Για την 28η Οκτωβρίου 1940

Για την 28η Οκτωβρίου 1940*


Οι πραγματικές αιτίες των πολέμων σπάνια ομολογούνται.

Από τον 19ο αιώνα ο Κλαούζεβιτς έχει κυριολεκτικά ξεγυμνώσει την πραγματική φύση τους, που καλύπτεται πίσω από μεγαλόστομες πατριωτικές ή θεόπνευστες εξάρσεις και τρελούς ηγέτες: «Ο πόλεμος είναι μια μορφή των ανθρώπινων σχέσεων.(…) Είναι μια σύγκρουση μεγάλων συμφερόντων ρυθμισμένη με το αίμα, κι είναι μόνο σ’ αυτό που διαφέρει από τις άλλες συγκρούσεις. Θα έπρεπε καλύτερα να τον συγκρίνουμε, περισσότερο απ’ οποιαδήποτε άλλη τέχνη, με το εμπόριο, που είναι επίσης σύγκρουση συμφερόντων».

Στις 5 Ιουνίου 1940 η Γαλλία δέχεται το Γερμανικό Blitzkrieg (κεραυνοβόλο πόλεμο) και συνθλίβεται σε ελάχιστες ημέρες∙ από τα νώτα της εισέρχονται για μερίδιο στη λεία και τα ιταλικά στρατεύματα. Προηγουμένως έχουν υποταχθεί στους Γερμανούς η Τσεχοσλοβακία, η Πολωνία, η Νορβηγία, η Ολλανδία, το Βέλγιο και το Λουξεμβούργο.

Η χιτλερική Νέα Τάξη εγκαθίσταται θλιβερά στην Ευρώπη.

Στις 28 Οκτωβρίου 1940 η Ιταλία επιτίθεται στην Ελλάδα. Όχι εντελώς αναίτια, όπως συνήθως παρουσιάζεται. Με συντονισμένες κινήσεις αντιπερισπασμού «οι Βρετανοί επιδιώξανε και επεκτείνανε το πόλεμο στα Βαλκάνια» (Hobsbawm). Οι Ιταλοί μπαίνουν στο ελληνικό έδαφος από τα αλβανικά σύνορα, μισή ώρα πριν από την εκπνοή του τελεσίγραφου που επέδωσαν στο Μεταξά. Ο κόσμος περιμένει την επανάληψη του δράματος. Οι εισβολείς δεν έχουν καμία σχέση με τις γελοιογραφίες των ελληνικών εφημερίδων της εποχής. Δεν ήρθαν να αφήσουν τα κόκαλά τους στη Πίνδο. Είναι πάνοπλοι, πολεμούν σκληρά, και αρχικά έχουν ορισμένες επιτυχίες. Μόνο κάποια τάγματα Αλβανών που είχαν συγκροτήσει έδειξαν απροθυμία να πολεμήσουν τους Έλληνες τελικά αυτοδιαλύθηκαν.

Οι Βρετανοί, που γνωρίζουν καλά την κατάσταση του ελληνικού στρατού, δεν δίνουν καμία πιθανότητα σε ελληνική νίκη. Ο στρατιωτικός ακόλουθος της βρετανικής πρεσβείας προβλέπει «ελληνική συντριβή» και ο Άγγλος στρατάρχης Μέτλαντ Γουίλσον γράφει: «Η ελληνική κυβέρνηση δεν είχε κανενός είδους προετοιμασία στην Ήπειρο για να μπορέσει να αντιμετωπίσει αυτή την επίθεση». Ο αρχιστράτηγος των ελληνικών δυνάμεων Αλέξανδρος Παπάγος μεταθέτει τις ευθύνες στον Μεταξά: «Την απρόκλητον ιταλικήν επίθεσην της 28ης Οκτωβρίου υπέστη η Ελλάς ούσα σχεδόν ανεπιστάτρευτος». Και από την πρώτη γραμμή άμυνας ο υποστράτηγος Πετρουτσόπουλος, διευθυντής του γραφείου επιχηρήσεων της 8ης Μεραρχίας Ηπείρου, βεβαιώνει πως «η ηγεσία δεν επίστευεν εις την νίκην, αλλά ήθελε να ρίψωμεν μερικούς πυροβολισμούς δια τη τιμήν των όπλων».

Ο Αμερικάνος ανταποκριτής των «New York Times», στην Ελλάδα, παρακολουθώντας τους Έλληνες στρατιώτες να βαδίζουν προς το Μέτωπο, προλέγει τη τύχη τους: «Ήταν νευρώδεις άντρες με λαμπερά μάτια. Οι κακόμοιροι, είπαμε, τι πιθανότητες έχουν μπροστά στον ιταλικό στρατό. Ίσως οι μηχανοκίνητες δυνάμεις των φασιστών να έχουν διανύσει ήδη το 1/3 του δρόμου προς την Αθήνα. Αλλά αυτοί οι μικρόσωμοι Έλληνες, όπως κι ο πληθυσμός των χωριών, δε φαινόταν να ανησυχούν. Συνέχιζαν το βάδισμα προς το Βορρά, όλο και βορειότερα» (Σταυριανός)

Όλοι αυτοί δεν υπολόγισαν κάτι.

Τον ελληνικό λαό, που πήρε το πόλεμο στα χέρια του. Μετά το πρώτο ξάφνιασμα οι Έλληνες αντεπιτίθενται, και από τις 22 Νοεμβρίου απωθούν το εχθρό εκτός των συνόρων τους. Το πρώτο βάρος της Ιταλικής επίθεσης το σηκώνει, το μικρό απόσπασμα Πίνδου υπό το συνταγματάρχη Κωνσταντίνο Δαβάκη και την πλάστιγγα κλίνει υπέρ του ελληνικού στρατού η 8η Μεραρχία υπό τον στρατηγό Χαράλαμπο Κατσιμήτρο, που ενεργεί παρά τις εντολές του αρχιστράτηγου Παπάγου και δίνει τη κρίσιμη μάχη στο Καλπάκι. Ο πόλεμος μεταφέρεται στην Αλβανία. Οι πόλεις καταλαμβάνονται η μία μετά την άλλη. Η θέση των Ιταλών γίνεται όλο και πιο δύσκολη, έως απελπιστική. Τον Δεκέμβριο ο Μουσολίνι ομολογεί την ήττα του: «Τίποτα πια δεν μπορούσαμε να κάνουμε. Είναι ηλίθιο, είναι γελοίο, αλλά πρέπει να ζητήσουμε ανακωχή με τη μεσολάβηση του Χίτλερ».

Απίστευτο.

Ο κόσμος αναθαρρεί.

Είναι η πρώτη ήττα του άξονα μετά την αποτυχία της γερμανικής αεροπορίας πάνω από τη Μάγχη. Μοιάζει με θαύμα . Σε μια παγωμένη Αλβανία, που έχει να δει τόσο βαρύ χειμώνα τουλάχιστον 50 χρόνια, 27 ιταλικές μεραρχίες με συντριπτική υπεροχή σε εφόδια, οπλισμό και αεροπλάνα καταδιώκονται από 15 ελληνικές μεραρχίες όχι μόνο ανεπαρκέστατα οπλισμένες, αλλά ανεπαρκέστατα ντυμένες. «Οι Έλληνες είναι σχεδόν γυμνοί» γράφει την Ιστορία του ο Ρεϊμόν Καρτιέ, που σημαίνει, εκτός από τις πολεμικές απώλειες, και χιλιάδες στρατιώτες με ακρωτηριασμούς από κρυοπαγήματα.

Οι Έλληνες υπερβαίνουν τα παραδεκτά με τον πιο φυσικό τρόπο.

Ερήμην της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας, που περίμεναν στην Αθήνα την είδηση της παράδοσης- ο Παπάγος ούτε το στρατηγείο του δεν είχε προωθήσει στο Μέτωπο και η πρώτη επίσκεψη εκεί έγινε μόλις στις 2 Δεκεμβρίου. Ερήμην του στρατηγικού σχεδιασμού- ο στρατηγός Δημήτρης Καθενιώτης ερεύνησε αργότερα να ανακαλύψει μια έστω διαταγή επιθετικού περιεχομένου «να την καρφιτσώσει» αλλά δεν βρήκε, γιατί «το Ελληνικό Γενικό Επιτελείο είχε καταλήξει στην ιδέα μια ηρωικής αντίστασης και ενός γρήγορου αλλά ενδόξου τέλους».

Για πρώτη φορά μετά το 1821 η Ελλάδα βρίσκεται στο επίκεντρο του παγκόσμιου ενδιαφέροντος. «» (Clogg)

Στη Δύση φουντώνει ξανά ο φιλελληνισμός του περασμένου αιώνα. «Όλη η γης, όλη η ιστορία του κόσμου κοιτάζει την Ελλάδα, αυτή τη μικρή γωνιά, αυτό το ξερό βραχότοπο» (Σεφέρης: Μέρες). Στις ΗΠΑ οι σύγχρονοι Έλληνες παρομοιάζονται με αρχαίους «θεούς». Ο στρατηγός Σαρλ ντε Γκολ και οι Ελεύθεροι Γάλλοι του κυριολεκτικά παραληρούν: «ποτέ από την εποχή της Σαλαμίνας η Ελλάδα δε βρέθηκε σε τέτοιο ύψος». Στα γαλλοϊταλικά σύνορα αναρτάται μια χιουμοριστική επιγραφή: «Έλληνες στρατιώτες, άλτ! Εδώ αρχίζουν τα γαλλικά σύνορα». (Λάμψας)

Στη Γερμανία έχουν μείνει έκπληκτοι με το ελληνικό φαινόμενο.

«Τόσο ο Χίτλερ όσο και οι στρατιωτικοί του κατελήφθησαν από θαυμασμό», λέει ο χιτλερικός υπουργός Άλμπερτ Σπέερ. «Προσπαθούσαν μόνο να βρουν την ερμηνεία, και ο Χίτλερ, στηριζόμενος στις ρατσιστικές του θεωρίες, τους έλεγε κομπάζοντας ότι οι σημερινοί Έλληνες είναι απόγονοι των Δωριέων, οι οποίοι κατά τον Χίτλερ πάντα, ήταν Άρειοι και ινδογερμανική φυλή. Στις φλέβες των Ελλήνων έρεε ινδογερμανικό αίμα και οι Δωριείς ήσαν οι θεμελιωτές του Γερμανικού πολιτισμού». ( Μαθιόπουλος: Αντίσταση)

Ο στρατάρχης Γουίλσον δίνει τη δική του εξήγηση: «Εσχημάτισα τότε την εντύπωσιν ότι ο πόλεμος που διεξήγετο εις την Αλβανίαν ήτο πόλεμος του Λαού».

Η αιωρούμενη καταγγελία ότι οι μόνιμοι αξιωματικοί δεν πολέμησαν στην Αλβανία είναι εντελώς ανυπόστατη. Αντίθετα με τα κορυφαία στρατιωτικά κλιμάκια, η πλειονότητα των μόνιμων αξιωματικών πολέμησε, τουλάχιστον όσο και οι έφεδροι∙ και μάλιστα είχε αναλογικά τις μεγαλύτερες απώλειες. Επίσης είναι παράλογο να αντιμετωπίζεται ο Μεταξάς σαν αλλοεθνής που δεν ενδιαφέρθηκε για την άμυνα της χώρας. Ακόμη και αν του άξιζε δημόσιος στραγγαλισμός για το πνίξιμο των ελευθεριών του Έλληνα πολίτη και το γελοίο καθεστώς που επέβαλε, έκανε ορισμένες προσπάθειες αποφυγής του πολέμου και ορισμένες κινήσεις προετοιμασίας. Σίγουρα, δεν ήσαν αυτά που έπρεπε∙ αλλά ούτε και ο ίδιος ήταν αυτός που έπρεπε.

Ανεπαρκή μέτρα από έναν ανεπαρκή κυβερνήτη, που δεν διστάζει να μετατρέψει σε τέλμα τη νικηφόρα προέλαση του ελληνικού στρατού στην Αλβανία για να μην προκαλέσει την χιτλερική μήνιν».

* Δ. Χαριτόπουλου, Άρης ο Αρχηγός των Ατάκτων, Εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα, σελ.22-25
αναδημοσιεύεται από την ιστοσελίδα των Αρδην-Ρήξης http://ardin-rixi.gr/archives/9811

