Η
μονοκρατορία Ερντογάν, οι κίνδυνοι για την Ελλάδα και η Θράκη
Η εντυπωσιακή νίκη του Ερντογάν στις τοπικές εκλογές σε συνδυασμό με την τροπή
της ουκρανικής κρίσης και τις εξελίξεις στο ζήτημα των υδρογονανθράκων της
Ανατολικής Μεσογείου, θα έκαναν την Αγκυρα περισσότερο επίμονη στις
γεωπολιτικές επιδιώξεις της. Όπως προέκυπτε από την διαρροή για την προβοκάτσια
στη Συρία, δεν θα έχει ενδοιασμούς στην επιδίωξη ωμής υλοποίησης των
νεοοθωμανικών σχεδιασμών της. Δεν μπορούσε να αποκλείεται μια ανάλογη
επιχείρηση οι Τούρκοι να τολμήσουν στη Θράκη, στον Εβρο, στο Αιγαίο. Τέτοιες
προβοκάτσιες άλλωστε προέβλεπε το σχέδιο «Βαριοπούλα» (2003)[1], το οποίο είχε ετοιμάσει ομάδα
στρατηγών και δημοσιοποιήθηκε γιατί αποσκοπούσε στην ανατροπή της κυβέρνησης
Ερντογάν. Ποιος θα αποτρέψει μια τέτοια προβοκάτσια σε περίπτωση που
πραγματοποιηθεί; Οι Αμερικανοί; Ας υπενθυμίσουμε ότι αμέσως μετά τις εκλογές ο
Ερντογάν δεν δίστασε να προχωρήσει σε «μετωπική σύγκρουση» με την Ουάσιγκτον. «Δεν θα παραδώσουμε τη χώρα στην Πενσυλβάνια και στις
προεκτάσεις της στο εσωτερικό μας», δήλωσε απευθυνόμενος στην άλλη όχθη
του Ατλαντικού. Εξάλλου, βάσει ενός γνωστού αμερικανικού σχεδιασμού για της Νέα
Μέση Ανατολή[2] η Τουρκία θα υποχρεωνόταν
να περιορίσει το νοτιοανατολικό μέρος της επικράτειάς της για την δημιουργία του
Κουρδιστάν. Ενός κράτους που προγραμματιζόταν να αποτελέσει εν πολλοίς
δορυφόρος των συμφερόντων των ΗΠΑ στην περιοχή της Μέσης Ανατολής αποτελώντας
και παράγοντα ανάσχεσης στην δυναμική του Ιράν που δύσκολα θα έπαυε να
θεωρείται επικίνδυνο γι’αυτά τα συμφέροντα καθώς και για την ασφάλεια του
Ισραήλ.
Αυτή η αλλαγή συνόρων δεν θα
μπορούσε να μην επηρεάσει και την εθνική κυριαρχία και την ακεραιότητα της
Ελλάδος. Οι «Τούρκοι της Δυτικής Θράκης» αποτελούν μέρος του δόγματος
«στρατηγικού βάθους» και της ενιαίας πολιτικής του τουρκικού κατεστημένου. Θα
μπορούσε να δημιουργηθεί ένα νέο κρατίδιο - με καθεστώς ημιαυτονομίας ή πλήρους
αυτονομίας-ανεξαρτησίας - μεταξύ (των νέων συνόρων) της Ελλάδος και της
Τουρκίας. Η Τουρκία θα
έδινε κάτι στα νοτιοανατολικό τμήμα της «επιλύοντας» ένα χρόνιο πρόβλημα με
τους Κούρδους και, σε αντάλλαγμα, θα έπαιρνε όλη την ελληνική Θράκη ή μεγάλο
μέρος της. Μια τέτοια εξέλιξη προετοιμαζόταν ιδιαίτερα από τις αρχές της
δεκαετιας του 1990 με συνεχείς παραχωρήσεις και παραβιάσεις της συνθήκης της
Λωζάννης εις βάρος της Ελλάδος. Σταθμό στην προώθηση των τουρκικών επιδιώξεων
στη Θράκη είχαν αποτελέσει τα γεγονότα της Παρασκευής 29ης
Ιανουαρίου 1988. Στην ελληνική Θράκη είχε δημιουργηθεί τα τελευταία χρόνια μια
παραεξουσία, με την έμπνευση και καθοδήγηση του Τουρκικού Προξενείου της
Κομοτηνής, η οποία φερόταν σχεδόν έτοιμη να ανακηρύξει μια «κρατική» οντότητα
με σημαία, με τις τράπεζές της (π.χ. Ζιραάτ Μπάνκ), με δική της υποδομή.
