Τo «Κόμμα της Δραχμής» - του Γιώργου Καραμπελιά (αναδημοσιεύεται συνοδευόμενο από τα σχόλια)

Άρδην τ. 80-89, Άρδην τ. 89 — Μαΐου 31, 2012 5:43 μμ Τo «Κόμμα της Δραχμής» του Γιώργου Καραμπελιά από το Άρδην (τ. 89) που κυκλοφορεί Το «Κόμμα της Δραχμής» στην Ελλάδα συγκροτείται από ένα σύνολο ετερόκλητες και συχνά αντιφατικές μεταξύ τους δυνάμεις. Πολλοί υποθέτουν ή υποπτεύονται πως ενορχηστρώνεται από υπερατλαντικές ή ευρωπαϊκές πρεσβείες, ή και τα δύο μαζί. Έτσι, ήδη από την αρχή της κρίσης, πολλοί ερμήνευσαν τις «ανεξήγητες» από πρώτη άποψη κινήσεις του δολίου βλακός, ως καθοδηγούμενες από τους Αμερικανούς, με στόχο να πλήξουν εκ των ένδον το ευρώ. Στη συνέχεια, άλλοι ερμήνευσαν τις κινήσεις του ΓΑΠ για δημοψήφισμα ως κινήσεις συμφωνημένες με τους Γερμανούς, οι οποίοι, από την αρχή της κρίσης, έχουν βαλθεί να οδηγήσουν την Ελλάδα στην έξοδο από την ευρωζώνη. Το σίγουρο είναι πως είτε από λόγους πρακτορικής δολιότητας, είτε βλακείας, ή και τα δύο μαζί –όπερ και το πιθανότερο– ο ΓΑΠ δημιούργησε τις συνθήκες για μια μείζονα κρίση της Ελλάδας, του ευρώ και της παραμονής της Ελλάδας στη ζώνη του ευρώ. Όπως έχουμε τονίσει αναρίθμητες φορές, η ένταξη της Ελλάδας στη ζώνη του ευρώ υπήρξε μια καταστροφική επιλογή του Σημίτη και της εκσυγχρονιστικής παρέας του, με αρνητικές συνέπειες για την παραγωγή και την αυτονομία της χώρας. Μέσω του φθηνού χρήματος, προκάλεσε μια αυξανόμενη υπερχρέωση των νοικοκυριών, των επιχειρήσεων και του ελληνικού κράτους, με παράλληλη εκτίναξη των τιμών προς τα πάνω και την ολοκλήρωση της παραγωγικής αποσάθρωσης της ελληνικής οικονομίας. Ωστόσο, η έξοδος από αυτή δεν μπορεί να αποτελέσει μια επιλογή της ελληνικής οικονομίας στις συνθήκες της σαρωτικής κρίσης που βιώνουμε, διότι θα ολοκλήρωνε την καταστροφή της, ενώ αντίθετα θα έπρεπε να πραγματοποιηθεί σε συνθήκες όπου την απόφαση θα μπορεί να την πάρει μια αυτεξούσια και ισχυρή ελληνική κυβέρνηση. Διαφορετικά, θα προκληθεί ένα κρισιακό ντόμινο με συνέπειες όχι μόνο κοινωνικές και οικονομικές, αλλά κατ’ εξοχήν γεωπολιτικές και εθνικές, με τη μεταβολή της Ελλάδας σε έναν διεθνή παρία, εύκολο θύμα για τον καραδοκούντα νεοθωμανικό επεκτατισμό. Αυτός είναι ο λόγος που, παρότι δεν θεωρούμε την Ελλάδα οργανικό μέλος μιας δυτικόστροφης Ευρώπης, πιστεύουμε ότι είναι απολύτως εσφαλμένη σήμερα η υποστήριξη και προπαγάνδιση της εξόδου της χώρας από το ευρώ. Εξάλλου, πώς είναι δυνατόν να επιθυμούν το ίδιο και οι χειρότεροι εχθροί μας, οι Γερμανοί, και αυτό να αποτελεί μια θετική επιλογή; Και μπορεί η έκθεση της Εθνικής Τράπεζας, που δημοσιοποιήθηκε στις 29 Μαΐου, για τις επιπτώσεις μιας εξόδου από το ευρώ σε συνθήκες ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας, να έχει και μία τρομοκρατική προεκλογική στόχευση, ωστόσο οι διαπιστώσεις της δεν απέχουν πολύ από την πραγματικότητα: Μέσω της υποτίμησης, το ονομαστικό ΑΕΠ θα περιοριζόταν κατά 55% και το πραγματικό κατά 22%, ενώ ο πληθωρισμός και η έλλειψη πρώτων υλών θα γονάτιζαν την πραγματική οικονομία. Βέβαια η Εθνική Τράπεζα δεν αναφέρεται καθόλου στις θετικές συνέπειες μιας εξόδου, αλλά αυτές θα εμφανίζονταν μόνο μετά από ορισμένα χρόνια, ενώ στο μεταξύ η χώρα θα γινόταν έρμαιο μιας τεράστιας κρίσης, χωρίς έναν λαό έτοιμο να αναλάβει τις συνέπειές της. Νομίζουμε πως, από τις στήλες αυτού του περιοδικού, τις ομιλίες, τα κείμενά μας, έχουμε αναφερθεί πάμπολλες φορές σ’ αυτό το ζήτημα και καθόλου τυχαία δεν έχει υπάρξει ικανοποιητική και συνεκτική απάντηση στα επιχειρήματά μας. Διευκρινίζουμε λοιπόν: εμείς υποστηρίζουμε την παραμονή μας σήμερα στο ευρώ, όχι από αγάπη ή από ταύτιση με το «ευρωπαϊκό όραμα», αλλά από συμφέρον και εξ ανάγκης. Όσο δεν υπάρχει ένας ισχυρός ανατολικοευρωπαϊκός πόλος, μαζί με τη Ρωσία, και όσο δεν έχει συγκροτηθεί μια συμμαχία των βαλκανικών λαών, είμαστε υποχρεωμένοι, για να αποκρούσουμε την πίεση από την Τουρκία, να συμμαχούμε με τη Δύση, παρ’ όλο που γνωρίζουμε ότι δεν είμαστε «Δύση». Ωστόσο, το Κόμμα της Δραχμής δεν περιλαμβάνει μόνο ή κυρίως όσους από ιδεολογικό στραβισμό επιμένουν στην αποχώρηση από τη ζώνη του ευρώ και την Ευρωπαϊκή Ένωση –ΚΚΕ, αριστεριστές, συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ, ΕΠΑΜ, κ.ά.