Βυζάντιο: Μνήμη και ιστορικοί στοχασμοί

                         Βυζάντιο: Μνήμη και ιστορικοί στοχασμοί*

         29 Μαίου, αποφράδα ημέρα. Επέτειος της δεύτερης Αλώσεως της Κωνσταντινουπόλεως. Η ονειρεμένη και αλησμόνητη «Πόλη», η «Βασιλεύουσα», η «Επτάλοφος της Ανατολής»  έπεσε το 1453. Ποτέ όμως δεν έσβησε από τις καρδιές των Ελλήνων, για τους οποίους η μέρα αυτή είναι μέρα μνήμης. Οι Ελληνες, αλλά και οι άλλοι Ευρωπαίοι, οφείλουν να θυμούνται και να αντλούν διδάγματα από την ιστορία της Βασιλίδος των πόλεων, καθώς και από την πολύπτυχη ιστορία της Μεσαιωνικής Ελληνικής Αυτοκρατορίας, τόσο των περιόδων της ακμής της όσο και των φάσεων της παρακμής της. Ο σπουδαίος Γάλλος βυζαντινολόγος Πωλ Λεμέρλ επισημαίνει ότι η τιμή για την επιβίωση του αρχαίου προτύπου ανήκει, κατά πολύ μεγάλο μέρος, «στη χιλιετία…στη διάρκεια της οποίας ένα κράτος ελληνικό, που μιλούσε ελληνικά και η πρωτεύουσά του ήταν στην Κωνσταντινούπολη διατήρησε την έννοια του δικαίου, την έννοια του νόμου, την έννοια της πόλεως και ενός ορισμένου τρόπου ζωής εν κοινωνία, καθώς και την έννοια της ηθικής, υπό κοινωνική αλλά και ατομική έννοια, και τέλος την έννοια της μόρφωσης, με μια λέξη: τον πολιτισμό»[1].

             Τα δύο τμήματα της Ευρώπης, η ελληνόφωνη βυζαντινή[2] Ανατολή (μια «ελληνική οικουμένη») και η λατινόφωνη Δύση ακολούθησαν διαφορετικούς δρόμους και συγκρότησαν διακριτές πολιτισμικές οντότητες[3]. Μετά την κατάρρευση του δυτικού τμήματος της Ρωμαïκής Αυτοκρατορίας, η διατήρηση του ανατολικού τμήματός της (Βυζαντινή Αυτοκρατορία) είχε πολύ σπουδαίες ιστορικές συνέπειες. Στο απόγειο της ακμής της, η Ανατολική Ρωμαïκή αυτοκρατορία εκτεινόταν από την Ιλλυρία και την Τριπολίτιδα, στα Δυτικά, μέχρι τις παρυφές του Καυκάσου και του Ευφράτη, στα Ανατολικά. Ηδη από την εποχή του Ιουστινιανού (528-565 μ.Χ.), η ‘‘κοινή’’ ελληνική αποτελούσε τη γλώσσα όχι μόνο της ιθύνουσας ‘‘ελίτ’’ αλλά και της πλειοψηφίας των κατοίκων της και επικράτησε κατά αδιαφιλονίκητο τρόπο στο σύνολο της Επικράτειας από την εποχή του Ηρακλείου (610-641). Η πολιτισμική επιρροή της Μεσαιωνικής Ελληνορωμαïκής Αυτοκρατορίας - πρώτη ευρωπαïκή αυτοκρατορία σύμφωνα με τον Πολ Βαλερί  - εξαπλώθηκε σε ολόκληρη την Ανατολική Ευρώπη.

         Η Βυζαντινή (Ελληνορωμαïκή) αυτοκρατορία απορρόφησε τους Σλάβους, των οποίων η εγκατάσταση μετά τις επιδρομές τους[4] του 7^ου αιώνα αποτέλεσε μια σημαντική δημογραφική ενίσχυση των πληθυσμών της Χερσονήσου του Αίμου. Ο Λέων ΣΤ΄ ο Σοφός (β. 886-912) αναφέρει χαρακτηριστικά στα ‘‘Βασιλικά’’ ότι ο πατέρας του, ο Βασίλειος Α΄ ο Μακεδών (β. 867-886) είχε εξελληνίσει τους ανυπότακτους Σλάβους των βαλκανικών Σκλαβηνιών σε τέτοιο βαθμό «ώστε να θεωρούν πλέον τους εχθρούς των Ρωμαίων δικούς τους εχθρούς»[5]. Ωστόσο, το Βυζάντιο αναγκάστηκε και στους μεταγενέστερους  χρόνους να διεξαγάγει πολέμους εναντίον ορθόδοξων και σλαβικών λαών. Ο τσάρος των Βουλγάρων Συμεών απέκτησε μεγάλη ισχύ, πολιόρκησε την Κωνσταντινούπολη (913), κατέλαβε την Αδριανούπολη και προέλασε μέχρι την Κόρινθο (918). Για να εξουδετερώσουν αυτόν τον ιδιαίτερα επικίνδυνο αντίπαλο, οι Βυζαντινοί χρειάστηκε να προκαλέσουν την σύγκρουσή του με τους Κροάτες και τους Σέρβους, υπάγοντας οριστικά τους δύο αυτούς λαούς στην αυτοκρατορική τροχιά. Ο Ιωάννης Τσιμισκής, μετά τη νίκη του επί του Ρώσου πρίγκιπα του Κιέβου Σβιατοσλάβου Α΄, επωφελούμενος από την εσωτερική αναταραχή στη Βουλγαρία, προσάρτησε τη χώρα το 972. Η τελευταία πράξη αυτής της περιόδου στην αναμέτρηση Βυζαντινών και Βουλγάρων παίχθηκε κατά την βασιλεία του Βασιλείου Β΄[6]. Οπωσδήποτε, οι Σλάβοι της Ν/Α Ευρώπης θεωρήθηκαν και έγιναν σε σημαντική έκταση μαχητές της «Ορθοδοξίας»[7].

            Εξάλλου, θεωρείται ότι η μεσαιωνική Ελληνορωμαïκή αυτοκρατορία μπόρεσε να ενσωματώσει στην Ευρώπη τους λαούς τους οποίους εκχριστιάνισε, ειδικά τους Σλάβους[8]. Σύμφωνα με μιά ορισμένη ιστορική προσέγγιση, οι χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, ιδιαίτερα τα Βαλκάνια αποτέλεσαν μέρη αυτού του γεωπολιτισμικού πλέγματος που ονομάστηκε ‘‘Βυζαντινή Κοινοπολιτεία’’ (Commonwealth Byzantin). Επρόκειτο για μια χωρική ζώνη που, παρά την ποικιλότητά της, χαρακτηριζόταν από σημαντικό αριθμό κοινών πολιτισμικών και πνευματικών γνωρισμάτων[9]. Και στις μέρες μας, στα Βαλκάνια, η πραγματικότητα που αποδίδεται από τον όρο ‘‘Βυζάντιο’’ (δηλαδή την Ανατολική Ελληνική-ρωμαïκή αυτοκρατορία) και τα σχετικά επίθετα έχει εμφανιστεί σαν να αποτελεί ένα είδος ‘‘μυστικού τοπίου’’. Στα εδάφη της πρώην Γιουγκοσλαβίας, της Βουλγαρίας, της Αλβανίας, της πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας (πΓΔΜ) βλέπει κανείς δεκάδες ορθόδοξους ναούς και μνημεία της βυζαντινής περιόδου.

Πότε εμφανίστηκε ως γεωπολιτική-γεωπολιτισμική έννοια η «Νοτιο-ανατολική Ευρώπη», ο χώρος που ονομάζεται συχνά και ‘‘Βαλκάνια’’ (Βαλκανική); Για ορισμένους ιστορικούς αφετηρία ήταν ο 5^ος αιώνας μ.Χ., και σύμφωνα με άλλους το Σχίσμα των χριστιανικών Εκκλησιών του 1054. Στους μεταξύ των δύο αυτών ορίων χρόνους, η πολιτική και οικονομική ενότητα της υπό εξέταση ευρείας περιοχής είχε εξασφαλισθεί από την αυτοκρατορική εξουσία, καθώς και από αυτό που επικράτησε να ονομάζεται ‘‘Βυζαντινός πολιτισμός’’[10]. Αρκετά από τα προγενέστερα χαρακτηριστικά διατηρήθηκαν, με νέες μορφές και συνθέσεις, και μετά την οθωμανική κατάκτηση^[11]. Ενας τομέας που μπορεί να θεωρηθεί ως χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της οικονομικής/πολιτιστικής κοινότητας των λαών της Βαλκανικής, υπήρξε το δίκαιο των ιδιωτικών σχέσεων των Ορθοδόξων Χριστιανών υπηκόων των Οθωμανών σουλτάνων. Μετά το 1453, το βυζαντινό (ελληνορωμαïκό) ιδιωτικό δίκαιο παρέμεινε σε ισχύ - κατ’αρχάς χάρη στα δικαστικά προνόμια του κλήρου[12]. Σε μεταγενέστερο χρόνο, οι οθωμανικές αρχές αναγνώρισαν δικαστική αρμοδιότητα και στις κοσμικές αρχές των ελληνικών κοινοτήτων καθώς και σε επαγγελματικές συντεχνίες[13].

         Από το 1000 μέχρι τα τέλη του 12^ου αιώνα έλαβε χώρα μια ουσιώδης αλλαγή του τύπου εμπορίας και συνακόλουθα της αστικής ζωής στη Δυτική Ευρώπη. Σημειώθηκε διάνοιξη εμπορικών δρόμων από την Ανατολή προς την Ιταλία και από την τελευταία προς τις δυτικότερες περιοχές της Ευρώπης. Οι «Σταυροφορίες», οι οποίες βασίστηκαν στη ναυτική δύναμη των ιταλικών πόλεων-κρατών, εγκαινίασαν μια νέα φάση στο (δυτικο)ευρωπαïκό εμπόριο[14]. Οι Ιταλοί έγιναν οι κυρίαρχοι θαλασσοπόροι της Ανατολικής Μεσογείου, εκτοπίζοντας τους Ελληνορωμαίους και τους Αραβες.

Οι αντιπαραθέσεις μεταξύ Λατίνων (Δυτικών) Ρωμαιοκαθολικών και Ελληνορωμαίων (Ανατολικών) Ορθοδόξων πήραν μεγαλύτερη ένταση και έκταση με το μεγάλο σχίσμα του 1054. Ο χριστιανικός κόσμος διαιρέθηκε σε δύο παρατάξεις, με επικεφαλής της κάθε μιας τον Πάπα της Ρώμης και τον Οικουμενικό Πατριάρχη της Κωνσταντινουπόλεως. Την εν λόγω εποχή, η Ανατολική Ρωμαïκή αυτοκρατορία είχε ήδη πλήρως εξελληνισθεί. Η ελληνική ήταν η επίσημη γλώσσα από τον 7^ο αιώνα. Η διαμάχη μεταξύ Ρωμαιοκαθολικών και Ελληνορθοδόξων ήταν και πολιτική και πολιτισμική. Ηταν μια άλλη εκδοχή της παλαιάς διαμάχης μεταξύ Ρώμης και Αθήνας, μεταξύ της Λατινικής Δύσης και της Ελληνικής Ανατολής. Η αμοιβαία αντιπάθεια και εχθρότητα θα κορυφωθεί το 1204, όταν η Δ΄ Σταυροφορία, που υποκινούνταν για εμπορικούς-γεωοικονομικούς λόγους από τους Ενετούς, εκτρέπεται του προορισμού της και, οι Σταυροφόροι, αντί των Ιεροσολύμων, καταλαμβάνουν και λεηλατούν την Κωνσταντινούπολη. Το μίσος των Λατίνων τους ώθησε τότε σε πράξεις ασύλληπτης βαρβαρότητας εναντίον των Ελληνορθοδόξων[15].

         Μετά την πρώτη Αλωση της Κωνσταντινούπολης το 1204, η Βυζαντινή Αυτοκρατορία κατακερματίστηκε σε ανεξάρτητα λατινικά και ελληνικά κράτη. Η Γαληνοτάτη Δημοκρατία της Βενετίας στερέωσε τη ναυτική πρωτοκαθεδρία και την εμπορική ηγεμονία, που είχε εγκαθιδρύσει στην Αδριατική θάλασσα, στα εδάφη της Ανατολικής Ρωμαïκής αυτοκρατορίας και στην Ανατολική Μεσόγειο. Οι πόλεις της Βορείου Ιταλίας (προπάντων η Βενετία και, σε μικρότερη έκταση, η  ανταγωνίστριά της Γένουα) και της Γερμανίας κέρδισαν περισσότερα και για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα από την επεκτατική πολιτική της Δύσης στην Ανατολική και Νοτιοανατολική Ευρώπη και στην Ανατολική Μεσόγειο[16]. Το ισχυρότερο από τα Βυζαντινά κράτη, η αυτοκρατορία της Νικαίας, και μετά την ανακατάληψη της Κωνσταντινούπολης (1261), δεν έπαυσε να είναι ένα εδαφικά συρρικνωμένο κράτος, πολιτικά αδύναμο και οικονομικά εξαρτημένο. Είχε καταντήσει σκιά της παλιάς κραταιάς αυτοκρατορίας. Και μετά την ανακατάληψη της Κωνσταντινούπολης από τις δυνάμεις του κράτους της Νίκαιας, τα περισσότερα εδάφη της αυτοκρατορίας ανήκαν πλέον στα ανεξάρτητα βασίλεια των Βουλγάρων και των Σέρβων, στους Ενετούς, στους Γενουάτες και στους Οθωμανούς Τούρκους. Οι τελευταίοι, οι νέοι κατακτητές προερχόμενοι από τον κόσμο των στεπών - που πάτησαν για πρώτη φορά στην Ευρώπη το 1308 -, έμελλαν να δημιουργήσουν μια μεγάλη και μακρόβια αυτοκρατορία, η οποία στην Ευρώπη θα περιλάμβανε όλη τη Βαλκανική.

