ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ
Μιλώντας* στην αίθουσα της Παλιάς Βουλής
Στο Διεθνές Συμπόσιο με θέμα
«Τρεις γενοκτονίες μια στρατηγική»
Σάββατο 18 Σεπτεμβρίου 2010
ΠΛΑΤΕΙΕΣ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΤΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟΥ
Οι γενοκτονίες των αυτοχθόνων Λαών της Μικράς Ασίας είναι κύρια Γυναικοκτονίες. Η συνέχεια της επίθεσης ενάντια στη γυναίκα του άλλου εκφράζεται σήμερα στο πρόσωπο της Κούρδισας. Τη νέα σεξουαλική λεία πολέμου. Εκφράζεται στα πρόσωπα των γυναικών του Σαββατου. Τις μάνες, αδελφές, φίλες, τις αγαπημένες, τις συζύγους τω Αγνοουμένων Ασσυρίων, Τούρκων, Κούρδων, Ποντίων, Αράβων, Λαζών που συγκεντρώνονται κάθε Σάββατο στη γνωστή πλατεία της Κωνσταντινούπολης. Δυστυχώς εδώ ως εκπροσώπηση των γυναικών επεβληθήκαν οι γλάστρες της τηλεόρασης, των αντιπεριοδικών, των κομμάτων μη κομμάτων. Πουθενά στην Ευρώπη δεν παρατηρείται μια τόσο θλιβερή, κωμική και επαρχιώτικη εικόνα. Έτσι για πολλούς λόγους προσωπικούς και ιστορικούς και με αφορμή τις Δημοτικές εκλογές προτείνω το εξής. Να ψηφίσετε ως Δημάρχους στην Αττική, τη Θεσσαλονίκη, την Αλεξανδρούπολη, τα Χανιά, παντού, αυτούς και αυτές που θα δώσουν σε πλατείες το εξής όνομα : Πλατεία των Γυναικών του Σαββάτου. Γιατί; Για τον εξανθρωπισμό μας. Για να υμνήσουμε τη ζωή και να μην ανεχόμαστε το θάνατο. Η ανοχή του μηχανισμού που επί δεκαετίες παράγει αγνοούμενους είναι βαρβαρότητα, είναι ύμνος στο θάνατο.
Για να απαντήσουμε στον μειοψηφικό εγκάθετο συνασπισμό του ρατσισμού που θέλει να δώσει στους δρόμους μας ονόματα τεράτων. Το όνομα του Κεμάλ Ατατούρκ. Για να κάνετε επιτέλους, ως άνθρωποι και ως πολίτες, κάτι ανθρωπιστικό, προοδευτικό, έξυπνο, φρέσκο, αναγεννητικό. Αρκετά με τον κονφορμισμό, τον αριβισμό, τον καριερισμό, τη σκουριά. Χρόνια έχετε να κάνετε κάτι ωραίο. Για να επαναφέρουμε την αισθητική και πνευματική ομορφιά στις πόλεις μας. Να ανακτήσουμε την έννοια της πλατείας, της Αγοράς.
Να γεμίσουμε την Ευρώπη, τη Ρώμη, τη Φλωρεντία, τη Βενετία, το Παρίσι, το Βερολίνο, τη Στοκχόλμη, την Πράγα, τη Σόφια, το Εριβάν με πλατείες των Γυναικών του Σαββάτου.
• Ολόκληρη η εισήγηση του Μιχάλη Χαραλαμπίδη θα δημοσιευθεί προσεχώς σε βιβλίο.
Γλυφάδα, 19.09.2010
Ιστοσελίδα Μιχάλη Χαραλαμπίδη : polis-agora.blogspot.com
Τρίτη 28 Σεπτεμβρίου 2010
ΠΟΛΥΠΛΟΚΟΤΕΡΕΣ ΑΠΟ ΠΟΤΕ ΟΙ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ-Η νέα αμερικανική πολιτική σε έναν χαώδη κόσμο
αναδημοσίευση από http://www.anixneuseis.gr/?p=7075
ΠΟΛΥΠΛΟΚΟΤΕΡΕΣ ΑΠΟ ΠΟΤΕ ΟΙ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ-Η νέα αμερικανική πολιτική σε έναν χαώδη κόσμο
Οι Αμερικανοί ξεκίνησαν χθες κοινές ασκήσεις με τη Νότια Κορέα και το θερμόμετρο ανεβαίνει στην περιοχή σε Θερμές ζώνες σε Ιράν, Βόρεια Κορέα, αλλά και Βενεζουέλα
Του ΦΟΙΒΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗ
Ο Αμερικανός πρόεδρος Τζον Φιτζέραλντ Κένεντι στην τελευταία του ομιλία, που είχε συντάξει αλλά δεν πρόλαβε να εκφωνήσει στην εμπορική αγορά του Ντάλας, στο Τέξας, γιατί δολοφονήθηκε εκείνο τον Νοέμβριο του 1963, αναφερόταν στις σημαντικότερες χώρες από την άποψη εθνικής ασφάλειας των ΗΠΑ.
Σ’εκείνη την ομιλία του που δεν ακούστηκε ποτέ, ο Κένεντι έγραφε: «Το 70% περίπου της στρατιωτικής μας βοήθειας πηγαίνει σε οκτώ χώρες-κλειδιά που βρίσκονται επί των συνόρων ή κοντά στα σύνορα του κομμουνιστικού μπλοκ -οκτώ χώρες που αντιμετωπίζουν άμεσα ή έμμεσα την απειλή της κομμουνιστικής επίθεσης- το Βιετνάμ, την ελεύθερη Κίνα (Ταϊβάν), την Κορέα, την Ινδία, το Πακιστάν, την Ταϊλάνδη, την Ελλάδα και την Τουρκία».
Στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής είχε μεταφερθεί το όνειρο που βασάνιζε σαν έμμονη ιδέα τις ηγέτιδες τάξεις της Γαλλίας, της Αγγλίας, της Γερμανίας, της Ρωσίας, που δεν ήταν άλλο από την επιθυμία για παγκόσμια κυριαρχία.
Η φιλοδοξία για παγκόσμια κυριαρχία δεν σημαίνει απλώς την επιθυμία κάποιας χώρας να βρίσκεται στην κορυφή του κόσμου. Για να συμβεί αυτό θα πρέπει να ελέγχει άμεσα ή έμμεσα τις σημαντικότερες πλουτοπαραγωγικές πηγές του πλανήτη, να επηρεάζει τις πολιτικές εξελίξεις στα περισσότερα σημεία της Γης, πράγμα που προϋποθέτει ισχυρή ιδεολογική επιρροή διαμέσου τής φανερής ή διακριτικής προπαγάνδας, αλλά παράλληλα είναι απαραίτητος και ένας πανίσχυρος στρατιωτικός μηχανισμός που θα εκφοβίζει τους άλλους και στην ανάγκη θα επιβάλλει δυναμικά τη θέλησή του. Αυτή η μεγάλη ευκαιρία για κυριαρχία δόθηκε στις ΗΠΑ με το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Βέβαια ο παγκόσμιος ρόλος των ΗΠΑ αμφισβητούνταν από έναν ακόμα διεκδικητή, τη Σοβιετική Ενωση.
Οταν η μία ή η άλλη χώρα θέλουν να κυριαρχήσουν στον κόσμο, ο κάθε διεκδικητής αυτού του ρόλου συναντά την έντονη αντίδραση από τον ανταγωνιστή του.
Και σ’ αυτό τον ανταγωνισμό δεν υπάρχουν χώρες με μεγαλύτερη ή μικρότερη στρατηγική σημασία. Ακόμα και μία μικρή βραχονησίδα 5-10 τετραγωνικών μέτρων άνευ στρατηγικού ενδιαφέροντος δεν πρέπει να καταληφθεί από τον αντίπαλο, γιατί αυτό θα τον ενθαρρύνει να προβάλει και νέες σημαντικότερες διεκδικήσεις.
Ετσι αναπτύσσονται οι θεωρίες του ντόμινο ή εκείνες περί της εθνικής ασφάλειας ή του εθνικού συμφέροντος και που έχουν αποτέλεσμα την εγκάτασταση βάσεων στο έδαφος μιας χώρας που απέχει χιλιάδες χιλιόμετρα από την ιμπεριαλιστική μητρόπολη.
Μια χώρα με παγκόσμιες φιλοδοξίες βλέπει συνολικά την υδρόγειο σφαίρα σαν ένα γεωστρατηγικό όλον. Μπορεί προσωρινά να δείχνει ένα συγκεκριμένο ενδιαφέρον για μια γεωστρατηγική περιοχή, π.χ. τη Μέση Ανατολή, αλλά ποτέ δεν χάνει από την οπτική της την υδρόγειο σφαίρα.
Τον Νοέμβριο του 1952 ο Αμερικανός πρόεδρος Τρούμαν, μιλώντας ενώπιον στελεχών της CIA, στον αποχαιρετιστήριο λόγο του, αφού εκδήλωσε την «εξαιρετική» του «ευγνωμοσύνη» για τον πλούτο των πληροφοριών που δέχτηκε από αυτή την υπηρεσία είπε: «Εκείνοι που βρίσκονται στην καρδιά της CIA γνωρίζουν τι είναι απαραίτητο για τον πρόεδρο να ξέρει κάθε πρωί για οτιδήποτε λαμβάνει χώρα από το ένα άκρο του κόσμου στο άλλο, από τον Βόρειο ώς τον Νότιο Πόλο».
Μετά την κατάρρευση του «υπαρκτού σοσιαλισμού» στην Ανατολική Ευρώπη και την ΕΣΣΔ, οι Αμερικανοί προσπάθησαν να επηρεάσουν τις εξελίξεις στις χώρες που ανήκαν στο σοβιετικό μπλοκ.
Σ’ όλες τις χώρες που ανήκαν στο πρώην σοβιετικό μπλοκ ή προέκυψαν από τη διάλυση της ΕΣΣΔ και της Γιουγκοσλαβίας, οι Αμερικανοί προσπάθησαν να διεισδύσουν και να επηρεάσουν τις πολιτικές και οικονομικές εξελίξεις με διάφορους τρόπους, ακόμα και με την εγκατάσταση στρατιωτικών βάσεων. Αυτό συνέβη εκτός από την Ανατολική Ευρώπη, στη Γεωργία, το Αζερμπαϊτζάν, το Τουρκμενιστάν, το Ουζμπεκιστάν, το Κιργιστάν, το Τατζικιστάν. Πολλές από αυτές τις ασιατικές χώρες συνορεύουν με το Αφγανιστάν, όπου συνεχίζεται η στρατιωτική επέμβαση του ΝΑΤΟ και των Αμερικανών. Από παλιά οι Αμερικανοί ενδιαφέρονταν να ελέγξουν όσο γίνεται καλύτερα τις περιοχές της Εγγύς και της ευρύτερης περιοχής της Μέσης Ανατολής, όπου θα πρέπει να συγκαταλέγεται και το Αζερμπαϊτζάν με τις άφθονες πετρελαιοπηγές του, μια χώρα που συνορεύει με το Ιράν και βρίσκεται κοντά στο Ιράκ.
Σύμφωνα με τη στρατιωτική ηγεσία των ΗΠΑ, λέγοντας Εγγύς και Μέση Ανατολή εννοούμε την εδαφική περιοχή «ανάμεσα στη Μεσόγειο και την Ινδία», που είναι γεμάτη από πλουτοπαραγωγικές πηγές «περιλαμβανομένου του πετρελαίου».
Η επέμβαση του Μπους στο Ιράκ και οι απειλές κατά του Ιράν (που είναι από τις μεγαλύτερες πετρελαιοπαραγωγούς χώρες στον κόσμο) έδειξαν τις προθέσεις της αμερικανικής ηγεσίας.
Αλλά η αντίσταση στο Ιράκ και το Αφγανιστάν έδειξε ότι η Μέση Ανατολή είναι ένα δύσκολο καρύδι που δεν πρόκειται να σπάσει εύκολα. Και ενώ οι Αμερικανοί απασχολούνταν και συνεχίζουν ν’ απασχολούνται με την αντίσταση στις δύο αυτές χώρες, άλλες μεγάλες δυνάμεις αναδύθηκαν με μεγάλη ταχύτητα στο διεθνές προσκήνιο, όπως η Κίνα, η Ινδία, η Βραζιλία, ακόμα και η Ευρώπη, ενώ η Ρωσία ανακτά σταθερά θέσεις στη διεθνή πολιτική σκηνή. Αυτό σημαίνει ότι δεν μπορούμε πλέον να μιλάμε για μονοκρατορία.
Σε μια στιγμή όπου η αμερικανική οικονομία αντιμετωπίζει σοβαρές δυσκολίες, η ηγεσία των ΗΠΑ επιχειρεί να ξετυλίξει την πολιτική της σε όλες τις περιοχές του κόσμου, ενώ οι διεθνείς εξελίξεις είναι πολυπλοκότερες από κάθε άλλη φορά.
Οι αντιθέσεις της με τη Βόρειο Κορέα και το Ιράν είναι γνωστές, καθώς αντιτάσσεται στην απόκτηση πυρηνικών όπλων από εκείνες. Αλλά δεν είναι μόνον αυτός ο λόγος.
Για την αποσταθεροποίηση του Ιράν, οι Αμερικανοί προσδοκούν τη συνεργασία με τους Κούρδους αυτονομιστές. Δεν ξεχνούν ότι οι εξεγερμένοι Κούρδοι κοντά στη Σοβιετική Αρμενία, όταν μεταπολεμικά υπήρχε ακόμα η ΕΣΣΔ, υπό τον Μουσταφά Μπαρζάνι, «έβρισκαν καταφύγιο, εκπαιδεύονταν και βοηθούνταν» από τη Σοβιετική Ενωση, απειλώντας δύο από τις μεγαλύτερες πετρελαιοφόρες χώρες στον κόσμο, το Ιράν και το Ιράκ, όπου υπήρχε σημαντική κουρδική μειονότητα και με αναπόφευκτες συνέπειες στο τουρκικό Κουρδιστάν. Τώρα, το Κουρδικό χρησιμοποιείται στον χώρο της Μέσης Ανατολής από τους Αμερικανούς μετά την ένοπλη εισβολή στο Ιράκ. Και φυσικά προκαλεί τις αντιδράσεις της Τουρκίας.
Πρόσφατα η Αμερικανίδα υπουργός Εξωτερικών Χίλαρι Κλίντον, όπως και ο υπουργός Αμυνας, Ρόμπερτ Γκέιτς επισκέφτηκαν τη Νότιο Κορέα και σε κοινή σύσκεψη με τους Νοτιοκορεάτες συναδέλφους τους επέβαλαν νέα περιοριστικά μέτρα κατά της Βόρειας Κορέας καθώς ανήγγειλαν (και πραγματοποιούν από χθες) κοινά αεροναυτικά γυμνάσια στρατιωτικών δυνάμεων ΗΠΑ και Ν. Κορέας.
Η αναγγελία των κοινών γυμνασίων ΗΠΑ – Ν. Κορέας προκάλεσαν τη δυσαρέσκεια της Κίνας, που βιάστηκε να ξεκινήσει δικά της γυμνάσια στην περιοχή καθώς η χερσόνησος της Κορέας συνορεύει με την Κίνα. Η Κίτρινη Θάλασσα ενώνει την Κίνα με τη Νότια Κορέα. Οι ΗΠΑ προσπαθούν να δημιουργήσουν ζώνες ασφαλείας και να έχουν την καλύτερη δυνατή παρουσία περί την Κίνα και την Ινδία. Χώρες όπως το Πακιστάν, το Αφγανιστάν, η Ν. Κορέα, το Τατζικιστάν, το Κιργιστάν, το Καζακστάν κ.ά. συνορεύουν ή βρίσκονται πολύ κοντά με την Ινδία και την Κίνα.
Αλλά και στη Λατινική Αμερική οι ΗΠΑ αντιμετωπίζουν για πρώτη φορά σοβαρά προβλήματα επιρροής. Στις τεταμένες σχέσεις Βενεζουέλας – Κολομβίας βλέπουν μια ευκαιρία να εξουδετερώσουν ή να υποσκάψουν έναν σοβαρό αντίπαλό τους, όπως ο Ούγκο Τσάβες.
Πρόσφατα ο εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, Π. Κρόουλς, δήλωσε ότι «δεν σκοπεύουμε να εμπλακούμε σε πολεμική ενέργεια εναντίον της Βενεζουέλας» αν και οι ΗΠΑ θεωρούσαν «σοβαρές» τις κατηγορίες της Κολομβίας ότι οι εκεί αριστεροί αντάρτες ενισχύονται από τον Τσάβες.
