Η κατάρρευση ενός μοντέλου, η λεηλασία της Ελλάδας και ο νεοοθωμανισμός

Η κατάρρευση ενός μοντέλου, η λεηλασία της Ελλάδας και ο νεοοθωμανισμός

Στις εκλογές του Οκτωβρίου του 2009 το ΠΑΣΟΚ διεκδίκησε την κυβερνητική εξουσία με το σύνθημα ‘‘λεφτά υπάρχουν’’. Παρέλαβε τη χώρα με υψηλό έλλειμμα μεν αλλά και ικανοποιητική δανειστική ικανότητα. Επτά μήνες μετά ‘‘παραδίδουν τα κλειδιά των ταμείων’’ της Ελλάδας στους ξένους. Πλήθαιναν διαρκώς οι αναλύσεις/εκτιμήσεις, διευρυνόταν ο προβληματισμός αλλά και η συνειδητοποίηση για το τι πραγματικά θα υποστούν οι πολίτες της Ελλαδας από το ''πολύχρονο πρόγραμμα δημοσιονομικής εξυγίανσης''. Σε εκπομπή μεγάλου καναλιού (13 Απριλίου) γινόταν σύγκριση με τις παρεμβάσεις του ΔΝΤ στην Αργεντινή, στην Ουγγαρία και σε άλλες υπό πτώχευση ή σχεδόν χώρες! Ανάμεσα στα άρθρα που δημοσιεύονται, ιδιαίτερα αξιοπρόσεκτη είναι μια σφαιρική, εύστοχη ανάλυση του Γιώργου Καραμπελιά, που δημοσιεύεται στο διμηνιαίο περιοδικό Αρδην, τεύχος 79 (σελ. 4-7). Το κείμενο χαρακτηρίζεται και από μια συλλογιστική η οποία επικεντρώνει στο αναγκαίο από γεωπολιτική άποψη ‘‘στρατηγικό βάθος’’ της Ελλάδας (ως γνωστό αυτή είναι η έκφραση που χρησιμοποιεί στο γνωστό βιβλίο του ο Αχμέτ Νταβούτογλου). Εξ άλλου, επισημαίνονται: Αφενός ο δραματικός τρόπος με τον οποίο κλείνει τώρα ο μεταπολιτευτικός κύκλος της προϊούσας παρασιτοποίησης (σε Ελλάδα και Κύπρο), που συμβάδισε με τις τάσεις απάρνησης της ταυτότητας και ενίσχυσης του εθνομηδενισμού. Αφετέρου η ισχυροποίηση των τάσεων για περιφερειακή επικέντρωση και αναπροσανατολισμό της οικονομίας.
Τους τραπεζίτες (Γαλλίας, Γερμανίας, ΗΠΑ), τους μεγαλύτερους κερδοσκόπους, τους μεγάλους τοκογλύφους, πιστωτές-γδάρτες του ελληνικού δημοσίου πως θα τους κατατροπώσει ο κ. Γ. Παπανδρέου και το παρόν ελλαδικό πολιτικό σύστημα; Ποιός μπορούσε βασίμως να προσδοκά ότι οι Ομπάμα, Σαρκοζί, Μέρκελ κλπ. ηγέτες, ανάμεσα στους τραπεζίτες των κρατών τους και στον ελληνικό λαό γιατί θα διάλεγαν τον δεύτερο; Εντυπωσιακά αποκαλυπτικό για την παρούσα τροπή της κρίσης είναι ένα βίντεο με συνέντευξη στο Αλ Τζαζίρα του αδέσμευτου οικονομικού αναλυτή Μαξ Κάιζερ που κυκλοφόρησε στο διαδίκτυο (www.youtube.com/user/omadeon, ημερομηνία 22.4.2010). Ό Κάιζερ καταγγέλλει ότι η οικονομία της Ελλάδας έχει γίνει στόχος Τραπεζών της Γουωλ Στρητ (Γκόλντμαν Σαξ κ.