Προκλητικότατος ο Ερντογάν: «Δεν υπάρχει χώρα που να ονομάζεται Κύπρος»

11/11/13

Προκλητικότατος ο Ερντογάν: «Δεν υπάρχει χώρα που να ονομάζεται Κύπρος»

Σάλος από τη δήλωση του τούρκου πρωθυπουργού σε συνέδριο στην Πολωνία

Χασαπόπουλος Νίκος  

Σάλο έχει δημιουργήσει (ακόμα και στο εσωτερικό της Τουρκίας) η δήλωση του πρωθυπουργού της Τουρκίας κ. Ταγίπ Ερντογάν ότι «δεν υπάρχει χώρα που ονομάζεται Κύπρος».
Τη δήλωση αυτή ο τούρκος πρωθυπουργός την έκανε μετά από ένα συνέδριο στην Πολωνία (όπου μετείχε) και ισχυρίσθηκε ότι «η ελληνοκυπριακή διοίκηση είχε γίνει δεκτή στην Ευρωπαϊκή Ένωση για πολιτικούς λόγους και όχι επειδή ήταν εναρμονισμένη με τους ευρωπαϊκούς νόμους».

 Σύμφωνα με την τουρκοκυπριακή εφημερίδα «Κιπρίς» (που αναδημοσιεύει ο«Φιλελεύθερος») ο κ. Ερντογάν δήλωσε ότι δεν υπάρχει χώρα που να ονομάζεται Κύπρος και πρόσθεσε ότι αυτό που υπάρχει είναι η τοπική διοίκηση της νότιας Κύπρου: «Υπάρχει βόρεια Κύπρος και μια πράσινη γραμμή μεταξύ της βόρειας και της νότιας Κύπρου», είπε για να προσθέσει ότι στην πράσινη γραμμή υπάρχουν μονάδες ασφαλείας του ΟΗΕ.

Οι δηλώσεις του Τούρκου πρωθυπουργού προκάλεσαν τις αντιδράσεις και στο εσωτερικό της Τουρκίας και μάλιστα η δημοσιογράφος κ. Τουμάϊ Τουγιάν έγραψε στην εφημερίδα «Γενίν Ντουζέν»: «Ο κ. πρωθυπουργός γνωρίζει πολύ καλά ότι υπάρχει μια χώρα που ονομάζεται Κύπρος. Σε μια χώρα που λέγεται Κύπρος τι δουλειά έχουν 40.000 δικοί σου στρατιώτες; Γιατί η σημαία του κυματίζει σε κάθε γωνιά; Ποιος είσαι εσύ και όταν το θέμα των Βαρωσίων έρχεται στην ημερήσια διάταξη μπορείς να πεις σαν να ήταν ιδιοκτησία σου ότι "εγώ δεν θα δώσω σπιθαμή γης στην Κύπρο ακόμη και για την πλήρη ένταξη"».

Η τουρκάλα αρθρογράφος γράφει επίσης ότι δεν γνωρίζει αν στη Νέα Υόρκη Γκιουλ, Νταβούτογλου και Έρογλου καθόρισαν ένα  νέο οδικό χάρτη που πρέπει να ακολουθηθεί στο κυπριακό, σημειώνοντας ότι λέγεται ότι αυτός θα μπει σε εφαρμογή στο τέλος αυτής της διαδικασίας για την οποία δίνουν προθεσμία έως τον Μάρτιο.

Πηγή: ΒΗΜΑ

http://infognomonpolitics.blogspot.gr

Η τερατώδης τεχνόσφαιρα, η υστεροφημία του Προέδρου και η επιβίωση της Ελληνικής Πολιτείας - του Παναγιώτη Ηφαιστου

7/11/13

Η τερατώδης τεχνόσφαιρα, η υστεροφημία του Προέδρου και η επιβίωση της Ελληνικής Πολιτείας

 Παναγιώτης Ήφαιστος 

www.ifestosedu.gr

Γράφτηκαν πολλά για την τρόικα, για την κυριαρχία των τεχνοκρατών στις Βρυξέλλες, για τους ποταμούς πολιτικού ανορθολογισμού στην διαδικασία ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, για τις ίντριγκες στις οποίες εμπλέκονται κερδοσκόποι, ηγεμονικά κράτη και γραφειοκράτες και για την ανελέητη θηριωδία κατά του Ανθρώπου-πολίτη από αυτές τις τερατώδεις κατασκευές.

