Κυκλοφορεί (23/4) το νέο τεύχος του Άρδην (τ. 79)
ΤΕΥΧΟΣ 79 (Μάρτιος - Απρίλιος 2010)
ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΞΑΝΑΡΧΟΝΤΑΙ - Ο ΕΡΝΤΟΓΑΝ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ
ΡΗΓΑΣ ΦΕΡΑΙΟΣ, Ο ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ ΤΗΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ.
Το δράμα της κατάρρευσης της μεταπολιτευτικής οικονομίας και κοινωνίας στην Ελλάδα παίχτηκε και παίζεται μπροστά στα μάτια μας σε τρεις πράξεις. Η πρώτη πράξη, με τον Ανδρέα Παπανδρέου, χαρακτηρίστηκε από την εκτόξευση του εξωτερικού δανεισμού της χώρας, το οποίο έγινε το κύριο μέσο αναδιανομής του εισοδήματος. Η αποβιομηχάνιση, η διασπάθιση του κοινωνικού πλούτου και αγαθών από τις κλίκες των «σοσιαληστών», και η άμβλυνση των αντιστασιακών αντανακλαστικών μέσα στον κορεσμό της εξουσίας, ήταν τα λοιπά χαρακτηριστικά της περιόδου.
Η δεύτερη πράξη, ο εκσυγχρονισμός του Κωστα Σημίτη, και η νεοδημοκρατική «ουρά» του με τον Κώστα Καραμανλή, σηματοδότησε την ενίσχυση του παρασιτισμού μέσα από την ένταξή μας στην Ευρωζώνη, την εκτόξευση του ιδιωτικού δανεισμού και της κατανάλωσης, τη διάλυση του παραγωγικού ιστού και τα καλπάζοντα ελλείμματα στις τρέχουσες συναλλαγές και στο εμπορικό ισοζύγιο. Τα δανεικά πολλαπλασιάστηκαν, ενώ ταυτόχρονα ενισχύθηκε και η εξάρτησή μας από την Ουάσιγκτον και το Βερολίνο, και άρχισε η δορυφοροποίησή μας από την Άγκυρα.
Η τρίτη πράξη εξελίσσεται σήμερα. Είναι η ολοκληρωτική κατάρρευση μιας υπερχρεωμένης χώρας, που δεν παράγει τίποτα, και είναι έτοιμη να παραδοθεί στη Γερμανία, το ΔΝΤ, αλλά και τους νεο-οθωμανούς που προσπαθούν να μεταβάλουν την ευρύτερη περιοχή σε δική τους ζώνη επιρροής, εκμεταλλευόμενοι την κρίση που περνάει το Ευρωπαϊκό οικοδόμημα και η παγκοσμιοποίηση.
Το 79ο τεύχος του περιοδικού Άρδην περιλαμβάνει ένα εκτεταμένο αφιέρωμα στο εξωτερικό μέτωπο της ελληνικής κρίσης. Στο πώς η Γερμανία, έχοντας διαμορφώσει την αυλή της, υποτάσσοντας οικονομικά και πολιτικά τις κεντροευρωπαϊκές χώρες, εγείρει αξιώσεις ηγεμόνευσης ολόκληρης της Ευρώπης, και τι σημαίνει αυτό για τη χώρα μας. Πρόκειται για μια ανάλυση των οικονομικών, πολιτικών και ιστορικών παραμέτρων της νέας ηγεμονίας που προσπαθεί να εγκαθιδρύσει η Γερμανία, μέσα από μια Ευρώπη δύο ταχυτήτων, ομοσπονδιακή, με έντονα συγκεντρωτικά χαρακτηριστικά και έμφαση στις «περιφέρειες», που θα λειτουργούν ως αντίβαρο στην εξουσία του έθνους-κράτους – στο κλίμα του δικού μας Καλλικράτη. Και βέβαια, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι αυτό το γίνεται σε συνεργασία με τους Αμερικανούς, αλλά και με τις κατά τόπους περιφερειακές υπερδυνάμεις, όπως είναι για μας η Τουρκία. Το αφιέρωμα περιλαμβάνει κείμενα των: Β. Στοϊλόπουλου, Γ. Ντυβάλ, Π. Ιλάρ και Μ. Γκρίεβιτς.
