Η Κίνηση Ανεξαρτήτων Πολιτών και οι επικρίσεις της κ. Αννας Φραγκουδάκη

Η Κίνηση Ανεξαρτήτων Πολιτών και οι επικρίσεις της κ. Αννας Φραγκουδάκη

H εξαγγελία της ΣΠΙΘΑΣ-Κίνησης Ανεξαρτήτων Πολιτών από τον υπέροχο Ελληνα Μίκη Θεοδωράκη έδωσε έναυσμα σε ένα ενδιαφέρον πρωτόγνωρο εγχείρημα. Η αρχική παρουσίασή του από τον φιλοπάτριδα μουσικοσυνθέτη και λαïκό αγωνιστή αλλά και η έκτοτε δυναμική πορεία ανάπτυξης του εγχειρήματος προκάλεσε ποικίλες αντιδράσεις και σχόλια από διάφορες πλευρές, στον γραπτό τύπο και περισσότερες στο Διαδίκτυο. Ανάμεσά τους συγκαταλέγεται και σχετικό κριτικό σημείωμα της καθηγήτριας κυρίας Άννας Φραγκουδάκη, στην επιθεώρηση Athens Review of Books, τχ. 16, Μάρτιος 2001 (http://politicalreviewgr.blogspot.com). Υπενθυμίζεται ότι η κ. Άννα Φραγκουδάκη, καθηγήτρια κοινωνιολογίας της εκπαίδευσης στο Παιδαγωγικό Τμήμα Εκπαίδευσης και Αγωγής στην Προσχολική Ηλικία (Νηπιαγωγών) του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, εκτός των άλλων πτυχών του έργου της, επιμελήθηκε μαζί με την γνωστή καθηγήτρια Κοινωνικής Ψυχολογίας στο ίδιο Τμήμα Θάλεια Δραγώνα το βιβλίο “Τι είν' η πατρίδα μας;-Εθνοκεντρισμός στην εκπαίδευση.” (εκδόσεις “Αλεξάνδρεια”, 1997). Στόχος αυτού του συλλογικού έργου των 539 σελίδων ήταν, κατά τις επιμελήτριές του, η παρουσίαση μελετών και άλλων πανεπιστημιακών καθηγητών για το πως μεταφέρεται η εθνικής ταυτότητας και τα στερεότυπα γύρω από αυτήν στα σχολικά εγχειρίδια γλώσσας, ιστορίας και γεωγραφίας, αλλά και οι σχετικές αντιλήψεις των δασκάλων της υποχρεωτικής εκπαίδευσης.
Εδώ περιοριζόμαστε στην επισήμανση μόνον ορισμένων σημείων του άρθρου κριτικής της καθηγήτριας κοινωνιολογίας της εκπαίδευσης στο Παιδαγωγικό Τμήμα Νηπιαγωγών του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών έναντι του εγχειρήματος που άρχισε να γεννιέται μετά την πρωτοβουλία του υπέροχου Μίκη. Η Α. Φ., αφού επικρίνει την Ελευθεροτυπία για την δημοσίευση της Ιδρυτικής Διακήρυξης της Κίνησης και για τον τρόπο παρουσίασής της, επισημαίνει εξαρχής ότι η «διακήρυξη πρέπει οπωσδήποτε να διαβαστεί. Οι δύσκολες ώρες όπως οι περίοδοι κρίσης δεν μπορούν προφανώς σε μια κοινωνία να ξεπεραστούν «τραγουδώντας», δηλαδή χωρίς πολιτικό σχέδιο για το τι θα γίνει εάν τυχόν πετύχει η διάλυση της συνταγματικής νομιμότητας που προτείνει η διακήρυξη». Για να παρατηρήσει αμέσως, χτυπώντας προειδοποιητικά τον κώδωνα κινδύνου, ότι «Ο συνδυασμός που προκύπτει από την ανυπακοή με αυτή τη σημασία μαζί με τη μαγεία του μεγάλου συνθέτη όταν διευθύνει το πλήθος που τραγουδάει είναι συνδυασμός πολύ επικίνδυνος, καθώς τα προβλήματα είναι μεγάλα, η οικονομική κρίση απειλητική και η κρίση των ιδεών και της πολιτικής βαθιά».