–, αλλά και όσους έχουν συμφέρον οικονομικό και πολιτικό στην παραπέρα φτωχοποίηση και διάλυση της ελληνικής κοινωνίας. Μιλήσαμε στην αρχή για τις περίεργες ή πιθανές διασυνδέσεις με την αμερικανική ή γερμανική πρεσβεία –κυρίως τη δεύτερη– που έχουν οδηγήσει στις προτάσεις περί δημοψηφίσματος είτε από τον ΓΑΠ, είτε από τη Μέρκελ. Υπάρχουν όμως κι άλλοι παράγοντες που παίζουν με το «Κόμμα της Δραχμής»: Μεγαλοδημοσιογράφοι, μπατιρημένοι επιχειρηματίες, πληρωμένοι πολιτικοί παντός καιρού, και άλλοι, όλη αυτή την περίοδο, φλερτάρουν ανοιχτά με την ιδέα της επιστροφής στη δραχμή. Όλοι αυτοί είτε έχουν ένα σημαντικό απόθεμα σε ευρώ εκτός Ελλάδας, είτε έχουν χρέη που ελπίζουν να σβηστούν στο χάος που θα ακολουθήσει, είτε πληρώνονται ανοιχτά από ξένα κέντρα και επιχειρηματίες, είτε, στην καλύτερη περίπτωση, αποτελούν απλώς χρήσιμους ηλίθιους. Πάντως, όλοι μαζί συμβάλλουν και συμμετέχουν, με επαναστατικές και αντιμνημονιακές κορώνες, σε αυτό το εγχείρημα. Γι’ αυτό θα δούμε κανάλια και ραδιοφωνικούς σταθμούς να ποντάρουν ανοιχτά σε «προσωπικότητες» ανασυρμένες από την αφάνεια, να τους υπερπροβάλλουν, σε βαθμό κακουργήματος, κάποτε ακόμα και όταν έχει εξαντληθεί ο ρόλος τους, και να τους εξαφανίζουν με τον ίδιο τρόπο που τους ανέβασαν στα ύψη. Και βλέπουμε αυτό το γαϊτανάκι να συνεχίζεται από άλλα κανάλια, άλλα ραδιόφωνα, άλλα λαθρόβια έντυπα και άλλους πρωταγωνιστές. Το βέβαιο είναι πως υπάρχουν κόμματα, καθώς και «προσωπικότητες», που εμφανίζονται ως αντιμνημονιακές και είναι συνδεδεμένες άμεσα και υπόγεια με αυτά τα συμφέροντα. Μόνο έτσι μπορεί να εξηγηθεί το ακραίο αντιμνημονιακό μένος γνωστών φιλελεύθερων, νεοφιλελεύθερων και γιάπηδων της δημοσιογραφίας, οι οποίοι αίφνης εμφανίζονται να εισηγούνται τις πλέον ριζοσπαστικές επιλογές. Πώς μπορεί να εξηγηθεί το γεγονός ότι πολιτικοί που συνέπλεαν με τον Μητσοτάκη και την Μπακογιάννη, μεταβλήθηκαν στους πιο «αδιάλλακτους» εχθρούς του μνημονίου; Ποια επαναστατική μύγα τσίμπησε γνωστούς ΚΥΠίτες και γιάπηδες δημοσιογράφους-επιχειρηματίες να συμπλέουν σε μια κοινή λυσσαλέα επίθεση ενάντια στους «μνημονιακούς», όταν η θέση τους επί δεκαετίες υπήρξε από την απέναντι πλευρά; Πώς μπορεί να εξηγηθεί η στάση του ίδιου του αρχέτυπου του αυριανισμού; Ένας λαός απόλυτα συγχυσμένος, συντετριμμένος από μια απρόκλητη και δολοφονική επίθεση στον τρόπο και το επίπεδο ζωής του, ριγμένος στην ανέχεια, το αδιέξοδο, διαβουκολείται ανενδοίαστα από μια συμμορία οργανωμένων μαφιών και συμφερόντων, που θέλουν να κερδίσουν οικονομικά και πολιτικά από την ολοκληρωτική εξόντωσή του. Και, δυστυχώς, όλοι αυτοί οι αετονύχηδες έχουν απέναντί τους εκείνους που από συμφέρον και ανικανότητα μάς οδήγησαν στη σημερινή κρίση, καθώς και άλλους, που κρίνουν πως είναι η ευκαιρία να γίνουν χαλίφης στη θέση του χαλίφη, αγνοώντας τα διακυβεύματα της σαρωτικότερης κρίσης που γνώρισε ο σύγχρονος ελληνισμός. Το δυστύχημα είναι πως, σε μια πλειοδοσία επαναστατικής «συνέπειας», το αντιμνημονιακό κίνημα αδυνατεί να ξεχωρίσει τους φίλους και τους εχθρούς του, τους πράκτορες και τους αφελείς, και να διαμορφώσει μια πολιτική πρόταση η οποία να εμμένει τόσο στο αντιμνημονιακό μήνυμα των πλατειών, όσο και στη νηφάλια στρατηγική αποτίμηση της κατάστασης. Γνωρίζουμε ότι κάτι τέτοιο είναι εξαιρετικά δύσκολο. Μοιάζει με τετραγωνισμό του κύκλου. Όμως δεν υπάρχει άλλος δρόμος παρά αυτή η πορεία πάνω σ’ ένα τεντωμένο σκοινί, όπου από τη μια πλευρά βρίσκεται η ενσωμάτωση και η υποταγή και από την άλλη πλευρά η περιθωριοποίηση και … εκ νέου η υποταγή. Μοιραστείτε: Share Tags: top Άρδην τ. 89 Γιώργος Καραμπελιάς συμφέροντα που θέλουν τη δραχμή το Κόμμα της Δραχμής Μοιραστείτε αυτή την ανάρτηση Facebook Twitter Delicious Digg Συγγραφέας admin 24 Σχόλια Απάντηση Γιάννης Μαΐου 31, 2012 5:09 μμ Τα ίδια λέει περί μπλοκ επιχειρηματιών που θέλουν τη δραχμή γιατί έχουν βγάλει πολλά λέφτά έξω και ο Χρ. Βερναδάκης (από το 2:16 και μετά) http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=NVlR8llREH4 Απάντηση jfk Μαΐου 31, 2012 6:57 μμ Πραγματικά δυσκολεύομαι να καταλάβω τη στάση του Άρδην και του κυρίου Καραμπελιά. Παραμονή στο ευρώ, οκ. Αλλά με οιοδήποτε τίμημα; Ακόμη και αυτό της τριτοκοσμοποίησής μας;Να ξεπουληθούν τα πάντα (περνώντας στο ταμείο που έχει συσταθεί αλά Τρόιχαντ και το ελέγχουν οι πιστωτές μας); Να γίνουμε μια νέα Ανατολική Γερμανία; Να πεταχθούν στο δρόμο και στην ανεργία 150.000 Δ.Υ.; Να ιδιωτικοποιηθούν ρεύμα, νερό, παιδεία (και να γίνουν αγαθά απλησίαστα για τους φτωχούς); Το φετίχ του δυτικοευρωπαϊκού νομίσματος πάνω από τους ανθρώπους; Και τι θα κερδίσουμε με το ευρώ; Αυτά τα οποία πιστεύετε (ως χώρος) περί στρατηγικού πλεονεκτήματος έναντι της Τουρκίας είναι και για έναν επιπλέον λόγο έωλα (πλην της μετατροπής μας σε ένα εξαθλιωμένο προτεκτοράτο του Βερολίνου με πάμφτωχους κατοίκους): διότι πολύ απλά φίλοι μου το μνημόνιο θα οδηγήσει στον π λ ή ρ η α φ ο π λ ι σ μ ό της Ελλάδας. Νομίζετε ότι οι τροϊκανοί δε θα ζητήσουν την ολοκληρωτική κατάργηση του ελληνικού στρατού; Τρέφετε αυταπάτες ότι θα ανέχονται να συντηρούν με τα δάνειά τους έναν τεράστιο ( για τα ευρωπαϊκά δεδομένα) στρατό ώστε να έχουμε εμείς αποτρεπτική ισχύ έναντι της Τουρκίας; Τα βέλη του Daniel Cohn-Bendit στο Ευρωκοινοβούλιο (για τον μεγάλο ελληνικό στρατό) κάπου στόχευαν, δεν το πιάσατε; Θα περίμενα από εσάς κύριε Καραμπελιά πιο σοβαρές αναλύσεις! Απάντηση Δημήτρης Ιουνίου 1, 2012 2:42 πμ Ο Καραμπελιάς έχει κάνει τις σοβαρές αναλύσεις που ζητάς αλλά προφανώς δεν τις έχεις διαβάσει. Ψάξε τις αναρτήσεις του Άρδην των τελευταίων μηνών και θα δεις ότι δεν προτείνει παραμονή στο ευρώ με οποιοδήποτε τίμημα αλλά παραμονή στο ευρώ με παράλληλη πολιτική, οικονομική, κοινωνική και πνευματική ανασυγκρότηση και αναγέννηση της χώρας, των οποίων το περιεχόμενο έχει προσδιορίσει και ο ίδιος και διανοούμενοι όπως ο Κοντογιώργης. Μη βιάζεσαι λοιπόν να κατακρίνεις. Όσο για την άποψή σου ότι δεν υπάρχουν χρονικά περιθώρια για στρατηγικές, χωρίς στρατηγική είναι σίγουρο ότι θα σε κατευθύνουν οι άλλοι όπου θέλουν. Ταμπού περί νομίσματος ή οτιδήποτε άλλο ουδέποτε χρησιμοποίησε ο Καραμπελιάς, μάλλον τον έχεις διαβάσει τελείως επιφανειακά. Απάντηση jfk Ιουνίου 1, 2012 11:19 πμ «Η παραμονή στο ευρώ με παράλληλη ανασυγκρότηση της χώρας» είναι ένα ωραίο παραμύθι. Κάτι τέτοιο δεν μας λένε σχεδόν όλα τα κόμματα; Με πρώτο μάλιστα το συντηρητικό μπλοκ (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΣΕΒ-Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης); Ποια περιθώρια πραγματικά έχεις για να το κάνεις αυτό με τους Γερμανούς και τους Γάλλους να σε πιέζουν ασφυκτικά και να σου επιβάλλουν μια απηνή μονεταριστική πολιτική; Θα τετραγωνίσεις τον κύκλο; Εν ολίγοις: 1) Η παραμονή στην ευρωζώνη δίχως την εφαρμογή εξοντωτικού νεοφιλελευθερισμού είναι αδύνατη. Ακόμη και αν θα καταφέρεις να βγεις από το Μνημόνιο και να παραμείνεις στην ευρωζώνη (πράγμα κατ’ εμέ αδύνατο) θα σε παραμονεύει το περίφημο γερμανικό Δημοσιονομικό Σύμφωνο. 2) Παραμένοντας στο ευρώ (ακόμη και δίχως το Μνημόνιο αλλά λόγω Δημοσιονομικού Συμφώνου και νεοφιλελευθερισμού) θα αναγκαστείς να ξεπουλήσεις γη-επιχειρήσεις φιλέτα-τράπεζες. Και μετά; Το πιθανότερο σχολεία και νοσοκομεία. Γι΄αυτό και η τελευταία ανάλυση του χώρου του Άρδην είναι πιστεύω τελείως εσφαλμένη. Απάντηση Αχινός Ιουνίου 7, 2012 1:07 μμ Ο Καραμπελιάς έχει κάνει τις σοβαρές αναλύσεις που ζητάς αλλά προφανώς δεν τις έχεις διαβάσει. Ψάξε τις αναρτήσεις του Άρδην των τελευταίων μηνών και θα δεις ότι δεν προτείνει παραμονή στο ευρώ με οποιοδήποτε τίμημα αλλά παραμονή στο ευρώ με παράλληλη πολιτική, οικονομική, κοινωνική και πνευματική ανασυγκρότηση και αναγέννηση της χώρας, των οποίων το περιεχόμενο έχει προσδιορίσει και ο ίδιος και διανοούμενοι όπως ο Κοντογιώργης. Μόνο που δεν επιβάλλουμε εμείς τους όρους. Να πούμε ένα ισχυρό όχι «και ας τρώγαμεν πέτρες» μπορούμε. Αλλά να περιμένουμε αφελώς ότι θα επηρεάσουμε τις καταστάσεις που θα διαμορφωθούν μετά από ένα ακόμα ΝΑΙ και τη νομιμοποίηση της συνέχισης της διάσωσης ―εν ονόματι της παραμονής στο Ευρώ, είναι σαν να λέγανε οι Κύπριοι ΝΑΙ στο Ανάν και να περιμένει να ασκήσει «υπερήφανη πολιτική» μετά. Ποιός θα κάνει τις συνθήκες «κοινωνικής και πνευματικής ανασυγκρότησης»; Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ; Και σε συνθήκες Μνημονίου, με τοποτηρητές στα υπουργεία; Και αυτή η «πνευματική ανασυγκρότηση» θα εκφραστεί και υλικά, παραγωγικά κλπ, πως; Με τον εθνικό πλούτο στα χέρια των τοκογλύφων, με συνθήκες εργασιακές τρίτου κόσμου ―όπως επιβάλλουν οι μεταρρυθμίσεις που ζητάει η Τρόικα, κλπ; Άσε που τα περί ανασυγκρότησης κλπ είναι η καραμέλα και ΝΔ/ΠΑΣΟΚ έως Ντόρας και Μάνου. Με ποιανού τα υλικά και τις μεθόδους θα γίνει η ανασυγκρότηση; Απάντηση Σκαντζόχοιρος Μαΐου 31, 2012 7:35 μμ Λυπάμαι αλλά θα ζητήσω από εσάς να είστε πιο σοβαρός. Και να μην εγκαλείτε τους άλλους για σοβαρότητα, ενώ εσείς δεν διαθέτετε καμία. Πρώτον, ποιός μίλησε υπέρ του μνημονίου; Είναι άλλο το ένα και άλλο το άλλο, όπως πολύ σωστά πρεσβεύει και το 70%+ του πληθυσμού. Δεύτερον, έχετε βάλει το άλογο πίσω από το κάρο και ζητάτε σοβαρότητα; Έξοδος από το κοινό νόμισμα προϋποθέτει εσωτερική ενδυνάμωση, δηλαδή ένα μίνιμουμ οικονομικών, πολιτικών και γεωπολιτικών προϋποθέσεων ώστε να γίνει με όρους ασφάλειας για τον ελληνικό λαό. Ειδάλλως, η κατάρρευση της Ρωσίας θα φαντάζει ειδυλλιακή σε σχέση με τα φαινόμενα που θα αναπτυχθούν εδώ (παρα-οικονομία κ.