Ο πρώτος Βαλκανικός πόλεμος. Ιστορικοί όροι και γεωπολιτική σημασία

Ο πρώτος Βαλκανικός πόλεμος.Ιστορικοί όροι και γεωπολιτική σημασία

Στο γύρισμα του αιώνα, παρά την ευνοϊκή διευθέτηση του Κρητικού ζητήματος, η Ελλάδα βρισκόταν σε δυσμενή θέση τόσο από άποψη εσωτερικής κατάστασης όσο και από άποψη κύρους σε διεθνές επίπεδο. Εκτός από την ταπεινωτική ήττα από την Οθωμανική Αυτοκρατορία στον πόλεμο του 1897, η πολιτική, οικονομική και κοινωνική κατάσταση της Ελλάδας κατά την πρώτη δεκαετία του 20ού αιώνα ήταν ιδιαίτερα άσχημη. Η χώρα αντιμετώπιζε συσσωρευμένα προβλήματα (βλ. και Γεώργιος Σκληρός, Το Kοινωνικό μας Ζήτημα, Aθήνα: Eπικαιρότητα, 1976) με αβέβαιη έκβαση, και υπήρχε μια διάχυτη αίσθηση ηθικής και πολιτικής αποτελμάτωσης. Η Ελλάδα παρέμενε χώρα με αγροτικό χαρακτήρα. Το άλυτο από την εποχή του 1821 αγροτικό πρόβλημα (Βλ. Κωνσταντίνος Δ. Kαραβίδας, Αγροτικά. Μελέτη Συγκριτική, 1931, επανέκδοση Aθήνα: Παπαζήσης, 1978. Κώστας Βεργόπουλος, Tο αγροτικό ζήτημα στην Ελλάδα, Aθήνα: Eξάντας, 1975), που το έκανε ακόμα οξύτερο η ύπαρξη των τσιφλικιών με τις αυξανόμενες μάζες των ακτημόνων καλλιεργητών, επέτεινε η προσάρτηση της Θεσσαλίας στην Ελλάδα (1881). Η αγροτική τάξη μόλις είχε αρχίσει να αποκτά συνείδηση των δικαιωμάτων της, με αγώνες που ξεκίνησαν από τα τσιφλίκια της Θεσσαλίας (Τάσος Βουρνάς, Ιστορία της Νεώτερης και σύγχρονης Ελλάδας 1821-1974, Αθήνα Εκδ. Πατάκη, 1998/2003, σ. 8, 55-56). Την ίδια περίοδο κυριαρχούσε ιδεολογικά η «Μεγάλη Ιδέα» σε συνδυασμό με την εξέλιξη του Ανατολικού Ζητήματος (Για τη «Μεγάλη Ιδέα» βλ. ενδεικτικά: Ελλη Σκοπετέα, Το «πρότυπο βασίλειο» και η Μεγάλη Ιδέα, Οψεις του εθνικού προβλήματος στην Ελλάδα (1830-1880), Αθήνα: Πολύτυπο, 1988. Théodoros Batrakoulis, Les deux courants dans la réalisation de la «Grande Idée» grecque: L'opposition entre «turcophiles» et «slavophiles», Mesogeios, No 17-18 (2002), Paris: Hêrodotos, σ. 61-67. Για το Ανατολικό Ζήτημα βλ. ενδεικτικά: Jacques Ancel, Manuel historique de la question d’Orient, Paris: Librairie Delagrave, 1926. Μ. Λάσκαρης, To Aνατολικό Ζήτημα, Θεσσαλονίκη: Πουρνάρας, 1978. Γιώργος Kαραμπελιάς (επιμ.-εισαγωγή), H Αριστερά και το Ανατολικό Ζήτημα, Αθήνα: Εναλλακτικές Εκδόσεις, 1998. Επίσης βλ. εκτενέστερα και στο υπό έκδοσιν βιβλίο του Θόδωρου Μπατρακούλη «Eυρώπη και Ανατολικά Ζητήματα», κεφ. Γεωπολιτικά-γεωιστορικά προλεγόμενα) και με τις επιδιώξεις για απελευθέρωση των υποδούλων ομοεθνών. Το κίνημα των Νεοτούρκων, που κηρύχθηκε στο όνομα της ισοπολιτείας των εθνοτήτων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και το συνακόλουθο κλίμα νεωτερισμού-εκσυγχρονισμού προκαλούσαν αβίαστα σύγκριση με την στασιμότητα που υπήρχε στην Ελλάδα. Η αλλαγή ήρθε με το στρατιωτικό κίνημα στο Γουδί, στις 15/28 Αυγούστου του 1909, από τον Στρατιωτικό Σύνδεσμο – μια ένωση νεώτερων αξιωματικών, με επικεφαλής τον συνταγματάρχη Νικόλαο Ζορμπά. To κίνημα απέκτησε σε σύντομο χρονικό διάστημα ευρεία κοινωνική συναίνεση (Apostolos Vacalopoulos, Histoire de la Grèce moderne, Horvath, 1975, σ. 211). Κάλεσε ως πολιτικό σύμβουλό του τον Ελευθέριο Βενιζέλο, αγωνιστή και πολιτικό άνδρα με σημαντικές περγαμηνές εναντίον της αυταρχικής διακυβέρνησης του αρμοστή πρίγκιπα Γεωργίου και της ξενοκρατίας στην ιδιαίτερη πατρίδα του, την Κρήτη. Και υπό την καθοδήγησή του το κίνημα αυτό οδήγησε το ελληνικό κράτος σε μια προσπάθεια αναδιοργάνωσης. Ωστόσο, η αλλαγή, αφού γινόταν με την πρωτοβουλία στρατιωτικών, εμπεριείχε «και όλα τα εγγενή ελαττώματα των στρατιωτικών κύκλων, που η εμβέλεια των προοδευτικών τους αντιλήψεων δεν ξεπερνά ορισμένα στενά όρια μεταρρυθμίσεων» (Τ. Βουρνάς, Ιστορία της Νεώτερης και σύγχρονης Ελλάδας …, 1998/2003, όπ. π., σ. 7). Ο Βενιζέλος το 1910 επέστρεψε στην Ελλάδα από την Ελβετία και ίδρυσε το κόμμα των Φιλελευθέρων σχηματίζοντας για πρώτη φορά κυβέρνηση (15 Οκτωβρίου 1910). Το 1912 πραγματοποιήθηκαν νέες εκλογές κατά τις οποίες ο Βενιζέλος θριάμβευσε. Πανίσχυρος πλέον έβαλε στην πραγματοποίηση του στόχου για εκδίωξη των Τούρκων απο τα ευρωπαϊκά εδάφη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Ο πολιτικός ο οποίος κράτησε στα χέρια του το πηδάλιο της Ελλάδας μετά το 1910, ήταν ένθερμος υπέρμαχος της «Μεγάλης Ιδέας» στην εδαφική εκδοχή της. Προσπάθησε να πραγματοποιήσει τη «Μεγάλη Ιδέα», στρεφόμενος κυρίως εναντίον της Τουρκίας, αφενός, και της Ιταλίας, αφετέρου (A. F. Frangoulis, La Grèce et la crise mondiale, Paris: F. Alkan, 2e édition, 1926, vol. I., passim. Γ. Βεντήρης, Η Ελλάς του 1910-1920, Αθήνα, 1931, τόμος Α΄, passim).
Οι πολιτικοί αναπροσανατολισμοί των χριστιανικών βαλκανικών κρατών (Σερβία, Βουλγαρία, Ελλάδα, Μαυροβούνιο), που ανταποκρίθηκαν στις - κυρίως - ρωσικές και γαλλικές προτροπές, οδήγησαν στη συγκρότηση μιας αντιοθωμανικής συμμαχίας από αυτά τα κράτη. Ο ελληνικός στρατός, μετά από πεισματώδη μάχη και κατάληψη της Ελασσόνας, πέτυχε καθοριστική νίκη εναντίον του τουρκικού στη φονική μάχη της στρατηγικής θέσης του Σαραντάπορου (9-10 Οκτωβρίου) (Γ. Βεντήρης, Η Ελλάς του 1910-1920, Αθήνα, 1931, τόμος Α΄, σ. 109. Γ. Κορδάτος, Mεγάλη Ιστορία της Ελλάδας, 1960, Τόμος 13, σ. 291), που άνοιξε το δρόμο για την απελευθέρωση της Μακεδονίας. Οι εύστοχες διπλωματικές επιλογές και οι πολιτικές κινήσεις του πρωθυπουργού (και υπουργού των Στρατιωτικών) Ελευθερίου Βενιζέλου και του αρχιστρατήγου τότε διαδόχου Κωνσταντίνου συνέβαλαν στη θετική έκβαση του πολέμου υπέρ της Ελλάδας. Χρειάστηκε βεβαίως η επιβολή της διαταγής Βενιζέλου να προχωρήσει ο ελληνικός στρατός προς τη Θεσσαλονίκη, παρά την αρχική επιλογή του αρχιστρατήγου Κωνσταντίνου και τις αντίθετες γνώμες των επιτελικών του, που ήθελαν Γερμανούς οργανωτές του ελληνικού στρατού (Γ. Κορδάτος, Mεγάλη Ιστορία της Ελλάδας, 1960, Τόμος 13, σ. 291-296. Γιά τις πολιτικές διαμάχες ανάμεσα στον Ελευθέριο Βενιζέλο και την πλευρά του τότε διαδόχου Κωνσταντίνου κατά την διάρκεια των Βαλκανικών πολέμων βλ. Helen Gardicas-Katsiadakis, Greece and the Balkan Imbroglio: Greek Foreign Policy; 1911-1913, Σύλλογος προς Διάδοσιν Ωφελίμων Βιβλίων, Athens, 1995, σ. 74-76). Μετά την σχετική διαταγή της Οθωμανικής κυβέρνησης και την απόφαση του αρχιστρατήγου Ταξίν πασά να παραδώσει την πόλη χωρίς όρους στον αρχιστράτηγο των ελληνικών δυνάμεων, πραγματοποιήθηκε η θριαμβευτική είσοδος του ελληνικού στρατού στη Θεσσαλονίκη το βράδυ της 26ης Οκτωβρίου 2012. Ετσι πρόλαβαν την προέλαση προς την πόλη μικτού σερβοβουλγαρικού αποσπάσματος, το οποίο ακολουθούσε η βουλγαρική στρατιά υπό τον στρατηγό Θεοδωρώφ. Όταν βουλγαρικά αποσπάσματα θέλησαν να μπούν στην πόλη η 7η μεραρχία και τα ευζωνικά τάγματα τα εμπόδισαν. «Από τη στιγμή αυτή η ελληνοβουλγαρική συμμαχία είχε διαλυθεί. Όμως επειδή ακόμα οι Τούρκοι βαστούσαν στην Ηπειρο και αλλού, κρατήθηκαν τα προσχήματα» (Γ. Κορδάτος, Mεγάλη Ιστορία της Ελλάδας, 1960, όπ. π., Τόμος 13, σ. 297-298). Εξάλλου, τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου καταλήφθηκαν από το Ελληνικό Ναυτικό το 1912 κατά την διάρκεια του πολέμου, με την εξαίρεση των νησιών της Δωδεκανήσου, τα οποία είχαν καταλάβει οι Ιταλοί νωρίτερα τον ίδιο χρόνο. Κατ’αυτόν τον τρόπο καταργήθηκε εν τοις πράγμασι το οθωμανικό «εγιαλέτ των νησιών» (Encyclopédie de l’Islam, Vol. II, G.-P. Maisonneuve & Larose, Paris, 1965, pp. 534-535. I. H. Uzuncarsili, Osman devletinin merkez ve bahriye teskilatι (: Διοικητικό Κέντρο του οθωμανικού κράτους και οργάνωση του Ναυτικού), Ankara: 1948, σσ. 420-422).
Mέσα σε λίγες εβδομάδες, οι Βαλκάνιοι σύμμαχοι (Ελληνες, Βούλγαροι, Σέρβοι, Μαυροβούνιοι) σάρωσαν την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Από τις μεγάλες πόλεις, οι Οθωμανοί έλεγχαν ακόμα μόνο την Αδριανούπολη, τα Γιάννενα και τη Σκόδρα. Οι Σέρβοι κατέλαβαν το Μοναστήρι αλλά και το Δυρράχιο, και έτσι μέρος της Αλβανίας αφαιρέθηκε από τους Οθωμανούς. Οι Βούλγαροι είχαν σημειώσει μεγάλη προέλαση στη Θράκη. Νίκησαν στη μάχη του Διδυμότειχου και προχώρησαν. Αν δεν τους εμπόδιζαν η χολέρα και η τουρκική αντίσταση στην Τσατάλτζα, θα έφθαναν στην Κωνσταντινούπολη. Στις 20 Νοεμβρίου 1912, Σέρβοι, Βούλγαροι και Μαυροβούνιοι δέχτηκαν την αίτηση της Οθωμανικής κυβέρνησης και υπέγραψαν ανακωχή. Οι Ελληνες εξακολούθησαν τον πόλεμο, διότι, ενώ απελευθερώθηκαν η Πρέβεζα και η υπόλοιπη Ηπειρος, ο οθωμανικός στρατός που κρατούσε τα Γιάννενα τους δυσκόλεψε στις αρχές του χειμώνα του 1913 (Γ. Κορδάτος, Mεγάλη Ιστορία της Ελλάδας, 1960, Τόμος 13, όπ. π., σ. 299). Τελικά, μετά από πολλές επιθέσεις, έπεσε το οχυρό Μπιζάνι και, στις 21 Φεβρουαρίου, ο Τούρκος στρατηγός Εσσάτ πασάς παρέδωσε τα Γιάννενα στον αρχιστράτηγο Κωνσταντίνο (Γ. Κορδάτος, Mεγάλη Ιστορία της Ελλάδας, 1960, Τόμος 13, όπ. π., σ. 300).
Οι Νεότουρκοι, μετά τις ήττες τους, αναγκάστηκαν να ζητήσουν νέα ανακωχή και έδωσαν εντολή στους αντιπροσώπους τους στο Λονδίνο να υπογράψουν τη συνθήκη ειρήνης (17 Μαίου 1913). Με το άρθρο 2 της Συνθήκης του Λονδίνου η κυβέρνηση του Σουλτάνου παραχωρούσε στους συμμάχους «όλα τα εδάφη της Αυτοκρατορίας αυτού τα ευρισκόμενα εις την ευρωπαïκήν ήπειρον προς δυσμάς γραμμής διηκούσης από του Αίνου κατά το Αιγαίον, εις την Μήδειαν κατά τον Εύξεινον Πόντον, εξαιρουμένης της Αλβανίας». Με το άρθρο 3, τα σύνορα της Αλβανίας και άλλα ζητήματα που αφορούσαν την ανεξαρτησία της χώρας αυτής «ανετίθεντο εις τας Μεγάλας Δυνάμεις». Με το άρθρο 5, στις ίδιες Δυνάμεις «ενεπιστεύτο η φροντίς να αποφασίσωσι περί της τύχης απασών των νήσων του Αιγαίου, εξαιρουμένης της Κρήτης και της χερσονήσου του όρους Αθω». Δηλαδή, οι Τούρκοι, με εξαίρεση την Κρήτη, ανέθεσαν στις Μεγάλες Δυνάμεις την φροντίδα να αποφασίσουν για την τύχη των άλλων νησιών του Αιγαίου (Γ. Κορδάτος, Mεγάλη Ιστορία της Ελλάδας, 1960, όπ. π., Τόμος 13, σ. 303).
Οι Βαλκανικοί πόλεμοι του 1912-13 και ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος ματαίωσαν αμετάκλητα τους οποιουσδήποτε υπερεθνικούς οραματισμούς και απόπειρες. Oμως, ταυτόχρονα, οι νίκες των χριστιανικών βαλκανικών κρατών άνοιξαν ένα νέο κεφάλαιο στην ευρωπαïκή ιστορία. «Ο,τι είχαν κηρύξει από πολλά χρόνια πρίν οι ηγέτες της αστικής τάξης τον καιρό που ανέβαινε και ο εθνικισμός της ήταν ακόμα αγνός, πραγματοποιήθηκε. Οι βαλκανικοί λαοί μόνοι τους κανόνισαν τους λογαριασμούς τους με την Τουρκία» (Γ. Κορδάτος, Mεγάλη Ιστορία της Ελλάδας, 1960, όπ. π., Τόμος 13, σ. 301-302. Βλ. και τα σχετικά αποσπάσματα από άρθρα του Βλαντιμίρ Ι. Λένιν στην εφημερίδα των Ρώσων μπολσεβίκων Πράβντα [Νο 149, 21 Οκτωβρίου/3 Νοεμβρίου 1912 και Νο 74 (278), 29 Μαρτίου/11 Απριλίου 1913], τα οποία παραθέτει ο Κορδάτος). Για την Ελλάδα, το αποτέλεσμα των Βαλκανικών πολέμων ήταν η απελευθέρωση της Μακεδονίας, της Ηπείρου και των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου. Η ελληνική Επικράτεια ουσιαστικά διπλασιάστηκε. Μεγάλη σημασία είχε η απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης λόγω της δεσπόζουσας γεωπολιτικής θέσης που κατέχει η πόλη στα Βαλκάνια και η οποία εξηγεί το μεγάλο ενδιαφέρον των Βουλγάρων, αλλά και των Σέρβων, να προηγηθούν για να καταλάβουν την πόλη.
Την Συνθήκη του Λονδίνου ακολούθησε η Συνθήκη των Αθηνών το Νοέμβριο του 1913 και η Διακοίνωση των έξη Μεγάλων Δυνάμεων το Φεβρουάριο του 1914. Τελικό αποτέλεσμα των τριών αυτών κειμένων ήταν η παραχώρηση στην Ελλάδα όλων των νησιών που είχε καταλάβει, εκτός από την Ίμβρο, την Τένεδο και τις Λαγούσες, που αποδόθηκαν στην Τουρκία και, βεβαίως, τα Δωδεκάνησα που είχε ήδη καταλάβει η Ιταλία. Οι ελληνοτουρκικές σχέσεις γνώρισαν μια ένταση, από τις αρχές του 1914, εξ αιτίας της ασυμφωνίας των δύο κρατών αναφορικά με το μελλοντικό καθεστώς των νησιών του βορειοανατολικού Αιγαίου. Κατά την Συνδιάσκεψη του Λονδίνου (Φεβρουάριος 1914), οι έξι ευρωπαϊκές Δυνάμεις, έλυσαν το ζήτημα του καθεστώτος των νησιών του Αιγαίου με τον εξής τρόπο: τα Δωδεκάνησα, με εξαίρεση το Καστελόριζο (Mεγίστη), παρέμεναν υπό την κατοχή της Iταλίας. Τα άλλα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου Πελάγους, με εξαίρεση τα νησιά Tένεδος, Iμβρος και τις Λαγούσες, παραχωρούνταν, «κατά απόλυτη κτήση», στην Ελλάδα (Πρβλ. Bilal N. Şimşir (επιμ.), Ege Sorunu-Belgeler (: Το πρόβλημα του Αιγαίου: Εγγραφα), Τόμος Β’, Aγκυρα, 1976, σ. XXVII). Η Οθωμανική Αυτοκρατορία επέμενε να διεκδικεί τη διατήρηση της πλήρους κυριαρχίας της εφ’όλων των νησιών και την αποστολή τουρκικής φρουράς στη Χίο και τη Λήμνο. Ο Βενιζέλος απέρριψε τις τουρκικές αξιώσεις και, κατά τα τέλη Απριλίου του 1914, οι δύο χώρες έφθασαν στα πρόθυρα νέου πολέμου (B. Şimşir, Ege Sorunu-Belgeler (Το πρόβλημα…), Τόμος Α’, 1976, όπ. π., σ. XIII-IIV). Ας σημειωθεί ότι η κλιμάκωση των διωγμών κατά των Ελλήνων της Μικράς Ασίας από τους Νεοτούρκους το 1914 (Βλ. Μαργαρίτης Ευαγγελίδης, Υπόμνημα περί των Δικαιωμάτων και Παθημάτων των Εστιών του Πολιτισμού Μικράς Ασίας και Θράκης, Αθήνα: 1918, σ. 77-100. Ιάκωβος Ακτσόγλου, Η εξόντωση του μισητού λιονταριού, 2005, όπ. π., ιδιαίτ. σ. 93-118) αποσκοπούσε και στον εξαναγκασμό της Ελλάδας να συμβιβαστεί στο θέμα των νησιών.

Θεόδωρος Μπατρακούλης
Δρ Γεωγραφίας-Γεωπολιτικής

ΕΚΡΗΞΗ ΑΝΟΗΣΙΑΣ: Το να ψηφίζει κανείς μέτρα λιτότητας 11,5 δις €, αναλαμβάνοντας παράλληλα χρέη τραπεζών, ύψους 49 δις €, είναι μάλλον ανόητο - αν και η σιωπή των αμνών που βασιλεύει, αιτιολογεί απόλυτα τη συλλογική συνθηκολόγηση ενός κάποτε υπερήφανου έθνους

ΕΚΡΗΞΗ ΑΝΟΗΣΙΑΣ: Το να ψηφίζει κανείς μέτρα λιτότητας 11,5 δις €, αναλαμβάνοντας παράλληλα χρέη τραπεζών, ύψους 49 δις €, είναι μάλλον ανόητο - αν και η σιωπή των αμνών που βασιλεύει, αιτιολογεί απόλυτα τη συλλογική συνθηκολόγηση ενός κάποτε υπερήφανου έθνους



"Έκρηξη δημοσίου χρέους το 2012 στα 340,6 δις €, από τα 316 δις € που είχε εκτιμηθεί αρχικά - αποκαλύπτουν τα στοιχεία που έστειλε η Ελληνική Στατιστική Αρχή και το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους στη Eurostat, στο πλαίσιο της εξαμηνιαίας Διαδικασίας Υπερβολικού Ελλείμματος.

Τα ίδια στοιχεία δείχνουν ότι, το έλλειμμα του 2012, με βάση το νέο προγραμματισμό, αναμένεται να συγκρατηθεί στα 13,4 δις € - ενώ θα επιτευχθεί με μεγάλη περικοπή δαπανών, στο στενό δημόσιο τομέα. Συγκεκριμένα, σε επίπεδο κεντρικής κυβέρνησης, ο στόχος για έλλειμμα διαμορφώνεται πλέον στα 11,4 δις €.


Χαμηλότερες είναι και οι προβλέψεις για το ΑΕΠ - το οποίο υπολογίζεται ότι θα φθάσει στα 194,7 δις € - από τα περίπου 232 δις €, πριν την εισβολή του ΔΝΤ στην Ελλάδα.


Περαιτέρω, σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, το έλλειμμα έφθασε τελικά, το 2011, στο 9,4% του ΑΕΠ (19,7 δις €) - με το έλλειμμα του 2010 στο 10,7% του ΑΕΠ (περί τα 24 δις €), ενώ του 2009 στα 15,4% (περί τα 36 δις €).



Στην ανακοίνωσή της η ΕΛΣΤΑΤ παραδέχεται ότι, το έλλειμμα και το χρέος ξεπέρασαν τις προβλέψεις, αφενός μεν επειδή βρέθηκαν και άλλες κρατικές δαπάνες, αφετέρου λόγω του ότι η ίδια αναθεώρησε προς τα κάτω το ΑΕΠ - επειδή δε το ΑΕΠ είναι η βάση μέτρησης του χρέους, το χρέος αυξάνεται!"



Άρθρο


Ανεξάρτητα από το παραπάνω ελαφρά διαμορφωμένο κείμενο (δημοσιεύθηκε στα ΜΜΕ), σε γενικές γραμμές, η αύξηση του δημοσίου χρέους μίας χώρας στο τέλος του έτους ευρίσκεται, εάν προσθέσουμε στο χρέος του προηγούμενου έτους, τα ελλείμματα (ζημίες) του παρόντος. Στα πλαίσια αυτά, με πηγή το δελτίο δημοσίου χρέους του υπουργείου οικονομικών στα τέλη του εκάστοτε έτους, έχουμε τα εξής:

ΠΙΝΑΚΑΣ Ι: Εξέλιξη του χρέους της κεντρικής διοίκησης, κατά προσέγγιση ελλείμματα του προϋπολογισμού, διαφορά δημοσίου χρέους με το προηγούμενο έτος (σε εκ. €)



Έτος


Χρέος Κεντρικής Διοίκησης


Έλλειμμα


Αύξηση χρέους




31.12.2008


262.070,75



31.12.2009


298.524,20


36.000,00


36.453,45




31.12.2010


340.286,00


24.000,00


41.761,80




31.12.2011


367.978,00


19.700,00


27.692,00




31,12.2012


*343.230,00


11.400,00


69.825,00


* PSI: 105.973 εκ. €

Πηγή: Δελτίο δημοσίου χρέους, Προσχέδιο προϋπολογισμού 2013



Όπως φαίνεται από τον Πίνακα Ι, το έτος 2009, πριν εισβάλλει δηλαδή το ΔΝΤ στην Ελλάδα, το χρέος μας αυξήθηκε κατά 36.453,45 - όσο λοιπόν το διογκωμένο έλλειμμα, το οποίο προσδιορίσθηκε από τη νέα τότε κυβέρνηση (με όχι και τόσο ορθολογικές διαδικασίες).


Το επόμενο όμως έτος, παρά το ότι το έλλειμμα ήταν της τάξης των 24 δις € (έχει αναθεωρηθεί τόσες φορές που δεν είναι εύκολο να βρει κανείς το ακριβές νούμερο - αν και είναι φυσικά εφικτό), το χρέος της Ελλάδας αυξήθηκε κατά 41,7 δις €. Περαιτέρω, το 2011, αν και το έλλειμμα ήταν 19,7 δις €, το χρέος αυξήθηκε κατά 27,7 δις €.



Συνεχίζοντας, το 2012 έγινε η εγκληματική διαγραφή χρέους (PSI), ύψους περί τα 106 δις € - όπως τουλάχιστον ανακοινώθηκε δημόσια. Επομένως, το χρέος του 2012 θα έπρεπε να μειωθεί κατά 106 δις € σε σχέση με το 2011, καθώς επίσης να αυξηθεί κατά το έλλειμμα του 2012 - ήτοι κατά 11,4 δις €.



Κατ' επακόλουθο, όφειλε να διαμορφωθεί στα 273.405 (367.978 - 105.973 + 11.400) και όχι στα 340,6 δις € που ανακοίνωσε η ΕΛΣΤΑΤ ή 343,2 δις € κατά τον προϋπολογισμό - μία τεράστια διαφορά, ύψους 69,8 δις €!



Με βάση δε το μειωμένο ΑΕΠ που ανακοινώθηκε (194,7 δις €), το χρέος (ύψους 343,2 δις € κατά τον προϋπολογισμό), θα εκτοξευθεί σχεδόν στο 176% του ΑΕΠ - όταν ήταν, πριν από το ΔΝΤ (2009) και πριν από τη διαγραφή των 106 δις €, στο 129,4% του ΑΕΠ (113,0% το 2008, έναντι ΑΕΠ 232,9 δις €).



Ίσως οφείλουμε να σημειώσουμε εδώ ότι, με κριτήριο τα έσοδα της Γενικής Κυβέρνησης ως προς το ΑΕΠ το 2011 (έσοδα 52,85 δις €, έναντι 215,09 δις € ΑΕΠ), τα οποία διαμορφώνονται στο 25% περίπου, μόνο από την πτώση του ΑΕΠ κατά 38,1 δις € σε σχέση με το 2008, χάνονται ετήσια έσοδα περίπου 9,52 δις €.



Εάν σε αυτά δε προσθέσουμε τις δαπάνες λόγω ύφεσης (ανεργία κλπ.), θα καταλήξουμε σε ετήσιες απώλειες που ξεπερνούν τα 15 δις € - οφειλόμενες αποκλειστικά και μόνο στην εγκληματική πολιτική λιτότητας που μας επιβλήθηκε (αν και πρόκειται για μία ολοκάθαρη οικονομική γενοκτονία).



Συνεχίζοντας στο θέμα του δημοσίου χρέους, είναι προφανές ότι η δυσανάλογη, συγκριτικά με το έλλειμμα, αύξηση του, οφείλεται σε κάποιες συγκεκριμένες αιτίες - οι οποίες θα έπρεπε να ανακοινωθούν, έτσι ώστε να τις γνωρίζουν όλοι οι Έλληνες. Δυστυχώς όμως κάτι τέτοιο δεν έγινε, όπως συνήθως συμβαίνει στην πατρίδα μας.



Εάν προσέξει κανείς όμως το προσχέδιο του προϋπολογισμού 2013, θα διαπιστώσει ότι, το δημόσιο χρέος του 2012 επιβαρύνθηκε (επί πλέον του ελλείμματος των 13,3 δις €) με 11 δις € από τις απώλειες των ΟΤΑ και ΟΚΑ, με 49 δις € από την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, με 3,5 δις € από την πληρωμή ληξιπρόθεσμων οφειλών του δημοσίου προς τον ιδιωτικό τομέα, καθώς επίσης με διάφορα άλλα ποσά, για την κάλυψη των αναγκών του πρώτου τριμήνου.



Οι Έλληνες πολίτες λοιπόν πλήρωσαν 49 δις € για τις τράπεζες το 2012 (έχουν εγκριθεί συνολικά 109,1 δις € για τις τράπεζες, μέσω του ΤΧΣ) και 11 δις € για τα ταμεία, καθώς επίσης διάφορα άλλα ποσά, εντελώς εν αγνοία τους - γεγονός που τεκμηριώνει όσο καλύτερα γίνεται το ότι, με το PSI πυροβολήσαμε μόνοι μας τα πόδια μας.







Ολοκληρώνοντας, μέχρι και τον Ιανουάριο του 2012, τα κράτη-μέλη της Ευρωζώνης και το ΔΝΤ μας έχουν δώσει συνολικά 73,2 δις € (20,3 δις € το ΔΝΤ και 52,9 δις € τα κράτη) - ενώ περιμένουμε τη δόση της ντροπής (31,5 δις €). Έναντι αυτού του ποσού, οι ζημίες της πατρίδας μας από την ύφεση, από την ανεργία, από τον περιορισμό των εισοδημάτων, από την κατάρρευση του χρηματιστηρίου, από τις χρεοκοπίες των επιχειρήσεων, από την πτώση των τιμών των ακινήτων κοκ., έχουν ξεπεράσει κατά πολύ τα 800 δις €.



Προφανώς, με βάση τους παραπάνω χειρισμούς, το δημόσιο χρέος της Ελλάδας δεν θα είναι ποτέ βιώσιμο - αφού θα αυξάνεται διαχρονικά και κατά το δοκούν, με τη βοήθεια των παιδιών του Σικάγου. Στα πλαίσια αυτά, το να ψηφίζει κανείς μέτρα λιτότητας 11,5 δις €, αναλαμβάνοντας παράλληλα χρέη των τραπεζών ύψους 49 δις € (μελλοντικά άλλα 60,1 δις €) είναι κάτι περισσότερο από ανόητο - αν και η σιωπή των αμνών που βασιλεύει αιτιολογεί απόλυτα τη συλλογική ανοησία ενός πάλαι ποτέ υπερήφανου έθνους.



