Τα τρία ελληνικά νησιά που εποφθαλμιά ο Ερντογάν

ΤΑ ΤΡΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΝΗΣΙΑ ΠΟΥ ΟΡΕΓΕΤΑΙ Ο ΕΡΝΤΟΓΑΝ

Η αυξημένη επιθετικότητα των Τούρκων τη στιγμή που η Ελλάδα βρίσκεται ξανά στη «μέγγενη» των δανειστών, υποκρύπτει τον διακαή πόθο του Τούρκου προέδρου, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, να βάλει «πόδι» στο Αιγαίο, καταλαμβάνοντας νησιά, με σκοπό να κερδίσει ένα σημαντικό κομμάτι της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ).

Σύμφωνα με τον δημοσιογράφο, Μιχάλη Ιγνατίου (mignatiou.com), η Τουρκία, με επιθετικότητα και ασύστολο θράσος συνεχίζει για πάνω από 40 χρόνια τώρα μια επιθετική και επεκτατική πολιτική στο Αιγαίο, στην οποία τα τελευταία χρόνια έχει συμπεριλάβει και το σύμπλεγμα του Καστελλόριζου, προβάλλοντας συνεχώς αβάσιμες διεκδικήσεις, και παραβιάζοντας όλους τους κανόνες του Δίκαιου της Θάλασσας.

Όπως επισημαίνει η ίδια πηγή, ο πρόεδρος Ερντογάν αποσκοπεί στην επιχείρηση κατάληψης τριών νησιών μας: Στοχεύει με μανία το Καστελλόριζο, τη Χίο και τη Μυτιλήνη. Οι Τούρκοι μπορούν να παριστάνουν ότι η ΑΟΖ δεν υφίσταται, αλλά έχουν βάλει στο μάτι τα τρία αυτά νησιά γιατί σε περίπτωση που καταληφθούν, δίνει μια μεγαλύτερη ΑΟΖ από αυτή που σήμερα δικαιούται.

Μια απλή γεωγραφική ματιά των τριών νησιών είναι εύκολο να δούμε γιατί τα εποφθαλμιούν. Η κατάληψη του Καστελόριζου δίνει στην Τουρκία ένα μεγάλο μέρος της ΑΟΖ που μας ανήκει στο τρίγωνο Καστελόριζου, Κύπρου και Κρήτης στην Ανατολικό Μεσόγειο που βρίθει από υδρογονάνθρακες. Επίσης, η θάλασσα δυτικά της Χίου και της Λέσβου δίνει στην Τουρκία την δυνατότητα να πάρει ένα μεγάλο μέρος της ελληνικής ΑΟΖ δυτικά αυτών των δύο κρατών.

Ο γνωστός δημοσιογράφος επισημαίνει πως πρέπει να επιστρέψει κανείς πίσω 35 χρόνια, στο 1982, για να καταλάβει το πρόβλημα της Τουρκίας. Στις 30 Απριλίου 1982 στη Νέα Υόρκη η Τουρκία ήταν μια από τέσσερις χώρες που δεν υπέγραψε τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS III) και ακόμα δεν έχει συνέλθει από αυτή τη μεγάλη ήττα της μια και η ΑΟΖ και τα δικαιώματα νησιών σε ΑΟΖ δημιούργησαν μια αφόρητη πίεση από την οποίαν υποφέρει μέχρι και σήμερα.

Και επισημαίνει: «Έτσι, η Τουρκία, για πάνω από τρεις δεκαετίες συνεχίζει να αρνείται, ουσιαστικά, την ύπαρξη του Συντάγματος των Ωκεανών και Θαλασσών που δημιούργησε η παγκόσμια κοινότητα το 1982. Οι τουρκικές διεκδικήσεις είναι συνδεμένες με οικονομικά συμφέροντα που έχουν σχέση με τα θέματα της αλιείας και των υδρογονανθράκων.

Ιδιαίτερα, ο σημερινός «Σουλτάνος» της Τουρκίας αρνείται την ύπαρξη της έννοιας της ΑΟΖ και δεν θέλει να γίνεται από την κυβέρνησή του καμία αναφορά στην ΑΟΖ γιατί γνωρίζει ότι εάν υπάρξει μια οριοθέτηση με βάση το UNCLOS, η Τουρκία θα λάβει μόνο 7,5% της συνολικής έκτασης του Αιγαίου».

Όπως, επανειλημμένα, έχει αναφερθεί «η χώρα μας, χωρίς σχέδιο και προγραμματισμό, δεν μπορεί παρά να ακολουθεί αμυντική πολιτική, πολλές φορές πυροσβεστικού χαρακτήρα. Μόνιμο χαρακτηριστικό της είναι η ατολμία, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να ασκήσει νόμιμα δικαιώματα που της παρέχει το διεθνές δίκαιο και μερικές φορές και η υποχωρητικότητα».

Η Σύμβαση του 1982 για το Δίκαιο της Θάλασσας αναφέρει ρητά (άρθρο 121, παράγραφος 2) ότι όλα τα νησιά διαθέτουν ΑΟΖ και ότι η ΑΟΖ ενός νησιού καθορίζεται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που καθορίζεται και για τις ηπειρωτικές περιοχές. Έτσι, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο εφιάλτης της Τουρκίας υπήρξε πάντα το Άρθρο 121 του UNCLOS και ενθυμούμαστε τους αγώνες της ελληνικής και της κυπριακής αντιπροσωπείας για την διατήρηση του και το πείσμα της Τουρκίας για εξαφάνισή του.

Σε κάθε περίπτωση, η διασφάλιση της ΑΟΖ και η προστασία του Αιγαίου και των νησιών συνιστούν εθνική υπόθεση υψίστης σημασίας. Και τούτο γιατί, όπως έχει αναφερθεί επανειλημμένως το Newsbomb.gr, μέσα από εκτενή ρεπορτάζ, οι Τούρκοι δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να «χαλαρώσουν» το παιχνίδι των προκλήσεων στο Αιγαίο.

Και, όπως επιμένει ο Μιχάλης Ιγνατίου, «ο ταραξίας Ερντογάν, πιεσμένος από τα μύρια προβλήματα που αντιμετωπίζει, έχει καταστεί εξαιρετικά επικίνδυνος. Δεν πρόκειται για παιγνίδια, αλλά για την πραγματικότητα

Εισερχόμενα	x