         Ο Γιάννης Κορδάτος έγραφε σε μια μονογραφία του: «Στις 29 του Μάη στα 1453, που η ξακουστή πρωτεύουσα του Βυζαντίου έπεσε στα χέρια των Τούρκων, από τη μια μεριά οι βυζαντινοί φεουδάρχες άλλαζαν κυρίαρχο και από την άλλη, τελείωνε η πάλη που άρχισε ανάμεσα σ’Ανατολή και Δύση - ανάμεσα σε Τούρκους και Φράγκους - για την επικράτηση και την κατοχή της Βαλκανικής που ήταν ο δ ρ ό μ ο ς που περνούσαν τα καραβάνια των πραγματευτάδων από την Ευρώπη στην Ασία. Η Πόλη που κατά τον ποιητή ήταν

                 «το σπαθί, η Πόλη το κοντάρι

                 η Πόλη ήτο το κλειδί της Ρωμανίας όλης

                 κ’εκλείδωνε κ’ασφάλιζεν όλη την Ρωμανίαν

                 κ’όλο το Αρχιπέλαγος εσφικτοκλείδωνέτο» δεν ήταν μοναχά κέντρο οικονομικό μα είχε και στρατηγική θέση σπουδαία»[17]

           Η Πόλη - κέντρο ενός πολιτισμού οικουμενικής ακτινοβολίας, κυρίως για τον χριστιανικό κόσμο - έπεσε στις 29 Μαίου 1453 στα χέρια των Οθωμανών. Οι Ελληνες, αλλά και οι άλλοι Ευρωπαίοι, οφείλουν να θυμούνται και να αντλούν διδάγματα. Περισσότερο σήμερα που ο Ελληνισμός πορεύεται γοργά προς τη «μετανεωτερικότητα», χαρακτηριστικά της οποίας είναι η αποκοπή από τις ρίζες, ο εθνομηδενισμός και η άκριτη αποδοχή τρόπου σκέψεως και ζωής που επιδιώκουν να επιβάλλουν τα ιδεολογικά κέντρα της παγκοσμιοποίησης.

                                            Θεόδωρος Μπατρακούλης

                                    Δρ Πανεπιστημίου Paris 8, Νομικός

* Το άρθρο δημοσιεύτηκε σε πρώτη, συντετμημένη μορφή με τίτλο «29 Μαίου 1453: Ημέρα μνήμης των Ελλήνων και των Ευρωπαίων», στο ηλεκτρονικό περιοδικό Αντίβαρο, Ιούνιος 2007.

http://palio.antibaro.gr/national/mpatrakoulhs_29maiou.php

---

[1] Paul Lemerle, «Η συνέχεια της ευρωπαïκής συνείδησης», στο Ελένη Αρβελέρ / Maurice  Aymard, Οι Ευρωπαίοι, τόμος Α΄, Αθήνα: Σαββάλας, 2003, σ. 181.

[2] Το  επίθετο  «βυζαντινός» ήταν άγνωστο  στους επονομασθέντες «Βυζαντινούς». Είναι ένας νεολογισμός τον οποίο χρησιμοποίησε στα 1562 για πρώτη φορά ο ιστορικός Ιερώνυμος Βολφ (Hieronymus Wolf, 1516-1580), τότε βιβλιοθηκάριος και γραμματέας στον οίκο των ισχυρών τραπεζιτών Fugger στην Αυγούστα (Augsburg). Εκτοτε καθιερώθηκε από λόγιους της Δύσης. Οι ιστορικοί   των  βυζαντινών χρόνων καθώς και οι υπήκοοι  της  Αυτοκρατορίας της Ανατολής  χρησιμοποιούσαν  συνήθως τον όρο «Ρωμαίοι» και για την Αυτοκρατορία «Ρωμαίων κράτος» ή «Ρωμαίων Πολιτεία». Βλ.  και  G. Ostrogorsky,  Ιστορία  του  Βυζαντινού  Κράτους,  3 τόμοι,  Αθήνα: Ιστορικές εκδόσεις Στέφανος Βασιλόπουλος, 1978-1981, τόμος 1, σ. 85.

[3] Πρβλ. Georges Castellan, Histoire des Balkans, XIVe-XXe siècle, Paris: Fayard, 1991. S. Yerasimos, Questions d’Orient; Frontières et minorités des Balkans au Caucase, Paris: La Découverte, 1993. Serge Bernstein/Pierre Milza, Iστορία της Ευρώπης, Τόμος 1^ος, Από τη Ρωμαïκή Αυτοκρατορία στα Ευρωπαïκά Κράτη, Αθήνα: Αλεξάνδρεια, 1997, σ. 31-220. Denis Hupchick, The Balkans from Constantinople to Communism, New York: Palgrave MacMillan, 2002. Ε. Αρβελέρ/Μ. Aymard, Οι Ευρωπαίοι, Α΄ Τόμος, Αρχαιότητα, Μεσαίωνας, Αναγέννηση, Β΄ Τόμος, Νεότερη και Σύγχρονη Εποχή, Αθήνα: Σαββάλας, 2003, ιδιαίτερα Henryk Samsonowicz, «Η τριχοτόμηση του ευρωπαικού χώρου», σσ. 31-44.

[4] V.L. Waldmüller, Die Ersten Begegnungen der Slawen mit dem Christentum und den christlichen Vlkern vom VI. bis VIII. Jahrhundert, Die Slawen zwichen Byzanz und Abendland, Amsterdam: 1976, σελ. 123 κ.επ., 163 κ.επ., 327 κ. εξ. Μ. Νystazopoulou-Pelekidou, Les Slaves dans l’Empire byzantin, The 17^th International Byzantine Congress, Major Papers (Washington D.C., August 3-8, 1986), New York: 1986, σελ. 347 κ.εξ.,  351 κ.εξ. V. Popovic, Aux origines de la slavisation des Balkans: La constitution des premières sklavinies macédoniennes à la fin du VIème siècle, in Comptes rendus de séance de l’Académie des Inscriptions et Belles Lettres, Paris: 1980, pp. 230-257.

[5] Βλ. και Φίλιππος Φιλίππου, ‘‘Ο βυζαντινός Οικουμενισμός και η ιδέα ανεξαρτησίας του Α΄ Βουλγαρικού κράτους πριν τον εκχριστιανισμό’’, Βυζαντινός Δομός τεύχος 5-6 (1991-1992): σσ. 183-188.

[6] Serge Bernstein / Pierre Milza. Iστορία της Ευρώπης. 1. Από τη Ρωμαïκή Αυτοκρατορία στα Ευρωπαïκά Κράτη, (1997), όπ. παρ., σσ. 73-74.  

[7] Πρβλ. Alain Ducellier, Byzance et le monde orthodoxe, Paris: Armand Collin, 1986.

[8] Ε. Αρβελέρ, «Βυζάντιο: Η χριστιανική αυτοκρατορία», στο Ε. Αρβελέρ/Μ. Aymard, Οι Ευρωπαίοι. Αρχαιότητα, Μεσαίωνας, Αναγέννηση, τ΄Α΄, Αθήνα: εκδ. Σαββάλας, 2003, σ. 160.

[9] Ντιμίτρι Oμπολένσκι, H Bυζαντινή Κοινοπολιτεία, Θεσσαλονίκη: Βάνιας, 1991, 2 τόμοι.

[10] Πρβλ. Αndré Guillou, Βυζαντινός Πολιτισμός, Αθήνα: Ελληνικά Γράμματα, 1997.

^[11]  Βλ. και Nicolae Jorga, Byzance après Byzance. Continuation de l’histoire de la vie byzantine, Bucarest, 1935. Jovan Cvijic, Grundlinie der Geographie und Geologie von Mazedonien und Altserbien, Gotha, 1908.

[12] Βλ. και Steven Runciman, The Great Church in Captivity, Cambridge: Cambridge University Press, 1968.

[13] Βλ. και Ν. Μοσχοβάκης, Το εν Ελλάδι δημόσιον δίκαιον επί Τουρκοκρατίας, Αθήναι: 1882. 

[14] Bλ. και Στήβεν Ράνσιμαν, Η Ιστορία των Σταυροφοριών, 3 τόμοι, Αθήναι: Γκοβόστης, 2006.  

[15] Βλ. Γεώργιος Ακροπολίτης, Χρονική Συγγραφή - Η Βυζαντινή ιστορία της Λατινοκρατίας (1204-1261). Εισαγωγή, μετάφραση, σχόλια: Σπύρος Η. Σπυρόπουλος, Εκδοσεις Ζήτρος 2004. Βλ. και Μ. Λεφτσένκο, Ιστορία της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, Αθήνα: Αναγνωστίδης, 1956, σ. 318. σελ

[16] Bλ. Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ, Η πολιτική ιδεολογία της βυζαντινής αυτοκρατορίας. 3η Έκδοση (Μετ. Τούλα Δρακοπούλου). Αθήνα: Ψυχογιός. 1988. Ιωάννης Καραγιαννόπουλος, ‘‘Η πολιτική θεωρία των Βυζαντινών’’, Βυζαντινά, τεύχος 2 (1970): σελ. 37-63. Δημήτρης Κοσμίδης (επιμ.), Άτλας της Παγκόσμιας Ιστορίας. Αθήνα: Η Καθημερινή, 1997. Τηλέμαχος Λουγγής. Κωνσταντίνου Ζ΄ Πορφυρογέννητου, De Administrando Imperio (Προς τον ίδιον υιόν Ρωμανόν), μία μέθοδος ανάλυσης. Θεσσαλονίκη: Βάνιας, 1990. Χαράλαμπος Παπασωτηρίου. Βυζαντινή Υψηλή Στρατηγική, 6ος-11ος αιώνας. 3η Έκδοση, Αθήνα: Ποιότητα, 2001. Λάμπρος Τσακτσίρας / Ζαχαρίας Ορφανουδάκης / Μάρθα Θεοχάρη. Ιστορία Ρωμαϊκή και Βυζαντινή. Αθήνα: Οργανισμός Εκδόσεων Διδακτικών Βιβλίων, χ.χ. Paul. Κennedy. The Rise and Fall of the Great Powers. 2nd Ed. London: Fontana, 1989.

[17] Γ. Κορδάτος, Εισαγωγή, στο βιβλίο του Τα τελευταία χρόνια της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, Αθήνα Εκδόσεις Μπουκουμάνη, 1975, σ. 11-12

Στέλιος Κούκος

Η επιστροφή του Αγίου Ευσταθίου Θεσσαλονίκης στην πόλη του

20 Μαΐου 2017

Κυκλοφόρησε και παρουσιάστηκε πρόσφατα η έκδοση των πρακτικών του διεθνούς συνεδρίου προς τιμήν του.

Η περίπτωση του ομηριστή Αγίου Ευσταθίου αρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης έμοιαζε μέχρι προ τίνος ομηρική. Ένας ήρωας που μεγαλούργησε πρώτα στη Βασιλεύουσα και αργότερα στη συμβασιλεύουσα γράφοντας τα δικά του φιλολογικά, θεολογικά και ποιμαντικά έπη, αλλά λίγα χρόνια μετά το θάνατό του το έργο του αλλά και η μνήμη του λησμονήθηκαν. Ή τουλάχιστον δεν είχαν την καίρια θέση που τους άρμοζε. Μήπως όμως ο «μεγάλος παπάς», όπως τον έλεγαν οι Θεσσαλονικείς, βρήκε κάποιο μέρος, για να ξαποστάσει και να κρύψει τους δικούς του καημούς;

Κι αν τους ήρωες του τρωικού πολέμου βρέθηκε ο Όμηρος, για να τους αναστήσει και να τους διασώσει, όπως και τα έπη τους, τον Άγιο Ευστάθιο Θεσσαλονίκης και τα δικά του έπη ποιος θα μπορούσε να τα αναστήσει; Όλα αυτά, όπως και την αγάπη που έδειξε για τη Θεσσαλονίκη ως ποιμένας της, τα έχουμε αναφέρει σε προηγούμενα αφιερώματα.

Βέβαια να προσθέσουμε πως το έργο του είναι διεθνούς ενδιαφέροντος, αφού το σύγγραμά του «Παρεκβολαί εις την Ομήρου Ιλιάδα και Οδύσσειαν» αφορά τα δύο ποιητικά έργα που αποτελούν ακρογωνιαίους λίθους του ελληνικού αλλά και του δυτικού πολιτισμού. Και βέβαια έχω την εντύπωση πως στη Δύση ασχολούνται περισσότερο και πιο συστηματικά με το έργο του απ’ ό,τι εμείς. Κανένας προφήτης στην πατρίδα του. Άλλωστε τι να μας… πει ένας παπάς, έστω μεγάλος, μετά το Διαφωτισμό;

Παρ’ όλα αυτά και στη Θεσσαλονίκη ένας από τους κορυφαίους έλληνες πνευματικούς δημιουργούς του 20ού αιώνα, λογοτέχνης, διανοητής, εικαστικός, διέσωζε κάπως τη μνήμη του, αναφέροντάς τον στις συγγραφές αλλά και στις συνομιλίες του. Και αυτός δεν είναι άλλος από τον Νίκο Γαβριήλ Πεντζίκη. Φαίνεται πως μόνον οι ποιητές μπορούν να σώσουν και να αναστήσουν ευκλεή πρόσωπα συναρμόζοντάς τα σε διηγήσεις προσωπικές, αιώνιες.

Δεν έχω αμφιβολία πως για τον Άγιο θα ακούνε και θα μαθαίνουν όσοι παρακολουθούν μαθήματα βυζαντινής γραμματολογίας στις Φιλοσοφικές και τις Θεολογικές σχολές. Δεν ξέρω όμως ποια θέση είχε και έχει στις αρχαιοελληνικές κλασικές σπουδές της χώρας ή τουλάχιστον στο πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης. Μάλλον καμία και αυτό είναι το κρίμα…

Θα μου πείτε μα έφταιγε και ο ίδιος! Και εν μέρει θα συμφωνήσω, αφού και πρόσφατα, όταν ρώτησα κάποιον πανεπιστημιακό γιατί δεν μεταφέρουν το έργο του στη νεοελληνική, μου είπε σχεδόν έντρομος και πανικόβλητος: «Όχι, αυτό είναι πολύ δύσκολο»! Ναι, αλλά δεν πρέπει να γίνει κάτι;

Και εκεί που ξεχάσαμε τον Άγιο στις μαραμένες ομηρικές και άλλες δάφνες που έδρεψε, αίφνης αναγγέλθηκε η… άφιξή του στη Θεσσαλονίκη. Ναι, ο Ευστάθιος ζει! Άπαγε της βλασφημίας. Και βέβαια ο Άγιος ζει! Και οι άγιοι ως γνωστόν κοιμούνται, δεν πεθαίνουν. Και μάλιστα είναι πάντα σε εγρήγορση, για να παρέμβουν! Ιδιαίτερα όταν τους καλούμε…

Η επιστροφή του Αγίου διαδόθηκε με τη φημολογία διοργάνωσης διεθνούς συνεδρίου προς τιμήν του! Αυτό μάθαμε εμπιστευτικά από ανθρώπους της οργανωτικής επιτροπής που το προετοίμαζαν. Χαρήκαμε βεβαίως, αλλά δεν το δέσαμε και κόμπο. Όμως και αυτό δεν ήταν λίγο! Κάποιοι τον θυμούνται… Αλλά θα έλθει ο «ακριβοθώρητος» έπειτα από όλη αυτή τη μακρινή απουσία;

Τελικά όλα πήγαν καλά, αφού τα μέλη της επιτροπής έδρασαν αποφασιστικά. Και οι πρώτες εμφανίσεις του Αγίου ήταν ιδιαίτερα εντυπωσιακές. Κατέφθασε από διάφορα σημεία, από το Άγιον Όρος, το Κοσσυφοπέδιο, την περιοχή των Σκοπίων μέσα από πανέμορφες αγιογραφίες. Η άφιξή του ήταν όντως, όπως του άξιζε. Ενός φωτεινού πνευματικού αστέρα. Και οι εικόνες, «τα βιβλία των αγραμμάτων», όπως τις θέλει ο θεωρητικός τους Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός, μπορούσαν ήδη να μας διδάξουν και να μας μεθύσουν νηφάλια και δραστικά.

Ακολούθησε η άφιξη των συνέδρων από όλα τα σημεία της οικουμένης και ένα ιδιαίτερο συμπόσιο στήθηκε και αναπτύχθηκε περί του Αγίου Ευσταθίου αρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης!

Ό,τι απέμεινε μετά ήταν η έκδοση των πρακτικών και αυτό γιορτάζουμε σήμερα. Μόνον που και αυτό είναι κάπως λειψό. Η έκδοσή τους είναι στην αγγλική γλώσσα. Αλλά και αυτό δεν λίγο. Έτσι μπορεί να μας δελεάσει και εμάς, αφού ενδιαφέρει τους ξένους! Βέβαια καμιά φορά οι ξένοι είναι… πιο Έλληνες κι εμείς περισσότερο ξένοι, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα.

Μένει να ευχαριστήσουμε όσους συνέβαλαν στην επιστροφή του Αγίου Ευσταθίου στη Θεσσαλονίκη και την οικουμένη τόσο με το συνέδριο όσο και με την έκδοση των πρακτικών. Και βέβαια κάποια στιγμή πρέπει να μεταφέρουμε το έργο του εις την καθομιλουμένη, όπως και τα πρακτικά στην ελληνική γλώσσα. Και να μην τον εγκαταλείψουμε ξανά.

[Εισαγωγή στο Αφιέρωμα της εφημ. «Μακεδονία της Κυριακής», 21.5.2017]