ά, με καθοδήγηση του Τζων Πόλσον, που έχει συμμετάσχει σε τεράστια κερδοσκοπικά όργια και μηνυσή του από την Επιτροπή S.E.C. για μεγαλοαπάτες), που έχουν ήδη αρπάξει ‘‘φιλέτα’’ όπως τα τυχερά παιχνίδια και τα διόδια αεροδρομίων. Τώρα επιχειρούν εμπρηστική επίθεση, εκμεταλλευόμενοι μια κρίση, την οποία θεωρεί κατασκευασμένη από την Γουώλ Στρητ και τους αδίστακτους κερδοσκόπους που διπλοποντάρουν, για να καταβροχθίσουν και άλλους πλουτοπαραγωγικούς πόρους της χώρας. Γι αυτό ‘‘σορτάρουν’’ τα ελληνικά ομόλογα, εκτοξεύοντας τα επιτόκια δανεισμού και πάνω από 7,5-8,0%. Ό Μαξ Κάιζερ λέει ότι η παρούσα ελληνική κυβέρνηση ‘‘καλοπιάνει’’ τους οικονομικούς τρομοκράτες. Και προσθέτει ότι η ενεργοποίηση του μηχανισμού στήριξης αποτελεί ‘‘αφανές πραξικόπημα’’, υποκινούμενο από την Γουώλ Στρητ και τους κερδοσκόπους, και που αποσκοπεί στη λεηλασία των πλουτοπαραγωγικών πόρων της χώρας. Και έρχεται η σειρά άλλων ‘‘αδύνατων κρίκων’’ (Πορτογαλία, Ισπανία, κ. ά.)
Οι Ελληνες πρέπει να αντισταθούμε στην οικονομική τρομοκρατία των μεγαλοτραπεζών, των Γερμανών κηδεμόνων της Ευρώπης και του ΔΝΤ, καθώς και στους συνεταίρους τους, τους νεοοθωμανούς. Αυτοί οι διεθνείς δρώντες είναι οι πραγματικοί κυρίαρχοι στο γεωπολιτικό σύστημα Βαλκάνια-Μέση Ανατολή Καύκασος. Αυτοί επιδιώκουν να μας επιβάλουν και τις εθνομηδενιστικές ιδεολογίες. Να μη δεχτούμε να είμαστε νεοραγιάδες των τραπεζών, του καταναλωτισμού, γιουσουφάκια του νεοοθωμανισμού. Αλλιώς θα υποταχθούμε, απεμπολώντας ουσιαστικά την ανεξαρτησία μας, που κατάκτησαν οι πρόγονοί μας μετά από σπουδαίους, αξιομίμητους αγώνες. Οι Ελληνες πολίτες να ζητήσουμε διεξαγωγή δημοψηφίσματος αναφορικά με την υπαγωγή στο ΔΝΤ. Να διδαχτούμε από την ανάλογη πρωτοβουλία που οδήγησε στο δημοψήφισμα στην Ισλανδία.
