρώτες δόσεις επιστράφηκαν και το «υπόλοιπο χρέος» είχε υπολογιστεί σε 476 εκατομμύρια χιτλερικά μάρκα ως «χρέη του Γ΄ Ράιχ προς την Ελλάδα», σε σημερινές τιμές περίπου έξι έως επτά δισεκατομμύρια ευρώ, χωρίς τους τόκους, που αν συνυπολογιστούν, τότε το ποσό είναι αστρονομικό. Τέτοια δάνεια, όπως αυτό που υποχρεώθηκε να καταβάλει η Ελλάδα στη ναζιστική Γερμανία, δεν είχαν επιβληθεί αλλού, γι' αυτό και δεν υπάρχει προηγούμενο.
Βέβαια, η Γερμανία ισχυρίζεται με ευκολία, πως αποζημιώσεις πληρώνουν μόνον οι ηττημένοι ενός πολέμου, «τώρα είμαστε εταίροι και φίλοι». Oμως, όπως επισημαίνει χαρακτηριστικά ο κ. Φλάισερ, «χρέη πληρώνουν και οι φίλοι».
Σε γερμανικά αρχεία της δεκαετίας του 1950 αναφέρεται ρητά ότι κύριος στόχος της γερμανικής πολιτικής προς την Ελλάδα ήταν «η εξαφάνιση του πολεμικού παρελθόντος», δηλαδή ήταν συνειδητή επιλογή η αποσιώπηση του θέματος των αποζημιώσεων, ενώ χρησιμοποιήθηκε ως επιχείρημα έναντι των Ελλήνων «ξεχάστε τις απαιτήσεις για επανορθώσεις, αφού θέλετε να ενταχτείτε στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα».
Όταν το 1995, μετά την απεμπλοκή της Συνθήκης του Λονδίνου στο θέμα των χρεών, ως επακόλουθο της γερμανικής επανένωσης, η Ελλάδα έθεσε επίσημα το θέμα των επανορθώσεων, προσπαθώντας να διαβιβάσει ρηματική διακοίνωση στο γερμανικό Υπουργείο Εξωτερικών, που βρισκόταν τότε στη Βόννη, αυτό αρνήθηκε να την παραλάβει, ακόμη και ο θυρωρός, διότι σύμφωνα με ανακοίνωση της γερμανικής κυβέρνησης, είχε παρέλθει ο χρόνος διευθέτησης του θέματος, ενώ την ίδια τύχη είχαν και οι 65.000 αγωγές ιδιωτών που ζητούσαν αποζημιώσεις.
Σε ό,τι αφορά την επιτροπή που έχει συσταθεί για την εξέταση του αιτήματος για τις πολεμικές αποζημιώσεις, ο κ. Φλάισερ τονίζει ότι η επιτροπή αυτή ήταν μια αντίδραση στην πίεση που δέχεται η ελληνική κυβέρνηση από την αντιπολίτευση, ωστόσο το όλο εγχείρημα δεν έχει νόημα, εφόσον δεν αντιδρά η γερμανική πλευρά.
Και στο παρελθόν υπήρξαν τέτοιες επιτροπές, και πάλι όμως δεν αντέδρασε η γερμανική κυβέρνηση και πολύ περισσότερο δεν θα το κάνει τώρα που η Ελλάδα δεν θεωρείται ισότιμος εταίρος.
Όπως καταλήγει στη συνέντευξή του ο διάσημος Αυστριακός ιστορικός, όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις, μετά το 1990, διακήρυτταν επίσημα πως δεν παραιτούνται από τις απαιτήσεις, τις οποίες θα θέσουν σε μια ευνοϊκή χρονική στιγμή, στιγμή όμως, που ποτέ δεν ήλθε και τώρα είναι φυσικά η πλέον δυσμενής στιγμή για να τεθεί αυτή η ιστορικά και ηθικά θεμελιωμένη αξίωση.
News Room «Κέρδος» με πληροφόρηση από το ΑΠΕ - ΑΜΠ
Ετικέτες Ελληνική Εξωτερική Πολιτική
αναδημοσιεύεται από το http://infognomonpolitics.blogspot.gr
Χάγκεν Φλάισερ:Η Ελλάδα δίκαια απαιτεί πολεμικές αποζημιώσεις από τη Γερμανία
Το ελληνικό αίτημα για καταβολή πολεμικών αποζημιώσεων από τη Γερμανία είναι απόλυτα δικαιολογημένο, καθώς η Ελλάδα ήταν η μόνη από τις κατεχόμενες από τη ναζιστική Γερμανία μη σλαβικές χώρες (μετά την Πολωνία, τη Γιουγκοσλαβία και τη Σοβιετική Ενωση) η οποία είχε τις μεγαλύτερες απώλειες σε ανθρώπινες ζωές και σε υλικές ζημίες, τονίζει ο διάσημος, αυστριακής καταγωγής, ιστορικός και καθηγητής Νεότερης Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, κ.Χάγκεν Φλάισερ, σε συνέντευξή του στην αυστριακή εφημερίδα «Ντερ Στάνταρντ».
Απαριθμώντας αυτές τις απώλειες, επισημαίνει πως, πέρα από τους 60.000 Έλληνες Εβραίους που δολοφονήθηκαν, δεκάδες χιλιάδες άλλοι Έλληνες εκτελέστηκαν, τουλάχιστον 100.000 πέθαναν από πείνα, ένας στους τρεις Έλληνες υπέφερε από επιδημικές ασθένειες μετά τη γερμανική οπισθοχώρηση, πολλοί ήταν άστεγοι, καθώς είχαν καταστραφεί περί τις 100.000 κατοικίες, ενώ ολόκληρη η οικονομία και οι υποδομές της χώρας καταστράφηκαν στη διάρκεια της κατοχής και η Ελλάδα, από τότε, ποτέ δεν συνήλθε.
Σύμφωνα με εκτιμήσεις της ελληνικής πλευράς το 1945, η ζημία ανερχόταν σε πάνω από δέκα δισεκατομμύρια προπολεμικά δολάρια, από αυτά η Ελλάδα πήρε ως αποζημιώσεις περί τα 25 εκατομμύρια δολάρια, σε σημερινές τιμές, κυρίως σε μορφή αποσυναρμολογημένων βιομηχανικών εγκαταστάσεων από τη Γερμανία που μεταφέρθηκαν στην Ελλάδα, αλλά ακόμη και αυτά τα 25 εκατομμύρια δολάρια δεν πληρώθηκαν στην Ελλάδα από τους Γερμανούς, αλλά από την Υπηρεσία Αποζημιώσεων των Συμμάχων.
Στο πλαίσιο του Ψυχρού Πολέμου και κάτω από την πίεση των Ηνωμένων Πολιτειών, το ζήτημα των αποζημιώσεων πρακτικά «πνίγηκε» για να καταστεί η Γερμανία προγεφύρωμα κατά των ανατολικών χωρών και μπορεί να ειπωθεί πως η Ελλάδα έχει στο θέμα των αποζημιώσεων τη μεγαλύτερη ανάγκη αποκατάστασης.
Όπως σημειώνει ο κ. Φλάισερ, η τωρινή χρονική στιγμή δεν είναι ιδιαίτερα ευνοϊκή για το ζήτημα των αποζημιώσεων, καθώς η γερμανική πλευρά διατείνεται πως η Ελλάδα θυμήθηκε ξαφνικά το θέμα επειδή είναι τώρα χρεοκοπημένη, όμως αυτό δεν αληθεύει, διότι το ζήτημα ετίθετο κάθε τόσο, επί δεκαετίες, από την ελληνική πλευρά, παρά το επίσημο μπλοκάρισμα του θέματος.
Πριν από τη γερμανική επανένωση χρησιμοποιούνταν το επιχείρημα πως ολόκληρη η Γερμανία είχε διεξάγει το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και δεν μπορούν να ζητούνται αποζημιώσεις από το ένα τμήμα της Γερμανίας, ενώ μετά το 1990 το επιχείρημα ήταν πως, έχει περάσει τόσος πολύς χρόνος από τότε και στο μεταξύ τα ζητήματα έχουν λυθεί από μόνα τους.
Ο ίδιος θεωρεί ουτοπικό ότι η γερμανική πλευρά θα δεχθεί να πληρώσει επανορθώσεις για την Ελλάδα, γιατί αυτό θα δημιουργούσε προηγούμενο. Ως εκ τούτου θεωρεί πως η Ελλάδα θα πρέπει να επικεντρωθεί στο λεγόμενο αναγκαστικό κατοχικό δάνειο, το οποίο μάλιστα είχε αναγνωριστεί, τόσο από τις ναζιστικές δυνάμεις όσο και από τον ίδιο τον Χίτλερ, ως δάνειο που θα αποπληρωνόταν, αλλά χωρίς τόκους.
Το ενδιαφέρον στην υπόθεση είναι πως οι πρώτες δόσεις επιστράφηκαν και το «υπόλοιπο χρέος» είχε υπολογιστεί σε 476 εκατομμύρια χιτλερικά μάρκα ως «χρέη του Γ΄ Ράιχ προς την Ελλάδα», σε σημερινές τιμές περίπου έξι έως επτά δισεκατομμύρια ευρώ, χωρίς τους τόκους, που αν συνυπολογιστούν, τότε το ποσό είναι αστρονομικό. Τέτοια δάνεια, όπως αυτό που υποχρεώθηκε να καταβάλει η Ελλάδα στη ναζιστική Γερμανία, δεν είχαν επιβληθεί αλλού, γι' αυτό και δεν υπάρχει προηγούμενο.
Βέβαια, η Γερμανία ισχυρίζεται με ευκολία, πως αποζημιώσεις πληρώνουν μόνον οι ηττημένοι ενός πολέμου, «τώρα είμαστε εταίροι και φίλοι». Oμως, όπως επισημαίνει χαρακτηριστικά ο κ. Φλάισερ, «χρέη πληρώνουν και οι φίλοι».
Σε γερμανικά αρχεία της δεκαετίας του 1950 αναφέρεται ρητά ότι κύριος στόχος της γερμανικής πολιτικής προς την Ελλάδα ήταν «η εξαφάνιση του πολεμικού παρελθόντος», δηλαδή ήταν συνειδητή επιλογή η αποσιώπηση του θέματος των αποζημιώσεων, ενώ χρησιμοποιήθηκε ως επιχείρημα έναντι των Ελλήνων «ξεχάστε τις απαιτήσεις για επανορθώσεις, αφού θέλετε να ενταχτείτε στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα».
Όταν το 1995, μετά την απεμπλοκή της Συνθήκης του Λονδίνου στο θέμα των χρεών, ως επακόλουθο της γερμανικής επανένωσης, η Ελλάδα έθεσε επίσημα το θέμα των επανορθώσεων, προσπαθώντας να διαβιβάσει ρηματική διακοίνωση στο γερμανικό Υπουργείο Εξωτερικών, που βρισκόταν τότε στη Βόννη, αυτό αρνήθηκε να την παραλάβει, ακόμη και ο θυρωρός, διότι σύμφωνα με ανακοίνωση της γερμανικής κυβέρνησης, είχε παρέλθει ο χρόνος διευθέτησης του θέματος, ενώ την ίδια τύχη είχαν και οι 65.000 αγωγές ιδιωτών που ζητούσαν αποζημιώσεις.
Σε ό,τι αφορά την επιτροπή που έχει συσταθεί για την εξέταση του αιτήματος για τις πολεμικές αποζημιώσεις, ο κ. Φλάισερ τονίζει ότι η επιτροπή αυτή ήταν μια αντίδραση στην πίεση που δέχεται η ελληνική κυβέρνηση από την αντιπολίτευση, ωστόσο το όλο εγχείρημα δεν έχει νόημα, εφόσον δεν αντιδρά η γερμανική πλευρά.
Και στο παρελθόν υπήρξαν τέτοιες επιτροπές, και πάλι όμως δεν αντέδρασε η γερμανική κυβέρνηση και πολύ περισσότερο δεν θα το κάνει τώρα που η Ελλάδα δεν θεωρείται ισότιμος εταίρος.
Όπως καταλήγει στη συνέντευξή του ο διάσημος Αυστριακός ιστορικός, όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις, μετά το 1990, διακήρυτταν επίσημα πως δεν παραιτούνται από τις απαιτήσεις, τις οποίες θα θέσουν σε μια ευνοϊκή χρονική στιγμή, στιγμή όμως, που ποτέ δεν ήλθε και τώρα είναι φυσικά η πλέον δυσμενής στιγμή για να τεθεί αυτή η ιστορικά και ηθικά θεμελιωμένη αξίωση.
News Room «Κέρδος» με πληροφόρηση από το ΑΠΕ - ΑΜΠ
Ετικέτες Ελληνική Εξωτερική Πολιτική
αναδημοσιεύεται από το http://infognomonpolitics.blogspot.gr
Νταβούτογλου:"Προσωρινή η ανεξαρτησία της Ελλάδας"! Κι όμως είναι ΥΠΕΞ της Τουρκίας
Νταβούτογλου:"Προσωρινή η ανεξαρτησία της Ελλάδας"! Κι όμως είναι ΥΠΕΞ της Τουρκίας
Του Λ.ΛΙΓΟΥΡΙΩΤΗ
Σε μια ανιστόρητη, αντιεπιστημονική και - κυρίως- προκλητική με όρους σύγχρονης διπλωματίας αναφορά προέβη ο Τουρκος Υπουργός Εξωτερικών Νταβούτογλου θέτοντας σε προσωρινότητα την ανεξαρτησία και την εθνική ταυτότητα της Ελλάδας και όλων των Βαλκανικών και άλλων λαών που απελευθερώθηκαν από τον Οθωμανικό ζυγό μέσα από εθνικές εξεγερσεις και επαναστάσεις και δεν ''αποσχίσθηκαν'' όπως λέει ο ''τρελλός επιστήμονας ''' που κάνει τον υπουργό.
Εμμένοντας στην τρελλή θεωρία του περί νεοθωμανισμού ( περί παλινόρθωσης δηλαδή της ''αυτοκρατορίας'' των Σουλτάνων) για την οποία γελούν όλοι οι σοβαροί επιστήμονες ανά τον κόσμο, ο κ. Νταβούτογλου χαρακτήρισε ..προσωρινή και ...τεχνητή την διαδικασία των εξεγέρσεων και των εθνικών επαναστάσεων των σκλαβωμένων λαών και εθνών ενοώντας έτσι ότι κάποια στιγμή αυτή η προσωρινοτητα θα τελειώσει και ότι οι Ελλάδα και οι άλλες ανεξαρτητες χώρες - μέλη του ΟΗΕ θα μπούν πάλι υπό τον Νεοθωμανικό ζυγό! Και προφανώς επειδή κανένα ανεξάρτητο κράτος δεν θά ...πάει μόνο του στο ...στόμα του λύκου, προφανώς ο κ Νταβούτογλου θα εννοεί οτι με κάποιο τρόπο θα ...υποβοηθεί αυτήν ''εξέλιξη'' . Και επειδή δεν θα εννοεί ότι αυτό θα γίνει μέσω των τηλεοπτικών δεκτών και τον ...Σουλειμάν τον Μεγαλοπρεπή ή την ...Ασι, μήπως εννοεί'οτι αυτό θα επιδιωχθεί δια άλλων μεθόδων;
Ας δούμε όμως τι ακριβώς είπε και ιδιαίτερα το άκρως προκλητικό , ανιστόρητο και αντιεπιστημονικό σημείο με τις ...''προσωρινές και τεχνητές αντιθέσεις και ταυτότητες'' και ...''αποσχίσεις'':
Μιλώντας τις προάλλες στην Χουριέτ είπε μεταξύ άλλων ο κ. Νταβούτογλου :
«Σε αντίθεση με την Ευρώπη, όπου προκάλεσε την ένωση διαλυμένων συνόλων, ο εθνικισμός ευνόησε στην Ανατολή τη διάσπαση και γέννησε τα έθνη κράτη, δημιουργώντας τεχνητές αντιθέσεις και ταυτότητες».
Μάλιστα - κατά τα ρεπορτάζ που στάθηκαν μέχρι τώρα στο θέμα των Κούρδων - ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας στάθηκε στη δημιουργία των εθνικών κρατών στον τέως οθωμανικό χώρο με μια ιδιαίτερα προκλητική δήλωση, λέγοντας πως «πριν από δύο αιώνες αποσχίστηκαν με τη διαδικασία αυτή από την τουρκική εκδοχή των «οργανικών συνόλων» οι Αρμένιοι, οι Άραβες, οι Έλληνες και πολλές άλλες εθνοτικές και θρησκευτικές ταυτότητες».
Η δήλωση του κ. Νταβούτογλου - που έχει συνέχεια - ήταν απάντηση στο ερώτημα του δημοσιογράφου σχετικά με τα σχέδια της Άγκυρας για το κουρδικό, το οποίο πέρα από θέμα εσωτερικής ασφάλειας για τη γειτονική χώρα, μπορεί, όπως αναφέρθηκε, να αποσταθεροποιήσει την ευαίσθητη γεωπολιτικά περιοχής της Μέσης Ανατολής.
Πρόσέξτε τωρα:
«Ο εθνικισμός, ως ιδεολογία του 19ου αιώνα, συγκέντρωσε στην Ευρώπη τα διχοτομημένα, λόγω φεουδαλισμού σύνολα. Σε μάς, όμως, διέλυσε τα ιστορικά οργανικά σύνολα και δημιούργησε προσωρινές και τεχνητές αντιθέσεις και ταυτότητες. Ήλθε η ώρα να τα βάλουμε με την αποσχιστική αυτή κουλτούρα. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε νέες αποσπάσεις» ανέφερε ε ο κ. Νταβούτογλου. Και πρόσθεσε ένα κόμη κουφό και φυσικά ανιστόρητο και αντιεπιστημονικό: «οι πολιτισμικές ταυτότητες και οι γλώσσες έχουν αξία από πλευράς της ανθρωπότητας, αλλά αυτό θα πρέπει να ερμηνευθεί ως μέσο ενότητας και όχι απόσχισης και με τρόπο που θα ενισχύσει τη συνείδηση της κοινής καταγωγής».
Δυστυχώς μέχρι σήμερα οι σχετικές αναφορές και επισημάνσεις έμειναν μόνο στην επιφανειακή, κατά την γνώμη μας, προσέγγιση ότι ο Νταβούτογλου είπε πως η Αγκυρα δεν θα επιτρέψει στους Κούρδους να αποσχιστούν όπως οι Έλληνες. Ωστόσο για μας το πραγματικά επικίνδυνο - και αποκαλυπτικό της δόλιας ( και ''τρελλής'' ) σκέψης του Τούρκου Υπουργού, είναι τα περί ...προσωρινότητας!
Αλήθεια καταπιάστηκε κανένας αρμόδιος - και ειδικός - να τα αναλύσει όλα αυτά; Έστω και αν - για να πουμε και αυτό - κανένα από τα σημεία της ''θεωρίας'' Νταβούτογλου δεν έχει επιβεβαιωθεί...
αναδημοσιεύεται από το www.onalert.gr
Του Λ.ΛΙΓΟΥΡΙΩΤΗ
Σε μια ανιστόρητη, αντιεπιστημονική και - κυρίως- προκλητική με όρους σύγχρονης διπλωματίας αναφορά προέβη ο Τουρκος Υπουργός Εξωτερικών Νταβούτογλου θέτοντας σε προσωρινότητα την ανεξαρτησία και την εθνική ταυτότητα της Ελλάδας και όλων των Βαλκανικών και άλλων λαών που απελευθερώθηκαν από τον Οθωμανικό ζυγό μέσα από εθνικές εξεγερσεις και επαναστάσεις και δεν ''αποσχίσθηκαν'' όπως λέει ο ''τρελλός επιστήμονας ''' που κάνει τον υπουργό.
Εμμένοντας στην τρελλή θεωρία του περί νεοθωμανισμού ( περί παλινόρθωσης δηλαδή της ''αυτοκρατορίας'' των Σουλτάνων) για την οποία γελούν όλοι οι σοβαροί επιστήμονες ανά τον κόσμο, ο κ. Νταβούτογλου χαρακτήρισε ..προσωρινή και ...τεχνητή την διαδικασία των εξεγέρσεων και των εθνικών επαναστάσεων των σκλαβωμένων λαών και εθνών ενοώντας έτσι ότι κάποια στιγμή αυτή η προσωρινοτητα θα τελειώσει και ότι οι Ελλάδα και οι άλλες ανεξαρτητες χώρες - μέλη του ΟΗΕ θα μπούν πάλι υπό τον Νεοθωμανικό ζυγό! Και προφανώς επειδή κανένα ανεξάρτητο κράτος δεν θά ...πάει μόνο του στο ...στόμα του λύκου, προφανώς ο κ Νταβούτογλου θα εννοεί οτι με κάποιο τρόπο θα ...υποβοηθεί αυτήν ''εξέλιξη'' . Και επειδή δεν θα εννοεί ότι αυτό θα γίνει μέσω των τηλεοπτικών δεκτών και τον ...Σουλειμάν τον Μεγαλοπρεπή ή την ...Ασι, μήπως εννοεί'οτι αυτό θα επιδιωχθεί δια άλλων μεθόδων;
Ας δούμε όμως τι ακριβώς είπε και ιδιαίτερα το άκρως προκλητικό , ανιστόρητο και αντιεπιστημονικό σημείο με τις ...''προσωρινές και τεχνητές αντιθέσεις και ταυτότητες'' και ...''αποσχίσεις'':
Μιλώντας τις προάλλες στην Χουριέτ είπε μεταξύ άλλων ο κ. Νταβούτογλου :
«Σε αντίθεση με την Ευρώπη, όπου προκάλεσε την ένωση διαλυμένων συνόλων, ο εθνικισμός ευνόησε στην Ανατολή τη διάσπαση και γέννησε τα έθνη κράτη, δημιουργώντας τεχνητές αντιθέσεις και ταυτότητες».
Μάλιστα - κατά τα ρεπορτάζ που στάθηκαν μέχρι τώρα στο θέμα των Κούρδων - ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας στάθηκε στη δημιουργία των εθνικών κρατών στον τέως οθωμανικό χώρο με μια ιδιαίτερα προκλητική δήλωση, λέγοντας πως «πριν από δύο αιώνες αποσχίστηκαν με τη διαδικασία αυτή από την τουρκική εκδοχή των «οργανικών συνόλων» οι Αρμένιοι, οι Άραβες, οι Έλληνες και πολλές άλλες εθνοτικές και θρησκευτικές ταυτότητες».
Η δήλωση του κ. Νταβούτογλου - που έχει συνέχεια - ήταν απάντηση στο ερώτημα του δημοσιογράφου σχετικά με τα σχέδια της Άγκυρας για το κουρδικό, το οποίο πέρα από θέμα εσωτερικής ασφάλειας για τη γειτονική χώρα, μπορεί, όπως αναφέρθηκε, να αποσταθεροποιήσει την ευαίσθητη γεωπολιτικά περιοχής της Μέσης Ανατολής.
Πρόσέξτε τωρα:
«Ο εθνικισμός, ως ιδεολογία του 19ου αιώνα, συγκέντρωσε στην Ευρώπη τα διχοτομημένα, λόγω φεουδαλισμού σύνολα. Σε μάς, όμως, διέλυσε τα ιστορικά οργανικά σύνολα και δημιούργησε προσωρινές και τεχνητές αντιθέσεις και ταυτότητες. Ήλθε η ώρα να τα βάλουμε με την αποσχιστική αυτή κουλτούρα. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε νέες αποσπάσεις» ανέφερε ε ο κ. Νταβούτογλου. Και πρόσθεσε ένα κόμη κουφό και φυσικά ανιστόρητο και αντιεπιστημονικό: «οι πολιτισμικές ταυτότητες και οι γλώσσες έχουν αξία από πλευράς της ανθρωπότητας, αλλά αυτό θα πρέπει να ερμηνευθεί ως μέσο ενότητας και όχι απόσχισης και με τρόπο που θα ενισχύσει τη συνείδηση της κοινής καταγωγής».
Δυστυχώς μέχρι σήμερα οι σχετικές αναφορές και επισημάνσεις έμειναν μόνο στην επιφανειακή, κατά την γνώμη μας, προσέγγιση ότι ο Νταβούτογλου είπε πως η Αγκυρα δεν θα επιτρέψει στους Κούρδους να αποσχιστούν όπως οι Έλληνες. Ωστόσο για μας το πραγματικά επικίνδυνο - και αποκαλυπτικό της δόλιας ( και ''τρελλής'' ) σκέψης του Τούρκου Υπουργού, είναι τα περί ...προσωρινότητας!
Αλήθεια καταπιάστηκε κανένας αρμόδιος - και ειδικός - να τα αναλύσει όλα αυτά; Έστω και αν - για να πουμε και αυτό - κανένα από τα σημεία της ''θεωρίας'' Νταβούτογλου δεν έχει επιβεβαιωθεί...
αναδημοσιεύεται από το www.onalert.gr
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΑΛΙΠΡΑΝΤΗ - ΦΠΥ
ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ - ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΑΛΙΠΡΑΝΤΗ
Τετάρτη 19 Σεπτεμβρίου 2012, 20.30 μ.μ.
