Στo top 20 της ''Ηπιας Ισχύος'' η Τουρκία

Στο top 20 της «Ήπιας Ισχύος» η Τουρκία

Ακολουθώντας μία συνεχή ανοδική πορεία, η Τουρκία εισήλθε για πρώτη φορά στο τοπ 20 των χωρών με τη μεγαλύτερη ήπια ισχύ στον κόσμο. Πρόκειται για ετήσια έρευνα του περιοδικού Monocle.

Καταλύτης για να λάβει αυτή τη θέση, ήταν οι τηλεοπτικές σειρές που προβάλλονται στην Ευρώπη και στην Μέση Ανατολή, αλλά και οι νέες διαδρομές που έχουν εγκαινιάσει οι Τουρκικές Αερογραμμές.Ο Joseph Nye επινόησε τον όρο «ήπια ισχύς» στα τέλη της δεκαετίας του 1980. Σήμερα ο όρος αυτός χρησιμοποιείται συχνά -και κάποιες φορές εσφαλμένα- από πολιτικούς ηγέτες, αρθογράφους και ακαδημαϊκούς σ' όλο τον κόσμο. Τι είναι, λοιπόν η ήπια ισχύς; Η ήπια ισχύς βρίσκεται στην ικανότητα να ελκύεις και να πείθεις, και προέρχεται από τη θελκτικότητα της κουλτούρας, των πολιτικών ιδανικών και των πολιτικών επιλογών μιας χώρας.

Η ετήσια έρευνα «Παγκόσμια Ήπια Ισχύς» («Global Soft Power») του περιοδικού Monocle , βαθμολογεί τα κράτη, με κριτήρια την πολιτική, τη διπλωματική τους υποδομή, την κουλτούρα τους, τις δυνατότητες της εκπαίδευσης και την προσέλκυση επενδύσεων.Οι πέντε πρώτες χώρες ήταν η Βρετανία, οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Γερμανία, η Γαλλία και η Σουηδία. Η Βρετανία, βρέθηκε για πρώτη φορά στην πρώτη θέση, ξεπερνώντας τις Η.Π.Α., μετά από μία χρονιά που χαρακτηρίστηκε από μεγάλες επιτυχίες σε κινηματογραφικές ταινίες, στον αθλητικό χώρο και στη μουσική.
Ομάδα Ειδήσεων e-afipnisi

 

από το http://infognomonpolitics.blogspot.gr/2012/11/top-20.html#more 

ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΤΟΥ ΛΙΒΑΝΟΥ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΚΗΣ ΤΑΙΝΙΑ ''1453''

---

ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΤΟΥ ΛΙΒΑΝΟΥ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΚΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ "1453"!

ΜΑΣ ΕΒΑΛΑΝ ΤΑ ΓΥΑΛΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΟΙ ΛΙΒΑΝΕΖΟΙ, ΠΟΥ ΔΙΑΚΗΡΥΤΤΟΥΝ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ!

                                           ΜΕ ΒΥΖΑΝΤΙΝΕΣ ΣΗΜΑΙΕΣ ΣΤΗΝ ΒΗΡΥΤΤΟ!!!

Μέλη του Ελληνορθόδοξου κόμματος του Λιβάνου, πραγματοποίησαν το Σάββατο συγκέντρωση διαμαρτυρίας στο κέντρο της Βηρυτού, διαμαρτυρόμενοι για την επικείμενη προβολή της τουρκικής  προκλητικής ταινίας "ΑΛΩΣΗ 1453" στους κινηματογράφους της πόλης. Το κόμμα, ζήτησε την παρέμβαση του υπουργείου Πολιτισμού, ώστε να μην δοθεί άδεια για την προβολή της ταινίας, που σύμφωνα με τον πρόεδρο του Dimitri Rodrigue Khoury (φωτογραφία πάνω) "είναι ανιστόρητη και προσβάλλει τον Ορθόδοξο πληθυσμό του Λιβάνου και όχι μόνο".

Το Ελληνορθόδοξο κόμμα του Λιβάνου, ιδρύθηκε πρόσφατα με στόχο να οργανώσει και να συσπειρώσει του Ορθόδοξους Χριστιανούς, που αγγίζει το 7% του συνολικού πληθυσμού. Ο πρόεδρος του κόμματος, είχε δηλώσει για τους στόχους της ίδρυσής του "Στόχος του κόμματός μας, είναι η επιστροφή στην πραγματική μας ταυτότητα, την Ελληνική ταυτότητα. Ενίσχυση της παρουσίας μας στην λιβανική πολιτική σκηνή. Σύνδεση της Ελληνικής Αντιοχείου νεολαίας μας με τους δικούς τους ανθρώπους και αδελφούς στην Ελλάδα. Πρέπει να μάθουμε την Ελληνική γλώσσα στην νεολαία μας. Θα πρέπει να επιμείνουμε για τον Ελληνισμό και την Ορθοδοξία, για να σωθεί το έθνος μας από την Αραβική και Ισλαμική αφομοίωση".

ΑΥΤΟΙ ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΙ ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΟΙ!!!

ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΑΣ ΤΟΥ ΛΙΒΑΝΟΥ, ΣΤΟ ΣΤΟΜΑ ΤΟΥ ΛΥΚΟΥ ΔΗΛΑΔΗ, ΕΚΑΝΑΝ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΟΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑΣ!!!

Κι εμείς εδώ καθόμαστε κι ανεχόμαστε τους γραικύλους των τουρκοκάναλων να μας βομβαρδίζουν με Σουλεϊμάν και άλλους αιμοσταγείς σφαγείς!

Και όχι μόνο αυτό: Στον Λίβανο ΤΟ ΦΩΝΑΖΟΥΝ, ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ!!!

Ενώ εμείς ντρεπόμαστε να κάνουμε τον σταυρό μας και να σηκώσουμε την σημαία μας!

Κι εκείνοι διαδηλώνουν με Βυζαντινές σημαίες στο κέντρο του Βηρυττού!!!

Ιδιαίτερα σημαντικό πως η πλειοψηφία των συγκεντρωμένων, όπως βλέπουμε στις φωτογραφίες, είναι νέοι!

                          Αδέλφια, σας ευχαριστούμε για το ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ που μας δίνετε...!

 Οι φωτογραφίες από το πολύ ενδιαφέρον αυτό γεγονός βρίσκονται και εδώ:

https://plus.google.com/photos/118113431512834212826/albums/5793692763152620769?banner=pwa
σε συντομευμένη μορφή:
http://preview.tinyurl.com/cl57rg5

Συνομιλία Μ. Γλέζου με τον επικεφαλής της Task Force στην Ελλάδα: “Κύριε Ράιχενμπαχ, χρωστάει και η Γερμανία στην Ελλάδα”

Εθνικά θέματα— Νοεμβρίου 26, 2012 at 2:22 μμ

Μ. Γλέζος: “Κύριε Ράιχενμπαχ, χρωστάτε και εσείς στην Ελλάδα”

Μετά από χρόνια αγώνα, ενός αγώνα που από πολλούς χλευαστηκε ως γραφικός, οι Γερμανοί αναγκάζονται να παραδεχθούν ότι υπάρχει μια άλυτη διαφορά από το Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο.

Πώς ο παλαίμαχος αγωνιστής έπεισε τον Γερμανό ότι είναι βάσιμες οι οφειλές της χώρας του

Από το Βήμα

Τι ήταν αυτό που ανάγκασε τον Γερµανό κ. Χορστ Ράιχενµπαχ, τον επικεφαλής της Task Force στην Ελλάδα, να επισκεφθεί το απόγευµα της περασµένης Τρίτης τον κ. Μ. Γλέζο στην οικία του στο Νέο Ψυχικό για να συζητήσουν το θέµα των γερµανικών αποζηµιώσεων; Μήπως άλλαξε κάτι στη Γερµανία, µετά τη διόγκωση του ζητήµατος από τα γερµανικά ΜΜΕ; Ως τώρα οι µόνοι Γερµανοί που ασχολήθηκαν και προώθησαν το ζήτηµα ήταν τα µέλη των αριστερών κοµµάτων και η οργάνωση των Αντιφασιστών του Αµβούργου, που ζήτησαν µάλιστα να ονοµάζεται εφεξής η πόλη τους «Αµβούργο – Δίστοµο».

Ο κ. Ράιχενμπαχ πήγε στην οικία τού κ. Γλέζου, ζήτησε αναλυτικά στοιχεία όσον αφορά τις γερμανικές αποζημιώσεις προς την Ελλάδα, έκανε δεκάδες ερωτήσεις για να κατανοήσει αλλά και να ελέγξει την ακρίβεια των στοιχείων και έφυγε και εντυπωσιασμένος και (το σημαντικότερο) συγκινημένος. Και όταν συγκινείται σήμερα ένας γερμανός αξιωματούχος, στην Ελλάδα της κρίσης, την ώρα που η κυρία Μέρκελ και ο κ. Σόιμπλε «μαχαίρωναν» τη χώρα μας στο Eurogroup, δεν είναι μικρό ζήτημα. Ο κ. Γλέζος κατάφερε όπως υποστηρίζει σε μία συζήτηση που διήρκησε 90 λεπτά να πείσει τον Γερμανό ότι οι οφειλές της Γερμανίας προς την Ελλάδα είναι βάσιμες.

Εκεί όμως που ο κ. Ράιχενμπαχ έδειξε να συγκινείται ήταν όταν άκουσε από τον συνομιλητή του, έναν αγωνιστή της Αντίστασης που οι γερμανοί κατακτητές εκτέλεσαν στην Καισαριανή τον 19χρονο αδελφό του Νίκο, να του λέει: «Δεν θέλουμε να πιάσουμε τη Γερμανία από τον λαιμό, δεν θέλουμε να ταπεινωθεί η χώρα σας, εκείνο που επιζητούμε είναι να αναγνωριστεί το δίκαιο αίτημά μας».

Τα λεφτά, όπως έχουν υπολογιστεί με σημερινές τιμές από την Τράπεζα της Ελλάδος, είναι πολλά. Από τους Γερμανούς ζητούμε 108 δισ. ευρώ, χωρίς να έχουν υπολογιστεί σ’ αυτό το ποσό και οι τόκοι. Οταν άκουσε ο κ. Ράιχενμπαχ το ποσό αυτό σταμάτησε τη συζήτηση και ζήτησε διευκρινίσεις. Ζήτησε συγκεκριμένα να πληροφορηθεί πώς και πότε υπολογίστηκε αυτό το ποσό, εάν η χώρα μας το θεωρεί καταβλητέο και κυρίως ζήτησε στοιχεία τόσο από το κατοχικό δάνειο όσο και από την απόφαση της Διασυμμαχικής Επιτροπής του 1946 που επιδίκασε προς τη χώρα μας το ποσό (τότε) των 7,1 δισ. δολαρίων. Η Ελλάδα ζητούσε τότε 14 δισ. δολάρια, αίτημα που απέρριψε η προαναφερόμενη επιτροπή.

Είναι αλήθεια ότι ο γερμανός επικεφαλής της Task Force έδειξε να αιφνιδιάζεται με το ποσό αυτό, το οποίο αν το υπολογίσει κάποιος αποτελεί το μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού χρέους (που για τη βιωσιμότητά του γίνεται τούτες τις ημέρες ο περισσότερος λόγος). Βεβαίως ο Γερμανός είχε φροντίσει να διαβάσει τη «Μαύρη Βίβλο» που έχει εκδοθεί και στα αγγλικά από το Εθνικό Συμβούλιο των Οφειλών της Γερμανίας και μέσα σ’ αυτή ξετυλίγεται ολόκληρη η ιστορία για το πώς έφθασε η χώρα μας να διεκδικεί το υπέρογκο αυτό ποσό. Αλλά, άλλο να το διαβάζεις και άλλο να τα ακούς από τον 90χρονο αγωνιστή της αντίστασης, βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ.

«Ακούστε», του είπε αμέσως ο κ. Γλέζος, «έχουμε συγκεκριμένες προτάσεις αποπληρωμής και γι’ αυτό σας είπα πως δεν θέλουμε να βάλουμε τη θηλιά στον λαιμό της Γερμανίας». Ηταν η δεύτερη φορά που ο κ. Ράιχενμπαχ φάνηκε να αιφνιδιάζεται: «Ζητούμε κάτι απλό, ώστε η Γερμανία να ξεπληρώσει το χρέος της. Αντί να το πληρώσει μετρητά και όλο το ποσό η Γερμανία, να πληρώνει έναντι του χρέους, με ειδικές συμφωνίες, όλες τις απαιτήσεις των γερμανικών εταιρειών προς την Ελλάδα. Επιπλέον για όλα τα Ελληνόπουλα που επιθυμούν να σπουδάσουν στη Γερμανία ή για τους φοιτητές που θέλουν να κάνουν το μεταπτυχιακό τους στη Γερμανία, να αναλάβει τα έξοδά τους το γερμανικό Δημόσιο. Δεν θα ζητούσα αυτό το πράγμα εάν δεν είχαμε αποδείξει ότι πράγματι οφείλει η Γερμανία. Εστω και ένα ευρώ να οφείλει, πρέπει να το ξεπληρώσει». Ο κ. Γλέζος του έδειξε (δεν είχε άλλο αντίτυπο εκείνη την ώρα για να του το δωρίσει) και το νέο του βιβλίο με τίτλο «Και ένα μάρκο κι αν ήταν» που τα περιγράφει όλα αυτά με αδιαμφισβήτητο τρόπο λεπτομερώς. Ηθελε να του πει ότι η Γερμανία οφείλει να καταβάλει τις υποχρεώσεις της: «Ηθελα να βεβαιωθώ ότι εάν καταλάβει αυτό η Γερμανία δεν θα πραγματοποιήσει στο μέλλον παρόμοια ανοσιουργήματα» του είπε σε κάποια στιγμή ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ.

«Θέλω να σας δείξω πώς καταστράφηκε η πατρίδα μου»
«Θέλω να σας δείξω πώς συνετελέσθη η οικονομική καταστροφή της Ελλάδας» είπε ο κ. Γλέζος στον κ. Ράιχενμπαχ αρχίζοντας έτσι την ενδιαφέρουσα συζήτηση: «Εδώ μιλάμε για πραγματική καταστροφή της πατρίδας μου. Θέλω να σας δείξω πώς άρχισαν όλα και βρεθήκαμε σ’ αυτή τη θέση». Με κάθε στοιχείο που παρουσίαζε ο κ. Γλέζος, ο κ. Ράιχενμπαχ έκανε ερωτήσεις: «Ηθελε να βεβαιωθεί ότι όλα τα στοιχεία που του παρουσίαζα είναι ακριβή», έλεγε αργότερα ο κ. Γλέζος. Και στάθηκε ιδιαιτέρως σε τρία σημεία:

• Την απόφαση της Διασυμμαχικής Επιτροπής, το 1946, η οποία επιδίκασε 7,1 δισ. δολάρια στην Ελλάδα.

• Το αναγκαστικό δάνειο των κατακτητών που υπέγραψαν μονομερώς με την Ελλάδα και ήταν ίσως η πρώτη και τελευταία φορά που η Ελλάδα από δανειζόμενη χώρα μετατράπηκε σε χώρα-δανειστή, και,

• Την αρπαγή των αρχαιολογικών θησαυρών της Ελλάδας από τους κατακτητές, είτε με αφορμή τη διάνοιξη δρόμων, είτε με τις λεηλασίες σε μουσεία, είτε με τις αρπαγές από αρχαιολογικούς χώρους. Ολα αυτά είναι καταγεγραμμένα λεπτομερώς από την Αρχαιολογική Υπηρεσία.

Εξήγησε στον γερμανό συνομιλητή του ότι οι γερμανοί κατακτητές λεηλάτησαν τη χώρα. Χρυσό δεν βρήκαν: «Κατάφεραν και το άρπαξαν οι δικτάτορες της 4ης Αυγούστου», του είπε. Βρήκαν όμως ασημένια νομίσματα, 77 τόνους χαλκού, 19,5 τόνους νικελίου: «Ηταν τυπικοί οι Γερμανοί και για όλα αυτά μας έδωσαν μέσω της Τραπέζης της Ελλάδος ως ένα είδος αποζημίωσης 109 χρυσές λίρες Αγγλίας. Μόνοι τους τα υπολόγισαν, μόνοι τους πλήρωσαν» είπε στον γερμανό συνομιλητή του.

Ακόμη του είπε ότι οι κατακτητές υποχρέωσαν τους Ελληνες να τρέφουν όχι μόνον τον κατοχικό στρατό, δηλαδή τους 500.000 γερμανούς στρατιώτες, αλλά και τους 250.000 Ιταλούς και τους 60.000 στρατιώτες άλλων χωρών τις οποίες είχαν κατακτήσει και οι άνδρες τους συνόδευαν τους γερμανούς εισβολείς. Αυτό χαρακτηρίστηκε ως αναγκαστικό δάνειο κατοχής. Δεν έφτανε που έτρεφαν συνολικά 810.000 νοματαίους, υποχρέωναν τους Ελληνες να παράγουν προϊόντα που τα έστελναν στην 21η Μεραρχία Πάντσερ της Afrika Korps του Ρόμελ!

Το ραντεβού
Το ραντεβού κλείστηκε από τον επικεφαλής της αντιπροσωπείας της Ευρωπαϊκής Ενωσης στην Ελλάδα κ. Π. Καρβούνη, ο οποίος ήταν παρών στη συζήτηση. Μαζί με τον κ. Γλέζο ήταν ο κ. Ι. Μηλιός και η κυρία Λη Σαράφη (διδάκτωρ Ιστορίας στο Πάντειο και ανιψιά του στρατηγού Σαράφη).

Μίλησαν για όλα και για αρκετή ώρα. Ο κ. Ράιχενμπαχ ήταν τις περισσότερες φορές τυπικός. Αλλωστε η θέση του ήταν λεπτή. Το μόνο που έκανε ήταν οι ερωτήσεις για κάθε οικονομικό στοιχείο. Ούτε είπε στο τέλος εάν έχουμε δίκιο ή όχι, ούτε καν είπε τη συνήθη διπλωματική φράση ότι έδειξε κατανόηση. Αλλά, λίγα 24ωρα αργότερα, έκανε μία δήλωση στις Βρυξέλλες ότι «η Ελλάδα έχει εκπληρώσει όλες τις υποχρεώσεις της». Κάτι ήταν και αυτό…

 

αναδημοσιεύεται από το http://ardin-rixi.gr/archives/10187

Από τη χούντα στη ''Χρυσή Αυγή'' - του Δ. Αλευρομάγειρου

Από την χούντα στη ''Χρυσή Αυγή''.

«Στις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις δεν υπάρχουν χρήσιμοι ηλίθιοι να στηρίζουν φασισμό»

Δημήτρη Αλευρομάγειρου, Αντιστρατήγου ε. α., Επίτιμου Γενικού Επιθεωρητού Στρατού

------------------------------------

Χειμώνας 1966. Σε μία πολίχνη της Κεντρικής Μακεδονίας, όπου και πολλές στρατιωτικές Μονάδες της Ζώνης Ευθύνης της VI Μεραρχίας Κιλκίς, ένας Λοχαγός δίνει σε έναν Υπολοχαγό να διαβάσει το βιβλίο του Κ. Πλεύρη «Η 4^η Αυγούστου».

Ο υπολοχαγός του αντιτείνει ότι «τέτοιες καταστάσεις ανήκουν ανεπιστρεπτί στο παρελθόν».

