Patriarch Bartholomew: We are treated ...as citizens of second class

Patriarch Bartholomew: "We are treated... as citizens of second class.
________________________________________
Patriarch Bartholomew:
"We are treated... as citizens of second class. We don't feel that we enjoy our full rights as Turkish citizens"
Patriarch Bartholomew says he feels "crucified" in Turkey.

http://www.jihadwatch.org/2009/12/pa...-our-full.html

http://www.alarabiya.net/articles/2009/12/19/94668.html


The Patriarch speaks the truth about the mistreatment of Christians in Turkey -- a cultural hangover of the dhimma -- and the Turks, true to form, would rather shut him up than deal with the problem. They have followed the same pattern with the Armenian genocide. "Turkey slams orthodox chief's crucifixion remark," from AFP, December 19:
ANKARA (AFP) Turkish Foreign Minister Ahmet Davutoglu on Saturday criticized as unacceptable remarks by the spiritual leader of Orthodox Christians that he feels "crucified" and "second class" living in Turkey.

"We regard the use of the crucifixion simile as extremely unfortunate.... I would like to see this as an undesired slip of the tongue," Davutoglu told reporters here when asked about Ecumenical Patriarch Bartholomew I's comments in an interview with US television network CBS.

"We cannot accept comparisons that we do not deserve," the minister added.

He rejected criticism that the Islamist-rooted government in Turkey was discriminating between its citizens on religious grounds.

"If Patriarch Bartholomew I has complaints on this issue, he can convey them to relevant authorities who will do whatever is necessary," he said.

In an excerpt from the interview, which will be broadcast in full on CBS on Sunday, Bartholomew I says that the tiny Greek minority in Turkey is not treated equally.

"We are treated... as citizens of second class. We don't feel that we enjoy our full rights as Turkish citizens," says the patriarch, who represents the world's 250 million Orthodox Christians.

He ruled out the option of leaving Turkey. "This is the continuation of Jerusalem and for us it is equally holy and sacred land. We prefer to stay here, even crucified sometimes," the patriarch adds.

The CBS website quotes Bartholomew I as saying that the Turkish government "would be happy to see the Patriarchate extinguished or moving abroad, but our belief is that it will never happen."...

Though Ankara does not interfere with the patriarchate's religious functions, it withholds recognition of Bartholomew's ecumenical title, treating him only as the spiritual leader of some 2,000 Orthodox Greeks still living in the country.

Turkish authorities also keep closed a theological school of the Ecumenical Patriarchate on an island off Istanbul (Heybeliada in Turk, Chalki in Greek), depriving the church of a means to train clergy.

Σκόπια και Τουρκία κάνουν Συμμαχία κατά της Ελλάδας

Δευτέρα, 07 Δεκεμβρίου 2009
Σκόπια και Τουρκία κάνουν Συμμαχία κατά της Ελλάδας

Τη στήριξη της Άγκυρας τόσο στην ευρωατλαντική προοπτική της ΠΓΔΜ, όσο και στις θέσεις των Σκοπίων για την επίλυση του ζητήματος της ονομασίας επανέλαβε ο πρωθυπουργός της χώρας, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν...


κατά τη συνάντησή του με τον Νίκολα Γκρούεφσκι, στην Κωνσταντινούπολη.

"Η Ελλάδα πρέπει να πάψει να ασχολείται με ασήμαντα ζητήματα και να επιτρέψει στη Μακεδονία να αποκαλείται Μακεδονία, προς το συμφέρον ολόκληρης της περιοχής", τόνισε χαρακτηριστικά ο κ. Ερντογάν, ενώ επισήμανε ότι για την Τουρκία, η ΠΓΔΜ αποτελεί πλήρες μέλος του ΝΑΤΟ, λόγω των μεταρρυθμίσεων που έχει εφαρμόσει και της συμμετοχής της στις διεθνείς αποστολές της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας.

Από την πλευρά του ο πρωθυπουργός της ΠΓΔΜ χαρακτήρισε την Τουρκία έναν από τους μεγαλύτερους υποστηρικτές και φίλους της χώρας του. Οι κύριοι. Ερντογάν και Γκρούεφσκι παραβρέθηκαν στις εργασίες επιχειρηματικού φόρουμ, όπου εξετάσθηκαν οι δυνατότητες ενίσχυσης της οικονομικής συνεργασίας και αύξησης των τουρκικών επενδύσεων στην ΠΓΔΜ.
Πηγή enet.gr

«Δεν παραιτούμεθα, δεν απογοητευόμεθα, δεν φεύγομεν, δεν φοβούμεθα»

«Δεν παραιτούμεθα, δεν απογοητευόμεθα,

δεν φεύγομεν, δεν φοβούμεθα»



Το όνειρο έγινε πραγματικότης. Η Παναγία του Πέρα, ο μεγαλοπρεπής ναός που έχτισε πρώτο η Ρωμηοσύνη στα τέλη του 18ου αιώνα, στο πλαίσιο των συγχρονιστικών μέτρων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και είχε καταστραφεί το 2003 κατά την βομβιστική επίθεση στο Βρετανικό Προξενείο, ανακαινίστηκε υπό την επίβλεψη Καθηγητών του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου, του Πολυτεχνείου Κων/πόλεως και τη συμβολή Ελλήνων και Τούρκων εμπειρογνωμόνων.

Της λειτουργίας προέστη ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος, ο οποίος σημειωτέον είναι και ο εμπνευστής του έργου ανακαίνισης όλων των ναών της Πόλης. Έργο επίπονο και πολυδάπανο που ολοκληρώθηκε ευτυχώς, χάρη στη γενναιοδωρία επίλεκτων ομογενών, οι οποίοι πρόθυμα ανταποκρίθηκαν στις εκκλήσεις του.

Αναφερόμενος στο συγκεκριμένο έργο ο Πατριάρχης, ετόνισε μεταξύ άλλων και τα ακόλουθα:

»... το ιερόν τούτο έργον της αναστηλώσεως και του ιερού τούτου ναού, αποδεικνύει την αποφασιστικότητά μας να μείνωμεν εδώ και να συνεχίσωμεν την παρουσίαν, την ιστορίαν και την μαρτυρίαν μας, εις πείσμα -των ολίγων ευτυχώς- που μας έχουν ξεγράψει, κατά το δη λεγόμενον και ομιλούν υποτιμητικώς δια την ομογένειαν, αντί να την βοηθήσουν να υπερπηδήσει τα σημερινά εμπόδια και να ορθοποδήσει. Δι' ημάς ζει Κύριος ο Θεός! Και ημείς θα ζήσωμεν με την χάριν Του και την βοήθειάν Του. Δεν παραιτούμεθα, δεν απογοητευόμεθα, δεν φεύγομεν, δεν φοβούμεθα, παρά τα εξυφανθέντα και αποκαλυπτόμενα κατ' αυτάς τρομοκρατικά σχέδια εναντίον μας».


--
H E L L E N I C A F F A I R S F O R U M
http://hellenic-affairs-forum.blogspot.com
http://groups.google.gr/group/hellenic-affairs-forum
hellenic-affairs-forum+owner@googlegroups.com

Διαδήλωση ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ / ΑΝΤΙΘΕΣΗΣ ΣΤΗΝ ΠΡΟΩΘΗΣΗΣ ΤΩΝ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΕΩΝ ΓΙΑ ΈΝΤΑΞΗ ΤΗΣ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ

Η χθεσινή εκδήλωση στην Παλαιά Βουλή αναφορικά με τις σχέσεις Ευρωπαικής Ενωσης - Τουρκίας χαρακτηρίστηκε από μεγάλη συμμετοχή ανθρώπων. Μεστές, καίριες, εύστοχες ήταν οι τοποθετήσεις των ομιλητών Γιάννη Μαρίνου, Πάνου Παναγιωτόπουλου, Νίκου Παπαδόπουλου, Σταύρου Λυγερού, Γιώργου Καραμπελιά. Ο καθένας αναφέρθηκε σε ιδιαίτερες πτυχές αυτού του σύνθετου ζητήματος.
Η στάση στο θέμα αυτό ίσως συμπυκνώνει όλα τα προβλήματα της σημερινής κρίσιμης φάσης που διέρχεται το εγχείρημα της ευρωπαικής οικοδόμησης/ενοποίησης.
Ακόμα μια φορά καταγράφηκε το ότι σ'αυτό το πολύ σοβαρό για το μέλλον τόσο της Ε.Ε. όσο και της Κύπρου και των ελληνοτουρκικών σχέσεων υπάρχει εκφρασμένη κατ'επανάληψιν εναντίωση της πλειοψηφίας της κοινής γνώμης όλων σχεδόν των κρατών μελών της Ε.Ε. στην ένταξη της Τουρκίας.
Ταυτόχρονα, σε κυρίαρχες ελίτ και μεγάλο μέρος των ΜΜΕ σε πολλές χώρες της Ε.Ε. πρυτανεύουν κυνικές αντιλήψεις και ακολουθείται στάση που μπορεί να χαρακτηριστεί ως κλασικός καιροσκοπισμός.
Εγιναν αναφορές στην διαφορετικότητα ανάμεσα στον ευρωπαικό πολιτισμό και στα πολιτισμικά πρότυπα των οποίων είναι φορέας το ισλάμ.
Επισημάνθηκε ακόμα μια φορά το εμφανές έλλειμμα δημοκρατίας που εξακολουθεί να χαρακτηρίζει την κοινωνική και πολιτική ζωή στην σημερινή Τουρκία.
Αναλύθηκαν επαρκώς η αδιαλλαξία της Τουρκίας στο Κυπριακό και η αναθεωρητική του υπάρχοντος διεθνούς καθεστώτος πολιτική της στο Αιγαίο και στην Θράκη.
Αναφέρθηκε το πως η διαπνεόμενη από νεοοθωμανικές αντιλήψεις Τουρκία, αξιοποιώντας τις μουσουλμουνικές μειονότητες στα Βαλκάνια, προωθεί τα σχέδιά της για περιφερειακή ηγεμονία, που προυποθέτουν και την δορυφοροποίηση της Ελλάδας.
Αναδείχτηκαν οι λόγοι που συνηγορούν και που δικαιολογούν το πάγωμα των ενταξιακών διαπραγματεύσεων μεταξύ Ε.Ε. - Τουρκίας.
Στην Αθήνα διοργανώνεται διαδήλωση ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ και ΑΝΤΙΘΕΣΗΣ ΣΤΗΝ ΠΡΟΩΘΗΣΗΣ ΤΩΝ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΕΩΝ ΓΙΑ ΈΝΤΑΞΗ ΤΗΣ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ
Πέμπτη 10 Δεκεμβρίου, ώρα 6 μ.μ.
ημέρα που θα συζητούνται τα σχετικά θέματα στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο κορυφής.
την Πέμπτη 10 Δεκεμβρίου 2009, 6 μ.μ. στην Πλατεία Κλαυθμώνος. Εχει εξαγγελθεί ότι θα ακολουθήσει πορεία προς τα γραφεία της Ε.Ε. στην Αθήνα και κατόπιν στην πρεσβεία της Τουρκίας.
Ας συμβάλουμε ο καθένας όπως μπορεί στην μαζικότερη δυνατή συμμετοχή στην διαδήλωση. Ας γίνει αυτή η διαδήλωση ένα ορόσημο στον αγώνα για ελευθερία, αξιοπρέπεια, δημοκρατία, εθνική ανεξαρτησία στην Κύπρο, την Ελλάδα, αλλά και στην Τουρκία και στην ευρύτερη περιοχή.

Η συμβολή των Βυζαντινών μελετητών στις θεωρίες της Αστρονομίας - ΣΥΝΕΔΡΙΟ

Η συμβολή των Βυζαντινών μελετητών στις θεωρίες
της Αστρονομίας - Συνέδριο‏

Τη σημαντική συμβολή των μελετητών του Βυζαντίου στην προώθηση των αρχαίων θεωριών της Αστρονομίας και της μετεξέλιξης της επιστήμης παρουσίασε στο πρόσφατο, 9ο Επιστημονικό Συμπόσιο Φυσικής, που πραγματοποιήθηκε στη Λίμνη Πλαστήρα, ο Έλληνας καθηγητής στο πανεπιστήμιο του Ντόρτμουντ (Γερμανία) και αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, Εμμανουήλ Πάσχος.
"Οι αρχαίες θεωρίες της Αστρονομίας διατηρήθηκαν ζωντανές μέσω του Βυζαντίου, όπου επιστήμονες-διανοούμενοι- οι περισσότεροι κληρικοί- μελέτησαν, βελτίωσαν, αλλά και μετέφεραν στη Δύση τις ιδέες και σχήματα. Έτσι, οι ιδέες αυτές έγιναν γνωστές και άρχισε ένας διάλογος για την κίνηση των πλανητών και καταλήξαμε στον Κοπέρνικο, τον Κέπλερ, τον Γαλιλαίο και τον Νεύτωνα", ανέφερε- μεταξύ άλλων- ο κ. Πάσχος, επισημαίνοντας πως πολλά από τα χειρόγραφα αυτά δεν έχουν ακόμη εκδοθεί και κάθε σοβαρή συμπλήρωση με νέες μελέτες θα εκτιμηθεί σε διεθνές επίπεδο.
Αναφερόμενος στην εποχή του Βυζαντίου, ο Έλληνας καθηγητής επισήμανε- μεταξύ άλλων- πως ο Ιωάννης Φιλόπονος εισήγαγε την ωθητική δύναμη (impetus, ενώθηση), τον νόμο της αδράνειας, περιγράφοντας σωστά, με πειράματα, το νόμο της πτώσης των σωμάτων.
Την εποχή εκείνη, ο νόμος των ίσων επιφανειών του Κέπλερ είναι παρόν σε θεωρίες του Ηλίου με ένα επίκυκλο (Horrocks 1627), ενώ ο Νασίρ αλ Ντιν αλ Τούσι και ο Χιονιάδης αντικαθιστούν τον "εξισωτή" του Πτολεμαίου με το "ζεύγος" του Πρόκλου/ at Tusi.
Παράλληλα, η κίνηση της Γης αναφέρεται σε κείμενα των Γεωργίου Παχυμέρη, Ιωάννη Δαμασκηνού και Μιχαήλ Ιταλικού, ενώ ο Νικηφόρος Γρηγοράς προτείνει τη διόρθωση του ημερολογίου λόγω μετάπτωσης των ισημεριών.
Η Βυζαντινή αυτοκρατορία καλύπτει μια χρονική περίοδο πάνω από 1.100 χρόνια, γι' αυτό και ο κ. Πάσχος επικεντρώθηκε στην ομιλία του σε δύο εποχές: στην πρώιμη βυζαντινή περίοδο ( 5ον -6ον αιώνα μ.Χ.) και στην περίοδο που καλύπτει το διάστημα ανάμεσα στον 13ον - 14ον αιώνα μ.Χ..
Ο Έλληνας καθηγητής αναφέρθηκε και στις νέες ιδέες που αναπτύχθηκαν στις δύο αυτές περιόδους, καθώς και στον τρόπο που επιτεύχθηκαν, επισημαίνοντας πως η παράδοση των βυζαντινών συνεχίσθηκε και μετά το 1453, όπου στα χρόνια του διαφωτισμού έχουμε αστρονόμους που αφυπνίζουν με τις εργασίες τους τη συνείδηση του ελληνικού γένους.
Οι πληροφορίες για την αστρονομία και τα μαθηματικά στο Βυζάντιο, προέρχονται από παλαιά χειρόγραφα, ανέφερε, επισημαίνοντας πως σε μια πρόσφατη έκθεση χειρογράφων στις Ηνωμένες Πολιτείες παρουσιάσθηκαν χειρόγραφα, τα περισσότερα από τα οποία ήταν βυζαντινά.
Υπάρχουν περισσότερα από 1.000 χειρόγραφα με θέμα τα μαθηματικά και την αστρονομία σε πολλές βιβλιοθήκες του κόσμου. Αρκετά από αυτά σώζονται σε μοναστήρια και πολλά σε βιβλιοθήκες της Κωνσταντινούπολης και της Ιταλίας.

Πρώιμη βυζαντινή περίοδος

Στην πρώιμη βυζαντινή περίοδο, η ελληνιστική επιρροή είναι φανερή, διότι υπάρχουν συχνές αναφορές στις εργασίες του Αριστοτέλη (στο έργο του "Περί Ουρανού"), του Πλάτωνα ("Τίμαιος") και στην Μεγίστη Σύνταξη (Almagest) του Πτολεμαίου, σύμφωνα με τον κ. Πάσχο.

Η αστρονομία, την εποχή εκείνη, έχει ως αντικείμενο την ανακάλυψη των γεωμετρικών κανόνων που περιγράφουν τις κινήσεις της Σελήνης, του Ηλίου και των πέντε πλανητών.

"Για να εξηγήσουμε τις κινήσεις των ουρανίων σωμάτων απαιτείται- αναφέρει ο Έλληνας καθηγητής- η κατανόηση και η παρουσίαση των αρχών της κινηματικής. Σύμφωνα με τον Αριστοτέλη, οι βασικές κινήσεις είναι δύο: η ευθύγραμμη και η κυκλική. Η αλλαγή του τρόπου σκέψεως, που διορθώνει την κινητική θεωρία του Αριστοτέλη και επεκτείνει τους φυσικούς νόμους ώστε να ισχύουν σε όλο τον κόσμο, αρχίζει την πρώιμη Βυζαντινή περίοδο (5ος - 6ος αιώνα μ.Χ.).

Η σχολή της Αλεξάνδρειας, με εκπρόσωπο τον Ιωάννη τον Φιλόπονο (529 μ.Χ.), παρουσιάζει, άλλες, πρωτότυπες ιδέες. Ο Ιωάννης Φιλόπονος είναι χριστιανός, ελληνικής καταγωγής και έγραψε κριτική για τον Αριστοτέλη και τον νεοπλατωνικό φιλόσοφο Πρόκλο. Ο Φιλόπονος μελετά πειραματικά την πτώση των σωμάτων και βρίσκει ότι ο χρόνος που χρειάζονται δύο σώματα να πέσουν από ίδιο ύψος είναι ανεξάρτητος από το βάρος τους. Τα κινούμενα σώματα, λέει ο Φιλόπονος, έχουν μία "ωθητική δύναμη" (impetus, ενώθηση, ορμή), ενώ ο ίδιος εισάγει το νόμο της "αδράνειας" των σωμάτων και υποστηρίζει ότι ο αιθέρας είναι θερμότητα που επιδρά στην "υποσελήνια" περιοχή.

Μια παρόμοια κριτική του Αριστοτέλη εξασκείται από τον Αβερρόη (1126-1198), και αργότερα από τον Nίκολας Ορέμ και τον Ζαν Μπουριντάν στο Παρίσι, ενώ ο Γαλιλαίος ασπάζεται τις θεωρίες του Φιλόπονου.

Την ίδια περίπου εποχή ο Πρόκλος, στην Αθήνα, αποδεικνύει ότι η ευθύγραμμη κίνηση μπορεί να παραχθεί από τη μεικτή κίνηση δύο κυκλικών κινήσεων. Αυτό σημαίνει- υποστηρίζει- ότι η ταξινόμηση του Αριστοτέλη σε 'ευθύγραμμη' και 'κυκλική', δεν μπορεί να είναι η βάση της κινηματικής, αφού οι δύο κινήσεις σχετίζονται μεταξύ τους.


Yστεροβυζαντινή περίοδος

Ο κ. Πάσχος αναφέρθηκε και σε τρεις εργασίες του 13ου -14ου αιώνα μ.Χ., με κύριους αντιπρόσωπους τρεις αστρονόμους: τους Γεώργιο Παχυμέρη (1242 μ.Χ. - 1310 μ.Χ. ), Γρηγόριο Χιονιάδη (1240 μ.Χ. - 1320 μ.Χ.) και Θεόδωρο Μετοχίτη (1270 μ.Χ. - 1332 μ.Χ.). Ο Γεώργιος Παχυμέρης έγραψε το "Σύνταγμα των τεσσάρων Μαθημάτων" (Αριθμητική, Μουσική, Γεωμετρία, Αστρονομία), ο Γρηγόριος Χιονιάδης έγραψε ένα σύντομο εγχειρίδιο αστρονομίας, όπου εισάγει νέες ιδέες από τον αραβικό-περσικό κόσμο (18 σελίδες κείμενο και 13 σελίδες με διαγράμματα).
Ο Θεόδωρος Μετοχίτης έγραψε ένα μεγάλο έργο, που είναι παράλληλο με "την Μεγίστη Σύνταξη", με πολλούς διαφορετικούς πίνακες, με το οποίο προσπαθεί και ελπίζει να ανυψώσει το επίπεδο διδασκαλίας της Αστρονομίας. Και οι τρεις εργασίες τους είναι γεωκεντρικές, δηλαδή η Γη είναι στο κέντρο του ηλιακού συστήματος και ο Ήλιος, η Σελήνη και οι πέντε πλανήτες περιστρέφονται γύρω από τη Γη. Ο δε Χιονιάδης εισάγει προ-Κοπερνιακές ιδέες σε χειρόγραφα που βρίσκονται στην Ιταλία και είναι πολύ πιθανό να ήταν γνωστά στον Κοπέρνικο.
Ο κ. Πάσχος ανέφερε ακόμη ότι πολλά χειρόγραφα μεταφέρθηκαν στην Ιταλία από τον κληρικό και μετέπειτα καρδινάλιο Βησσαρίωνα, καθώς και από τον Γεώργιο Τραπεζούντιο.
Η δε βιβλιοθήκη χειρογράφων του Βησσαρίωνα διασώζεται στη Βενετία. Ο Βησσαρίων επισκέφθηκε στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης δύο καθηγητές, τον Γκέορκ Πέουρμπαχ (Georg Peurbach) και τον Γιοχάνες Ρετζιομοντάνους (Johannes Regiomontanus), τους οποίους έπεισε να μεταφράσουν αρχαία και βυζαντινά κείμενα από τα ελληνικά στα λατινικά. Μερικά από αυτά εκδόθηκαν και διασώζεται ένας κατάλογος του προγράμματος που είχαν σχεδιάσει. Οι δύο αυτοί αστρονόμοι θεωρούνται σήμερα πρωτοπόροι της Αναγέννησης της Δύσης.

(απε)
Posted From: ardin_rixi@googlegroups.com on behalf of Lamprini Thoma
(lcthoma@gmail.com)
Sent: Tuesday, December 01, 2009 10:58:32 AM
To: llogos@yahoogroups.com; ardin_rixi@googlegroups.com

ΤΟΥΡΚΙΑ, ΕΥΡΩΤΟΥΡΚΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ, ΕΛΛΑΔΑ, ΚΥΠΡΙΑΚΟ: ΣΕΙΡΑ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΙΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ

ΤΟΥΡΚΙΑ, ΕΥΡΩΤΟΥΡΚΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ, ΕΛΛΑΔΑ, ΚΥΠΡΙΑΚΟ:

ΣΕΙΡΑ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΙΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ

1) ''ΝΕΟΟΘΩΜΑΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΕΛΛΑΔΑ''

Tην Τρίτη 1η Δεκεμβρίου στο κανάλι Blue Sky, στις 10 μ.μ.

Συζητούν ο Γιώργος Καραμπελιάς, ο Νεοκλής Σαρρής, ο Δημήτρης Αλευρομάγειρος και ο Θεόδωρος Μπατρακούλης.

Συντονίζει ο αναλυτής Χρήστος Καπούτσης (υπάρχει δυνατότητα παρακολούθησης και στο διαδίκτυο)

2) Tην Τρίτη 1η Δεκεμβρίου ΕΚΔΗΛΩΣΗ

Ένωση για τη διαφύλαξη της Ευρωπαϊκής Ταυτότητας

Αθήνα 106 80, Γ. Πρασσά 5, τηλ. 210 36 14 519, φαξ: 210 360 58 92

Μπροστά στις κρίσιμες εξελίξεις του Δεκεμβρίου για την ένταξη της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, που αφορούν ιδιαίτερα την Ελλάδα και την Κύπρο, η Ένωση για την Διαφύλαξη της Ευρωπαϊκής Ταυτότητας σας προσκαλεί σε συγκέντρωση την Τρίτη 1η Δεκεμβρίου 2009 και ώρα 7:00 μ.μ. στο Μέγαρο της Παλαιάς Βουλής, Εθνικό και Ιστορικό Μουσείο (οδός Σταδίου 13) με θέμα:
ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ ΣΤΗΝ
ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ

Ομιλητές θα είναι οι:

Νικόλαος Τ. Παπαδόπουλος, αντιπρόεδρος ΔΗΚΟ Κύπρου

Πάνος Παναγιωτόπουλος, τ. Υπουργός

Σταύρος Λυγερός, δημοσιογράφος

Γιάννης Μαρίνος, τ. Ευρωβουλευτής, δημοσιογράφος

Γιώργος Καραμπελιάς, συγγραφέας

Τον συντονισμό θα κάνει ο Γιάννης Τριάντης, δημοσιογράφος.

3) Κυκλοφόρησε το βιβλίο ''ΝΕΟΟΘΩΜΑΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΛΛΑΔΑ'', Εναλλακτικές Εκδόσεις, Νοέμβριος 2009. Κείμενο-επιμέλεια: Γιώργος Καραμπελιάς

Γράφουν: Φοίβος Αποστολόπουλος, Γεράσιμος Καραμπελιάς, Χρήστος Κορκόβελος, Σπύρος Κουτρούλης, Στέφανος Κωνσταντινίδης, Ογκνυάν Μίντσεφ, Θεόδωρος Μπατρακούλης, Γιώργος Ρακκάς, Θέμος Στοφορόπουλος, Θανάσης Τζιούμπας

Σελ. 247 Τιμή: 15 Ευρώ

4) Διαδήλωσης διαμαρτυρίας ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ και ΑΝΤΙΘΕΣΗΣ ΣΤΗΝ ΠΡΟΩΘΗΣΗΣ ΤΩΝ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΕΩΝ ΓΙΑ ΈΝΤΑΞΗ ΤΗΣ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ

Πέμπτη 10 Δεκεμβρίου, ώρα 6 μ.μ., ημέρα που θα συζητούνται τα σχετικά θέματα στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο κορυφής.

Σημείο συγκέντρωσης Πλατεία Κλαυθμώνος. Θα ακολουθήσει πορεία προς τα Γραφεία της Ε.Ε. και την Πρεσβεία της Τουρκίας στην Αθήνα

Βιβλιοπαρουσιάσεις του ''Νεοοθωμανισμός στη σύγχρονη Ελλάδα''

Βιβλιοπαρουσιάσεις του "Νεο-οθωμανισμός στη σύγχρονη Ελλάδα"

•
02/12/2009 20:00 - 22:30
Βιβλιοπαρουσίαση του "Νεο-οθωμανισμός στη σύγχρονη Ελλάδα" στην Ελευσίνα
O Πολιτιστικός Οργανισμός του Δήμου Ελευσίνας παρουσιάζει το βιβλίο των Εναλλακτικών Εκδόσεων Νεο-οθωμανισμός στη σύγχρονη Ελλάδα με ομιλητή τον Γ. Καραμπελιά. Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στο Κέντρο Ελευσίνιων Μελετών «Δάειρα», Παγκάλου 52 στις 8:00 μ.μ.
•
05/12/2009 11:00 - 14:00
Βιβλιοπαρουσίαση του "Νεο-οθωμανισμός στη σύγχρονη Ελλάδα" στο Βόλο
Το Σάββατο 05/12/09, στο Καφέ-Βιβλιοπωλείο ΧΑΡΤΑ παρουσιάζει το βιβλίο των Εναλλακτικών Εκδόσεων, Νεο-οθωμανισμός, με ομιλητές τους: Δ. Αλευρομάγειρο, Γ. Καραμπελιά, Κ. Μοράρο. Η παρουσίαση θα πραγματοποιηθεί στις 11π.μ. στον χώρο του βιβλιοπωλείου (Σκενδεράνη 16).
•
07/12/2009 19:30 - 22:30
Βιβλιοπαρουσίαση του "Νεο-οθωμανισμός στη σύγχρονη Ελλάδα" στο Γαλάτσι
Τη Δευτέρα 07/12/09 τo Πνευματικό Κέντρο Γαλατσίου πραγματοποιεί παρουσίαση του βιβλίου των Εναλλακτικών Εκδόσεων Νεο-οθωμανισμός στη σύγχρονη Ελλάδα στο Δημαρχείο Γαλατσίου (Αρχιμήδους 2–Ιπποκράτους) στις 7.30 μ.μ. Στην εκδήλωση θα μιλήσουν οι: Γ. Καραμπελιάς, Ν. Σαρρής και Γ. Σταματόπουλος.

Νέο βιβλίο «Νεο-οθωμανισμός στη σύγχρονη Ελλάδα» (Εναλλακτικές Εκδόσεις)

Κυκλοφoρία νέου βιβλίου:
«Νεο-οθωμανισμός στη σύγχρονη Ελλάδα» από τις Εναλλακτικές Εκδόσεις*

Ημερομηνία:
11/13/2009
Σελ. 247
Τιμή: 15 Ευρώ

Kείμενα: Φοίβος Αποστολόπουλος, Γεράσιμος Καραμπελιάς, Χρήστος Κορκόβελος, Σπύρος Κουτρούλης, Στέφανος Κωνσταντινίδης, Ογκνυάν Μίντσεφ, Θεόδωρος Μπατρακούλης, Γιώργος Ρακκάς, Θέμος Στοφορόπουλος, Θανάσης Τζιούμπας

Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου
Ο νεο-οθωμανισμός αποτελεί ολοκλήρωση και επέκταση του ισλαμο-κεμαλισμού, στο πεδίο των εξωτερικών σχέσεων. Η Τουρκία, απέναντι στην εξασθένιση των περισσότερων από τους γείτονες της υιοθετεί μια επεκτατική πολιτική με νέους όρους, δηλαδή έναν συνδυασμό οικονομικής, στρατιωτικής και γεωπολιτικής ισχύος, η οποία χρησιμοποιεί το Ισλάμ και τη στρατηγική συμμαχία με τη Δύση, ως τους δύο πυλώνες της. Η Τουρκία θεωρείται από τους Αγγλοαμερικανούς ως η δύναμη που μπορεί να αντιμετωπίσει την επανεμφανιζόμενη Ρωσία. Αυτή η στρατηγική προϋποθέτει την κονιορτοποίηση των βαλκανικών, ειδικά των ορθόδοξων, πληθυσμών, και την «ενοποίησή» τους κάτω από μια νεο-οθωμανική Τουρκία, υπό την υψηλή εποπτεία των Η.Π.Α.
***
Έναντι της Ελλάδας χρησιμοποιείται μια πολυεπίπεδη πολιτική. Κατ'αρχάς, συνεχίζεται ο στρατιωτικός εκβιασμός σε Ελλάδα και Κύπρο, διότι μια νεο-οθωμανική Τουρκία δεν μπορεί να ανεχτεί ένα ελληνικό Αιγαίο, όπως υπογραμμίζει ο Νταβούτογλου, ενώ θέλει να ολοκληρωθεί η εγκατάλειψη της Κύπρου από την Ελλάδα. Όμως, χρησιμοποιεί παράλληλα και τη διπλωματία, την οικονομία, τον πολιτισμό και τις μειονότητες. Και η χειραγώγηση των μειονοτήτων δεν περιορίζεται στις μουσουλμανικές μειονότητες στη Θράκη, αλλά περιλαμβάνει και αυτή των ελληνικών ή «ρωμαίϊκων» μειονοτήτων στην Τουρκία! Έτσι, το Πατριαρχείο και η ελληνική μειονότητα στην Πόλη επιχειρείται να μεταβληθούν στα χέρια των Τούρκων σε όπλο για την υποταγή της Ελλάδας στην τουρκική πολιτική.
***
Ο νεο-οθωμανισμός δεν αποτελεί πλέον μια εξωτερική απειλή για την Ελλάδα, αλλά συνιστά μια εσωτερική παράμετρο της πολιτικής και κοινωνικής ζωής, δεδομένου ότι έχουν δημιουργηθεί ομάδες συμφερόντων στην Ελλάδα και την Κύπρο, που προωθούν και υποστηρίζουν τον τούρκικο νεο-οθωμανισμό. Ομάδες συμφερόντων που έχουν ως πυρήνα τους την διεθνοποιημένη και παρασιτική αστική τάξη της Ελλάδας, αλλά επεκτείνονται και σε πολλούς άλλους κύκλους, ιδιαίτερα τους διανοουμένους, τους πολιτικούς, την εκπαίδευση και τα ΜΜΕ. Ένα κλίμα παραίτησης και παρακμής ευνοεί την νεο-οθωμανική στρατηγική.
***
Ωστόσο η αντίσταση είναι εφικτή. Προϋποθέτει όμως την απόρριψη της ένταξης της Τουρκίας στην Ε.Ε., τη συγκρότηση ενός βαλκανικού πόλου, ικανού να αντιπαρατεθεί επί ίσοις όροις στον μικρασιατικό όγκο, και την επιλογή ενός μοντέλου αποκέντρωσης και αυτόκεντρης ανάπτυξης που η οικολογική και οικονομική πραγματικότητα καθιστά αναγκαιότητα για τον 21ο αιώνα,. Προπαντός, απαιτείται μια πνευματική επανάσταση, η διαμόρφωση ενός νέου οράματος για τον ελληνισμό.

Ανακοινώσεις
•
07/12/2009 19:30 - 22:30
Βιβλιοπαρουσίαση του "Νεο-οθωμανισμός στη σύγχρονη Ελλάδα" στο Γαλάτσι
•
05/12/2009 11:00 - 14:00
Βιβλιοπαρουσίαση του "Νεο-οθωμανισμός στη σύγχρονη Ελλάδα" στο Βόλο
•
02/12/2009 20:00 - 22:30
Βιβλιοπαρουσίαση του "Νεο-οθωμανισμός στη σύγχρονη Ελλάδα" στην Ελευσίνα

