Τα Μνημόνια, η γεωπολιτική ρευστότητα και η επόμενη μέρα

                    Τα Μνημόνια, η γεωπολιτική ρευστότητα και η επόμενη μέρα

         Με την υπογραφή των δύο δανειακών συμβάσεων και των μνημονίων (του Μαίου 2010 και του Φεβρουαρίου 2012) τα δύο πρώην πλειοψηφικά πολιτικά κόμματα παραιτήθηκαν από την εθνική κυριαρχία και τη σχετική με αυτήν ασυλία και ενέδωσαν σε όλα όσα ζήτησε η διεθνής των τοκογλύφων δανειστών. Ο ελληνικός λαός οδηγείται σε μια διαρκή πορεία φτωχοποίησης και εξαθλίωσης. Είναι πλέον γνωστή η παραποίηση των στατιστικών στοιχείων για το χρέος της χώρας από τους υπευθύνους του Υπουργείου Οικονομικών και της ΕΛΣΤΑΤ επί κυβερνήσεως Γ. Α. Παπανδρέου ((βλ. και Νότης Μαριάς, Το Μνημόνιο της χρεοκοπίας και ο άλλος δρόμος. ‘‘Πειραματόζωον η Ελλάς’’, Αθήνα Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη, 2011, 605 σελ. Παναγιώτης Ρουμελιώτης, Πώς και γιατί φτάσαμε στο Μνημόνιο, Εκδ. Οίκος Α. Α. Λιβάνη, 2012, 384 σελ. Επίσης βλ. και http://www.youtube.com/watch?v=BXejOVtHZcE&feature=player_ embedded)! Κατά την περίοδο που προηγήθηκε καθώς και κατά τις δίδυμες εκλογικές αναμετρήσεις του Μαίου και του Ιουνίου 2012, ο φόβος της δραχμής και μιάς διεθνούς απομόνωσης της χώρας αναδείχτηκε σε καταλύτη των εξελίξεων. Ωστόσο, οι εκλογές αυτές επισφράγισαν το τέλος της μεταπολιτευτικής περιόδου και εγκαινίασαν την αρχή μιάς ανασύνθεσης του όλου πολιτικού συστήματος.

