Εκδήλωση για τη Θράκη
Τη Δευτέρα 29 Νοεμβρίου στις 19:00 στην Παλαιά Βουλή, Σταδίου 13 θα πραγματοποιηθεί εκδήλωση του Άρδην και της Ρήξης με θέμα «Νεοθωμανισμός και ελληνική Θράκη».
Τη Δευτέρα 29 Νοεμβρίου στις 19:00 στην Παλαιά Βουλή, Σταδίου 13 θα πραγματοποιηθεί εκδήλωση του Άρδην και της Ρήξης με θέμα «Νεοθωμανισμός και ελληνική Θράκη».
Ομιλητές:
Κώστας Καραϊσκος, εκδότης Αντιφωνητή
Γιώργος Καραμπελιάς, συγγραφέας - εκδότης
Χαρά Νικοπούλου, δασκάλα
και Παναγιώτης Σγουρίδης, πρώην αντιπρόεδρος της Βουλής
Συντονιστής:
Δημήτρης Αλευρομάγειρος, Αντιστράτηγος, Επίτιμος Γενικός Επιθεωρητής Στρατού
Νέο τεύχος του Άρδην (τ. 82)
Κυκλοφορεί σήμερα (26/11/2010) στα βιβλιοπωλεία της Αθήνας και τη Δευτέρα στα περίπτερα όλης της χώρας
Δευτέρα 29 Νοεμβρίου 2010
Τετάρτη 10 Νοεμβρίου 2010
Νέο βιβλίο του Τάκη Φωτόπουλου ''Η ΕΛΛΑΔΑ ΩΣ ΠΡΟΤΕΚΤΟΡΑΤΟ ΤΗΣ ΥΠΕΡΕΘΝΙΚΗΣ ΕΛΙΤ: Η ΑΝΑΓΚΗ ΓΙΑ ΑΜΕΣΗ ΕΞΟΔΟ ΑΠΟ ΤΗΝ Ε.Ε. ΚΑΙ ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΥΤΟΔΥΝΑΜΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ''
Εκδήλωση για την παρουσίαση του νέου βιβλίου του Τάκη Φωτόπουλου
ΑΓΟΡΑΣΤΕ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ = ΕΝΙΣΧΥΣΤΕ ΤΟ ΔΙΚΤΥΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΕΚΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
Στις 9 Νοεμβρίου, στην Κεντρική Αίθουσα της ΕΣΗΕΑ (Ακαδημίας 20) και ώρα 7μμ παρουσιαστηκε το νέο βιβλίο του Τάκη Φωτόπουλου με τίτλο:
«Η ΕΛΛΑΔΑ ΩΣ ΠΡΟΤΕΚΤΟΡΑΤΟ ΤΗΣ ΥΠΕΡΕΘΝΙΚΗΣ ΕΛΙΤ: Η ανάγκη για άμεση έξοδο από την Ε.Ε. και για μια Αυτοδύναμη Οικονομία» (Εκδόσεις Γόρδιος).
Το βιβλίο αυτό πραγματεύεται τα πραγματικά (συστημικά) αίτια της σημερινής βαθιάς ελληνικής οικονομικής κρίσης, για την οποία δείχνεται ότι η ένταξή μας στην ΕΕ και την ΟΝΕ έπαιξε καθοριστικό ρόλο. Αυτό σημαίνει ότι η άμεση έξοδος από την ΕΕ, στο πλαίσιο του προτεινόμενου πλήρως επεξεργασμένου πακέτου εναλλακτικών μέτρων, δεν αποτελεί μόνο την αναγκαία και επαρκή συνθήκη για την έξοδο από την κρίση χωρίς τη σημερινή κατεδάφιση των κοινωνικών κατακτήσεων δεκαετιών από τα ληστρικά μέτρα που επέβαλε η υπερεθνική ελίτ και η κοινοβουλευτική Χούντα. Είναι, επίσης, και η βασική προϋπόθεση για τη δημιουργία των βάσεων οικονομικής αυτοδυναμίας (όχι αυτάρκειας) και τη συμβολή στο κτίσιμο μιας νέας Ευρώπης των λαών και των περιφερειών που θα βασίζεται στον αυτοκαθορισμό και την ποιοτική ανάπτυξη, στον δρόμο προς μια Περιεκτική Δημοκρατία.
To θέμα της συζήτησης στην παρουσίαση ήταν: «Είναι αναγκαία η έξοδος από την ΕΕ για την έξοδο από την κρίση;»
Στο πάνελ των ομιλητών συμμετείχαν οι: Γιάννης Ελαφρός, Παναγιώτης Λαφαζάνης, Γιώργος Οικονομάκης, Γιάννης Ραχιώτης, Πανος Δράκος και ο συγγραφέας.