Ορισμένοι προσπάθησαν και φέτος (2014) να γιορτάσουν την 29η Ιανουαρίου ως
«ημέρα της εθνικής αντίστασης των Τούρκων της Δυτικής Θράκης κατά της ελληνικής
καταπίεσης». Πρωτεργάτης ήταν το «Κόμμα» Ισότητας, Ειρήνης, και Φιλίας
(Dostluk, Eşitlik ve Barış, ΚΙΕΦ/DEB)! Αυτό, με την υποστήριξη του Τουρκικού
προξενείου Κομοτηνής, δραστηριοποιείται όλο και εντονότερα στη Θράκη, υπό την
ηγεσία του Μουσταφά Αλί Τσαβούς (αντιπρόεδρος Οζάν Αχμέτογλου). Συγκρότησε
«ανεξάρτητο» συνδυασμό στις ευρωεκλογές της 25ης Μαίου, αξιοποιώντας
και τις σχέσεις που έχει με το σλαβομακεδονικό «Ουράνιο Τόξο» και άλλους
αλυτρωτικούς και ανθελληνικούς κύκλους εντός και εκτός Ελλάδας. Πρόσφατα (10-11
Απριλίου), τα κεντρικά γραφεία του ΚΙΕΦ/DEB επισκέφθηκαν ο πρώην βουλευτής
δικηγόρος Αχμέτ Ιλχάν, η υποψήφια δημοτική σύμβουλος του δήμου Κομοτηνής Σιμπέλ
Μουσταφάογλου και ευχήθηκαν επιτυχίες στις ευρωεκλογές. Επίσης τα γραφεία του
ΚΙΕΦ/DEB στην Ξάνθη επισκέφτηκαν οι υποψήφιοι περιφερειακοί σύμβουλοι του
συνδυασμού του Γιώργου Παυλίδη (υποστηρίζεται από τη Νέα Δημοκρατία) Μπιρόλ
Ιντζεμεχμέτ, Ιρφάν Χατσιγγενέ, Ριντβάν Αχμετσίκ, Σουνάι Αλή Οσμάνογλου και
Ιμπραήμ Αμούτσκα. Εξέφρασαν τα συγχαρητήρια τους για την απόφαση του DEB να
μετάσχει στις ευρωεκλογές και δήλωσαν έτοιμοι να παράσχουν κάθε στήριξη
προς το κόμμα DEB. Τα παραπάνω
συνέβαιναν ενώ η ομάδα που ελέγχει τα κομματικά όργανα του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., με
ανοίκειο τρόπο εκπαραθύρωσε μια υποψήφια, η οποία είχε μάλιστα εκλεγεί τρίτη σε
αριθμό ψήφων από την κεντρική επιτροπή. Παράλληλα, ανέδειξε και πρόβαλε ως
κεντρική επιλογή του κόμματος ένα δημιούργημα του πασοκικού εθνομηδενιστικού
συστήματος.