Το έτερο αφιέρωμα του περιοδικού κινείται στο ακριβώς αντίθετο κλίμα από αυτό που αναφέραμε. Πρόκειται για ένα αφιέρωμα στον Ρήγα Φεραίο και το διακριτό αντιστασιακό παράδειγμα που πρεσβεύει στα πλαίσια της μεγάλης νεοελληνικής αναγέννησης. Ένα παράδειγμα που συνδυάζει το λόγιο στοιχείο και το λαϊκό, την ελληνική ιδιαιτερότητα με την αναφορά στις πιο ριζοσπαστικές διεργασίες που συνέβαιναν εκείνη την εποχή στη Δύση –κι όλα αυτά σ’ ένα εγχείρημα που γύρευε τη διπλή απελευθέρωση των Ελλήνων από την Οθωμανοκρατία και την Αποικιοκρατία, μέσα από τη συγκρότηση μιας παμβαλκανικής δημοκρατικής Ομοσπονδίας. Σ’ αυτήν τη φιγούρα, στο «παράδειγμα Ρήγας», πρέπει να επιστρέψουμε ξανά και ξανά, προκειμένου να αναζητήσουμε όλες εκείνες τις παραμέτρους που θα μας επιτρέψουμε να οικοδομήσουμε αντιστάσεις με βαθιές ρίζες, έναντι της απειλούμενης, πολλαπλής υποδούλωσης της χώρας μας. Το αφιέρωμα περιλαμβάνει κείμενα του Ρήγα Φεραίου, ένα εκτεταμένο κείμενο του Γ. Καραμπελιά και ένα άλλο του Δ. Καραμπερόπουλου.
Το τεύχος κλείνει με αναλύσεις για την επικαιρότητα, την επίσκεψη του Ερντογάν και τον νεο-οθωμανισμό, την οικονομική κρίση, το νέο εθνοαποποδομητικό νομοσχέδιο του υπουργείου Παιδείας, αλλά και κείμενα για τις διεθνείς εξελίξεις, για ιστορικά θέματα και βιβλιοπαρουσιάσεις. Γράφουν οι: Θ. Τζιούμπας, Γ. Ρακκάς, Νικόλας Δημητριάδης, Δ. Μαυρίδης, Χ. Βάρσος, Τ. Χατζηαναστασίου, Ν. Ραυτόπουλος, Δ. Πέτκος, ενώ περιλαμβάνονται κείμενα των Μ. Μπαρντακουμάρ και Ρ. Σκάλενμπεργκ.
Πέμπτη 22 Απριλίου 2010
Ανεκμετάλλευτος ο θησαυρός του πετρελαίου
Ανεκμετάλλευτος ο θησαυρός του πετρελαίου
Είναι αποκλειστικά θεσμός ορθολογικής διαχείρισης πόρων σε αμφισβητούμενες περιοχές.Συνυφαίνεται απόλυτα με τη νέα σχέση που η ελληνική κυβέρνηση -μαζί ίσως με την τουρκική κυβέρνηση- επιθυμεί να χαράξει μεταξύ μας. Και τι καλύτερος χώρος και χρόνος να τεθεί μια τέτοια πρόταση από την επερχόμενη συνάντηση των κ Παπανδρέου - Ερντογάν σε λίγες μέρες στην Αθήνα. Είναι μια χρυσή ευκαιρία και μαζί μια μείζονα πρόκληση αναπτυξιακής χειραφέτησης και για τις δύο χώρες.
Ανεκμετάλλευτος ο θησαυρός του πετρελαίου
Του Σταυρου Πετρολεκα*
1) Κοντά στους Οθωνούς...
Πριν από λίγες εβδομάδες γνωστοποιήθηκε στο Χρηματιστήριο του Λονδίνου από την Cairn Energy Plc, κορυφαία εταιρεία του κλάδου αναζήτησης νέων πηγών υδρογονανθράκων ότι εντόπισε πιθανό κοίτασμα πετρελαίου στη νότια αλβανική υπεράκτια ζώνη (γνωστή ως Joni-5 Block) που εφάπτεται με τα ελληνικά θαλάσσια σύνορα. Δήλωσε δε ότι προσδοκά «απολήψιμη» ποσότητα γύρω στα 130 εκατ. βαρέλια. Δηλαδή... κάπου τέσσερις φορές μεγαλύτερη από τον όγκο που επιβεβαίωσε η πρόσφατη γεώτρηση στο πεδίο «Εψιλον» του Πρίνου!!