Πολύπλευρη κρίση και δημοκρατικές πρωτοβουλίες

Πολύπλευρη κρίση και δημοκρατικές πρωτοβουλίες *

Ποιά είναι η κατάσταση της Ελλάδας και του Ελληνισμού 35 χρόνια μετά τη μεταπολίτευση και την κυπριακή τραγωδία;
Κυριαρχία του μεταπρατισμού στην οικονομία, συρρίκνωση του αγροτικού πληθυσμού και της παραγωγικής βάσης της χώρας. Η παιδεία, το σύστημα υγείας ουσιαστικά καμμένα. Πολιτισμική αλλοτρίωση, κυριαρχία των εισαγόμενων πολιτισμικών προïόντων. Στο σύγχρονο σχολείο της αμάθειας η ελληνική παράδοση παραμένει στα αζήτητα, σαν άγνωστη λέξη. Εξαφάνιση στην περίοδο της Μεταπολίτευσης περισσότερο ίσως από το 60% του υπάρχοντος το 1974 δασικού πλούτου της χώρας.
Συνεχίζονται οι προσπάθειες υποταγής της Κύπρου στους σχεδιασμούς των ΗΠΑ-Μεγάλης Βρετανίας-Τουρκίας, με την προώθηση ‘‘λύσης’’ παρόμοιας με το διαλυτικό της Κυπριακής Δημοκρατίας σχέδιο Ανάν. Στο Αιγαίο σταθερή επιδίωξη της Τουρκίας (και της κυβέρνησης Ερντογάν) είναι να εγγράψει έναντι πάντων τον παραδοσιακό τουρκικό κατάλογο αμφισβήτησης των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας. Τον στόχο αυτό προωθεί με όλα τα μέσα που χρησιμοποιεί: απειλή ένοπλης σύρραξης (casus belli), παραβιάσεις και παραβάσεις του Ελληνικού εναέριου χώρου, θεωρία των ‘‘γκρίζων ζωνών’’, υπόθεση Ιμίων (1996) κλπ. Στη Θράκη, μετά τη μονομερή κήρυξη της ανεξαρτησίας του Κοσσυφοπεδίου (‘‘Κοσόβας’’), επιτάθηκαν οι κινήσεις που έδειχναν ότι η τουρκική διπλωματία χρησιμοποιεί το μουσουλμανικό μειονοτικό στοιχείο ως «στρατηγική μειονότητα».
Παρ’όλα τα προαναφερόμενα, η Αθήνα από το 1999 (Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του Ελσίνκι) έχει υποστηρίξει, στην ουσία χωρίς όρους και χωρίς χειροπιαστά ανταλλάγματα και διαφοροποιήσεις της Αγκυρας, την ένταξη της ηγεμονιστικής, νεοοθωμανικής Τουρκίας στην Ε.Ε. Τα τελευταία χρόνια, με βάση μια επιχειρηματολογία εσωτερικού χώρου, προειδοποιούνταν η Αγκυρα ότι αν δεν αναλάβει τις υποχρεώσεις που απορρέουν από τους ευρωπαϊκούς κανόνες έναντι της Κυπριακής Δημοκρατίας, δεν θα συνεχιστεί η ενταξιακή πορεία της γείτονος. Ωστόσο, η σχετική επιχειρηματολογία αποδείχτηκε ότι ήταν ελιγμοί διαχείρισης της ελληνικής κοινής γνώμης, ενώ η ελλαδική διπλωματία παρέμεινε εκκωφαντικά σιωπηλή σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ενωσης. Επόμενο ήταν η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, στις αξιολογήσεις της ενόψει και της επικείμενης Συνόδου Κορυφής του Δεκεμβρίου, να μη βλέπει σοβαρά προβλήματα στην συνέχιση των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της Τουρκίας και στην έναρξη διαπραγματεύσεων με την ΠΓΔΜ. Πρόκειται για πραγματικό διπλωματικό φιάσκο της Ελλάδας, με τελευταίες υπογραφές Κώστα Καραμανλή και Ντόρας Μπακογιάννη.
Η προϊούσα πληθυσμιακή γήρανση και οι γενικότερες δημογραφικές εξελίξεις έχουν υποτιμηθεί από τις ελίτ και έχουν παραμεληθεί οι πολιτικές θεραπείας τους. Το πόρισμα της Βουλής αναφορικά με το δημογραφικό πρόβλημα, που είχε εγκριθεί ομόφωνα το 1993 δεν εφαρμόστηκε ποτέ - όπως και το πόρισμα αναφορικά με την προστασία των δασών. Το πολύ σοβαρό δημογραφικό ζήτημα προσλαμβάνει ανησυχητικό χαρακτήρα σε συνδυασμό με την μαζική είσοδο και εγκατάσταση πολυάριθμων, αγνώστου αριθμού μεταναστών. Η έλλειψη σχεδιασμένης εθνικής μεταναστευτικής πολιτικής, με όρια και συγκεκριμένους στόχους, ήταν πρόβλημα διαχρονικού χαρακτήρα. Αλλά, τις τελευταίες δύο δεκαετίες η κρίση της Παγκοσμιοποίησης - της οποίας η εξέλιξη και οι συνέπειες είναι δύσκολο να προβλεφθούν - προκάλεσε ανεξέλεγκτη πλημμυρίδα λαθρομεταναστών. Μετά το 1990 η Ελλάδα από χώρα αποστολής μεταναστών έγινε κατ’εξοχήν χώρα υποδοχής μεταναστών. Κατά την διάρκεια των δεκαετιών του 1990 και του 2000 εκατοντάδες χιλιάδες μεταναστών μπήκαν στη χώρα, και η συντριπτική πλειονότητά τους εγκαταστάθηκε σε πολλές αστικές, ημιαστικές και αγροτικές περιοχές. Το ζήτημα της λαθρομετανάστευσης και της κατάστασης και μεταχείρισης των λαθρομεταναστών αποτελεί κεντρικό πρόβλημα των σημερινών κοινωνιών, σύμφυτο με την κρίση της ολιγαρχικής και καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης. Συνιστά βεβαίως πρόκληση και για τις πολιτικές δυνάμεις σε κάθε χώρα και διεθνώς. Οι τρόποι εκδήλωσής του, η έκταση και οι συνέπειες ποικίλλουν, αναλόγως της γεωπολιτικής θέσης, της οικονομικής, πολιτικής και πολιτισμικής κατάστασης της κάθε χώρας.
Το πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης εμφανίζεται στην Ελλάδα με οξύτητα και υπό τη μορφή της εισδοχής μεταναστών προερχόμενων από χώρες της Εγγύς και Μέσης Ανατολής διά μέσου Τουρκίας. Η γειτονική χώρα ενώ είχε υπογράψει με την Ελλάδα το 2001 πρωτόκολλο αναφορικά με την επανεισδοχή των παράνομων μεταναστών, δεν σεβόταν στην πράξη τη συμφωνία. Η Τουρκία δεν ανταποκρινόταν, όπως όφειλε, στο Ευρωπαϊκό Σύμφωνο Μετανάστευσης και Ασύλου. Οι τουρκικές αρχές κάλυπταν τα κυκλώματα των σύγχρονων δουλεμπόρων. Η στάση αυτή των τουρκικών αρχών αποτελούσε και διαπίστωση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (βλ. δηλώσεις του Αντιπροέδρου της Κομισιόν Ζακ Μπαρώ). Aπό το 2002, που η Ευρωπαϊκή Επιτροπή είχε λάβει εντολή από το Συμβούλιο Υπουργών να αρχίσει τις διαπραγματεύσεις, η Τουρκία κρατούσε αρνητική στάση. Η χώρα που υπογράφει Συμφωνία Επανεισδοχής με την Ευρωπαϊκή Ένωση, υποχρεώνεται να πάρει πίσω τους μετανάστες που προήρθαν η διήλθαν από αυτήν και διαμένουν σε ένα κράτος της ΕΕ παράνομα, εφόσον της το ζητήσει το κράτος αυτό. Η Αγκυρα χρησιμοποιεί τώρα την σύναψη Συμφωνίας Επανεισδοχής λαθρομεταναστών για να ασκήσει πίεση στην Ε.Ε. και στην Ελλάδα εν όψει του επικείμενου κρίσιμου Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, όπου θα συζητηθεί η πορεία της Τουρκίας προς την ένταξη. Στις 22 Σεπτεμβρίου συμφωνήθηκε η έναρξη των σχετικών ευρωτουρκικών διαπραγματεύσεων να γίνει στις 4 Δεκεμβρίου, έξι ημέρες πριν από τη Σύνοδο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, στις Βρυξέλλες (10 και 11 Δεκεμβρίου 2009), όπου θα συζητηθεί η πορεία της Τουρκίας προς την ένταξη. Στην ουσία, η Τουρκία εκβιάζει με την όλη στάση της την Ε.Ε. και την Ελλάδα για να αποσπάσει το μέγιστο δυνατό της ικανοποίησης των στρατηγικών της στόχων.
Αλλοπρόσαλλη πολιτική στο σύγχρονο ‘‘Μακεδονικό’’ έναντι του αλυτρωτικού επεκτατισμού των Σκοπίων, που υποθάλπεται από τις μεθοδεύσεις των ΗΠΑ, της Τουρκίας και του Σόρος.
Επίσημη αδράνεια έναντι των προσπαθειών της Αλβανίας να προβάλει το ‘‘ζήτημα των Τσάμηδων’’ αλλά και μια προπαγάνδα περί ‘‘ιστορικού αλβανικού χαρακτήρα της Ηπείρου’’. Επί πλέον, το Σοσιαλιστικό Κόμμα της Αλβανίας προσφεύγει στο Συνταγματικό Δικαστήριο για τη συμφωνία που η κυβέρνηση του Μπερίσα υπέγραψε με την Ελλάδα για την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών στο Ιόνιο Πέλαγος, καθυστερώντας την επικύρωσή της στη Βουλή.
Απεμπόληση γενικά των εθνικών και λαïκών δικαιωμάτων, όπως επιτάσσουν πολυεθνικοί κολοσσοί και μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα πληθυσμιακής ομάδας που βιώνει ανασφάλεια, άγχος και έλλειμμα εμπιστοσύνης αποτελεί η γενιά των τριαντάρηδων. Η μεγάλη πλειονότητα των τριαντάρηδων καταλαβαίνει ότι αυτή θα ‘‘πληρώσει τη νύφη’’.
Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας κατέρρευσε κάτω από σκάνδαλα, ανικανότητα και εγκατάλειψη ακόμα και των λίγων πατριωτικών ευαισθησιών από το ‘‘Υπουργείο από το Εξωτερικόν’’. Ο Γ. Α. Παπανδρέου έγινε πρωθυπουργός, χωρίς να διευκρινίζει πως θα διαφοροποιηθεί από την πολιτική των προκατόχων του, επενδύοντας στην φαντασιακή ικανοποίηση αιτημάτων του κάθε απογοητευμένου. Ο ΛΑ.Ο.Σ., με πατριωτικές διακηρύξεις αλλά και με μπερλουσκονικά χαρακτηριστικά, χρησιμοποιεί στις παρεμβάσεις του και πυροτεχνήματα, διεκδικώντας κι αυτό μια θέση ανάμεσα στους διαχειριστές. Ούτε αυτό αναφέρεται στην κυριαρχία των μεταπρατικών δραστηριοτήτων στην οικονομία που υποωομεύουν τις προσπάθειες να ακολουθηθεί ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική. Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. αναλώθηκε σε μια ‘‘φραξιονιστική πάλη χωρίς αρχές’’ (και με έλλειμμα ιδεών), δείχνοντας για άλλη μια φορά τον επικοινωνιακό χαρακτήρα μιας ‘‘αριστεράς’’, μέρους της κρίσης του μεταπολιτευτικού συστήματος, που, ταυτόχρονα, δυσκολεύεται να απεγκλωβιστεί από την κυριαρχία του εθνομηδενισμού. Το ΚΚΕ προσπαθεί να κρύψει το έλλειμμά του σε όραμα, ελπίδα, ξεπέρασμα της πολιτισμικής-οικονομικής-πολιτικής εξάρτησης, αναστηλώνοντας τον Στάλιν. Οι Οικολόγοι-Πράσινοι ακολούθησαν την πεπατημένη των ευρωπαïκών προγραμμάτων και της Νέας Τάξης. Σε σειρά ζητημάτων που αφορούν τις διεθνείς σχέσεις της Ελλάδας έχουν θέσεις ενδοτικές ή ασαφείς. Και οι φιλοπόλεμες θέσεις ηγετικών στελεχών των ευρωπαïκών ‘‘πράσινων’’ κομμάτων, οι υπέρ της Τουρκίας θέσεις στο Κυπριακό και στο ζήτημα της ένταξής της στην Ε.Ε., η στάση ‘‘ίσων αποστάσεων’’ στην ισραηλοπαλαιστινιακή διένεξη δεν συνιστούν θετικά προηγούμενα. Όλα τα παραπάνω κόμματα δεν έκαναν έναν επί της ουσίας των προαναφερόμενων προβλημάτων διάλογο με τους πολίτες και μεταξύ τους. Κατά συνέπεια, δεν θα μπορούσαν να παράγουν και αποτελεσματική πολιτική επ’αυτών των θεμάτων.
Είναι άραγε μονόδρομος τα παραπάνω; Τι μπορεί να γίνει, όσο κυριαρχεί α-παιδεία, όσο στην οικονομία κυριαρχούν ο μεταπρατισμός και η εξάρτηση, όσο πολλοί εμφορούνται από αντιλήψεις καταναλωτισμού και ατομοκεντρισμού; Οσο στον Τύπο, σε πολλούς εκπαιδευτικούς και σε σημαντικό μέρος της νεολαίας επικρατούν εθνομηδενιστικές απόψεις, ιστορική σύγχυση ή/και διαστρέβλωση της ιστορικής αλήθειας, και διάφορα αγοραία, ‘‘νεοταξίτικα’’ ιδεολογήματα; Οσο υπάρχει αποξένωση από το λαïκό πολιτισμό και ‘‘πολυπολιτισμικές’’ κενολογίες; Οσο στην εξωτερική πολιτική πρυτανεύει πνεύμα υποτέλειας και ενδοτισμού;
Η χώρα χρειαζόταν εδώ και αρκετά χρόνια πραγματική (όχι προπαγανδιστική) ανασυγκρότηση του κράτους με κριτήρια την αξιοκρατία, την υπέρβαση του κομματισμού και την δημιουργικότητα και αποδοτικότητα των λειτουργιών των υπηρεσιών. Η διοικητική επαναθεμελίωση του κράτους είναι σημαντικό να γίνει στη βάση των ιστορικών περιφερειών της. Με Κυβερνήτες και αιρετά Περιφερειακά Συμβούλια, που να διαθέτουν ευρείες, ουσιαστικές αρμοδιότητες και προυπολογισμούς επαρκείς για την υλοποίηση του περιφερειακού αναπτυξιακού σχεδίου. Μια τέτοια επαναθεμελίωση θα έπρεπε να εμπνέεται από αυτόνομα κινήματα ενεργών πολιτών, κινήματα που πρέπει να συμπεριλαμβάνουν στα αιτήματά τους τα στοιχεία που θα συνέθεταν την αγροτική αναγέννηση και την προαγωγή του τοπικού, λαïκού πολιτισμού.
Κομματικοί αξιωματούχοι αποδεχόμενοι την α-παιδεία, τον εθνομηδενισμό και την υποτέλεια καλλιεργούν αποπροσανατολισμό και ηττοπάθεια, οδηγούν το λαό σε περιπέτειες με αβέβαιη έκβαση. Αλλά, στην υπαρκτή Ελληνική Δημοκρατία, όλοι οι πολίτες της - πρώτα τα πολιτικά κόμματα που ψηφίζονται και ασκούν διαχείριση - είμαστε στον ένα ή στον άλλο βαθμό υπεύθυνοι. Απαιτείται αλλαγή νοοτροπίας, απεγκλωβισμός από ιδιοτέλειες, ανευθυνουπευθυνότητα, σφιχταγκαλιάσματα δημοσίων λειτουργημάτων και κομματικής/συνδικαλιστικής ένταξης. Χρειάζεται οικολογική συνείδηση και δράση από όλο και περισσότερους ενεργούς πολίτες στην καθημερινή ζωή, και η οποία να συνεισφέρει στον απεγκλωβισμό από τις επιλογές που επιβάλλει το σύστημα, η συνεχιζόμενη - με τη μια ή την άλλη ηγεσία - νεοφιλελεύθερη, καπιταλιστική παγκόσμια Νέα Τάξη. Πρέπει να δούμε σοβαρά την διάχυτη στο πολιτικό σύστημα και στην κοινωνία κρίση αξιών και ηθικής. Η κάθε μια και ο κάθε ένας μας χρειαζόμαστε ένα νόημα ζωής, αγάπη για την πατρίδα, συλλογικές αξίες! Χρειαζόμαστε ενίσχυση της αυτόχθονης σκέψης, όραμα, νέα συλλογικότητα.
Στη συγκρότηση δημοκρατικού πόλου με πατριωτικές, οικολογικές, κοινωνικές ευαισθησίες και αξιόπιστη προγραμματική πρόταση είναι απαραίτητη η συμμετοχή ανθρώπων απ’ όλες τις γενιές, ιδιαίτερα τριαντάρηδων και εικοσάρηδων. Προκειμένου όμως η νέα γενιά στην Ελλάδα να παίξει καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση της πορείας της χώρας, πρέπει κυρίως να βελτιωθεί η Παιδεία, σε όλες τις βαθμίδες, να προωθηθούν με γενναιότητα αλλαγές και να εφαρμοστεί ουσιαστική αξιολόγηση. Η πρόκληση του Πανεπιστημίου του 21ου αιώνα δεν βρίσκεται στη μορφή, αλλά στο περιεχόμενο της εκπαίδευσης και στη διάσωση της Παιδείας ως κοινωνικού αγαθού, έναντι μιας δίνης εξελίξεων της νέας τάξης, που προωθεί τον επαναπροσδιορισμό της ιστορικής αλήθειας και των αξιών που αποτελούν τις δυνάμεις συνοχής των κοινωνικών οικοδομημάτων. Ο διάλογος που έχει ανοίξει σε σειρά από ζητήματα χρειάζεται να οργανωθεί καλύτερα ανάμεσα στις κατά το δυνατόν ευρύτερες συλλογικότητες και ενεργούς πολίτες.
Να αποκασταθούν οι πολίτες θεσμικά στο δικαίωμά τους να ασκούν ελεύθερα κοινωνικό έλεγχο ώστε να καρπώνονται τα αγαθά της συλλογικής γνώσης. Να διεκδικήσουμε αποφασιστικά κατά την επικείμενη αναθεώρηση του Ελληνικού Συντάγματος την τροποποίηση του άρθρου 44, που προβλέπει την δυνατότητα διεξαγωγής δημοψηφισμάτων και στη χώρα μας - όπου δεν στα 35 χρόνια μεταπολιτευτικής ζωής ουδέποτε εκδηλώθηκε η πολιτική βούληση να αξιοποιηθεί αυτή η μέγιστη δημοκρατική δυνατότητα για λήψη αποφάσεων από τον ελληνικό λαό σε μείζονα ζητήματα του εθνικού μας βίου. Να αξιοποιήσουμε τις τεχνολογικές δυνατότητες καταγραφής γνώμης πλήθους στις σύγχρονες μορφές δημοψηφισμάτων (π. χ. Δίκτυο ‘‘Περικλής’’ του ΕΜΠ).
Να εμποδίσουμε με συντονισμένες κινητοποιήσεις υποχωρήσεις στα εθνικά θέματα στην Ευρωπαική Σύνοδο Κορυφής του Δεκεμβρίου!
ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΣΥΝΕΧΙΣΗ ΤΩΝ ΕΝΤΑΞΙΑΚΩΝ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΕΩΝ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ ΜΕ ΤΗΝ Ε.Ε. εφόσον η Τουρκία:
- Δεν αποσύρει τα κατοχικά στρατεύματά της στην Κύπρο.
- Δεν καταργεί το casus belli στο Αιγαίο.
- Δεν αναγνωρίζει τις γενοκτονίες που διαπράχθηκαν εναντίον των χριστιανικών πληθυσμών της Ανατολής (Ελλήνων, Αρμενίων, Ασσυρίων).
- Δεν σέβεται τις διεθνείς δεσμεύσεις της στο ζήτημα της λαθρομετανάστευσης.
ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΜΑΖΙΚΟ ΕΠΟΙΚΙΣΜΟ ΤΟΥ ΕΔΑΦΟΥΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑ, από εξαθλιωμένους ανθρώπους (που μπορούν να γίνουν όργανα οποιουδήποτε εγκληματικού εγκεφάλου ή/και σύμμαχοι οποιασδήποτε ηγεμονικής δύναμης ή γειτονικού κράτους), διά μέσου των μαζικών μεταναστευτικών κυμάτων που προκαλεί η κρίση της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης.
ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΠΟΔΟΧΗ ΕΝΤΑΞΙΑΚΩΝ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΕΩΝ με τη FYROM, εφόσον δεν έχουν καταλήξει τα δύο μέρη σε συμφωνία αναφορικά με μια ονομασία της FYROM έναντι όλων και δεν παύσουν τα Σκόπια να ενεργούν βάσει της διαστρεβλωτικής προπαγάνδας ότι υφίσταται ''μακεδονικό έθνος'' και ότι υπάρχουν αλύτρωτα ‘‘μακεδονικά εδάφη’’.
- Να ζητήσουμε την διεξαγωγή ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑΤΩΝ στα μεγάλης σπουδαιότητας ζητήματα: Εθνικά δημοψηφίσματα να διεξαχθούν στα μείζονος εθνικής σημασίας θέματα: Της ένταξης της Τουρκίας, της ΠΓΔΜ και της Αλβανίας στην Ε.Ε. Των ρυθμίσεων για το ασφαλιστικό. Τοπικά δημοψηφίσματα μπορούν να οργανωθούν σε σπουδαία ζητήματα, όπως η περιβαλλοντική, η αναπτυξιακή και η ενεργειακή πολιτική, καθώς και η μεταναστευτική πολιτική και οι όροι εγκατάστασης μεταναστών.

Θεόδωρος Σ. Μπατρακούλης
Δρ Γεωπολιτικής, ΣΕΠ στο ΕΑΠ
theobatrak@gmail.com
μπλογκ http://theodorosbatrakoulis.blogspot.com

* Το παραπάνω κείμενο προτείνεται ώστε να αποτελέσει βάση διαλόγου και σύγκλισης συλλογικοτήτων και μεμονωμένων ανθρώπων ώστε να οργανωθεί ενιαία προβολή ορισμένων αιτημάτων ενόψει των κυοφορούμενων κρίσιμων αποφάσεων στα μείζονα εθνικά ζητήματα. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί και για συλλογή υπογραφών.

Αυτοκρατορίας κατάρρευση: το βυζαντινό μάθημα
http://antibaro.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=6021&catid=100&Itemid=185
Συντάκτης: Χρήστος Γιανναράς
Τετάρτη, 14 Οκτωβρίου 2009

Πρόλογος του Χρήστου Γιανναρά στο σενάριο της ομώνυμης ταινίας του αρχιμ. Τύχωνα Σεβκουνόφ
(Δείτε την ταινία εδώ: http://vizantia.info/docs/74.htm )
Αύγουστος 2009


Μου ζητήθηκε να προλογίσω την ελληνική έκδοση του σεναρίου της ταινίας Αυτοκρατορίας κατάρρευση: το βυζαντινό μάθημα, του ρώσου αρχιμανδρίτη Τύχωνα Σεβκουνόφ.

Δεν είμαι ιστορικός ούτε κριτικός του κινηματογράφου. Αλλά και ο στόχος της ταινίας δεν είναι να υπηρετήσει απλώς την ιστορική έρευνα η την κινηματογραφική τέχνη. Από τις επανειλημμένες προβολές της στα ρωσικά τηλεοπτικά δίκτυα και τις καταιγιστικές αντιδράσεις και συζητήσεις που προκάλεσε, έγινε φανερός ο σκοπός της ταινίας: Να προβάλει την ιστορία της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, και ειδικά τις αιτίες της κατάρρευσής της, ως άξονα αναφοράς για τη συναγωγή πολιτικών συμπερασμάτων χρήσιμων στην προοπτική του ρόλου που οραματίζονται για τη Ρωσία σήμερα οι ηγέτες της.

Σε αυτή τη συζήτηση, για τον ρόλο της Ρωσίας σήμερα στη διεθνή πολιτική σκηνή, θα ήθελα να καταθέσω ελάχιστα, προλογικά στην ταινία σχόλια:

Ούτε ο Μέγας Πέτρος, με τον ριζοσπαστικό εκδυτικισμό της Ρωσίας που επιχείρησε, ούτε ο Λένιν με τον «κομμουνιστικό» ολοκληρωτισμό των Μπολσεβίκων, απομακρύνθηκαν από το βαθειά ριζωμένο στη λαϊκή ρωσική «ψυχή» όραμα της αυτοκρατορίας. Ο Γιέλτσιν κατόρθωσε να σμπαραλιάσει εξευτελιστικά το όραμα παραδίδοντας τη ρωσική αυτοκρατορία της Σοβιετικής Ένωσης στη χλεύη της Δύσης και στις ορέξεις υπάνθρωπων μαφιόζων. Αλλά ήταν παρένθεση. Σήμερα η Ρωσία ξαναβρίσκει τη θέση της και αποκαθιστά το κύρος της στον διεθνή στίβο σταθερά και εντυπωσιακά. Την προσοχή στη διαχείριση της αποκατάστασης του οράματος της αυτοκρατορίας στη Ρωσία σήμερα καταλαβαίνω ότι θέλει να επιστήσει η ταινία του αρχιμ. Τύχωνα Σεβκουνόφ.

Όταν μιλάμε για «αυτοκρατορία» αναφερόμαστε σε πολιτειακό σχήμα ριζικά διάφορο του εθνικού η του νεώτερου «αστικού» κράτους. Η αυτοκρατορία δεν είναι καθεστώς εξουσίας ενός έθνους πάνω σε περισσότερους από έναν λαούς. Είναι τάξη πραγμάτων (ordo rerum), δηλαδή τρόπος ειρηνικής συνοχής και πολιτικής συνύπαρξης λαών και εθνών, τρόπος που τον εγγυάται (τον εξασφαλίζει) μια ισχυρή σε πολεμική ισχύ και διοικητική οργάνωση εθνότητα. Όμως ως άξονας συνοχής του πολυεθνικού σχήματος προϋποτίθεται ένας κοινός πολιτισμός, ένα κοινό νόημα βίου που το παράγει μία κοινή μεταφυσική παράδοση (απόδοση αιτίας και σκοπού στην ύπαρξη) η μία κοινή θρησκεία (religio imperii).

Αυτό το περιεχόμενο της λέξης «αυτοκρατορία» το καθόρισε και το πραγμάτωσε η Παλαιά Ρώμη, με την pax romana, Και η Νέα Ρώμη–Κωνσταντινούπολη, με την pax christiana. Επί χίλια εξακόσια χρόνια (από τον 2ο π.Χ. ως τον 15ο μ.Χ. αιώνα, περίπου) η ρωμαϊκή Οικουμένη ταυτιζόταν με τον «πολιτισμένο» κόσμο σε αντιδιαστολή προς τα «βαρβαρικά» έθνη της ανθρωπότητας.

Με βάση μια γενική (αναπόφευκτα σχηματική) θεώρηση της Ιστορίας, θα μπορούσε κανείς να ισχυρισθεί ότι κάθε απόπειρα απομίμησης του ρωμαϊκού πρωτοτύπου της αυτοκρατορίας κατέληξε σε παταγώδη αποτυχία. Ίσως ο Καρλομάγνος να είναι η εξαίρεση: Απέτυχε μεν βραχυπρόθεσμα (η Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία του Γερμανικού Έθνους επιβίωσε για ελάχιστα χρόνια), μπόλιασε όμως ολόκληρη τη μετα-ρωμαϊκή Δύση των επήλυδων στην Ευρώπη βαρβαρικών φύλων και φυλών με ανίατη αντιπαλότητα προς την εξελληνισμένη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία της Nova Roma στην Ανατολή. Είχε κατανοήσει με την πολιτική του ιδιοφυΐα ο Καρλομάγνος ότι δεύτερη αυτοκρατορία με την ίδια religio imperii της υπάρχουσας ρωμαϊκής, δεν ήταν δυνατό να συγκροτηθεί. Γι’αυτό και οδήγησε τη Δυτική Χριστιανοσύνη στην αποκοπή της από το σώμα της Καθολικής Εκκλησίας: στη δημιουργία ενός διαφορετικού Χριστιανισμού, θρησκειοποιημένου και ατομοκεντρικού, άσχετου με τον ευαγγελισμό της σωτηρίας ως μετοχής στο εκκλησιαστικό απήχημα του Τριαδικού τρόπου της υπάρξεως.

Η ταινία του αρχιμ. Τύχωνα Σεβκουνόφ επιμένει διαφωτιστικά στο απύθμενο μένος, μίσος και πάθος με το οποίο μπόλιασε η πολιτική του Καρλομάγνου τους τραγικά υπανάπτυκτους λαούς της μεσαιωνικής Δύσης ενάντια στον ελληνορωμαϊκό κόσμο της Ανατολής. Η κατάλυση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας συντελέστηκε ουσιαστικά το 1204 μ.Χ., με την άλωση και φρικώδη σφαγή και σύληση της Νέας Ρώμης από τις βαρβαρικές ορδές της Τέταρτης Σταυροφορίας. Η οθωμανική κατάκτηση, δύο αιώνες αργότερα, τρύγησε εύκολα τους καρπούς του ιστορικού εγκλήματος των Σταυροφόρων. Και ισοδύναμο έγκλημα αργότερα, αντιστάσεως μη ούσης, στον 16ο αιώνα, ήταν η χλευαστική μετονομασία της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας σε «Βυζάντιο». Ώστε να επιβιώνει ιστορικά σαν δήθεν συνέχεια της Παλαιάς και Νέας Ρώμης μόνο η πλαστογράφηση της αυτοκρατορίας από τον Καρλομάγνο.

Η χρήση του όρου «αυτοκρατορία» από τον βούλγαρο βασιλέα Συμεών και τον σέρβο βασιλέα Στέφανο Ντουσάν δεν ξεπέρασε τα χρονικά όρια του βίου των δύο φιλόδοξων ηγεμόνων. Και οι δύο άφησαν όμως στην Ιστορία ένα επικίνδυνο κατάλοιπο του οράματός τους: Τη σύνδεση της αυτοκρατορικής φιλοδοξίας με την αυθαιρεσία της απαίτησης να αναγνωριστεί η εθνική τους Εκκλησία ως Πατριαρχείο. Νόμιζαν οι άσχετοι ότι ο τίτλος και οι ευθύνες του Πατριαρχείου αντιπροσωπεύουν εξουσιαστικό θεσμό διοικητικής υπεροχής που συνάδει στην πρωτεύουσα μιας αυτοκρατορίας – δεν υποψιάζονταν τί αντιπροσωπεύει για την ενότητα της «κατά την οικουμένην» Καθολικής Εκκλησίας το Συνοδικό Σύστημα και η θεσμική ραχοκοκαλιά του: η Πενταρχία των Πρεσβυγενών Πατριαρχείων.

Δυστυχώς την υποταγή της έννοιας της αυτοκρατορίας και του θεσμού του Πατριαρχείου σε εθνικιστικές φιλοδοξίες την πέτυχε η Ρωσία μετά την άλωση της Νέας Ρώμης από τους Τούρκους. Στο βιβλίο του Οι δρόμοι της ρωσικής θεολογίας ο π. Γεώργιος Φλωρόφσκυ περιγράφει τις συνθήκες υπό τις οποίες η Μόσχα, με κατάφορο εκβιασμό, πέτυχε, το 1589 μ.Χ., την προσωρινή αναγνώρισή της ως «πατριαρχείου», συμπληρώματος των οραμάτων της να διαδραματίσει ρόλο «Τρίτης Ρώμης». Έτσι άνοιξε διάπλατα ο δρόμος για την έμπρακτη ακύρωση της Ορθόδοξης Εκκλησιολογίας: Η κατά την οικουμένην ενότητα της Καθολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, βασισμένη στη συνοδικότητα της πρεσβυγενούς Πενταρχίας, κατατεμαχίστηκε τον 19ο αιώνα σε αυτοκέφαλα εθνικά Πατριαρχεία κατά το πρότυπο του εθνικιστικού κρατισμού των προτεσταντικών ομολογιών. Το εκκλησιαστικό γεγονός αλλοτριώθηκε σε «κρατική θρησκεία», υπηρετική πολιτικών και ιδεολογικών σκοπιμοτήτων, η συνέχεια της Μιάς, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας αναιρέθηκε από την αποτελεσματικότερη των αιρέσεων, τον εθνικισμό.

Η ταινία του αρχιμ. Τύχωνα Σεβκουνόφ μοιάζει να προσβλέπει στο όραμα της αυτοκρατορίας σαν σε σταυρική διαχείριση ευθύνης και όχι εξουσιαστικού προνομίου. Είναι η μόνη ρεαλιστική βάση για να διακριθεί η ανατολική εκδοχή της αυτοκρατορίας, ως επιτεύγματος πολιτισμού, από τον δυτικό ιμπεριαλισμό η από το αποικιοκρατικό σύστημα της κοινοπολιτείας.

Με απλά λόγια: Για να λειτουργήσει σήμερα η πολιτική της Ρωσίας σε προοπτική και με στρατηγικές αυτοκρατορίας στον διεθνή στίβο, χρειάζεται να καλλιεργήσει τη συνεπή παραίτηση από το τυπικά δυτικό προϊόν του εθνικισμού.: Να προσλάβει ενεργά την ελληνική εκδοχή του πολιτισμού και την εκκλησιαστική αλήθεια της κένωσης, της διακονίας. Μετά την ολοκληρωτική επικράτηση της προτεραιότητας του εθνικισμού τα τελευταία διακόσια πενήντα χρόνια, οι ιστορικές συγκυρίες ή η Πρόνοια του Θεού οδήγησαν τον σημερινό φορέα της ευθύνης για την ενότητα της κατά την οικουμένην Εκκλησίας, το Οικουμενικό Πατριαρχείο Νέας Ρώμης–Κωνσταντινουπόλεως, σε τέλεια απογύμνωση από κάθε εξουσιαστική ισχύ. Δεν διαθέτει ούτε πληθυσμική υπεροχή, ούτε στήριξη μηχανισμών εθνικού κράτους, ούτε οικονομική άνεση, ούτε δυνατότητα επαρκούς στελέχωσης, Έχει επομένως όλα τα ευαγγελικά προσόντα για να διακονήσει ως η έσχατη όλων Εκκλησία και πάντων δούλη το «πρωτείο» του «εσχάτου», που τον αναδεικνύει «πρώτον» η κένωσή του. Και το πρωτείο έγκειται στη σταυρική ευθύνη διαχείρισης δύο διακονημάτων: Να συγκαλεί το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως οικουμενικές η γενικές τοπικές συνόδους. Και να προεδρεύει σε αυτές.

Αν συμβεί και εξαφανιστεί ιστορικά αυτός ο άξονας ενότητας της Μιάς Καθολικής Εκκλησίας, τότε το συνοδικό σύστημα καθεαυτό, ως προέκταση της λειτουργικής καθολικότητας της Ευχαριστίας, θα οδηγήσει σε εκκλησιαστική (όχι εξουσίας και ποσοτικής δύναμης) επανιεράρχηση των «πρωτείων». Πάντως, το να λειτουργήσει τόσο ένα πολιτειακό σχήμα ως αυτοκρατορία όσο και μια τοπική εκκλησία ως πατριαρχείο, εξαρτάται από παράγοντες ποιότητας, όχι ποσότητας, διακονίας και όχι εξουσιαστικής υπεροχής. Τα ποσοτικά και εξουσιαστικά κριτήρια οδηγούν σε βατικάνεια διαστροφή της Εκκλησίας σε θρησκευτικό ολοκληρωτισμό, όπως ανεπανάληπτα τον ζωγράφισε στον «Μεγάλο Ιεροεξεταστή» ο Ντοστογέφσκυ.

Η ταινία του αρχιμ. Τύχωνα μοιάζει να έχει μία διορατική επικαιρότητα: Η Ρωσική Εκκλησία βγαίνει σήμερα από μιά μαρτυρική δοκιμασία εβδομήντα χρόνων διωγμού και έσχατης ταπείνωσης. Και όπως πάντα η ταπείνωση, ατομική ή συλλογική, εκούσια ή ακούσια, έδωσε μίαν απρόσμενη, πανανθρώπινης εμβέλειας πνευματική καρποφορία στη Ρωσική Εκκλησία: την έκπληξη της ρωσικής θεολογίας της διασποράς, αυτό το μέγιστο δώρο του Θεού στην Εκκλησία Του κατά τον 20ο αιώνα.

Αυτή την αγιαστική καρποφορία της ταπείνωσης και του διωγμού, οι απελεύθεροι σήμερα και θωρακισμένοι με την ισχύ κρατικής εξουσίας Ρώσοι δεν μοιάζει να την εκτιμούν. Ορέγονται το τσαρικό παρελθόν της κοσμικής μεγαλειότητας, που είχε αλλοτριώσει το εκκλησιαστικό γεγονός σε θρησκευτικό θεσμό κοσμικής κυριαρχίας. Το πραξικόπημα των Μπολσεβίκων ανέκοψε βίαια μιάν αδυσώπητη φορά, που από την εποχή του Μεγάλου Πέτρου, παγίδευε στα αχνάρια των Φράγκων και της πορείας τους προς την τραγωδία του Σχίσματος (1054 μ.Χ.) τη Ρωσική Εκκλησία.

Το Σχίσμα, που απέκοψε τους Φράγκους από τη λατινική και ελληνική Ορθοδοξία, δεν ήταν γέννημα ιδεολογικών διαφορών, όσο έμπρακτης προσπάθειας να αυτονομηθεί η Δύση σε κάθε πρακτική λεπτομέρεια (επειδή την πρακτική του βίου και τη διαφορά των συμβόλων καταλαβαίνει ο λαός), σαφώς να διαφοροποιηθεί από την ελληνική τότε Ανατολή. Έφτιαξαν δικό τους σταυροκόπημα με τα πέντε δάχτυλα, ξυρισμένους κληρικούς, άζυμο άρτο και καθόλου κοινωνία οίνου στην Ευχαριστία, δική τους αρχιτεκτονική των ναών, αγάλματα στις εκκλησίες, νατουραλίστικη ζωγραφική , άλλαξαν τη μουσική. Σε ανάλογη πορεία είχε παγιδευτεί και η ρωσική Χριστιανοσύνη: Ρώσικο σχήμα του σταυρού, ρώσικο ένδυμα και κάλυμμα κεφαλής των κληρικών, ρώσικη κρεμυδόσχημη αρχιτεκτονική, νατουραλίστικη ζωγραφική, κοσμική μουσική μελωδία συνόδευαν την επιθετική αξίωση για το πρωτείο της Τρίτης Ρώμης.
Η ταινία του αρχιμ. Τύχωνα μας θυμίζει τις αληθινές προϋποθέσεις της αυτοκρατορίας και τον σεβασμό στα αινίγματα της Ιστορίας, Πολύτιμο μάθημα.
* * * *
http://vizantia.info/docs/page299_0.htm

Oι εκλογές στη Θράκη Προσπάθεια ενίσχυσης της τουρκικής παραεξουσίας

Οι εκλογές στη Θράκη: Προσπάθεια ενίσχυσης της τουρκικής παραεξουσίας


Στις βουλευτικές εκλογές βρεθήκαμε για λίγες μέρες στην ακριτική Θράκη. Εχουμε γράψει σε διάφορα κείμενά μας για την ευαίσθητη γεωστρατηγικά αυτή περιφέρεια. Η περιφέρεια Α. Μακεδονίας-Θράκης έχει βεβαίως σημαντικά οικονομικά/κοινωνικά προβλήματα. Ορισμένα από αυτά είναι σύμφυτα με τα γενικά και ειδικά χαρακτηριστικά στην κοινωνικοοικονομική δομή της περιοχής. Η Θράκη, περιφέρεια κυρίως αγροτική και σχετικά αραιοκατοικημένη, είναι - σύμφωνα με τα διάφορα στατιστικά κριτήρια που χρησιμοποιούνται στις Βρυξέλλες - μια από τις λιγότερο ανεπτυγμένες περιφέρειες της Ευρωπαïκής Eνωσης. Ιδιαίτερα σοβαρά είναι τα προβλήματα στον αγροτικό τομέα. Αποψιλώνεται το αγροτικό επάγγελμα αν και αυτό έχει ακόμα πολλά να προσφέρει στον τόπο. Προβλήματα έχουν και οι μικρομεσαίοι επαγγελματίες, τους οποίους πλήττει η ύφεση (ιδιαίτερα στην οικοδομή). Τέλος υπάρχει ανάγκη στοχευμένων δημόσιων υποδομών. Το 2009 ολοκληρώθηκε η κατασκευή της Εγνατίας οδού, διευρωπαïκού συγκοινωνιακού δικτύου μήκους περίπου 700 χλμ. από την Ηγουμενίτσα μέχρι τους Κήπους.

Αλλά κυρίως, η Θράκη παραμένει στο επίκεντρο ενός σπουδαίου γεωπολιτικού διακυβεύματος, τόσο μέσα στα όρια της Ελληνικής επικράτειας, αλλά και διεθνούς. Δεδομένων της παραμεθορίου θέσης της, του σημαντικού αριθμητικά μουσουλμανικού μειονοτικού στοιχείου, του φυσικού και ορυκτού πλούτου της, η ελληνική Θράκη αποτελεί περιοχή με μεγάλη γεωπολιτική σημασία. Ογδονταέξι χρόνια μετά την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάννης έχει φανεί ότι οι επιλογές της όχι μόνο δεν υλοποιήθηκαν, αλλά αλλοιώθηκαν με τη συνέργεια των εθνικιστικών πολιτικών της Τουρκίας και του συστήματος πελατειακών σχέσεων της Ελλάδας. Και αυτά ενώ η προστατευόμενη από την Συνθήκη μειονότητα της Κωνσταντινούπολης, της Ιμβρου και της Τενέδου έχει σχεδόν εξαφανισθεί λόγω της εξοντωτικής συμπεριφοράς της Τουρκίας. Και ενώ το Οικουμενικό Πατριαρχείο παρεμποδίζεται ποικιλοτρόπως στις εκδηλώσεις του από εγκάθετους εθνικιστικούς κύκλους και βλέπει τη μείωση του ρόλου του ως πνευματικού κέντρου των Ορθοδόξων παγκοσμίως από τις τουρκικές αρχές. Και παραμένουν οι βάσιμες μετά το 1974 ανησυχίες ότι θα μπορούσε η μειονότητα να αποτελέσει πηγή/εστία δυνητικής σύγκρουσης σε ενδεχόμενη επιδίωξη επαναχάραξης των συνόρων. Είναι γνωστό ότι από τους πρώτους μήνες του 2008 στο Συμβούλιο της Ευρώπης και στο Ευρωπαικό Κοινοβούλιο δημιουργήθηκε και λειτουργεί λόμπι της Δυτικής Θράκης.

