Η πολιτική της χρεωκοπίας-υποταγής και ο εναλλακτικός δρόμος
Eπωφελούμενη από τις πολυσήμαντες μετά το 1989 μεταβολές, η Τουρκία τις τελευταίες δυο δεκαετίες ανασύστησε τους δεσμούς της με την περιοχή. στηριζόμενη στην ύπαρξη τουρκόφωνων και μουσουλμανικών μειονοτήτων. Επιδιώκει την στρατηγική περικύκλωση της Ελλάδας, από την Κύπρο μέχρι τα Βαλκάνια, ώστε να πετύχει την πλήρη υποταγή της στην υλοποίηση του νεοοθωμανικού στρατηγικού σχεδιασμού της. Εξάλλου το πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης εμφανίζεται στην Ελλάδα με οξύτητα και ως εισδοχή μεταναστών προερχόμενων από χώρες της Εγγύς και Μέσης Ανατολής διά μέσου Τουρκίας. Αυτή, ενώ είχε υπογράψει με την Ελλάδα πρωτόκολλο για την επανεισδοχή των παράνομων μεταναστών (2001), δεν σεβόταν στην πράξη τη συμφωνία. Δεν ανταποκρινόταν στο Ευρωπαϊκό Σύμφωνο Μετανάστευσης και Ασύλου. Οι τουρκικές αρχές κάλυπταν τα κυκλώματα των σύγχρονων δουλεμπόρων. Η στάση της Ελλάδας κινείται ανάμεσα στην συμμόρφωση προς τις υποδείξεις της Ουάσιγκτον και την δέσμευση όλου του διπλωματικού της κεφαλαίου στην διαπραγμάτευση του δημόσιου χρέους. Τα δύο τελευταία χρόνια υπογράφηκαν ελληνοτουρκικές συμφωνίες που προωθούσαν στενότερη διακρατική συνεργασία σε οικονομικό και μορφωτικό πεδίο. Το Μάρτιο του 2011 πραγματοποίησε επιβλητική περιοδεία στην ελληνική Θράκη ο αρχιτέκτονας της νεοοθωμανικής πολιτικής της Τουρκίας Αχμέτ Νταβούτογλου, όπου έγινε δεκτός με τιμές Οθωμανού μεγάλου βεζύρη. Αυτός, ως υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας είναι άμεσος συνεργός στο διαρκές έγκλημα της δημογραφικής αλλοίωσης του πληθυσμού της κατεχόμενης Κύπρου, το οποίο διαπράττουν σχεδιασμένα όλες οι κυβερνήσεις της Τουρκίας από το 1974. Η Τουρκία εξακολουθεί να μην αναγνωρίζει την Κυπριακή Δημοκρατία. Ο Νταβούτογλου, εκφραστής μιας εθνικιστικής-ισλαμιστικής ιδεολογίας που καλύπτεται από τον μανδύα του πανεπιστημιακού, πήγε και στη Θεσσαλονίκη. Εκεί, μεταξύ άλλων επαφών του, επισκέφθηκε και το κτίριο όπου, κατά την τουρκική προπαγάνδα, φέρεται ότι γεννήθηκε ο αρχιδήμιος των Ελλήνων του Πόντου και της λοιπής Μικράς Ασίας Μουσταφά Κεμάλ. Η Τουρκία όχι μόνο δεν αναγνωρίζει τις Γενοκτονίες των Ελλήνων, των Αρμενίων και των Ασσυρίων, αλλά κατηγορεί θρασύτατα τα θύματα ότι …αυτά διέπραξαν γενοκτονία σε βάρος των Τούρκων.