Τα δικά μου τουλάχιστον κείμενα για την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση  ήδη από το 1991-92 προειδοποιούσαν για τον εκτροχιασμό των δημοκρατικών ελέγχων, την ανορθολογικότητα των αποφάσεων που τοποθέτησαν ένα κοινωνικοπολιτικά ανεξέλεγκτο τερατώδες διανεμητικό οικονομικό σύστημα (της ΟΝΕ) πάνω από ένα εθνικά διαφοροποιημένο χώρο.

Νομισματικό σύστημα το οποίο εξαρχής στερούταν ακόμη και της παραμικρής νομιμοποιητικής βάσης. Σύστημα του οποίου ο στρατηγικός ανορθολογισμός δεν είχε όρια όταν δηλωνόταν πως η «ΟΝΕ είναι ένα μέσο να ελέγξουμε την Γερμανία με νομισματικά δεσμά».

Προειδοποιήσεις επίσης για αποφάσεις-δυναμίτης στα θεμέλια της ΕΕ που απειλούσαν τα κοσμοθεωρητικά θεμέλια της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Δηλαδή, το κεκτημένο της ισοτιμίας και των συναινετικών αποφάσεων μετά το 1966.

Πολιτικοπνευματικά μιλώντας αυτή η ισοτιμία αποτελούσε την Κοσμοθεωρία της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, την έσχατη λογική και το λεπτό νήμα που κρατούσε σε ισορροπία μια εύθραυστη «διακρατική δημοκρατία» στην Ευρώπη. Χωρίς αυτά, υποστηρίχθηκε συχνά επί μια δεκαετία, το οικοδόμημα θα ταρακουνηθεί, θα καταστεί μια υπερκρατική δεσποτεία και ενδεχομένως θα καταρρεύσει καταλύοντας τα όποια επιτεύγματα πολλών δεκαετιών.

Αυτά και πολλά άλλα έχουμε στο μυαλό αυτές τις μέρες όταν ο παραλογισμός και η υποτίμηση της λογικής μας δεν έχει πλέον όρια. Ενώ βρισκόμαστε σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης (http://www.ifestosedu.gr/111KatastasiEktaktouAnagkis.htm), όταν εκατομμύρια είναι άνεργοι, χιλιάδες αυτοκτονούν (γενοκτονία μέσω οικονομίας το ονομάζω), η οικονομία καταρρέει και ο πλούτος των Ελλήνων πλησιάζει το σημείο πέραν του οποίου θα επιταχυνθεί η εκποίησή του στα κοράκια της διεθνούς κερδοσκοπίας, ακούμε περί … σκληρών «διαπραγματεύσεων».

Περί 2.9 δις που μπορεί να γίνουν και λιγότερα επειδή, δήθεν, εγχώριοι παλαιστές αντιπρόσωποί μας το αντικρούουν. Πως όμως; Ακούμε για 500 εκατομμύρια εισπράξεων που αναμένονται τα οποία όμως ηρωικά σπρώχνουμε … προς τα πάνω για να ικανοποιήσουμε τη τρόικα (και που δεν θα είναι … οριζόντια). Κτίζεται έτσι παράσταση «αναπόφευκτων συμβιβασμών» που θα περισώσουν, δήθεν, κατιτί από τις υπέρμετρες απαιτήσεις αυτών των άγνωστων και κοινωνικοπολιτικά ανεξέλεγκτων τεχνοκρατικών θηρίων.

Ακούμε για κάτι εγχώρια εξουσιαστικά «παλληκάρια» (της φακής, όμως) που τρίζουν τα δόντια στη τρόικα για να μην είναι τόσα τα μέτρα αλλά «τόσα» και τα οποία επειδή παλεύουν εξ … ονόματός μας δεν θα είναι, δήθεν, τουλάχιστον «τόσα όσα φοβόμαστε» αλλά  … λίγο λιγότερα. Καμιά σημασία βέβαια μεταξύ των τόσων και των «τόσων» ή των «άλλων τόσων».