Ο Λοχαγός:- καλά όταν θα είμαι εγώ Υπουργός θα δεις»..

Ο Υπολοχαγός δεν έδωσε σημασία μέχρι που πληροφορήθηκε από άλλον αξιωματικό ότι έγινε και σε αυτόν κρούση από τον ίδιο Λοχαγό, ο οποίος σημειωτέον, ήταν συνδρομητής της «εφημερίδας «4^η Αυγούστου» και μάλιστα την ελάμβανε στην διεύθυνση της Λέσχης Αξιωματικών…

Αναφέρεται τότε το γεγονός στον Μέραρχο της VI Μεραρχίας, έναν θαυμάσιο καταδρομέα που στην Γερμανική κατοχή είχε δρασει με ομάδες σαμποτέρ και με τον Ιερό Λόχο του Χριστόδουλου Τσιγαντε, στα νησιά του Αιγαίου εναντίον των κατοχικών δυνάμεων, τον Στρατηγό Αντρέα Βαρδουλάκη.

Ο Στρατηγός διατάσσει διοικητική εξέταση και ενημερώνει το Γενικό Επιτελείο για το συμβάν, από όπου λαμβάνει την απάντηση από τον αντισυνταγματάρχη Λάζαρη, διευθυντή του Αντιστράτηγου Αρχηγού του ΓΕΣ Γρηγόρη Σπαντιδακη, «έχουν γνώση οι φύλακες»…..

21^η Απριλίου 1967,Με την έκρηξη του πραξικοπήματος ο Στρατηγός Αντρέας Βαρδουλακης αποστρατεύεται αυθημερόν..

13^η Δεκεμβριου 1967, Ο Στρατηγός Ανδρέας Βαρδουλάκης μαζυ με τον Στρατηγό Κολλια , Διοικητή των Καταδρομών επιχειρούν την κατάληψη του ΓΕΣ εναντίον των απριλιανών πραξικοπηματιών, συλλαμβάνονται, και στη συνέχεια αποτασσονται, φυλακιζονται και εξορίζονται[1]

Όλα τα παραπάνω τα έχει καταθέσει ο Στρατηγός Α. Βαρδουλάκης στον εφέτη ανακριτή για το Απριλιανό πραξικόπημα Γ. Βολτή και τα κατέθεσε και στη δική των πρωταιτίων .

Τα πρακτικά των δικών της χούντας δεν εξεδόθησαν , απ ότι γνωρίζω , ουδέποτε επίσημα αλλά έχουν διασωθεί από τον δημοσιογράφο Γιάννη Βουλτεψη στο εκ 13 τόμων έργο «Οι δίκες της χούντας»[ εκδόσεις δημοκρατικοί καιροί» διευθυντής έκδοσης, Περικλής Ροδακης, Αθήνα 1976[ πλήρη πρακτικά από απομαγνητοφώνηση].Στοιχεία επίσης από την δίκη υπάρχουν και στο βιβλίο του Αεροπαγίτη Γιάννη Ντεγιάννη,[Προέδρου του Ειδικού Δικαστηρίου] «η Δίκη»,

Πολύτιμα επίσης στοιχεία για το πώς φτάσαμε στην 21/4/1967 υπάρχουν και σε πολλαπλά δημοσιεύματα του παλαίμαχου δημοσιογράφου Ηλία Δημητρακόπουλου [ζει σήμερα στην Ουασικτωνα και γράφει βιβλίο για την εποχή εκείνη], γνωστού για την αποκάλυψη που έχει κάνει της σχέσης της χούντας με τη χρηματοδότηση του Γουωτερ Γκέιτ. Ο Δημητρακόπουλος κατέθεσε μήνυση την 22αν Μαρτίου 2003 κατά του Χένρυ Κίσινγκερ για το Κυπριακό κ.ά. βασιζόμενος, εκτός των άλλων και στο βιβλίο του Χριστοφερ Χιτσενς «Η δίκη του Χένρυ Κίσινγκερ [ΕΣΤΙΑ 2002][2]

Έχει αποδειχθεί πλέον τόσο από τα εν τω μεταξύ δημοσιευθέντα Αγγλικά και Αμερικάνικα αρχεία, όσο από τον Ηλία Δημητρακόπουλο σε συνδυασμό με το κείμενο της Lea Basma Zerouali [«Κυπρος και Μεση Ανατολή»[3] όσο και με την δήλωση συγγνώμης του Προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών Μπιλ Κλίντον, στη επίσκεψη του στην Αθήνα το 1999 ότι η χούντα του 1967 έγινε κυρίως για να καταστραφεί η Κύπρος. Εδώ και επειδή στις μέρες μας γίνεται προσπάθεια φαλκίδευσης της Ιστορίας, πρωτοστατούσας της Χρυσής Αυγής, είτε διαχωρίζοντας την χούντα του ’67 σε «καλή» του Παπαδόπουλου και σε κακή του Ιωαννίδη, να σημειώσουμε ότι η μεν χούντα Παπαδόπουλου το πρώτο που έκανε ήταν, μετά την αθλιότητα της Κεσσανης[4] το φθινόπωρο του 1967 , την εν συνεχεία επαίσχυντη απόσυρση της Ελληνικής Μεραρχίας που είχε στείλει για την Άμυνα της Κύπρου από το 1964 ο Γεώργιος Παπανδρέου σε συνεννόηση με τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο. Η επαίσχυντη αυτή απόσυρση της Μεραρχίας ήταν αποτέλεσμα της Κεσσανης και της προβοκάτσιας Κοφίνου[5], όποτε και ουσιαστικά η Κύπρος από τότε παρέμεινε αφοπλισμένη για να έρθει η δεύτερη χούντα να ολοκληρώσει το έγκλημα της πρώτης με το προδοτικό και ηλίθιο πραξικόπημα κατά του Μακαρίου τον Ιούλιο του 1974 που έδωσε την πρόφαση στους Τούρκους να πραγματοποιήσουν την από καιρού σχεδιαζόμενη εισβολή.

Όλα τα παραπάνω αναφέρονται γιατί η σημερινή «χρυσή αυγή» δεν έκρυψε ποτέ τον θαυμασμό της για την χούντα του 67 και θεωρεί τον εαυτόν της σαν συνέχεια της «πολιτικής των καθαρών χεριών» της χουντας…ενώ δεν κρύβει καθόλου τον απόλυτο θαυμασμό της για κάθε τι ναζιστικό.

Και επειδή μόλις προχθές με την ευκαιρία της επετείου του Πολυτεχνείου η «Χρυσή Αυγή» πρωτοστάτησε σε εκστρατεία ψεύδους και κατασυκοφάντησης εκείνης της ηρωικής εξέγερσης της νεολαίας κατά της χούντας, σας παραθέτω ένα μικρό απόσπασμα από ένα κείμενο της Πεπης Ρηγοπούλου, της αγέρωχης φοιτήτριας που τραυματίσθηκε βαρύτατα στα πόδια από την συντριβείσα Μερσεντές με την είσοδο του τανκ στο Πολυτεχνείο, εκείνη την τραγική νύκτα και, της οποίας η κατάθεση της στη δίκη του Πολυτεχνείου υπήρξε καταπέλτης για του βιαστές της δημοκρατίας[6]

[διαβαζω]»..Για να τσακίσεις όμως την δημοκρατία πρέπει να τσακίσεις το φρόνημα, να ενοχοποιήσεις και να ταπεινώσεις τους πολίτες που θέλεις να μετατρέψεις σε υπηκόους. Αυτο επιχείρησε και επιχειρεί η ρατσιστική καμπάνια εναντίον των Ελλήνων, όπως εκφράστηκε στα διάφορα Focus στην Γερμανία και αλλού. Και σε αυτό συμβάλλει η καμπάνια που σήμερα έχουν εξαπολύσει ενάντια στις αγωνιστικές μνήμες και τελικά στην ηθική και πολιτική ραχοκοκαλιά του λαού μας οι νεοναζιστές .Οι οποίοι , ας θυμηθούμε , ξέχασαν προσφάτως όλο τους τον τσαμπουκά την ημέρα που η καγκελάριος του εν εκκολάψει τέταρτου Ράιχ κατέφθασε για να επιθεωρήσει τα κατεχόμενα εδάφη…» [7]

Η σημερινή εθνική ταπείνωση και η οικονομική ανέχεια στην οποία φτάσαμε από ένα άθλιο πολιτικό προσωπικό δημιούργησε τις προϋποθέσεις για την τερατογέννηση ενός μορφώματος ναζιστικής και φιλοχουντική της χούντας του ‘67, της «χρυσής αυγής».

Μετά την πτώση της δικτατορίας οι όποιες απόπειρες επανόδου ενός ακροδεξιού σχήματος ήσαν γενικά ανεπιτυχείς [1974 ΕΠΕΝ 0.5%, 1977 Θεοτόκης 6% για να φτάσουμε τελευταία στο ΛΑΟΣ το οποίο , τηρούμενων των παραλληλισμών και αναλογιών το θεωρώ ως Κερενσκυ της «χρυσής αυγής», δυο «αστέρια» του οποίου φιγουράρουν σήμερα στο χώρο της ΝΔ, αφού πέρασαν «επιτυχώς» το τεστ ως μέλη της Κυβέρνησης Λουκά Παπαδημου [ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ] την οποία πολύ επιτυχώς ονόμασε ο Ακαδημαϊκός Βασίλης Μαρκεζίνης «κυβέρνηση Φρανκεστάιν».

Σήμερα τη θέση του ΛΑΟΣ στη Βουλή κατέχει η «Χρυσή Αυγή» και στην κυβέρνηση η ΔΗΜΑΡ… η συμπεριφορά της οποίας έχει πολλές ομοιότητες με εκείνες του ΛΑΟΣ στο θέμα του μνημονίου, [=το στηρίζουμε και ενιοτε ή το καταψηφίζουμε ή δηλώνουμε «παρόν»..]