Η Τουρκία, διά στόματος Νταβούτογλου, ζητάει από την Ελλάδα να αποποιηθεί ένα νόμιμο δικαίωμά της, δηλαδή την επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 ν. μ. ώστε να μας κάνει …τη χάρη η Τουρκία να άρει το casus belli, μια εντελώς αντίθετη στο Διεθνές Δίκαιο πράξη. Εξάλλου, ισχυρίσθηκε ότι το Καστελόριζο δεν είναι νησί του Αιγαίου αλλά ‘‘αποτελεί τμήμα της Μεσογείου’’, επιχειρώντας να το θέσει εκτός διαπραγμάτευσης. Ετσι η Τουρκία, ανενόχλητη, θα έχει πλέον την πλήρη πρωτοβουλία στο θέμα του ορισμού Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) στον χώρο ανάμεσα στην Ελλάδα και την Κυπριακή Δημοκρατία. Η κυβέρνηση του Γ. Α. Π. αποφεύγει να προχωρήσει σε ανακήρυξη της ΑΟΖ της Ελλάδας. Eνδεικτικό των επιλογών αυτής της κυβέρνησης έναντι της Τουρκίας ήταν ότι ήδη στα τέλη Ιανουαρίου του 2010 στην απαντητική επιστολή του προς εκείνη που είχε στείλει ο Ερντογάν, ο Γ. Παπανδρέου πρότεινε την έναρξη μιας διαδικασίας για να μπορέσουν η Ελλάδα και η Τουρκία να επιλύσουν «τα θεμελιώδη πολιτικά ζητήματα που παραμένουν ανεπίλυτα» (σε αντίθεση με την πάγια δημόσια ελληνική θέση περί ύπαρξης μόνο μιας διαφοράς αυτής της οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας). Αυτά συνέβαιναν ενώ οι προκλητικές πράξεις αμφισβήτησης του διεθνούς καθεστώτος στο Αιγαίο τα τελευταία χρόνια συνιστούσαν νέες επιδείξεις ισχύος της Τουρκίας, προβολής των αναθεωρητικών/ηγεμονικών επιδιώξεών της και δοκιμές διχοτόμησης του Αιγαίου Πελάγους υπό την αιγίδα του ΝΑΤΟ.
Η σύγκρουση του Ισραήλ με την Τουρκία άλλαξε την κατάσταση στις σχέσεις Ελλάδος-Ισραήλ, αλλά έφερε σε δύσκολη θέση και σύγχυση και την Ελληνική διπλωματία. Από το καλοκαίρι του 2010 η Ελλάδα προωθούσε πολυεπίπεδη συνεργασία με το Ισραήλ, θεωρώντας το προνομιακό οικονομικό και στρατηγικό εταίρο της στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής. Κυρίαρχο στοιχείο στο ευρύτερο γεωπολιτικό σύστημα είναι μια τεράστια και επικίνδυνη γεωπολιτική ρευστότητα. Δεν μπορεί να αποκλειστεί το ενδεχόμενο ακραίων εξελίξεων, μια από τις οποίες θα αποτελούσε η Τουρκία να οδηγηθεί σε εχθρική σχέση με τις ΗΠΑ, την Ευρώπη όσο και το Ισραήλ. Κατά συνέπεια, αυτό που χρειάζονται σε βάθος χρόνου, όλοι οι προαναφερόμενοι διεθνείς δρώντες είναι ισχυρές σταθερές πολιτικής που θα μπορούν να μειώσουν το βαθμό αβεβαιότητας και να αποτελέσουν κρίσιμης σημασίας στηρίγματα στην περίπτωση ουσιαστικών διαφοροποιήσεων. Η Ελλάδα αποτελεί ίσως τη μόνη χώρα στην περιοχή που μπορούσε να παίξει αυτό το ρόλο, καθώς είναι βαθιά ενταγμένη στους οργανικούς θεσμούς και τη γεωπολιτική υπόσταση της Δύσης. Ωστόσο, αυτό που στερείται για να μπορεί να παίξει έναν τέτοιο ρόλο είναι η ισχύς. Στην τουρκοϊσραηλινή αντιπαράθεση η Ελλάδα θα μπορούσε να αποφύγει να ταυτιστεί με το Ισραήλ, αλλά και να απομακρυνθεί, εγκαιρα, από την αυτοκαταστροφική πολιτική της ‘‘ελληνοτουρκικής