Τρίτη 31 Δεκεμβρίου 2013

Καταργήστε αμέσως τον Ειδικό Φόρο Κατανάλωσης(ΕΦΚ) στο πετρέλαιο και το φυσικό αέριο!

Καταργήστε αμέσως τον Ειδικό Φόρο Κατανάλωσης(ΕΦΚ) στο πετρέλαιο και το φυσικό αέριο!

Τα αλλεπάλληλα επεισόδια αιθαλομίχλης λόγω χρήσης τζακιών, ξυλοσομπών κλπ και ακατάλληλης καύσιμης ύλης στις μεγάλες πόλεις της χώρας (Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Ιωάννινα κλπ) δημιουργεί ασφυκτικές καταστάσεις για μεγάλα τμήματα πληθυσμού της χώρας με ολέθριες επιπτώσεις για την υγεία.
Ήδη με βάση την εξέλιξη των μετρήσεων της ατμοσφαιρικής ρύπανσης της Εθνικής Μετεωρολογικής Υπηρεσίας τα τελευταία 24ωρα, στο Μαρούσι και το κέντρο της Αθήνας η αιθαλομίχλη ξεπέρασε το όριο επιφυλακής, ενώ το πλησίασε σε Πειραιά και Λυκόβρυση. Αυξημένες ήταν οι τιμές σε Θεσσαλονίκη, Πάτρα και Βόλο.
Από πέρυσι ήδη ο Ιατρικός Σύλλογος Αθηνών είχε προειδοποίησει για τις ολέθριες επιπτώσεις που έχει η αιθαλομίχλη στην καρδιά, στα αγγεία και στους πνεύμονες, καλώντας τους ιθύνοντες να βρουν λύση, πριν καούν ζωντανοί στα μαγκάλια δεκάδες άνθρωποι, πριν νοσήσουν εκατοντάδες πολίτες, πριν υποτροπιάσουν χιλιάδες ασθενείς.(Πηγή: http://www.econews.gr/)
Το ΚΕΕΛΠΝΟ έχει επίσης από πέρυσι εκδώσει "ΓΕΝΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΙΚΗΣ ΡΥΠΑΝΣΗΣ ΣΤΗΝ ΥΓΕΙΑ" τονίζοντας χαρακτηριστικά οτι: "ένα παραδοσιακό τζάκι εκλύει στην ατμόσφαιρα 30 φορές περισσότερα αιωρούμενα σωματίδια από ότι ένας καλά συντηρημένος καυστήρας πολυκατοικίας με 25 διαμερίσματα." (Πηγή: http://www.keeplno.gr/)
Η εφημερίδα Süddeutsche Zeitung του Μονάχου στη διαδικτυακή της έκδοση, γράφει οτι «η ποιότητα του αέρα έχει επιδεινωθεί δραματικά τα προηγούμενα χρόνια, τουλάχιστον στις μεγαλουπόλεις». Αυτό κατέδειξε έρευνα ομάδας επιστημόνων του αμερικανικού Πανεπιστημίου της Νότιας Καλιφόρνια με επικεφαλής τους καθηγητές Κωνσταντίνο Σιούτα και Άριαν Σαφάρι. Τα στοιχεία που συνέλεξαν δημοσιεύτηκαν στο επιστημονικό περιοδικό Environmental Science & Technology.
Όπως σημειώνει η εφημερίδα του Μονάχου, "οι επιστήμονες είχαν συλλέξει επανειλημμένα δείγματα αέρα το χειμώνα του 2012 αλλά και στην αρχή του φετινού χειμώνα, διαπιστώνοντας κατά την ανάλυση ότι ειδικά η συγκέντρωση μικροσωματιδίων έχει αυξηθεί κατά 30% σε σύγκριση με το διάστημα πριν από το ξέσπασμα της κρίσης". Διευκρινίζεται ότι "αυτά τα στοιχεία, με διάμετρο μικρότερη των 2,5 μικρομέτρων (που αντιστοιχεί περίπου σε 1/30 της διαμέτρου μίας τρίχας), θεωρούνται ιδιαίτερα επικίνδυνη για την υγεία, επειδή εισχωρούν βαθιά στους ιστούς των πνευμόνων. Μπορούν να προξενήσουν παθήσεις στην καρδιά και το αναπνευστικό σύστημα".
Ο καθηγητής Κωνσταντίνος Σιούτας, σχολιάζοντας την κατάσταση στην Ελλάδα, εξηγεί ότι "οι άνθρωποι θέλουν να ζεσταθούν, παλεύουν με την υψηλή ανεργία και τα αυξανόμενα έξοδα για καύσιμα".
Αποτέλεσμα αυτών είναι -σύμφωνα με τον Έλληνα καθηγητή- ότι προχωρούν στην καύση χαμηλής ποιότητα υλικών, όπως ξύλου και σκουπιδιών. Ως εκ τούτου, η συγκέντρωση μικροσωματιδίων έχει αυξηθεί από 26 σε 36 μικρογραμμάρια ανά κυβικό μέτρο αέρα.
Η γερμανική εφημερίδα επισημαίνει τέλος ότι "η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας συνιστά το όριο των 10 μικρογραμμαρίων ανά κυβ.μ. για αυτά τα επιβλαβή στοιχεία. Στα παραπάνω έρχεται να προστεθεί και το γεγονός ότι η συγκέντρωση οργανικών ουσιών στον αέρα έχει αυξηθεί κατά δύο έως πέντε φορές. Μεταξύ αυτών βρίσκονται και καρκινογόνες ουσίες, όπως πολυκυκλικοί αρωματικοί υδρογονάνθρακες" (Πηγή: http://www.ethnos.gr/)

Η κατάσταση απαιτεί ριζικές λύσεις. Το μέτρο της εξίσωσης των τιμών πετρελαίου κίνησης και θέρμανσης δεν απέδωσε ούτε και δημοσιονομικά, αφού η χαμηλή κατανάλωση λόγω ανέχειας δεν απέδωσε στο κράτος τα προσδοκώμενα έσοδα πέρυσι και μάλλον δεν αποδώσει και φέτος. Από μελέτη του ΙΟΒΕ προκύπτει ακόμα και στην περίπτωση μείωσης του ΕΦΚ κατά 30% θα αυξάνονταν σημαντικά η κατανάλωση και άρα τα έσοδα από το ΦΠΑ καλύπτοντας μέρος της υστέρησης εσόδων.
Αντίθετα οι επιπτώσεις στη δημόσια υγεία, το κόστος περίθαλψης, τα οποία δεν αποτιμώνται οικονομικά ή είναι δύσκολο να αποτιμηθούν, όπως και ο κίνδυνος επεισοδίου αιθαλομίχλης τύπου Λονδίνου το Δεκέμβρη 1952, οπότε το νέφος σκότωσε σύμφωνα με τις στατιστικές περίπου 4.000 άτομα, καθιστούν ασήμαντο το όποιο οικονομικό όφελος. (Πηγή:http://en.wikipedia.org/)
Είναι απαράδεκτο να βιώνει μια σύγχρονη ευρωπαϊκή χώρα τέτοιες καταστάσεις, ενώ η Πολιτεία να μην λαμβάνει τα απαραίτητα μέτρα, ώστε να εξασφαλίζει στους πολίτες της τις στοιχειώδεις ανάγκες, όπως είναι η θέρμανση.
Φωτό: Πηγή: http://newpost.gr/

http://www.avaaz.org/el/petition/Prothypoyrgo_tis_Elladas_k_A_Samara_Katargeiste_amesos_ton_EFK_sto_petrelaio_kai_to_fysiko_aerio/?tQLnlgb

”Επιτροπή Ενεργών Πολιτών Πλατείας Αμερικής ”

''Επιτροπή Ενεργών Πολιτών Πλατείας Αμερική''

24/12/2013
ΕΚΚΛΗΣΗ-ΠΡΟΣΚΛΗΣΗπλ. Αμερικής
Επιτροπής Ενεργών Πολιτών Πλατείας Αμερικής (Σεπτέμβριος 2013)
 
Αγαπητέ φίλη/ε
 
Βιώνοντας την οικονομική κρίση που μαστίζει και σκοτώνει όλη τη χώρα μας, ζούμε μαζί με τους νόμιμους μετανάστες που εργάζονται τίμια και ειρηνικά, την πλήρη γκετοποίηση των γειτονιών μας γύρω από την Πλατεία Αμερικής, από Αφρικανούς και Ασιάτες παράνομους μετανάστες.
 
Εδώ και μια δεκαετία, συγκεκριμένα μετά τους Ολυμπιακούς αγώνες του 2004 οι γειτονιές μας μέρα με την μέρα αλλοιώνονται πληθυσμιακά και σήμερα έφθασαν στο σημείο να κατοικούνται από παράνομους αλλοδαπούς που ο αριθμός τους υπερτερεί κατά πολύ τους ‘Ελληνες διαμένοντες.
 
Τα ελληνικά μαγαζιά κλείνουν το ένα μετά το άλλο και αφειδώς χαρίζονται άδειες λειτουργίας σε αλλοδαπούς χωρίς να πληρούν σχεδόν κανέναν υγειονομικό όρο, και όλη η περιοχή μας έχει καταληφθεί από ίντερνετ καφέ, μπαρ, πιάτσες παράνομων μεταναστών, όπου διακινούνται ελεύθερα τα ναρκωτικά, και ανθίζει η πορνεία με υγειονομικά ανέλεγκτες Αφρικανές.
 
Υπάρχουν πολλά μαγαζιά στην 6η Κοινότητα με παραβάσεις που όμως λειτουργούν κανονικά, 240 παράνομα πορνεία με μαστροπούς και κακόφημα μπαρ τριγύρω και παράνομα μικρά τζαμιά. Οι αρρώστιες που κουβαλούν οι παράνομοι μετανάστες και το ότι αφοδεύουν παντού είναι μεγάλος κίνδυνος για την υγεία των κατοίκων. Εργασίες του Παντείου Πανεπιστημίου εκθέτουν τον κίνδυνο των περιοχών μας, από τις μεταδιδόμενες λοιμώδεις ασθένειες, λόγω έλλειψης ιατρικής φροντίδας αυτών των ανθρώπων.
 
Όλα τα πάρκα και οι πεζόδρομοι είναι «υπό κατάληψη» από  άτομα που πίνουν ή που επιδίδονται σε διάφορες παραβατικές πράξεις, δίνοντας την αίσθηση ότι μόνο για τους κατοίκους δεν είναι αυτοί οι χώροι.
 
Τα ξενοδοχεία της Πλατείας Αμερικής έχουν μετατραπεί σε οίκους ανοχής Αφρικανών, και σε κάθε πολυκατοικία υπάρχει ένα παράνομο πορνείο.
 
Όλη τη νύκτα παράνομοι μετανάστες μαλώνουν, βρίζουν ουρλιάζοντας κάτω από τα παράθυρά μας, ενώ τα ναρκωτικά διακινούνται ανενόχλητα πλέον μέρα και νύχτα.
 
Όλα αυτά γιατί υπάρχει παντελής έλλειψη μεταναστευτικής πολιτικής, πλήρης αδιαφορία του πολιτικού συστήματος και του Διεθνιστή Δημάρχου, για τους Έλληνες κατοίκους αλλά και αδιαφορία για την σωστή ενσωμάτωση και απορρόφηση αυτών των ανθρώπων, με την υπερσυγκέντρωσή τους σε συγκεκριμένες γειτονιές, σε ολόκληρη την 6η κοινότητα του δήμου Αθηναίων.
 