         Η ρευστότητα στο γεωπολιτικό σύστημα Βαλκάνια-Ανατολική Μεσόγειος-Μέση Ανατολή-Καύκασος έχει βαθιές ρίζες (Βλ. και στο υπό έκδοσιν βιβλίο του υπογράφοντος, Ευρώπη και Ανατολικά Ζητήματα. Σύνορα, μειονότητες και ενεργειακό παιχνίδι, κεφ. 1. Γεωπολιτικά-γεωιστορικά προλεγόμενα, 2.Επισκόπηση των εξελίξεων στα Βαλκάνια από το 1912 έως τον Ψυχρό Πόλεμο). Δεν μπορεί να αρθεί με επεμβάσεις εξωτερικών δυνάμεων εφ’όσον παραμένουν ισχυροί παράγοντες (οικονομική/κοινωνική υπανάπτυξη, πολιτισμική πτώχευση και υποτέλεια στους εκτός περιοχής ισχυρούς, εξάρτηση από μεγάλα πολυεθνικά καπιταλιστικά συγκροτήματα, εκτεταμένη διαφθορά και εγκληματικότητα, σωβινιστικοί εθνικισμοί, πολύμορφες ταυτοτικές αυταπάτες) που δημιουργούν ανασφάλεια, απελπισία και αλυτρωτικές βλέψεις. Εξ άλλου, οι ποικίλες αβεβαιότητες στην περιοχή δημιουργούσαν νέα μεταναστευτικά κύματα. Σοβαρότατη συνέπεια της όλης κατάστασης αποτελεί η διαιώνιση του πολιτικού κατατεμαχισμού της Βαλκανικής. Σε πείσμα ορισμένων «κοσμοπολίτικων» διεθνιστικών ιδεολογημάτων η συνύπαρξη στα Βαλκάνια είναι δυνατή μόνο βασιζόμενη σε συνεργασία ανάμεσα σε ανεξάρτητα και δημοκρατικά κυβερνώμενα κράτη-έθνη. Αφετέρου, η διάλυση της Ομοσπονδιακής Γιουγκοσλαβίας συνιστούσε πλήγμα για μια αυτόνομη πορεία και των Βαλκανίων και της Ευρωπαϊκής Ενωσης (Ε.Ε.) (Βλ. και στο υπό έκδοσιν βιβλίο του υπογράφοντος, Ευρώπη και Ανατολικά Ζητήματα..., κεφ. Η αποσύνθεση της ΟΣΔΓ, ο πόλεμος στα Βαλκάνια). Με μια ενιαία Γιουγκοσλαβία, η οποία θα μπορούσε να καταστεί μέλος της Ε.Ε., η τελευταία θα μπορούσε να εξασφαλίσει διέξοδο προς Ανατολάς. Επρεπε να εκτιμηθεί το ενδεχόμενο τη θέση που κατείχε η Γιουγκοσλαβία στο παρελθόν να καταλάβει μια άλλη δύναμη ή ένας συνασπισμός δυνάμεων, μεταξύ των οποίων μία έμελλε να έχει ηγεμονεύουσα θέση. Η δύναμη αυτή μπορεί να είναι μια ισχυρή, «αυτοκρατορική», νεοοθωμανική Τουρκία από κοινού με τους συμμάχους με αυτήν κρατικούς δρώντες (Βλ. και στο υπό έκδοσιν βιβλίο Ευρώπη και Ανατολικά Ζητήματα, κεφ. Η νεοοθωμανική στρατηγική, ο Νταβούτογλου και οι Ελληνες). Ενας τέτοιος σύμμαχός της μπορεί να είναι η Γερμανία.

        Υπάρχει βεβαίως και ο διεθνής ανταγωνισμός για τον έλεγχο των φυσικών και ιδιαίτερα των ενεργειακών πόρων (Βλ. και Ευρώπη και Ανατολικά Ζητήματα, κεφ. 3. Ρωσία, Καύκασος, κεντροασιατικό Ισλάμ και ενεργειακά δίκτυα, και 6.Ο έλεγχος των ενεργειακών πόρων και τα δίκτυα μεταφοράς ενέργειας). Η Ελλάδα κυριολεκτικά «κάθεται επάνω στα πετρέλαια και στο φυσικό αέριο» (Βλ. και στο υπό έκδοσιν βιβλίο, Ευρώπη και Ανατολικά Ζητήματα, κεφ. Το ζήτημα των υδρογονανθράκων του Αιγαίου και τα διεθνή γεωστρατηγικά διακυβεύματα). Η Γερμανία δεν διαθέτει αυτούς τους ενεργειακούς πόρους στο έδαφός της. Εισάγει ενέργεια με αγωγούς από τη Ρωσία, και με δεξαμενόπλοια από τις Αραβικές χώρες και την Κεντρική Αμερική. Δηλαδή η Γερμανία όσον αφορά την ενέργεια είναι εξαρτημένη κατά περίπου 50% από τη Ρωσία. Η Γερμανία, στην προσπάθειά της να επιτύχει μεγαλύτερη ενεργειακή αυτάρκεια, αποβλέπει στους υδρογονάνθρακες της Ελλάδας. Η καγκελάριος Μέρκελ, για τον ίδιο λόγο, επιχείρησε να προσεταιριστεί και τη Κύπρο, αλλά εκεί την Γερμανία την πρόλαβαν άλλοι ανταγωνιστές.