Κάποιος που θα διάβαζε τουρκικές ιστοσελίδες τις μέρες πριν από τις εκλογές, θα διαμόρφωνε την εντύπωση ότι στην ελληνική Θράκη υπήρχαν μόνο μειονοτικοί υποψήφιοι. Μάλιστα προωθούνταν εντέχνως, ακόμα και μέσα από τις πιο ακραιφνείς εθνικιστικές ιστοσελίδες, η υποστήριξη των υποψηφίων των κομμάτων της ‘‘κεντροαριστεράς’’, κυρίως του ΠΑΣΟΚ. Οι ιστοσελίδες αναδημοσίευαν κείμενα και συνεντεύξεις των υποψηφίων μουσουλμάνων του ΠΑ.ΣΟ.Κ. από τα τουρκόφωνα έντυπα της Κομοτηνής και της Ξάνθης, σε μια προσπάθεια να μοιραστούν ‘‘αποτελεσματικά’’ τα κουκιά και να εκλεγούν αυτοί οι υποψήφιοι. Κρατικά τηλεοπτικά κανάλια και εφημερίδες ευρείας κυκλοφορίας δεν έκαναν την παραμικρή αναφορά σε χριστιανούς υποψηφίους, επιδιδόμενα σε μια εκστρατεία στήριξης των ισχυρών μειονοτικών υποψηφίων, επιχειρώντας ακόμα και την έκπληξη. Με την προβλεπόμενη πρωτιά του ΠΑΣΟΚ στη Ροδόπη, ήθελαν την εκλογή δύο … μουσουλμάνων κυβερνητικών βουλευτών. Στην πολύ απίθανη που η Ν.Δ. ερχόταν πρώτο κόμμα, επιδιωκόταν να υπάρχει η εκλογή των μειονοτικών ώστε να είναι ένας σε κάθε κόμμα, παράλληλα με την εκλογή δύο μειονοτικών στην Ξάνθη αναλόγως με τους συσχετισμούς που θα υπήρχαν. Ο πήχης της εκλογής μειονοτικών βουλευτών είχε ανεβεί πολύ ψηλά και σ’αυτό είχαν συστρατευτεί όλοι οι μηχανισμοί παρέμβασης στο πολιτικό παιχνίδι. Η γραμμή θα δινόταν μέσω των θρησκευτικών λειτουργών. Σημειωτέον ότι οι ιμάμηδες παρέμεναν για σειρά μηνών απλήρωτοι μέχρι την ημέρα των εκλογών. Χιλιάδες ετεροδημότες ψηφοφόροι ήρθαν από την Τουρκία. Οι εκδότες των τουρκόγλωσσων τοπικών εντύπων περνούν ατέλειωτες ώρες στο τουρκικό Προξενείο, προκειμένου να έχουν την καλύτερη δυνατή στρατηγική διείσδυσης. Ο Τούρκος πρόξενος της Κομοτηνής Μουσταφά Σαρνίτς είχε αναλάβει προσωπικά την υλοποίηση του σεναρίου να ενισχυθεί στις εκλογές αυτές η εκπροσώπηση του μειονοτικού στοιχείου.

Τα τελικά εκλογικά αποτελέσματα στους δύο νομούς δεν υπήρξαν τόσο ικανοποιητικά για τις επιθυμίες της Τουρκίας. Στο νομό Ροδόπης το ΠΑΣΟΚ κατέλαβε δύο έδρες και η Νέα Δημοκρατία 1 έδρα. Από το ΠΑΣΟΚ εκλέγονται ο Αχμέτ Χατζηοσμάν με 15.347 και ο Γεώργιος Πεταλωτής με 14.155 σταυρούς προτίμησης. Από τη ΝΔ επανεκλέγεται ο Ευριπίδης Στυλιανίδης (με θητεία στα υπουργεία Παιδείας και Μεταφορών) με 17.008 σταυρούς. Στο Νομό Ξάνθης εκλέχθηκαν δύο βουλευτές από το ΠΑ.ΣΟ.Κ. και ένας από τη Ν.Δ. Πρώτος βουλευτής - για δεύτερη συνεχόμενη αναμέτρηση - αναδείχτηκε ο 39χρονος γιατρός Τσετίν Μάντατζη, πρώην πρόεδρος της Τουρκικής Ενωσης Ξάνθης (ΤΕΞ) - την πενταετία 2000-2004 - και πρώην αντιδήμαρχος Τοπείρου, με 17.269 σταυρούς. Εκλέχθηκε επίσης ο δικηγόρος Σωκράτης Ξυνίδης (ΠΑΣΟΚ) με 9.480 σταυρούς. Η ΝΔ πήρε μία έδρα. Ο πρώην υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης, Γιώργος Κοντός επανεξελέγη με 10.714 σταυρούς. Εκτός έμεινε ο πρώην αντιπρόεδρος της Βουλής Παναγιώτης Σγουρίδης.

Σε εφημερίδες της Κομοτηνής διαβάσαμε ορισμένες προεκλογικές ειδήσεις και σχόλια που δείχνουν ένα μέρος της σημερινής κατάστασης και νοοτροπίας στη Θράκη. Σε πρωτοσέλιδο του Αντιφωνητή αναφερόταν ότι στο Νομό Ξάνθης, ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Μάντατζη κυκλοφορεί τις φωτογραφίες του με τον Ερντογάν και τον Γκιούλ, διαφημίζοντας την αντιπομακική του δραστηριότητα, ενώ ο υποψήφιος του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Μαλκότς έχει κατορθώσει να συμπεριλάβει τις τουρκικές διεκδικήσεις ως θέσεις του συνδυασμού του. Μετριοπαθέστερος όλων φαίνεται ο Χατζηοσμάν (Αντιφωνητής, 1 Οκτωβρίου 2009, σ. 1). Ο σχολιογράφος αναρωτιόταν σε ποιό σημείο ο μιθριδατισμός αυτός θα φθάσει να επιτρέψει την ανάρτηση της ημισελήνου στα εκλογικά κέντρα θα το δείξουν τα προσεχή χρόνια.
Το βράδυ της Κυριακής, βγαίνοντας στον δρόμο όπου βρίσκεται το κατάστημα της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Ροδόπης-Εβρου, άκουσα ήχους από νταούλια και κλαρίνα καθώς και πανηγυρικές ιαχές στα τουρκικά. Είδα από αριστερά, στο ύψος περίπου που βρίσκονται τα γραφεία της 21ης Ταξιαρχίας, ένα πλήθος ανθρώπων (που φαίνονταν σταδιακά να αυξάνονται) που, πανηγυρίζοντας, βάδιζαν προς την κατεύθυνση της Νομαρχίας. Όταν έφθασαν στο σημείο του πεζοδρομίου όπου στεκόμουν εκτιμώ ότι θα ήταν περίπου διακόσιοι πενήντα. Κατέληξαν στο Νομαρχιακό κτίριο, όπου εκφώνησε πανηγυρικό επινίκιο ο Χατζηοσμάν. Σύμφωνα με όσα είδα και άκουσα στην Κομοτηνή, οι μόνοι πανηγυρισμοί που έγιναν ήταν από μουσουλμάνους. Ως συνοπτική εκτίμηση μπορεί να ειπωθεί ότι στη Θράκη γίνεται σοβαρή προσπάθεια ενίσχυσης της τουρκικής παραεξουσία, ενώ παρατηρείται διολίσθηση της ελληνικής κυριαρχίας.


Θεόδωρος Μπατρακούλης

theobatrak@gmail.com

H ψευδολογία των πρόωρων εκλογών

Η ψευδολογία των πρόωρων εκλογών
Αρθρογραφία - Πολιτική
Συντάκτης: Γιώργος Κακαρελίδης
Τρίτη, 22 Σεπτεμβρίου 2009

Αναδημοσίευση από το Αντίβαρο (http://www.antibaro.gr/index.php?option= com_content&view=article&id=5803:0909-prowres&catid=55:politics&Itemid=89)

Οι πολιτικοί των περισσοτέρων κομμάτων και δη των λεγομένων κομμάτων "εξουσίας" πρέπει είτε να φοβούνται -ως ο οξαποδώ το λιβάνι, την πραγματική Δημοκρατία (παρά τις συνήθεις μεγαλοστομίες) είτε να θεωρούν τον Λαό εντελώς ανεγκέφαλο. Δεν εξηγείται αλλοιώς η περιφρόνηση που δείχνουν σε θεσμούς, διαδικασίες, Συντάγματα για να διατηρήσουν (ή καταλάβουν) την όποια εξουσία. Πάρτε για παράδειγμα την προκήρυξη πρόωρων Εκλογών.

Εντεχνα αποκρύπτουν ότι η Βουλή, ως Νομοθετική εξουσία, εκλέγεται για μία τετραετία ενώ κυβερνήσεις (εκτελεστική εξουσία) μπορούμε να έχουμε πολλές. Με τις αναδομήσεις και παραιτήσεις, ακόμη και του Πρωθυπουργού, οι κυβερνήσεις της εκλεγμένης Βουλής μπορεί να είναι πολλές και το μόνο που χρειάζονται είναι η ψήφος εμπιστοσύνης της Βουλής και ΟΧΙ Νέα Βουλή. Η Βουλή δεν έχει απολύτως κανένα λόγο διάλυσης, ούτε να παρακολουθεί την εξάντληση ή μη κυβερνητικής τετραετίας. Πολύ περισσότερο δεν επιτρέπεται διάλυση δεύτερη φορά για την ίδια αιτία.

Εκτός 1 από 12, οι μεταπολιτευτικές εκλογές ανάδειξης Βουλής έγιναν πρόωρα με επίκληση ίδιων(!!) θεμάτων που κανένα δεν απετέλεσε προεκλογικό αντικείμενο και κανένα δεν επιλύθηκε:

-1977 πρόωρες εκλογές για άμεση αντιμετώπιση Κυπριακού, ελληνοτουρκικών σχέσεων και ένταξης της χώρας στην ΕΟΚ. Ομως η τότε ΕΟΚ είχα αποφασίσει πολιτικά την ένταξη και απέμενε -με την χρήση υπηρεσιακών παραγόντων, το 'κλείσιμο' των κεφαλαίων ένταξης. Το δε Κυπριακό και τα ελληνοτουρκικά ... καλά κρατούν ακόμη. Φυσικά απεκρύβη το γεγονός του φόβου μητροπολιτικών παραγόντων για την άνοδο του τότε ΠΑΣΟΚ και των σχεδίων μεταπήδησης στην Προεδρία της Δημοκρατίας του τότε Πρωθυπουργού.

-1985 πρόωρες εκλογές για συνταγματική αναθεώρηση και αντιμετώπιση διαχρονικών (sic) εθνικων προβλημάτων. Στην προεκλογική περίοδο επεκράτησε το εξωπέταγμα του τότε Προέδρου της Δημοκρατίας με αποτέλεσμα η προκύψασα Βουλή κάθε άλλο παρά να έχει τους καλύτερους "συνταγματολόγους".

-1989, 1989, 1990 Ο πρώτες γίνονται κανονικά οι δεύτερες 5 μήνες μετά και οι τρίτες 6 μήνες αργότερα. Εκλογές αποκλειστικά κομματικών σκοπιμοτήτων .

-1993, πρόωρες, λόγω μη δεδηλωμένης, όμως στην πραγματικότητα λόγω …ΟΤΕ.

-1996 πρόωρες εκλογές για προάσπιση των εθνικών δικαίων Ελλάδος και Κύπρου (!!) και ισότιμη συμμετοχή στην μετεξέλιξη της ΕΕ. Το προεκλογικό σύνθημα βέβαια ήταν ‘καθαρές’ λύσεις -προφανώς εσοκομματικές, γιατί η μέν προάσπιση κατέληξε στην Μαδρίτη και στο Ελσίνκι υπέρ των εθνικών ‘δικαίων’ τής ... Τουρκίας, πράγμα που αναίρεσε και κάθε ισοτιμία αντιμετώπισης μας από την ΕΕ.

-2000 και πρόωρες εκλογές για την ένταξη στην ΟΝΕ. Φυσικά, όπως και στα προηγούμενα, κανένα από τα δύο μεγάλα κόμματα δεν διαφωνούσε. Η ΟΝΕ στην πραγματικότητα δεν απασχόλησε ιδιαίτερα την προεκλογική περίοδο, με αποτέλεσμα η μόνη πολιτική επέμβαση που θάπρεπε να συζητηθεί -η αντιστοιχία δηλαδή ευρώ- δραχμής να καταλήξει σε μια υπερανατίμηση του νομίσματος εις βάρος της ελληνικής παραγωγής. Ανισοτιμία που πληρώνουμε συνεχώς.

-2004 πρόωρες για την ένταξη της Κύπρου που όμως είχε ... κλείσει, λίγους μήνες πριν. Η πραγματικότητα (η αποδοχή δηλαδή από τους κυβερνώντες του σχεδίου Ανάν αποκρύπτεται. Και ο προεκλογικός αγώνας διεξάγεται πρωτότυπα με το ...δαχτυλίδι.Τον ορισμό διαδόχου από τον ...Πρωθυπουργό. Ο οποίος γνωρίζοντας τον εθνοκτόνο χαρακτήρα του Σχεδίου Ανάν για Κύπρο και Ελλάδα, προτιμά να φάει το όνειδος ο διάδοχος του, που στέλνεται από τον λαό στην ...αναμονή. -2007 και το έθιμο συνεχίζεται. Πρόωρες για την ...σύνταξη προϋπολογισμού. Παγκόσμια πρωτοτυπία, μια απλή συνεργασία υπηρεσιακών παραγόντων και Πολιτικών Προϊσταμένων να απαιτεί “νωπή” προσφυγή στις κάλπες. Κανείς βέβαια δεν εξήγησε πόσο καιρό διατηρείται νωπή, ωσάν να είναι λαχανικό, η λαϊκή εντολή.

-2009, παραλογισμός!!. Νωπή εντολή για τα ….οικονομικά. Εκλογή δηλαδή ...νομοθετικής εξουσίας για μια κρίση που δεν δημιούργησε ο Λαός , ούτε φυσικά η κυβέρνηση, ούτε είναι η αιτία των προβλημάτων μας, ούτε οι Τράπεζες μας είχαν σημαντική συμμετοχή στα αμερικάνικα τοξικά ομόλογα. Αποτέλεσμα να πλασσάρεται προεκλογικά ως "όραμα" των κομμάτων εξουσίας, το αν θα πάρει αύξηση ο κόσμος ενός ή δύο ...καφέδων το μήνα, ή ποιός θα κάνει τον μάγκα στον ..Αλμούνια.

Ανατρέξαμε στο παρελθόν για να διαπιστώσουμε ότι όλες οι επικκλήσεις πρόωρων εκλογών ήταν προσχηματικές, χωρίς αποτέλεσμα για τις αιτιάσεις που προέβαλλαν (για την συνταγματική πτυχή, μπορεί κανείς να ανατρέξει στο άρθρο του κ. Ε. Δικαίου στο www.antibaro.com από όπου και οι αιτιάσεις). Θα μπορούσαν να λυθούν είτε υπηρεσιακά είτε με δημοψήφισμα είτε με απλή ..."ΔΗΜΟ"σκόπηση, είτε στο κάτω κάτω με παραίτηση. Που σημαίνει κατ' αρχήν μετασχηματισμό της μη αντιπροσωπευτικής 'δημοκρατίας' σε πραγματικά αντιπροσωπευτική με ανάκληση εκπροσώπων ανικάνων να επιλύουν προβλήματα. Παρεμπιπτόντως πρίν τιην διάλυση, εκάστοτε, της Βουλής κάθε κυβέρνηση θεωρούσε καθήκον της να ψηφίζει και ένα εκλογικό Νόμο , που τον βάφτιζε ‘ενισχυμένη (sic) αναλογική’. Πλήρης θεώρηση των ψηφοφόρων ως λειτουργικά αναλφάβητων. Γιατί το επίθετο ενισχύει την ιδιότητα και όχι το ανάποδο που κάνει ο Νόμος. Επομένως είναι αδύνατον να περιμένει κανείς ότι θα λύσουν, αυτοί, προβλήματα Παιδείας.

Ετσι ο Λαός πορεύεται με ηγεσίες που κάνουν οτιδήποτε για την εξουσία μέσα σε ένα σύστημα που κάθε άλλο παρά θυμίζει το “….όνομα μεν δια το μη ές ολίγους, αλλ’ ές πλείονας οικείν δημοκρατία κέκληται..”. Και, βεβαίως, αντιλαμβάνεται ότι κάποιιο λάκκο έχει η ..φάβα. Δεν μπορεί ο Καραμανλής να αποφάσισε ξαφνικά να θάψει, πολιτικά, εαυτόν και κόμμα. Ομως αυτό θα μας απασχολήσει σε επόμενη επιφυλλίδα.

του Γιώργου Κακαρελίδη
Καθηγητού εφαρμογών στην Επιχ. Ερευνα & Στατιστική
ΤΕΙ Πατρών
gkakarel@gmail.com

Επιθέσεις κατά του Ελληνορθόδοξου Νεκροταφείου Βαλουκλή

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΙΤΩΝ
Ψήφισμα του Δ.Σ. της Οικουμενικής Ομοσπονδίας Κωνσταντινουπολιτών για τις
Επιθέσεις κατά του Ελληνορθόδοξου Νεκροταφείου Βαλουκλή
4 Σεπτεμβρίου 2009
Το Δ.Σ. της Οικουμενικής Ομοσπονδίας Κωνσταντινουπολιτών (ΟΙ.ΟΜ.ΚΩ) έχοντας
ενημερωθεί για τις καταστροφές που έχουν προκληθεί από βανδάλους τη νύκτα 2-3 Σεπτεμβρίου 2009 σε μεγάλο αριθμό τάφων στο Ελληνορθόδοξο Νεκροταφείο της Ιεράς Πατριαρχικής Σταυροπηγιακής Μονής Ζωοδόχου Πηγής Βαλουκλή εκφράζει την έντονη ανησυχία και τον αποτροπιασμό του.
Επιθέσεις κατά των Νεκροταφείων αποτελούν βαρύτατες πράξεις βίας κατά των
ανθρωπίνων δικαιωμάτων, καθόσον συναντώνται σε περιπτώσεις βάναυσων
αντιμειονοτικών πράξεων αφού κίνητρο των βανδάλων είναι η βαρύτατη προσβολή και
ταπείνωση της κοινότητας από την οποία προέρχονται οι νεκροί. Οι Βανδαλισμοί αυτοί, που έχουν γίνει στην επέτειο της νύκτας τρόμου της 6-7/9/1955, και η πρόσφατη αναφορά
Βουλευτή της Τουρκίας για προσημείωση οικιών μειονοτικών στην Πόλη αυξάνει τον προβληματισμό μας.
Θα πρέπει η Τουρκική Κυβέρνηση άμεσα να ενεργήσει στα πλαίσια του Νόμου
προβαίνοντας στις απαιτούμενες ενέργειες εύρεσης των υπαιτίων και την παραδειγματική τους τιμωρία.
Η ΟΙ.ΟΜ.Κ$, ως ο Ομοσπονδιακός Φορέας των εκπατρισμένων Κωνσταντινουπολιτών σε όλη την γη, έχει επισημάνει στο παρελθόν προς την Τουρκική Κυβέρνηση και τους Διεθνείς Οργανισμούς την αναγκαιότητα λήψης μέτρων για την εξάλειψη των πράξεων φυλετικού μίσους στη Τουρκία. Καλούμε την Τουρκική κυβέρνηση να εξαλείψει τους μηχανισμούς παραγωγής και άσκησης βίας που στρέφονται κατά των μειονοτικών δικαιωμάτων, όπως αυτά περιγράφονται στη Συνθήκη της Λωζάνης, την Ευρωπαϊκή Σύμβαση δικαιωμάτων του Ανθρώπου και άλλες συναφείς διεθνείς συνθήκες.
Εκ μέρους του Δ.Σ. της ΟΙ.ΟΜ.ΚΩ.
Νικόλαος Ουζούνογλου Μιχαήλ Μαυρόπουλος
Πρόεδρος Γενικός Γραμματέας
Επικοινωνία: Οδός Καποδιστρίου 17, Φιλοθέη, 15237 Αθήνα
Τηλ. 30 6977008922,Φάξ: 302107723557
Email: nnap@otenet.gr

Αποτέφρωσαν τα γραφεία του ΡΕΣΑΛΤΟ

ΤΑ ΤΑΓΜΑΤΑ ΕΦΟΔΟΥ ΤΩΝ ΚΟΥΚΟΥΛΟΦΟΡΩΝ ΕΚΑΨΑΝ ΤΑ ΓΡΑΦΕΙΑ ΤΟΥ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ "ΡΕΣΑΛΤΟ"

Αποτέφρωσαν τα γραφεία του ΡΕΣΑΛΤΟ
http://www.resaltomag.gr/
Τα τάγματα των κουκουλοφόρων του νέου φασισμού αποτέφρωσαν τα γραφεία του ΡΕΣΑΛΤΟ.