Χωρίς να επεκταθούμε περαιτέρω σε λεπτομέρειες, έχουμε την άποψη ότι, από τα παραπάνω μάλλον φαίνεται η λεηλασία της Ελλάδας από το ΔΝΤ - με την έντεχνη χρήση των στατιστικών στοιχείων, της χειραγώγησης και της προπαγάνδας. Επίσης το τι θα μπορούσε να συμβεί στην Ισπανία ή στην Ιταλία, εάν το ΔΝΤ εισέβαλλε εκεί και χρησιμοποιούσε τις ίδιες μεθόδους και στατιστικά, όπως έκανε στην Ελλάδα.



Ακριβώς για το λόγο αυτό, τόσο η Ισπανία, όσο και η Ιταλία το αποφεύγουν 'όπως ο διάβολος το λιβάνι' - αντίθετα, η τότε ελληνική κυβέρνηση το κάλεσε με τη θέληση της, αποτελώντας το Δούρειο Ίππο για την εισβολή του στην Ευρωζώνη (ενώ η σημερινή το ανέχεται, συνεχίζοντας την πολιτική των υποκλίσεων).



ΟΙ ΜΕΘΟΔΟΙ ΤΟΥ ΔΝΤ



Από ένα παλαιότερο κείμενο υπενθυμίζουμε τον τρόπο με τον οποίο ενεργεί το ΔΝΤ στις χώρες που εισβάλλει - τις οποίες, αφού λεηλατήσει τη δημόσια και ιδιωτική περιουσία των πολιτών τους, εγκαταλείπει στο τέλος, σαν τις στυμμένες λεμονόκουπες.



“Οι ασιατικές «τίγρεις», το 1997, αναγκάσθηκαν να ζητήσουν τη «βοήθεια» των πυροσβεστών του ΔΝΤ, οι οποίοι βέβαια εργαζόταν προς όφελος της χώρας, η οποία προκάλεσε τις πυρκαγιές. Φυσικά το «Ταμείο» αντέδρασε θετικά στην αρχή, παρέχοντας τα δάνεια που του ζητήθηκαν – αφού ο πραγματικός σκοπός του ήταν να προστατεύσει από τη χρεοκοπία τις τράπεζες, τα συνταξιοδοτικά ταμεία, τα επενδυτικά κεφάλαια, τους ιδιώτες κερδοσκόπους κλπ., οι οποίοι είχαν επενδύσει τεράστια ποσά στην ασιατική φούσκα των ακινήτων, «στοιχηματίζοντας» στη συνέχεια στο «σπάσιμο» της, το οποίο θα προκαλούσε τη ραγδαία υποτίμηση των νομισμάτων τους.



Τα πρώτα δάνεια λοιπόν δόθηκαν, σε συμφωνία με το ΔΝΤ, με την προϋπόθεση να χρησιμοποιηθούν από τις κυβερνήσεις της Ινδονησίας, της Ταϊλάνδης και της Ν. Κορέας, για την εξόφληση των ξένων κερδοσκόπων. Αμέσως μετά, αφού εξοφλήθηκαν δηλαδή οι «δυτικοί» κερδοσκόποι, ακολούθησε η «θεραπεία-σοκ», με την υποχρέωση των τοπικών πληθυσμών σε μία καταστροφική υφεσιακή πολιτική λιτότητας άνευ προηγουμένου. Οι μισθοί κατακρεουργήθηκαν, οι δαπάνες για την Υγεία, την Παιδεία κλπ. περιορίσθηκαν στο ελάχιστο και τα δάνεια προς τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις σταμάτησαν σχεδόν εξ ολοκλήρου.



Από τη Ν. Κορέα μέχρι την Ινδονησία, εκατοντάδες χιλιάδες εργαζομένων έχασαν τις θέσεις απασχόλησης τους, οδηγούμενοι στην ανεργία, ενώ απαγορεύθηκε στα κράτη να προσφέρουν οποιουδήποτε είδους βοήθεια στους πληγέντες Πολίτες τους. Πολλά σχολεία έκλεισαν, τα φάρμακα στα νοσοκομεία τελείωσαν, οι άνθρωποι πέθαιναν στους δρόμους, η εγκληματικότητα ξεπέρασε ακόμη και την πιο νοσηρή φαντασία, ενώ η πείνα και η έλλειψη τροφής έφτασαν στο απροχώρητο. Ένας ολόκληρος τομέας της μεσαίας τάξης, η οποία ανήκε στους κερδισμένους της προηγούμενης δεκαετίας, έπαψε πια να υπάρχει.



Όπως πάντα, αυτοί που πλήρωσαν τα περισσότερα ήταν τα αδύναμα κοινωνικά στρώματα, ενώ η λεηλασία της ιδιωτικής περιουσίας (ακίνητα, οικόπεδα κλπ.), μέσω της υπερβολικής φορολόγησης, όπως συμβαίνει σήμερα στην Ελλάδα, ξεπέρασε κάθε προηγούμενο. Πολλές κοινωφελείς επιχειρήσεις «αποκρατικοποιήθηκαν», επίσης το τραπεζικό σύστημα, καταλήγοντας στην ιδιοκτησία των ξένων πολυεθνικών σε τιμές ευκαιρίας, το κόστος ζωής εκτινάχθηκε στα ύψη, ενώ η δημόσια περιουσία περιήλθε στα χέρια των εισβολέων – πάντοτε με νομιμοφανείς, απόλυτα διαφανείς διαδικασίες.



Η επέλαση του ΔΝΤ δεν είχε τελικά να ζηλέψει τίποτα, σε σχέση με τη διεξαγωγή ενός συμβατικού πολέμου – αφού άφησε ανθρώπινα ερείπια στο πέρασμα της και κοινωνίες που δεν πρόκειται ποτέ να συνέλθουν, από το σοκ της απόλυτης εξαθλίωσης και της καταστροφής. Σε κάθε περίπτωση, οι κάτοικοι της ευρύτερης περιοχής της Ασίας δεν πρόκειται ποτέ να ξεχάσουν τα βασανιστήρια που υπέστησαν από τους αιμοχαρείς μισθοφόρους των τοκογλύφων, οι οποίοι δεν έχουν κανενός είδους ηθικούς φραγμούς, όταν «εκτελούν» τις απίστευτες εντολές της «σκιώδους» ηγεσίας τους” (Νομισματικές παρενέργειες).



ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΑΕΠ



Επίσης από ένα παλαιότερο κείμενο, υπενθυμίζουμε, όσον αφορά το θέμα του χρέους ότι, σύμφωνα με το ΔΝΤ, τα προγράμματα λιτότητας έχουν σήμερα διαφορετικές «επιδράσεις» στην Ευρώπη, από ότι στο παρελθόν - όπου οι επιδράσεις αυτές υπολογίζονται από έναν «πολλαπλασιαστή», ο οποίος αφορά τη σχέση της δημοσιονομικής πολιτικής με το εκάστοτε ΑΕΠ.



Στα προηγούμενα έτη, ο πολλαπλασιαστής αυτός ήταν της τάξης του 0,5 - δείκτης που σημαίνει πως, όταν το κράτος μειώνει τις δαπάνες κατά 1 δις €, τότε το ΑΕΠ περιορίζεται (ύφεση) κατά 500 εκ. €.



Σήμερα όμως το ΔΝΤ υποθέτει πως ο πολλαπλασιαστής ευρίσκεται μεταξύ 0,9 και 1,7 - όπου όταν ο πολλαπλασιαστής είναι υψηλότερος από το 1, τότε το ΑΕΠ μειώνεται συνολικά περισσότερο από το έλλειμμα του προϋπολογισμού (στην περίπτωση της Ελλάδας, η μείωση του ελλείμματος κατά 25 δις € περιόρισε το ΑΕΠ πάνω από 30 δις € - οδηγώντας την σε έναν φαύλο κύκλο, με τελική κατάληξη τη χρεοκοπία, εάν δεν σταματήσει αμέσως η πολιτική λιτότητας). Ο Πίνακας ΙΙ που ακολουθεί (μεγέθη κατά προσέγγιση) είναι χαρακτηριστικός:



ΠΙΝΑΚΑΣ ΙΙ: Σχέση μείωσης των δαπανών με το ΑΕΠ και τα δημόσια έσοδα, σε €






Μείωση Δαπανών


Συντελεστής


Μείωση ΑΕΠ


*Μείωση Εσόδων


















1.000.000.000


0,5


-500.000.000


-166.500.000




1.000.000.000


0,9


-900.000.000


-299.500.000




1.000.000.000


1,7


-1.700.000.000


-566.100.000


* Τα συνολικά έσοδα της Ελλάδας υπολογίζονται στο 33,3% του ΑΕΠ της (άρθρο μας), έναντι 32,9% της Ισπανίας και 29,8% της Ιρλανδίας.

Σημείωση: Στην περίπτωση της Ελλάδας φαίνεται ότι το ΔΝΤ υπολόγισε με συντελεστή 0,5 - ενώ τελικά διαμορφώθηκε μεταξύ 0,9 και 1,7



Τα παραπάνω σημαίνουν με απλά λόγια πως όταν εφαρμόζεται μία πολιτική λιτότητας, ανάλογη με αυτήν που έχει αποφασισθεί σήμερα για στις ελλειμματικές χώρες της Ευρωζώνης, το δημόσιο χρέος ως προς το ΑΕΠ αυξάνεται διαχρονικά, αντί να μειώνεται - μία υπόθεση που έχει τεκμηριωθεί πολλές φορές στην Ελλάδα.





ΥΓ: Διαγράψαμε χρέη 106 δις € - με αποτέλεσμα να εξευτελισθούμε χωρίς λόγο παγκοσμίως, να χρεοκοπήσουμε τις υγιέστατες μέχρι τότε τράπεζες μας, καθώς επίσης να διώξουμε κάθε λογικό επενδυτή, Έλληνα ή ξένο, από τη χώρα μας.



Το μεγαλύτερο μέρος αυτού του ποσού ήταν δικό μας – ελληνικές τράπεζες, ασφαλιστικά ταμεία, οργανισμοί και ιδιώτες. Πυροβολήσαμε λοιπόν μόνοι μας τα πόδια μας – ή «βάλλαμε τα χεράκια μας, να βγάλουμε τα ματάκια μας», κατά τη γνωστή έκφραση.



Λόγω της διαγραφής (PSI), είμαστε υποχρεωμένοι να ανακεφαλαιοποιήσουμε τα ταμεία και τις τράπεζες – για τις οποίες έχουμε συνάψει συμφωνία δανεισμού, ίση με το ποσόν των 109,1 δις € (μεγαλύτερο από τα 106 δις €).



Εάν δε αυτή η ανακεφαλαιοποίηση γίνει από το ESM, τότε είναι πολύ πιθανόν οι τράπεζες μας να καταλήξουν σε ξένα χέρια (αφελληνισμός), όπου στη συνέχεια θα μετατραπούν σε μικρά υποκαταστήματα πώλησης χρηματοπιστωτικών προϊόντων – παράλληλα με την απόλυση χιλιάδων τραπεζοϋπαλλήλων. Εάν αυτό δεν είναι το ζενίθ της ανοησίας, τότε πως αλλιώς να το χαρακτηρίσουμε;


Βασίλης Βιλιάρδος (copyright)

Αθήνα, 24. Οκτωβρίου 2012

viliardos@kbanalysis.com

Ο κ. Β. Βιλιάρδος είναι οικονομολόγος, πτυχιούχος της ΑΣΟΕΕ Αθηνών, με μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Αμβούργου.

Εχεις δυό παιδιά στο σχολέίο και στεγαστικό; 1000 ευρώ χαράτσι και μείωση μισθού

14-10-2012
Συντάκτης: Θάνος Χατζής Κατηγορία: ΦΟΡΟΛΟΓΙΑ
www.freepressgr.forologia
Έχεις δύο παιδιά στο σχολείο και στεγαστικό; 1000 ευρώ χαράτσι και μείωση μισθού