Διοργάνωση: εκδόσεις Γόρδιος και Δίκτυο για την Περιεκτική Δημοκρατία.
ΚΕΙΜΕΝΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟΥ
Η θέση που αναπτύσσεται στο βιβλίο αυτό, τόσο για τα αίτια της σημερινής οικονομικής κρίσης όσο και για τον τρόπο διεξόδου από αυτή, διαφέρει ριζικά τόσο από τη θέση των σοσιαλφιλελευθέρων, όσο και από αυτή της παραδοσιακής Αριστεράς.
Οι πρώτοι αποδίδουν την ουσιαστική (αν και ακόμη όχι τυπική) χρεοκοπία στη διαφθορά, την κακοδιαχείριση, τον υπέρογκο δημόσιο τομέα, τις ανελαστικές σχέσεις εργασίας, τα κλειστά επαγγέλματα κ.λπ.. Γι’ αυτό και η «λύση» που προτείνουν είναι τα ληστρικά κατά των λαϊκών στρωμάτων-- μέτρα που ήδη παίρνει η κοινοβουλευτική «Χούντα» του ΠΑΣΟΚ χωρίς την παραμικρή λαϊκή εξουσιοδότηση, κατ’ εντολή των ντόπιων και ξένων ελίτ, τα οποία στοχεύουν στη πλήρη ενσωμάτωση της οικονομίας στη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση και οδηγούν στη συνεχή επιδείνωση της κρίσης, τουλάχιστον όσον αφορά στα λαϊκά στρώματα.
Από την άλλη μεριά, οι εξηγήσεις της παραδοσιακής Αριστεράς συνήθως αποδίδουν τα αίτιά της στον «κακό» σχεδιασμό της ΟΝΕ που εγγενώς ευνοεί τα μητροπολιτικά κέντρα και κυρίως την Γερμανία, η οποία αυξάνει την ανταγωνιστικότητά της σε βάρος των χωρών του Ευρωπαϊκού Νότου, ή στις «κακές» νεοφιλελεύθερες πολιτικές που εφαρμόζει το Διευθυντήριο των Βρυξελλών . Γι’ αυτό και η εναλλακτική «λύση» της Αριστεράς αυτής επικεντρώνεται στην έξοδό μας από την ΟΝΕ, αλλά όχι και την ΕΕ, πράγμα που κάνει εντελώς αντιφατικές τις προτάσεις της για παράλληλη διαγραφή όλου ή μέρους του Χρέους.
Αντίθετα, για το βιβλίο αυτό η απώτερη αιτία της κρίσης θεμελιώνεται στην μεταπολεμική υιοθέτηση από τις ντόπιες πολιτικές και οικονομικές ελίτ ενός εξωστρεφούς μοντέλου οικονομικής «ανάπτυξης», το οποίο έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη δημιουργία ενός διαστρεβλωμένου παραγωγικού προτύπου και ενός αντίστοιχου καταναλωτικού που οδήγησε σε ένα χρόνιο και συνεχώς διευρυνόμενο άνοιγμα μεταξύ του τι παράγουμε και τι καταναλώνουμε και σε μια χρόνια δομική κρίση που με την σημερινή έκρηξη του Χρέους σηματοδότησε το σκάσιμο της αναπτυξιακής «φούσκας». Όπως δείχνει το βιβλίο, η ένταξή μας στην ΕΕ και την ΟΝΕ έπαιξε καθοριστικό ρόλο σε αυτή τη διαδικασία. Αυτό σημαίνει ότι η άμεση έξοδος από την ΕΕ αποτελεί όχι μόνο την αναγκαία και επαρκή συνθήκη για την έξοδο από την κρίση χωρίς τη σημερινή κατεδάφιση των κοινωνικών κατακτήσεων δεκαετιών, αλλά και την βασική προϋπόθεση για τη δημιουργία των βάσεων οικονομικής αυτοδυναμίας (όχι αυτάρκειας) και τη συμβολή στο κτίσιμο μιας νέας Ευρώπης των λαών και των περιφερειών που θα βασίζεται στον αυτοκαθορισμό και την ποιοτική ανάπτυξη.
