Το Διεθνές Συνέδριο με θέμα «τρεις Γενοκτονίες, μια στρατηγική»

Το Διεθνές Συνέδριο με θέμα «τρεις Γενοκτονίες, μια στρατηγική»

Η μνήμη και η αναγνώριση των εθνοθρησκευτικών εκκαθαρίσεων του παρελθόντος μπορεί να συμβάλει στην αποτροπή σύγχρονων βαρβαροτήτων και αφανισμού λαών. Φορείς οι οποίοι εκπροσωπούν τους χριστιανικούς Λαούς της Ανατολής που υπέστησαν το έγκλημα της Γενοκτονίας στις αρχές του 20ου αιώνα (Αρμενική Εθνική Επιτροπή Ελλάδας, Ένωση Σμυρναίων, Παμποντιακή Ομοσπονδία Ελλάδας, Πανελλήνια Ένωση Ασσυρίων, Πανελλήνιος Σύνδεσμος Ποντίων Εκπαιδευτικών) συνδιοργάνωσαν Διεθνές επιστημονικό συνέδριο με θέμα «τρεις Γενοκτονίες, μια στρατηγική». Το συνέδριο πραγματοποιήθηκε στις 17-19 Σεπτεμβρίου 2010 στην Αθήνα, στην αίθουσα της Παλαιάς Βουλής.
Στόχος του Συνεδρίου ήταν όχι μόνο η ευρεία σχετική ενημέρωση της ελληνικής κοινωνίας, αλλά και η δημιουργία των προϋποθέσεων που θα οδηγήσουν σε διεθνείς αναγνωρίσεις του εγκλήματος αυτού. Ο ΟΗΕ χαρακτήρισε το έγκλημα αυτό ως «έγκλημα εναντίον της ανθρωπότητας». Ο αγώνας για την αναγνώριση από τη διεθνή κοινότητα δεν αφορά μόνο τους Έλληνες, Αρμένιους ή Ασσύριους, αλλά ολόκληρη την ανθρωπότητα. Μετά την αναγνώριση των τριών Γενοκτονιών από τη Διεθνή Ένωση Ακαδημαϊκών για τη μελέτη των Γενοκτονιών (Ι.A.G.S.) στο συνέδριό της στο Σαράγιεβο το Δεκέμβριο του 2007 και την πρόσφατη αναγνώρισή τους από το σουηδικό κοινοβούλιο, ο αγώνας αυτός αποκτά νέα δυναμική και στοχεύει στην αποτροπή γενικότερα των Γενοκτονιών και στην κατοχύρωση των θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Γι’ αυτό το λόγο ο συγκεκριμένος αγώνας πρέπει να έχει επιτυχή έκβαση.
Στο Συνέδριο συμμετείχαν ακαδημαϊκοί, ερευνητές και σύνεδροι από την Ελλάδα και το εξωτερικό. Ανάμεσά τους: H Τέα Χάλο (συγγραφέας και του βιβλίου ‘‘Oύτε το όνομά μου’’). Οι ερευνητές και αγωνιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Τουρκία Σαίτ Τσετίνογλου (έκανε μια τεκμηριωμένη αλλά και γενναία παρουσίαση της γενοκτονίας των Ελλήνων Ποντίων) και Ραγκίπ Ζαράκογλου (τεκμηριωμένη αναφορά στο ζήτημα του συνεχιζόμενου σφετερισμού των περιουσιών των χριστιανών της Ανατολής από το τουρκικό κράτος). Ο Ασσύριος ερευνητής/συγγραφέας Ασούρ Γκιβαργκίς, ο καθηγητής Πανεπιστημίου Μάριος Ευρυβιάδης, ο ομότιμος καθηγητής Νεοκλής Σαρρής, ο πολιτικός επιστήμονας/μέλος της Διεθνούς Ενωσης για τα δικαιώματα και την απελευθέρωση των λαών Μιχάλης Χαραλαμπίδης. Την ομιλία κατά την πανηγυρική συνεδρίαση της Παρασκευής 17 Σεπτεμβρίου εκφώνησε ο Βάσος Λυσσαρίδης. Το Συνέδριο κορυφώθηκε στην τελευταία συνεδρίαση της Κυριακής. Ο Νικόλαος Παπαδόπουλος, βουλευτής Σουηδίας, Πρόεδρος του ευρωπαïκού τμήματος. της Παγκόσμιας Διακοινοβουλευτικής Ενωσης Ελλήνων βουλευτών, αναφέρθηκε στην αναγνώριση από το Σουηδικό Κοινοβούλιο και των τριών Γενοκτονιών (Έλλήνων, Αρμενίων, Ασσυρίων) και στην ανάγκη διαμόρφωσης μιας νέας στρατηγικής προς τις επόμενες διεθνείς αναγνωρίσεις των Γενοκτονιών. Ο καθηγητής Ισραελ Σάρνυ, εκτελεστικός διευθυντής του Ινστιτούτου για το Ολοκαύτωμα και τη Γενοκτονία της Ιερουσαλήμ μίλησε με θέμα ‘‘Η ψυχολογία της άρνησης ύπαρξης άλλων θυμάτων’’. Αναφέρθηκε.στην απαίτηση της αποκλειστικότητας και της υπεροχής κάποιας εθνικής ομάδας ως θύμα Γενοκτονίας, και στην κατηγοριοποίηση των Γενοκτονιών επί τη βάσει των ανόμοιων κινήτρων αυτών που διέπραξαν τέτοια εγκλήματα
Το Συνέδριο χαρακτηρίσθηκε από πλούσια θεματογραφία, εθνική προέλευση και επιστημονική ειδίκευση των ομιλητών καθώς και από αντίστοιχη ποικιλία των συμμετεχόντων. Οι ανακοινώσεις των ομιλητών κατέδειξαν με πολλά αδιαμφισβήτητα στοιχεία το ότι το νεοτουρκικό οθωμανικό καθεστώς και οι κεμαλικές δυνάμεις διέπραξαν αναρίθμητες και ασύλληπτης θηριωδίας πράξεις που στοιχειοθετούν το έγκλημα της Γενοκτονίας εναντίον ιστορικών λαών της Μικράς Ασίας (Αρμένιοι, Ελληνες, Ασσύριο, αλλά και άλλες εθνοθρησκευτικές ομάδες). Αναδείχτηκε η ιδιαίτερη σημασία της ευρύτερης γνωστοποίησης διεθνώς της γενοκτονίας των Ελλήνων που ζούσαν επί χιλιετηρίδες και μέχρι το 1922 στην ‘‘καθ’ημάς Ανατολή’’.