Η 6η Κοινότητα έχει την περισσότερη εγκληματικότητα από τις 7 κοινότητες της Αθήνας, οι άνθρωποι φοβούνται όχι μόνο να κυκλοφορήσουν στους δρόμους, αλλά ακόμη και μέσα στα σπίτια τους, καθημερινά ακούμε για περιστατικά βίας (ακόμη και την ημέρα) κλοπών (ακόμη και σακούλες με ψώνια από Σουπερμάρκετ), φόνων, λες και βρισκόμαστε σε πόλεμο.
 
Παραεμπόριο εκτός από την οδό Πατησίων σε κάθε δρόμο μας, μετά το πέρας των λαϊκών αγορών, με εμπορεύματα που «αλιεύονται» μέσα από τους κάδους σκουπιδιών και αποτελούν υγειονομική βόμβα για τους κατοίκους.
 
Τα σχολεία μας είναι σχολεία αλλοδαπών καμιά αναλογία δεν τηρείται, και κατά τα άλλα χαρακτηριζόμαστε και ρατσιστές από τις ΜΚΟ και τους «αλληλέγγυους» ων ουκ έστι αριθμός, που έχουν κατακλύσει την 6η κοινότητα, γιατί το χρήμα ρέει άφθονο από τα κοινοτικά πακέτα.
 
Μακάρι όλοι αυτοί να είχαν την συμπεριφορά, την υπομονή, και τον ανθρωπισμό μας για όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας και μας καταθλίβουν εδώ και δέκα χρόνια.
 
Με όλο αυτό τον εφιάλτη που ζούμε καθημερινά αποφασίσαμε να ενωθούμε όσο το δυνατόν περισσότεροι κάτοικοι των γειτονιών μας, που μακριά από κόμματα, Μ.Κ.Ο, και ουρανοκατέβατους «σωτήρες» να διεκδικήσουμε νόμιμα ΜΟΝΟΙ τα δικαιώματά μας που καταπατούνται καθημερινά και έχουν κάνει τη ζωή μας μαρτυρική.
 
Με τις συλλογικές νόμιμες ενέργειές μας θα επαγρυπνούμε στα προβλήματα που άπτονται κάθε παραβατικής και εγκληματικής συμπεριφοράς στο γκέτο που ζούμε και που θέτει σε κίνδυνο την υγεία, την περιουσία, την καθημερινότητα, την ασφάλεια και την εθνική μας ταυτότητα.
 
ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΕΝΕΡΓΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΠΛΑΤΕΙΑΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ
 
E-mail:
Τηλέφωνο:  6977929045 begin_of_the_skype_highlighting 6977929045 ΔΩΡΕΑΝ  end_of_the_skype_highlighting
Ηλεκτρονική διεύθυνση σχετικής ιστοσελίδας:
http://agonespoliton.blogspot.gr/
Σας καλούμε, να γίνετε και εσείς μέλη της Επιτροπής μας για να προσπαθήσουμε όλοι μαζί για την αναβάθμιση της Πλατείας μας και των περιοχών μας, μετατρέποντας την ασχήμια σε μια ωραία πραγματικότητα του πολιτισμού και της αξιοπρεπούς διαβίωσής μας.
Επικοινωνείστε μαζί μας στις παραπάνω διευθύνσεις για τις απόψεις σας και την δήλωση συμμετοχής σας στην ήδη πολυμελή Επιτροπή μας.

Κυριακή 29 Δεκεμβρίου 2013

Nα παγώσουν οι προσπάθειες στο Κυπριακό - του Μ. Ιγνατίου

Nα παγώσουν οι προσπάθειες στο Κυπριακό - Υ.Γ: Πολυνείκης, Γ. Μάτσης και Αντ. Παπαδοπούλου (Φιλελεύθερος 29.12.2013) - του Μιχάλη Ιγνατίου


Να παγώσουν οι προσπάθειες στο Κυπριακό

 

Χωρίς αμφιβολία η Τουρκία είναι ένα ηφαίστειο έτοιμο να εκραγεί (ίσως και όταν διαβάζετε αυτές τις γραμμές οι εξελίξεις, που είναι καταιγιστικές, να έχουν αλλάξει το πολιτικό σκηνικό στη χώρα). Λόγω της οξύτατης πολιτικής κρίσης, και παρά το γεγονός ότι στη Λευκωσία υποστηρίζουν ότι η τουρκική εξωτερική πολιτική είναι δεδομένη και έχει συνέχεια, η Άγκυρα δεν μπορεί να λάβει αποφάσεις για τα κρίσιμα προβλήματα που την απασχολούν, πολύ περισσότερο για το Κυπριακό, το οποίο θεωρείται στρατηγικό ζήτημα, γεμάτο ολοκόκκινες γραμμές.
Η επιμονή της κυπριακής Κυβέρνησης να δημοσιοποιεί την επιθυμία της για έναρξη των διαπραγματεύσεων, προκαλεί θυμηδία ακόμα και σ' αυτούς που υποτίθεται ότι την... πιέζουν για να λάβει μέρος σε συνομιλίες με στόχο την ταχύτατη διευθέτηση του Κυπριακού. Αυτή η επιμονή, που προφανώς στοχεύει να αποδείξει τη γνωστή σε όλους βούληση του Προέδρου της Δημοκρατίας, είναι αντίθετη προς τη νέα φιλοσοφία, που επιχειρούν να εισαγάγουν ο κ. Νίκος Αναστασιάδης και οι συνεργάτες του. Δηλαδή, την εμπλοκή της ίδιας της Τουρκίας.
Και πώς σκέφθηκαν να επιτύχουν την τουρκική εμπλοκή; Ο Κύπριος ηγέτης ζήτησε από την Αθήνα να αποδεχθεί την «εκ του σύνεγγυς» τετραμερή, με τις επισκέψεις των διαπραγματευτών στις «μητέρες-πατρίδες», δημιουργώντας ένα κάκιστο προηγούμενο. Και τι συνέβη; Ξαφνικά ευρέθη ενώπιον ενός σκοπέλου: της έλλειψης συνομιλητών στην Άγκυρα, αφού η Τουρκία φαίνεται να εισέρχεται σε παρατεταμένη περίοδο κρίσης, χωρίς να αποκλείεται και το ενδεχόμενο να αναλάβει ο στρατός. Και στις δύο περιπτώσεις, πόσω μάλλον σε περίοδο οξύτατης οικονομικής κρίσης για την Κύπρο, δεν πρέπει να ξεκινήσει καμία διαπραγμάτευση. Αντίθετα θα πρέπει να το δηλώσει ο ίδιος ο κ. Αναστασιάδης και σε όσους τον... πιέζουν, και δημόσια, ότι οι προσπάθειες πρέπει να παγώσουν μέχρις ότου ξεκαθαρίσει η πολιτική κατάσταση στην Τουρκία. Αυτό πράττουν οι ηγέτες. Ποιος λογικός άνθρωπος δεν θα αποδεχθεί την απόφαση του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας;
Τα τουρκικά μέσα ενημέρωσης φέρουν τον γενικό γραμματέα του ΟΗΕ, Μπαν Κι Μουν, να ομιλεί «για παράθυρο ευκαιρίας» και άλλα τέτοια κουραφέξαλα. Άβουλος είναι, αλλά όχι βλάκας. Διότι εάν όντως ισχύει η δήλωσή του, τότε ο κ. Μπαν Κι Μουν πρέπει μόλις να κατέβηκε στα μέρη μας από τον... Άρη. Ούτε παράθυρο ευκαιρίας υπάρχει, ούτε πόρτα, ούτε τρύπα. Και όσοι υποστηρίζουν κάτι τέτοιο, είναι αυτοί που προσβλέπουν σε κλείσιμο του Κυπριακού με συνοπτικές διαδικασίες και εις βάρος των Ελληνοκυπρίων.
Μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση η φερόμενη ως δήλωση του γενικού γραμματέα του ΟΗΕ, διότι στη συνομιλία που είχε με τον Κύπριο Πρόεδρο, ο ίδιος ο Μπαν Κι Μουν του είπε ότι «πρέπει να περιμένουμε» μέχρις ότου ξεκαθαρίσει η κατάσταση στην Τουρκία.
Από την εισβολή και μετά, όλοι οι Πρόεδροι, συμπεριλαμβανομένου και του μακαρίτη Τάσσου Παπαδόπουλου, έτρεμαν την απειλή ότι ο γενικός γραμματέας θα επιρρίψει τις ευθύνες στην ελληνοκυπριακή πλευρά. Αυτός ο φόβος, που δυστυχώς μπήκε και στο πετσί των νέων διπλωματών, καθοδηγεί δυστυχώς την πολιτική της Λευκωσίας για το εθνικό θέμα. Έχουν περάσει σχεδόν 40 χρόνια και αυτή η απαράδεκτη τακτική μας φόρτωσε τη ρατσιστική λύση της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας και παρήγαγε πολλά φιλοτουρκικά σχέδια, με χειρότερο το κείμενο του Κόφι Ανάν, το οποίο δεν είχε διαβάσει ούτε ο ίδιος. Διότι, αν το είχε φυλλομετρήσει, θα γνώριζε ότι το δικαίωμα ένας πολίτης-μία ψήφος, το κατήργησε κατά παράβαση του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ.
Δεν θεωρώ δειλό άνθρωπο και πολιτικό τον Νίκο Αναστασιάδη, αλλά είμαι βέβαιος ότι θα επιχειρηθεί ο εκβιασμός του με βάση τη στάση του στο δημοψήφισμα του 2004. Έκανε πολλά λάθη τότε. Το χειρότερο όλων, πέραν του «ναι», ήταν ότι μιλούσε πολύ στους ξένους διπλωμάτες και μερικές φορές ξέφευγε όταν ερχόταν η κουβέντα στο διάγγελμα του Τάσσου. Ήταν ασυγκράτητος και ο τότε πρέσβης Μάικλ Κλόσον είχε πάθος με τη συγγραφή τηλεγραφημάτων.
Ο Κύπριος Πρόεδρος πρέπει να καταλάβει ότι οι ξένοι είναι αυτοί που του χρωστούν. Δεν τους χρωστά. Πρέπει να τους δώσει να καταλάβουν ότι άλλο το 2004 και άλλο το 2013. Εκτός εάν είναι ιδεολογία του το κλείσιμο του Κυπριακού. Εάν όντως έχει γίνει ιδεολογία, τότε τα πράγματα αλλάζουν. (Οπότε πρέπει να τα πούμε ξανά)...
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Ένας πρώην υπουργός, ο Πολυνείκης με το όνομα, παρουσιάζεται σε βίντεο ως ο επώνυμος που υποστηρίζει τον «τρισεκατομμυριούχο», αλλά απένταρο Σώρρα. Επειδή ο τίτλος του εν λόγω Πολυνείκη δημιουργεί «τραύματα» στον ασήμαντο Πατρινό ψιλικατζή, να το προσέξει ο πρώην υπουργός. Διότι μόλις τον εγκαταλείψει –ελπίζω να το έχει πράξει ήδη– κινδυνεύει να φάει χαστούκι μετά ύβρεων επιπέδου πεζοδρομίου, από τον ευέξαπτο «τρισεκατομμυριούχο». Στην ακροδεξιά-φασιστική φράξια του Σώρρα, έχω να πω ότι οι απειλές και για φυσική εξόντωση δημοσιογράφων, δεν φοβίζουν. Απ’ εδώ και πέρα είναι θέμα που αφορά την Αστυνομία, η οποία είναι υποχρεωμένη να ερευνήσει τους κάθε λογής απατεώνες. Στο μεταξύ, η κ. Αντιγόνη Παπαδοπούλου και ο κ. Γιαννάκης Μάτσης, που παρέσυραν αρχηγούς κομμάτων, κληρικούς και δημοσιογράφους και τους έπεισαν να συναντήσουν τον εκ Πάτρας απατεώνα, δεν έχουν ακόμα απολογηθεί, ως οφείλουν, στον κυπριακό λαό...