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ
Η στρατιωτική θητεία ενός Μικρασιάτη στην Αθήνα του Μεσοπολέμου.
Το ημερολόγιο του Γιάγκου Μασσέλου 1927-1928, του Νίκου Αλιπράντη, φιλόλογου- συγγραφέα .
Για το βιβλίο θα μιλήσουν:
• Μανόλης Γ. Σέργης, επίκ. Καθηγητής Λαογραφίας
• Δημήτρης Λούκας, πρόεδρος της Ένωσης Δημοσιογράφων και Συγγραφέων Τουρισμού Ελλάδος,
• Ναυσικά Τσολακίδου – Χρονοπούλου, φιλόλογος
• Συντονίζει η κ. Ελένη Σκιαδά,δασκάλα
Είσοδος Ελεύθερη
--
Κώστας Σαμάντης Τηλ: 6973017969
Email : samadis@ath.forthnet.gr , http://ymittos-polis.blogspot.gr/ , http://ymittos-sxedia.blogspot.com/
Τετάρτη 19 Σεπτεμβρίου 2012, 20.30 μ.μ.
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ
Η στρατιωτική θητεία ενός Μικρασιάτη στην Αθήνα του Μεσοπολέμου.
Το ημερολόγιο του Γιάγκου Μασσέλου 1927-1928, του Νίκου Αλιπράντη, φιλόλογου- συγγραφέα .
Για το βιβλίο θα μιλήσουν:
• Μανόλης Γ. Σέργης, επίκ. Καθηγητής Λαογραφίας
• Δημήτρης Λούκας, πρόεδρος της Ένωσης Δημοσιογράφων και Συγγραφέων Τουρισμού Ελλάδος,
• Ναυσικά Τσολακίδου – Χρονοπούλου, φιλόλογος
• Συντονίζει η κ. Ελένη Σκιαδά,δασκάλα
Είσοδος Ελεύθερη
--
Κώστας Σαμάντης Τηλ: 6973017969
Email : samadis@ath.forthnet.gr , http://ymittos-polis.blogspot.gr/ , http://ymittos-sxedia.blogspot.com/
Ενοχο το paraben για καρκινογένεση
Ένοχο το paraben για καρκινογένεση
Ένα θέμα το οποίο έχει εγείρει ερωτήματα και έχει
αποτελέσει αντικείμενο έρευνας για επιστημονικές κοινότητες ανά τον
κόσμο αλλά δεν έχει συζητηθεί στην Ελλάδα όσο θα έπρεπε
είναι αυτό των λεγόμενων Parabens. Τα Parabens
methylparaben, ethylparaben, propylparaben,
butylparaben, isobutylparaben, isopropylparaben και
benzylparaben - είναι μια ομάδα αλκυλεστέρων
υδροξυβενζοϊκού οξέος τα οποία χρησιμοποιούνται ευρύτατα
στην παγκόσμια βιομηχανία ως συστατικά σαμπουάν, κρεμών
μαλλιών, προσώπου και σώματος, αντηλιακών λαδιών,
οδοντόκρεμων, ανδρικών τζελ ξυρίσματος, προϊόντων μακιγιάζ
και φυσικά αποσμητικών. Μια ματιά στα συστατικά αυτών των
προϊόντων αρκεί για να το διαπιστώσετε. Η βασική τους
ιδιότητα είναι ότι αποτελούν ισχυρό συντηρητικό, καθώς είναι
αντιμικροβιακά, αντιβακτηριδιακά και αντιμυκητιακά.
Σε μελέτες Πανεπιστημίων της Αγγλίας και των Η.Π.Α., με
χαρακτηριστική αυτή του Northwestern University του Illinois,
αυτά τα χημικά συσχετίζονται εμμέσως με τον καρκίνο
μαστού. Συγκεκριμένα, εντός των καρκινικών όγκων που
αφαιρέθηκαν από τις ασθενείς, ανιχνεύτηκαν αξιοσημείωτες
ποσότητες συσσωρευμένων parabens! Πάνω από το 60% των
περιπτώσεων καρκίνου του μαστού εμφανίζεται στο σημείο που
βρίσκεται δίπλα στη γυναικεία μασχάλη, κάτι που «ενοχοποιεί»
τα αποσμητικά και αντι-ιδρωτικά που περιέχουν
ποσότητα parabens σε σχέση με άλλα εμπορικά είδη. Η ίδια
μελέτη κατέδειξε πως τα αποσμητικά για τις μασχάλες που
περιέχουν το χημικό αυτό και έχουν ενοχοποιηθεί δεν είναι τα
μόνα επικίνδυνα για πυροδότηση της νόσου. Στον ίδιο βαθμό
ενοχοποιούνται οι υδατικές κρέμες, οι αφροί ξυρίσματος, οι
οδοντόκρεμες, τα αντηλιακά και άλλα προϊόντα προσωπικής
περιποίησης. Στη μελέτη συμμετείχαν και γυναίκες που δεν
χρησιμοποιούσαν συστηματικά αποσμητικό για τις μασχάλες,
καθώς οι ειδικοί πίστευαν πως λόγω μικρ
——————————————————————————————————————————————————————————————————————————————————————
Κρέμες ύποπτες για
καρκίνο, προσοχή
στα paraben
αποτελέσει
Τα Parabens -
π-ελ αντιμυκητιακά.
καρκίνο του
. μεγαλύτερη αι ευαν μικρής ανατομικής
απόστασης της μασχάλης με το στήθος, είναι πιο εύκολο να
υπάρξει επίδραση. Όμως τα paraben
από άλλα σημεία. Από βιολογική άποψη
από το δέρμα και διαχέονται στους εσωτερικούς ιστούς, ότι κι
αν σημαίνει αυτό για το ΤΙ καταλήγει στο εσωτερικό των
οργάνων μας ... Περαιτέρω μελέτη στις Η.Π.Α. μάλιστα έδειξε
ότι η έκθεση σε parabens επηρεάζει αρνητικά την ικανότητα
αναπαραγωγής.
Αξίζει να σημειωθεί ότι σχεδόν όλες οι πολύ γνωστές
πολυεθνικές εταιρείες καλλωπιστικών γυναικείων προϊόντων δεν
έχουν πτοηθεί από τις παραπάνω επιστημονικές ανησυχίες και
εξακολουθούν να παράγουν προϊόντα γεμάτα με το
αμφιλεγόμενο αυτό πρόσθετο, κι αυτό διότι πρόκειται για
εξαιρετικά φθηνό συστατικό. Ομοίως πράττει και πολύ γνω
γερμανική αλυσίδα super-market η οποία έχει «φυτρώσει» σε
κάθε γειτονιά και φροντίζει να «προικίζει» όλα τα καθαριστικά
και καλλυντικά είδη της ακόμη και με 4 διαφορετικά paraben!
Χωρίς να υπάρχει διάθεση κινδυνολογίας και δεδομένου ότι οι
διαχειριστές όλων των πολυεθνικών έχουν αποδείξει ότι δεν
τρέφουν καμία εκτίμηση για το ανθρώπινο είδος, μήπως θα
έπρεπε όλα τα παραπάνω να προβληματίσουν έναν μέσο νου;
Κάποιες ελληνικών συμφερόντων εταιρείες καλλυντικών πάντως
έχουν ήδη αποκλείσει 100% από τα συστατ
πρόσθετο, ενώ μερικές πιο ευαισθητοποιημένες έχουν
αποκλείσει κι άλλες ουσίες που θεωρούνται επιβλαβείς (πχ.
Propylene glycol pg, Alcohol
σύντομη έρευνα κατά την αγορά στα συστατικά οποιουδήποτε
προϊόντος επιτρέπουμε να αγγίξει το σώμα μας. Δεν θέτουμε
την πολύτιμη υγεία μας σε καμία απολύτως τοξική ουσία
Η Vitamelia με ευαισθησία στα θέματα υγείας
δημιούργησε μια Βιολογική σειρά φροντίδας του
δέρματος με συστατικά βιολογικής καλλιέργειας, τ
οποία προσεχτικά επέλεξε και είναι μοναδικά ως προς
την αποτελεσματικότητά τους. Επιπλέον η ΝΕΑ σειρά
της Νεκράς Θάλασσας ανανεώθηκε με ΒΙΟ ΣΥΣΤΑΤΙΚΑ.
Τα καλλυντικά της Vitamelia ΔΕΝ ΠΕΡΙΕΧΟΥΝ
methylparaben, ethylparaben, propylparaben,
butylparaben, isobutylparaben, isopropylparaben και
benzylparaben – No Silicone - No mineral oils - No Pegs
- No Propylene Glycol - Parfum - Allergen Free - No Alcohol.
ΥΓΕΙΑ
Σεπτέμβριος 2012 // 3
——————————————————————————————
Πηγή:INTERNET
Ένα θέμα το οποίο έχει εγείρει ερωτήματα και έχει
αποτελέσει αντικείμενο έρευνας για επιστημονικές κοινότητες ανά τον
κόσμο αλλά δεν έχει συζητηθεί στην Ελλάδα όσο θα έπρεπε
είναι αυτό των λεγόμενων Parabens. Τα Parabens
methylparaben, ethylparaben, propylparaben,
butylparaben, isobutylparaben, isopropylparaben και
benzylparaben - είναι μια ομάδα αλκυλεστέρων
υδροξυβενζοϊκού οξέος τα οποία χρησιμοποιούνται ευρύτατα
στην παγκόσμια βιομηχανία ως συστατικά σαμπουάν, κρεμών
μαλλιών, προσώπου και σώματος, αντηλιακών λαδιών,
οδοντόκρεμων, ανδρικών τζελ ξυρίσματος, προϊόντων μακιγιάζ
και φυσικά αποσμητικών. Μια ματιά στα συστατικά αυτών των
προϊόντων αρκεί για να το διαπιστώσετε. Η βασική τους
ιδιότητα είναι ότι αποτελούν ισχυρό συντηρητικό, καθώς είναι
αντιμικροβιακά, αντιβακτηριδιακά και αντιμυκητιακά.
Σε μελέτες Πανεπιστημίων της Αγγλίας και των Η.Π.Α., με
χαρακτηριστική αυτή του Northwestern University του Illinois,
αυτά τα χημικά συσχετίζονται εμμέσως με τον καρκίνο
μαστού. Συγκεκριμένα, εντός των καρκινικών όγκων που
αφαιρέθηκαν από τις ασθενείς, ανιχνεύτηκαν αξιοσημείωτες
ποσότητες συσσωρευμένων parabens! Πάνω από το 60% των
περιπτώσεων καρκίνου του μαστού εμφανίζεται στο σημείο που
βρίσκεται δίπλα στη γυναικεία μασχάλη, κάτι που «ενοχοποιεί»
τα αποσμητικά και αντι-ιδρωτικά που περιέχουν
ποσότητα parabens σε σχέση με άλλα εμπορικά είδη. Η ίδια
μελέτη κατέδειξε πως τα αποσμητικά για τις μασχάλες που
περιέχουν το χημικό αυτό και έχουν ενοχοποιηθεί δεν είναι τα
μόνα επικίνδυνα για πυροδότηση της νόσου. Στον ίδιο βαθμό
ενοχοποιούνται οι υδατικές κρέμες, οι αφροί ξυρίσματος, οι
οδοντόκρεμες, τα αντηλιακά και άλλα προϊόντα προσωπικής
περιποίησης. Στη μελέτη συμμετείχαν και γυναίκες που δεν
χρησιμοποιούσαν συστηματικά αποσμητικό για τις μασχάλες,
καθώς οι ειδικοί πίστευαν πως λόγω μικρ
——————————————————————————————————————————————————————————————————————————————————————
Κρέμες ύποπτες για
καρκίνο, προσοχή
στα paraben
αποτελέσει
Τα Parabens -
π-ελ αντιμυκητιακά.
καρκίνο του
. μεγαλύτερη αι ευαν μικρής ανατομικής
απόστασης της μασχάλης με το στήθος, είναι πιο εύκολο να
υπάρξει επίδραση. Όμως τα paraben
από άλλα σημεία. Από βιολογική άποψη
από το δέρμα και διαχέονται στους εσωτερικούς ιστούς, ότι κι
αν σημαίνει αυτό για το ΤΙ καταλήγει στο εσωτερικό των
οργάνων μας ... Περαιτέρω μελέτη στις Η.Π.Α. μάλιστα έδειξε
ότι η έκθεση σε parabens επηρεάζει αρνητικά την ικανότητα
αναπαραγωγής.
Αξίζει να σημειωθεί ότι σχεδόν όλες οι πολύ γνωστές
πολυεθνικές εταιρείες καλλωπιστικών γυναικείων προϊόντων δεν
έχουν πτοηθεί από τις παραπάνω επιστημονικές ανησυχίες και
εξακολουθούν να παράγουν προϊόντα γεμάτα με το
αμφιλεγόμενο αυτό πρόσθετο, κι αυτό διότι πρόκειται για
εξαιρετικά φθηνό συστατικό. Ομοίως πράττει και πολύ γνω
γερμανική αλυσίδα super-market η οποία έχει «φυτρώσει» σε
κάθε γειτονιά και φροντίζει να «προικίζει» όλα τα καθαριστικά
και καλλυντικά είδη της ακόμη και με 4 διαφορετικά paraben!
Χωρίς να υπάρχει διάθεση κινδυνολογίας και δεδομένου ότι οι
διαχειριστές όλων των πολυεθνικών έχουν αποδείξει ότι δεν
τρέφουν καμία εκτίμηση για το ανθρώπινο είδος, μήπως θα
έπρεπε όλα τα παραπάνω να προβληματίσουν έναν μέσο νου;
Κάποιες ελληνικών συμφερόντων εταιρείες καλλυντικών πάντως
έχουν ήδη αποκλείσει 100% από τα συστατ
πρόσθετο, ενώ μερικές πιο ευαισθητοποιημένες έχουν
αποκλείσει κι άλλες ουσίες που θεωρούνται επιβλαβείς (πχ.
Propylene glycol pg, Alcohol
σύντομη έρευνα κατά την αγορά στα συστατικά οποιουδήποτε
προϊόντος επιτρέπουμε να αγγίξει το σώμα μας. Δεν θέτουμε
την πολύτιμη υγεία μας σε καμία απολύτως τοξική ουσία
Η Vitamelia με ευαισθησία στα θέματα υγείας
δημιούργησε μια Βιολογική σειρά φροντίδας του
δέρματος με συστατικά βιολογικής καλλιέργειας, τ
οποία προσεχτικά επέλεξε και είναι μοναδικά ως προς
την αποτελεσματικότητά τους. Επιπλέον η ΝΕΑ σειρά
της Νεκράς Θάλασσας ανανεώθηκε με ΒΙΟ ΣΥΣΤΑΤΙΚΑ.
Τα καλλυντικά της Vitamelia ΔΕΝ ΠΕΡΙΕΧΟΥΝ
methylparaben, ethylparaben, propylparaben,
butylparaben, isobutylparaben, isopropylparaben και
benzylparaben – No Silicone - No mineral oils - No Pegs
- No Propylene Glycol - Parfum - Allergen Free - No Alcohol.
ΥΓΕΙΑ
Σεπτέμβριος 2012 // 3
——————————————————————————————
Πηγή:INTERNET
Τετραήμερη εκδρομή στη Σμύρνη του ΦΟΥ (5-8.10.2012)
Δευτέρα, 17 Σεπτεμβρίου 2012
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΕΤΡΑΗΜΕΡΗΣ ΕΚΔΡΟΜΗΣ ΣΤΗ ΣΜΥΡΝΗ
O ΦΙΛΟΠΡΟΟΔΟΣ ΟΜΙΛΟΣ ΥΜΗΤΤΟΥ κλείνοντας τον ΚΥΚΛΟ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ ΜΝΗΜΗΣ των 90 χρόνων από την Μικρασιατική Καταστροφή, πραγματοποιεί ένα τετραήμερο αεροπορικό ταξίδι περιήγησης στους τόπους που ποτέ δεν θα ξεχάσουμε.
Το ταξίδι θα πραγματοποιηθεί από τις 5 – 8 Οκτωβρίου (3 νύχτες) και θα είναι:
5/10/12 ΚΡΗΝΗ (Τσεσμέ) – ΑΛΑΤΣΑΤΑ – ΒΟΥΡΛΑ
6/10/12 ΕΦΕΣΟΣ – ΚΟΥΣΑΝΤΑΣΙ – ΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ ΣΤΗ ΣΜΥΡΝΗ
7/10/12 ΑΪΒΑΛΙ – ΠΕΡΓΑΜΟΣ
8/10/12 Μεταφορά στο Αεροδρόμιο.
Ώρα αναχώρησης (5.10.12) στις 12.50 από το αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος με πτήση απευθείας προς Σμύρνη.
Ώρα άφιξης στην Αθήνα (8.10.12) στις 12.10 το μεσημέρι.
Η Τιμή Συμμετοχής κατά άτομο είναι:
Δίκλινο δωμάτιο 370 €
Τρίκλινο >> 360 €
Μονόκλινο >> 430 €
Σύνολο συμμετοχής 40 άτομα.
Στις τιμές περιλαμβάνονται:
- Αεροπορικά εισιτήρια και φόροι αεροδρομίων
- Ξενοδοχείο 4* στο κέντρο της ΣΜΥΡΝΗΣ, με ημιδιατροφή (3 διανυκτερεύσεις)
- Όλες οι εκδρομές
- Ελληνόφωνο ξεναγό
- Όλες οι μεταφορές με πούλμαν
Στις τιμές δεν περιλαμβάνονται:
- Οι είσοδοι σε Αρχαιολογικούς χώρους/Μουσεία και είναι περίπου 30-35€ κατά άτομο καθώς και τα φιλοδωρήματα.
- Για να εξασφαλίσετε τη συμμετοχή σας χρειάζεται προκαταβολή 250€ και εξόφληση του υπόλοιπου ποσού έως τις 21 Σεπτεμβρίου 2012.
Για συμμετοχές και πληροφορίες απευθύνεστε στο Φ.Ο.Υ. καθημερινά από 18.00 – 21.00 και στα τηλέφωνα 210-7625856 και στο 6932-380609.
στις 11:09
Ετικέτες Ιστορική μνήμη, Περιηγήσεις, Σμύρνη, ΦΟΥ
αναδημοσιεύεται από το http://ymittos-sxedia.blogspot.com
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΕΤΡΑΗΜΕΡΗΣ ΕΚΔΡΟΜΗΣ ΣΤΗ ΣΜΥΡΝΗ
O ΦΙΛΟΠΡΟΟΔΟΣ ΟΜΙΛΟΣ ΥΜΗΤΤΟΥ κλείνοντας τον ΚΥΚΛΟ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ ΜΝΗΜΗΣ των 90 χρόνων από την Μικρασιατική Καταστροφή, πραγματοποιεί ένα τετραήμερο αεροπορικό ταξίδι περιήγησης στους τόπους που ποτέ δεν θα ξεχάσουμε.
Το ταξίδι θα πραγματοποιηθεί από τις 5 – 8 Οκτωβρίου (3 νύχτες) και θα είναι:
5/10/12 ΚΡΗΝΗ (Τσεσμέ) – ΑΛΑΤΣΑΤΑ – ΒΟΥΡΛΑ
6/10/12 ΕΦΕΣΟΣ – ΚΟΥΣΑΝΤΑΣΙ – ΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ ΣΤΗ ΣΜΥΡΝΗ
7/10/12 ΑΪΒΑΛΙ – ΠΕΡΓΑΜΟΣ
8/10/12 Μεταφορά στο Αεροδρόμιο.
Ώρα αναχώρησης (5.10.12) στις 12.50 από το αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος με πτήση απευθείας προς Σμύρνη.
Ώρα άφιξης στην Αθήνα (8.10.12) στις 12.10 το μεσημέρι.
Η Τιμή Συμμετοχής κατά άτομο είναι:
Δίκλινο δωμάτιο 370 €
Τρίκλινο >> 360 €
Μονόκλινο >> 430 €
Σύνολο συμμετοχής 40 άτομα.
Στις τιμές περιλαμβάνονται:
- Αεροπορικά εισιτήρια και φόροι αεροδρομίων
- Ξενοδοχείο 4* στο κέντρο της ΣΜΥΡΝΗΣ, με ημιδιατροφή (3 διανυκτερεύσεις)
- Όλες οι εκδρομές
- Ελληνόφωνο ξεναγό
- Όλες οι μεταφορές με πούλμαν
Στις τιμές δεν περιλαμβάνονται:
- Οι είσοδοι σε Αρχαιολογικούς χώρους/Μουσεία και είναι περίπου 30-35€ κατά άτομο καθώς και τα φιλοδωρήματα.
- Για να εξασφαλίσετε τη συμμετοχή σας χρειάζεται προκαταβολή 250€ και εξόφληση του υπόλοιπου ποσού έως τις 21 Σεπτεμβρίου 2012.
Για συμμετοχές και πληροφορίες απευθύνεστε στο Φ.Ο.Υ. καθημερινά από 18.00 – 21.00 και στα τηλέφωνα 210-7625856 και στο 6932-380609.
στις 11:09
Ετικέτες Ιστορική μνήμη, Περιηγήσεις, Σμύρνη, ΦΟΥ
αναδημοσιεύεται από το http://ymittos-sxedia.blogspot.com
ΠΟΕ-ΟΤΑ: Καταλήψεις δημαρχείων την Τετάρτη
Τρίτη, 18 Σεπτεμβρίου 2012
ΠΟΕ-ΟΤΑ: Καταλήψεις δημαρχείων την Τετάρτη
Σε καταλήψεις όλων των δημαρχείων της χώρας προχωρά μεθαύριο Τετάρτη, από τις 10 το πρωί μέχρι τη μία μετά το μεσημέρι, η ΠΟΕ-ΟΤΑ, μετά τη σχετική απόφαση του γενικού της συμβουλίου, στο πλαίσιο της «Πανελλαδική Ημέρα Κατάληψης Δημαρχείων». Στόχος να ενημερωθούν αναλυτικά «όλοι οι εργαζόμενοι οι εργαζόμενοι στην Τοπική Αυτοδιοίκηση μέσα από γενικές συνελεύσεις, συγκεντρώσεις κ.λπ. για τα νέα "βάρβαρα" μέτρα της συγκυβέρνησης και της τρόικα, να προετοιμαστεί με τον καλύτερο τρόπο η συμμετοχή τους στις κινητοποιήσεις».
Όπως αναφέρει σε ανακοίνωσή της η ΠΟΕ-ΟΤΑ:
»Είναι πλέον ξεκάθαρο ότι μόνο με πολύπλευρες δραστηριότητες-παρεμβάσεις και τη συμμετοχή και άλλων συνδικαλιστικών και κοινωνικών φορέων σε κάθε Δήμο οι αγωνιστικές μας κινητοποιήσεις θα έχουν θετικό αποτέλεσμα.
»Γι' αυτό σε κάθε Δήμο ενημερώνουμε και κινητοποιούμε εργαζόμενους, άνεργους, συνταξιούχους, νέους και μικροεπαγγελματίες αλλά και κάθε κοινωνική ομάδα που πλήττεται από την πολιτική των μνημονίων και δημιουργούμε το δικό μας σε τοπικό επίπεδο, κοινωνικό μέτωπο.
»Ο αγώνας για να μην περάσουν τα νέα «βάρβαρα» μέτρα που μας οδηγούν πλέον όλους στην κοινωνική καταστροφή και για να απαλλαγούμε οριστικά από τα δεσμά των μνημονίων είναι καθημερινός, επίπονος και χρειάζεται τη ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΟΛΩΝ μας.
»Γι' αυτό η επιτυχία των παρεμβάσεών μας είναι πλέον ΥΠΟΘΕΣΗ ΟΛΩΝ μας. Συμμετέχουμε στις καταλήψεις των Δημαρχείων ενωτικά, συντονισμένα και δυναμικά. Δικαιολογίες και άλλοθι... πλέον δεν υπάρχουν σε κανέναν μας... μπορούμε και πρέπει να τους σταματήσουμε...»
Πηγή: http://www.aftodioikisi.gr
στις 12:38
Ετικέτες ΠΟΕ-ΟΤΑ, Σωματείο Εργαζομένων στο Δήμο Δάφνης-Υμηττού
αναδημοσιεύεται από το http://ymittos-sxedia.blogspot.gr
ΠΟΕ-ΟΤΑ: Καταλήψεις δημαρχείων την Τετάρτη
Σε καταλήψεις όλων των δημαρχείων της χώρας προχωρά μεθαύριο Τετάρτη, από τις 10 το πρωί μέχρι τη μία μετά το μεσημέρι, η ΠΟΕ-ΟΤΑ, μετά τη σχετική απόφαση του γενικού της συμβουλίου, στο πλαίσιο της «Πανελλαδική Ημέρα Κατάληψης Δημαρχείων». Στόχος να ενημερωθούν αναλυτικά «όλοι οι εργαζόμενοι οι εργαζόμενοι στην Τοπική Αυτοδιοίκηση μέσα από γενικές συνελεύσεις, συγκεντρώσεις κ.λπ. για τα νέα "βάρβαρα" μέτρα της συγκυβέρνησης και της τρόικα, να προετοιμαστεί με τον καλύτερο τρόπο η συμμετοχή τους στις κινητοποιήσεις».