Αυτή η αποτυχία του πολιτικού προσωπικού της μεταδικτατορικής εποχής , ιδία μετά το 1996 όπου και ενεφανίσθη ο εκσυγχρονιστικός[sic..] εθνομηδενισμός , πολλές φορές και με το μανδύα μια μερίδας «προοδευτικής αριστεράς» που αυτή καθεαυτή αποτέλεσε ύβρη για την πατριωτική αριστερά, οδήγησε σε αυτή την τερατογεννηση .

Αυτό το τερατογενες σχήμα προσπάθησε να εκμεταλλευτεί αυτή την κατάσταση με έναν φτηνό ναζιστικό λαϊκισμό, αλλά έχει ήδη αποτύχει πλήρως, μου δίνεται η ευκαιρία δε, να πω ότι όποια προσπάθεια προσέγγισης των Ενόπλων Δυνάμεων έπεσε εις το κενόν γιατί σήμερα στις Ένοπλες Δυνάμεις δεν υπάρχουν «χρήσιμοι ηλίθιοι», θα έλεγα δε το ίδιο, παρ ότι μη ειδικός, ισχύει το ίδιο και για τα Σώματα Ασφάλειας.

Στις Ένοπλες Δυνάμεις παρ όλη την αθλιότητα του πολιτικού νάνου Μπεγλιτη ο οποίος με πρόφαση ένα φανταστικό και μόνον στον αρρωστημένο εγκέφαλο του Γεωργίου Ανδρέα Παπανδρέου «πραξικόπημα», έθεσε σε αποστρατεία 16 ανώτατους αξιωματικούς κάτι που δεν είχε τολμήσει να πράξει ακόμα και η χούντα του 1967, γιατί είναι προφανές ότι δεν ανεχόταν ο κ. Μπεγλιτης ογκόλιθους όπως ο πρώην Αρχηγός του ΓΕΣ Φραγκούλης Φράγκος, ένας εκ των καλύτερων Αρχηγών της τελευταίας 50ετίας [και αυτό γιατί τους προηγουμένους δεν τους γνώρισα]

Αυτές λοιπόν οι απόπειρες έχουν πέσει στο κενό και θα πέσει στο τέλος και το τερατογεννηθεν μόρφωμα της «χρυσής αυγής» γιατί ο Λαός μας δεν δέχθηκε ή ασπάστηκε ποτέ ολοκληρωτικές λύσεις, είναι έξω από την νοοτροπία του και αν θέλετε, εξω από κάθε λατρευτικό θέμα, το γεγονός ότι στην Ελλάδα ευδοκιμεί ως θρησκεία η Ορθοδοξία και όχι ο καθολικισμός ή ο προτεσταντισμός, οφείλεται εκτός των άλλων στο ότι είναι το πιο προοδευτικό τμήμα του χριστιανισμού, το οποίο στην μεγάλη του ακμή, του Βυζαντίου, κατόρθωσε να ενώσει την φιλοσοφία της αρχαίας Ελλάδας[την οποία και διέσωσε] με τον νεοελληνικό διαφωτισμό και μέσω της αντίστασης στα χρόνια της Οθωμανικής κυριαρχίας και την Επανάσταση του 1821 να δώσει την σκυτάλη ομαλά στο νεοελληνικό κράτος.

Χωρίς λοιπόν να δραματοποιούμε τα γεγονότα γιατί πιστεύω ότι και πολλοί οι οποίοι ψήφισαν την χ.α. έχουν ήδη αποσυρθεί, αλλά και μέσα στις τάξεις της χ.α αρχίζουν οι ενστάσεις ακριβώς γιατί όπως αναφέραμε αυτά τα ολοκληρωτικά σχήματα είναι έξω από την ελληνική νοοτροπία, νοοτροπία πάντοτε δημοκρατική και ανθρωπιστική. Μην ξεχνάμε ότι σε όλα τα Επαναστατικά Συντάγματα από της Επιδαύρου έως της Τροιζήνας ετεθη παγκοσμίου δημοκρατικής και ανθρώπινης αξιοπρέπειας άρθρο, όπου «ουδείς διώκεται η φυλακίζεται λογω θρησκείας η καταγωγής»

                  Ο Ελληνικός Λαός λοιπόν με βαθειά δημοκρατική νοοτροπία θα ανατρέψει τις όποιες στρεβλώσεις έχει υποστεί σήμερα η δημοκρατία χωρίς να δώσει χώρο σε πανάθλιες ολοκληρωτικές ναζιστικές λύσεις. Γιατί μπορεί να έχουμε ακόμη, όπως έλεγε ο αείμνηστος Νεοκλής Σαρρής, που χθες συμπλήρωσε χρόνο από τότε που έφυγε από κοντά μας, άτομα που πουλάνε πατρίδα και άτομα που πουλανε την πατρίδα, αλλά ο Ελληνικός Λαός στο σύνολο του είναι βαθειά δημοκρατικός και για αυτό φαινόμενα σαν αυτά της χ.α μπορεί να μας προκαλούν ναυτία αλλά δεν μπορούν να ευδοκιμήσουν στην Πατρίδα μας.

Σας ευχαριστώ,

Θεσσαλονίκη Τρίτη 20 Νοεμβρίου 2012

[ Εισήγηση του Δημήτρη Αλευρομάγειρου σε εκδήλωση που διοργάνωσε η «Κίνηση Πολιτών ΑΡΔΗΝ» με θέμα «Από την Χούντα στη Χρυσή Αυγή» και πραγματοποιήθηκε στο στέκι του ΑΡΔΗΝ στη Θεσσαλονίκη, Βαλαωρίτου 1 και Δωδεκανήσου, την 20 Νοεμβρίου 2012. ]

-----------------------------------------------------

[1] Τον Στρατηγό Βαρδουλακη προπηλάκισε εκείνη την ημέρα κατά τρόπον απαράδεκτο ο πολύς αΝΑξιωματικος Βύρων Σταματόπουλος, ο οποίος στη συνέχεια ως αρθογράφος της Βράδυνής προσπάθησε να κρατήσει αποστάσεις από την χούντα. Η Κατάθεση του Στρατηγού Βαρδουλακη είχε ως αποτέλεσμα την φυλάκιση του από το Δικαστήριο που δίκασε τους πρωταίτιους.

Η σύζυγος του Στρατηγού Κάκια Βαρδουλάκη, μια πραγματική δημοκράτισσα αρχόντισσα κατέθεσε στο Συμβούλιο της Ευρώπης για το πραξικόπημα και τα βασανιστήρια και συνέβαλε στην αποπομπή της Χούντας από το Συμβούλιο της Ευρώπης.

[2] Όπως γράφει στο βιβλίο του ο Χίτσενς , ο Κισιγκερ προσπαθησε και για τον φυσικό αφανισμό του Ηλία Δημητρακόπουλου, τόσο για την αντιχουντική του δράση, όσο και για την αποκάλυψη της χρηματοδότησης από την χούντα των Αθηνών του Γουώτερ Γκέιτ. Όλα αυτά υπάρχουν στην μήνυση που κατέθεσε ο Ηλίας Δημητρακόπουλος στον Άρειο Παγο την 23 Μαρτίου 2003 , Δικηγόρος του Ηλία Δημητρακόπουλου, στην υπόθεση αυτή είναι η Ζωή Ν. Κωνσταντόπουλου , σημερινή βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ.

[3] Το κείμενο της Lea Basma Zerouali “Κύπρος και Μέση Ανατολή» έχει δημοσιευθεί στο υπ αριθμ 73 τεύχος του περιοδικού ΑΡΔΗΝ [Φεβρουάριος του 2009 και μπορειτε να το βρείτε στον ιστοτόπο www.ardin.ger Εκεί η κ.Zerouali στηριζομένη σε βιβλιογραφία αναγράφει μεταξύ άλλων και ότι «Απ’ αυτή την άποψη, άκρως αποκαλυπτική είναι η επιστολή που απηύθυνε στις 23 Ιουλίου 1956 ο Ισραηλινός απεσταλμένος στην Αθήνα προς το υπουργείο Εξωτερικών της χώρας του, όπου παρατηρούσε ότι «οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν είχαν αρκετή δύναμη για να πουν στον λαό τους ότι εγκατέλειπαν την υπόθεση. Μόνο όταν οι καιροί θα ήταν πιο ευνοϊκοί –δηλαδή όταν η Ελλάδα θα είχε στρατιωτική δικτατορία– θα ήταν η ελληνική κυβέρνηση ελεύθερη να εγκαταλείψει το Κυπριακό Ζήτημα»14. Με άλλα λόγια, και οφείλουμε να το υπογραμμίσουμε σήμερα όσο ποτέ, το κύριο διακύβευμα δεν ήταν η Ελλάδα, αλλά η Κύπρος.»

[4] Ο πρώην Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Γλαύκος Κληρίδης αναγράφει στο τετράτομο έργο του «Η ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΜΟΥ» ότι στην συνάντηση κορυφής της Κεσσανης [9,10 Σεπτεμβρίου 1967, μεταξύ της χούντας των Αθηνών [Πρωθυπουργός Κ. Κόλλιας, Υπουργός Γ. Παπαδόπουλος] και των Τούρκων ομολόγων τους, ο Τούρκος Πρωθυπουργός Ντεμιρελ έμεινε άναυδος από την αφέλεια και την ανικανότητα των συνομιλητών του.