Μιχάλης Ιγνατίου

Τρίτη 24 Δεκεμβρίου 2013

Νέλσον ''Μαντίμπα'' Μαντέλα και οι πολιτικοί του σήμερα

24/12/13


Νέλσον "Μαντίμπα" Μαντέλα και οι Πολιτικοί του σήμερα

Του Σταύρου Καλεντερίδη*
Ο Μαντίμπα ήταν σίγουρα ο τελευταίος μεγάλος πολιτικός της εποχής μας.
Στις μέρες μας, η πολιτική έχει χάσει πραγματικά κάθε νόημα και σκοπό αλλά ευτυχώς η ζωή και το έργο κάποιων μεγάλων πολιτικών, όπως ήταν ο Μαντίμπα, μπορεί να μας θυμίσει το ιδεώδες μιας πολιτικής υπέρ του πολίτη και υπέρ της ανθρωπότητας. Από τη μία η ζωή του Μαντίμπα, του πολιτικού με την απέραντη καλοσύνη και το φωτεινό χαμόγελο και από την άλλη η σύγχρονη πολιτική πραγματικότητα αναδεικνύουν ποιες είναι οι αξιώσεις που πρέπει να έχουμε ως πολίτες από τους εκάστοτε πολιτικούς της εποχής μας:
Ο Μαντίμπα ήταν πετυχημένος δικηγόρος και πρωτοπόρος στο αντικείμενό του καθώς είχε το μοναδικό νομικό γραφείο στη Ν. Αφρική που ήταν στελεχωμένο από «παιδιά της Αφρικής» και όχι από λευκούς αποικιοκράτες. Ακολουθώντας ένα τελείως διαφορετικό μονοπάτι, οι πολιτικοί του σήμερα είναι συνήθως αβροδίαιτοι επαγγελματίες-πολιτευτές, «αντιπρόσωποι» των πολιτών, δίχως καμία εργασιακή εμπειρία ή καταξίωση.
Το 1952 ο Μαντίμπα κινήθηκε στα βήματα του Μόχαντας "Μαχάτμα" Γκάντι και ξεκίνησε μια Ειρηνική Εκστρατεία κατά του απεχθούς Απαρτχάιντ που μάστιζε τη χώρα του. Παρόλα αυτά, ο Μαντίμπα ήταν ένας απλός άνθρωπος και πολλές φορές υπέκυπτε σε σφάλματα πηγαίνοντας ενάντια και στην ίδια του τη φύση, πάντα όμως με γνώμονα το καλό της πατρίδος του. Το 1960 εκτελείται η «Σφαγή στο Sharpeville» όπου οι κατοχικές αστυνομικές δυνάμεις δολοφονούν 69 ειρηνικούς αφρικανούς διαδηλωτές. Εξοργισμένος ο Μαντίμπα αποδέχεται τη χρήση βίας για την απελευθέρωση της χώρας του. Μέσα από το λάθος τους αυτό ο Μαντίμπα θα εξαγνιστεί και θα αναδειχθεί ισχυρότερος από ποτέ. Ταυτόχρονα, κάθε σφάλμα, κάθε κακοδιαχείριση, κάθε απάτη και κάθε πράξη διαφθοράς από τους πολιτικούς του σήμερα φαίνεται πως γίνεται για την εξυπηρέτηση ιδιοτελών σκοπών και πολλές φορές ενάντια στο κοινό και συλλογικό συμφέρον.
Ο Μαντίμπα ήταν δεινός ρήτορας. Όταν συνελήφθη το 1962, αρνήθηκε να υπερασπιστεί τον εαυτό του στη δίκη και αντ' αυτού εξέδωσε έναν τρίωρο πολιτικό λόγο υπέρ της Ελευθερίας της Αφρικανικής ηπείρου. Η ποινή εναντίον του ήταν ισόβια κάθειρξη. Η ίδια ρητορική τέχνη που δημιουργήθηκε κατά την αρχαιότητα και τελειοποιήθηκε από Έλληνες, έχει καταλήξει σήμερα να υποβαθμίζεται σε χέρια συκοφαντών και δημαγωγών.
Τα επόμενα δεκαοχτώ χρόνια ο Μαντίμπα θα τα περάσει σε ένα κελί διαστάσεων 2,4 επί 2,1 μέτρων. Το πάντα δημιουργικό πνεύμα του βρήκε διέξοδο στην κηπουρική τέχνη και στην επαφή και τη φροντίδα της φύσης. Μία από τις πολλές μικρές του μάχες στη φυλακή ήταν η διαρκής απαίτηση χώρου για τον κήπο του, υπερασπιζόμενος κατά αυτόν τον τρόπο το δικαίωμα των πολιτικών κρατουμένων για αξιοπρέπεια. Στον ελεύθερο του χρόνου, πάντα ανοιχτόμυαλος και διορατικός, δίδασκε στους συγκρατούμενους του, μελετούσε το Ισλάμ ενώ προσευχόταν σαν Χριστιανός και μάθαινε την «Αφρικάανς» (τη γλώσσα των αποικιοκρατών) για να μπορεί να επικοινωνεί με τους λευκούς δεσμοφύλακες και να τους εντάξει στο σκοπό του. Ο Μαντίμπα θα παραμείνει φυλακισμένος για τρεις συνολικά δεκαετίες για να απελευθερωθεί το 1990 και να λάμψει με το χαμόγελό του όλη η ανθρωπότητα. Στον αντίποδα, οι πολιτικοί του σήμερα φαίνονται αδύναμοι να κατανοήσουν αντίθετες απόψεις και προοπτικές και περιχαρακώνονται σε κενά πολιτικο-ιδεολογικά στεγανά, διχάζοντας κατά αυτό τον τρόπο τους εαυτούς τους αλλά και τους υπόλοιπους πολίτες.
Ο Μαντίμπα ήταν εμπνευσμένος. Όταν αποφυλακίστηκε, μετά από δεκαετίες εξαθλίωσης και βασανιστηρίων, ο Μαντίμπα είχε μέσα του μόνο κατανόηση και αγάπη. Έχοντας συγχωρέσει ήδη τους βασανιστές και δεσμοφύλακές του, το μοναδικό του μέλημα ήταν η ομόνοια του έθνους του. Κατά αυτόν τον τρόπο ο Μαντίμπα είχε συλλάβει ένα χειροπιαστό εθνικό όραμα για τη χώρα του - τη συμφιλίωση. Αντιθέτως και κοιτώντας στο σήμερα, η μείωση του χρέους, η πάταξη της φοροδιαφυγής ή η επίλυση του μεταναστευτικού δεν αποτελούν οράματα παρά μόνο «ενδιάμεσες» πολιτικές, οι διευθετήσεις των οποίων θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε κάτι θετικό, μεγάλο, ενωτικό και δημιουργικό - ένα σύγχρονο όραμα που απουσιάζει για δεκαετίες από την Ελλάδα.
Ο Μαντίμπα ήταν υπεράνω ιδεολογιών. Με το τέλος του Απαρτχάιντ και τις επικείμενες εκλογές ο Μαντίμπα έθεσε τον εαυτό του υπεράνω πολιτικών ιδεολογιών ενώ είχε ως μοναδικό μέλημα την πατρίδα του. Ο Μαντίμπα ήταν επίσης υπεράνω κομμάτων. Υπερκομματικός όπως ο Περικλής και ο George Washington, ο Μαντίμπα αποφάσισε με ευθυκρισία ως ο πρώτος Αφρικανός Πρόεδρος της χώρας του, να δημιουργήσει μια κυβέρνησης εθνικής ομόνοιας έτσι ώστε να εκπροσωπείται απόλυτα και η λευκή μειοψηφία. Κάνοντας το ένα βήμα παραπάνω, διόρισε τον F. W. de Klerk, τελευταίο πρόεδρο του Απαρτχάιντ, ως πρώτο Αναπληρωτή Πρόεδρο στην κυβέρνησή του. Οι σημερινές κυβερνήσεις συνεργασίας δημιουργούνται αποκλειστικά λόγω πολιτικού αποτελέσματος και έλλειψης αυτοδυναμίας – είναι δηλαδή υποχρεωτικοί συνασπισμοί αντιπάλων και όχι ειλικρινής αλληλοϋποστήριξη πολιτικών για το γενικότερο καλό και συμφέρον. Αυτό βέβαια είναι αναμενόμενο δεδομένης της σκληρής και απόλυτης κομματικοποίησης της πολιτικής ζωής στην εποχή μας και του μονοπωλίου της εξουσίας από τα κόμματα.
Ο Μαντίμπα ήταν ενωτικός. Υπέρμαχος της φιλοσοφικής έννοιας «ουμπούντου» (πίστη σε έναν οικουμενικό δεσμό που ενώνει όλη την ανθρωπότητα), ο Μαντίμπα κάλεσε ως Πρόεδρος το έθνος να συγχωρέσει τον εαυτό του και να ζήσει με ειρήνη και ομόνοια. Με το τέλος του Απαρτχάιντ και βλέποντας διάφορες παραστρατιωτικές οργανώσεις λευκών και Αφρικανών έτοιμες να κατασπαράξουν τη χώρα με τη βία και το μίσος, ο Μαντίμπα αποφάσισε να καλέσει τον δεσμοφύλακα του στην πρώτη σειρά των επισήμων κατά την τελετή της προεδρικής του ορκωμοσίας και να δηλώσει με αυτό τον τρόπο σε ολόκληρη τη χώρα: «Αν εγώ μπορώ να συγχωρέσω αυτόν που με φυλάκισε και με κακομεταχειρίστηκε, τότε σίγουρα μπορείτε και εσείς να συγχωρέσετε τους γείτονές σας». Οι πολίτες τον άκουσαν και οι προβοκάτορες έχασαν την επιχειρηματολογία των λόγων και των όπλων τους. Οι ίδιοι προβοκάτορες σήμερα βρίσκουν χώρο για να εκφράσουν τη ρητορική του μίσους πατώντας πάνω στα διασπαστικά και εθνοκτόνα σχόλια των πολιτικών μας, οι οποίοι βασίζονται στην κοινωνική διχόνοια για να τραβήξουν τους πολίτες μακριά από τα δικά τους λάθη και ανεπάρκειες.
Ως δεινός πολιτικός, ο Μαντίμπα επέφερε την πολυπόθητη εθνική ειρήνη και ομόνοια μέσω υψηλής (υπουργοποίηση λευκών πολιτικών) αλλά και χαμηλής πολιτικής (υποστήριξη του Ράγκμπυ ως εθνικού αθλήματος). Σήμερα, κάθε έκφανση της πολιτικής πρακτικής φαίνεται πως έχει αποτύχει, ενώ η αποτυχία αυτή είναι και ο λόγος απαξίωσης της πολιτικής και της απομάκρυνσης των πολιτών από τα δημόσια θέματα.
Ο Μαντίμπα εκπροσωπούσε και εξέφραζε τους συμπολίτες του και στη διεθνή πολιτική σκηνή, όπου ως Γενικός Γραμματέας της «Κίνησης των Αδεσμεύτων Χωρών» κατηγόρησε το Ισραήλ για τις σοβινιστικές πολιτικές του κατά των Παλαιστινίων και μετέπειτα χαρακτήρισε ως «τραγωδία» την επέμβαση των Η.Π.Α. στο Ιράκ. Στον αντίποδα δεσπόζουν οι Έλληνες πολιτικοί, οι οποίοι ταγμένοι υπέρ της μίας ή της άλλη ξένης δύναμης, προχωρούν σε δηλώσεις και πράξεις που δεν εκφράζουν τους Έλληνες πολίτες.
Ένα από τα σημαντικότερα στοιχεία του Μαντίμπα ήταν η πολιτική ηθική και το πολιτικό μεγαλείο τα οποία τον οδήγησαν ως έναν σύγχρονο Cincinattus, στο να μην ξαναθέσει υποψηφιότητα για την προεδρία και να αποχωρήσει από την πολιτική σκηνή μετά από μία μόνο θητεία, ενώ η επανεκλογή του σε περίπτωση που το επιθυμούσε θεωρείτο δεδομένη. Η εκλογή και τα πολιτικά αξιώματα φαίνονται όμως πως είναι το κυριότερο μέλημα των πολιτικών της χώρας μας οι οποίοι δεν διστάζουν να θεσιθηρούν και να θυσιάζουν πολιτικές απόψεις, συμμαχίες και ιδεολογίες για την πολυπόθητη εκλογική νίκη.
Το πλέον όμως σημαντικό ήταν πως ο Μαντίμπα συνέχισε να προσφέρει εθελοντικά, αδιάκοπα και ανιδιοτελώς στη χώρα και στους συμπολίτες του. Αμέσως μετά την αποχώρησή του από τα κοινά δημιούργησε ένα κοινωφελές Ίδρυμα, με σκοπό να καταπολεμήσει τη μάστιγα του HIV/AIDS, να προωθήσει την αγροτική ανάπτυξη και τη δημιουργία σχολείων. Αν και όλα τα ανωτέρω στοιχεία και χαρακτηριστικά είναι μοναδικά και ενώνοντάς τα μπορεί να αναδημιουργήσει κανείς το παζλ του μεγαλείου του Μαντίμπα, αξίζει να δοθεί ιδιαίτερη βαρύτητα στο τελευταίο στοιχείο αυτού του εμπνευσμένου πολιτικού, την διαρκή προσφορά του μετά την αποχώρηση από την πολιτική ζωή. Όταν δηλαδή κάθε του πράξη δεν είχε πολιτικό σκοπό ή σκοπιμότητα αλλά εξέφραζε τον ειλικρινή του πόθο για προσφορά. Έναν πόθο που σίγουρα δεν μοιράζονται οι πολιτικοί του σήμερα οι οποίοι αντί να χρησιμοποιούν το πολιτικό τους κεφάλαιο για να προσφέρουν στους πολίτες, αντιθέτως εκμεταλλεύονται τη φήμη τους για ιδιοτελείς σκοπούς: προσωπική και επαγγελματική επιτυχία για το άμεσο κοινωνικό τους περιβάλλον και φυσικά για τους ίδιους. Την ίδια επαγγελματική επιτυχία που όπως προαναφέρθηκε δεν κατέκτησαν ποτέ πριν ασχοληθούν με την πολιτική..
Η περαιτέρω σύγκριση με τον Μαντίμπα βρίσκεται στη διακριτική ευχέρεια του αναγνώστη.
Είναι αλήθεια πως δεν υπάρχουν πολιτικοί του αναστήματος του Μαντίμπα πουθενά σήμερα στον κόσμο. Κανείς πολιτικός της εποχής μας δεν μοιράζεται τα ευγενή χαρακτηριστικά του. Δίχως αυτά βέβαια, η πολιτική δεν μπορεί να θεωρηθεί πως δρα υπέρ των πολιτών και εύλογα λοιπόν συμπεραίνεται πως η κατωτέρου τύπου πολιτική δεν υπηρετεί ποτέ τους πολίτες. Σε μια εποχή λοιπόν που οι πολίτες δεν εκπροσωπούνται από μεγάλους και εμπνευσμένους πολιτικούς οι διέξοδοι για την κοινωνία είναι δύο. Η προφανής διέξοδος είναι η αναμονή για έναν υπερ-πολιτικό, ένα πολιτικό-σωτήρα. Η διέξοδος που μας προσφέρει όμως η ιστορία του Μαντίμπα είναι διαφορετική – προϋποθέτει την άμεση συμμετοχή των πολιτών, με τη μορφή κινήματος, ή όπως θα το ονομάζαμε στην Ελλάδα, προϋποθέτει Δημοκρατία. Η ιστορία του Μαντίμπα δεν είναι η ιστορία ενός ήρωα που οι πολιτικοί του σήμερα θα ήθελαν να πιστεύουμε. Είναι η ιστορία όλων αυτών των ανθρώπων της Ν. Αφρικής που υπερέβησαν τους εαυτούς τους όπως οι Walter Sisulu, Ahmed Kathrada, Steven Biko και Oliver Tambo. Κυρίως όμως είναι η ιστορία των απλών πολιτών που διψούσαν για Ελευθερία και Δικαιοσύνη. Των χιλιάδων πολιτών που διαμαρτυρήθηκαν, αγωνίσθηκαν, υπέφεραν και τελικά νίκησαν το Απαρτχάιντ και το μίσος στη Νότια Αφρική. Ήταν η συλλογική προσπάθεια και συμμετοχή αυτών των ανθρώπων που έγραψε μία από τις πιο επικές και ηρωικές ιστορίες του 20ου αιώνα.
Η ιστορία του Μαντίμπα λοιπόν απλώνει το φως στη για καιρό ξεχασμένη ιστορία της συμμετοχής, και της Δημοκρατίας. Την ιστορία της στιγμής που οι πολίτες αποκτούν την εξουσία στα χέρια τους και αναδημιουργούν την πολιτική πραγματικότητα και τη ζωή τους.
Δεν νομίζω πως είμαι ούτε ο πρώτος ούτε ο μόνος που θα το πει, αλλά θεωρώ πως πρέπει να ευγνωμονούμε την αρχαία και περήφανη Αφρικανική ήπειρο που χάρισε τον Μαντίμπα στην ανθρωπότητα. Ο Τάτα (πατέρας) του Νοτιοαφρικανικού έθνους, θα μας υπενθυμίζει για πάντα και για όσο υπάρχει Ιστορία, τι σημαίνει ευγενής πολιτική προσφορά και θα προκαλεί τους πολιτικούς της κάθε εποχής να υπερβούν τους εαυτούς τους και να ακολουθήσουν τα βήματα και τα επιτεύγματα μεγάλων πολιτικών προσωπικοτήτων, όπως του Νέλσον "Μαντίμπα" Μαντέλα.