Στα Βαλκάνια, μετά την ανοιχτή επέμβαση στην πρώην Γιουγκοσλαβία, οι ΗΠΑ ξετυλίγουν την πολιτική τους στην Αλβανία, το Κοσσυφοπέδιο, τη FYROM, ενώ προσπαθούν να εμποδίσουν τη ροή του φυσικού πλούτου της Ρωσίας, διαμέσου της Βουλγαρίας, στην Ευρώπη.
Στο νέο χαώδη και περίπλοκο κόσμο που πρόβαλε μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, κάθε χώρα που φιλοδοξεί να παίξει έναν παγκόσμιο ρόλο οφείλει να ξεδιπλώνει και να εφαρμόζει την πολιτική της ώς το πιο απόμακρο σημείο του πλανήτη. Και αυτό δεν είναι μια εύκολη υπόθεση στο σύγχρονο κόσμο, γιατί και οι αντίπαλοι οργανώνουν τη δική τους πολιτική και τακτική στην παγκόσμια σκακιέρα· αλλά και οι λαοί αντιδρούν. ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
Αναρτήθηκε από anixneuseis στις 17/8/10 • Κατηγοριοποιήθηκε ως Γεωπολιτικη
ΠΟΛΥΠΛΟΚΟΤΕΡΕΣ ΑΠΟ ΠΟΤΕ ΟΙ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ-Η νέα αμερικανική πολιτική σε έναν χαώδη κόσμο
Οι Αμερικανοί ξεκίνησαν χθες κοινές ασκήσεις με τη Νότια Κορέα και το θερμόμετρο ανεβαίνει στην περιοχή σε Θερμές ζώνες σε Ιράν, Βόρεια Κορέα, αλλά και Βενεζουέλα
Του ΦΟΙΒΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗ
Ο Αμερικανός πρόεδρος Τζον Φιτζέραλντ Κένεντι στην τελευταία του ομιλία, που είχε συντάξει αλλά δεν πρόλαβε να εκφωνήσει στην εμπορική αγορά του Ντάλας, στο Τέξας, γιατί δολοφονήθηκε εκείνο τον Νοέμβριο του 1963, αναφερόταν στις σημαντικότερες χώρες από την άποψη εθνικής ασφάλειας των ΗΠΑ.
Σ’εκείνη την ομιλία του που δεν ακούστηκε ποτέ, ο Κένεντι έγραφε: «Το 70% περίπου της στρατιωτικής μας βοήθειας πηγαίνει σε οκτώ χώρες-κλειδιά που βρίσκονται επί των συνόρων ή κοντά στα σύνορα του κομμουνιστικού μπλοκ -οκτώ χώρες που αντιμετωπίζουν άμεσα ή έμμεσα την απειλή της κομμουνιστικής επίθεσης- το Βιετνάμ, την ελεύθερη Κίνα (Ταϊβάν), την Κορέα, την Ινδία, το Πακιστάν, την Ταϊλάνδη, την Ελλάδα και την Τουρκία».
Στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής είχε μεταφερθεί το όνειρο που βασάνιζε σαν έμμονη ιδέα τις ηγέτιδες τάξεις της Γαλλίας, της Αγγλίας, της Γερμανίας, της Ρωσίας, που δεν ήταν άλλο από την επιθυμία για παγκόσμια κυριαρχία.
Η φιλοδοξία για παγκόσμια κυριαρχία δεν σημαίνει απλώς την επιθυμία κάποιας χώρας να βρίσκεται στην κορυφή του κόσμου. Για να συμβεί αυτό θα πρέπει να ελέγχει άμεσα ή έμμεσα τις σημαντικότερες πλουτοπαραγωγικές πηγές του πλανήτη, να επηρεάζει τις πολιτικές εξελίξεις στα περισσότερα σημεία της Γης, πράγμα που προϋποθέτει ισχυρή ιδεολογική επιρροή διαμέσου τής φανερής ή διακριτικής προπαγάνδας, αλλά παράλληλα είναι απαραίτητος και ένας πανίσχυρος στρατιωτικός μηχανισμός που θα εκφοβίζει τους άλλους και στην ανάγκη θα επιβάλλει δυναμικά τη θέλησή του. Αυτή η μεγάλη ευκαιρία για κυριαρχία δόθηκε στις ΗΠΑ με το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Βέβαια ο παγκόσμιος ρόλος των ΗΠΑ αμφισβητούνταν από έναν ακόμα διεκδικητή, τη Σοβιετική Ενωση.
Οταν η μία ή η άλλη χώρα θέλουν να κυριαρχήσουν στον κόσμο, ο κάθε διεκδικητής αυτού του ρόλου συναντά την έντονη αντίδραση από τον ανταγωνιστή του.
Και σ’ αυτό τον ανταγωνισμό δεν υπάρχουν χώρες με μεγαλύτερη ή μικρότερη στρατηγική σημασία. Ακόμα και μία μικρή βραχονησίδα 5-10 τετραγωνικών μέτρων άνευ στρατηγικού ενδιαφέροντος δεν πρέπει να καταληφθεί από τον αντίπαλο, γιατί αυτό θα τον ενθαρρύνει να προβάλει και νέες σημαντικότερες διεκδικήσεις.
Ετσι αναπτύσσονται οι θεωρίες του ντόμινο ή εκείνες περί της εθνικής ασφάλειας ή του εθνικού συμφέροντος και που έχουν αποτέλεσμα την εγκάτασταση βάσεων στο έδαφος μιας χώρας που απέχει χιλιάδες χιλιόμετρα από την ιμπεριαλιστική μητρόπολη.
Μια χώρα με παγκόσμιες φιλοδοξίες βλέπει συνολικά την υδρόγειο σφαίρα σαν ένα γεωστρατηγικό όλον. Μπορεί προσωρινά να δείχνει ένα συγκεκριμένο ενδιαφέρον για μια γεωστρατηγική περιοχή, π.χ. τη Μέση Ανατολή, αλλά ποτέ δεν χάνει από την οπτική της την υδρόγειο σφαίρα.
Τον Νοέμβριο του 1952 ο Αμερικανός πρόεδρος Τρούμαν, μιλώντας ενώπιον στελεχών της CIA, στον αποχαιρετιστήριο λόγο του, αφού εκδήλωσε την «εξαιρετική» του «ευγνωμοσύνη» για τον πλούτο των πληροφοριών που δέχτηκε από αυτή την υπηρεσία είπε: «Εκείνοι που βρίσκονται στην καρδιά της CIA γνωρίζουν τι είναι απαραίτητο για τον πρόεδρο να ξέρει κάθε πρωί για οτιδήποτε λαμβάνει χώρα από το ένα άκρο του κόσμου στο άλλο, από τον Βόρειο ώς τον Νότιο Πόλο».
Μετά την κατάρρευση του «υπαρκτού σοσιαλισμού» στην Ανατολική Ευρώπη και την ΕΣΣΔ, οι Αμερικανοί προσπάθησαν να επηρεάσουν τις εξελίξεις στις χώρες που ανήκαν στο σοβιετικό μπλοκ.
Σ’ όλες τις χώρες που ανήκαν στο πρώην σοβιετικό μπλοκ ή προέκυψαν από τη διάλυση της ΕΣΣΔ και της Γιουγκοσλαβίας, οι Αμερικανοί προσπάθησαν να διεισδύσουν και να επηρεάσουν τις πολιτικές και οικονομικές εξελίξεις με διάφορους τρόπους, ακόμα και με την εγκατάσταση στρατιωτικών βάσεων. Αυτό συνέβη εκτός από την Ανατολική Ευρώπη, στη Γεωργία, το Αζερμπαϊτζάν, το Τουρκμενιστάν, το Ουζμπεκιστάν, το Κιργιστάν, το Τατζικιστάν. Πολλές από αυτές τις ασιατικές χώρες συνορεύουν με το Αφγανιστάν, όπου συνεχίζεται η στρατιωτική επέμβαση του ΝΑΤΟ και των Αμερικανών. Από παλιά οι Αμερικανοί ενδιαφέρονταν να ελέγξουν όσο γίνεται καλύτερα τις περιοχές της Εγγύς και της ευρύτερης περιοχής της Μέσης Ανατολής, όπου θα πρέπει να συγκαταλέγεται και το Αζερμπαϊτζάν με τις άφθονες πετρελαιοπηγές του, μια χώρα που συνορεύει με το Ιράν και βρίσκεται κοντά στο Ιράκ.
Σύμφωνα με τη στρατιωτική ηγεσία των ΗΠΑ, λέγοντας Εγγύς και Μέση Ανατολή εννοούμε την εδαφική περιοχή «ανάμεσα στη Μεσόγειο και την Ινδία», που είναι γεμάτη από πλουτοπαραγωγικές πηγές «περιλαμβανομένου του πετρελαίου».
Η επέμβαση του Μπους στο Ιράκ και οι απειλές κατά του Ιράν (που είναι από τις μεγαλύτερες πετρελαιοπαραγωγούς χώρες στον κόσμο) έδειξαν τις προθέσεις της αμερικανικής ηγεσίας.
Αλλά η αντίσταση στο Ιράκ και το Αφγανιστάν έδειξε ότι η Μέση Ανατολή είναι ένα δύσκολο καρύδι που δεν πρόκειται να σπάσει εύκολα. Και ενώ οι Αμερικανοί απασχολούνταν και συνεχίζουν ν’ απασχολούνται με την αντίσταση στις δύο αυτές χώρες, άλλες μεγάλες δυνάμεις αναδύθηκαν με μεγάλη ταχύτητα στο διεθνές προσκήνιο, όπως η Κίνα, η Ινδία, η Βραζιλία, ακόμα και η Ευρώπη, ενώ η Ρωσία ανακτά σταθερά θέσεις στη διεθνή πολιτική σκηνή. Αυτό σημαίνει ότι δεν μπορούμε πλέον να μιλάμε για μονοκρατορία.
Σε μια στιγμή όπου η αμερικανική οικονομία αντιμετωπίζει σοβαρές δυσκολίες, η ηγεσία των ΗΠΑ επιχειρεί να ξετυλίξει την πολιτική της σε όλες τις περιοχές του κόσμου, ενώ οι διεθνείς εξελίξεις είναι πολυπλοκότερες από κάθε άλλη φορά.
Οι αντιθέσεις της με τη Βόρειο Κορέα και το Ιράν είναι γνωστές, καθώς αντιτάσσεται στην απόκτηση πυρηνικών όπλων από εκείνες. Αλλά δεν είναι μόνον αυτός ο λόγος.
Για την αποσταθεροποίηση του Ιράν, οι Αμερικανοί προσδοκούν τη συνεργασία με τους Κούρδους αυτονομιστές. Δεν ξεχνούν ότι οι εξεγερμένοι Κούρδοι κοντά στη Σοβιετική Αρμενία, όταν μεταπολεμικά υπήρχε ακόμα η ΕΣΣΔ, υπό τον Μουσταφά Μπαρζάνι, «έβρισκαν καταφύγιο, εκπαιδεύονταν και βοηθούνταν» από τη Σοβιετική Ενωση, απειλώντας δύο από τις μεγαλύτερες πετρελαιοφόρες χώρες στον κόσμο, το Ιράν και το Ιράκ, όπου υπήρχε σημαντική κουρδική μειονότητα και με αναπόφευκτες συνέπειες στο τουρκικό Κουρδιστάν. Τώρα, το Κουρδικό χρησιμοποιείται στον χώρο της Μέσης Ανατολής από τους Αμερικανούς μετά την ένοπλη εισβολή στο Ιράκ. Και φυσικά προκαλεί τις αντιδράσεις της Τουρκίας.
Πρόσφατα η Αμερικανίδα υπουργός Εξωτερικών Χίλαρι Κλίντον, όπως και ο υπουργός Αμυνας, Ρόμπερτ Γκέιτς επισκέφτηκαν τη Νότιο Κορέα και σε κοινή σύσκεψη με τους Νοτιοκορεάτες συναδέλφους τους επέβαλαν νέα περιοριστικά μέτρα κατά της Βόρειας Κορέας καθώς ανήγγειλαν (και πραγματοποιούν από χθες) κοινά αεροναυτικά γυμνάσια στρατιωτικών δυνάμεων ΗΠΑ και Ν. Κορέας.
Η αναγγελία των κοινών γυμνασίων ΗΠΑ – Ν. Κορέας προκάλεσαν τη δυσαρέσκεια της Κίνας, που βιάστηκε να ξεκινήσει δικά της γυμνάσια στην περιοχή καθώς η χερσόνησος της Κορέας συνορεύει με την Κίνα. Η Κίτρινη Θάλασσα ενώνει την Κίνα με τη Νότια Κορέα. Οι ΗΠΑ προσπαθούν να δημιουργήσουν ζώνες ασφαλείας και να έχουν την καλύτερη δυνατή παρουσία περί την Κίνα και την Ινδία. Χώρες όπως το Πακιστάν, το Αφγανιστάν, η Ν. Κορέα, το Τατζικιστάν, το Κιργιστάν, το Καζακστάν κ.ά. συνορεύουν ή βρίσκονται πολύ κοντά με την Ινδία και την Κίνα.
Αλλά και στη Λατινική Αμερική οι ΗΠΑ αντιμετωπίζουν για πρώτη φορά σοβαρά προβλήματα επιρροής. Στις τεταμένες σχέσεις Βενεζουέλας – Κολομβίας βλέπουν μια ευκαιρία να εξουδετερώσουν ή να υποσκάψουν έναν σοβαρό αντίπαλό τους, όπως ο Ούγκο Τσάβες.
Πρόσφατα ο εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, Π. Κρόουλς, δήλωσε ότι «δεν σκοπεύουμε να εμπλακούμε σε πολεμική ενέργεια εναντίον της Βενεζουέλας» αν και οι ΗΠΑ θεωρούσαν «σοβαρές» τις κατηγορίες της Κολομβίας ότι οι εκεί αριστεροί αντάρτες ενισχύονται από τον Τσάβες.
Στα Βαλκάνια, μετά την ανοιχτή επέμβαση στην πρώην Γιουγκοσλαβία, οι ΗΠΑ ξετυλίγουν την πολιτική τους στην Αλβανία, το Κοσσυφοπέδιο, τη FYROM, ενώ προσπαθούν να εμποδίσουν τη ροή του φυσικού πλούτου της Ρωσίας, διαμέσου της Βουλγαρίας, στην Ευρώπη.
Στο νέο χαώδη και περίπλοκο κόσμο που πρόβαλε μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, κάθε χώρα που φιλοδοξεί να παίξει έναν παγκόσμιο ρόλο οφείλει να ξεδιπλώνει και να εφαρμόζει την πολιτική της ώς το πιο απόμακρο σημείο του πλανήτη. Και αυτό δεν είναι μια εύκολη υπόθεση στο σύγχρονο κόσμο, γιατί και οι αντίπαλοι οργανώνουν τη δική τους πολιτική και τακτική στην παγκόσμια σκακιέρα· αλλά και οι λαοί αντιδρούν. ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
Αναρτήθηκε από anixneuseis στις 17/8/10 • Κατηγοριοποιήθηκε ως Γεωπολιτικη
Ο ηγέτης των Σέρβων της Βοσνίας καταγγέλλει την Τουρκία στο Ισραήλ
αναδημοσίευση από http://www.anixneuseis.gr/?p=7066
Ο ηγέτης των Σέρβων της Βοσνίας καταγγέλλει την Τουρκία στο Ισραήλ
Ο ηγέτης των Σέρβων της Βοσνίας Μίλοραντ Ντόντικ κατήγγειλε, στη διάρκεια επίσημης επίσκεψής του στο Ισραήλ, την ανάμιξη της Τουρκίας στις βοσνιακές πολιτικές υποθέσεις, κατηγορώντας την Άγκυρα ότι δρα υπέρ των Μουσουλμάνων, μετέδωσε το βοσνιακό ραδιόφωνο.
“Εκτιμάμε ότι η Τουρκία θέλει να κάνει μια ενιαία και συγκεντρωτική Βοσνία με ένα μόνο λαό”, δήλωσε ο Ντόντικ στο ραδιόφωνο, την επομένη μιας συνομιλίας που είχε χθες Κυριακή με τον ισραηλινό υπουργό Εξωτερικών Αβίγκντορ Λίμπερμαν.
Ο πρωθυπουργός της Ρεπούμπλικα Σέρπσκα (RS, Σερβική Δημοκρατία, η σερβική οντότητα της Βονσίας) πρόσθεσε πως είπε στον Λίμπερμαν ότι η κοινότητά του αισθάνεται “μια ισχυρή παρουσία της Τουρκίας στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη, με στόχο αποκλειστικά την υποστήριξη των βόσνιων Μουσουλμάνων, χωρίς καμιά βούληση να κατανοήσει το πλαίσιο μέσα στο οποίο υπάρχει η Βοσνία”.
“Είπα στον (ισραηλινό) υπουργό ότι δεν μπορούμε να αποδεχθούμε ένα τέτοιο μεσολαβητικό ρόλο της Τουρκίας”, δήλωσε ο Ντόντικ χωρίς να προχωρήσει σε λεπτομέρειες.
Ο επικεφαλής της σερβικής βοσνιακής κυβέρνησης θα συναντηθεί σήμερα στην Ιερουσαλήμ με τον ισραηλινό πρόεδρο Σιμόν Πέρες. Όπως είπε, ενημέρωσε τον Ισραηλινό υπουργό Εξωτερικών, Άβιγκντορ Λίμπερμαν, ότι η σερβοβοσνιακή κοινότητα αισθάνεται ισχυρή παρουσία της Τουρκίας στην περιοχή, η οποία αποσκοπεί στη στήριξη των Βοσνίων Μουσουλμάνων. “Εκτιμάμε ότι η Τουρκία θέλει να κάνει μια ενιαία και συγκεντρωτική Βοσνία με ένα μόνο λαό [...] Είπα στον υπουργό ότι δεν μπορούμε να αποδεχθούμε ένα τέτοιο μεσολαβητικό ρόλο της Τουρκίας”, πρόσθεσε.
ΝΟΟΖ.GR
Αναρτήθηκε από anixneuseis στις 17/8/10 • Κατηγοριοποιήθηκε ως Γεωπολιτικη
Ο ηγέτης των Σέρβων της Βοσνίας καταγγέλλει την Τουρκία στο Ισραήλ
Ο ηγέτης των Σέρβων της Βοσνίας Μίλοραντ Ντόντικ κατήγγειλε, στη διάρκεια επίσημης επίσκεψής του στο Ισραήλ, την ανάμιξη της Τουρκίας στις βοσνιακές πολιτικές υποθέσεις, κατηγορώντας την Άγκυρα ότι δρα υπέρ των Μουσουλμάνων, μετέδωσε το βοσνιακό ραδιόφωνο.
“Εκτιμάμε ότι η Τουρκία θέλει να κάνει μια ενιαία και συγκεντρωτική Βοσνία με ένα μόνο λαό”, δήλωσε ο Ντόντικ στο ραδιόφωνο, την επομένη μιας συνομιλίας που είχε χθες Κυριακή με τον ισραηλινό υπουργό Εξωτερικών Αβίγκντορ Λίμπερμαν.
Ο πρωθυπουργός της Ρεπούμπλικα Σέρπσκα (RS, Σερβική Δημοκρατία, η σερβική οντότητα της Βονσίας) πρόσθεσε πως είπε στον Λίμπερμαν ότι η κοινότητά του αισθάνεται “μια ισχυρή παρουσία της Τουρκίας στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη, με στόχο αποκλειστικά την υποστήριξη των βόσνιων Μουσουλμάνων, χωρίς καμιά βούληση να κατανοήσει το πλαίσιο μέσα στο οποίο υπάρχει η Βοσνία”.
“Είπα στον (ισραηλινό) υπουργό ότι δεν μπορούμε να αποδεχθούμε ένα τέτοιο μεσολαβητικό ρόλο της Τουρκίας”, δήλωσε ο Ντόντικ χωρίς να προχωρήσει σε λεπτομέρειες.
Ο επικεφαλής της σερβικής βοσνιακής κυβέρνησης θα συναντηθεί σήμερα στην Ιερουσαλήμ με τον ισραηλινό πρόεδρο Σιμόν Πέρες. Όπως είπε, ενημέρωσε τον Ισραηλινό υπουργό Εξωτερικών, Άβιγκντορ Λίμπερμαν, ότι η σερβοβοσνιακή κοινότητα αισθάνεται ισχυρή παρουσία της Τουρκίας στην περιοχή, η οποία αποσκοπεί στη στήριξη των Βοσνίων Μουσουλμάνων. “Εκτιμάμε ότι η Τουρκία θέλει να κάνει μια ενιαία και συγκεντρωτική Βοσνία με ένα μόνο λαό [...] Είπα στον υπουργό ότι δεν μπορούμε να αποδεχθούμε ένα τέτοιο μεσολαβητικό ρόλο της Τουρκίας”, πρόσθεσε.
ΝΟΟΖ.GR
Αναρτήθηκε από anixneuseis στις 17/8/10 • Κατηγοριοποιήθηκε ως Γεωπολιτικη
Επίθεση Ντόντικ κατά των ΗΠΑ
αναδημοσίευση από http://www.anixneuseis.gr/?p=7039
Επίθεση Ντόντικ κατά των ΗΠΑ
Ο πρωθυπουργός της Σερβικής Δημοκρατίας της Βοσνίας- Ερζεγοβίνης, Μίλοραντ Ντόντικ, εξαπέλυσε επίθεση στις ΗΠΑ, λέγοντας ότι υποστηρίζουν, απροκατάληπτα, τα συμφέροντα των Μουσουλμάνων της χώρας.
Τόνισε δε ότι η Σερβική Δημοκρατία δεν πρόκειται να συναινέσει σε κανενός είδους αλλαγές, που στόχο θα έχουν την ενίσχυση των σωμάτων της κεντρικής διακυβέρνησης της χώρας.
Ο κ. Ντόντικ αναφέρει τα παραπάνω σε ανακοίνωση που απέστειλε προς τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, μετά τη δημοσιοποίηση έκθεσης του Στέιτ Ντιπάρτμεντ για την κατάσταση της ασφάλειας στη Βοσνία, που- μεταξύ άλλων- αναφέρει ότι η χώρα δεν μπορεί να αντιμετωπίσει επαρκώς τις τρομοκρατικές απειλές.
Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ θεωρεί πως για την κατάσταση αυτή ευθύνεται ο τρόπος οργάνωσης των δομών επιβολής του νόμου, επισημαίνοντας ότι υπάρχουν πολλές αστυνομικές δυνάμεις, δομημένες σε εθνοτική βάση, αλλά χωρίς πραγματικό συντονισμό μεταξύ τους.
“Οι προσπάθειες αξιωματούχων της Σερβικής Δημοκρατίας να υπονομεύσουν κρατικούς θεσμούς επιβράδυναν τις προσπάθειες για βελτίωση της επιχειρησιακής δυνατότητας καταπολέμησης της τρομοκρατίας και των πηγών χρηματοδότησης αυτής. Αυτοί οι παράγοντες είχαν ως αποτέλεσμα να καταστεί ευάλωτη η Βοσνία σε εκμετάλλευση ως πιθανό έδαφος για προετοιμασία τρομοκρατικών επιχειρήσεων στην Ευρώπη”, αναφέρεται- μεταξύ άλλων στην έκθεση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ.
Σχολιάζοντας την έκθεση του αμερικανικού υπουργείου Εξωτερικών, ο κ. Ντόντικ έκανε λόγο για “αντι-σερβική πολιτική” από την πλευρά των ΗΠΑ και πρόσθεσε: “πρόκειται για μια γνωστή πολιτική: ‘ρίξτε ευθύνη στους Σέρβους για ό,τι στραβό γίνεται στα Βαλκάνια και τη Σερβική Δημοκρατία για ό,τι στραβό γίνεται στη Βοσνία”.
Από την πλευρά του, ο υπουργός Ασφάλειας της Βοσνίας- Ερζεγοβίνης, Σαντίκ Αχμέτοβιτς, δήλωσε ότι η έκθεση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ αποτελεί ακόμη μια απόδειξη ότι η Βοσνία θα πρέπει να αναδιοργανώσει άμεσα τις υπηρεσίες ασφαλείας και τις αστυνομικές της δυνάμεις.
athina984.gr
Αναρτήθηκε από anixneuseis στις 10/8/10 • Κατηγοριοποιήθηκε ως Γεωπολιτικη
Επίθεση Ντόντικ κατά των ΗΠΑ
Ο πρωθυπουργός της Σερβικής Δημοκρατίας της Βοσνίας- Ερζεγοβίνης, Μίλοραντ Ντόντικ, εξαπέλυσε επίθεση στις ΗΠΑ, λέγοντας ότι υποστηρίζουν, απροκατάληπτα, τα συμφέροντα των Μουσουλμάνων της χώρας.
Τόνισε δε ότι η Σερβική Δημοκρατία δεν πρόκειται να συναινέσει σε κανενός είδους αλλαγές, που στόχο θα έχουν την ενίσχυση των σωμάτων της κεντρικής διακυβέρνησης της χώρας.
Ο κ. Ντόντικ αναφέρει τα παραπάνω σε ανακοίνωση που απέστειλε προς τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, μετά τη δημοσιοποίηση έκθεσης του Στέιτ Ντιπάρτμεντ για την κατάσταση της ασφάλειας στη Βοσνία, που- μεταξύ άλλων- αναφέρει ότι η χώρα δεν μπορεί να αντιμετωπίσει επαρκώς τις τρομοκρατικές απειλές.
Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ θεωρεί πως για την κατάσταση αυτή ευθύνεται ο τρόπος οργάνωσης των δομών επιβολής του νόμου, επισημαίνοντας ότι υπάρχουν πολλές αστυνομικές δυνάμεις, δομημένες σε εθνοτική βάση, αλλά χωρίς πραγματικό συντονισμό μεταξύ τους.
“Οι προσπάθειες αξιωματούχων της Σερβικής Δημοκρατίας να υπονομεύσουν κρατικούς θεσμούς επιβράδυναν τις προσπάθειες για βελτίωση της επιχειρησιακής δυνατότητας καταπολέμησης της τρομοκρατίας και των πηγών χρηματοδότησης αυτής. Αυτοί οι παράγοντες είχαν ως αποτέλεσμα να καταστεί ευάλωτη η Βοσνία σε εκμετάλλευση ως πιθανό έδαφος για προετοιμασία τρομοκρατικών επιχειρήσεων στην Ευρώπη”, αναφέρεται- μεταξύ άλλων στην έκθεση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ.
Σχολιάζοντας την έκθεση του αμερικανικού υπουργείου Εξωτερικών, ο κ. Ντόντικ έκανε λόγο για “αντι-σερβική πολιτική” από την πλευρά των ΗΠΑ και πρόσθεσε: “πρόκειται για μια γνωστή πολιτική: ‘ρίξτε ευθύνη στους Σέρβους για ό,τι στραβό γίνεται στα Βαλκάνια και τη Σερβική Δημοκρατία για ό,τι στραβό γίνεται στη Βοσνία”.
Από την πλευρά του, ο υπουργός Ασφάλειας της Βοσνίας- Ερζεγοβίνης, Σαντίκ Αχμέτοβιτς, δήλωσε ότι η έκθεση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ αποτελεί ακόμη μια απόδειξη ότι η Βοσνία θα πρέπει να αναδιοργανώσει άμεσα τις υπηρεσίες ασφαλείας και τις αστυνομικές της δυνάμεις.
athina984.gr
Αναρτήθηκε από anixneuseis στις 10/8/10 • Κατηγοριοποιήθηκε ως Γεωπολιτικη
Το δύσκολο συνοικέσιο του Ομπάμα
αναδημοσίευση από http://www.anixneuseis.gr/?p=7258
Το δύσκολο συνοικέσιο του Ομπάμα
Αναρτήθηκε από anixneuseis στις 05/9/10 • Κατηγοριοποιήθηκε ως Γεωπολιτικη
Η ισραηλινή αδιαλλαξία περιορίζει τα περιθώρια αισιοδοξίας για τις συνομιλίες Νετανιάχου – Αμπάς υπό την αιγίδα των ΗΠΑ
Του Πετρου Παπακωνσταντινου (Καθημερινή)
«Σκεφτείτε έναν γάμο που κανονίστηκε από τους γονείς, στον οποίο ούτε η νύφη ούτε ο γαμπρός θέλουν να παντρευτούν, αλλά το δέχονται, κάνοντας πέτρα την καρδιά, γιατί αυτό απαιτούν οι γονείς τους, από τους οποίους αμφότεροι εξαρτώνται απολύτως». Κάπως έτσι περιέγραφε αρθρογράφος της Jerusalem Post τις απευθείας διαπραγματεύσεις που άρχισαν την Πέμπτη στην Ουάσιγκτον για το Μεσανατολικό. Στους ρόλους των απρόθυμων νυμφευομένων, ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Μπέντζαμιν Νετανιάχου και ο Παλαιστίνιος πρόεδρος Μαχμούντ Αμπάς, και σε εκείνους των αυταρχικών γονέων οι Μπαράκ Ομπάμα και Χίλαρι Κλίντον. Το κάδρο συμπληρώνουν, ως παράνυμφοι, ο Τόνι Μπλερ (παχυλά αμειβόμενος εκπρόσωπος του πολιτικά ανύπαρκτου «κουαρτέτου»), ο τελευταίος των Φαραώ, Χόσνι Μουμπάρακ, και ο βασιλιάς της Ιορδανίας, Αμπντάλα.
«Νετανιάχου και Αμπάς, αν και ζουν σε απόσταση μόλις 15 λεπτών ο ένας από τον άλλον, ταξίδεψαν 10.000 χιλιόμετρα μέχρι τον Λευκό Οίκο για έναν γάμο που αποστρέφονται», συμπλήρωσε ο Ισραηλινός σχολιαστής. Το γκροτέσκο του πράγματος δεν εμπόδισε την Ουάσιγκτον να χαρακτηρίσει την έναρξη των συνομιλιών «ιστορική». Για πρώτη φορά στους 20 μήνες από τον ολέθριο, για τους Παλαιστινίους, πόλεμο του Ισραήλ κατά της Γάζας, οι δύο πλευρές αρχίζουν απευθείας διαπραγματεύσεις σε ανώτατο επίπεδο. Η εντολή του Ομπάμα ήταν σαφής: Θέλω παλαιστινιακό κράτος το πολύ σε έναν χρόνο!
Κλίντον – Μπους
Οσοι πιστεύουν ότι θαύματα τέτοιου διαμετρήματος είναι ακόμη δυνατά στη γη των τριών μεγάλων μονοθεϊστικών θρησκειών δεν έχουν μαζί τους την πρόσφατη Ιστορία. Επίλυση του Παλαιστινιακού «εδώ και τώρα» επιχείρησε τον Ιούλιο του 2000, στο Καμπ Ντέιβιντ, ο Μπιλ Κλίντον με τους Γιασέρ Αραφάτ και Εχούντ Μπάρακ, για να αποτύχει οικτρά. Παλαιστινιακό κράτος «σε δύο χρόνια» έταξε ο Τζορτζ Μπους τον Ιούνιο του 2003 στην Ακαμπα της Ιορδανίας, ανακοινώνοντας τον περίφημο «Οδικό Χάρτη». Πέρασαν τεσσεράμισι χρόνια και ο ίδιος Αμερικανός πρόεδρος εξήγγειλε νέα βαρύγδουπη πρωτοβουλία για την επίλυση του Παλαιστινιακού, στην Ανάπολη των ΗΠΑ. Σύμφωνα με έναν ορισμό, ανοησία είναι να κάνεις ξανά και ξανά τα ίδια ακριβώς πράγματα που σε οδήγησαν σε αποτυχίες, περιμένοντας ότι θα προκύψει κάτι καλό.
Από πολλές απόψεις, οι συνθήκες σήμερα είναι οι χειρότερες της τελευταίας δεκαετίας. Στο Καμπ Ντέιβιντ συνδιαλέγονταν ο Γιασέρ Αραφάτ, ο αδιαμφισβήτητος ηγέτης που είχε τη δυνατότητα να «περάσει» έναν ιστορικό συμβιβασμό στους ομοεθνείς του, και ο επικεφαλής των Εργατικών Εχούντ Μπάρακ, ο πιο παρασημοφορημένος αξιωματικός του ισραηλινού στρατού, που μόλις είχε τερματίσει την κατοχή στον Λίβανο. Αν αυτοί απέτυχαν, τι να περιμένει κανείς από το τόσο διαφορετικό ζευγάρι των Αμπάς και Νετανιάχου;
Οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ γνωρίζουν ότι ο Παλαιστίνιος πρόεδρος είναι εξαιρετικά αποδυναμωμένος, με ασθενέστατη πολιτική νομιμοποίηση. Η προεδρική του θητεία έχει λήξει προ πολλού, ενώ 1,5 εκατομμύριο Παλαιστίνιοι στη Λωρίδα της Γάζας διοικείται όχι από τον Αμπάς, αλλά από την ισλαμική (ωστόσο δημοκρατικά εκλεγμένη) κυβέρνηση της Χαμάς, η οποία θα κάνει τα πάντα για να ανατινάξει τις διαπραγματεύσεις, όπως ήδη κατέστησε σαφές με τη δολοφονία τεσσάρων Ισραηλινών εποίκων κοντά στη Χεβρώνα.