ΑΓΟΡΑΣΤΕ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ = ΕΝΙΣΧΥΣΤΕ ΤΟ ΔΙΚΤΥΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΕΚΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
Στις 9 Νοεμβρίου, στην Κεντρική Αίθουσα της ΕΣΗΕΑ (Ακαδημίας 20) και ώρα 7μμ παρουσιαστηκε το νέο βιβλίο του Τάκη Φωτόπουλου με τίτλο:
«Η ΕΛΛΑΔΑ ΩΣ ΠΡΟΤΕΚΤΟΡΑΤΟ ΤΗΣ ΥΠΕΡΕΘΝΙΚΗΣ ΕΛΙΤ: Η ανάγκη για άμεση έξοδο από την Ε.Ε. και για μια Αυτοδύναμη Οικονομία» (Εκδόσεις Γόρδιος).
Το βιβλίο αυτό πραγματεύεται τα πραγματικά (συστημικά) αίτια της σημερινής βαθιάς ελληνικής οικονομικής κρίσης, για την οποία δείχνεται ότι η ένταξή μας στην ΕΕ και την ΟΝΕ έπαιξε καθοριστικό ρόλο. Αυτό σημαίνει ότι η άμεση έξοδος από την ΕΕ, στο πλαίσιο του προτεινόμενου πλήρως επεξεργασμένου πακέτου εναλλακτικών μέτρων, δεν αποτελεί μόνο την αναγκαία και επαρκή συνθήκη για την έξοδο από την κρίση χωρίς τη σημερινή κατεδάφιση των κοινωνικών κατακτήσεων δεκαετιών από τα ληστρικά μέτρα που επέβαλε η υπερεθνική ελίτ και η κοινοβουλευτική Χούντα. Είναι, επίσης, και η βασική προϋπόθεση για τη δημιουργία των βάσεων οικονομικής αυτοδυναμίας (όχι αυτάρκειας) και τη συμβολή στο κτίσιμο μιας νέας Ευρώπης των λαών και των περιφερειών που θα βασίζεται στον αυτοκαθορισμό και την ποιοτική ανάπτυξη, στον δρόμο προς μια Περιεκτική Δημοκρατία.
To θέμα της συζήτησης στην παρουσίαση ήταν: «Είναι αναγκαία η έξοδος από την ΕΕ για την έξοδο από την κρίση;»
Στο πάνελ των ομιλητών συμμετείχαν οι: Γιάννης Ελαφρός, Παναγιώτης Λαφαζάνης, Γιώργος Οικονομάκης, Γιάννης Ραχιώτης, Πανος Δράκος και ο συγγραφέας.
Διοργάνωση: εκδόσεις Γόρδιος και Δίκτυο για την Περιεκτική Δημοκρατία.
ΚΕΙΜΕΝΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟΥ
Η θέση που αναπτύσσεται στο βιβλίο αυτό, τόσο για τα αίτια της σημερινής οικονομικής κρίσης όσο και για τον τρόπο διεξόδου από αυτή, διαφέρει ριζικά τόσο από τη θέση των σοσιαλφιλελευθέρων, όσο και από αυτή της παραδοσιακής Αριστεράς.
Οι πρώτοι αποδίδουν την ουσιαστική (αν και ακόμη όχι τυπική) χρεοκοπία στη διαφθορά, την κακοδιαχείριση, τον υπέρογκο δημόσιο τομέα, τις ανελαστικές σχέσεις εργασίας, τα κλειστά επαγγέλματα κ.λπ.. Γι’ αυτό και η «λύση» που προτείνουν είναι τα ληστρικά κατά των λαϊκών στρωμάτων-- μέτρα που ήδη παίρνει η κοινοβουλευτική «Χούντα» του ΠΑΣΟΚ χωρίς την παραμικρή λαϊκή εξουσιοδότηση, κατ’ εντολή των ντόπιων και ξένων ελίτ, τα οποία στοχεύουν στη πλήρη ενσωμάτωση της οικονομίας στη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση και οδηγούν στη συνεχή επιδείνωση της κρίσης, τουλάχιστον όσον αφορά στα λαϊκά στρώματα.
Από την άλλη μεριά, οι εξηγήσεις της παραδοσιακής Αριστεράς συνήθως αποδίδουν τα αίτιά της στον «κακό» σχεδιασμό της ΟΝΕ που εγγενώς ευνοεί τα μητροπολιτικά κέντρα και κυρίως την Γερμανία, η οποία αυξάνει την ανταγωνιστικότητά της σε βάρος των χωρών του Ευρωπαϊκού Νότου, ή στις «κακές» νεοφιλελεύθερες πολιτικές που εφαρμόζει το Διευθυντήριο των Βρυξελλών . Γι’ αυτό και η εναλλακτική «λύση» της Αριστεράς αυτής επικεντρώνεται στην έξοδό μας από την ΟΝΕ, αλλά όχι και την ΕΕ, πράγμα που κάνει εντελώς αντιφατικές τις προτάσεις της για παράλληλη διαγραφή όλου ή μέρους του Χρέους.