*Πολιτικός επιστήμονας
Διεθνολόγος - επικοινωνιολόγος
Πηγή: infognomonpolitics.blogspot.gr

Παρασκευή 13 Δεκεμβρίου 2013

Ελλάδα χρεοαποικία, Γερμανία και τουρκικές βλέψεις - του Θόδωρου Μπατρακούλη

Ελλάδα χρεοαποικία, Γερμανία και τουρκικές βλέψεις

         Οι ελλαδικές άρχουσες ελίτ δεν μετέτρεψαν μόνο τη χώρα σε αποικία χρέους και σε οικονομικό παράσιτο των μητροπολιτικών καπιταλιστικών κρατών. H ελλαδική εξωτερική πολιτική βασίζεται σε ιδεολογήματα όπως αυτό της «φιλίας Ελλάδας-Τουρκίας» και σε αντίστοιχες επιλογές. Αυτά είχαν εμφανισθεί από τις δεκαετίες του 1930 και 1950. Πιο πρόσφατα η πολιτική αλλά και σημαντικό μέρος της ακαδημακής ελίτ διατηρούν λανθασμένες εκτιμήσεις για την στρατηγική του Ερντογάν και των Τούρκων ισλαμιστών, αλλά και για τις επιδιώξεις της ενοποιημένης Γερμανίας. Ο Αχμέτ Νταβούτογλου θεωρεί την Ευρασία πρωτεύουσα γεωπολιτική περιοχή. Κατά τη νεοοθωμανική αντίληψη τοποθετούνται σ’αυτό το ευρύτερο σύστημα και τα Βαλκάνια, και βεβαίως η Ελλάδα και η Κύπρος[1]. Εξάλλου, μία σπουδαία συνέπεια των μετά το 1989 μεγάλων γεωπολιτικών αλλαγών είναι ότι το Γερμανικό Ζήτημα είναι πάλι επίκαιρο. Αρχή έγινε με την ενοποίηση της Γερμανίας και την ανάδειξή της σε βασική δύναμη του ευρωπαϊκού οικοδομήματος[2], καθώς με το ρόλο της στην διάλυση της Γιουγκοσλαβίας[3]. Σήμερα, για άλλη μια φορά η Ευρώπη βρίσκεται κάτω από τις επιταγές του γερμανικού κυνισμού, της ωμότητας και των αντίστοιχων ηγεμονιστικών βλέψεων, που εκδηλώνονται, προς το παρόν, με οικονομικές μεθόδους. Δύο δεκαετίες μετά την ενοποίησή της, η Γερμανία είναι στην καρδιά της τρέχουσας ευρωπαϊκής κρίσης χρέους χάρη στις ανισορροπίες που δημιούργησε η ίδια μέσα στην ευρωζώνη. Η καγκελάριος Ανγκελα Μέρκελ συμπεριφέρεται σαν Καγκελάριος της Ε.Ε., επιβάλλοντας στους άλλους τις «γερμανικές ιδέες» του ισχυρού ανταγωνισμού που βαθαίνουν διαρκώς την κρίση.
         Για τον παρατηρητή που παρακολουθεί επί χρόνια και στενά την εξέλιξη της τουρκικής πολιτικής, δεν αποτελούσε έκπληξη το ότι ο Ερντογάν, που έβλεπε τα ηγεμονικά σχέδιά του στη Μέση Ανατολή να πλήττονται σοβαρά (Συρία, Αίγυπτος), εμφανίζεται ως νέος εθνάρχης των Τούρκων. Επενδύοντας για άλλη μια φορά στην μεγάλη νίκη της παράταξης του στις επερχόμενες τοπικές εκλογές του Μαρτίου 2014, περιοδεύει σε πολλές περιοχές της Τουρκίας για να στηρίξει τους υποψηφίους δημοτικούς άρχοντες της παράταξης του. Έτσι, δήλωσε στις αρχές Νοεμβρίου ότι «δεν υπάρχει κράτος που να ονομάζεται Κύπρος». Κατόπιν ήρθε και στα ελληνοτουρκικά σύνορα για να διακηρύξει (από την Κεσάνη) πως η Τουρκία αποδίδει μεγάλη σημασία στη Θράκη, διευκρινίζοντας ότι στον οραματισμό του για τη Θράκη συμπεριλάμβανε την Κομοτηνή, το Kιρτζαλί και το Ντελιορμάν της Βουλγαρίας, αλλά και περιοχές μέχρι τα Σκόπια και την Βοσνία. Δεν παρέλειψε ακόμα και τη… Θεσσαλονίκη. Η τελευταία θεωρείται σύμβολο του νεοτουρκισμού, και τα τελευταία χρόνια του  νεοοθωμανισμού και του ηγεμονισμού που προωθούν οι Ερντογάν-Νταβούτογλου και στα Βαλκάνια. Αλλωστε, η Αγκυρα έχει και έναν αξιόλογο συνήγορο, τον τουρκολάγνο δήμαρχο Μπουτάρη.
        Η Ελλάδα είναι εγκλωβισμένη σε ένα λανθασμένο προσανατολισμό που καλλιεργούν συγκεκριμένοι παράγοντες και «ιδρύματα» διεθνικά και διεθνώς συνδεδεμένα. Οι μηχανισμοί της ξένης εξάρτησης είναι πολυειδείς (οικονομικοί, πολιτικοί, ιδεολογικοί) και ισχυροί. Επί χρόνια διαθέτουν συντριπτική κυριαρχία ιδιαίτερα στα μεγάλα μέσα μαζικής επικοινωνίας. Επόμενο είναι η Ελλάδα να είναι μια χώρα εξαρτημένη, να μην έχει επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα, ορίσει την αποκλειστική ζώνη και επιτύχει μια βιώσιμη λύση στο κυπριακό ζήτημα. Εδώ και χρόνια έκανα μόνο έκτακτες παρεμβάσεις, όπως σε ζητήματα ελληνοτουρκικών σχέσεων, σε θέματα εξελίξεων στην Τουρκία και γεωπολιτικού ρόλου της, στο Κυπριακό - π. χ. περίπτωση του σχεδίου Αναν -, στα ανεκδοτολογικά εγχειρίδια ιστορίας του δημοτικού και ορισμένα άλλα σπουδαία κοινωνικά ζητήματα και θέματα στρατηγικής του Ελληνισμού.
         H πολιτική ηγεσία της Ελλάδας ιδιαίτερα μετά το 1995 προσχώρησε πλήρως στην λογική του αντιπάλου. Υιοθέτησε την λογική του κατευνασμού που είναι πάντοτε, όπως διδάσκει η ιστορία, ολέθρια. Ούτε αποτρέψαμε την Τουρκική απειλή αλλά ούτε και την αποφύγαμε, όπως κάποιοι καλόπιστα πλην λανθασμένα πίστευαν. Κατά τις δύο πρώτες μεταπολιτευτικές δεκαετίες, όσα άλλα και αν καταμαρτυρεί κανείς στις τότε ηγεσίες, μπορεί να υποστηριχθεί ότι στο πεδίο της εθνικής στρατηγικής τα ελάχιστα τηρούνταν. Από τα μέσα της δεκαετίας του 1990 και μετά η Ελλάδα πελαγοδρομεί προς την συρρίκνωση και την ηθική, πνευματική και οικονομική χρεοκοπία, κινδυνεύοντας και με απώλεια επικράτειας. Στις ελληνοτουρκικές διερευνητικές συζητήσεις-διαπραγματεύσεις, οι οποίες ξεκίνησαν το 1978 με πρωτοβουλία-πίεση της Τουρκίας ο στόχος της Τουρκίας ήταν διπλός: Οσο συνεχίζονται οι ατέρμονες συζητήσεις, η Ελλάδα στερείται την άσκηση του δικαιώματός της για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ επί 35 χρόνια, δικαίωμα που έχει από την Σύμβαση για το Θαλάσσιο Δίκαιο του 1982. Το ίδιο χρονικό διάστημα των συζητήσεων αυτών, και ιδιαίτερα μετά το «κοινό ανακοινωθέν της Μαδρίτης», η Τουρκία έχει πετύχει μέσω του ΝΑΤΟ και του ICAO δικαιώματα στο Αιγαίο που δεν της ανήκουν.
         Η Ελλάδα και ο Ελληνισμός βρίσκονται σήμερα σε μια ακόμα κρίσιμη, στην κρισιμότερη ίσως στιγμή της σύγχρονης ιστορίας. Με την υπογραφή των δύο δανειακών συμβάσεων και των μνημονίων (Μαίου 2010, Φεβρουαρίου 2012) τα συγκυβερνώντα πρώην πλειοψηφικά πολιτικά κόμματα παραιτήθηκαν από την εθνική κυριαρχία και τη σχετική με αυτήν ασυλία και ενέδωσαν σε όλα όσα ζήτησε η διεθνής των τοκογλύφων δανειστών. Ο ελληνικός λαός οδηγείται σε μια διαρκή πορεία φτωχοποίησης, εξαθλίωσης, με καθεστώς προτεκτοράτου, σήμερα υπό γερμανική ύπατη αρμοστεία. Η χρεοαποικία Ελλάδα και η κολοβωμένη από την τουρκική κατοχή και τις ιμπεριαλιστικές επιβουλές Κύπρος μετατράπηκαν σε πιόνια διαδοχικών παρτίδων γεωπολιτικού σκακιού που εξελίσσονται στο ευρύτερο σύστημα Βαλκάνια-Ανατολική Μεσόγειος-Μέση Ανατολή-Καύκασος ανάμεσα στους ισχυρούς διεθνείς δρώντες. Σήμερα η Κύπρος, φορτωμένη με ένα μη βιώσιμο χρέος, ακολουθώντας ένα δρόμο υποταγής όπου είχε προπορευθεί η Ελλάδα, μετατρέπεται σε αποικία χρέους, αντιμετωπίζει πάλι το φάσμα της εξαφάνισης της ως πολιτειακή υπόσταση. Η μοίρα της Κύπρου, του δεύτερου υπαρκτού ελληνικού κράτους, και αυτή της Ελλάδας συνδέονται στενά, αλληλοεπηρεάζονται δυναμικά. Στο βαθμό που το συνειδητοποιούν αυτό οι Ελλαδίτες και οι Κύπριοι, μπορούν να είναι αποτελεσματικές οι προσπάθειές τους για εθνική ανεξαρτησία, δημοκρατία, πολιτισμική αναγέννηση, παραγωγική ανασυγκρότηση.