Οι συλλήψεις 150 στελεχών της Χαμάς από τις δυνάμεις του Αμπάς και η βίαιη καταστολή συγκεντρώσεων αριστερών και ανεξάρτητων ακτιβιστών αφήνουν έκθετη την Παλαιστινιακή Αρχή ότι συνεργάζεται με τις ισραηλινές δυνάμεις κατοχής στην καταδίωξη αγωνιστών. Το κυριότερο, ο Αμπάς σύρθηκε στην Ουάσιγκτον παρά τη θέλησή του (σύμφωνα με αρθρογράφο του Guardian, οι Αμερικανοί τον εκβίασαν ότι θα του έκοβαν την οικονομική βοήθεια), ενώ επί ενάμιση χρόνο απέρριπτε κάθε ιδέα απευθείας διαπραγματεύσεων όσο ο Νετανιάχου δεν πάγωνε, αν μη τι άλλο, τους εποικισμούς.
Στην απέναντι πλευρά βρίσκεται ένας Νετανιάχου επικεφαλής μιας κυβέρνησης σκληροπυρηνικών, ακροδεξιών, ρατσιστών και θρησκευτικών φονταμενταλιστών, ενώπιον της οποίας ακόμη και το υπουργικό συμβούλιο του Αριέλ Σαρόν θα έμοιαζε με παρέα ελευθεριακών – πασιφιστών. Σύμφωνα με την ισραηλινή οργάνωση ανθρωπίνων δικαιωμάτων B’Tselem, το Ισραήλ έχει φτάσει να κατέχει το 42% της Δυτικής Οχθης με 300.000 εποίκους, ενώ άλλοι 200.000 βρίσκονται στην κατεχόμενη Ανατολική Ιερουσαλήμ. Ο Ισραηλινός πρώην υπουργός Γιόσι Μπεϊλίν χαρακτήρισε στους New York Times «τεράστιο σφάλμα» του Μπαράκ Ομπάμα τη διεξαγωγή διαπραγματεύσεων χωρίς κανένα προαπαιτούμενο από τον Νετανιάχου. Ο τελευταίος θα προσπαθήσει να βελτιώσει την εικόνα του στη διεθνή κοινή γνώμη -μια εικόνα που είχε κηλιδωθεί από το αίμα που χύθηκε στον «Στολίσκο της Ελευθερίας»- εντελώς ανέξοδα, συνεχίζοντας την επεκτατική πολιτική του, σύμφωνα με τη συνταγή του ιστορικού Ισραηλινού ηγέτη Μοσέ Νταγιάν: «Οι μόνες ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις είναι εκείνες κατά τις οποίες καταλαμβάνουμε εδάφη και εγκαθιστούμε εποικισμούς, ενώ από καιρό σε καιρό κάνουμε και κανένα πόλεμο».
Υπό κηδεμονία
Φυσικά ένα «κράτος Μίκι Μάους», όπως το χαρακτήρισε ο Παλαιστίνιος πρωθυπουργός Σαλάμ Φαγιάντ, μπορεί κάλλιστα να γίνει αποδεκτό από τον Νετανιάχου, εφόσον ικανοποιεί τους όρους του: διατήρηση μεγάλου μέρους της Ανατολικής Ιερουσαλήμ και της Κοιλάδας του Ιορδάνη -κάτι που σημαίνει ότι οι Παλαιστίνιοι θα πάρουν αρκετά λιγότερο και από το 22% της παλιάς, ενιαίας Παλαιστίνης που τους αναγνωρίζουν οι αποφάσεις του ΟΗΕ-, άρνηση του δικαιώματος των προσφύγων να επιστρέψουν, αναγνώριση της «εβραϊκότητας» του Ισραήλ και δημιουργία αποστρατιωτικοποιημένου παλαιστινιακού κράτους, με τη Γάζα απομονωμένη από τη Δυτική Οχθη. Αρκετοί αναλυτές φοβούνται, μάλιστα, ότι η συμμετοχή Αιγύπτου και Ιορδανίας στις διαπραγματεύσεις προοιωνίζεται ένα μελλοντικό κράτος-παρωδία, υπό την κηδεμονία των δύο αραβικών κρατών που έχουν συμφιλιωθεί με το Ισραήλ, δηλαδή τη μετατροπή της Γάζας σε αιγυπτιακό προτεκτοράτο και της Δυτικής Οχθης σε ιορδανικό.
Θα υπάρξει Παλαιστίνιος ηγέτης που θα βάλει την υπογραφή του σε μια παρόμοια ιστορική υποχώρηση, διακινδυνεύοντας μια απρόβλεπτης έκτασης ανάφλεξη; Τίποτα δεν είναι λιγότερο βέβαιο. Αλλωστε, ο Μαχμούντ Αμπάς δεν λησμονεί αυτό που είχε πει, σε μια έκρηξη ειλικρίνειας, ο ασφυκτικά πιεζόμενος Γιασέρ Αραφάτ κατά τις διαπραγματεύσεις του Καμπ Ντέιβιντ απευθυνόμενος στη Μαντλίν Ολμπράιτ: «Καταλαβαίνετε τι μου ζητάτε να υπογράψω ή μήπως βιάζεστε τόσο πολύ να έρθετε στην… κηδεία μου»;
Το πρόβλημα των προβλημάτων
«Η ειρήνη απαιτεί αμοιβαίες και επώδυνες υποχωρήσεις και από τις δύο πλευρές», δήλωσε την Πέμπτη, προσερχόμενος στις διαπραγματεύσεις που ξεκίνησαν στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ ο Νετανιάχου. Η αλήθεια είναι, ωστόσο, ότι οι Παλαιστίνιοι έχουν κάνει από καιρό τη δική τους, ιστορική υποχώρηση, αναγνωρίζοντας το κράτος του Ισραήλ στο 78% της παλαιάς, ενιαίας Παλαιστίνης, ενώ καμία ισραηλινή κυβέρνηση δεν έκανε ούτε ένα βήμα στο πρόβλημα των προβλημάτων που συνθέτουν το Παλαιστινιακό: τη διαρκή επέκταση των εβραϊκών εποικισμών που καταπίνουν, μήνα με τον μήνα, παλαιστινιακή γη και μετατρέπουν τα εναπομείναντα παλαιστινιακά εδάφη σε ένα αρχιπέλαγος απομονωμένων «καντονίων» μέσα σε μια εβραϊκή θάλασσα, χωρίς εδαφική συνέχεια.
Το σοβαρότερο, ιστορικό λάθος του Γιασέρ Αραφάτ ήταν ότι δέχθηκε τις ειρηνευτικές συμφωνίες του Οσλο χωρίς καμία δέσμευση του Ισραήλ για σταμάτημα των εποικισμών. Ενα λάθος που πληρώθηκε πανάκριβα: η μεγαλύτερη αύξηση στην οικοδόμηση εβραϊκών εποικισμών -της τάξης του 50%- σημειώθηκε ακριβώς τη «χρυσή εποχή» του Οσλο, επί κυβερνήσεων των «ειρηνόφιλων», υποτίθεται, πρωθυπουργών Γιτζάκ Ράμπιν και Σιμόν Πέρες. Οπως αναγνωρίζει ευθαρσώς ο Ντέιβιντ Γκάρντνερ στους Financial Times: «Αυτό που σκότωσε το Οσλο ήταν η κατοχή. Η δεύτερη Ιντιφάντα, η οποία εξερράγη το 2000, ήταν ουσιαστικά ένας πόλεμος που τον έφερε το Οσλο». Υπάρχουν βέβαια οι τολμηρές φωνές φιλειρηνιστών διανοουμένων και ακτιβιστών, που διασώζουν την ελπίδα ότι ένα άλλο, προοδευτικό Ισραήλ είναι πάντα νοητό. Πρόσφατα, 150 διάσημοι συγγραφείς, όπως οι Αμος Οζ, Νταβίντ Γκρόσμαν και Α. Β. Γεχόσουα, ακαδημαϊκοί, όπως ο Ζέεβ Στέρνελ και Νταν Ραμπίνοβιτς, σκηνοθέτες, όπως η Ιμπτισάμ Μαράνα και ο Χαγκάι Λέβι και άλλες προσωπικότητες υπέγραψαν έκκληση για μποϊκοτάζ κάθε δραστηριότητας στους εποικισμούς.
Σε κάθε περίπτωση, το θέμα των εποικισμών απειλεί να εκτροχιάσει τις διαπραγματεύσεις Νετανιάχου – Αμπάς. Στις 26 Σεπτεμβρίου λήγει το μορατόριουμ στην επέκταση των εποικισμών και ο Αμπάς απειλεί ότι θα αποχωρήσει από τις διαπραγματεύσεις αν συνεχιστεί η επέκτασή τους, κάτι που θα τον εξέθετε ανεπανόρθωτα στους ομοεθνείς του.
Το δύσκολο συνοικέσιο του Ομπάμα
Αναρτήθηκε από anixneuseis στις 05/9/10 • Κατηγοριοποιήθηκε ως Γεωπολιτικη
Η ισραηλινή αδιαλλαξία περιορίζει τα περιθώρια αισιοδοξίας για τις συνομιλίες Νετανιάχου – Αμπάς υπό την αιγίδα των ΗΠΑ
Του Πετρου Παπακωνσταντινου (Καθημερινή)
«Σκεφτείτε έναν γάμο που κανονίστηκε από τους γονείς, στον οποίο ούτε η νύφη ούτε ο γαμπρός θέλουν να παντρευτούν, αλλά το δέχονται, κάνοντας πέτρα την καρδιά, γιατί αυτό απαιτούν οι γονείς τους, από τους οποίους αμφότεροι εξαρτώνται απολύτως». Κάπως έτσι περιέγραφε αρθρογράφος της Jerusalem Post τις απευθείας διαπραγματεύσεις που άρχισαν την Πέμπτη στην Ουάσιγκτον για το Μεσανατολικό. Στους ρόλους των απρόθυμων νυμφευομένων, ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Μπέντζαμιν Νετανιάχου και ο Παλαιστίνιος πρόεδρος Μαχμούντ Αμπάς, και σε εκείνους των αυταρχικών γονέων οι Μπαράκ Ομπάμα και Χίλαρι Κλίντον. Το κάδρο συμπληρώνουν, ως παράνυμφοι, ο Τόνι Μπλερ (παχυλά αμειβόμενος εκπρόσωπος του πολιτικά ανύπαρκτου «κουαρτέτου»), ο τελευταίος των Φαραώ, Χόσνι Μουμπάρακ, και ο βασιλιάς της Ιορδανίας, Αμπντάλα.
«Νετανιάχου και Αμπάς, αν και ζουν σε απόσταση μόλις 15 λεπτών ο ένας από τον άλλον, ταξίδεψαν 10.000 χιλιόμετρα μέχρι τον Λευκό Οίκο για έναν γάμο που αποστρέφονται», συμπλήρωσε ο Ισραηλινός σχολιαστής. Το γκροτέσκο του πράγματος δεν εμπόδισε την Ουάσιγκτον να χαρακτηρίσει την έναρξη των συνομιλιών «ιστορική». Για πρώτη φορά στους 20 μήνες από τον ολέθριο, για τους Παλαιστινίους, πόλεμο του Ισραήλ κατά της Γάζας, οι δύο πλευρές αρχίζουν απευθείας διαπραγματεύσεις σε ανώτατο επίπεδο. Η εντολή του Ομπάμα ήταν σαφής: Θέλω παλαιστινιακό κράτος το πολύ σε έναν χρόνο!
Κλίντον – Μπους
Οσοι πιστεύουν ότι θαύματα τέτοιου διαμετρήματος είναι ακόμη δυνατά στη γη των τριών μεγάλων μονοθεϊστικών θρησκειών δεν έχουν μαζί τους την πρόσφατη Ιστορία. Επίλυση του Παλαιστινιακού «εδώ και τώρα» επιχείρησε τον Ιούλιο του 2000, στο Καμπ Ντέιβιντ, ο Μπιλ Κλίντον με τους Γιασέρ Αραφάτ και Εχούντ Μπάρακ, για να αποτύχει οικτρά. Παλαιστινιακό κράτος «σε δύο χρόνια» έταξε ο Τζορτζ Μπους τον Ιούνιο του 2003 στην Ακαμπα της Ιορδανίας, ανακοινώνοντας τον περίφημο «Οδικό Χάρτη». Πέρασαν τεσσεράμισι χρόνια και ο ίδιος Αμερικανός πρόεδρος εξήγγειλε νέα βαρύγδουπη πρωτοβουλία για την επίλυση του Παλαιστινιακού, στην Ανάπολη των ΗΠΑ. Σύμφωνα με έναν ορισμό, ανοησία είναι να κάνεις ξανά και ξανά τα ίδια ακριβώς πράγματα που σε οδήγησαν σε αποτυχίες, περιμένοντας ότι θα προκύψει κάτι καλό.
Από πολλές απόψεις, οι συνθήκες σήμερα είναι οι χειρότερες της τελευταίας δεκαετίας. Στο Καμπ Ντέιβιντ συνδιαλέγονταν ο Γιασέρ Αραφάτ, ο αδιαμφισβήτητος ηγέτης που είχε τη δυνατότητα να «περάσει» έναν ιστορικό συμβιβασμό στους ομοεθνείς του, και ο επικεφαλής των Εργατικών Εχούντ Μπάρακ, ο πιο παρασημοφορημένος αξιωματικός του ισραηλινού στρατού, που μόλις είχε τερματίσει την κατοχή στον Λίβανο. Αν αυτοί απέτυχαν, τι να περιμένει κανείς από το τόσο διαφορετικό ζευγάρι των Αμπάς και Νετανιάχου;
Οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ γνωρίζουν ότι ο Παλαιστίνιος πρόεδρος είναι εξαιρετικά αποδυναμωμένος, με ασθενέστατη πολιτική νομιμοποίηση. Η προεδρική του θητεία έχει λήξει προ πολλού, ενώ 1,5 εκατομμύριο Παλαιστίνιοι στη Λωρίδα της Γάζας διοικείται όχι από τον Αμπάς, αλλά από την ισλαμική (ωστόσο δημοκρατικά εκλεγμένη) κυβέρνηση της Χαμάς, η οποία θα κάνει τα πάντα για να ανατινάξει τις διαπραγματεύσεις, όπως ήδη κατέστησε σαφές με τη δολοφονία τεσσάρων Ισραηλινών εποίκων κοντά στη Χεβρώνα.
Οι συλλήψεις 150 στελεχών της Χαμάς από τις δυνάμεις του Αμπάς και η βίαιη καταστολή συγκεντρώσεων αριστερών και ανεξάρτητων ακτιβιστών αφήνουν έκθετη την Παλαιστινιακή Αρχή ότι συνεργάζεται με τις ισραηλινές δυνάμεις κατοχής στην καταδίωξη αγωνιστών. Το κυριότερο, ο Αμπάς σύρθηκε στην Ουάσιγκτον παρά τη θέλησή του (σύμφωνα με αρθρογράφο του Guardian, οι Αμερικανοί τον εκβίασαν ότι θα του έκοβαν την οικονομική βοήθεια), ενώ επί ενάμιση χρόνο απέρριπτε κάθε ιδέα απευθείας διαπραγματεύσεων όσο ο Νετανιάχου δεν πάγωνε, αν μη τι άλλο, τους εποικισμούς.
Στην απέναντι πλευρά βρίσκεται ένας Νετανιάχου επικεφαλής μιας κυβέρνησης σκληροπυρηνικών, ακροδεξιών, ρατσιστών και θρησκευτικών φονταμενταλιστών, ενώπιον της οποίας ακόμη και το υπουργικό συμβούλιο του Αριέλ Σαρόν θα έμοιαζε με παρέα ελευθεριακών – πασιφιστών. Σύμφωνα με την ισραηλινή οργάνωση ανθρωπίνων δικαιωμάτων B’Tselem, το Ισραήλ έχει φτάσει να κατέχει το 42% της Δυτικής Οχθης με 300.000 εποίκους, ενώ άλλοι 200.000 βρίσκονται στην κατεχόμενη Ανατολική Ιερουσαλήμ. Ο Ισραηλινός πρώην υπουργός Γιόσι Μπεϊλίν χαρακτήρισε στους New York Times «τεράστιο σφάλμα» του Μπαράκ Ομπάμα τη διεξαγωγή διαπραγματεύσεων χωρίς κανένα προαπαιτούμενο από τον Νετανιάχου. Ο τελευταίος θα προσπαθήσει να βελτιώσει την εικόνα του στη διεθνή κοινή γνώμη -μια εικόνα που είχε κηλιδωθεί από το αίμα που χύθηκε στον «Στολίσκο της Ελευθερίας»- εντελώς ανέξοδα, συνεχίζοντας την επεκτατική πολιτική του, σύμφωνα με τη συνταγή του ιστορικού Ισραηλινού ηγέτη Μοσέ Νταγιάν: «Οι μόνες ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις είναι εκείνες κατά τις οποίες καταλαμβάνουμε εδάφη και εγκαθιστούμε εποικισμούς, ενώ από καιρό σε καιρό κάνουμε και κανένα πόλεμο».