ο.κ.). Η ενδυνάμωση δεν θα γίνει προφανώς βάσει των οδηγιών της Τρόικας ή του ‘γερμανικού μοντέλου’. Θα γίνει πέρα από αυτά, και σ’ αυτό θα πρέπει να επικεντρώσουμε τώρα. Το ζητούμενο είναι αυτό. Και όχι το νόμισμα, το οποίο είναι μια συζήτηση θεωρητική και αφορά σε μεσοπρόθεσμο στάδιο. Δυστυχώς, θέλω να σας πληροφορήσω ότι δεν παίζουμε κάποιο επιτραπέζιο παιχνίδι που λέγεται ‘ελληνική κρίση’, για να αμολάμε έτσι εύκολες παρόλες σχετικά με τη δραχμή. Μια ενδεχόμενη άτακτη έξοδος από το ευρώ, μπορεί να μας κοστίσει την ελευθερία και την αξιοπρέπειά μας για πολλές δεκαετίες. Και αυτή τη στιγμή, το ελληνικό κράτος δεν έχει καμία αξιοπιστία ότι μπορεί να καθοδηγήσει την χώρα μέσα από μια τέτοια θύελλα. Αυτά τα οποία γράφετε, την κοινωνική καταστροφή δηλαδή, θα συμβούν είτε είμαστε μέσα στο ευρώ, είτε έξω από αυτό εφόσον παραμείνουμε έτσι γελοίοι, με διαλυμένους θεσμούς, ανύπαρκτη συζήτηση επί της ουσίας για μια συγκεκριμένη στρατηγική εξόδου από την κρίση. Απάντηση jfk Μαΐου 31, 2012 9:38 μμ Αυτή τη στιγμή μας έχουν τεθεί συγκεκριμένοι όροι από τις πιστώτριες χώρες που οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στην πλήρη εξαθλίωση και διάλυση του ελληνικού κράτους. Η οικονομική πολιτική που μας ζητάνε να εφαρμόσουμε είναι πολλαπλάσια σκληρότερη απ’ αυτήν που εφαρμόστηκε στη Χιλή του Πινοσέτ, στη Ρωσία του Γιέλτσιν ή στο Περού του Φουτζιμόρι. Τα πράγματα επείγουν. Το πιθανότερο είναι πως σε λίγο καιρό εδώ θα είναι κρανίου τόπος. Το ταμπού του νομίσματος χρησιμοποιείται πανέξυπνα από τους πιστωτές μας εις βάρος οιουδήποτε ψήγματος αξιοπρέπειας και κοινωνικού κράτους. Μας απειλούν: «Μη μιλάς, αποδέξου το ξεπούλημα, δούλευε χειρότερα και από σκλάβος και να εγώ θα σου κάνω τη χάρη να σε θεωρώ Ευρωπαίο και να έχεις στην τσέπη σου (ή να προσδοκάς να αποκτήσεις σε τρία τέρμινα) το μαγικό ευρώ!» Ακριβώς γι’αυτό το λόγο διαφωνώ με την ανάλυσή σας. Δεν πιστεύω ότι υπάρχουν χρονικά περιθώρια για στρατηγικές. Χρησιμοποιούν τη λατρεία του Έλληνα για το ευρώ ως δούρειο ίππο της απόλυτης υποδούλωσης του στον πλέον επιθετικό και βάρβαρο νεοφιλελευθερισμό. Απάντηση Αχινός Ιουνίου 7, 2012 1:15 μμ Πρώτον, ποιός μίλησε υπέρ του μνημονίου; Είναι άλλο το ένα και άλλο το άλλο, όπως πολύ σωστά πρεσβεύει και το 70%+ του πληθυσμού. Είτε έχουμε πολυτέλεια επιλογής ανάμεσα σε Μνημόνιο και Ευρώ, την οποία θα μπορούσε επίσης να διαπραγματευτεί και ο Συριζα π.χ., είτε δεν έχουμε, οπότε πρέπει να αναλάβει μια μνημονιακή κυβέρνηση με τη ΝΔ επικεφαλής για να δώσει εγγυήσεις ότι θα ακολουθήσουμε κατά γράμμα τις εντολές της Τρόικας ώστε να μας κρατήσουν στο Ευρώ. Το δεύτερο διαβάζω στο κείμενο. Δυστυχώς, θέλω να σας πληροφορήσω ότι δεν παίζουμε κάποιο επιτραπέζιο παιχνίδι που λέγεται ‘ελληνική κρίση’, για να αμολάμε έτσι εύκολες παρόλες σχετικά με τη δραχμή. Μια ενδεχόμενη άτακτη έξοδος από το ευρώ, μπορεί να μας κοστίσει την ελευθερία και την αξιοπρέπειά μας για πολλές δεκαετίες. Δηλαδή τα δυο τελευταία χρόνια έχουμε «ελευθερία και αξιοπρέπεια», τις οποίες κι όλας μπορεί να τις χάσουμε με πιθανή έξοδο από το Ευρώ; Η ενδυνάμωση δεν θα γίνει προφανώς βάσει των οδηγιών της Τρόικας ή του ‘γερμανικού μοντέλου’. Θα γίνει πέρα από αυτά, και σ’ αυτό θα πρέπει να επικεντρώσουμε τώρα. Το ζητούμενο είναι αυτό. Το οποίο θα πετύχει ο ελληνικός λαός βγάζοντας ξανά μια μνημονιακή κυβέρνηση που θα συνεχίσει τις οδηγίες τις Τρόικας και το γερμανικό μοντέλο; Τι άλλο θα πετύχει από το να νομιμοποιήσει την ίδια συνταγή για 1-2 ακόμα χρόνια, μέχρι να ζήσουμε σκηνές Mad Max, όχι με τη δραχμή αλλά με το Ευρώ; (Κάνω την παραχώρηση εδώ, συζητήσιμη, ότι δεν ζούμε ήδη στιγμές Mad Max). Απάντηση grigoris Μαΐου 31, 2012 8:02 μμ Mια ερωτηση θα κανω.Αν η Ευρωπαικη Ενωση μας βαλει το διλημμα μνημονιο η Ευρω τι θα γινει; Καλοπροαιρετα το λεω…. Απάντηση Μανούσος Ιουνίου 1, 2012 8:54 πμ Δηλ. αν κατάλαβα καλά το δίλημμα είναι Τουρκοκρατία ή Φραγκοκρατία; Πράγματι ο κ. Καραμπελιάς έχει δίκιο όταν λέει ότι δεν είμαστε έτοιμοι ως λαός, όμως πότε είναι κανείς έτοιμος για την ολοκληρωτική καταστροφή; Εκτιμώ ωστόσο ότι οι νεοθωμανικές φαντασιώσεις των γειτόνων δεν εμποδίστηκαν έως τώρα από την ΕΕ, ούτε και πρόκειται στο μέλλον. Η ψεύτικη ελπίδα που έχουμε από το 1424 ότι θα μας βοηθήσουν οι Φράγκοι είναι μια σταθερή αυταπάτη. Η συγκυρία όμως της δυστυχίας μας είναι ως προς αυτό τουλάχιστον, θετική: η στροφή της Τουρκίας είναι πλέον προς τα ανατολικά και στο εσωτερικό της. Αν είναι να κάνουμε κάτι, προς την κατεύθυνση της ανεξαρτησίας (κάτι λίγο έστω) τώρα είναι η ευκαιρία. Οι επιφυλάξεις του κ. Καραμπελιά είναι κατανοητές, αλλά μου θυμίζουν τις επιφυλάξεις του Κοραή περί ακαίρου ξεσπάσματος της Επανάστασης (τηρουμένων των αναλογιών). Π.χ. δεν μπορώ να κατανοήσω πώς θα έχουν αξία τα Ευρώ κατά την Grexit στην Ελλάδα της Δραχμής όταν ΗΔΗ κάθε μέρα διολισθαίνει το Ευρώ έναντι του Δολλαρίου ΜΟΝΟ με τον ψύθιρο της εξόδου της ολοκληρωτικά ασήμαντης οικονομικά Ελλάδος. Εν πάση περιπτώσει ο κόσμος είδε με την κρίση ότι η Ευρώπη είναι εχθρός μας και δυνάστης μας και τίποτε δεν μπορεί πια να το κρύψει αυτό. Από την άλλη δεν μπορώ να δεχτώ το δίλημμα επιλογής δυνάστη (Ευρώπη ή Τουρκία). Που είναι η ΕΕ στην ΑΟΖ και στο FIR και στα Χωρικά Ύδατα και στην Υφαλοκρηπίδα; Το σχέδιο Ανάν είναι η χείρα βοηθείας που περιμέναμε από τους Φράγκους; Η πλυμμηρίδα των δυστυχισμένων λαθρομεταναστών είναι η παροχή βοήθειας των Ευρωπαίων; Ποιά υποστήριξη είδαμε στο Μακεδονικό; Η κατάργηση των ελληνικών σχολείων στην Γερμανία πόσο φιλική κίνηση είναι; Μιλούν πολλοί για το ξεπούλημα του δημοσίου στους Δυτικούς όμως ο στόχος τους (εκδηλωμένος συχνά) δεν είναι απλώς η εξαγορά και η απομύζηση αλλά η εξάλειψη του πιθανού ανταγωνιστή δηλ. εξαγορά και κλείσιμο: Σόφτεξ, ΑΓΕΤ, κλπ. οὐδέ λόγος οὐδ’ ἀριθμός… Αν δειλιάσουμε κι άλλο η ΕΕ θα μας εξαθλιώση ολοκληρωτικά και πιθανότατα η Τουρκία θα έχει εξέλθει από την τωρινή της πολιτική ιδεολογική, εθνική και πολιτειακή περιδίνιση. Τότε πραγματικά θα ισχύει το δίλημμα του κ. Καραμπελιά, αλλά επί ελληνικών ερειπίων δίχως ικμάδα ζωής. Ο λαός πράγματι δεν είναι πνευματικά έτοιμος και δεν πιστεύω ότι έχει το σθένος να αντέξει την δραχμή. Όμως ευρώ άνευ όρων; Και ποιά θα είναι τότε η διαφορά της Φραγκοκρατίας από την Τουρκοκρατία; Μήπως και τώρα δεν γίνεται παιδομάζωμα;; Τουλάχιστον ο Τούρκος και το Ισλάμ είναι δεδηλωμένοι εχθροί της Ελλάδος και όχι πισώπλατοι Απάντηση RIGAKIS Ιουνίου 1, 2012 8:56 πμ Πολύ ενδιαφέρουσα τοποθέτηση. Μία άλλη που προτείνω, το κίνημα της δραχμής, στο http://www.casss.gr/PressCenter/Articles/2597.aspx Απάντηση jfk Ιουνίου 1, 2012 1:30 μμ Με μεγάλη μου λύπη παρατηρώ πως το άρθρο σας κύριε Καραμπελιά έχει γίνει σημαία από το «σαμαρικό» και υπέρ του μνημονίου antinews!!! http://www.antinews.gr/2012/05/31/163911/ Κρίμα! Απομακρυνθήκατε πάρα πολύ από τις ιδέες σας! Απάντηση Σκαντζόχοιρος Ιουνίου 1, 2012 1:47 μμ Το αντινιούζ αναδημοσιεύει ό,τι θέλει… Δεν θα του πούμε εμείς τι να αναδημοσιεύσει Δεν έχουμε απομακρυνθεί εμείς από τις ιδέες μας, εσείς έχετε πάρει διαζύγιο από την κοινή λογική. Πρώτον, λέμε τα ίδια με επιμονή από το 2009. Δεύτερον, δεν πάει να λέει ο Σαμαράς, η Μέρκελ ή ο Βελζεβούλ ό,τι θέλουνε, η πραγματικότητα είναι μία και δεν αλλάζει όσο και να διαμαρτύρεστε… Αυτή τη στιγμή δεν υφίσταται καμία (αριθμητικά=0) δύναμη στην Ελλάδα η οποία να εγγυάται μια ομαλή, και ασφαλής έξοδο από το ευρώ. ΚΑΜΙΑ. Αυτό το γνωρίζουν μέχρι και οι γάτες σ’ αυτήν την χώρα. Συνεπώς ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ προώρη και βιαστική κίνηση, είναι δυνατόν να μας ρημάξει εντελώς ως χώρα, και να σβήσει έστω και τις τελευταίες ελπίδες που έχουν μείνει. Τρίτον, το δίλημμα μνημόνιο ή δραχμή το θέτει η Μέρκελ. Αν θέλετε να το αποδεχθείτε, με γειά σας με χαρά σας. Εμείς, και η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού ΔΕΝ ΤΟ ΑΠΟΔΕΧΕΤΑΙ, και θέλει ανατροπή των πολιτικών του μνημονίου εντός της ευρωζώνης. Τέταρτον, μεσοπρόθεσμα πρέπει να φύγουμε. Αυτό, επίσης το ξέρουν όλοι. Με ποιό τρόπο όμως; Αυτό προϋποθέτει μια διαδικασία, θέλει πρόγραμμα, στάδια, μεθοδικότητα, παράλληλο μετασχηματισμό της ελληνικής οικονομίας έτσι ώστε να μην βγούμε από το νόμισμα όντας μια οικονομία που βασίζεται στις εισαγωγές. Αν αυτά δεν γίνουν, τότε τα προΪόντα που εισάγουμε (ακόμα και τα βασικά θα εκτοξευτούν). Το καταλαβαίνετε αυτό το πράγμα ή νομίζετε ότι οι βασικές αρχές της διεθνής οικονομίας είναι προπαγάνδα του μνημονίου; Και ύστερα είναι και η θέση της χώρας. Να την χέσω την δραχμή, αν έρθει απότομα και το ελληνικό κράτος καταστεί ανίκανο να ικανοποιήσει τις ανάγκες των ελληνικών ακριτικών περιοχών. Να την χέσω τη δραχμή αν εξαιτίας αυτού του γεγονότος, οι δήμαρχοι και οι νομάρχες παρακαλάνε τους Τούρκους να απελευθερώσουν τις επενδύσεις και τις συναλλαγές… Εν πάσει περιπτώσει, νομίζω ότι δεν έχετε καταλάβει ούτε σε ποιά χώρα ζείτε, ούτε ποιά είναι η πραγματική κατάσταση που αντιμετωπίζουμε….. Άκους εκεί ‘απομακρυνθήκατε