ΕΚΛΟΓΕΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΙ;;;;

ΕΚΛΟΓΕΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΙ;;;; Στις 6/5/2012 έχουμε εκλογές. 32 κόμματα θα διεκδικήσουν τη ψήφο μας. Κατηγοριοποιούνται με 5 τουλάχιστον κριτήρια: 1. Μνημονιακά, αντί-Μνημονιακά 2. Αριστερά (από Σταλινικά, έως σοσιαλδημοκρατικά), δεξιά (από κρατιστικά, φιλελεύθερα, λαϊκιστικά έως κόμμα οπαδών της Αρείας φυλής ή νεοπαγείς φασίστες) 3. Φίλο-Ευρωπαϊκά, αντί-Ευρωπαϊκά (εναντίον της καπιταλιστικής Ευρώπης). 4. Επαναστατικά (ανατροπή του καπιταλισμού), μεταρρυθμιστικά του συστήματος. 5. Δραχμή, Ευρώ. Αυτό το κριτήριο διαπερνά αριστερούς και δεξιούς, επαναστάτες και μεταρρυθμιστές, τους υπέρ της λιτότητας ή της αύξησης του ΑΕΠ. Οι πέντε αυτές ευρείες κατηγορίες συμπλέκονται και έχουμε δεξιά αντί-Μνημονιακά, όπως δεξιά υπέρ και κατά της Ευρώπης. Όλα τα αριστερά είναι αντί-Μνημονιακά αλλά και από αυτά άλλα υπέρ και άλλα κατά της Ευρώπης. Στην ουσία κανένα κόμμα δεν είναι Μνημονιακό. Απλά τα δύο κόμματα εξουσίας (το ΠΑΣΟΚ σε όλες τις φάσεις, και η ΝΔ στη φάση του PSI) έχοντας δεχτεί τους όρους των δανείων θεωρούνται ως Μνημονιακά. Θα παρατηρήσουμε ότι πριν κανείς δηλώσει αντί-Μνημονιακός θα πρέπει να δηλώσει αντί-Πτωχευτικός. Το ερώτημα «τις πταίει;» δεν έχει απαντηθεί ακόμα και βέβαια οι απαντήσεις ποικίλουν ανάλογα με την οπτική γωνία του απαντούντος. Ούτε το ερώτημα του πως βγαίνουμε από την Πτώχευση έχει απαντηθεί από κανέναν. Μπορεί το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα να είναι ληστρικό αλλά οι απαντήσεις: «το γράφω στα παλαιότερα των υποδημάτων μου» ή «το χρέος είναι επαχθές και δεν το αναγνωρίζουμε» είναι μάλλον παιδικές αν μη τι άλλο. Αυτό που είναι βασικό είναι πως πρέπει να αποδοθεί δικαιοσύνη. Δημοκρατία δίχως απόδοση δικαιοσύνης εξ ορισμού δεν υφίσταται. Θα σημειώσουμε τις εξής αξιοπρόσεκτες εξελίξεις στο πολιτικό σκηνικό: ΔΕΞΙΑ (πολυδιάσπαση σε έξη κόμματα). ΠΑΣΟΚ (συμπαγές έστω και αν χάνει ψήφους προς κάθε κατεύθυνση). ΚΚΕ (δεν θέλει να κυβερνήσει, δεν έχει πρόγραμμα, εθνική ανεξαρτησία ισοδύναμη με την ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής από το λαό). ΣΥΡΙΖΑ (έμαθε το εισαγωγικό μάθημα της πολιτικής θεωρίας: τα κόμματα σκοπό ύπαρξης έχουν την εξουσία). Το ότι θα πάει στο Σύνταγμα μετά την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης θα θέλαμε να το δούμε. Το ότι θα κάνει κυβέρνηση με ψήφους του Καμμένου θα θέλαμε επίσης να το δούμε. ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΙ (αυτοκτόνησαν, το ΔΗΣΥ/ΔΡΑΣΗ κατεβαίνουν χωριστά). ΟΧΙ (Παπαθεμελής-Ε.ΠΑ.Μ, μια Χριστιανό-κομμουνιστική συμμαχία;;;). Από τα 32 αυτά κόμματα έχουμε έναν αριθμό ο οποίος είναι αντί-ευρωπαϊστές. Σε αυτά συγκαταλέγονται πολλά από τα αριστερά κόμματα, (ΚΚΕ, ΑΝΤΑΡΣΙΑ, ΟΧΙ και άλλα ) όπως επίσης και το ακραίο δεξιό Χρυσή Αυγή. Υπάρχει μια ισχυρή τάση σε ολόκληρη την Ευρώπη από αριστερά και δεξιά να ακυρωθεί το Ευρωπαϊκό πρόγραμμα. Αυτό δεν είναι καθόλου τυχαίο και για αυτό ευθύνονται κυρίως οι μεγάλες δυνάμεις της Ευρώπης Γερμανία, Γαλλία, Αγγλία και Ιταλία οι οποίες για δύο δεκαετίες πέραν του ευρώ (με μεγάλες δομικές αδυναμίες ) και τη Συνθήκη της Λισσαβόνας (αφού Γαλλία και Ιρλανδία καταψήφισαν το ευρωπαϊκό Σύνταγμα) δεν προχώρησαν στις αναγκαίες προσαρμογές στην πολιτική και οικονομική ενοποίηση της Ευρώπης πάνω σε βάσεις που ανταποκρίνονταν στις νέες συνθήκες του παγκόσμιου καταμερισμού παραγωγής και ανταγωνισμών. Οι κινήσεις αυτές είναι προφανές πως βρίσκουν ανταπόκριση και στην Ελλάδα μετά από