Προσωπικά ως μέλος διπλωματικών αποστολών επί μια περίπου δεκαετία στις Βρυξέλλες, τυγχάνει να γνωρίζω από πρώτο χέρι πόσο στρεβλός και τερατώδης μπορεί να είναι ο εγκέφαλος ενός πολιτικά αυτονομημένου τεχνοκράτη. Τα ανεξέλεγκτα τεχνοκρατικά μυαλά όσο πιο ανεξέλεγκτα γίνονται τόσο πιο επικίνδυνα είναι. Διαρκώς μαγειρεύουν, μηχανεύονται και «συνωμοτούν».

Μαγειρεύουν εικονικές μάχες, δόντια που τρίζουν (συνήθως άτυπα συνεννοημένα όλα αυτά βέβαια), για να αναγκαστούν να πουν τα υποψήφια θύματα: «η τρόικα θέλει δέκα αλλά εμείς αντιστεκόμενοι ηρωικά δίνουμε μόνο 3 και αυτά όχι … οριζόντια». Επομένως προσωρινά έστω «σωζόμαστε». Ακολουθούν ως συνήθως τα παπαγαλάκια των «8». Επί μέρες θα κράζουν για κατορθώματα της ελληνικής εξουσίας ανάλογα των Θερμοπυλών. Τελικά οι «κράχτες των 8»  θα αναγγείλουν και τον θρίαμβο. «Αντί 10 που μας ζητούσαμε εμείς κατορθώσαμε να τους δώσουμε 5». «Ζήτω μας». Τι κατάντια!!

Και όλα αυτά βέβαια, για το τίποτα. Γιατί η οικονομία και η κοινωνία βουλιάζουν και ο πλούτος των Ελλήνων εκποιείται. Πιάσαμε πάτο, λέει πλέον η πλειονότητα των Ελλήνων. Το ζήτημα είναι εάν θα φύγει και ο πάτος και θα κατακρημνιστούμε στην άβυσσο. Κυριολεκτικά πλέον βρισκόμαστε σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης.

Μετά από μια γνωστή διαδρομή, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ας σκεφτεί, τουλάχιστον, την υστεροφημία του. Ας σκεφτεί, ο Πρόεδρος, ότι η Ελληνική κοινωνία βρίσκεται στο χείλος της αβύσσου. Οι αντοχές της εξαντλήθηκαν και η συνοχή της δοκιμάζεται επικίνδυνα.

Πρέπει πλέον «κάποιοι» να κυβερνήσουν αυτή την χώρα, να διαφυλάξουμε την πολιτειακή μας υπόσταση και την πολιτειακή μας νομιμότητα με την βαθύτερη έννοια του όρου. Αφού οι δράστες της σάπιας μεταπολίτευσης φιλότιμα εξαφανιστούν από μόνοι τους να ανοιχθεί ο δρόμος για ανάκαμψη, για περισσότερη δημοκρατία, νομιμοποίηση της διακυβέρνησης και ορθολογική συμμετοχή στο διεθνές και ευρωπαϊκό γίγνεσθαι.

Τέλος, πολλοί με ρωτούν, μα «ποιοι είναι αυτοί οι κάποιοι που θα κυβερνήσουν μεταβατικά». Ντροπή μας εάν νομίζουμε ότι δεν υπάρχουν 20 ή 30 υψηλών βαθμίδων Έλληνες να ηγηθούν των διαπραγματεύσεων για έξη μήνες ή ένα χρόνο.

Είναι οι νοικοκυραίοι που δεν μπλέχτηκαν με το σάπιο μεταπολιτευτικό σύστημα των αεριτζήδων του κομματικού περίγυρου, είναι οι δεκάδες χιλιάδες επιστήμονές μας των πιο υψηλών βαθμίδων και είναι οι ανώνυμοι διακεκριμένοι πολίτες κάθε είδους που διαπρέπουν και προοδεύουν εδώ και στο εξωτερικό ερήμην των φαύλων μεταπολιτευτικών δομών. Υπάρχουν χιλιάδες άξιοι Έλληνες οι οποίοι ανά πάσα στιγμή μπορούν να συγκροτήσουν μιας πανίσχυρη ομάδα διαπραγματεύσεων με τους τρίτους. Να διαχειριστούν κατ’ εντολή του Προέδρου την οικονομία και να διασφαλίσουν όλους τους πολίτες από τα κοράκια. Για μια μεταβατική περίοδο έξη μηνών ή ενός χρόνου μέχρι να επανέλθουμε στη ομαλότητα.