Στο εκκαθαριστικό του 2012, οι φορολογικές εκπτώσεις ψαλιδίστηκαν ακόμη και πάνω από 50%. Τα αποτελέσματα τα είδατε. Και τα πληρώνετε. Στο εκκαθαριστικό του 2013, φορολογικές εκπτώσεις δεν θα υπάρχουν καν. Οι αναλύσεις που θα διαβάσετε στη συνέχεια θα σας δείξουν τι σημαίνει αυτό στην πράξη. Εκεί που λέγαμε ότι το εκκαθαριστικό του 2013 θα είναι κάπως ηπιότερο (έχει παρακρατηθεί από μισθό μας η εισφορά αλληλεγγύης ενώ το εισόδημά μας έχει πέσει) τώρα φαίνεται ότι θα πάμε από το κακό στο χειρότερο.
Όταν λένε ότι θα καταργήσουν αναδρομικά τις φορολογικές απαλλαγές από την 1η Ιανουαρίου 2012 εννοούνε όλες τις φορολογικές απαλλαγές; Σε μια τέτοια περίπτωση, θα χτυπήσουν οικογένειες με παιδιά (όσο περισσότερα τα παιδιά τόσο μεγαλύτερο το χτύπημα), ανθρώπους που καταξοδεύτηκαν για να αποκαταστήσουν προβλήματα υγείας, οικογενειάρχες που ζορίζονται να αποπληρώσουν δάνεια ή τα φροντιστήρια των παιδιών τους αλλά και ανάπηρους. Δείτε και κρίνετε:
1. Φορολογική έκπτωση για αναπηρία
Στον πίνακα που ακολουθεί, αποτυπώνεται η αλλαγή που συνέβη το 2012 όσον αφορά στη συγκεκριμένη έκπτωση. Η αλλαγή αυτή προκάλεσε απίστευτη αδικία κατά των ανθρώπων που αντιμετωπίζουν προβλήματα υγείας. Θα τολμήσουν να καταργήσουν το πρόσθετο αφορολόγητο των αναπήρων; Αν αυτό γίνει τότε θα προκληθεί η φορολογική επιβάρυνση που φαίνεται στον σχετικό πίνακα.
1. Η φορολογική έκπτωση για την αναπηρία
Φορολογική δήλωση 2011 Φορολογική δήλωση 2012
Ανάπηρος ή φορολογούμενος που φιλοξενεί πρόσωπα με αναπηρία Μείωση από το εισόδημα ποσού 2400 ευρώ Αύξηση αφορολογήτου κατά 2000 ευρώ
ΣΕΝΑΡΙΟ ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΗΣ ΔΗΛΩΣΗΣ 2013 Αν καταργηθεί η αύξηση του αφορολογήτου κατά 2000 ευρώ, ο ανάπηρος θα επιβαρυνθεί με πρόσθετο φόρο ύψους 200 ευρώ
2. Φορολογική έκπτωση για ιατρική και νοσοκομειακή περίθαλψη
Στις φετινές φορολογικές δηλώσεις, η έκπτωση φόρου για την ιατρική και την νοσοκομειακή περίθαλψη, αντιμετωπίστηκε για πρώτη φορά με τον ίδιο τρόπο. Με αναλυτικό αφιέρωμα σας δείξαμε τις συνέπειες. Αν θέλετε να να τις θυμηθείτε κάντε κλικ εδώ. Θα τολμήσουν να καταργήσουν την έκπτωση για τις ιατρικές δαπάνες; Δείτε στον πίνακα τι θα συμβεί με το εκκαθαριστικό του 2013
Η φορολογική έκπτωση για ιατρική και νοσοκομειακή περίθαλψη
Φορολογική δήλωση 2011 Φορολογική δήλωση 2012
Ιατρική περίθαλψη Μείωση από το εισόδημα όλου του ποσού Μείωση φόρου σε ποσοστό 10% μη δυνάμενη να υπερβεί τις 3000 ευρώ
Νοσοκομειακή περίθαλψη Μείωση φόρου σε ποσοστό 20% μη δυνάμενη να υπερβεί τις 6000 ευρώ
ΣΕΝΑΡΙΟ ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΗΣ ΔΗΛΩΣΗΣ 2013 Ενδεχόμενη κατάργηση της φορολογικής έκπτωσης θα προκαλέσει απώλειες έως 3000 ευρώ για κάποιον που ξόδεψε 30.000 ευρώ σε νοσοκομεία και γιατρούς. Για κάθε 1000 ευρώ ιατρικής δαπάνης μέσα στο 2012, η απώλεια θα είναι 100 ευρώ
3. Η φορολογική έκπτωση για ενοίκια και φροντιστήρια
Μέχρι πέρυσι, από το ενοίκιο της κύριας κατοικίας μας αλλά και από τα ποσά που δαπανούσαμε για τα φροντιστήρια, μπορούσαμε να γλιτώσουμε έως και 240 ευρώ. Δηλαδή, 240 ευρώ για την κύρια κατοικία, 240 ευρώ για το ενοίκιο του παιδιού που σπουδάζει στην επαρχία και 240 ευρώ για το φροντιστήριο του παιδιού. Τώρα, αυτή η έκπτωη περιορίζεται στα 100 ευρώ. Δείτε και τον σχετικό πίνακα για να καταλάβετε γιατί συμβαίνει αυτό:
Η φορολογική έκπτωση για ενοίκια και φροντιστήρια
Φορολογική δήλωση 2011 Φορολογική δήλωση 2012
Μισθώματα κύριας κατοικίας Μείωση φόρου σε ποσοστό 20%. Το ποσό επί του οποίου υπολογίζεται η μείωση δεν μπορεί να υπερβεί τα 1200 ευρώ (το 10% του αφορολογήτου) επομένως το ποσό της μείωσης δεν μπορεί να υπερβεί τα 240 ευρώ Μείωση φόρου σε ποσοστό 10%. Το ποσό επί του οποίου υπολογίζεται η μείωση δεν μπορεί να υπερβεί τα 1000 ευρώ δηλαδή τα 100 ευρώ
Μισθώματα παιδιών που σπουδάζουν
Φροντιστήρια
ΣΕΝΑΡΙΟ ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΗΣ ΔΗΛΩΣΗΣ 2013 Η κατάργηση της έκπτωσης, θα προκαλέσει ζημιά 100 ευρώ για κάθε δαπάνη. Δηλαδή, 100 ευρώ για το ενοίκιο, της κύριας κατοικίας, επιπλέον 100 ευρώ για το ενοίκιο του παιδιού που σπουδάζει και 100 ευρώ για τα φροντιστήρια του κάθε παιδιού. Δηλαδή, οικογένεια που νοικιάζει σπίτι και στέλνει τα δύο παιδιά της στο φροντιστήριο, θα επιβαρυνθεί με 300 ευρώ.
4. Η φορολογική έκπτωση για τους τόκους των στεγαστικών δανείων
Όσοι αγόρασαν την κύρια κατοικία τους με στεγαστικό δάνειο βρέθηκαν από πέρυσι αντιμέτωποι με μια εξαιρετικά δυσάρεστη έκπληξη ανοίγοντας το φετινό εκκαθαριστικό. Θυμηθείτε το μέγεθος αυτής της έκπληξης κάνοντας κλικ εδώ. Η ζημιά θα μεγαλώσει ακόμη περισσότερο με το εκκαθαριστικό του 2013.
Η φορολογική έκπτωση για τους τόκους των στεγαστικών δανείων
Φορολογική δήλωση 2011 Φορολογική δήλωση 2012
Έκπτωση ολόκληρου του ποσού από το εισόδημα για δάνεια μέχρι την 31.12.1999 Μείωση φόρου σε ποσοστό 10% τους τόκους που αντιστοιχούν στο τμήμα του δανείου έως 200.000 ευρώ και επιφάνεια έως 120 τμ.
Καταβαλλόμενοι τόκοι Έκπτωση από το εισόδημα του τμήματος των τόκων που αντιστοιχούν σε επιφάνεια πρώτης κατοικίας μέχρι 120 τετραγωνικά για δάνεια από 1/1/2000 έως και 31/12/2002
Μείωση φόρου κατά 20% στους τόκους που αντιστοιχούν στο τμήμα του δανείου έως 200.000 ευρώ και επιφάνεια έως 120 τετραγωνικά
ΣΕΝΑΡΙΟ ΓΙΑ ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΗ ΔΗΛΩΣΗ 2013 Για δανειολήπτη που καταβάλλει 3000 ευρώ τον χρόνο σε τόκους, η απώλεια θα φτάσει στα 300 ευρώ.


5. Η φορολογική έκπτωση για τη διατροφή
Και αυτή η έκπτωση, μειώθηκε σε ποσοστό 50% το 2012. Ούτως ή άλλως, δικαίωμα χρήσης δεν έχουν παρά ελάχιστοι Έλληνες καθώς αναγνωρίζεται μόνο γι' αυτούς που δίνουν διατροφή για τη σύζυγο και όχι γι' αυτούς που δίνουν διατροφή για τα παιδιά που είναι και η πλειοψηφία. Δείτε στον πίνακα τον νέο τύπο της φορολογικής έκπτωσης. Δείτε και τις απώλειες που θα προκύψουν μέσα στο 2013 αν καταργηθεί και αυτή η έκπτωση
Η φορολογική έκπτωση για τη διατροφή
Φορολογική δήλωση 2011 Φορολογική δήλωση 2012
Διατροφή που καταβάλλεται από τον έναν σύζυγο στον άλλον και επιδικάστηκε ή συμφωνήθηκε με συμβολαιογραφική πράξη Μείωση φόρου σε ποσοστό 20%. Το ποσό της μείωσης δεν μπορούσε να υπερβεί τις 3000 ευρώ Μείωση φόρου σε ποσοστό 10%. Το ποσό της μείωσης δεν μπορεί να υπερβεί τα 1500 ευρώ
ΣΕΝΑΡΙΟ ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΗΣ ΔΗΛΩΣΗΣ 2013 Η μέγιστη απώλεια από την κατάργηση της φορολογικής έκπτωσης θα φτάσει στα 1500 ευρώ.

6. Η φορολογική έκπτωση για τα ασφάλιστρα ζωής
Πέρυσι, μια οικογένεια, μπορούσε να γλιτώσει έως και 480 ευρώ από ένα ασφαλιστήριο ζωής. Φέτος, η έκπτωση δεν μπορεί να υπερβεί τα 240 ευρώ. Το 2013, δεν θα γλιτώνει ούτε αυτά. Δείτε στον πίνακα το γιατί.
Η φορολογική έκπτωση για τα ασφάλιστρα ζωής
Φορολογική δήλωση 2011 Φορολογική δήλωση 2012
Ασφάλιστρα ζωής Μείωση φόρου σε ποσοστό 20%. Το ποσό της δαπάνης ασφαλίστρων επί του οποίου υπολογίζεται η μείωση δεν μπορεί να υπερβεί τα 1200 ευρώ για τον άγαμο και τα 2400 ευρώ για οικογένεια. Η μέγιστη έκπτωση μπορεί να φτάσει στα 240 ευρώ και στα 480 ευρώ αντίστοιχα Μείωση φόρου σε ποσοστό 10%. Το ποσό της δαπάνης ασφαλίστρων επί του οποίου υπολογίζεται η μείωση δεν μπορεί να υπερβεί τα 1200 ευρώ για τον άγαμο και τα 2400 ευρώ για οικογένεια. Η μέγιστη έκπτωση μπορεί να φτάσει στα 120 ευρώ και στα 240 ευρώ αντίστοιχα
ΣΕΝΑΡΙΟ ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΗΣ ΔΗΛΩΣΗΣ 2013 Ο άγαμος θα χάσει 120 ευρώ και ο παντρεμένος 240 ευρώ καθώς η έκπτωση θα καταργηθεί πλήρως.

7. Η φορολογική έκπτωση για τις εισφορές στα ασφαλιστικά ταμεία
Ένα εκατομμύριο επαγγελματίες και επιτηδευματίες υπέστησαν τεράστια φορολογική επιβάρυνση λόγω της αλλαγής που έγινε στην έκπτωση των ασφαλιστικών ταμείων. Αν θέλετε να θυμηθείτε το τι συνέβη με τα φετινά εκκαθαριστικά λόγω της αλλαγής κάντε κλικ εδώ. Και η συγκεκριμένη έκπτωση θα καταργηθεί οπότε δεν θα αναγράφουμε καθόλου στο έντυπο Ε1 της εφορίας τη δαπάνη που καταβάλλαμε σε ασφαλιστικά ταμεία. Ωστόσο, εξετάζεται σοβαρά το ενδεχόμενο, να δοθεί στους ελεύθερους επαγγελματίες η δυνατότητα να συμπεριλάβουν τη δαπάνη για τις ασφαλιστικές εισφορές στα βιβλία τους, κάτι που σημαίνει ότι θα αφαιρούνται σε ποσοστό 100% από τα έσοδά τους. Το fpress.gr έχει αναλύσει αυτό το ενδεχόμενο. Κάντε κλικ εδώ για να δείτε τη σχετική ανάλυση.
Η φορολογική έκπτωση για τις εισφορές στα ασφαλιστικά ταμεία
Φορολογική δήλωση 2011 Φορολογική δήλωση 2012
Ασφαλιστικές εισφορές Μείωση από το εισόδημα όλου του ποσού. Έκπτωση φόρου έως και 45% επί των εισφορών Μείωση από τον φόρο σε ποσοστό 10%
ΣΕΝΑΡΙΟ ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΗΣ ΔΗΛΩΣΗΣ 2013 Οι επαγγελματίες θα μπορούν να συμπεριλάβουν τη δαπάνη στα βιβλία τους οπότε θα εκπίπτει σε ποσοστό 100% από τα ακαθάριστα έσοδά τους


8. Η φορολογική έκπτωση για τους έχοντες παιδιά
Είναι πολύ πιθανό, και το πρόσθετο αφορολόγητο των παιδιών να καταργηθεί αναδρομικά από την 1η Ιανουαρίου 2012. Αυτό θα έχει διπλή συνέπεια.
• Το εκκαθαριστικό του 2013, θα φουσκώσει κατά:
1. 200 ευρώ αν έχουμε ένα παιδί
2. 400 ευρώ αν έχουμε δύο παιδιά
3. 700 ευρώ αν έχουμε τρία παιδιά
4. 1000-1240 ευρώ αν έχουμε τέσσερα παιδιά
• Θα υπάρξει μείωση του μισθού από την 1η Ιανουαρίου 2013 καθώς ο φόρος για τα εισοδήματα του 2013 παρακρατείται. Η μείωση αυτή θα είναι:
1. 14,3 ευρώ τον μήνα για όποιον έχει ένα παιδί και εργάζεται στον ιδιωτικό τομέα ή 16,6 ευρώ τον μήνα για όποιον εργάζεται στον δημόσιο τομέα
2. 28,6 ευρώ τον μήνα για όποιον έχει δύο παιδιά και εργάζεται στον ιδιωτικό τομέα ή 33,3 ευρώ τον μήνα για όποιον εργάζεται στον δημόσιο τομέα
3. 50 ευρώ τον μήνα για όποιον έχει τρία παιδιά και εργάζεται στον ιδιωτικό τομέα ή 58 ευρώ τον μήνα για όποιον εργάζεται στον δημόσιο τομέα
4. 71,4 ευρώ τον μήνα για όποιον έχει τέσσερα παιδιά και εργάζεται στον ιδιωτικό τομέα ή 83,3 ευρώ τον μήνα για όποιον εργάζεται στον δημόσιο τομέα.
Εξετάζεται, ένα μέρος των απωλειών από την κατάργηση του αφορολογήτου για τα παιδιά, να αντικατασταθεί με τη θέσπιση ενός επιδόματος τέκνων. Θα φανεί όμως στην πράξη αν το επίδομα αυτό θα δοθεί με συγκεκριμένα εισοδηματικά κριτήρια κάτι που σημαίνει ότι θα αποκλείσει εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες, επιφέροντας τις ζημιές που προαναφέρθηκαν.

