Νέο βιβλίο του Τάκη Φωτόπουλου ''Η ΕΛΛΑΔΑ ΩΣ ΠΡΟΤΕΚΤΟΡΑΤΟ ΤΗΣ ΥΠΕΡΕΘΝΙΚΗΣ ΕΛΙΤ: Η ΑΝΑΓΚΗ ΓΙΑ ΑΜΕΣΗ ΕΞΟΔΟ ΑΠΟ ΤΗΝ Ε.Ε. ΚΑΙ ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΥΤΟΔΥΝΑΜΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ''

Εκδήλωση για την παρουσίαση του νέου βιβλίου του Τάκη Φωτόπουλου





ΑΓΟΡΑΣΤΕ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ = ΕΝΙΣΧΥΣΤΕ ΤΟ ΔΙΚΤΥΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΕΚΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Στις 9 Νοεμβρίου, στην Κεντρική Αίθουσα της ΕΣΗΕΑ (Ακαδημίας 20) και ώρα 7μμ παρουσιαστηκε το νέο βιβλίο του Τάκη Φωτόπουλου με τίτλο:

«Η ΕΛΛΑΔΑ ΩΣ ΠΡΟΤΕΚΤΟΡΑΤΟ ΤΗΣ ΥΠΕΡΕΘΝΙΚΗΣ ΕΛΙΤ: Η ανάγκη για άμεση έξοδο από την Ε.Ε. και για μια Αυτοδύναμη Οικονομία» (Εκδόσεις Γόρδιος).

Το βιβλίο αυτό πραγματεύεται τα πραγματικά (συστημικά) αίτια της σημερινής βαθιάς ελληνικής οικονομικής κρίσης, για την οποία δείχνεται ότι η ένταξή μας στην ΕΕ και την ΟΝΕ έπαιξε καθοριστικό ρόλο. Αυτό σημαίνει ότι η άμεση έξοδος από την ΕΕ, στο πλαίσιο του προτεινόμενου πλήρως επεξεργασμένου πακέτου εναλλακτικών μέτρων, δεν αποτελεί μόνο την αναγκαία και επαρκή συνθήκη για την έξοδο από την κρίση χωρίς τη σημερινή κατεδάφιση των κοινωνικών κατακτήσεων δεκαετιών από τα ληστρικά μέτρα που επέβαλε η υπερεθνική ελίτ και η κοινοβουλευτική Χούντα. Είναι, επίσης, και η βασική προϋπόθεση για τη δημιουργία των βάσεων οικονομικής αυτοδυναμίας (όχι αυτάρκειας) και τη συμβολή στο κτίσιμο μιας νέας Ευρώπης των λαών και των περιφερειών που θα βασίζεται στον αυτοκαθορισμό και την ποιοτική ανάπτυξη, στον δρόμο προς μια Περιεκτική Δημοκρατία.

To θέμα της συζήτησης στην παρουσίαση ήταν: «Είναι αναγκαία η έξοδος από την ΕΕ για την έξοδο από την κρίση;»

Στο πάνελ των ομιλητών συμμετείχαν οι: Γιάννης Ελαφρός, Παναγιώτης Λαφαζάνης, Γιώργος Οικονομάκης, Γιάννης Ραχιώτης, Πανος Δράκος και ο συγγραφέας.

Διοργάνωση: εκδόσεις Γόρδιος και Δίκτυο για την Περιεκτική Δημοκρατία.



ΚΕΙΜΕΝΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟΥ

Η θέση που αναπτύσσεται στο βιβλίο αυτό, τόσο για τα αίτια της σημερινής οικονομικής κρίσης όσο και για τον τρόπο διεξόδου από αυτή, διαφέρει ριζικά τόσο από τη θέση των σοσιαλφιλελευθέρων, όσο και από αυτή της παραδοσιακής Αριστεράς.

Οι πρώτοι αποδίδουν την ουσιαστική (αν και ακόμη όχι τυπική) χρεοκοπία στη διαφθορά, την κακοδιαχείριση, τον υπέρογκο δημόσιο τομέα, τις ανελαστικές σχέσεις εργασίας, τα κλειστά επαγγέλματα κ.λπ.. Γι’ αυτό και η «λύση» που προτείνουν είναι τα ληστρικά κατά των λαϊκών στρωμάτων-- μέτρα που ήδη παίρνει η κοινοβουλευτική «Χούντα» του ΠΑΣΟΚ χωρίς την παραμικρή λαϊκή εξουσιοδότηση, κατ’ εντολή των ντόπιων και ξένων ελίτ, τα οποία στοχεύουν στη πλήρη ενσωμάτωση της οικονομίας στη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση και οδηγούν στη συνεχή επιδείνωση της κρίσης, τουλάχιστον όσον αφορά στα λαϊκά στρώματα.

Από την άλλη μεριά, οι εξηγήσεις της παραδοσιακής Αριστεράς συνήθως αποδίδουν τα αίτιά της στον «κακό» σχεδιασμό της ΟΝΕ που εγγενώς ευνοεί τα μητροπολιτικά κέντρα και κυρίως την Γερμανία, η οποία αυξάνει την ανταγωνιστικότητά της σε βάρος των χωρών του Ευρωπαϊκού Νότου, ή στις «κακές» νεοφιλελεύθερες πολιτικές που εφαρμόζει το Διευθυντήριο των Βρυξελλών . Γι’ αυτό και η εναλλακτική «λύση» της Αριστεράς αυτής επικεντρώνεται στην έξοδό μας από την ΟΝΕ, αλλά όχι και την ΕΕ, πράγμα που κάνει εντελώς αντιφατικές τις προτάσεις της για παράλληλη διαγραφή όλου ή μέρους του Χρέους.

Αντίθετα, για το βιβλίο αυτό η απώτερη αιτία της κρίσης θεμελιώνεται στην μεταπολεμική υιοθέτηση από τις ντόπιες πολιτικές και οικονομικές ελίτ ενός εξωστρεφούς μοντέλου οικονομικής «ανάπτυξης», το οποίο έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη δημιουργία ενός διαστρεβλωμένου παραγωγικού προτύπου και ενός αντίστοιχου καταναλωτικού που οδήγησε σε ένα χρόνιο και συνεχώς διευρυνόμενο άνοιγμα μεταξύ του τι παράγουμε και τι καταναλώνουμε και σε μια χρόνια δομική κρίση που με την σημερινή έκρηξη του Χρέους σηματοδότησε το σκάσιμο της αναπτυξιακής «φούσκας». Όπως δείχνει το βιβλίο, η ένταξή μας στην ΕΕ και την ΟΝΕ έπαιξε καθοριστικό ρόλο σε αυτή τη διαδικασία. Αυτό σημαίνει ότι η άμεση έξοδος από την ΕΕ αποτελεί όχι μόνο την αναγκαία και επαρκή συνθήκη για την έξοδο από την κρίση χωρίς τη σημερινή κατεδάφιση των κοινωνικών κατακτήσεων δεκαετιών, αλλά και την βασική προϋπόθεση για τη δημιουργία των βάσεων οικονομικής αυτοδυναμίας (όχι αυτάρκειας) και τη συμβολή στο κτίσιμο μιας νέας Ευρώπης των λαών και των περιφερειών που θα βασίζεται στον αυτοκαθορισμό και την ποιοτική ανάπτυξη.