Όπως αναφέρει σε ανακοίνωσή της η ΠΟΕ-ΟΤΑ:
»Είναι πλέον ξεκάθαρο ότι μόνο με πολύπλευρες δραστηριότητες-παρεμβάσεις και τη συμμετοχή και άλλων συνδικαλιστικών και κοινωνικών φορέων σε κάθε Δήμο οι αγωνιστικές μας κινητοποιήσεις θα έχουν θετικό αποτέλεσμα.
»Γι' αυτό σε κάθε Δήμο ενημερώνουμε και κινητοποιούμε εργαζόμενους, άνεργους, συνταξιούχους, νέους και μικροεπαγγελματίες αλλά και κάθε κοινωνική ομάδα που πλήττεται από την πολιτική των μνημονίων και δημιουργούμε το δικό μας σε τοπικό επίπεδο, κοινωνικό μέτωπο.
»Ο αγώνας για να μην περάσουν τα νέα «βάρβαρα» μέτρα που μας οδηγούν πλέον όλους στην κοινωνική καταστροφή και για να απαλλαγούμε οριστικά από τα δεσμά των μνημονίων είναι καθημερινός, επίπονος και χρειάζεται τη ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΟΛΩΝ μας.
»Γι' αυτό η επιτυχία των παρεμβάσεών μας είναι πλέον ΥΠΟΘΕΣΗ ΟΛΩΝ μας. Συμμετέχουμε στις καταλήψεις των Δημαρχείων ενωτικά, συντονισμένα και δυναμικά. Δικαιολογίες και άλλοθι... πλέον δεν υπάρχουν σε κανέναν μας... μπορούμε και πρέπει να τους σταματήσουμε...»
Πηγή: http://www.aftodioikisi.gr
στις 12:38
Ετικέτες ΠΟΕ-ΟΤΑ, Σωματείο Εργαζομένων στο Δήμο Δάφνης-Υμηττού
αναδημοσιεύεται από το http://ymittos-sxedia.blogspot.gr
Τρίτη 11 Σεπτεμβρίου 2012
Τρείς συγγραφείς - τέσσερα βιβλία - του Σπύρου Κουτρούλη
30 μέρες Πολιτική & Πολιτισμός, Θεωρία, Ρήξη φ. 87— Σεπτεμβρίου 10, 2012 at 11:57 πμ
Τρεις συγγραφείς – τέσσερα βιβλία
Μια επιλογή από τις καλοκαιρινές βιβλιοπροτάσεις
του Σπύρου Κουτρούλη από τη Ρήξη (φ. 87)
Μπροστά στις καλοκαιρινές διακοπές οι εφημερίδες συνηθίζουν να δημοσιεύουν αφιερώματα, στα οποία προτείνουν διάφορα βιβλία, συνήθως αυτά που έχουν εκδοθεί πιο πρόσφατα. Φυσικά, ο αναγνώστης δεν είναι απαραίτητο να τους ακολουθήσει, διότι σε πολλές περιπτώσεις έργα που έχουν εκδοθεί παλαιότερα μπορεί να διατηρούν τη σημασία τους και το ενδιαφέρον, παρά το χρόνο που έχει κυλήσει.
Στο τελευταίο καλοκαιρινό διάστημα, ανάμεσα στα έργα που διαβάσαμε, ξεχωρίσαμε τα ακόλουθα.
Ξεκινώ με το έργο του ψυχίατρου Ιωάννη Τσέγκου Ο Ψυχιατρικός Κοινοτισμός: Στάσεις και Αποστάσεις στο σύγχρονο ψυχοθεραπευτικό γίγνεσθαι (σελ.304), που εκδόθηκε από τον «Αρμό». Ο Ι. Τσέγκος είναι ευρύτερα γνωστός για τις προσπάθειες που κάνει για τη διάσωση της ελληνικής γλώσσας, με την ανάδειξη της καίριας σημασίας που έχει η προσήλωση στην ιστορική ορθογραφία και το πολυτονικό. Στα κοινά είναι από παλαιά δραστήριος και δείγμα αυτού είναι ότι ένας άλλος ψυχίατρος και συγγραφέας, ο Μ. Μαρκίδης, τον μνημονεύει ως αυτόν που γνώρισε τον Π. Κονδύλη στην παρέα που παλαιότερα εξέδιδε το περιοδικό Μαρτυρίες και στην συνέχεια το περιοδικό Σημειώσεις.
Το παρόν έργο, γραμμένο με επιστημονικό, αλλά και γλαφυρό ύφος, είναι καρπός των σημαντικών γνώσεων και της πλούσιας εμπειρίας που διαθέτει ο συγγραφέας, από τον χώρο της ψυχιατρικής και της κοινωνικής δράσης ως πολίτης. Τον κοινοτισμό, που τον διακρίνει από τον ατομικισμό και τον κολεκτιβισμό, τον αξιολογεί ως ένα μέρος της ελληνικής παράδοσης που μπορεί να δώσει απαντήσεις στα σημερινά ερωτήματα. Κατ’ αρχήν καταλήγει σε ένα συμπέρασμα για τον χαρακτήρα και τις δυνατότητες της «θεραπευτικής κοινότητας» μάλλον απαισιόδοξο, καθώς τη χαρακτηρίζει αντίγραφο των προτεσταντικών σεκτών (σελ. 89), που αντί να «εμβαθύνει στην μελέτη και την χρήση της κοινωνικής διαστάσεως, με την έννοια του κοινωνείν, την οποία θα μπορούσε να καλλιεργήσει με τις μικρές ομάδες και ιδιαίτερα τις λεγόμενες αναλυτικές, προτιμά την επίδοση σε ακτιβισμούς, την εξιδανίκευση του αυθορμητισμού και, κυρίως, την υποτίμηση ή και την απόρριψη, για πολλούς και διάφορους λόγους, της αναγκαιότητας εκπαιδευμένων κοινοτικών θεραπευτών» (σελ. 89). Η αναφορά που κάνει στον ελληνικό κοινοτισμό –ως σύστημα πολιτικό και κοινωνικό– εξαντλεί με μεθοδικότητα την υπάρχουσα βιβλιογραφία. Τελικά τον τοποθετεί ως μια σημαντική προϋπόθεση ώστε να επιτύχουν το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα οι δραστηριότητες των θεραπευτικών κοινοτήτων. Κλείνοντας μάλιστα, στα συμπεράσματα του έργου του, επισημαίνει: «Η κοινοτική ή προσωπική, ακριβέστερα θεραπεία, πρέπει να λαμβάνει σοβαρώς υπ’ όψιν τον εκάστοτε κοινωνικό παράγοντα, την κουλτούρα και την παράδοση κάθε τόπου και περιοχής και να αποφεύγει ή να δυσπιστεί σε σχήματα εισαγόμενα από άλλους τόπους, πολιτισμούς και παραδόσεις. Εάν θέλουμε να ισχύσουν πραγματικές κοινοτικές αρχές στην ψυχιατρική, τουλάχιστον για εδώ, στην Ελλάδα, οι προϋποθέσεις είναι εξαιρετικά ευνοϊκές, αρκεί να αποφασίσουμε να χρησιμοποιήσουμε την πλούσια, μακραίωνη, αλλά δυστυχώς αγνοημένη και από εμάς, ελληνική κοινοτική παράδοση.»(σελ. 275).
Δύο βιβλία του Γ. Ανδρειωμένου, τα οποία εκδόθηκαν από το Ίδρυμα Κώστα και Ελένης Ουράνη, εμπλουτίζουν τη βιβλιογραφία μας για τη μεταξική δικτατορία με την εξαντλητική αποδελτίωση των δύο σημαντικότερων προπαγανδιστικών της εντύπων. Το πρώτο με το τίτλο Η πνευματική ζωή υπό επιτήρηση: Το παράδειγμα του περιοδικού το Νέον Κράτος (σελ. 350), εκτός από την εισαγωγή του συγγραφέα, έχει πλήρη αναφορά στα περιεχόμενα και στην ύλη καθώς και καταλόγους με κριτήρια το θέμα και τον συγγραφέα. Τη διεύθυνση του περιοδικού είχε ο Άριστος Καμπάνης, ενώ στη συντακτική επιτροπή συμμετείχαν οι καθηγητές της Νομικής, Γ. Ματζούφας (γαμπρός του Μεταξά) και ο Ν. Κούμαρος. Ο Καμπάνης, μετά την εισβολή των Γερμανών θα συνεργαστεί μαζί τους, θα διευθύνει το περιοδικό των κατοχικών στρατευμάτων Ο Εικοστός Αιών, και θα τους ακολουθήσει κατά την υποχώρησή τους. Μετά την απελευθέρωση θα καταδικαστεί ως προδότης της πατρίδας και θα πεθάνει στο ψυχιατρείο του Δαφνίου. Ανάμεσα στους αρθρογράφους του περιοδικού ήταν διανοούμενοι όπως ο Γρυπάρης, ο Χατζηκυριάκος-Γκίκας και άλλοι, που στη συνέχεια θα στρατευθούν με την αριστερά, όπως ο Α. Σικελιανός, ο Π. Λεκατσάς και η Ρίτα Μπούμπη-Παπά, αποδεικνύοντας ότι τα σύνορα ανάμεσα στις παρατάξεις, στη χώρα μας, δεν είναι αδιαπέραστα, ενώ οι μετατοπίσεις που σημειώνονται δεν έχουν απαραίτητα υστερόβουλα κίνητρα.
Το δεύτερο βιβλίο του Γ. Ανδρειωμένου, με τον τίτλο Η νέα γενιά υπό καθοδήγηση: Το παράδειγμα του περιοδικού η Νεολαία (1938-1941) (σελ. 902), εκτός της εισαγωγής, περιέχει αναλυτική παρουσίαση περιεχομένων και ευρετήριο. Εδώ θα δούμε ότι και οι ιδέες όπως και τα πρόσωπα, κυκλοφορούν ανάμεσα στις παρατάξεις. Έτσι διαβάζουμε δημοσίευμα όπου το μεταξικό καθεστώς προτείνει την κατάργηση των τόνων ως αναχρονισμό (σελ. 72), ενώ σε άλλο σημείο προτείνεται η καύση των νεκρών (σελ. 73). Οι συνεργάτες του περιοδικού χωρίζονται στους ιδεολόγους του καθεστώτος, όπως ήταν η Σίτσα Καραϊσκάκη, η οποία θα συνεργαστεί με τους κατακτητές, και σε όλους τους υπόλοιπους οι οποίοι, άλλοι, όπως ο Τ. Καΐμη, ήταν πολιτικά ουδέτεροι, άλλοι όπως ο Γ. Βερίτης, τον βρίσκουμε να διαπρέπει μεταπολεμικά ως ποιητής στις ευσεβιστικές χριστιανικές οργανώσεις, ενώ τέλος μια μεγάλη μερίδα, όπως ήταν ο Ν. Καζαντζάκης, ο Στρατής Δούκας, ο Μ. Αυγέρης, ο Α. Βεάκης και η Σ. Μαυροειδή-Παπαδάκη, η οποία θα γράψει τον ύμνο του ΕΛΑΣ., θα στρατευθεί τα επόμενα χρόνια δυναμικά με την αριστερά στις διάφορες κομματικές μορφές.
Τέλος, το βιβλίο της Γκόλφως Μαγγίνη Για μια ερμηνευτική του Τεχνικού Κόσμου: από τον Χάϊντεγκερ στη σύγχρονη τεχνοεπιστήμη (Εκδόσεις Πατάκη, σελ. 438) αποτελεί μια ολοκληρωμένη παρουσίαση των εντυπωσιακών επιρροών που άσκησε και των ευρύτατων προβληματισμών που δημιούργησε η κριτική ερμηνεία του Χάιντεγκερ στην Τεχνική και στην κυριαρχία της πάνω στον κόσμο. Είναι ενδιαφέρον το ότι η ελληνική βιβλιογραφία σε μεγάλο βαθμό αγνοεί τη σοβαρή συζήτηση που διεξάγεται ανάμεσα σε αυτούς που υιοθετούν την χαϊντεγκεριανή ερμηνευτική και σε αυτούς που την απορρίπτουν, και την οποία η συγγραφέας πρωτοποριακά και ευκρινώς μας παρουσιάζει. Διαβάζουμε λοιπόν ότι ένας σύγχρονος στοχαστής, ο X. Ντρέιφους, υποστηρίζει ότι «ο Χάιντεγκερ δεν μιλά στο όνομα ενός αντιτεχνολογικού αντιδραστικού μοντερνισμού και δεν περιπίπτει στις συνήθεις συμβατικές κριτικές και τις ψευδοανθρωπιστικές ανησυχίες που διατυπώνονται όσον αφορά την τεχνολογική πρόοδο» (σελ. 151), ενώ θα θεωρήσει ότι μια κατανόηση με νέους όρους «είναι που ο Χάϊντεγκερ αποκαλεί νέο θεό. Γι’ αυτό και διατείνεται ότι «μονάχα ένα νέος θεός μπορεί να μας σώσει» (σελ. 155).
Στο έργο εξετάζονται αναλυτικά θέσεις όπως αυτή που συνδέει τη γενεαλογία της κυριαρχίας της τεχνικής με την κυριαρχία αυτού που ο Γερμανός φιλόσοφος ονομάζει επιγραμματικά «δυτική μεταφυσική», περιλαμβάνοντας σε αυτό τον όρο ένα μεγάλο ρεύμα του δυτικού στοχασμού, που ξεκινά από την αρχαία Ελλάδα και τη Ρώμη, φτάνει στον Καρτέσιο, στον Λάιμπνιτς, στον Καντ, στον Έγελο, και ολοκληρώνεται τελικά στον Νίτσε. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο είναι πολύ σημαντικό να διαβαστεί το έργο του Χάιντεγκερ Η προέλευση του έργου τέχνης, αλλά και η Επιστολή για τον Ανθρωπισμό. Ενδιαφέρον είναι ότι η ερμηνευτική του θεμελιώνεται άμεσα σε κείμενα των Προσωκρατικών, του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη, ώστε να μπορέσει να αντιπαραθέσει την αρχαιοελληνική τέχνη στη νεωτερική τεχνική (σελ. 235). Η Μαγγίνη σημειώνει: «Είναι σαφές, αφενός, ότι η ενδότερη οντολογικοϊστορική σχέση της νιτσεϊκής μεταφυσικής με την τεχνική συνιστά την απάντηση του Χάιντεγκερ στις απόπειρες πρόσληψής της από θεωρητικούς του εθνικοσοσιαλισμού όπως ο Άλφρεντ Μπάουμλερ» (σελ. 276) και θα συμπληρώσει ότι ο Χάιντεγκερ καταλήγει πως «η κατεξοχήν φανέρωση της βούλησης για δύναμη δεν είναι άλλη από τη βούληση για τεχνική κυριαρχία» (σελ. 279) η οποία έχει ως ανθρωπολογικό τύπο, που απαντά στις απαιτήσεις της, τον νιτσεϊκό «υπεράνθρωπο»(σελ. 292) και τον «τελευταίο άνθρωπο» (σελ. 327). Τέλος, εξαιρετικά ενδιαφέρουσα είναι η διαπραγμάτευση του διαλόγου για την Τεχνική που αναπτύχθηκε ανάμεσα στον Χάιντεγκερ και τον συγγραφέα του Εργάτη και θαυμαστή της τεχνικής κυριαρχίας Ε. Γιούνγκερ.
αναδημοσιεύεται από το http://ardin-rixi.gr/archives/7474
Τρεις συγγραφείς – τέσσερα βιβλία
Μια επιλογή από τις καλοκαιρινές βιβλιοπροτάσεις
του Σπύρου Κουτρούλη από τη Ρήξη (φ. 87)
Μπροστά στις καλοκαιρινές διακοπές οι εφημερίδες συνηθίζουν να δημοσιεύουν αφιερώματα, στα οποία προτείνουν διάφορα βιβλία, συνήθως αυτά που έχουν εκδοθεί πιο πρόσφατα. Φυσικά, ο αναγνώστης δεν είναι απαραίτητο να τους ακολουθήσει, διότι σε πολλές περιπτώσεις έργα που έχουν εκδοθεί παλαιότερα μπορεί να διατηρούν τη σημασία τους και το ενδιαφέρον, παρά το χρόνο που έχει κυλήσει.
Στο τελευταίο καλοκαιρινό διάστημα, ανάμεσα στα έργα που διαβάσαμε, ξεχωρίσαμε τα ακόλουθα.
Ξεκινώ με το έργο του ψυχίατρου Ιωάννη Τσέγκου Ο Ψυχιατρικός Κοινοτισμός: Στάσεις και Αποστάσεις στο σύγχρονο ψυχοθεραπευτικό γίγνεσθαι (σελ.304), που εκδόθηκε από τον «Αρμό». Ο Ι. Τσέγκος είναι ευρύτερα γνωστός για τις προσπάθειες που κάνει για τη διάσωση της ελληνικής γλώσσας, με την ανάδειξη της καίριας σημασίας που έχει η προσήλωση στην ιστορική ορθογραφία και το πολυτονικό. Στα κοινά είναι από παλαιά δραστήριος και δείγμα αυτού είναι ότι ένας άλλος ψυχίατρος και συγγραφέας, ο Μ. Μαρκίδης, τον μνημονεύει ως αυτόν που γνώρισε τον Π. Κονδύλη στην παρέα που παλαιότερα εξέδιδε το περιοδικό Μαρτυρίες και στην συνέχεια το περιοδικό Σημειώσεις.
Το παρόν έργο, γραμμένο με επιστημονικό, αλλά και γλαφυρό ύφος, είναι καρπός των σημαντικών γνώσεων και της πλούσιας εμπειρίας που διαθέτει ο συγγραφέας, από τον χώρο της ψυχιατρικής και της κοινωνικής δράσης ως πολίτης. Τον κοινοτισμό, που τον διακρίνει από τον ατομικισμό και τον κολεκτιβισμό, τον αξιολογεί ως ένα μέρος της ελληνικής παράδοσης που μπορεί να δώσει απαντήσεις στα σημερινά ερωτήματα. Κατ’ αρχήν καταλήγει σε ένα συμπέρασμα για τον χαρακτήρα και τις δυνατότητες της «θεραπευτικής κοινότητας» μάλλον απαισιόδοξο, καθώς τη χαρακτηρίζει αντίγραφο των προτεσταντικών σεκτών (σελ. 89), που αντί να «εμβαθύνει στην μελέτη και την χρήση της κοινωνικής διαστάσεως, με την έννοια του κοινωνείν, την οποία θα μπορούσε να καλλιεργήσει με τις μικρές ομάδες και ιδιαίτερα τις λεγόμενες αναλυτικές, προτιμά την επίδοση σε ακτιβισμούς, την εξιδανίκευση του αυθορμητισμού και, κυρίως, την υποτίμηση ή και την απόρριψη, για πολλούς και διάφορους λόγους, της αναγκαιότητας εκπαιδευμένων κοινοτικών θεραπευτών» (σελ. 89). Η αναφορά που κάνει στον ελληνικό κοινοτισμό –ως σύστημα πολιτικό και κοινωνικό– εξαντλεί με μεθοδικότητα την υπάρχουσα βιβλιογραφία. Τελικά τον τοποθετεί ως μια σημαντική προϋπόθεση ώστε να επιτύχουν το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα οι δραστηριότητες των θεραπευτικών κοινοτήτων. Κλείνοντας μάλιστα, στα συμπεράσματα του έργου του, επισημαίνει: «Η κοινοτική ή προσωπική, ακριβέστερα θεραπεία, πρέπει να λαμβάνει σοβαρώς υπ’ όψιν τον εκάστοτε κοινωνικό παράγοντα, την κουλτούρα και την παράδοση κάθε τόπου και περιοχής και να αποφεύγει ή να δυσπιστεί σε σχήματα εισαγόμενα από άλλους τόπους, πολιτισμούς και παραδόσεις. Εάν θέλουμε να ισχύσουν πραγματικές κοινοτικές αρχές στην ψυχιατρική, τουλάχιστον για εδώ, στην Ελλάδα, οι προϋποθέσεις είναι εξαιρετικά ευνοϊκές, αρκεί να αποφασίσουμε να χρησιμοποιήσουμε την πλούσια, μακραίωνη, αλλά δυστυχώς αγνοημένη και από εμάς, ελληνική κοινοτική παράδοση.»(σελ. 275).
Δύο βιβλία του Γ. Ανδρειωμένου, τα οποία εκδόθηκαν από το Ίδρυμα Κώστα και Ελένης Ουράνη, εμπλουτίζουν τη βιβλιογραφία μας για τη μεταξική δικτατορία με την εξαντλητική αποδελτίωση των δύο σημαντικότερων προπαγανδιστικών της εντύπων. Το πρώτο με το τίτλο Η πνευματική ζωή υπό επιτήρηση: Το παράδειγμα του περιοδικού το Νέον Κράτος (σελ. 350), εκτός από την εισαγωγή του συγγραφέα, έχει πλήρη αναφορά στα περιεχόμενα και στην ύλη καθώς και καταλόγους με κριτήρια το θέμα και τον συγγραφέα. Τη διεύθυνση του περιοδικού είχε ο Άριστος Καμπάνης, ενώ στη συντακτική επιτροπή συμμετείχαν οι καθηγητές της Νομικής, Γ. Ματζούφας (γαμπρός του Μεταξά) και ο Ν. Κούμαρος. Ο Καμπάνης, μετά την εισβολή των Γερμανών θα συνεργαστεί μαζί τους, θα διευθύνει το περιοδικό των κατοχικών στρατευμάτων Ο Εικοστός Αιών, και θα τους ακολουθήσει κατά την υποχώρησή τους. Μετά την απελευθέρωση θα καταδικαστεί ως προδότης της πατρίδας και θα πεθάνει στο ψυχιατρείο του Δαφνίου. Ανάμεσα στους αρθρογράφους του περιοδικού ήταν διανοούμενοι όπως ο Γρυπάρης, ο Χατζηκυριάκος-Γκίκας και άλλοι, που στη συνέχεια θα στρατευθούν με την αριστερά, όπως ο Α. Σικελιανός, ο Π. Λεκατσάς και η Ρίτα Μπούμπη-Παπά, αποδεικνύοντας ότι τα σύνορα ανάμεσα στις παρατάξεις, στη χώρα μας, δεν είναι αδιαπέραστα, ενώ οι μετατοπίσεις που σημειώνονται δεν έχουν απαραίτητα υστερόβουλα κίνητρα.
Το δεύτερο βιβλίο του Γ. Ανδρειωμένου, με τον τίτλο Η νέα γενιά υπό καθοδήγηση: Το παράδειγμα του περιοδικού η Νεολαία (1938-1941) (σελ. 902), εκτός της εισαγωγής, περιέχει αναλυτική παρουσίαση περιεχομένων και ευρετήριο. Εδώ θα δούμε ότι και οι ιδέες όπως και τα πρόσωπα, κυκλοφορούν ανάμεσα στις παρατάξεις. Έτσι διαβάζουμε δημοσίευμα όπου το μεταξικό καθεστώς προτείνει την κατάργηση των τόνων ως αναχρονισμό (σελ. 72), ενώ σε άλλο σημείο προτείνεται η καύση των νεκρών (σελ. 73). Οι συνεργάτες του περιοδικού χωρίζονται στους ιδεολόγους του καθεστώτος, όπως ήταν η Σίτσα Καραϊσκάκη, η οποία θα συνεργαστεί με τους κατακτητές, και σε όλους τους υπόλοιπους οι οποίοι, άλλοι, όπως ο Τ. Καΐμη, ήταν πολιτικά ουδέτεροι, άλλοι όπως ο Γ. Βερίτης, τον βρίσκουμε να διαπρέπει μεταπολεμικά ως ποιητής στις ευσεβιστικές χριστιανικές οργανώσεις, ενώ τέλος μια μεγάλη μερίδα, όπως ήταν ο Ν. Καζαντζάκης, ο Στρατής Δούκας, ο Μ. Αυγέρης, ο Α. Βεάκης και η Σ. Μαυροειδή-Παπαδάκη, η οποία θα γράψει τον ύμνο του ΕΛΑΣ., θα στρατευθεί τα επόμενα χρόνια δυναμικά με την αριστερά στις διάφορες κομματικές μορφές.
Τέλος, το βιβλίο της Γκόλφως Μαγγίνη Για μια ερμηνευτική του Τεχνικού Κόσμου: από τον Χάϊντεγκερ στη σύγχρονη τεχνοεπιστήμη (Εκδόσεις Πατάκη, σελ. 438) αποτελεί μια ολοκληρωμένη παρουσίαση των εντυπωσιακών επιρροών που άσκησε και των ευρύτατων προβληματισμών που δημιούργησε η κριτική ερμηνεία του Χάιντεγκερ στην Τεχνική και στην κυριαρχία της πάνω στον κόσμο. Είναι ενδιαφέρον το ότι η ελληνική βιβλιογραφία σε μεγάλο βαθμό αγνοεί τη σοβαρή συζήτηση που διεξάγεται ανάμεσα σε αυτούς που υιοθετούν την χαϊντεγκεριανή ερμηνευτική και σε αυτούς που την απορρίπτουν, και την οποία η συγγραφέας πρωτοποριακά και ευκρινώς μας παρουσιάζει. Διαβάζουμε λοιπόν ότι ένας σύγχρονος στοχαστής, ο X. Ντρέιφους, υποστηρίζει ότι «ο Χάιντεγκερ δεν μιλά στο όνομα ενός αντιτεχνολογικού αντιδραστικού μοντερνισμού και δεν περιπίπτει στις συνήθεις συμβατικές κριτικές και τις ψευδοανθρωπιστικές ανησυχίες που διατυπώνονται όσον αφορά την τεχνολογική πρόοδο» (σελ. 151), ενώ θα θεωρήσει ότι μια κατανόηση με νέους όρους «είναι που ο Χάϊντεγκερ αποκαλεί νέο θεό. Γι’ αυτό και διατείνεται ότι «μονάχα ένα νέος θεός μπορεί να μας σώσει» (σελ. 155).