Θόδωρος Μπατρακούλης

theobatrak@gmail.com



[1] Πρβλ. Θόδωρος Μπατρακούλης, Τουρκία και Ανατολικά Ζητήματα, Α΄ Τόμος, Από την Οθωμανική Αυτοκρατορία στη σύγχρονη Τουρκία (αναμένεται να κυκλοφορήσει σύντομα). A. Davutoğlu, Stratejik Derinlik. Türkiye’nin Uluslurarasι, Konumu (Στρατηγικό βάθος. Η Διεθνής  θέση της Τουρκίας), Κωνσταντινούπολη: Küre Yayιnlarι 2008, 24η έκδ.
[2] Πρβλ. Hans-Peter Schwarz, Die Zentralmacht Europas, Berlin: Siedler Verlag, 1994.
[3] Πρβλ. Wolfgang Michal, Η Γερμανία και ο επερχόμενος Βιλχελμίνειος Ιμπεριαλισμός, που γράφηκε την δεκαετία του 1990

Τρίτη 10 Δεκεμβρίου 2013

Άμεση παρέμβαση στο κλίμα τρομοκρατίας που δημιουργείται στην Βόρειο Ήπειρο ζητά η ''Νεολαία Βορειοηπειρωτών''

Επιστολή Διαμαρτυρίας "Νεολαίας Βορειοηπειρωτών" προς ΥΠΕΞ Ευάγγελο Βενιζέλο




Αθήνα, 27 Νοεμβρίου 2013

Προς: Υπουργό Εξωτερικών,  κ. Ευάγγελο Βενιζέλο
Κοινοποίηση: 1)Διπλωματικό Γραφείο Πρωθυπουργού, Αντώνη Σαμαρά
                       2) Βουλευτή Επικρατείας ΠΑΣΟΚ, Πύρρο Δήμα
Επιστολή Διαμαρτυρίας «Νεολαίας Βορειοηπειρωτών»

Θέμα: Άμεση παρέμβαση στο κλίμα τρομοκρατίας που δημιουργείται στην  Βόρειο Ήπειρο

Αξιότιμε κ. Υπουργέ και Αντιπρόεδρε της Κυβερνήσεως,
με αφορμή την πρόσφατη άγρια δολοφονία ηλικιωμένου βορειοηπειρώτη στο χωριό Βελιάχοβο της επαρχίας Μεσοποτάμου από αλβανούς διαρρήκτες , δια της παρούσης θα θέλαμε να εκφράσουμε την αντίδραση και την αγανάκτησή μας για τα αυξανόμενα βίαια περιστατικά κακοποιήσεων, διαρρήξεων αλλά και τραγικών θανάτων Ελλήνων Βορειοηπειρωτών. Το κλίμα τρομοκρατίας που διαμορφώνεται στην Εθνική Ελληνική Μειονότητα σε συνδυασμό με την παντελή απουσία λήψης μέτρων απ’ την αλβανική πολιτεία μας οδηγεί στο συμπέρασμα, πως απώτερος στόχος είναι η περαιτέρω συρρίκνωση της ΕΕΜ. Ταυτόχρονα, δε, ζητάμε την στήριξή σας για την άμεση επίλυση του ζητήματος.
Είναι γνωστό πως η Εθνική Ελληνική Μειονότητα, πέραν των άλλων προβλημάτων που αντιμετωπίζει, δεν τυγχάνει και της απαιτούμενης αστυνόμευση στις περιοχές της. Συγκεκριμένα, δεν υπάρχει κανένα αστυνομικό τμήμα στα 99 χωριά, τα οποία επισήμως αναγνωρίζει ως Ελληνικά το Αλβανικό κράτος. Αποτέλεσμα αυτού είναι οι πολλαπλές καθημερινές ληστείες, τα εγκλήματα και οι ξυλοδαρμοί εις βάρος ανήμπορων ηλικιωμένων. Τα τελευταία χρόνια στα ελληνικά χωριά έχουμε θρηνήσει αρκετούς συμπατριώτες μας από ξυλοδαρμούς αλβανών και εκατοντάδες άνθρωποι έχουν πέσει θύματα διαρρήξεων. Παρά τις καταγγελίες και τις αντιδράσεις που έχουν γίνει, από εκπροσώπους βορειοηπειρωτών, η αλβανική πολιτεία συνεχίζει να μένει αμέτοχη και να μην μεριμνεί.
Η ραγδαία αύξηση των κρουσμάτων οφείλεται στο ότι οι δράστες είναι ενήμεροι για την έλλειψη αστυνόμευσης στις συγκεκριμένες περιοχές. Η συστηματική αδιαφορία του κράτους πρόνοιας, η έκρηξη φόβου και απειλής που υπάρχει στους πολίτες αλλά και το γεγονός ότι οι κάτοικοι στα περισσότερα χωριά είναι ηλικιωμένοι, καθώς ένα μεγάλο μέρος των βορειοηπειρωτών ζει και εργάζεται στην Ελλάδα, ενθαρρύνουν τους ληστές - εγκληματίες να δρουν ανενόχλητα. Δυστυχώς εκεί όπου η πολιτεία αδιαφορεί, η εγκληματικότητα ανθίζει.
Θεωρούμε, πως η Αλβανία ως μια εκδημοκρατισμένη πλέον χώρα, που σέβεται όλους τους πολίτες της, οφείλει και να τους προστατεύει σύμφωνα με το άρθρο 3, του Αλβανικού συντάγματος το οποίο κάνει λόγο για την αρμονική συμβίωση των αλβανών πολιτών με τις μειονότητες και την προστασία αυτών. Αλλά και με βάση τη Σύμβαση Πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, που υπέγραψε, για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των μειονοτήτων , είναι υποχρεωμένη, εάν επιθυμεί να διαβεί το κατώφλι της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, να συμμορφωθεί με τους κανόνες δικαίου, όπως η ίδια έχει δεσμευτεί.
Η παραπάνω θέση έχει εκφραστεί πάμπολλες φορές από εκπρόσωπους της ελληνική πολιτείας μεταξύ αυτών και εσάς. Υπενθυμίσουμε τις πρόσφατες δηλώσεις σας κατά την επίσκεψή σας στα Τίρανα τον Οκτώβριο σε συνάντηση με τον Υπουργό Εξωτερικών κ. D. Bushati : Ευ. Βενιζέλος:«Η παραδοσιακή, βέβαια, ζωντανή γέφυρα φιλίας και συνεργασίας είναι η Ελληνική Εθνική Μειονότητα στην Αλβανία. Ο σεβασμός των δικαιωμάτων της, σύμφωνα με το αλβανικό Σύνταγμα και το διεθνές δίκαιο, αντιλαμβανόμαστε - και οι δύο πλευρές - πόσο χρήσιμος είναι και πόσο πολύ μπορεί να βοηθήσει την πρόοδο των σχέσεων μας.»
Παράλληλα αναφερόμαστε και στην επιβεβαίωση σας για τη διάθεση της ελληνικής κυβέρνησης να συμβάλλει χρηματοδοτικά με ένα ποσό περίπου 2,5 εκατ. ευρώ στην κατασκευή του Εθνικού Θεάτρου της Αλβανίας, στο κέντρο των Τιράνων, όπως και το ότι είναι στη διάθεση της γείτονος όλοι οι μηχανισμοί του Ελληνικού Υπουργείου Πολιτισμού και των φορέων του, όπως το Ευρωπαϊκό Κέντρο Βυζαντινών και Μεταβυζαντινών Μνημείων.
Με αφορμή το παραπάνω, τονίζουμε πως υπάρχουν και κάποια ελληνικής ιστορικής μνήμης οικήματα στην Αλβανία που περιμένουν την αποκατάστασή τους, όπως είναι το σπίτι του Γιώργου Σεφέρη στην Κορυτσά, το σπίτι των εξαδέλφων Ζάππα στο Λάμποβο Αργυροκάστρου καθώς και το σπίτι του Σπύρου Σπυρομήλιου στη Χιμάρα.
Ωστόσο, όμως θεωρούμε την ανθρώπινη ύπαρξη πρώτη προτεραιότητα. Αδιαμφισβήτητα συμφωνούμε στη σημαντικότητα του πολιτισμού και στην διάσωση αυτού, αλλά διευκρινίζουμε πως όταν υπάρχουν τέτοια μείζονος σημασίας ζητήματα για την Εθνική Ελληνική Μειονότητα, αυτά θα πρέπει να είναι και πρώτα στην «ατζέντα» του ΥΠΕΞ σε κάθε διαπραγμάτευση με αλβανούς ομόλογους σας, εφ’ όσον η Ελλάδα επιθυμεί οι βορειοηπειρώτες να συνεχίζουν να διαβιούν στις πατρογονικές τους εστίες με ασφάλεια και σεβασμό.
Κλείνοντας, επιζητάμε την παρέμβασή σας και την έμπρακτη στήριξη στην δημιουργία αστυνομικών τμημάτων στα χωρία της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας, επανδρωμένα και με ελληνικής καταγωγής αστυφύλακες, ώστε να μην θρηνήσουμε άλλα θύματα και οι πολίτες να ζουν επιτέλους ελεύθερα στον τόπο τους χωρίς τον φόβο της απειλής.

