Το βάθαιμα της πολύπλευρης εξάρτησης, η αυτοκρατορική επίσκεψη Ερντογάν και οι εθνικά ασύμφορες λύσεις

Το βάθαιμα της πολύπλευρης εξάρτησης, η αυτοκρατορική επίσκεψη Ερντογάν και οι εθνικά ασύμφορες λύσεις

Στη διετία 2009-2010 συντελείται το οδυνηρό κλείσιμο του μεταπολιτευτικού πολιτικού κύκλου που συμπίπτει με την οικονομική/κοινωνική κατάρρευση της χώρας. Με την υπαγωγή της χώρας στην τρόικα ΔΝΤ-ΕΕ-ΕΚΤ συντελείται η ‘‘παράδοση των κλειδιών των ταμείων’’ της Ελλάδας στους ξένους. Εν μέσω αυτής της πρωτοφανούς κρίσης επέλεξε η κυβέρνηση να δεχτεί στην Αθήνα τον πρωθυπουργό της Τουρκίας Ρετζέπ Ερντογάν. Η επίσκεψη του Ερντογάν στην Αθήνα στις 15 Μαίου θα πραγματοποιείτο μετά από πρόσκληση του ομολόγου του της Ελλάδας, με την ευκαιρία της έναρξης λειτουργίας του Συμβουλίου συνεργασίας Ελλάδας-Τουρκίας. Ο Ερντογάν θα συνοδευόταν από πολλούς υπουργούς καθώς και δεκάδες Τούρκους επιχειρηματίες.
Σήμερα βρίσκεται σε εξέλιξη μια εξαιρετικά βαθιά κρίση της δυτικής οικονομίας. Στις εξωτερικές οικονομικές σχέσεις θα ενισχυθούν οι τάσεις για περιφερειακή επικέντρωση και αναπροσανατολισμό της οικονομίας. Η Γερμανία επιλέγει την δημιουργία μιας Ευρώπης διαφόρων ταχυτήτων, όπου οι χώρες του Νότου θα εντάσσονται σε μια ζώνη όπου θα εξακολουθήσουν να κυριαρχούν οι μεταπρατικές δραστηριότητες, οι κλάδοι των υπηρεσιών και του τουρισμού, με φθηνό εργατικό δυναμικό. Σ’αυτές τις επιλογές εντάσσεται και η αντίληψη των ιθυνόντων κύκλων της Γερμανίας αναφορικά με Βαλκάνια και την Ελλάδα. Η Τουρκία, ακολουθώντας τα γεωπολιτικά δόγματα του Αχμέτ Νταβούτογλου, εκτιμά ότι μπορεί τώρα να προωθήσει στην ευρύτερη περιοχή μας την δημιουργία ενός περιφερειακού ενιαίου οικονομικού χώρου στον οποίο η ίδια μπορεί να είναι ηγεμονεύουσα δύναμη. Στην παρούσα φάση στο ευρύτερο γεωπολιτικό σύστημα Μέση Ανατολή-Καύκασος-Βαλκάνια, η Ουάσιγκτον έδειχνε να επιδοκιμάζει τις στρατηγικές επιλογές της Τουρκίας - άνοιγμα προς Ανατολάς, αλλά και προς τους Μουσουλμάνους των Βαλκανίων. Τις ΗΠΑ ενδιαφέρει η προώθηση επιλογών της Αγκυρας: το κλείσιμο ανοιχτών μετώπων πολλών ετών - Αρμενία, Συρία -, ο επανακαθορισμός παλιότερων συμμαχιών - Ισραήλ -, η αυτοπαρουσίασή της Τουρκίας ως αξιόπιστου διαμεσολαβητή στη Μέση Ανατολή (Ιράν-Δύση, Ισραήλ-Συρία).
Ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας Αντώνης Σαμαράς, η γραμματέας του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα και ο πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ. εξέφρασαν την διαφωνία τους ως προς την χρονική στιγμή της επίσκεψης. Η αυτοκρατορική επίσκεψη Ερντογάν πραγματοποιείται ενώ η Τουρκία εξακολουθεί να αμφισβητεί το αναγνωρισμένο από το Θαλάσσιο Δίκαιο δικαίωμα της Ελλάδας να επεκτείνει τα χωρικά ύδατά της στα 12 ναυτικά μίλια, διατηρώντας το casus belli. Στην Κύπρο, όπου το 1974 σημειώθηκε η πρώτη επέκταση της σύγχρονης Τουρκίας πέραν των συνόρων του φοβικού/στρατοκρατικού κράτους, η Αγκυρα επιμένει να διατηρεί τα στρατεύματά της στο κατεχόμενο τμήμα, ενώ το έχει πλημμυρίσει με εκατοντάδες χιλιάδες εποίκους (σχεδόν 9/10 του εκεί πληθυσμού). Προωθείται μεθοδικά η επιβολή λύσης παρόμοιας με αυτή του σχεδίου Ανάν και δυσμενέστερου για τους ελληνοκυπρίους. Ουσιαστικά, στο πλαίσιο των ΝΑΤΟïκών σχεδιασμών, η Τουρκία προωθεί την υπαγωγή ολόκληρης της Κύπρου υπό τον έλεγχό της. Συνεχίζονται μεθοδικά η προπαγάνδα περί μιας ‘‘τουρκικής μειονότητας της Δυτικής Θράκης’’ και ‘‘των δικαιωμάτων της που παραβιάζει το ελληνικό κράτος’’ και ποικίλες προκλήσεις μειονοτικών παραγόντων που συνδέονται στενά με το Τουρκικό Προξενείο της Κομοτηνής (που έχει κατ’επανάληψιν υπερβεί τα όρια που τίθενται από το Διπλωματικό Δίκαιο και λειτουργεί ανεξέλεγκτα από την ελληνική Πολιτεία). Οι αντιδράσεις στην προπαγάνδα αυτή και στη διαβρωτική δράση του Προξενείου από ελληνικής πλευράς είναι υποτονικές/σποραδικές. Αλλωστε σχεδόν όλα τα κόμματα του ελληνικού κοινοβουλίου, επέτρεψαν στους μουσουλμάνους υποψηφίους τους, κατά τις περυσινές ευρωεκλογές και τις εθνικές βουλευτικές εκλογές, να αναφέρονται ανοικτά σε ‘‘τουρκική μειονότητα στη Δυτική Θράκη’’. Ο πρωθυπουργός της νεοοθωμανικής Τουρκίας θέλει να προωθηθούν και αλλαγές στα διδακτικά βιβλία ιστορίας με το πρόσχημα της αφαίρεσης από την διδακτέα ύλη θεμάτων και φράσεων που προωθούν την ''καλλιέργεια στερεοτύπων εναντίον των Τούρκων''. Σ'αυτό το πλαίσιο πρέπει να τοποθετηθεί η συμμετοχή στην τουρκική αντιπροσωπεία και της υπουργού Παιδείας της Τουρκίας Τσουμπουκτσού.
Ο δικτάτορας Γεώργιος Παπαδόπουλος είχε εκδηλώσει πολλές φορές την διάθεση να συσφίγξει τις σχέσεις με την Τουρκία προτείνοντας και ομοσπονδία μεταξύ Ελλάδας-Τουρκίας και Κύπρου. Ο πόλεμος και η κατοχή της Κύπρου το 1974, αποκάλυψαν την προοπτική αυτών των σχεδίων. Σήμερα η σύσφιξη των ελληνοτουρκικών σχέσεων περνάει μέσα από την «διπλωματία του ζεϊμπέκικου», την ελληνοτουρκική οικονομική και πολιτική συνεργασία, που περιλαμβάνει κοινές τουριστικές επενδύσεις στο Αιγαίο, σχέδια για την από κοινού εκμετάλλευση του φυσικού του πλούτου, παρά το casus belli, τις ‘‘γκρίζες ζώνες’’ και τις καθημερινές παραβιάσεις. Η πολιτική που υποστηρίζει την ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ και την αναβάθμιση των ελληνοτουρκικών σχέσεων εγκυμονεί εθνικές περιπέτειες. Οδηγεί σε ουσιαστική ακύρωση της - κατακτημένης με λαïκούς αγώνες αιώνων - εθνικής ανεξαρτησίας. Τώρα βαδίζουμε σε μια διαπραγμάτευση εφ’όλης της ύλης των ελληνοτουρκικών σχέσεων, διαπραγμάτευση ολισθηρή, που οδηγεί σε λύσεις εθνικά μη ανεκτές.