Ταυτόχρονα επιλέχθηκε η παρουσία «ενός ενεργούμενου του τουρκικού προξενείου και των γκρίζων λύκων, του Αχμέτ Κουρτ, στο περιφερειακό ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ, στη Θράκη»[3]. Αργότερα, στις 23 Απριλίου, ανακοινώθηκε ότι ο Αχμέτ Κούρτ, πρόεδρος της «τουρκικής ένωσης Ξάνθης», απέσυρε την υποψηφιότητά του ύστερα από αίτημα του ΣΥΡΙΖΑ, μετά την γνωστοποίηση όχι μόνον ότι διάκειται ευνοϊκά στο τουρκικό Κίνημα Εθνικιστικής Δράσης (MHP) του Ντεβλέτ Μπαχτσελί, αλλά και ότι είχε φωτογραφηθεί σε εκδήλωση στο πλευρό του τελευταίου, όπως αποκάλυψε ο Ριζοσπάστης. Παράλληλα, οι έντονες αντιπαραθέσεις συνεχίστηκαν τόσο στο εσωτερικό του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης όσο και με τα κόμματα της συγκυβέρνησης. Αποκαλύπτονταν έτσι οι σχέσεις σειράς μειονοτικών στελεχών των κοινοβουλευτικών κομμάτων και με τον κύριο φορέα του εθνικιστικού κινήματος της Τουρκίας. Μεταξύ άλλων στην ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ αναφέρονταν: «Δεν μπορεί να αποκρύπτεται από τα ΜΜΕ ότι σε αυτή την παρουσία του Μπαχτσελί παρέστησαν βουλευτές, πολιτευτές και πρώην βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ όπως οι Φαϊκογλου Αχμέτ και Μάντατζη Τσετίν του ΠΑΣΟΚ, οι πολιτευτές, της ΝΔ Αδνάν Πετσενίκ και Μεχμέτ Εμίνογλου και του ΠΑΣΟΚ, Μπαράν Μπουρχάν»[4].
Η Θράκη αποτελεί ένα από τα πεδία όπου εκδηλώνεται η συνολική αναθεωρητική/επεκτατική πολιτική του τουρκικού κατεστημένου έναντι του Ελληνισμού, όπως είναι η Κύπρος και το Αιγαίο. Παράλληλα η Ελλάδα και ο Ελληνισμός βρίσκονται στην κρισιμότερη ίσως στιγμή της σύγχρονης ιστορίας. H διαμόρφωση και η εφαρμογή μακροπρόθεσμου συνολικού στρατηγικού σχεδιασμού, που διέπεται από τα ιστορικά διδάγματα και την γνώση της σύγχρονης γεωπολιτικής, είναι ζωτική και επείγουσα ανάγκη. Για να αντιμετωπίσει την τουρκική στρατηγική, η Ελλάδα όφειλε να διαθέτει έναν συνολικό εθνικό στρατηγικό σχεδιασμό που θα είναι βασισμένος στην αποτρεπτική ισχύ. Και στο πλαίσιο ενός τέτοιου σχεδιασμού να προωθήσει μια καλά σχεδιασμένη συνεργασία των βαλκανικών λαών και κρατών. Αυτό έπρεπε να γίνει τόσο αυτοτελώς όσο και συμβάλλοντας στη συγκρότηση ενός «βαλκανικού πόλου» στο πλαίσιο της Ε.Ε. Ως προς την ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε. όφειλε να συμβάλει αποφασιστικά στην απόρριψη από τους Ευρωπαίους των τουρκικών στόχων που ευνοούνται και από την αντίστοιχη επιδίωξη της Ουάσιγκτον.
Θεόδωρος Σ. Μπατρακούλης
[1] Πρβλ. Melih Aşık, «Şimdi de Balyoz», Milliyet, 22.01.2010. Προσπελάστηκε 18.05.2011. «Turkey: Military chiefs resign en masse», BBC, 29.07.2011.
[2] Σχετικό χάρτη αποκάλυψε πρώτο το GreekAmericanNewsAgency αποκάλυψε τον Νοέμβριο του 2006. «Αυτή είναι η Νέα Μέση Ανατολή», 24.11.2006, http:// greekamericannewsagency.
com/2010-01-19-17-50-12/2010-01-21-18-33-54/1199----q—q.
[3] Γιώργος
Καραμπελιάς, «Σαμπιχά
Σουλεϊμάν versus Δημήτρης Χριστόπουλος», 23.04.2014, ardin-rixi.gr/archives/17336.
[4] «Nέος πονοκέφαλος
στον ΣΥΡΙΖΑ. Παραιτήθηκε ο υποψήφιος Αχμέτ Κούρτ», 23.04.2014, http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22767&subid=2&pubid=63996675
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου