Παρασκευή, 25 Μαρτίου 2011
Καλώς Ήλθατε στο «Hotel ΔΝΤ»
Του Πάνου Παναγιώτου από το xrimanews.gr
via tvxs
«Μία ομάδα του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου που βρίσκεται στη Λισαβόνα για συζητήσεις αναφορικά με δάνειο στήριξης προς την Πορτογαλία έχει παραμείνει περισσότερο απ’ όσο αναμενόταν καθώς οι Πορτογάλοι αντιστέκονται στους όρους που το Ταμείο θέλει να επιβάλλει. Η ομάδα που ήταν προγραμματισμένο να φύγει την Τετάρτη αποφάσισε να παραμείνει για να προσπαθήσει να πετύχει μία συμφωνία στο περιεχόμενο ενός Μνημονίου με την ελπίδα ότι η Πορτογαλία θα το υπογράψει τον επόμενο μήνα. Το πρόβλημα είναι ότι το ΔΝΤ επιθυμεί να δει το δημοσιονομικό έλλειμμα της Πορτογαλίας να μειώνεται κατά 30% μέσα στα επόμενα δύο χρόνια»
Η παραπάνω είδηση δημοσιεύτηκε στους New York Times όχι στις 23 Μαρτίου του 2011 αλλά στις 02 Αυγούστου του 1983, όταν η το ΔΝΤ πίεζε την Πορτογαλία να αποδεχτεί ένα σκληρό Μνημόνιο προκειμένου να λάβει δάνεια για να πληρώσει τις συνέπειες ενός … προηγούμενου Μνημονίου.
Σε αντίθεση με την Ελλάδα η Πορτογαλία έχει σχετικά πρόσφατες μνήμες από την παρουσία του ΔΝΤ στο έδαφος της και την επιρροή του στην οικονομία και την κοινωνία της. Μετά από ένα διεθνές πετρελαϊκό σοκ η χώρα αναγκάστηκε να προσφύγει στο ΔΝΤ για πρώτη φορά το Μάιο του 1978 υπογράφοντας ένα σκληρό Μνημόνιο προκειμένου να αντλήσει δάνεια. Πέντε χρόνια και αρκετά Μνημόνια αργότερα, η Πορτογαλία είχε κατανοήσει καλά πως η πόρτα του ΔΝΤ είναι σαν αυτή του ‘διαβολικού’ ξενοδοχείου στο γνωστό τραγούδι ‘Hotel California’: ανοίγει εύκολα για να μπεις αλλά όχι για να βγεις.
Τελικά, το Σεπτέμβριο του 1983 η Πορτογαλία συμφώνησε σε ένα ακόμη επικαιροποιημένο Μνημόνιο το οποίο αναθεωρήθηκε τον Ιούνιο του 1984 με το ΔΝΤ να συνεχίζει να επιβάλλει στη χώρα σκληρά δημοσιονομικά μέτρα, αύξηση των έμμεσων φόρων, μειώσεις στις συντάξεις, αναμόρφωση του φορολογικού συστήματος, αποκρατικοποιήσεις κλπ.
Τα προγράμματα και τα μέτρα του ΔΝΤ από το 1978 μέχρι το 1985 ήταν ήπια αντίγραφα των προγραμμάτων και των μέτρων που λαμβάνει η Ελλάδα σήμερα. Όταν υπογράφηκε το πρώτο Μνημόνιο το ΔΝΤ είχε προβλέψει πως θα χρειαζόταν ένας χρόνος προκειμένου το πρόγραμμα που είχε εκπονήσει για την Πορτογαλία να έχει τα επιθυμητά αποτελέσματα και η χώρα να επιστρέψει στην ανάπτυξη. Επτά χρόνια αργότερα η ανάπτυξη δεν είχε ακόμη φανεί ενώ ο πληθωρισμός και το χρέος είχαν απογειωθεί, πολλά εργασιακά δικαιώματα είχαν καταργηθεί, ο λαός είχε εξαθλιωθεί και η οικονομία ήταν χειρότερη απ’ ότι πριν την έλευση του ΔΝΤ. Και αυτό παρά την υλοποίηση ενός φιλόδοξου προγράμματος αποκρατικοποιήσεων.
Κάνοντας ένα άλμα στο σήμερα, 34 χρόνια μετά την υπογραφή του πρώτου Μνημονίου της Πορτογαλίας με το ΔΝΤ, στις 23 Μαρτίου 2011 το κοινοβούλιο της χώρας είπε ‘όχι’ στην υιοθέτηση του προγράμματος λιτότητας στο οποίο η κυβέρνηση υποχρεώθηκε να συμφωνήσει πριν από λίγες ημέρες στη Σύνοδο των Βρυξελλών με την ελπίδα να εξευμενίσει το μένος των αγορών που έχουν εκτινάξει τα επιτόκια δανεισμού της σε υψηλά 15 ετών, κάνοντας απαγορευτική την αναχρηματοδότηση του χρέους της από τις αγορές κεφαλαίων.
Η κυβέρνηση προσπαθεί εδώ και μήνες να αποφύγει την προσφυγή της στον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στήριξης καθώς αυτή θα συνοδευτεί από ένα σκληρό Μνημόνιο με το ΔΝΤ και την ΕΕ το οποίο οι Πορτογάλοι γνωρίζουν εκ πείρας πως θα δημιουργήσει περισσότερα προβλήματα απ’ όσα θα λύσει. Από την άλλη πλευρά η αντιπολίτευση, φανερά εξαγριωμένη από τα αλλεπάλληλα γερμανικά ‘nein’ της Μέρκελ τα οποία επιδείνωσαν και εδραίωσαν την ευρωπαϊκή κρίση χρέους, προτίμησε να πει το δικό της ‘όχι’ στην υιοθέτηση ενός προγράμματος που σχεδίασαν οι οικονομικοί σύμβουλοι της καγκελαρίου παρά να παραδοθούν χωρίς μάχη.
Το πρόβλημα, όμως, είναι πως η χώρα πρέπει να στραφεί στις αγορές τον Απρίλιο και τον Ιούνιο προκειμένου να αντλήσει 9 δις ευρώ για να αναχρηματοδοτήσει το χρέος της ενώ μία σειρά έντοκων κρατικών τίτλων λήγει μεταξύ Ιουλίου και Σεπτεμβρίου. Με τα επιτόκια των 10ετών ομολόγων πάνω από το 7,6%, των 5αετών στο 8,12% και αυτών των 2 ετών στο 6,6% είναι σαφές πως η Πορτογαλία δε μπορεί να αντλήσει κεφάλαια ούτε με μακροπρόθεσμο αλλά ούτε με βραχυπρόθεσμο δανεισμό.
Γνωρίζοντας το αδιέξοδο της το ΔΝΤ έσπευσε να ενημερώσει το βράδυ της Τρίτης ότι η Πορτογαλία είναι καλοδεχούμενη να περάσει το κατώφλι του αρκεί να προσφύγει στον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στήριξης (EFSF). Και όσο η χρηματοπιστωτική θηλιά σφίγγει και η πόρτα του ΔΝΤ ανοίγει διάπλατα οι Πορτογάλοι δε μπορούν παρά να θυμηθούν τα λόγια του γνωστού τραγουδιού “μπορείς να μπεις ό,τι ώρα θέλεις αλλά δε μπορείς να φύγεις ποτέ”. Καλώς ήλθατε στο 'Ηotel ΔΝΤ'.ΑΠΟ ΤΟ You Pay Your Crisis
Αναρτήθηκε από ΣΕΙΣΑΧΘΕΙΑ στις 09:05
http://seisaxthia.blogspot.com/2011/03/hotel.html
Παρασκευή 25 Μαρτίου 2011
Πέμπτη 24 Μαρτίου 2011
Μπαίνουν και οι Κούρδοι της Τουρκίας στον χορό των επαναστάσεων;
Μπαίνουν και οι Κούρδοι της Τουρκίας στον χορό των επαναστάσεων;
Μπορεί η Άγκυρα να τα λέει καλά στη θεωρία και να μεσολαβεί σε όλα τα μέτωπα, δε σημαίνει όμως αυτό ότι έχει τα του οίκου της σε τάξη…
Το Κουρδικό Κόμμα για την Ειρήνη και τη Δημοκρατία της Τουρκίας και το έτερο κόμμα Κογκρέσο Δημοκρατικής Κοινωνίας (DTK), ζήτησαν από τους Κούρδους να προβούν στις 25 Μαρτίου σε πράξεις «πολιτικής ανυπακοής»!
Οι επικεφαλής των δύο κομμάτων, κατά τη διάρκεια κοινής συνέντευξης Τύπου, ανέφεραν ότι προσπάθειά τους θα είναι η αποφυγή συγκρούσεων και θανάτων, ωστόσο, δεν τους μένει άλλη επιλογή από την «πολιτική ανυπακοή» για την προάσπισης των δικαιωμάτων τους.
Ζήτησαν από την κυβέρνηση να μη στείλει τις – γνωστές για το δημοκρατικό τους φρόνημα είναι το δικό μας σχόλιο – δυνάμεις ασφαλείας, αλλά να στείλει αξιωματούχους του υπουργείου Εσωτερικών για να καταγράψει τα προβλήματα των Κούρδων της Τουρκίας και να τους συναντήσει.
Η πρώτη πράξη «πολιτικής ανυπακοής» αναμένεται να είναι καθιστική διαμαρτυρία στο Ντιγιάρμπακιρ, για να κλιμακωθούν στη συνέχεια, ενώ θα συνεχιστούν μέχρι να παραχθούν αποτελέσματα…
από το http://tourkikanea.gr
Πέμπτη, 24 Μάρτιος 2011 03:33
Μπορεί η Άγκυρα να τα λέει καλά στη θεωρία και να μεσολαβεί σε όλα τα μέτωπα, δε σημαίνει όμως αυτό ότι έχει τα του οίκου της σε τάξη…
Το Κουρδικό Κόμμα για την Ειρήνη και τη Δημοκρατία της Τουρκίας και το έτερο κόμμα Κογκρέσο Δημοκρατικής Κοινωνίας (DTK), ζήτησαν από τους Κούρδους να προβούν στις 25 Μαρτίου σε πράξεις «πολιτικής ανυπακοής»!
Οι επικεφαλής των δύο κομμάτων, κατά τη διάρκεια κοινής συνέντευξης Τύπου, ανέφεραν ότι προσπάθειά τους θα είναι η αποφυγή συγκρούσεων και θανάτων, ωστόσο, δεν τους μένει άλλη επιλογή από την «πολιτική ανυπακοή» για την προάσπισης των δικαιωμάτων τους.
Ζήτησαν από την κυβέρνηση να μη στείλει τις – γνωστές για το δημοκρατικό τους φρόνημα είναι το δικό μας σχόλιο – δυνάμεις ασφαλείας, αλλά να στείλει αξιωματούχους του υπουργείου Εσωτερικών για να καταγράψει τα προβλήματα των Κούρδων της Τουρκίας και να τους συναντήσει.
Η πρώτη πράξη «πολιτικής ανυπακοής» αναμένεται να είναι καθιστική διαμαρτυρία στο Ντιγιάρμπακιρ, για να κλιμακωθούν στη συνέχεια, ενώ θα συνεχιστούν μέχρι να παραχθούν αποτελέσματα…
από το http://tourkikanea.gr
Πέμπτη, 24 Μάρτιος 2011 03:33
ΤΟΥΡΚΙΑ: ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΜΕΝ ΦΤΩΧΟΠΟΙΗΣΗ ΔΕ...
OIKONOMIKH ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΜΕΝ…
22/03/2011 από TourkikaNea.gr 1 σχόλιο
Εφ. Μπιργκιούν 17-3-2011
Όσο περνάν οι μέρες φτωχαίνουμε
Αυξάνει ο αριθμός των Τούρκων επιχειρηματιών καθώς και οι περιουσίες τους, όπως αναφέρεται στην διεθνή λίστα δισεκατομμυριούχων. Όπως φαίνεται από την λίστα που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Φόρμπς, ο αριθμός των Τούρκων δισεκατομμυριούχων που πέρσι ήταν 28, φέτος ανέβηκε και έφτασε τους 38.
Και αν για κάποιους αυτό αποτελεί πηγή υπερηφάνειας, η κατάσταση στην πραγματικότητα δεν είναι καθόλου έτσι όπως φαίνεται από την αναφορά που δημοσίευσε η DİSK-AR(συνδικαλιστική οργάνωση).
Ο πλουτισμός κάποιων στην Τουρκία γίνεται με τίμημα την φτωχοποίηση κάποιων άλλων. Δηλαδή με την πλήρη ανατροπή της διανομής του πλούτου. Με βάση την αναφορά του DİSK-AR οι πραγματικοί μισθοί στην βιομηχανία μετά την κρίση έπεσαν κατά 8,24 %.
ΛΗΦΘΗΚΑΝ ΥΠΟΨΙΝ ΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΗΣ TÜİK
Η DİSK-AR δημοσίευσε την αναφορά του 2010 σχετικά με τους αληθινούς μισθούς στην βιομηχανία και την απασχόληση. Στους υπολογισμούς που έκανε η DİSK-AR συνυπολόγισε τους δείκτες για την βιομηχανία, την εργατική δύναμη και τις τιμές καταναλωτή που εισήγαγε η TÜİK (Τουρκική Στατιστική Υπηρεσία) και έβγαλε πως οι πραγματικοί μισθοί μειώθηκαν κατά 8,24% σε σχέση με πριν από την κρίση.
Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗ ΙΔΙΑ
Η απασχόληση στην βιομηχανία δεν έφτασε τα νούμερα που είχε το 2007. Στην αναφορά περιγράφεται πως ενώ η βιομηχανική παραγωγή έφτασε τα νούμερα που είχε πριν από 3 χρόνια, η απασχόληση δεν το έχει πετύχει, και οι λόγοι για αυτό είναι ότι δεν επαναπροσλαμβάνονται οι εργάτες που είχαν απολυθεί, αλλά οι εργοδότες προτιμούνε την εντατικοποίηση της εργασίας των ήδη υπαρχόντων εργατών.
Η ΑΠΟΔΟΣΗ ΑΥΞΗΘΗΚΕ, ΟΙ ΑΠΟΔΟΧΕΣ ΜΕΙΩΘΗΚΑΝ
Στην αναφορά περιγράφεται πως κατά τα τελευταία τρία χρόνια σημειώνονται σοβαρές απώλειες στους πραγματικούς μισθούς, πως μετά από την μείωση των αποδοχών το 2008, το 2009 υπήρξε κάποια μερική επανάκαμψη, αλλά το 2009 συνεχίστηκε η απώλεια εισοδήματος.
ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ ΠΙΟ ¨ΣΚΛΗΡΑ»
Με βάση αυτά που περιγράφονται στην αναφορά η κατά κεφαλήν παραγωγικότητα των εργαζομένων τα τελευταία τρία χρόνια αυξήθηκε κατά 7,53%.
……………………….
από το http://tourkikana.gr
22/03/2011 από TourkikaNea.gr 1 σχόλιο
Εφ. Μπιργκιούν 17-3-2011
Όσο περνάν οι μέρες φτωχαίνουμε
Αυξάνει ο αριθμός των Τούρκων επιχειρηματιών καθώς και οι περιουσίες τους, όπως αναφέρεται στην διεθνή λίστα δισεκατομμυριούχων. Όπως φαίνεται από την λίστα που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Φόρμπς, ο αριθμός των Τούρκων δισεκατομμυριούχων που πέρσι ήταν 28, φέτος ανέβηκε και έφτασε τους 38.
Και αν για κάποιους αυτό αποτελεί πηγή υπερηφάνειας, η κατάσταση στην πραγματικότητα δεν είναι καθόλου έτσι όπως φαίνεται από την αναφορά που δημοσίευσε η DİSK-AR(συνδικαλιστική οργάνωση).
Ο πλουτισμός κάποιων στην Τουρκία γίνεται με τίμημα την φτωχοποίηση κάποιων άλλων. Δηλαδή με την πλήρη ανατροπή της διανομής του πλούτου. Με βάση την αναφορά του DİSK-AR οι πραγματικοί μισθοί στην βιομηχανία μετά την κρίση έπεσαν κατά 8,24 %.
ΛΗΦΘΗΚΑΝ ΥΠΟΨΙΝ ΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΗΣ TÜİK
Η DİSK-AR δημοσίευσε την αναφορά του 2010 σχετικά με τους αληθινούς μισθούς στην βιομηχανία και την απασχόληση. Στους υπολογισμούς που έκανε η DİSK-AR συνυπολόγισε τους δείκτες για την βιομηχανία, την εργατική δύναμη και τις τιμές καταναλωτή που εισήγαγε η TÜİK (Τουρκική Στατιστική Υπηρεσία) και έβγαλε πως οι πραγματικοί μισθοί μειώθηκαν κατά 8,24% σε σχέση με πριν από την κρίση.
Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗ ΙΔΙΑ
Η απασχόληση στην βιομηχανία δεν έφτασε τα νούμερα που είχε το 2007. Στην αναφορά περιγράφεται πως ενώ η βιομηχανική παραγωγή έφτασε τα νούμερα που είχε πριν από 3 χρόνια, η απασχόληση δεν το έχει πετύχει, και οι λόγοι για αυτό είναι ότι δεν επαναπροσλαμβάνονται οι εργάτες που είχαν απολυθεί, αλλά οι εργοδότες προτιμούνε την εντατικοποίηση της εργασίας των ήδη υπαρχόντων εργατών.
Η ΑΠΟΔΟΣΗ ΑΥΞΗΘΗΚΕ, ΟΙ ΑΠΟΔΟΧΕΣ ΜΕΙΩΘΗΚΑΝ
Στην αναφορά περιγράφεται πως κατά τα τελευταία τρία χρόνια σημειώνονται σοβαρές απώλειες στους πραγματικούς μισθούς, πως μετά από την μείωση των αποδοχών το 2008, το 2009 υπήρξε κάποια μερική επανάκαμψη, αλλά το 2009 συνεχίστηκε η απώλεια εισοδήματος.
ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ ΠΙΟ ¨ΣΚΛΗΡΑ»
Με βάση αυτά που περιγράφονται στην αναφορά η κατά κεφαλήν παραγωγικότητα των εργαζομένων τα τελευταία τρία χρόνια αυξήθηκε κατά 7,53%.
……………………….
από το http://tourkikana.gr
Τουρκία Εισαγγελική απόφαση για τα γεγονότα του Ντέρσιμ του 1938
ΑΠΟΦΑΣΗ ΓΙΑ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΤΟΥ 38 ΣΤΟ ΝΤΕΡΣΙΜ
23/03/2011 από TourkikaNea.gr 1 σχόλιο
Εφ. Ραντικάλ 14-3-2011
Πρώτη απόφαση για τα γεγονότα του Ντέρσιμ του 1938 : Παραγραφή
Πρώτη απόφαση για τα ¨γεγονότα του Ντέρσιμ¨ που και ο Ερντογάν είχε χαρακτηρίσει ως ¨σφαγή¨, από την εισαγγελία του Χόζατ : Γενοκτονία δεν υπήρξε, δολοφονίες ήταν που παραγράφηκαν.
Η πρώτη δικαστική απόφαση για τα ¨γεγονότα του Ντέρσιμ του 1938¨ που είχαν έρθει στην επικαιρότητα με τις δηλώσεις του Ερντογάν πριν από το δημοψήφισμα και είχαν προκαλέσει καβγάδες με την αντιπολίτευση, βγήκε από την εισαγγελία του Χόζατ του νομού Τούντζελι. Σχετικά με την προσφυγή για ¨έγκλημα κατά της ανθρωπότητας¨ που υπέβαλε ο Εφο Μποζκούρτ που είχε χάσει τότε την μητέρα του, τον πατέρα του και 5 αδέρφια, αποφασίστηκε η απόρριψη της. Η εισαγγελία αποφάσισε πως κατά τα γεγονότα του Ντέρσιμ το 38 δεν θα μπορούσαν να είχαν διαπραχθεί ¨γενοκτονία¨ και ¨έγκλημα κατά της ανθρωπότητας, καθώς τότε κατεστάλη ένοπλη εξέγερση και επίσης επειδή στον παλιό Τουρκικό Ποινικό Κώδικα δεν υπήρχαν αυτά τα δύο αδικήματα. Ανέφερε πως μπορεί να υπήρξαν μόνο ανθρωποκτονίες.
H Εισαγγελία ισχυρίστηκε πως όσον αφορά τα ¨φερόμενα να έγιναν περιστατικά του 38 στο Ντέρσιμ¨ , οι ανθρωποκτονίες έχουν παραγραφεί και άρα δεν μπορεί να διεξαχθεί δίκη. Ο Έφο Μποζκούρτ πρώτα θα υποβάλει έφεση και να δεν πετύχει τίποτε, θα μεταφέρει την υπόθεση στο ΕΔΑΔ.
από το http://tourkikanea.gr
23/03/2011 από TourkikaNea.gr 1 σχόλιο
Εφ. Ραντικάλ 14-3-2011
Πρώτη απόφαση για τα γεγονότα του Ντέρσιμ του 1938 : Παραγραφή
Πρώτη απόφαση για τα ¨γεγονότα του Ντέρσιμ¨ που και ο Ερντογάν είχε χαρακτηρίσει ως ¨σφαγή¨, από την εισαγγελία του Χόζατ : Γενοκτονία δεν υπήρξε, δολοφονίες ήταν που παραγράφηκαν.
Η πρώτη δικαστική απόφαση για τα ¨γεγονότα του Ντέρσιμ του 1938¨ που είχαν έρθει στην επικαιρότητα με τις δηλώσεις του Ερντογάν πριν από το δημοψήφισμα και είχαν προκαλέσει καβγάδες με την αντιπολίτευση, βγήκε από την εισαγγελία του Χόζατ του νομού Τούντζελι. Σχετικά με την προσφυγή για ¨έγκλημα κατά της ανθρωπότητας¨ που υπέβαλε ο Εφο Μποζκούρτ που είχε χάσει τότε την μητέρα του, τον πατέρα του και 5 αδέρφια, αποφασίστηκε η απόρριψη της. Η εισαγγελία αποφάσισε πως κατά τα γεγονότα του Ντέρσιμ το 38 δεν θα μπορούσαν να είχαν διαπραχθεί ¨γενοκτονία¨ και ¨έγκλημα κατά της ανθρωπότητας, καθώς τότε κατεστάλη ένοπλη εξέγερση και επίσης επειδή στον παλιό Τουρκικό Ποινικό Κώδικα δεν υπήρχαν αυτά τα δύο αδικήματα. Ανέφερε πως μπορεί να υπήρξαν μόνο ανθρωποκτονίες.
H Εισαγγελία ισχυρίστηκε πως όσον αφορά τα ¨φερόμενα να έγιναν περιστατικά του 38 στο Ντέρσιμ¨ , οι ανθρωποκτονίες έχουν παραγραφεί και άρα δεν μπορεί να διεξαχθεί δίκη. Ο Έφο Μποζκούρτ πρώτα θα υποβάλει έφεση και να δεν πετύχει τίποτε, θα μεταφέρει την υπόθεση στο ΕΔΑΔ.
από το http://tourkikanea.gr
"Γίνε εσύ η αλλαγή που επιθυμείς" - Μαχάτμα Γκάντι
"Γίνε εσύ η αλλαγή που επιθυμείς" - Μαχάτμα Γκάντι
Οι 10 αρχές του Γκάντι:
1. «Πρέπει εσύ να αποτελείς την αλλαγή που θέλεις να δεις στον κόσμο.»
Εάν αλλάξεις τον εαυτό σου, θα αλλάξεις τον κόσμο σου. Εάν αλλάξεις τον τρόπο σκέψης σου, τότε θα αλλάξουν οι ενέργειές σου, αλλά και το πώς αισθάνεσαι. Και με αυτόν τον τρόπο ο κόσμος γύρω σου θα αλλάξει. Όχι μόνο γιατί πλέον θα βλέπεις το περιβάλλον σου μέσω νέων «φακών» σκέψης και συναισθημάτων, αλλά και γιατί η αλλαγή μέσα σου μπορεί να σου επιτρέψει να αναλάβεις δράση με τρόπους που δεν είχες ποτέ φανταστεί.
2. «Κανείς δεν μπορεί να με πειράξει χωρίς την άδειά μου»
Το τι νιώθεις και το πώς αντιδράς σε κάτι, είναι πάντα δική σου επιλογή. Μπορεί να υπάρχει ένας «κανονικός» ή ένας κοινός τρόπος αντίδρασης σε διαφορετικά πράγματα. Το σίγουρο είναι ότι μπορείς να επιλέξεις τις δικές σου σκέψεις, αντιδράσεις και συναισθήματα σχεδόν στα πάντα. Δεν χρειάζεται να πανικοβάλλεσαι, να αντιδράς υπερβολικά ή αρνητικά. Τουλάχιστον όχι κάθε φορά και όχι άμεσα. Μερικές φορές, αντιδρούμε αντανακλαστικά και όχι συνειδητά.
3. «Ο αδύναμος δεν μπορεί ποτέ να συγχωρήσει. Η συγχώρεση είναι το χαρακτηριστικό του ισχυρού»
«Το 'οφθαλμόν αντί οφθαλμού' μπορεί να οδηγήσει μόνο στο να τυφλωθεί όλος ο κόσμος»
Το να καταπολεμάς το κακό με κακό δε πρόκειται να σε βοηθήσει. Μπορείς πάντα να επιλέγεις τον τρόπο αντίδρασής σου στις καταστάσεις. Όταν ενσωματώσεις αυτόν τον τρόπο σκέψης στη ζωή σου, τότε θα μπορείς να αντιδράς με ένα τρόπο που θα είναι πιο χρήσιμος για εσένα και για τους άλλους. Έχεις συνειδητοποιήσει ότι με το να συγχωρείς και να ξεχνάς το παρελθόν, θα προσφέρεις σε εσένα και τους γύρω σου μία μεγάλη υπηρεσία; Το να σπαταλάς το χρόνο σου σε αρνητικές εμπειρίες, από τη στιγμή που έχεις πάρει όλα τα μαθήματα από αυτές, δεν θα σου προσφέρει τίποτα. Το πιο πιθανό θα είναι να προκαλέσεις στο εαυτό σου περισσότερο πόνο και να τον παραλύσεις καθιστώντας τον ανίκανο να αναλάβει δράση όταν θα πρέπει.
4. «Δεν θέλω να προβλέπω το μέλλον. Είμαι αφοσιωμένος στην παρούσα στιγμή. Ο Θεός δεν μου έδωσε τον έλεγχο της επόμενης στιγμής, αλλά αυτής»
Ο καλύτερος τρόπος για να ξεπεράσεις την εσωτερική αντίσταση που συχνά σε σταματά από την ανάληψη δράσης, είναι να μείνεις στο παρόν όσο το δυνατόν περισσότερο και να είσαι δεκτικός. Γιατί; Επειδή, όταν ζεις στο παρόν, δεν ανησυχείς για την επόμενη στιγμή που ούτως ή άλλως δεν μπορείς να ελέγξεις.
5. «Μια ουγκιά δράσης αξίζει περισσότερο από ένα τόνο διαδασκαλίας »
Χωρίς δράση δεν συμβαίνει τίποτα. Το αναλάβει όμως κανείς δράση είναι πολύ δύσκολο και συνήθως υπάρχει μεγάλη εσωτερική αντίσταση. Έτσι οι περισσότεροι άνθρωποι καταφεύγουν στη διδασκαλία και επαναπαύονται νομίζοντας ότι έτσι προοδεύουν. Τα βιβλία προσφέρουν γνώση, η δράση όμως την μεταφράζει σε κατανόηση..
6. «Είναι ανόητο να είσαι πολύ σίγουρος για την σοφία σου. Είναι υγιές να υπενθυμίζεις στον εαυτό σου ότι και οι ισχυρότεροι μπορεί να αποδυναμωθούν και οι σοφότεροι μπορεί να σφάλλουν»
Όταν θεοποιείς ανθρώπους -ακόμη κι αν έχουν καταφέρει εκπληκτικά πράγματα- κινδυνεύεις να αποστασιοποιηθείς από αυτούς. Συχνά αρχίζεις να αισθάνεσαι ότι εσύ δεν θα μπορούσες ποτέ να πετύχεις παρόμοια κατορθώματα. Είναι σημαντικό να θυμάσαι ότι κι αυτοί είναι ανθρώπινα πλάσματα όπως εσύ, άσχετα με το τι έχουν καταφέρει.
7. «Πρώτα θα σε αγνοήσουν, μετά θα γελάσουν με σένα, μετά θα σε πολεμήσουν, και τότε κέρδισες»
Να είσαι ανθεκτικός στα σαμποτάζ που σου στήνει ο ίδιος σου ο εαυτός. Μόνο τότε, η εσωτερική σου αντίσταση θα ασθενήσει και θα σε επισκέπτεται όλο και λιγότερο. Βρες αυτό που πραγματικά θέλεις να κάνεις και τότε θα βρεις και το εσωτερικό κίνητρο για να συνεχίσεις. Ένας λόγος που ο Γκάντι είχε τόσο μεγάλη επιτυχία με την μέθοδό της μη βίας, ήταν ότι ο ίδιος και οι οπαδοί του δεν παραιτήθηκαν ποτέ.
8. «Βλέπω μόνο τις αρετές των ανθρώπων. Αφού δεν είμαι αλάθητος, δεν θα αναλύσω τα λάθη των άλλων»
Όλοι έχουμε κάτι καλό μέσα μας. Αν στοχεύεις στη βελτίωση τότε είναι χρήσιμο να επικεντρώνεσαι στις καλές πλευρές των ανθρώπων. Όταν εστιάζεις στα θετικά στοιχεία των άλλων, έχεις ακόμα ένα κίνητρο για να τους βοηθήσεις. Με το να βοηθάς τους άλλους δεν κάνεις μόνο την δική τους ζωή καλύτερη. Με τον καιρό παίρνεις πίσω ότι έδωσες, ενώ οι άνθρωποι που βοήθησες τείνουν περισσότερο να βοηθήσουν άλλα άτομα. Έτσι, όλοι μαζί, δημιουργείτε μια θετική αλλαγή που δυναμώνει.
9. «Ευτυχία είναι όταν αυτά που σκέπτεσαι, αυτά που λες και αυτά που κάνεις, βρίσκονται σε αρμονία μεταξύ τους»
«Πάντα να στοχεύεις στην πλήρη αρμονία της σκέψης, των λόγων και των πράξεων. Πάντα να στοχεύεις στο να εξαγνίζεις τις σκέψεις σου και όλα θα είναι καλά».
Μία από τις καλύτερες συμβουλές για την βελτίωση των κοινωνικών δεξιοτήτων είναι να συμπεριφέρεσαι με συνέπεια και να επικοινωνείς με αυθεντικό τρόπο. Στους ανθρώπους αρέσει αυτό και ο νους γαληνεύει όταν οι σκέψεις, τα λόγια και οι πράξεις είναι απόλυτα ευθυγραμμισμένες. Όταν είσαι αληθινός δεν χρειάζεται να αποδείξεις τίποτα γιατί η γλώσσα του σώματός σου και ο τόνος της φωνής σου -τα οποία κάποιοι λένε ότι είναι το 90% της επικοινωνίας- είναι συντονισμένα με τις σκέψεις σου.
10. «Η συνεχής ανάπτυξη είναι ο νόμος της ζωής. Αυτός που προσπαθεί να διατηρήσει τα δόγματά του για να φαίνεται συνεπής στους άλλους, οδηγεί τον εαυτό του σε λάθος δρόμο»
Υπάρχουν φορές που είσαι ασυνεπής ή που δίνεις την εντύπωση πως δεν ξέρεις τι κάνεις. Αυτό είναι προτιμότερο από το να προσπαθείς να διατηρείς παλιές απόψεις που ξέρεις ότι είναι λανθασμένες από φόβο μην σε κρίνουν οι άλλοι. Μην το κάνεις. Επέλεξε να αναπτύξεις την σκέψη σου και να εξελιχθείς.
το είδαμε στο www.ramnousia.gr, http://tsataki.blogspot.com και έχει αναρτηθεί και σε άλλα ιστολόγια
Οι 10 αρχές του Γκάντι:
1. «Πρέπει εσύ να αποτελείς την αλλαγή που θέλεις να δεις στον κόσμο.»
Εάν αλλάξεις τον εαυτό σου, θα αλλάξεις τον κόσμο σου. Εάν αλλάξεις τον τρόπο σκέψης σου, τότε θα αλλάξουν οι ενέργειές σου, αλλά και το πώς αισθάνεσαι. Και με αυτόν τον τρόπο ο κόσμος γύρω σου θα αλλάξει. Όχι μόνο γιατί πλέον θα βλέπεις το περιβάλλον σου μέσω νέων «φακών» σκέψης και συναισθημάτων, αλλά και γιατί η αλλαγή μέσα σου μπορεί να σου επιτρέψει να αναλάβεις δράση με τρόπους που δεν είχες ποτέ φανταστεί.
2. «Κανείς δεν μπορεί να με πειράξει χωρίς την άδειά μου»
Το τι νιώθεις και το πώς αντιδράς σε κάτι, είναι πάντα δική σου επιλογή. Μπορεί να υπάρχει ένας «κανονικός» ή ένας κοινός τρόπος αντίδρασης σε διαφορετικά πράγματα. Το σίγουρο είναι ότι μπορείς να επιλέξεις τις δικές σου σκέψεις, αντιδράσεις και συναισθήματα σχεδόν στα πάντα. Δεν χρειάζεται να πανικοβάλλεσαι, να αντιδράς υπερβολικά ή αρνητικά. Τουλάχιστον όχι κάθε φορά και όχι άμεσα. Μερικές φορές, αντιδρούμε αντανακλαστικά και όχι συνειδητά.
3. «Ο αδύναμος δεν μπορεί ποτέ να συγχωρήσει. Η συγχώρεση είναι το χαρακτηριστικό του ισχυρού»
«Το 'οφθαλμόν αντί οφθαλμού' μπορεί να οδηγήσει μόνο στο να τυφλωθεί όλος ο κόσμος»
Το να καταπολεμάς το κακό με κακό δε πρόκειται να σε βοηθήσει. Μπορείς πάντα να επιλέγεις τον τρόπο αντίδρασής σου στις καταστάσεις. Όταν ενσωματώσεις αυτόν τον τρόπο σκέψης στη ζωή σου, τότε θα μπορείς να αντιδράς με ένα τρόπο που θα είναι πιο χρήσιμος για εσένα και για τους άλλους. Έχεις συνειδητοποιήσει ότι με το να συγχωρείς και να ξεχνάς το παρελθόν, θα προσφέρεις σε εσένα και τους γύρω σου μία μεγάλη υπηρεσία; Το να σπαταλάς το χρόνο σου σε αρνητικές εμπειρίες, από τη στιγμή που έχεις πάρει όλα τα μαθήματα από αυτές, δεν θα σου προσφέρει τίποτα. Το πιο πιθανό θα είναι να προκαλέσεις στο εαυτό σου περισσότερο πόνο και να τον παραλύσεις καθιστώντας τον ανίκανο να αναλάβει δράση όταν θα πρέπει.
4. «Δεν θέλω να προβλέπω το μέλλον. Είμαι αφοσιωμένος στην παρούσα στιγμή. Ο Θεός δεν μου έδωσε τον έλεγχο της επόμενης στιγμής, αλλά αυτής»
Ο καλύτερος τρόπος για να ξεπεράσεις την εσωτερική αντίσταση που συχνά σε σταματά από την ανάληψη δράσης, είναι να μείνεις στο παρόν όσο το δυνατόν περισσότερο και να είσαι δεκτικός. Γιατί; Επειδή, όταν ζεις στο παρόν, δεν ανησυχείς για την επόμενη στιγμή που ούτως ή άλλως δεν μπορείς να ελέγξεις.
5. «Μια ουγκιά δράσης αξίζει περισσότερο από ένα τόνο διαδασκαλίας »
Χωρίς δράση δεν συμβαίνει τίποτα. Το αναλάβει όμως κανείς δράση είναι πολύ δύσκολο και συνήθως υπάρχει μεγάλη εσωτερική αντίσταση. Έτσι οι περισσότεροι άνθρωποι καταφεύγουν στη διδασκαλία και επαναπαύονται νομίζοντας ότι έτσι προοδεύουν. Τα βιβλία προσφέρουν γνώση, η δράση όμως την μεταφράζει σε κατανόηση..
6. «Είναι ανόητο να είσαι πολύ σίγουρος για την σοφία σου. Είναι υγιές να υπενθυμίζεις στον εαυτό σου ότι και οι ισχυρότεροι μπορεί να αποδυναμωθούν και οι σοφότεροι μπορεί να σφάλλουν»
Όταν θεοποιείς ανθρώπους -ακόμη κι αν έχουν καταφέρει εκπληκτικά πράγματα- κινδυνεύεις να αποστασιοποιηθείς από αυτούς. Συχνά αρχίζεις να αισθάνεσαι ότι εσύ δεν θα μπορούσες ποτέ να πετύχεις παρόμοια κατορθώματα. Είναι σημαντικό να θυμάσαι ότι κι αυτοί είναι ανθρώπινα πλάσματα όπως εσύ, άσχετα με το τι έχουν καταφέρει.
7. «Πρώτα θα σε αγνοήσουν, μετά θα γελάσουν με σένα, μετά θα σε πολεμήσουν, και τότε κέρδισες»
Να είσαι ανθεκτικός στα σαμποτάζ που σου στήνει ο ίδιος σου ο εαυτός. Μόνο τότε, η εσωτερική σου αντίσταση θα ασθενήσει και θα σε επισκέπτεται όλο και λιγότερο. Βρες αυτό που πραγματικά θέλεις να κάνεις και τότε θα βρεις και το εσωτερικό κίνητρο για να συνεχίσεις. Ένας λόγος που ο Γκάντι είχε τόσο μεγάλη επιτυχία με την μέθοδό της μη βίας, ήταν ότι ο ίδιος και οι οπαδοί του δεν παραιτήθηκαν ποτέ.
8. «Βλέπω μόνο τις αρετές των ανθρώπων. Αφού δεν είμαι αλάθητος, δεν θα αναλύσω τα λάθη των άλλων»
Όλοι έχουμε κάτι καλό μέσα μας. Αν στοχεύεις στη βελτίωση τότε είναι χρήσιμο να επικεντρώνεσαι στις καλές πλευρές των ανθρώπων. Όταν εστιάζεις στα θετικά στοιχεία των άλλων, έχεις ακόμα ένα κίνητρο για να τους βοηθήσεις. Με το να βοηθάς τους άλλους δεν κάνεις μόνο την δική τους ζωή καλύτερη. Με τον καιρό παίρνεις πίσω ότι έδωσες, ενώ οι άνθρωποι που βοήθησες τείνουν περισσότερο να βοηθήσουν άλλα άτομα. Έτσι, όλοι μαζί, δημιουργείτε μια θετική αλλαγή που δυναμώνει.
9. «Ευτυχία είναι όταν αυτά που σκέπτεσαι, αυτά που λες και αυτά που κάνεις, βρίσκονται σε αρμονία μεταξύ τους»
«Πάντα να στοχεύεις στην πλήρη αρμονία της σκέψης, των λόγων και των πράξεων. Πάντα να στοχεύεις στο να εξαγνίζεις τις σκέψεις σου και όλα θα είναι καλά».
Μία από τις καλύτερες συμβουλές για την βελτίωση των κοινωνικών δεξιοτήτων είναι να συμπεριφέρεσαι με συνέπεια και να επικοινωνείς με αυθεντικό τρόπο. Στους ανθρώπους αρέσει αυτό και ο νους γαληνεύει όταν οι σκέψεις, τα λόγια και οι πράξεις είναι απόλυτα ευθυγραμμισμένες. Όταν είσαι αληθινός δεν χρειάζεται να αποδείξεις τίποτα γιατί η γλώσσα του σώματός σου και ο τόνος της φωνής σου -τα οποία κάποιοι λένε ότι είναι το 90% της επικοινωνίας- είναι συντονισμένα με τις σκέψεις σου.
10. «Η συνεχής ανάπτυξη είναι ο νόμος της ζωής. Αυτός που προσπαθεί να διατηρήσει τα δόγματά του για να φαίνεται συνεπής στους άλλους, οδηγεί τον εαυτό του σε λάθος δρόμο»
Υπάρχουν φορές που είσαι ασυνεπής ή που δίνεις την εντύπωση πως δεν ξέρεις τι κάνεις. Αυτό είναι προτιμότερο από το να προσπαθείς να διατηρείς παλιές απόψεις που ξέρεις ότι είναι λανθασμένες από φόβο μην σε κρίνουν οι άλλοι. Μην το κάνεις. Επέλεξε να αναπτύξεις την σκέψη σου και να εξελιχθείς.
το είδαμε στο www.ramnousia.gr, http://tsataki.blogspot.com και έχει αναρτηθεί και σε άλλα ιστολόγια
Βολές της πλατφόρμας Τ/κ εναντίον Ε/κ και Τουρκίας
Βολές της πλατφόρμας εναντίον Ε/κ και Τουρκίας
----------------------------------------------------------
23/03/2011 | Του Γιάννου Χαραλαμπίδη
Στην πλατεία του Λουξεμβούργου, έξω από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, μοίρασαν φυλλάδια 15 Τουρκοκύπριοι, ως αντιπροσωπία της πλατφόρμας των συντεχνιών και άλλων φορέων, που οργάνωσαν, προσφάτως, τις εκδηλώσεις στα κατεχόμενα και προκάλεσαν το θυμό του Ταγίπ Ερντογάν επειδή στράφηκαν εναντίον ακόμη και αυτής της Τουρκίας. Το κεντρικό μήνυμά τους ήταν ότι «χάνονται», αφού βρίσκονται μεταξύ των συμπληγάδων, ΠΟΥ ΣΧΗΜΑΤΙΖΟΝΤΑΙ ΑΦΕΝΟΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΟΚΥΠΡΙΟΥΣ ΚΑΙ ΑΦΕΤΕΡΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΠΟΙΚΟΥΣ, ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΦΘΑΝΟΥΝ ΤΙΣ 670 ΧΙΛΙΑΔΕΣ !
Το πρόβλημα
Ο Γενικός Γραμματέας του Συνδικάτου των Τουρκοκύπριων εκπαιδευτικών, Σενέρ Ελτσίν, με δηλώσεις του προς τους δημοσιογράφους υποστήριξε ότι η θέση των Τ/κ είναι δύσκολη διότι είναι στριμωγμένοι μεταξύ των Ε/κ από τη μια και της Τουρκίας από την άλλη, ενώ, πρόσθεσε, οι Τ/κ δεν έχουν οφέλη από την ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ. Στη γραπτή ανακοίνωσή τους, οι Τ/κ της Πλατφόρμας τονίζουν ότι βρίσκονται παγιδευμένοι αφενός από τους Ε/κ, που δεν θέλουν να μοιραστούν την Κυπριακή Δημοκρατία μαζί τους και από την Τουρκία, η οποία προωθεί συνεχώς τον εποικισμό. Κάνουν αναφορά στο ζήλο, τον οποίο δείχνουν οι κατακτητές με το συνεχή εποικισμό της Κύπρου που τους μετατρέπει σε μειονότητα. Ο Κ. ΕΛΤΣΙΝ ΤΟΝΙΣΕ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΟΤΙ, ΑΠΟ ΤΙΣ 800 ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ ΤΩΝ ΚΑΤΕΧΟΜΕΝΩΝ, ΜΟΝΟ ΟΙ 130 ΕΙΝΑΙ Τ/Κ.
Πρόθεση για λύση
Οι Τ/κ της Πλατφόρμας έλαβαν μέρος χθες σε έκθεση φωτογραφίας που οργανώνει το ΑΚΕΛ στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, με τίτλο «οι Κύπριοι μαζί μπορούν να δημιουργήσουν ένα κοινό μέλλον». Ομιλητής στην εκδήλωση ήταν ο ΓΓ του ΑΚΕΛ Άντρος Κυπριανού, ο οποίος είχε συνάντηση με τον Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζοσέ Μανουέλ Μπαρόζο. Σύμφωνα με τον κ. Κυπριανού, ο κ. Μπαρόζο εξέφρασε τη δέσμευση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής να βοηθήσει στη λύση του Κυπριακού, ενώ ο ΓΓ του ΑΚΕΛ επανέλαβε την πρόθεση του κόμματός του και της Κυβέρνησης για λύση το συντομότερο δυνατό επί τη βάσει αρχών. Ακόμη, ο κ. Κυπριανού είχε συνάντηση με τον Πρόεδρο της Σοσιαλιστικής Ομάδας, Μάρτιν Σουλτς.
Πηγή άρθρου
http://www.sigmalive.com/simerini/politics/reportaz/366463
----------------------------------------------------------
23/03/2011 | Του Γιάννου Χαραλαμπίδη
Στην πλατεία του Λουξεμβούργου, έξω από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, μοίρασαν φυλλάδια 15 Τουρκοκύπριοι, ως αντιπροσωπία της πλατφόρμας των συντεχνιών και άλλων φορέων, που οργάνωσαν, προσφάτως, τις εκδηλώσεις στα κατεχόμενα και προκάλεσαν το θυμό του Ταγίπ Ερντογάν επειδή στράφηκαν εναντίον ακόμη και αυτής της Τουρκίας. Το κεντρικό μήνυμά τους ήταν ότι «χάνονται», αφού βρίσκονται μεταξύ των συμπληγάδων, ΠΟΥ ΣΧΗΜΑΤΙΖΟΝΤΑΙ ΑΦΕΝΟΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΟΚΥΠΡΙΟΥΣ ΚΑΙ ΑΦΕΤΕΡΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΠΟΙΚΟΥΣ, ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΦΘΑΝΟΥΝ ΤΙΣ 670 ΧΙΛΙΑΔΕΣ !
Το πρόβλημα
Ο Γενικός Γραμματέας του Συνδικάτου των Τουρκοκύπριων εκπαιδευτικών, Σενέρ Ελτσίν, με δηλώσεις του προς τους δημοσιογράφους υποστήριξε ότι η θέση των Τ/κ είναι δύσκολη διότι είναι στριμωγμένοι μεταξύ των Ε/κ από τη μια και της Τουρκίας από την άλλη, ενώ, πρόσθεσε, οι Τ/κ δεν έχουν οφέλη από την ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ. Στη γραπτή ανακοίνωσή τους, οι Τ/κ της Πλατφόρμας τονίζουν ότι βρίσκονται παγιδευμένοι αφενός από τους Ε/κ, που δεν θέλουν να μοιραστούν την Κυπριακή Δημοκρατία μαζί τους και από την Τουρκία, η οποία προωθεί συνεχώς τον εποικισμό. Κάνουν αναφορά στο ζήλο, τον οποίο δείχνουν οι κατακτητές με το συνεχή εποικισμό της Κύπρου που τους μετατρέπει σε μειονότητα. Ο Κ. ΕΛΤΣΙΝ ΤΟΝΙΣΕ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΟΤΙ, ΑΠΟ ΤΙΣ 800 ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ ΤΩΝ ΚΑΤΕΧΟΜΕΝΩΝ, ΜΟΝΟ ΟΙ 130 ΕΙΝΑΙ Τ/Κ.
Πρόθεση για λύση
Οι Τ/κ της Πλατφόρμας έλαβαν μέρος χθες σε έκθεση φωτογραφίας που οργανώνει το ΑΚΕΛ στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, με τίτλο «οι Κύπριοι μαζί μπορούν να δημιουργήσουν ένα κοινό μέλλον». Ομιλητής στην εκδήλωση ήταν ο ΓΓ του ΑΚΕΛ Άντρος Κυπριανού, ο οποίος είχε συνάντηση με τον Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζοσέ Μανουέλ Μπαρόζο. Σύμφωνα με τον κ. Κυπριανού, ο κ. Μπαρόζο εξέφρασε τη δέσμευση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής να βοηθήσει στη λύση του Κυπριακού, ενώ ο ΓΓ του ΑΚΕΛ επανέλαβε την πρόθεση του κόμματός του και της Κυβέρνησης για λύση το συντομότερο δυνατό επί τη βάσει αρχών. Ακόμη, ο κ. Κυπριανού είχε συνάντηση με τον Πρόεδρο της Σοσιαλιστικής Ομάδας, Μάρτιν Σουλτς.
Πηγή άρθρου
http://www.sigmalive.com/simerini/politics/reportaz/366463
Τρίτη 22 Μαρτίου 2011
OΧΙ ΣΤΗ ΧΡΗΣΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΑΙ ΚΥΠΡΙΑΚΟΥ ΕΔΑΦΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΚΕΙΜΕΝΗ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΛΙΒΥΗΣ - Μίκης Θεοδωράκης
OΧΙ ΣΤΗ ΧΡΗΣΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΑΙ ΚΥΠΡΙΑΚΟΥ ΕΔΑΦΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΚΕΙΜΕΝΗ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΛΙΒΥΗΣ - Μίκης Θεοδωράκης
Η ανακοίνωση του Δημήτρη Δρούτσα ότι η ελληνική κυβέρνηση είναι έτοιμη να συμβάλει στην «αποκατάσταση της διεθνούς νομιμότητας» στη Λιβύη, επιβεβαιώνει ότι αυτή η κυβέρνηση είναι έτοιμη να θυσιάσει τα πιο ζωτικά συμφέροντα του ελληνικού λαού και να διακινδυνεύσει την ασφάλεια της χώρας, στο βωμό των συμφερόντων των Ηνωμένων Πολιτειών και του Ισραήλ.
Καλούμε τις κυβερνήσεις της Ελλάδας και της Κύπρου να μην επιτρέψουν τη σχεδιαζόμενη χρήση του ελληνικού και κυπριακού εδάφους, της Σούδας, του Ακτίου και του Ακρωτηρίου για την επικείμενη στρατιωτική επιχείρηση κατά της Λιβύης. Τις καλούμε να μιμηθούν τη στάση της Αιγύπτου, που αρνήθηκε την παραχώρηση στρατιωτικών διευκολύνσεων και να επιλέξουν την ουδετερότητα που κρατά μέχρι στιγμής η Γερμανία, η Ρωσία, η Κίνα, η Ινδία, η Βραζιλία.
Επιθυμούμε την εξεύρεση ειρηνικής και δημοκρατικής λύσης στην εμφύλια σύρραξη στη Λιβύη. Καλούμε τις δύο πλευρές να συνδιαλλαγούν στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης και όχι στο πεδίο της σύγκρουσης. Αλλά μια στρατιωτική επιχείρηση που διοργανώνεται από το ΝΑΤΟ και τη Γαλλία που ενεργεί στο ζήτημα αυτό, σε συντονισμό με το Ισραήλ, είναι ένα «φάρμακο» πολύ χειρότερο από την «αρρώστια» που έρχεται να θεραπεύσει. Γνωρίζουμε καλά τα αποτελέσματα των στρατιωτικών επεμβάσεων στη Γιουγκοσλαβία, το Αφγανιστάν, το Ιράκ. Η στρατιωτική επέμβαση της Δύσης θα μετατρέψει έναν εμφύλιο πόλεμο σε καταστροφική για τη χώρα και όλη τη Μεσόγειο νεοαποικιακή επιχείρηση. Πόσο μάλλον, που η επέμβαση δεν γίνεται υπό τον συλλογικό, πρακτικό έλεγχο του ΟΗΕ, αλλά με πρωτοβουλία του ΝΑΤΟ.
Υπάρχει μείζον πρόβλημα ανθρωπίνων δικαιωμάτων και δημοκρατίας στη Λιβύη. Το γνωρίζαμε και όταν οι Κλίντον, Σαρκοζί και Μπλερ ενεργούσαν ως οι καλύτεροι φίλοι του Καντάφι. Δεν θα λυθεί όμως αυτό το πρόβλημα ούτε με λουτρό αίματος, ούτε με τη δυτική στρατιωτική επέμβαση. Οι δυνάμεις που εξόντωσαν ένα εκατομμύριο Ιρακινούς και κατέστρεψαν τη χώρα τους, δεν νομιμοποιούνται να παριστάνουν τους υπερασπιστές των λαών και της δημοκρατίας. Η επέμβασή τους στη Λιβύη θα έχει τα ίδια αποτελέσματα. Σημειώνουμε ότι, την ίδια στιγμή που το ΝΑΤΟ ετοιμάζεται να επέμβει στη Βόρειο Αφρική, κοπτόμενο δήθεν για τους Λίβυους, καλύπτει την εισβολή του στρατού της Σαουδικής Αραβίας στο Μπαχρέιν, με σκοπό να καταστείλει την επανάσταση σε αυτή τη χώρα.
Η Ελλάδα και η Κύπρος είναι δύο χώρες με παραδοσιακούς, φιλικούς δεσμούς με τους αραβικούς λαούς. Δεν έχουν κανένα λόγο να αναμειχθούν σε αυτό τον τυχοδιωκτισμό, διακινδυνεύοντας την εικόνα τους και την ασφάλειά τους.
Για την Κίνηση Ανεξάρτητων Πολιτών
Μίκης Θεοδωράκης
αναδημοσίευση από
http://www.mikis-theodorakis-kinisi-anexartiton-politon.gr/el/articles/?nid=542
Η ανακοίνωση του Δημήτρη Δρούτσα ότι η ελληνική κυβέρνηση είναι έτοιμη να συμβάλει στην «αποκατάσταση της διεθνούς νομιμότητας» στη Λιβύη, επιβεβαιώνει ότι αυτή η κυβέρνηση είναι έτοιμη να θυσιάσει τα πιο ζωτικά συμφέροντα του ελληνικού λαού και να διακινδυνεύσει την ασφάλεια της χώρας, στο βωμό των συμφερόντων των Ηνωμένων Πολιτειών και του Ισραήλ.
Καλούμε τις κυβερνήσεις της Ελλάδας και της Κύπρου να μην επιτρέψουν τη σχεδιαζόμενη χρήση του ελληνικού και κυπριακού εδάφους, της Σούδας, του Ακτίου και του Ακρωτηρίου για την επικείμενη στρατιωτική επιχείρηση κατά της Λιβύης. Τις καλούμε να μιμηθούν τη στάση της Αιγύπτου, που αρνήθηκε την παραχώρηση στρατιωτικών διευκολύνσεων και να επιλέξουν την ουδετερότητα που κρατά μέχρι στιγμής η Γερμανία, η Ρωσία, η Κίνα, η Ινδία, η Βραζιλία.
Επιθυμούμε την εξεύρεση ειρηνικής και δημοκρατικής λύσης στην εμφύλια σύρραξη στη Λιβύη. Καλούμε τις δύο πλευρές να συνδιαλλαγούν στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης και όχι στο πεδίο της σύγκρουσης. Αλλά μια στρατιωτική επιχείρηση που διοργανώνεται από το ΝΑΤΟ και τη Γαλλία που ενεργεί στο ζήτημα αυτό, σε συντονισμό με το Ισραήλ, είναι ένα «φάρμακο» πολύ χειρότερο από την «αρρώστια» που έρχεται να θεραπεύσει. Γνωρίζουμε καλά τα αποτελέσματα των στρατιωτικών επεμβάσεων στη Γιουγκοσλαβία, το Αφγανιστάν, το Ιράκ. Η στρατιωτική επέμβαση της Δύσης θα μετατρέψει έναν εμφύλιο πόλεμο σε καταστροφική για τη χώρα και όλη τη Μεσόγειο νεοαποικιακή επιχείρηση. Πόσο μάλλον, που η επέμβαση δεν γίνεται υπό τον συλλογικό, πρακτικό έλεγχο του ΟΗΕ, αλλά με πρωτοβουλία του ΝΑΤΟ.
Υπάρχει μείζον πρόβλημα ανθρωπίνων δικαιωμάτων και δημοκρατίας στη Λιβύη. Το γνωρίζαμε και όταν οι Κλίντον, Σαρκοζί και Μπλερ ενεργούσαν ως οι καλύτεροι φίλοι του Καντάφι. Δεν θα λυθεί όμως αυτό το πρόβλημα ούτε με λουτρό αίματος, ούτε με τη δυτική στρατιωτική επέμβαση. Οι δυνάμεις που εξόντωσαν ένα εκατομμύριο Ιρακινούς και κατέστρεψαν τη χώρα τους, δεν νομιμοποιούνται να παριστάνουν τους υπερασπιστές των λαών και της δημοκρατίας. Η επέμβασή τους στη Λιβύη θα έχει τα ίδια αποτελέσματα. Σημειώνουμε ότι, την ίδια στιγμή που το ΝΑΤΟ ετοιμάζεται να επέμβει στη Βόρειο Αφρική, κοπτόμενο δήθεν για τους Λίβυους, καλύπτει την εισβολή του στρατού της Σαουδικής Αραβίας στο Μπαχρέιν, με σκοπό να καταστείλει την επανάσταση σε αυτή τη χώρα.
Η Ελλάδα και η Κύπρος είναι δύο χώρες με παραδοσιακούς, φιλικούς δεσμούς με τους αραβικούς λαούς. Δεν έχουν κανένα λόγο να αναμειχθούν σε αυτό τον τυχοδιωκτισμό, διακινδυνεύοντας την εικόνα τους και την ασφάλειά τους.
Για την Κίνηση Ανεξάρτητων Πολιτών
Μίκης Θεοδωράκης
αναδημοσίευση από
http://www.mikis-theodorakis-kinisi-anexartiton-politon.gr/el/articles/?nid=542
ΠΡΟΚΗΡΥΞΗ ΤΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ 25η ΜΑΡΤΙΟΥ
ΠΡΟΚΗΡΥΞΗ ΤΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ 25η ΜΑΡΤΙΟΥ
Να μεταβάλουμε την 25η Μαρτίου από ημέρα καταισχύνης σε ημέρα Αντίστασης
«Στη χώρα μας δυστυχώς από το 1821 έως σήμερα περάσαμε από την Υποδούλωση στην Εξάρτηση που συνεχίζεται έως σήμερα με ελάχιστα διαλείμματα. Όπως λ.χ. την εποχή της ξένης κατοχής, τότε που γνώρισαν την Ανεξαρτησία μόνο όσοι τόλμησαν να πολεμήσουν τον εχθρό με το όπλο στο χέρι. Κι από κει και πέρα μπορούμε να πούμε πως έγιναν ανεξάρτητοι μονάχα αυτοί που αψήφησαν τις Εξουσίες, φυλακίστηκαν, βασανίστηκαν, εκτελέστηκαν. Παράξενη στ' αλήθεια αυτή η χώρα που για να γίνεις ελεύθερος θα πρέπει πρώτα να θυσιάσεις τη ζωή σου...»
Μ. Θεοδωράκης
25 Μαρτίου 2011. Σήμερα αντί να είναι ημέρα εθνικής υπερηφάνειας και γιορτής τείνει να μέρα καταισχύνης, υποδούλωσης και εξευτελισμού. 190 χρόνια μετά την επανάσταση του 1821, αντιμετωπίζοντας ταυτόχρονα το φάσμα μιας νέας, διπλής υποδούλωσης: Υποδούλωσης στην Νέα Ιερά Συμμαχία της Τρόικας, του Μνημονίου και της ΕΕ αλλά και απειλών υποδούλωσης μας στη νεο-οθωμανική, αυτοκρατορική Τουρκία που φιλοδοξεί να καταστεί περιφερειακή υπερδύναμη στην περιοχή των Βαλκανίων και τη Μέση Ανατολή.
Τότε, ο μεγάλος αγώνας του 1821 είχε μείνει τραγικά ανολοκλήρωτος. Σήμερα όσο ποτέ άλλοτε, γίνεται σαφές και προφανές ότι, αν επιθυμούμε να συνεχίσουμε να υπάρχουμε, πρέπει για άλλη μια φορά να βαδίσουμε στο μονοπάτι της Αντίστασης ενάντια στις ξένες δυνάμεις της Υποτέλειας, και στις πιο ενδοτικές άρχουσες τάξεις που εμφανίστηκαν ποτέ στην Ιστορία μας, στο κλεπτοκρατικό, παρασιτικό καθεστώς που λειτουργεί ως καρκίνος τρώγοντας τα σωθικά της χώρας μας.
Σήμερα οι κύριοι υπεύθυνοι για το δυσβάσταχτο χρέος που γονατίζει σήμερα τη χώρα μας ζητούν επί πίνακι το κεφάλι του ελληνικού λαού, αλλά όλα αυτά τα χρόνια συμμετείχαν στο μεγάλο πάρτυ της διασπάθισης του δημόσιου πλούτου της χώρας μέσα από σκανδαλώδεις, ληστρικές συμβάσεις. Εξάλλου, το μεγάλο προανάκρουσμα της οικονομικής τραγωδίας ήταν το σκάνδαλο με πρωταγωνιστές την Ζήμενς και τα μεγάλα ελληνικά κόμματα. Αυτό το σύστημα, λοιπόν, θα πρέπει να πληρώσει σήμερα για το τέλμα της χώρας - κι όχι ο ελληνικός λαός.
Ας αφήσει, λοιπόν, ο πρωθυπουργός και η θλιβερή διακομματική του κουστωδία τις δήθεν διαπραγματεύσεις με τα αφεντικά του. Η πορεία της χώρας προς τη χρεοκοπία είναι ήδη προαποφασισμένη, κι αυτό που μένει να γίνει είναι ένας διακανονισμός των ισορροπιών μεταξύ των συμφερόντων των Γερμανών, των Γάλλων, των Αμερικάνων και των άλλων γεωπολιτικών παραγόντων, των Αγορών, της Ευρωπαϊκής γραφειοκρατίας - στη διαχείριση του τετελεσμένου. Όσο για μας, όλοι πλέον το λένε ξεκάθαρα: Οποιοσδήποτε διακανονισμός εμπλέκει την εκποίηση δημόσιας περιουσίας. Και βέβαια, είναι επίσης σίγουρο ότι έχουμε ήδη συρθεί σιδηροδέσμιοι στο επαχθές Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας και στον «μηχανισμό στήριξης», ήδη από την 11η Μαρτίου, που μας πρόσφερε ως αντίτιμο του ξεπουλήματος την διαιώνιση της επιτροπείας από την τρόϊκα.
Η περιπέτεια, δηλαδή, στην οποία μας βύθισε ο Γιώργος Παπανδρέου ένα χρόνο πριν, με το μνημόνιο και την Τρόικα δείχνει να επιδεινώνεται διαρκώς και σερνόμαστε με τα χέρια δεμένα σε κάτι που μας βυθίζει όλο και πιο βαθειά στην κρίση και την υποτέλεια. Αυτά είναι τα μεγάλα επιτεύγματα τους: Επιτάχυναν και παρόξυναν την κρίση με τις επιλογές τους` μας έδεσαν χειροπόδαρα στο μνημόνιο, αποκλείοντας κάθε εναλλακτική λύση από άλλες χώρες, όπως η Κίνα ή η Ρωσία` μας οδήγησαν στην απομόνωση από τις υπόλοιπες μικρές, βαλλόμενες χώρες της ευρωπαϊκής περιφέρειας, με το να ακολουθούν δουλικά τα μεγάλα ευρωπαϊκά αφεντικά.
Αισίως, έχουμε βρεθεί, σήμερα 25/03/2011 στριμωγμένοι με την πλάτη στο τοίχο, αναγκασμένοι να αγωνιστούμε σε έναν αγώνα μακρόχρονο, όπου πρέπει να επιστρατεύσουμε αποφασιστικότητα και ευθυκρισία.
Όλα, λοιπόν, ή τίποτα. Πρέπει να αντιμετωπίσουμε το κακό που κατατρέχει τη χώρα μας σε όλες του τις ρίζες. Χρειάζεται, λοιπόν, όχι μόνον ένας αγώνας ενάντια στην εξάρτηση και την υποτέλεια, αλλά μια βαθιά ανατρεπτική λαϊκή δύναμη που μπορεί να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά αυτές τις δυνάμεις γιατί διαθέτει όραμα και πρόταση για μια Πολιτεία εθνικά και κοινωνικά χειραφετημένη, μια πολιτεία οικολογίας και άμεσης δημοκρατίας.
Η χώρα μας είναι μια μικρή χώρα με ισχνές παραγωγικές δυνάμεις και μικρά δημογραφικά μεγέθη. Το μόνο όπλο που έχουμε για να αντιμετωπίσουμε τις μεγάλες προκλήσεις από τις δυνάμεις της υποδούλωσης και της αποικιοκρατίας, είναι η δύναμη του λαού, ο πολιτισμός και οι αντιστασιακές του παραδόσεις. Με όπλο αυτές τις παραδόσεις μπορούμε και πρέπει να αρχίσουμε μια πορεία ανάταξης της χώρας μας.
Και αν σήμερα είμαστε έστω και τυπικά ανεξάρτητοι, αυτό έγινε γιατί βαδίσαμε ενάντια στο ρεύμα της Ιστορίας, και όχι γιατί ήμασταν πειθήνιοι στις βουλές των δυνατών και προσαρμοστικοί στο κυρίαρχο ρεύμα της κάθε εποχής. Το ζήτημα, λοιπόν, έχει τεθεί. Σήμερα, 25η Μαρτίου, γιορτάζουμε την έναρξη της επανάστασης του 1821. Ήρθε ο καιρός να πάρουμε στα χέρια μας την ιστορική σκυτάλη και να την ολοκληρώσουμε.
* ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΗ ΝΕΑ ΙΕΡΑ ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΔΝΤ-ΤΡΟΪΚΑΣ
* ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΤΗΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ ΚΑΙ ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ ΤΗΣ ΔΟΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ
* ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΟΝ ΤΟΥΡΚΙΚΟ ΕΠΕΚΤΑΤΙΣΜΟ, ΑΜΕΣΗ ΑΝΑΚΗΡΥΞΗ ΑΟΖ, ΑΠΟΧΩΡΗΣΗ ΤΩΝ ΣΤΡΑΤΕΥΜΑΤΩΝ ΚΑΤΟΧΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ
* ΚΑΤΩ Η ΚΛΕΠΤΟΚΡΑΤΙΑ - ΑΥΘΕΝΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
* ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΣΥΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΟΥ ΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΑΥΤΑΡΚΕΙΑ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ
* ΠΑΛΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ
* ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ, ΛΑΪΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ, ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΗ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ
* ΑΝ ΟΧΙ ΕΜΕΙΣ, ΠΟΙΟΙ; ΑΝ ΟΧΙ ΤΩΡΑ, ΠΟΤΕ;
ΣΠΙΘΑ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΕΛΛΑΔΑ ΕΝΩΜΕΝΗ
[Προκήρυξη της ΚΙΝΗΣΗΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ που θα μοιραστεί την 25η Μαρτίου σε όλη την Ελλάδα]
αναδημοσίευση από http://www.mikis-theodorakis-kinisi-anexartiton-politon.gr/el/articles/?nid=528
Να μεταβάλουμε την 25η Μαρτίου από ημέρα καταισχύνης σε ημέρα Αντίστασης
«Στη χώρα μας δυστυχώς από το 1821 έως σήμερα περάσαμε από την Υποδούλωση στην Εξάρτηση που συνεχίζεται έως σήμερα με ελάχιστα διαλείμματα. Όπως λ.χ. την εποχή της ξένης κατοχής, τότε που γνώρισαν την Ανεξαρτησία μόνο όσοι τόλμησαν να πολεμήσουν τον εχθρό με το όπλο στο χέρι. Κι από κει και πέρα μπορούμε να πούμε πως έγιναν ανεξάρτητοι μονάχα αυτοί που αψήφησαν τις Εξουσίες, φυλακίστηκαν, βασανίστηκαν, εκτελέστηκαν. Παράξενη στ' αλήθεια αυτή η χώρα που για να γίνεις ελεύθερος θα πρέπει πρώτα να θυσιάσεις τη ζωή σου...»
Μ. Θεοδωράκης
25 Μαρτίου 2011. Σήμερα αντί να είναι ημέρα εθνικής υπερηφάνειας και γιορτής τείνει να μέρα καταισχύνης, υποδούλωσης και εξευτελισμού. 190 χρόνια μετά την επανάσταση του 1821, αντιμετωπίζοντας ταυτόχρονα το φάσμα μιας νέας, διπλής υποδούλωσης: Υποδούλωσης στην Νέα Ιερά Συμμαχία της Τρόικας, του Μνημονίου και της ΕΕ αλλά και απειλών υποδούλωσης μας στη νεο-οθωμανική, αυτοκρατορική Τουρκία που φιλοδοξεί να καταστεί περιφερειακή υπερδύναμη στην περιοχή των Βαλκανίων και τη Μέση Ανατολή.
Τότε, ο μεγάλος αγώνας του 1821 είχε μείνει τραγικά ανολοκλήρωτος. Σήμερα όσο ποτέ άλλοτε, γίνεται σαφές και προφανές ότι, αν επιθυμούμε να συνεχίσουμε να υπάρχουμε, πρέπει για άλλη μια φορά να βαδίσουμε στο μονοπάτι της Αντίστασης ενάντια στις ξένες δυνάμεις της Υποτέλειας, και στις πιο ενδοτικές άρχουσες τάξεις που εμφανίστηκαν ποτέ στην Ιστορία μας, στο κλεπτοκρατικό, παρασιτικό καθεστώς που λειτουργεί ως καρκίνος τρώγοντας τα σωθικά της χώρας μας.
Σήμερα οι κύριοι υπεύθυνοι για το δυσβάσταχτο χρέος που γονατίζει σήμερα τη χώρα μας ζητούν επί πίνακι το κεφάλι του ελληνικού λαού, αλλά όλα αυτά τα χρόνια συμμετείχαν στο μεγάλο πάρτυ της διασπάθισης του δημόσιου πλούτου της χώρας μέσα από σκανδαλώδεις, ληστρικές συμβάσεις. Εξάλλου, το μεγάλο προανάκρουσμα της οικονομικής τραγωδίας ήταν το σκάνδαλο με πρωταγωνιστές την Ζήμενς και τα μεγάλα ελληνικά κόμματα. Αυτό το σύστημα, λοιπόν, θα πρέπει να πληρώσει σήμερα για το τέλμα της χώρας - κι όχι ο ελληνικός λαός.
Ας αφήσει, λοιπόν, ο πρωθυπουργός και η θλιβερή διακομματική του κουστωδία τις δήθεν διαπραγματεύσεις με τα αφεντικά του. Η πορεία της χώρας προς τη χρεοκοπία είναι ήδη προαποφασισμένη, κι αυτό που μένει να γίνει είναι ένας διακανονισμός των ισορροπιών μεταξύ των συμφερόντων των Γερμανών, των Γάλλων, των Αμερικάνων και των άλλων γεωπολιτικών παραγόντων, των Αγορών, της Ευρωπαϊκής γραφειοκρατίας - στη διαχείριση του τετελεσμένου. Όσο για μας, όλοι πλέον το λένε ξεκάθαρα: Οποιοσδήποτε διακανονισμός εμπλέκει την εκποίηση δημόσιας περιουσίας. Και βέβαια, είναι επίσης σίγουρο ότι έχουμε ήδη συρθεί σιδηροδέσμιοι στο επαχθές Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας και στον «μηχανισμό στήριξης», ήδη από την 11η Μαρτίου, που μας πρόσφερε ως αντίτιμο του ξεπουλήματος την διαιώνιση της επιτροπείας από την τρόϊκα.
Η περιπέτεια, δηλαδή, στην οποία μας βύθισε ο Γιώργος Παπανδρέου ένα χρόνο πριν, με το μνημόνιο και την Τρόικα δείχνει να επιδεινώνεται διαρκώς και σερνόμαστε με τα χέρια δεμένα σε κάτι που μας βυθίζει όλο και πιο βαθειά στην κρίση και την υποτέλεια. Αυτά είναι τα μεγάλα επιτεύγματα τους: Επιτάχυναν και παρόξυναν την κρίση με τις επιλογές τους` μας έδεσαν χειροπόδαρα στο μνημόνιο, αποκλείοντας κάθε εναλλακτική λύση από άλλες χώρες, όπως η Κίνα ή η Ρωσία` μας οδήγησαν στην απομόνωση από τις υπόλοιπες μικρές, βαλλόμενες χώρες της ευρωπαϊκής περιφέρειας, με το να ακολουθούν δουλικά τα μεγάλα ευρωπαϊκά αφεντικά.
Αισίως, έχουμε βρεθεί, σήμερα 25/03/2011 στριμωγμένοι με την πλάτη στο τοίχο, αναγκασμένοι να αγωνιστούμε σε έναν αγώνα μακρόχρονο, όπου πρέπει να επιστρατεύσουμε αποφασιστικότητα και ευθυκρισία.
Όλα, λοιπόν, ή τίποτα. Πρέπει να αντιμετωπίσουμε το κακό που κατατρέχει τη χώρα μας σε όλες του τις ρίζες. Χρειάζεται, λοιπόν, όχι μόνον ένας αγώνας ενάντια στην εξάρτηση και την υποτέλεια, αλλά μια βαθιά ανατρεπτική λαϊκή δύναμη που μπορεί να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά αυτές τις δυνάμεις γιατί διαθέτει όραμα και πρόταση για μια Πολιτεία εθνικά και κοινωνικά χειραφετημένη, μια πολιτεία οικολογίας και άμεσης δημοκρατίας.
Η χώρα μας είναι μια μικρή χώρα με ισχνές παραγωγικές δυνάμεις και μικρά δημογραφικά μεγέθη. Το μόνο όπλο που έχουμε για να αντιμετωπίσουμε τις μεγάλες προκλήσεις από τις δυνάμεις της υποδούλωσης και της αποικιοκρατίας, είναι η δύναμη του λαού, ο πολιτισμός και οι αντιστασιακές του παραδόσεις. Με όπλο αυτές τις παραδόσεις μπορούμε και πρέπει να αρχίσουμε μια πορεία ανάταξης της χώρας μας.
Και αν σήμερα είμαστε έστω και τυπικά ανεξάρτητοι, αυτό έγινε γιατί βαδίσαμε ενάντια στο ρεύμα της Ιστορίας, και όχι γιατί ήμασταν πειθήνιοι στις βουλές των δυνατών και προσαρμοστικοί στο κυρίαρχο ρεύμα της κάθε εποχής. Το ζήτημα, λοιπόν, έχει τεθεί. Σήμερα, 25η Μαρτίου, γιορτάζουμε την έναρξη της επανάστασης του 1821. Ήρθε ο καιρός να πάρουμε στα χέρια μας την ιστορική σκυτάλη και να την ολοκληρώσουμε.
* ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΗ ΝΕΑ ΙΕΡΑ ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΔΝΤ-ΤΡΟΪΚΑΣ
* ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΤΗΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ ΚΑΙ ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ ΤΗΣ ΔΟΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ
* ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΟΝ ΤΟΥΡΚΙΚΟ ΕΠΕΚΤΑΤΙΣΜΟ, ΑΜΕΣΗ ΑΝΑΚΗΡΥΞΗ ΑΟΖ, ΑΠΟΧΩΡΗΣΗ ΤΩΝ ΣΤΡΑΤΕΥΜΑΤΩΝ ΚΑΤΟΧΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ
* ΚΑΤΩ Η ΚΛΕΠΤΟΚΡΑΤΙΑ - ΑΥΘΕΝΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
* ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΣΥΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΟΥ ΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΑΥΤΑΡΚΕΙΑ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ
* ΠΑΛΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ
* ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ, ΛΑΪΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ, ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΗ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ
* ΑΝ ΟΧΙ ΕΜΕΙΣ, ΠΟΙΟΙ; ΑΝ ΟΧΙ ΤΩΡΑ, ΠΟΤΕ;
ΣΠΙΘΑ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΕΛΛΑΔΑ ΕΝΩΜΕΝΗ
[Προκήρυξη της ΚΙΝΗΣΗΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ που θα μοιραστεί την 25η Μαρτίου σε όλη την Ελλάδα]
αναδημοσίευση από http://www.mikis-theodorakis-kinisi-anexartiton-politon.gr/el/articles/?nid=528
Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΣΠΙΘΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ - άρθρο του Μάκη Μαΐλη στον Ριζοσπάστη / ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΑΠΟ ΣΠΙΘΑ ΠΕΡΙΣΣΟΥ
Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΣΠΙΘΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ - άρθρο του Μάκη Μαΐλη στον Ριζοσπάστη / ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΑΠΟ ΣΠΙΘΑ ΠΕΡΙΣΣΟΥ
•
(http://www.mikis-theodorakis-kinisi-anexartiton-politon.gr/el/articles/?nid=523)
Η συνάθροιση των Κούβελα, Παπαθεμελή, Ψωμιάδη και πλειάδας άλλων της αντίδρασης και του σκοταδισμού στη συγκέντρωση της ΣΠΙΘΑΣ στη Θεσσαλονίκη, με ομιλητή τον Μίκη Θεοδωράκη, δεν προκάλεσε καμία εντύπωση στους παροικούντας την Ιερουσαλήμ, όπως δεν είχαν προκαλέσει εντύπωση και προηγούμενες συνάξεις της ΣΠΙΘΑΣ στην Αθήνα και αλλού. Μία από αυτές μάλιστα, ένας σύντροφος μας την αποκάλεσε του ΠΑΣΟΚοΝεοΔημοκρατίκοΛΑΟτζίδικου φάσματος.
Απ' την πρώτη στιγμή της εμφάνισης του δήθεν ανεξάρτητου «κινήματος διαμαρτυρόμενων πολιτών, της ΣΠΙΘΑΣ, το ΚΚΕ είχε υπογραμμίσει ότι ανεξάρτητα κινήματα δεν υπάρχουν. Ότι όποιοι ισχυρίζονται πως είναι ανεξάρτητοι, ή υποκρίνονται ή έχουν αυταπάτες. Ότι ακόμα και αν πρόσωπα, που μετέχουν σε διάφορες κινήσεις, δεν είναι κομματικά ενταγμένα, έτσι ή αλλιώς είναι από κάπου ιδεολογικοπολιτικά εξαρτημένα ή επηρεασμένα, το λιγότερο. Είτε από την ιδεολογία κάποιου κόμματος, είτε γενικά από την κυρίαρχη αστική ιδεολογία, είτε από την ΕΕ, είτε από τις λεγόμενες Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, είτε από αλλού, είτε και από την κομμουνιστική ιδεολογία, είτε σε τελευταία ανάλυση από την όποια ιδεολογία πρεσβεύουν, που για τον καθένα από κάπου προκύπτει αυτή. όχι πάντως ανεξάρτητα από τα πάντα και από επιφοίτηση.
Για παράδειγμα, διάφορους -ανεξάρτητους» βλέπουμε κάθε τετραετία στις τοπικές εκλογές. Όμως βλέπουμε και ότι, αμέσως μετά από αυτές, οι λεγόμενοι ανεξάρτητοι εφαρμόζουν κατά γράμμα την ίδια αντιλαϊκή πολιτική, όποιο κόμμα και αν βρίσκεται στην κυβέρνηση, το ΠΑΣΟΚ ή η ΝΔ. Πριν και μετά τις εκλογές για την τοπική διοίκηση, ευαγγέλιο όλων, πλην των κομμουνιστών, ήταν και είναι ο «Καλλικράτης». Και μόνο από αυτό, γίνεται φανερός τόσο ο στόχος όσο και ο ρόλος των δήθεν ανεξάρτητων.
Ο πόλεμος που εδώ και χρόνια έχουν κηρύξει η αστική τάξη, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και η ΕΕ με το ΔΝΤ. τη ΝΔ και το ΛΑ.Ο.Σ. εναντίον της εργατικής τάξης, των αυτοαπασχολούμενων και των μικρομεσαίων αγροτών, πόλεμος που εντάθηκε κατά πολύ με αφορμή και με πρόσχημα την καπιταλιστική κρίση, έχει δημιουργήσει μια κατάσταση που το αστικό πολιτικό σύστημα ζορίζεται, βρίσκεται σε μεγάλες δυσκολίες, ενώ οι εκπρόσωποι του. μαζί και ο οπορτουνισμός, ανησυχούν μήπως οι δυσκολίες τους γίνουν ακόμα μεγαλύτερες έως και αξεπέραστες.
Η κατάσταση που έχει δημιουργηθεί συνίσταται στο γεγονός ότι στις εργατικές - λαϊκές δυνάμεις συντελούνται θετικές διεργασίες. Αυτό βεβαίως δεν αφορά ακόμα τη μεγάλη πλειοψηφία του λαού. Όσο και αν είναι θετικό, ότι ένα σημαντικό τμήμα ψηφοφόρων έχει αποστασιοποιηθεί από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ. όμως ιδεολογικοπολιτικά δεν έχει ακόμα ριζοσπαστικοποιηθεί, δεν έχει απαλλαγεί από την ιδεολογία των βασικών εκπροσώπων του κεφαλαίου. Ένα τμήμα είναι κυριολεκτικά ζαλισμένο από τις εξελίξεις που δεν τις περίμενε, έχοντας εξαπατηθεί (και με ευθύνη του) από το ΠΑΣΟΚ (ας έλεγε καθαρά στο πρόγραμμα του τι πρόκειται να κάνει). Ένα άλλο τμήμα του λαού έχει συνειδητοποιήσει την άσχημη κατάσταση, αλλά χειραγωγείται από τους ΠΑΣΟΚοΝεοΔημοκράτες παπαγάλους των Τν και πιστεύει τα ψέματα που του σερβίρουν ως αιτίες της κρίσης: Ότι χρειάζεται εκσυγχρονισμός του πολιτικού συστήματος (κι ας είναι σάπιο), ότι φταίνε οι μίζες (όχι όμως τα κέρδη), ότι δίχως το μνημόνιο δεν θα δίνονταν μισθοί και συντάξεις (λες και συμφωνήθηκε γι' αυτό το σκοπό) και άλλα. Μέσα σε αυτές τις λαϊκές δυνάμεις συναντάμε και εκείνο το σημαντικό ποσοστό που δηλώνει ότι θα απέχει από τις εκλογές ή ότι θα ψηφίσει άκυρο και λευκό. Το βέβαιο μέχρις στιγμής είναι, ότι ενώ το ΠΑΣΟΚ κατρακυλάει, δεν επωφελείται η ΝΔ. αλλά κατρακυλάει και αυτή. Ο γνωστός δικομματισμός παρουσιάζει για πρώτη φορά τόσο... αγνώριστη εικόνα.
Είναι λοιπόν δικαιολογημένος ο εξής φόβος της πλουτοκρατίας και των μηχανισμών της: Ενόψει της μεγαλύτερης χειροτέρευσης που θα έρθει στην κατάσταση του λαού. ενόψει της ανάγκης του καπιταλισμού να καταστρέψει ακόμα περισσότερες παραγωγικές δυνάμεις, για να βγει από την κρίση (με θύματα κυρίως την εργατική τάξη και τους αυτοαπασχολούμενους), τα πράγματα μπορεί να εξελιχθούν πολύ αρνητικά για το σύστημα. Δηλαδή, ένα πολύ μεγάλο τμήμα του λαού να αφυπνιστεί πολιτικά και να συμπαραταχθεί με το ΚΚΕ.
Αυτό φοβούνται. Το ΚΚΕ και το ταξικό κίνημα. Όλα τα άλλα κόμματα λειτουργούν ως μαξιλαράκια του συστήματος. Το ΚΚΕ, που προτείνει στο λαό τη μόνη λύση που έχει αυτός, τη λαϊκή εξουσία, ως θέση και πρακτική πολιτικής αντιπαράθεσης με τον καπιταλισμό και την κρίση του.
Και παίρνουν τα μέτρα τους. Ένα από αυτά είναι και ο ιδεολογικός πόλεμος κατά του λαού που θα σπρώχνει στην αποχή όσους πρώην ψηφοφόρους των αστικών κομμάτων δεν θα μπορέσουν να τους εγκλωβίσουν ξανά με εκβιασμούς και ψεύτικα διλήμματα. Και όχι μόνο όταν αποχή από τις κάλπες, αλλά και στην αποχή από κάτι πιο σημαντικό: Την οργάνωση και την πάλη για να σωθεί ο λαός από τη χρεοκοπία και να πτωχεύσει η πλουτοκρατία. Την οργάνωση και την πάλη για την ανατροπή της αστικής εξουσίας. Το ίδιο αυτό τμήμα του λαού που σήμερα σπρώχνουν στην αποχή, αύριο θα το χρησιμοποιήσουν ως ένα υλικό στήριξης ενδεχόμενης κυβέρνησης «εθνικής πατριωτικής συνεννόησης» ή συναίνεσης, δηλαδή τσακίσματος του λαού.
Στην κατεύθυνση για λευκό στις εκλογές κάλεσε το λαό και η ΣΠΙΘΑ. Όπως είπε ο Μίκης Θεοδωράκης, εκφράζοντας τις απόψεις της ηγεσίας της. «Αν γίνουν σύντομα εκλογές εμείς θα ρίξουμε λευκό* Με άλλα λόγια «όλοι ίδιοι είμαστε»!...
Την παραπάνω θέση εξέφρασε ο Μίκης Θεοδωράκης μαζί με τη γενική πολιτική θέση του ότι οι αντιδράσεις -απέναντι στα μέτρα που προωθεί η τρόικα, θα πρέπει να έχουν τα χαρακτηριστικά παλλαϊκού - σ-πελευθερωτικού αγώνα». Και κάλεσε τους πολίτες να «αντίσταβοόν» και να επιδείξουν «ανυπακοή»!
Πώς συμβιβάζεται το λευκό (δηλαδή η παραίτηση) με το κάλεσμα σε αντίσταση και ανυπακοή: Μήπως πρόκειται να συνετισθούν με τη λευκή ψήφο το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ; Αν ήταν έτσι, θα είχαν συνετισθεί και με το μεγάλο εύρος της αποχής στις ευρωεκλογές. Πολύ πε-ρισσότερο θα είχαν συνετισθεί, μπροστά σε όλα αυτά που τους σέρνει ο λαός εδώ και ένα χρόνο και περισσότερο. Όμως το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ είναι κόμματα του κεφαλαίου και δεν αλλάζουν, είναι κόμματα αποφασισμένα να τσακίσουν το λαό αν μπορέσουν, προκειμένου να περάσει η πολιτική του κεφαλαίου διά πυρός και σιδήρου.
Όσο για τα περί «απελευθερωτικού αγώνα», πρέπει να σημειωθούν τα εξής: Πρώτον, ότι θέμα εθνικής ανεξαρτησίας δεν τίθεται, στην Ελλάδα δεν έχουμε κατοχή. Την τρόικα έφεραν από κοινού η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με τον ΣΕΒ, τους εφοπλιστές, τους τραπεζίτες, τους μεγαλέμπορους. Όλοι αυτοί, δηλαδή η αστική τάξη. είναι σύμμαχοι της τρόικας, το ίδιο και η ΝΔ, που παριστάνει την αντιμνημονιακή! Τα μέτρα που προβλέπει το μνημόνιο - το πρώτο και τα επικαιροποιημένα - έχουν προαποφασιστεί εδώ και δύο δεκαετίες, ήταν στο πρόγραμμα και του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Το χρέος και τα ελλείμματα, η καπιταλιστική κρίση, δεν αντιμετωπίζονται από τη σκοπιά του λαϊκού συμφέροντος, αλλά της υπεράσπισης και της σωτηρίας της κερδοφορίας των καπιταλιστών. Οι αυτοαποκαλούμενοι «απελευθερωτές- δεν κάνουν κουβέντα για αυτά τα συμφέροντα που καταδυναστεύουν το λαό και σε περίοδο ανάπτυξης και τώρα οε περίοδο κρίσης. Δεύτερον: Ο εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας, που ο Μίκης Θεοδωράκης τον γνωρίζει γιατί τον έζησε ενεργητικά, προέβλεπε και ένοπλο λαό τότε που διεξαγόταν. Δεν προέβλεπε άσφαιρα πυρά. Η λευκή ψήφος, το άκυρο και η αποχή είναι πυρά άσφαιρα.
Επομένως από τις διακηρύξεις κινήσεων σαν τη ΣΠΙΘΑ ωφελούνται τα κόμματα του συστήματος, η τρόικα, η ΕΕ, η πλουτοκρατία. Και όχι μόνο αυτό, αλλά πρέπει να θεωρείται βέβαιο ότι προσπαθούν να παρεμβαίνουν σε τέτοιες κινήσεις και να αξιοποιούν αυταπάτες, όπως αυτές για έλλειψη εθνικής ανεξαρτησίας και άρα για τη δήθεν ανάγκη διεξαγωγής εθνι-κοαπελευθερωτικού αγώνα. Στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι φανερό ότι αξιοποιούν και την ιδιότητα του Μίκη Θεοδωράκη ως μουσικοσυνθέτη, τόσο οι παραπάνω, όσο και διάφοροι περισπούδαστοι και τυχοδιώκτες που συμμετέχουν στη ΣΠΙΘΑ. Χρησιμοποιούν το σημαντικό και λαοπρόβλητο έργο του, για να πετύχουν τους σκοπούς τους οχυρωμένοι πίσω από τη μεγαλοσύνη που έχει. Στην πραγματικότητα με αυτό τον τρόπο αποσπούν και τον ίδιο τον Θεοδωράκη από το έργο του για να πετύχουν τους αντιλαϊκούς σκοπούς τους. Αυτό το ανοσιούργημα είναι ο ίδιος ο Μίκης Θεοδωράκης που όφειλε να μην το επιτρέψει.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ
ΤΟΠΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΣΠΙΘΑΣ ΠΕΡΙΣΣΟΥ
Ανακοίνωση (πρώτη και τελευταία)
Η Τοπική Επιτροπή Σπίθας Περισσού, που συγκροτήθηκε πρόσφατα, χαιρετίζει με ανακούφιση και ενθουσιασμό την αποφασιστική συμβολή του Μάκη Μαϊλη, σημαντικού διανοούμενου, ιδεολόγου της ελληνικής εργατικής τάξης, που, με εμβριθές, όσο και μακροσκελές άρθρο του στον «Ριζοσπάστη» της 6ης Μαρτίου, αποκάλυψε στα μάτια όλου του λαού, αλλά και τα δικά μας, που είχαν, ομολογούμε, παραπλανηθεί, την πραγματική φύση του Κινήματος Ανεξαρτήτων Πολιτών «Σπίθα», στη δημιουργία του οποίου κάλεσε ο Μίκης Θεοδωράκης.
Μετά την ανάγνωση του άρθρου του συντρόφου Μαΐλη (ελπίζουμε ότι μας επιτρέπει να τον αποκαλούμε έτσι), η Τοπική Επιτροπή Σπίθας Περισσού αποφάσισε ομόφωνα να αυτοδιαλυθεί και να στείλει ευχαριστήρια επιστολή και ανθοδέσμη στον Ριζοσπάστη και το Πολιτικό Γραφείο του Κόμματος.
Ευχαριστούμε τον σύντροφο και την εφημερίδα για την αποφασιστική συμβολή τους στη διάλυση των «αυταπατών» μας, όπως αποκαλεί την πεποίθησή μας ότι οφείλουμε να αγωνιστούμε για την εθνική ανεξαρτησία της χώρας μας. «Θέμα εθνικής ανεξαρτησίας δεν τίθεται, στην Ελλάδα δεν έχουμε κατοχή», λέει επί λέξει ο σύντροφος. Ομολογούμε ότι ξεγελαστήκαμε από τα διαρκή σούρτα-φέρτα και τις συνεντεύξεις της τρόικας, εκπροσώπου της ΕΚΤ, της ΕΕ και του ΔΝΤ. Νομίζαμε ότι αυτοί επιβάλλουν την οικονομική και κοινωνική πολιτική στην Ελλάδα, όπως άλλωστε γράφει το Μνημόνιο και η δανειακή σύμβαση. Νομίζαμε ότι η Καγκελλάριος Μέρκελ και οι μεγάλες διεθνείς τράπεζες επιβάλλουν τη λεηλασία της χώρας, σε ύψος 50 δις, όπως μας δήλωσαν χωρίς περιστροφές. Από το άρθρο του «Ριζοσπάστη» καταλάβαμε όμως ότι η μεν Ελλάδα είναι μια εθνικά ανεξάρτητη χώρα, που ασκεί κυρίαρχα την πολιτική της (αυτήν ακριβώς τη θέση, παραδόξως, υποστηρίζει, εκτός από τον σ. Μαΐλη και ο Πρωθυπουργός Παπανδρέου!), η δε τρόικα κάνει προφανώς τις διακοπές της εδώ. Επειδή μάλιστα τις τελευταίες ημέρες οι Ιρλανδοί κατηγορούν τη Γερμανία και τη Γαλλία για νεοαποικιοκρατία, προτείνουμε στον σ. Μαΐλη να πάει στο Δουβλίνο να τους «ξεστραβώσει» κι αυτούς. Ας μην περιορίζει τη σοφία του στους 'Ελληνες εργάτες.
«Από τις διακηρύξεις κινήσεων σαν τη ΣΠΙΘΑ ωφελούνται τα κόμματα του συστήματος, η τρόικα, η ΕΕ, η πλουτοκρατία. Και όχι μόνο αυτό, αλλά πρέπει να θεωρείται βέβαιο ότι προσπαθούν να παρεμβαίνουν σε τέτοιες κινήσεις και να αξιοποιούν αυταπάτες», γράφει ο σ. Μαΐλης, προτού χαρακτηρίσει τις συγκεντρώσεις της «Σπίθας» ως «συνάξεις του ΠΑΣΟΚοΝεοΔημοκρατικοΛΑΟτζίδικου φάσματος». και τον ίδιο τον Θεοδωράκη ως όργανο «τυχοδιωκτών». Οι παρατηρήσεις του συντρόφου έχουν καίρια σημασία και είναι αυτές κυρίως που μας έπεισαν ότι οι διατριβές του Μίκη κατά του Μνημονίου και της δανειακής σύμβασης, είναι προφανώς στάχτη στα μάτια του λαού, προορισμένη να διευκολύνει την πιο μαύρη αντίδραση να πετύχει τον βασικό της στόχο, που δεν είναι φυσικά άλλος από το να χτυπήσει το ΚΚΕ. Αλλά δεν είναι μόνο η ουσία που πρέπει να προσεχθεί εδώ. Είναι και το έξοχο ύφος, ήθος και αισθητική του συντρόφου Μαΐλη, οι βαθιά ενωτικοί και παιδαγωγικοί τρόποι του, που δεν αποκαλύπτουν απλά τα βρωμερά σχέδια πίσω από τη «Σπίθα», αλλά ανυψώνουν συνολικά το ηθικό και διανοητικό επίπεδο των εργατών και των κομμουνιστών. Δείχνουν πως πρέπει να διεξάγεται ο διάλογος, η αντιπαράθεση διαφορετικών απόψεων και η κριτική μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων, ιδίως μεταξύ των γνησίων κομμουνιστών και των δήθεν «ανεξάρτητων», δήθεν «αριστερών», δήθεν «αντιμνημονιακών», που, στην πραγματικότητα, όπως μας έχει εξηγήσει αναλυτικά και επανειλημμένα το Πολιτικό Γραφείο του Κόμματος, δεν μπορούν παρά να είναι είτε αφελείς, είτε χαφιέδες!
Δεν υπάρχουν ανεξάρτητοι πολίτες, υπογραμμίζει παρακάτω ο σύντροφος. Οι πολίτες είναι εξαρτημένοι είτε από την αντίδραση, είτε από το ΚΚΕ. Τον παρακαλούμε μόνο να μπει στον κόπο να ξαναγράψει στον Ριζοσπάστη, διευκρινίζοντάς μας από ποιο ακριβώς κέντρο της αντίδρασης είμαστε εξαρτημένοι γιατί δεν το γνωρίζουμε και πολύ θέλουμε να το μάθουμε.
'Ηδη, το άρθρο αυτό είχε τεράστια απήχηση. 'Οχι μόνο στην εργατική τάξη, αλλά και σε ευρύτερους κύκλους της χώρας. Η εφημερίδα «Βήμα» για παράδειγμα, που δεν είχε ασχοληθεί ουσιαστικά μέχρι τώρα με τις θέσεις και την πρωτοβουλία του Μίκη, θεωρώντας περιττό να ενημερώσει σχετικά τους αναγνώστες της, έσπευσε με ιδιαίτερη ικανοποίηση να στηριχθεί στις θέσεις Μαΐλη για να προβάλλει τη «διαμάχη ΚΚΕ-Μίκη». Οι 'Ελληνες εργαζόμενοι, νέοι, συνταξιούχοι, άνεργοι, που δέχονται μια από τις μεγαλύτερες επιθέσεις στην ιστορία της χώρας εναντίον όλων των κοινωνικών τους δικαιωμάτων, χωρίς τα κόμματα της αριστεράς και τα συνδικάτα τους να τους έχουν ουδόλως προετοιμάσει, οπωσδήποτε ενθουσιάζονται με τις Ιερεμιάδες του ΠΓ του ΚΚΕ εναντίον όλων όσων ενδεχομένως διαφωνούν μαζί του. Αυτού του είδους τις κατηγορίες χρειάζεται τώρα ο λαός μας, όπως χρειάζεται τους αναγκαστικούς ποδαρόδρομους μακράν της Πλατείας Συντάγματος, τις ξεχωριστές διαδηλώσεις, τον πρωτογονισμό στην πολιτική μας γλώσσα.
Με συντροφικούς χαιρετισμούς
Η Τοπική Επιτροπή Σπίθας Περισσού
αναδημοσίευση από το http://www.mikis-theodorakis-kinisi-anexartiton-politon.gr/el/articles/?nid=523
•
(http://www.mikis-theodorakis-kinisi-anexartiton-politon.gr/el/articles/?nid=523)
Η συνάθροιση των Κούβελα, Παπαθεμελή, Ψωμιάδη και πλειάδας άλλων της αντίδρασης και του σκοταδισμού στη συγκέντρωση της ΣΠΙΘΑΣ στη Θεσσαλονίκη, με ομιλητή τον Μίκη Θεοδωράκη, δεν προκάλεσε καμία εντύπωση στους παροικούντας την Ιερουσαλήμ, όπως δεν είχαν προκαλέσει εντύπωση και προηγούμενες συνάξεις της ΣΠΙΘΑΣ στην Αθήνα και αλλού. Μία από αυτές μάλιστα, ένας σύντροφος μας την αποκάλεσε του ΠΑΣΟΚοΝεοΔημοκρατίκοΛΑΟτζίδικου φάσματος.
Απ' την πρώτη στιγμή της εμφάνισης του δήθεν ανεξάρτητου «κινήματος διαμαρτυρόμενων πολιτών, της ΣΠΙΘΑΣ, το ΚΚΕ είχε υπογραμμίσει ότι ανεξάρτητα κινήματα δεν υπάρχουν. Ότι όποιοι ισχυρίζονται πως είναι ανεξάρτητοι, ή υποκρίνονται ή έχουν αυταπάτες. Ότι ακόμα και αν πρόσωπα, που μετέχουν σε διάφορες κινήσεις, δεν είναι κομματικά ενταγμένα, έτσι ή αλλιώς είναι από κάπου ιδεολογικοπολιτικά εξαρτημένα ή επηρεασμένα, το λιγότερο. Είτε από την ιδεολογία κάποιου κόμματος, είτε γενικά από την κυρίαρχη αστική ιδεολογία, είτε από την ΕΕ, είτε από τις λεγόμενες Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, είτε από αλλού, είτε και από την κομμουνιστική ιδεολογία, είτε σε τελευταία ανάλυση από την όποια ιδεολογία πρεσβεύουν, που για τον καθένα από κάπου προκύπτει αυτή. όχι πάντως ανεξάρτητα από τα πάντα και από επιφοίτηση.
Για παράδειγμα, διάφορους -ανεξάρτητους» βλέπουμε κάθε τετραετία στις τοπικές εκλογές. Όμως βλέπουμε και ότι, αμέσως μετά από αυτές, οι λεγόμενοι ανεξάρτητοι εφαρμόζουν κατά γράμμα την ίδια αντιλαϊκή πολιτική, όποιο κόμμα και αν βρίσκεται στην κυβέρνηση, το ΠΑΣΟΚ ή η ΝΔ. Πριν και μετά τις εκλογές για την τοπική διοίκηση, ευαγγέλιο όλων, πλην των κομμουνιστών, ήταν και είναι ο «Καλλικράτης». Και μόνο από αυτό, γίνεται φανερός τόσο ο στόχος όσο και ο ρόλος των δήθεν ανεξάρτητων.
Ο πόλεμος που εδώ και χρόνια έχουν κηρύξει η αστική τάξη, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και η ΕΕ με το ΔΝΤ. τη ΝΔ και το ΛΑ.Ο.Σ. εναντίον της εργατικής τάξης, των αυτοαπασχολούμενων και των μικρομεσαίων αγροτών, πόλεμος που εντάθηκε κατά πολύ με αφορμή και με πρόσχημα την καπιταλιστική κρίση, έχει δημιουργήσει μια κατάσταση που το αστικό πολιτικό σύστημα ζορίζεται, βρίσκεται σε μεγάλες δυσκολίες, ενώ οι εκπρόσωποι του. μαζί και ο οπορτουνισμός, ανησυχούν μήπως οι δυσκολίες τους γίνουν ακόμα μεγαλύτερες έως και αξεπέραστες.
Η κατάσταση που έχει δημιουργηθεί συνίσταται στο γεγονός ότι στις εργατικές - λαϊκές δυνάμεις συντελούνται θετικές διεργασίες. Αυτό βεβαίως δεν αφορά ακόμα τη μεγάλη πλειοψηφία του λαού. Όσο και αν είναι θετικό, ότι ένα σημαντικό τμήμα ψηφοφόρων έχει αποστασιοποιηθεί από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ. όμως ιδεολογικοπολιτικά δεν έχει ακόμα ριζοσπαστικοποιηθεί, δεν έχει απαλλαγεί από την ιδεολογία των βασικών εκπροσώπων του κεφαλαίου. Ένα τμήμα είναι κυριολεκτικά ζαλισμένο από τις εξελίξεις που δεν τις περίμενε, έχοντας εξαπατηθεί (και με ευθύνη του) από το ΠΑΣΟΚ (ας έλεγε καθαρά στο πρόγραμμα του τι πρόκειται να κάνει). Ένα άλλο τμήμα του λαού έχει συνειδητοποιήσει την άσχημη κατάσταση, αλλά χειραγωγείται από τους ΠΑΣΟΚοΝεοΔημοκράτες παπαγάλους των Τν και πιστεύει τα ψέματα που του σερβίρουν ως αιτίες της κρίσης: Ότι χρειάζεται εκσυγχρονισμός του πολιτικού συστήματος (κι ας είναι σάπιο), ότι φταίνε οι μίζες (όχι όμως τα κέρδη), ότι δίχως το μνημόνιο δεν θα δίνονταν μισθοί και συντάξεις (λες και συμφωνήθηκε γι' αυτό το σκοπό) και άλλα. Μέσα σε αυτές τις λαϊκές δυνάμεις συναντάμε και εκείνο το σημαντικό ποσοστό που δηλώνει ότι θα απέχει από τις εκλογές ή ότι θα ψηφίσει άκυρο και λευκό. Το βέβαιο μέχρις στιγμής είναι, ότι ενώ το ΠΑΣΟΚ κατρακυλάει, δεν επωφελείται η ΝΔ. αλλά κατρακυλάει και αυτή. Ο γνωστός δικομματισμός παρουσιάζει για πρώτη φορά τόσο... αγνώριστη εικόνα.
Είναι λοιπόν δικαιολογημένος ο εξής φόβος της πλουτοκρατίας και των μηχανισμών της: Ενόψει της μεγαλύτερης χειροτέρευσης που θα έρθει στην κατάσταση του λαού. ενόψει της ανάγκης του καπιταλισμού να καταστρέψει ακόμα περισσότερες παραγωγικές δυνάμεις, για να βγει από την κρίση (με θύματα κυρίως την εργατική τάξη και τους αυτοαπασχολούμενους), τα πράγματα μπορεί να εξελιχθούν πολύ αρνητικά για το σύστημα. Δηλαδή, ένα πολύ μεγάλο τμήμα του λαού να αφυπνιστεί πολιτικά και να συμπαραταχθεί με το ΚΚΕ.
Αυτό φοβούνται. Το ΚΚΕ και το ταξικό κίνημα. Όλα τα άλλα κόμματα λειτουργούν ως μαξιλαράκια του συστήματος. Το ΚΚΕ, που προτείνει στο λαό τη μόνη λύση που έχει αυτός, τη λαϊκή εξουσία, ως θέση και πρακτική πολιτικής αντιπαράθεσης με τον καπιταλισμό και την κρίση του.
Και παίρνουν τα μέτρα τους. Ένα από αυτά είναι και ο ιδεολογικός πόλεμος κατά του λαού που θα σπρώχνει στην αποχή όσους πρώην ψηφοφόρους των αστικών κομμάτων δεν θα μπορέσουν να τους εγκλωβίσουν ξανά με εκβιασμούς και ψεύτικα διλήμματα. Και όχι μόνο όταν αποχή από τις κάλπες, αλλά και στην αποχή από κάτι πιο σημαντικό: Την οργάνωση και την πάλη για να σωθεί ο λαός από τη χρεοκοπία και να πτωχεύσει η πλουτοκρατία. Την οργάνωση και την πάλη για την ανατροπή της αστικής εξουσίας. Το ίδιο αυτό τμήμα του λαού που σήμερα σπρώχνουν στην αποχή, αύριο θα το χρησιμοποιήσουν ως ένα υλικό στήριξης ενδεχόμενης κυβέρνησης «εθνικής πατριωτικής συνεννόησης» ή συναίνεσης, δηλαδή τσακίσματος του λαού.
Στην κατεύθυνση για λευκό στις εκλογές κάλεσε το λαό και η ΣΠΙΘΑ. Όπως είπε ο Μίκης Θεοδωράκης, εκφράζοντας τις απόψεις της ηγεσίας της. «Αν γίνουν σύντομα εκλογές εμείς θα ρίξουμε λευκό* Με άλλα λόγια «όλοι ίδιοι είμαστε»!...
Την παραπάνω θέση εξέφρασε ο Μίκης Θεοδωράκης μαζί με τη γενική πολιτική θέση του ότι οι αντιδράσεις -απέναντι στα μέτρα που προωθεί η τρόικα, θα πρέπει να έχουν τα χαρακτηριστικά παλλαϊκού - σ-πελευθερωτικού αγώνα». Και κάλεσε τους πολίτες να «αντίσταβοόν» και να επιδείξουν «ανυπακοή»!
Πώς συμβιβάζεται το λευκό (δηλαδή η παραίτηση) με το κάλεσμα σε αντίσταση και ανυπακοή: Μήπως πρόκειται να συνετισθούν με τη λευκή ψήφο το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ; Αν ήταν έτσι, θα είχαν συνετισθεί και με το μεγάλο εύρος της αποχής στις ευρωεκλογές. Πολύ πε-ρισσότερο θα είχαν συνετισθεί, μπροστά σε όλα αυτά που τους σέρνει ο λαός εδώ και ένα χρόνο και περισσότερο. Όμως το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ είναι κόμματα του κεφαλαίου και δεν αλλάζουν, είναι κόμματα αποφασισμένα να τσακίσουν το λαό αν μπορέσουν, προκειμένου να περάσει η πολιτική του κεφαλαίου διά πυρός και σιδήρου.
Όσο για τα περί «απελευθερωτικού αγώνα», πρέπει να σημειωθούν τα εξής: Πρώτον, ότι θέμα εθνικής ανεξαρτησίας δεν τίθεται, στην Ελλάδα δεν έχουμε κατοχή. Την τρόικα έφεραν από κοινού η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με τον ΣΕΒ, τους εφοπλιστές, τους τραπεζίτες, τους μεγαλέμπορους. Όλοι αυτοί, δηλαδή η αστική τάξη. είναι σύμμαχοι της τρόικας, το ίδιο και η ΝΔ, που παριστάνει την αντιμνημονιακή! Τα μέτρα που προβλέπει το μνημόνιο - το πρώτο και τα επικαιροποιημένα - έχουν προαποφασιστεί εδώ και δύο δεκαετίες, ήταν στο πρόγραμμα και του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Το χρέος και τα ελλείμματα, η καπιταλιστική κρίση, δεν αντιμετωπίζονται από τη σκοπιά του λαϊκού συμφέροντος, αλλά της υπεράσπισης και της σωτηρίας της κερδοφορίας των καπιταλιστών. Οι αυτοαποκαλούμενοι «απελευθερωτές- δεν κάνουν κουβέντα για αυτά τα συμφέροντα που καταδυναστεύουν το λαό και σε περίοδο ανάπτυξης και τώρα οε περίοδο κρίσης. Δεύτερον: Ο εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας, που ο Μίκης Θεοδωράκης τον γνωρίζει γιατί τον έζησε ενεργητικά, προέβλεπε και ένοπλο λαό τότε που διεξαγόταν. Δεν προέβλεπε άσφαιρα πυρά. Η λευκή ψήφος, το άκυρο και η αποχή είναι πυρά άσφαιρα.
Επομένως από τις διακηρύξεις κινήσεων σαν τη ΣΠΙΘΑ ωφελούνται τα κόμματα του συστήματος, η τρόικα, η ΕΕ, η πλουτοκρατία. Και όχι μόνο αυτό, αλλά πρέπει να θεωρείται βέβαιο ότι προσπαθούν να παρεμβαίνουν σε τέτοιες κινήσεις και να αξιοποιούν αυταπάτες, όπως αυτές για έλλειψη εθνικής ανεξαρτησίας και άρα για τη δήθεν ανάγκη διεξαγωγής εθνι-κοαπελευθερωτικού αγώνα. Στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι φανερό ότι αξιοποιούν και την ιδιότητα του Μίκη Θεοδωράκη ως μουσικοσυνθέτη, τόσο οι παραπάνω, όσο και διάφοροι περισπούδαστοι και τυχοδιώκτες που συμμετέχουν στη ΣΠΙΘΑ. Χρησιμοποιούν το σημαντικό και λαοπρόβλητο έργο του, για να πετύχουν τους σκοπούς τους οχυρωμένοι πίσω από τη μεγαλοσύνη που έχει. Στην πραγματικότητα με αυτό τον τρόπο αποσπούν και τον ίδιο τον Θεοδωράκη από το έργο του για να πετύχουν τους αντιλαϊκούς σκοπούς τους. Αυτό το ανοσιούργημα είναι ο ίδιος ο Μίκης Θεοδωράκης που όφειλε να μην το επιτρέψει.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ
ΤΟΠΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΣΠΙΘΑΣ ΠΕΡΙΣΣΟΥ
Ανακοίνωση (πρώτη και τελευταία)
Η Τοπική Επιτροπή Σπίθας Περισσού, που συγκροτήθηκε πρόσφατα, χαιρετίζει με ανακούφιση και ενθουσιασμό την αποφασιστική συμβολή του Μάκη Μαϊλη, σημαντικού διανοούμενου, ιδεολόγου της ελληνικής εργατικής τάξης, που, με εμβριθές, όσο και μακροσκελές άρθρο του στον «Ριζοσπάστη» της 6ης Μαρτίου, αποκάλυψε στα μάτια όλου του λαού, αλλά και τα δικά μας, που είχαν, ομολογούμε, παραπλανηθεί, την πραγματική φύση του Κινήματος Ανεξαρτήτων Πολιτών «Σπίθα», στη δημιουργία του οποίου κάλεσε ο Μίκης Θεοδωράκης.
Μετά την ανάγνωση του άρθρου του συντρόφου Μαΐλη (ελπίζουμε ότι μας επιτρέπει να τον αποκαλούμε έτσι), η Τοπική Επιτροπή Σπίθας Περισσού αποφάσισε ομόφωνα να αυτοδιαλυθεί και να στείλει ευχαριστήρια επιστολή και ανθοδέσμη στον Ριζοσπάστη και το Πολιτικό Γραφείο του Κόμματος.
Ευχαριστούμε τον σύντροφο και την εφημερίδα για την αποφασιστική συμβολή τους στη διάλυση των «αυταπατών» μας, όπως αποκαλεί την πεποίθησή μας ότι οφείλουμε να αγωνιστούμε για την εθνική ανεξαρτησία της χώρας μας. «Θέμα εθνικής ανεξαρτησίας δεν τίθεται, στην Ελλάδα δεν έχουμε κατοχή», λέει επί λέξει ο σύντροφος. Ομολογούμε ότι ξεγελαστήκαμε από τα διαρκή σούρτα-φέρτα και τις συνεντεύξεις της τρόικας, εκπροσώπου της ΕΚΤ, της ΕΕ και του ΔΝΤ. Νομίζαμε ότι αυτοί επιβάλλουν την οικονομική και κοινωνική πολιτική στην Ελλάδα, όπως άλλωστε γράφει το Μνημόνιο και η δανειακή σύμβαση. Νομίζαμε ότι η Καγκελλάριος Μέρκελ και οι μεγάλες διεθνείς τράπεζες επιβάλλουν τη λεηλασία της χώρας, σε ύψος 50 δις, όπως μας δήλωσαν χωρίς περιστροφές. Από το άρθρο του «Ριζοσπάστη» καταλάβαμε όμως ότι η μεν Ελλάδα είναι μια εθνικά ανεξάρτητη χώρα, που ασκεί κυρίαρχα την πολιτική της (αυτήν ακριβώς τη θέση, παραδόξως, υποστηρίζει, εκτός από τον σ. Μαΐλη και ο Πρωθυπουργός Παπανδρέου!), η δε τρόικα κάνει προφανώς τις διακοπές της εδώ. Επειδή μάλιστα τις τελευταίες ημέρες οι Ιρλανδοί κατηγορούν τη Γερμανία και τη Γαλλία για νεοαποικιοκρατία, προτείνουμε στον σ. Μαΐλη να πάει στο Δουβλίνο να τους «ξεστραβώσει» κι αυτούς. Ας μην περιορίζει τη σοφία του στους 'Ελληνες εργάτες.
«Από τις διακηρύξεις κινήσεων σαν τη ΣΠΙΘΑ ωφελούνται τα κόμματα του συστήματος, η τρόικα, η ΕΕ, η πλουτοκρατία. Και όχι μόνο αυτό, αλλά πρέπει να θεωρείται βέβαιο ότι προσπαθούν να παρεμβαίνουν σε τέτοιες κινήσεις και να αξιοποιούν αυταπάτες», γράφει ο σ. Μαΐλης, προτού χαρακτηρίσει τις συγκεντρώσεις της «Σπίθας» ως «συνάξεις του ΠΑΣΟΚοΝεοΔημοκρατικοΛΑΟτζίδικου φάσματος». και τον ίδιο τον Θεοδωράκη ως όργανο «τυχοδιωκτών». Οι παρατηρήσεις του συντρόφου έχουν καίρια σημασία και είναι αυτές κυρίως που μας έπεισαν ότι οι διατριβές του Μίκη κατά του Μνημονίου και της δανειακής σύμβασης, είναι προφανώς στάχτη στα μάτια του λαού, προορισμένη να διευκολύνει την πιο μαύρη αντίδραση να πετύχει τον βασικό της στόχο, που δεν είναι φυσικά άλλος από το να χτυπήσει το ΚΚΕ. Αλλά δεν είναι μόνο η ουσία που πρέπει να προσεχθεί εδώ. Είναι και το έξοχο ύφος, ήθος και αισθητική του συντρόφου Μαΐλη, οι βαθιά ενωτικοί και παιδαγωγικοί τρόποι του, που δεν αποκαλύπτουν απλά τα βρωμερά σχέδια πίσω από τη «Σπίθα», αλλά ανυψώνουν συνολικά το ηθικό και διανοητικό επίπεδο των εργατών και των κομμουνιστών. Δείχνουν πως πρέπει να διεξάγεται ο διάλογος, η αντιπαράθεση διαφορετικών απόψεων και η κριτική μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων, ιδίως μεταξύ των γνησίων κομμουνιστών και των δήθεν «ανεξάρτητων», δήθεν «αριστερών», δήθεν «αντιμνημονιακών», που, στην πραγματικότητα, όπως μας έχει εξηγήσει αναλυτικά και επανειλημμένα το Πολιτικό Γραφείο του Κόμματος, δεν μπορούν παρά να είναι είτε αφελείς, είτε χαφιέδες!
Δεν υπάρχουν ανεξάρτητοι πολίτες, υπογραμμίζει παρακάτω ο σύντροφος. Οι πολίτες είναι εξαρτημένοι είτε από την αντίδραση, είτε από το ΚΚΕ. Τον παρακαλούμε μόνο να μπει στον κόπο να ξαναγράψει στον Ριζοσπάστη, διευκρινίζοντάς μας από ποιο ακριβώς κέντρο της αντίδρασης είμαστε εξαρτημένοι γιατί δεν το γνωρίζουμε και πολύ θέλουμε να το μάθουμε.
'Ηδη, το άρθρο αυτό είχε τεράστια απήχηση. 'Οχι μόνο στην εργατική τάξη, αλλά και σε ευρύτερους κύκλους της χώρας. Η εφημερίδα «Βήμα» για παράδειγμα, που δεν είχε ασχοληθεί ουσιαστικά μέχρι τώρα με τις θέσεις και την πρωτοβουλία του Μίκη, θεωρώντας περιττό να ενημερώσει σχετικά τους αναγνώστες της, έσπευσε με ιδιαίτερη ικανοποίηση να στηριχθεί στις θέσεις Μαΐλη για να προβάλλει τη «διαμάχη ΚΚΕ-Μίκη». Οι 'Ελληνες εργαζόμενοι, νέοι, συνταξιούχοι, άνεργοι, που δέχονται μια από τις μεγαλύτερες επιθέσεις στην ιστορία της χώρας εναντίον όλων των κοινωνικών τους δικαιωμάτων, χωρίς τα κόμματα της αριστεράς και τα συνδικάτα τους να τους έχουν ουδόλως προετοιμάσει, οπωσδήποτε ενθουσιάζονται με τις Ιερεμιάδες του ΠΓ του ΚΚΕ εναντίον όλων όσων ενδεχομένως διαφωνούν μαζί του. Αυτού του είδους τις κατηγορίες χρειάζεται τώρα ο λαός μας, όπως χρειάζεται τους αναγκαστικούς ποδαρόδρομους μακράν της Πλατείας Συντάγματος, τις ξεχωριστές διαδηλώσεις, τον πρωτογονισμό στην πολιτική μας γλώσσα.
Με συντροφικούς χαιρετισμούς
Η Τοπική Επιτροπή Σπίθας Περισσού
αναδημοσίευση από το http://www.mikis-theodorakis-kinisi-anexartiton-politon.gr/el/articles/?nid=523
Παρασκευή 18 Μαρτίου 2011
Η διαμάχη στη Λιβύη, το καθεστώς Καντάφι και η εξωτερική επέμβαση
Η διαμάχη στη Λιβύη, το καθεστώς Καντάφι και η εξωτερική επέμβαση *
Οι πρόσφατες εξελίξεις στις αραβικές χώρες σηματοδοτούν σημαντικές πολυεπίπεδες μεταβολές! Από την αρχή του 2011 εκδηλώθηκαν μαζικές διαδηλώσεις και εξεγέρσεις πρώτα στις βορειοαφρικανικές και κατόπιν και σε άλλες αραβομουσουλμανικές χώρες. Εξαρχής κύριο χαρακτηριστικό των κινητοποιήσεων αποτέλεσαν οι διεκδικήσεις που αφορούσαν κοινωνικά (απασχόληση, αξιοπρέπεια) και πολιτικά δικαιώματα. Οι διαδηλώσεις κλιμακώθηκαν φθάνοντας ως την απαίτηση παραίτησης των ηγετών των χωρών τους (το πέτυχαν στην Τυνησία και στην Αίγυπτο). Οι εξελίξεις αυτές απασχολούν διαφόρους αναλυτές διεθνώς και στην Ελλάδα . Τα γεγονότα δρομολόγησαν εσωτερικές αλλαγές, των οποίων ωστόσο ήταν άδηλα η εξέλιξη και ο προσανατολισμός, ιδιαίτερα στην Αίγυπτο, την πολυπληθέστερη και σπουδαιότερη αραβική χώρα . Εξάλλου έμελλαν να επιφέρουν και σπουδαίες αναδιατάξεις στους γεωπολιτικούς συσχετισμούς στη Μέση Ανατολή. Θα επιχειρήσουμε μια σύνδεση των πρόσφατων γεγονότων με την γεωιστορία και τις γεωπολιτικές/γεωστρατηγικές εξελίξεις της Μεσογείου και της Εγγύς και Μέσης Ανατολής και μια πρώτη εκτίμηση ορισμένων συνεπειών τους. Iδιαίτερη ανάλυση θα δοθεί κατόπιν (στο δεύτερο μέρος) στην αναμέτρηση στη Λιβύη.
Η Λιβύη και το καθεστώς Καντάφι παρουσιάζουν ιδιαιτερότητες σε σχέση με τις εξελίξεις στον αραβομουσουλμανικό κόσμο (κυρίως τις εξεγέρσεις και τις αλλαγές στην Αίγυπτο και την Τυνησία). Πως ήταν η κατάσταση στη Λιβύη του καθεστώτος Καντάφι; Πόσο υπέφερε ο λαός από τις πρακτικές που αυτό χρησιμοποιούσε; Hταν καταπιεσμένοι όπως γενικώς αποδέχεται ότι συμβαίνει η κοινή γνώμη πολλών χωρών; Xρειάζεται να δούμε τα γεγονότα όσο μπορεί να γίνει στα πλαίσια ενός περιορισμένου άρθρου. Η Λιβύη θεωρείται ότι διαθέτει εξαιρετικά πλούσια αποδεδειγμένα αποθέματα υδρογονανθράκων, από τα μεγαλύτερα στον πλανήτη. Επί πλέον, διέθετε γενικά υψηλά επίπεδα βιοτικού επιπέδου, κοινωνικών υπηρεσιών, υγειονομικής περίθαλψης και εκπαίδευσης. Και είναι πολλοί στον ευρύτερο πατριωτικό προοδευτικό/αριστερό χώρο του Αραβικού κόσμου που εξακολουθούσαν να θεωρούν τη Λιβύη του Καντάφι ως ένα παράδειγμα ανεξάρτητης ανάπτυξης. Ορισμένοι από τους τελευταίους επισήμαιναν ότι παρά τις όποιες διαφωνίες και επιφυλάξεις που μπορούσε κανείς να διατηρεί έναντι του λιβυκό καθεστώς, παρά τις πιο πρόσφατες παραχωρήσεις τις οποίες αυτό είχε κάνει στην παγκοσμιοποίηση, για τις οποίες πρόσθεταν ότι αυτές οι παραχωρήσεις αποδείκνυαν ότι δεν δημιουργούσαν ασπίδα προστασίας έναντι της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας, οι λαοί όφειλαν να υπερασπίσουν ‘‘την ενότητα, την κυριαρχία και την ανεξαρτησία της Λιβύης από την ιμπεριαλιστική επίθεση και απειλή επέμβασης.
Κρίνεται χρήσιμη μια εισαγωγή-σύντομη αναφορά στην ιστορία της χώρας. Η βυζαντινή κυριαρχία καταλύθηκε τον 7ο μ. Χ. αιώνα και η χώρα πέρασε στη σφαίρα της αραβικής επιρροής το 643. Διακρίνονται δύο βασικές ζώνες. Η Κυρηναϊκή διατήρησε κάποια σπουδαιότητα ως περιοχή διέλευσης ανάμεσα στην Αλεξάνδρεια και το Καϊρουάν και εποικίστηκε από ισλαμικά νομαδικά φύλα που προέρχονταν από την Ανω Αίγυπτο (11ος αιώνας). Η Τριπολίτιδα έγινε υποτελής του εμιράτου της Τύνιδας. Μεγάλο μέρος της χώρας κυβερνήθηκε από την δυναστεία των Μπανού Αμάρ, που παρέμεινε ανεξάρτητη από το 1327 ως το 1401. Μετά την οθωμανική κατάκτηση της Τρίπολης (1551), αναπτύχθηκε μια κρατική πειρατεία με την ενθάρρυνση του Τούρκου ναυάρχου Ντραγκούτ. Η πειρατεία απέφερε στη χώρα το μεγαλύτερο μέρος των εσόδων της για τρεις σχεδόν αιώνες και ευνόησε την ανάδειξη της δυναστείας των Καραμανλήδων (1711-1835), οι οποίοι ήταν φόρου υποτελείς στον σουλτάνο. Το 1835 οι Οθωμανοί εγκαθίδρυσαν την κυριαρχία τους στις λιβυκές επαρχίες, εκτός ενός τμήματος της Κυρηναϊκής, όπου εγκαθιδρύθηκε ο έλεγχος της αδελφότητας των Σενούσι. Ωστόσο, ο έλεγχος της χώρας από τους Τούρκους παρέμεινε ως ένα μεγάλο βαθμό τυπική και η άσκησή του έγινε ενώ βρισκόταν σε ανάπτυξη το κίνημα των Σενούσι. Στον ιταλοτουρκικό πόλεμο του 1911, η Ιταλία κατέλαβε τη Λιβύη, προσέκρουσε όμως σε πολύ σθεναρή αντίσταση των αραβικών φύλων. Το 1922 οι Ιταλοί αντιμετώπισαν με μια γενική εξέγερση και ο ένοπλος αγώνας συνεχίστηκε μέχρι το 1931. Οι Ιταλοί φασίστες ίδρυσαν πολλά κέντρα αποικισμού κοντά στις ακτές και το 1939 προσάρτησαν τη Λιβύη στην εθνική ιταλική επικράτεια. Μετά τη συμμαχική εκστρατεία της Λιβύης (1940-1943), η χώρα περιήλθε σε αγγλική και γαλλική διοίκηση.
Το 1949 ο ΟΗΕ αποφάσισε την απόδοση ανεξαρτησίας στη χώρα. Μια εθνοσυνέλευση που συνήλθε το 1950 ανακήρυξε βασιλιά τον εμίρη της Κυρηναϊκής Μουχαμάντ Ιντρίς Ας-Ανουσί. Η Λιβύη ανακηρύχθηκε ανεξάρτητη τον Δεκέμβριο του 1951. Στην Αγγλία παραχωρήθηκαν υπό εκμίσθωση πολλές βάσεις στρατηγικής σημασίας, αεροδρόμια και το δικαίωμα να διατηρεί στρατεύματα στη χώρα (1953). Οι ΗΠΑ εγκατέστησαν κοντά στην Τρίπολη τη βάση Χουήλας Φηλντ, που θεωρήθηκε μια από τις μεγαλύτερες στρατηγικές επιτυχίες τους στη Μεσόγειο. H ανάπτυξη της πετρελαιοπαραγωγής συνοδεύθηκε από συμφωνίες του κράτους με μεγάλες εταιρείες. Η συμφωνία του 1965 με την Βρετανία που προέβλεπε την αποχώρηση των βρετανικών στρατευμάτων υπήρξε μια κατάφαση του λιβυκού εθνικισμού, που επιβεβαιώθηκε με μια συμφωνία με τις ΗΠΑ (1967) για την εκκένωση της βάσης του Χουήλας Φηλντ.
Την 1η Σεπτεμβρίου του 1969 ομάδα αξιωματικών του στρατού ανέτρεψε με πραξικόπημα τη μοναρχία. Εκτοτε η χώρα θα γνώριζε την κυριαρχία του συνταγματάρχη Μουαμάρ αλ Καντάφι και του καθεστώτος που αυτός εγκαθίδρυσε από τον Ιανουάριο του 1970, οπότε τέθηκε επικεφαλής της κυβέρνησης. Τι να πρωτογράψει κανείς σ’ένα περιορισμένο άρθρο για τον Καντάφι, τον πολυκύμαντο βίο του και την πολιτεία του; Ο Μουαμάρ αλ Καντάφι γεννήθηκε στις 7 Ιουνίου του 1942 στη Σύρτη, 600 χιλιόμετρα ανατολικά της Τρίπολης. Το 1961 διώχθηκε από τη Σέμπα, εξαιτίας της δράσης του ως ακτιβιστής. Ως αρχιλοχίας του λιβυκού στρατού σπούδασε στη Σχολή Ευελπίδων στην Αθήνα και ακολούθησε στρατιωτική καριέρα στη Βεγγάζη. Υπό την ηγεσία του, σε πρώτη φάση, βαθμιαία το κράτος ανέλαβε τον έλεγχο των τραπεζών, των ασφαλιστικών εταιρειών και του εμπορίου, ενώ οι πετρελαϊκές εταιρείες κλήθηκαν να διαπραγματευτούν με την κυβέρνηση την αύξηση της τιμής του αργού (Οκτώβριος 1970). Η κυβέρνηση πέτυχε (Δεκέμβριος 1969) την εκκένωση των βρετανικών και αμερικανικών βάσεων. Ο Καντάφι σταθεροποίησε τη θέση του αναλαμβάνοντας αυξημένες εξουσίες (Αύγουστος-Σεπτέμβριος 1971). Στις 5 Νοεμβρίου διόρισε υπευθύνους στο νέο ενοποιημένο κόμμα, την Αραβική Σοσιαλιστική Ενωση. Τον Δεκέμβριο εθνικοποιήθηκε η ‘‘Μπρίτις Πετρόλεουμ’’.
Μετά την μεταβίβαση των επίσημων εξουσιών του στον ταγματάρχη Αμπντ αλ-Σαλάμ Τζαλούντ (Απρίλιος 1974), διατηρώντας το αξίωμα του αρχηγού του κράτους, ο Καντάφι επικεντρώθηκε αφενός στον θεωρητικό στοχασμό και αφετέρου στην εφαρμογή του ιδεολογικού του πιστεύω. Αυτό διατυπώθηκε ως η ‘‘Τρίτη Παγκόσμια Θεωρία’’ ή ‘‘φυσικός σοσιαλισμός’’, ως εναλλακτική λύση στον καπιταλισμό και τον μαρξισμό. Σύμφωνα με τις πεποιθήσεις αυτές όλα τα κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα μπορούν να λυθούν με μια σοσιαλίζουσα ερμηνεία του ισλάμ. Το 1976 και το 1978 κυκλοφόρησαν οι δύο πρώτοι τόμοι του έργου με τίτλο Πράσινο βιβλίο, στο οποίο εξέθεσε την πολιτική φιλοσοφία του. Υποστήριξε επανειλημμένα την παναραβική ιδέα. Οι σχέσεις του με τη Δύση εντάθηκαν τις δεκαετίες του '70 και του '80. Στις 15 Απριλίου 1986, ο Πρόεδρος Ρήγκαν επιτέθηκε κατά της Λιβύης στην επιχείρηση «El Dorado Canyon», με αποτέλεσμα το θάνατο 60 ανθρώπων. Το περίεργο, όμως, της επίθεσης ήταν ότι πραγματοποιήθηκε αμέσως μετά την αυθαίρετη απόφαση της Λιβύης να κλείσει τον Κόλπο της Σύρτης, σε νοητή ευθεία, και να θεωρήσει όλο το θαλάσσιο χώρο αυτής «χωρικά ύδατα». Αμέσως μετά την αμερικανική, αεροπορική κυρίως, επίθεση η Λιβύη παραιτήθηκε της προγενέστερης απόφασής της.
Τον Οκτώβριο του 1993, ομάδα του λιβυκού στρατού επιχείρησε ανεπιτυχώς να δολοφονήσει τον Καντάφι. Εκτοτε ο κυρίαρχος ρόλος στις ένοπλες δυνάμεις που έπαιζε η φυλή των Γκανταφά (Gaddafa), στην οποία ανήκει και ο ίδιος ο Καντάφι, ενισχύθηκε περισσότερο. Το 1994 η χώρα αποχώρησε από το Τσαντ. Το 1999, έπειτα από πιέσεις του ΟΗΕ, η Λιβύη παρέδωσε στη δικαιοσύνη τους 2 υπόπτους για την τραγωδία στο Λόκερμπι και το 2003 η ίδια η χώρα ανέλαβε επίσημα την ευθύνη, αλλά και την αποζημίωση στις οικογένειες των θυμάτων, επειδή η χώρα διατηρούσε πολλά στρατόπεδα εκπαίδευσης τρομοκρατικών αραβικών ομάδων. Εκτοτε, σταδιακά, αποκαταστάθηκαν οι σχέσεις της χώρας με τη Δύση. Η πιο πρόσφατη φάση του κανταφικού καθεστώτος έδειχνε περισσότερο αισθητά χαρακτηριστικά έντασης του αυταρχισμού και της οικογενειοκρατίας. Π. χ. οι έξι γιοί του και η κόρη αναφερόταν ότι έχουν συγκεντρώσει τεράστιες περιουσίες και διέθεταν πολύ μεγάλες καταθέσεις σε τράπεζες των ΗΠΑ και της Ευρώπης. Εκαναν πολυτελή ζωή, συναναστρεφόμενοι με μέλη του διεθνούς τζετ σετ (και ιδιαίτερα με υψηλούς πολιτικούς και οικονομικούς παράγοντες της Ιταλίας, της Βρετανίας και άλλων ευρωπαϊκών χωρών).
Η Λιβύη - σύμφωνα με μια εκτίμηση παράγει, υπό συνήθεις συνθήκες, λιγότερο από το 2% των συνολικών παγκοσμίων αναγκών πετρελαίου - προμήθευε σημαντικές ποσότητες πετρελαίου και σε ισχυρά κράτη της Ε.Ε. (Ιταλία, Γαλλία, Γερμανία). Η ηλικιακή δομή ήταν η εξής: 0-14 years: 36% (αγόρια 938,476, κορίτσια 899,139) 15-64 years: 60% (άνδρες 1,595,306, γυναίκες 1,485,069), 65 ετών και άνω: 4% (άνδρες 97,770, γυναίκες 99,690) (εκτίμηση 2000). Στον παραπάνω πληθυσμό έπρεπε να προστεθούν οι πολλοί μετανάστες εργάτες από άλλες αραβικές χώρες (1,5 εκατομμύριο ήταν μόνον οι Αιγύπτιοι πολίτες που εργάζονταν στη Λιβύη). Η συντριπτική πλειονότητα των εξεγερμένων φαίνονταν να είναι νέοι και άνθρωποι που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στα χρόνια της διακυβέρνησης Καντάφι. Από τις πρώτες μέρες του Μαρτίου οι αντιφρονούντες έθεσαν υπό τον έλεγχό τους σημαντικό αριθμό πετρελαιούχων περιοχών και εγκαταστάσεων εξαγωγής και αποθήκευσης πετρελαίου. Aξιοσημείωτη ήταν η στάση του θρησκευτικού ηγέτη της χώρας Σείκ Αλ-Γκεριάνι (Sheikh Al-Gheriani) ο οποίος κάλεσε το λαό να ανατρέψει και να σκοτώσει τον Καντάφι. Το καθεστώς προσπάθησε να τον συλλάβει και κατόπιν, ενώ κρυβόταν, απηύθυνε μήνυμα επιβεβαίωσης της ενότητας της Λιβύης. Υπουργοί και πρέσβεις συντάσσονταν με τους αντικαθεστωτικούς, στρατιωτικές μονάδες έρχονταν σε συμφωνία με τους εξεγερμένους, ενώ οι αρχηγοί δύο από τις σημαντικότερες φυλές, της Αλ-Βαρφάλλα και της Αλ-Ζουάγια, έκαναν έκκληση για αλλαγή κυβέρνησης. Στις 17-18 Φεβρουαρίου οι αντικαθεστωτικοί συγκρότησαν Επαναστατικό Συμβούλιο που ανέλαβε την διακυβέρνηση της εξεγερμένης Βεγγάζης. Οι δυνάμεις του Καντάφι πραγματοποίησαν αεροπορικούς βομβαρδισμούς στην Τρίπολη, ενώ μισθοφόροι άνοιξαν πυρ εναντίον πολιτών. Από τα τέλη Φεβρουαρίου οι αντικανταφικές δυνάμεις προσπαθούσαν να διεξαγάγουν μια τελική αναμέτρηση με τις κυβερνητικές δυνάμεις. Αναφέρεται ότι η αντιπαράθεση έλαβε διαστάσεις ενός οιονεί εμφυλίου πολέμου. Αποτελούν οι ένοπλες συγκρούσεις πόλεμο στο πλαίσιο ενός έθνους-κράτους όπως αυτό έχει διαμορφωθεί και είναι γνωστό στην Ευρώπη και γενικά στη Δύση; Κατά πόσο μπορεί ο όρος εμφύλιος πόλεμος να αποδώσει την πραγματικότητα; Ο πληθυσμός της αποτελείται από διάφορες φυλές, οι οποίες έχουν μια ιστορία μεταξύ τους αντιπαραθέσεων και οι μεταξύ τους σχέσεις συνιστούσαν κλειδί για την διακυβέρνηση Καντάφι. Σε σειρά πόλεων και στρατηγικών σημείων (Αζ-Ζαουίγια, Μπρέγκα, Ατζαμπίγια, Μισράτα, Ρας Λανούφ κ.ά.) πραγματοποιούνταν σφοδρές και πολύνεκρες συγκρούσεις ανάμεσα στα αντίπαλα. Σταδιακά, οι δυνάμεις του Καντάφι πέρασαν στην αντεπίθεση, αρχικά με σχετικά περιορισμένες επιτυχίες. Αλλά, διαθέτοντας το πλεονέκτημα του ελέγχου του σημαντικότερου μέρους του στρατού, της πολεμικής αεροπορίας, των τεθωρακισμένων και της πολιτοφυλακής, οι επιτυχίες των κυβερνητικών αυξήθηκαν από τις αρχές του δευτέρου δεκαημέρου του Μαρτίου. Οι εξεγερμένοι έκαναν εκκλήσεις στις ξένες δυνάμεις να επιβάλουν ζώνη απαγόρευσης πτήσεων ώστε να αναχαιτιστούν οι σφοδρές εναντίον επιθέσεις. Η Ουάσιγκτον, οι άλλες δυτικές κυβερνήσεις και το ΝΑΤΟ βρέθηκαν σε έκδηλη αμηχανία. Συσκέπτονταν εξετάζοντας τους τρόπους παρέμβασης στις συρράξεις. Την δυνατότητα ενός ψηφίσματος του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ το οποίο θα προετοίμαζε μια άμεση στρατιωτική επέμβαση απέτρεπε η έναντι μιας τέτοιας κίνησης εκφρασμένη αντίθεση της Ρωσίας και της Κίνας, που προανάγγειλαν την άσκηση του προνομίου να ασκήσουν το δικαίωμα αρνησικυρίας (βέτο). Αναφέρθηκαν και απόπειρες άμεσης παρέμβασης δυτικών στο πεδίο της αντιπαράθεσης και διά μέσου επιλέκτων ομάδων (π. χ. η σύλληψη Βρετανών καταδρομέων και κατασκόπων από αντικαθεστωτικούς!).
Αξίζει να παραθέσουμε την άποψη ενός μέλους του Ιρακινού Μπάαθ που ζεί στην Ιορδανία - μπορούμε να διατηρούμε ορισμένες επιφυλάξεις για τις απόψεις και τα λεγόμενά του - , ο οποίος μνημονεύει δήλωση της Εθνικής ηγεσίας του Αραβικού Κόμματος Μπάαθ: ‘‘Η Στρατιωτική Οργάνωση Πληροφοριών του Ιράκ, μια φιλοαντιστασιακή ομάδα, δημοσίευσε κάποιες πληροφορίες σχετικές με τους λόγους που κινούν τις αμερικανικές και σιωνιστικές βλέψεις-σχέδια αναφορικά με τη Λιβύη. Μια πολύ σημαντική μεταξύ αυτών των πληροφοριών διατηρήθηκε μυστική για να αποκρύψει το πραγματικό υπόβαθρο αυτών που συμβαίνουν στη Λιβύη: Ο Χόσνι Μουμπάρακ, ο πρώην δικτάτορας της Αιγύπτου, διαβίβασε στον Μουαμμαρ Καντάφι την προσφορά μιας συμφωνίας που προτάθηκε από τις ΗΠΑ και το Ισραήλ. Η υπόθεση αφορούσε την μυστική εξαγωγή φυσικού αερίου και πετρελαίου στην σιωνιστική οντότητα, το Ισραήλ, που θα γινόταν μέσω Αιγύπτου. Σε αντάλλαγμα, η Λιβύη δεν θα ήταν αντιμέτωπη αυτών των δυνάμεων αλλά προστατευόμενή τους. Ο Καντάφι απέρριψε την προσφορά, και αυτό ενόχλησε τον Μουμπάρακ και τον ώθησε να προτρέψει τις ΗΠΑ να απαλλαγούν από τον Καντάφι για να μπορέσουν να ελέγξουν τους ενεργειακούς πόρους της Λιβύης. Μπορεί να έχουμε διαφορές με τον Καντάφι σε ορισμένα ζητήματα, αλλά οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ότι ήταν ο μόνος Αραβας ηγέτης που υποστήριξε το μπααθικό Ιράκ κατά την διάρκεια του αποκλεισμού που του είχε επιβληθεί και μετά την εισβολή του 2003. Υπερασπίστηκε τον Σαντάμ Χουσείν και αναγνώρισε ανοιχτά την αντίσταση. Βεβαίως, αυτή η θαρραλέα πράξη δεν άρεσε στις ΗΠΑ, οι οποίες ακολουθούν το δόγμα ‘‘όποιος δεν συντάσσεται μαζί μας, είναι αντίπαλός μας’’.
Στην έκτακτη σύνοδο κορυφής για την κρίση στη Βόρεια Αφρική (11 Μαρτίου), οι 27 Ευρωπαίοι ηγέτες είχαν ζήτησαν ομόφωνα από το συνταγματάρχη Καντάφι να σταματήσει άμεσα τη χρήση βίας και να παραδώσει την εξουσία, υπογραμμίζοντας πως στην αντίθετη περίπτωση οι συνέπειες θα είναι μεγάλες, ωστόσο δεν υπήρξε ομοφωνία ως προς το πώς θα υλοποιείτο αυτό το αίτημα. H Γαλλία, το πρώτο κράτος παγκοσμίως το οποίο αναγνώρισε επίσημα τους εξεγερμένους της Λιβύης, το Λιβυκό Εθνικό Συμβούλιο (The Libyan National Council, LNC), ως νόμιμη κυβέρνηση της χώρας, δεν πέτυχε μέχρι τότε να πείσει άλλους Ευρωπαίους ηγέτες να ακολουθήσουν το παράδειγμά της - μολονότι ο Βρετανός πρωθυπουργός Κάμερον υποστήριξε την αναγνώριση του LNC. Πράγματι, ο πρωθυπουργός της Ολλανδίας Mαρκ Ρούττε, χαρακτήρισε μια τέτοια αναγνώριση ως ‘‘τρελλή κίνηση’’ (‘‘crazy move’’) η οποία αντιτίθεται στις κανονικές διπλωματικές πρακτικές, ενώ αρνητική ήταν σχετικά και η θέση που εξέφρασε η γερμανίδα καγκελάριος Ανγκελα Μέρκελ.
Σε περίπτωση στρατιωτικής επέμβασης των δυτικών (του ΝΑΤΟ ή/και μιας στρατιωτικής δύναμης της Ε.Ε.), ο Καντάφι προειδοποιούσε για αντίποινα εναντίον κατοικημένων περιοχών και θαλασσίων οδών, κάνοντας λόγο για χιλιάδες νεκρούς. Ο δευτερότοκος γυιός του Σαίφ Αλ-Ισλάμ προειδοποίησε την Ιταλία - πρώτο εμπορικό εταίρο της Λιβύης - ότι μετά τη νίκη επί των ‘‘τρομοκρατών’’, ‘‘θα είναι πολύ εύκολο να αντικαταστήσουμε την Ιταλία με την Κίνα ή τη Ρωσία’’. Όταν το ζήτημα μιας εξωτερικής επέμβασης ήρθε στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ (πρωί της 18ης Μαρτίου) έγινε γνωστό ότι οι λιβυκές αρχές απηύθυναν και προειδοποίηση ότι σε περίπτωση που η Λιβύη γινόταν θέατρο επέμβασης ξένων δυνάμεων όλες οι θαλάσσιες συγκοινωνίες στη Μεσόγειο θα ήταν σε κίνδυνο ακόμα και μακροπρόθεσμα. Το σχέδιο απόφασης υπέρ μιας επέμβασης έγινε δεκτό στο Συμβούλιο με δέκα ψήφους υπέρ και πέντε μέλη να απέχουν, ανάμεσα στα οποία η Γερμανία, η Ρωσία και η Κίνα.
Θεόδωρος Μπατρακούλης
Δρ Γεωπολιτικής,Νομικός
*Το παρόν κείμενο μπορεί να θεωρηθεί ως το δεύτερο μέρος ενός περισσότερο εκτεταμένου σημειώματος αναφορικά με τις πρόσφατες εξελίξεις στη Βόρειο Αφρική και ευρύτερα στον αραβομουσουλμανικό κόσμο.
Οι πρόσφατες εξελίξεις στις αραβικές χώρες σηματοδοτούν σημαντικές πολυεπίπεδες μεταβολές! Από την αρχή του 2011 εκδηλώθηκαν μαζικές διαδηλώσεις και εξεγέρσεις πρώτα στις βορειοαφρικανικές και κατόπιν και σε άλλες αραβομουσουλμανικές χώρες. Εξαρχής κύριο χαρακτηριστικό των κινητοποιήσεων αποτέλεσαν οι διεκδικήσεις που αφορούσαν κοινωνικά (απασχόληση, αξιοπρέπεια) και πολιτικά δικαιώματα. Οι διαδηλώσεις κλιμακώθηκαν φθάνοντας ως την απαίτηση παραίτησης των ηγετών των χωρών τους (το πέτυχαν στην Τυνησία και στην Αίγυπτο). Οι εξελίξεις αυτές απασχολούν διαφόρους αναλυτές διεθνώς και στην Ελλάδα . Τα γεγονότα δρομολόγησαν εσωτερικές αλλαγές, των οποίων ωστόσο ήταν άδηλα η εξέλιξη και ο προσανατολισμός, ιδιαίτερα στην Αίγυπτο, την πολυπληθέστερη και σπουδαιότερη αραβική χώρα . Εξάλλου έμελλαν να επιφέρουν και σπουδαίες αναδιατάξεις στους γεωπολιτικούς συσχετισμούς στη Μέση Ανατολή. Θα επιχειρήσουμε μια σύνδεση των πρόσφατων γεγονότων με την γεωιστορία και τις γεωπολιτικές/γεωστρατηγικές εξελίξεις της Μεσογείου και της Εγγύς και Μέσης Ανατολής και μια πρώτη εκτίμηση ορισμένων συνεπειών τους. Iδιαίτερη ανάλυση θα δοθεί κατόπιν (στο δεύτερο μέρος) στην αναμέτρηση στη Λιβύη.
Η Λιβύη και το καθεστώς Καντάφι παρουσιάζουν ιδιαιτερότητες σε σχέση με τις εξελίξεις στον αραβομουσουλμανικό κόσμο (κυρίως τις εξεγέρσεις και τις αλλαγές στην Αίγυπτο και την Τυνησία). Πως ήταν η κατάσταση στη Λιβύη του καθεστώτος Καντάφι; Πόσο υπέφερε ο λαός από τις πρακτικές που αυτό χρησιμοποιούσε; Hταν καταπιεσμένοι όπως γενικώς αποδέχεται ότι συμβαίνει η κοινή γνώμη πολλών χωρών; Xρειάζεται να δούμε τα γεγονότα όσο μπορεί να γίνει στα πλαίσια ενός περιορισμένου άρθρου. Η Λιβύη θεωρείται ότι διαθέτει εξαιρετικά πλούσια αποδεδειγμένα αποθέματα υδρογονανθράκων, από τα μεγαλύτερα στον πλανήτη. Επί πλέον, διέθετε γενικά υψηλά επίπεδα βιοτικού επιπέδου, κοινωνικών υπηρεσιών, υγειονομικής περίθαλψης και εκπαίδευσης. Και είναι πολλοί στον ευρύτερο πατριωτικό προοδευτικό/αριστερό χώρο του Αραβικού κόσμου που εξακολουθούσαν να θεωρούν τη Λιβύη του Καντάφι ως ένα παράδειγμα ανεξάρτητης ανάπτυξης. Ορισμένοι από τους τελευταίους επισήμαιναν ότι παρά τις όποιες διαφωνίες και επιφυλάξεις που μπορούσε κανείς να διατηρεί έναντι του λιβυκό καθεστώς, παρά τις πιο πρόσφατες παραχωρήσεις τις οποίες αυτό είχε κάνει στην παγκοσμιοποίηση, για τις οποίες πρόσθεταν ότι αυτές οι παραχωρήσεις αποδείκνυαν ότι δεν δημιουργούσαν ασπίδα προστασίας έναντι της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας, οι λαοί όφειλαν να υπερασπίσουν ‘‘την ενότητα, την κυριαρχία και την ανεξαρτησία της Λιβύης από την ιμπεριαλιστική επίθεση και απειλή επέμβασης.
Κρίνεται χρήσιμη μια εισαγωγή-σύντομη αναφορά στην ιστορία της χώρας. Η βυζαντινή κυριαρχία καταλύθηκε τον 7ο μ. Χ. αιώνα και η χώρα πέρασε στη σφαίρα της αραβικής επιρροής το 643. Διακρίνονται δύο βασικές ζώνες. Η Κυρηναϊκή διατήρησε κάποια σπουδαιότητα ως περιοχή διέλευσης ανάμεσα στην Αλεξάνδρεια και το Καϊρουάν και εποικίστηκε από ισλαμικά νομαδικά φύλα που προέρχονταν από την Ανω Αίγυπτο (11ος αιώνας). Η Τριπολίτιδα έγινε υποτελής του εμιράτου της Τύνιδας. Μεγάλο μέρος της χώρας κυβερνήθηκε από την δυναστεία των Μπανού Αμάρ, που παρέμεινε ανεξάρτητη από το 1327 ως το 1401. Μετά την οθωμανική κατάκτηση της Τρίπολης (1551), αναπτύχθηκε μια κρατική πειρατεία με την ενθάρρυνση του Τούρκου ναυάρχου Ντραγκούτ. Η πειρατεία απέφερε στη χώρα το μεγαλύτερο μέρος των εσόδων της για τρεις σχεδόν αιώνες και ευνόησε την ανάδειξη της δυναστείας των Καραμανλήδων (1711-1835), οι οποίοι ήταν φόρου υποτελείς στον σουλτάνο. Το 1835 οι Οθωμανοί εγκαθίδρυσαν την κυριαρχία τους στις λιβυκές επαρχίες, εκτός ενός τμήματος της Κυρηναϊκής, όπου εγκαθιδρύθηκε ο έλεγχος της αδελφότητας των Σενούσι. Ωστόσο, ο έλεγχος της χώρας από τους Τούρκους παρέμεινε ως ένα μεγάλο βαθμό τυπική και η άσκησή του έγινε ενώ βρισκόταν σε ανάπτυξη το κίνημα των Σενούσι. Στον ιταλοτουρκικό πόλεμο του 1911, η Ιταλία κατέλαβε τη Λιβύη, προσέκρουσε όμως σε πολύ σθεναρή αντίσταση των αραβικών φύλων. Το 1922 οι Ιταλοί αντιμετώπισαν με μια γενική εξέγερση και ο ένοπλος αγώνας συνεχίστηκε μέχρι το 1931. Οι Ιταλοί φασίστες ίδρυσαν πολλά κέντρα αποικισμού κοντά στις ακτές και το 1939 προσάρτησαν τη Λιβύη στην εθνική ιταλική επικράτεια. Μετά τη συμμαχική εκστρατεία της Λιβύης (1940-1943), η χώρα περιήλθε σε αγγλική και γαλλική διοίκηση.
Το 1949 ο ΟΗΕ αποφάσισε την απόδοση ανεξαρτησίας στη χώρα. Μια εθνοσυνέλευση που συνήλθε το 1950 ανακήρυξε βασιλιά τον εμίρη της Κυρηναϊκής Μουχαμάντ Ιντρίς Ας-Ανουσί. Η Λιβύη ανακηρύχθηκε ανεξάρτητη τον Δεκέμβριο του 1951. Στην Αγγλία παραχωρήθηκαν υπό εκμίσθωση πολλές βάσεις στρατηγικής σημασίας, αεροδρόμια και το δικαίωμα να διατηρεί στρατεύματα στη χώρα (1953). Οι ΗΠΑ εγκατέστησαν κοντά στην Τρίπολη τη βάση Χουήλας Φηλντ, που θεωρήθηκε μια από τις μεγαλύτερες στρατηγικές επιτυχίες τους στη Μεσόγειο. H ανάπτυξη της πετρελαιοπαραγωγής συνοδεύθηκε από συμφωνίες του κράτους με μεγάλες εταιρείες. Η συμφωνία του 1965 με την Βρετανία που προέβλεπε την αποχώρηση των βρετανικών στρατευμάτων υπήρξε μια κατάφαση του λιβυκού εθνικισμού, που επιβεβαιώθηκε με μια συμφωνία με τις ΗΠΑ (1967) για την εκκένωση της βάσης του Χουήλας Φηλντ.
Την 1η Σεπτεμβρίου του 1969 ομάδα αξιωματικών του στρατού ανέτρεψε με πραξικόπημα τη μοναρχία. Εκτοτε η χώρα θα γνώριζε την κυριαρχία του συνταγματάρχη Μουαμάρ αλ Καντάφι και του καθεστώτος που αυτός εγκαθίδρυσε από τον Ιανουάριο του 1970, οπότε τέθηκε επικεφαλής της κυβέρνησης. Τι να πρωτογράψει κανείς σ’ένα περιορισμένο άρθρο για τον Καντάφι, τον πολυκύμαντο βίο του και την πολιτεία του; Ο Μουαμάρ αλ Καντάφι γεννήθηκε στις 7 Ιουνίου του 1942 στη Σύρτη, 600 χιλιόμετρα ανατολικά της Τρίπολης. Το 1961 διώχθηκε από τη Σέμπα, εξαιτίας της δράσης του ως ακτιβιστής. Ως αρχιλοχίας του λιβυκού στρατού σπούδασε στη Σχολή Ευελπίδων στην Αθήνα και ακολούθησε στρατιωτική καριέρα στη Βεγγάζη. Υπό την ηγεσία του, σε πρώτη φάση, βαθμιαία το κράτος ανέλαβε τον έλεγχο των τραπεζών, των ασφαλιστικών εταιρειών και του εμπορίου, ενώ οι πετρελαϊκές εταιρείες κλήθηκαν να διαπραγματευτούν με την κυβέρνηση την αύξηση της τιμής του αργού (Οκτώβριος 1970). Η κυβέρνηση πέτυχε (Δεκέμβριος 1969) την εκκένωση των βρετανικών και αμερικανικών βάσεων. Ο Καντάφι σταθεροποίησε τη θέση του αναλαμβάνοντας αυξημένες εξουσίες (Αύγουστος-Σεπτέμβριος 1971). Στις 5 Νοεμβρίου διόρισε υπευθύνους στο νέο ενοποιημένο κόμμα, την Αραβική Σοσιαλιστική Ενωση. Τον Δεκέμβριο εθνικοποιήθηκε η ‘‘Μπρίτις Πετρόλεουμ’’.
Μετά την μεταβίβαση των επίσημων εξουσιών του στον ταγματάρχη Αμπντ αλ-Σαλάμ Τζαλούντ (Απρίλιος 1974), διατηρώντας το αξίωμα του αρχηγού του κράτους, ο Καντάφι επικεντρώθηκε αφενός στον θεωρητικό στοχασμό και αφετέρου στην εφαρμογή του ιδεολογικού του πιστεύω. Αυτό διατυπώθηκε ως η ‘‘Τρίτη Παγκόσμια Θεωρία’’ ή ‘‘φυσικός σοσιαλισμός’’, ως εναλλακτική λύση στον καπιταλισμό και τον μαρξισμό. Σύμφωνα με τις πεποιθήσεις αυτές όλα τα κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα μπορούν να λυθούν με μια σοσιαλίζουσα ερμηνεία του ισλάμ. Το 1976 και το 1978 κυκλοφόρησαν οι δύο πρώτοι τόμοι του έργου με τίτλο Πράσινο βιβλίο, στο οποίο εξέθεσε την πολιτική φιλοσοφία του. Υποστήριξε επανειλημμένα την παναραβική ιδέα. Οι σχέσεις του με τη Δύση εντάθηκαν τις δεκαετίες του '70 και του '80. Στις 15 Απριλίου 1986, ο Πρόεδρος Ρήγκαν επιτέθηκε κατά της Λιβύης στην επιχείρηση «El Dorado Canyon», με αποτέλεσμα το θάνατο 60 ανθρώπων. Το περίεργο, όμως, της επίθεσης ήταν ότι πραγματοποιήθηκε αμέσως μετά την αυθαίρετη απόφαση της Λιβύης να κλείσει τον Κόλπο της Σύρτης, σε νοητή ευθεία, και να θεωρήσει όλο το θαλάσσιο χώρο αυτής «χωρικά ύδατα». Αμέσως μετά την αμερικανική, αεροπορική κυρίως, επίθεση η Λιβύη παραιτήθηκε της προγενέστερης απόφασής της.
Τον Οκτώβριο του 1993, ομάδα του λιβυκού στρατού επιχείρησε ανεπιτυχώς να δολοφονήσει τον Καντάφι. Εκτοτε ο κυρίαρχος ρόλος στις ένοπλες δυνάμεις που έπαιζε η φυλή των Γκανταφά (Gaddafa), στην οποία ανήκει και ο ίδιος ο Καντάφι, ενισχύθηκε περισσότερο. Το 1994 η χώρα αποχώρησε από το Τσαντ. Το 1999, έπειτα από πιέσεις του ΟΗΕ, η Λιβύη παρέδωσε στη δικαιοσύνη τους 2 υπόπτους για την τραγωδία στο Λόκερμπι και το 2003 η ίδια η χώρα ανέλαβε επίσημα την ευθύνη, αλλά και την αποζημίωση στις οικογένειες των θυμάτων, επειδή η χώρα διατηρούσε πολλά στρατόπεδα εκπαίδευσης τρομοκρατικών αραβικών ομάδων. Εκτοτε, σταδιακά, αποκαταστάθηκαν οι σχέσεις της χώρας με τη Δύση. Η πιο πρόσφατη φάση του κανταφικού καθεστώτος έδειχνε περισσότερο αισθητά χαρακτηριστικά έντασης του αυταρχισμού και της οικογενειοκρατίας. Π. χ. οι έξι γιοί του και η κόρη αναφερόταν ότι έχουν συγκεντρώσει τεράστιες περιουσίες και διέθεταν πολύ μεγάλες καταθέσεις σε τράπεζες των ΗΠΑ και της Ευρώπης. Εκαναν πολυτελή ζωή, συναναστρεφόμενοι με μέλη του διεθνούς τζετ σετ (και ιδιαίτερα με υψηλούς πολιτικούς και οικονομικούς παράγοντες της Ιταλίας, της Βρετανίας και άλλων ευρωπαϊκών χωρών).
Η Λιβύη - σύμφωνα με μια εκτίμηση παράγει, υπό συνήθεις συνθήκες, λιγότερο από το 2% των συνολικών παγκοσμίων αναγκών πετρελαίου - προμήθευε σημαντικές ποσότητες πετρελαίου και σε ισχυρά κράτη της Ε.Ε. (Ιταλία, Γαλλία, Γερμανία). Η ηλικιακή δομή ήταν η εξής: 0-14 years: 36% (αγόρια 938,476, κορίτσια 899,139) 15-64 years: 60% (άνδρες 1,595,306, γυναίκες 1,485,069), 65 ετών και άνω: 4% (άνδρες 97,770, γυναίκες 99,690) (εκτίμηση 2000). Στον παραπάνω πληθυσμό έπρεπε να προστεθούν οι πολλοί μετανάστες εργάτες από άλλες αραβικές χώρες (1,5 εκατομμύριο ήταν μόνον οι Αιγύπτιοι πολίτες που εργάζονταν στη Λιβύη). Η συντριπτική πλειονότητα των εξεγερμένων φαίνονταν να είναι νέοι και άνθρωποι που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στα χρόνια της διακυβέρνησης Καντάφι. Από τις πρώτες μέρες του Μαρτίου οι αντιφρονούντες έθεσαν υπό τον έλεγχό τους σημαντικό αριθμό πετρελαιούχων περιοχών και εγκαταστάσεων εξαγωγής και αποθήκευσης πετρελαίου. Aξιοσημείωτη ήταν η στάση του θρησκευτικού ηγέτη της χώρας Σείκ Αλ-Γκεριάνι (Sheikh Al-Gheriani) ο οποίος κάλεσε το λαό να ανατρέψει και να σκοτώσει τον Καντάφι. Το καθεστώς προσπάθησε να τον συλλάβει και κατόπιν, ενώ κρυβόταν, απηύθυνε μήνυμα επιβεβαίωσης της ενότητας της Λιβύης. Υπουργοί και πρέσβεις συντάσσονταν με τους αντικαθεστωτικούς, στρατιωτικές μονάδες έρχονταν σε συμφωνία με τους εξεγερμένους, ενώ οι αρχηγοί δύο από τις σημαντικότερες φυλές, της Αλ-Βαρφάλλα και της Αλ-Ζουάγια, έκαναν έκκληση για αλλαγή κυβέρνησης. Στις 17-18 Φεβρουαρίου οι αντικαθεστωτικοί συγκρότησαν Επαναστατικό Συμβούλιο που ανέλαβε την διακυβέρνηση της εξεγερμένης Βεγγάζης. Οι δυνάμεις του Καντάφι πραγματοποίησαν αεροπορικούς βομβαρδισμούς στην Τρίπολη, ενώ μισθοφόροι άνοιξαν πυρ εναντίον πολιτών. Από τα τέλη Φεβρουαρίου οι αντικανταφικές δυνάμεις προσπαθούσαν να διεξαγάγουν μια τελική αναμέτρηση με τις κυβερνητικές δυνάμεις. Αναφέρεται ότι η αντιπαράθεση έλαβε διαστάσεις ενός οιονεί εμφυλίου πολέμου. Αποτελούν οι ένοπλες συγκρούσεις πόλεμο στο πλαίσιο ενός έθνους-κράτους όπως αυτό έχει διαμορφωθεί και είναι γνωστό στην Ευρώπη και γενικά στη Δύση; Κατά πόσο μπορεί ο όρος εμφύλιος πόλεμος να αποδώσει την πραγματικότητα; Ο πληθυσμός της αποτελείται από διάφορες φυλές, οι οποίες έχουν μια ιστορία μεταξύ τους αντιπαραθέσεων και οι μεταξύ τους σχέσεις συνιστούσαν κλειδί για την διακυβέρνηση Καντάφι. Σε σειρά πόλεων και στρατηγικών σημείων (Αζ-Ζαουίγια, Μπρέγκα, Ατζαμπίγια, Μισράτα, Ρας Λανούφ κ.ά.) πραγματοποιούνταν σφοδρές και πολύνεκρες συγκρούσεις ανάμεσα στα αντίπαλα. Σταδιακά, οι δυνάμεις του Καντάφι πέρασαν στην αντεπίθεση, αρχικά με σχετικά περιορισμένες επιτυχίες. Αλλά, διαθέτοντας το πλεονέκτημα του ελέγχου του σημαντικότερου μέρους του στρατού, της πολεμικής αεροπορίας, των τεθωρακισμένων και της πολιτοφυλακής, οι επιτυχίες των κυβερνητικών αυξήθηκαν από τις αρχές του δευτέρου δεκαημέρου του Μαρτίου. Οι εξεγερμένοι έκαναν εκκλήσεις στις ξένες δυνάμεις να επιβάλουν ζώνη απαγόρευσης πτήσεων ώστε να αναχαιτιστούν οι σφοδρές εναντίον επιθέσεις. Η Ουάσιγκτον, οι άλλες δυτικές κυβερνήσεις και το ΝΑΤΟ βρέθηκαν σε έκδηλη αμηχανία. Συσκέπτονταν εξετάζοντας τους τρόπους παρέμβασης στις συρράξεις. Την δυνατότητα ενός ψηφίσματος του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ το οποίο θα προετοίμαζε μια άμεση στρατιωτική επέμβαση απέτρεπε η έναντι μιας τέτοιας κίνησης εκφρασμένη αντίθεση της Ρωσίας και της Κίνας, που προανάγγειλαν την άσκηση του προνομίου να ασκήσουν το δικαίωμα αρνησικυρίας (βέτο). Αναφέρθηκαν και απόπειρες άμεσης παρέμβασης δυτικών στο πεδίο της αντιπαράθεσης και διά μέσου επιλέκτων ομάδων (π. χ. η σύλληψη Βρετανών καταδρομέων και κατασκόπων από αντικαθεστωτικούς!).
Αξίζει να παραθέσουμε την άποψη ενός μέλους του Ιρακινού Μπάαθ που ζεί στην Ιορδανία - μπορούμε να διατηρούμε ορισμένες επιφυλάξεις για τις απόψεις και τα λεγόμενά του - , ο οποίος μνημονεύει δήλωση της Εθνικής ηγεσίας του Αραβικού Κόμματος Μπάαθ: ‘‘Η Στρατιωτική Οργάνωση Πληροφοριών του Ιράκ, μια φιλοαντιστασιακή ομάδα, δημοσίευσε κάποιες πληροφορίες σχετικές με τους λόγους που κινούν τις αμερικανικές και σιωνιστικές βλέψεις-σχέδια αναφορικά με τη Λιβύη. Μια πολύ σημαντική μεταξύ αυτών των πληροφοριών διατηρήθηκε μυστική για να αποκρύψει το πραγματικό υπόβαθρο αυτών που συμβαίνουν στη Λιβύη: Ο Χόσνι Μουμπάρακ, ο πρώην δικτάτορας της Αιγύπτου, διαβίβασε στον Μουαμμαρ Καντάφι την προσφορά μιας συμφωνίας που προτάθηκε από τις ΗΠΑ και το Ισραήλ. Η υπόθεση αφορούσε την μυστική εξαγωγή φυσικού αερίου και πετρελαίου στην σιωνιστική οντότητα, το Ισραήλ, που θα γινόταν μέσω Αιγύπτου. Σε αντάλλαγμα, η Λιβύη δεν θα ήταν αντιμέτωπη αυτών των δυνάμεων αλλά προστατευόμενή τους. Ο Καντάφι απέρριψε την προσφορά, και αυτό ενόχλησε τον Μουμπάρακ και τον ώθησε να προτρέψει τις ΗΠΑ να απαλλαγούν από τον Καντάφι για να μπορέσουν να ελέγξουν τους ενεργειακούς πόρους της Λιβύης. Μπορεί να έχουμε διαφορές με τον Καντάφι σε ορισμένα ζητήματα, αλλά οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ότι ήταν ο μόνος Αραβας ηγέτης που υποστήριξε το μπααθικό Ιράκ κατά την διάρκεια του αποκλεισμού που του είχε επιβληθεί και μετά την εισβολή του 2003. Υπερασπίστηκε τον Σαντάμ Χουσείν και αναγνώρισε ανοιχτά την αντίσταση. Βεβαίως, αυτή η θαρραλέα πράξη δεν άρεσε στις ΗΠΑ, οι οποίες ακολουθούν το δόγμα ‘‘όποιος δεν συντάσσεται μαζί μας, είναι αντίπαλός μας’’.
Στην έκτακτη σύνοδο κορυφής για την κρίση στη Βόρεια Αφρική (11 Μαρτίου), οι 27 Ευρωπαίοι ηγέτες είχαν ζήτησαν ομόφωνα από το συνταγματάρχη Καντάφι να σταματήσει άμεσα τη χρήση βίας και να παραδώσει την εξουσία, υπογραμμίζοντας πως στην αντίθετη περίπτωση οι συνέπειες θα είναι μεγάλες, ωστόσο δεν υπήρξε ομοφωνία ως προς το πώς θα υλοποιείτο αυτό το αίτημα. H Γαλλία, το πρώτο κράτος παγκοσμίως το οποίο αναγνώρισε επίσημα τους εξεγερμένους της Λιβύης, το Λιβυκό Εθνικό Συμβούλιο (The Libyan National Council, LNC), ως νόμιμη κυβέρνηση της χώρας, δεν πέτυχε μέχρι τότε να πείσει άλλους Ευρωπαίους ηγέτες να ακολουθήσουν το παράδειγμά της - μολονότι ο Βρετανός πρωθυπουργός Κάμερον υποστήριξε την αναγνώριση του LNC. Πράγματι, ο πρωθυπουργός της Ολλανδίας Mαρκ Ρούττε, χαρακτήρισε μια τέτοια αναγνώριση ως ‘‘τρελλή κίνηση’’ (‘‘crazy move’’) η οποία αντιτίθεται στις κανονικές διπλωματικές πρακτικές, ενώ αρνητική ήταν σχετικά και η θέση που εξέφρασε η γερμανίδα καγκελάριος Ανγκελα Μέρκελ.
Σε περίπτωση στρατιωτικής επέμβασης των δυτικών (του ΝΑΤΟ ή/και μιας στρατιωτικής δύναμης της Ε.Ε.), ο Καντάφι προειδοποιούσε για αντίποινα εναντίον κατοικημένων περιοχών και θαλασσίων οδών, κάνοντας λόγο για χιλιάδες νεκρούς. Ο δευτερότοκος γυιός του Σαίφ Αλ-Ισλάμ προειδοποίησε την Ιταλία - πρώτο εμπορικό εταίρο της Λιβύης - ότι μετά τη νίκη επί των ‘‘τρομοκρατών’’, ‘‘θα είναι πολύ εύκολο να αντικαταστήσουμε την Ιταλία με την Κίνα ή τη Ρωσία’’. Όταν το ζήτημα μιας εξωτερικής επέμβασης ήρθε στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ (πρωί της 18ης Μαρτίου) έγινε γνωστό ότι οι λιβυκές αρχές απηύθυναν και προειδοποίηση ότι σε περίπτωση που η Λιβύη γινόταν θέατρο επέμβασης ξένων δυνάμεων όλες οι θαλάσσιες συγκοινωνίες στη Μεσόγειο θα ήταν σε κίνδυνο ακόμα και μακροπρόθεσμα. Το σχέδιο απόφασης υπέρ μιας επέμβασης έγινε δεκτό στο Συμβούλιο με δέκα ψήφους υπέρ και πέντε μέλη να απέχουν, ανάμεσα στα οποία η Γερμανία, η Ρωσία και η Κίνα.
Θεόδωρος Μπατρακούλης
Δρ Γεωπολιτικής,Νομικός
*Το παρόν κείμενο μπορεί να θεωρηθεί ως το δεύτερο μέρος ενός περισσότερο εκτεταμένου σημειώματος αναφορικά με τις πρόσφατες εξελίξεις στη Βόρειο Αφρική και ευρύτερα στον αραβομουσουλμανικό κόσμο.
Τετάρτη 9 Μαρτίου 2011
Ερχεται το ... ιππικό: Παρέμβαση ΗΠΑ στην ευρωζώνη για την διάσωση της ελληνικής οικονομίας
Ερχεται το ... ιππικό: Παρέμβαση ΗΠΑ στην ευρωζώνη για την διάσωση της ελληνικής οικονομίας
Για πρώτη φορά μετά την έναρξη της ελληνικής πιστωτικής κρίσης και προ του κινδύνου να υπάρξει μία δεύτερη, αλλά πολύ ισχυρότερη "Lehman Brothers α λα ελληνικά", που θα συνταράξει συθέμελα την παγκόσμια οικονομία (διότι αυτή την στιγμή τα 350 δισ. ελληνικού χρέους μπορούν να «τινάξουν στον αέρα» πολλές δυτικές τράπεζες) οι ΗΠΑ παρεμβαίνουν και ζητούν από την Ευρώπη να δώσει … χρήμα στην Ελλάδα!
Η δήλωση του Αμερικανού υπουργού Οικονομικών Τίμοθι Γκάϊτνερ πριν το ταξίδι του στην Γερμανία, είναι κρίσιμη: ''Είναι σημαντικό οι Ευρωπαίοι ηγέτες να καταστήσουν σαφές, ότι θα κάνουν οτιδήποτε για να διασφαλίσουν πως οι χώρες που αντιμετωπίζουν προβλήματα και οι τράπεζές τους έχουν τη χρηματοδότηση που χρειάζονται για να έχουν επιτυχία τα προγράμματά τους".
Με την δήλωση αυτή του Αμερικανού υπουργού Οικονομικών «σπάει» και ο παραδοσιακός αμερικανικός, ας πούμε, «απομονωτισμός», έναντι των εξελίξεων στην ευρωζώνη και κτυπάει το καμπανάκι προς την Γερμανία, κυρίως, αφού το Βερολίνο αυτή την στιγμή είναι το μεγάλο εμπόδιο στις διάφορες λύσεις που προτείνονται.
Στις ΗΠΑ θεωρούν ότι το ταξίδι σε Φραγκφούρτη και Βερολίνο του Αμερικανού υπουργού Οικονομικών Τίμοθι Γκάιτνερ, εκτός από τις παραμέτρους που έχουν σχέση με την εξαγορά της εταιρείας του Χρηματιστηρίου της Νέας Υόρκης από την αντίστοιχη της Φραγκφούρτης, το ελληνικό πρόβλημα θα είναι στο επίκεντρο των συζητήσεων Γκάιτνερ στις έκτακτες συναντήσεις του με τον Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Ζαν Κλοντ Τρισέ και τον Γερμανό υπουργό Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε.
Η επέμβαση των ΗΠΑ δείχνει ότι οι σύμμαχοι ανησυχούν όχι μόνο για ντόμινο στην ευρωζώνη, αλλά και για αλλαγές στις γεωστρατηγικές ισορροπίες στην περιοχή. Με απλά λόγια θέλουν να στηρίξουν την νυν κυβέρνηση. Το θέμα είναι αν θα τα καταφέρουν…
Όλα αυτά έρχονται μετά τα σημερινά όταν έγινε γνωστό πως διευρύνεται συνεχώς η τρύπα του προυπολογισμού αφού από στοιχεία του υπουργείου Οικονομικών προκύπτει πως αιμορραγούμε ανεξέλεγκτα υστερώντας σε έσοδα Προϋπολογισμού πάνω από 250 εκατ. ευρώ το μήνα. Λογικό και επόμενο αφού η αγορά έχει καταρρεύσει…
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr
Σημ.axinosp:Ρε δε πληρώνουμε το καταλάβατε, τρεχάτε να σώσετε το γκρουμάκι σας τον GAP, γιατι σε λίγο θα σας πάρει και θα σας σηκώσει , The Lion Sleeps No More!!
αναδημοσίευση από το axinosp.blogspot.com
Για πρώτη φορά μετά την έναρξη της ελληνικής πιστωτικής κρίσης και προ του κινδύνου να υπάρξει μία δεύτερη, αλλά πολύ ισχυρότερη "Lehman Brothers α λα ελληνικά", που θα συνταράξει συθέμελα την παγκόσμια οικονομία (διότι αυτή την στιγμή τα 350 δισ. ελληνικού χρέους μπορούν να «τινάξουν στον αέρα» πολλές δυτικές τράπεζες) οι ΗΠΑ παρεμβαίνουν και ζητούν από την Ευρώπη να δώσει … χρήμα στην Ελλάδα!
Η δήλωση του Αμερικανού υπουργού Οικονομικών Τίμοθι Γκάϊτνερ πριν το ταξίδι του στην Γερμανία, είναι κρίσιμη: ''Είναι σημαντικό οι Ευρωπαίοι ηγέτες να καταστήσουν σαφές, ότι θα κάνουν οτιδήποτε για να διασφαλίσουν πως οι χώρες που αντιμετωπίζουν προβλήματα και οι τράπεζές τους έχουν τη χρηματοδότηση που χρειάζονται για να έχουν επιτυχία τα προγράμματά τους".
Με την δήλωση αυτή του Αμερικανού υπουργού Οικονομικών «σπάει» και ο παραδοσιακός αμερικανικός, ας πούμε, «απομονωτισμός», έναντι των εξελίξεων στην ευρωζώνη και κτυπάει το καμπανάκι προς την Γερμανία, κυρίως, αφού το Βερολίνο αυτή την στιγμή είναι το μεγάλο εμπόδιο στις διάφορες λύσεις που προτείνονται.
Στις ΗΠΑ θεωρούν ότι το ταξίδι σε Φραγκφούρτη και Βερολίνο του Αμερικανού υπουργού Οικονομικών Τίμοθι Γκάιτνερ, εκτός από τις παραμέτρους που έχουν σχέση με την εξαγορά της εταιρείας του Χρηματιστηρίου της Νέας Υόρκης από την αντίστοιχη της Φραγκφούρτης, το ελληνικό πρόβλημα θα είναι στο επίκεντρο των συζητήσεων Γκάιτνερ στις έκτακτες συναντήσεις του με τον Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Ζαν Κλοντ Τρισέ και τον Γερμανό υπουργό Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε.
Η επέμβαση των ΗΠΑ δείχνει ότι οι σύμμαχοι ανησυχούν όχι μόνο για ντόμινο στην ευρωζώνη, αλλά και για αλλαγές στις γεωστρατηγικές ισορροπίες στην περιοχή. Με απλά λόγια θέλουν να στηρίξουν την νυν κυβέρνηση. Το θέμα είναι αν θα τα καταφέρουν…
Όλα αυτά έρχονται μετά τα σημερινά όταν έγινε γνωστό πως διευρύνεται συνεχώς η τρύπα του προυπολογισμού αφού από στοιχεία του υπουργείου Οικονομικών προκύπτει πως αιμορραγούμε ανεξέλεγκτα υστερώντας σε έσοδα Προϋπολογισμού πάνω από 250 εκατ. ευρώ το μήνα. Λογικό και επόμενο αφού η αγορά έχει καταρρεύσει…
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr
Σημ.axinosp:Ρε δε πληρώνουμε το καταλάβατε, τρεχάτε να σώσετε το γκρουμάκι σας τον GAP, γιατι σε λίγο θα σας πάρει και θα σας σηκώσει , The Lion Sleeps No More!!
αναδημοσίευση από το axinosp.blogspot.com
Η Κίνηση Ανεξαρτήτων Πολιτών και οι επικρίσεις της κ. Αννας Φραγκουδάκη
Η Κίνηση Ανεξαρτήτων Πολιτών και οι επικρίσεις της κ. Αννας Φραγκουδάκη
H εξαγγελία της ΣΠΙΘΑΣ-Κίνησης Ανεξαρτήτων Πολιτών από τον υπέροχο Ελληνα Μίκη Θεοδωράκη έδωσε έναυσμα σε ένα ενδιαφέρον πρωτόγνωρο εγχείρημα. Η αρχική παρουσίασή του από τον φιλοπάτριδα μουσικοσυνθέτη και λαïκό αγωνιστή αλλά και η έκτοτε δυναμική πορεία ανάπτυξης του εγχειρήματος προκάλεσε ποικίλες αντιδράσεις και σχόλια από διάφορες πλευρές, στον γραπτό τύπο και περισσότερες στο Διαδίκτυο. Ανάμεσά τους συγκαταλέγεται και σχετικό κριτικό σημείωμα της καθηγήτριας κυρίας Άννας Φραγκουδάκη, στην επιθεώρηση Athens Review of Books, τχ. 16, Μάρτιος 2001 (http://politicalreviewgr.blogspot.com). Υπενθυμίζεται ότι η κ. Άννα Φραγκουδάκη, καθηγήτρια κοινωνιολογίας της εκπαίδευσης στο Παιδαγωγικό Τμήμα Εκπαίδευσης και Αγωγής στην Προσχολική Ηλικία (Νηπιαγωγών) του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, εκτός των άλλων πτυχών του έργου της, επιμελήθηκε μαζί με την γνωστή καθηγήτρια Κοινωνικής Ψυχολογίας στο ίδιο Τμήμα Θάλεια Δραγώνα το βιβλίο “Τι είν' η πατρίδα μας;-Εθνοκεντρισμός στην εκπαίδευση.” (εκδόσεις “Αλεξάνδρεια”, 1997). Στόχος αυτού του συλλογικού έργου των 539 σελίδων ήταν, κατά τις επιμελήτριές του, η παρουσίαση μελετών και άλλων πανεπιστημιακών καθηγητών για το πως μεταφέρεται η εθνικής ταυτότητας και τα στερεότυπα γύρω από αυτήν στα σχολικά εγχειρίδια γλώσσας, ιστορίας και γεωγραφίας, αλλά και οι σχετικές αντιλήψεις των δασκάλων της υποχρεωτικής εκπαίδευσης.
Εδώ περιοριζόμαστε στην επισήμανση μόνον ορισμένων σημείων του άρθρου κριτικής της καθηγήτριας κοινωνιολογίας της εκπαίδευσης στο Παιδαγωγικό Τμήμα Νηπιαγωγών του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών έναντι του εγχειρήματος που άρχισε να γεννιέται μετά την πρωτοβουλία του υπέροχου Μίκη. Η Α. Φ., αφού επικρίνει την Ελευθεροτυπία για την δημοσίευση της Ιδρυτικής Διακήρυξης της Κίνησης και για τον τρόπο παρουσίασής της, επισημαίνει εξαρχής ότι η «διακήρυξη πρέπει οπωσδήποτε να διαβαστεί. Οι δύσκολες ώρες όπως οι περίοδοι κρίσης δεν μπορούν προφανώς σε μια κοινωνία να ξεπεραστούν «τραγουδώντας», δηλαδή χωρίς πολιτικό σχέδιο για το τι θα γίνει εάν τυχόν πετύχει η διάλυση της συνταγματικής νομιμότητας που προτείνει η διακήρυξη». Για να παρατηρήσει αμέσως, χτυπώντας προειδοποιητικά τον κώδωνα κινδύνου, ότι «Ο συνδυασμός που προκύπτει από την ανυπακοή με αυτή τη σημασία μαζί με τη μαγεία του μεγάλου συνθέτη όταν διευθύνει το πλήθος που τραγουδάει είναι συνδυασμός πολύ επικίνδυνος, καθώς τα προβλήματα είναι μεγάλα, η οικονομική κρίση απειλητική και η κρίση των ιδεών και της πολιτικής βαθιά».
Τελευταία λέγονται πολλά για το αν θα πρέπει να πωλείται ή να αξιοποιείται με άλλους τρόπους (μίσθωση ή παραχώρηση χρήσης για εκμετάλλευση κ.ά) η περιουσία του Ελληνικού Δημοσίου. Η συζήτηση αυτή είναι, δυστυχώς, χωρίς αντικείμενο, γιατί το σύνολο της δημόσιας περιουσίας και τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας είναι δεσμευμένα και ελέγχονται από τους Δανειστές μας, τις χώρες της Ευρωζώνης και το ΔΝΤ. Σύμφωνα με τις πολύπλοκες δικολαβικού χαρακτήρα διατάξεις του άρθρου 4 § 2 της από 8.5.2010 «Σύμβασης Δανειακής Διευκόλυνσης» μεταξύ Ελληνικής Δημοκρατίας και των άλλων δεκαέξι χωρών της Ευρωζώνης (το περιβόητο ‘‘Μνημόνιο’’), ολόκληρη η κινητή και ακίνητη περιουσία του Ελληνικού Δημοσίου είναι δεσμευμένη για την εξυπηρέτηση του δανείου και όσο αυτό υπάρχει (βλ. το σχετικό άρθρο του καθηγητή του Συνταγματικού Δικαίου Γεωργίου Κασιμάτη, http://mikis-theodorakis-kinisi-anexartiton-politon.gr/el/articles/?nid=472). Οι προαναφερόμενες και άλλες διατάξεις της «Σύμβασης Δανειακής Διευκόλυνσης» δεν συνιστούν κατάλυση της συνταγματικής νομιμότητας της Ελληνικής Δημοκρατίας;
Παραθέτουμε και απόσπασμα κριτικής της κ. Α. Φ. έναντι της Διακήρυξης, που αφορά την αντίθεση στο ‘‘Μνημόνιο’’ και ορισμένες προτάσεις αντιμετώπισης του πολύπτυχου αδιεξόδου στο οποίο έχει περιέλθει η Ελλάδα. Για τον σκοπό της η Α. Φ. επιλέγει τρεις από τις διάφορες προτάσεις, «τις πιο, ας πούμε, εντυπωσιακές» (όπως γράφει): «Παρακάμπτω ότι η πρόταση να σταματήσουμε την αγορά όπλων από τη Γερμανία και τη Γαλλία δεν στηρίζεται σε κανένα πολιτικό ή οικονομικό ή στρατηγικό επιχείρημα, αλλά είναι εκδίκηση για την «προσβολή» που μας κάνουν». Εδώ δεν μπορεί κανείς να μην παρατηρήσει μια έγνοια της Α. Φ. για την τύχη των πωλήσεων των γαλλικών και γερμανικών εξοπλιστικών βιομηχανιών. Εξάλλου η ίδια έχει να επιδείξει ανύπαρκτη πολιτική, οικονομική ή στρατηγική επιχειρηματολογία αναφορικά τόσο με τον ελλαδικό κοινωνικό σχηματισμό όσο και με την διαρκώς αναπτυσσόμενη κρίση της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης (όπως άλλωστε γενικότερα στο συγγραφικό της έργο και στην αρθρογραφία της καθ’όσον είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε). Κατόπιν η Α. Φ. παρουσιάζει με επιλεκτικό και ειρωνικό ύφος την αναφορά στην ανάγκη να γίνει υπέρβαση στην πολιτική εθνικής υποτέλειας των κυβερνητικών σοσιαλιστικών κομμάτων στην Ουγγαρία αλλά και στην Ελλάδα (!!!). «Η πρόταση να μιμηθούμε την Ουγγαρία, εκτός που είναι ακατανόητο πώς συνδυάζεται με τα υπόλοιπα, κι αυτή προβάλλεται όχι ως πολιτική αλλά σαν λεβεντιά (και μάλιστα λεβεντιά που επέδειξε η ουγγρική «επάρατη (sic) δεξιά»). Η Ουγγαρία «κέρδισε το διεθνή θαυμασμό για την τόλμη της ηγεσίας της με την άρνηση της δεξιάς ουγγρικής κυβέρνησης να συνεχίσει την πολιτική της εθνικής υποτέλειας των σοσιαλιστών προκατόχων της». Και ιδού ποιο είναι το μεγάλο οικονομικό (!) κατόρθωμα της Ουγγαρίας με την απόφαση (που ομολογώ δεν γνωρίζω) να «φορολογήσει τις τράπεζες» και να αρνηθεί δάνειο από το ΔΝΤ: «Κόντεψαν να πάνε από εγκεφαλικό όλοι μαζί, η ΕΕ, το ΔΝΤ, οι τραπεζίτες και όλα τα παράσιτα και τα “λαμόγια” του χρηματοπιστωτικού συστήματος!» …»
Η κ. Α. Φ. δεν ασχολείται εν γένει με ζητήματα που αφορούν τη γένεση και διαμόρφωση του νέου ελληνισμού. Και δείχνει ότι δεν συμμερίζεται την άποψη του Νίκου Σβορώνου αναφορικά με την ανολοκλήρωτη ελληνική Επανάσταση του 1821. Ομως στο εν λόγω άρθρο της η κ. καθηγήτρια επιχειρεί και μια άλλη αναφορά που αν δεν είναι συνειδητή λαθροχειρία πράξεων της σύγχρονης ιστορίας συνιστά τουλάχιστον μια διαστρεβλωτικού χαρακτήρα ανακρίβεια. Κατά την Α. Φ. το σύνθημα «Η Ελλάδα ανήκει στην Ελλάδα και μόνο στην Ελλάδα!», που διατυπώνεται στην κατακλείδα τη διακήρυξης, είναι ατυχέστατη γλωσσικά όσο και νοηματικά παραλλαγή του γνωστού συνθήματος του ΛΑΟΣ: «Η Ελλάδα ανήκει τους Έλληνες». Η κυρία καθηγήτρια απευθύνεται μάλλον σε αναγνώστες που δεν συμμετείχαν στα πολιτικά δρώμενα το 1974 ή που ίσως θεωρεί πολιτικά λωτοφάγους. Είναι γνωστό ότι αυτό το σύνθημα συμπεριλαμβανόταν στην Διακήρυξη της 3ης Σεπτέμβρη 1974 του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και ενέπνευσε χιλιάδες αγωνιστές της Δημοκρατίας και της Εθνικής Ανεξαρτησίας. Εξάλλου, ασφαλώς θα ήταν σόλοικο με τις αντιλήψεις και το έργο της κ. Α. Φ. να συμμεριστεί τις ανησυχίες ενός όλου και μεγαλύτερου αριθμού Ελλήνων πολιτών για την ωρολογιακή βόμβα της μετανάστευσης που έχει ήδη εκραγεί επιφέροντας απρόβλεπτες συνέπειες για την συνοχή και την ύπαρξη της ελλαδικής κοινωνίας.
Μετά τα όσα γράφει στο άρθρο της η Α. Φ. είναι επόμενο να μην αποτελούν κατά την άποψή της άγη οι μετά το 1974 τόσες άδικες και αντιδημοκρατικές πράξεις και παραλείψεις πολιτικών εκπροσώπων και κορυφαίων οικονομικών παραγόντων, ιδιαιτέρως διαφόρων μεταπολιτευτικών κυβερνώντων, ελιτιστών και λαικιστών δημαγωγών. Και να προκαλούν και στην ίδια αποστροφή θέσεις και συνθήματα όπως ορισμένα από αυτά που διατυπώνουν και φωνάζουν πλέον σε απεργιακές συναθροίσεις, δημόσιες εκδηλώσεις, διαδηλώσεις μέλη των Σπιθών και πολλοί άλλοι ανέντακτοι Ελληνες πολίτες: ‘‘Η ΕΛΛΑΔΑ ΔΕΝ ΠΩΛΕΙΤΑΙ – ΔΕΝ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΧΡΕΟΣ - ΔΕΝ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΔΑΝΕΙΑΚΗ ΣΥΜΒΑΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΟΠΤΕΙΑ ΤΟΥ Δ.Ν.Τ – ΠΟΙΝΙΚΗ ΔΙΩΞΗ ΤΩΝ ΚΑΤΑΧΡΑΣΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΩΡΟΛΗΠΤΩΝ ΑΠΟ ΤΗ ΖΗΜΕΝΣ Κ. Α. ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΕΣ – ΟΙ ΕΝΟΧΟΙ ΣΤΗ ΦΥΛΑΚΗ – ΨΩΜΙ, ΠΑΙΔΕΙΑ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, Η ΧΟΥΝΤΑ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ ΤΟ ’73’’... Η ενασχόληση όμως με την Κίνηση Ανεξαρτήτων Πολιτών μιας κορυφαίας ιδεολόγου των ρευμάτων της εθνοαποδόμησης και της προώθησης της πολυπολιτισμικότητας στην ελλαδική κοινωνία υποδηλώνει, αν μη τι άλλο, την συναίσθηση των κυρίων εκπροσώπων αυτών των ρευμάτων ότι η Κίνηση που ίδρυσε και εμπνέει ο Μίκης Θεοδωράκης έχει μεγάλη απήχηση στην κοινωνία και ότι θα μπορούσε να διαδραματίσει ρόλο καταλύτη στην αλλαγή των πολιτικών συσχετισμών.
Θεόδωρος Μπατρακούλης
Δρ Γεωπολιτικής, Νομικός
theobatra@hotmail.com
H εξαγγελία της ΣΠΙΘΑΣ-Κίνησης Ανεξαρτήτων Πολιτών από τον υπέροχο Ελληνα Μίκη Θεοδωράκη έδωσε έναυσμα σε ένα ενδιαφέρον πρωτόγνωρο εγχείρημα. Η αρχική παρουσίασή του από τον φιλοπάτριδα μουσικοσυνθέτη και λαïκό αγωνιστή αλλά και η έκτοτε δυναμική πορεία ανάπτυξης του εγχειρήματος προκάλεσε ποικίλες αντιδράσεις και σχόλια από διάφορες πλευρές, στον γραπτό τύπο και περισσότερες στο Διαδίκτυο. Ανάμεσά τους συγκαταλέγεται και σχετικό κριτικό σημείωμα της καθηγήτριας κυρίας Άννας Φραγκουδάκη, στην επιθεώρηση Athens Review of Books, τχ. 16, Μάρτιος 2001 (http://politicalreviewgr.blogspot.com). Υπενθυμίζεται ότι η κ. Άννα Φραγκουδάκη, καθηγήτρια κοινωνιολογίας της εκπαίδευσης στο Παιδαγωγικό Τμήμα Εκπαίδευσης και Αγωγής στην Προσχολική Ηλικία (Νηπιαγωγών) του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, εκτός των άλλων πτυχών του έργου της, επιμελήθηκε μαζί με την γνωστή καθηγήτρια Κοινωνικής Ψυχολογίας στο ίδιο Τμήμα Θάλεια Δραγώνα το βιβλίο “Τι είν' η πατρίδα μας;-Εθνοκεντρισμός στην εκπαίδευση.” (εκδόσεις “Αλεξάνδρεια”, 1997). Στόχος αυτού του συλλογικού έργου των 539 σελίδων ήταν, κατά τις επιμελήτριές του, η παρουσίαση μελετών και άλλων πανεπιστημιακών καθηγητών για το πως μεταφέρεται η εθνικής ταυτότητας και τα στερεότυπα γύρω από αυτήν στα σχολικά εγχειρίδια γλώσσας, ιστορίας και γεωγραφίας, αλλά και οι σχετικές αντιλήψεις των δασκάλων της υποχρεωτικής εκπαίδευσης.
Εδώ περιοριζόμαστε στην επισήμανση μόνον ορισμένων σημείων του άρθρου κριτικής της καθηγήτριας κοινωνιολογίας της εκπαίδευσης στο Παιδαγωγικό Τμήμα Νηπιαγωγών του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών έναντι του εγχειρήματος που άρχισε να γεννιέται μετά την πρωτοβουλία του υπέροχου Μίκη. Η Α. Φ., αφού επικρίνει την Ελευθεροτυπία για την δημοσίευση της Ιδρυτικής Διακήρυξης της Κίνησης και για τον τρόπο παρουσίασής της, επισημαίνει εξαρχής ότι η «διακήρυξη πρέπει οπωσδήποτε να διαβαστεί. Οι δύσκολες ώρες όπως οι περίοδοι κρίσης δεν μπορούν προφανώς σε μια κοινωνία να ξεπεραστούν «τραγουδώντας», δηλαδή χωρίς πολιτικό σχέδιο για το τι θα γίνει εάν τυχόν πετύχει η διάλυση της συνταγματικής νομιμότητας που προτείνει η διακήρυξη». Για να παρατηρήσει αμέσως, χτυπώντας προειδοποιητικά τον κώδωνα κινδύνου, ότι «Ο συνδυασμός που προκύπτει από την ανυπακοή με αυτή τη σημασία μαζί με τη μαγεία του μεγάλου συνθέτη όταν διευθύνει το πλήθος που τραγουδάει είναι συνδυασμός πολύ επικίνδυνος, καθώς τα προβλήματα είναι μεγάλα, η οικονομική κρίση απειλητική και η κρίση των ιδεών και της πολιτικής βαθιά».
Τελευταία λέγονται πολλά για το αν θα πρέπει να πωλείται ή να αξιοποιείται με άλλους τρόπους (μίσθωση ή παραχώρηση χρήσης για εκμετάλλευση κ.ά) η περιουσία του Ελληνικού Δημοσίου. Η συζήτηση αυτή είναι, δυστυχώς, χωρίς αντικείμενο, γιατί το σύνολο της δημόσιας περιουσίας και τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας είναι δεσμευμένα και ελέγχονται από τους Δανειστές μας, τις χώρες της Ευρωζώνης και το ΔΝΤ. Σύμφωνα με τις πολύπλοκες δικολαβικού χαρακτήρα διατάξεις του άρθρου 4 § 2 της από 8.5.2010 «Σύμβασης Δανειακής Διευκόλυνσης» μεταξύ Ελληνικής Δημοκρατίας και των άλλων δεκαέξι χωρών της Ευρωζώνης (το περιβόητο ‘‘Μνημόνιο’’), ολόκληρη η κινητή και ακίνητη περιουσία του Ελληνικού Δημοσίου είναι δεσμευμένη για την εξυπηρέτηση του δανείου και όσο αυτό υπάρχει (βλ. το σχετικό άρθρο του καθηγητή του Συνταγματικού Δικαίου Γεωργίου Κασιμάτη, http://mikis-theodorakis-kinisi-anexartiton-politon.gr/el/articles/?nid=472). Οι προαναφερόμενες και άλλες διατάξεις της «Σύμβασης Δανειακής Διευκόλυνσης» δεν συνιστούν κατάλυση της συνταγματικής νομιμότητας της Ελληνικής Δημοκρατίας;
Παραθέτουμε και απόσπασμα κριτικής της κ. Α. Φ. έναντι της Διακήρυξης, που αφορά την αντίθεση στο ‘‘Μνημόνιο’’ και ορισμένες προτάσεις αντιμετώπισης του πολύπτυχου αδιεξόδου στο οποίο έχει περιέλθει η Ελλάδα. Για τον σκοπό της η Α. Φ. επιλέγει τρεις από τις διάφορες προτάσεις, «τις πιο, ας πούμε, εντυπωσιακές» (όπως γράφει): «Παρακάμπτω ότι η πρόταση να σταματήσουμε την αγορά όπλων από τη Γερμανία και τη Γαλλία δεν στηρίζεται σε κανένα πολιτικό ή οικονομικό ή στρατηγικό επιχείρημα, αλλά είναι εκδίκηση για την «προσβολή» που μας κάνουν». Εδώ δεν μπορεί κανείς να μην παρατηρήσει μια έγνοια της Α. Φ. για την τύχη των πωλήσεων των γαλλικών και γερμανικών εξοπλιστικών βιομηχανιών. Εξάλλου η ίδια έχει να επιδείξει ανύπαρκτη πολιτική, οικονομική ή στρατηγική επιχειρηματολογία αναφορικά τόσο με τον ελλαδικό κοινωνικό σχηματισμό όσο και με την διαρκώς αναπτυσσόμενη κρίση της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης (όπως άλλωστε γενικότερα στο συγγραφικό της έργο και στην αρθρογραφία της καθ’όσον είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε). Κατόπιν η Α. Φ. παρουσιάζει με επιλεκτικό και ειρωνικό ύφος την αναφορά στην ανάγκη να γίνει υπέρβαση στην πολιτική εθνικής υποτέλειας των κυβερνητικών σοσιαλιστικών κομμάτων στην Ουγγαρία αλλά και στην Ελλάδα (!!!). «Η πρόταση να μιμηθούμε την Ουγγαρία, εκτός που είναι ακατανόητο πώς συνδυάζεται με τα υπόλοιπα, κι αυτή προβάλλεται όχι ως πολιτική αλλά σαν λεβεντιά (και μάλιστα λεβεντιά που επέδειξε η ουγγρική «επάρατη (sic) δεξιά»). Η Ουγγαρία «κέρδισε το διεθνή θαυμασμό για την τόλμη της ηγεσίας της με την άρνηση της δεξιάς ουγγρικής κυβέρνησης να συνεχίσει την πολιτική της εθνικής υποτέλειας των σοσιαλιστών προκατόχων της». Και ιδού ποιο είναι το μεγάλο οικονομικό (!) κατόρθωμα της Ουγγαρίας με την απόφαση (που ομολογώ δεν γνωρίζω) να «φορολογήσει τις τράπεζες» και να αρνηθεί δάνειο από το ΔΝΤ: «Κόντεψαν να πάνε από εγκεφαλικό όλοι μαζί, η ΕΕ, το ΔΝΤ, οι τραπεζίτες και όλα τα παράσιτα και τα “λαμόγια” του χρηματοπιστωτικού συστήματος!» …»
Η κ. Α. Φ. δεν ασχολείται εν γένει με ζητήματα που αφορούν τη γένεση και διαμόρφωση του νέου ελληνισμού. Και δείχνει ότι δεν συμμερίζεται την άποψη του Νίκου Σβορώνου αναφορικά με την ανολοκλήρωτη ελληνική Επανάσταση του 1821. Ομως στο εν λόγω άρθρο της η κ. καθηγήτρια επιχειρεί και μια άλλη αναφορά που αν δεν είναι συνειδητή λαθροχειρία πράξεων της σύγχρονης ιστορίας συνιστά τουλάχιστον μια διαστρεβλωτικού χαρακτήρα ανακρίβεια. Κατά την Α. Φ. το σύνθημα «Η Ελλάδα ανήκει στην Ελλάδα και μόνο στην Ελλάδα!», που διατυπώνεται στην κατακλείδα τη διακήρυξης, είναι ατυχέστατη γλωσσικά όσο και νοηματικά παραλλαγή του γνωστού συνθήματος του ΛΑΟΣ: «Η Ελλάδα ανήκει τους Έλληνες». Η κυρία καθηγήτρια απευθύνεται μάλλον σε αναγνώστες που δεν συμμετείχαν στα πολιτικά δρώμενα το 1974 ή που ίσως θεωρεί πολιτικά λωτοφάγους. Είναι γνωστό ότι αυτό το σύνθημα συμπεριλαμβανόταν στην Διακήρυξη της 3ης Σεπτέμβρη 1974 του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και ενέπνευσε χιλιάδες αγωνιστές της Δημοκρατίας και της Εθνικής Ανεξαρτησίας. Εξάλλου, ασφαλώς θα ήταν σόλοικο με τις αντιλήψεις και το έργο της κ. Α. Φ. να συμμεριστεί τις ανησυχίες ενός όλου και μεγαλύτερου αριθμού Ελλήνων πολιτών για την ωρολογιακή βόμβα της μετανάστευσης που έχει ήδη εκραγεί επιφέροντας απρόβλεπτες συνέπειες για την συνοχή και την ύπαρξη της ελλαδικής κοινωνίας.
Μετά τα όσα γράφει στο άρθρο της η Α. Φ. είναι επόμενο να μην αποτελούν κατά την άποψή της άγη οι μετά το 1974 τόσες άδικες και αντιδημοκρατικές πράξεις και παραλείψεις πολιτικών εκπροσώπων και κορυφαίων οικονομικών παραγόντων, ιδιαιτέρως διαφόρων μεταπολιτευτικών κυβερνώντων, ελιτιστών και λαικιστών δημαγωγών. Και να προκαλούν και στην ίδια αποστροφή θέσεις και συνθήματα όπως ορισμένα από αυτά που διατυπώνουν και φωνάζουν πλέον σε απεργιακές συναθροίσεις, δημόσιες εκδηλώσεις, διαδηλώσεις μέλη των Σπιθών και πολλοί άλλοι ανέντακτοι Ελληνες πολίτες: ‘‘Η ΕΛΛΑΔΑ ΔΕΝ ΠΩΛΕΙΤΑΙ – ΔΕΝ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΧΡΕΟΣ - ΔΕΝ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΔΑΝΕΙΑΚΗ ΣΥΜΒΑΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΟΠΤΕΙΑ ΤΟΥ Δ.Ν.Τ – ΠΟΙΝΙΚΗ ΔΙΩΞΗ ΤΩΝ ΚΑΤΑΧΡΑΣΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΩΡΟΛΗΠΤΩΝ ΑΠΟ ΤΗ ΖΗΜΕΝΣ Κ. Α. ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΕΣ – ΟΙ ΕΝΟΧΟΙ ΣΤΗ ΦΥΛΑΚΗ – ΨΩΜΙ, ΠΑΙΔΕΙΑ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, Η ΧΟΥΝΤΑ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ ΤΟ ’73’’... Η ενασχόληση όμως με την Κίνηση Ανεξαρτήτων Πολιτών μιας κορυφαίας ιδεολόγου των ρευμάτων της εθνοαποδόμησης και της προώθησης της πολυπολιτισμικότητας στην ελλαδική κοινωνία υποδηλώνει, αν μη τι άλλο, την συναίσθηση των κυρίων εκπροσώπων αυτών των ρευμάτων ότι η Κίνηση που ίδρυσε και εμπνέει ο Μίκης Θεοδωράκης έχει μεγάλη απήχηση στην κοινωνία και ότι θα μπορούσε να διαδραματίσει ρόλο καταλύτη στην αλλαγή των πολιτικών συσχετισμών.
Θεόδωρος Μπατρακούλης
Δρ Γεωπολιτικής, Νομικός
theobatra@hotmail.com
Τρίτη 8 Μαρτίου 2011
Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΝΑ ΑΠΟΒΛΗΘΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΥΝΕΣΚΟ ΑΝ ΔΕΝ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ ΤΗΝ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΗΣ ΠΟΝΤΙΑΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ - M. XAΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ
Τρίτη, 8 Μαρτίου 2011
Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΝΑ ΑΠΟΒΛΗΘΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΥΝΕΣΚΟ ΑΝ ΔΕΝ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ ΤΗΝ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΗΣ ΠΟΝΤΙΑΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ
ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ
(Μιλώντας στο Ιταλικό Ινστιτούτο Φιλοσοφικών Σπουδών της Νάπολις)
Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΝΑ ΑΠΟΒΛΗΘΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΥΝΕΣΚΟ ΑΝ ΔΕΝ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ ΤΗΝ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΗΣ ΠΟΝΤΙΑΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ
Στην Ευρώπη έχουμε ένα Ευρωπαϊκό πρόγραμμα σπουδών για τον μαθητή τον Έρασμο αλλά δεν έχουμε ένα Ευρωπαϊκό πρόγραμμα σπουδών για τον δάσκαλο τον Βησσαρίωνα.