[5] Τα γεγονότα της Κοφίνου [14/11/1967], τουρκική επιτυχής προβοκάτσια την αποκαλώ, οδήγησαν στην επαίσχυντη αποχώρηση της Ελληνικής Μεραρχίας από την πανικόβλητη[και όχι μόνον ]χούντα των Αθηνών την οποίαν είχε αποστείλει ο Γεώργιος Παπανδρέου το καλοκαίρι του 1964 σε συνεννόηση με τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο. Βλέπε και σχετικά βιβλία όπως του Στρατηγού Πανουργιά Πανουργιά, του Γλαύκου Κληρίδη και του Σπύρου Παπαγεωργίου, αλλά και πολλές πληροφορίες στο διαδίκτυο.

[6] Η καταθεση της Πεπης Ρηγοπούλου συνεκλονισε το πανελληνιο, η δε ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ της επομένης της κατάθεσή της [24/10/1975] έγραψε στη στηλη της Ελένης Μπιστικα με μια μεγαλη της φωτογραφία ειδικο αφιέρωμα με τίτλο «Η φοιτήτρια που σταματησε το τανκ» Προσφατα ο τότε οδηγός του τανκ ονόματι Σκευοφύλακας, που κατέρριψε την πόρτα του Πολυτεχνείου εκείνο το τραγικό βράδυ του 1973, , σε δήλωση του επιβεβαίωσε το γεγονός του τραυματισμού της Πέπης Ρηγοπούλου και επετεθη και αυτός στη Χ.Α για τον τρόπο που θέλει να διακωμωδήσει το Πολυτεχνείο.

[7] Η κ. Πέπη Ρηγοπούλου είναι σήμερα καθηγήτρια ΜΜΕ στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και το απόσπασμα είναι από άρθρο της στην ΑΥΓΗ της 17^ης Νοέμβρη 2012 με τίτλο «Η Αντίσταση της Μνήμης»

Πειθαρχική δίωξη σε βάρος εισαγγελέων που έκαναν λόγο για ''κυβέρνηση δοσιλόγων''

Πειθαρχική έρευνα σε βάρος εισαγγελέων που έκαναν λόγο για «κυβέρνηση δοσίλογων»

19.11.2012 17:58

Προκαταρκτική πειθαρχική έρευνα σε βάρος δύο εισαγγελέων διέταξε ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Ιωάννης Τέντες. Ο ένας εκ των εισαγγελεών φέρεται να ανάρτησε στο διαδίκτυο επιστολή μέσω της οποίας επικρίνει το Συμβούλιο της Επικρατείας ενώ, παράλληλα, κάνει λόγο για «κυβέρνηση δωσίλογων» και για «καθεστώς κατοχής» το οποίο έχει επιβάλει η Τρόικα και οι ντόπιοι και ξένοι τραπεζίτες.

Ο κ. Τέντες διέταξε, συγκεκριμένα, προκαταρκτική πειθαρχική έρευνα σε βάρος του εισαγγελέα Πρωτοδικών Χανίων Γιάννη Πενταγιώτη και της εισαγγελέως Πρωτοδικών Κεφαλλονιάς Βικτώριας Μαρσιώνη.

Ο κ.Πενταγιώτης φέρεται ότι ανάρτησε στο διαδίκτυο επιστολή με την οποία επικρίνει το ΣτΕ, υπογραμμίζοντας χαρακτηριστικά ότι οι σοφοί του του Συμβουλίου επικύρωσαν τα Μνημόνια, ενώ κάνει λόγο για «κυβέρνηση δωσίλογων», η οποία «προσφέρει γη και ύδωρ στους δανειστές».

Ακόμη, στο δημοσίευμα αναφέρει ότι «αγωνιζόμαστε ενάντια στο καθεστώς κατοχής που έχουν επιβάλλει η Τρόικα, οι σύμβουλοί τους, οι αξιωματούχοι της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Δ.Ν.Τ. και οι ντόπιοι και ξένοι τραπεζίτες».

Σε άλλο σημείο, επισημαίνει ότι «αγωνιζόμαστε ενάντια στη λειτουργία της Βουλής οπερέτας και της Κυβέρνησης «yes men» που έχουμε, που νομοθετούν πάντα με δημοκρατικό τρόπο, ψηφίζοντας όλα τα μέτρα που οδηγούν στην εξόντωση το λαό μας και στη διάλυση του κράτος μας, σε ένα άρθρο, για να μην υπάρξουν αντιδράσεις και διαρροές».

Την επίμαχη επιστολή φέρεται ότι επικρότησε η δεύτερη εισαγγελική λειτουργός, η κυρία Μαρσιώτη.

Ειδικότερα, θα ερευνηθεί εάν οι δυο εισαγγελείς έχουν διαπράξει το αδίκημα της αναξιοπρεπούς συμπεριφοράς, η οποία δεν συνάδει με το ήθος του δικαστή εντός και εκτός υπηρεσίας.

Παράλληλα, ο κ.Τέντες με έγγραφό του ενημερώνει τη Βουλή για την έρευνα που διέταξε και ζητά να πληροφορηθεί εάν το Κοινοβούλιο θα κινηθεί σε βάρος των δύο ελεγχόμενων εισαγγελέων, καθώς θα θεωρήσει ότι οι θέσεις που ανάρτησαν στο διαδίκτυο προσβάλλουν ή περιυβρίζουν τη Βουλή.

Πηγή: Πειθαρχική έρευνα σε βάρος εισαγγελέων που έκαναν λόγο για «κυβέρνηση δοσίλογων» | iefimerida.gr http://www.iefimerida.gr/node/77376#ixzz2CrIJe4se

Για τη «Φουχτελιάδα» και τις αντιδράσεις - Η αντίσταση ή θα είναι πατριωτική ή δεν θα υπάρξει

Για τη «Φουχτελιάδα» και τις αντιδράσεις

Πολιτική – Νοεμβρίου 17, 2012 9:00 πμ

Η αντίσταση ή θα είναι πατριωτική ή δεν θα υπάρξει

Η κ.π. Άρδην καταγγέλει τις 3 προσαγωγές, οι οποίες μετατράπηκαν σε συλλήψεις, στις οποίες προέβησαν οι αστυνομικές αρχές της πόλης το πρωΐ της Παρασκευής, για τα χτεσινά γεγονότα. Η εικόνα της αστυνομίας, που εισέρχεται σε σχολείο για να συλλάβει δάσκαλο συνδικαλιστή, διότι τόλμησε και αντέδρασε στην αυτού μεγαλειότητα τον πρέσβη της Γερμανίας, παραπέμπει στις εποχές Γκεστάπο. Ό,τι και να κάνουν, όμως, δεν μπορούν να αποκρύψουν το γεγονός πως ότι συνέβη την Πέμπτη το πρωΐ στην Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης, έχει την υποστήριξη και την αποδοχή του συντριπτικής πλειοψηφίας του ελληνικού λαού.

Απαιτούμε να απελευθερωθούν άμεσα οι συλληφθέντες. Το Πολυτεχνείο ζεί μέσα από τους νέους αγώνες των Ελλήνων, για ψωμί, παιδεία, ελευθερία, τους αγώνες για την αποτίναξη του σύγχρονου αποικιακού ζυγού.

***

Με το ξέσπασμα της μαζικότατης λαϊκής αντίδρασης ενάντια στις μεθοδεύσεις της γερμανικής κυβέρνησης για την εκποίηση της ελληνικής τοπικής αυτοδιοίκησης, ξεκίνησαν και οι άμεσοι ή οι έμμεσοι απολογητές της μεταμοντέρνας κατοχής το γνωστό τους γαϊτανάκι. Στόχος, να απονομιμοποιήσουν ηθικά και ιδεολογικά τις αυθόρμητες αντιδράσεις των Θεσσαλονικέων, ενάντια σε ένα συνέδριο που ξεπερνούσε σε θράσος και κυνισμό κάθε άλλη εκδήλωσης της μνημονιακής κατοχής που βασιλεύει στη χώρα.

Τα γεγονότα έχουν ως εξής: Ο ανεκδιήγητος δήμαρχος της πόλης, οργάνωσε σε συνεργασία με τον επιτετραμμένο της Μέρκελ για τις Ειδικές Οικονομικές Ζώνες και την τοπική αυτοδιοίκηση ένα μεγάλο διήμερο συνέδριο «ελληνογερμανικής συνεργασίας» στην πόλη. Στο πλαίσιό του, δεκάδες εκπρόσωποι ιδρυμάτων, γερμανικών φορέων και τεχνοκράτες θα υλοποιούσαν τα πρώτα βήματα «γερμανικών επενδύσεων» σε επίπεδο Τ.Α. Κεντρικό ρόλο σε αυτήν την μεθόδευση, έχει ο Γιάννης Μπουτάρης, ο οποίος αντιπροσωπεύει την πιο ακραία τάση εθελοδουλίας στο επίπεδο των Δήμων.

Απέναντι σε αυτήν την πρωτοβουλία, άμεση υπήρξε η ανταπόκριση των εργαζόμενων στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, οι οποίοι εδώ και πολλές εβδομάδες είχαν καταγγείλει το γεγονός, ενώ η κινητοποίησή τους πλαισιώθηκε από εκατοντάδες πολίτες. Κατά την διάρκεια των κινητοποιήσεων συνέβησαν και τα περιστατικά που έκαναν μέσω τηλεοράσεων τον γύρο του πανελληνίου, και προκάλεσαν τη φρίκη του εθελόδουλου κατεστημένου.

Αμέσως, οι μηχανισμοί της προπαγάνδας κινητοποιήθηκαν με τους γνωστούς και μη εξαιρετέους μεγαλοδημοσιογράφους να τρομοκρατούν τον λαό, ωρυόμενοι για τάχα ακραίες, και απαράδεκτες ενέργειες. Την επόμενη μέρα, ανέλαβαν πιο εκλεπτυσμένες μορφές προπαγάνδας, μέσω των εφημερίδων ή του διαδικτύου. Και τι δεν διαβάσαμε!