Είναι εκείνοι οι πατριώτες που ξεκάθαρα και αταλάντευταγνωρίζουν ότι μετράει μόνο η επιβίωση της Ελληνικής κοινωνίας και η Πολιτειακή υπόστασή της και ότι όλα τα άλλα έπονται. Είναι εκείνοι που θα δηλώσουν αποφασισμένοι να δώσουν εντολή στις ΕΔ να φυλάνε άγρυπνα τα σύνορά μας και στη αστυνομία εντολή ποτέ να μην κτυπηθούν πολίτες παρά μόνο να προφυλαχθούν από τους προβοκάτορες. Προβοκάτορες κάθε είδους, λέμε με νόημα.

Είναι αυτοί που θα πουν στην Ελληνική κοινωνία πειστικά ότι για μια μακρά μεταβατική περίοδο κανένας κερδοσκόπος και κανένα  κοράκι δεν θα αγγίξει τα υποστατικά τους, τα χωράφια τους, τις οικίες τους και τον ιδιωτικό και δημόσιο πλούτο των Ελλήνων.

Είναι αυτοί που αφού έτσι πείσουν τους Έλληνες θα τους συσπειρώσουν σ’ ένα αγώνα επιβίωσης. Αν χρειαστεί διαβίωση σε σημείο ασκητικής αυτοσυντήρησης. Γιατί υπό τις περιστάσεις πλέον αυτό που διακυβεύεται είναι η ελευθερία τους, ο δημόσιος και ιδιωτικός πλούτος, η δημοκρατία και η ίδια η Πολιτεία.

Κοντεύουμε τη κόκκινη γραμμή και ο Πρόεδρος έχει τον λόγο. Ποιος άλλος θα αναλάβει πρωτοβουλίες διαφύλαξης της πολιτειακής μας υπόστασης και της πολιτειακής μας νομιμότητας!

Π. Ήφαιστος -  P. Ifestos

www.ifestosedu.gr – info@ifestosedu.gr

Γεωπολιτικοί κίνδυνοι, χρεωαποικία και δημοκρατικό πατριωτικό μέτωπο - του Θόδωρου Μπατρακούλη