Στην Ιταλία βρέθηκαν πρόσφατα πιστοποιημένα κοιτάσματα πετρελαίου 30 χλμ. βορειοδυτικά του Joni-5.
Μόνο στην Ελλάδα φαίνεται ότι πέρασε απαρατήρητη... παρά το ότι η γεώτρηση της Cairn, θα πραγματοποιηθεί μόλις 15χλμ. από τη νήσο Οθωνοί, στο άκρο της ελληνικής επικράτειας. Τόσα λίγα δηλαδή ώστε εύλογα να διερωτάται κανείς αν είναι δυνατόν το κοίτασμα να μην επεκτείνεται και μέσα στα ελληνικά σύνορα.
2) Λίγο έξω απ’ το Πλωμάρι...Σαν να μην έφταναν τα μαντάτα αυτά... ήλθαν κι άλλα νέα από το λονδρέζικο χρηματιστήριο... και αφορούν το Αιγαίο. Συγκεκριμένα, η εταιρεία Extrem Energy Plc ανακοίνωσε ότι εγκρίθηκε από τις τουρκικές αρχές, αίτηση τουρκικής θυγατρικής, για χρονική επέκταση της άδειας εξόρυξης και παραγωγής (Ε&Π) υδρογονανθράκων μέχρις το 2012. Και αυτό προκειμένου να ολοκληρωθεί σωστά η προετοιμασία της πρώτης γεώτρησης -το 2011- στον μικρό και σχετικά ρηχό Κόλπο Candarl, σχεδόν απέναντι από το Πλωμάρι στη νότιο Λέσβο. Ερευνες της εταιρείας, υποδηλώνουν πλέον την ενδεχόμενη ύπαρξη κοιτάσματος μεγέθους 780 εκατ. απολήψιμων βαρελιών πετρελαίου (ή/και) 3.2Tcf (τρισεκατομμυρίων κυβικών ποδιών) φυσικού αερίου!!
Αν μη τι άλλο, είναι πάλι αδύνατο να μην πιστέψει κανείς ότι τουλάχιστον μέρος του ταμιευτήρα στο Candarl «καβατζάρει», κατά την κοινή έκφραση του κλάδου (straddles), και στα διπλανά ελληνικά χωρικά ύδατα...
Ωστόσο, όπως και στην περίπτωση του Joni-5, καμιά μνεία δεν υπήρξε για την εξέλιξη αυτή στο Candarl στα ελληνόφωνα μέσα. Και ούτε λόγος βέβαια για αντίστοιχες ελληνικές δραστηριότητες Ε&Π στη γειτονική περιοχή. Αυτές απλούστατα, δεν υπάρχουν όπως δεν υπάρχουν και στην άλλη πλευρά της Ελλάδος.
3) Η απουσία πολιτικής Ε&Π
Γιατί όμως τέτοια αδράνεια και απάθεια; Γιατί είμαστε σχεδόν η μοναδική χώρα στην Ευρώπη όπου δεν πραγματοποιείται (με μοναδική εξαίρεση τις εργασίες στον Πρίνο) καμία δραστηριότητα εξερεύνησης, εξόρυξης και παραγωγής ενεργειακών ορυκτών; Οταν μάλιστα βρισκόμαστε σχεδόν υπό ομηρία των εισαγωγών (περί τα 420.000 βαρέλια την ημέρα). Ομηρία που μας κοστίζει αστρονομικά ποσά ετησίως (περίπου $9 δισ. πέρυσι).
Η ζοφερή αυτή πραγματικότητα δεν είναι βέβαια τυχαία. Προκαλείται απο σειρά λόγων. Στον ενεργειακό εφησυχασμό που δημιουργεί η αφθονία του λιγνίτη, στην αποκλειστική σχεδόν επικέντρωση των πολιτικών ηγεσιών στους υπό σχεδίαση διεθνείς αγωγούς, στην επίμονη ιδεοληψία τέλος, μεγάλης μερίδας της κοινής γνώμης που συγχέει πλήρως τις πολιτικές κλιματικής αλλαγής με την ενεργειακή πολιτική.