Στο έργο εξετάζονται αναλυτικά θέσεις όπως αυτή που συνδέει τη γενεαλογία της κυριαρχίας της τεχνικής με την κυριαρχία αυτού που ο Γερμανός φιλόσοφος ονομάζει επιγραμματικά «δυτική μεταφυσική», περιλαμβάνοντας σε αυτό τον όρο ένα μεγάλο ρεύμα του δυτικού στοχασμού, που ξεκινά από την αρχαία Ελλάδα και τη Ρώμη, φτάνει στον Καρτέσιο, στον Λάιμπνιτς, στον Καντ, στον Έγελο, και ολοκληρώνεται τελικά στον Νίτσε. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο είναι πολύ σημαντικό να διαβαστεί το έργο του Χάιντεγκερ Η προέλευση του έργου τέχνης, αλλά και η Επιστολή για τον Ανθρωπισμό. Ενδιαφέρον είναι ότι η ερμηνευτική του θεμελιώνεται άμεσα σε κείμενα των Προσωκρατικών, του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη, ώστε να μπορέσει να αντιπαραθέσει την αρχαιοελληνική τέχνη στη νεωτερική τεχνική (σελ. 235). Η Μαγγίνη σημειώνει: «Είναι σαφές, αφενός, ότι η ενδότερη οντολογικοϊστορική σχέση της νιτσεϊκής μεταφυσικής με την τεχνική συνιστά την απάντηση του Χάιντεγκερ στις απόπειρες πρόσληψής της από θεωρητικούς του εθνικοσοσιαλισμού όπως ο Άλφρεντ Μπάουμλερ» (σελ. 276) και θα συμπληρώσει ότι ο Χάιντεγκερ καταλήγει πως «η κατεξοχήν φανέρωση της βούλησης για δύναμη δεν είναι άλλη από τη βούληση για τεχνική κυριαρχία» (σελ. 279) η οποία έχει ως ανθρωπολογικό τύπο, που απαντά στις απαιτήσεις της, τον νιτσεϊκό «υπεράνθρωπο»(σελ. 292) και τον «τελευταίο άνθρωπο» (σελ. 327). Τέλος, εξαιρετικά ενδιαφέρουσα είναι η διαπραγμάτευση του διαλόγου για την Τεχνική που αναπτύχθηκε ανάμεσα στον Χάιντεγκερ και τον συγγραφέα του Εργάτη και θαυμαστή της τεχνικής κυριαρχίας Ε. Γιούνγκερ.
αναδημοσιεύεται από το http://ardin-rixi.gr/archives/7474
Σάββατο 8 Σεπτεμβρίου 2012
Η Ζέα, η καλλιέργειά της και η Ελλάδα
Η ZEA, η καλλιέργειά της και η Ελλάδα
Για να μην κολλά το μυαλό και η ζωή σου !!!!
ΤΟ ΑΝΑΡΤΩ ΞΑΝΑ ΓΙΑΤΙ Η ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ ΕΙΝΑΙ Η ΜΗΤΕΡΑ ΤΗΣ ΜΑΘΗΣΗΣ......
Ο Εθνάρχης των Νεοελλήνων Ελευθέριος Βενιζέλος ήξερε πολύ καλά τι έκανε όταν απαγόρευσε και εξαφάνισε την καλλιέργεια της ΖΕΑΣ από την Ελλάδα...
Και επειδή ότι τρως είσαι.....
Οι Νεοέλληνες έχασαν κάθε επαφή με το προγονικό τους ιστορικό !!!
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ :
Ζέα
Τι είναι η Ζέα; Το αρχαιότερο ίσως δημητριακό και βασικό συστατικό της διατροφής των αρχαίων. Αναφέρεται και ως Ζειά, βρίζα, όλυρα, Emmer και ορισμένες φορές συγχέεται με το ασπροσίτι (γερμαν. Dinkel), ή τη Σίκαλη, ή ακόμα και με το καλαμπόκι, μια και η λέξη Zea (Zea mais) είναι η επιστημονική ονομασία του αραβοσίτου.
Η θρεπτική του αξία είναι αδιαμφισβήτητη, άλλωστε δεν είναι τυχαίο που η ετυμολογία της λέξης “ζείδωρος” (αυτός που δωρίζει ζωή) προέρχεται απο αυτό το δημητριακό. Αυτό άλλωστε είναι και το κύριο ζητούμενο της “βελτίωσης” των σιτηρών.
Ζει (ζειαί (πληθυντικός του ζειά)) + δώρος (δώρον) [Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας/ Γεώργιος Δ. Μπαμπινιώτης, Αθήνα, Κέντρο Λεξικολογίας, 1998].
(Ζειά + δωρέομαι) δωρούμενος (δίδων, παράγων) ζειάς [Λεξικόν Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσης/ Ιωάννου Δρ. Σταματάκου, Αθήνα, Βιβλιοπρομηθευτική, 1994].
.
Μετά απο μακρόχρονη λησμονιά, οι νεότεροι επιστήμονες το “ανακάλυψαν” ξανά και κυρίως μετά τις έρευνες του Άγγλου Allen. Η ζέα είναι δημητριακό που περιέχει 40% μαγνήσιο επιπλέον των άλλων δημητριακών. Το συστατικό αυτό βοηθά στην αντιμετώπιση των κραμπών που εμφανίζονται συνήθως μετά απο πολύωρη ποδηλασία. Είναι σημαντική οχι μόνο για τις ίνες και τα μέταλλα που περιέχει αλλά κυρίως για το μαγνήσιο που ενεργοποιεί τις ενζυματικές διαδικασίες του μεταβολισμού. Αποκαλείται μαγνήτης της Ζωής. Το ποσοστό του αμινοξέος λυσίνη (Lycin) που περιέχει είναι το συστατικό των πρωτεϊνών που αυξάνει την πεπτικότητα τους, ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα και είναι το βασικό στοιχείο στην βιοχημική λειτουργία του εγκεφάλου.
Βοηθάει στην απορρόφηση θρεπτικών συστατικών (Ca, Mg κ.α.).
Καταστέλλει τις φλεγμονές που χρονίζουν στον οργανισμό και καταστρέφουν τα υγιή κύτταρα.
Καταστέλλει τα ένζυμα του καρκινικού κυττάρου (εμποδίζει την ανάπτυξη και μετάσταση του καρκίνου).
Ο Γαληνός (γιατρός κατά τον 2ο αι. π.Χ.) αναφέρει την όλυρα ως το τρίτο σε θρεπτική αξία δημητριακό μετά το κριθάρι και το σιτάρι, ενώ όπως μας πληροφορεί ο Διοσκουρίδης (1ος αι. μ.Χ.) στην εποχή του ήταν διαδεδομένη μια πανάρχαια συνήθεια των Ελλήνων και των Ρωμαίων: η μίξη χονδροαλεσμένων κόκκων ζέας και σιταριού, που λεγόταν “κρίμνον”, και το οποίο ήταν ένα παχύρρευστο θρεπτικό ρόφημα που ονομαζόταν “πολτός” (χυλός).
Η Ζέα εξαφανίστηκε “μυστηριωδώς” απο τη διατροφή μας. Το 1928 η καλλιέργειά της άρχισε να απαγορεύεται σταδιακά και μέχρι το 1932 καταργήθηκε τελείως στην Ελλάδα. Η λέξη Ζειά, Ζέα κτλ εξαφανίστηκε ακόμα και απο τα λεξικά. Η Ζέα υποβιβάστηκε σε ζωοτροφή. Οι λόγοι δεν είναι σαφείς. Το γιατί παραμένει αδιευκρίνιστο. Το σιτάρι είναι πιο ανταποδοτική καλλιέργεια, αλλά λιγότερο ωφέλιμο για τον οργανισμό. Ήταν η εισαγωγή των αλεύρων σίτου; Ήταν το οικονομικό συμφέρον ή κάτι πιο πολύπλοκο; Στα λεξικά (ελληνικά) ακόμα και σήμερα υπάρχει ως ζωοτροφή.
Αλλά ας το πάρουμε απο την αρχή.
Η ΖΕΑ ( Triticum dicoccum ) είναι ένα απο τα αρχαιότερα δημητριακά που είναι γνωστά στον άνθρωπο.
Δείγματα του βρέθηκαν σε ανασκαφές προϊστορικών οικισμών σε όλο τον Ελληνικό χώρο με παλαιότερο αυτό της Μικράς Ασίας που χρονολογείται 12000 έτη π.Χ.
Ήταν ένα απο τα πρώτα δημητριακά που “εξημέρωσε” ο άνθρωπος και βασικό καλλιεργήσιμο είδος της πρώιμης γεωργίας της Εύφορης Ημισελήνου (Fertile Crescent), δηλαδή της Παλαιστίνης, της Συρίας, του Ευφράτη και του Τίγρη ως τον Περσικό κόλπο. Δείγματα της εκμετάλλευσής του που χρονολογούνται 10.000 χρόνια πριν, έχουν βρεθεί και στην Βόρεια Αφρική.
Ο Όμηρος αναφέρεται στην καλλιέργεια της ζέας στην Λακωνική πεδιάδα “πυροί τε ζειαί τ’ ήδ’ εύρυφανές κρί λευκόν”.
Δέσποζε μέχρι τις αρχές των ιστορικών χρόνων μεταξύ των δημητριακών. Με το πέρασμα του χρόνου επιλέχθηκαν πιο αποδοτικές και πιο εύκολες καλλιέργειες δημητριακών, όπως το σιτάρι και το ρύζι. Έτσι η καλλιέργεια της Ζέας είχε σχεδόν εξαφανισθεί...
Για χιλιάδες χρόνια παρέμενε το κυριότερο δημητριακό της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής. Μετέπειτα αντικαταστάθηκε απο το Triticum turgidum (Durum) το οποίο πιθανά να δημιουργήθηκε απο το Triticum dicoccum με μετάλλαξη. Οι αγρότες προτίμησαν το νέο αυτό δημητριακό λόγω του ότι ο σπόρος αποχωριζόταν απο το φλοιό με μεγαλύτερη ευκολία. Το δημητριακό Triticum dicoccum ή αλλιώς Emmer ή aja όπως ονομάζεται στην Αφρική, έφτασε στην Αιθιοπία πριν απο 5.000 ή και περισσότερα χρόνια και έχει επιζήσει μέχρι τις μέρες μας. Έχει επιζήσει επίσης σε μικρής κλίμακας παραγωγή και στην (πάλαι ποτέ) Γιουγκοσλαβία, Ινδία, Τουρκία, Γερμανία (Βαυαρία), Γαλλία και αλλού.
Αναφορά στην Παλαιά Διαθήκη: “31 Εκτυπήθησαν δέ το λινάριον και η κρίθη διότι η κρίθη ήτο σταχυωμένη, και το λινάριον καλαμωμένον 32 ο σίτος όμως και η ζέα δεν εκτυπήθησαν, διότι ήσαν όψιμα”. [Έξοδος 9: 31, 32].
Απο βρίζα (όλυρα στο αρχαίο κείμενο) παρασκευαζόταν ψωμί, σε μέρες πείνας, καθώς ήταν είδος σιτηρού δεύτερης σειράς. Αυτό συνέβη κατά την έβδομη πληγή της Αιγύπτου. [Ησαΐας 28:25] Χρησίμευε και ως τροφή των αλόγων, όταν ακόμα δεν είχε ωριμάσει.
Μπορεί την ζέα να την χρησιμοποιούσαν ως τροφή για τα άλογα, αλλά για τους Ρωμαίους ήταν τροφή εκστρατείας. Κατά την Ομηρική εποχή πιθανολογείται ότι η Ζέα χρησιμοποιείτο ως ζωοτροφή. Ο Ηρόδοτος (5ος αι. π.Χ.) αναφέρει ότι οι Αιγύπτιοι παρασκεύαζαν ψωμί αποκλειστικά απο ζέα και περιφρονούσαν το σιτάρι και το κριθάρι. Ο Θεόφραστος (4ος αι. π.Χ.) διακρίνει σαφώς τη ζέα απο την όλυρα, χαρακτηρίζοντας την πρώτη ως το πλέον αποδοτικότερο μεταξύ πολλών άλλων δημητριακών. Σύμφωνα, με τον Πλίνιο τον Πρεσβύτερο και τον Διονύσιο τον Αλικαρνασσέα, η ζειά (όλυρα) είχε καλλιεργηθεί αποκλειστικά ως το μοναδικό δημητριακό απο τους πρώτους Ρωμαίους στην αρχή της ιστορίας τους και αυτό αποδεικνύεται και απο τη χρησιμοποίηση τους σε όλες τις θρησκευτικές τελετές τους.
Τέλος οφείλω μια γενναία αναφορά σε ενα σημαντικό για το θέμα μας βιβλίο με τίτλο, «Ο ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ ΕΜΠΑΙΓΜΟΣ» ΣΣ. 443-451 του Γ. Γ. ΑΫΦΑΝΤΗ αν και προσωπικά διαφωνώ με ένα κομμάτι του τρόπου προσέγγισης του θέματος απο τον συγγραφέα.
Ομάδα επιστημόνων έφθασε εις την Θεσσαλονίκην, όπου εύρισκες τότε ανθρώπους απο όλες τις φυλές. Ηρεύνησε προσεκτικά και εδημοσίευσε το 1922 το πρώτο σύγγραμμα διά τις ομάδες αίματος και τις ιδιαιτερότητες εκάστης. Οι Έλληνες είναι κατά πλειοψηφία "0" ομάδος και οι υπόλοιποι "Α" ομάδος, οι Χάζαροι είναι "Β" ομάδος κ.λπ.
Αρχάς του 1923 στέλνουν εις την Θεσσαλονίκη ένα ζευγάρι ιατρών διά να εξετάσει την διατροφήν των Ελλήνων, επηρεασμένη απο τον Ιπποκράτη, ο οποίος έλεγε εις τους ασθενείς "φάρμακο σου είναι η τροφή σου". Άρα αυτοί εσκέφθησαν, έχει καθιερώσει εις τον Έλληνα υγιεινή διατροφή, ποια είναι όμως η βασική τροφή; Οι ερευνηταί κατέληξαν, σύντομα, ότι βασική τροφή των Ελλήνων είναι το ψωμί. Το ψωμί όμως των Ελλήνων ήταν απο Ζειά και οχι απο σιτάρι.
Εις τα χημικά εργαστήρια συνέκριναν γρήγορα αλεύρι απο Ζειά και Σιτάρι και μέχρι το 1926 διαπιστώνουν ότι:
Εις τον εγκέφαλο του ανθρώπου υπάρχει ένας αδένας μεγέθους διδράχμου τον οποίον ονόμασαν "Αμυγδαλή" ή "Αμύγδαλα". Αυτός ο αδήν δημιουργεί την μνήμην και την φαντασίαν εις τους ανθρώπους με 300 διαφορετικές πρωτεΐνες (Αμινοξέα). Αυτές οι πρωτεΐνες διά να συνδεθούν μεταξύ των και να δημιουργήσουν τα συμπλέγματα της μνήμης και να διατηρηθούν αυτά εις τον χρόνον, χρειάζονται μίαν δύναμιν, μίαν κόλλα, διά να κολλήσουν. Αυτήν την κόλλα την προσφέρουν οι τροφές μας και την ονομάζουμε πρωτεΐνη στηρίξεως, πού σημαίνει συγκόλλησις και σταθεροποίησις της μνήμης.
Το ψωμί πού τρώμε απο το Σιτάρι έχει τελείως διαφορετικές πρωτεΐνες στηρίξεως απο το ψωμί απο τη Ζειά. Εδώ ακριβώς έγκειται και η διαφορά τους.
Εις το Σιτάρι υπάρχει άφθονη η γλουτένη. Η γλουτένη είναι μια ισχυρή κόλλα και χρησιμοποιείται ως φυσική κόλλα υπό των ανθρώπων στην καθημερινή ζωή των. Η γλουτένη όμως ως πρωτείνη στηρίξεως των πρωτεϊνών του εγκεφάλου διά την δημιουργίαν της μνήμης είναι καλή μεν, διότι δημιουργεί ισχυράν μνήμην, αλλά περιορισμένη, διότι συγκολλά περισσότερες πρωτεΐνες των απαιτουμένων και περιορίζει το απόθεμα αυτών. Αποτέλεσμα είναι να περιορίζει την μνήμην εις πολύ λίγες εικόνες. Έτσι καταστρέφει την φαντασίαν και το δημιουργικό πνεύμα. Είναι δε εγκληματική, διότι έμμεσα καταστρέφει την υγείαν, το πνεύμα, την πρόοδον και τον πολιτισμόν του ανθρώπου.
Η γλουτένη του σιταριού καταστρέφει την υγείαν, το πνεύμα, την μεγαλοφυίαν, τον πολιτισμόν της ανθρωπότητος, διότι ως ισχυρή κόλλα επικολλάται εις τα τοιχώματα όλων των αγγείων πού διέρχεται, πεπτικούς σωλήνες, έντερα, φλέβες, αρτηρίες κ.λπ. Ένεκα τούτου παρακωλύει την σωστήν πέψιν, τις κενώσεις και την κυκλοφορίαν του αίματος, με τις αντίστοιχες επιβαρύνσεις εις την υγείαν.
Εις τον εγκέφαλον ως πρωτεΐνη στηρίξεως κολλά ισχυρά τις πρωτεΐνες της μνήμης με αποτέλεσμα, ότι παραστάσεις και ιδέες εβίωσεν το παιδί εις την ηλικίαν 3-7 ετών, οσο λανθασμένες και αν είναι, οσο πιο δυνατές και ξεκάθαρες αποδείξεις περί πλάνης του και αν του παρουσιάσεις αργότερα, δεν πρόκειται ως ενήλικας να απορρίψη τις αποθηκευμένες μνήμες και δοξασίες του, περί θεού, πολιτικής, κ.λπ.
Δι’ αυτό ακριβώς οι θρησκείες, οι Δικτάτορες, οι έξουσιασταί μας με διάφορα τεχνάσματα και ωραία λόγια προσπαθούν να ποδηγετήσουν τα παιδιά απο μικρή ηλικία και εσοφίστηκαν τα κατηχητικά και τις πολιτικές νεολαίες. Οι Δικτάτορες και οι τραπεζίτες εισήγαγον την πολιτικήν εις τα σχολεία με πρόφασιν, δήθεν, την προπαρασκευήν ενήμερων πολιτών, ενώ στην ουσία εκπαιδεύουν τυφλούς δούλους του τραπεζικού συστήματος.
Όποιος απο εσάς πιστεύει εις την ανεξάρτητον σκέψιν των ανθρώπων, ας αγωνισθή δια την κατάργησιν του συνδικαλισμού εις ολα τα σχολεία, πλην των πανεπιστημίων. Επομένως η γλουτένη του σιταριού είναι και η τροχοπέδη της εξελίξεως και του πολιτισμού. Ταυτοχρόνως, τροχοπεδεί και την ελευθέραν σκέψιν και πνευματικήν άνοδον του άνθρωπου και τον καθιστά δούλον του ιερατείου, του κατεστημένου, διότι αγωνίζεται και θυσιάζεται δια αξίας που του ενέπνευσαν τα οργανωμένα συμφέροντα και όχι η φύσις. Είναι όλοι οι αγώνες του εναντίον των φυσικών νόμων. Αντίθετα η πρωτεΐνη στηρίξεως της Ζειάς (πληθυντικός Ζειαΐ) διασπάται απο τα ένζυμα και αφομοιώνεται σαν καλή τροφή απο τον οργανισμό.
Αυτό το χαρακτηριστικό της την κάνει πολύτιμη εις τον ανθρώπινο οργανισμό. Διότι ενώ χρησιμεύει ως πρωτεΐνη "στηρίξεως" εις τις πρωτείνες μνήμης του εγκεφάλου, δεν μπλοκάρει αυτόν, δεν δημιουργεί σταθερές και αναλοίωτες ενώσεις σαν βαρύδια στον έγκέφαλον, ως η γλουτένη του σιταριού, και αφήνει τον εγκέφαλο να λειτουργή ελεύθερα να συλλαμβάνη, να σκέπτεται νέες ιδέες, δοξασίες, να δημιουργεί όνειρα, φαντασία, επιστήμη, κ.λπ. Οι αρχαίοι Έλληνες το εγνώριζαν πολύ καλά αυτό, δι' αυτό εκτρέφοντο μόνο με Ζειά, εγνώριζαν ότι η Ζειά τρέφει το πνεύμα. Αυτό μας το λέει ο Αισχύλος εις τον ύμνον του προς την Δήμητρα:
"Δήμητερ η θρέψασα την εμήν φρένα είναι με άξιον των σων μυστηρίων".
Επίσης δεν φράσσει τα αγγεία που διέρχεται, φλέβες, αρτηρίες, κ.λπ. Δεν παρουσιάζει τις πολλές ασθένειες πού παρουσιάζει η γλουτένη. Επί πλέον η Ζειά περιέχει άφθονες βιταμίνες και πολλά ιχνοστοιχεία πού χρειάζεται ο οργανισμός μας, συν το αμινοξύ "Λυσίνη" το πολυτιμότατο συστατικόν δια τον οργανισμό μας, πού σήμερα οι άνθρωποι το αγοράζουμε πανάκριβα ως συμπλήρωμα της διατροφής μας, ενω θα το είχαμε απο το ψωμί της Ζειάς δωρεάν.
Εκτος των ανωτέρω τα αρτοπαρασκευάσματα απο αλεύρι Ζειάς είναι εύγευστα και ασυγκρίτως νοστιμότερα απο τα αντίστοιχα με αλεύρι σιταριού. Εάν φάτε ψωμί ή μακαρόνια απο Ζειά θα ερωτήσετε, τον κρέμασαν οι Έλληνες αυτόν που τους εστέρησε αυτήν την ασύγκριτη απόλαυσιν;
Θα πάρετε την απάντησιν ότι, του στήνουν συνεχώς ανδριάντες σε πλατείες, στην Βουλή και δίδουν το όνομα του στις λεωφόρους για να μην το ξεχάσουν ποτέ. Και τότε θα διερωτηθήτε, τι φταίει;
Να φταίει άραγε η μεγάλη πανουργία και εμπειρία των κοσμοκρατόρων μόνον, ή μήπως η δουλικότης των μωροφιλόδοξων και λοιπών οργανωμένων στις μυστικές εταιρείες των;
Οι αρχαίοι δεν έτρωγαν ψωμί απο σιτάρι. Το σιτάρι το είχαν ως τροφή των ζώων και το oνόμαζαν πυρρό. Έτρωγαν μόνον ψωμί απο Ζειά ή Κριθάρι και εν ανάγκη μόνον απο κριθάρι ανάμεικτο με Σιτάρι.
Ο Μέγας Αλέξανδρος έτρεφε την στρατιάν του μόνο με Ζειά, δια να είναι οι άνδρες του υγιείς και πνευματικά ανεπτυγμένοι. Αν οι αρχαίοι Έλληνες έτρωγαν ψωμί απο σιτάρι δεν θα είχαν τόσο ύψηλήν πνευματικήν ανάπτυξιν. Μόλις οι κοσμοκράτορες εδιάβασαν αυτήν την έκθεσιν της επιτροπής, δίδουν εντολή το 1928 να αναιρεθή αμέσως η καλλιέργεια Ζειάς στην Ελλάδα (και μόνον στην Ελλάδα).
Δια να μειώσουν με το σιτάρι την πνευματικήν ανάπτυξιν των Ελλήνων, μειώνοντας την αντίληψίν τους και οργανώνοντας ταπεινήν εκπαίδευσιν των παιδιών τους και διδάσκοντας τις πολιτικές τους εις τα σχολεία και πολιτικοποιούντες τα εις τα κόμματα που αυτοί ελέγχουν απόλυτα, για να ποδηγετήσουν πλήρως εις πρώτον χρόνον τους Έλληνας.
Ενώ τώρα αναμειγνύοντας τους με αλλοδαπούς, θέλουν να τους εξαφανίσουν τελείως. Ναι άλλα πως θα το επιτύχουν αυτό; Αμέσως δίδουν εντολήν εις το τέκνον των τον Βενιζέλο να επιστρέψη στην Ελλάδα και να εξαφανίση την Ζειά. Οπότε βλέπουμε τον Βενιζέλο να επιστρέφη στην Ελλάδα μετά απο 8 χρόνια αυτοεξορίας, να ανασκουμπώνεται και να ορμά σαν λέων κατά της Ζειάς.