http://www.pemptousia.gr/

Μεγάλες και ουσιαστικές οι διαφορές στο Κυπριακό: Οι Τουρκοκύπριοι ταυτισμένοι με την Τουρκία Ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας κ. Νίκος Αναστασιάδης με τον κατοχικό ηγέτη Μουσταφά Ακιντζί, και τον κ. 'Αιντα. Φωτογραφία ΓΤΠ, ΣΤΑΥΡΟΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣΟ Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας κ. Νίκος Αναστασιάδης με τον κατοχικό ηγέτη Μουσταφά Ακιντζί, και τον κ. 'Αιντα. Φωτογραφία ΓΤΠ, ΣΤΑΥΡΟΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ May 20, 2017 Δεν είναι αισιόδοξα τα πράγματα στο μέτωπο του εθνικού θέματος, σύμφωνα με όσα είπε σήμερα Σάββατο στις παροικιακές οργανώσεις Κυπρίων στην Αθήνα, ο Επίτροπος Προεδρίας Φώτης Φωτίου. Η Τουρκία, όπως υπογράμμισε, με τις διεκδικήσεις της ουσιαστικά επιδιώκει ενίσχυση του ρόλου της στην περιοχή, οι Τουρκοκύπριοι ουδέποτε στάθηκαν απέναντι στις πολιτικές της Άγκυρας, και παρά τις προσπάθειες αναζωογόνησης της ειρηνευτικής διαδικασίας από τον Πρόεδρο Αναστασιάδη, οι διαφορές παραμένουν «μεγάλες και ουσιαστικές». Σε ομιλία του στο 15ο Πανελλήνιο Συνέδριο της Ομοσπονδίας Κυπριακών Οργανώσεων Ελλάδας, ο κ. Φωτίου αναφέρθηκε εκτενώς στο Κυπριακό με εστίαση στις εξελίξεις των τελευταίων ημερών, στις προσπάθειες του κράτους για εκμετάλλευση του υποθαλάσσιου πλούτου στην ΑΟΖ της Κύπρου, στην πορεία της οικονομίας, στις έρευνες για τους αγνοούμενους και, τέλος, στα όσα πράττει το Κέντρο για τους απόδημους. Για το Κυπριακό, όπως αναφέρει ανακοίνωση του ΓΤΠ, ο Επίτροπος ξεκίνησε με τη διαπίστωση ότι οι ειλικρινείς, όπως είπε, προσπάθειες της ελληνοκυπριακής πλευράς δεν βρήκαν ανταπόκριση στην άλλη. Αυτό οφείλεται, εξήγησε, στις διεκδικήσεις της Τουρκίας, η οποία «μπορεί να λέει ότι ενεργεί για προστασία των Τουρκοκυπρίων, στην πραγματικότητα όμως ενεργεί για να ενισχύσει το ρόλο και την παρουσία της στην περιοχή διεκδικώντας ουσιαστικά τον έλεγχο ολόκληρης της Κύπρου, όπως, και τον έλεγχο, επίσης, της διαχείρισης και εκμετάλλευσης μεγάλου, τουλάχιστον, μέρους του υποθαλάσσιου πλούτου της περιοχής». Απέναντι σε αυτήν την πάγια, όπως είπε, πολιτική της Τουρκίας, θεωρεί πως οι Τουρκοκύπριοι τήρησαν και τηρούν μια μάλλον παθητική στάση, και για αυτό αναρωτήθηκε «αν υποστήριξαν άραγε ποτέ κάτι που βρισκόταν εκτός των διεκδικήσεων της πολιτικής της Άγκυρας». Διερωτήθηκε επίσης «πώς εξηγείται διαφορετικά η προβολή, τελευταία, από μέρους του κυρίου Ακιντζί της απαίτησης για αναγνώριση σε όλους τους Τούρκους υπηκόους των τεσσάρων βασικών ελευθεριών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της διακίνησης αγαθών, κεφαλαίου, προσώπων και υπηρεσιών, στο πλαίσιο της λύσης του Κυπριακού;», που για τον κ. Φωτίου, σημαίνει «πλήρεις, δηλαδή, ελευθερίες για τα 80 τόσα εκατομμύρια των Τούρκων». Ο κ. Φωτίου ενημέρωσε τους οργανωμένους και μη Κύπριους που ζουν και εργάζονται στην Ελλάδα ότι μετά την τελευταία Γενεύη έγινε μια νέα προσπάθεια υπέρβασης των δυσκολιών που υπάρχουν, αλλά δυστυχώς, είπε, και αυτή δεν απέδωσε τα αναμενόμενα, με στόχο, όπως τέθηκε, να ξαναγίνει «μια ακόμη Γενεύη». Οι διαφορές παρέμειναν και αυτή την εβδομάδα, τόνισε, και αναφέρθηκε στη δήλωση του Νίκου Αναστασιάδη μετά τη συνάντηση που είχε την Τετάρτη με τον κύριο Ακκιντζί στην παρουσία του Ειδικού Αντιπροσώπου των Ηνωμένων Εθνών, ότι η μέχρι σήμερα πορεία του διαλόγου ανέδειξε και διαφορές που άπτονται θεμελιωδών αρχών για τη δημιουργία ενός σύγχρονου κράτους, για θέματα που αφορούν στην ασφάλεια, τη λειτουργικότητα, αλλά και αξιώσεις προς εξυπηρέτηση τρίτων. Οι διαφορές παραμένουν μεγάλες και ουσιαστικές, επανέλαβε ο Επίτροπος Προεδρίας. Στο χέρι της Άγκυρας, πρόσθεσε, είναι να προχωρήσει η διαδικασία και να οδηγήσει σε λύση. Και όσον αφορά την ρηξικέλευθη, όπως είπε, πρόταση του Προέδρου Αναστασιάδη προκειμένου «να διανυθούν τα πιο δύσκολα θέματα που έχουν απομείνει», ο κ. Φωτίου ενημέρωσε τους απόδημους ότι ο Πρόεδρος δεν έδωσε λεπτομέρειες για την πρόταση του αυτή αναμένοντας τις διαβουλεύσεις του Ειδικού Αντιπροσώπου των Ηνωμένων Εθνών με την άλλη πλευρά. Πάντως, ανέφερε, οι πρώτες αντιδράσεις από τα κατεχόμενα ήταν όμως αρνητικές αλλά και ανησυχητικές, γιατί συνδυάστηκαν, είπε, με ευθείες απειλές για πρόκληση θερμού επεισοδίου τον Ιούνιο αν δεν αναβληθούν οι γεωτρήσεις στην αποκλειστική οικονομική μας ζώνη. «Θα αναμένουμε όμως πρώτα τις περαιτέρω εξελίξεις με τις συνομιλίες. Είναι σίγουρα ένα διάστημα κρίσιμο», ήταν τα λόγια με τα οποία έκλεισε την αναφορά του στο Κυπριακό ο κ. Φωτίου. Για το ζήτημα των αγνοουμένων, που είναι και της άμεσης αρμοδιότητας του κ. Φωτίου, η ενημέρωση που έλαβαν οι παριστάμενοι στο Συνέδριο της Ομοσπονδίας Κυπριακών Οργανώσεων Ελλάδας (ΟΚΟΕ) είναι ότι το θέμα βρίσκεται σε μία φάση στασιμότητας, «Δυστυχώς, είναι τραγικό ότι οι μέχρι σήμερα προσπάθειες μας για την πλήρη διευκρίνιση της τύχης των αγνοουμένων μας, προσκρούουν συνεχώς στην τουρκική αρνητικότητα και αδιαλλαξία», ανέφερε. Κατά τον Επίτροπο εξακολουθούν σήμερα να αγνοούνται σχεδόν τα δύο τρίτα των υποθέσεων Ελληνοκυπρίων και Ελλαδιτών αγνοουμένων μας. Αυτό συμβαίνει, είπε, διότι η κατοχική δύναμη αρνείται να συνεργαστεί παρέχοντας την αναγκαία πληροφόρηση από τα αρχεία του τουρκικού στρατού. Επίσης, συμπλήρωσε, αρνείται να δώσει πληροφορίες για το διπλό έγκλημα της σκόπιμης μετακίνησης λειψάνων από τους αρχικούς χώρους ταφής σε άλλους χώρους, «ώστε να αποκρυβούν οι μεγάλες ενοχές των μαζικών εκτελέσεων και άλλων βαρβαροτήτων που είχαν διαπράξει συστηματικά οι Αττίλες». Ακόμα και εκεί όπου επιτρέπονται οι εκταφές, δηλαδή στις «στρατιωτικές» ζώνες, ο κ. Φωτίου είπε πως αυτό γίνεται με περιορισμούς που έθεσε ο κατοχικός στρατός, όπως για παράδειγμα, να γίνονται εκταφές λειψάνων σε 10 σημεία ανά έτος υπό τον πλήρη έλεγχο του. Παρά την πραγματοποίηση εκταφών στα κατεχόμενα το ποσοστό των ανασκαφών όπου εντοπίζονται λείψανα αγνοουμένων μας φθίνει συνεχώς τα τελευταία χρόνια, όπως φθίνει και ο αριθμός των ταυτοποιήσεων λειψάνων που γίνονται ανά έτος, σημείωσε. «Μια ιδιαίτερα τραγική πτυχή του θέματος, κοντά στις τόσες άλλες, είναι το γεγονός ότι γονείς και σύζυγοι, ακόμα και παιδιά αγνοουμένων, φεύγουν από τη ζωή χωρίς να μάθουν νέα των αγαπημένων τους, χωρίς να μπορέσουν να τελέσουν τις κηδείες τους πριν οι ίδιοι ολοκληρώσουν το δικό τους κύκλο ζωής. «Οι ευθύνες της Τουρκίας είναι τεράστιες και ασήκωτες», κατέληξε ο κ. Φωτίου. Ενημέρωσε τέλος τους συνέδρους ότι την ερχόμενη Παρασκευή, 26 Μαΐου, θα πραγματοποιηθεί στη Λευκωσία ακόμη μια τελετή παράδοσης λειψάνων Ελλαδιτών αγνοουμένων, οι οποίοι έπεσαν για την ελευθερία της Κύπρου το 1974, όπως και κατά την περίοδο του 1964. Συνολικά, θα παραδοθούν τα λείψανα ή μέρος των λειψάνων 17 Ελλαδιτών. Πρόκειται για τον τρίτο επαναπατρισμό λειψάνων Ελλαδιτών στη διάρκεια του τελευταίου ενάμισι χρόνου. Ο πρώτος έγινε στις 18 Ιανουαρίου 2016 με την παράδοση έξι λειψάνων και ο δεύτερος στις 4 Οκτωβρίου 2016 με την παράδοση των λειψάνων 16 Ελλαδιτών που επέβαιναν σε ένα από τα μεταγωγικά αεροσκάφη τύπου ΝΟΡΑΤΛΑΣ της ηρωικής αποστολής «Νίκη». Στην ενημέρωση των ομογενών για την οικονομία, ο Επίτροπος ανέφερε ότι σήμερα, η κυπριακή οικονομία τρέχει με ρυθμούς ανάπτυξης που πλησιάζουν το 3%, από τους ψηλότερους στην Ευρώπη, καταγράφει επίσης τις καλύτερες αποδόσεις των κρατικών ομολόγων της τελευταίας 15ετίας, κάτι που, μαζί με τις συνεχείς αναβαθμίσεις από τους διεθνείς οίκους αξιολόγησης, καταδεικνύει τη μεγάλη αξιοπιστία της Κυπριακής οικονομίας. Παραδέχτηκε ότι προβλήματα εξακολουθούν να υπάρχουν και ανέφερε χαρακτηριστικά αυτό της ανεργίας που βρίσκεται ακόμα σε ψηλά επίπεδα. Ακόμα, υπογράμμισε πως αποδίδουν καρπούς τα κίνητρα που δόθηκαν για νέες επενδύσεις, αξιοποιήθηκαν στο μέγιστο βαθμό τα ευρωπαϊκά κονδύλια, και προσελκύστηκαν επιπρόσθετα κεφάλαια από το εξωτερικό για χρηματοδότηση επενδύσεων Τέλος, ο Επίτροπος Προεδρίας τόνισε πως η φωνή των οργανωμένων συνόλων της διασποράς καθίσταται ολοένα και πιο ζωτική για τα εθνικά συμφέροντα της Κύπρου, και ότι η πρόσβαση και η επιρροή τους στα κομβικής σημασίας κέντρα λήψης αποφάσεων του εξωτερικού επιβάλλεται να τύχει ενθάρρυνσης, υποστήριξης και καθοδήγησης από τα εθνικά κέντρα. Είπε ότι η κυβέρνηση έχει προχωρήσει σε μια σειρά από στοχευμένες ενέργειες και δράσεις στα πλαίσια της Εθνικής Στρατηγικής για τους Απόδημους, με μόνιμη επιδίωξη, συμπλήρωσε, τη στενή συνεργασία με τον ευρύτερο ομογενειακό ελληνισμό. Ακολουθήσαμε, είπε, μια κοινή στρατηγική με την Ελλάδα αξιοποιώντας και τις πολύ καλές σχέσεις μας με το Ισραήλ και την Αρμενία. Μίλησε για Μνημόνιο Συνεργασίας Κύπρου-Ελλάδας, μέσα από τις δράσεις του οποίου, τόνισε, δίνεται έμφαση στην περαιτέρω στήριξη της νέας γενιάς των αποδήμων, τους οποίους με συγκεκριμένες και καινοτόμες δράσεις, στηρίζουμε και τους αξιοποιούμε, κρατώντας τους στις ρίζες τους, την ιστορία τους, τον πολιτισμό και την γλώσσα τους. Ενδεικτικά ο κ. Φωτίου ανέφερε ότι, μαζί με την Ελλάδα η Κύπρος συνδιοργανώνει τη δεύτερη Παγκόσμια Ολυμπιάδα Νεοελληνικής γλώσσας, καθώς και εκδήλωση για το Έτος Καζαντζάκη στις 22 αυτού του μήνα, δηλαδή την ερχόμενη Δευτέρα, στο Λονδίνο. Με τέτοιες δράσεις, υπογράμμισε, ενθαρρύνουμε την ανάμειξη των νέων, αλλά και των αποδήμων γενικότερα, στα παροικιακά δρώμενα των τόπων διαμονής τους και δίνουμε έμφαση στην εκμάθηση της ελληνικής γλώσσας και στη στήριξη του Ελληνισμού γενικότερα, που αποτελεί κορυφαία προτεραιότητα της στρατηγικής μας. ΚΥΠΕ – Χρήστος Μιχαηλίδης – Ελλάδα/ΑΘΗΝΑ 20/05/2017 16:55