προσέγγισης’’. Παράλληλα, έπρεπε να ενισχύσει τη γεωπολιτική της υποδομή, έτσι ώστε να γίνουμε εν δυνάμει ισχυροί παράγοντες στην περιοχή, αποτρέποντας ταυτοχρόνως την πιθανότητα να αποτελέσουμε το εξιλαστήριο θύμα σε μια πολιτική κατευνασμού της Τουρκίας από πλευράς ΗΠΑ και Ισραήλ. Να αντιστρέψει τη συνεχή πορεία γεωπολιτικής εξασθένησης/έκλειψης και να ξαναγίνει μια οντότητα. Οχι εντασσόμενη στους στρατηγικούς σχεδιασμούς άλλου κράτους, αλλά ενισχύοντας την αυτόνομη, υπαρκτή γεωπολιτική της υπόσταση. Ολα τα παραπάνω ενδεχομένως φαίνονται πολύ θεωρητικά. Όμως μπορούσαν να βρεθούν άμεσα μέτρα που θα ενίσχυαν την «κρίσιμη γεωπολιτική υποδομή» της Ελλάδας. Θα την τοποθετούσαν στο κέντρο των εξελίξεων και θα αύξαναν αισθητά τη σπουδαιότητά της για το Ισραήλ και τις ΗΠΑ, χωρίς ταυτοχρόνως να ενοχληθεί καμιά από τις αραβικές χώρες και χωρίς να χρειάζεται να μετατραπεί η διπλωματική φρασεολογία της Ελλάδας από φιλοαραβική σε φιλοϊσραηλινή. Ενα τέτοιο μέτρο πρότεινε ο συνάδελφος γεωπολιτικός αναλυτής Κώστας Γρίβας: η Ελλάδα να αποκτήσει άμεσα αντιβαλλιστικές ικανότητες. Βέβαια, μια παρόμοια επιλογή δεν πρέπει να συνδυαστεί με οποιασδήποτε ένταξη στον αντιβαλλιστικό σχεδιασμό των ΗΠΑ, που πιθανά θα προκαλούσε την αντίδραση της Ρωσίας.
Εναντι της τουρκικής στρατηγικής, η Ελλάδα όφειλε να προωθήσει μια καλά σχεδιασμένη συνεργασία ανάμεσα στους λαούς και στα βαλκανικά κράτη, αυτοτελώς και στο πλαίσιο της Ε.Ε. Και, ως προς την ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε. να συμβάλει αποφασιστικά στην απόρριψη από τους Ευρωπαίους αυτής της επιδίωξης της Αγκυρας. Εξάλλου, έρχονται στην επιφάνεια διαρκώς διογκούμενα λαϊκά αισθήματα, που είναι πιθανό να προσλάβουν και αντιδυτικό, αντευρωπαϊκό χαρακτήρα. Οι μεγαλοτράπεζες, οι Γερμανοί, οι Γάλλοι και οι άλλοι κηδεμόνες της Ευρώπης και του ΔΝΤ, μας επιβάλλουν μια οικονομική τρομοκρατία. Αυτοί οι διεθνείς δρώντες καθώς και οι συνέταιροί τους, οι νεοοθωμανοί, είναι οι πραγματικοί κυρίαρχοι στο γεωπολιτικό σύστημα Βαλκάνια-Μέση Ανατολή Καύκασος.
Υπολογίσιμος αντίπαλός τους είναι δυνητικά η Ρωσία του Πούτιν (ενεργειακός γίγαντας), η οποία ωστόσο ακολουθεί τις ιδιαίτερες προτεραιότητές της (π. χ. ‘‘Ευρασία’’). Στη μετακομμουνιστική Ρωσία σταδιακά αναδύθηκαν στο προσκήνιο διαφορετικές ιδέες και δυνάμεις. Ανάμεσα τους υπήρχαν και ορισμένοι που φιλοδοξούσαν να αξιοποιήσουν την συμβολή των θεωρητικών του παλαιού ευρασιανισμού. Οι θεμελιώδεις αρχές της σκέψης του διάσημου γεωπολιτικού Αλεξάντερ Ντούγκιν παρουσιάζονται στο βιβλίο του με τίτλο Τα Θεμέλια της Γεωπολιτικής. Ενας άλλος Ρώσος γεωπολιτικός, ο Αλεξάντρ Προκάνωφ. Πρόκειται για συγγραφείς που ‘‘έπαιξαν στα σκοτεινά νερά’’ της Ακρας Δεξιάς, αλλά απολάμβαναν στη Ρωσία μιας ευρύτερης πολιτικής και διανοητικής αναγνώρισης. Ο Dugin διέθετε όχι ευκαταφρόνητη επιρροή σε ορισμένους ρωσικούς και πολιτικούς κύκλους.