ΚΑΙ ΟΡΙΣΜΕΝΕΣ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΕΣ.....
Eπρεπε ήδη η έκθεση της τρόικα να εχει δοθεί.
Tην είδατε πουθενα? Αγνοειται η τυχη της.
Οι εταίροι μας της Ευρωζώνης ζητούν από την Ελλάδα να «κλείσει» 89 μέτωπα και διαρθρωτικές αλλαγές (βλ. άρθρο του Στέλιου Κράλογλου, Πηγή: Express.gr 10/10/12-08:31)…
Η 18η/10 δεν θα ευοδωθει με κλειδωμα των μετρων.
μετα ερχεται βδομαδα καυσωνα λογω απεργιων.
Και στις 4/11 οι εκλογές στις ΗΠΑ. Kαι 12/11 το Γιουρογκρουπ.
Ενώ εμείς – λένε – έχουμε λεφτά μέχρι τέλος Νοεμβρίου!!!
Να πληρώσουμε τους δανειστές μας έστω κι ένα σεντ; Πως το βλέπετε;
...
Για την υπογραφή
Θόδωρος Μπατρακούλης

Ο Αχμέτ Νταβούτογλου και η «ελληνοτουρκική προσέγγιση» από τον Σημίτη στον Σαμαρά

Την επόμενη μέρα της επίσκεψης της καγκελαρίου της Γερμανίας Αγκελα Μέρκελ - που «ήρθε, είδε, επέβαλε και απήλθε» - ήρθε στην πρωτεύουσα της Ελλάδας προτεκτοράτου και ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου, για συζητήσεις εφ’όλης της ύλης, όπως αναφέρθηκε σε δημοσιεύματα των προηγουμένων ημερών. Ο κ. Νταβούτογλου συναντήθηκε με τον ομόλογό του Δημήτρη Αβραμόπουλο και τον πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά. Τι σήμαιναν αυτές οι συναντήσεις αυτές για τη χώρα στο άμεσο μέλλον; Πριν να απαντηθεί αυτό το ερώτημα, κρίνεται χρήσιμο να γίνει μια ανασκόπηση ορισμένων βασικής σπουδαιότητας εξελίξεων στις ελληνοτουρκικές σχέσεων με αφετηρία τα σοβαρά γεγονότα της φάσης 1996-1999 .
Από την ελληνοτουρκική προσέγγιση του 1999 έως και τις προσδοκίες που καλλιεργήθηκαν μετά την έλευση στην κυβερνητική εξουσία του ΑΚΡ (Νοέμβριος του 2002) ακούονται και γράφονται πολλά αναφορικά με την προώθηση της ελληνοτουρκικής φιλίας, τη λήθη, το ξαναγράψιμο της ιστορίας (νέα εγχειρίδια ιστορίας) . Μετά την κρίση των Ιμίων (Ιανουάριος 1996), το «κοινό ανακοινωθέν της Μαδρίτης» της 8 Ιουλίου 1997 προέβλεπε, μεταξύ άλλων, «σεβασμό των νομίμων και ζωτικών συμφερόντων των δύο κρατών στο Αιγαίο Πέλαγος, τα οποία έχουν μεγαλύτερη σημασία λαμβανομένων υπόψιν της ασφάλειάς τους και της εθνικής κυριαρχίας τους». Η συμφωνία αυτή μεταξύ του πρωθυπουργού της Ελλάδας Κώστα Σημίτη και του προέδρου της Τουρκίας Σουλεïμάν Ντεμιρέλ αποτέλεσε αντικείμενο παρασκηνιακών, ανεπισήμων διαπραγματεύσεων μεταξύ των υπουργών Εξωτερικών των δύο παροχθίων του Αιγαίου κρατών (των κκ. Θεοδώρου Παγκάλου και Ισμαήλ Τζεμ), υπό την αιγίδα της τότε υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ κυρίας Μαντλίν Ολμπράιτ, στο περιθώριο της Συνόδου του ΝΑΤΟ της Μαδρίτης . Όπως είναι γνωστό, το «κοινό ανακοινωθέν της Μαδρίτης» είχε συνέχεια και σπουδαίες επιπτώσεις στις ελληνοτουρκικές σχέσεις και όχι μόνο. Μετά την εκδίωξή του από τη Συρία (κατόπιν εντόνων πιέσεων της Αγκυρας), ο ηγέτης του κουρδικού κινήματος (ΡΚΚ) Αμπντουλλάχ Οτσαλάν περιπλανάται, προσπαθώντας να βρεί χώρα που θα αποδεχόταν να του χορηγήσει πολιτικό άσυλο. Η απέλασή του από την Ιταλία, η περιπετειώδης έλευσή του στην Ελλάδα οδηγεί σε μεταφορά του με απόφαση της ελληνικής κβερνήσεως στο Ναιρόμπι της Κένυα, η οποία καταλήγει σε απαγωγή του και στην παράδοσή του στην Τουρκία) . Μετά τους σεισμούς του Αυγούστου (στην Τουρκία) - Σεπτεμβρίου (στην Ελλάδα) 1999 ένα νέο ρεύμα διαγράφεται στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Προωθείται μιά «ελληνοτουρκική προσέγγιση» (οι σχετικές ενέργειες και διεργασίες είναι γνωστές και ως «διπλωματία των σεισμών») . Ο νέος προσανατολισμός της ελληνικής πολιτικής απέναντι στην Τουρκία συνέβαλε στην σημαντική απόφαση της ευρωπαϊκής συνόδου κορυφής του Ελσίνκι (10-11 Δεκεμβρίου του 1999): Η Τουρκία αποκτούσε το καθεστώς της υποψήφιας για ένταξη στην Ε.Ε. χώρας, βάσει των «κριτηρίων της Κοπεγχάγης», ενώ παράλληλα άνοιγε ο μακρύς δρόμος προσαρμογής της στα εν λόγω κριτήρια .
Εξάλλου, τα πιο σημαντικά γεγονότα που σηματοδότησαν τη νέα καμπή της πορείας του Κυπριακού από την αυγή του 21ου αιώνα μέχρι την ολοκλήρωση της θητείας ως προέδρου της Δημοκρατίας του Τάσσου Παπαδόπουλου ήταν δύο: α) Η ένταξη της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Ε. Ε. την 1η Μαίου 2004. β) Η υποβολή του Σχεδίου Ανάν από τον Γ.Γ. του OΗΕ (Νοέμβριος 2002), οι πολύμηνες διαπραγματεύσεις επί των τροποποιημένων μορφών του και η δημοψηφισματική απόρριψη του Σχεδίου από τους Ελληνοκυπρίους. Και τα δύο γεγονότα κατέστησαν το Κυπριακό de facto αλλά και de jure πρόβλημα της Ε.E. Με την Πράξη Προσχώρησης στην Ε.Ε., η Κυπριακή Δημοκρατία αναγνωριζόταν ως κυρίαρχο και αδιαίρετο κράτος και η εδαφική περιοχή όπου εισέβαλε ο τουρκικός στρατός το 1974 θεωρείτο ως κατεχόμενη. Η ένταξη της Kύπρου στην E.E. ανέσυρε από την αποτελμάτωση το Kυπριακό. Ομως, αυτό δεν λύθηκε ούτε ανετράπη η διχοτόμηση την οποία επέβαλε η Τουρκία, με πρόσχημα την κατάλυση της συνταγματικής τάξης στο νησί από τη Χούντα των Αθηνών και στον βωμό του ανταγωνισμού των συνασπισμών. Στην περίοδο των διαπραγματεύσεων προς ένταξή της στην Ε.Ε., η Τουρκία θα επιχειρούσε διαρκώς να συνδέει τη συμμόρφωσή της προς τα ευρωπαϊκά κριτήρια με την επίλυση του Κυπριακού, επιδιώκoντας να επιτύχει την άμεση ή έμμεση διεθνή αναγνώριση του κατοχικού μορφώματος ως ανεξάρτητου κράτους. Η Tουρκία, καθώς οφείλει να διαπραγματευθεί με την Ενωση για την συνέχιση της ευρωπαϊκής πορείας της, πρέπει να υποχρεωθεί να συντελέσει στη δίκαιη, βιώσιμη, αντικατοχική και ενοποιητική του νησιού λύση του.
Μετά τη νίκη του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας στις εκλογές της 7ης Μαρτίου 2004, την άνοιξη του 2004, ο πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής (με υπουργό Εξωτερικών τον πρέσβη επί τιμή Πέτρο Μουλβιάτη) ανακοίνωσε το νέο δόγμα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, ανατρέποντας το κεκτημένο του Ελσίνκι, του 1999.
Από την έναρξη της διακυβέρνησης από το ΑΚΡ (Νοέμβριος 2002) και τον Ρετζέπ Ερντογάν, η Αγκυρα ακολουθούσε μια φιλόδοξη εξωτερική πολιτική, βασιζόμενη στις αντιλήψεις του διεθνολόγου, θεωρητικού της γεωστρατηγικής και - από τον Απρίλιο του 2009 – υπουργού Εξωτερικών της Τουρκίας Αχμέτ Νταβούτογλου, που έχει περιγραφεί ως «νεoοθωμανική». Ηδη από το 2009 οι αντιλήψεις των νεοοθωμανιστών επικρατούσαν αδιαμφισβήτητα στο υπουργείο Εξωτερικών της Τουρκίας. Και αυτοί επένδυαν πολλά στα ανοίγματα της Τουρκίας προς Ανατολάς και προς τους Μουσουλμάνους των Βαλκανίων. Η πραγματική και σταθερή φιλία βασίζεται στην ισορροπία δυνάμεων, την αμοιβαιότητα, την αναγνώριση εκατέρωθεν λαθών και εγκλημάτων του παρελθόντος, την έμπρακτη μετάνοια, την κατανόηση, τον σεβασμό του Διεθνούς Δικαίου και των κυριαρχικών δικαιωμάτων του γειτονικού κράτους. Ενόψει των προαναφερομένων, αξίζει να εξεταστούν ορισμένες αντιλήψεις αναφορικά με το Αιγαίο του Αχμέτ Νταβούτογλου.
«…Η άσκηση κυριαρχίας της Ελλάδας επί της συντριπτικής πλειονότητας των νησιών του Αιγαίου δημιουργεί το πιο σημαντικό αρνητικό στοιχείο στην πολιτική της Τουρκίας για τον εγγύς θαλάσσιο χώρο της… Σύμφωνα με διεθνείς συνθήκες, καθορίσθηκε υπέρ της Ελλάδος η πολιτική κατανομή αυτών, η οποία είναι αντίθετη με τις
γεωπολιτικές αναγκαιότητες που εμφανίζονται. Τα παραπάνω αποτελούν την κοιτίδα προβλημάτων σχετικών με την υφαλοκρηπίδα, τα χωρικά ύδατα, τον εναέριο χώρο, τη γραμμή του FIR, τις περιοχές διοικήσεως και ελέγχου και τον εξοπλισμό των νησιών… Το ότι οι δίαυλοι (ανατολικά και δυτικά της Κρήτης) αφενός της Καρπάθου και της Κάσου και αφετέρου των Κυθήρων και του ακρωτηρίου της Σπάθης αλλά και της Καρπάθου και της Μαρμαρίδας περικυκλώνονται από αυτά τα νησιά του Αιγαίου επηρεάζουν σημαντικά την πρόσβαση της Τουρκίας από τον Εύξεινο Πόντο στην Προποντίδα (Μαρμαρά) και στη Μεσόγειο…» . «Σε ευαίσθητα θέματα όπως το Αιγαίο, η Τουρκία πρέπει να επιδείξει την απαραίτητη προσοχή, ώστε να μην κάνει λάθη που θα επηρεάσουν τις μακροπρόθεσμες πολιτικές της σε ευαίσθητα θέματα όπως το Αιγαίο…» .
Την άνοιξη του 2005, ο Tούρκος πρωθυπουργός κ. Pετζέπ Tαγίπ Eρντογάν εμφανιζόταν απολύτως ευθυγραμμισμένος με τις θέσεις της γνωστής επί σειράν ετών πολιτικής της Aγκυρας έναντι της Eλλάδας. H κύρια πηγή της έντασης στο Aιγαίο, σύμφωνα με τον κ. Eρντογάν, βρίσκεται στην πλευρά της Eλλάδας και είναι η «αναχαίτιση και παρενόχληση» των τουρκικών αεροσκαφών από ελληνικά μαχητικά, όταν πετούν στον «διεθνή εναέριο χώρο», κάνοντας χρήση «δικαιώματός τους». Επισήμαινε δε ότι τα αεροσκάφη της τουρκικής αεροπορίας καταθέτουν καθημερινά σχέδια πτήσεως στην Eλλάδα μέσω NATOϊκών διαύλων. O Tούρκος πρωθυπουργός δήλωνε ευθέως ότι η Aγκυρα δεν συμβιβάζεται στο θέμα του εύρους των 10 μιλίων του εναέριου χώρου της Eλλάδας, μιλούσε για άλυτα προβλήματα στις διμερείς σχέσεις, τα οποία μπορούν «με υπομονή, προσοχή και καλή πίστη» να επιλυθούν και ζητάει «δίκαιη και αποδεκτή συμφωνία για όλα τα προβλήματα του Aιγαίου». «Mπορώ να σας διαβεβαιώσω - δήλωνε - ότι επιθυμούμε ειλικρινώς να καταλήξουμε σε μία δίκαιη, διαρκή και ευθύδικη διευθέτηση όλων των προβλημάτων, με σεβασμό στα αμοιβαία συμφέροντα και των δύο χωρών», υπογράμμιζε ο κ. Eρντογάν. Υπενθύμιζε έτσι εμμέσως και την σημαντική συμφωνία Σημίτη - Nτεμιρέλ στη Mαδρίτη (1997), η οποία, όπως προαναφέρθηκε, έκανε λόγο και για «νόμιμα εθνικά συμφέροντα» της Τουρκίας στο Αιγαίο. Oι τοποθετήσεις του κ. Eρντογάν ήταν σαφέστατες σε σχετική συνέντευξη του .
Στα εν λόγω ζητήματα έχει φανεί κατ’επανάληψιν ότι ακολουθείται ενιαία πολιτική από την ηγεσία των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων (ΤΕΔ), από τους κεμαλιστές και από το κυβερνών ισλαμιστικό κόμμα (AKP), πλήττοντας καίρια την φιλολογία που αναπτυσσόταν στην Ελλάδα περί διαφορετικής πολιτικής πολιτικών και στρατιωτικών στο Aιγαίο. Οι ελληνοτουρκικές σχέσεις κυριάρχησαν στη συνεδρίαση του πανίσχυρου τουρκικού Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας της 19ης Φεβρουαρίου 2010, σε μια στιγμή κορύφωσης της αντιπαράθεσης μεταξύ Ερντογάν και στρατιωτικού κατεστημένου. Στην ανακοίνωση που εκδόθηκε, ενόψει της εντατικοποίησης των ελληνοτουρκικών επαφών και των διερευνητικών συνομιλιών, αποτυπωνόταν το πλαίσιο στο οποίο κυβέρνηση και ΤΕΔ συμφώνησαν να κινηθούν στις συνομιλίες με την Ελλάδα: «Αξιολογήθηκαν υπό το φως των τελευταίων εξελίξεων τα υπάρχοντα προβλήματα του Aιγαίου μεταξύ της χώρας μας και της Ελλάδας, καθώς και τα νόμιμα και ζωτικής σημασίας δικαιώματα και συμφέροντα της χώρας μας στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο» . Η Τουρκία, ως μέλος του ΝΑΤΟ, έχει, ως γνωστόν, δικαίωμα να ασκεί στα όργανα της Συμμαχίας βέτο και να επιτυγχάνει την εξαίρεση από τον χώρο ευθύνης της (την λεγόμενη ομπρέλα του ΝΑΤΟ) περιοχών της Ελλάδας στο Αιγαίο τις οποίες θεωρεί αμφισβητούμενης κυριαρχίας. Η τουρκική διπλωματία κατόρθωσε το δικαίωμα αυτό να το επεκτείνει και εντός των μηχανισμών της Ε.Ε. (π.χ. FRONTEX), παρά το ότι δεν είναι μέλος της Ενωσης. Με τον τρόπο αυτόν εδραιώνει και σε επίπεδο Ε.Ε. τις διεκδικήσεις στο Αιγαίο.
Eξ άλλου, η Ουάσιγκτον έχει προσφερθεί κατ’επανάληψιν να διαδραματίσει ρόλο διαιτητή στην ελληνοτουρκική διαμάχη στο Αιγαίο. Μια από τις προσφορές αυτές διατυπώθηκε από τον αναπληρωτή υπουργό Αμυνας των ΗΠΑ κατά την επίσκεψή του στην Αθήνα στα μέσα Νοεμβρίου 2009, μετά από την ανάληψη της διακυβέρνησης από τον Γ. Α. Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ. Ο Αμερικανός αξιωματούχος πληροφόρησε την πολιτική ηγεσία του ελληνικού υπουργείου Αμυνας (υπουργός Ευάγγελος Βενιζέλος) ότι οι ΗΠΑ είχαν επεξεργαστεί δέσμη ιδεών για την αντιμετώπιση των προβλημάτων που ανακύπτουν καθημερινά στο Αιγαίο. Διπλωματικά λάθη δεκαετιών, έλλειμμα στρατηγικής και άτολμοι χειρισμοί των ελληνικών κυβερνήσεων επέτρεψαν στην Τουρκία να δημιουργήσει και να παγιώσει ασάφειες στο καθεστώς του Αιγαίου. Στην άρση αυτών των …ασαφειών (π. χ. αν είναι ελληνικό το κατοικημένο από Ελληνες Φαρμακονήσι, όπου τα τουρκικά πολεμικά αεροσκάφη παραβιάζουν σχεδόν καθημερινά τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας) προσφερόταν να συμβάλει η αμερικανική επιδιαιτησία. Οσοι έχουν γνώση των στρατηγικών στόχων και της πολιτικής των ΗΠΑ αντιλαμβάνονταν ότι οι αμερικανοί διαιτητές είχαν στημένο αυτό το παιχνίδι.
Ο κ. Νταβούτογλου, ήρθε στην Ελλάδα για να προωθήσει ένα κλείσιμο θεμάτων μεταξύ των δύο χωρών τα οποία έχουν ήδη συμφωνηθεί μεταξύ Άγκυρας και Αθήνας. Πέρα από τα πολιτικά ζητήματα, η συζήτηση, έστω και παρασκηνιακά, είχε ως άξονα και την οικονομία. Παρατίθεται χαρακτηριστικό δημοσίευμα: «Η Τουρκία που παρουσιάζει μεγάλους ρυθμούς ανάπτυξης, βλέπει στην Ελλάδα έναν ελκυστικό στόχο για επενδύσεις σχεδόν σε όλους τους τομείς. Κεντρικό σημείο των επιχειρηματικών και επενδυτικών σχεδιασμών της Τουρκίας είναι η ενέργεια και πώς μπορεί να επωφεληθεί από το ρευστό οικονομικό κλίμα στην Ελλάδα, προκειμένου να επεκτείνει τις δράσεις της. Αξιοσημείωτο είναι και το ενδιαφέρον της τουρκικής πλευράς για τη λεγόμενη αξιοποίηση μέσω εκμίσθωσης ελληνικών νησιών, μιας και ο τουρκικός τουρισμός τα τελευταία χρόνια τείνει να διεκδικεί την μερίδα του λέοντος σε σχέση με τον ελληνικό τουρισμό που έχει υποστεί σοβαρές απώλειες. Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και ο σχεδιασμός για επιχειρηματικές συμφωνίες για τις μαρίνες που βρίσκονται στην Ελλάδα και οι οποίες παρουσιάζουν ενδιαφέρον για τον τουρκικό επιχειρηματικό κόσμο» .
«Εμείς πάντοτε επιθυμούμε το Αιγαίο ως θάλασσα φιλίας και συνεργασίας να είναι πάντοτε ελεύθερο», δήλωσε ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας Αχμέτ Νταβούτογλου, κατά τη συνάντηση που είχε με τον πρόεδρο της Βουλής Ευάγγελο Μεϊμαράκη, στο πλαίσιο της επίσημης επίσκεψης του στην Ελλάδα. Αυτή η δήλωση του τούρκου υπουργού Εξωτερικών, έχει ιδιαίτερη σημασία. Τι έχουν να απαντήσουν οι κυβερνώντες στην Αθήνα στην συγκεκριμένη δήλωση που θέτει ολόκληρο το Αιγαίο σε καθεστώς «διαμοιρασμού»; Mπορούν να τεθούν αρκετά ερωτήματα. Eνα ωστόσο θα ήταν κύριο ερώτημα στον κ. Σαμαρά και στον κ. Αβραμόπουλο: Πόσο και ποιο μέρος του Αιγαίου παραμένει αμιγώς Ελληνικό;