Τελευταία λέγονται πολλά για το αν θα πρέπει να πωλείται ή να αξιοποιείται με άλλους τρόπους (μίσθωση ή παραχώρηση χρήσης για εκμετάλλευση κ.ά) η περιουσία του Ελληνικού Δημοσίου. Η συζήτηση αυτή είναι, δυστυχώς, χωρίς αντικείμενο, γιατί το σύνολο της δημόσιας περιουσίας και τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας είναι δεσμευμένα και ελέγχονται από τους Δανειστές μας, τις χώρες της Ευρωζώνης και το ΔΝΤ. Σύμφωνα με τις πολύπλοκες δικολαβικού χαρακτήρα διατάξεις του άρθρου 4 § 2 της από 8.5.2010 «Σύμβασης Δανειακής Διευκόλυνσης» μεταξύ Ελληνικής Δημοκρατίας και των άλλων δεκαέξι χωρών της Ευρωζώνης (το περιβόητο ‘‘Μνημόνιο’’), ολόκληρη η κινητή και ακίνητη περιουσία του Ελληνικού Δημοσίου είναι δεσμευμένη για την εξυπηρέτηση του δανείου και όσο αυτό υπάρχει (βλ. το σχετικό άρθρο του καθηγητή του Συνταγματικού Δικαίου Γεωργίου Κασιμάτη, http://mikis-theodorakis-kinisi-anexartiton-politon.gr/el/articles/?nid=472). Οι προαναφερόμενες και άλλες διατάξεις της «Σύμβασης Δανειακής Διευκόλυνσης» δεν συνιστούν κατάλυση της συνταγματικής νομιμότητας της Ελληνικής Δημοκρατίας;
Παραθέτουμε και απόσπασμα κριτικής της κ. Α. Φ. έναντι της Διακήρυξης, που αφορά την αντίθεση στο ‘‘Μνημόνιο’’ και ορισμένες προτάσεις αντιμετώπισης του πολύπτυχου αδιεξόδου στο οποίο έχει περιέλθει η Ελλάδα. Για τον σκοπό της η Α. Φ. επιλέγει τρεις από τις διάφορες προτάσεις, «τις πιο, ας πούμε, εντυπωσιακές» (όπως γράφει): «Παρακάμπτω ότι η πρόταση να σταματήσουμε την αγορά όπλων από τη Γερμανία και τη Γαλλία δεν στηρίζεται σε κανένα πολιτικό ή οικονομικό ή στρατηγικό επιχείρημα, αλλά είναι εκδίκηση για την «προσβολή» που μας κάνουν». Εδώ δεν μπορεί κανείς να μην παρατηρήσει μια έγνοια της Α. Φ. για την τύχη των πωλήσεων των γαλλικών και γερμανικών εξοπλιστικών βιομηχανιών. Εξάλλου η ίδια έχει να επιδείξει ανύπαρκτη πολιτική, οικονομική ή στρατηγική επιχειρηματολογία αναφορικά τόσο με τον ελλαδικό κοινωνικό σχηματισμό όσο και με την διαρκώς αναπτυσσόμενη κρίση της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης (όπως άλλωστε γενικότερα στο συγγραφικό της έργο και στην αρθρογραφία της καθ’όσον είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε). Κατόπιν η Α. Φ. παρουσιάζει με επιλεκτικό και ειρωνικό ύφος την αναφορά στην ανάγκη να γίνει υπέρβαση στην πολιτική εθνικής υποτέλειας των κυβερνητικών σοσιαλιστικών κομμάτων στην Ουγγαρία αλλά και στην Ελλάδα (!!!). «Η πρόταση να μιμηθούμε την Ουγγαρία, εκτός που είναι ακατανόητο πώς συνδυάζεται με τα υπόλοιπα, κι αυτή προβάλλεται όχι ως πολιτική αλλά σαν λεβεντιά (και μάλιστα λεβεντιά που επέδειξε η ουγγρική «επάρατη (sic) δεξιά»). Η Ουγγαρία «κέρδισε το διεθνή θαυμασμό για την τόλμη της ηγεσίας της με την άρνηση της δεξιάς ουγγρικής κυβέρνησης να συνεχίσει την πολιτική της εθνικής υποτέλειας των σοσιαλιστών προκατόχων της». Και ιδού ποιο είναι το μεγάλο οικονομικό (!) κατόρθωμα της Ουγγαρίας με την απόφαση (που ομολογώ δεν γνωρίζω) να «φορολογήσει τις τράπεζες» και να αρνηθεί δάνειο από το ΔΝΤ: «Κόντεψαν να πάνε από εγκεφαλικό όλοι μαζί, η ΕΕ, το ΔΝΤ, οι τραπεζίτες και όλα τα παράσιτα και τα “λαμόγια” του χρηματοπιστωτικού συστήματος!» …»