Είναι χαρακτηριστικό το εξώφυλλο του Έθνους (Μπόμπολας) ότι τέτοιες ενέργειες τάχα «οδηγούν στον εμφύλιο», ότι «τροφοδοτούν τα άκρα». Ακόμα και ο ανεκδιήγητος «Πιτσιρίκος» έγραψε στο διαδίκτυο ότι οι ενέργειες αποτελούσαν τεράστιο λάθος, διότι ο «ελληνικός λαός δεν έχει να χωρίσει τίποτε με τον γερμανικό», και ότι το πρόβλημα τάχα είναι το «μνημόνιο» και όχι η «συνεργασία μεταξύ των λαών». Τα ίδια και τα ίδια κενολογήματα, δηλαδή, που ακούγαμε κάθε φορά που ο ελληνικός λαός εκδηλώνει την αντίθεσή του στις ξένες, μεταμοντέρνες μορφές αποικιοποίησης: Έτσι, όταν οι Αμερικάνοι αιματοκύλιζαν την ευρύτερη περιοχή, κάποιοι κατήγγειλαν το «φονιάδες των λαών αμερικάνοι», και τον διάχυτο, αυθόρμητο αντιαμερικανισμό που ξέσπασε με την επίσκεψη Κλίντον, διότι τάχα «δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτε με τους άστεγους στο Ντιτρόϊτ». Ή πάλι, στην περίπτωση του τουρκικού επεκτατισμού, όσοι τολμούσαν να υπενθυμίζουν τη σταθερά της αποικιακής απειλής που δοκιμάζει η χώρα μας από τα ανατολικά της, στο πλαίσιο του νεο-οθωμανισμού, συκοφαντούνταν συλλήβδην ως φορείς «ακραίας μισαλλοδοξίας και εθνικισμού».

Σήμερα, τα ίδια ακούμε από κάθε χρώματος και τοποθέτησης φωνή, σε ό,τι έχει να κάνει με την Μέρκελ, τον Φούχτελ, τον ρόλο που παίζει ο γερμανικός παράγοντας στην Ελλάδα. Και, δυστυχώς, οι φωνές αυτές δεν προέρχονται μόνο από την κυβέρνηση ή το ευρύτερο μπλοκ της εθελόδουλης εξουσίας και των άρχουσων τάξεων που διαφεντεύει τη χώρα μας. Προέρχονται επίσης, και από πλευρές «αντιμνημονιακές» που αντιστρατεύονται κάθε έκφραση και προοπτική εθνικοαπελευθερωτικού κινήματος σε αυτόν τον τόπο.

Της ευκαιρίας δοθείσης, λοιπόν, «στη σκιά που κάνουν τα βέλη της προπαγάνδας», αξίζει να ξεκαθαριστούν ορισμένα πράγματα πάνω στα επίμαχα ζητήματα, που ξεδιαλύνουν την ιδεολογική αχλή που κυριαρχεί από καιρούς εις καιρών, υπονομεύοντας το ρεύμα της λαϊκής αντίστασης.

Πρώτον, στη θεωρία περί άκρων, και των ακραίων εκδηλώσεων έναντι φορέων της σύγχρονης κατοχής. Θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι κύριος παράγοντας που εκτροχιάζει τις καταστάσεις στα άκρα είναι το «σχέδιο Μέρκελ» και οι ξένοι εκφραστές του. Αυτοί έχουν καταστήσει το Σύνταγμα κουρελόχαρτο, την Βουλή επιτροπή επικύρωσης λαοκτόνων μέτρων, την κυβέρνηση απολογητή της πιο ανελέητης μεθόδευσης υποταγής που γνωρίσαμε τις μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Το «μεγάλο άκρο» αντιπροσωπεύεται από τη Μέρκελ, που δηλώνει ότι «λαός χρεωμένος δεν μπορεί να διεκδικεί την ανεξαρτησία του», από τον Σαμαρά, που ανήμερα τις μέρες του μεγάλου ΟΧΙ του 1940, λέει το μεγάλο ΝΑΙ στη Νέα Κατοχή, του Δένδια και της αστυνομίας του, που εισβάλει μέσα σε σχολεία για να συλλάβουν όσους κατήγγειλαν το συνέδριο της εθελοδουλείας στη Θεσσαλονίκη.

Η πολιτική τους, έχει εξωθήσει χιλιάδες ανθρώπους στην αυτοκτονία, κλείνει σπίτια, διαλύει οικογένειες, και διώχνει τους Έλληνες και τις Ελληνίδες από τον ίδιο τους τον τόπο. Είναι μια πολιτική λευκής, οικονομικής γενοκτονίας του ελληνικού λαού, και ο ελληνικός λαός δικαιούται να αντιμετωπίζει τους εμπνευστές και τους φορείς αυτής της πολιτικής με τον τρόπο που τους αντιστοιχεί.

Η σύγχρονη κατοχή απαιτεί κι έναν σύγχρονο εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα. Τον αγώνα που ανέδειξε ο ελληνικός λαός στις πλατείες της αγανάκτησης, και που αργότερα έριξε την κυβέρνηση Παπανδρέου στις μεγάλες κινητοποιήσεις της 28^ης Οκτωβρίου 2011. Αυτός ο εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας, έχει ορισμένα χαρακτηριστικά. Πρώτον, είναι αδιαμεσολάβητος και ενωτικός, συγκεντρώνει στις γραμμές του τον ενωμένο λαό, με κεντρικό σύνθημα την απελευθέρωση του τόπου. Δεύτερον, είναι αγώνας δημοκρατικός, αξιώνει άμεση, πραγματική δημοκρατία, πέραν του σάπιου συστήματος της μεταπολίτευσης, της ολιγαρχίας των κομματαρχών, των καναλαρχών, και των μεγαλο-επιχειρηματιών.

Βάσει αυτών των χαρακτηριστικών του, ο αγώνας αυτός βρίσκεται στον αντίποδα όσων συκοφαντικά καταγγέλλουν, π.χ. το Έθνος του Μπόμπολα, ότι κινητοποιήσεις σαν τη χθεσινή αποσκοπούν σε εμφύλιο. Το αντίθετο. Είναι οι μόνες κινητοποιήσεις που συγκεντρώνουν την αποδοχή της συντριπτικής πλειοψηφίας του ελληνικού λαού. Που όταν καταφέρνουν και βγαίνουν στην επιφάνεια, εξαναγκάζουν σε άτακτη υποχώρηση όσες δυνάμεις επιθυμούν να φαγωθούμε μεταξύ μας, προς μεγάλη ευχαρίστηση των ξένων παραγόντων που επιβουλεύονται αυτόν τον τόπο. Ας σκεφτούν όλοι αυτοί που χρησιμοποιούν συστηματικά τον μπαμπούλα της Χρυσής Αυγής για να συκοφαντήσουν τους «Αγανακτισμένους», τους διαδηλωτές εναντίον του Παπούλια στις 28.10.2011 ή όσους πήραν στο κυνήγι τους σύγχρονους Γερμανούς τοποτηρητές, πότε πέφτουν στην αφάνεια ο Μιχαλολιάκος και η συμμορία του. Μα, βέβαια, όταν το πάνω χέρι παίρνει ο αγώνας ενάντια στην Τρόικα, τη Μέρκελ, και τους ντόπιους εκφραστές της.

Έτσι, διόλου παράδοξα για όσους γνωρίζουν τι πραγματικά συμβαίνει στην Ελλάδα, ο δρόμος του εθνικο-απελευθερωτικού δημοκρατικού αγώνα είναι ο μόνος τρόπος για την επίτευξη της… ενότητας του ελληνικού λαού και κοινωνίας. Σε αντίθεση απ’ ό,τι ισχυρίζονται ο Βορίδης, ο Δένδιας, και οι λοιποί εκπρόσωποι του νέου δοτού κυβερνητικού αυταρχισμού.

Δεύτερον, σε σχέση με τον σύγχρονο «αντι-γερμανισμό», και τα άθλια ιδεολογήματα του τύπου «τι έχουν να χωρίσουνε Έλληνες και Γερμανοί εργάτες» που αποσκοπούν να βραχυκυκλώσουν τις αντιστάσεις του λαού. Είναι σαφές, ότι ο ελληνικός λαός αντιστρατεύεται τους Γερμανούς και την γερμανική Ευρώπη «θέσει» και όχι «φύσει». Για την εξουσιαστική αλαζονεία που δείχνουν εναντίον των Ελλήνων, τον απύθμενο σωβινισμό και τον ρατσισμό με τον οποίον μας αντιμετωπίζουν. Εκεί κατευθύνεται η οργή του λαού, και προφανώς όχι εναντίον των… Γερμανών τουριστών, όπως θέλει η ηλίθια προπαγανδιστική λογική.

Τέλος, κάτι σε σχέση με τις πιο εκλεπτυσμένες αντιμνημονιακές ενστάσεις απέναντι στις αυθόρμητες εκδηλώσεις ελληνικού λαού: Τέτοιες, στάσεις, υποστηρίζουν, δεν συμβάλουν στον κοινό αγώνα των Ευρωπαίων εργαζόμενων, σε ένα πανευρωπαϊκό μέτωπο αντίστασης –στη μόνη, κατά τη γνώμη τους προοπτική που είναι σε θέση να αποτινάξει τον πανευρωπαϊκό ζυγό λιτότητας.

Κι όμως! Και σ’ αυτήν την περίπτωση συμβαίνει το αντίθετο στην πραγματικότητα. Το λεγόμενο «πανευρωπαϊκό μέτωπο», δεν είναι μια αφηρημένη έννοια που κατασκευάζεται με κοσμοπολίτικα λόγια, και πέφτει έτοιμο από τον ουρανό. Αυτή είναι η πείρα που διδάσκεται σε κάθε μεγάλη «στιγμή» της αντιστασιακής αλληλεγγύης των ευρωπαϊκών λαών: Από τις επαναστάσεις των αρχών του 19^ου αιώνα, τους Έλληνες και τους καρμπονάρους της Νάπολης εναντίον της Ιερής Συμμαχίας, την «άνοιξη των Εθνών» του 1848, το διεθνές αντιφασιστικό μέτωπο του ’40-’44, το παγκόσμιο αντι-ιμπεριαλιστικό μέτωπο της δεκαετίας του 1960.