         Εξάλλου, η Τουρκία, χρησιμοποιώντας την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου καταχρηστικά την αξία του γεωγραφικού χώρου που κατέχει ως κράτος, κατόρθωσε να εξασφαλίσει τη στήριξη των κρατών του ΝΑΤΟ, κυρίως των ΗΠΑ, καθώς και του Ισραήλ, και να θέσει υπό πολυετή ομηρία Κύπρο και Ελλάδα (Βλ. και στο υπό έκδοσιν βιβλίο Ευρώπη και Ανατολικά Ζητήματα, κεφ. Γεωπολιτική της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και της σύγχρονης Τουρκίας). Συνεχίζει να κατέχει από το 1974 το 38% της Κυπριακής Δημοκρατίας, διατηρώντας 40 χιλιάδες στρατό κατοχής και εγκαθιστώντας πολλές δεκάδες χιλιάδες εποίκων στο πολύπαθο νησί. Ταυτόχρονα, ασκώντας κρατική τρομοκρατία, έθεσε υπό ομηρεία την Ελλάδα, που επί τριάντα χρόνια δεν μπορεί να κάνει χρήση κυριαρχικού της δικαιώματος, όπως είναι η επέκταση των χωρικών της υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια στο σύνολο του θαλάσσιου χώρου της. Για να ισχυροποιήσει τις θέσεις της έναντι της Ελλάδας, η Τουρκία αρνείται επίμονα να αναγνωρίσει το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας, που είναι σε ισχύ από το 1982. Ενώ η Ελλάδα (υπό τα Μνημόνια, την τρόικα και ηγεσίες που υπήγαγαν τη χώρα στο ΔΝΤ) δοκιμαζόταν από την βαθύτερη κρίση της μετά το 1950 ιστορίας της, η Toυρκία αισθανόταν τόσο ισχυρή ώστε να διεκδικεί ηγεμονικό ρόλο στο μουσουλμανικό κόσμο (Βλ. και Ευρώπη και Ανατολικά Ζητήματα, κεφ. Τουρκο-ισλαμική σύνθεση και νεοοθωμανική στρατηγική).

         Οι ηγεμονικές βλέψεις της Τουρκίας ξετυλίγονται μέσα στην ευρύτερη γεωπολιτική ρευστότητα και ενώ παρέμενε ασαφές το πως θα διαμορφωθεί η κατάσταση στον μεταεξεγερσιακό αραβοϊσλαμικό κόσμο (Βλ. και Ευρώπη και Ανατολικά Ζητήματα, κεφ. Επισκόπηση στην ιστορία της Μέσης Ανατολής και σημειώσεις αναφορικά με τις από το 2011 αλλαγές στις αραβικές χώρες). Ας σημειωθεί ότι, στη συνεχιζόμενη αναμέτρηση στη Συρία, μια σημαντική ήττα των ισλαμιστών ανταρτών επήλθε στην γενική έφοδό τους στις 25 Οκτωβρίου στο Χαλέπι, εξέλιξη που, ενδεχομένως, πυροδοτεί την επέμβαση των δυτικών στην Συρία, σύμφωνα με την εβδομαδιαία εφημεριδα World Τribune της Ουάσιγκτον. Εξάλλου, το αμερικανικό Πεντάγωνο ανακοίνωσε συμφωνία πώλησης στη Σαουδική Αραβία 20 μεταγωγικών αεροσκαφών τύπου C-130 και 5 αεροσκαφών ανεφοδιασμού τύπου KC-130 έναντι του ποσού των 6,7 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Η πώληση περιλαμβάνει επίσης 120 κινητήρες αεροσκαφών, συστήματα Link 16, ένα σύστημα επικοινωνίας του ΝΑΤΟ, και ανταλλακτικά. Μετά την αγορά ρεκόρ δεκάδων αεροσκαφών και ελικοπτέρων στα τέλη του 2010 έναντι του ποσού των περίπου 60 δισεκατομμυρίων δολαρίων, η πώληση αυτή ενισχύει τη θέση των Ηνωμένων Πολιτειών ως ο κύριος προμηθευτής όπλων προς τη Σαουδική Αραβία. Η Ουάσιγκτον προωθεί τις πωλήσεις όπλων σε χώρες του Περσικού Κόλπου, για να ενισχύσει τους συμμάχους της στην αντιμετώπιση του Ιράν (συμμάχου των Κίνας-Ρωσίας) και της πυρηνικής απειλής που αυτό αντιπροσωπεύει για το Ισραήλ και τα δυτικά κράτη.

         Στην ελληνική κοινωνία που, μέχρι χθες, ανέθετε την πολιτική εκπροσώπηση κατ’ εξοχήν σε επαγγελματίες της πολιτικής και των ΜΜΕ, πραγματοποιείται μια ιδιαίτερου βάθους και εύρους πολιτικοποίηση (Βλ. και στο υπό έκδοσιν βιβλίο Ευρώπη και Ανατολικά Ζητήματα, κεφ. Η επιχειρούμενη μετά το 1999 αναδιάταξη και η Ελλάδα). Η ανάδυση πολιτικών μορφωμάτων όπως η Σπίθα, οι Ανεξάρτητοι Έλληνες, το ΕΠΑΜ, καθώς και η εκλογική εκτίναξη του ΣΥΡΙΖΑ, αποτελούν προμηνύματα για την ανάδειξη νέων ανεξάρτητων πολιτικών σχημάτων, που επιχειρούν να εκφράσουν την καινούργια ριζοσπαστικοποίηση. Αυτό δεν έγινε δυνατό σε μια πρώτη περίοδο κατά την οποία οι άνθρωποι έμπαιναν στον πολιτικό στίβο κουβαλώντας ιδεολογικές αντιλήψεις του παρελθόντος. Σήμερα, δυόμισυ χρόνια μετά, το ζήτημα θα τεθεί και πάλι επιτακτικά, σε μια πιο ολοκληρωμένη και συνθετική κατεύθυνση. Αρχικά, η ρήξη με την ποικιλόμορφη εξάρτηση από τη ‘’Δύση’’, τον ευρωλιγουρισμό και την υποτέλεια των ψευδοοικουμενιστικών κυρίαρχων δυνάμεων εκφράστηκε συχνά με ιδεολογικά ακατέργαστες μορφές, που σ’ ένα μεγάλο βαθμό επέτρεψαν και την ανάδειξη της Χρυσής Αυγής. Ωστόσο, αυτές οι μορφές δεν αναιρούν τη σημασία του φαινομένου. Στην αμέσως επόμενη περίοδο, και ανάλογα με τη συγκυρία και τις γενικότερες εξελίξεις, μπορούν να γίνουν νέες απόπειρες για συνθέσεις. Απόπειρες που θα έχουν κρατήσει τον ριζοσπαστισμό του αντιμνημονιακού κινήματος και θα τον ολοκληρώνουν σε μία κατεύθυνση διαφορετικής, εναλλακτικής προοπτικής απελευθέρωσης και αναδημιουργίας.