Πηγή: Μεγάλες και ουσιαστικές οι διαφορές στο Κυπριακό: Οι Τουρκοκύπριοι ταυτισμένοι με την Τουρκία http://mignatiou.com/2017/05/megales-ke-ousiastikes-i-diafores-sto-kipriako-i-tourkokiprii-taftismeni-me-tin-tourkia/

Τουρκική ΝΟΤΑΜ μέσω ψευδοκράτους εναντίον Λευκωσίας για να εμποδίσουν τις ασκήσεις του ρωσικού ναυτικού TOPICS:ΚύπροςΜεσόγειοςΤουρκίαψευδοκράτος Πλοία του Πολεμικού Ναυτικού της Ρωσίας. File photo by EPA, 333 Squadron, Norwegian Royal Airforce HANDOUT, EDITORIAL USE ONLYΠλοία του Πολεμικού Ναυτικού της Ρωσίας. File photo by EPA, 333 Squadron, Norwegian Royal Airforce HANDOUT, EDITORIAL USE ONLY May 20, 2017 Γράφει ο Γιωργος Πετράκης Δεν έφθαναν οι τουρκικές προκλήσεις στην Κυπριακή ΑΟΖ, τώρα και το παράνομο ψευδοκράτος με παράνομες “Notam’s” επιχειρει να ασκήσει «κυριαρχία» και …ακυρώνει τις NOTAM που εξέδωσαν οι Κυπριακές Αρχές για ασκήσεις που πραγματοποιεί η ρωσική αρμάδα που βρίσκεται στην Ανατολική Μεσόγειο. Η ρωσική αρμάδα συμμετέχει ενεργά στον αγώνα εναντίον του ISIS και συγχρόνως με την παρουσία της στα νερά της Ανατολικής Μεσογείου αποτελεί την αιχμή του δόρατος της προσπάθειας της Ρωσίας να αποκαταστήσει την επιρροή της στην περιοχή μετα από δυο δεκαετίες. Η Λευκωσία με δυο NOTAM’s Α694/17 και Α695/17 που εκδοθήκαν στις 17 Μαΐου ενημερώνει για δέσμευση περιοχών εντός του FIR Λευκωσίας, στα διεθνή ύδατα ανοικτά της Ταρτούς της Συρίας, από 29 Μάιου έως 4 Ιουνίου για διεξαγωγή ασκήσεων του ρωσικού Ναυτικού που θα περιλαμβάνουν και εκτόξευση πυραύλων. Με παράνομη αναγγελία του ψευδοκράτους και του παράνομου σταθμού του αεροδρομίου “Ερκάν” (Ν0104/17) δηλώνεται ότι η παράνομη «κυβέρνηση” της παράνομης “Τουρκικής Δημοκρατίας Βορείας Κυπρου» είναι η μόνη νόμιμη και αρμόδια Αρχή για να προσφέρει υπηρεσίες ενημέρωσης εναέριας κυκλοφορίας και αεροναυτιλίας εντός των ορίων του «συμβουλευτικού εναέριου χώρου του Ερκάν». Και με την ίδια παράνομη “NOTAM” το ψευδοκράτος δηλώνει ότι οι NOTAM’s που εκδοθήκαν από την κυβέρνηση της Κυπριακής Δημοκρατίας, που ονομάζει «ελληνοκυπριακή διοίκηση της Νότιας Κυπρου”, θα πρέπει να θεωρούνται παντελώς άκυρες. Το ψευδοκράτος όμως προχώρησε σε συνεργασία με την Τουρκία και σε παράνομη δέσμευση περιοχών εντός του FIR Λευκωσίας με την “NOTAM” N0103/17 για την πραγματοποίηση από 13-15 Ιουνίου αεροναυτικής άσκησης των τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων για Έρευνα και Διάσωση με την επωνυμία «CANER GONYELI-2017». Η άσκηση αυτή όμως δεσμεύει παράνομα περιοχές ανατολικά της Αμμοχώστου που βρίσκονται εντός της περιοχής για την οποία η αρμοδιότητα για Έρευνα και Διάσωση, ανήκουν στην Κροατική Δημοκρατία. Ο παράνομος σταθμός του Ερκάν μάλιστα δίνει και …οδηγίες προς τα αεροσκάφη της Τουρκίας που θα συμμετάσχουν στην άσκηση ενώ καλεί όλα τα άλλα αεροσκάφη να αποφύγουν και να μην πραγματοποιήσουν πτήσεις στις «δεσμευμένες» περιοχές.