Αντίθετα, για το βιβλίο αυτό η απώτερη αιτία της κρίσης θεμελιώνεται στην μεταπολεμική υιοθέτηση από τις ντόπιες πολιτικές και οικονομικές ελίτ ενός εξωστρεφούς μοντέλου οικονομικής «ανάπτυξης», το οποίο έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη δημιουργία ενός διαστρεβλωμένου παραγωγικού προτύπου και ενός αντίστοιχου καταναλωτικού που οδήγησε σε ένα χρόνιο και συνεχώς διευρυνόμενο άνοιγμα μεταξύ του τι παράγουμε και τι καταναλώνουμε και σε μια χρόνια δομική κρίση που με την σημερινή έκρηξη του Χρέους σηματοδότησε το σκάσιμο της αναπτυξιακής «φούσκας». Όπως δείχνει το βιβλίο, η ένταξή μας στην ΕΕ και την ΟΝΕ έπαιξε καθοριστικό ρόλο σε αυτή τη διαδικασία. Αυτό σημαίνει ότι η άμεση έξοδος από την ΕΕ αποτελεί όχι μόνο την αναγκαία και επαρκή συνθήκη για την έξοδο από την κρίση χωρίς τη σημερινή κατεδάφιση των κοινωνικών κατακτήσεων δεκαετιών, αλλά και την βασική προϋπόθεση για τη δημιουργία των βάσεων οικονομικής αυτοδυναμίας (όχι αυτάρκειας) και τη συμβολή στο κτίσιμο μιας νέας Ευρώπης των λαών και των περιφερειών που θα βασίζεται στον αυτοκαθορισμό και την ποιοτική ανάπτυξη.
Τετάρτη 3 Νοεμβρίου 2010
Οι αυτοδιοικητικές εκλογές, η πολύπλευρη κρίση και ο άλλος δρόμος
Oι αυτοδιοικητικές εκλογές, η πολύπλευρη κρίση και ο άλλος δρόμος
Τρεις περίπου δεκαετίες μετά την ένταξή της στην ΕΟΚ, η Ελλάδα αντιμετώπιζε ένα πλέγμα κρισίμων προβλημάτων. Η Ελλάδα το 1974 είχε μια οικονομία που χαρακτηριζόταν από χαμηλό δημόσιο και ιδιωτικό χρέος και υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης στηριγμένους στην άνοδο της παραγωγής, τις υψηλές επενδύσεις και τη χαμηλή κατανάλωση, καθ’ όλη την περίοδο της ανοδικής πορείας της δυτικής οικονομίας κατά την «ενδοξη» τριακονταετία 1945-1973. Κατά την τριακονταπενταετία 1974-2009 πραγματοποιήθηκαν σοβαρές αλλαγές στον παραγωγικό ιστό, που συνιστούσαν προϊούσα οικονομική παρασιτοποίηση (σε Ελλάδα και Κύπρο), διαδικασία παράλληλη με ανερχόμενες τάσεις απάρνησης της (εθνικής και κοινοτικής) ταυτότητας και ενίσχυσης του εθνομηδενισμού.
Το νεοελληνικό κράτος χαρακτηρίζεται από συγκεντρωτική δομή, γραφειοκρατική αντίληψη/λειτουργία, αθηνοκεντρική πολιτική αρχιτεκτονική. Είναι ιδιαίτερα σημαντική η μελέτη της εμφάνισης, της καθιέρωσης και της εξέλιξης της Αθήνας ως πρωτεύουσας του κράτους υπό το φως των εθνοποιητικών διαδικασιών του ελληνισμού, των συγκρούσεων και των στοχεύσεων των Μεγάλων Δυνάμεων καθώς και των διαδικασιών οικοδόμησης του νέου ελληνικού κράτους . Από τη σύστασή του το κράτος προσπάθησε να συγκεράσει δύο συστήματα οργάνωσης και λειτουργίας του αγροτικού χώρου, διατηρώντας κάποια χαρακτηριστικά του οθωμανικού συστήματος και εισάγοντας ορισμένα νέα χαρακτηριστικά από το δυτικοευρωπαϊκό σύστημα. Η Ελλάδα από τη στιγμή της απελευθέρωσής της έως και την ένταξή της στην ΕΕ (1981) υιοθέτησε το γαλλικό μοντέλο συγκεντρωτικής διαχείρισης που στηριζόταν σε δημόσιες υπηρεσίες με αφετηρία το κέντρο (υπουργεία) και έφθαναν έως και το νομαρχιακό επίπεδο. Παράλληλα στην κρατική διοίκηση αναπτύχθηκε ένα σύνολο αντιπροσώπων των τοπικών κοινωνιών, που ξεκινώντας από το τοπικό, ακολουθούν την αντίθετη πορεία και φθάνουν έως το κεντρικό επίπεδο. Εκλεγμένοι από την τοπική κοινωνία είχαν ως υποχρέωση την μεταφορά απόψεων-διεκδικήσεών της στην κεντρική εξουσία.