Υπό κηδεμονία
Φυσικά ένα «κράτος Μίκι Μάους», όπως το χαρακτήρισε ο Παλαιστίνιος πρωθυπουργός Σαλάμ Φαγιάντ, μπορεί κάλλιστα να γίνει αποδεκτό από τον Νετανιάχου, εφόσον ικανοποιεί τους όρους του: διατήρηση μεγάλου μέρους της Ανατολικής Ιερουσαλήμ και της Κοιλάδας του Ιορδάνη -κάτι που σημαίνει ότι οι Παλαιστίνιοι θα πάρουν αρκετά λιγότερο και από το 22% της παλιάς, ενιαίας Παλαιστίνης που τους αναγνωρίζουν οι αποφάσεις του ΟΗΕ-, άρνηση του δικαιώματος των προσφύγων να επιστρέψουν, αναγνώριση της «εβραϊκότητας» του Ισραήλ και δημιουργία αποστρατιωτικοποιημένου παλαιστινιακού κράτους, με τη Γάζα απομονωμένη από τη Δυτική Οχθη. Αρκετοί αναλυτές φοβούνται, μάλιστα, ότι η συμμετοχή Αιγύπτου και Ιορδανίας στις διαπραγματεύσεις προοιωνίζεται ένα μελλοντικό κράτος-παρωδία, υπό την κηδεμονία των δύο αραβικών κρατών που έχουν συμφιλιωθεί με το Ισραήλ, δηλαδή τη μετατροπή της Γάζας σε αιγυπτιακό προτεκτοράτο και της Δυτικής Οχθης σε ιορδανικό.
Θα υπάρξει Παλαιστίνιος ηγέτης που θα βάλει την υπογραφή του σε μια παρόμοια ιστορική υποχώρηση, διακινδυνεύοντας μια απρόβλεπτης έκτασης ανάφλεξη; Τίποτα δεν είναι λιγότερο βέβαιο. Αλλωστε, ο Μαχμούντ Αμπάς δεν λησμονεί αυτό που είχε πει, σε μια έκρηξη ειλικρίνειας, ο ασφυκτικά πιεζόμενος Γιασέρ Αραφάτ κατά τις διαπραγματεύσεις του Καμπ Ντέιβιντ απευθυνόμενος στη Μαντλίν Ολμπράιτ: «Καταλαβαίνετε τι μου ζητάτε να υπογράψω ή μήπως βιάζεστε τόσο πολύ να έρθετε στην… κηδεία μου»;
Το πρόβλημα των προβλημάτων
«Η ειρήνη απαιτεί αμοιβαίες και επώδυνες υποχωρήσεις και από τις δύο πλευρές», δήλωσε την Πέμπτη, προσερχόμενος στις διαπραγματεύσεις που ξεκίνησαν στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ ο Νετανιάχου. Η αλήθεια είναι, ωστόσο, ότι οι Παλαιστίνιοι έχουν κάνει από καιρό τη δική τους, ιστορική υποχώρηση, αναγνωρίζοντας το κράτος του Ισραήλ στο 78% της παλαιάς, ενιαίας Παλαιστίνης, ενώ καμία ισραηλινή κυβέρνηση δεν έκανε ούτε ένα βήμα στο πρόβλημα των προβλημάτων που συνθέτουν το Παλαιστινιακό: τη διαρκή επέκταση των εβραϊκών εποικισμών που καταπίνουν, μήνα με τον μήνα, παλαιστινιακή γη και μετατρέπουν τα εναπομείναντα παλαιστινιακά εδάφη σε ένα αρχιπέλαγος απομονωμένων «καντονίων» μέσα σε μια εβραϊκή θάλασσα, χωρίς εδαφική συνέχεια.
Το σοβαρότερο, ιστορικό λάθος του Γιασέρ Αραφάτ ήταν ότι δέχθηκε τις ειρηνευτικές συμφωνίες του Οσλο χωρίς καμία δέσμευση του Ισραήλ για σταμάτημα των εποικισμών. Ενα λάθος που πληρώθηκε πανάκριβα: η μεγαλύτερη αύξηση στην οικοδόμηση εβραϊκών εποικισμών -της τάξης του 50%- σημειώθηκε ακριβώς τη «χρυσή εποχή» του Οσλο, επί κυβερνήσεων των «ειρηνόφιλων», υποτίθεται, πρωθυπουργών Γιτζάκ Ράμπιν και Σιμόν Πέρες. Οπως αναγνωρίζει ευθαρσώς ο Ντέιβιντ Γκάρντνερ στους Financial Times: «Αυτό που σκότωσε το Οσλο ήταν η κατοχή. Η δεύτερη Ιντιφάντα, η οποία εξερράγη το 2000, ήταν ουσιαστικά ένας πόλεμος που τον έφερε το Οσλο». Υπάρχουν βέβαια οι τολμηρές φωνές φιλειρηνιστών διανοουμένων και ακτιβιστών, που διασώζουν την ελπίδα ότι ένα άλλο, προοδευτικό Ισραήλ είναι πάντα νοητό. Πρόσφατα, 150 διάσημοι συγγραφείς, όπως οι Αμος Οζ, Νταβίντ Γκρόσμαν και Α. Β. Γεχόσουα, ακαδημαϊκοί, όπως ο Ζέεβ Στέρνελ και Νταν Ραμπίνοβιτς, σκηνοθέτες, όπως η Ιμπτισάμ Μαράνα και ο Χαγκάι Λέβι και άλλες προσωπικότητες υπέγραψαν έκκληση για μποϊκοτάζ κάθε δραστηριότητας στους εποικισμούς.
Σε κάθε περίπτωση, το θέμα των εποικισμών απειλεί να εκτροχιάσει τις διαπραγματεύσεις Νετανιάχου – Αμπάς. Στις 26 Σεπτεμβρίου λήγει το μορατόριουμ στην επέκταση των εποικισμών και ο Αμπάς απειλεί ότι θα αποχωρήσει από τις διαπραγματεύσεις αν συνεχιστεί η επέκτασή τους, κάτι που θα τον εξέθετε ανεπανόρθωτα στους ομοεθνείς του.
Η Ελλάδα όμηρος στο κελί ...99
αναδημοσίευση από http://kontiloforos.blogspot.com/2010/09/blog-post_1747.html
Σάββατο, 25 Σεπτεμβρίου 2010
Η Ελλάδα όμηρος στο κελί …99
Μόνο τον τελευταίο ενάμισι χρόνο από τις αρχές του 2008, την περίοδο δηλαδή που θιέρεψε η κρίση, πάνω από 1000 ελληνικές επιχειρήσεις έχουν καταφύγει στον Πτωχευτικό Κώδικα και έχουν ενταχθεί στο περιβόητο άρθρο 99 προκειμένου να προστατευθούν από τους πιστωτές τους. Επεται ασφαλώς και συνέχεια, τουλάχιστον μέχρι τα μέσα του 2011, καθώς είναι καθημερινό το φαινόμενο των επιχειρήσεων που κατεβάζουν τα ρολά ενώ η ρευστότητα και ο τραπεζικός δανεισμός αποτελούν είδος υπό εξαφάνιση.
Η κρίση πλέον υπερβαίνει τα χαμηλά εισοδηματικά στρώματα, τους ανήμπορους, τους ανέργους και εισχωρεί πλέον στην ακριβή κατανάλωση και στην υψηλή διαβίωση. Πολλοί επιχειρηματίες και υψηλόμισθα στελέχη αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τις ακριβές τους συνήθειες, γιατί δεν ξέρουν τι ξημερώνει αύριο. Το γνωστό και καθιερωμένο από χρόνια σκηνικό αλλάζει, η κρατική στήριξη είναι πλέον μηδενική ή ανύπαρκτη, νέες δυνάμεις έρχονται στην επιφάνεια.
Αν μάλιστα, όπως όλα δείχνουν, παραταθεί η ισχύς του μνημονίου και πέραν του 2013 με αυστηρή λιτότητα, τότε ο χάρτης της χώρας θα αλλάξει ριζικά όψη καθώς η νέα κατάσταση που θα διαμορφωθεί δεν θα αλλάξει μόνο την κοινωνία αλλά θα επηρεάσει βαθιά την οικονομία, την πολιτική, το επιχειρηματικό σκηνικό, το κοινωνικό status και τις ανθρώπινες σχέσεις. Ας μη συζητάμε και τις επιπτώσεις μιας ακόμη χειρότερης εξέλιξης, αυτή της αναδιάρθρωσης χρεών ή της χρεοκοπίας.
Ηδη από τώρα η Ελλάδα με τα χιλιάδες κλειστά μαγαζιά, την έξαρση της ανεργίας και την ασφυκτική έλλειψη ρευστότητας στις επιχειρήσεις και στα νοικοκυριά αρχίζει να μοιάζει με «κρανίου τόπο». Η πολιτική – στο σύνολό της – έχει αποδειχθεί κατώτερη των περιστάσεων καθώς αδυνατεί να κάνει το ελάχιστο, να αναλάβει δηλαδή τις ευθύνες της όπως δείχνει το σήριαλ των σκανδάλων και η σωρεία των εξεταστικών επιτροπών που έχουν συσταθεί για την αναζήτηση και τον καταλογισμό ευθυνών. Και ο τελευταίος Ελληνας ασφαλώς γνωρίζει και καταλογίζει συνειδησιακά τις πολιτικές ευθύνες σε πρόσωπα και κυβερνήσεις.
Από τη διερεύνηση των σκανδάλων και το έργο των εξεταστικών θα προκύψουν ένοχοι; Θα βρεθούν δηλαδή πολιτικοί άνδρες που «φοράνε παντελόνια» - κατά την πρόσφατη έκφραση – που θα δεχτούν να αναλάβουν ευθαρσώς τις ευθύνες που θα τους καταλογιστούν; Μάλλον αδύνατο καθώς δεν υπάρχει ανάλογο προηγούμενο στην ελληνική ιστορία…
Πηγή:www.sofokleousin.gr
Αναρτήθηκε από Αλεξάνδρα Μαρία Τράγκα στις 11:30 π.μ.
Ετικέτες Απόψεις
Σάββατο, 25 Σεπτεμβρίου 2010
Η Ελλάδα όμηρος στο κελί …99
Μόνο τον τελευταίο ενάμισι χρόνο από τις αρχές του 2008, την περίοδο δηλαδή που θιέρεψε η κρίση, πάνω από 1000 ελληνικές επιχειρήσεις έχουν καταφύγει στον Πτωχευτικό Κώδικα και έχουν ενταχθεί στο περιβόητο άρθρο 99 προκειμένου να προστατευθούν από τους πιστωτές τους. Επεται ασφαλώς και συνέχεια, τουλάχιστον μέχρι τα μέσα του 2011, καθώς είναι καθημερινό το φαινόμενο των επιχειρήσεων που κατεβάζουν τα ρολά ενώ η ρευστότητα και ο τραπεζικός δανεισμός αποτελούν είδος υπό εξαφάνιση.
Η κρίση πλέον υπερβαίνει τα χαμηλά εισοδηματικά στρώματα, τους ανήμπορους, τους ανέργους και εισχωρεί πλέον στην ακριβή κατανάλωση και στην υψηλή διαβίωση. Πολλοί επιχειρηματίες και υψηλόμισθα στελέχη αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τις ακριβές τους συνήθειες, γιατί δεν ξέρουν τι ξημερώνει αύριο. Το γνωστό και καθιερωμένο από χρόνια σκηνικό αλλάζει, η κρατική στήριξη είναι πλέον μηδενική ή ανύπαρκτη, νέες δυνάμεις έρχονται στην επιφάνεια.
Αν μάλιστα, όπως όλα δείχνουν, παραταθεί η ισχύς του μνημονίου και πέραν του 2013 με αυστηρή λιτότητα, τότε ο χάρτης της χώρας θα αλλάξει ριζικά όψη καθώς η νέα κατάσταση που θα διαμορφωθεί δεν θα αλλάξει μόνο την κοινωνία αλλά θα επηρεάσει βαθιά την οικονομία, την πολιτική, το επιχειρηματικό σκηνικό, το κοινωνικό status και τις ανθρώπινες σχέσεις. Ας μη συζητάμε και τις επιπτώσεις μιας ακόμη χειρότερης εξέλιξης, αυτή της αναδιάρθρωσης χρεών ή της χρεοκοπίας.
Ηδη από τώρα η Ελλάδα με τα χιλιάδες κλειστά μαγαζιά, την έξαρση της ανεργίας και την ασφυκτική έλλειψη ρευστότητας στις επιχειρήσεις και στα νοικοκυριά αρχίζει να μοιάζει με «κρανίου τόπο». Η πολιτική – στο σύνολό της – έχει αποδειχθεί κατώτερη των περιστάσεων καθώς αδυνατεί να κάνει το ελάχιστο, να αναλάβει δηλαδή τις ευθύνες της όπως δείχνει το σήριαλ των σκανδάλων και η σωρεία των εξεταστικών επιτροπών που έχουν συσταθεί για την αναζήτηση και τον καταλογισμό ευθυνών. Και ο τελευταίος Ελληνας ασφαλώς γνωρίζει και καταλογίζει συνειδησιακά τις πολιτικές ευθύνες σε πρόσωπα και κυβερνήσεις.
Από τη διερεύνηση των σκανδάλων και το έργο των εξεταστικών θα προκύψουν ένοχοι; Θα βρεθούν δηλαδή πολιτικοί άνδρες που «φοράνε παντελόνια» - κατά την πρόσφατη έκφραση – που θα δεχτούν να αναλάβουν ευθαρσώς τις ευθύνες που θα τους καταλογιστούν; Μάλλον αδύνατο καθώς δεν υπάρχει ανάλογο προηγούμενο στην ελληνική ιστορία…
Πηγή:www.sofokleousin.gr
Αναρτήθηκε από Αλεξάνδρα Μαρία Τράγκα στις 11:30 π.μ.
Ετικέτες Απόψεις
Kύριε Πάγκαλε οι εκλογές πλησιάζουν
http://kontiloforos.blogspot.com/2010/09/blog-post_1747.html
Δευτέρα, 27 Σεπτεμβρίου 2010
Κύριε Πάγκαλε οι εκλογές πλησιάζουν!
Καταπέλτης εμφανίστηκε για μια ακόμα φορά ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης κύριος Πάγκαλος στην εκπομπή Mega Σαββατοκύριακο. Μετά την απάντηση που έδωσε στη Βουλή των Ελλήνων στο συχνά επαναλαμβανόμενο ερώτημα «που πήγαν τα λεφτά» με το παροιμιώδες «μαζί τα φάγαμε», που προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων συνέχισε ακάθεκτος το διασυρμό των εργαζομένων στο δημόσιο τομέα.
Ξεκινώντας με μια σειρά αβάσιμων και αναληθών ισχυρισμών όπως «η Ελλάδα έχει πάνω από ένα εκατομμύριο δημόσιους υπαλλήλους, ένας στους τρεις είναι άχρηστοι, διορίστηκαν στο ελληνικό Δημόσιο... χωρίς να έχουν οικονομικό πρόβλημα» κατέληξε με το ανεκδιήγητο «δεν είναι όλοι οι Έλληνες πάναγνοι όπως θέλουν να δείχνουν». Ας μην κρίνει εξ’ ιδίων τα αλλότρια ο κύριος Πάγκαλος.
Που οφείλεται όμως η απαράδεκτα επιθετική, απαξιωτική και προσβλητική συμπεριφορά του αντιπροέδρου της κυβέρνησης προς μια μερίδα του ελληνικού λαού; Τι είδους πολιτικές σκοπιμότητες εξυπηρετεί και ενοχοποιεί μια ολόκληρη κατηγορία εργαζομένων; Που αποσκοπεί η προσπάθειά του να θίξει το επίπεδο προστασίας ενός από τα πιο θεμελιώδη κοινωνικά δικαιώματα, του δικαιώματος στην εργασία χρησιμοποιώντας ανυπόστατους χαρακτηρισμούς και επιχειρήματα;
Είναι προφανές ότι σαν απόλυτος εκφραστής της πολιτικής του μνημονίου και του νεοφιλελεύθερου διευθυντηρίου της τρόικας, ετοιμάζει το επόμενο μέτωπο κοινωνικής διάσπασης στα πλαίσια διαμόρφωσης του ενιαίου μισθολογίου των δημοσίων υπαλλήλων και των περικοπών που θα το ακολουθήσουν.