Η Ελλάδα πρέπει να προωθεί πρωτοβουλίες με βάση την Ιστορία, τα δίκαια και τις προσδοκίες των αυτόχθονων ιστορικών λαών της περιοχής. Είναι ιδιαίτερα σημαντική η ευρύτερη γνωστοποίηση της γενοκτονίας των Ελλήνων που ζούσαν στην Οσμανική Αυτοκρατορία. Χρειάζεται να γίνει επαναξιολόγηση των διαφόρων ενεργειών που επιδιώκουν την αναγνώριση της γενοκτονίας ή Γενοκτονίας των Ποντίων και των άλλων Μικρασιατών Ελλήνων. Πρόβλημα δημιουργείται από το ότι σχεδόν όλα τα βιβλία που αναφέρονται στην γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού είναι γραμμένα στα ελληνικά (δυσκολία γνωστοποίησης π. χ. ευρύτερα στην Αμερική της γενοκτονίας ώστε να φέρει το επιθυμητό αποτέλεσμα το αίτημα της αναγνώρισης). Αλλά, το πρόβλημα της γλώσσας δεν είναι το μοναδικό.
Αφενός, απαιτείται προσοχή, πνεύμα ιστορικής ακρίβειας και σωστή πληροφόρηση των παραγόντων των χωρών στις οποίες γίνονται σχετικές κινήσεις. Αφετέρου, στην ήδη υπαρκτή δυσκολία να προχωρήσουν σε αναγνώριση χώρες που δεν γνωρίζουν την ιδιαιτερότητα του Ποντιακού Ζητήματος, προστίθεται μια επί πλέον με τον διαχωρισμό των Ποντίων από τους Ελληνες άλλων περιοχών της Ανατολής, που και αυτοί έχουν υποστεί τους τουρκικούς διωγμούς. Ασφαλώς οι Πόντιοι έχουν στην ψυχή και στη λαλιά τους τον Πόντο. Αλλά, είναι Ελληνες και είναι γνωστοί παγκοσμίως ως Ελληνες. Όπως όλοι αυτοί που κατοικούσαν μέχρι το 1922 σε τόσες και τόσες περιοχές: Σμύρνη, Αïβαλί, Καππαδοκία, και άλλες περιοχές, αλλά και στην Ανατολική Θράκη. Και όλοι οι Ελληνες της Ανατολής ζούσαν μακριά από το αθηνοκεντρικό, μιμητικό και υποτελές έναντι της Δύσης ελλαδικό κράτος.
Οι Αρμένιοι, οι οποίοι έχουν επιτύχει τόσο πολλά, δεν διαχωρίζουν έναν Αρμένιο της Κωνσταντινούπολης από άλλον που ζούσε στην Αμάσεια, στην Κιλικία ή στη Σμύρνη. Ενωμένοι είναι ισχυροί και η ενότητά τους έφερε αποτελέσματα. Αλλά, εκτός της ενότητας, ό,τι πέτυχαν οφείλεται και στη σοβαρή, τεκμηριωμένη έρευνα της Αρμενικής Γενοκτονίας, στην απόφαση να γνωστοποιήσουν προς τους άλλους αυτή τη σοβαρή προσπάθειά τους, στην οργάνωση και στον συντονισμό των κινήσεών τους. Η Γενοκτονία του Πόντου αποτέλεσε μέρος αυτής που ξετυλίχτηκε σε όλα τα μέρη όπου ζούσαν Ελληνικοί πληθυσμοί. Οι Ελληνες από τις διάφορες οργανώσεις που εκπροσωπούν τους απογόνους των θυμάτων της Γενοκτονίας ας συμφωνήσουν σε μια κοινή μέρα κατά την οποία θα τιμάται η μνήμη όλων των Ελλήνων της Γενοκτονίας. Ετσι και οι Ελληνες θα διατηρούν ζωντανή στη μνήμη τους τη Γενοκτονία (καθώς και αυτές των άλλων ιστορικών λαών της Ανατολής) αλλά και οι μη Ελληνες θα γνωρίζουν και θα θυμούνται ότι υπήρξε και μία άλλη γενοκτονία, η Γενοκτονία των Ελλήνων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Θεόδωρος Σ. Μπατρακούλης
Δρ Γεωπολιτικής