Μέσα σε 60 χρόνια μόνον, ηλλοίωσαν την πνευματικήν υπεροχήν του σκέπτεσθαι των Ελλήνων, τους έκαναν αδιάφορους, άβουλους, με μετρίαν αντίληψιν, φιλάσθενους και τώρα με τους αλλοδαπούς επιδιώκουν τον πλήρη αφανισμό της φυλής των, ενώ συγχρόνως ξοδεύουν δισεκατομμύρια δολλάρια οι φιλεύσπλαχνοι δια να μην εξαφανισθούν οι οχιές, οι κόμπρες, τα πάντα και άλλα ζώα και ερπετά.
Προς το τέλος του 1928 ο "Εθνάρχης" μας Βενιζέλος, προφανώς μετά απο κάποια εντολή, με της Αμύνης τα Παιδιά, τυφλά εις τον νουν και την κρίσιν, και διψασμένα το πως να ευχαριστήσουν καλλίτερα τον αρχηγόν των εκήρυξαν τον πόλεμον κατά της Ζειάς και εφορμήσαντες ακαταμάχητοι, ενίκησαν νίκην λαμπράν και εις βραχύτατον χρόνον 4 ετών δεν υπήρχε εις την Ελλάδα ούτε ενα σπυρί Ζειάς για σπόρο. Είπαν εις τον λαό ότι η Ζειά είναι ζωοτροφή (δι' αυτό τα λεξικά την γράφουν έκτοτε ζωοτροφή) και ότι είναι βλαβερή στην υγεία.
Αυτό το πρόβαλαν έντονα τα ΜΜΕ και σε 4 χρόνια εξηφανίσθη η Ζειά. Όλοι οι Έλληνες εγκατέλειψαν την Ζειά. Μόνον ενας απο όλους κράτησε σπόρο Ζειάς. Σήμερα (2010) καλλιεργεί Ζειά μόνον ο Γ.Α. είς ενα χωριό και παρασκευάζει μακαρόνια απο αλεύρι Ζειάς, τα οποία είναι νοστιμότερα απο τα μακαρόνια του σίτου. Την επίθεσίν του κατά της Ζειάς ο "εθνάρχης" μας την ήρχισε με την αθρόα εισαγωγήν αλεύρων σίτου υπό των φίλων του.
Οι φίλοι του έγιναν πάμπλουτοι και εξέσπασε τότε το μέγα διά την εποχήν και γνωστό ως "Σκάνδαλο των αλεύρων". Μέσα εις 4 χρόνια οι Έλληνες είχαν ξεχάσει την Ζειά τελείως και οι φίλοι του Βενιζέλου έγιναν δισεκατομμυριούχοι απο την εισαγωγή των αλεύρων του σίτου. Αν σήμερα θελήσετε να επαναλάβετε αυτό για το σιτάρι ή κριθάρι ή κάτι άλλο, δεν θα το πετύχετε ούτε σε 50 χρόνια. Τόσο πολύ είχε τυφλώσει και πειθαρχήσει ο Βενιζέλος τους οπαδούς του. Αυτό βέβαια είναι εχθρική ψυχολογία. Θέλουν τους οπαδούς τους τελείως τυφλούς στην σκέψιν και δούλους. Και δεν ηρκέσθη μόνον εις την εξαφάνισιν του σπόρου ο "εθνάρχης" μας, επέτυχε να σβήση την Ζειά απο την μνήμην και την γλώσσαν των Ελλήνων.
Αυτό θα πη τέλειον έγκλημα. Αποδείξεις: Εσείς εγνωρίζατε την λέξιν Ζειά πριν λίγα χρόνια, όταν ήρχισε να προβάλεται απο εμάς στά κανάλια; Ευρήκατε την λέξιν σε λεξικό πού συντάχθηκε μετά το 1930; Δεν θα την εύρητε, μην ψάχνετε. Άλλα και αν κάπου την εύρητε, θα την εξηγεί ως ζωοτροφή... Μόνον εις τυχόν ανατυπωθέντα παλαιά λεξικά θα την εύρητε, ή εις το των Άγγλων "LINDELL & SCΟΤΤ", το οποίον δεν την εξηγεί σωστά. Εις το "ΗΛΙΟΣ" πού είναι πιο ενήμερο και σοβαρό λεξικό γράφει:
Ζειά ή Ζεα... την Ζεαν την μάϊδα πού είναι ο γνωστός αραβόσιτος και κοινώς αραποσίτι". Αραβόσιτος όμως είναι κοινώς το Καλαμπόκι.
Η Ζειά όμως ως φυτό είναι κάτι σάν σιτάρι και κριθάρι, δεν έχει καμμία σχέσιν στην όψιν με το καλαμπόκι, άλλα και το σπυρί του είναι ως του σιταριού πιό πεπλατυσμένο και χονδρό.
Η Ζειά με τον Σίτον είναι όπως η Νερατζιά με την πορτοκαλιά. Αν απο απόστασιν 50-100μ. κοιτάζεις την Νερατζιά είναι όμοια με την πορτοκαλιά. Και το νεράτζι με το πορτοκάλι, ενώ εξωτερικώς είναι όμοια, εις την πραγματικότητα έχουν μεγάλες διαφορές εις τα συστατικά των. Αυτό ακριβώς συμβαίνει και με τους σπόρους της Ζειας και του Σιταριού. Δεν θα έκανε ο Ι. Πασσάς αυτό το λάθος, εάν δεν εξηφάνιζε και την βιβλιογραφία περί Ζειάς ο "εθνάρχης" μας, όπως ο Σαούλ Παύλος την βιβλιογραφία των αρχαίων Ελλήνων.
Εκεί όμως που έμεινα εμβρόντητος είναι όταν διάβασα την "Οδύσσεια" ραψωδία δ (4)-603-604, το αρχαίο: "Ω εν μεν λωτός πολύς, εν δε κύπειρον πυροί τε ζειαί τε ίδ' ευρυφυές κρίλευκον". Ο Κ. Δούκας ερμηνεύει: "όπου υπάρχει τριφύλλι πολύ, και κύπερι, και σιτάρια και ζωοτροφές κι εύρύφυτο κριθάρι λευκό". Πω! Πω!... Ο κ. Δούκας ο εκλεκτότερος ερμηνευτής έκανε λάθος; Ενώ οι "Ελληνες χρησιμοποιούσαν πυρούς (σιτάρια) γιά ζωοτροφές και την ζειά γιά ψωμί, ερμήνευσε την ζειά ως ζωοτροφές, διότι ο Βενιζέλος είχε εξαφανίσει απο την βιβλιογραφίαν και απο την μνήμην των Ελλήνων την ζειά ή ζέα. Το δημητριακό Ζειά η φύσις το εδώρισε εις τους λαούς του Αιγαίου.
Αργότερα οι Έλληνες μετανάστες το μετέφεραν και εις άλλες χώρες. Το σιτάρι ήτο φυσικό δημητριακό των βορείων περιοχών. Οι Έλληνες το έφεραν εις την Ελλάδα και το εκαλλιέργησαν ως ζωοτροφή, αρκετά χρόνια πρό του Τρωικού Πολέμου, όταν ήρχισαν το εμπόριο με τις βορείως του Ευξείνου Πόντου χώρες. Οι Βόρειοι λαοι αντί χρημάτων, που δεν είχαν, επλήρωναν τα είδη που ηγόραζαν απο τους Έλληνας έμπορους με σιτάρι και έτσι ήλθε εις την Ελλάδα το σιτάρι. Εις το διαδίκτυο, εάν γράψετε την λέξιν "Ζειά", θά εκπλαγείτε.
Θά διαβάσετε πάρα πολλά, εις την παράγραφο "ΣΤΗΝ ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΗ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΟΤΑΤΗ ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΑΛΦΑΒΗΤΟΥ" (ύμνοι Ορφέως, Ομηρικά έπη, Μύθοι), διαβάζουμε:
«Η πόλη των Αθηνών ονομαζόταν και Ζείδωρος, διότι επί του εδάφους της εκαλλιεργείτο εκτός από την ελαία και το δημητριακό ζειά. Το ζειά με το ζήτα δηλώνει ζωή, με το έψιλον γιώτα την μακρά πορεία και με το άλφα που είναι το πρώτο στοιχείο το άριστον, την παρουσία του Αιθέρα (το στοιχείο πού βρίσκεται παντού και δομεί τα πάντα είναι ο Αιθέρας), άρα ζειά σημαίνει μακροζωία».
Την Ζειά φορτοεκφόρτωναν απο ενα λιμάνι του Πειραιώς που εξ αυτής έλαβε το όνομα Ζέα, και μέχρι σήμερα το λιμάνι ονομάζεται Ζέα.
Και τώρα πως επεβλήθη η ζειά να ερμηνεύεται εις ορισμένα λεξικά ως ζωοτροφή. Εις το διαδίκτυο χειριζόμενοι την λέξιν "Ζειά" εις την ΙΛΙΑΔΑ - ραψωδία Ε, στίχοι 121-240 διαβάζουμε: «...παρά δε σφίν εκάστω δίζυγες ίπποι εστάσι κρί λευκόν ερεπτόμενοι και όλυρας» (195). Πιό κάτω ο μεταφραστής, ελαφρά τη συνειδήσει, ή καλοπληρωμένος μεταφράζει: «...εις κάθε αμάξι είναι σιμά ζευγαρωτά πουλάρια, στέκουν και τρώγουν την ζειά και το λευκό κριθάρι».
Εδώ δολοφονείται η Ζειά, διότι ο μεταφραστής, μεταφράζει την ζωοτροφή "όλυρας" εις "ζειά". Οι μεταγενέστεροι αντιγράφουν απο αυτό ζειά = όλυρας = ζωοτροφή, ενώ ο Όμηρος εγνώριζε και τα δύο, ζειά και όλυρας, και έγραφε πάντα το ορθόν, αυτό που ήθελε και έπρεπε να διδάξη. Εδώ γράφει σαφώς: «κρι λευκόν ερεπτόμενοι και όλυρας». Οχι ζειά, όπως ελαφρά την συνείδησιν και βαρυτάτην άγνοια γράφουν οι μεταφρασταί. Απο τις έρευνες που έκανα, κατέληξα ότι όλυρα ονόμαζαν τον σημερινόν Όροβον κοινώς ρόβην ή το ρόβι.
Πρόκειται διά την πιό δυνατή και αγαπητή εις τα ζώα τροφή. Ομοιάζει με το βίκο (αγριαρακά). Είναι η πιό θρεπτική τροφή των ζώων, άλλα είναι βλαβερή διά τον άνθρωπον. Η όλυρα εκαλλιεργείτο απο αρχαιοτάτων χρόνων εις την Ελλάδα ως ζωοτροφή. Ήτο μεσογειακό φυτό (Λεξικό "ΗΛΙΟΣ", λήμμα Όροβος). Είναι λογικόν να κατάληξη με τον χρόνο η όλυρα εις όροβο. Εις το λεξικό "LINDELL & SCΟΤΤ" θα την βρήτε ως Σίκαλιν η Αγριοσίκαλιν, αυτήν την σύγχυσιν εκαλλιέργησαν οι φιλέλληνες... διά να ξεχάσουμε την Ζειά. Η Ζειά καλλιεργείται σήμερα εις πολλές χώρες της Ευρώπης και εις τον Καναδά εις μεγάλην έκτασιν, φέρει δε όνομα ανάλογο της γλώσσης έκαστης χώρας. Οι Ιταλοί την ονομάζουν Faro, οι Γερμανοί Dingel, κ.τ.λ. Οι Έλληνες εισάγουμε σήμερα αλεύρι Ζειά απο την Γερμανία με το όνομα Ντίνγκελ, ως μη περιέχον γλουτένη, αντί 6,45 Ευρώ, ήτοι το αγοράζουμε δέκα φορές ακριβώτερα απο το σιταρένιο.
Στις μέρες μας, καλλιεργείται σε κάποιες χώρες και είναι ιδιαίτερα δημοφιλής στην Ιταλία (farro) και στη Γερμανία (emmer). Τα ζυμαρικά απο Ζέα μπορεί να τα αναζητήσει κανείς στα καταστήματα βιολογικών προϊόντων.
αναδημοσιεύεται από τη σελίδα του Χρήστου Γιαννόπουλου στο Facebook
Για να μην κολλά το μυαλό και η ζωή σου !!!!
ΤΟ ΑΝΑΡΤΩ ΞΑΝΑ ΓΙΑΤΙ Η ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ ΕΙΝΑΙ Η ΜΗΤΕΡΑ ΤΗΣ ΜΑΘΗΣΗΣ......
Ο Εθνάρχης των Νεοελλήνων Ελευθέριος Βενιζέλος ήξερε πολύ καλά τι έκανε όταν απαγόρευσε και εξαφάνισε την καλλιέργεια της ΖΕΑΣ από την Ελλάδα...
Και επειδή ότι τρως είσαι.....
Οι Νεοέλληνες έχασαν κάθε επαφή με το προγονικό τους ιστορικό !!!
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ :
Ζέα
Τι είναι η Ζέα; Το αρχαιότερο ίσως δημητριακό και βασικό συστατικό της διατροφής των αρχαίων. Αναφέρεται και ως Ζειά, βρίζα, όλυρα, Emmer και ορισμένες φορές συγχέεται με το ασπροσίτι (γερμαν. Dinkel), ή τη Σίκαλη, ή ακόμα και με το καλαμπόκι, μια και η λέξη Zea (Zea mais) είναι η επιστημονική ονομασία του αραβοσίτου.
Η θρεπτική του αξία είναι αδιαμφισβήτητη, άλλωστε δεν είναι τυχαίο που η ετυμολογία της λέξης “ζείδωρος” (αυτός που δωρίζει ζωή) προέρχεται απο αυτό το δημητριακό. Αυτό άλλωστε είναι και το κύριο ζητούμενο της “βελτίωσης” των σιτηρών.
Ζει (ζειαί (πληθυντικός του ζειά)) + δώρος (δώρον) [Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας/ Γεώργιος Δ. Μπαμπινιώτης, Αθήνα, Κέντρο Λεξικολογίας, 1998].
(Ζειά + δωρέομαι) δωρούμενος (δίδων, παράγων) ζειάς [Λεξικόν Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσης/ Ιωάννου Δρ. Σταματάκου, Αθήνα, Βιβλιοπρομηθευτική, 1994].
.
Μετά απο μακρόχρονη λησμονιά, οι νεότεροι επιστήμονες το “ανακάλυψαν” ξανά και κυρίως μετά τις έρευνες του Άγγλου Allen. Η ζέα είναι δημητριακό που περιέχει 40% μαγνήσιο επιπλέον των άλλων δημητριακών. Το συστατικό αυτό βοηθά στην αντιμετώπιση των κραμπών που εμφανίζονται συνήθως μετά απο πολύωρη ποδηλασία. Είναι σημαντική οχι μόνο για τις ίνες και τα μέταλλα που περιέχει αλλά κυρίως για το μαγνήσιο που ενεργοποιεί τις ενζυματικές διαδικασίες του μεταβολισμού. Αποκαλείται μαγνήτης της Ζωής. Το ποσοστό του αμινοξέος λυσίνη (Lycin) που περιέχει είναι το συστατικό των πρωτεϊνών που αυξάνει την πεπτικότητα τους, ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα και είναι το βασικό στοιχείο στην βιοχημική λειτουργία του εγκεφάλου.
Βοηθάει στην απορρόφηση θρεπτικών συστατικών (Ca, Mg κ.α.).
Καταστέλλει τις φλεγμονές που χρονίζουν στον οργανισμό και καταστρέφουν τα υγιή κύτταρα.
Καταστέλλει τα ένζυμα του καρκινικού κυττάρου (εμποδίζει την ανάπτυξη και μετάσταση του καρκίνου).
Ο Γαληνός (γιατρός κατά τον 2ο αι. π.Χ.) αναφέρει την όλυρα ως το τρίτο σε θρεπτική αξία δημητριακό μετά το κριθάρι και το σιτάρι, ενώ όπως μας πληροφορεί ο Διοσκουρίδης (1ος αι. μ.Χ.) στην εποχή του ήταν διαδεδομένη μια πανάρχαια συνήθεια των Ελλήνων και των Ρωμαίων: η μίξη χονδροαλεσμένων κόκκων ζέας και σιταριού, που λεγόταν “κρίμνον”, και το οποίο ήταν ένα παχύρρευστο θρεπτικό ρόφημα που ονομαζόταν “πολτός” (χυλός).
Η Ζέα εξαφανίστηκε “μυστηριωδώς” απο τη διατροφή μας. Το 1928 η καλλιέργειά της άρχισε να απαγορεύεται σταδιακά και μέχρι το 1932 καταργήθηκε τελείως στην Ελλάδα. Η λέξη Ζειά, Ζέα κτλ εξαφανίστηκε ακόμα και απο τα λεξικά. Η Ζέα υποβιβάστηκε σε ζωοτροφή. Οι λόγοι δεν είναι σαφείς. Το γιατί παραμένει αδιευκρίνιστο. Το σιτάρι είναι πιο ανταποδοτική καλλιέργεια, αλλά λιγότερο ωφέλιμο για τον οργανισμό. Ήταν η εισαγωγή των αλεύρων σίτου; Ήταν το οικονομικό συμφέρον ή κάτι πιο πολύπλοκο; Στα λεξικά (ελληνικά) ακόμα και σήμερα υπάρχει ως ζωοτροφή.
Αλλά ας το πάρουμε απο την αρχή.
Η ΖΕΑ ( Triticum dicoccum ) είναι ένα απο τα αρχαιότερα δημητριακά που είναι γνωστά στον άνθρωπο.
Δείγματα του βρέθηκαν σε ανασκαφές προϊστορικών οικισμών σε όλο τον Ελληνικό χώρο με παλαιότερο αυτό της Μικράς Ασίας που χρονολογείται 12000 έτη π.Χ.
Ήταν ένα απο τα πρώτα δημητριακά που “εξημέρωσε” ο άνθρωπος και βασικό καλλιεργήσιμο είδος της πρώιμης γεωργίας της Εύφορης Ημισελήνου (Fertile Crescent), δηλαδή της Παλαιστίνης, της Συρίας, του Ευφράτη και του Τίγρη ως τον Περσικό κόλπο. Δείγματα της εκμετάλλευσής του που χρονολογούνται 10.000 χρόνια πριν, έχουν βρεθεί και στην Βόρεια Αφρική.
Ο Όμηρος αναφέρεται στην καλλιέργεια της ζέας στην Λακωνική πεδιάδα “πυροί τε ζειαί τ’ ήδ’ εύρυφανές κρί λευκόν”.
Δέσποζε μέχρι τις αρχές των ιστορικών χρόνων μεταξύ των δημητριακών. Με το πέρασμα του χρόνου επιλέχθηκαν πιο αποδοτικές και πιο εύκολες καλλιέργειες δημητριακών, όπως το σιτάρι και το ρύζι. Έτσι η καλλιέργεια της Ζέας είχε σχεδόν εξαφανισθεί...
Για χιλιάδες χρόνια παρέμενε το κυριότερο δημητριακό της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής. Μετέπειτα αντικαταστάθηκε απο το Triticum turgidum (Durum) το οποίο πιθανά να δημιουργήθηκε απο το Triticum dicoccum με μετάλλαξη. Οι αγρότες προτίμησαν το νέο αυτό δημητριακό λόγω του ότι ο σπόρος αποχωριζόταν απο το φλοιό με μεγαλύτερη ευκολία. Το δημητριακό Triticum dicoccum ή αλλιώς Emmer ή aja όπως ονομάζεται στην Αφρική, έφτασε στην Αιθιοπία πριν απο 5.000 ή και περισσότερα χρόνια και έχει επιζήσει μέχρι τις μέρες μας. Έχει επιζήσει επίσης σε μικρής κλίμακας παραγωγή και στην (πάλαι ποτέ) Γιουγκοσλαβία, Ινδία, Τουρκία, Γερμανία (Βαυαρία), Γαλλία και αλλού.
Αναφορά στην Παλαιά Διαθήκη: “31 Εκτυπήθησαν δέ το λινάριον και η κρίθη διότι η κρίθη ήτο σταχυωμένη, και το λινάριον καλαμωμένον 32 ο σίτος όμως και η ζέα δεν εκτυπήθησαν, διότι ήσαν όψιμα”. [Έξοδος 9: 31, 32].
Απο βρίζα (όλυρα στο αρχαίο κείμενο) παρασκευαζόταν ψωμί, σε μέρες πείνας, καθώς ήταν είδος σιτηρού δεύτερης σειράς. Αυτό συνέβη κατά την έβδομη πληγή της Αιγύπτου. [Ησαΐας 28:25] Χρησίμευε και ως τροφή των αλόγων, όταν ακόμα δεν είχε ωριμάσει.
Μπορεί την ζέα να την χρησιμοποιούσαν ως τροφή για τα άλογα, αλλά για τους Ρωμαίους ήταν τροφή εκστρατείας. Κατά την Ομηρική εποχή πιθανολογείται ότι η Ζέα χρησιμοποιείτο ως ζωοτροφή. Ο Ηρόδοτος (5ος αι. π.Χ.) αναφέρει ότι οι Αιγύπτιοι παρασκεύαζαν ψωμί αποκλειστικά απο ζέα και περιφρονούσαν το σιτάρι και το κριθάρι. Ο Θεόφραστος (4ος αι. π.Χ.) διακρίνει σαφώς τη ζέα απο την όλυρα, χαρακτηρίζοντας την πρώτη ως το πλέον αποδοτικότερο μεταξύ πολλών άλλων δημητριακών. Σύμφωνα, με τον Πλίνιο τον Πρεσβύτερο και τον Διονύσιο τον Αλικαρνασσέα, η ζειά (όλυρα) είχε καλλιεργηθεί αποκλειστικά ως το μοναδικό δημητριακό απο τους πρώτους Ρωμαίους στην αρχή της ιστορίας τους και αυτό αποδεικνύεται και απο τη χρησιμοποίηση τους σε όλες τις θρησκευτικές τελετές τους.
Τέλος οφείλω μια γενναία αναφορά σε ενα σημαντικό για το θέμα μας βιβλίο με τίτλο, «Ο ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ ΕΜΠΑΙΓΜΟΣ» ΣΣ. 443-451 του Γ. Γ. ΑΫΦΑΝΤΗ αν και προσωπικά διαφωνώ με ένα κομμάτι του τρόπου προσέγγισης του θέματος απο τον συγγραφέα.
Ομάδα επιστημόνων έφθασε εις την Θεσσαλονίκην, όπου εύρισκες τότε ανθρώπους απο όλες τις φυλές. Ηρεύνησε προσεκτικά και εδημοσίευσε το 1922 το πρώτο σύγγραμμα διά τις ομάδες αίματος και τις ιδιαιτερότητες εκάστης. Οι Έλληνες είναι κατά πλειοψηφία "0" ομάδος και οι υπόλοιποι "Α" ομάδος, οι Χάζαροι είναι "Β" ομάδος κ.λπ.
Αρχάς του 1923 στέλνουν εις την Θεσσαλονίκη ένα ζευγάρι ιατρών διά να εξετάσει την διατροφήν των Ελλήνων, επηρεασμένη απο τον Ιπποκράτη, ο οποίος έλεγε εις τους ασθενείς "φάρμακο σου είναι η τροφή σου". Άρα αυτοί εσκέφθησαν, έχει καθιερώσει εις τον Έλληνα υγιεινή διατροφή, ποια είναι όμως η βασική τροφή; Οι ερευνηταί κατέληξαν, σύντομα, ότι βασική τροφή των Ελλήνων είναι το ψωμί. Το ψωμί όμως των Ελλήνων ήταν απο Ζειά και οχι απο σιτάρι.
Εις τα χημικά εργαστήρια συνέκριναν γρήγορα αλεύρι απο Ζειά και Σιτάρι και μέχρι το 1926 διαπιστώνουν ότι:
Εις τον εγκέφαλο του ανθρώπου υπάρχει ένας αδένας μεγέθους διδράχμου τον οποίον ονόμασαν "Αμυγδαλή" ή "Αμύγδαλα". Αυτός ο αδήν δημιουργεί την μνήμην και την φαντασίαν εις τους ανθρώπους με 300 διαφορετικές πρωτεΐνες (Αμινοξέα). Αυτές οι πρωτεΐνες διά να συνδεθούν μεταξύ των και να δημιουργήσουν τα συμπλέγματα της μνήμης και να διατηρηθούν αυτά εις τον χρόνον, χρειάζονται μίαν δύναμιν, μίαν κόλλα, διά να κολλήσουν. Αυτήν την κόλλα την προσφέρουν οι τροφές μας και την ονομάζουμε πρωτεΐνη στηρίξεως, πού σημαίνει συγκόλλησις και σταθεροποίησις της μνήμης.
Το ψωμί πού τρώμε απο το Σιτάρι έχει τελείως διαφορετικές πρωτεΐνες στηρίξεως απο το ψωμί απο τη Ζειά. Εδώ ακριβώς έγκειται και η διαφορά τους.