Έτσι, το σύγχρονο μέτωπο, είναι το μέτωπο όσων πλήττονται περισσότερο από την Γερμανική Ευρώπη, και υλοποιείται πάνω στα συγκεκριμένα αιτήματα, από αυτούς που έχουν την μεγαλύτερη αντίθεση με ό,τι επιβάλλεται από το Διευθυντήριο.

Η Ελλάδα, είναι το σημείο της υψηλότερης πίεσης, το «πολιτικό εργαστήριο» όπου εξελίσσεται πιλοτικά η νέα πανευρωπαϊκή υποδούλωση. Καθήκον του ελληνικού λαού, είναι να καταγγείλει αυτήν ακριβώς την πραγματικότητα, και να καταστήσει σαφές στους υπόλοιπους λαούς της Ευρώπης, τι πραγματικά κρύβεται πίσω από τη βοήθεια των δανειστών, την Τρόικα, η νέα πολιτική λιτότητας που επιβάλλεται: Η χειρότερη εθνική υποδούλωση.

Ο αγώνας εναντίον της, θα είναι η νέα πραγματική βάση πάνω στην οποία μπορεί να χτιστεί η αλληλεγγύη και η σύμπραξη των υπόδουλων λαών της Ευρώπης, μαζί με τους απόκληρους και τους πληττόμενους των ισχυρών λαών. Είναι το μέτωπο των χωρών της ευρωπαϊκής περιφέρειας, ή των κατασυκοφαντημένων ως «γουρουνιών» η ελληνική σημαία, πλάι στην ιρλανδική, την ισπανική, την πορτογαλική και την ιταλική.

Όσο για τις κοινωνίες του Ευρωπαϊκού Βορρά, που δυστυχώς στην παρούσα φάση έχουν υιοθετήσει μια στάση αποξένωσης από τους λαούς του Νότου, και ζητούν από τις κυβερνήσεις τους παραδειγματικότερη τιμωρία των «απείθαρχων» –όπως κατ’ εξοχήν συμβαίνει με την πλειονότητα των Γερμανών, καλό θα ήταν να καταλάβουν το εξής: Ότι ο δρόμος που έχουν διαλέξει, είναι ο δρόμος της περιχαράκωσης και του σωβινισμού. Είναι ο δρόμος που θα οδηγήσει στην απομόνωση και σ’ ένα ευρωπαϊκό τοπίο όπου όλοι θα συγκρούονται με όλους, η ίδια πεπατημένη που μας οδήγησε σε δύο καταστροφικούς ευρωπαϊκούς πολέμους. Όσο πιο γρήγορα το καταλάβουν αυτό, τόσο το καλύτερο για το δικό τους μέλλον. Κι αυτό το δίδαγμα, είναι η καλύτερη δυνατή συνεισφορά που μπορεί να δώσει ο αγώνας του ελληνικού λαού, και οι αγώνες των υπόλοιπων λαών της ευρωπαϊκής περιφέρειας.

Κινητοποιήσεις σαν κι αυτές ενάντια στον Φούχτελ και τον Γερμανό πρόξενο, είναι προδρομικές μορφές αυτής της νέας μορφής αγώνα. Σπόροι που θα δώσουν το μεγάλο ριζοσπαστικό δημοκρατικό εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα του μέλλοντός μας. Μπροστά σε αυτήν την προοπτική, θα δούμε όλες τις φωνές της αντίδρασης, μικρότερες ή μεγαλύτερες, εκλεπτυσμένες ή μη, προερχόμενες από διαφορετικούς χώρους, να αναπτύσσουν παρόμοια αντανακλαστικά. Είτε μιλούμε για το «κατεστημένο», είτε για τα κατεστημένα της αμφισβήτησης. Ο λόγος είναι ότι απειλούνται από μια τέτοια προοπτική και θα κάνουν ό,τι μπορούν για να την καταπνίξουν.

Στην πραγματικότητα, αυτή η προοπτική είναι πλέον το μόνο εχέγγυο σταθερότητας και επιβίωσης της χώρας μας.

Αναδημοσιεύεται από το http://ardin-rixi.gr/archives/10111

Εξέγερση του Πολυτεχνεί​ου: Ο Χρύσανθος Λαζαρίδης γράφει γι'αυτήν και ο στρατηγός ε. α. Δημήτρης Αλευρομάγειρος σχολιάζει

Εξέγερση του Πολυτεχνεί​ου: Ο Χρύσανθος Λαζαρίδης γράφει γι'αυτήν και ο στρατηγός ε. α. Δημήτρης Αλευρομάγειρος σχολιάζει

Μια ενδιαφερουσα αποψη για το Πολυτεχνειο κατατίθεται από τον σημερινο βουλευτη της ΝΔ, και τοτε μετεχοντα στα γεγονοτα Χρυσανθο Λαζαριδη.

http://icthis.net/modules/smartsection/item.php?itemid=3389

Σχολιο:

Διaφωνουμε οτι η αντισταση στη δικτατορια ηταν μικρη,

Το 90% του Ελληνικου Λαου ηταν αντιθετο και με τις δυο μορφες της [Παπαδοπουλου-Ιωαννιδη]. Και οι δυο κατεστρεψαν την Κυπρο [βασικη αιτια πτωσης της δικτατορίας] ο μεν με την αποσυρση της Μεραρχιας , ο δε με το πραξικοπημα,

Και οι δυο ξεφτελισαν τις Ενοπλες δυναμεις οι οποιες δεν ηταν σε μεγαλο ποσοστο χουντικες και η χουντα απετελεσε υβρι για τις Ε.Δ. Ενα γεγονος που αποσιωπαται [οχι τυχαια] απο πολλους ειναι οτι το πλειστον των Καταδρομων ηταν αντιθετο με τη χουντα [βλεπε και βιβλιο του εκ των συνιδρυτων της Δημοκρατικης Αμυνας, καθηγητου Βασιλη Φιλια, "Τα αξεχαστα και τα λησμονημενα" Αθηνα 1997, Παπαζησης, αλλα και την τρίτομη διατριβη του Αρχιπλοιαρχου Αντωνη Κακκαρα, για τους στρατιωτικους]

Το κυριοτερο βεβαια ηταν και πιστευω οτι το γνωριζει αυτο ο Χρυσανθος, οτι η χουντα του 67 επεβληθη [και εδω η προδικτατορικη ευθυνη των πολιτικων] για να καταστραφει η Κυπρος [βλεπε και το κειμενο "Κυπρος και Μεση Ανατολη που εχει δημοσιευσιε η Lea Basma Zerouali, στο ΑΡΔΗΝ και μπορειτε να το βρειτε στο διαδικτυο μεσω GOOGLE αλλα και τοσα αλλα οπως τα κειμενα του Νεστωρα της δημοσιογραφιας Ηλια Δημητρακοπουλου, ο οποίος και εμηνυσε τον Κισινγκερ για το Κυπριακο και απεκαλυψε την σχεση Χουντας- Σκανδαλου Γουωτερ Γκαιητ [σιγουρα ολα αυτα τα γνωριζει ο Χρυσανθος]]

H εξεγερση του Πολυτεχνειου ηταν αγνη αυθορμητη μη ελεγχομενη απο κανενα κομμα και οσοι την εκμεταλευτηκαν μετα εισπραττουν την αρα του Σεφερη, ο οποίος στο ποίημά του " ο τελευταιος σταθμος " γραφει "ιδιοτέλεια να καρπωθεις το αιμα των αλλων"

Η δειλα -δειλα σημερινη προσπαθεια απαξιωσης της γενιας του Πολυτεχνειου -πρωτοστατουσης της Χρυσης Αυγης,αποτελει υβρι για τους τοτε αγνους αγωνιστες και υποκρυπτει υποπτες σκεψεις,

Η σημερινη μεγαλειωδης πορεια ειναι μια απαντηση σε αυτους τους υβριστες,

Ολα τα μεγαλα Ιστορικα γεγονοτα εχουν και τις σκιες τους αλλα κανεις σημερα δε αρνειται την Γαλλικη Επανασταση και καποτε θα ερθει η ωρα να τιμηθει επισημα και ο Ροβεσπιερος.

Η Εξεγερση του Πολυτεχνειου τοτε δεν ειχε καμια σκια. Η αθλια εκμεταλευσή της για ιδιον οφελος απο ελαχιστους ηρθε [παντα δυστυχως] μετα.

Δ.Αλευρομαγειρος

 

Elites Will Make Gazans of Us All - By Chris Hedges

Elites Will Make Gazans of Us All,

Nov 19, 2012

By Chris Hedges

 

http://www.truthdig.com/report/item/elites_will_make_gazans_of_us_all_20121119/

 

Gaza is a window on our coming dystopia. The growing divide between the world’s elite and its miserable masses of humanity is maintained through spiraling violence. Many impoverished regions of the world, which have fallen off the economic cliff, are beginning to resemble Gaza, where 1.6 million Palestinians live in the planet’s largest internment camp (Πολλές φτωχές περιοχές του κόσμου, οι οποίες έχουν πέσει από τον οικονομικό γκρεμό, αρχίζουν να μοιάζουν με τη Γάζα, όπου 1,6 εκατομμύρια Παλαιστίνιοι ζουν στη μεγαλύτερη στρατόπεδο εγκλεισμού του πλανήτη).. These sacrifice zones, filled with seas of pitifully poor people trapped in squalid slums or mud-walled villages, are increasingly hemmed in by electronic fences, monitored by surveillance cameras and drones and surrounded by border guards or military units that shoot to kill. These nightmarish dystopias extend from sub-Saharan Africa to Pakistan to China. They are places where targeted assassinations are carried out, where brutal military assaults are pressed against peoples left defenseless, without an army, navy or air force. All attempts at resistance, however ineffective, are met with the indiscriminate slaughter that characterizes modern industrial warfare.