πολύ από τις ιδέες σας…’ επειδή λέμε τα ίδια εδώ και 3 χρόνια… Άλλο πάλι και τούτο… Μου φαίνεται ότι ο νέος διπολισμός σας έχει κάνει τον εγκέφαλο πουρέ. Απάντηση Αχινός Ιουνίου 7, 2012 1:20 μμ Δεν έχουμε απομακρυνθεί εμείς από τις ιδέες μας, εσείς έχετε πάρει διαζύγιο από την κοινή λογική. Την κοινή λογική μπορεί να την επικαλεστεί ο καθένας. Αλλά όταν την ίδια «κοινή λογική» την επικροτεί ο Αλαφούζος, ο Μπόμπολας, ο Πάσχος, ο Παπαδημητρίου, ο Πρητέντερ και ο όψιμος Φαήλος ―κάτι πάει στραβά με την κοινή λογική. Πάντως, περί λογικής, είχε γράψει ένας: «Ο κόσμος μας έλεγε τρελούς. Ημείς, αν δεν είμεθα τρελλοί, δεν εκάναμε την επανάσταση, διατί ηθέλαμε συλλογισθεί πρώτον δια πολεμοφόδια, καβαλλαρία μας, πυροβολικό μας, πυροτοθήκες μας, τα μαγαζιά μας, ηθέλαμε λογαριάσει τη δύναμη την εδική μας, την τούρκικη δύναμη». Απάντηση jfk Ιουνίου 1, 2012 2:22 μμ @Σκαντζόχοιρος Μα πώς θα επιτύγχετε την ανάταξη εντός της Ευρωζώνης και εκτός (λέμε τώρα) του Μνημονίου;Το Δημοσιονομικό Σύμφωνο το έχετε υπόψη σας;Το σύνολο της φιλο-νεοφιλελεύθερης ευρωπαϊκής νομοθεσίας;Ή μήπως νομίζετε πως θα μείνουμε μέσα και εμείς (η Ελλάδα) θα διαφωνήσουμε με όλα αυτά και θα τα καταφέρουμε και να τα αλλάξουμε;Είναι ή όχι αυτό ουτοπικό; Η μόνη χρησιμότητα του ευρώ είναι ή όχι η πρωώθηση του αγοραίου νεοφιλελευθερισμού, η διάλυση της κρατικής κυριαρχίας και η αποσάρθρωση της κοινωνίας; Θα εφεύρουμε εμείς το καλό «ευρώ»; Απάντηση jfk Ιουνίου 1, 2012 2:33 μμ ΥΓ. Ως προς το ζήτημα της εθνικής κυριαρχίας ( και επειδή κατάγομαι από ακριτική περιοχή της χώρας μας): εντός του ευρώ θα οδηγηθούμε σίγουρα αρχικά σε στέγνωμα των δαπανών για άμυνα και εν συνεχεία σε ολοκληρωτική κατάργηση του ελληνικού στρατού. Κανένας δανειστής δεν θα συνεχίσει να χρηματοδοτεί ένα τεράστιο (κατ’αυτόν) στράτευμα. Οι δηλώσεις Daniel Cohn-Bendit είναι το προανάκρουσμα για το τι θα ακολουθήσει… Απάντηση Σκαντζόχοιρος Ιουνίου 1, 2012 2:40 μμ @jfk Τρείς λαλούν και δυό χορεύουν. Είπε κανείς ότι γίνονται αυτά βάσει του δημοσιονομικού συμφώνου και της νεοφιλελεύθερης ευρωπαϊκής νομοθεσίας; Λέμε ότι καθυστερούμε την εφαρμογή των μέτρων, ακυρώνουμε τις προηγούμενες συμφωνίες και κάνουμε νέες στα πλαίσια μιας σκληρής διαπραγμάτευσης. Και ταυτόχρονα, προετοιμαζόμαστε για να αλλάξουμε νόμισμα, κάνουμε επενδύσεις για να ενισχύσουμε την παραγωγή, αποκτούμε διαθέσιμους πόρους για να εξασφαλίσουμε μισθούς, συντάξεις, και τις κοινωνικές και αμυντικές δαπάνες της χώρας κ.ο.κ. Αλλιώς πείτε μου εσείς πώς θα γίνει; Θα βγούμε πρώτα από το ευρώ, και μετά θα ψάχνουμε ποιός θα μας δανείσει; Θα βγούμε πρώτα το ευρώ και μετά θα ψάχνουμε από που να εισάγουμε φθηνότερα ψωμία και γάλα… Και ώσπου να τα βρούμε αυτά, τι θα τρώμε; Σαν την έρευνα της ΠΑΣΕΓΕΣ που έλεγε ότι έχουμε 100% αυτάρκεια στα αγροτικά προϊόντα και εξίσωνε τις ελίες με το κρέας για να βγεί ο μέσος όρος; Τι θα τρώνε οι Έλληνες σε μια τέτοια περίπτωση; Τον μέσο όρο; Με τέτοια παπατζηλίκια θα ανατρέψετε τον ‘νεοφιλελευθερισμό’; Με τέτοιες λογικές μπακάλικου; Μάλλον το καλύτερο άλλοθι του δίνετε παρά αντιπροσωπεύετε μιαν απειλή απέναντί του… Υ.Γ. Είναι θέμα ‘καλού’ ή ‘κακού’ ευρώ; Είναι θέμα ότι η έξοδος από το ευρώ προϋποθέτει μια δυναμική και μια κυβέρνηση που αυτά δεν υπάρχουν, και θέλουμε χρόνο για να τα φτιάξουμε ώστε να πετύχουμε κάτι τέτοιο με ασφάλεια. Τι δεν καταλαβαίνετε από αυτό που λέω; Τόσο δύσκολο είναι; Απέναντι σ’ αυτά τι απαντάτε; Τσιτάτα και αφορισμούς; Μια χαρά ξέρω τι σκατά είναι το ευρώ. Όταν μπαίναμε στο ευρώ ελάχιστοι φωνάζαμε ότι δεν έπρεπε να μπούμε. Οι υπόλοιποι δεν έλεγαν τίποτα, γιατί αφού ‘λεφτά υπήρχαν’ χεστήκανε για την οικονομία μας ή για το τι θα γίνει σε δέκα χρόνια. Τώρα βγαίνουν και ζητάνε άμεση έξοδο από το ευρώ για τον τάδε ή τον δείνα λόγο. Ας φωνάζατε όλα αυτά τα χρόνια, γιατί τότε θα είχε αλλάξει η πολιτική και δεν θα είμασταν έτσι ξυπόλητοι στ’ αγκάθια που είμαστε σήμερα… Τώρα, θέλει άλλη διαδικασία για να καταλήξουμε εκεί που εννοείτε. Και προφανώς, αυτά τα οποία ισχυρίζεστε δεν είναι ικανά να μας πάνε ούτε μέχρι τη γωνία… Τέλος, αφήστε τους γελοίους διπολισμούς του τύπου ‘όποιος δεν είναι με τη δραχμή είναι με τη Μέρκελ’. Τέτοιου τύπου αντιλήψεις είναι αντιλήψεις του παρελθόντος, γέννησαν κομματικούς οπαδούς πρόβατα και κόμματα α-νόητα… Αρκετά έχουμε προκόψει από κοντόθωρες και δογματικές προσεγγίσεις του τύπου που υποστηρίζετε… Απάντηση jfk Ιουνίου 1, 2012 3:28 μμ @ Σκαντζόχοιρος Η ε.