Εις το Σιτάρι υπάρχει άφθονη η γλουτένη. Η γλουτένη είναι μια ισχυρή κόλλα και χρησιμοποιείται ως φυσική κόλλα υπό των ανθρώπων στην καθημερινή ζωή των. Η γλουτένη όμως ως πρωτείνη στηρίξεως των πρωτεϊνών του εγκεφάλου διά την δημιουργίαν της μνήμης είναι καλή μεν, διότι δημιουργεί ισχυράν μνήμην, αλλά περιορισμένη, διότι συγκολλά περισσότερες πρωτεΐνες των απαιτουμένων και περιορίζει το απόθεμα αυτών. Αποτέλεσμα είναι να περιορίζει την μνήμην εις πολύ λίγες εικόνες. Έτσι καταστρέφει την φαντασίαν και το δημιουργικό πνεύμα. Είναι δε εγκληματική, διότι έμμεσα καταστρέφει την υγείαν, το πνεύμα, την πρόοδον και τον πολιτισμόν του ανθρώπου.
Η γλουτένη του σιταριού καταστρέφει την υγείαν, το πνεύμα, την μεγαλοφυίαν, τον πολιτισμόν της ανθρωπότητος, διότι ως ισχυρή κόλλα επικολλάται εις τα τοιχώματα όλων των αγγείων πού διέρχεται, πεπτικούς σωλήνες, έντερα, φλέβες, αρτηρίες κ.λπ. Ένεκα τούτου παρακωλύει την σωστήν πέψιν, τις κενώσεις και την κυκλοφορίαν του αίματος, με τις αντίστοιχες επιβαρύνσεις εις την υγείαν.
Εις τον εγκέφαλον ως πρωτεΐνη στηρίξεως κολλά ισχυρά τις πρωτεΐνες της μνήμης με αποτέλεσμα, ότι παραστάσεις και ιδέες εβίωσεν το παιδί εις την ηλικίαν 3-7 ετών, οσο λανθασμένες και αν είναι, οσο πιο δυνατές και ξεκάθαρες αποδείξεις περί πλάνης του και αν του παρουσιάσεις αργότερα, δεν πρόκειται ως ενήλικας να απορρίψη τις αποθηκευμένες μνήμες και δοξασίες του, περί θεού, πολιτικής, κ.λπ.
Δι’ αυτό ακριβώς οι θρησκείες, οι Δικτάτορες, οι έξουσιασταί μας με διάφορα τεχνάσματα και ωραία λόγια προσπαθούν να ποδηγετήσουν τα παιδιά απο μικρή ηλικία και εσοφίστηκαν τα κατηχητικά και τις πολιτικές νεολαίες. Οι Δικτάτορες και οι τραπεζίτες εισήγαγον την πολιτικήν εις τα σχολεία με πρόφασιν, δήθεν, την προπαρασκευήν ενήμερων πολιτών, ενώ στην ουσία εκπαιδεύουν τυφλούς δούλους του τραπεζικού συστήματος.
Όποιος απο εσάς πιστεύει εις την ανεξάρτητον σκέψιν των ανθρώπων, ας αγωνισθή δια την κατάργησιν του συνδικαλισμού εις ολα τα σχολεία, πλην των πανεπιστημίων. Επομένως η γλουτένη του σιταριού είναι και η τροχοπέδη της εξελίξεως και του πολιτισμού. Ταυτοχρόνως, τροχοπεδεί και την ελευθέραν σκέψιν και πνευματικήν άνοδον του άνθρωπου και τον καθιστά δούλον του ιερατείου, του κατεστημένου, διότι αγωνίζεται και θυσιάζεται δια αξίας που του ενέπνευσαν τα οργανωμένα συμφέροντα και όχι η φύσις. Είναι όλοι οι αγώνες του εναντίον των φυσικών νόμων. Αντίθετα η πρωτεΐνη στηρίξεως της Ζειάς (πληθυντικός Ζειαΐ) διασπάται απο τα ένζυμα και αφομοιώνεται σαν καλή τροφή απο τον οργανισμό.
Αυτό το χαρακτηριστικό της την κάνει πολύτιμη εις τον ανθρώπινο οργανισμό. Διότι ενώ χρησιμεύει ως πρωτεΐνη "στηρίξεως" εις τις πρωτείνες μνήμης του εγκεφάλου, δεν μπλοκάρει αυτόν, δεν δημιουργεί σταθερές και αναλοίωτες ενώσεις σαν βαρύδια στον έγκέφαλον, ως η γλουτένη του σιταριού, και αφήνει τον εγκέφαλο να λειτουργή ελεύθερα να συλλαμβάνη, να σκέπτεται νέες ιδέες, δοξασίες, να δημιουργεί όνειρα, φαντασία, επιστήμη, κ.λπ. Οι αρχαίοι Έλληνες το εγνώριζαν πολύ καλά αυτό, δι' αυτό εκτρέφοντο μόνο με Ζειά, εγνώριζαν ότι η Ζειά τρέφει το πνεύμα. Αυτό μας το λέει ο Αισχύλος εις τον ύμνον του προς την Δήμητρα:
"Δήμητερ η θρέψασα την εμήν φρένα είναι με άξιον των σων μυστηρίων".
Επίσης δεν φράσσει τα αγγεία που διέρχεται, φλέβες, αρτηρίες, κ.λπ. Δεν παρουσιάζει τις πολλές ασθένειες πού παρουσιάζει η γλουτένη. Επί πλέον η Ζειά περιέχει άφθονες βιταμίνες και πολλά ιχνοστοιχεία πού χρειάζεται ο οργανισμός μας, συν το αμινοξύ "Λυσίνη" το πολυτιμότατο συστατικόν δια τον οργανισμό μας, πού σήμερα οι άνθρωποι το αγοράζουμε πανάκριβα ως συμπλήρωμα της διατροφής μας, ενω θα το είχαμε απο το ψωμί της Ζειάς δωρεάν.
Εκτος των ανωτέρω τα αρτοπαρασκευάσματα απο αλεύρι Ζειάς είναι εύγευστα και ασυγκρίτως νοστιμότερα απο τα αντίστοιχα με αλεύρι σιταριού. Εάν φάτε ψωμί ή μακαρόνια απο Ζειά θα ερωτήσετε, τον κρέμασαν οι Έλληνες αυτόν που τους εστέρησε αυτήν την ασύγκριτη απόλαυσιν;
Θα πάρετε την απάντησιν ότι, του στήνουν συνεχώς ανδριάντες σε πλατείες, στην Βουλή και δίδουν το όνομα του στις λεωφόρους για να μην το ξεχάσουν ποτέ. Και τότε θα διερωτηθήτε, τι φταίει;
Να φταίει άραγε η μεγάλη πανουργία και εμπειρία των κοσμοκρατόρων μόνον, ή μήπως η δουλικότης των μωροφιλόδοξων και λοιπών οργανωμένων στις μυστικές εταιρείες των;
Οι αρχαίοι δεν έτρωγαν ψωμί απο σιτάρι. Το σιτάρι το είχαν ως τροφή των ζώων και το oνόμαζαν πυρρό. Έτρωγαν μόνον ψωμί απο Ζειά ή Κριθάρι και εν ανάγκη μόνον απο κριθάρι ανάμεικτο με Σιτάρι.
Ο Μέγας Αλέξανδρος έτρεφε την στρατιάν του μόνο με Ζειά, δια να είναι οι άνδρες του υγιείς και πνευματικά ανεπτυγμένοι. Αν οι αρχαίοι Έλληνες έτρωγαν ψωμί απο σιτάρι δεν θα είχαν τόσο ύψηλήν πνευματικήν ανάπτυξιν. Μόλις οι κοσμοκράτορες εδιάβασαν αυτήν την έκθεσιν της επιτροπής, δίδουν εντολή το 1928 να αναιρεθή αμέσως η καλλιέργεια Ζειάς στην Ελλάδα (και μόνον στην Ελλάδα).
Δια να μειώσουν με το σιτάρι την πνευματικήν ανάπτυξιν των Ελλήνων, μειώνοντας την αντίληψίν τους και οργανώνοντας ταπεινήν εκπαίδευσιν των παιδιών τους και διδάσκοντας τις πολιτικές τους εις τα σχολεία και πολιτικοποιούντες τα εις τα κόμματα που αυτοί ελέγχουν απόλυτα, για να ποδηγετήσουν πλήρως εις πρώτον χρόνον τους Έλληνας.
Ενώ τώρα αναμειγνύοντας τους με αλλοδαπούς, θέλουν να τους εξαφανίσουν τελείως. Ναι άλλα πως θα το επιτύχουν αυτό; Αμέσως δίδουν εντολήν εις το τέκνον των τον Βενιζέλο να επιστρέψη στην Ελλάδα και να εξαφανίση την Ζειά. Οπότε βλέπουμε τον Βενιζέλο να επιστρέφη στην Ελλάδα μετά απο 8 χρόνια αυτοεξορίας, να ανασκουμπώνεται και να ορμά σαν λέων κατά της Ζειάς.
Μέσα σε 60 χρόνια μόνον, ηλλοίωσαν την πνευματικήν υπεροχήν του σκέπτεσθαι των Ελλήνων, τους έκαναν αδιάφορους, άβουλους, με μετρίαν αντίληψιν, φιλάσθενους και τώρα με τους αλλοδαπούς επιδιώκουν τον πλήρη αφανισμό της φυλής των, ενώ συγχρόνως ξοδεύουν δισεκατομμύρια δολλάρια οι φιλεύσπλαχνοι δια να μην εξαφανισθούν οι οχιές, οι κόμπρες, τα πάντα και άλλα ζώα και ερπετά.
Προς το τέλος του 1928 ο "Εθνάρχης" μας Βενιζέλος, προφανώς μετά απο κάποια εντολή, με της Αμύνης τα Παιδιά, τυφλά εις τον νουν και την κρίσιν, και διψασμένα το πως να ευχαριστήσουν καλλίτερα τον αρχηγόν των εκήρυξαν τον πόλεμον κατά της Ζειάς και εφορμήσαντες ακαταμάχητοι, ενίκησαν νίκην λαμπράν και εις βραχύτατον χρόνον 4 ετών δεν υπήρχε εις την Ελλάδα ούτε ενα σπυρί Ζειάς για σπόρο. Είπαν εις τον λαό ότι η Ζειά είναι ζωοτροφή (δι' αυτό τα λεξικά την γράφουν έκτοτε ζωοτροφή) και ότι είναι βλαβερή στην υγεία.
Αυτό το πρόβαλαν έντονα τα ΜΜΕ και σε 4 χρόνια εξηφανίσθη η Ζειά. Όλοι οι Έλληνες εγκατέλειψαν την Ζειά. Μόνον ενας απο όλους κράτησε σπόρο Ζειάς. Σήμερα (2010) καλλιεργεί Ζειά μόνον ο Γ.Α. είς ενα χωριό και παρασκευάζει μακαρόνια απο αλεύρι Ζειάς, τα οποία είναι νοστιμότερα απο τα μακαρόνια του σίτου. Την επίθεσίν του κατά της Ζειάς ο "εθνάρχης" μας την ήρχισε με την αθρόα εισαγωγήν αλεύρων σίτου υπό των φίλων του.
Οι φίλοι του έγιναν πάμπλουτοι και εξέσπασε τότε το μέγα διά την εποχήν και γνωστό ως "Σκάνδαλο των αλεύρων". Μέσα εις 4 χρόνια οι Έλληνες είχαν ξεχάσει την Ζειά τελείως και οι φίλοι του Βενιζέλου έγιναν δισεκατομμυριούχοι απο την εισαγωγή των αλεύρων του σίτου. Αν σήμερα θελήσετε να επαναλάβετε αυτό για το σιτάρι ή κριθάρι ή κάτι άλλο, δεν θα το πετύχετε ούτε σε 50 χρόνια. Τόσο πολύ είχε τυφλώσει και πειθαρχήσει ο Βενιζέλος τους οπαδούς του. Αυτό βέβαια είναι εχθρική ψυχολογία. Θέλουν τους οπαδούς τους τελείως τυφλούς στην σκέψιν και δούλους. Και δεν ηρκέσθη μόνον εις την εξαφάνισιν του σπόρου ο "εθνάρχης" μας, επέτυχε να σβήση την Ζειά απο την μνήμην και την γλώσσαν των Ελλήνων.
Αυτό θα πη τέλειον έγκλημα. Αποδείξεις: Εσείς εγνωρίζατε την λέξιν Ζειά πριν λίγα χρόνια, όταν ήρχισε να προβάλεται απο εμάς στά κανάλια; Ευρήκατε την λέξιν σε λεξικό πού συντάχθηκε μετά το 1930; Δεν θα την εύρητε, μην ψάχνετε. Άλλα και αν κάπου την εύρητε, θα την εξηγεί ως ζωοτροφή... Μόνον εις τυχόν ανατυπωθέντα παλαιά λεξικά θα την εύρητε, ή εις το των Άγγλων "LINDELL & SCΟΤΤ", το οποίον δεν την εξηγεί σωστά. Εις το "ΗΛΙΟΣ" πού είναι πιο ενήμερο και σοβαρό λεξικό γράφει:
Ζειά ή Ζεα... την Ζεαν την μάϊδα πού είναι ο γνωστός αραβόσιτος και κοινώς αραποσίτι". Αραβόσιτος όμως είναι κοινώς το Καλαμπόκι.
Η Ζειά όμως ως φυτό είναι κάτι σάν σιτάρι και κριθάρι, δεν έχει καμμία σχέσιν στην όψιν με το καλαμπόκι, άλλα και το σπυρί του είναι ως του σιταριού πιό πεπλατυσμένο και χονδρό.
Η Ζειά με τον Σίτον είναι όπως η Νερατζιά με την πορτοκαλιά. Αν απο απόστασιν 50-100μ. κοιτάζεις την Νερατζιά είναι όμοια με την πορτοκαλιά. Και το νεράτζι με το πορτοκάλι, ενώ εξωτερικώς είναι όμοια, εις την πραγματικότητα έχουν μεγάλες διαφορές εις τα συστατικά των. Αυτό ακριβώς συμβαίνει και με τους σπόρους της Ζειας και του Σιταριού. Δεν θα έκανε ο Ι. Πασσάς αυτό το λάθος, εάν δεν εξηφάνιζε και την βιβλιογραφία περί Ζειάς ο "εθνάρχης" μας, όπως ο Σαούλ Παύλος την βιβλιογραφία των αρχαίων Ελλήνων.
Εκεί όμως που έμεινα εμβρόντητος είναι όταν διάβασα την "Οδύσσεια" ραψωδία δ (4)-603-604, το αρχαίο: "Ω εν μεν λωτός πολύς, εν δε κύπειρον πυροί τε ζειαί τε ίδ' ευρυφυές κρίλευκον". Ο Κ. Δούκας ερμηνεύει: "όπου υπάρχει τριφύλλι πολύ, και κύπερι, και σιτάρια και ζωοτροφές κι εύρύφυτο κριθάρι λευκό". Πω! Πω!... Ο κ. Δούκας ο εκλεκτότερος ερμηνευτής έκανε λάθος; Ενώ οι "Ελληνες χρησιμοποιούσαν πυρούς (σιτάρια) γιά ζωοτροφές και την ζειά γιά ψωμί, ερμήνευσε την ζειά ως ζωοτροφές, διότι ο Βενιζέλος είχε εξαφανίσει απο την βιβλιογραφίαν και απο την μνήμην των Ελλήνων την ζειά ή ζέα. Το δημητριακό Ζειά η φύσις το εδώρισε εις τους λαούς του Αιγαίου.
Αργότερα οι Έλληνες μετανάστες το μετέφεραν και εις άλλες χώρες. Το σιτάρι ήτο φυσικό δημητριακό των βορείων περιοχών. Οι Έλληνες το έφεραν εις την Ελλάδα και το εκαλλιέργησαν ως ζωοτροφή, αρκετά χρόνια πρό του Τρωικού Πολέμου, όταν ήρχισαν το εμπόριο με τις βορείως του Ευξείνου Πόντου χώρες. Οι Βόρειοι λαοι αντί χρημάτων, που δεν είχαν, επλήρωναν τα είδη που ηγόραζαν απο τους Έλληνας έμπορους με σιτάρι και έτσι ήλθε εις την Ελλάδα το σιτάρι. Εις το διαδίκτυο, εάν γράψετε την λέξιν "Ζειά", θά εκπλαγείτε.
Θά διαβάσετε πάρα πολλά, εις την παράγραφο "ΣΤΗΝ ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΗ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΟΤΑΤΗ ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΑΛΦΑΒΗΤΟΥ" (ύμνοι Ορφέως, Ομηρικά έπη, Μύθοι), διαβάζουμε:
«Η πόλη των Αθηνών ονομαζόταν και Ζείδωρος, διότι επί του εδάφους της εκαλλιεργείτο εκτός από την ελαία και το δημητριακό ζειά. Το ζειά με το ζήτα δηλώνει ζωή, με το έψιλον γιώτα την μακρά πορεία και με το άλφα που είναι το πρώτο στοιχείο το άριστον, την παρουσία του Αιθέρα (το στοιχείο πού βρίσκεται παντού και δομεί τα πάντα είναι ο Αιθέρας), άρα ζειά σημαίνει μακροζωία».
Την Ζειά φορτοεκφόρτωναν απο ενα λιμάνι του Πειραιώς που εξ αυτής έλαβε το όνομα Ζέα, και μέχρι σήμερα το λιμάνι ονομάζεται Ζέα.
Και τώρα πως επεβλήθη η ζειά να ερμηνεύεται εις ορισμένα λεξικά ως ζωοτροφή. Εις το διαδίκτυο χειριζόμενοι την λέξιν "Ζειά" εις την ΙΛΙΑΔΑ - ραψωδία Ε, στίχοι 121-240 διαβάζουμε: «...παρά δε σφίν εκάστω δίζυγες ίπποι εστάσι κρί λευκόν ερεπτόμενοι και όλυρας» (195). Πιό κάτω ο μεταφραστής, ελαφρά τη συνειδήσει, ή καλοπληρωμένος μεταφράζει: «...εις κάθε αμάξι είναι σιμά ζευγαρωτά πουλάρια, στέκουν και τρώγουν την ζειά και το λευκό κριθάρι».
Εδώ δολοφονείται η Ζειά, διότι ο μεταφραστής, μεταφράζει την ζωοτροφή "όλυρας" εις "ζειά". Οι μεταγενέστεροι αντιγράφουν απο αυτό ζειά = όλυρας = ζωοτροφή, ενώ ο Όμηρος εγνώριζε και τα δύο, ζειά και όλυρας, και έγραφε πάντα το ορθόν, αυτό που ήθελε και έπρεπε να διδάξη. Εδώ γράφει σαφώς: «κρι λευκόν ερεπτόμενοι και όλυρας». Οχι ζειά, όπως ελαφρά την συνείδησιν και βαρυτάτην άγνοια γράφουν οι μεταφρασταί. Απο τις έρευνες που έκανα, κατέληξα ότι όλυρα ονόμαζαν τον σημερινόν Όροβον κοινώς ρόβην ή το ρόβι.
Πρόκειται διά την πιό δυνατή και αγαπητή εις τα ζώα τροφή. Ομοιάζει με το βίκο (αγριαρακά). Είναι η πιό θρεπτική τροφή των ζώων, άλλα είναι βλαβερή διά τον άνθρωπον. Η όλυρα εκαλλιεργείτο απο αρχαιοτάτων χρόνων εις την Ελλάδα ως ζωοτροφή. Ήτο μεσογειακό φυτό (Λεξικό "ΗΛΙΟΣ", λήμμα Όροβος). Είναι λογικόν να κατάληξη με τον χρόνο η όλυρα εις όροβο. Εις το λεξικό "LINDELL & SCΟΤΤ" θα την βρήτε ως Σίκαλιν η Αγριοσίκαλιν, αυτήν την σύγχυσιν εκαλλιέργησαν οι φιλέλληνες... διά να ξεχάσουμε την Ζειά. Η Ζειά καλλιεργείται σήμερα εις πολλές χώρες της Ευρώπης και εις τον Καναδά εις μεγάλην έκτασιν, φέρει δε όνομα ανάλογο της γλώσσης έκαστης χώρας. Οι Ιταλοί την ονομάζουν Faro, οι Γερμανοί Dingel, κ.τ.λ. Οι Έλληνες εισάγουμε σήμερα αλεύρι Ζειά απο την Γερμανία με το όνομα Ντίνγκελ, ως μη περιέχον γλουτένη, αντί 6,45 Ευρώ, ήτοι το αγοράζουμε δέκα φορές ακριβώτερα απο το σιταρένιο.
Στις μέρες μας, καλλιεργείται σε κάποιες χώρες και είναι ιδιαίτερα δημοφιλής στην Ιταλία (farro) και στη Γερμανία (emmer). Τα ζυμαρικά απο Ζέα μπορεί να τα αναζητήσει κανείς στα καταστήματα βιολογικών προϊόντων.
αναδημοσιεύεται από τη σελίδα του Χρήστου Γιαννόπουλου στο Facebook
Πέμπτη 6 Σεπτεμβρίου 2012
Συνέντευξη του καθ. Γ. Κοντογιώργη στο anti-ntp.net (26 Μαίου 2012)
Συνέντευξη του καθ. Γ. Κοντογιώργη στο anti-ntp.net (26 Μαίου 2012)
Posted on 06/09/2012
(αφιερώστε τον χρόνο που απαιτείται για να ακούσετε τον καθ. Γ. Κοντογιώργη, σε αυτή την συνέντευξή του στο ιστολόγιο anti-ntp.net, και νομίζω πως δεν θα πάει χαμένος ο χρόνος σας, ακόμα κι αν υπάρξουν σημεία διαφωνίας).
Ακολουθούν απομαγνητοφωνημένα αποσπάσματα.
Στη δημοκρατία ο πολίτης είναι κυρίαρχος και ο πολιτικός ακούει.
Πως μπορεί η κοινωνία να αντισταθμίσει την δύναμη των αγορών μέσα στο κράτος; Οχι πια με τους παραδοσιακούς τρόπους, πορείες και απεργίες. Οι πολιτικοί και οι αγορές που τους έχουν σε ομηρία, γράφουν την κοινωνία στα παλιά τους τα παπούτσια. Ολη η συζήτηση που κάνουν έχει ως σκοπό της το συμφέρον των αγορών και όχι των κοινωνιών.
Η αριστερά έχει γίνει η ουρά του παγκόσμιου καπιταλισμού, και δεν έχει καμμία ιδεολογία και καμμία πρόταση, έξω από τα όρια του συστήματος. Δεν είναι ο φόβος του συστήματος η αριστερά.
Αυτό που φοβούνται οι πολιτικές εξουσίες και οι αγορές είναι η κοινωνία. Οσο η ανάσα της κοινωνίας πλησιάζει την πολιτική, ο φόβος τους αυξάνεται.
Η κοινωνία πρέπει να αξιώσει να αλλάξουν οι πολιτικές σχέσεις και όχι να παραμένει στον ιδιωτικό χώρο που είναι σήμερα.
Αν το σύστημα ήταν κατ’ ελάχιστον αντιπροσωπευτικό τότε οι κοινωνίες θα ήταν στον δημόσιο χώρο και όχι στον ιδιωτικό. Το σύστημα το κατέχει εξ ολοκλήρου το κράτος και αυτοί που έχουν την νομιμοποίηση να το διαχειρίζονται.
Είναι παντοδύναμες οι αγορές διότι το σύστημα το κατέχουν κάποιοι που έπρεπε να δουλεύουν για το συμφέρον της κοινωνίας, αλλά δουλεύουν για το συμφέρον των αγορών.
Πρέπει να δώσουμε βάθρο θεσμικό στην κοινωνία ώστε να ανακτήσει την συλλογικότητά της.
Η ελληνική κοινωνία, είναι πολιτικά υπεραναπτυγμένη και αντιπροσωπεύει μια (πολιτική;) κληρονομιά, την οποία είχε μέχρι και το τέλος της τουρκοκρατίας, η οποία είναι αναντίστοιχη προς το κράτος. Το κράτος αυτό, το δυτικό κράτος, δημιουργήθηκε για να βγάλει τις φεουδαλικές κοινωνίες της ευρώπης από την φεουδαρχία και να τις κάνει ελεύθερες. Η ελληνική κοινωνία δεν ήταν φεουδαλική. Ηταν κοινωνία δημοκρατική με την έννοια της αυτοκυβέρνησης (σσ. προφανώς αναφέρεται στον ελληνικό κοινοτισμό). Δημοκρατία είχαμε στα κοινά των ελλήνων που καταργήθηκαν με την συγκρότηση του κράτους. Οπισθοδρομήσαμε για να εξευρωπαϊστούμε. Το κράτος αυτό δημιουργήθηκε καταργώντας το σύστημα του ελληνισμού που του δημιουργούσε θεσμική συλλογικότητα. Δήμο.
Το κράτος αυτό ως προτεκτοράτο των δυνάμεων της ευρώπης είχε κάθε λόγο να μην θέλει την εθνική ολοκλήρωση. Δεν έβαλαν την ελληνική αστική τάξη (Θεσσαλονίκη, Σμύρνη, Τραπεζούντα) μέσα στο κράτος και δεν άφησαν και να αναπτυχθεί και ελληνική αστική τάξη. Και από την άλλη μεριά κατήργησαν και την θεσμική συλλογικότητα των ελλήνων (κοινοτισμός).