In the new global landscape, as in Israel’s occupied territories and the United States’ own imperial projects in Iraq, Pakistan, Somalia, Yemen and Afghanistan, massacres of thousands of defenseless innocents are labeled wars. Resistance is called a provocation, terrorism or a crime against humanity. The rule of law, as well as respect for the most basic civil liberties and the right of self-determination, is a public relations fiction used to placate the consciences of those who live in the zones of privilege. Prisoners are routinely tortured and “disappeared.” The severance of food and medical supplies is an accepted tactic of control. Lies permeate the airwaves. Religious, racial and ethnic groups are demonized. Missiles rain down on concrete hovels, mechanized units fire on unarmed villagers, gunboats pound refugee camps with heavy shells, and the dead, including children, line the corridors of hospitals that lack electricity and medicine.

 

The impending collapse of the international economy, the assaults on the climate, the resulting droughts, flooding, precipitous decline in crop yields and rising food prices are creating a universe where power is divided between the narrow elites, who hold in their hands sophisticated instruments of death, and the enraged masses. The crises are fostering a class war that will dwarf anything imagined by Karl Marx. They are establishing a world where most will be hungry and live in fear, while a few will gorge themselves on delicacies in protected compounds. And more and more people will have to be sacrificed to keep this imbalance in place.

 

Because it has the power to do so, Israel—as does the United States—flouts international law to keep a subject population in misery. The continued presence of Israeli occupation forces defies nearly a hundred U.N. Security Council resolutions calling for them to withdraw. The Israeli blockade of Gaza, established in June 2007, is a brutal form of collective punishment that violates Article 33 of the Fourth 1949 Geneva Convention, which set up rules for the “Protection of Civilian Persons in Time of War.” The blockade has turned Gaza into a sliver of hell, an Israeli-administered ghetto where thousands have died, including the 1,400 civilians killed in the Israeli incursion of 2008. With 95 percent of factories shut down, Palestinian industry has virtually ceased functioning. The remaining 5 percent operate at 25 to 50 percent capacity. Even the fishing industry is moribund. Israel refuses to let fishermen travel more than three miles from the coastline, and within the fishing zone boats frequently come under Israeli fire. The Israeli border patrols have seized 35 percent of the agricultural land in Gaza for a buffer zone. The collapsing infrastructure and Israeli seizure of aquifers mean that in many refugee camps, such as Khan Yunis, there is no running water. UNRWA (the United Nations Relief and Works Agency for Palestine Refugees in the Near East) estimates that 80 percent of all Gazans now rely on food aid. And the claim of Israeli self-defense belies the fact that it is Israel that maintains an illegal occupation and violates international law by carrying out collective punishment of Palestinians. It is Israel that chose to escalate the violence when during an incursion into Gaza earlier this month its forces fatally shot a 13-year-old boy. As the world breaks down, this becomes the new paradigm—modern warlords awash in terrifying technologies and weapons murdering whole peoples. We do the same in Afghanistan, Iraq, Pakistan, Yemen and Somalia.

 

Market forces and the military mechanisms that protect these forces are the sole ideology that governs industrial states and humans’ relationship to the natural world. It is an ideology that results in millions of dead and millions more displaced from their homes in the developing world. And the awful algebra of this ideology means that these forces will eventually be unleashed on us, too. Those who cannot be of use to market forces are considered expendable. They have no rights and legitimacy. Their existence, whether in Gaza or blighted postindustrial cities such as Camden, N.J., is considered a drain on efficiency and progress. They are viewed as refuse. And as refuse they not only have no voice and no freedom; they can be and are extinguished or imprisoned at will. This is a world where only corporate power and profit are sacred. It is a world of barbarism.

“In disposing of man’s labor power the system would, incidentally, dispose of the physical, psychological, and moral entity ‘man’ attached to that tag,” Karl Polanyiwrote in “The Great Transformation.” “Robbed of the protective covering of cultural institutions, human beings would perish from the effects of social exposure; they would die as the victims of acute social dislocation through vice, crime, and starvation. Nature would be reduced to its elements, neighborhoods and landscapes defiled, rivers polluted, military safety jeopardized, the power to produce food and raw materials destroyed. Finally, the market administration of purchasing power would periodically liquidate business enterprise, for shortages and surfeits of money would prove as disastrous to business as floods and droughts in primitive society. Undoubtedly, labor, land, and money markets are essential to a market economy. But no society could stand the effects of such a system of crude fictions even for the shortest stretch of time unless its human and natural substance as well as its business organization was protected against the ravages of this satanic mill.”

 

There are 47.1 million Americans who depend on food stamps to eat. The elites are plotting to take these food stamps away, along with other “entitlement” programs that keep the poor from destitution. The slashing of trillions of dollars from Medicare, Medicaid and other social programs, given the political impasse in Washington and the looming “fiscal cliff,” now seems certain. There are 50 million people considered to be living below the poverty line, but because the poverty line is so low—$22,350 for a family of four—this figure means nothing. Add the tens of millions of Americans who live in a category called “near poverty,” including all those families attempting to live on less than $45,000 a year, and you have at least 30 percent of the country living in poverty. Once these people figure out that there is no economic recovery, that their standard of living is going to continue to drop, that they are trapped, that hope in the future is an illusion, they will become as angry as protesters in Greece and Spain or the militants in Gaza or Afghanistan. Banks and other financial corporations, handed trillions in interest-free money from the Federal Reserve, meanwhile hoard $5 trillion, much of it looted from the U.S. Treasury. The longer this worldwide disparity and inequality is perpetuated, the more the masses will revolt and the faster we will internally replicate the Israeli model of domestic control—drones overhead, all dissent criminalized, SWAT teams busting through doors, deadly force as an acceptable form of subjugation, food used as a weapon, and constant surveillance.

In Gaza and other blighted parts of the globe we see this new configuration of power. What is happening in Gaza, like what is happening to people of color in marginal communities in the United States, is the model. The techniques of control, whether carried out by the Israelis or militarized police units in our inner-city drug wars, whether employed by military special forces or mercenaries in Pakistan, Afghanistan or Iraq, are tested first and perfected on the weak and the powerless. Our callous indifference to the plight of the Palestinians, and the hundreds of millions of poor packed into urban slums in Asia or Africa, as well as our own underclass, means that the injustices visited on them will be visited on us. In failing them we fail ourselves.

 

As the U.S. empire implodes, the harsher forms of violence employed on the outer reaches of empire are steadily migrating back to the homeland. At the same time, the internal systems of democratic governance have calcified. Centralized authority has devolved into the hands of an executive branch that slavishly serves global corporate interests. The press and the government’s judiciary and legislative branches have become toothless and decorative. The specter of terrorism, as in Israel, is used by the state to divert gargantuan expenditures to homeland security, the military and internal surveillance. Privacy is abolished. Dissent is treason. The military with its mantra of blind obedience and force characterizes the dark ethic of the wider culture. Beauty and truth are abolished. Culture is degraded into kitsch. The emotional and intellectual life of the citizenry is ravaged by spectacle, the tawdry and salacious, as well as by handfuls of painkillers and narcotics. Blind ambition, a lust for power and a grotesque personal vanity—exemplified by David Petraeus and his former mistress—are the engines of advancement. The concept of the common good is no longer part of the lexicon of power. This, as the novelist J.M. Coetzee writes, is “the black flower of civilization.” It is Rome under Diocletian. It is us. Empires, in the end, decay into despotic, murderous and corrupt regimes that finally consume themselves. And we, like Israel, are now coughing up blood.

 

Παρακάτω θα βρείτε μεταφρασμένες στα ελληνικά από τον υπογράφοντα τις τελευταίες φράσεις του εξαιρετικού αυτού άρθρου.

(Το απόρρητο καταργείται. Η διαφωνία είναι προδοσία. Ο στρατός με το μάντρα του της τυφλής υπακοής και της δύναμης που χαρακτηρίζει τη σκοτεινή ηθική του ευρύτερου πολιτισμού. Ομορφιά και αλήθεια καταργούνται. Ο πολιτισμός υποβαθμίζεται σε κιτς. Η συναισθηματική και πνευματική ζωή των πολιτών πλήττεται από θέαμα, το φανταχτερό και λάγνο, καθώς και από χούφτες παυσίπονων και ναρκωτικών. Τυφλή φιλοδοξία, μια δίψα για εξουσία και μια γκροτέσκα προσωπική ματαιοδοξία - παράδειγμά της  αποτελούν ο Ντέιβιντ Πετρέους και η πρώην ερωμένη του - είναι οι κινητήριες δυνάμεις της προόδου. Η έννοια του κοινού καλού δεν είναι πλέον μέρος του λεξικού της εξουσίας. Αυτό, όπως γράφει ο μυθιστοριογράφος JM Coetzee, είναι "το μαύρο λουλούδι του πολιτισμού." Είναι η Ρώμη υπό τον Διοκλητιανό. Είναι εμείς. Αυτοκρατορίες, στο τέλος, αποσυντίθενται σε δεσποτικά, δολοφονικά και διεφθαρμένα καθεστώτα που τελικά καταναλώνουν τον εαυτό τους. Και εμείς, όπως κάνει το Ισραήλ, βήχουμε τώρα φτύνοντας αίμα.

(Για τη μετάφραση Θόδωρος Μπατρακούλης)

αναδημοσιεύεται από την ιστοσελίδα

http://www.truthdig.com/report/item/elites_will_make_gazans_of_us_all_20121119/