Μετά τιμής,
για το Διοικητικό Συμβούλιο
της Νεολαίας Βορειοηπειρωτών

 Η Πρόεδρος                                                                                  Η Γ. Γραμματέας
                      
                                                   
Δήμου Ελένη                                                                                 Στέφου Λαμπρινή

Πηγή : http://www.neb.gr/

Δευτέρα 9 Δεκεμβρίου 2013

Μπουμπαλάνδη, το δυστοπικό σενάριο της Ευρώπης - του Λ. Αποσκίτη



4 Δεκεμβρίου 2013

Λεωνίδας Χ. Αποσκίτης: Μπουμπαλάνδη, το δυστοπικό σενάριο της Ευρώπης

Μπουμπαλάνδη, το δυστοπικό σενάριο της Ευρώπης

του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη*
Το Γερμανικό Ζήτημα είναι πάλι επίκαιρο. Για άλλη μια φορά η Ευρώπη βρίσκεται κάτω από την μπότα της γερμανικής ωμότητας που εκδηλώνεται, προς το παρόν, με οικονομικές μεθόδους.
Οι πρώτοι που προείδαν τον σημερινό κίνδυνο ήταν, φυσικά, οι Βρετανοί πριν ακόμα από την ενοποίηση των δύο Γερμανιών και την Συνθήκη του Μάαστριχτ. Τα λονδρέζικα φύλλα, όπως ο Spectator και η Daily Mail, κραύγαζαν από τότε, δικαιολογημένα, όπως αποδείχθηκε, ότι οι Γερμανοί ξανάρχονται σαν τα «τσομπανόσκυλα» της Ευρώπης και η Ε.Ε. γίνεται μια «γερμανική ληστοφωλιά». Η τότε πρωθυπουργός τους, Μάργκαρετ Θάτσερ, σε αντίθεση με τους Μιτεράν και Γκορμπατσώφ, κατάλαβε αμέσως ξεκάθαρα ότι η Ευρώπη κινδύνευε να βρεθεί ξανά κάτω από τον γερμανικό οδοστρωτήρα.
Ο έμπιστός της υπουργός Εμπορίου, Νίκολας Ρίντλεϋ, δήλωνε το καλοκαίρι του 1990: «Οι Γερμανοί κατακτούν την Ευρώπη κι οι Γάλλοι είναι τα σκυλάκια τους».
Δύο δεκαετίες μετά, η Γερμανία είναι στην καρδιά της τρέχουσας ευρωπαϊκής κρίσης χρέους χάρη στις ανισορροπίες που δημιούργησε η ίδια μέσα στην ευρωζώνη. Η φράου Μέρκελ συμπεριφέρεται σαν Καγκελάριος της Ε.Ε. κι όχι της Γερμανίας, επιβάλλοντας όμως στους άλλους τις «γερμανικές ιδέες» του ισχυρού ανταγωνισμού που βαθαίνουν συνέχεια την κρίση.
Η Μπούντεσμπανκ –Bundesbank- ή Μπούμπα, όπως συνηθίζουν να την λένε, μετατρέπει σταθερά την Ευρώπη σε μια Μπουμπαλάνδη.
Ακριβώς όπως προφήτευσε στα τέλη του 1993 η εξίσου μισητή, κατά τα άλλα, Μάργκαρετ Θάτσερ σε μια συνέντευξή της στο Spiegel: «Είναι ξεκάθαρο», έλεγε, «ότι εσείς οι Γερμανοί δεν θέλετε να προσδεθείτε στην Ευρώπη. Θέλετε να προσδέσετε στην Γερμανία ό,τι απομείνει από την Ευρώπη».
Σήμερα, 24 χρόνια μετά την πτώση του τείχους και την γερμανική ενοποίηση, η ιστορία του γερμανικού Ράϊχ επαναλαμβάνεται και η Ελλάδα είναι αυτή που το βιώνει χειρότερα από όλους στο πετσί της. Όταν φωνάζαμε από το 2010, από την αρχή της χρεοκρατίας, πέραν των άλλων, και για τους «ναζί», κάποιοι καλοθελητές έσπευδαν να αθωώσουν τους Γερμανούς με διάφορες δικαιολογίες του τύπου «οι Αμερικανοί κατέχουν την Γερμανία… οι Εβραίοι είναι από πίσω… η Γερμανία δεν είναι κράτος, είναι εταιρεία κ.ο.κ.».
Ναι, όλα αυτά μπορεί να συμβαίνουν συγχρόνως, αλλά αυτή που είναι το όχημα της καταστροφικής πολιτικής απέναντί μας, και απέναντι σε όλους τους Ευρωπαίους, είναι η Γερμανία. Η συμπεριφορά της πολιτικής της ηγεσίας είναι ανάλογη αυτής της χιτλερικής Γερμανίας, σε μια παγκοσμιοποιημένη εκδοχή της και με άλλα προσχήματα.
Και τότε τραπεζίτες την στήριξαν για να αλώσει την Ευρώπη και τώρα οι «αγορές» την στηρίζουν. Ο γερμανικός ρεβανσισμός, με αρχή τον αισχρό ρόλο που έπαιξε στην διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, είναι ήδη εντός των ευρωπαϊκών πυλών. Αυτός που το κατάλαβε εγκαίρως, καλύτερα απ’ όλους, είναι ο Γερμανός συγγραφέας Wolfgang Michal που σε μια δεξιοτεχνική και ευφυή εργασία του με τον τίτλο «Η Γερμανία και ο επερχόμενος Βιλχελμίνειος Ιμπεριαλισμός» προσπάθησε να μας προειδοποιήσει, από την δεκαετία του ’90, για το τι μας περιμένει.
«Τα πράγματα κυλούν ακριβώς, όπως και μετά την ίδρυση του Ράϊχ, το 1871. Η ενωμένη ξανά Γερμανία θα καταστρέψει και πάλι την Ευρωπαϊκή ισορροπία. Γιατί το εθνικό σενάριο των Γερμανών δεν προβλέπει τη δημιουργία ενός εθνικού κράτους που έχει κορέσει τις επιθυμίες του, αλλά τη δημιουργία μιας Μεσευρωπαϊκής μεγάλης αυτοκρατορίας (Ράϊχ) ανάμεσα στη Γαλλία από τα δυτικά και τη Ρωσία στα ανατολικά. Έτσι ήταν πάντα και έτσι θα είναι. Είναι το όνειρο-στόχος των Γερμανών να ιδρύσουν και πάλι ένα Imperium Romanum», λέει ο Michal.
«Το πρόγραμμα αυτής της κυριαρχικής πολιτικής είναι απλό και κατά σχεδόν ανόητο τρόπο, πάντα ίδιο. Είναι ένα αιώνιο τριπλό άλμα: πρώτα η Ευρώπη, μετά ο κόσμος, μετά πόλεμος. Αυτό το πρόγραμμα βασίζεται στην ακατανίκητη γερμανική αντίληψη, της παρακινδυνευμένης κεντρικής θέσης και της απ’ αυτήν συνεπαγόμενης αναγκαιότητας, ότι η Γερμανία οφείλει να γίνει ο κυρίαρχος της Ευρώπης.
Αυτή η έμμονη ιδέα που οδηγεί στην επανάληψη του ίδιου σεναρίου, στον πόλεμο, ακολουθείται με στείρα επιμονή από τη γένεση της Γερμανίας τον 10ο αιώνα. Εκείνο μόνο που αλλάζει κάθε φορά, είναι ο χρόνος τον οποίο χρειάζεται ο κύκλος της μοίρας της Γερμανίας για μια στροφή, το μήκος των διαφόρων φάσεων και οι ενδιάμεσες περίοδοι.
Την εποχή του Μπίσμαρκ, την ένωση του Ράϊχ το 1871 ακολούθησε μια σύντομη περίοδος σταθεροποίησης της χώρας στην Ευρώπη. Μετά μια μακρύτερη περίοδος της ευρωπαϊκής αποσύνθεσης και παράλληλα μια σύντομη περίοδος ανάμιξης στη διεθνή πολιτική και τέλος μια μακρά προετοιμασία για πόλεμο. Την εποχή του Χίτλερ, όλα κινήθηκαν σαν να υπήρχε χρονικός επιταχυντής».
Και πάλι, μετά την επανένωση της Γερμανίας είχαμε μια φάση σταθεροποίησής της στην Ευρώπη για να μεταβούμε στην κυριαρχημένη από τους Γερμανούς Ευρώπη. «Όπως και πριν εκατό χρόνια η γερμανική απαίτηση για ισότιμη συμμετοχή θα εξαπολύσει μια συγκεχυμένη “παγκόσμια πολιτική”, χωρίς κάποιο σχέδιο, βιαστική, στο τέλος καταστροφική. Ήδη, ακόμη και οι πρωταγωνιστές, εκείνοι δηλαδή που επιδιώκουν αυτόν το νέο παγκόσμια κυριαρχικό ρόλο, είναι κατά βάση αναγνωρίσιμοι: είναι οι νέοι ιμπεριαλιστές, το μελλοντικό παγγερμανικό κίνημα», προβλέπει ο Wolfgang Michal.
Η εθνική ομφαλοσκόπηση των Γερμανών δεν θα διαρκέσει πολύ, όπως και μετά την ίδρυση του πρώτου γερμανικού Ράϊχ. Σήμερα, η ιδέα ενός ισχυρού κεντροευρωπαϊκού «πυρήνα ευρώ» αποτελεί τον θεμέλιο λίθο για τον νέο επεκτατισμό. «Κι αυτό γιατί το ολοκληρωμένο εθνικό κράτος, δεν έχει καμμιά παράδοση στην Γερμανία. Η απαίτηση για περισσότερα, παραμένει πάντοτε ένα βασικό γερμανικό πάθος».
Όλα αυτά μπορεί να ακούγονται σαν «θεωρία συνωμοσίας» γιατί μυρίζουν μπαρούτι, γιατί οι καιροί έχουν αλλάξει, γιατί υπάρχει ένα σύστημα «δημοκρατικών» αξιών που θα το αποτρέψει και άλλοι ευσεβείς πόθοι ότι ο γερμανικός λαός δεν έχει πια απαιτήσεις κυριαρχίας. Όλες αυτές οι ενστάσεις, αργά ή γρήγορα, καταρρέουν μπροστά στην «σταθερά κυρίαρχη γερμανική εξωτερική πολιτική που συνίσταται στο να μην αναγνωρίζει σύνορα», τονίζει ο Michal. «Χαρακτηριστικό της Γερμανίας είναι, ότι το εθνικό σ’ αυτή την χώρα δεν συνδυάζεται ποτέ όπως στις άλλες δυτικές χώρες “φυσιολογικά” με δημοκρατία, αλλά αποκλειστικά ως κυριαρχία».
Με λίγα λόγια, για το Βερολίνο και τους δορυφόρους του μία είναι η σκέψη: Δύναμη χωρίς περιορισμό! Αυτό είναι και το πνεύμα των «τροϊκανών» δυνάμεων κατοχής. Έχουμε να κάνουμε με μια συμμορία τσομπανόσκυλων που τρομοκρατούν τους Ευρωπαίους ώστε να κάνουν τα πάντα για να είναι αρεστοί στους Γερμανούς. Ξύπνα Ευρώπη! Ξύπνα Ελλάδα!

 *Δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Hellenic Nexus, τ.79, Νοέμβριος 2013

Δευτέρα 2 Δεκεμβρίου 2013

Η Τουρκία επανενεργοποιεί τους δεσμούς της με τις ΗΠΑ


Η Τουρκία επανενεργοποιεί τους δεσμούς της με τις ΗΠΑ

 του Semih Idiz
 
        «Λαμπρή απομόνωση» είχε χαρακτηρίσει ένας βασικός σύμβουλος εξωτερικής πολιτικής του Τούρκου Πρωθυπουργού Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν την περιφερειακή θέση της Τουρκίας πριν από μερικούς μήνες. Αυτή ήταν μια μη πειστική προσπάθεια να προσθέσει μια θετική στροφη στην αύξημένη μοναξιά της Τουρκίας στη Μέση Ανατολή, εξαιτίας πολιτικών που κατέληξαν να είναι σε δυσαρμονία με τις πολιτικές πραγματικότητες της περιοχής. Πρόσφατα, ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου χαρακτήρισε, με μια εμφατική, τολμηρή έκφραση, τη σχέση με την Ουάσιγκτον ως «τη ραχοκοκαλιά της εξωτερικής πολιτικής της Τουρκίας.» Ωστόσο, η Άγκυρα έχει αναγκαστεί να «επαναπροσδιορίσει τις περιφερειακές προτεραιότητες της μετά αυτή την απομόνωση που αποδείχθηκε ότι δεν είναι τόσο « πολύτιμη» τελικά. Η κυβέρνηση Ερντογάν προσπαθεί να επιστρέψει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων τώρα ως ενεργός περιφερειακός παίκτης. Και η νέα αυτή επιχείρηση (καμπάνια) έρχεται σε μια εποχή που οι διεθνείς προσπάθειες - συμπεριλαμβανομένων των μεγάλων πρωτοβουλιών των Ηνωμένων Πολιτειών – που στοχεύουν στην αντιμετώπιση περιφερειακών κρίσεων επιταχύνονται.

        Οι εξελίξεις στην περιοχή ανάγκασαν επίσης την Άγκυρα να επανενεργοποιήσει (δηλ. να ενισχύσει εκ νέου) τους δεσμούς της με την Ουάσιγκτον. Οι σχέσεις αυτές γνώρισαν μια ανατάραξη από τις αρχές του καλοκαιριού που οφείλεται σε σειρά θεμάτων, συμπεριλαμβανομένων των διαφορών για τα ζητήματα της Συρίας, του Ιράκ, της Αιγύπτου και για τις τουρκο-ισραηλινές σχέσεις. Γι’αυτόν ακριβώς τον σκοπό ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου επισκέφθηκε την Ουάσιγκτον στις 18 Νοεμβρίου. Κατά τις συναντήσεις του με τον Υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ Τζον Κέρι, τον Υπουργό Άμυνας Chuck Hagel και την Σύμβουλο Εθνικής Ασφαλείας Σούζαν Ράις, καθώς και στις επαφές του με διαμορφωτές της κοινής γνώμης των ΗΠΑ, έθιξε τις χορδές σε όλα τα ευαίσθητα ζητήματα. Όπως το διατύπωσε ο Sedat Εργκίν - βετεράνος σχολιαστής της Hurriyet ο οποίος υπηρέτησε επίσης ως εκπρόσωπος  της εφημερίδας στην Ουάσιγκτον κατά την δεκαετία του 1990 - στη στήλη του της 22 Νοεμβρίου το μήνυμα του Νταβούτογλου ήταν «το θερμότερο και ισχυρότερο έως σήμερα που εξέφραζε τη σημασία που αποδίδει η Άγκυρα στις Ηνωμένες Πολιτείες.»

         Μερικοί από τους πιο εντυπωσιακά υπερθετικούς βαθμούς που ο Νταβούτογλου εξέφρασε στην Ουάσιγκτον σίγουρα επιβεβαιώνουν αυτή τη διαπίστωση. Κατά τη διάρκεια κοινής συνέντευξης Τύπου με τον Κέρι στις 18 Νοέμβρη, για παράδειγμα , αναγνώρισε τον ηγετικό ρόλο των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή επιδαψιλεύοντας με φιλοφρονήσεις τον υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ. Αναφερόμενος στη «δυναμική διπλωματία» Κέρι - από την ειρηνευτική διαδικασία στη Μέση Ανατολή ως την προσέγγιση με το Ιράν – ο Νταβούτογλου είπε, «δεν ξέρω πόσες φορές ήρθατε στην περιοχή μας... Είστε ο πιο ...ταχυκίνητος υπουργός Εξωτερικών στην ιστορία, είμαι σίγουρος.»

Ο Νταβούτογλου πρόσθεσε ότι το «βασισμένο σε αξίες μοντέλο εταιρικής σχέσης» μεταξύ της Τουρκίας και των Ηνωμένων Πολιτειών  «θα συνεχιστεί για πάντα , και θα είναι ένα από τα κύρια κεφάλαια  της διεθνούς κοινότητας για να επιλύσει κάθε ζήτημα.» Συνέχισε στο ίδιο πνεύμα κατά τη διάρκεια μιας ομιλίας περί πολιτικής στο Ινστιτούτο Brookings την ίδια μέρα. «Ενίσχυση των δεσμών μας με τις Ηνωμένες Πολιτείες ήταν πάντα η ραχοκοκαλιά της εξωτερικής μας πολιτικής», είπε μιλώντας σε διαμορφωτές της κοινής γνώμης στο Brookings. «Κανείς στην Άγκυρα ή την Ουάσιγκτον δεν αμφιβάλλει ότι οι σχέσεις Τουρκίας-ΗΠΑ θα συνεχίσουν να είναι μια από τις κύριες συμμαχίες βοηθώντας την επίλυση των περιφερειακών ζητημάτων τα επόμενα χρόνια.».

         Πρόκειται για παρατηρήσεις που εμπεριέχουν πολιτικό κίνδυνο για τον Νταβούτογλου, δεδομένου του ευρέος αντιαμερικανισμού στην Τουρκία. Κανείς δεν θυμάται υπουργό Εξωτερικών της Τουρκίας μέχρι σήμερα δεν παραδέχτηκε ανοιχτά ότι οι σχέσεις της Άγκυρας με τις Ηνωμένες Πολιτείες «συνιστούν τη ραχοκοκαλιά της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής». Ο Ερντογάν γνώρισε το 2009 μομφές της τουρκικής αντιπολίτευσης όταν είπε ότι η Τουρκία ήταν «συμπρόεδρος του Σχεδίου της Ευρύτερης Μέσης Ανατολής», το οποίο είχε παρουσιάσει, μάλλον πολύ φιλόδοξα, η κυβέρνηση του George W. Bush από το 2003. Οι δηλώσεις αυτές του Ερντογάν χρησιμοποιούνται για να δικαιολογήσουν τον ισχυρισμό ότι ο Ερντογάν ήταν μέρος ενός γενικού σχεδίου των ΗΠΑ για την περιοχή. Υπερασπιζόμενος εκείνες τις επισημάνσεις του, ο Ερντογάν ανέφερε ότι το έργο αυτό είχε στόχο την εδραίωση της ειρήνης και την συμβολή στην οικονομική και δημοκρατική ανάπτυξη της περιοχής. Οι επικριτές του συνεχίζουν να χρησιμοποιούν τις εν λόγω επισημάνσεις εναντίον του Τούρκου ισλαμιστή πρωθυπουργού, και τα λόγια του Νταβούτογλου στην Ουάσιγκτον ρίχνουν περισσότερο νερό στο μύλο τους. Ωστόσο, τα σχόλια του Νταβούτογλου αντικατοπτρίζουν την ανάγκη της Άγκυρας να επανεθυγραμμίσει τις περιφερειακές πολιτικές της με εκείνες της κυβέρνησης του Μπαράκ Ομπάμα. Αυτή είναι μια σημαντική αλλαγή πλεύσης της κυβέρνησης Ερντογάν, δεδομένου ότι οι διαφορές σχετικά με τη Συρία και το Ιράκ - τα δύο θέματα μείζονος σημασίας και για τις δύο χώρες - ήταν εμφανείς, μέχρι πριν από λίγο καιρό.