Λησμονεί όμως ο κύριος αντιπρόεδρος ότι η εργασία αποτελεί συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα αφού κατά το άρθρο 22 Συντ. «η εργασία αποτελεί δικαίωμα και προστατεύεται από το κράτος που μεριμνά για τη δημιουργία των συνθηκών απασχόλησης όλων των πολιτών και για την ηθική και υλική τους εξύψωση» και ότι η Εθνική Επιτροπή Δικαιωμάτων του Ανθρώπου επισημαίνει ότι οι νέες συνθήκες και τα μέτρα που θα ληφθούν για την έξοδο από την κρίση δε θα πρέπει να θίξουν το επίπεδο προστασίας των θεμελιωδών κοινωνικών δικαιωμάτων.
Και είναι φυσικό ο κύριος Πάγκαλος να μετέρχεται τέτοιες μεθόδους αφού πολλές από τις απαιτήσεις του μνημονίου δεν μπορούν να εφαρμοστούν παρά μόνο κατά παράβαση του δικαιώματος στην εργασία και της προστασίας της ανθρώπινης αξίας. Τέτοιες παραβάσεις όμως είναι επικίνδυνες για τη δημοκρατία και τη βάση στην οποία στηρίζεται, τη λαϊκή κυριαρχία αφού υπό καθεστώς επιτήρησης οι δημοκρατικές αρχές παραβιάζονται βάναυσα.
Λησμονεί ακόμα ο κύριος Πάγκαλος ότι οι πολίτες προκειμένου να προστατεύσουν τα βασικά τους δικαιώματα δημιούργησαν την κρατική εξουσία η οποία με την επιβολή ενός πλαισίου κανόνων θα τους κατοχύρωνε από τις αυθαιρεσίες. Και ότι ακόμα το κράτος αποτελεί ένα θεσμοθετημένο φορέα που διαμορφώνει τα πρότυπα λειτουργίας των κυβερνωμένων αφού η συμπεριφορά και το ήθος κάθε φορά της πολιτικής εξουσίας επηρεάζει το αίσθημα δικαίου του πολίτη.
Αποφεύγει σκόπιμα να αναφερθεί με ποιο τρόπο και ποια λογική εξομοιώνει το νόμιμο δικαίωμα στο μισθό των εργαζομένων στο δημόσιο τομέα με τις προμήθειες και τα οικονομικά σκάνδαλα που συνταράσσουν την πολιτική ζωή, υπονομεύουν τη διαφάνεια και την ισονομία στη χώρα και μας οδήγησαν στην υπογραφή του μνημονίου.
Θεωρεί μεγάλο τον αριθμό των εργαζομένων στο δημόσιο τομέα (768.000 μαζί με τις ΔΕΚΟ) αλλά παραλείπει να αναφερθεί στον υπερβολικά μεγάλο αριθμό των βουλευτών του ελληνικού κοινοβουλίου και στα 45 μέλη της κυβέρνησης που διοικούν μια χώρα δέκα εκατομμυρίων κατοίκων. Απέφυγε να μιλήσει για τις αμοιβές των βουλευτών και των μελών της κυβέρνησης για τις «εξαιρετικές» υπηρεσίες που επί σειρά ετών «προσέφεραν» στον ελληνικό λαό και που οδήγησαν στην υπογραφή του παρασυντάγματος του μνημονίου, τη χώρα στην οικονομική καταστροφή, στην ανεξέλεγκτη ανεργία, την ύφεση, την απόλυτη φτώχεια και την απώλεια της εθνικής μας κυριαρχίας.
Ας μην ανησυχεί όμως ο κύριος Πάγκαλος. Θα του τα υπενθυμίσουμε όλοι εμείς.
Άλλωστε, οι εκλογές πλησιάζουν!
ΥΓ. Ευχαριστούμε τον Κοντυλοφόρο για το βήμα λόγου που μας παρέχει.
ΝΟΜΙΚΑΡΙΟΙ
Αναρτήθηκε από Αλεξάνδρα Μαρία Τράγκα στις 6:11 μ.μ.
Δευτέρα, 27 Σεπτεμβρίου 2010
Κύριε Πάγκαλε οι εκλογές πλησιάζουν!
Καταπέλτης εμφανίστηκε για μια ακόμα φορά ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης κύριος Πάγκαλος στην εκπομπή Mega Σαββατοκύριακο. Μετά την απάντηση που έδωσε στη Βουλή των Ελλήνων στο συχνά επαναλαμβανόμενο ερώτημα «που πήγαν τα λεφτά» με το παροιμιώδες «μαζί τα φάγαμε», που προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων συνέχισε ακάθεκτος το διασυρμό των εργαζομένων στο δημόσιο τομέα.
Ξεκινώντας με μια σειρά αβάσιμων και αναληθών ισχυρισμών όπως «η Ελλάδα έχει πάνω από ένα εκατομμύριο δημόσιους υπαλλήλους, ένας στους τρεις είναι άχρηστοι, διορίστηκαν στο ελληνικό Δημόσιο... χωρίς να έχουν οικονομικό πρόβλημα» κατέληξε με το ανεκδιήγητο «δεν είναι όλοι οι Έλληνες πάναγνοι όπως θέλουν να δείχνουν». Ας μην κρίνει εξ’ ιδίων τα αλλότρια ο κύριος Πάγκαλος.
Που οφείλεται όμως η απαράδεκτα επιθετική, απαξιωτική και προσβλητική συμπεριφορά του αντιπροέδρου της κυβέρνησης προς μια μερίδα του ελληνικού λαού; Τι είδους πολιτικές σκοπιμότητες εξυπηρετεί και ενοχοποιεί μια ολόκληρη κατηγορία εργαζομένων; Που αποσκοπεί η προσπάθειά του να θίξει το επίπεδο προστασίας ενός από τα πιο θεμελιώδη κοινωνικά δικαιώματα, του δικαιώματος στην εργασία χρησιμοποιώντας ανυπόστατους χαρακτηρισμούς και επιχειρήματα;
Είναι προφανές ότι σαν απόλυτος εκφραστής της πολιτικής του μνημονίου και του νεοφιλελεύθερου διευθυντηρίου της τρόικας, ετοιμάζει το επόμενο μέτωπο κοινωνικής διάσπασης στα πλαίσια διαμόρφωσης του ενιαίου μισθολογίου των δημοσίων υπαλλήλων και των περικοπών που θα το ακολουθήσουν.
Λησμονεί όμως ο κύριος αντιπρόεδρος ότι η εργασία αποτελεί συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα αφού κατά το άρθρο 22 Συντ. «η εργασία αποτελεί δικαίωμα και προστατεύεται από το κράτος που μεριμνά για τη δημιουργία των συνθηκών απασχόλησης όλων των πολιτών και για την ηθική και υλική τους εξύψωση» και ότι η Εθνική Επιτροπή Δικαιωμάτων του Ανθρώπου επισημαίνει ότι οι νέες συνθήκες και τα μέτρα που θα ληφθούν για την έξοδο από την κρίση δε θα πρέπει να θίξουν το επίπεδο προστασίας των θεμελιωδών κοινωνικών δικαιωμάτων.
Και είναι φυσικό ο κύριος Πάγκαλος να μετέρχεται τέτοιες μεθόδους αφού πολλές από τις απαιτήσεις του μνημονίου δεν μπορούν να εφαρμοστούν παρά μόνο κατά παράβαση του δικαιώματος στην εργασία και της προστασίας της ανθρώπινης αξίας. Τέτοιες παραβάσεις όμως είναι επικίνδυνες για τη δημοκρατία και τη βάση στην οποία στηρίζεται, τη λαϊκή κυριαρχία αφού υπό καθεστώς επιτήρησης οι δημοκρατικές αρχές παραβιάζονται βάναυσα.
Λησμονεί ακόμα ο κύριος Πάγκαλος ότι οι πολίτες προκειμένου να προστατεύσουν τα βασικά τους δικαιώματα δημιούργησαν την κρατική εξουσία η οποία με την επιβολή ενός πλαισίου κανόνων θα τους κατοχύρωνε από τις αυθαιρεσίες. Και ότι ακόμα το κράτος αποτελεί ένα θεσμοθετημένο φορέα που διαμορφώνει τα πρότυπα λειτουργίας των κυβερνωμένων αφού η συμπεριφορά και το ήθος κάθε φορά της πολιτικής εξουσίας επηρεάζει το αίσθημα δικαίου του πολίτη.
Αποφεύγει σκόπιμα να αναφερθεί με ποιο τρόπο και ποια λογική εξομοιώνει το νόμιμο δικαίωμα στο μισθό των εργαζομένων στο δημόσιο τομέα με τις προμήθειες και τα οικονομικά σκάνδαλα που συνταράσσουν την πολιτική ζωή, υπονομεύουν τη διαφάνεια και την ισονομία στη χώρα και μας οδήγησαν στην υπογραφή του μνημονίου.
Θεωρεί μεγάλο τον αριθμό των εργαζομένων στο δημόσιο τομέα (768.000 μαζί με τις ΔΕΚΟ) αλλά παραλείπει να αναφερθεί στον υπερβολικά μεγάλο αριθμό των βουλευτών του ελληνικού κοινοβουλίου και στα 45 μέλη της κυβέρνησης που διοικούν μια χώρα δέκα εκατομμυρίων κατοίκων. Απέφυγε να μιλήσει για τις αμοιβές των βουλευτών και των μελών της κυβέρνησης για τις «εξαιρετικές» υπηρεσίες που επί σειρά ετών «προσέφεραν» στον ελληνικό λαό και που οδήγησαν στην υπογραφή του παρασυντάγματος του μνημονίου, τη χώρα στην οικονομική καταστροφή, στην ανεξέλεγκτη ανεργία, την ύφεση, την απόλυτη φτώχεια και την απώλεια της εθνικής μας κυριαρχίας.
Ας μην ανησυχεί όμως ο κύριος Πάγκαλος. Θα του τα υπενθυμίσουμε όλοι εμείς.
Άλλωστε, οι εκλογές πλησιάζουν!
ΥΓ. Ευχαριστούμε τον Κοντυλοφόρο για το βήμα λόγου που μας παρέχει.
ΝΟΜΙΚΑΡΙΟΙ
Αναρτήθηκε από Αλεξάνδρα Μαρία Τράγκα στις 6:11 μ.μ.
Τρίτη 21 Σεπτεμβρίου 2010
H αλλαγή πρέπει να αρχίσει από το σχολείο - Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής Νικόλαος
Η αλλαγή πρέπει να αρχίσει από το σχολείο
Προς τα παιδιά των Λυκείων των Μεσογείων και της Λαυρεωτικής.
ΘΕΜΑ: «Έναρξη σχολικού έτους 2010-2011»
Αγαπητά μας παιδιά,
Σας εύχομαι ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ με πρόοδο στον αγώνα της μόρφωσης σας και όμορφες εμπειρίες σχολικής ζωής!
Μόλις πριν από λίγο ολοκληρώθηκε ο αγιασμός. Ήλθε ο ιερέας, ιδιόμορφα ντυμένος, διάβασε μερικά λόγια που λίγοι κατάλαβαν, έκανε κάποιες , κινήσεις στους περισσοτέρους ακατανόητες και τελείωσε. Όλο αυτό μοιάζει με κατάλοιπο άλλων παλαιοτέρων εποχών. Οι πολιτικοί μας δεν το πιστεύουν, αλλά διστάζουν να το καταργήσουν. Εσάς δεν σας ενδιαφέρει γιατί σε λίγο θα τελειώσει και μετά του χρόνου πάλι. Κάποιες Ανεξάρτητες Αρχές αντιδρούν, αλλά προς το παρόν άκαρπα. Κανείς δεν το καταλαβαίνει όπως γίνεται. Ούτε η Εκκλησία. Απλά, αυτή το δέχεται ως κεκτημένο δικαίωμά της που δεν θα ήθελε να το χάσει. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να συντηρούμε –στην ουσία να εξευτελίζουμε- κάτι ιερό, που όμως είτε δεν καταλαβαίνουμε είτε δεν θέλουμε να το σεβόμαστε. Σκέφθηκα λοιπόν, έτσι που καταντήσαμε τον αγιασμό, φέτος να μην τον κάνουμε. Να πω στους Ιερείς να καθίσουν στους Ναούς και από εκεί να προσευχηθούν για σας. Ίσος έτσι ο Θεός να τους άκουγε περισσότερο. Υποχώρησα, πρώτον γιατί κάποιοι δεν είναι έτοιμοι να το δεχθούν και δεν θέλησα ως Επίσκοπος να του λυπήσω, και δεύτερον γιατί πριν το κάνω έπρεπε να σας ειδοποιήσω.
Αυτοί όμως που έβαλαν αυτούς τους αγιασμούς στη ζωή μας το πίστευαν. Πίστευαν ότι μαζί με την ανθρώπινη προσπάθεια χρειάζεται και ο φωτισμός και η βοήθεια του Θεού. Πίστευαν στον Θεό. Είχαν σχέση μαζί του. Τον ήθελαν στη ζωή τους ως ό,τι πολυτιμότερο υπάρχει. Ήθελαν όλα να τα αρχίζουν με την ευλογία του Θεού. Αν είναι έτσι, φυσικά να γίνεται ο αγιασμός. Θα είναι η πιο σημαντική στιγμή της χρονιάς.
Σήμερα όμως Τον ξεχάσαμε τον Θεό και απλά Τον διατηρούμε για να Τον αμφισβητούμε, να Τον ειρωνευόμαστε ή δυστυχώς και να Τον βρίζουμε. Και να που φτάσαμε! Να μην θέλουμε ούτε τα σύμβολά Του. Και να που καταντήσαμε! Χωρίς Αυτόν, η ζωή μας να χαρακτηρίζεται από κρίση, αδιέξοδα, σύγχυση, αυτοκαταστροφικότητα, βία και παραλογισμό.
Στο σχολείο που έρχεστε μπορεί να γεμίσουν τα κεφάλια σας με πληροφορίες που οι περισσότερες δεν χρειάζονται, με γλώσσες που δεν είναι δικές μας, με ιστορία που δεν είναι αληθινή, με θρησκευτικά που δεν πείθουν. Να σας δώσουν βαθμούς χωρίς αντίκρισμα. Αυτό όμως που τελικά χρειάζεστε είναι αξίες για να πλημμυρίσουν την καρδιά σας. Αλλά αυτό δεν το δίνει η εποχή.
Η κατάσταση στον τόπο μας είναι σε αδιέξοδο. Κάτι πρέπει να γίνει άμεσα. Και η αλλαγή πρέπει να αρχίσει από το σχολείο. Ας ξεσηκωθούμε όλοι. Δάσκαλοι, γονείς και παιδιά αρνηθείτε το ψέμα και πολεμήστε το σαν το μεγαλύτερο εχθρό. Χτυπήστε την μετριότητα, τον συμβιβασμό και τη μιζέρια σαν τη χειρότερη αρρώστια. Μας κοροϊδεύει το σύστημα, που αυτό υπαίτιο για όλα, μας οδηγεί σε υπαρκτό εκφυλισμό. Διεκδικήστε την πνευματική ελευθερία σας με όποιο κόστος. Ξαναφέρτε την ιστορία και παράδοσή μας, τη γλώσσα και τα ήθη μας στη ζωή σας. Αγωνιστείτε για κοινωνία με ειλικρίνεια, ηρωισμό, καθαρότητα και εξυπνάδα. Απαιτήστε πολιτικούς που να αγαπούν τον τόπο περισσότερο από τα στενά μυαλά και συμφέροντά τους, που να σέβονται την ιστορία περισσότερο από όσο προσδοκούν την ψήφο, που να πονούν για το κατάντημά μας περισσότερο απ’ όσο υποτάσσονται στις ξένες σκοπιμότητες. Αξιώστε Εκκλησία όχι με αδικαιολόγητους συντηρητισμούς, νεκρούς συμβολισμούς, και πομπώδεις τελετουργίες, όχι Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου με δικαιώματα, περιουσίες και διεκδικήσεις, αλλά Εκκλησία με πονεμένο προφητικό λόγο, με αυθεντική πίστη, με θυσιαστική μαρτυρία και αγία ζωή, Εκκλησία που να εμπνέει και να έχει πρόταση ζωής. Τότε θα βρείτε τον Θεό ολοζώντανο μέσα σας. Τότε ο Αγιασμός δεν θα επιβάλλεται με εγκύκλιο του Υπουργείου Παιδείας, αλλά θα αποτελεί δικό σας αίτημα. Τότε το σχολείο θα ξαναγίνει η ελπίδα της εθνικής και πνευματικής επιβίωσής μας. Τότε η νέα χρονιά θα είναι ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ. Σας το εύχομαι με όλη μου την καρδιά.
Ο Θεός μαζί σας, αγαπημένα μας παιδιά.
Με πατρικές ευχές και όλη μου την αγάπη.