Γεωπολιτικοί κίνδυνοι, χρεωαποικία και δημοκρατικό πατριωτικό μέτωπο

         Τα τελευταία τρία χρόνια ψηφίστηκαν Μνημόνια, Δανειακές Συμβάσεις, Εφαρμοστικοί Νόμοι που συνιστούν παραβιάσεις του Συντάγματος και των πολιτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων που συνάπτονται με την εθνική και τη λαϊκή κυριαρχία. Προωθούν την πολυετή ύφεση. Φτωχοποιούν-εξαθλιώνουν την ελληνική κοινωνία. Με την πρώτη Δανειακή Σύμβαση, ερήμην της Βουλής, η κυβέρνηση Γ. Α. Παπανδρέου αποδέχτηκε και παραίτηση από την ασυλία που απορρέει από την εθνική κυριαρχία. Το χρονικό διάστημα που ακολούθησε ήταν μαρτυρικό για τις Ελληνίδες και τους Ελληνες. Στις 12 Φεβρουαρίου, αφού ολοκληρώθηκαν οι διαπραγματεύσεις για το PSI,  κυρώθηκε στη Βουλή η δεύτερη δανειακή σύμβαση με τους δανειστές της. Βάσει αυτής, η Ελλάδα βρισκόταν υποχρεωμένη να πληρώνει τουλάχιστον 15 δις τόκους τον χρόνο, χρηματικά ποσά που θα τα στερείται η οικονομία μας. Κινδυνεύει η ακίνητη περιουσία των Ελλήνων (σπίτια, γη) καθώς με τις συνεχείς φοροεπιδρομές πολλοί θα δυσκολεύονταν να εκπληρώνουν τις υποχρεώσεις τους, και θα μπορούσε να προχωρεί σε κατασχέσεις η εφορία υπέρ των Δανειστών.
          Από το άλλο μέρος, μετά το 1990, στην Ευρασία εξελίσσονται σημαντικές γεωπολιτικές ανακατατάξεις. Στην Ελλάδα και στην Κύπρο επίκεινται νέοι τυφώνες, οικονομικός αλλά και γεωπολιτικός, ως συνέπεια των σχεδιασμών του Βερολίνου και της τρόικας, αλλά και των μεταβολών στον διεθνή συσχετισμό δυνάμεων. Ο οικονομικός στραγγαλισμός μετά την απόφαση του Eurogroup της 15^ης Μαρτίου αποτελούσε προοίμιο για ένα νέο διαλυτικό για την Κυπριακή Δημοκρατία σχέδιο τύπου «Σχέδιο Ανάν», που θα υπαγάγει όλο το νησί υπό τον έλεγχο της Τουρκίας. Στην Κύπρο, κάθε μέρα  κλείνουν καθημερινά πέντε επιχειρήσεις, ενώ άλλες δέκα αναστέλλουν προσωρινά τις εργασίες τους. Η συντριπτική πλειοψηφία των επιχειρήσεων προχώρησε σε ραγδαίες μειώσεις μισθών. Το «μοντέλο Κύπρου» θα εφαρμοστεί και σε άλλες χώρες.

      Εδώ και χρόνια η Ελλάδα έπρεπε και μπορούσε να προχωρήσει στην συγκρότηση επιτροπής λογιστικού ελέγχου του χρέους από το 1974 και μετά, καθώς και του PSI και των δύο δανειακών συμβάσεων (κυρίως αυτής του 2010). Και βάσει των πορισμάτων αυτής της επιτροπής να απαιτήσει την αποδοχή από τους δανειστές της άρνησης πληρωμής του απεχθούς χρέους και την αναδιαπραγμάτευση, αρνούμενη την λογική της υποταγής στα κελεύσματα της Γερμανίας - και των συντασσόμενων με τις θέσεις της - και του ΔΝΤ. Με συνολικό εθνικό στρατηγικό σχεδιασμό και πατριωτική συσπείρωση η Ελλάδα θα μπορούσε να αξιοποιήσει τις αμερικανο-γερμανικές διαφωνίες για τον τρόπο αντιμετώπισης της κρίσης στην Ευρωζώνη. Η Ελλάδα έπρεπε να προχωρήσει σε μια εκτεταμένη παραγωγική ανασυγκρότηση, να ενισχύσει στο μεγαλύτερο βαθμό την οικονομική της αυτονομία. Να συντάσσεται στα δημοσιονομικά και θεσμικά ζητήματα με τους «ευρωσκεπτικιστές». Να προωθεί μέτωπο με  χώρες όπως η Πορτογαλία, η Ιρλανδία, η Ισπανία, - ως ένα βαθμό και με την Ιταλία. Να συμβάλει αποφασιστικά στην οικοδόμηση ενός βαλκανικού πόλου, στο πλαίσιο της ΕΕ αλλά και αυτόνομα. Βεβαίως, πρέπει να αφήνουμε ανοιχτό και να προετοιμαζόμαστε και για το ενδεχόμενο εξόδου μας από την ευρωζώνη, στο πλαίσιο ενός εθνικού στρατηγικού σχεδιασμού και της διατήρησης των ευρύτερων δυνατών διαπραγματευτικών δυνατοτήτων της χώρας. Αλλά, μια εσπευσμένη οικειοθελής έξοδος από την ευρωζώνη εγκυμονούσε μεγαλύτερους κινδύνους, οικονομικούς, αλλά και γεωπολιτικούς. Η Ελλάδα θα έμενε τραγικά απομονωμένη απέναντι στη νεοοθωμανική Τουρκία. 
       Η τελευταία άλλαζε σημαντικά υπό την πρωτοκαθεδρία του πολιτικού Ισλάμ. Η πρόσφατη επιδείνωση της οικονομίας της αποτελεί μια πτυχή των εξελίξεων. Κυρίως όμως, δυσκολίες συναντούσε η μεσανατολική εξωτερική πολιτική της Τουρκίας που εφαρμόσθηκε τα τελευταία χρόνια βασιζόμενη στα δόγματα του «στρατηγικού βάθους» του Αχμέτ Νταβούτογλου. Η Τουρκία προωθούσε, μαζί με τις σουνιτικές δυνάμεις του Κόλπου, τη δημιουργία ενός νέου Χαλιφάτου, στο οποίο επιδίωκε να παίζει ρόλο πρωταγωνιστή. Αυτά δοκιμάζονται στη Συρία: η αντοχή της κυβέρνησης Ασαντ δυσκόλεψε τις επιδιώξεις του συμπλέγματος εσωτερικών και εξωτερικών δρώντων που προσπαθούν να καταλάβουν την εξουσία. Εξάλλου, η κυβερνητική αλλαγή στην Αίγυπτο καθώς και μια ενδεχόμενη προσέγγιση Ουάσιγκτον-Τεχεράνης τροποποιούσαν τους όρους των γεωπολιτικών εξελίξεων στη Μέση Ανατολή και στην Ανατολική Μεσόγειο. Για την Ελλάδα δημιουργούνταν δυνατότητες επαναπροσδιορισμού των σχέσεών της με τις προαναφερόμενες χώρες.