Σήμερα 22 Σεπτεμβρίου στις 5 το απόγευμα 100 κρανιοφόροι πλημμύρισαν την Πλατεία Εξαρχείων!!!

15 κρανιοφόροι με δύο βαριές επί μία ώρα κτυπούσαν μανιασμένα για να σπάσουν την πόρτα ασφαλείας των γραφείων.

Και οι αστυνομικοί που βρισκόντουσαν λίγα μέτρα μακριά δεν …πήρανε είδηση!!!

Αφού σπάσανε τις πόρτες μπήκανε στα γραφεία και έσπασαν κυριολεκτικά τα πάντα, μέχρι τα πλακάκια και τα ντουβάρια των τοίχων…

Μετά έβαλαν φωτιά και ολοκλήρωσαν το φασιστικό έργο τους.

Έφυγαν ανενόχλητοι αρπάζοντας και το κομπιούτερ…

Άφησαν και την υπογραφή τους: Την προκήρυξή τους.

Διαβάστε το φασιστικό "ήθος" και "ύφος":

«Τη στιγμή που η ελληνική δημοκρατία αποπειράται ν’ αντιμετωπίσει τ’αδιέξοδά της με την πρόωρη προσφυγή στις κάλπες, ο κατασταλτικός βραχίονας της, η ελληνική αστυνομία συνεχίζει να εξαπολύει καθημερινά πογκρόμ εναντίον των μεταναστών και των προσφύγων. Εκκενώσεις κτιρίων, έλεγχοι, απελάσεις, συλλήψεις, ξυλοδαρμοί, βιασμοί και δολοφονίες βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη του πολέμου εναντίον των κολασμένων του καπιταλιστικού κόσμου.
Στο πλευρό του θεσμισμένου κρατικού ρατσισμού συστρατεύονται διαφόρων ειδών καθάρματα: από τους παρακρατικούς νεοναζί και τους λαϊκιστές φασίστες μέχρι τους έφεδρους και τους καταστηματάρχες των φασιστό-«επιτροπών κατοίκων». Αλλά όχι μόνο αυτοί…σα νέοι δωσίλογοι, διάφοροι τσολιάδες-αυτοαποκαλούμενοι αριστεροί, μηρυκάζουν μέσα από έντυπα (σαν το Ρεσάλτο) και ιστοσελίδες (σαν το patari.org) το ρατσιστικό λόγο, πηγαίνουν χέρι χέρι με τα σύγχρονα τάγματα ασφαλείας και ξερνάνε το εθνικιστικό και σοβινιστικό δηλητήριο τους.
Μέσα σ’ αυτήν την πολεμική συνθήκη καθένας επιλέγει τη θέση μάχης που του αναλογεί. Κανένας δε βρίσκεται στο απυρόβλητο και ο καθένας θα πρέπει ν’αναμένει τις συνέπειες των λόγων και των πράξεων του. Έτσι λοιπόν, επιλέξαμε να επιτεθούμε στις 22.09.09 στα γραφεία του μηνιαίου περιοδικού Ρεσάλτο το οποίο έχει προπαγανδίσει διάφορες φασιστοσυνάξεις, όπως αυτή της 9ης Μάη στην Ομόνοια και την αντίστοιχη αυριανή στην πλατεία του Αγίου Παντελεήμονα.
ΡΑΤΣΙΣΤΕΣ ΑΠ’ ΟΠΟΥ ΚΙ ΑΝ ΠΡΟΕΡΧΕΣΤΕ, ΟΛΑ ΕΔΩ ΠΛΗΡΩΝΟΝΤΑΙ!
Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΑΠΟ ΠΑΝΩ ΣΑΣ!

επιτροπές κατοίκων από γειτονιές της Αθήνας»


ΜΑΤΑΙΠΟΝΟΥΝ αν πιστεύουν τα ενεργούμενα των μυστικών υπηρεσιών ότι θα τρομοκρατήσουν το ΡΕΣΑΛΤΟ.

Πορεία ανάμεσα στις ''Συμπληγάδες'' της κρίσης της παγκοσμιοποίησης

- Κρίσης της Παγκοσμιοποίησης και πορεία της Ελλάδας ανάμεσα στις ‘‘Συμπληγάδες’’ της
- Κύριος λόγος των εκλογών της 4ης Οκτωβρίου η προώθηση σύμφωνων με τη Νέα Τάξη ‘‘λύσεων’’ σε Κυπριακό, Αιγαίο, Σκοπιανό και στο θέμα της λαθρομετανάστευσης
- Απαραίτητα η συγκρότηση νέου δημοκρατικού πολιτικού πόλου και η συμμετοχή σ’αυτόν νέων - και ηλικιακά - ανθρώπων

Ο Κώστας Καραμανλής προκήρυξε πρόωρες εκλογές για τις 4 Οκτωβρίου, δύο χρόνια αφότου ο ίδιος και η Νέα Δημοκρατία είχε λάβει ‘‘νωπή εντολή’’ διακυβέρνησης. Ο απερχόμενος πρωθυπουργός δεν είναι αφελής και γνωρίζει πολύ περισσότερα από όλους τους συνεργάτες του. Ο Καραμανλής παραιτήθηκε - στην ουσία - επειδή γνώριζε ότι δεν είχε κανένα περιθώριο να καθυστερήσει τις εκλογές. Υπονοούμε ότι κάτι πολύ άσχημο έρχεται για τον Ελληνισμό (και μακάρι να μην επαληθευτούμε). Οι εκλογές επιβλήθηκαν από τα πάνω και απ’έξω, από τα γνωστά ευρωατλαντικά κέντρα που καθορίζουν την πολιτική ζωή της Ελλάδας για δεκαετίες, επωφελούμενοι και από την οικονομική εξάρτησή της. Η χώρα πρέπει να ευθυγραμμιστεί με τις απαιτήσεις των νεοταξικών ιμπεριαλιστών για να διευκολυνθούν οι σχεδιαζόμενες ‘‘διευθετήσεις’’ στα μεγάλα εθνικά ζητήματα: Κυπριακό, Αιγαίο, Σκοπιανό, και στο θέμα της λαθρομετανάστευσης.
Ποιά είναι η κατάσταση της πατρίδας και του Ελληνισμού 35 χρόνια μετά τη μεταπολίτευση και την τραγωδία της Κύπρου;
Κυριαρχία του μεταπρατισμού στις οικονομικές δραστηριότητες, συρρίκνωση του αγροτικού πληθυσμού και της παραγωγικής βάσης της χώρας. Η οικονομία, η παιδεία, το σύστημα υγείας καμμένα!!!
Πολιτισμική αλλοτρίωση και κυριαρχία των εισαγόμενων πολιτιστικών προïόντων. Στο σύγχρονο σχολείο της αμάθειας η γνήσια παράδοση του τόπου/τρόπου μας, του λαού και των δημιουργών παραμένει στα αζήτητα, σαν άγνωστη λέξη.
Εξαφάνιση στην περίοδο της Μεταπολίτευσης περισσότερο ίσως από το 60% του υπάρχοντος το 1974 δασικού πλούτου της χώρας. Το 1998 η Πεντέλη, το 2003 η Σάμος κ. ά., το 2007 η Πελοπόννησος, η Πάρνηθα, ο Κίσαβος, το Πήλιο κ.ά. περιοχές με δασική βλάστηση και άνθρωποι και το βιός τους), εφέτος το υπόλοιπο Αττικής!!!
Υποταγή της Κύπρου στους σχεδιασμούς των ΗΠΑ-Μεγάλης Βρετανίας-Τουρκίας, με την προώθηση ‘‘λύσης’’ παρόμοιας με το διαλυτικό της Κυπριακής Δημοκρατίας σχέδιο Ανάν.
Στο Αιγαίο Πέλαγος σταθερή επιδίωξη της Τουρκίας (και της κυβέρνησης Ερντογάν) είναι να εγγράψει έναντι πάντων τον παραδοσιακό τουρκικό κατάλογο αμφισβήτησης των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας.
Στη Θράκη, μετά τη μονομερή κήρυξη της ανεξαρτησίας του Κοσσυφοπεδίου (‘‘Κοσόβας’’), επιτάθηκαν οι κινήσεις που έδειχναν ότι η τουρκική διπλωματία χρησιμοποιεί το μουσουλμανικό μειονοτικό στοιχείο ως «στρατηγική μειονότητα».
Η Αθήνα υποστηρίζει χωρίς όρους και ανταλλάγματα την ένταξη της νεοοθωμανικής Τουρκίας στην Ε.Ε.
Ανεξέλεγκτη πλημμυρίδα λαθρομεταναστών που προκαλεί η κρίση της Παγκοσμιοποίησης - της οποίας η εξέλιξη και οι συνέπειες είναι δύσκολο να προβλεφθούν.
Αλλοπρόσαλλη πολιτική στο σύγχρονο ‘‘Μακεδονικό’’ έναντι του υποθαλπόμενου από ΗΠΑ-Τουρκία-Σόρος αλυτρωτικού επεκτατισμού των Σκοπίων.
Απεμπόληση γενικά των εθνικών και λαïκών δικαιωμάτων, όπως επιτάσσουν πολυεθνικοί κολοσσοί και μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις.
Είναι άραγε μονόδρομος τα παραπάνω; Τι μπορεί να γίνει, όσο κυριαρχεί α-παιδεία, όσο στην οικονομία κυριαρχεί ο μεταπρατισμός και η εξάρτηση, όσο πολλοί κάτοικοι αυτής της χώρας εμφορούνται από αντιλήψεις καταναλωτικού ατομικισμού; Οσο στον Τύπο, σε πολλούς εκπαιδευτικούς και σε σημαντικό κομμάτι της νεολαίας επικρατούν εθνομηδενιστικές απόψεις, ιστορική σύγχυση ή/και διαστρέβλωση της ιστορικής αλήθειας, και διάφορα αγοραία, ‘‘νεοταξίτικα’’ ιδεολογήματα; Οσο υπάρχει αποξένωση από το λαïκό πολιτισμό και ‘‘πολυπολιτισμικές’’ κενολογίες; Οσο στην εξωτερική πολιτική πρυτανεύει πνεύμα υποτέλειας και ενδοτισμού;
Χαρακτηριστικό παράδειγμα πληθυσμιακής ομάδας που βιώνει ανασφάλεια, άγχος και έλλειμμα εμπιστοσύνης αποτελεί η γενιά των τριαντάρηδων. Η μεγάλη πλειονότητα των τριαντάρηδων καταλαβαίνει ότι αυτή θα ‘‘πληρώσει τη νύφη’’. ‘‘Οι περισσότεροι είναι κακομαθημένοι. Και θεωρώ ως τον μεγαλύτερο υπεύθυνο την οικογένεια’’, έγραφε κάποτε ένας νέος σε ένα ηλεκτρονικό ημερολόγιο (blog). O καθένας πρέπει να κάνει την αυτοκριτική του. Μήπως δεν θέλουμε να αντιμετωπίζουμε δυσκολίες; Ισως η Ελλάδα χρειάζεται κάποια δόση ‘‘νεοκρατίας’’. Σε πολλά επαγγέλματα κυριαρχούν οι μεγαλύτερης ηλικίας και η κληρονομικότητα: στην ιατρική, στη δικηγορία, στις δημόσιες υπηρεσίες, στην Ακαδημία Αθηνών, ακόμα και στον αγροκτηνοτροφικό τομέα.
Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας καταρρέει κάτω από σκάνδαλα, ανικανότητα και εγκατάλειψη ακόμα και των λίγων πατριωτικών ευαισθησιών από το ‘‘Υπουργείο από το Εξωτερικόν’’. Ο Γ. Α. Παπανδρέου ετοιμάζεται να γίνει πρωθυπουργός, χωρίς να διευκρινίζει πως διαφοροποιηθεί από την πολιτική των προκατόχων του. Το μπερλουσκονικό ΛΑΟΣ επιδίδεται σε πυροτεχνήματα προκειμένου να διεκδικήσει κι αυτό μια θέση ανάμεσα στους διαχειριστές. Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. αναλώνεται σε μια ‘‘φραξιονιστική πάλη χωρίς αρχές’’ (και με έλλειμμα ιδεών), δείχνοντας για άλλη μια φορά τον επικοινωνιακό χαρακτήρα μιας ‘‘αριστεράς’’, μέρους της κρίσης του μεταπολιτευτικού συστήματος. Το ΚΚΕ προσπαθεί να κρύψει το έλλειμμά του σε όραμα και ελπίδα αναστηλώνοντας τον Στάλιν. Οι Οικολόγοι-Πράσινοι ακολουθούν την πεπατημένη των ευρωπαικών προγραμμάτων και της Νέας Τάξης. Σε σειρά ζητημάτων που αφορούν τις διεθνείς σχέσεις της Ελλάδας έχουν θέσεις ενδοτικές ή ασαφείς. Και οι φιλοπόλεμες θέσεις ηγετικών στελεχών των ευρωπαικών ‘‘πράσινων’’ κομμάτων, οι υπέρ της Τουρκίας θέσεις στο Κυπριακό και στο ζήτημα της ένταξής της στην Ε.Ε., η στάση ‘‘ίσων αποστάσεων’’ στην ισραηλοπαλαιστινιακή διένεξη δεν συνιστούν θετικά προηγούμενα.
Κομματικοί αξιωματούχοι αποδεχόμενοι την α-παιδεία, τον εθνομηδενισμό και την υποτέλεια καλλιεργούν αποπροσανατολισμό και ηττοπάθεια, οδηγούν το λαό σε περιπέτειες με αβέβαιη έκβαση. Αλλά, για την ουσία και τις πρακτικές στην υπαρκτή Ελληνική Δημοκρατία, όλοι οι πολίτες της - πρώτα τα πολιτικά κόμματα που ψηφίζονται και ασκούν διαχείριση - είμαστε στον ένα ή στον άλλο βαθμό υπεύθυνοι. Απαιτείται αλλαγή νοοτροπίας, απεγκλωβισμός από ιδιοτέλειες, ανευθυνουπευθυνότητα, σφιχταγκαλιάσματα δημοσίων λειτουργημάτων και κομματικής/συνδικαλιστικής ένταξης. Χρειαζόμαστε οικολογική συνείδηση και δράση που να αγκαλιάζεται από όλο και περισσότερους ενεργούς πολίτες στην καθημερινή ζωή, και η οποία να συνεισφέρει στον απεγκλωβισμό από τις επιλογές που επιβάλλει το σύστημα, η συνεχιζόμενη - με τη μια ή την άλλη ηγεσία - νεοφιλελεύθερη, καπιταλιστική παγκόσμια Νέα Τάξη. Πρέπει να δούμε σοβαρά την διάχυτη στο πολιτικό σύστημα και στην κοινωνία κρίση αξιών και ηθικής. Η κάθε μια και ο κάθε ένας μας χρειαζόμαστε ένα νόημα ζωής, αγάπη για την πατρίδα, συλλογικές αξίες! Χρειαζόμαστε ενίσχυση της αυτόχθονης σκέψης, όραμα, νέα συλλογικότητα.
Στη συγκρότηση δημοκρατικού πόλου με πατριωτικές, οικολογικές, κοινωνικές ευαισθησίες και αξιόπιστη προγραμματική πρόταση είναι απαραίτητη η συμμετοχή ανθρώπων απ’ όλες τις γενιές, ιδιαίτερα τριαντάρηδων και εικοσάρηδων.
Η νέα γενιά της Ελλάδας χρειάζεται να παίξει καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση μιας νέας πορείας της χώρας. Προκειμένου όμω να γίνει αυτό, πρέπει κυρίως να βελτιωθεί η Παιδεία, σε όλες τις βαθμίδες, να προωθηθούν, με γενναιότητα και αληθινό κοινωνικό διάλογο, αλλαγές και να εφαρμοστεί ουσιαστική αξιολόγηση. Η πρόκληση του Πανεπιστημίου του 21ου αιώνα δεν βρίσκεται στη μορφή, αλλά στο περιεχόμενο της εκπαίδευσης και στη διάσωση της Παιδείας ως κοινωνικού αγαθού, έναντι μιας δίνης εξελίξεων της νέας τάξης, που προωθεί τον επαναπροσδιορισμό της ιστορικής αλήθειας και των αξιών που αποτελούν τις δυνάμεις συνοχής των κοινωνικών οικοδομημάτων. Ο διάλογος που έχει ανοίξει σε σειρά από ζητήματα χρειάζεται να οργανωθεί καλύτερα μέσα στις παρέες μας, αλλά και ανάμεσα στις κατά το δυνατόν ευρύτερες συλλογικότητες και ενεργούς πολίτες.

Θεόδωρος Μπατρακούλης
theobatrak@gmail.com

The video that shocked FYROM

http://www.youtube.com/watch?v=RSSjw2nzoro&NS=1

ΟΙ ΚΙΝΔΥΝΟΙ ΣΤΑ ΕΘΝΙΚΑ ΜΑΣ ΘΕΜΑΤΑ ΑΠΟΚΤΟΥΝ ΠΛΕΟΝ ΑΠΕΙΛΗΤΙΚΕΣ ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ

ΟΙ ΚΙΝΔΥΝΟΙ ΣΤΑ ΕΘΝΙΚΑ ΜΑΣ ΘΕΜΑΤΑ ΑΠΟΚΤΟΥΝ ΠΛΕΟΝ ΑΠΕΙΛΗΤΙΚΕΣ ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ

Ο μέσος αναγνώστης, ερχόμενος αντιμέτωπος με τις καθημερινές εξελίξεις στα εθνικά μας θέματα, έχει συνηθίσει να ακούει μόνο επαναλαμβανόμενες και καθησυχαστικές δηλώσεις από το υπουργείο Εξωτερικών μας.



του ΒΑΣΙΛΗ ΜΑΡΚΕΖΙΝΗ

Οι δηλώσεις αυτές περιστρέφονται γύρω από δύο κεντρικές ιδέες που αφορούν τις διμερείς σχέσεις, αλλά λίγο-πολύ αγνοούν την επίδραση του ευρύτερου γεωπολιτικού συστήματος στη διαμόρφωση των αμερικανικών προθέσεων για την Τουρκία και, εμμέσως, για την Ελλάδα ως τον τελευταίο τροχό αυτής της άμαξας.

Η πρώτη ιδέα/διαβεβαίωση είναι ότι αντιμετωπίζουμε τις καθημερινές τουρκικές προκλήσεις με ηρεμία και ψύχραιμη σκέψη, γνωρίζοντας ότι το διεθνές δίκαιο είναι με το μέρος μας.