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ Ο Μεσογαίας και Λαυρεωτικής ΝΙΚΟΛΑΟΣ
Προς τα παιδιά των Λυκείων των Μεσογείων και της Λαυρεωτικής.
ΘΕΜΑ: «Έναρξη σχολικού έτους 2010-2011»
Αγαπητά μας παιδιά,
Σας εύχομαι ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ με πρόοδο στον αγώνα της μόρφωσης σας και όμορφες εμπειρίες σχολικής ζωής!
Μόλις πριν από λίγο ολοκληρώθηκε ο αγιασμός. Ήλθε ο ιερέας, ιδιόμορφα ντυμένος, διάβασε μερικά λόγια που λίγοι κατάλαβαν, έκανε κάποιες , κινήσεις στους περισσοτέρους ακατανόητες και τελείωσε. Όλο αυτό μοιάζει με κατάλοιπο άλλων παλαιοτέρων εποχών. Οι πολιτικοί μας δεν το πιστεύουν, αλλά διστάζουν να το καταργήσουν. Εσάς δεν σας ενδιαφέρει γιατί σε λίγο θα τελειώσει και μετά του χρόνου πάλι. Κάποιες Ανεξάρτητες Αρχές αντιδρούν, αλλά προς το παρόν άκαρπα. Κανείς δεν το καταλαβαίνει όπως γίνεται. Ούτε η Εκκλησία. Απλά, αυτή το δέχεται ως κεκτημένο δικαίωμά της που δεν θα ήθελε να το χάσει. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να συντηρούμε –στην ουσία να εξευτελίζουμε- κάτι ιερό, που όμως είτε δεν καταλαβαίνουμε είτε δεν θέλουμε να το σεβόμαστε. Σκέφθηκα λοιπόν, έτσι που καταντήσαμε τον αγιασμό, φέτος να μην τον κάνουμε. Να πω στους Ιερείς να καθίσουν στους Ναούς και από εκεί να προσευχηθούν για σας. Ίσος έτσι ο Θεός να τους άκουγε περισσότερο. Υποχώρησα, πρώτον γιατί κάποιοι δεν είναι έτοιμοι να το δεχθούν και δεν θέλησα ως Επίσκοπος να του λυπήσω, και δεύτερον γιατί πριν το κάνω έπρεπε να σας ειδοποιήσω.
Αυτοί όμως που έβαλαν αυτούς τους αγιασμούς στη ζωή μας το πίστευαν. Πίστευαν ότι μαζί με την ανθρώπινη προσπάθεια χρειάζεται και ο φωτισμός και η βοήθεια του Θεού. Πίστευαν στον Θεό. Είχαν σχέση μαζί του. Τον ήθελαν στη ζωή τους ως ό,τι πολυτιμότερο υπάρχει. Ήθελαν όλα να τα αρχίζουν με την ευλογία του Θεού. Αν είναι έτσι, φυσικά να γίνεται ο αγιασμός. Θα είναι η πιο σημαντική στιγμή της χρονιάς.
Σήμερα όμως Τον ξεχάσαμε τον Θεό και απλά Τον διατηρούμε για να Τον αμφισβητούμε, να Τον ειρωνευόμαστε ή δυστυχώς και να Τον βρίζουμε. Και να που φτάσαμε! Να μην θέλουμε ούτε τα σύμβολά Του. Και να που καταντήσαμε! Χωρίς Αυτόν, η ζωή μας να χαρακτηρίζεται από κρίση, αδιέξοδα, σύγχυση, αυτοκαταστροφικότητα, βία και παραλογισμό.
Στο σχολείο που έρχεστε μπορεί να γεμίσουν τα κεφάλια σας με πληροφορίες που οι περισσότερες δεν χρειάζονται, με γλώσσες που δεν είναι δικές μας, με ιστορία που δεν είναι αληθινή, με θρησκευτικά που δεν πείθουν. Να σας δώσουν βαθμούς χωρίς αντίκρισμα. Αυτό όμως που τελικά χρειάζεστε είναι αξίες για να πλημμυρίσουν την καρδιά σας. Αλλά αυτό δεν το δίνει η εποχή.
Η κατάσταση στον τόπο μας είναι σε αδιέξοδο. Κάτι πρέπει να γίνει άμεσα. Και η αλλαγή πρέπει να αρχίσει από το σχολείο. Ας ξεσηκωθούμε όλοι. Δάσκαλοι, γονείς και παιδιά αρνηθείτε το ψέμα και πολεμήστε το σαν το μεγαλύτερο εχθρό. Χτυπήστε την μετριότητα, τον συμβιβασμό και τη μιζέρια σαν τη χειρότερη αρρώστια. Μας κοροϊδεύει το σύστημα, που αυτό υπαίτιο για όλα, μας οδηγεί σε υπαρκτό εκφυλισμό. Διεκδικήστε την πνευματική ελευθερία σας με όποιο κόστος. Ξαναφέρτε την ιστορία και παράδοσή μας, τη γλώσσα και τα ήθη μας στη ζωή σας. Αγωνιστείτε για κοινωνία με ειλικρίνεια, ηρωισμό, καθαρότητα και εξυπνάδα. Απαιτήστε πολιτικούς που να αγαπούν τον τόπο περισσότερο από τα στενά μυαλά και συμφέροντά τους, που να σέβονται την ιστορία περισσότερο από όσο προσδοκούν την ψήφο, που να πονούν για το κατάντημά μας περισσότερο απ’ όσο υποτάσσονται στις ξένες σκοπιμότητες. Αξιώστε Εκκλησία όχι με αδικαιολόγητους συντηρητισμούς, νεκρούς συμβολισμούς, και πομπώδεις τελετουργίες, όχι Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου με δικαιώματα, περιουσίες και διεκδικήσεις, αλλά Εκκλησία με πονεμένο προφητικό λόγο, με αυθεντική πίστη, με θυσιαστική μαρτυρία και αγία ζωή, Εκκλησία που να εμπνέει και να έχει πρόταση ζωής. Τότε θα βρείτε τον Θεό ολοζώντανο μέσα σας. Τότε ο Αγιασμός δεν θα επιβάλλεται με εγκύκλιο του Υπουργείου Παιδείας, αλλά θα αποτελεί δικό σας αίτημα. Τότε το σχολείο θα ξαναγίνει η ελπίδα της εθνικής και πνευματικής επιβίωσής μας. Τότε η νέα χρονιά θα είναι ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ. Σας το εύχομαι με όλη μου την καρδιά.
Ο Θεός μαζί σας, αγαπημένα μας παιδιά.
Με πατρικές ευχές και όλη μου την αγάπη.
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ Ο Μεσογαίας και Λαυρεωτικής ΝΙΚΟΛΑΟΣ
Κυριακή 19 Σεπτεμβρίου 2010
Το Διεθνές Συνέδριο με θέμα «τρεις Γενοκτονίες, μια στρατηγική»
Το Διεθνές Συνέδριο με θέμα «τρεις Γενοκτονίες, μια στρατηγική»
Η μνήμη και η αναγνώριση των εθνοθρησκευτικών εκκαθαρίσεων του παρελθόντος μπορεί να συμβάλει στην αποτροπή σύγχρονων βαρβαροτήτων και αφανισμού λαών. Φορείς οι οποίοι εκπροσωπούν τους χριστιανικούς Λαούς της Ανατολής που υπέστησαν το έγκλημα της Γενοκτονίας στις αρχές του 20ου αιώνα (Αρμενική Εθνική Επιτροπή Ελλάδας, Ένωση Σμυρναίων, Παμποντιακή Ομοσπονδία Ελλάδας, Πανελλήνια Ένωση Ασσυρίων, Πανελλήνιος Σύνδεσμος Ποντίων Εκπαιδευτικών) συνδιοργάνωσαν Διεθνές επιστημονικό συνέδριο με θέμα «τρεις Γενοκτονίες, μια στρατηγική». Το συνέδριο πραγματοποιήθηκε στις 17-19 Σεπτεμβρίου 2010 στην Αθήνα, στην αίθουσα της Παλαιάς Βουλής.
Στόχος του Συνεδρίου ήταν όχι μόνο η ευρεία σχετική ενημέρωση της ελληνικής κοινωνίας, αλλά και η δημιουργία των προϋποθέσεων που θα οδηγήσουν σε διεθνείς αναγνωρίσεις του εγκλήματος αυτού. Ο ΟΗΕ χαρακτήρισε το έγκλημα αυτό ως «έγκλημα εναντίον της ανθρωπότητας». Ο αγώνας για την αναγνώριση από τη διεθνή κοινότητα δεν αφορά μόνο τους Έλληνες, Αρμένιους ή Ασσύριους, αλλά ολόκληρη την ανθρωπότητα. Μετά την αναγνώριση των τριών Γενοκτονιών από τη Διεθνή Ένωση Ακαδημαϊκών για τη μελέτη των Γενοκτονιών (Ι.A.G.S.) στο συνέδριό της στο Σαράγιεβο το Δεκέμβριο του 2007 και την πρόσφατη αναγνώρισή τους από το σουηδικό κοινοβούλιο, ο αγώνας αυτός αποκτά νέα δυναμική και στοχεύει στην αποτροπή γενικότερα των Γενοκτονιών και στην κατοχύρωση των θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Γι’ αυτό το λόγο ο συγκεκριμένος αγώνας πρέπει να έχει επιτυχή έκβαση.
Στο Συνέδριο συμμετείχαν ακαδημαϊκοί, ερευνητές και σύνεδροι από την Ελλάδα και το εξωτερικό. Ανάμεσά τους: H Τέα Χάλο (συγγραφέας και του βιβλίου ‘‘Oύτε το όνομά μου’’). Οι ερευνητές και αγωνιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Τουρκία Σαίτ Τσετίνογλου (έκανε μια τεκμηριωμένη αλλά και γενναία παρουσίαση της γενοκτονίας των Ελλήνων Ποντίων) και Ραγκίπ Ζαράκογλου (τεκμηριωμένη αναφορά στο ζήτημα του συνεχιζόμενου σφετερισμού των περιουσιών των χριστιανών της Ανατολής από το τουρκικό κράτος). Ο Ασσύριος ερευνητής/συγγραφέας Ασούρ Γκιβαργκίς, ο καθηγητής Πανεπιστημίου Μάριος Ευρυβιάδης, ο ομότιμος καθηγητής Νεοκλής Σαρρής, ο πολιτικός επιστήμονας/μέλος της Διεθνούς Ενωσης για τα δικαιώματα και την απελευθέρωση των λαών Μιχάλης Χαραλαμπίδης. Την ομιλία κατά την πανηγυρική συνεδρίαση της Παρασκευής 17 Σεπτεμβρίου εκφώνησε ο Βάσος Λυσσαρίδης. Το Συνέδριο κορυφώθηκε στην τελευταία συνεδρίαση της Κυριακής. Ο Νικόλαος Παπαδόπουλος, βουλευτής Σουηδίας, Πρόεδρος του ευρωπαïκού τμήματος. της Παγκόσμιας Διακοινοβουλευτικής Ενωσης Ελλήνων βουλευτών, αναφέρθηκε στην αναγνώριση από το Σουηδικό Κοινοβούλιο και των τριών Γενοκτονιών (Έλλήνων, Αρμενίων, Ασσυρίων) και στην ανάγκη διαμόρφωσης μιας νέας στρατηγικής προς τις επόμενες διεθνείς αναγνωρίσεις των Γενοκτονιών. Ο καθηγητής Ισραελ Σάρνυ, εκτελεστικός διευθυντής του Ινστιτούτου για το Ολοκαύτωμα και τη Γενοκτονία της Ιερουσαλήμ μίλησε με θέμα ‘‘Η ψυχολογία της άρνησης ύπαρξης άλλων θυμάτων’’. Αναφέρθηκε.στην απαίτηση της αποκλειστικότητας και της υπεροχής κάποιας εθνικής ομάδας ως θύμα Γενοκτονίας, και στην κατηγοριοποίηση των Γενοκτονιών επί τη βάσει των ανόμοιων κινήτρων αυτών που διέπραξαν τέτοια εγκλήματα
Το Συνέδριο χαρακτηρίσθηκε από πλούσια θεματογραφία, εθνική προέλευση και επιστημονική ειδίκευση των ομιλητών καθώς και από αντίστοιχη ποικιλία των συμμετεχόντων. Οι ανακοινώσεις των ομιλητών κατέδειξαν με πολλά αδιαμφισβήτητα στοιχεία το ότι το νεοτουρκικό οθωμανικό καθεστώς και οι κεμαλικές δυνάμεις διέπραξαν αναρίθμητες και ασύλληπτης θηριωδίας πράξεις που στοιχειοθετούν το έγκλημα της Γενοκτονίας εναντίον ιστορικών λαών της Μικράς Ασίας (Αρμένιοι, Ελληνες, Ασσύριο, αλλά και άλλες εθνοθρησκευτικές ομάδες). Αναδείχτηκε η ιδιαίτερη σημασία της ευρύτερης γνωστοποίησης διεθνώς της γενοκτονίας των Ελλήνων που ζούσαν επί χιλιετηρίδες και μέχρι το 1922 στην ‘‘καθ’ημάς Ανατολή’’.
Η Ελλάδα πρέπει να προωθεί πρωτοβουλίες με βάση την Ιστορία, τα δίκαια και τις προσδοκίες των αυτόχθονων ιστορικών λαών της περιοχής. Είναι ιδιαίτερα σημαντική η ευρύτερη γνωστοποίηση της γενοκτονίας των Ελλήνων που ζούσαν στην Οσμανική Αυτοκρατορία. Χρειάζεται να γίνει επαναξιολόγηση των διαφόρων ενεργειών που επιδιώκουν την αναγνώριση της γενοκτονίας ή Γενοκτονίας των Ποντίων και των άλλων Μικρασιατών Ελλήνων. Πρόβλημα δημιουργείται από το ότι σχεδόν όλα τα βιβλία που αναφέρονται στην γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού είναι γραμμένα στα ελληνικά (δυσκολία γνωστοποίησης π. χ. ευρύτερα στην Αμερική της γενοκτονίας ώστε να φέρει το επιθυμητό αποτέλεσμα το αίτημα της αναγνώρισης). Αλλά, το πρόβλημα της γλώσσας δεν είναι το μοναδικό.
Αφενός, απαιτείται προσοχή, πνεύμα ιστορικής ακρίβειας και σωστή πληροφόρηση των παραγόντων των χωρών στις οποίες γίνονται σχετικές κινήσεις. Αφετέρου, στην ήδη υπαρκτή δυσκολία να προχωρήσουν σε αναγνώριση χώρες που δεν γνωρίζουν την ιδιαιτερότητα του Ποντιακού Ζητήματος, προστίθεται μια επί πλέον με τον διαχωρισμό των Ποντίων από τους Ελληνες άλλων περιοχών της Ανατολής, που και αυτοί έχουν υποστεί τους τουρκικούς διωγμούς. Ασφαλώς οι Πόντιοι έχουν στην ψυχή και στη λαλιά τους τον Πόντο. Αλλά, είναι Ελληνες και είναι γνωστοί παγκοσμίως ως Ελληνες. Όπως όλοι αυτοί που κατοικούσαν μέχρι το 1922 σε τόσες και τόσες περιοχές: Σμύρνη, Αïβαλί, Καππαδοκία, και άλλες περιοχές, αλλά και στην Ανατολική Θράκη. Και όλοι οι Ελληνες της Ανατολής ζούσαν μακριά από το αθηνοκεντρικό, μιμητικό και υποτελές έναντι της Δύσης ελλαδικό κράτος.