Πηγή: Τουρκική ΝΟΤΑΜ μέσω ψευδοκράτους εναντίον Λευκωσίας για να εμποδίσουν τις ασκήσεις του ρωσικού ναυτικού http://mignatiou.com/2017/05/tourkiki-notam-meso-psevdokratous-enantion-lefkosias-gia-na-empodisoun-tis-askisis-tou-rosikou-naftikou/

Ο Ερντογάν τραβάει το σχοινί: Βίαιη επίθεση εναντίον ΗΠΑ-ΝΑΤΟ για τη βοήθεια στους Κούρδους

Ο Ερντογάν τραβάει το σχοινί: Βίαιη επίθεση εναντίον ΗΠΑ και ΝΑΤΟ για τη βοήθεια στους Κούρδους TOPICS:PKKΕ.Ε.ΗΠΑΝΑΤΟΤαγίπ ΕρντογάνΤουρκίαΤραμπ Turkish President Recep Tayyip Erdogan (L-front), sprinkles rose petals as he pays tributes at Mahatma Gandhi's memorial at Rajghat in New Delhi, India. EPA, STRTurkish President Recep Tayyip Erdogan (L-front), sprinkles rose petals as he pays tributes at Mahatma Gandhi's memorial at Rajghat in New Delhi, India. EPA, STR May 1, 2017

Γράφει ο Γιώργος Πετράκης

Πρωτοφανή επίθεση εναντίον των ΗΠΑ αλλά και του ίδιου του ΝΑΤΟ, εξαπολύει η Τουρκία, εκτοξεύοντας μέσω του επίσημου κρατικού Πρακτορείου Ειδήσεων ΑΝΑΤΟΛΟΥ, κατηγορίες για συνεργασία με «τρομοκράτες» που παραβιάζει την Συνθήκη του ΝΑΤΟ. «Η Συνεργασία ΗΠΑ-PYD/PKK παραβιάζει την Συνθήκη του ΝΑΤΟ» τιτλοφορείται το τηλεγράφημα το οποίο μέσα από καλά σχεδιασμένα γραφικά επιχειρεί να ενοχοποιήσει την συνεργασία των ΗΠΑ με τους Κούρδους της Συρίας στον αγώνα εναντίον του ISIS με μοναδικό στόχο να μετατρέψει σε Νατοϊκή υπόθεση την δική της προσπάθεια εξόντωσης των Κούρδων όχι μόνο εκείνων που πρόσκεινται στο PKK αλλά και όλων όσων αντιστέκονται στις επιταγές του Ταγιπ Ερντογάν. Η επίθεση αυτή εχει ιδιαίτερη σημασία καθως εκδηλώνεται πριν από δυο σημαντικά γεγονότα: Την συνάντηση του Ταγίτ Ερντογαν με τον Αμερικανό Πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ, που ανακοίνωσε ο πρόεδρος της Τουρκίας, αλλά δεν επιβεβαίωσε ακόμα ο Λευκός Οίκος και, Την Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ λίγες ημέρες αργότερα, μια Σύνοδο που θα αποτελέσει το ευρωπαϊκό ντεμπούτο του κ. Τραμπ αλλά και την πρώτη επαφή του Τούρκου Πρόεδρου με τους Ευρωπαίους ηγέτες μετα το βαθύ ρήγμα που εχει προκαλέσει στις σχέσεις Τουρκίας-Ε.Ε., τα όσα συνέβησαν πριν και μετα το Δημοψήφισμα. Το δημοσίευμα αναφέρει ότι η Συνθήκη του ΝΑΤΟ δεσμεύει τα μέρη να βοηθούν την διατήρηση και την ενίσχυση της ασφάλειας των άλλων μελών. Οι ΗΠΑ σύμφωνα με την Αγκυρα, προσφέροντας εξοπλισμό στο “τρομοκρατικό” ΡΚΚ και στα παρακλάδια του PYD/YPG, βοήθησαν την τρομοκρατική οργάνωση να απλωθεί στο 1/5 της Συρίας, κάτι που πλέον αποτελεί «μείζονα απειλή» για την Τουρκία. Η Άγκυρα κατηγορεί ακόμη τις ΗΠΑ ότι το ΡΚΚ επιτίθεται στην Τουρκία, ένα μέλος του ΝΑΤΟ με εκρηκτικά και όπλα που προσφέρονται από ένα άλλο μέλος του ΝΑΤΟ, τις ΗΠΑ. Και το τηλεγράφημα του ΑΝΑΤΟΛΟΥ περιλαμβάνει και έναν κατάλογο των όπλων που υποτίθεται έχουν προσφέρει οι ΗΠΑ στους Κούρδους: Αντιαρματικούς πυραύλους BGM-71 TOW-Anti-tank missiles, καθως και FGM-148 Javelin αντιαρματικούς πυραύλους, τους οποίους -όπως επισημαίνεται- η Ουάσιγκτον εχει αρνηθεί να πουλήσει στην Τουρκία), Ρουκέτες και εκτοξευτήρες, εκτοξευτήρες χειροβομβίδων (MK19), όλμους 80 kai 120mm, αυτόματα Μ4 Cabrine και Μ16, στρατιωτικά οχήματα τύπου HUMWEE, θωρακισμένα μεταφοράς προσωπικού τύπου Cougar και αριθμό UAV (μη επανδρωμένων αεροσκαφών). Το ΑΝΑΤΟΛΟΥ μάλιστα προβάλλει και το άρθρο 3 της Συνθήκης του ΝΑΤΟ, θεωρώντας ότι η συνεργασία των ΗΠΑ με το YPG στην Συρία παραβιάζει και αυτό το άρθρο της Ιδρυτικής Συνθήκης της Συμμαχίας. Το άρθρο 3 της Συνθήκης αναφέρει: «Με στόχο την πιο αποτελεσματική επίτευξη των στόχων της Συνθήκης , τα μέρη από μόνα τους και από κοινού με δικά τους μέσα και από κοινού συνδρομή θα διατηρούν και ενισχύουν την δική τους και συλλογική δυνατότητα απόκρουσης στρατιωτικής επίθεσης». Το σχεδιάγραμμα με τον αμερικανικό οπλισμό που δημοσίευσε το Ανατολού. Το σχεδιάγραμμα με τον αμερικανικό οπλισμό που δημοσίευσε το Ανατολού. Πηγή: http://aa.com.tr/en/info/infographic/5842 Το σχεδιάγραμμα με τον αμερικανικό οπλισμό που δημοσίευσε το Ανατολού. Πηγή: http://aa.com.tr/en/info/infographic/5842

Πηγή: Ο Ερντογάν τραβάει το σχοινί: Βίαιη επίθεση εναντίον ΗΠΑ και ΝΑΤΟ για τη βοήθεια στους Κούρδους http://mignatiou.com/2017/05/o-erntogan-trava-to-schini-viei-epithesi-enantion-ipa-ke-nato-gia-ti-voithia-stous-kourdous/