ε. είναι δομημένη βάσει μίας συγκεκριμένης (υπέρ το δέον αγοραίας) λογικής, η οποία δυστυχώς δεν ανατρέπεται. Πόσο χρόνο να κερδίσει κάποιος μέσα από διαπραγματεύσεις; Τι να επιτύχει; Είδαμε πως Σαμαράς και Βενιζέλος ενώ πήγαιναν σε μια κάποια χλωμή αναδιαπραγμάτευση ανέκρουσαν πρύμναν. Το ίδιο θα επιχειρήσει πιστεύω και η νέα κυβέρνηση (με τα ίδια όμως μηδαμινά αποτελέσματα). Τα δεσμά σου δεν τα διαπραγματεύεσαι τα σπας. Συμφωνώ σε όσα λέτε για διατροφική επάρκεια (δεν υπάρχει) και για έλλειμμα στιβαρής ηγεσίας. Γνωρίζω ότι ήσασταν από τους ελάχιστους που μιλούσαν σε πολύ αντίξοες συνθήκες και από πολύ νωρίς για όλα αυτά (γι’ αυτό εξάλλου σας διαβάζω από τις αρχές του ’90 και αυτή τη στιγμή σχολιάζω στο ιστολόγιό σας). Κατανοώ (σε κάποιο βαθμό τις επιφυλάξεις σας) αλλά νομίζω ότι πρέπει να πάρουμε το ρίσκο (και ας περάσουμε αρχικά με πολύ μεγάλες δυσκολίες) γιατί αύριο θα έχουμε χάσει τη χώρα μας και θα είναι πολύ αργά. Απάντηση γιαννης Γ Ιουνίου 1, 2012 6:54 μμ Δυστυχως Αν συμφωνησω με τα γραφομενα σας για να ειμαι συνεπεις θα πρεπει να υποστηριξω το κεντροδεξιο μετωπο για να αποφυγουμε την δραχμη.Βλεπετε αλλη λυση; Και μια και οποιοι θελουμε η χωρα να εχει εθνικο νομισμα(πως αλλιως θα εχει ανεξαρτησια εθνικη;) ειμαστε »υποπτοι» και αφου σας αρεσουν τα σεναρια συνωμοσιας δειτε πως φιλοξενει ο πρωην(;) συνεργατης σας το κειμενο σας http://www.red-pep.blogspot.gr/2012/06/blog-post.html πλαι σε αυτο γιγαντων της διανοησης και του πατριωτισμου http://www.red-pep.blogspot.gr/2012/06/blog-post_01.html και βγαλτε συμπερασμα…. Απάντηση Σκαντζόχοιρος Ιουνίου 1, 2012 7:02 μμ Κάνεις λάθος. Η ΝΔ έτσι όπως πολιτεύεται δίνει το πιο ανέλπιστο, μεγάλο δώρο στους αντιπάλους της. Όπως είπε κι ένας πολύ καλός φίλος και σύντροφος, αυτοί οι γελοίοι και μόνοι τους να κατέβαιναν στις εκλογές, πάλι δεύτεροι θα έβγαινα. Προφανώς, μιλάμε από τη σκοπιά μιας υπέρβασης του διπόλου που αντιμετωπίζουμε σ’ αυτές τις εκλογές, ‘από τ’ αριστερά’ που λέγανε και στην εποχή των δεινοσαύρων. Δεύτερον, επανέρχεσαι ξανά με ερωτηματικό σ’ ένα ζήτημα που το έχουμε ξεκαθαρίσει. Θα σου έλεγα που να το βάλεις το ερωτηματικό, αλλά εδώ είναι χώρος συζητήσεων και δεν χρειάζεται να ξεφεύγουμε… Επί της ουσίας έχεις τίποτα να πείς; Μήπως ο Βερναρδάκης του ΣΥΡΙΖΑ είναι μαζί με τον Πρετεντέρη που τα λέει όλα αυτά; Ό,τι και να λέει ο οποιοσδήποτε, μέχρι και ο Βελζεβούλ η πραγματικότητα είναι μία και δεν αλλάζει. Και το έχουμε αναλύσει διεξοδικά. Τώρα στις λογικές σου μπουζούκι=όργανο που καλείς τον κόσμο να βγάλει και συμπέρασμα, τέτοιο είναι το επίπεδό σου, τέτοιες συλλογιστικές μπορείς να κάνεις… Απάντηση Αχινός Ιουνίου 7, 2012 1:24 μμ Τώρα στις λογικές σου μπουζούκι=όργανο που καλείς τον κόσμο να βγάλει και συμπέρασμα, τέτοιο είναι το επίπεδό σου, τέτοιες συλλογιστικές μπορείς να κάνεις… Νομίζω μιλάει με λογικά επιχειρήματα. Δηλαδή το: Είπε κανείς ότι γίνονται αυτά βάσει του δημοσιονομικού συμφώνου και της νεοφιλελεύθερης ευρωπαϊκής νομοθεσίας; Λέμε ότι καθυστερούμε την εφαρμογή των μέτρων, ακυρώνουμε τις προηγούμενες συμφωνίες και κάνουμε νέες στα πλαίσια μιας σκληρής διαπραγμάτευσης. αποτελεί σοβαρότερη ανάλυση; Απάντηση Σκαντζόχοιρος Ιουνίου 7, 2012 2:17 μμ Το τέλμα της Ελλάδας έχει διπλό πάτο. Στον πρώτο είναι η απελπισία του μνημονίου, στον δεύτερο η ολοκληρωτική κατάρρευση της χώρας. Ο πρώτος προϋποθέτει φτωχοποίηση και μεγάλη απώλεια εισοδημάτων, ο δεύτερος ραγδαία εξαθλίωση και κοινωνική καταστροφή. Το μνημόνιο μας έχει καταντήσει κάπου μεταξύ του πρώτου και του δεύτερου τέλματος. Η περαιτέρω εφαρμογή του ‘κολλάει’ στις αντοχές της ίδιας της κοινωνίας. Αυτό δεν είναι θεραπεία σοκ, είναι το Άουσβιτς των μεσοστρομάτων, και κάτι τέτοιο δεν αντέχει καμία χώρα. Το ερώτημα που τίθεται είναι ένα ερώτημα μετάβασης. Ο ΣΥΡΙΖΑ απαντάει με αυτό το ερώτημα με μια τοποθέτηση εντελώς ανεδαφική. Ότι η κρίση είναι κρίση αναδιανομής, ότι θα φορολογήσουμε τα υψηλά εισοδήματα και θα βρούμε πόρους, ότι θα συντονιστούμε με τις ‘προοδευτικές δυνάμεις της Ευρώπης’. Αυτά δεν είναι εφικτά, για τους εξής λόγους: Α) Το πρόβλημα στην Ελλάδα είναι πρόβλημα παραγωγής και όχι αναδιανομής του πλούτου. Είναι πρόβλημα παρασιτισμού και σαπίσματος του κράτους, αν δεν έχεις λύση σε αυτό το πρόβλημα, δεν μπορείς να βρείς πόρους από το εσωτερικό. Β) Η κρίση δεν προκύπτει απλά από την ‘ευρωπαϊκή νεοφιλελεύθερη αντίδραση’. Προκύπτει από την Γερμανία, στα πλαίσια του ανταγωνισμού της με την Κίνα. Η άνοδος της Ανατολικής Ασίας είναι που εξαναγκάζει τις μεγάλες δυνάμεις εντός της ΕΕ, να μετασχηματίσουν την ευρωπαϊκή δομή βάσει των συμφερόντων