        Και αυτοί που ακολουθούν πιστά τους μονοδρόμους των «Μνημονίων» και του «Ανώτατου Συμβούλιου Συνεργασίας μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας», οι ίδιοι που πριν τις εκλογές της 17^ης Ιουνίου διακήρυτταν ότι θα επαναδιαπραγματευθούν Δανειακές Συμβάσεις και Μνημόνια, ποιόν εθνικό στρατηγικό σχεδιασμό προτείνουν; Σε τι αποσκοπούσαν οι απόψεις περί «δύο άκρων»; Ποιόν ωφελούν οι πρόσφατες δολοφονίες (στο Κερατσίνι και κατόπιν στο Νέο Ηράκλειο);  Προκαλούν βάσιμες υποψίες για μεθοδευμένη καλλιέργεια διχαστικού κλίματος και φόβου, ώστε να εξωθηθεί η κοινωνία σε σύγκλιση γύρω από τον άξονα της αποικιοκρατικής πολιτικής.

         Οι ζωντανές, πραγματικές δυνάμεις που δίνουν τις κοινωνικές μάχες είναι οι εργαζόμενοι, οι πολίτες. Ζωτικό ζήτημα είναι με ποιούς στόχους, στρατηγικό σχεδιασμό, γεωπολιτικό όραμα αγωνιζόμαστε και πώς θα οικοδομηθεί το δημοκρατικό πατριωτικό μέτωπο εθνικής αντίστασης που απαιτούν οι κρίσιμες περιστάσεις. Ιδιαίτερα αυτοί που συνειδητοποιούν την πραγματικότητα μετατροπής της χώρας μας σε χρεοαποικία-προτεκτοράτο - σήμερα γερμανοευρωπαικό - και υποταγής του λαού της σε ιμπεριαλιστική και νεοοθωμανική τροχιά, αυτοί που θέλουν άλλη πορεία, στην Ελλάδα, στην Κύπρο, στις βαλκανικές χώρες, στην Ευρώπη, στην Εγγύς και Μέση Ανατολή, ας επιταχύνουν πιο μεθοδικά και ας συντονίσουν τις κινήσεις τους για την δημιουργία ενός δημοκρατικού πατριωτικού πόλου αντίστασης του Ελληνικού λαού. Βασικοί πολιτικοί άξονες ενός τέτοιου κινήματος δεν μπορεί παρά να είναι η εθνική ανεξαρτησία, η κοινωνική χειραφέτηση, η δημοκρατία, η οικολογία, η παραγωγική ανασυγκρότηση και η σύμφυτη με αυτήν αγροτική αναγέννηση, η αξιοποίηση των κοινοτικών παραδόσεων του Ελληνισμού.