Σύμφωνα με τη δεύτερη ιδέα, η παρούσα επιθετική στάση της Τουρκίας αποτελεί «εποχικό φαινόμενο», διόλου πρωτόγνωρο, και άρα είναι απλώς ακόμη ένα από τα προβλήματα που πρέπει να αντιμετωπίσουμε με ηρεμία σε σχέση με τη γείτονα χώρα.

Διαφωνώ και με τις δύο αυτές ιδέες, για τρεις διαφορετικούς λόγους.

Κατά πρώτο λόγο, η τουρκική εξωτερική πολιτική επηρεάζεται πλέον όλο και λιγότερο από τους παράγοντες που επικαλείται η ελληνική κυβέρνηση, και ειδικότερα από την προσπάθεια των κεμαλιστών στρατηγών να παραμείνουν υπολογίσιμος παράγοντας στη χώρα τους.
Τo λέω αυτό διότι ο κ. Ερντογάν συνεχίζει επιτυχώς τις πολιτικές του κ. Γκιουλ και του Τ. Οζάλ, αποδυναμώνοντας όλο και περισσότερο τον παλιό αυτόν προμαχώνα της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής.

Σήμερα στη συλλογιστική βάση της τουρκικής επιθετικότητας βρίσκεται, όπως προσπάθησα να εξηγήσω σε προηγούμενο άρθρο μου στο «Εθνος της Κυριακής», μια πολύ πιο εκλεπτυσμένη, πολυδιάστατη και συντονισμένη εξωτερική πολιτική, την οποία ανέπτυξαν προοδευτικά και θέτουν πλέον σε εφαρμογή οι κ.κ. Νταβούτογλου και Ερντογάν.
Η αντίδραση του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών θα έπρεπε επομένως να προσαρμοστεί καταλλήλως, να εκσυγχρονιστεί και να διαμορφωθεί κατά τρόπον ώστε να μπορεί να αντιμετωπίσει αυτό το σύνθετο σχέδιο δράσης, που είναι πρωτόγνωρο με τα μέχρι τώρα τουρκικά δεδομένα.

Οπως και αρκετοί άλλοι πολίτες, αναμένω και εγώ σαφείς αποδείξεις μιας μελετημένης και συντονισμένης ελληνικής αντίδρασης, αλλά, μέχρι στιγμής, μάταια.

Κατά δεύτερο λόγο, διαφωνώ με τη συχνή επίκληση του διεθνούς δικαίου ως παράγοντα που είναι με το μέρος μας και άρα καθιστά τη χώρα μας απόρθητη.
Διαφωνώ με αυτήν την προσέγγιση όχι επειδή δεν τρέφω σεβασμό γι’ αυτόν τον κλάδο του δικαίου -πώς θα ήταν δυνατόν άλλωστε, τη στιγμή που ως νομικός ασχολούμαι με αυτά τα θέματα-, αλλά επειδή γνωρίζω, όπως γνωρίζει και η κυβέρνηση, ότι και εμείς οι ίδιοι δεν τολμούμε να εφαρμόσουμε πρακτικά το διεθνές δίκαιο.

Αρκεί ένα και μόνο παράδειγμα, για του λόγου το αληθές. Παρότι, λοιπόν, το διεθνές δίκαιο μάς δίνει το δικαίωμα να επεκτείνουμε τα χωρικά μας ύδατα στα 12 ναυτικά μίλια, εμείς δεν τολμούμε να ασκήσουμε το δικαίωμα αυτό στην πράξη, δεδομένης της απειλής της Τουρκίας ότι θα το εκλάβει ως casus belli.

Θεωρητικά υπάρχουν πάντα τρόποι να αντιδράσει κανείς στα φαινομενικά αδιέξοδα, υπό τον όρο, βεβαίως, ότι μπορεί να σκεφτεί ελεύθερα και πρωτότυπα. Το ζήτημα όμως είναι: «Εμείς μπορούμε να κάνουμε κάτι τέτοιο;».

Σε ένα βιβλίο που εκδόθηκε πρόσφατα (2008), με τίτλο «Για το ζήτημα του Αιγαίου - Τα πετρέλαια, ο Μάρτης του ‘87, οι «συνοριακές διαφορές», η Ευρωπαϊκή Ενωση και η «ενεργειακή γέφυρα»», ο πρώην υπουργός Αναστάσιος Ι. Πεπονής έγραψε (σ. 161) ότι «η Ελλάδα μπορεί, με σωστή εκτίμηση των δεδομένων, να προπαρασκευάσει και να προχωρήσει σε διαφοροποιημένες κατά περιοχή επεκτάσεις της χωρικής της θάλασσας στο Αιγαίο, ασκώντας ευχέρεια που αναγνωρίζει το Διεθνές Δίκαιο». (Χρησιμοποίησα πλάγια στοιχεία σε αρκετές λέξεις, θέλοντας να δείξω πόσο προσεκτικά γράφει ο κ. Πεπονής.)

Δεν υποστηρίζω, στο συγκεκριμένο σημείο, ότι αυτή είναι υποχρεωτικά η λύση. Ούτε και ο κ. Πεπονής, νομίζω, υποστηρίζει κάτι τέτοιο. Τα ζητήματα αυτά, ας μην ξεχνάμε, είναι πολύ περίπλοκα και δεν είναι δυνατόν να επιλυθούν στο στενό πλαίσιο ενός άρθρου εφημερίδας. Αυτό πάντως που υποστηρίζω είναι ότι μπορούμε να διαμορφώσουμε ρεαλιστικά σχέδια με σκοπό να προστατεύσουμε τα συμφέροντα της χώρας μας, όπως πολύ χαρακτηριστικά έκανε το 1987 η κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου, αναγκάζοντας τελικά την Τουρκία να εγκαταλείψει την επιθετική της στάση.

Οσον αφορά τη σημερινή κρίση, δεν έχω διαβάσει μέχρι τώρα παρά μόνο κάποιες παρασκηνιακές πληροφορίες, σύμφωνα με τις οποίες οι Αμερικανοί θέλουν να συναντηθούμε με τους Τούρκους και να λύσουμε όλα μας τα προβλήματα διαμιάς. Είναι προφανώς αδύνατον να αποβεί λυσιτελής μια τέτοια πρόταση.
Κι επιπλέον, θα ήταν ντροπή για οποιονδήποτε Ελληνα πολιτικό να καθίσει σε ένα τέτοιο τραπέζι διαπραγματεύσεων!

Αυτή είναι η γνώμη ενός πατριώτη, αν και γνωρίζει και αυτός και όλοι οι αναγνώστες ότι οι Αμερικανοί δεν θα ησυχάσουν μέχρις ότου μας επιβάλουν την πρόθεσή τους.

Τέλος διαφωνώ με τις καθησυχαστικές, αλλά κοινότοπες δηλώσεις στις οποίες προβαίνει το υπουργείο Εξωτερικών μας ότι έχει την όλη κατάσταση υπό έλεγχο, διότι απλούστατα, όπως και οι περισσότεροι συμπατριώτες μου, δεν πιστεύω ότι αυτό αληθεύει.

Η επίδειξη ψυχραιμίας και αυτοκυριαρχίας, όταν δεν συνοδεύεται από επιχειρήματα, πράξεις, αποτελέσματα, υποδηλώνει αδυναμία, όχι δύναμη.

Η κλιμάκωση της τουρκικής προκλητικότητας δείχνει ότι και οι Τούρκοι συμμερίζονται ακριβώς την ίδια άποψη γι’ αυτές τις δηλώσεις, μια και προφανώς τις αντιμετωπίζουν με πλήρη αδιαφορία.

Κατά τη γνώμη μου θα ήταν πολύ πιο υπεύθυνη στάση να βγει κανείς και να μιλήσει ανοιχτά στους πολίτες της χώρας, να τους πει για τους κινδύνους που αντιμετωπίζει η χώρα και, αν είναι αρκετά θαρραλέος (πράγμα μάλλον απίθανο), να τους υπενθυμίσει ποιοι μπορεί να κρύβονται πίσω από αυτές τις ανούσιες διαβεβαιώσεις, προσπαθώντας να μας εξωθήσουν σε συζητήσεις που θα έθεταν σε κίνδυνο την εθνική μας κυριαρχία.

Πράγματι -για να επανέλθουμε στο επιχείρημα που απορρέει από το διεθνές δίκαιο και τη διεθνή πρακτική- δεν θεωρούνται άραγε ελληνικές εδώ και εβδομήντα χρόνια, και μάλιστα βάσει του διεθνούς νομικού καθεστώτος, οι βραχονησίδες που διεκδικεί σήμερα η Τουρκία;

Οι πρόσφατες παραβιάσεις του εναέριου και του θαλάσσιου χώρου μας δεν μπορεί παρά να αποσκοπούν στην καθιέρωση μιας de facto κατάστασης, την οποία, εν ευθέτω χρόνω, η Τουρκία μπορεί να «ρίξει» στο τραπέζι των συζητήσεων ως «διαπραγματευτικό ατού». Λυπούμαι που το λέω, αλλά το θεωρώ απολύτως λογικό η Τουρκία να εκμεταλλευτεί αυτό το επιχείρημα σε νομικό επίπεδο.

Κοντολογίς, το ξαναλέω: η Ελλάδα κινδυνεύει!

Η αδυναμία της Ελλάδας σε μια επικείμενη διαμάχη
Οταν κανείς διακρίνει προβλήματα στον ορίζοντα, οφείλει να προειδοποιεί τον λαό του. Και προσωπικά διακρίνω. Αυτό μάλιστα που αντιλαμβάνομαι ως πρωταρχικό πρόβλημα -και εξυπακούεται πως μπορεί κανείς να έχει διαφορετική γνώμη- είναι δισδιάστατο.

Περιέργως, όμως, καμία από τις δύο «διαστάσεις» ή όψεις του δεν σχετίζεται με την Τουρκία.

Τουναντίον, αμφότερες σχετίζονται με εμάς και τους φίλους μας. Και λέγοντας «φίλους μας» εννοώ την Αμερική και την Ευρώπη.

Οποιοσδήποτε έχει διαβάσει τις απόψεις που έχω διατυπώσει σε αρκετά άρθρα μου κατά τα δύο τελευταία χρόνια θα έχει ενδεχομένως προσέξει τη βαθιά μου θλίψη για τη στάση της Αμερικής απέναντί μας, αλλά και την εξίσου βαθιά ανησυχία μου για την ικανότητα των Ευρωπαίων συμμάχων μας να μας βοηθήσουν ουσιαστικά σε μια κρίσιμη στιγμή.

Εξακολουθώ να φοβούμαι ότι, εάν ποτέ εμπλεκόμασταν σε μια ένοπλη σύγκρουση με την Τουρκία, το μέγιστο που θα μπορούσαν να μας εξασφαλίσουν αυτοί οι φίλοι είναι μια «συμφωνία» ανάλογη αυτής των Ιμίων. Κατά τη γνώμη μου, μία μάς αρκεί!

Η απάντησή μου για ένα τέτοιο ενδεχόμενο -η καλύτερη απάντηση που μπόρεσα να σκεφτώ, έστω και αν δεν έτυχε ευρύτερης επιδοκιμασίας- ήταν πως πρέπει να προσπαθήσουμε να βρούμε νέους φίλους. Οι σχετικές μου επισημάνσεις αγνοήθηκαν, ενώ, σε προσωπικό κύκλο, δέχτηκα και την κατηγορία πως γερνώντας είχα γίνει ρωσόφιλος.

Οι κατηγορίες, όμως, που δεν βασίζονται σε επιχειρήματα, αλλά σε προκαταλήψεις, με αφήνουν τελείως αδιάφορο. Αντιθέτως, με μεγάλο ενδιαφέρον βλέπω σήμερα ότι κάποιοι έγκυροι αρθρογράφοι -λ.χ. ο γενικός διευθυντής του ΕΛΙΑΜΕΠ- μετακινήθηκαν πρόσφατα (βλ. «Καθημερινή», 15 Αυγούστου 2009) προς μια εμφανώς διφορούμενη θέση, ισχυριζόμενοι, από τη μια πλευρά, ότι «η Αθήνα ούτε μπορεί να παίξει σημαντικά μεγαλύτερο ρόλο στο πλαίσιο των ρωσικών σχεδιασμών, ούτε και θα έπρεπε να το επιδιώξει» (δική μου η έμφαση), αλλά και κλείνοντας, από την άλλη πλευρά, το ίδιο άρθρο προβάλλοντας την άποψη που πρεσβεύω εδώ και αρκετό καιρό, υπέρ μιας καλοζυγισμένης μετατόπισης της χώρας μας προς την κατεύθυνση της Ρωσίας.

Η μερική αυτή προσέγγιση της πολιτικής που θεωρώ ενδεδειγμένη είναι, φαντάζομαι, καλύτερη από το τίποτε.

Η κύρια ανησυχία μου όμως είναι ότι χάνουμε πολύτιμο χρόνο. Οι πρόσφατες ρωσοτουρκικές συμφωνίες για τον South Stream αποδεικνύουν ότι η Τουρκία κινείται ταχύτατα, ενώ εμείς ακόμη αμφιταλαντευόμαστε. Δυστυχώς.

Εξάλλου οφείλουμε πλέον να στρέψουμε την προσοχή μας και στα δικά μας σφάλματα, διότι είναι εξίσου υπαίτια για τη δυσχερή μας θέση με τους όποιους εξωτερικούς παράγοντες. Οπως έγραψε ο λαμπρός Γάλλος διανοητής Michel de Montaigne σε ένα από τα διασημότερα δοκίμιά του, «όταν η κρίση μας προβαίνει σε μια μομφή εναντίον κάποιου άλλου ανθρώπου [...] τούτο δεν πρέπει να μας απαλλάσσει από μια εσωτερική διερεύνηση».

Με άλλα λόγια, δεν πρέπει μόνο να κατηγορούμε φίλους και εχθρούς για τις ατυχίες μας, αλλά να αναρωτιόμαστε κατά πόσον σε αυτό το αποτέλεσμα έχει συμβάλει και η δική μας συμπεριφορά. Και θεωρώ πως, στην περίπτωσή μας, η συμπεριφορά μας έχει όντως συμβάλει στα προβλήματά μας, για τους ακόλουθους βασικούς λόγους.

Πρώτον, έχουμε αφήσει να περάσει απαρατήρητο ένα ολόκληρο καλοκαίρι τουρκικών προκλήσεων, εκμεταλλευόμενοι (και ενθαρρύνοντας;) την επικέντρωση του Τύπου στη γρίπη των χοίρων, στις θερινές διακοπές, στο σκάνδαλο της Siemens (το οποίο, καλώς ή κακώς, ενδέχεται κάποια στιγμή να αποσοβηθεί, ώστε... να μην προκληθούν περισσότεροι και εντονότεροι πονοκέφαλοι), αλλά όχι στις κρισιμότατες εξωτερικές απειλές, και ειδικά στο πρόσφατο αμερικανικό non-paper που θέλει να καθίσουμε μαζί με τους Τούρκους και να συζητήσουμε για εδάφη και ύδατα που ανήκουν σε εμάς, αλλά που εσχάτως αποφάσισαν να τα διεκδικήσουν και οι Τούρκοι. Γιατί; Ρωτώ ξανά: ΓΙΑΤΙ;

Δεύτερον, για ποιο λόγο οι περισσότερες ηγετικές μορφές της αντιπολίτευσης έχουν υιοθετήσει τόσο χαμηλό προφίλ απέναντι σε αυτά τα ζητήματα ύψιστης εθνικής σημασίας; Δεν είναι άραγε συνταγματικό τους καθήκον να επισημαίνουν τα τυχόν ελαττώματα στον χειρισμό των εθνικών ζητημάτων; Ή μήπως οι χαμηλοί τους τόνοι υποδηλώνουν ότι, σε γενικές γραμμές, συμφωνούν και οι ίδιοι με τον κυβερνητικό τρόπο χειρισμού της υποβόσκουσας κρίσης; Οταν όμως πρόκειται για τόσο κρίσιμα ζητήματα απαιτείται απόλυτη σαφήνεια, αν όχι (ιδεωδώς) κοινή αντίδραση.

Θα αποφύγουμε τον Χειμώνα της Δυσαρέσκειας;
Δεν μπορούμε να ξεπεράσουμε τα εξωτερικά μας προβλήματα εάν πρώτα δεν κατανοήσουμε και δεν διορθώσουμε τις εσωτερικές μας αδυναμίες. Τα ερωτήματα που έθεσα προηγουμένως πρέπει να λάβουν πλήρεις απαντήσεις προτού μπορέσουμε να διαπιστώσουμε πόσο ετοιμοπόλεμοι είμαστε - και χρησιμοποιώ τον όρο υπό έννοια ηθική και διπλωματική, όχι στρατιωτική. Θεωρώ, λοιπόν, ότι δεν είμαστε καθόλου ετοιμοπόλεμοι, και ιδού γιατί ισχυρίζομαι κάτι τέτοιο:

Η κυβέρνησή μας είναι αδύναμη όχι μόνο επειδή εξαρτάται από μία ψήφο, αλλά επειδή είναι πολυάριθμοι οι «υποστηρικτές» της που ενδιαφέρονται απλώς για το επόμενο πόστο τους και δείχνουν, αν κρίνει κανείς από τα ρεπορτάζ των εφημερίδων, να αφιερώνουν υπερβολικά πολύ χρόνο στις μάχες για τη διαδοχή. Μπορεί ασφαλώς αυτή να είναι η εσφαλμένη άποψη ενός «εξωτερικού» παρατηρητή. Οπως όμως και αν έχει το πράγμα, θεωρώ ότι αυτού του είδους η συμπεριφορά θυμίζει έντονα τη λογική που επικρατεί στις καταρρέουσες αυτοκρατορίες και στα βυθιζόμενα πλοία: καθένας για τον εαυτό του.

Είμαστε αδύναμοι επειδή έχουμε αδύναμη αντιπολίτευση. Το στοιχείο αυτό αποτελεί «πλεονέκτημα» για την παραπαίουσα κυβέρνηση, όχι όμως και για τη χώρα στο σύνολό της. Η αδυναμία της αντιπολίτευσης έγκειται στο γεγονός ότι, σε εξωτερικό επίπεδο, δίνει την εντύπωση -και ίσως κάνω λάθος- πως είναι πολύ πιο δεκτική προς τις αμερικανικές απόψεις από όσο θα επιθυμούσαν πολλοί Ελληνες.

Η χώρα μας είναι αδύναμη διότι, και αν ακόμη νικήσει η σημερινή αντιπολίτευση στις επόμενες εκλογές, οι δημοσκοπήσεις και οι εκλογικές στρατηγικές δείχνουν ότι, πιθανότατα, κανένα κόμμα δεν θα έχει απόλυτη πλειοψηφία στη Βουλή. Η πιθανότητα αυτή μπορεί να ευχαριστεί κάποιους μηχανορράφους του πολιτικού χώρου, που ελπίζουν ότι θα έχουν έτσι μια μοναδική ευκαιρία να σχηματίσουν τεχνητές συμμαχίες και άρα να ασκήσουν μεγαλύτερο έλεγχο στην πολιτική ζωή του τόπου.

Η ιστορία, όμως, καθόλου δεν συμφωνεί με την ιδέα ότι το είδος του χάους που βιώνουμε σήμερα μπορεί να θεραπευτεί μέσω παρασκηνιακών κινήσεων και μηχανορραφιών, οι οποίες, τις πιο πολλές φορές, εξυπηρετούν μόνο προσωπικές φιλοδοξίες.