τους. Υπό αυτήν την έννοια, το να αναδιαπραγματευτείς βάσει του στρατηγήματος που λέει ότι στην Ευρώπη το πρόβλημα είναι απλά πρόβλημα πολιτικής κυριαρχίας των νεο-φιλελεύθερων, και ότι μια ‘πολιτική αλλαγή που θα ξεκινήσει από την Ελλάδα’ θα το λύσει, δεν θα οδηγήσει πουθενά. Με ποιόν θα συμμαχήσεις; Με τα εργατικά κέντρα Βερολίνου, Ντόρτμουντ, Βαρκελώνης και ΜΑσσαλίας; Κάνουμε πλάκα; Αυτή η στρατηγική θα προσκρούσει στις εσωτερικές αντιθέσεις από τις οποίες σπαράσσεται σήμερα η Ευρωζώνη, και ιδιαίτερα από την αναδίπλωση κάθε χώρα στον εαυτό της. Ποιά συμμαχία μεταξύ εργατικών τάξεων θα πετύχεις, λογουχάρη όταν προωθείς κούρεμα ομολόγων που κατέχει το γαλλικό ή το γερμανικό κράτος; Θα πας να πείς, δηλαδή, στον Γερμανό φορολογούμενο ή στον Γάλλο «σύντροφε πλήρωνε»; Αστειότητες. Γ) Οι κοινωνικές συμμαχίες που έχει κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ για να καταστεί ‘ρεύμα διακυβέρνησης’ (προσοχή ΟΧΙ ποιοί τον ψηφίζουν, αλλά ποιά οργανωμένα κοινωνικά συμφέροντα συσπειρώνονται δίπλα του), αποτρέπει οποιαδήποτε απόπειρα φορολόγησης των μεγάλων εισοδημάτων (πώς θα χτυπήσεις την διαπλοκή, αν την προσπερνάς έτσι;) ή επανίδρυσης του κράτους (με την πράσινη μαφία να έχει εγκατασταθεί στο εσωτερικό σου;). Υπ’ αυτή την έννοια, το Στρατήγημα ΣΥΡΙΖΑ απειλεί να οδηγήσει την μετάβασή μας από το μνημόνιο σε κάτι άλλο σε αδιέξοδο, και να εντείνει την οικονομική κρίση, και να φέρει πιο κοντά την καταστροφή του ελληνικού νοικοκυριού. Αυτό τι σημαίνει; Σημαίνει ότι στην πράξη το δίλημμα ΣΥΡΙΖΑ ή Μνημόνιο δεν ισχύει, διότι αυτός που το θέτει, αδυνατεί να μας βγάλει από την μέγγενη του μνημονίου. Έχουμε, δηλαδή, μπροστά μας τις παραλλαγές δύο χειρότερων. Γι’ αυτό και λέμε ότι μοναδικός εγγυητής για τους επόμενους μήνες, θα είναι μια ρωμαλέα αντιπολίτευση που θα θέσει κόκκινες γραμμές σε οποιαδήποτε κυβέρνηση κι αν βγεί. Κόκκινες γραμμές σε σχέση με τα λαϊκά συμφέροντα, που να μην μπορεί να τα σπάσει καμία διαπραγμάτευση που θα κάνει ο Α ή ο Β. Στα δικά σου διλήμματα, αντιτάσσω αυτήν την πολύ συγκεκριμένη στρατηγική. Το μόνο που σε σώζει, είναι ο μπαμπούλας των μνημονιακών, ενώ επί της ουσίας δεν έχεις να καταθέσεις τίποτα συγκεκριμένο, ένα πρόγραμμα που θα προστατέψει στην πράξη τα λαϊκά στρώματα μέσα στις θύελλες που έρχονται –που είναι ήδη εδώ, με αυτοδικίες, φαρμακεία δίχως φάρμακα, ξύλο, αυτοκτονίες κ.ο.κ. Και οι διακηρύξεις είναι του τύπου «σαν όλα τα παιδιά της γής». Χώρια που το τρίπτυχο «Φορολογία των ανώτερων εισοδημάτων-επανίδρυση του κράτους-παραγωγική ανασυγκρότηση», είναι αιχμή κυβερνητικών προτάσεων τόσο της ΝΔ του 2004 (Νταβατζήδες-Μπαϊρακτάρης), όσο και του ΠΑΣΟΚ του 2009 (συμμετοχική δημοκρατία, λεφτά υπάρχουν, ανόρθωση του κράτους, πράσινη ανάπτυξη). Και σε ρωτώ: ΑΦΟΥ ΤΟ ΤΑΪΝΤ ΤΟ ΔΟΚΙΜΑΣΑΜΕ ΚΑΙ ΔΕΝ ΚΑΘΑΡΙΖΕΙ ΟΥΤΕ ΜΕ ΜΠΛΕ, ΟΥΤΕ ΜΕ ΠΡΑΣΙΝΟΥΣ ΚΟΚΚΟΥΣ, ΓΙΑΤΙ ΖΗΤΑΣ ΝΑ ΔΟΚΙΜΑΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΚΟΚΚΙΝΟΥΣ; Η συνταγή, πάντως, είναι η ίδια… Απάντηση Γεώργιος Ἰακ. Γεωργάνας Ιουνίου 2, 2012 9:24 πμ Πολύ ἀργὰ Γιῶργο … http://www.youtube.com/watch?v=o6X-ackGZqQ&feature=relmfu http://www.youtube.com/watch?v=sDvoJTePYZs « … Αλλά πού να την βρης τη λογική στον ευλογημένο αυτόν τόπο; ΄Η κι αν την βρης καμμιά φορά, θα την βρής χωρίς το γενναίο εκείνο αίσθημα που την καθιστά δημιουργική…» « … Ο λαός μας, που είναι νοήμων λαός και συνεπώς ικανός να βρη το ορθό, είναι ανίκανος να το πραγματοποιήση από ψυχική αδυναμία. Κανένας μας δεν συγχωρεί στον εαυτό του το να γίνη αφορμή να προαχθή κάποιος άλλος. …» Αὐτὰ ἔγραφε ὁ Κωνσταντῖνος Καραμανλῆς τὸ 1946, στὴν ἡλικία πού εἶναι σήμερα ὁ Τσίπρας. Αὐτὴν ἀκριβῶς τὴν μιζέρια ἀποπνέει τὸ ἄρθρο. Ἀναπόφευκτη συνέπεια τῆς συναισθηματικῆς αὐτῆς φιλαργυρίας εἶναι ἡ καχυποψία, ἡ δυσπιστία καί, τελικῶς, ἡ κακομοιριά. Απάντηση Μανούσος Ιουνίου 2, 2012 7:18 μμ Προσωπικά δεν πιστεύω ότι είμαστε ως έθνος έτοιμοι να αναζητήσουμε κάποια συμφέρουσα λύση (εντός ή εκτός ευρώ) καθώς δεν υπάρχει εθνική ενότητα, ενώ ο διχασμός καλλιεργείται συστηματικά. Ίσως πριν τεθεί το δίλημμα Ευρώ-Δραχμή (ιδίως μετά την εκδήλωση του Ισπανικού προβλήματος) πρέπει να τεθούν άλλα, καθώς για την Ελλάδα φαίνεται ότι υπάρχει ακόμη λίγος χρόνος. Το κύριο είναι να αποκατασταθεί μία αίσθηση δικαιοσύνης φορολογικής και νομικής και να τιμωρηθούν (εντός της υπαρχούσης εννόμου τάξεως) ΜΑΖΙΚΑ όσοι και κατ’ ελάχιστον (sic) φέρουν ΠΟΛΙΤΙΚΗ ευθύνη για την κατάντια της χώρας. (αναδημοσιεύεται συνοδευόμενο από τα σχόλια) από το http://ardin-rixi.gr/archives/5926