         Η συγκυβέρνηση Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ έφερε στη Βουλή, σε ένα άρθρο, το πολυσυζητημένο νέο ‘‘Μακροπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής’’ για την περίοδο 2013-2016 (Νόμος 4093/2010/ΦΕΚ 222Α). Οπως λέει η συγκυβέρνηση, σ'αυτό παρουσιάζονται τα δημοσιονομικά όρια και δεσμεύσεις που έχουν αναληφθεί για την αναφερόμενη περίοδο και περιγράφονται οι βασικές πολιτικές κατευθύνσεις και προτεραιότητες. Επίσης καθορίζονται συγκεκριμένοι στόχοι, χρονοδιαγράμματα και δείκτες υλοποίησης στην προσπάθεια ελέγχου των δαπανών και σταδιακής μείωσης του δημοσιονομικού ελλείμματος. Θεσπίζεται η υιοθέτηση ανώτατων ορίων δαπανών των φορέων της κεντρικής Κυβέρνησης, τόσο για τον Τακτικό Προυπολογισμό όσο και για το Π.Δ.Ε., για κάθε οικονομικό έτος, τα όρια αυτά αποτελούν δέσμευση και δεν μπορεί να γίνεται υπέρβασή τους. Ομως, στην ουσία, το νέο ‘‘Μακροπρόθεσμο’’, - σε συνδυασμό με όλο το πλέγμα εφαρμοστικών νόμων που ψηφίστηκαν το 2011 (Ν. 3986/2011, Ν. 4002/2011, Ν. 4024/2011) και τα νέα φορολογικά μέτρα - συνεχίζει και ολοκληρώνει την εξαθλίωση του λαού, την εκποίηση του εθνικού μας πλούτου, και την εθνική υποτέλεια. Αυτό ψηφίστηκε διά πυρός και σιδήρου, με 153 ψήφους-μαχαιριές στις Ελληνίδες και στους Ελληνες, υλοποιώντας τις εντολές της Μέρκελ και των δανειστών. Ο νέος μνημονιακός Νόμος επιβάλλει ένα ασφυκτικό πλαίσιο μέτρων και υποχρεώσεων, που μπορεί να συνοψιστεί σε τρείς λέξεις: «Φέρτε τα λεφτά». Θα μπορούν να εκποιούνται στους δανειστές της χώρας και να περνούν υπό τον έλεγχο του γερμανικού Δ΄ Ράιχ ελληνικά δημόσια ακίνητα, ορυκτός πλούτος, πανεπιστημιακά ακίνητα, ακόμα και η αγροτική γή και ιδιωτικά ακίνητα...
        Σ’αυτή την κρισιμότατη συγκυρία, ενεργοί πολίτες σκέφτονται και ενεργούν. Μέλη της ‘‘Πρωτοβουλίας για Ριζική Συνταγματική Αλλαγή’’ κάλεσαν σε ομιλία - ανοιχτή συζήτηση (την Παρασκευή 9 Νοεμβρίου, στον Δικηγορικό Σύλλόγο Αθηνών) με το κοινό την Katrin Oddsdottir, δικηγόρο, ακτιβίστρια ανθρωπίνων δικαιωμάτων και μέλος του Συνταγματικού Συμβουλίου του Νέου Συντάγματος της Ισλανδίας. Η Katrin Oddsdottir παρουσίασε τον τρόπο συγκρότησης του Συνταγματικού Συμβουλίου της Ισλανδίας, την διαδικασία συμμετοχής 1/3 των Ισλανδών πολιτών στην διαδικτυακή διαβούλευση αλλά και τα αποτελέσματα του δημοψηφίσματος μέσω του οποίου στις 20 Οκτωβρίου 2012 επικυρώθηκε ένα νέο Σύνταγμα για τη χώρα, διαμορφωμένο από τους πολίτες για τους πολίτες. Ακολούθησε συζήτηση υπό τον συντονισμό μελών του Δικηγορικού Συλλόγου και της προαναφερόμενης ‘‘Πρωτοβουλίας’’, με επίκεντρο τις δυνατότητες ανάπτυξης παρόμοιων διαδικασιών στην Ελλάδα.