Οι Αρμένιοι, οι οποίοι έχουν επιτύχει τόσο πολλά, δεν διαχωρίζουν έναν Αρμένιο της Κωνσταντινούπολης από άλλον που ζούσε στην Αμάσεια, στην Κιλικία ή στη Σμύρνη. Ενωμένοι είναι ισχυροί και η ενότητά τους έφερε αποτελέσματα. Αλλά, εκτός της ενότητας, ό,τι πέτυχαν οφείλεται και στη σοβαρή, τεκμηριωμένη έρευνα της Αρμενικής Γενοκτονίας, στην απόφαση να γνωστοποιήσουν προς τους άλλους αυτή τη σοβαρή προσπάθειά τους, στην οργάνωση και στον συντονισμό των κινήσεών τους. Η Γενοκτονία του Πόντου αποτέλεσε μέρος αυτής που ξετυλίχτηκε σε όλα τα μέρη όπου ζούσαν Ελληνικοί πληθυσμοί. Οι Ελληνες από τις διάφορες οργανώσεις που εκπροσωπούν τους απογόνους των θυμάτων της Γενοκτονίας ας συμφωνήσουν σε μια κοινή μέρα κατά την οποία θα τιμάται η μνήμη όλων των Ελλήνων της Γενοκτονίας. Ετσι και οι Ελληνες θα διατηρούν ζωντανή στη μνήμη τους τη Γενοκτονία (καθώς και αυτές των άλλων ιστορικών λαών της Ανατολής) αλλά και οι μη Ελληνες θα γνωρίζουν και θα θυμούνται ότι υπήρξε και μία άλλη γενοκτονία, η Γενοκτονία των Ελλήνων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Θεόδωρος Σ. Μπατρακούλης
Δρ Γεωπολιτικής
Η μνήμη και η αναγνώριση των εθνοθρησκευτικών εκκαθαρίσεων του παρελθόντος μπορεί να συμβάλει στην αποτροπή σύγχρονων βαρβαροτήτων και αφανισμού λαών. Φορείς οι οποίοι εκπροσωπούν τους χριστιανικούς Λαούς της Ανατολής που υπέστησαν το έγκλημα της Γενοκτονίας στις αρχές του 20ου αιώνα (Αρμενική Εθνική Επιτροπή Ελλάδας, Ένωση Σμυρναίων, Παμποντιακή Ομοσπονδία Ελλάδας, Πανελλήνια Ένωση Ασσυρίων, Πανελλήνιος Σύνδεσμος Ποντίων Εκπαιδευτικών) συνδιοργάνωσαν Διεθνές επιστημονικό συνέδριο με θέμα «τρεις Γενοκτονίες, μια στρατηγική». Το συνέδριο πραγματοποιήθηκε στις 17-19 Σεπτεμβρίου 2010 στην Αθήνα, στην αίθουσα της Παλαιάς Βουλής.
Στόχος του Συνεδρίου ήταν όχι μόνο η ευρεία σχετική ενημέρωση της ελληνικής κοινωνίας, αλλά και η δημιουργία των προϋποθέσεων που θα οδηγήσουν σε διεθνείς αναγνωρίσεις του εγκλήματος αυτού. Ο ΟΗΕ χαρακτήρισε το έγκλημα αυτό ως «έγκλημα εναντίον της ανθρωπότητας». Ο αγώνας για την αναγνώριση από τη διεθνή κοινότητα δεν αφορά μόνο τους Έλληνες, Αρμένιους ή Ασσύριους, αλλά ολόκληρη την ανθρωπότητα. Μετά την αναγνώριση των τριών Γενοκτονιών από τη Διεθνή Ένωση Ακαδημαϊκών για τη μελέτη των Γενοκτονιών (Ι.A.G.S.) στο συνέδριό της στο Σαράγιεβο το Δεκέμβριο του 2007 και την πρόσφατη αναγνώρισή τους από το σουηδικό κοινοβούλιο, ο αγώνας αυτός αποκτά νέα δυναμική και στοχεύει στην αποτροπή γενικότερα των Γενοκτονιών και στην κατοχύρωση των θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Γι’ αυτό το λόγο ο συγκεκριμένος αγώνας πρέπει να έχει επιτυχή έκβαση.
Στο Συνέδριο συμμετείχαν ακαδημαϊκοί, ερευνητές και σύνεδροι από την Ελλάδα και το εξωτερικό. Ανάμεσά τους: H Τέα Χάλο (συγγραφέας και του βιβλίου ‘‘Oύτε το όνομά μου’’). Οι ερευνητές και αγωνιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Τουρκία Σαίτ Τσετίνογλου (έκανε μια τεκμηριωμένη αλλά και γενναία παρουσίαση της γενοκτονίας των Ελλήνων Ποντίων) και Ραγκίπ Ζαράκογλου (τεκμηριωμένη αναφορά στο ζήτημα του συνεχιζόμενου σφετερισμού των περιουσιών των χριστιανών της Ανατολής από το τουρκικό κράτος). Ο Ασσύριος ερευνητής/συγγραφέας Ασούρ Γκιβαργκίς, ο καθηγητής Πανεπιστημίου Μάριος Ευρυβιάδης, ο ομότιμος καθηγητής Νεοκλής Σαρρής, ο πολιτικός επιστήμονας/μέλος της Διεθνούς Ενωσης για τα δικαιώματα και την απελευθέρωση των λαών Μιχάλης Χαραλαμπίδης. Την ομιλία κατά την πανηγυρική συνεδρίαση της Παρασκευής 17 Σεπτεμβρίου εκφώνησε ο Βάσος Λυσσαρίδης. Το Συνέδριο κορυφώθηκε στην τελευταία συνεδρίαση της Κυριακής. Ο Νικόλαος Παπαδόπουλος, βουλευτής Σουηδίας, Πρόεδρος του ευρωπαïκού τμήματος. της Παγκόσμιας Διακοινοβουλευτικής Ενωσης Ελλήνων βουλευτών, αναφέρθηκε στην αναγνώριση από το Σουηδικό Κοινοβούλιο και των τριών Γενοκτονιών (Έλλήνων, Αρμενίων, Ασσυρίων) και στην ανάγκη διαμόρφωσης μιας νέας στρατηγικής προς τις επόμενες διεθνείς αναγνωρίσεις των Γενοκτονιών. Ο καθηγητής Ισραελ Σάρνυ, εκτελεστικός διευθυντής του Ινστιτούτου για το Ολοκαύτωμα και τη Γενοκτονία της Ιερουσαλήμ μίλησε με θέμα ‘‘Η ψυχολογία της άρνησης ύπαρξης άλλων θυμάτων’’. Αναφέρθηκε.στην απαίτηση της αποκλειστικότητας και της υπεροχής κάποιας εθνικής ομάδας ως θύμα Γενοκτονίας, και στην κατηγοριοποίηση των Γενοκτονιών επί τη βάσει των ανόμοιων κινήτρων αυτών που διέπραξαν τέτοια εγκλήματα
Το Συνέδριο χαρακτηρίσθηκε από πλούσια θεματογραφία, εθνική προέλευση και επιστημονική ειδίκευση των ομιλητών καθώς και από αντίστοιχη ποικιλία των συμμετεχόντων. Οι ανακοινώσεις των ομιλητών κατέδειξαν με πολλά αδιαμφισβήτητα στοιχεία το ότι το νεοτουρκικό οθωμανικό καθεστώς και οι κεμαλικές δυνάμεις διέπραξαν αναρίθμητες και ασύλληπτης θηριωδίας πράξεις που στοιχειοθετούν το έγκλημα της Γενοκτονίας εναντίον ιστορικών λαών της Μικράς Ασίας (Αρμένιοι, Ελληνες, Ασσύριο, αλλά και άλλες εθνοθρησκευτικές ομάδες). Αναδείχτηκε η ιδιαίτερη σημασία της ευρύτερης γνωστοποίησης διεθνώς της γενοκτονίας των Ελλήνων που ζούσαν επί χιλιετηρίδες και μέχρι το 1922 στην ‘‘καθ’ημάς Ανατολή’’.
Η Ελλάδα πρέπει να προωθεί πρωτοβουλίες με βάση την Ιστορία, τα δίκαια και τις προσδοκίες των αυτόχθονων ιστορικών λαών της περιοχής. Είναι ιδιαίτερα σημαντική η ευρύτερη γνωστοποίηση της γενοκτονίας των Ελλήνων που ζούσαν στην Οσμανική Αυτοκρατορία. Χρειάζεται να γίνει επαναξιολόγηση των διαφόρων ενεργειών που επιδιώκουν την αναγνώριση της γενοκτονίας ή Γενοκτονίας των Ποντίων και των άλλων Μικρασιατών Ελλήνων. Πρόβλημα δημιουργείται από το ότι σχεδόν όλα τα βιβλία που αναφέρονται στην γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού είναι γραμμένα στα ελληνικά (δυσκολία γνωστοποίησης π. χ. ευρύτερα στην Αμερική της γενοκτονίας ώστε να φέρει το επιθυμητό αποτέλεσμα το αίτημα της αναγνώρισης). Αλλά, το πρόβλημα της γλώσσας δεν είναι το μοναδικό.
Αφενός, απαιτείται προσοχή, πνεύμα ιστορικής ακρίβειας και σωστή πληροφόρηση των παραγόντων των χωρών στις οποίες γίνονται σχετικές κινήσεις. Αφετέρου, στην ήδη υπαρκτή δυσκολία να προχωρήσουν σε αναγνώριση χώρες που δεν γνωρίζουν την ιδιαιτερότητα του Ποντιακού Ζητήματος, προστίθεται μια επί πλέον με τον διαχωρισμό των Ποντίων από τους Ελληνες άλλων περιοχών της Ανατολής, που και αυτοί έχουν υποστεί τους τουρκικούς διωγμούς. Ασφαλώς οι Πόντιοι έχουν στην ψυχή και στη λαλιά τους τον Πόντο. Αλλά, είναι Ελληνες και είναι γνωστοί παγκοσμίως ως Ελληνες. Όπως όλοι αυτοί που κατοικούσαν μέχρι το 1922 σε τόσες και τόσες περιοχές: Σμύρνη, Αïβαλί, Καππαδοκία, και άλλες περιοχές, αλλά και στην Ανατολική Θράκη. Και όλοι οι Ελληνες της Ανατολής ζούσαν μακριά από το αθηνοκεντρικό, μιμητικό και υποτελές έναντι της Δύσης ελλαδικό κράτος.
Οι Αρμένιοι, οι οποίοι έχουν επιτύχει τόσο πολλά, δεν διαχωρίζουν έναν Αρμένιο της Κωνσταντινούπολης από άλλον που ζούσε στην Αμάσεια, στην Κιλικία ή στη Σμύρνη. Ενωμένοι είναι ισχυροί και η ενότητά τους έφερε αποτελέσματα. Αλλά, εκτός της ενότητας, ό,τι πέτυχαν οφείλεται και στη σοβαρή, τεκμηριωμένη έρευνα της Αρμενικής Γενοκτονίας, στην απόφαση να γνωστοποιήσουν προς τους άλλους αυτή τη σοβαρή προσπάθειά τους, στην οργάνωση και στον συντονισμό των κινήσεών τους. Η Γενοκτονία του Πόντου αποτέλεσε μέρος αυτής που ξετυλίχτηκε σε όλα τα μέρη όπου ζούσαν Ελληνικοί πληθυσμοί. Οι Ελληνες από τις διάφορες οργανώσεις που εκπροσωπούν τους απογόνους των θυμάτων της Γενοκτονίας ας συμφωνήσουν σε μια κοινή μέρα κατά την οποία θα τιμάται η μνήμη όλων των Ελλήνων της Γενοκτονίας. Ετσι και οι Ελληνες θα διατηρούν ζωντανή στη μνήμη τους τη Γενοκτονία (καθώς και αυτές των άλλων ιστορικών λαών της Ανατολής) αλλά και οι μη Ελληνες θα γνωρίζουν και θα θυμούνται ότι υπήρξε και μία άλλη γενοκτονία, η Γενοκτονία των Ελλήνων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Θεόδωρος Σ. Μπατρακούλης
Δρ Γεωπολιτικής
Πέμπτη 2 Σεπτεμβρίου 2010
H Uma Karuna Thurman, έδωσε το χρίσμα στην εξαιρετική Κύρα Αδάμ...
http://nonews-news.blogspot.com/2010/08/h-uma-karuna-thurman.html
30.8.10
H Uma Karuna Thurman, έδωσε το χρίσμα στην εξαιρετική Κύρα Αδάμ...
kourdistoportocali.com
H Μάνια Τεγοπούλου, δεν άφησε πολλά περιθώρια στη Κύρα Αδάμ, ούτε καν να σκεφτεί την πρότασή της.
-Θέλω ν' αναλάβεις την... εφημερίδα. Έχεις δυο μέρες να το σκεφτείς, αλλά ξέρω ότι η απάντησή σου είναι "ναι"!
Η Κύρα που βρισκόταν σε κατάσταση σύνταξης, αν και αιφνιδιάστηκε απο την επιμονή της Μάνιας, αποδέχθηκε την πρόταση.
Η αξιόλογη δημοσιογράφος είχε συγκρουσθεί με τον Γιάννη Βλαστάρη, όταν ο τελευταίος λογόκρινε ανταπόκρισή της απο τις ΗΠΑ, όπου συνόδευε την τότε υπουργό Εξωτερικών Ντόρα Μπακογιάννη για χατήρι της οποίας ο Βλαστάρης έστελνε το ρεπορτάζ για βρούβες.
Η Μάνια, όπως υποστηρίζει στους κοντινούς της ανθρώπους είναι αποφασισμένη να επαναφέρει την "ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ" στην αιχμηρή δημοσιογραφία του 1975 χωρίς κομματικές εξαρτήσεις -ιδιαίτερα απο το ΠΑΣΟΚ αλλά και διάφορους ρέμπελους που είχαν βρει φιλόξενη στέγη στα κοινόβια του ΚΚΕ Εσωτερικού.
Η επιλογή της Κύρας, θεωρείται αξιοκρατική και έρχεται να επιβεβαιώσει εκείνους που πιστεύουν οτι η Μάνια είναι γνήσια κόρη του Κίτσου: Οι αποκεφαλισμοί των Φυντανίδη, Βλαστάρη, Θανάση Τεγόπουλου, Σήφη Πολυμήλη, το γεγονός ότι δεν απέλυσε χαμηλόμισθους συντάκτες, ότι κατάφερε να κρατήσει την εφημερίδα στον έλεγχό της, όταν διάφορα κοράκια έκαναν κύκλους πάνω απο το Νέο Κόσμο, αποδεικνύουν οτι τ αντανακλαστικά της Μάνιας, είναι αντίστοιχα με της Uma Karuna Thurman στο KillBill.
Οπως επίσης και η απόφασή της να κυκλοφορήσει εβδομαδιαίο freepress, στη λογική της πολύ καλής "Lifo".
Οσο περιμένουμε το επόμενο χτύπημά της, έχουμε να πούμε οτι μας έχουν λείψει τα ερωτικά ραβασάκια της στον Μιχάλη Χρυσοχοίδη.
Οι δυό τους-ο Μιχάλης και η Μάνια- αποτελούν ένα καυτό δίδυμο...
30.8.10
H Uma Karuna Thurman, έδωσε το χρίσμα στην εξαιρετική Κύρα Αδάμ...
kourdistoportocali.com
H Μάνια Τεγοπούλου, δεν άφησε πολλά περιθώρια στη Κύρα Αδάμ, ούτε καν να σκεφτεί την πρότασή της.
-Θέλω ν' αναλάβεις την... εφημερίδα. Έχεις δυο μέρες να το σκεφτείς, αλλά ξέρω ότι η απάντησή σου είναι "ναι"!
Η Κύρα που βρισκόταν σε κατάσταση σύνταξης, αν και αιφνιδιάστηκε απο την επιμονή της Μάνιας, αποδέχθηκε την πρόταση.
Η αξιόλογη δημοσιογράφος είχε συγκρουσθεί με τον Γιάννη Βλαστάρη, όταν ο τελευταίος λογόκρινε ανταπόκρισή της απο τις ΗΠΑ, όπου συνόδευε την τότε υπουργό Εξωτερικών Ντόρα Μπακογιάννη για χατήρι της οποίας ο Βλαστάρης έστελνε το ρεπορτάζ για βρούβες.
Η Μάνια, όπως υποστηρίζει στους κοντινούς της ανθρώπους είναι αποφασισμένη να επαναφέρει την "ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ" στην αιχμηρή δημοσιογραφία του 1975 χωρίς κομματικές εξαρτήσεις -ιδιαίτερα απο το ΠΑΣΟΚ αλλά και διάφορους ρέμπελους που είχαν βρει φιλόξενη στέγη στα κοινόβια του ΚΚΕ Εσωτερικού.
Η επιλογή της Κύρας, θεωρείται αξιοκρατική και έρχεται να επιβεβαιώσει εκείνους που πιστεύουν οτι η Μάνια είναι γνήσια κόρη του Κίτσου: Οι αποκεφαλισμοί των Φυντανίδη, Βλαστάρη, Θανάση Τεγόπουλου, Σήφη Πολυμήλη, το γεγονός ότι δεν απέλυσε χαμηλόμισθους συντάκτες, ότι κατάφερε να κρατήσει την εφημερίδα στον έλεγχό της, όταν διάφορα κοράκια έκαναν κύκλους πάνω απο το Νέο Κόσμο, αποδεικνύουν οτι τ αντανακλαστικά της Μάνιας, είναι αντίστοιχα με της Uma Karuna Thurman στο KillBill.
Οπως επίσης και η απόφασή της να κυκλοφορήσει εβδομαδιαίο freepress, στη λογική της πολύ καλής "Lifo".
Οσο περιμένουμε το επόμενο χτύπημά της, έχουμε να πούμε οτι μας έχουν λείψει τα ερωτικά ραβασάκια της στον Μιχάλη Χρυσοχοίδη.
Οι δυό τους-ο Μιχάλης και η Μάνια- αποτελούν ένα καυτό δίδυμο...
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)