Αθήνα 11.10.2012
Θεόδωρος Μπατρακούλης

Οι Γερμανοί γιορτάζουν την 22η επέτειο επανένωσης

Οι Γερμανοί γιορτάζουν την 22η επέτειο επανένωσης

Τετάρτη, 03 Οκτωβρίου 2012, 23:08

Στο Μόναχο για την εκδήλωση η καγκελάριος Άγκελα Μέρκελ


Παρουσία του ομοσπονδιακού Προέδρου της Γερμανίας, Γιοάχιμ Γκάουκ και της καγκελαρίου, Άγκελα Μέρκελ, τιμήθηκε στο Μόναχο η 22η επέτειος από την επανένωση της Γερμανίας.

Ο φετινός οικοδεσπότης των εορταστικών εκδηλώσεων, πρωθυπουργός της Βαυαρίας, Χορστ Ζεεχόφερ, χαιρέτισε στην ομιλία του το θάρρος των πολιτών της τότε Λαϊκής Δημοκρατίας της Γερμανίας, αλλά και τους πολίτες της Δυτικής Γερμανίας, οι οποίοι κατάφεραν, όπως είπε, να διαχειριστούν τις ανακατατάξεις που προέκυψαν από την πτώση του Τείχους.

Από την πλευρά του ο πρόεδρος του Ομοσπονδιακού Κοινοβουλίου, Νόρμπερτ Λάμερτ, εστίασε κυρίως στην ευρωπαϊκή διάσταση της επανένωσης της Γερμανίας και υποστήριξε ότι τα τελευταία είκοσι χρόνια κατέδειξαν την «πρωτοφανή αλληλεγγύη που είναι ικανοί να δείξουν οι Γερμανοί», ενώ αναφερόμενος στην κρίση του ευρώ, σημείωσε ότι δεν πρόκειται για φυσική καταστροφή, αλλά για μια κατάσταση η οποία θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί, εάν οι χώρες-μέλη της Ευρωζώνης τηρούσαν τους κανόνες.

Οι εορταστικές εκδηλώσεις, όπως αναφέρει το ΑΜΠΕ, ξεκίνησαν με οικουμενική θεία λειτουργία στο Ναό του Αγίου Μιχαήλ, με τους προκαθήμενους των δύο δογμάτων της χώρας, τον καθολικό Καρδινάλιο Ράινχαρντ Μαρξ και τον ευαγγελικό Επίσκοπο Μπέντφορντ - Στρομ να κηρύσσουν για το «χρέος της Γερμανίας προς την Ευρώπη» και να προειδοποιούν για τον κίνδυνο ενός μοναχικού δρόμου.

Η 3η Οκτωβρίου, πάντως, είναι από το 1997 και η ημέρα των ανοιχτών τζαμιών, με περισσότερα από 600 μουσουλμανικά τεμένη να ανοίγουν τις πόρτες τους στο κοινό, προκειμένου να γνωρίσει τις ισλαμικές παραδόσεις.

Η 3η Οκτωβρίου του 1990, ημέρα ενσωμάτωσης της ανατολικής Γερμανίας στην Ομοσπονδιακή Γερμανία, έχει επιλεγεί ως εθνική εορτή, αντί της ημέρας πτώσης του Τείχους, που ήταν η 9η Νοεμβρίου, καθώς η συγκεκριμένη ημέρα συμπίπτει και με τη θλιβερή επέτειο της «Νύχτας των Κρυστάλλων», κατά την οποία ξεκίνησε η οργανωμένη επίθεση εναντίον των Εβραίων.

Κάθε χρόνο επίκεντρο των εορταστικών εκδηλώσεων γίνεται η πόλη που ασκεί την προεδρία του Ομοσπονδιακού Συμβουλίου. Φέτος, στο Μόναχο έχουν προγραμματιστεί εκδηλώσεις, τόσο στην Κρατική Όπερα όσο και στην κεντρική πλατεία της πόλης. Εκδηλώσεις, παράλληλα, γίνονται σήμερα και στις περισσότερες πόλεις της Γερμανίας.

Παρά το γεγονός ότι έχουν περάσει 22 χρόνια από την επανένωση της Γερμανίας, οι έρευνες δείχνουν ότι δεν έχει ακόμη επιτευχθεί η σύγκλιση των δύο περιοχών, καθώς η οικονομία των ανατολικών κρατιδίων εξακολουθεί να κινείται με πιο αργούς ρυθμούς και οι μισθοί είναι χαμηλότεροι στην ανατολική πλευρά της χώρας, ενώ δεν λείπουν εκείνοι οι οποίοι δηλώνουν ακόμη και σήμερα ότι θα προτιμούσαν να μην είχε πέσει το Τείχος.

αναδημοσιεύεται από το www.newsbeast.gr

ΤΑ ΤΟΥΡΚΙΚΑ ΤΕΙΧΗ, ΤΟ ΤΕΙΧΟΣ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗΣ - ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ

ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΚΗΣ ΕΠΑΝΕΝΩΣΗΣ - ΤΟ ΤΕΙΧΟΣ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗΣ - ΤΑ ΤΟΥΡΚΙΚΑ ΤΕΙΧΗ –ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ
ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ (Μιλώντας στην Στουτγάρδη)
Ενημερώθηκε πριν από 10 ώρες
http://polis-agora.blogspot.gr/Η ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΚΗΣ ΕΠΑΝΕΝΩΣΗΣ - - ΤΟ ΤΕΙΧΟΣ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗΣ - ΤΑ ΤΟΥΡΚΙΚΑ ΤΕΙΧΗ –ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ(Μιλώντας στην Στουτγάρδη)Με αφορμή την σημερινή ημέρα, την 3η Οκτωβρίου, επέτειο της Γερμανικής Επανένωσης, ήθελα να κάνουμε ορισμένες συγκρίσεις και απολογισμούς. Η διαίρεση η διχοτόμηση της Γερμανίας, το τείχος του Βερολίνου διήρκεσε δεκαετίες. Στην δική μας περιοχή την Μικρά Ασία, την Ανατολία οι διχοτομήσεις, τα απαρχάιντ, τα Τουρκικά, Οθωμανικά πριν (Νέο σήμερα) τείχη όχι μόνο διαρκούν αιώνες, δεκαετίες αλλά στα παλιά προστίθενται νέα. Έχουμε το τείχος της Κωνσταντινούπολης του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Πρόκειται για την ντροπή της Ευρώπης. Την ντροπή της ανθρωπότητας. Την ντροπή όλων των Θρησκευτικών Δογμάτων, των Χριστιανών και κυρίως των Μουσουλμάνων. Το τείχος της Κύπρου, της Λευκωσίας. Σε αυτό προστέθηκαν το τείχος του Αιγαίου, το νέο τείχος της Αρμενίας, το νέο τείχος του Ιστορικού Πόντου, το τείχος της Ιστορικής Κουρδίας. Το τείχος που οικοδομεί αυτήν τη περίοδο το Κεμαλο ισλαμικό κατεστημένο της Άγκυρας, οι νταήδες της Άγκυρας και της Ισταμπούλ είναι αυτό της Συρίας. Θέλει να επαναλάβει εις βάρος των αυτόχθονων Χριστιανικών πληθυσμών τα γενοκτονικά επιτεύγματα του 20ου αιώνα, τον 21ο. Από την δεκαετία του 80’ δραστηριοποιούμενος στα πλαίσια μιας μεγάλου κύρους Διεθνούς μη Κυβερνητικής Οργάνωσης, της «Διεθνούς Ένωσης για τα Δικαιώματα και την Απελευθέρωση των Λαών» ανέδειξα την ανάγκη αλλά και τους δρόμους μιας Ευρωπαϊκής, όχι μόνον Ελληνικής, «ΟστΠολιτίκ». Όπως έκανε ο Βίλι Μπράντ, οι Γερμανοί Σοσιαλδημοκράτες και Χριστιανοδημοκράτες για την Ανατολική Γερμανία. Ακόμη και σήμερα οι Ευρωπαϊκές Πρωτεύουσες, το Βερολίνο, η Ρώμη, το Λονδίνο, το Παρίσι συνεχίζουν να ενοχοποιούνται, να λερώνονται στο Τουρκικό σφαγείο. Να συμβάλουν στην ανόρθωση νέων τειχών. Αντί να συνομιλούν με την μόνη αληθινά δημοκρατική Άνοιξη των Λαών, όπως την ονόμασα από την δεκαετία του 80’, την Άνοιξη των Λαών της Μικράς Ασίας. Στην Αθήνα μη Αθήνα οι δεξιοαριστερές ψευτοελίτ λόγω εξάρτησης και ανεπάρκειας δεν αναδεικνύονται σε Ηθική Δύναμη της περιοχής και της Ευρώπης. Κάνουν ξεδιάντροπα το αντίθετο.Δεν μπορεί όμως να υπάρξει Ευρωπαϊκή Οικοδόμηση χωρίς την πτώση των πολλών Τουρκικών ρατσιστικών τειχών.Το Μικρά Ασία Ενώνει – το Τουρκία Εκβαρβαρίζει είναι ο τίτλος ενός βιβλίου μου. Χρήσιμο για αυτούς που στους Ευρωπαϊκούς θεσμούς και τις Ευρωπαϊκές Πρωτεύουσες δεν θέλουν να ταυτίζονται ακόμη μια φορά με την Σκύλα και την Χάρυβδη της Τουρκικής Κεμαλοισλαμικής βαρβαρότητας.
Δευτέρα 08 Οκτωβρίου 2012

αναδημοσιεύεται από το Polis-agora.blogspot.com Ιστολόγιο Μιχάλη Χαραλαμπίδη----->/////
ΕΠΙΣΗΣ : http://polis-agora.blogspot.gr/2012/10/blog-post_4540.html
ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΤΗΣ Κ. ΜΕΡΚΕΛ,,, Η επίσκεψη της Μέρκελ αυτήν την στιγμή, σε αυτό το κλίμα, με αυτές τις προϋποθέσεις, με αυτούς τους όρους είναι λάθος. Όπως είναι λανθασμένες χωρίς εξυπνάδα και φαντασία ο τρόπος, οι μορφές, το στυλ, η αισθητική των αντιδράσεων. Είναι γνωστό ότι οι υπαρκτές συμπολιτεύσεις και αντιπολιτεύσεις δεν μπορούν, δεν ξέρουν να χειρισθούν αυτά τα ζητήματα. Αυτό λέει το πρόσφατο παρελθόν και παρόν τους.