         Η Ελλάδα θα μπορούσε να είναι μια χώρα με πολίτες που ευημερούν, που ασκεί πλήρως τα δικαιώματα που απορρέουν από την εθνική κυριαρχία και απολαμβάνει κύρους διεθνώς. Αλλά λόγω των πολυεθνικών ομίλων που την κηδεμονεύουν, ανικάνων, ιδιοτελών και υποτελών πολιτικών, καθώς και της πολιτικής παιδείας και των συμπεριφορών των πολιτών της, αντιμετωπίζει σήμερα τεράστια οικονομικά προβλήματα, με άμεσο κίνδυνο πτώχευσης. Οι καιροί ου μενετοί! Ως ενεργοί και ελεύθεροι πολίτες ας ασκήσουμε και το δικαίωμά μας να ελέγχουμε τους εκπροσώπους μας στο Κοινοβούλιο. Ας ρωτήσουμε π.χ. κάποιον γνωστό μας βουλευτή για ποιους λόγους έδωσαν την συγκεκριμένη ψήφο την Τετάρτη 7 Νοεμβρίου και την Κυριακή 11 Νοεμβρίου στη Βουλή. Οι βουλευτές, τα στελέχη και τα μέλη των κομμάτων, και αυτών που εκπροσωπούνται και εκείνων που επιδιώκουν να εκπροσωπούνται στο Κοινοβούλιο, ας απαντήσουν: Με βάση ποιούς κατευθυντήριους άξονες πολιτικής σκοπεύουν να κυβερνήσουν; Ποιό είναι το άμεσο και το μεσοπρόθεσμο κυβερνητικό πρόγραμμά τους; Ο πρόεδρος της αξιωματικής αντιπολίτευσης ζήτησε στις 4 Νοεμβρίου, μιλώντας στην Κοινοβουλευτική Ομάδα της σημερινής αξιωματικής αντιπολίτευσης εκλογές τώρα! Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, όπως δείχνουν οι τελευταίες σφυγμομετρήσεις θα αναδειχτεί πρώτη δύναμη στις επικείμενες εκλογές. Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του δήλωσε σε συνέντευξή του (Εποχή, 18.11.2012) ότι «το ζητούμενο για τον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ είναι να μετατρέψει με πρόγραμμα, σχέδιο και πολιτική και κοινωνική κινητοποίηση, τη δίκαιη αγανάκτηση και την αδικία που βιώνουν οι πολίτες, σε συμμετοχή και παρέμβαση και τελικά σε νέα πολιτική και κοινωνική πλειοψηφία». Σε άλλο σημείο της συνέντευξης ο Δημήτρης Παπαδημούλης αναφέρει: «Η Μέρκελ οικοδομεί μια γερμανική Ευρώπη. Κερδίζει οικονομικά και πολιτικά. Εξαθλιώνει το Νότο, με πρώτη την Ελλάδα αλλά την ίδια ώρα θέτει σε κίνδυνο την ίδια την ευρωζώνη αλλά και την παγκόσμια οικονομία. Εξ ού και οι πιέσεις που δέχεται από ΗΠΑ, Κίνα, ΔΝΤ. Η πολιτική της Μέρκελ μαζί με τη στρεβλή αρχιτεκτονική του ευρώ έχουν την πρώτη ευθύνη για την όξυνση της κρίσης και της ανισομετρίας στην ευρωζώνη τα τελευταία χρόνια. Η κρίση στις χώρες του νότου έχει κλιμακωθεί». Οι πολιτικές δυνάμεις που αντιτίθενται στα Μνημόνια οφείλουν να διευκρινίσουν η κάθε μια την πολιτική τους πρόταση. Ιδιαίτερα η αξιωματική αντιπολίτευση οφείλει να δίνει σαφείς απαντήσεις στα ερωτήματα που θέτουν οι Ελληνες πολίτες. Ποιο είναι το πρόγραμμα οικονομικής πολιτικής και ποιοι είναι οι άξονες εθνικής και περιφερειακής (δηλαδή στο ευρύτερο γεωπολιτικό μας σύστημα) στρατηγικής με βάση τα οποία θα κυβερνήσει; Σε συμμαχία με ποιές πολιτικές δυνάμεις θα ασκήσει κυβερνητική εξουσία;
 

 

19 Νοεμβρίου 2012
Θόδωρος Μπατρακούλης
Δρ Πανεπιστημίου Paris VIII, Νομικός
theobatrak@gmail.com

http://theodorosbatrakoulis.blogspot.com