Η Ευρώπη, τα Ευρωπαϊκά γράμματα του οφείλουν πολλά.
Η Ελλάδα το αγνοεί, στις Βρυξέλες, στους θεσμούς της Ε.Ε. δεν ξέρουν Ευρωπαϊκή Ιστορία, την Ιστορία του Ευρωπαϊκού Πολιτισμού. Ο Βησσαρίων είναι δημιούργημα μιας Ευρωπαϊκής Πολιτισμικής ψηφίδας που ακτινοβολούσε επί αιώνες στην Τραπεζούντα.
Η τελευταία χαριστική βολή σε αυτήν την Ευρωπαϊκή ψηφίδα είναι η δολοφονία της Ποντιακής γλώσσας, της πλησιέστερης προς την Αρχαία Ελληνική ομιλούμενης σήμερα γλώσσας.
Το δολοφονικό έργο των Κεμαλικών Τζανταρμάδων συνεχίζουν σήμερα οι μολάδες του Ερντογκάν.
Η δολοφονία αυτής της γλώσσας είναι έγκλημα ενάντια στην Ευρώπη, ενάντια στην Ανθρωπότητα. Η Τουρκία αποδοκιμάσθηκε στην Επιτροπή – Συμβούλιο σήμερα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων του Ο.Η.Ε. το 2002 για την δολοφονία αυτής της Πανάρχαιας γλώσσας.
Το ζήτημα αυτό δεν αφορά μόνο τους Ποντίους, την Ελλάδα αλλά αφορά κύρια την Ευρώπη, όλο τον Πλανήτη μας, όλους τους Διεθνείς θεσμούς και ανθρώπους καλής θέλησης, είτε είναι Χριστιανοί είτε είναι Μουσουλμάνοι.
Θα απευθυνθούμε σε όλους τους Υπουργούς Πολιτισμού της Ευρώπης, στον Ιταλό, στον Γερμανό, τον Σουηδό, τον Ισπανό. Μεθαύριο θα είμαι στην Κύπρο και θα απευθυνθώ στον Κύπριο Υπουργό. Η στάση της Τουρκίας είναι ύβρις προς τον Ευρωπαϊκό Πολιτισμό. Η Τουρκία πρέπει να αποβληθεί από την ΟΥΝΕΣΚΟ αν δεν σταματήσει το κόψιμο της γλώσσας αλλά και αν δεν δημιουργηθούν οι συνθήκες για την άνθηση της.
Ένα βήμα θα ήταν η επαναλειτουργία του ωραιότερου κτιρίου της πόλης της Τραπεζούντας, του Φροντιστηρίου, ως διδασκαλείο της Ποντιακής. Το δεύτερο η δημιουργία στα Παλάτια των Κομνηνών στην Ακρόπολη της Πόλης, της Βησσαριώνειας Βιβλιοθήκης. Μπορεί η Μικρά Ασία, ο Πόντος, η Τραπεζούντα να είναι Ευρώπη, να είναι Τραπεζούντα χωρίς μια Βιβλιοθήκη αφιερωμένη στον άνθρωπο που γέννησε τις Ευρωπαϊκές βιβλιοθήκες;
Η προστασία και άνθηση της Ποντιακής γλώσσας θα γίνει τα επόμενα χρόνια πρωταρχικός όρος όχι μόνο για την ένταξη αυτής της περιοχής στην Ευρώπη αλλά και κριτήριο που θα καθορίζει τις σχέσεις της Τουρκίας, των Τούρκων με τον Πολιτισμένο Κόσμο.
Πέρασε η περίοδος της ανοχής και περισσότερο της ατιμωρησίας της Τουρκικής βαρβαρότητας με οποιοδήποτε προσωπείο και αν εκφράζεται.
Ιστολόγιο Μιχάλη Χαραλαμπίδη polis-agora.blogspot.com
Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΝΑ ΑΠΟΒΛΗΘΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΥΝΕΣΚΟ ΑΝ ΔΕΝ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ ΤΗΝ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΗΣ ΠΟΝΤΙΑΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ
ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ
(Μιλώντας στο Ιταλικό Ινστιτούτο Φιλοσοφικών Σπουδών της Νάπολις)
Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΝΑ ΑΠΟΒΛΗΘΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΥΝΕΣΚΟ ΑΝ ΔΕΝ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ ΤΗΝ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΗΣ ΠΟΝΤΙΑΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ
Στην Ευρώπη έχουμε ένα Ευρωπαϊκό πρόγραμμα σπουδών για τον μαθητή τον Έρασμο αλλά δεν έχουμε ένα Ευρωπαϊκό πρόγραμμα σπουδών για τον δάσκαλο τον Βησσαρίωνα.
Η Ευρώπη, τα Ευρωπαϊκά γράμματα του οφείλουν πολλά.
Η Ελλάδα το αγνοεί, στις Βρυξέλες, στους θεσμούς της Ε.Ε. δεν ξέρουν Ευρωπαϊκή Ιστορία, την Ιστορία του Ευρωπαϊκού Πολιτισμού. Ο Βησσαρίων είναι δημιούργημα μιας Ευρωπαϊκής Πολιτισμικής ψηφίδας που ακτινοβολούσε επί αιώνες στην Τραπεζούντα.
Η τελευταία χαριστική βολή σε αυτήν την Ευρωπαϊκή ψηφίδα είναι η δολοφονία της Ποντιακής γλώσσας, της πλησιέστερης προς την Αρχαία Ελληνική ομιλούμενης σήμερα γλώσσας.
Το δολοφονικό έργο των Κεμαλικών Τζανταρμάδων συνεχίζουν σήμερα οι μολάδες του Ερντογκάν.
Η δολοφονία αυτής της γλώσσας είναι έγκλημα ενάντια στην Ευρώπη, ενάντια στην Ανθρωπότητα. Η Τουρκία αποδοκιμάσθηκε στην Επιτροπή – Συμβούλιο σήμερα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων του Ο.Η.Ε. το 2002 για την δολοφονία αυτής της Πανάρχαιας γλώσσας.
Το ζήτημα αυτό δεν αφορά μόνο τους Ποντίους, την Ελλάδα αλλά αφορά κύρια την Ευρώπη, όλο τον Πλανήτη μας, όλους τους Διεθνείς θεσμούς και ανθρώπους καλής θέλησης, είτε είναι Χριστιανοί είτε είναι Μουσουλμάνοι.
Θα απευθυνθούμε σε όλους τους Υπουργούς Πολιτισμού της Ευρώπης, στον Ιταλό, στον Γερμανό, τον Σουηδό, τον Ισπανό. Μεθαύριο θα είμαι στην Κύπρο και θα απευθυνθώ στον Κύπριο Υπουργό. Η στάση της Τουρκίας είναι ύβρις προς τον Ευρωπαϊκό Πολιτισμό. Η Τουρκία πρέπει να αποβληθεί από την ΟΥΝΕΣΚΟ αν δεν σταματήσει το κόψιμο της γλώσσας αλλά και αν δεν δημιουργηθούν οι συνθήκες για την άνθηση της.
Ένα βήμα θα ήταν η επαναλειτουργία του ωραιότερου κτιρίου της πόλης της Τραπεζούντας, του Φροντιστηρίου, ως διδασκαλείο της Ποντιακής. Το δεύτερο η δημιουργία στα Παλάτια των Κομνηνών στην Ακρόπολη της Πόλης, της Βησσαριώνειας Βιβλιοθήκης. Μπορεί η Μικρά Ασία, ο Πόντος, η Τραπεζούντα να είναι Ευρώπη, να είναι Τραπεζούντα χωρίς μια Βιβλιοθήκη αφιερωμένη στον άνθρωπο που γέννησε τις Ευρωπαϊκές βιβλιοθήκες;
Η προστασία και άνθηση της Ποντιακής γλώσσας θα γίνει τα επόμενα χρόνια πρωταρχικός όρος όχι μόνο για την ένταξη αυτής της περιοχής στην Ευρώπη αλλά και κριτήριο που θα καθορίζει τις σχέσεις της Τουρκίας, των Τούρκων με τον Πολιτισμένο Κόσμο.
Πέρασε η περίοδος της ανοχής και περισσότερο της ατιμωρησίας της Τουρκικής βαρβαρότητας με οποιοδήποτε προσωπείο και αν εκφράζεται.
Ιστολόγιο Μιχάλη Χαραλαμπίδη polis-agora.blogspot.com
Τετάρτη 2 Μαρτίου 2011
Οι μυστικές συσκέψεις στου Μαξίμου-Τα επόμενα βήματά του πρωθυπουργού
Οι μυστικές συσκέψεις στου Μαξίμου-Τα επόμενα βήματά του πρωθυπουργού
01/03/2011 22:06
Του Μανώλη Κυπραίου
«Φωτιά» έχουν πάρει τα τηλέφωνα στο μέγαρο Μαξίμου, ενώ στο γραφείο του πρωθυπουργού η μια σύσκεψη συγκαλείται μετά την άλλη, με σκοπό την αντιμετώπιση της διμέτωπης κρίσης που έχει να αντιμετωπίσει ο Γιώργος Παπανδρέου. Το ένα μέτωπο, αφορά το επικοινωνιακό και το δεύτερο το εσωκομματικό και τα δύο φυσικά, έχουν σχέση με τις εξελίξεις αναφορικά με την πορεία του Μνημονίου.
Τα τελευταία ταξίδια του Γιώργου Παπανδρέου στο εξωτερικό και οι αναφορές που παίρνει από το οικονομικό επιτελείο έχουν δώσει ξεκάθαρα το μήνυμα πως η ελληνική οικονομία έχει πλέον ελάχιστες πιθανότητες να τα καταφέρει, εκτός αν, προχωρήσει σε «μέτρα-σοκ» που όμοιά τους δεν έχουν εφαρμοστεί ξανά σε τούτο τον τόπο.
Μάλιστα σε μια από τις αναφορές του υπουργείου Οικονομικών προς τον πρωθυπουργό, προτείνεται ως μέτρο «έκτακτης ανάγκης» η «προσωρινή παύση» δημοσίων υπαλλήλων από υπηρεσίες που δεν έχουν καμία χρησιμότητα για τη λειτουργία του κράτους. Λόγω του συνταγματικού κωλύματος, στην ίδια έκθεση αναφέρεται πως η «προσωρινή παύση» μπορεί να γίνει με τον τρόπο της «μακροχρόνιας άδειας» με καταβολή του μισού μισθού και με δικαίωμα μετάταξης όταν επιστρέψουν οι «αδειούχοι» στις οργανικές τους θέσεις.
Σύμφωνα πάντα με την ίδια έκθεση, η άμεση εκποίηση κρατικής περιουσίας μέσω «fire sales», η αύξηση των έμμεσων φόρων και του ΦΠΑ, καθώς και η παύση πληρωμής δώρων και επιδομάτων αδείας στον ιδιωτικό τομέα, είναι μέτρα που προτείνονται.
Όπως είναι φυσικό, οι στενοί συνεργάτες του πρωθυπουργού έκαναν επανειλημμένες συσκέψεις για να βρεθούν λύσεις για την αντιμετώπιση των «μαύρων» ημερών που έρχονται για την ελληνική κοινωνία. Κοινό συμπέρασμα ήταν πως το βάρος που επωμίζεται ο Γιώργος Παπανδρέου είναι τεράστιο και αποφασίστηκε να υπάρξει μια νέα τακτική η οποία θα εκδηλωθεί σε δύο στάδια:
«Επιθετική πολιτική» αποφάσισε το Μαξίμου
Το πρώτο στάδιο αφορά μια «πορεία προς το λαό». Τόσο ο πρωθυπουργός, όσο και πρωτοκλασσάτα στελέχη της κυβέρνησης θα ανοιχτούν προς τα μέσα μαζικής επικοινωνίας, θα πυκνώσουν τις επαφές τους, καθώς και την αποστολή «non papers» με οικονομικά στοιχεία και την πορεία του κρατικού ελλείμματος. Σύμφωνα με το σχέδιο, σκοπός είναι να πληροφορήσουν τον ελληνικό λαό γιατί πρέπει να παρθούν αυτά τα μέτρα και πως θα είναι πολύ χειρότερη η κατάσταση για τους έλληνες πολίτες αν αποφασιστεί η λύση της «τεχνητής χρεωκοπίας» από τα σημερινά ή τα αυριανά μέτρα.
Το δεύτερο στάδιο, αφορά την εσωκομματική αντιπολίτευση. Ο πρωθυπουργός θα συγκαλέσει την κοινοβουλευτική ομάδα, ενώ παράλληλα θα έχει επικοινωνία με υπουργούς και στελέχη του ΠΑΣΟΚ που έχουν εκδηλώσει με έμμεσο ή άμεσο τρόπο την αντίθεσή τους με τα οικονομικά μέτρα, καθιστώντας σαφές πως σε περίπτωση που δεν τον στηρίξουν, είτε θα προσφύγει σε «ακραίες λύσεις» (ανασχηματισμός, προσφυγή στα πειθαρχικά όργανα κ.τλ.), είτε θα προκηρύξει πρόωρες εκλογές με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την πολιτική επιβιωσιμότητά τους.
Το «Σχέδιο Β»
Στις συζητήσεις και τις αποφάσεις εξετάστηκε και το λεγόμενο «Σχέδιο Β». Τι σημαίνει αυτό; Αν αποτύχει η προσπάθεια να «πειστεί» ο ελληνικός λαός και οι αντιδράσεις κορυφωθούν σε σημείο που να είναι «μη αναστρέψιμες», ο πρωθυπουργός σχεδιάζει να ζητήσει από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να συγκαλέσει με τη διαδικασία του καθεστώτος «έκτακτης ανάγκης» συμβούλιο πολιτικών αρχηγών, ώστε να υπάρξει προσπάθεια συναίνεσης για τα επόμενα βήματα.
Σε περίπτωση που δεν υπάρξει καμία πρόοδος ούτε σε αυτή την περίπτωση, τότε ο Γιώργος Παπανδρέου θα προχωρήσει σε διάγγελμα προς τους Ελληνες, ζητώντας την ετυμηγορία τους στην κάλπη.
Όπως και να ‘χει, οι δύσκολες μέρες για τον Γιώργο Παπανδρέου γίνονται δυσκολότερες και αυτό το γνωρίζει τόσο ο ίδιος όσο και οι στενοί συνεργάτες του. Εχει κατανοήσει ότι το Μνημόνιο έφερε ένα καλό και πενήντα κακά, αλλά «μετά την απομάκρυνση από το ταμείο ουδέν λάθος αναγνωρίζεται». Και όσο να παρακαλέσει τους «ταμίες» της Τρόικα πλέον αυτοί δεν ακούν, αλλά απαιτούν, με τη δαμόκλειο σπάθη της χρεωκοπίας να κρεμάται πάνω από την πατρίδα μας. Όμως άραγε είναι καλύτερο να μείνεις στην ιστορία ως «ο πρωθυπουργός του Μνημονίου» ή ως «ο πρωθυπουργός της χρεωκοπίας»;
Έστω και καθυστερημένα οι Ιρλανδοί μας δείχνουν τον δρόμο. Μπορεί να είμαστε «οικονομικοί ικέτες» αλλά παράλληλα είμαστε και Έλληνες με αξιοπρέπεια και ικανοί να αντέξουμε τα πάντα, αρκεί να αξίζει τον κόπο. Και αυτό ο Γιώργος Παπανδρέου πρέπει να το ξανασκεφτεί.
Καλύτερη η «μισή ελπίδα» από την «μηδενική»…
Πρώτη δημοσίευση: 11:25
πηγή www.newscode.gr
01/03/2011 22:06
Του Μανώλη Κυπραίου
«Φωτιά» έχουν πάρει τα τηλέφωνα στο μέγαρο Μαξίμου, ενώ στο γραφείο του πρωθυπουργού η μια σύσκεψη συγκαλείται μετά την άλλη, με σκοπό την αντιμετώπιση της διμέτωπης κρίσης που έχει να αντιμετωπίσει ο Γιώργος Παπανδρέου. Το ένα μέτωπο, αφορά το επικοινωνιακό και το δεύτερο το εσωκομματικό και τα δύο φυσικά, έχουν σχέση με τις εξελίξεις αναφορικά με την πορεία του Μνημονίου.
Τα τελευταία ταξίδια του Γιώργου Παπανδρέου στο εξωτερικό και οι αναφορές που παίρνει από το οικονομικό επιτελείο έχουν δώσει ξεκάθαρα το μήνυμα πως η ελληνική οικονομία έχει πλέον ελάχιστες πιθανότητες να τα καταφέρει, εκτός αν, προχωρήσει σε «μέτρα-σοκ» που όμοιά τους δεν έχουν εφαρμοστεί ξανά σε τούτο τον τόπο.
Μάλιστα σε μια από τις αναφορές του υπουργείου Οικονομικών προς τον πρωθυπουργό, προτείνεται ως μέτρο «έκτακτης ανάγκης» η «προσωρινή παύση» δημοσίων υπαλλήλων από υπηρεσίες που δεν έχουν καμία χρησιμότητα για τη λειτουργία του κράτους. Λόγω του συνταγματικού κωλύματος, στην ίδια έκθεση αναφέρεται πως η «προσωρινή παύση» μπορεί να γίνει με τον τρόπο της «μακροχρόνιας άδειας» με καταβολή του μισού μισθού και με δικαίωμα μετάταξης όταν επιστρέψουν οι «αδειούχοι» στις οργανικές τους θέσεις.
Σύμφωνα πάντα με την ίδια έκθεση, η άμεση εκποίηση κρατικής περιουσίας μέσω «fire sales», η αύξηση των έμμεσων φόρων και του ΦΠΑ, καθώς και η παύση πληρωμής δώρων και επιδομάτων αδείας στον ιδιωτικό τομέα, είναι μέτρα που προτείνονται.
Όπως είναι φυσικό, οι στενοί συνεργάτες του πρωθυπουργού έκαναν επανειλημμένες συσκέψεις για να βρεθούν λύσεις για την αντιμετώπιση των «μαύρων» ημερών που έρχονται για την ελληνική κοινωνία. Κοινό συμπέρασμα ήταν πως το βάρος που επωμίζεται ο Γιώργος Παπανδρέου είναι τεράστιο και αποφασίστηκε να υπάρξει μια νέα τακτική η οποία θα εκδηλωθεί σε δύο στάδια:
«Επιθετική πολιτική» αποφάσισε το Μαξίμου
Το πρώτο στάδιο αφορά μια «πορεία προς το λαό». Τόσο ο πρωθυπουργός, όσο και πρωτοκλασσάτα στελέχη της κυβέρνησης θα ανοιχτούν προς τα μέσα μαζικής επικοινωνίας, θα πυκνώσουν τις επαφές τους, καθώς και την αποστολή «non papers» με οικονομικά στοιχεία και την πορεία του κρατικού ελλείμματος. Σύμφωνα με το σχέδιο, σκοπός είναι να πληροφορήσουν τον ελληνικό λαό γιατί πρέπει να παρθούν αυτά τα μέτρα και πως θα είναι πολύ χειρότερη η κατάσταση για τους έλληνες πολίτες αν αποφασιστεί η λύση της «τεχνητής χρεωκοπίας» από τα σημερινά ή τα αυριανά μέτρα.
Το δεύτερο στάδιο, αφορά την εσωκομματική αντιπολίτευση. Ο πρωθυπουργός θα συγκαλέσει την κοινοβουλευτική ομάδα, ενώ παράλληλα θα έχει επικοινωνία με υπουργούς και στελέχη του ΠΑΣΟΚ που έχουν εκδηλώσει με έμμεσο ή άμεσο τρόπο την αντίθεσή τους με τα οικονομικά μέτρα, καθιστώντας σαφές πως σε περίπτωση που δεν τον στηρίξουν, είτε θα προσφύγει σε «ακραίες λύσεις» (ανασχηματισμός, προσφυγή στα πειθαρχικά όργανα κ.τλ.), είτε θα προκηρύξει πρόωρες εκλογές με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την πολιτική επιβιωσιμότητά τους.
Το «Σχέδιο Β»
Στις συζητήσεις και τις αποφάσεις εξετάστηκε και το λεγόμενο «Σχέδιο Β». Τι σημαίνει αυτό; Αν αποτύχει η προσπάθεια να «πειστεί» ο ελληνικός λαός και οι αντιδράσεις κορυφωθούν σε σημείο που να είναι «μη αναστρέψιμες», ο πρωθυπουργός σχεδιάζει να ζητήσει από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να συγκαλέσει με τη διαδικασία του καθεστώτος «έκτακτης ανάγκης» συμβούλιο πολιτικών αρχηγών, ώστε να υπάρξει προσπάθεια συναίνεσης για τα επόμενα βήματα.
Σε περίπτωση που δεν υπάρξει καμία πρόοδος ούτε σε αυτή την περίπτωση, τότε ο Γιώργος Παπανδρέου θα προχωρήσει σε διάγγελμα προς τους Ελληνες, ζητώντας την ετυμηγορία τους στην κάλπη.
Όπως και να ‘χει, οι δύσκολες μέρες για τον Γιώργο Παπανδρέου γίνονται δυσκολότερες και αυτό το γνωρίζει τόσο ο ίδιος όσο και οι στενοί συνεργάτες του. Εχει κατανοήσει ότι το Μνημόνιο έφερε ένα καλό και πενήντα κακά, αλλά «μετά την απομάκρυνση από το ταμείο ουδέν λάθος αναγνωρίζεται». Και όσο να παρακαλέσει τους «ταμίες» της Τρόικα πλέον αυτοί δεν ακούν, αλλά απαιτούν, με τη δαμόκλειο σπάθη της χρεωκοπίας να κρεμάται πάνω από την πατρίδα μας. Όμως άραγε είναι καλύτερο να μείνεις στην ιστορία ως «ο πρωθυπουργός του Μνημονίου» ή ως «ο πρωθυπουργός της χρεωκοπίας»;
Έστω και καθυστερημένα οι Ιρλανδοί μας δείχνουν τον δρόμο. Μπορεί να είμαστε «οικονομικοί ικέτες» αλλά παράλληλα είμαστε και Έλληνες με αξιοπρέπεια και ικανοί να αντέξουμε τα πάντα, αρκεί να αξίζει τον κόπο. Και αυτό ο Γιώργος Παπανδρέου πρέπει να το ξανασκεφτεί.
Καλύτερη η «μισή ελπίδα» από την «μηδενική»…
Πρώτη δημοσίευση: 11:25
πηγή www.newscode.gr
Αντιπρόεδρος της ρωσικής κυβέρνησης: ''Η Google υποκίνησε την αναταραχή στην Αίγυπτο'' - Aνησυχούν συνεργάτες του Β. Πούτιν για το ρόλο του Ιντερνετ
Αντιπρόεδρος της ρωσικής κυβέρνησης: ''Η Google υποκίνησε την αναταραχή στην Αίγυπτο''
Δευτέρα, 28 Φεβρουάριος 2011 10:00 .12345( 5 Αξιολογήσεις ) Εμφανίσεις: 333 Ο αντιπρόεδρος της ρωσικής κυβέρνησης κατηγορεί την εταιρεία Google Inc, σε συνέντευξή του που δημοσιεύεται σήμερα, ότι υποκίνησε ταραχές κατά την επανάσταση που ανέτρεψε τον αιγύπτιο ηγέτη Χόσνι Μουμπάρακ. "Δείτε τι έκαναν στην Αίγυπτο, αυτοί οι υψηλά ιστάμενοι διευθυντές της Google, πόσες χειραγωγήσεις της ενέργειας του λαού έγιναν εκεί", δήλωσε στην εφημερίδα "Ουόλ Στριτ Τζέρναλ" ο αντιπρόεδρος της ρωσικής κυβέρνησης Ίγκορ Σέτσιν.
Ένα τόσο έντονο σχόλιο από έναν από τους πιο έμπιστους συνεργάτες του πρωθυπουργού Βλαντίμιρ Πούτιν αποτελεί σαφή ένδειξη ότι αυξάνεται η ανησυχία μεταξύ των ρώσων σκληροπυρηνικών για το ρόλο του Ίντερνετ στην αναταραχή που σάρωσε τον αραβικό κόσμο. Ο Σέτσιν δεν έδωσε περισσότερες λεπτομέρειες για τις ανησυχίες του.
Το στέλεχος της Google Ουαέλ Γόνιμ έγινε ήρωας της εξέγερσης στην Αίγυπτο που οδήγησε στην εκθρόνιση του Μουμπάρακ.
Αντίθετα απ' ό,τι συμβαίνει με την κρατική τηλεόραση, το Ίντερνετ είναι αξιοσημείωτα ελεύθερο στη Ρωσία και συχνά δημοσιοποιούνται σ' αυτό δριμείες επικρίσεις κατά του Πούτιν, του προέδρου Ντμίτρι Μεντβέντεφ και ολόκληρης της ρωσικής ελίτ.
Η Ρωσία δεν έχει θέσει μέχρι στιγμής περιορισμούς στο Ίντερνετ, όμως αναλυτές λένε πως υπάρχει μια ομάδα σκληροπυρηνικών που βρίσκεται κοντά στον Πούτιν και θα ήθελε να επιβληθούν έλεγχοι παρόμοιοι με αυτούς της Κίνας.
Ο κινέζος πρόεδρος Χου Τζιντάο ζήτησε το Σάββατο αυστηρότερη κυβερνητική διαχείριση του Ίντερνετ και προειδοποίησε τα κορυφαία στελέχη του Κομμουνιστικού Κόμματος ότι η Κίνα αντιμετωπίζει κοινωνικές συγκρούσεις που βαθαίνουν και θα θέσουν σε δοκιμασία την ικανότητα του κόμματος να διατηρήσει τον έλεγχο.
Περισσότερα: http://www.schizas.com/site3/index.php?option=com_content&view=article&id=43113%3A2011-02-28-100000&catid=20%3Afimomeno-diadiktio&Itemid=472#ixzz1FQect3Hd
Δευτέρα, 28 Φεβρουάριος 2011 10:00 .12345( 5 Αξιολογήσεις ) Εμφανίσεις: 333 Ο αντιπρόεδρος της ρωσικής κυβέρνησης κατηγορεί την εταιρεία Google Inc, σε συνέντευξή του που δημοσιεύεται σήμερα, ότι υποκίνησε ταραχές κατά την επανάσταση που ανέτρεψε τον αιγύπτιο ηγέτη Χόσνι Μουμπάρακ. "Δείτε τι έκαναν στην Αίγυπτο, αυτοί οι υψηλά ιστάμενοι διευθυντές της Google, πόσες χειραγωγήσεις της ενέργειας του λαού έγιναν εκεί", δήλωσε στην εφημερίδα "Ουόλ Στριτ Τζέρναλ" ο αντιπρόεδρος της ρωσικής κυβέρνησης Ίγκορ Σέτσιν.
Ένα τόσο έντονο σχόλιο από έναν από τους πιο έμπιστους συνεργάτες του πρωθυπουργού Βλαντίμιρ Πούτιν αποτελεί σαφή ένδειξη ότι αυξάνεται η ανησυχία μεταξύ των ρώσων σκληροπυρηνικών για το ρόλο του Ίντερνετ στην αναταραχή που σάρωσε τον αραβικό κόσμο. Ο Σέτσιν δεν έδωσε περισσότερες λεπτομέρειες για τις ανησυχίες του.
Το στέλεχος της Google Ουαέλ Γόνιμ έγινε ήρωας της εξέγερσης στην Αίγυπτο που οδήγησε στην εκθρόνιση του Μουμπάρακ.
Αντίθετα απ' ό,τι συμβαίνει με την κρατική τηλεόραση, το Ίντερνετ είναι αξιοσημείωτα ελεύθερο στη Ρωσία και συχνά δημοσιοποιούνται σ' αυτό δριμείες επικρίσεις κατά του Πούτιν, του προέδρου Ντμίτρι Μεντβέντεφ και ολόκληρης της ρωσικής ελίτ.
Η Ρωσία δεν έχει θέσει μέχρι στιγμής περιορισμούς στο Ίντερνετ, όμως αναλυτές λένε πως υπάρχει μια ομάδα σκληροπυρηνικών που βρίσκεται κοντά στον Πούτιν και θα ήθελε να επιβληθούν έλεγχοι παρόμοιοι με αυτούς της Κίνας.
Ο κινέζος πρόεδρος Χου Τζιντάο ζήτησε το Σάββατο αυστηρότερη κυβερνητική διαχείριση του Ίντερνετ και προειδοποίησε τα κορυφαία στελέχη του Κομμουνιστικού Κόμματος ότι η Κίνα αντιμετωπίζει κοινωνικές συγκρούσεις που βαθαίνουν και θα θέσουν σε δοκιμασία την ικανότητα του κόμματος να διατηρήσει τον έλεγχο.
Περισσότερα: http://www.schizas.com/site3/index.php?option=com_content&view=article&id=43113%3A2011-02-28-100000&catid=20%3Afimomeno-diadiktio&Itemid=472#ixzz1FQect3Hd
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)