04.11.2013

Θόδωρος Σ. Μπατρακούλης

Δρ Γεωπολιτικής, Νομικός

theobatrak@gmail.com

http://theodorosbatrakoulisblogspot.gr

” Τουρκία: Ισόβια σε έξι δημοσιογράφους για τα πολιτικά τους φρονήματα. “

” Τουρκία: Ισόβια σε έξι δημοσιογράφους για τα πολιτικά τους φρονήματα. “

06/11/2013

Η ιδρύτρια του ραδιοφωνικού σταθμού Özgür Radyo (Ελεύθερη Ραδιοφωνία) Φιζούν Ερντογάν, η οποία έχει διπλή υπηκοότητα, τουρκική και ολλανδική, κρίθηκε ένοχη στην κατηγορία ότι είναι ανώτερο στέλεχος του Κομμουνιστικού Μαρξιστικού-Λενινιστικού Κόμματος (MLKP) και καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη, όπως είχε ζητήσει ο εισαγγελέας.
Το δικαστήριο επέβαλε την ίδια ποινή σε άλλους πέντε δημοσιογράφους, τους Ζιγιά Ουλουσόι, Μπαϊράμ Ναμάζ, Αρίφ Τσελεμπί, Ιμπραχίμ Τσιτσέκ και Σεντάτ Σενογκλού, επειδή ήταν μέλη του ιδίου κινήματος.
Η Ερντογάν, η οποία είχε συλληφθεί το 2006, έχει έκτοτε προφυλακιστεί.
Η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Δημοσιογράφων (FEJ) καταδίκασε απερίφραστα σε ανακοίνωσή της την απόφαση αυτή του δικαστηρίου της Κωνσταντινούπολης.
“Είναι απολύτως παράλογο. Η ετυμηγορία αυτή αποτελεί ντροπή για το τουρκικό δικαστικό σύστημα και ένα παράδειγμα της απόλυτης εξουσίας που ασκεί η κυβέρνηση. Δείχνει για άλλη μια φορά ότι οι τουρκικές αρχές δεν ανέχονται καμία κριτική”, δήλωσε ο πρόεδρος της FEJ Μόγκενς Μπλίκερ Μπγέρεγκαρντ.
Η Τουρκία του πρωθυπουργού Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν δέχεται συχνά επικρίσεις για παραβιάσεις της ελευθεροτυπίας.
Σε έκθεση που δόθηκε στην δημοσιότητα πριν από έναν χρόνο, η Επιτροπή Προστασίας των Δημοσιογράφων (CPJ) χαρακτήριζε την Τουρκία “τη μεγαλύτερη φυλακή του κόσμου” για τους δημοσιογράφους, ακολουθούμενη από το Ιράν και την Κίνα.
Δεκάδες δημοσιογράφοι βρίσκονται στην φυλακή στην Τουρκία και διώκονται ενώπιον δικαστηρίων για συνέργεια σε “τρομοκρατία” λόγω των φερόμενων δεσμών τους με οργανώσεις που πρόσκεινται στους Κούρδους αντάρτες του Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν (PKK).
Μερικές δεκάδες εργαζόμενοι στα μέσα ενημέρωσης διαδήλωσαν σήμερα στην Κωνσταντινούπολη για να καταδικάσουν την αργοπορία αυτών των διαδικασιών, κατόπιν αιτήματος της Πλατφόρμας για την Ελευθερία των Δημοσιογράφων, σύμφωνα με δημοσιογράφο του Γαλλικού Πρακτορείου.
Σύμφωνα με τον υπεύθυνο του συνδικάτου των Τούρκων δημοσιογράφων (TGS) Ερκάν Ιπεκτσί, τουλάχιστον 85 δημοσιογράφοι έχουν χάσει την δουλειά τους κατά την διάρκεια των τελευταίων μηνών, καθώς έχουν πέσει θύματα της καταστολής που ακολούθησε του κύματος των αντικυβερνητικών διαδηλώσεων του περασμένου Ιουνίου.
Πηγή:
http://www.alithia.com.cy/