Στην Ελλάδα των αρχών του 21ου αιώνα θα έπρεπε να έχει ολοκληρωθεί μια μεγάλη μεταρρύθμιση που θα οδηγούσε στην επαναθεμελίωσή του κράτους με βάση τις ιστορικές περιφέρειες της χώρας και την εκλογή περιφερειακών Κυβερνητών. Αυτά θα έπρεπε να γίνουν στο πλαίσιο ενός εθνικού σχεδιασμού, με μια πολιτική υπεράσπισης-διεύρυνσης της εθνικής ανεξαρτησίας και της εδαφικής ακεραιότητας. Ωστόσο, αναπαράχθηκε ένα σύστημα χρεογόνο, αντιαναπτυξιακό, δορυφορικό του αθηναïκού κέντρου, αναχρονιστικό. Στη χώρα διατηρούνταν οι ίδιες συγκεντρωτικές-υπουργοκεντρικές κρατικές δομές, όταν προυπόθεση για να σταθεί διεθνώς ήταν η οργάνωσή της ως γεωοικονομικό-γεωπολιτικό σύνολο, ως σύστημα-Ελλάδα. Τη μεγάλη αυτή αλλαγή δεν την πραγματοποίησαν οι μέχρι σήμερα πολιτικές και οικονομικές ελίτ.
Είναι εμφανές σήμερα το αναπτυξιακό αδιέξοδο στην ελληνική ύπαιθρο. Η μεταβολή των συνθηκών στη διεθνή αγορά δικαίωνε όσους επέκριναν την συνεχή ριζική μεταρρύθμιση της ΚΑΠ από το 2003 μέχρι το 2007 (ισοδυναμούσε με εγκατάλειψη της παραδοσιακής ΚΑΠ) . O εφιάλτης των καταναλωτών το 2008, όταν οι διεθνείς τιμές των σιτηρών έφθασαν στα υψηλότερα επίπεδα των τελευταίων δεκαετιών ξαναζωντάνεψε τον Αύγουστο του 2010. Η παρατεταμένη ξηρασία στις σιτοπαραγωγούς χώρες, οι μεγάλες πυρκαϊές στη Ρωσία και η απόφαση της τελευταίας να επιβάλει προσωρινό εμπάργκο στις εξαγωγές εκτόξευσαν τις τιμές των προïόντων με πρώτη ύλη το σιτάρι . Οπωσδήποτε, η θεωρία ότι η συρρίκνωση του αγροτικού τομέα στην Ελλάδα και στην Ε.Ε. θα συνεπαγόταν φτηνές εισαγωγές τροφίμων και θα έκανε ανταγωνιστικότερη την οικονομία κατεδαφίστηκε. Μια πτυχή της συρρίκνωσης της αγροτιάς, ιδιαίτερα της ορεινής, που τροφοδοτούσε τους εθνικούς αγώνες, ήταν ότι οι αγρότες που έμειναν μεταβλήθηκαν σε επιδοτούμενους από την Ε.Ε. και σε επιστάτες αλλοδαπών που δουλεύουν για λογαριασμό τους. Ο αγροτικός τομέας έπρεπε να αρχίσει να αναπτύσσεται σε νέα ποιοτική βάση, με παρέμβαση του κράτους, όπου αυτό χρειάζεται. Παράλληλα έπρεπε να διεξαχθούν διαπραγματεύσεις στην Ε.Ε. σε νέο πλαίσιο με στόχο τη στήριξη και την ανάπτυξη του ευρωπαïκού αγροτικού τομέα, ιδιαιτέρως των χωρών με προβλήματα διάρθρωσης των αγροτικών εκμεταλλεύσεων αντίστοιχα με αυτά της Ελλάδας .
Στις περιφερειακές και δημοτικές εκλογές ας αναζητήσουμε ανεξάρτητους συνδυασμούς ενεργών πολιτών, ψηφίζοντας υποψηφίους συμβούλους με νέες προτάσεις για την ποιότητα ζωής, την αλληλεγγύη, την οικολογική ανάπτυξη, την αισθητική στο χώρο όπου ζούμε. Βεβαίως, ο ‘‘Καλλικράτης’’ υπονομεύει κάθε έννοια τοπικότητας και τοπικής διακυβέρνησης. Η αυτοδιοίκηση θα είναι όμηρος των όρων της δανειακής σύμβασης (‘‘Μνημόνιο’’) και των επιταγών της ‘‘τρόικας’’ ΔΝΤ-ΕΕ-ΕΚΤ. Οι ΟΤΑ θα υποστούν τις συνέπειες της πολιτικής των δυνάμεων που άσκησαν διακυβέρνηση κατά τις τελευταίες δεκαετίες και μιας νοοτροπίας που επικράτησε σε μεγάλο μέρος της κοινωνίας. Χρειάζεται να ξεπεραστούν οι πρακτικές του παρασιτικού μεταπρατισμού στην οικονομία, του πολιτισμικού μιμητισμού, της εξάρτησης, του υπέρμετρου ατομοκεντρικού καταναλωτισμού. Αυτά συνδέονται με την σύγχυση και διαστρέβλωση της ιστορικής μνήμης, με την αποξένωση από το λαïκό πολιτισμό, με ‘‘πολυπολιτισμικές’’ κενολογίες, με εθνομηδενιστικές αντιλήψεις και αγοραία ‘‘νεοταξίτικα’’ ιδεολογήματα. Αντίστοιχο με το όλο κλίμα είναι το πνεύμα υποτέλειας και ενδοτισμού στην εξωτερική πολιτική.
Οταν η Επανάσταση του 1821 βρέθηκε σε πολύ δύσκολη θέση - εξ αιτίας και των εμφυλίων διαμαχών - ορισμένοι Έλληνες ηγέτες έκαναν εκκλήσεις στις Ευρωπαικές Δυνάμεις να τους σώσουν. Ο Διονύσιος Σολωμός έγραψε στον ύμνο στην ελευθερία: “Μοναχή το δρόμο επήρες, εξανάλθες μοναχή• δεν ειν’ εύκολες οι θύρες, εάν η χρεία τες κουρταλεί». Και τώρα οι Ελληνες είμαστε οι υπεύθυνοι και οι ικανοί να συνεχίσουμε τον ανολοκλήρωτο Αγώνα του 1821, του οποίου τα επιτεύγματα απειλούνται! Η Ελλάδα και ο Ελληνισμός είμαστε εμείς που θα αντισταθούμε. Πάντα η Ελλάδα ανήκε στους Έλληνες που αντιστέκονταν. Που πολεμούσαν όλους τους κατακτητές, όλων των εποχών: Φράγκους, Τούρκους, Γερμανούς, ΔΝΤ… Σήμερα είναι αναγκαία και η προώθηση μιας συνεργασίας ανάμεσα στους λαούς και στα κράτη της Βαλκανικής, αυτοτελώς και στο πλαίσιο της Ε.Ε. Πρέπει, διά μέσου τελεσφόρων πολιτικών, να δημιουργηθούν οι αναγκαίες προυποθέσεις ύπαρξης των τοπικών και εθνικών κοινωνιών, και να εξουδετερωθούν οι υπαρκτοί κίνδυνοι.
Αθήνα 3.11.2010
Θόδωρος Μπατρακούλης
theobatrak@gmail.com
Τρεις περίπου δεκαετίες μετά την ένταξή της στην ΕΟΚ, η Ελλάδα αντιμετώπιζε ένα πλέγμα κρισίμων προβλημάτων. Η Ελλάδα το 1974 είχε μια οικονομία που χαρακτηριζόταν από χαμηλό δημόσιο και ιδιωτικό χρέος και υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης στηριγμένους στην άνοδο της παραγωγής, τις υψηλές επενδύσεις και τη χαμηλή κατανάλωση, καθ’ όλη την περίοδο της ανοδικής πορείας της δυτικής οικονομίας κατά την «ενδοξη» τριακονταετία 1945-1973. Κατά την τριακονταπενταετία 1974-2009 πραγματοποιήθηκαν σοβαρές αλλαγές στον παραγωγικό ιστό, που συνιστούσαν προϊούσα οικονομική παρασιτοποίηση (σε Ελλάδα και Κύπρο), διαδικασία παράλληλη με ανερχόμενες τάσεις απάρνησης της (εθνικής και κοινοτικής) ταυτότητας και ενίσχυσης του εθνομηδενισμού.