Η κ. Α. Φ. δεν ασχολείται εν γένει με ζητήματα που αφορούν τη γένεση και διαμόρφωση του νέου ελληνισμού. Και δείχνει ότι δεν συμμερίζεται την άποψη του Νίκου Σβορώνου αναφορικά με την ανολοκλήρωτη ελληνική Επανάσταση του 1821. Ομως στο εν λόγω άρθρο της η κ. καθηγήτρια επιχειρεί και μια άλλη αναφορά που αν δεν είναι συνειδητή λαθροχειρία πράξεων της σύγχρονης ιστορίας συνιστά τουλάχιστον μια διαστρεβλωτικού χαρακτήρα ανακρίβεια. Κατά την Α. Φ. το σύνθημα «Η Ελλάδα ανήκει στην Ελλάδα και μόνο στην Ελλάδα!», που διατυπώνεται στην κατακλείδα τη διακήρυξης, είναι ατυχέστατη γλωσσικά όσο και νοηματικά παραλλαγή του γνωστού συνθήματος του ΛΑΟΣ: «Η Ελλάδα ανήκει τους Έλληνες». Η κυρία καθηγήτρια απευθύνεται μάλλον σε αναγνώστες που δεν συμμετείχαν στα πολιτικά δρώμενα το 1974 ή που ίσως θεωρεί πολιτικά λωτοφάγους. Είναι γνωστό ότι αυτό το σύνθημα συμπεριλαμβανόταν στην Διακήρυξη της 3ης Σεπτέμβρη 1974 του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και ενέπνευσε χιλιάδες αγωνιστές της Δημοκρατίας και της Εθνικής Ανεξαρτησίας. Εξάλλου, ασφαλώς θα ήταν σόλοικο με τις αντιλήψεις και το έργο της κ. Α. Φ. να συμμεριστεί τις ανησυχίες ενός όλου και μεγαλύτερου αριθμού Ελλήνων πολιτών για την ωρολογιακή βόμβα της μετανάστευσης που έχει ήδη εκραγεί επιφέροντας απρόβλεπτες συνέπειες για την συνοχή και την ύπαρξη της ελλαδικής κοινωνίας.
Μετά τα όσα γράφει στο άρθρο της η Α. Φ. είναι επόμενο να μην αποτελούν κατά την άποψή της άγη οι μετά το 1974 τόσες άδικες και αντιδημοκρατικές πράξεις και παραλείψεις πολιτικών εκπροσώπων και κορυφαίων οικονομικών παραγόντων, ιδιαιτέρως διαφόρων μεταπολιτευτικών κυβερνώντων, ελιτιστών και λαικιστών δημαγωγών. Και να προκαλούν και στην ίδια αποστροφή θέσεις και συνθήματα όπως ορισμένα από αυτά που διατυπώνουν και φωνάζουν πλέον σε απεργιακές συναθροίσεις, δημόσιες εκδηλώσεις, διαδηλώσεις μέλη των Σπιθών και πολλοί άλλοι ανέντακτοι Ελληνες πολίτες: ‘‘Η ΕΛΛΑΔΑ ΔΕΝ ΠΩΛΕΙΤΑΙ – ΔΕΝ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΧΡΕΟΣ - ΔΕΝ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΔΑΝΕΙΑΚΗ ΣΥΜΒΑΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΟΠΤΕΙΑ ΤΟΥ Δ.Ν.Τ – ΠΟΙΝΙΚΗ ΔΙΩΞΗ ΤΩΝ ΚΑΤΑΧΡΑΣΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΩΡΟΛΗΠΤΩΝ ΑΠΟ ΤΗ ΖΗΜΕΝΣ Κ. Α. ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΕΣ – ΟΙ ΕΝΟΧΟΙ ΣΤΗ ΦΥΛΑΚΗ – ΨΩΜΙ, ΠΑΙΔΕΙΑ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, Η ΧΟΥΝΤΑ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ ΤΟ ’73’’... Η ενασχόληση όμως με την Κίνηση Ανεξαρτήτων Πολιτών μιας κορυφαίας ιδεολόγου των ρευμάτων της εθνοαποδόμησης και της προώθησης της πολυπολιτισμικότητας στην ελλαδική κοινωνία υποδηλώνει, αν μη τι άλλο, την συναίσθηση των κυρίων εκπροσώπων αυτών των ρευμάτων ότι η Κίνηση που ίδρυσε και εμπνέει ο Μίκης Θεοδωράκης έχει μεγάλη απήχηση στην κοινωνία και ότι θα μπορούσε να διαδραματίσει ρόλο καταλύτη στην αλλαγή των πολιτικών συσχετισμών.

Θεόδωρος Μπατρακούλης
Δρ Γεωπολιτικής, Νομικός
theobatra@hotmail.com