Καθώς και τα δύο κόμματα διαπληκτίζονται για τα σκάνδαλα ή/και την αποσταθεροποίηση ενός επιτυχούς και δημοφιλούς Προέδρου της Δημοκρατίας, η ανεργία θα συνεχίσει, κατά πάσα πιθανότητα, να αυξάνεται, το έλλειμμα του προϋπολογισμού θα μεγαλώσει, οι ακάλυπτες επιταγές θα δημιουργήσουν νέες δυσχέρειες, η εγκληματικότητα θα περιμένει πάντα μια βιώσιμη λύση, η λαθρομετανάστευση θα παραμείνει απειλητική - αν και, χάρη στη βοήθεια του Γάλλου επιτρόπου Ζακ Μπαρό (έπειτα από πρωτοβουλία, ας σημειωθεί, του Ελληνα υπουργού Εσωτερικών, και όχι Εξωτερικών), έχουν αρχίσει τουλάχιστον να λαμβάνονται κάποια μέτρα.

Εάν σε αυτό το εκρηκτικό μείγμα προσθέσουμε και την υποβόσκουσα κρίση στο εξωτερικό, αυξάνονται σημαντικά οι πιθανότητες να ζήσουμε φέτος τον δικό μας Χειμώνα της Δυσαρέσκειας. Και η προσωπική μου ανησυχία σχετίζεται με το γεγονός ότι, σε στιγμές ανάλογης κρίσης, χαμένοι βγαίνουν κατά κανόνα η χώρα και οι «άνθρωποι του λαού».

Γενικό συμπέρασμα
Κατά τη γνώμη μου, oι επόμενοι τέσσερις μήνες θα είναι από τους πιο κρίσιμους στην πρόσφατη Ελληνική Ιστορία. Ο βασικός κίνδυνος αφορά την επιθυμία της Αμερικής, του ΝΑΤΟ και της σουηδικής προεδρίας της ΕΕ να υποχρεώσουν την Ελλάδα να επιλύσει μέσω διαπραγματεύσεων τα προβλήματα, αφενός, της ονομασίας της ΠΓΔΜ και, αφετέρου, των εντεινόμενων αξιώσεων της Τουρκίας στο Αιγαίο προκειμένου να διευκολυνθεί η ένταξη αυτής της τελευταίας στην ΕΕ.

Αυτές οι πιέσεις από πλευράς «συμμάχων» είναι απαράδεκτες. Ακόμη πιο δυσοίωνη όμως είναι η διαφαινόμενη νοοτροπία πίσω από αυτές τις πιέσεις, σύμφωνα με την οποία πρέπει -κατά κάποιον τρόπο- να απομακρυνθούν από τα αξιώματά τους ο κ. Καραμανλής και ο κ. Παπούλιας, ώστε να ελαχιστοποιηθεί το ενδεχόμενο για ένα ακόμη απροσδόκητο «Βουκουρέστι» (και αναφέρομαι στον δεξιοτεχνικό χειρισμό του Ελληνα πρωθυπουργού, που την έφερε με τον πιο έξυπνο τρόπο στους Αμερικανούς).

Μια τόσο κυνική νοοτροπία μπορεί μόνο να απορρέει από την άποψη -άποψη αβάσιμη, θέλω να πιστεύω- ότι οι Ελληνες πολιτικοί και δημοσιογράφοι μπορεί να αποδειχτούν πιο ευπροσάρμοστοι σε αυτού του είδους τα σχέδια σε σχέση με τον πρωθυπουργό.

Καθώς οσμίζομαι συνωμοσίες στην ατμόσφαιρα, θεωρώ καθήκον μου να προειδοποιήσω τους συμπατριώτες μου για τους ελλοχεύοντες κινδύνους.

*Ο κ. Βασίλης Μαρκεζίνης κατέχει τον τίτλο του «σερ», είναι νομικός σύμβουλος της βασίλισσας της Αγγλίας και μέλος σε επτά Ακαδημίες του εξωτερικού.

http://taxalia.blogspot.com/2009/09/blog-post_03.html

Ο ΑΓΡΟΤΙΚΟΣ ΤΟΜΕΑΣ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΣΤΗΡΙΞΗ, ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΠΡΟΤΑΣΗ ΚΑΙ ΝΕΑ ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ

Ο αγροτικός τομέας χρειάζεται στήριξη, εναλλακτική πρόταση και νέα νοοτροπία *

του ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΜΠΑΤΡΑΚΟΥΛΗ

Το τελευταίο δεκαήμερο του Ιανουαρίου ένα αγροτικό τσουνάμι ξέσπασε σε διάφορες περιοχές, από τον Προμαχώνα ως την Κρήτη. Μετά τον ανασχηματισμό ο πρωθυπουργός είναι διατεθειμένος να κάνει παροχές. Οι αγρότες που, από τα κρυφά των δημοσκοπήσεων, είναι ‘‘πιο κοντά’’ στη Ν.Δ. (οι άλλες κοινωνικές ομάδες είναι όλο και πιο μακριά), κλείνουν τους δρόμους, διεκδικώντας παροχές. Δίνονται τα 500 εκ. ευρώ, ανοίγουν οι δρόμοι, σπάζουν τα δυνατότερα μπλόκα. Αλλά το πακέτο δεν φθάνει για όλους… Και αν οι επικοινωνιολόγοι της Ν.Δ. πιστεύουν ότι όλα τελείωσαν, μάλλον πέφτουν έξω.

Ορισμένα στοιχεία και απόψεις ξαναγίνονται επίκαιρες με τις τελευταίες εκτεταμένες αγροτικές κινητοποιήσεις. Στην Ελλάδα, στην περίοδο μετά την ένταξη στην Ε.Ε., σημειώθηκε γενική υποχώρηση της αγροτικής παραγωγής, παρά τις πολυδιαφημισμένες επιδοτήσεις από την Κοινή Αγροτική Πολιτική (ΚΑΠ). Ο αγροτικός πληθυσμός μειώθηκε σημαντικά τα τελευταία 27 χρόνια, το ποσοστό των αγροτών στον συνολικό ενεργό πληθυσμό έφθασε το μισό. Και αν συνέβη το ίδιο στις χώρες του ανεπτυγμένου Βορρά, εκεί ένα 3% του ενεργού πληθυσμού έπρεπε να βρεί (και βρήκε) απασχόληση στον επεκτεινόμενο σύγχρονο τομέα των υπηρεσιών. Εδώ, το αντίστοιχο ποσοστό άγγιζε το 15% του πληθυσμού. Αυτό σταδιακά στράφηκε προς τις συνήθως αεριτζίδικες ‘‘υπηρεσίες’’ των αστικών κέντρων, ή σε αμφιλεγόμενες δραστηριότητες στην ύπαιθρο ή ακόμα και σε νέα μετανάστευση προς την υπόλοιπη Ευρώπη! Τέλος, πολλοί μετανάστες μετατράπηκαν σε εργάτες γης την τελευταία εικοσαετία. Είναι μια μερική εικόνα των συντριπτικών κοινωνικών σχηματισμών.
Στο πλαίσιο της ΚΑΠ το βαμβάκι επιδοτήθηκε αδρά από την Ε.Ε. Όπως ήταν επόμενο, όλο και περισσότεροι αντικατέστησαν τις καλλιέργειες άλλων προïόντων με βαμβάκι. Ένα ολόκληρο ‘‘σύστημα’’ κτίσθηκε γύρω από το συγκεκριμένο προïόν, η ανάπτυξη του οποίου, εφόσον στηριζόταν στις επιδοτήσεις, ήταν αναμενόμενο να είναι στρεβλή. Μεσάζοντες και αετονύχηδες καρπώνονται σημαντικό μέρος των επιδοτήσεων. Οι κυβερνήσεις εκμεταλλεύτηκαν πολιτικά τα κοινοτικά κονδύλια σαν να επρόκειτο για χρήματα που εκείνοι ‘‘δώρισαν’’ στον αγροτικό κόσμο. Το πρόσωπο της επαρχίας άλλαξε, αλλά οι αγρότες δεν μετατράπηκαν σε επαγγελματική ομάδα με υπόσταση. Δεν δημιουργήθηκαν υποδομές. Δεν προσφέρθηκε μόρφωση και αναπτυξιακά εργαλεία στον πρωτογενή τομέα. Για το ίδιο το προïόν ποιοί ενδιαφέρθηκαν; Πόσο κοστίζει η παραγωγή, τι ποιότητα έχει, πως θα πουληθεί και θα γίνει η απορρόφησή του; Ποιες θα ήταν οι συνέπειες της εντατικής μονοκαλλιέργειας στα εδάφη της Θεσσαλίας;

Στο σημερινό παγκόσμιο περιβάλλον, είμαστε αντιμέτωποι με την επισιτιστική κρίση, την κλιματική αλλαγή, την ενεργειακή και την οικονομική κρίση. Σε αγροτικές περιοχές του κόσμου ξετυλίγονται οι συστηματικές προσπάθειες του κεφαλαίου και των πολυεθνικών για ιδιοποίηση της γης και των φυσικών πόρων (νερό, δάση, ορυκτά, κλπ.). Η επίθεσή τους συμβαδίζει με την επιδίωξη να επιβάλουν την ιδεολογική ηγεμονία τους στους αγρότες και τους αυτόχθονες πληθυσμούς, προωθώντας την πολιτισμική αλλοτρίωση και υποταγή τους.
Η μεταβολή των συνθηκών στη διεθνή αγορά δικαιώνει όσους επέκριναν την εγκατάλειψη της παραδοσιακής ΚΑΠ (παρά τις ελλείψεις της και συγκεκριμένες αρνητικές συνέπειές της) από την Ε.Ε. Στο διάστημα αρχές 2007-Μάρτιος 2008 οι διεθνείς τιμές των σιτηρών αυξήθηκαν 130%, της σόγιας 88%, του ρυζιού 75% και του καλαμποκιού 32%. Η αύξηση του πληθωρισμού οφειλόταν σε μεγάλο βαθμό και στην αύξηση των διεθνών τιμών των τροφίμων. Η θεωρία ότι η συρρίκνωση του αγροτικού τομέα στην Ελλάδα και στην Ε.Ε. θα άνοιγε την αγορά σε φτηνές εισαγωγές τροφίμων και θα έκανε ανταγωνιστικότερη την οικονομία γκρεμίζεται. Στην Ελλάδα, σε ορισμένες περιοχές παρατηρούνται πλεονάσματα αγροτικών προιόντων που μένουν αδιάθετα. Ταυτόχρονα, η αγορά κατακλύζεται από εισαγόμενα προïόντα. Και μεγαλώνει ο αριθμός των φτωχών στις πόλεις, που δυσκολεύονται να αγοράσουν τα αναγκαία διατροφικά προïόντα. Eξ άλλου, υπάρχει έλλειμμα διαφανούς διαδικασίας στη διαχείριση των κοινοτικών επιδοτήσεων. Λόγω κακοδιαχείρισης, η χώρα από το 1999 ως το 2006 χρεώθηκε από την Ε.Ε. με 1,1 δισ. ευρώ σε πρόστιμα. Για το 2008 τα πρόστιμα ήταν πάνω από 460 εκατ. ευρώ. Βεβαίως, η κρίση του αγροτικού τομέα είναι δομική. Υφίσταται σήμερα αναπυξιακό αδιέξοδο στην ελληνική ύπαιθρο.
Το συγκεντρωτικό, γραφειοκρατικό, αθηνοκεντρικό Κράτος απέτυχε να χαράξει συγκεκριμένη αγροτική πολιτική και να την ακολουθήσει. Δεν είναι μονόδρομος η συρρίκνωση του αγροτικού πληθυσμού, όπως επιτάσσουν οι γραφειοκράτες των Βρυξελλών που καθορίζουν την πολιτική της Ε.Ε. Ο ελληνικός αγροτικός τομέας πρέπει να βγει από την εγκατάλειψη και να αρχίσει να αναπτύσσεται σε νέα ποιοτική βάση, με παρέμβαση του κράτους, όπου αυτό χρειάζεται. Kρίσιμο ζήτημα στην διαμόρφωση και προώθηση εναλλακτικής αγροτικής στρατηγικής είναι η υπέρβαση της αντίληψης ότι η αγορά αποτελεί το βασικό μηχανισμό ρύθμισης των αγροτικών σχέσεων. Χρειάζεται να προσδιοριστεί ένας άλλος δρόμος αγροτικής ανάπτυξης, που θα αποτελέσει τη βάση επαναπροσδιορισμού ενός αναπτυξιακού σχεδίου για την ελληνική ύπαιθρο. Αυτός ο δρόμος θα θεμελιώνεται στην ολοκληρωμένη ανασυγκρότηση των ελληνικών περιφερειών στη βάση Τοπικών Αναπτυξιακών Σχεδίων που να συνιστούν:
α) Την αναζωογόνηση των τοπικών, περιφερειακών, παραγωγικών συστημάτων, σε αντίθεση με τον αθηναïκό υδροκεφαλισμό και παρασιτισμό. β) Την αποκατάσταση και την ήπια διαχείριση των φυσικών πόρων και τον άμεσο έλεγχό τους από τους ίδιους τους παραγωγούς και τις ενώσεις τους. γ) Την ανάδειξη της πολιτισμικής ταυτότητας κάθε τόπου και τη σύνθεσή της με τα σύγχρονα πρότυπα παραγωγής και κοινωνικής οργάνωσης. δ) Την υιοθέτηση νέων παραγωγικών προτύπων που να βασίζονται στην αμειψισπορά και την αγρανάπαυση, την πολυκαλλιέργεια, τις βιολογικές μεθόδους αντιμετώπισης των φυτικών και ζωικών ασθενειών, τη χρήση τοπικών σπόρων και ποικιλιών. ε) Την ανασυγκρότηση των παραγωγικών και καταναλωτικών συνεταιρισμών, διαμορφώνοντας νέα δίκτυα μεταξύ πόλεων και υπαίθρου, εκτοπίζοντας τους μεσάζοντες και τους εμπόρους. Η ενδογενής και αυτοτροφοδοτούμενη ανάπτυξη προυποθέτει την οικοδόμηση ενός νέου υποκειμένου, που έχει παίξει πολύ σημαντικό ρόλο στην ελληνική ιστορία: των Κοινοτήτων μας. Με υλικά του παρελθόντος καλούμαστε πάλι σήμερα να ανιχνεύσουμε νέες και, εν πολλοίς, ξεχασμένες μορφές συμμετοχής, συνεργασίας, αλληλεγγύης και άμεσης δημοκρατίας, αναστρέφοντας την πορεία παρακμής μας. Παράλληλα έπρεπε να αρχίσει νέα διαπραγμάτευση στην Ε.Ε. με στόχο τη στήριξη και την ανάπτυξη του ευρωπαïκού αγροτικού τομέα.

Οσον αφορά το περιβάλλον, πέρα από τη διαχείριση του πολιτικού κόστους, αυτό που μας λείπει είναι μια ολοκληρωμένη στρατηγική αειφορίας. Ολοι κρίνονται βάσει των ενεργειών και παραλείψεών τους στη διαμόρφωση και στην εφαρμογή μιας τέτοιας πολιτικής. Η καθυστερημένη σύσταση Υπουργείου Περιβάλλοντος είναι αναγκαία, αλλά δεν αρκεί. Σήμερα σε αρκετές περιοχές της χώρας το νερό αναδεικνύεται σε κυρίαρχο πρόβλημα τόσο από την άποψη του στόχου της διατήρησης της παραγωγικής ικανότητας της υπαίθρου όσο και από αυτήν της προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος. Οσον αφορά τη Θεσσαλία π. χ., από τις ετήσιες ανάγκες ζήτησης σε νερό με βάση την παρούσα σύνθεση καλλιεργειών αυτής της περιφέρειας, που εκτιμώνται σε 1,8 δισεκατομμύρια κ.μ νερών, τα 1,6 δισεκατομμύρια κ.μ. διατίθενται για άρδευση. Από την επεξεργασία των στοιχείων, που ενεργεί από το 1974 το Υπουργείο Γεωργίας, παρατηρούνταν στην πεζομετρική στάθμη των υπογείων υδάτων μια συστηματική πτώση στην Κεντρική και Νοτιοανατολική κυρίως πλευρά της Θεσσαλίας. Πως θα διατηρηθεί στον ορίζοντα του 2020 και πέραν αυτού, η παραγωγική ικανότητα και βιωσιμότητα της Θεσσαλικής υπαίθρου και του πληθυσμού της; Aποτελεί πρώτη προτεραιότητα η ολοκλήρωση και η εύρυθμη λειτουργία έργων ταμίευσης των υδάτινων πόρων της Θεσσαλίας (ταμιευτήρες, ανασύσταση Κάρλας, Σμόκοβος, φράγματα Γυρτώνης, Λιβαδίου, άλλα ορεινά φράγματα, κ. ά.) και η εφαρμογή συστημάτων ορθολογικής διαχείρισης των επιφανειακών και υπογείων υδάτων και των αρδευτικών έργων. Επί πλέον, απαιτούνται η λειτουργία επαρκούς Ενιαίου Φορέα διαχείρισής τους, με παράλληλες παρεμβάσεις προγραμματικών και διοικητικών μέτρων συγκράτησης των αρδευομένων εκτάσεων, απαγορευτικών μέτρων και ελέγχων των γεωτρήσεων, αναδιάρθρωσης των καλλιεργειών και δραστηριοτήτων, εντατικοποίησης των γεωργικών και κτηνοτροφικών συστημάτων παραγωγής.

Η διατροφική κυριαρχία είναι συστατικό στοιχείο του αγώνα για κοινωνική χειραφέτηση και εθνική ανεξαρτησία. Ομως, αναπαράγεται ένα σύστημα χρεογόνο, παρασιτικό, αντιαναπτυξιακό, δορυφορικό του αθηναïκού κέντρου και αναχρονιστικό. Η χώρα εξακολουθεί να παραμένει στο τέλμα των ίδιων συγκεντρωτικών και υπουργοκεντρικών - ‘‘σοσιαλιστικών’’ και νεοφιλελεύθερων - κρατικών δομών, όταν προυπόθεση για να σταθεί μια χώρα στην παγκοσμιοποίηση είναι η οργάνωσή της ως σύστημα-Ελλάδα και όχι ως σύστημα-υπουργεία-πρωτεύουσα. Μετά την ‘‘εκσυγχρονιστική’’ ταλαιπωρία, τη σπατάλη χρόνου, την απώλεια πόρων και ευκαιριών, η ιστορική ανάγκη της πολιτικής ανανέωσης είναι σύμφυτη με την άνθηση νέας πολιτικής παιδείας. Απαιτεί σύντονη δράση ενεργών υποκειμένων. Ειλικρινών εκφραστών νέου σχεδιασμού για τη χώρα, νέας πολιτειακής αρχιτεκτονικής και νέας πολιτικής βαλκανικής και ανατολικομεσογειακής συνεργασίας.

Θεόδωρος Μπατρακούλης

Iανουάριος 2009

O Georgios Alexandrou είχε γράψει στο Facebook at 3:24pm February 15

Εκπληκτικό Άρθρο του Θεόδωρου Μπατρακούλη για τον αγροτικό τομέα στην εφημερίδα Ρήξη, φύλλο της 15ης Φεβρουαρίου 2009.

Καθαρό και διεισδυτικό κείμενο για το αγροτικό ζήτημα στην Ελλάδα. Μία ψύχραιμη ματιά με πρακτικές και τολμηρές προτάσεις για ένα ζήτημα που "προβάλλεται" πάντα διαστρεβλωμένα από τα ΜΜΕ. Ίσως η καλύτερη πολιτική ανάλυση του ζητήματος που κυκλοφόρησε στον τύπο!

Share

Yesterday (14.2.2009) at 2:26am