Το νεοελληνικό κράτος χαρακτηρίζεται από συγκεντρωτική δομή, γραφειοκρατική αντίληψη/λειτουργία, αθηνοκεντρική πολιτική αρχιτεκτονική. Είναι ιδιαίτερα σημαντική η μελέτη της εμφάνισης, της καθιέρωσης και της εξέλιξης της Αθήνας ως πρωτεύουσας του κράτους υπό το φως των εθνοποιητικών διαδικασιών του ελληνισμού, των συγκρούσεων και των στοχεύσεων των Μεγάλων Δυνάμεων καθώς και των διαδικασιών οικοδόμησης του νέου ελληνικού κράτους . Από τη σύστασή του το κράτος προσπάθησε να συγκεράσει δύο συστήματα οργάνωσης και λειτουργίας του αγροτικού χώρου, διατηρώντας κάποια χαρακτηριστικά του οθωμανικού συστήματος και εισάγοντας ορισμένα νέα χαρακτηριστικά από το δυτικοευρωπαϊκό σύστημα. Η Ελλάδα από τη στιγμή της απελευθέρωσής της έως και την ένταξή της στην ΕΕ (1981) υιοθέτησε το γαλλικό μοντέλο συγκεντρωτικής διαχείρισης που στηριζόταν σε δημόσιες υπηρεσίες με αφετηρία το κέντρο (υπουργεία) και έφθαναν έως και το νομαρχιακό επίπεδο. Παράλληλα στην κρατική διοίκηση αναπτύχθηκε ένα σύνολο αντιπροσώπων των τοπικών κοινωνιών, που ξεκινώντας από το τοπικό, ακολουθούν την αντίθετη πορεία και φθάνουν έως το κεντρικό επίπεδο. Εκλεγμένοι από την τοπική κοινωνία είχαν ως υποχρέωση την μεταφορά απόψεων-διεκδικήσεών της στην κεντρική εξουσία.
Στην Ελλάδα των αρχών του 21ου αιώνα θα έπρεπε να έχει ολοκληρωθεί μια μεγάλη μεταρρύθμιση που θα οδηγούσε στην επαναθεμελίωσή του κράτους με βάση τις ιστορικές περιφέρειες της χώρας και την εκλογή περιφερειακών Κυβερνητών. Αυτά θα έπρεπε να γίνουν στο πλαίσιο ενός εθνικού σχεδιασμού, με μια πολιτική υπεράσπισης-διεύρυνσης της εθνικής ανεξαρτησίας και της εδαφικής ακεραιότητας. Ωστόσο, αναπαράχθηκε ένα σύστημα χρεογόνο, αντιαναπτυξιακό, δορυφορικό του αθηναïκού κέντρου, αναχρονιστικό. Στη χώρα διατηρούνταν οι ίδιες συγκεντρωτικές-υπουργοκεντρικές κρατικές δομές, όταν προυπόθεση για να σταθεί διεθνώς ήταν η οργάνωσή της ως γεωοικονομικό-γεωπολιτικό σύνολο, ως σύστημα-Ελλάδα. Τη μεγάλη αυτή αλλαγή δεν την πραγματοποίησαν οι μέχρι σήμερα πολιτικές και οικονομικές ελίτ.
Είναι εμφανές σήμερα το αναπτυξιακό αδιέξοδο στην ελληνική ύπαιθρο. Η μεταβολή των συνθηκών στη διεθνή αγορά δικαίωνε όσους επέκριναν την συνεχή ριζική μεταρρύθμιση της ΚΑΠ από το 2003 μέχρι το 2007 (ισοδυναμούσε με εγκατάλειψη της παραδοσιακής ΚΑΠ) . O εφιάλτης των καταναλωτών το 2008, όταν οι διεθνείς τιμές των σιτηρών έφθασαν στα υψηλότερα επίπεδα των τελευταίων δεκαετιών ξαναζωντάνεψε τον Αύγουστο του 2010. Η παρατεταμένη ξηρασία στις σιτοπαραγωγούς χώρες, οι μεγάλες πυρκαϊές στη Ρωσία και η απόφαση της τελευταίας να επιβάλει προσωρινό εμπάργκο στις εξαγωγές εκτόξευσαν τις τιμές των προïόντων με πρώτη ύλη το σιτάρι . Οπωσδήποτε, η θεωρία ότι η συρρίκνωση του αγροτικού τομέα στην Ελλάδα και στην Ε.Ε. θα συνεπαγόταν φτηνές εισαγωγές τροφίμων και θα έκανε ανταγωνιστικότερη την οικονομία κατεδαφίστηκε. Μια πτυχή της συρρίκνωσης της αγροτιάς, ιδιαίτερα της ορεινής, που τροφοδοτούσε τους εθνικούς αγώνες, ήταν ότι οι αγρότες που έμειναν μεταβλήθηκαν σε επιδοτούμενους από την Ε.Ε. και σε επιστάτες αλλοδαπών που δουλεύουν για λογαριασμό τους. Ο αγροτικός τομέας έπρεπε να αρχίσει να αναπτύσσεται σε νέα ποιοτική βάση, με παρέμβαση του κράτους, όπου αυτό χρειάζεται. Παράλληλα έπρεπε να διεξαχθούν διαπραγματεύσεις στην Ε.Ε. σε νέο πλαίσιο με στόχο τη στήριξη και την ανάπτυξη του ευρωπαïκού αγροτικού τομέα, ιδιαιτέρως των χωρών με προβλήματα διάρθρωσης των αγροτικών εκμεταλλεύσεων αντίστοιχα με αυτά της Ελλάδας .