Προσκρούουν όμως και στον βασικό λόγο απουσίας πολιτικής E&Π στην Ελλάδα. Την προβληματική μας σχέση με την Τουρκία στον καθορισμό της υφαλοκρηπίδος και της ΑΟΖ (Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης) στη Μεσόγειο. Προβλήματα που δεν αφορούν βέβαια τη διεξαγωγή τέτοιων στο Ιόνιο και στην υπόλοιπη Ελλάδα, αλλά ρίχνουν βαριά την αγκυλωτική σκιά τους και κει.
4) Ενα ελληνο-τουρκικό JDZ/ΖΜΑ:
Ωστόσο υπάρχει διέξοδος. Προέρχεται απο την πρακτική του παγκόσμιου πετρελαϊκού κλάδου, συνηθισμένος καθώς είναι να δρα σε συνθήκες πολιτικής αντιπαράθεσης μεταξύ κρατών. Λύση διεθνώς γνωστή ως JDZ (Joint Development Zone / Zώνη Μεικτής Ανάπτυξης). JDZ/ZMA υπάρχουν σε αρκετές περιοχές της Γης, με το πιο γνωστό παράδειγμα αυτό μεταξύ Νιγηρίας και Νήσων Σαο Τόμε, στον Κόλπο της Γουινέας (και για το οποία έχει γράψει ο φίλος και σύμβουλος του πρωθυπουργού, καθηγητής Τζόζεφ Στίγκλιτζ. Πρόκειται για θεσμό, βασισμένο στο Αρθρο 74(3) της Σύμβασης ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θαλάσσης, που λειτουργεί ωσάν Ανεξάρτητη Αρχή με αποκλειστική αρμοδιότητα επί των φυσικών πόρων του αμφισβητούμενου θαλάσσιου χώρου και μόνο.
Τα JDZ/ZMA είναι ασφαλώς μορφή συν-εκμετάλλευσης. Δεν είναι όμως μηχανισμός επίλυσης διαφορών. Είναι αποκλειστικά θεσμός ορθολογικής διαχείρισης πόρων σε αμφισβητούμενες περιοχές.Συνυφαίνεται απόλυτα με τη νέα σχέση που η ελληνική κυβέρνηση -μαζί ίσως με την τουρκική κυβέρνηση- επιθυμεί να χαράξει μεταξύ μας. Και τι καλύτερος χώρος και χρόνος να τεθεί μια τέτοια πρόταση από την επερχόμενη συνάντηση των κ Παπανδρέου - Ερντογάν σε λίγες μέρες στην Αθήνα. Είναι μια χρυσή ευκαιρία και μαζί μια μείζονα πρόκληση αναπτυξιακής χειραφέτησης και για τις δύο χώρες.
* Ο κ. Πετρολέκας είναι οικονομολόγος
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Αναρτήθηκε από Kaykasios στις 4/18/2010 07:30:00 πμ
Ετικέτες Ελλάδα, Ελληνική Εξωτερική Πολιτική, Τουρκία
Read more: http://infognomonpolitics.blogspot.com/2010/04/blog-post_576.html#ixzz0lpDzWv2V
Είναι αποκλειστικά θεσμός ορθολογικής διαχείρισης πόρων σε αμφισβητούμενες περιοχές.Συνυφαίνεται απόλυτα με τη νέα σχέση που η ελληνική κυβέρνηση -μαζί ίσως με την τουρκική κυβέρνηση- επιθυμεί να χαράξει μεταξύ μας. Και τι καλύτερος χώρος και χρόνος να τεθεί μια τέτοια πρόταση από την επερχόμενη συνάντηση των κ Παπανδρέου - Ερντογάν σε λίγες μέρες στην Αθήνα. Είναι μια χρυσή ευκαιρία και μαζί μια μείζονα πρόκληση αναπτυξιακής χειραφέτησης και για τις δύο χώρες.
Ανεκμετάλλευτος ο θησαυρός του πετρελαίου
Του Σταυρου Πετρολεκα*
1) Κοντά στους Οθωνούς...
Πριν από λίγες εβδομάδες γνωστοποιήθηκε στο Χρηματιστήριο του Λονδίνου από την Cairn Energy Plc, κορυφαία εταιρεία του κλάδου αναζήτησης νέων πηγών υδρογονανθράκων ότι εντόπισε πιθανό κοίτασμα πετρελαίου στη νότια αλβανική υπεράκτια ζώνη (γνωστή ως Joni-5 Block) που εφάπτεται με τα ελληνικά θαλάσσια σύνορα. Δήλωσε δε ότι προσδοκά «απολήψιμη» ποσότητα γύρω στα 130 εκατ. βαρέλια. Δηλαδή... κάπου τέσσερις φορές μεγαλύτερη από τον όγκο που επιβεβαίωσε η πρόσφατη γεώτρηση στο πεδίο «Εψιλον» του Πρίνου!!
Στην Ιταλία βρέθηκαν πρόσφατα πιστοποιημένα κοιτάσματα πετρελαίου 30 χλμ. βορειοδυτικά του Joni-5.
Μόνο στην Ελλάδα φαίνεται ότι πέρασε απαρατήρητη... παρά το ότι η γεώτρηση της Cairn, θα πραγματοποιηθεί μόλις 15χλμ. από τη νήσο Οθωνοί, στο άκρο της ελληνικής επικράτειας. Τόσα λίγα δηλαδή ώστε εύλογα να διερωτάται κανείς αν είναι δυνατόν το κοίτασμα να μην επεκτείνεται και μέσα στα ελληνικά σύνορα.
2) Λίγο έξω απ’ το Πλωμάρι...Σαν να μην έφταναν τα μαντάτα αυτά... ήλθαν κι άλλα νέα από το λονδρέζικο χρηματιστήριο... και αφορούν το Αιγαίο. Συγκεκριμένα, η εταιρεία Extrem Energy Plc ανακοίνωσε ότι εγκρίθηκε από τις τουρκικές αρχές, αίτηση τουρκικής θυγατρικής, για χρονική επέκταση της άδειας εξόρυξης και παραγωγής (Ε&Π) υδρογονανθράκων μέχρις το 2012. Και αυτό προκειμένου να ολοκληρωθεί σωστά η προετοιμασία της πρώτης γεώτρησης -το 2011- στον μικρό και σχετικά ρηχό Κόλπο Candarl, σχεδόν απέναντι από το Πλωμάρι στη νότιο Λέσβο. Ερευνες της εταιρείας, υποδηλώνουν πλέον την ενδεχόμενη ύπαρξη κοιτάσματος μεγέθους 780 εκατ. απολήψιμων βαρελιών πετρελαίου (ή/και) 3.2Tcf (τρισεκατομμυρίων κυβικών ποδιών) φυσικού αερίου!!
Αν μη τι άλλο, είναι πάλι αδύνατο να μην πιστέψει κανείς ότι τουλάχιστον μέρος του ταμιευτήρα στο Candarl «καβατζάρει», κατά την κοινή έκφραση του κλάδου (straddles), και στα διπλανά ελληνικά χωρικά ύδατα...
Ωστόσο, όπως και στην περίπτωση του Joni-5, καμιά μνεία δεν υπήρξε για την εξέλιξη αυτή στο Candarl στα ελληνόφωνα μέσα. Και ούτε λόγος βέβαια για αντίστοιχες ελληνικές δραστηριότητες Ε&Π στη γειτονική περιοχή. Αυτές απλούστατα, δεν υπάρχουν όπως δεν υπάρχουν και στην άλλη πλευρά της Ελλάδος.
3) Η απουσία πολιτικής Ε&Π
Γιατί όμως τέτοια αδράνεια και απάθεια; Γιατί είμαστε σχεδόν η μοναδική χώρα στην Ευρώπη όπου δεν πραγματοποιείται (με μοναδική εξαίρεση τις εργασίες στον Πρίνο) καμία δραστηριότητα εξερεύνησης, εξόρυξης και παραγωγής ενεργειακών ορυκτών; Οταν μάλιστα βρισκόμαστε σχεδόν υπό ομηρία των εισαγωγών (περί τα 420.000 βαρέλια την ημέρα). Ομηρία που μας κοστίζει αστρονομικά ποσά ετησίως (περίπου $9 δισ. πέρυσι).
Η ζοφερή αυτή πραγματικότητα δεν είναι βέβαια τυχαία. Προκαλείται απο σειρά λόγων. Στον ενεργειακό εφησυχασμό που δημιουργεί η αφθονία του λιγνίτη, στην αποκλειστική σχεδόν επικέντρωση των πολιτικών ηγεσιών στους υπό σχεδίαση διεθνείς αγωγούς, στην επίμονη ιδεοληψία τέλος, μεγάλης μερίδας της κοινής γνώμης που συγχέει πλήρως τις πολιτικές κλιματικής αλλαγής με την ενεργειακή πολιτική.
Προσκρούουν όμως και στον βασικό λόγο απουσίας πολιτικής E&Π στην Ελλάδα. Την προβληματική μας σχέση με την Τουρκία στον καθορισμό της υφαλοκρηπίδος και της ΑΟΖ (Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης) στη Μεσόγειο. Προβλήματα που δεν αφορούν βέβαια τη διεξαγωγή τέτοιων στο Ιόνιο και στην υπόλοιπη Ελλάδα, αλλά ρίχνουν βαριά την αγκυλωτική σκιά τους και κει.
4) Ενα ελληνο-τουρκικό JDZ/ΖΜΑ:
Ωστόσο υπάρχει διέξοδος. Προέρχεται απο την πρακτική του παγκόσμιου πετρελαϊκού κλάδου, συνηθισμένος καθώς είναι να δρα σε συνθήκες πολιτικής αντιπαράθεσης μεταξύ κρατών. Λύση διεθνώς γνωστή ως JDZ (Joint Development Zone / Zώνη Μεικτής Ανάπτυξης). JDZ/ZMA υπάρχουν σε αρκετές περιοχές της Γης, με το πιο γνωστό παράδειγμα αυτό μεταξύ Νιγηρίας και Νήσων Σαο Τόμε, στον Κόλπο της Γουινέας (και για το οποία έχει γράψει ο φίλος και σύμβουλος του πρωθυπουργού, καθηγητής Τζόζεφ Στίγκλιτζ. Πρόκειται για θεσμό, βασισμένο στο Αρθρο 74(3) της Σύμβασης ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θαλάσσης, που λειτουργεί ωσάν Ανεξάρτητη Αρχή με αποκλειστική αρμοδιότητα επί των φυσικών πόρων του αμφισβητούμενου θαλάσσιου χώρου και μόνο.
Τα JDZ/ZMA είναι ασφαλώς μορφή συν-εκμετάλλευσης. Δεν είναι όμως μηχανισμός επίλυσης διαφορών. Είναι αποκλειστικά θεσμός ορθολογικής διαχείρισης πόρων σε αμφισβητούμενες περιοχές.Συνυφαίνεται απόλυτα με τη νέα σχέση που η ελληνική κυβέρνηση -μαζί ίσως με την τουρκική κυβέρνηση- επιθυμεί να χαράξει μεταξύ μας. Και τι καλύτερος χώρος και χρόνος να τεθεί μια τέτοια πρόταση από την επερχόμενη συνάντηση των κ Παπανδρέου - Ερντογάν σε λίγες μέρες στην Αθήνα. Είναι μια χρυσή ευκαιρία και μαζί μια μείζονα πρόκληση αναπτυξιακής χειραφέτησης και για τις δύο χώρες.
* Ο κ. Πετρολέκας είναι οικονομολόγος
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Αναρτήθηκε από Kaykasios στις 4/18/2010 07:30:00 πμ
Ετικέτες Ελλάδα, Ελληνική Εξωτερική Πολιτική, Τουρκία
Read more: http://infognomonpolitics.blogspot.com/2010/04/blog-post_576.html#ixzz0lpDzWv2V
Eκτίναξη του ελλείμματος στο 13,6% του ΑΕΠ
Εκτίναξη του ελλείμματος στο 13,6% του ΑΕΠ
Στο 13,6% του ΑΕΠ της χώρας τοποθετούν τελικά οι αναθεωρημένες εκτιμήσεις της Eurostat το έλλειμμα του προϋπολογισμού για το 2009, έναντι των προηγούμενων εκτιμήσεων για 7,7% και 12,7%, της κυβέρνησης.
Ως προς το δημόσιο χρέος αυτό έφθασε τα 115,1% του ΑΕΠ το 2009, έναντι 99,2% του ΑΕΠ το 2008.
Σύμφωνα με την ανακοίνωση της Eurostat, το έλλειμμα του 2008 ήταν στο 7,7% του ΑΕΠ της χώρας.
Από τη Eurostat πάντως εκφράζονται και επιφυλάξεις για την ποιότητα των στοιχείων που έχει λάβει από την Ελλάδα. Δεν αποκλείουν μάλιστα για το 2009 το έλλειμμα να διογκωθεί έως και κατά 0,3%, να φτάσει δηλαδή στο 13,9%.
Στον «αέρα» βρίσκονται επίσης οι προβλέψεις του ΠΣΑ, καθώς θα πρέπει να αναθεωρηθεί με προσθήκη νέων μέτρων και με κριτήρια αυτά τα νέα ποσοστά δημοσιονομικών ελλειμμάτων και χρέους που είναι τα οριστικά για το 2009.
Με αυτά τα δεδομένα, καθίσταται ακόμη δυσκολότερη η επίτευξη του στόχου για μείωσή του κατά τέσσερις μονάδες εντός του 2010.
Όπως ήταν αναμενόμενο, τα ανοδικά αναθεωρημένα στοιχεία, όπως εκτιμούν ειδικοί, αναμένεται να επηρεάσουν αρνητικά και την αγορά ελληνικών ομολόγων. Σε ιδιαίτερα υψηλά επίπεδα, στις 504 μονάδες βάσης, διατηρείται και σήμερα το «άνοιγμα» των 10ετών τίτλων του ελληνικού Δημοσίου.
Πάντως, χθες, ο υπουργός Οικονομικών, Γ. Παπακωνσταντίνου, επανέλαβε ότι η αύξηση αυτή δεν θα φέρει νέα μέτρα μείωσης του ελλείμματος, αφού αυτά που έχουν ήδη ληφθεί υπερκαλύπτουν τον στόχο για τον περιορισμό του ελλείμματος.
kathimerini.gr
Αναρτήθηκε από Andpik στις 4/22/2010 12:27:00 μμ
Ετικέτες Ελλάδα
Read more: http://infognomonpolitics.blogspot.com/2010/04/136.html#ixzz0loyf8hlB
Στο 13,6% του ΑΕΠ της χώρας τοποθετούν τελικά οι αναθεωρημένες εκτιμήσεις της Eurostat το έλλειμμα του προϋπολογισμού για το 2009, έναντι των προηγούμενων εκτιμήσεων για 7,7% και 12,7%, της κυβέρνησης.
Ως προς το δημόσιο χρέος αυτό έφθασε τα 115,1% του ΑΕΠ το 2009, έναντι 99,2% του ΑΕΠ το 2008.
Σύμφωνα με την ανακοίνωση της Eurostat, το έλλειμμα του 2008 ήταν στο 7,7% του ΑΕΠ της χώρας.
Από τη Eurostat πάντως εκφράζονται και επιφυλάξεις για την ποιότητα των στοιχείων που έχει λάβει από την Ελλάδα. Δεν αποκλείουν μάλιστα για το 2009 το έλλειμμα να διογκωθεί έως και κατά 0,3%, να φτάσει δηλαδή στο 13,9%.
Στον «αέρα» βρίσκονται επίσης οι προβλέψεις του ΠΣΑ, καθώς θα πρέπει να αναθεωρηθεί με προσθήκη νέων μέτρων και με κριτήρια αυτά τα νέα ποσοστά δημοσιονομικών ελλειμμάτων και χρέους που είναι τα οριστικά για το 2009.
Με αυτά τα δεδομένα, καθίσταται ακόμη δυσκολότερη η επίτευξη του στόχου για μείωσή του κατά τέσσερις μονάδες εντός του 2010.
Όπως ήταν αναμενόμενο, τα ανοδικά αναθεωρημένα στοιχεία, όπως εκτιμούν ειδικοί, αναμένεται να επηρεάσουν αρνητικά και την αγορά ελληνικών ομολόγων. Σε ιδιαίτερα υψηλά επίπεδα, στις 504 μονάδες βάσης, διατηρείται και σήμερα το «άνοιγμα» των 10ετών τίτλων του ελληνικού Δημοσίου.
Πάντως, χθες, ο υπουργός Οικονομικών, Γ. Παπακωνσταντίνου, επανέλαβε ότι η αύξηση αυτή δεν θα φέρει νέα μέτρα μείωσης του ελλείμματος, αφού αυτά που έχουν ήδη ληφθεί υπερκαλύπτουν τον στόχο για τον περιορισμό του ελλείμματος.
kathimerini.gr
Αναρτήθηκε από Andpik στις 4/22/2010 12:27:00 μμ
Ετικέτες Ελλάδα
Read more: http://infognomonpolitics.blogspot.com/2010/04/136.html#ixzz0loyf8hlB
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)