Η Άγκυρα, που βάσισε την πολιτική στη Συρία, κυρίως στην αποπομπή του προέδρου Μπασάρ αλ - Άσαντ, ενοχλήθηκε βαθύτατα, για παράδειγμα, όταν η Ουάσιγκτον αποφάσισε να μην προχωρήσει στον βομβαρδισμό της Συρίας. Η κυβέρνηση Ερντογάν δυσφόρησε επίσης όταν οι Ηνωμένες Πολιτείες αποφάσισαν να υποστηρίξουν το με ρωσική μεσολάβηση σχέδιο για την απομάκρυνση των χημικών όπλων από τη Συρία. Η Άγκυρα υποστήριξε ότι αυτό το σχέδιο απλώς παρέκαμπτε το θέμα της απαλλαγής από τον Aσσαντ, και της αποτροπής του από το να συνεχίσει να σκοτώνει το λαό του με συμβατικά μέσα. Η Τουρκία έδειξε επίσης ψυχρότητα έναντι των διπλωματικών προσπαθειών των ΗΠΑ και της Ρωσίας για τη σύγκληση της διάσκεψης της Γενεύης ΙΙ σχετικά με τη Συρία, υποστηρίζοντας ότι αυτή θα νομιμοποιήσει το καθεστώς Άσαντ αφού οι εκπρόσωποι του θα είναι στο τραπέζι. Κατά τη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου με τον Κέρι, ωστόσο, ο Νταβούτογλου εκφράστηκε η αλλαγή θέσης της Άγκυρας. «Σήμερα, επιβεβαιώσαμε εκ νέου ότι η Τουρκία και οι Ηνωμένες Πολιτείες θα κάνουμε ό, τι είναι δυνατόν για να τελειώσει αυτή η αιματοχυσία, να βοηθήσουμε τα θύματα της κρίσης στη Συρία και να κάνουμε εφικτό το έργο της διπλωματίας στη Γενεύη II », δήλωσε.

         Η Άγκυρα και η Ουάσιγκτον ήταν επίσης σε αντίθεση αναφορικά με τις τεταμένες σχέσεις του Ερντογάν με τον Ιρακινό πρωθυπουργό Νούρι αλ-Μαλίκι. Οι ενεργειακές συμφωνίες μεταξύ της Τουρκίας και της Περιφερειακής Διοίκησης του Κουρδιστάν (ΠΔΚ, KRG) πάνω από το κεφάλι της κυβέρνησης Βαγδάτης ήταν ένα άλλο σημείο αντιπαράθεσης. Η κυβέρνηση Ομπάμα υποστηρίζει ότι αυτό θέτει σε κίνδυνο την εύθραυστη ακεραιότητα του Ιράκ και προσθέτει ότι η βελτίωση των σχέσεων μεταξύ Άγκυρας και Βαγδάτης θα συμβάλει στη διατήρηση της ενότητας του Ιράκ. Η κυβέρνηση Ερντογάν απάντησε αρνούμενη ότι υποδαυλίζει τον σεχταρισμό ή τις αποσχιστικές τάσεις στο Ιράκ, λέγοντας ότι απλώς αντιτίθεται στις αντιδημοκρατικές δράσεις την κυβέρνησης Μαλίκι που στοχεύουν στην άσκηση πίεσης στην σουνιτική μειονότητα, μέρος της οποίας είναι και οι Τουρκομάνοι, και στον εξαναγκασμό τους σε υποταγή. Όσον αφορά τις συμφωνίες των τουρκικών εταιρειών ενέργειας με την ΠΔΚ (KRG), η γραμμή της Άγκυρας συνεχίζει να είναι ότι αν η Ουάσιγκτον ανησυχεί τόσο, θα πρέπει πρώτα να αποτρέψει τους πετρελαϊκούς κολοσσούς των ΗΠΑ από την υπογραφή παρόμοιων συμφωνιών.

Η Τουρκία έχει, ωστόσο, «επανατοποθετήσει» τις σχέσεις της με την κυβέρνηση Μαλίκι λόγω της πίεσης από τις περιφερειακές εξελίξεις. Εχει παράσχει διαβεβαιώσεις στη Βαγδάτη και την Ουάσιγκτον ότι η ενότητα του Ιράκ είναι υψίστης σημασίας για την Τουρκία. Αναμένονταν επισκέψεις του Μαλίκι στην Άγκυρα και του Ερντογάν στη Βαγδάτη για να κεφαλαιοποιηθεί η πρωτόγνωρη θετική ατμόσφαιρα στις διμερείς σχέσεις, την οποία εγκωμιάζει και η Ουάσιγκτον. «Η σχέση μας με το Ιράκ θα πρέπει να ενισχυθεί. Οι ΗΠΑ και η Τουρκία, θα εργαστούμε μαζί για τη σταθερότητα στο Ιράκ, αλλά και για τη σταθερότητα στην περιοχή», δήλωσε ο Νταβούτογλου κατά τη διάρκεια της κοινής συνέντευξης Τύπου. Εν τω μεταξύ, η αμερικανική πλευρά φρόντισε να φανεί ευχάριστη προς την Άγκυρα προειδοποιώντας ανοιχτά τον Μαλίκι, κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στην Ουάσιγκτον, ότι η κυβέρνησή του θα πρέπει να σταματήσει τις διακρίσεις και τις αντιδημοκρατικές πολιτικές κατά των μη σιιτών.

         Ο Νταβούτογλου επισήμανε κατά τη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου με τον Κέρι ότι η Τουρκία υποστήριξε τα νέα ανοίγματα των ΗΠΑ προς το Ιράν, υποσχόμενος «η Τουρκία θα κάνει ό, τι είναι δυνατόν για να μειωθεί αυτή η ένταση»[1]. Επιπλέον, ο ίδιος εξέφρασε την πλήρη δέσμευση της Άγκυρας να συνεργαστεί με την Ουάσιγκτον στην ειρηνευτική διαδικασία στη Μέση Ανατολή. Ωστόσο, λίγα ειπώθηκαν για την τουρκο-ισραηλινή σχέση. Το αδιέξοδο συνεχίζεται στον τομέα αυτόν, παρά τις προσπάθειες των ΗΠΑ να φέρει κοντά τις δύο πλευρές. Αλλά αν οι σχέσεις Τουρκίας-ΗΠΑ αποτελούν «τη ραχοκοκαλιά της εξωτερικής πολιτικής της Τουρκίας», όπως το έθεσε ο Νταβούτογλου, τότε είναι σαφές ότι ούτε οι τουρκο-ισραηλινές σχέσεις μπορούν να παραμείνουν σε αυτή την κατάσταση. Ο Νταβούτογλου έκανε επίσης στην Ουάσιγκτον σαφείς υπαινιγμούς για την πυραυλική αμυντική συμφωνία της Τουρκίας με την Κίνα (προέβλεπε την προμήθεια του κινεζικού αντιαεροπορικού συστήματος μεγάλου βεληνεκούς FD2000), η οποία προκάλεσε απογοήτευση στην κυβέρνηση Ομπάμα. Δήλωσε ότι δεν είναι κάτι που δεν υπόκειται σε επανεξέταση (is by no means writ in stone) - και σε εξισορρόπηση[2]. Εν τω μεταξύ, η Ουάσιγκτον εξέφρασε την υποστήριξή της στο αίτημα της Τουρκίας για την παράταση της άδειας ανάπτυξης οι πύραυλοι Patriot του ΝΑΤΟ κοντά στα σύνορα με τη Συρία.

         Με την κατ’αυτόν τον τρόπο ενίσχυση των σχέσεων Τουρκίας-ΗΠΑ, αφενός, και τις συνεχιζόμενες προσπάθειες για τη βελτίωση των σχέσεων της Τουρκίας με το Ιράκ και το Ιράν αφετέρου, η Άγκυρα προέβλεπε να επανέλθει στο προσκήνιο από την άποψη των διεθνών προσπαθειών για σταθεροποίηση της Μέσης Ανατολής. Φυσικά, υπάρχουν εκκρεμή προβλήματα, όπως οι σχέσεις της Τουρκίας με την Αίγυπτο, οι οποίες εξακολουθούν να είναι τεταμένες λόγω του πραξικοπήματος του που ανέτρεψε τον πρόεδρο Μοχάμεντ Μόρσι. Αλλά ο επαναπροσδιορισμός των περιφερειακών πολιτικών της Τουρκίας και ο επανακαθορισμός των δεσμών της με την Ουάσιγκτον, που έχει δραστηριοποιηθεί πολύ στην περιοχή, συμπεριλαμβανομένης της Αιγύπτου, σημαίνει ότι η Άγκυρα δεν έχει την πολυτέλεια να αφήσει αυτό το θέμα να παραμείνει άλυτο για πάρα πολύ καιρό.

Συντάκτης : Semih Idiz Καταχωρήθηκε 24 του Νοέμβρη, 2013
Μεταφραστής: (στα αγγλικά) Ezgi Akin,
(στα ελληνικά) Θόδωρος Μπατρακούλης
Πηγή : http://www.almonitor.com/pulse/originals/2013/11/turkey-us-relations-davutoglu.html # ixzz2mGTSoJEy



[1] Εντυπωσιακή εξέλιξη με πολυσήμαντες συνέπειες αποτέλεσε η αμερικανοïρανική προσέγγιση που ευνοήθηκε από σειρά παραγόντων. Κατέληξε στην υπογραφή στη Γενεύη (τέλη Νοεμβρίου 2013) μιας προκαταρκτικής συμφωνίας για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν διαρκείας έξι μηνών. Το σχέδιο που έγινε δεκτό από το Ιράν την Κυριακή 24 Νοεμβρίου 2013 θα εκπλήρωνε κάτι που οι κυβερνήσεις των ΗΠΑ έχουν αναζητήσει μάταια για περισσότερο από μια δεκαετία: Μια παύση, τουλάχιστον, στην αδυσώπητη πορεία του Ιράν προς την ικανότητα κατασκευής πυρηνικών όπλων. Η ιστορική συμφωνία, η οποία περιγραφόταν ως ένα πρώτο βήμα προς μια πιο ολοκληρωμένη πυρηνική συμφωνία έξι μήνες αργότερα, πάγωνε ή αντέστρεφε την πρόοδο σε σχεδόν κάθε πτυχή του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν, από την εγκατάσταση των νέων φυγοκεντρητών ως τη λειτουργία κρίσιμων εξαρτημάτων του αντιδραστήρα βαρέος ύδατος που θα μπορούσε κάποια μέρα να προμηθεύσει στο Ιράν μια πηγή πλουτωνίου. Joby Warrick, «Nuclear pact’s fine print: A temporary halt in advances», 24 Νοεμβρίου 2013, www. washingtonpost.com. Πρβλ. Joby Warrick, «After Iran nuclear deal, tough challenges ahead», 24 Νοεμβρίου 2013, www.washingtonpost.com
[2] Σύμφωνα με δήλωση του αρχηγού του τουρκικού Γενικού Επιτελείου Αεροπορίας (Hava Kuvvetleri Komutanı) η Αγκυρα ήταν σε θέση να διαθέσει ποσόν άνω των 15 δισ. προκειμένου να αγοράσει μαχητικά πολεμικά  αεροπλάνα F35, δηλ. τα πιο σύγχρονα που υπάρχουν διεθνώς. Ετσι, η Τουρκία, όχι μόνο θα ενίσχυε στρατιωτικά τις ηγεμονικές βλέψεις της στο ευρύτερο γεωπολιτικό σύστημα (Βαλκάνια, Ανατολική Μεσόγειος, Εγγύς και Μέση Ανατολή, Καύκασος και Κεντρική Ασία), αλλά μπορούσε να ασκήσει επιρροή στην Ουάσιγκτον, προωθώντας τα κρατικά της συμφέροντα και τις στρατηγικές επιλογές της έναντι της Ελλάδας, της Κύπρου και μεσανατολικών χωρών. Πρβλ. Χριστόδουλος Γιαλλουρίδης, «Οι Τούρκοι και εμείς!», Τύπος της Κυριακής, 24 Νοεμβρίου 2013, σ. 24.