Στις περιφερειακές και δημοτικές εκλογές ας αναζητήσουμε ανεξάρτητους συνδυασμούς ενεργών πολιτών, ψηφίζοντας υποψηφίους συμβούλους με νέες προτάσεις για την ποιότητα ζωής, την αλληλεγγύη, την οικολογική ανάπτυξη, την αισθητική στο χώρο όπου ζούμε. Βεβαίως, ο ‘‘Καλλικράτης’’ υπονομεύει κάθε έννοια τοπικότητας και τοπικής διακυβέρνησης. Η αυτοδιοίκηση θα είναι όμηρος των όρων της δανειακής σύμβασης (‘‘Μνημόνιο’’) και των επιταγών της ‘‘τρόικας’’ ΔΝΤ-ΕΕ-ΕΚΤ. Οι ΟΤΑ θα υποστούν τις συνέπειες της πολιτικής των δυνάμεων που άσκησαν διακυβέρνηση κατά τις τελευταίες δεκαετίες και μιας νοοτροπίας που επικράτησε σε μεγάλο μέρος της κοινωνίας. Χρειάζεται να ξεπεραστούν οι πρακτικές του παρασιτικού μεταπρατισμού στην οικονομία, του πολιτισμικού μιμητισμού, της εξάρτησης, του υπέρμετρου ατομοκεντρικού καταναλωτισμού. Αυτά συνδέονται με την σύγχυση και διαστρέβλωση της ιστορικής μνήμης, με την αποξένωση από το λαïκό πολιτισμό, με ‘‘πολυπολιτισμικές’’ κενολογίες, με εθνομηδενιστικές αντιλήψεις και αγοραία ‘‘νεοταξίτικα’’ ιδεολογήματα. Αντίστοιχο με το όλο κλίμα είναι το πνεύμα υποτέλειας και ενδοτισμού στην εξωτερική πολιτική.
Οταν η Επανάσταση του 1821 βρέθηκε σε πολύ δύσκολη θέση - εξ αιτίας και των εμφυλίων διαμαχών - ορισμένοι Έλληνες ηγέτες έκαναν εκκλήσεις στις Ευρωπαικές Δυνάμεις να τους σώσουν. Ο Διονύσιος Σολωμός έγραψε στον ύμνο στην ελευθερία: “Μοναχή το δρόμο επήρες, εξανάλθες μοναχή• δεν ειν’ εύκολες οι θύρες, εάν η χρεία τες κουρταλεί». Και τώρα οι Ελληνες είμαστε οι υπεύθυνοι και οι ικανοί να συνεχίσουμε τον ανολοκλήρωτο Αγώνα του 1821, του οποίου τα επιτεύγματα απειλούνται! Η Ελλάδα και ο Ελληνισμός είμαστε εμείς που θα αντισταθούμε. Πάντα η Ελλάδα ανήκε στους Έλληνες που αντιστέκονταν. Που πολεμούσαν όλους τους κατακτητές, όλων των εποχών: Φράγκους, Τούρκους, Γερμανούς, ΔΝΤ… Σήμερα είναι αναγκαία και η προώθηση μιας συνεργασίας ανάμεσα στους λαούς και στα κράτη της Βαλκανικής, αυτοτελώς και στο πλαίσιο της Ε.Ε. Πρέπει, διά μέσου τελεσφόρων πολιτικών, να δημιουργηθούν οι αναγκαίες προυποθέσεις ύπαρξης των τοπικών και εθνικών κοινωνιών, και να εξουδετερωθούν οι υπαρκτοί κίνδυνοι.
Αθήνα 3.11.2010
Θόδωρος Μπατρακούλης
theobatrak@gmail.com
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)