Στις παρούσες συνθήκες υπάρχει για την Ελλάδα ένας τεράστιος κίνδυνος: η δορυφοροποίηση στο νεο-οθωμανισμό. Δηλαδή, η τάση ενίσχυσης των ανταλλαγών και των σχέσεων με την Τουρκία, που τείνει να μεταβληθεί στον νέο περιφερειακό ιμπεριαλιστικό υποσταθμό της περιοχής. Αντί, η Ελλάδα να οικοδομήσει με τις βαλκανικές χώρες έναν οικονομικό και πολιτικό πόλο στα πλαίσια της Ευρώπης, ανοικτό τόσο προς τη Δυτική, όσο και προς την Ανατολική Ευρώπη, κινδυνεύει να υποταχθεί στον αναδυόμενο νεοοθωμανισμό. Οι Τούρκοι έχουν πλήρη συνείδηση για κάτι τέτοιο. Ο πρόεδρος του Τουρκο-Ελληνικού Επιχειρηματικού Συμβουλίου Σελίμ Εγκελί, σε συνέντευξή στην τουρκική οικονομική εφημερίδα Referans (Μάρτιος του 2010), υπογραμμίζει πως «η δημοσιονομική κρίση της Ελλάδας μπορεί να γίνει ευκαιρία για περαιτέρω σύσφιγξη των οικονομικών - και όχι μόνο - σχέσεων μεταξύ της Ελλάδας και της Τουρκίας». Ηδη οι εμπορικές ανταλλαγές έχουν υπερδεκαπλασιαστεί σε μια δεκαετία, και από τα 200 εκατομμύρια δολάρια το 1999 έφτασαν τα 3 δισ. το 2008, ενώ από πλεονασματικές έγιναν πολύ ελλειμματικές για την Ελλάδα.
Oι θιασώτες της παγκοσμιοποίησης και του εθνομηδενισμού προσανατολίζονται προς την Κωνσταντινούπολη και τα Μικρασιατικά παράλια. Επικαλούνται τη… νοσταλγίας τους και την αγάπη τους για το… Οικουμενικό πατριαρχείο. Μια τέτοια ετεροβαρής οικονομική σχέση, αν παγιωθεί, πολύ δύσκολα μπορεί να αντιστραφεί, λόγω της εγγύτητας και της μεγάλης διαφοράς στα γεωγραφικά και πληθυσμιακά μεγέθη. Ναι στη βαλκανική περιφερειοποίηση της οικονομίας, που καθίσταται αναπόφευκτη στα πλαίσια της κρίσης της παγκοσμιοποίησης. Οχι στην τουρκοποίησή της. Αυτό είναι το σπουδαίο διακύβευμα, και πλέον όχι μόνον πολιτικό ή στρατιωτικό, αλλά και οικονομικό. Γι’ αυτό και, στο οικονομικό πεδίο, πρέπει να πραγματοποιηθούν επιλογές που ενισχύουν τις διαβαλκανικές σχέσεις, ενώ θα πρέπει να διευρυνθούν οι οικονομικές σχέσεις με τη Ρωσία, την Κίνα, τη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική.
ΝΑ ΑΠΟΧΩΡΗΣΟΥΝ ΤΑ ΤΟΥΡΚΙΚΑ ΚΑΤΟΧΙΚΑ ΣΤΡΑΤΕΥΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ - ΝΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΕΙ Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΤΗΝ ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΝΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΕΙ Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΤΗΝ ΣΥΜΒΑΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΚΑΙΟ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ ΤΟΥ MONTEGU BAY
ΝΑ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΕΙ Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΤΗΝ ΑΠΕΙΛΗ ΠΟΛΕΜΟΥ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗ ΖΩΝΗ ΤΩΝ 12 ΝΑΥΤΙΚΩΝ ΜΙΛΙΩΝ
ΝΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΕΙ Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΤΙΣ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΕΣ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΩΝ ΕΘΝΟΤΗΤΩΝ ΤΗΣ ΜΙΚΡΑΣ ΑΣΙΑΣ (ΑΡΜΕΝΙΟΙ, ΕΛΛΗΝΕΣ, ΑΣΣΥΡΙΟΙ)
ΕΦΟΣΟΝ Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΕΙ ΣΤΑΣΗ ΣΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΕΣΜΕΥΤΟΥΝ ΟΤΙ ΤΟΣΟ ΟΙ ΛΥΣΕΙΣ ΣΤΑ ΔΙΜΕΡΗ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΟΣΟ ΚΑΙ Η ΕΓΚΡΙΣΗ ΤΗΣ ΕΝΤΑΞΗΣ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ ΣΤΗΝ ΕΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΜΟΝΟ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ
ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΝΤΑΞΗ ΤΗΣ ΑΜΕΤΑΝΟΗΤΗΣ ΓΙΑ ΤΑ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΤΗΣ, ΝΕΟΘΩΜΑΝΙΚΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ ΣΤΗΝ ΕΕ
''ΠΑΓΩΜΑ'' ΤΩΝ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΕΩΝ ΕΝΤΑΞΗΣ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ ΣΤΗΝ ΕΕ.
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΟ ΝΕΟΟΘΩΜΑΝΙΣΜΟ
Θεόδωρος Μπατρακούλης
Δρ Γεωπολιτικής
theothessalian@hotmail.com