τα αίσχη του πολιτικού κατεστημένου (κόμματα εξουσίας και αντιπολίτευση) επί τρις δεκαετίες να ψεύδονται ή να ονειροβατούν. Το ζήτημα είναι ζωτικό για την Ελλάδα. (αυτό μπορεί να αξιολογείται ως φοβικό σύνδρομο. Δυστυχώς δεν είναι). Για άλλες χώρες της ΕΕ αυτό δεν ισχύει. Για να αναλυθεί το ζήτημα θα χρειάζονταν ένα βιβλίο. Ένα είναι βέβαιο, για την Ελλάδα η Ευρωπαϊκή ή αντί-Ευρωπαϊκή τοποθέτησή της αποτελεί καίριο υπαρξιακό πρόβλημα. Αρκεί μόνο η γεωγραφία και τα τεκταινόμενα στην περιοχή για να καταλάβουμε τη θέση της Ελλάδος μέσα ή έξω από την ΕΕ. Η ΕΕ δεν είναι πανάκεια, είναι μια κατεύθυνση, ένα εργαλείο, μια μη ολοκληρωμένη πρόταση, αλλά δημιουργεί σταθερότητα τουλάχιστον στην Ευρώπη. Σε διαφορετική περίπτωση, ας μην ξεχνάμε ποτέ το παρελθόν της Ευρώπης. Για κάποιους αυτή η συζήτηση παίρνει άλλες διαστάσεις: οι επαναστάτες αντί-καπιταλιστές θεωρούν πως μια έξοδος της Ελλάδος από την ΕΕ θα είναι η αρχή του τέλους της Ένωσης και του καπιταλισμού. Εντάσσεται λοιπόν η αποχώρηση της Ελλάδος από την ΕΕ σε ένα ευρύτερο σχέδιο παγκόσμιων ανακατατάξεων προς όφελος της οποιαδήποτε ιδεολογίας τους. Το ίδιο πρεσβεύουν εν πολλοίς και οι εθνικιστές-(φασίστες;). Βάζουμε ένα ερωτηματικό στον όρο φασίστες ο οποίος αδιακρίτως απονέμεται σε δεξιούς πολιτικούς σχηματισμούς διότι η θεωρία και η ιδεολογία του φασισμού (Μουσολίνι) είναι μια λεπτή υπόθεση και ενέχει πολλούς κινδύνους από μια ενδελεχή ανάλυση και για πολλά κόμματα της αριστεράς. Οι απόψεις αυτές των Ελλήνων «επαναστατών» είναι άκρως επικίνδυνες και για τους ίδιους, αλλά κυρίως για τον τόπο. Η Ελλάδα βρίσκεται στο μάτι ενός κυκλώνα ο οποίος έχει αρχίσει να σχηματίζεται και ο οποίος ανά πάσα στιγμή μπορεί να γίνει ορατός σε όλο του το μένος. Κάποιοι, πριν ένα χρόνο, οραματίζονταν μια μεγάλη Αραβική Άνοιξη και κάποιοι περίμεναν τη μεγάλη ανατροπή από εκεί. Είναι περιττό να περιγράψει κανείς τι πραγματικά έχει συμβεί στην περιοχή. Ολόκληρη η Ανατολική Μεσόγειος βρίσκεται στα πρόθυρα της Σομαλοποίησης. Όσο για τα Βαλκάνια, αυτά παλεύουν να σταθούν όρθια με έξωθεν βοήθεια από οπουδήποτε. (ΕΕ ή ΝΑΤΟ. Το Κόσσοβο ζητάει την αναγνώρισή του από τον Ισλαμικό Σύνδεσμο μέσω Τουρκίας). Οι εκλογείς καλούνται να εκλέξουν με κριτήριο: το συμφέρον της πατρίδας, τα προσωπικά τους συμφέροντα ή των συντεχνιών, ή των τοπικών κοινωνιών στις οποίες ανήκουν, το πόσο πληροφορημένοι είναι, και πως οραματίζονται το μέλλον της χώρας. Όλοι οραματίζονται μια αναγέννηση, μια αλλαγή, μια φυγή από το παρελθόν. Όμως, η δημογραφική και συντεχνιακή δομή της χώρας είναι αδήριτη. Τις εκλογές θα καθορίσουν οι γέροντες, οι συνταξιούχοι και οι συντεχνίες. Επίσης, ανάλογα με την ψυχολογική κατάσταση των ψηφοφόρων, θυμού ή ψυχρού υπολογισμού θα έχουμε και ανάλογα αποτελέσματα κυρίως για τα κόμματα των άκρων. Ο θυμός και η αγανάκτηση δεν έχουν φτάσει ακόμα στο επίπεδο της κατανόησης του βάθους και του εύρους του προβλήματος της ελληνικής κοινωνίας. Επ' αυτού θα ήταν πολύ χρήσιμο να μελετηθούν οι αναλύσεις του Π. Κονδύλη. Αυτή η σύντομη παρουσίαση σκοπό δεν έχει να προτρέψει ή να αποτρέψει κάποιους να ψηφίσουν το χ ή ψ κόμμα. Ούτε προφασίζεται πως κατέχει την «επιστημονική αλήθεια». Αυτή η πανάκεια ανήκει σε άλλους. Επιστημονική αλήθεια στο ιστορικό-κοινωνικό φαντασιακό δεν υπάρχει. Σκοπό έχουμε να δείξουμε τι συμβαίνει περίπου με τα 32 αυτά κόμματα και πως κατηγοριοποιούνται. Προσωπικά, όπως κάναμε κάθε φορά, θα ψηφίσουμε, και αυτό προτείνουμε σε όλους. Νικόλαος Α. Μπινιάρης συγγραφέας οικονομικός και πολιτικός αναλυτής 2/5/2012