Αυτό το κράτος μη έχοντας καμμία αντιστοιχία με την εικόνα του ελληνισμού, τον κατέστρεψε και τον αποδόμησε και συγχρόνως κατέστρεψε την συλλογικότητα της κοινωνίας. Αν θέλουμε να ερμηνεύσουμε το σήμερα πρέπει να μιλησουμε με ιστορικούς όρους. Το πολιτικό σύστημα αυτό το επέβαλαν οι απολυταρχίες της ευρώπης για να ελέγξουν την ελληνική κοινωνία και συγχρόνως για να καταστρέψουν τον ισχυρό και ηγεμόνα σε τρεις αυτοκρατορίες ελληνισμό, που ήταν έξω από το ελληνικό κράτος. Αυτό οφείλεται σε ένα γεγονός. Οτι απέτυχε παταγωδώς η επανάσταση.
Το σχέδιο για το κράτος (Ρήγας, Φαναριώτες, κλπ) ήταν κοινωνίες εν ελευθερία μέσα στα κοινά με την μετάβαση στην μεγάλη κλίμακα του κράτους-έθνους. Ο Ρήγας το περιγράφει πολύ καλά αυτό.
Αυτό το πολιτικό σύστημα δεν μπορεί να λειτουργήσει με καμμία άλλη λογική παρά μόνο με την λογική του κατακτητή. Η ψήφος (στις εκλογές) χρησιμοποιείται για να αποδομηθεί η συλλογικότητά μας και να οδηγηθούμε σε ένα καθεστώς κατοχής πολιτικής.
Η μεταπολίτευση είναι η ολοκληρωτική επαναφορά της χειρότερης φαυλοκρατίας του 19ου αιώνα, της λεηλατικής αντίληψης της πολιτικής. Η καταχρέωση έγινε όχι γιατί είχε ανάγκη η κοινωνία να της αυξήσουμε έστω με δανειακό τρόπο το εισόδημα, αλλά γιατί δεν έφτανε για την λεηλασία του δημόσιου πλούτου από την κομματοκρατία. Ο Τζοχατζόπουλος δεν είναι μεμονωμένη περίπτωση. Το έκαναν σχεδόν όλοι. Κι όσοι δεν το κάνανε το νομιμοποιούσαν με την ψήφο τους. Κι όλα αυτά σε μια κοινωνία με τον χαμηλώτερο ιδιωτικό δανεισμό στην ευρώπη.
Είμαστε και σήμερα δέσμιοι αυτού του καθεστώτος κατοχής. Είναι σύμφωνες όλες οι κομματικές δυνάμεις να μην αγγίξουν τους πυλώνες της καταστροφής μας. Δηλαδή το κράτος, που είναι το πολιτικό σύστημα, η δημόσια διοίκηση και η δικαιοσύνη, και η νομοθεσία. Και που οικοδομεί την διαπλοκή και την διαφθορά.
(για το ΔΝΤ και την τρόϊκα) Είναι ευκαιρία να εφαρμοστεί η λογική των αγορών στην ελλάδα, να εξαθλιωθεί η κοινωνία, να εκπέσει εντελώς ο οικονομικός ιστός της χώρας ώστε να παραδοθούμε απνευστί στην διεθνή των αγορών και στις σχέσεις ηγεμονίας που επιχειρεί να οικοδομήσει μέσα στην ευρωπαϊκή ένωση. Αλλά είναι η ελληνική πολιτική τάξη που μας έριξε στις δαγκάνες της διεθνούς των αγορών και της γερμανίας.
Τα σκάνδαλα συγκαλύφθηκαν όλα. Ποιος τολμάει να έρθει αντιμέτωπος με την Μέρκελ όταν έχει τους καταλόγους όλων όσων χρηματίστηκαν; Είναι αναγκαίο να καθαρθεί το παρελθόν όχι μόνο για την εξυγίανση του πολιτικού συστήματος αλλά και για την άσκηση πολιτικών.
Το πρόβλημα δεν είναι ο δικομματισμός αλλά το σύνολο του πολιτικού συστήματος. Οπου και οι μικρές πολιτικές δυνάμεις συμμετείχαν, πολιτεύθηκαν με τον ίδιο τρόπο. Λεηλάτησαν τον δημόσιο χώρο για να τον ιδιοποιηθούν. Η αριστερά (Συνασπισμός κλπ) μετέβαλλαν το δημόσιο πανεπιστήμιο σε ιδιωτικό χώρο, χώρο ελέγχου από τα ιδιωτικά τους συμφέροντα. Το πολιτικό σύστημα πολιτεύεται προς το δικό του συμφέρον και όχι προς το συμφέρον της κοινωνίας.
Το πολιτικό σύστημα θα έπρεπε να καταργήσει κάθε μη-ευθύνη υπουργού. Να υπόκεινται ευθέως στη δικαιοσύνη. Αυτό μπορεί να γίνει σήμερα.
Το σύστημα έχει οικοδομηθεί σε επάλληλους θύλακες ολιγαρχικών συμμοριών. Λειτουργούν ως συμμορία που συγκαλύπτει οτιδήποτε διαπράξει.
Δεν είναι η εναλλαγή (των κομμάτων) στην εξουσία που θα φέρει λύση στο πρόβλημα.
Οσοι δεν θέλουν σήμερα την είσοδο της κοινωνίας στην πολιτική, θέτουν αυτομάτως το ερώτημα: “και πως θα γίνει αυτό;”.
Δεν χρειάζεται η κοινωνία σήμερα να μαζευτεί στο Σύνταγμα για παράδειγμα ώστε να αποφασίσει. Αρκεί να αντλήσουμε την βούληση της κοινωνίας. Και έχουμε τρόπους γι’ αυτό. Μπορουμε να φτιάξουμε έναν μηχανισμό, με ακεραιότητα, που να ανιχνεύει την βούληση της κοινωνίας πριν παρθεί μια απόφαση. Η κοινωνία πρέπει να βουλεύεται σε κάθε τι και όχι κατά χειραγώγηση, όπως στο δημοψήφισμα.
Η κοινωνία γνωρίζει ποιο είναι το συμφέρον της. Και οι “ειδικοί” (σσ. οι πολιτικοί) το γνωρίζουν αλλά δεν το ακολουθούν.
Εφόσον η κοινωνία είναι ο λόγος ύπαρξης και της πολιτικής και της βουλής και του πρωθυπουργού και των αγορών, κλπ κλπ, σημαίνει πως πρέπει και η κοινωνία να έχει κάποιο λόγο για τα πράγματα που την αφορούν.
Η σύνθεση της γνώμης των πολλών είναι ανώτερη από την γνώμη των ολίγων και είναι εναρμονισμένη με το συμφέρον των πολλών.
Αν συγκρίνουμε τις δημοσκοπήσεις, το έχω κάνει αυτό, από το 1974 μέχρι πρόσφατα, και δούμε για τα διάφορα ζητήματα, τι έχει πει η κοινωνία ερωτώμενη και τι έχουν πράξει οι πολιτικοί πολιτευόμενοι, θα διαπιστώσουμε ότι αν ακολουθείτο η γνώμη της κοινωνίας η ελλάδα δεν θα ήταν στην κατάντια που βρίσκεται σήμερα.
Στις τελευταίες εκλογές η κοινωνία έδειξε την πόρτα της εξόδου στην κομματοκρατία. Αυτοί προσποιούνται οτι η κοινωνία ψήφισε υπέρ ή κατά του μνημονίου. Λάθος. Το μνημόνιο είναι το αποτέλεσμα. Το κράτος και αυτοί οι ίδιοι είναι η αιτία του μνημονίου. Η κοινωνία γνωρίζει τον υπαίτιο.
Αν είχε θεσμοθετηθεί κάθε τρίμηνο ο βουλευτής να πηγαίνει στην εκλογική του περιφέρεια και να δίνει λόγο σε ένα κληρωτό σώμα πολιτών, από το οποίο θα λαμβάνει και εντολές ή θα ανακαλείται, τα κόμματα δεν θα μπορούσαν να έχουν αυτόν τον προσωποπαγή χαρακτήρα που έχουν.
Πρέπει να αρθεί το εμπάργκο της άλλης άποψης, από τα ΜΜΕ, και να αναπτυχθεί ως ο άλλος πόλος τους διαλόγου. Τώρα τα ΜΜΕ βάζουν τον έναν από το ένα κόμμα και τον άλλον από το άλλο κόμμα να διαπληκτίζονται μεταξύ τους, γιατί εκεί δεν διακινδυνεύουν να βγουν από την πολιτική του συστήματος. Οταν βάζουν κάποιον άλλον που αμφισβητεί το σύστημα, τότε βλέπετε οτι αποσταθεροποιούνται, και τον αποκλείουν.
Το δημοψήφισμα έχει ένα επιλεκτικό γνώρισμα. Η πολιτική εξουσία αποφασίζει ποιο θέμα θα μπει σε δημοψήφισμα. Η βάζουν τέτοια εμπόδια, να μαζευτούν πχ τόσες υπογραφές, που ουσιαστικά γίνεται άνευ σημασίας.
Θα άφηνε η κοινωνία να λειτουργεί αυτό το σπάταλο και λεηλατικό κράτος στο μέσον της κρίσεως, τη στιγμή που φορολογούν ακόμα και τον άνεργο; Ρωτήθηκε η κοινωνία και συμφωνεί;
Δεν θα υπήρχαν οι έννοιες δημοκρατία και όλα αυτά, εάν ο εξερχόμενος από την φεουδαρχία δυτικο-ευρωπαϊκός κόσμος, δεν είχε συναντηθεί με την ελληνική γραμματεία. Μέσα από την αδυναμία όμως να συγκροτηθεί ο ελληνικός κόσμος στην εποχή της φεουδαρχίας, προσάρμοσαν τις έννοιες περιγράφοντας το σύστημα που ήταν συμβατό με τις πραγματικότητες της ευρώπης. Αποκάλεσαν δημοκρατία ενα σύστημα που δεν είναι ούτε δημοκρατικό, ούτε αντιπροσωπευτικό.
Δεν είναι μόνο η δημοκρατία που έχει διαστρεβλωθεί. Είναι και η έννοια της ελευθερίας. Σήμερα όλοι οι μεγάλοι στοχαστές διηγούνται οτι έχουμε και ατομική και κοινωνική και πολιτική ελευθερία. Η ελευθερία όμως ορίζεται ως αυτονομία. Να κάνουμε αυτό που θέλουμε και να μη μας το υποβάλλει κάποιος άλλος. Ορίζουν λοιπόν την ελευθερία οι στοχαστές μας με όρους αυτονομίας στο ατομικό πεδίο, στην ιδιωτική μας ζωή, αλλά στο κοινωνικοοικονομικό και στο πολιτικό πεδίο δεν την ορίζουν ως αυτονομία αλλά ως δικαίωμα. Μας λένε έχεις δικαίωμα να πας στο Σύνταγμα να διαδηλώσεις και να φωνάξεις και να πιέσεις την πολιτική εξουσία. Μα το δικαίωμα υπάρχει εκεί που δεν υπάρχει ελευθερία.
Σήμερα διαδηλώνουμε ή θέλουμε να διατηρήσουμε ορισμένα δικαιώματα πρόνοιας ή προστασίας της εργασίας, αλλά δεν συνεκτιμούμε ότι η εργασία είναι απαλλοτρίωση της ελευθερίας μας. Εκχωρούμε τις οκτώ ώρες ή όσες εργαζόμαστε, το δικαίωμα σε κάποιον άλλον που κατέχει το σύστημα, να αποφασίζει για το πως εμείς θα ζήσουμε τις οκτώ ώρες, τι θα κάνουμε. Αρα λοιπόν δεν έχουμε κοινωνική και πολιτική ελευθερία. Και όμως έτσι μας το διδάσκουν. Είναι όλες οι έννοιες που έχουν διαστρεβλωθεί σήμερα.
Για να είναι αντιπροσωπευτικό το σύστημα θα έπρεπε να υπάρχει το δίπολο εντολέας-εντολοδόχος. Για να είναι η κοινωνία εντολέας πρέπει να έχει τήν θεσμική δυνατότητα να παίρνει αποφάσεις, να εκφράζει την βούλησή της. Να μπορεί να είναι δήμος, όπως λέγανε οι αρχαίοι. Να μπορεί να είναι μέρος του πολιτικού συστήματος.
Εμείς εδώ ο καθένας μας έχουμε βούληση. Ομως όλοι μαζί δεν έχουμε βούληση. Και δεν έχουμε όλοι μαζί βούληση, γιατί η συνολική βούληση χρειάζεται διαβούλευση. Να συγκεντρωθούμε, να μιλήσουμε και να πάρουμε μια απόφαση. Να θεσμοθετηθούμε ως συλλογικότητα.
Για να λειτουργήσει η έννοια της αντιπροσώπευσης πρέπει να έχει ο δήμος, η συλλογικότητα, τις αρμοδιότητες του εντολέα: να αποφασίζει τις κεντρικές πολιτικές, να ανακαλεί, να ελέγχει, να προσάγει στην δικαιοσύνη. Το ευθύνειν και το ελέγχειν μας λένε οι αρχαίοι. Θεωρούσαν οτι δεν είναι ελεύθεροι αν δεν είχαν το ελέγχειν και το ευθύνειν. Για να ασκήσεις το ελέγχειν και το ευθύνειν των εντολοδόχων σου, των πολιτικών, πρέπει να έχεις συγκρότηση σε δήμο.
Την ιδιότητα του εντολέα, μας λέει το Σύνταγμα, την έχει η βουλή. Και η κυβέρνηση έχει την ιδιότητα του εντολοδόχου. Μας έχουν πάρει δηλαδή και την ιδιότητα του εντολέα και την ιδιότητα του εντολοδόχου.
Μάλιστα για να μπορέσει να έχει και την νομιμοποίηση μας (το κράτος) έχει πάρει και την συλλογική μας ταυτότητα. Η ταυτοτική μας συλλογικότητα, αυτό που σήμερα αποκαλούμε έθνος, δεν θεωρείται οτι είναι δική μας υπόθεση. Αλλά θεωρούν οτι είναι κατασκευή του κράτους. Κατασκεύασαν δηλαδή με τέτοιο περίτεχνο τρόπο την ιδέα του έθνους ώστε να θεωρείται οτι είναι τεχνητή κατασκευή του κράτους που υπηρετεί την νομιμοποίηση αυτού του πολιτικού συστήματος.
Ομως αυτή την έννοια του έθνους την αντέτειναν στην απολυταρχία για να την καταργήσουν, τον 18ο-19ο αιώνα. Και γι’ αυτό τότε λειτούργησε προοδευτικά. Σήμερα όμως την αντιτείνουν στην κοινωνία, της κατακρατούν δηλαδή και την ελευθερία της πολιτικής, της κατακρατούν και το δικαίωμα να έχει αυτή την έκφραση της συλλογικότητάς της, να λέει τι είναι ο έλληνας και ποιο είναι το συμφέρον του έλληνα, του ιταλού, του γερμανού, του οποιουδήποτε, γιατί θέλουν την κοινωνία απέναντι. Δεν θέλουν να της εκχωρήσουν αυτό που κατακρατούν, την ιδιότητα του εντολέα. Αρα και την θέσμισή της.
Η δημοκρατία λέει: παίρνω ολόκληρο το πολιτειακό σύστημα το δίνω και το επενδύω στην κοινωνία, η κοινωνία ενσαρκώνει το πολιτικό σύστημα, ότι δηλαδή κάνει σήμερα το κράτος το κάνει η κοινωνία, και η δημόσια διοίκηση, ότι περισσεύει δηλαδή, το διοικητικό μέρος, το εκτελεστικό μέρος, το κατακρατεί μία περιοχή του κράτους η οποία είναι όπως μας λέει ο Αριστοφάνης, θεραπαινίδα του δήμου. Ο δήμος είναι η πολιτεία, δεν είναι το κράτος η πολιτεία.
Σήμερα το διακύβευμα είναι όχι να κάνουμε δημοκρατία, αλλά να κάνουμε το σύστημα λίγο αντιπροσωπευτικό. Να πλησιάσει η ανάσα της κοινωνίας. Οι εξελίξεις γίνονται κατά στάδια.
Το μεγάλο κόλπο που εφήρμοσαν τελευταία τα κόμματα που κάλεσαν τα κομματικά μέλη και φίλους να ψηφίσουν τις ηγεσίες και το είπαν δημοκρατικό, στην πραγματικότητα απέβλεπε στο να αυτονομηθούν οι ηγέτες και από τα ίδια τα κόμματα, τους μηχανισμούς των κομμάτων. Διότι αν θέλανε την κοινωνία να λειτουργήσει για την εκλογή των ηγεσιών θα έπρεπε να θέλουν την ίδια κοινωνία να λειτουργήσει και για τον έλεγχο των ηγεσιών, και την ανάκλησή τους. Να θεωρηθεί δηλαδή οτι το σώμα που ψήφισε, ψηφίζει και για την ανάκληση και για τον έλεγχο. Αλλά αυτό δεν το θέλουν.
Η διανόηση στην ελλάδα δεν συμβάλλει στην ανασυγκρότηση γιατί δεν θέλει. Η κυρίαρχη διανόηση στην ελλάδα, αυτή που όπως θα έλεγε ο Γκράμσι έπαιξε ή δήλωνε οτι θα έπαιζε τον ρόλο του οργανικού διανοούμενου, μετατράπηκε σε οργανικό νομέα της εξουσίας. Οσο από την δεκαετία του 1980 γιγαντωνόταν η λεηλασία και η πελατειακή αποδόμηση του κράτους, τόσο η διανόηση πολεμούσε την εθνική συλλογικότητα, την κοινωνική συλλογικότητα για να δώσει νομιμοποίηση σε αυτό το κράτος. Διότι σε αυτό το κράτος συμμετείχε ως νομέας.
Και γι’ αυτό το λόγο υπέστην εγώ επιθέσεις σε μεγάλο βαθμό διότι ήγειρα αυτό το ζήτημα -με αρθρογραφία που ξεκίνησα την δεκατία του ’90, με αφορμή μια παρέμβαση διότι κάλεσαν εδώ μια εξωτερική βοήθεια τον Χομπσμπάουμ να πει τις δικές του ανοησίες- ηγέρθη τεράστιος θόρυβος διότι έπρεπε να νομιμοποιηθεί η αντίληψη οτι εθνική συλλογικότητα είναι το κράτος. Και όχι η κοινωνία.
Και ακούγαμε διαφόρους από αυτούς της διανόησης που αποδομούσε, δούλευε για την αποδόμηση της κοινωνικής μας συλλογικότητας, να καθυβρίζουν την κοινωνία και το ιστορικό της παρελθόν και να δηλώνουν με θράσος οτι πρέπει να αποδομήσουμε την κοινωνική συλλογικότητα. Τη συλλογικότητα των ελλήνων. Μα αυτή η συλλογικότητα είναι το μέτρο της αντίστασης μιας κοινωνίας απέναντι στην ιδιοποίηση του κράτους ή στην διεθνή των αγορών. Αρα ξέρουμε γιατί το έκαναν αυτό: γιατί νομιμοποιούσε αυτό το κράτος εις βάρος της κοινωνίας και του συμφέροντός της.
Είναι ολόκληρο το σύστημα της διανόησης που εργάστηκε με στόχο την κοινωνική απο-συλλογικοποίηση. Την αποδόμηση του συλλογικού ιστού. Είναι βαθειά αντιδραστικές δυνάμεις αυτές. Διότι τι είναι πρόοδος; Πρόοδος είναι ότι απελευθερώνει την κοινωνία, άρα οτι συγκροτεί θεσμικά την συλλογικότητά της και οτι απελευθερώνει τις δημιουργικές δυνάμεις της κοινωνίας.
Αρα αν μιλάμε για πρόοδο θα πρέπει να αναφερόμαστε στην κοινωνία. Γιατί αυτή είναι ο λόγος ύπαρξης και αυτών. Εάν θέλουν λοιπόν να αποδομήσουν την κοινωνία, θέλουν την κοινωνία να είναι ιδιώτης, να μην έχει ηθικό και πραγματικό έρεισμα να αντιτείνει απέναντι στο κράτος και στην πολιτική των κατακτητών του το συλλογικό της επιχείρημα, γιατί η κοινωνία αυτή για τους ολιγαρχικούς και βαθειά αντιδραστικούς κρατικούς διανοούμενους είναι επικίνδυνη. Γι’ αυτό και τους βλέπετε με πολύ μεγάλη ευκολία για να παίξουν αυτό το παιχνίδι, υιοθετούν τον εθνικισμό του αντιπάλου, γιατί δήθεν η συλλογικότητα είναι εθνικιστική. Το να επιδιώκει μια κοινωνία την ελευθερία της, την ευημερία της, είναι εθνικιστικό.
Γι’ αυτό και βλέπετε και πολλούς από αυτούς να επιστρατεύουν και το επιχείρημα ότι η πλειοψηφία είναι εχθρός των δικαιωμάτων. Δεν εννοούν την πλειοψηφία της βουλής ή της ελίτ. Αλλά την πλειοψηφία της κοινωνίας. Η κοινωνία είναι εχθρός των δικαιωμάτων. Ποιων δικαιωμάτων; Αυτών οι οποίοι όταν παίρνανε 2 και 3 τοις εκατό από το εκλογικό σώμα, χρησιμοποιούσαν την χώρα ως χωματερή του καπιταλισμού; Που αντί να πάνε εκεί που παράγεται το κοινωνικό πρόβλημα, στο Πακιστάν, στην Ινδία, στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ, στον τρίτο κόσμο γενικά, μας λένε οτι πρέπει να το δεχθούμε εμείς ώστε εκεί να αποσυμφορηθούνε οι εντάσεις εναντίον του καπιταλισμού; Για να δουλέψει άνετα ο καπιταλισμός τον οποίον υποτίθεται ότι εχθρεύονται και να έρθει να γίνει μέρος του δικού μας προβλήματος;
Είναι άλλο πράγμα να διαχειρίζεσαι την οικονομική μετανάστευση ώστε να μην διαρρηγνύει τον συλλογικό σου ιστό, τον κοινωνικό ιστό, και να είναι χρήσιμη για την κοινωνία της χώρας στην οποία δημιουργείται το θέμα, και άλλο πράγμα να χρησιμοποιείς την οικονομική μετανάστευση ως εργαλείο για να πολεμήσεις την κοινωνία των πολιτών γιατί δεν σου δίνει εκλογικό αποτέλεσμα για να παίξεις κι εσύ τον ρόλο σου. Περί αυτού πρόκειται. Είναι βαθειά αντιδραστικές δυνάμεις που έχουν ιδεολογία ακραιφνώς ολιγαρχική αλλά με αντιδραστικό πρόσημο και που εχθρεύονται την κοινωνία. Γι’ αυτό και τα λένε όλα αυτά. Γι’ αυτό και συμπεριφέρονται έτσι. Γι’ αυτό και υιοθετούν τον εθνικισμό του αντιπάλου για να πολεμήσουν όχι τον εθνικισμό του έλληνα, αλλά την εθνική συλλογικότητα. Δηλαδή το συλλογικό υποκείμενο αυτής της χώρας.
—————–
Θραξ Αναρμόδιος (για την αντιγραφή)
αναδημοσιεύεται από το www.anarmodios.wordpress.com
Posted on 06/09/2012
(αφιερώστε τον χρόνο που απαιτείται για να ακούσετε τον καθ. Γ. Κοντογιώργη, σε αυτή την συνέντευξή του στο ιστολόγιο anti-ntp.net, και νομίζω πως δεν θα πάει χαμένος ο χρόνος σας, ακόμα κι αν υπάρξουν σημεία διαφωνίας).
Ακολουθούν απομαγνητοφωνημένα αποσπάσματα.
Στη δημοκρατία ο πολίτης είναι κυρίαρχος και ο πολιτικός ακούει.
Πως μπορεί η κοινωνία να αντισταθμίσει την δύναμη των αγορών μέσα στο κράτος; Οχι πια με τους παραδοσιακούς τρόπους, πορείες και απεργίες. Οι πολιτικοί και οι αγορές που τους έχουν σε ομηρία, γράφουν την κοινωνία στα παλιά τους τα παπούτσια. Ολη η συζήτηση που κάνουν έχει ως σκοπό της το συμφέρον των αγορών και όχι των κοινωνιών.
Η αριστερά έχει γίνει η ουρά του παγκόσμιου καπιταλισμού, και δεν έχει καμμία ιδεολογία και καμμία πρόταση, έξω από τα όρια του συστήματος. Δεν είναι ο φόβος του συστήματος η αριστερά.
Αυτό που φοβούνται οι πολιτικές εξουσίες και οι αγορές είναι η κοινωνία. Οσο η ανάσα της κοινωνίας πλησιάζει την πολιτική, ο φόβος τους αυξάνεται.
Η κοινωνία πρέπει να αξιώσει να αλλάξουν οι πολιτικές σχέσεις και όχι να παραμένει στον ιδιωτικό χώρο που είναι σήμερα.
Αν το σύστημα ήταν κατ’ ελάχιστον αντιπροσωπευτικό τότε οι κοινωνίες θα ήταν στον δημόσιο χώρο και όχι στον ιδιωτικό. Το σύστημα το κατέχει εξ ολοκλήρου το κράτος και αυτοί που έχουν την νομιμοποίηση να το διαχειρίζονται.