Οι γερμανικές πολεμικές επανορθώσεις προς την Ελλάδα

Οι γερμανικές πολεμικές επανορθώσεις προς την Ελλάδα

Το ζήτημα της διεκδίκησης των γερμανικών πολεμικών επανορθώσεων προς την Ελλάδα είναι πολύ σημαντικό και έχει ιδιαίτερη βαρύτητα στην κατάσταση που έχουν οδηγήσει τη χώρα αυτοί που άσκησαν κυβερνητικές ευθύνες. Με την ευκαιρία της αιφνιδιαστικά αναγγελθείσας επίσκεψης της καγκελαρίου της Γερμανίας κ. Ανγκελα Μέρκελ παραθέτουμε εδώ τo ψήφισμα του τελευταίου Συνεδρίου του Εθνικού Συμβουλίου για τη Διεκδίκηση των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα, τη σχετική δήλωση του προέδρου των Ανεξάρτηων Ελλήνων κ. Πάνου Καμμένου και σχετική με το ζήτημα πληροφορία για το βιβλίο του ερευνητή κ. Δημοσθένη Κούκουνα:
Α) Το 9ο Συνέδριο
του Εθνικού Συμβουλίου
για τη Διεκδίκηση των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα
Διαπιστώνει ότι η Γερμανία εξακολουθεί να οφείλει στην Ελλάδα:
1. Την επιστροφή των αρχαιολογικών θησαυρών που άρπαξαν οι δυνάμεις κατοχής από τα μουσεία, τους αρχαιολογικούς χώρους και από παράνομες ανασκαφές.
2. Τις επανορθώσεις για τις καταστροφές στις υποδομές κατά τη διάρκεια της κατοχής, δηλαδή προς το Δημόσιο, ύψους 7,1 δισ. δολάρια, αγοραστικής αξίας 1938. Αυτές, σύμφωνα με επίσημο έγγραφο της Τράπεζας της Ελλάδας, υπολογίζονται έως τον Μάρτιο του 2010 στο ποσό των 108,43 δισ. Ευρώ, χωρίς τόκους.
3. Το κατοχικό δάνειο, ύψους 3,5 δισ. Δολαρίων (αγοραστικής αξίας 1938). Σύμφωνα με τα ίδια στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδας, το ποσό ανέρχεται σήμερα σε περίπου 54 δισ. Ευρώ, χωρίς τόκους.
Επιπλέον, οφείλει να αποζημιώσει τις οικογένειες των θυμάτων των 89 τουλάχιστον μαρτυρικών πόλεων και χωριών καθώς και όλων των θυμάτων των γερμανικών στρατευμάτων κατοχής.
Γνωρίζει ότι τα εγκλήματα πολέμου και τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας δεν παραγράφονται.
Β) Εξάλλου, ο κ. Δημοσθένης Κούκουνας είναι ένας από τους σημαντικότερους ιστορικούς-ερευνητές σε θέματα που άπτονται της Κατοχής και της νεότερης Ελληνικής ιστορίας. Πρόσφατα κυκλοφόρησε βιβλίο του με τίτλο «Η ελληνική οικονομία κατά την Κατοχή και η αλήθεια για τα κατοχικά δάνεια» (εκδόσεις Ερωδιός). Στο βιβλίο αυτό ο εν λόγω ερευνητής ανεβάζει τη γερμανική οφειλή προς την Ελλάδα στο ποσόν των 510 δισ. ευρώ. Τα στοιχεία που παραθέτει, ιδιαίτερα για την οφειλή των κατοχικών δανείων, είναι συγκλονιστικά και δεν μπορούν να αμφισβητηθούν αφού είναι τεκμηριωμένα από το 1942. Αρκετά διαφωτιστική είναι και μια συζήτηση που είχε ο ερευνητής για το ζήτημα με τον δημοσιογράφο Παναγιώτη Λιάκο και που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Κυριακάτικη Δημοκρατία, φύλλο της 9ης Σεπτεμβρίου 2012.
Γ) Δήλωση Πάνου Καμμένου: «Η κ. Μέρκελ να φέρει πρώτα τις λύσεις Χριστοφοράκου και να πληρώσει το κατοχικό δάνειο και τις αποζημιώσεις. Eν συνεχεία ισότιμα μπορούμε να διαπραγματευτούμε»
Κυριακή, 07 Οκτωβρίου 2012, 12:51

Στην επίσκεψη της 'Αγκελα Μέρκελ αναφέρθηκε με δήλωσή του ο πρόεδρος των Ανεξάρτητων Ελλήνων.
«Η κ. Μέρκελ πρώτα θα πληρώσει το κατοχικό δάνειο και τις αποζημιώσεις και εν συνεχεία ισότιμα μπορούμε να διαπραγματευτούμε», αναφέρει μεταξύ άλλων ο Πάνος Καμμένος.
Αναλυτικά η δήλωση του προέδρου των Ανεξάρτητων Ελλήνων:

«Ο πρώην καγκελάριος της Γερμανίας, ο κύριος Σμιτ είπε ότι οι Γερμανοί φορολογούμενοι δεν έχουν δώσει ούτε ένα ευρώ για την ελληνική οικονομία και αυτό είναι αλήθεια. Οι Έλληνες φορολογούμενοι όμως έχουν δώσει πάνω από 80 δισεκατομμύρια από σκληρούς φόρους που δεν μπορούν πλέον να πληρώσουν.

Η επίσκεψη της κυρίας Μέρκελ θα πρέπει να συνοδευτεί πρώτα από όλα από την ελληνική σημαία που πρέπει να έχουμε όλοι στα μπαλκόνια μας για να της δηλώσουμε ότι η Ελλάδα είναι εθνικά κυρίαρχο κράτος και δεν διαπραγματεύεται την εθνική της κυριαρχία, δεν υπόκειται σε εντολές τραπεζιτών.
Θα την περιμένουμε στις 6 η ώρα το απόγευμα μπροστά από την γερμανική πρεσβεία για να της στείλουμε ένα σύνθημα: ότι πρώτα θα φέρει τις λίστες Χριστοφοράκου, πρώτα θα αποκαλύψει εκείνους που πλήρωναν τους εξωνημένους πολιτικούς, πρώτα θα πληρώσει το κατοχικό δάνειο και τις αποζημιώσεις και εν συνεχεία ισότιμα μπορούμε να διαπραγματευτούμε».
από το www.newsbeast.gr

για τη μεταφορά
Θεόδωρος Μπατρακούλης

Η Αγκυρα επιχειρεί μέσω ΟΗΕ «κατάληψη» της ελληνικής υφαλοκρηπίδας

H Αγκυρα τον χαβά της - Επιχειρεί μέσω ΟΗΕ «κατάληψη» της ελληνικής υφαλοκρηπίδας


Με επιστολή που κατέθεσε ο μόνιμος αντιπρόσωπός της στα Ηνωμένα Εθνη, απαντώντας στην επίσημη διαμαρτυρία της Κύπρου, θέλει να κατοχυρώσει μονομερώς την κυριαρχία της σε περιοχή η οποία, σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, αναγνωρίζεται ως ελληνική


Επίσκεψη ρουτίνας θα πραγματοποιήσει την Τετάρτη ο Αχμέτ Νταβούτογλου στην Αθήνα καθώς δεν προβλέπεται να συζητηθεί ο σκληρός πυρήνας των ελληνοτουρκικών.



Σε επίσημη καταγραφή των ορίων της υφαλοκρηπίδας της στην Ανατολική Μεσόγειο, που επικαλύπτουν μεγάλο μέρος της ελληνικής υφαλοκρηπίδας, προχώρησε στις αρχές Σεπτεμβρίου η Τουρκία, επιχειρώντας να δημιουργήσει τετελεσμένα σε μια στιγμή που το ενδιαφέρον όλων έχει στραφεί στη συγκεκριμένη περιοχή λόγω των πιθανολογούμενων κοιτασμάτων υδρογονανθράκων.

Καθώς η επίσκεψη Νταβούτογλου στην Αθήνα την Τετάρτη δεν φαίνεται να έχει τις προϋποθέσεις για υπερβάσεις στα σημαντικά ζητήματα του σκληρού πυρήνα των ελληνοτουρκικών σχέσεων, οι αξιώσεις επί της υφαλοκρηπίδας, στις οποίες δίνει και επίσημο χαρακτήρα με την κατάθεση του εγγράφου στις 5 Σεπτεμβρίου στον ΟΗΕ, επιβαρύνουν το κλίμα και περιορίζουν τις δυνατότητες συνεννόησης.

Το κείμενο που κατέθεσε στον ΟΗΕ ο μόνιμος αντιπρόσωπος της Τουρκίας, πρέσβης Ερτουγρούλ Απακάν, και κυκλοφόρησε ως επίσημο έγγραφο της Γενικής Συνέλευσης στις 7 Σεπτεμβρίου (Α/66/899) αποτελεί ουσιαστικά απάντηση στην επίσημη διαμαρτυρία της Κύπρου για την απόφαση του τουρκικού Υπουργικού Συμβουλίου να παραχωρήσει για έρευνες στην κρατική εταιρεία ΤΡΑΟ περιοχές που καλύπτουν όμως την κυπριακή υφαλοκρηπίδα.



Η απόφαση της τουρκικής κυβέρνησης, που δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης στις 27 Απριλίου, δεν αφορούσε μόνο την Κύπρο αλλά και την Ελλάδα καθώς τα τρία Οικόπεδα που παραχωρήθηκαν για έρευνες στην ΤΡΑΟ αφορούσαν την ελληνική υφαλοκρηπίδα ανατολικά της Ρόδου και της Κρήτης αλλά και όλη την υφαλοκρηπίδα του Καστελόριζου.

Στο παράρτημα που συνοδεύει την επιστολή αναφέρονται τα εξής: «Η Δημοκρατία της Τουρκίας θέλει να επισημάνει ότι οι περιοχές που αφορούν οι ανωτέρω άδειες (τη 27ης Απριλίου) βρίσκονται απολύτως εντός της τουρκικής υφαλοκρηπίδας, που η Τουρκία ασκεί αποκλειστικά κυριαρχικά δικαιώματα με σκοπό την έρευνα και εξόρυξη φυσικών πηγών του βυθού και του υπεδάφους του, βάσει του διεθνούς δικαίου, εθιμικού και συμβατικού».

Στην επίσημη ιστοσελίδα
Με τη δήλωση αυτή η Τουρκία εμμέσως επιχειρεί να κατοχυρώσει μονομερώς στον ΟΗΕ την κυριαρχία της σε υφαλοκρηπίδα η οποία σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο σε ένα μεγάλο μέρος της εμπίπτει στην ελληνική υφαλοκρηπίδα.

Σε ό,τι αφορά την οριοθέτησή της πάντως επανέρχεται στη γνωστή θέση της και κάνει λόγο απλώς και μόνο για οριοθέτηση «εξωτερικών ορίων»: «Τα εξωτερικά όρια της τουρκικής υφαλοκρηπίδας στη Μεσόγειο πρέπει να καθορισθούν μέσω συμφωνιών των παράκτιων κρατών βάσει των αρχών της ευθυδικίας, λαμβάνοντας υπόψη όλες τις σχετικές ή ειδικές συνθήκες σε συμφωνία με το διεθνές δίκαιο...».

Η Τουρκία πάντως και στο θέμα της οριοθέτησης έχει αποκαλύψει τις προθέσεις της, καθώς στο περίφημο κείμενο που συνέταξε ο αναπληρωτής γενικός διευθυντής Ναυτιλίας και Αεροπλοΐας του τουρκικού ΥΠΕΞ Cagatay Erciyes και δημοσιεύεται στην επίσημη ιστοσελίδα του τουρκικού ΥΠΕΞ (Maritime Delimitation & Offshore Activities in the Eastern Mediterranean- Legal &Political Perspectives), αποτυπώνεται το απώτατο όριο της τουρκικής υφαλοκρηπίδας όπως το αντιλαμβάνεται η Αγκυρα.

Το σημείο αυτό είναι ο 28ος Μεσημβρινός που διέρχεται κάθετα από τη Ρόδο, διαγράφοντας έτσι ένα τεράστιο κομμάτι της ελληνικής υφαλοκρηπίδας πέραν εκείνης νότια του Καστελόριζου, το οποίο ο τουρκικός υπολογισμός διαγράφει σχεδόν εντελώς αναγνωρίζοντάς του μόνον χωρικά ύδατα. Στο ίδιο κείμενο μάλιστα αποτυπώνεται το νότιο όριο της τουρκικής υφαλοκρηπίδας, το οποίο φθάνει ακόμη και νοτίως της Κύπρου και εμφανίζεται να συνορεύει πλέον με την αιγυπτιακή υφαλοκρηπίδα?

Αυτό που προκαλεί εντύπωση πάντως είναι ότι πέντε μήνες μετά την απόφαση της τουρκικής κυβέρνησης για παραχώρηση Οικοπέδων που βρίσκονται στην ελληνική υφαλοκρηπίδα, ενώ υποτίθεται ότι έγιναν διμερή διαβήματα, δεν υπήρξε η οποιαδήποτε επίσημη αντίδραση στον ΟΗΕ, όπως φρόντισε να πράξει η Κύπρος. Και αυτή η αδράνεια συνεχίζεται μέχρι σήμερα, παρά το γεγονός ότι και με επίσημο έγγραφό της στον ΟΗΕ η Τουρκία επιχειρεί να δημιουργήσει τετελεσμένα με την αυθαίρετη οικειοποίηση μέρους της ελληνικής υφαλοκρηπίδας.

Παρά τις εντυπώσεις που κατά περιόδους δημιουργούνται στην Αθήνα ότι η κυβέρνηση Ερντογάν δεν ενδιαφέρεται για δημιουργία εντάσεων στο Αιγαίο, είναι προφανές ότι η τουρκική κυβέρνηση, με την αυτοπεποίθηση η οποία τη διακρίνει, επιχειρεί, χωρίς εντάσεις και με το «χαμόγελο», να επιτύχει αυτό που οι στρατηγοί ήθελαν ίσως να επιβάλουν με ένα θερμό επεισόδιο.

ΝΙΚΟΣ ΜΕΛΕΤΗΣ
nmeletis@pegasus.gr

από το www.ethnos.gr