Η Τουρκία προωθεί τις τελευταίες δυο δεκαετίες μια επάνοδο στη Βαλκανική, ανασυστήνοντας τους δεσμούς της με την περιοχή, επωφελούμενη από τους όρους που δημιουργήθηκαν από τις πολυσήμαντες μεταβολές μετά το 1989. Στις προσπάθειές της μπορεί να στηρίζεται στην ύπαρξη τουρκόφωνων και μουσουλμανικών μειονοτήτων. Επιδιώκει την στρατηγική περικύκλωση της Ελλάδας, από την Κύπρο μέχρι τα Βαλκάνια, ώστε να πετύχει την πλήρη υποταγή της στην υλοποίηση του νεοοθωμανικής έμπνευσης στρατηγικού σχεδιασμού της. Τα τελευταία χρόνια και μήνες η στάση της Ελλάδας κινείται ανάμεσα στην συμμόρφωση προς τις υποδείξεις της Ουάσιγκτον και την δέσμευση όλου του διπλωματικού της κεφαλαίου στην διαπραγμάτευση του δημόσιου χρέους. Για να αντιμετωπίσει την τουρκική στρατηγική, η Ελλάδα όφειλε να προωθήσει μια καλά σχεδιασμένη συνεργασία ανάμεσα στους λαούς και στα βαλκανικά κράτη, αυτοτελώς και στο πλαίσιο της Ε.Ε. Και, ως προς την ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε. να συμβάλει αποφασιστικά στην απόρριψη από τους Ευρωπαίους αυτής της επιδίωξης της Αγκυρας. Στα μέσα Μαίου επισκέπτεται την Αθήνα ο Ρετζέπ Ερντογάν, με πολυπληθή συνοδεία που αποτελείται από πολλούς υπουργούς αλλά και επιχειρηματίες. Τι θα συζητηθεί/συμφωνηθεί στις σχετικές συνομιλίες; Αξιοσημείωτο/ενδεικτικό: στην απαντητική επιστολή/πρόσκλησή του προς τον Ερντογάν (δημοσιεύτηκε στα τέλη Ιανουαρίου), ο Γ. Παπανδρέου πρότεινε την έναρξη μιας διαδικασίας για να μπορέσουν η Ελλάδα και η Τουρκία να επιλύσουν «τα θεμελιώδη πολιτικά ζητήματα που παραμένουν ανεπίλυτα» (σε αντίθεση με την πάγια δημόσια θέση περί ύπαρξης μόνο μιας διαφοράς αυτής της οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας).
Ενα ασφυκτικό αδιέξοδο διαγράφεται αδρότατα τόσο στις διαδηλώσεις της εργατικής πρωτομαγιάς, όσο και στις λαϊκές και γιανναρικές προτάσεις - ο Βγενόπουλος πρωθυπουργός - αλλά και στις αναλύσεις για τους κινδύνους του νεοθωμανισμού.
Στο επόμενο χρονικό διάστημα θα έρθουν στην επιφάνεια διαρκώς διογκούμενα λαϊκά αισθήματα, τα οποία είναι πιθανό να προσλάβουν αντιδυτικό, αντευρωπαϊκό χαρακτήρα. Ποιοί πολιτικοί σχηματισμοί θα μπορέσουν να εκφράσουν με αυθεντικό, δημιουργικό τρόπο τα αισθήματα του ελληνικού λαού, να τα συνθέσουν σε μια νέα πορεία της κοινωνίας, στην διαμόρφωση ενός εναλλακτικού κοινωνικού και πολιτικού μοντέλου;
Ο διάλογος που έχει ανοίξει σε σειρά από ζητήματα χρειάζεται να οργανωθεί καλύτερα ανάμεσα στις κατά το δυνατόν ευρύτερες συλλογικότητες και ενεργούς πολίτες. Να αποκασταθούν οι πολίτες θεσμικά στο δικαίωμά τους να ασκούν ελεύθερα κοινωνικό έλεγχο ώστε να καρπώνονται τα αγαθά της συλλογικής γνώσης. Να διεκδικήσουμε αποφασιστικά στην επόμενη αναθεώρηση του Ελληνικού Συντάγματος την τροποποίηση του άρθρου 44, που προβλέπει την δυνατότητα διεξαγωγής δημοψηφισμάτων και στη χώρα μας - όπου δεν στα 35 χρόνια μεταπολιτευτικής ζωής ουδέποτε εκδηλώθηκε η πολιτική βούληση να αξιοποιηθεί αυτή η μέγιστη δημοκρατική δυνατότητα για λήψη αποφάσεων από τον ελληνικό λαό σε μείζονα ζητήματα του εθνικού μας βίου. Να αξιοποιήσουμε και τις τεχνολογικές δυνατότητες καταγραφής γνώμης πλήθους στις σύγχρονες μορφές δημοψηφισμάτων (π. χ. Δίκτυο ‘‘Περικλής’’ του ΕΜΠ).

Θεόδωρος Σ. Μπατρακούλης
(Μια συντομευμένη μορφή του άρθρου στάλθηκε για δημοσίευση στη Ρήξη, στο φύλλο που κυκλοφορησε το Σάββατο της Πρωτομαγιάς 2010)