Είναι παντοδύναμες οι αγορές διότι το σύστημα το κατέχουν κάποιοι που έπρεπε να δουλεύουν για το συμφέρον της κοινωνίας, αλλά δουλεύουν για το συμφέρον των αγορών.
Πρέπει να δώσουμε βάθρο θεσμικό στην κοινωνία ώστε να ανακτήσει την συλλογικότητά της.
Η ελληνική κοινωνία, είναι πολιτικά υπεραναπτυγμένη και αντιπροσωπεύει μια (πολιτική;) κληρονομιά, την οποία είχε μέχρι και το τέλος της τουρκοκρατίας, η οποία είναι αναντίστοιχη προς το κράτος. Το κράτος αυτό, το δυτικό κράτος, δημιουργήθηκε για να βγάλει τις φεουδαλικές κοινωνίες της ευρώπης από την φεουδαρχία και να τις κάνει ελεύθερες. Η ελληνική κοινωνία δεν ήταν φεουδαλική. Ηταν κοινωνία δημοκρατική με την έννοια της αυτοκυβέρνησης (σσ. προφανώς αναφέρεται στον ελληνικό κοινοτισμό). Δημοκρατία είχαμε στα κοινά των ελλήνων που καταργήθηκαν με την συγκρότηση του κράτους. Οπισθοδρομήσαμε για να εξευρωπαϊστούμε. Το κράτος αυτό δημιουργήθηκε καταργώντας το σύστημα του ελληνισμού που του δημιουργούσε θεσμική συλλογικότητα. Δήμο.
Το κράτος αυτό ως προτεκτοράτο των δυνάμεων της ευρώπης είχε κάθε λόγο να μην θέλει την εθνική ολοκλήρωση. Δεν έβαλαν την ελληνική αστική τάξη (Θεσσαλονίκη, Σμύρνη, Τραπεζούντα) μέσα στο κράτος και δεν άφησαν και να αναπτυχθεί και ελληνική αστική τάξη. Και από την άλλη μεριά κατήργησαν και την θεσμική συλλογικότητα των ελλήνων (κοινοτισμός).
Αυτό το κράτος μη έχοντας καμμία αντιστοιχία με την εικόνα του ελληνισμού, τον κατέστρεψε και τον αποδόμησε και συγχρόνως κατέστρεψε την συλλογικότητα της κοινωνίας. Αν θέλουμε να ερμηνεύσουμε το σήμερα πρέπει να μιλησουμε με ιστορικούς όρους. Το πολιτικό σύστημα αυτό το επέβαλαν οι απολυταρχίες της ευρώπης για να ελέγξουν την ελληνική κοινωνία και συγχρόνως για να καταστρέψουν τον ισχυρό και ηγεμόνα σε τρεις αυτοκρατορίες ελληνισμό, που ήταν έξω από το ελληνικό κράτος. Αυτό οφείλεται σε ένα γεγονός. Οτι απέτυχε παταγωδώς η επανάσταση.
Το σχέδιο για το κράτος (Ρήγας, Φαναριώτες, κλπ) ήταν κοινωνίες εν ελευθερία μέσα στα κοινά με την μετάβαση στην μεγάλη κλίμακα του κράτους-έθνους. Ο Ρήγας το περιγράφει πολύ καλά αυτό.
Αυτό το πολιτικό σύστημα δεν μπορεί να λειτουργήσει με καμμία άλλη λογική παρά μόνο με την λογική του κατακτητή. Η ψήφος (στις εκλογές) χρησιμοποιείται για να αποδομηθεί η συλλογικότητά μας και να οδηγηθούμε σε ένα καθεστώς κατοχής πολιτικής.
Η μεταπολίτευση είναι η ολοκληρωτική επαναφορά της χειρότερης φαυλοκρατίας του 19ου αιώνα, της λεηλατικής αντίληψης της πολιτικής. Η καταχρέωση έγινε όχι γιατί είχε ανάγκη η κοινωνία να της αυξήσουμε έστω με δανειακό τρόπο το εισόδημα, αλλά γιατί δεν έφτανε για την λεηλασία του δημόσιου πλούτου από την κομματοκρατία. Ο Τζοχατζόπουλος δεν είναι μεμονωμένη περίπτωση. Το έκαναν σχεδόν όλοι. Κι όσοι δεν το κάνανε το νομιμοποιούσαν με την ψήφο τους. Κι όλα αυτά σε μια κοινωνία με τον χαμηλώτερο ιδιωτικό δανεισμό στην ευρώπη.
Είμαστε και σήμερα δέσμιοι αυτού του καθεστώτος κατοχής. Είναι σύμφωνες όλες οι κομματικές δυνάμεις να μην αγγίξουν τους πυλώνες της καταστροφής μας. Δηλαδή το κράτος, που είναι το πολιτικό σύστημα, η δημόσια διοίκηση και η δικαιοσύνη, και η νομοθεσία. Και που οικοδομεί την διαπλοκή και την διαφθορά.
(για το ΔΝΤ και την τρόϊκα) Είναι ευκαιρία να εφαρμοστεί η λογική των αγορών στην ελλάδα, να εξαθλιωθεί η κοινωνία, να εκπέσει εντελώς ο οικονομικός ιστός της χώρας ώστε να παραδοθούμε απνευστί στην διεθνή των αγορών και στις σχέσεις ηγεμονίας που επιχειρεί να οικοδομήσει μέσα στην ευρωπαϊκή ένωση. Αλλά είναι η ελληνική πολιτική τάξη που μας έριξε στις δαγκάνες της διεθνούς των αγορών και της γερμανίας.
Τα σκάνδαλα συγκαλύφθηκαν όλα. Ποιος τολμάει να έρθει αντιμέτωπος με την Μέρκελ όταν έχει τους καταλόγους όλων όσων χρηματίστηκαν; Είναι αναγκαίο να καθαρθεί το παρελθόν όχι μόνο για την εξυγίανση του πολιτικού συστήματος αλλά και για την άσκηση πολιτικών.
Το πρόβλημα δεν είναι ο δικομματισμός αλλά το σύνολο του πολιτικού συστήματος. Οπου και οι μικρές πολιτικές δυνάμεις συμμετείχαν, πολιτεύθηκαν με τον ίδιο τρόπο. Λεηλάτησαν τον δημόσιο χώρο για να τον ιδιοποιηθούν. Η αριστερά (Συνασπισμός κλπ) μετέβαλλαν το δημόσιο πανεπιστήμιο σε ιδιωτικό χώρο, χώρο ελέγχου από τα ιδιωτικά τους συμφέροντα. Το πολιτικό σύστημα πολιτεύεται προς το δικό του συμφέρον και όχι προς το συμφέρον της κοινωνίας.
Το πολιτικό σύστημα θα έπρεπε να καταργήσει κάθε μη-ευθύνη υπουργού. Να υπόκεινται ευθέως στη δικαιοσύνη. Αυτό μπορεί να γίνει σήμερα.
Το σύστημα έχει οικοδομηθεί σε επάλληλους θύλακες ολιγαρχικών συμμοριών. Λειτουργούν ως συμμορία που συγκαλύπτει οτιδήποτε διαπράξει.
Δεν είναι η εναλλαγή (των κομμάτων) στην εξουσία που θα φέρει λύση στο πρόβλημα.
Οσοι δεν θέλουν σήμερα την είσοδο της κοινωνίας στην πολιτική, θέτουν αυτομάτως το ερώτημα: “και πως θα γίνει αυτό;”.
Δεν χρειάζεται η κοινωνία σήμερα να μαζευτεί στο Σύνταγμα για παράδειγμα ώστε να αποφασίσει. Αρκεί να αντλήσουμε την βούληση της κοινωνίας. Και έχουμε τρόπους γι’ αυτό. Μπορουμε να φτιάξουμε έναν μηχανισμό, με ακεραιότητα, που να ανιχνεύει την βούληση της κοινωνίας πριν παρθεί μια απόφαση. Η κοινωνία πρέπει να βουλεύεται σε κάθε τι και όχι κατά χειραγώγηση, όπως στο δημοψήφισμα.
Η κοινωνία γνωρίζει ποιο είναι το συμφέρον της. Και οι “ειδικοί” (σσ. οι πολιτικοί) το γνωρίζουν αλλά δεν το ακολουθούν.
Εφόσον η κοινωνία είναι ο λόγος ύπαρξης και της πολιτικής και της βουλής και του πρωθυπουργού και των αγορών, κλπ κλπ, σημαίνει πως πρέπει και η κοινωνία να έχει κάποιο λόγο για τα πράγματα που την αφορούν.
Η σύνθεση της γνώμης των πολλών είναι ανώτερη από την γνώμη των ολίγων και είναι εναρμονισμένη με το συμφέρον των πολλών.
Αν συγκρίνουμε τις δημοσκοπήσεις, το έχω κάνει αυτό, από το 1974 μέχρι πρόσφατα, και δούμε για τα διάφορα ζητήματα, τι έχει πει η κοινωνία ερωτώμενη και τι έχουν πράξει οι πολιτικοί πολιτευόμενοι, θα διαπιστώσουμε ότι αν ακολουθείτο η γνώμη της κοινωνίας η ελλάδα δεν θα ήταν στην κατάντια που βρίσκεται σήμερα.
Στις τελευταίες εκλογές η κοινωνία έδειξε την πόρτα της εξόδου στην κομματοκρατία. Αυτοί προσποιούνται οτι η κοινωνία ψήφισε υπέρ ή κατά του μνημονίου. Λάθος. Το μνημόνιο είναι το αποτέλεσμα. Το κράτος και αυτοί οι ίδιοι είναι η αιτία του μνημονίου. Η κοινωνία γνωρίζει τον υπαίτιο.
Αν είχε θεσμοθετηθεί κάθε τρίμηνο ο βουλευτής να πηγαίνει στην εκλογική του περιφέρεια και να δίνει λόγο σε ένα κληρωτό σώμα πολιτών, από το οποίο θα λαμβάνει και εντολές ή θα ανακαλείται, τα κόμματα δεν θα μπορούσαν να έχουν αυτόν τον προσωποπαγή χαρακτήρα που έχουν.
Πρέπει να αρθεί το εμπάργκο της άλλης άποψης, από τα ΜΜΕ, και να αναπτυχθεί ως ο άλλος πόλος τους διαλόγου. Τώρα τα ΜΜΕ βάζουν τον έναν από το ένα κόμμα και τον άλλον από το άλλο κόμμα να διαπληκτίζονται μεταξύ τους, γιατί εκεί δεν διακινδυνεύουν να βγουν από την πολιτική του συστήματος. Οταν βάζουν κάποιον άλλον που αμφισβητεί το σύστημα, τότε βλέπετε οτι αποσταθεροποιούνται, και τον αποκλείουν.
Το δημοψήφισμα έχει ένα επιλεκτικό γνώρισμα. Η πολιτική εξουσία αποφασίζει ποιο θέμα θα μπει σε δημοψήφισμα. Η βάζουν τέτοια εμπόδια, να μαζευτούν πχ τόσες υπογραφές, που ουσιαστικά γίνεται άνευ σημασίας.
Θα άφηνε η κοινωνία να λειτουργεί αυτό το σπάταλο και λεηλατικό κράτος στο μέσον της κρίσεως, τη στιγμή που φορολογούν ακόμα και τον άνεργο; Ρωτήθηκε η κοινωνία και συμφωνεί;
Δεν θα υπήρχαν οι έννοιες δημοκρατία και όλα αυτά, εάν ο εξερχόμενος από την φεουδαρχία δυτικο-ευρωπαϊκός κόσμος, δεν είχε συναντηθεί με την ελληνική γραμματεία. Μέσα από την αδυναμία όμως να συγκροτηθεί ο ελληνικός κόσμος στην εποχή της φεουδαρχίας, προσάρμοσαν τις έννοιες περιγράφοντας το σύστημα που ήταν συμβατό με τις πραγματικότητες της ευρώπης. Αποκάλεσαν δημοκρατία ενα σύστημα που δεν είναι ούτε δημοκρατικό, ούτε αντιπροσωπευτικό.
Δεν είναι μόνο η δημοκρατία που έχει διαστρεβλωθεί. Είναι και η έννοια της ελευθερίας. Σήμερα όλοι οι μεγάλοι στοχαστές διηγούνται οτι έχουμε και ατομική και κοινωνική και πολιτική ελευθερία. Η ελευθερία όμως ορίζεται ως αυτονομία. Να κάνουμε αυτό που θέλουμε και να μη μας το υποβάλλει κάποιος άλλος. Ορίζουν λοιπόν την ελευθερία οι στοχαστές μας με όρους αυτονομίας στο ατομικό πεδίο, στην ιδιωτική μας ζωή, αλλά στο κοινωνικοοικονομικό και στο πολιτικό πεδίο δεν την ορίζουν ως αυτονομία αλλά ως δικαίωμα. Μας λένε έχεις δικαίωμα να πας στο Σύνταγμα να διαδηλώσεις και να φωνάξεις και να πιέσεις την πολιτική εξουσία. Μα το δικαίωμα υπάρχει εκεί που δεν υπάρχει ελευθερία.
Σήμερα διαδηλώνουμε ή θέλουμε να διατηρήσουμε ορισμένα δικαιώματα πρόνοιας ή προστασίας της εργασίας, αλλά δεν συνεκτιμούμε ότι η εργασία είναι απαλλοτρίωση της ελευθερίας μας. Εκχωρούμε τις οκτώ ώρες ή όσες εργαζόμαστε, το δικαίωμα σε κάποιον άλλον που κατέχει το σύστημα, να αποφασίζει για το πως εμείς θα ζήσουμε τις οκτώ ώρες, τι θα κάνουμε. Αρα λοιπόν δεν έχουμε κοινωνική και πολιτική ελευθερία. Και όμως έτσι μας το διδάσκουν. Είναι όλες οι έννοιες που έχουν διαστρεβλωθεί σήμερα.
Για να είναι αντιπροσωπευτικό το σύστημα θα έπρεπε να υπάρχει το δίπολο εντολέας-εντολοδόχος. Για να είναι η κοινωνία εντολέας πρέπει να έχει τήν θεσμική δυνατότητα να παίρνει αποφάσεις, να εκφράζει την βούλησή της. Να μπορεί να είναι δήμος, όπως λέγανε οι αρχαίοι. Να μπορεί να είναι μέρος του πολιτικού συστήματος.
Εμείς εδώ ο καθένας μας έχουμε βούληση. Ομως όλοι μαζί δεν έχουμε βούληση. Και δεν έχουμε όλοι μαζί βούληση, γιατί η συνολική βούληση χρειάζεται διαβούλευση. Να συγκεντρωθούμε, να μιλήσουμε και να πάρουμε μια απόφαση. Να θεσμοθετηθούμε ως συλλογικότητα.
Για να λειτουργήσει η έννοια της αντιπροσώπευσης πρέπει να έχει ο δήμος, η συλλογικότητα, τις αρμοδιότητες του εντολέα: να αποφασίζει τις κεντρικές πολιτικές, να ανακαλεί, να ελέγχει, να προσάγει στην δικαιοσύνη. Το ευθύνειν και το ελέγχειν μας λένε οι αρχαίοι. Θεωρούσαν οτι δεν είναι ελεύθεροι αν δεν είχαν το ελέγχειν και το ευθύνειν. Για να ασκήσεις το ελέγχειν και το ευθύνειν των εντολοδόχων σου, των πολιτικών, πρέπει να έχεις συγκρότηση σε δήμο.
Την ιδιότητα του εντολέα, μας λέει το Σύνταγμα, την έχει η βουλή. Και η κυβέρνηση έχει την ιδιότητα του εντολοδόχου. Μας έχουν πάρει δηλαδή και την ιδιότητα του εντολέα και την ιδιότητα του εντολοδόχου.
Μάλιστα για να μπορέσει να έχει και την νομιμοποίηση μας (το κράτος) έχει πάρει και την συλλογική μας ταυτότητα. Η ταυτοτική μας συλλογικότητα, αυτό που σήμερα αποκαλούμε έθνος, δεν θεωρείται οτι είναι δική μας υπόθεση. Αλλά θεωρούν οτι είναι κατασκευή του κράτους. Κατασκεύασαν δηλαδή με τέτοιο περίτεχνο τρόπο την ιδέα του έθνους ώστε να θεωρείται οτι είναι τεχνητή κατασκευή του κράτους που υπηρετεί την νομιμοποίηση αυτού του πολιτικού συστήματος.
Ομως αυτή την έννοια του έθνους την αντέτειναν στην απολυταρχία για να την καταργήσουν, τον 18ο-19ο αιώνα. Και γι’ αυτό τότε λειτούργησε προοδευτικά. Σήμερα όμως την αντιτείνουν στην κοινωνία, της κατακρατούν δηλαδή και την ελευθερία της πολιτικής, της κατακρατούν και το δικαίωμα να έχει αυτή την έκφραση της συλλογικότητάς της, να λέει τι είναι ο έλληνας και ποιο είναι το συμφέρον του έλληνα, του ιταλού, του γερμανού, του οποιουδήποτε, γιατί θέλουν την κοινωνία απέναντι. Δεν θέλουν να της εκχωρήσουν αυτό που κατακρατούν, την ιδιότητα του εντολέα. Αρα και την θέσμισή της.
Η δημοκρατία λέει: παίρνω ολόκληρο το πολιτειακό σύστημα το δίνω και το επενδύω στην κοινωνία, η κοινωνία ενσαρκώνει το πολιτικό σύστημα, ότι δηλαδή κάνει σήμερα το κράτος το κάνει η κοινωνία, και η δημόσια διοίκηση, ότι περισσεύει δηλαδή, το διοικητικό μέρος, το εκτελεστικό μέρος, το κατακρατεί μία περιοχή του κράτους η οποία είναι όπως μας λέει ο Αριστοφάνης, θεραπαινίδα του δήμου. Ο δήμος είναι η πολιτεία, δεν είναι το κράτος η πολιτεία.
Σήμερα το διακύβευμα είναι όχι να κάνουμε δημοκρατία, αλλά να κάνουμε το σύστημα λίγο αντιπροσωπευτικό. Να πλησιάσει η ανάσα της κοινωνίας. Οι εξελίξεις γίνονται κατά στάδια.
Το μεγάλο κόλπο που εφήρμοσαν τελευταία τα κόμματα που κάλεσαν τα κομματικά μέλη και φίλους να ψηφίσουν τις ηγεσίες και το είπαν δημοκρατικό, στην πραγματικότητα απέβλεπε στο να αυτονομηθούν οι ηγέτες και από τα ίδια τα κόμματα, τους μηχανισμούς των κομμάτων. Διότι αν θέλανε την κοινωνία να λειτουργήσει για την εκλογή των ηγεσιών θα έπρεπε να θέλουν την ίδια κοινωνία να λειτουργήσει και για τον έλεγχο των ηγεσιών, και την ανάκλησή τους. Να θεωρηθεί δηλαδή οτι το σώμα που ψήφισε, ψηφίζει και για την ανάκληση και για τον έλεγχο. Αλλά αυτό δεν το θέλουν.
Η διανόηση στην ελλάδα δεν συμβάλλει στην ανασυγκρότηση γιατί δεν θέλει. Η κυρίαρχη διανόηση στην ελλάδα, αυτή που όπως θα έλεγε ο Γκράμσι έπαιξε ή δήλωνε οτι θα έπαιζε τον ρόλο του οργανικού διανοούμενου, μετατράπηκε σε οργανικό νομέα της εξουσίας. Οσο από την δεκαετία του 1980 γιγαντωνόταν η λεηλασία και η πελατειακή αποδόμηση του κράτους, τόσο η διανόηση πολεμούσε την εθνική συλλογικότητα, την κοινωνική συλλογικότητα για να δώσει νομιμοποίηση σε αυτό το κράτος. Διότι σε αυτό το κράτος συμμετείχε ως νομέας.
Και γι’ αυτό το λόγο υπέστην εγώ επιθέσεις σε μεγάλο βαθμό διότι ήγειρα αυτό το ζήτημα -με αρθρογραφία που ξεκίνησα την δεκατία του ’90, με αφορμή μια παρέμβαση διότι κάλεσαν εδώ μια εξωτερική βοήθεια τον Χομπσμπάουμ να πει τις δικές του ανοησίες- ηγέρθη τεράστιος θόρυβος διότι έπρεπε να νομιμοποιηθεί η αντίληψη οτι εθνική συλλογικότητα είναι το κράτος. Και όχι η κοινωνία.
Και ακούγαμε διαφόρους από αυτούς της διανόησης που αποδομούσε, δούλευε για την αποδόμηση της κοινωνικής μας συλλογικότητας, να καθυβρίζουν την κοινωνία και το ιστορικό της παρελθόν και να δηλώνουν με θράσος οτι πρέπει να αποδομήσουμε την κοινωνική συλλογικότητα. Τη συλλογικότητα των ελλήνων. Μα αυτή η συλλογικότητα είναι το μέτρο της αντίστασης μιας κοινωνίας απέναντι στην ιδιοποίηση του κράτους ή στην διεθνή των αγορών. Αρα ξέρουμε γιατί το έκαναν αυτό: γιατί νομιμοποιούσε αυτό το κράτος εις βάρος της κοινωνίας και του συμφέροντός της.
Είναι ολόκληρο το σύστημα της διανόησης που εργάστηκε με στόχο την κοινωνική απο-συλλογικοποίηση. Την αποδόμηση του συλλογικού ιστού. Είναι βαθειά αντιδραστικές δυνάμεις αυτές. Διότι τι είναι πρόοδος; Πρόοδος είναι ότι απελευθερώνει την κοινωνία, άρα οτι συγκροτεί θεσμικά την συλλογικότητά της και οτι απελευθερώνει τις δημιουργικές δυνάμεις της κοινωνίας.
Αρα αν μιλάμε για πρόοδο θα πρέπει να αναφερόμαστε στην κοινωνία. Γιατί αυτή είναι ο λόγος ύπαρξης και αυτών. Εάν θέλουν λοιπόν να αποδομήσουν την κοινωνία, θέλουν την κοινωνία να είναι ιδιώτης, να μην έχει ηθικό και πραγματικό έρεισμα να αντιτείνει απέναντι στο κράτος και στην πολιτική των κατακτητών του το συλλογικό της επιχείρημα, γιατί η κοινωνία αυτή για τους ολιγαρχικούς και βαθειά αντιδραστικούς κρατικούς διανοούμενους είναι επικίνδυνη. Γι’ αυτό και τους βλέπετε με πολύ μεγάλη ευκολία για να παίξουν αυτό το παιχνίδι, υιοθετούν τον εθνικισμό του αντιπάλου, γιατί δήθεν η συλλογικότητα είναι εθνικιστική. Το να επιδιώκει μια κοινωνία την ελευθερία της, την ευημερία της, είναι εθνικιστικό.
Γι’ αυτό και βλέπετε και πολλούς από αυτούς να επιστρατεύουν και το επιχείρημα ότι η πλειοψηφία είναι εχθρός των δικαιωμάτων. Δεν εννοούν την πλειοψηφία της βουλής ή της ελίτ. Αλλά την πλειοψηφία της κοινωνίας. Η κοινωνία είναι εχθρός των δικαιωμάτων. Ποιων δικαιωμάτων; Αυτών οι οποίοι όταν παίρνανε 2 και 3 τοις εκατό από το εκλογικό σώμα, χρησιμοποιούσαν την χώρα ως χωματερή του καπιταλισμού; Που αντί να πάνε εκεί που παράγεται το κοινωνικό πρόβλημα, στο Πακιστάν, στην Ινδία, στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ, στον τρίτο κόσμο γενικά, μας λένε οτι πρέπει να το δεχθούμε εμείς ώστε εκεί να αποσυμφορηθούνε οι εντάσεις εναντίον του καπιταλισμού; Για να δουλέψει άνετα ο καπιταλισμός τον οποίον υποτίθεται ότι εχθρεύονται και να έρθει να γίνει μέρος του δικού μας προβλήματος;
Είναι άλλο πράγμα να διαχειρίζεσαι την οικονομική μετανάστευση ώστε να μην διαρρηγνύει τον συλλογικό σου ιστό, τον κοινωνικό ιστό, και να είναι χρήσιμη για την κοινωνία της χώρας στην οποία δημιουργείται το θέμα, και άλλο πράγμα να χρησιμοποιείς την οικονομική μετανάστευση ως εργαλείο για να πολεμήσεις την κοινωνία των πολιτών γιατί δεν σου δίνει εκλογικό αποτέλεσμα για να παίξεις κι εσύ τον ρόλο σου. Περί αυτού πρόκειται. Είναι βαθειά αντιδραστικές δυνάμεις που έχουν ιδεολογία ακραιφνώς ολιγαρχική αλλά με αντιδραστικό πρόσημο και που εχθρεύονται την κοινωνία. Γι’ αυτό και τα λένε όλα αυτά. Γι’ αυτό και συμπεριφέρονται έτσι. Γι’ αυτό και υιοθετούν τον εθνικισμό του αντιπάλου για να πολεμήσουν όχι τον εθνικισμό του έλληνα, αλλά την εθνική συλλογικότητα. Δηλαδή το συλλογικό υποκείμενο αυτής της χώρας.
—————–
Θραξ Αναρμόδιος (για την αντιγραφή)
αναδημοσιεύεται από το www.anarmodios.wordpress.com
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)