Βεβαίως, δεν θα μπορούσε να αγνοηθεί και η πολυπληθέστερη χώρα του πλανήτη και νέα οικονομική υπερδύναμη, η Κίνα. Ενώ ο παντοδύναμος μηχανισμός του Κομμουνιστικού Κόμματος εξακολούθησε να είναι κυρίαρχος, η Κίνα γνώρισε, κατά την μεταμαοïκή περίοδο, μια ταχύτατη φιλελευθεροποίηση της οικονομίας που συνοδεύτηκε από ταχύτατους ρυθμούς ανάπτυξης. Η χώρα περιλαμβάνει στην επικράτειά της πολλές αναγνωρισμένες επισήμως εθνότητες πέραν της κυρίαρχης εθνοτικής ομάδας των Κινέζων Χαν. Μεταξύ αυτών συγκαταλέγονται και μουσουλμανικές μειονότητες. Οι πιο πολυπληθείς είναι οι Χουέι (Hui), οι οποίοι ανήκουν από εθνογλωσσική άποψη στην πλειονότητα των Κινέζων Χαν, από τους οποίους διαφέρουν μόνον ως προς το ότι πρεσβεύουν το ισλάμ, και οι τουρκόφωνοι Ουιγούροι (Uyghur) του Ξινγκιάνγκ .
Οι Δυτικοί κηδεμόνες μας και η νεοοθωμανική Τουρκία ευνοούν και προωθούν και τις εθνομηδενιστικές ιδεολογίες στην Ελλάδα.Να μη δεχτούμε να είμαστε νεοραγιάδες των τραπεζών, δέσμιοι του μεταπρατισμού και του καταναλωτισμού, καθώς και γιουσουφάκια του νεοοθωμανισμού. Αλλιώς θα υποταχθούμε, απεμπολώντας ουσιαστικά την ανεξαρτησία μας, που κατάκτησαν οι πρόγονοί μας μετά από σπουδαίους αγώνες. Αυτή η κυβέρνηση που βρίσκεται σε απόλυτη σύγχυση δεν μπορεί να κρατήσει για πολύ ακόμα. Στον αδιάκοπο αγώνα θα αναδειχτούν οι πολιτικοί σχηματισμοί που θα μπορέσουν να εκφράσουν αυθεντικά τα αισθήματα του λαού, να τα συνθέσουν σε μια νέα πορεία της κοινωνίας, στην διαμόρφωση ενός εναλλακτικού κοινωνικού/πολιτικού μοντέλου για τη χώρα.
Στα 37 χρόνια μεταπολιτευτικής ζωής ουδέποτε εκδηλώθηκε η πολιτική βούληση να αξιοποιηθεί ο θεσμός του δημοψηφίσματος, μέγιστη δημοκρατική δυνατότητα για λήψη αποφάσεων από τον ελληνικό λαό σε μείζονα ζητήματα του εθνικού μας βίου. Να οργανωθούν καλύτερα ο διάλογος και η κοινή δράση ανάμεσα στις συλλογικότητες ενεργών πολιτών. Να αναπτυχθούν στοχευμένες και συσπειρωτικές δράσεις στα σημαντικά προβλήματα, με ενεργοποίηση των δυνάμεων της κάθε τοπικής κοινωνίας. Ζητούμε διεξαγωγή δημοψηφίσματος για τους αντισυνταγματικούς, οικονομικά και εθνικά απαράδεκτους όρους των ‘‘Μνημονίων’’ και των δανειακών συμβάσεων με την τρόικα ΔΝΤ-ΕΚΤ-ΕΕ. Διεκδικούμε αποφασιστικά τον λογιστικό συμψηφισμό των πολεμικών οφειλών της Γερμανίας στην Ελλάδα (τουλάχιστον 162 δισ. ευρώ άτοκα) με το τρέχον (ανεπιβεβαίωτο) δημοσιονομικό χρέος. Να αποκασταθούν οι πολίτες θεσμικά στο δικαίωμά τους να ασκούν ελεύθερα κοινωνικό έλεγχο. Στην επόμενη αναθεώρηση του Ελληνικού Συντάγματος να τροποποιηθει του άρθρο 44, που προβλέπει την δυνατότητα διεξαγωγής δημοψηφισμάτων.
Θόδωρος Σ. Μπατρακούλης
theobatrak@gmail.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου