Οι γεωπολιτικές διαστάσεις της ελλ. οικ. κρίσης
Published by Πάνος [admin] on 13/3/10 (54 αναγνώσεις)
Οι γεωπολιτικές διαστάσεις της ελληνικής οικονομικής κρίσης
Μόνο μια ανεξέλεγκτη κοινωνική έκρηξη μπορεί να ανατρέψει τις ισορροπίες και τη θέση της Ελλάδας στους υπάρχοντες συσχετισμούς της Δύσης.
Του Βαγγέλη Χωραφά
Η οικονομική κρίση στην Ελλάδα, η οποία έχει ξεκινήσει από το 2007 και θα εξακολουθήσει να υφίσταται για πολλά χρόνια ακόμη, εκδηλώνεται πλέον, όπως και σε πολλά άλλα εθνικά κράτη της Ε.Ε., ως κρίση του δημόσιου χρέους. Στo πλαίσιο αντιμετώπισής της, η νέα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έχει επιδοθεί σε ένα μαραθώνιο διεθνών επαφών, όπως επιβάλλουν άλλωστε και οι σχέσεις αλληλεξάρτησης των οικονομιών της Ε.Ε.. Αυτή η διεθνής κινητικότητα είναι απόλυτα φυσιολογική σε ό,τι αφορά τη διαχειριστική διάσταση της αντιμετώπισης της κρίσης.
Η διάσταση, όμως, των γενικότερων διεθνών ισορροπιών και ο επηρεασμός τους από την κρίση χρέους αρκετών χωρών της ευρωζώνης παρουσιάζει ειδικότερο ενδιαφέρον. Σε κάθε περίπτωση, τα ταξίδια του Έλληνα πρωθυπουργού στη Μόσχα, στο Βερολίνο, το Παρίσι και στην Ουάσινγκτον εντάσσονται σε μια γενικότερη αντίληψη περί αντιμετώπισης της κρίσης ως θέματος διεθνών σχέσεων και, δευτερευόντως, ως εσωτερικού ελληνικού προβλήματος. Με δεδομένο ότι η κυβέρνηση δεν αμφισβητεί το εν γένει γεωπολιτικό πλέγμα, στο οποίο εντάσσεται η Ελλάδα, η κινητικότητα αυτή είναι ελάχιστα οργανωμένη, οριακά αποδοτική και χωρίς στρατηγικούς στόχους. Πολύ πιο αποδοτική ήταν η επίσκεψη της Λ. Κατσέλη στο Αμπού Ντάμπι, αφού κατόρθωσε να εξασφαλίσει μια σημαντική ροή πόρων στο υπό δημιουργία αναπτυξιακό fund, αλλά κι αυτή προήλθε από μια προσωπική πρωτοβουλία.
Οι απλουστευτικοί διχασμοί του τύπου «με τις ΗΠΑ και το ΔΝΤ» (που, κατά περίπτωση, διανθίζεται και με υποδούλωση της Ελλάδας στο νεοοθωμανικό πλέγμα, που διαμορφώνουν οι ΗΠΑ και η Τουρκία) ή με το «αναγκαίο κακό της Ε.Ε.» δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα και τις στρατηγικές των ΗΠΑ και της Ε.Ε. στην περιοχή των Βαλκανίων και της Μεσογείου.
Κρίσιμο τεστ στη Μεσόγειο
Στη Μεσόγειο διακυβεύονται πολλά αμερικανικά συμφέροντα, από την τρομοκρατία στη Βόρεια Αφρική μέχρι τη σταθερότητα στο Αιγαίο και από την ενεργειακή ασφάλεια μέχρι τη διαδικασία ειρήνευσης στη Μέση Ανατολή. Η πολιτική απέναντι στην Τουρκία αποτελεί μέρος του όλου σκηνικού, παράλληλα με τη «νότια διάσταση» της στρατηγικής του ΝΑΤΟ.
Οι πρόσφατες αλλαγές στο θέμα της πυραυλικής άμυνας στην Ευρώπη έχουν μετατρέψει τη Μεσόγειο στο κέντρο βαρύτητας αυτής της βασικής συνιστώσας -με τρεις χώρες να παίζουν πρωταρχικό ρόλο στους σχεδιασμούς: Ισραήλ, Τουρκία, Ελλάδα- της διατλαντικής αμυντικής πολιτικής. Καθώς η Ευρώπη θεωρεί τη Μεσόγειο περιοχή στρατηγικού ενδιαφέροντος, λόγω της μετανάστευσης, της αστάθειας και των θεμάτων ενεργειακής ασφάλειας, οι ΗΠΑ στο πλαίσιο του «διατλαντικού δεσμού», αισθάνονται ότι πρέπει να εμπλακούν περισσότερο στα τεκταινόμενα της περιοχής. Και στους δύο πόλους της Δύσης υπάρχει έντονο ενδιαφέρον να επενδύσουν στην «ώθηση Ομπάμα» και να αναζωογονήσουν τη διατλαντική συνεργασία, παρά τους ανταγωνισμούς που γεννά η παγκόσμια οικονομική κρίση. Η συνεργασία στη Μεσόγειο φαίνεται να αποτελεί, προς το παρόν, το κρίσιμο τεστ για την ποιότητα της ευρωατλαντικής συνεργασίας τα επόμενα χρόνια.
Παρά τους δύο αιώνες αμερικανικής παρουσίας στην περιοχή, οι ΗΠΑ δεν αισθάνθηκαν ποτέ την ανάγκη να διαμορφώσουν μια ειδικότερη μεσογειακή στρατηγική μέχρι σήμερα, η αμερικανική προσέγγιση καθοριζόταν από δύο διακριτές πολιτικές: μια ευρωπαϊκή και μια μεσανατολική. Τώρα, οι ΗΠΑ επικεντρώνονται στην περιοχή ως μέρος του προβλήματος της ευρωπαϊκής ασφάλειας, ως κρίσιμο χώρο για τη διακίνηση ενεργειακών πόρων και ως επίκεντρο κρίσεων και δυνητικών αποσταθεροποιήσεων. Η αμερικανική και ευρωπαϊκή στρατηγική στη Μεσόγειο βασίζεται, εν πολλοίς, σε συγκεκριμένες χώρες: στη Γαλλία, την Ισπανία, την Ιταλία και την Ελλάδα -δηλαδή την πλειοψηφία των PIIGS- καθώς και στην Τουρκία -που είναι εσωτερικά αποσταθεροποιημένη και με έντονα οικονομικά προβλήματα- και στο Ισραήλ. Οι οικονομικά αποδυναμωμένες χώρες των PIIGS αποτελούν ένα πρόβλημα για το οποίο η Ουάσινγκτον αισθάνεται ότι πρέπει να παρέμβει. Όχι για να αποσπάσει τις χώρες αυτές από την επιρροή του ευρώ -όπως αφελώς πιστεύουν αρκετοί-, αλλά για να διατηρήσει ανοικτή την προοπτική της ευρύτερης αμερικανοευρωπαϊκής συνεργασίας.
Στην παρούσα φάση, το θέμα του Αιγαίου και της Κύπρου είναι δευτερεύουσας σημασίας για την αμερικανική εξωτερική πολιτική, αν και το Κυπριακό θεωρείται εμπόδιο για την ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας. Το κύριο ενδιαφέρον των ΗΠΑ δεν επικεντρώνεται τόσο στην τουρκική συμμετοχή στην Ε.Ε. -αν και μια τέτοια προοπτική θα ήταν καλοδεχούμενη, στο βαθμό που θα συμφωνούσε ο γαλλογερμανικός άξονας- όσο στη συνεχή τουρκική σύγκλιση με τους ευρωπαϊκούς κανόνες και πολιτικές. Στο βαθμό που η τουρκική υποψηφιότητα δημιουργεί προβλήματα στη σύγκλιση μεταξύ ΝΑΤΟ-Ε.Ε. για την αμυντική συνεργασία (που αποτελεί προτεραιότητα για την Ουάσινγκτον), τότε η αμερικανική στάση θα επανεξετασθεί. Προς το παρόν, οι ΗΠΑ θα επιθυμούσαν μια γρήγορη διευθέτηση του προβλήματος της FYROM, για το οποίο θεωρούν ότι οι συνθήκες έχουν ωριμάσει για την εξεύρεση λύσης.
Ο παράγοντας Κίνα
Σε ό,τι αφορά στην Κίνα, της οποίας η εμπλοκή σε σενάρια διάσωσης της Ελλάδας αποδείχθηκε εικονική, έγιναν σαφείς δύο όροι εμπλοκής στα ελληνικά δρώμενα. Πρώτον, ότι η Κίνα θα δράσει στο μέλλον ως ορθολογικός επενδυτής (πράγμα που απαιτεί μείωση των ελληνικών ελλειμμάτων σε μονοψήφια ποσοστά του ΑΕΠ, ελκυστικά επιτόκια και άνοιγμα νέων επενδυτικών ευκαιριών στην Ελλάδα) και, δεύτερον, ότι η δυνατότητα παρέμβασής της καθορίζεται από τις σχέσεις που διαμορφώνει με τις ΗΠΑ στο πλαίσιο του, προς το παρόν, ανύπαρκτου αλλά συμβολικού G2.
Γενικότερα, η Κίνα μπορεί να κινήσει πολλά νήματα. Μπορεί να επηρεάσει το ευρασιατικό σύστημα, από το οποίο οι ΗΠΑ έχουν de facto αποκλεισθεί μετά τον πόλεμο της Γεωργίας, το 2008, μπορεί να ενισχύσει την παρουσία της στις ιρανικές πετρελαιοπηγές, μπορεί να παρέμβει διαμεσολαβητικά στη Μέση Ανατολή μεταξύ ΗΠΑ, Ε.Ε., Ισραήλ και των σουνιτικών αραβικών χωρών του ΟΠΕΚ, αλλά και να διαχειριστεί τους δρόμους του σουδανικού και νιγηριανού πετρελαίου.
Οι δυνατότητες αυτές ανοίγουν για την Κίνα μια σειρά γεωπολιτικών επιλογών, που δεν είναι αλληλοσυγκρουόμενες. Η Κίνα έχει ήδη διαμορφώσει ισχυρές οικονομικές σχέσεις με την Αφρική και με αρκετές χώρες του Μαγκρέμπ, οι οποίες θα ενδυναμωθούν όσο αποδυναμώνεται οικονομικά η ευρωζώνη και τα μεσογειακά PIIGS, ενδιαφέρεται για το πετρέλαιο του Σουδάν και της Νιγηρίας, αναζητά ευκαιρίες αγροτικού αποικισμού στην Αφρική (πρόσβαση σε καλλιεργήσιμη γη εκτός Κίνας, με παράλληλη αποδέσμευση από το διεθνές εμπόριο αγροτικών προϊόντων, αποτιμώμενων σε δολάρια, όπως γίνεται σήμερα στη Ζιμπάμπουε και σε άλλες περιοχές της Κεντρικής Αφρικής) και έχει δημιουργήσει πύλες εισόδου των προϊόντων της σε ιταλικά λιμάνια, όπως και στον Πειραιά.
Υπό όρους ειρηνική διείσδυση
Σε ό,τι αφορά στη Ρωσία, όταν και αν ενισχυθεί στρατιωτικά και σταθεροποιήσει το οικονομικό της σύστημα στην Κεντρική Ασία μαζί με τον Οργανισμό Συνεργασίας της Σαγκάης, τότε μπορεί να επεκταθεί στη Μεσόγειο, σε μια ειρηνική διείσδυση που δεν θα ανατρέπει το status quo της Δύσης. Η δε προσοχή της είναι στραμμένη προς το Ισραήλ και την Τουρκία και όχι προς την Ελλάδα, για λόγους μεταφυσικούς ή ενεργειακούς ή στρατιωτικών προμηθειών. Αυτό έγινε, εξάλλου, σαφές και κατά το πρόσφατο ταξίδι του Γ. Παπανδρέου στη Μόσχα.
Η θέση της Ελλάδας στους υπάρχοντες συσχετισμούς της Δύσης είναι δεδομένη. Το μόνο που μπορεί να ανατρέψει τις ισορροπίες είναι μια ανεξέλεγκτη κοινωνική έκρηξη, η οποία θα δημιουργήσει νέες προοπτικές. Και ενώ αυτό δεν είναι κάτι που πρέπει να αποκλεισθεί, η πολιτική ανεπάρκεια της Αριστεράς είναι αυτή που πρέπει να μας απασχολήσει άμεσα.
* Ο Βαγγέλης Χωραφάς είναι εκδότης του περιοδικού Monthly Review.
ΠΗΓΗ: Written on Τρίτη, 09 Μάρτιος 2010 00:15 by Σύνταξη,
http://e-dromos.gr/index.php?option=c ... id=22:2010-02-11-18-17-32
Κυριακή 14 Μαρτίου 2010
Το “Stern” για την ελληνική κρίση (στην ελληνική γλώσσα)!...
Το “Stern” για την ελληνική κρίση
http://taxalia.blogspot.com/2010/03/stern.html#ixzz0i2rtV1QD
12 Μαρ 2010
"Αγαπητοί Έλληνες". Πρωτοφανής ενέργεια του STERN, που απαντά στα ελληνικά!
ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ!
Με μια πρωτόγνωρη ενέργειά του, ο δημοσιογράφος Walter Wüllenweber, δημοσιεύει στο Γερμανικό περιοδικό STERN, ανοιχτή επιστολή προς τους Έλληνες, στην ελληνική γλώσσα, με την οποία απολογείται για τη στεναχώρια που μας προκάλεσε, ενώ δεν παραλείπει (και αυτός), να αναφερθεί στα αμέτρητα e-mails διαμαρτυρίας "που ξεχειλίζουν" το γραμματοκιβώτιό του, όπως λέει χαρακτηριστικά!
Δείτε τι λέει:
Αγαπητοί Έλληνες,
Σίγουρα σας συμβαίνει ό,τι και σε εμάς τους Γερμανούς: Όταν σκεφτόμαστε την Ευρωπαϊκή Ένωση, το μυαλό μας πάει σε αυτόν τον συγκεχυμένο μηχανισμό στις Βρυξέλλες, όπου καλοπληρωμένοι γραφειοκράτες, μαζί με ξεδιαλεγμένους στην πατρίδα τους πολιτικούς, συνεχώς παράγουν εκνευριστικούς κανόνες. Έτσι έβλεπα εγώ τα πράγματα έως τώρα. Ξαφνικά όμως, η άποψή μου για την Ευρώπη και την Ε.Ε. άλλαξε ριζικά. Κι αυτό το οφείλω σε εσάς.
Όλα ξεκίνησαν με μια επιστολή προς εσάς τους Έλληνες, την οποία έγραψα πριν από λίγες εβδομάδες στο περιοδικό Stern. Οφείλω να ομολογήσω: Η επιστολή περιείχε βαριές κατηγορίες. Και μου απαντήσατε, και μάλιστα σε βαθμό που το ηλεκτρονικό μου γραμματοκιβώτιο ακόμη ξεχειλίζει. Η αντιπαράθεση μεταξύ Γερμανών κι Ελλήνων που έχει ξεσπάσει εδώ και εβδομάδες, είναι σφοδρή και συναισθηματικά φορτισμένη, από την άλλη όμως, είναι απαραίτητη και προπάντων πραγματικά γόνιμη. Και από τότε η Ε.Ε. δεν αποτελεί πλέον απλώς έναν λαβύρινθο διατάξεων για μένα. Τώρα, με την αντιπαράθεση ανάμεσα σε εσάς τους Έλληνες κι εμάς τους Γερμανούς, είναι που η Ευρώπη ξεκινά πραγματικά για μένα.
Θα συμφωνήσετε πως έως τώρα τα πράγματα είχαν ως εξής: Όποτε προκύπτει κάποιο θέμα μεταξύ Ελλήνων και Γερμανών, η καγκελάριος Άγκελα Μέρκελ συναντιέται με τον πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου. Εμείς οι πολίτες είμαστε μονάχα θεατές. Μπροστά στην τηλεόραση. Τώρα, σε αυτή την κρίση, εμείς οι πολίτες αρχίσαμε επιτέλους να συνομιλούμε μεταξύ μας, χωρίς τους αρχηγούς των κυβερνήσεων. Η ελληνογερμανική συζήτηση αποτελεί την αρχή μιας πραγματικής, ευρωπαϊκής δημόσιας σφαίρας.
Ενόψει αυτού του γεγονότος, γίνεται εμφανές ότι η αντιπαράθεση είναι προτιμότερη από τη σιωπή. Οι κατηγορίες που επιτέλους εκφέρονται, πραγματικά μας πάνε μπροστά. Και τις δύο πλευρές.
Φυσικά πόνεσε η αντιπαράθεση αυτή. Όταν σας κατηγορούμε ότι είστε διεφθαρμένοι και εξαπατάτε την υπόλοιπη Ευρώπη, βεβαίως αυτό σας χαλάει τη διάθεση. Κι όταν ανώνυμοι επιστολογράφοι μου προτείνουν να με επεξεργαστούν παράγοντας γύρο ή όταν ελληνικές εφημερίδες παριστάνουν το Άγαλμα της Νίκης στην ομώνυμη στήλη με σβάστικα, αυτά με κάνουν να ξεροκαταπίνω. Συνολικά, όμως, με διδάξατε πολλά: Το γεγονός ότι γερμανικές εμπορικές αλυσίδες όπως η Lidl και η Saturn κατέκτησαν την ελληνική αγορά, συμμετέχοντας έτσι ενεργά στη διαμόρφωση της ελληνικής οικονομίας, την οποία κατακρίνω, αυτό το αγνοούσα τελείως.
Όπως επίσης αγνοούσα το ύψος των υπέρογκων κερδών που η Ελλάδα αποφέρει στη γερμανική βιομηχανία όπλων. Το 13 τοις εκατό των συνολικών γερμανικών εξαγωγών όπλων διοχετεύεται αποκλειστικά στην Ελλάδα. Αγοράζετε τόσα άρματα μάχης και τουφέκια, επειδή αντιλαμβάνεστε τη σύμμαχό μας στο ΝΑΤΟ, Τουρκία, ως απειλή. Και ποιος εφοδιάζει την Τουρκία με όπλα; Πάλι εμείς οι Γερμανοί. Η γερμανική αμυντική βιομηχανία λοιπόν, επωφελείται από μια διαμάχη, την οποία η μεγάλη πλειοψηφία των Γερμανών πολιτών θεωρεί περιττή. Οφείλω να ομολογήσω: Όσον αφορά αυτό το θέμα, εσείς οι Έλληνες έχετε ένα ισχυρό επιχείρημα με το μέρος σας.
Στην επιστολή μου είχα περιγράψει το αίσθημα της αδυναμίας που νιώθουμε εμείς οι Γερμανοί, λόγω του ότι και η δική μας οικονομική σταθερότητα εξαρτάται από τις αποφάσεις που λαμβάνει η δική σας κυβέρνηση. Μια κυβέρνηση, την οποία εμείς δεν έχουμε τη δυνατότητα να εκλέξουμε. Η δημόσια συζήτηση στη Γερμανία δεν έμεινε χωρίς αποτέλεσμα στην Ελλάδα. Άσκησε ακόμη περισσότερη πίεση σε εσάς τους Έλληνες, ώστε να αντιμετωπίσετε τα προβλήματα. Ισχυρίζομαι το εξής: Οι διαμαρτυρίες εκ μέρους εμάς των Γερμανών διευκολύνουν την κυβέρνησή σας να φέρει εις πέρας την εφαρμογή των απαραίτητων, σκληρών οικονομικών μέτρων. Επομένως, δεν υπάρχει μόνο μια νέα δημόσια σφαίρα στην Ευρώπη. Αυτή δρα κιόλας.
Φυσικά εσείς οι Έλληνες αυτό θα το θεωρείτε παρέμβαση στις εσωτερικές σας υποθέσεις. Μα αυτό ακριβώς είναι. Η γερμανική δημοσιότητα επενέβη σε θέματα, τα οποία πρέπει να αποφασιστούν στην Ελλάδα. Αυτό άραγε είναι επιτρεπτό; Ως νέος δημοσιογράφος έκανα ρεπορτάζ για τον πόλεμο στην πρώην Γιουγκοσλαβία. Τότε, ακόμη και σε περιπτώσεις σοβαροτάτων παραβιάσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η παρέμβαση στις εσωτερικές υποθέσεις ενός κυρίαρχου κράτους απαγορευόταν σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο. Ως προς αυτό το σημείο το Διεθνές Δίκαιο στο μεταξύ έχει τροποποιηθεί. Όσον αφορά την οικονομική και δημοσιονομική πολιτική, όμως, τα κράτη εξακολουθούν να είναι απολύτως κυρίαρχα.
Θεωρητικά. Στην πραγματικότητα με την παγκοσμιοποίηση οι οικονομίες των χωρών έχουν συνδεθεί τόσο στενά, τόσο άρρηκτα, ώστε οι αποφάσεις που λαμβάνει η κυβέρνηση της μιας χώρας να έχουν αναπόφευκτες επιπτώσεις στην οικονομία και συνεπώς και στη ζωή των ανθρώπων σε μια άλλη χώρα. Στην Ε.Ε. οι επιδράσεις αυτές είναι ακόμη πιο ισχυρές και άμεσες. Η οικονομική πολιτική της κυβέρνησης Παπανδρέου, συνεπώς, επεμβαίνει πάντοτε και στη γερμανική οικονομία, παρόλο που δεν το επιδιώκει.
Και γι’ αυτό το λόγο είναι απολύτως κατανοητή και δικαιολογημένη η παρέμβαση της γερμανικής δημοσιότητας και των Γερμανών πολιτών στις πολιτικές αποφάσεις της Ελλάδας. Όπως και το αντίστροφο!
Κι ακριβώς αυτό είναι που έμαθα τις τελευταίες εβδομάδες μέσα από την αντιπαράθεσή μας: Στην Ε.Ε. δεν υπάρχουν πλέον εσωτερικές υποθέσεις.
Με εγκάρδιους χαιρετισμούς,
Walter Wüllenweber
http://taxalia.blogspot.com/2010/03/stern.html#ixzz0i2rtV1QD
12 Μαρ 2010
"Αγαπητοί Έλληνες". Πρωτοφανής ενέργεια του STERN, που απαντά στα ελληνικά!
ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ!
Με μια πρωτόγνωρη ενέργειά του, ο δημοσιογράφος Walter Wüllenweber, δημοσιεύει στο Γερμανικό περιοδικό STERN, ανοιχτή επιστολή προς τους Έλληνες, στην ελληνική γλώσσα, με την οποία απολογείται για τη στεναχώρια που μας προκάλεσε, ενώ δεν παραλείπει (και αυτός), να αναφερθεί στα αμέτρητα e-mails διαμαρτυρίας "που ξεχειλίζουν" το γραμματοκιβώτιό του, όπως λέει χαρακτηριστικά!
Δείτε τι λέει:
Αγαπητοί Έλληνες,
Σίγουρα σας συμβαίνει ό,τι και σε εμάς τους Γερμανούς: Όταν σκεφτόμαστε την Ευρωπαϊκή Ένωση, το μυαλό μας πάει σε αυτόν τον συγκεχυμένο μηχανισμό στις Βρυξέλλες, όπου καλοπληρωμένοι γραφειοκράτες, μαζί με ξεδιαλεγμένους στην πατρίδα τους πολιτικούς, συνεχώς παράγουν εκνευριστικούς κανόνες. Έτσι έβλεπα εγώ τα πράγματα έως τώρα. Ξαφνικά όμως, η άποψή μου για την Ευρώπη και την Ε.Ε. άλλαξε ριζικά. Κι αυτό το οφείλω σε εσάς.
Όλα ξεκίνησαν με μια επιστολή προς εσάς τους Έλληνες, την οποία έγραψα πριν από λίγες εβδομάδες στο περιοδικό Stern. Οφείλω να ομολογήσω: Η επιστολή περιείχε βαριές κατηγορίες. Και μου απαντήσατε, και μάλιστα σε βαθμό που το ηλεκτρονικό μου γραμματοκιβώτιο ακόμη ξεχειλίζει. Η αντιπαράθεση μεταξύ Γερμανών κι Ελλήνων που έχει ξεσπάσει εδώ και εβδομάδες, είναι σφοδρή και συναισθηματικά φορτισμένη, από την άλλη όμως, είναι απαραίτητη και προπάντων πραγματικά γόνιμη. Και από τότε η Ε.Ε. δεν αποτελεί πλέον απλώς έναν λαβύρινθο διατάξεων για μένα. Τώρα, με την αντιπαράθεση ανάμεσα σε εσάς τους Έλληνες κι εμάς τους Γερμανούς, είναι που η Ευρώπη ξεκινά πραγματικά για μένα.
Θα συμφωνήσετε πως έως τώρα τα πράγματα είχαν ως εξής: Όποτε προκύπτει κάποιο θέμα μεταξύ Ελλήνων και Γερμανών, η καγκελάριος Άγκελα Μέρκελ συναντιέται με τον πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου. Εμείς οι πολίτες είμαστε μονάχα θεατές. Μπροστά στην τηλεόραση. Τώρα, σε αυτή την κρίση, εμείς οι πολίτες αρχίσαμε επιτέλους να συνομιλούμε μεταξύ μας, χωρίς τους αρχηγούς των κυβερνήσεων. Η ελληνογερμανική συζήτηση αποτελεί την αρχή μιας πραγματικής, ευρωπαϊκής δημόσιας σφαίρας.
Ενόψει αυτού του γεγονότος, γίνεται εμφανές ότι η αντιπαράθεση είναι προτιμότερη από τη σιωπή. Οι κατηγορίες που επιτέλους εκφέρονται, πραγματικά μας πάνε μπροστά. Και τις δύο πλευρές.
Φυσικά πόνεσε η αντιπαράθεση αυτή. Όταν σας κατηγορούμε ότι είστε διεφθαρμένοι και εξαπατάτε την υπόλοιπη Ευρώπη, βεβαίως αυτό σας χαλάει τη διάθεση. Κι όταν ανώνυμοι επιστολογράφοι μου προτείνουν να με επεξεργαστούν παράγοντας γύρο ή όταν ελληνικές εφημερίδες παριστάνουν το Άγαλμα της Νίκης στην ομώνυμη στήλη με σβάστικα, αυτά με κάνουν να ξεροκαταπίνω. Συνολικά, όμως, με διδάξατε πολλά: Το γεγονός ότι γερμανικές εμπορικές αλυσίδες όπως η Lidl και η Saturn κατέκτησαν την ελληνική αγορά, συμμετέχοντας έτσι ενεργά στη διαμόρφωση της ελληνικής οικονομίας, την οποία κατακρίνω, αυτό το αγνοούσα τελείως.
Όπως επίσης αγνοούσα το ύψος των υπέρογκων κερδών που η Ελλάδα αποφέρει στη γερμανική βιομηχανία όπλων. Το 13 τοις εκατό των συνολικών γερμανικών εξαγωγών όπλων διοχετεύεται αποκλειστικά στην Ελλάδα. Αγοράζετε τόσα άρματα μάχης και τουφέκια, επειδή αντιλαμβάνεστε τη σύμμαχό μας στο ΝΑΤΟ, Τουρκία, ως απειλή. Και ποιος εφοδιάζει την Τουρκία με όπλα; Πάλι εμείς οι Γερμανοί. Η γερμανική αμυντική βιομηχανία λοιπόν, επωφελείται από μια διαμάχη, την οποία η μεγάλη πλειοψηφία των Γερμανών πολιτών θεωρεί περιττή. Οφείλω να ομολογήσω: Όσον αφορά αυτό το θέμα, εσείς οι Έλληνες έχετε ένα ισχυρό επιχείρημα με το μέρος σας.
Στην επιστολή μου είχα περιγράψει το αίσθημα της αδυναμίας που νιώθουμε εμείς οι Γερμανοί, λόγω του ότι και η δική μας οικονομική σταθερότητα εξαρτάται από τις αποφάσεις που λαμβάνει η δική σας κυβέρνηση. Μια κυβέρνηση, την οποία εμείς δεν έχουμε τη δυνατότητα να εκλέξουμε. Η δημόσια συζήτηση στη Γερμανία δεν έμεινε χωρίς αποτέλεσμα στην Ελλάδα. Άσκησε ακόμη περισσότερη πίεση σε εσάς τους Έλληνες, ώστε να αντιμετωπίσετε τα προβλήματα. Ισχυρίζομαι το εξής: Οι διαμαρτυρίες εκ μέρους εμάς των Γερμανών διευκολύνουν την κυβέρνησή σας να φέρει εις πέρας την εφαρμογή των απαραίτητων, σκληρών οικονομικών μέτρων. Επομένως, δεν υπάρχει μόνο μια νέα δημόσια σφαίρα στην Ευρώπη. Αυτή δρα κιόλας.
Φυσικά εσείς οι Έλληνες αυτό θα το θεωρείτε παρέμβαση στις εσωτερικές σας υποθέσεις. Μα αυτό ακριβώς είναι. Η γερμανική δημοσιότητα επενέβη σε θέματα, τα οποία πρέπει να αποφασιστούν στην Ελλάδα. Αυτό άραγε είναι επιτρεπτό; Ως νέος δημοσιογράφος έκανα ρεπορτάζ για τον πόλεμο στην πρώην Γιουγκοσλαβία. Τότε, ακόμη και σε περιπτώσεις σοβαροτάτων παραβιάσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η παρέμβαση στις εσωτερικές υποθέσεις ενός κυρίαρχου κράτους απαγορευόταν σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο. Ως προς αυτό το σημείο το Διεθνές Δίκαιο στο μεταξύ έχει τροποποιηθεί. Όσον αφορά την οικονομική και δημοσιονομική πολιτική, όμως, τα κράτη εξακολουθούν να είναι απολύτως κυρίαρχα.
Θεωρητικά. Στην πραγματικότητα με την παγκοσμιοποίηση οι οικονομίες των χωρών έχουν συνδεθεί τόσο στενά, τόσο άρρηκτα, ώστε οι αποφάσεις που λαμβάνει η κυβέρνηση της μιας χώρας να έχουν αναπόφευκτες επιπτώσεις στην οικονομία και συνεπώς και στη ζωή των ανθρώπων σε μια άλλη χώρα. Στην Ε.Ε. οι επιδράσεις αυτές είναι ακόμη πιο ισχυρές και άμεσες. Η οικονομική πολιτική της κυβέρνησης Παπανδρέου, συνεπώς, επεμβαίνει πάντοτε και στη γερμανική οικονομία, παρόλο που δεν το επιδιώκει.
Και γι’ αυτό το λόγο είναι απολύτως κατανοητή και δικαιολογημένη η παρέμβαση της γερμανικής δημοσιότητας και των Γερμανών πολιτών στις πολιτικές αποφάσεις της Ελλάδας. Όπως και το αντίστροφο!
Κι ακριβώς αυτό είναι που έμαθα τις τελευταίες εβδομάδες μέσα από την αντιπαράθεσή μας: Στην Ε.Ε. δεν υπάρχουν πλέον εσωτερικές υποθέσεις.
Με εγκάρδιους χαιρετισμούς,
Walter Wüllenweber
Τα τρία σενάρια της σωτηρίας
Τα τρία σενάρια της σωτηρίας
Αγορά ομολόγων, εγγυήσεις δανείου ή καθαρό δάνειο όχι λιγότερο από 15 δισ. ο στόχος της χώρας. Διαφορετικά, ΔΝΤ... «Eθνος» 13/3
Σε δύο (συν ένα ακόμη) σενάρια καταλήγει το οικονομικό επιτελείο με την «υπογραφή» του Μεγάρου Μαξίμου σχετικά με τον δανεισμό και την αποφυγή του οικονομικού αδιεξόδου.
Το κλίμα που διαμορφώθηκε από το «μακρινό» ταξίδι (Λουξεμβούργο-Βερολίνο-Παρίσι-Ουάσιγκτον) του πρωθυπουργού και του επιτελείου του ήταν εξαιρετικό, όπως διαβεβαιώνουν κυβερνητικές πηγές.
Συγκροτήθηκε πολιτικό πλαίσιο για την ανόρθωση του κύρους της χώρας, η κυβέρνηση απελευθερώθηκε από τη «ρετσινιά» της αναξιοπιστίας και άνοιξε ο δρόμος για τη διαφαινόμενη προοπτική αρωγής της Ελλάδας από την ευρωπαϊκή κοινότητα. Το παιχνίδι όμως είναι ακόμη ανοιχτό. Αύριο και μεθαύριο το οικονομικό επιτελείο πρέπει να δώσει μία ακόμη μάχη.
Αλλωστε η μία μάχη διαδέχεται την άλλη, από τη στιγμή, που η κυβέρνηση αποφάσισε να λάβει επώδυνα μέτρα, αναμένοντας ισχυρή βοήθεια από την ευρωπαϊκή πλευρά, χωρίς ωστόσο να απομακρύνει από το τραπέζι το σενάριο της προσφυγής στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
Η ώρα της κρίσης
Εγκυρότατες πληροφορίες αναφέρουν ότι η προετοιμασία της χώρας για το κρίσιμο τεστ με Eurogroup και Ecofin (αύριο και μεθαύριο) εξελίσσεται σε μαραθώνια σύσκεψη εντός του Σαββατοκύριακου του οικονομικού επιτελείου, όπου ο Γ. Παπακωνσταντίνου επιχειρούσε να καταλήξει στη συμφέρουσα λύση πριν πάρει το αεροπλάνο για Βρυξέλλες. Από το Καστρί, ο πρωθυπουργός ενημερωνόταν και ενημέρωνε. Στο Μαξίμου τα φώτα παρέμεναν ανοιχτά μέχρι τις πρωινές ώρες.
Οι ίδιες πληροφορίες επισημαίνουν ότι τα πιθανότερα σενάρια είναι, αφενός η επιλογή του «κοινοτικού εργαλείου», η έτερη επιλογή, όπου «επιλεγμένες χώρες» σπεύδουν τελικώς για βοήθεια και η τρίτη που αφορά την επιλογή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Σε κάθε περίπτωση, το οικονομικό επιτελείο υπό τoν Γ. Παπακωνσταντίνου επεξεργάζεται σενάρια που «μεταφράζονται» και σημαίνουν, από αγορά ομολόγων, «καθαρό» δάνειο», έως εγγυήσεις δανείου.
Το σίγουρο είναι ότι δεν έχει ακόμη «κλειδώσει» τίποτα συγκεκριμένο, ότι η Γερμανία είναι «σφιχτή» και ότι τα ερωτήματα που τίθενται αποβλέπουν στο αν η... προσφορά αφορά βραχυπρόθεσμο ή μακροπρόθεσμο χρονοδιάγραμμα. Ιδιαίτερου ενδιαφέροντος είναι το γεγονός ότι -και μετά την «Ουάσιγκτον»- η κυβέρνηση επιδιώκει να αντλήσει «δύναμη» από τις αγορές, εκτιμώντας ότι τα μηνύματα έχουν ληφθεί και θα καλυφθούν οι ανάγκες για Απρίλιο-Μάιο.
Κυβερνητικός παράγοντας εξηγεί εν τω μεταξύ ότι «δεν έχει νόημα ο δανεισμός κάτω από 15-20 δισ. εντός Απριλίου-Μαΐου» από τους Ευρωπαίους εταίρους. Θα αποδεχθεί η ελληνική κυβέρνηση την όποια απόφαση των χωρών της Ευρωζώνης, του σκληρού ή μη πυρήνα;
Οχι είναι η απάντηση, πριν ωστόσο δοθεί η μάχη εντός του ευρωπαϊκού οργάνου. Είναι αισιόδοξοι; Αισιοδοξούν, θεωρούν ότι οι κ.κ. (εκτός φυσικά του πρωθυπουργού) Παπακωνσταντίνου, Δρούτσας επιχείρησαν να ανατρέψουν με επιτυχία τα αρνητικά δεδομένα και να πετύχουν τη δημιουργία ενός νέου πλαισίου σε Ευρώπη και Αμερική, πολιτικού διαλόγου.
Διαβλέπουν φως στο βάθος του τούνελ, αλλά δεν τολμούν να πουν ότι όλα έχουν κριθεί και ότι έχουν πάρει «διαβατήριο» για τη λύση με βάση τις προσδοκίες.
Πιστεύουν πάντως ότι κατ’ αρχάς υπάρχει «πρόσβαση» στην αγορά αν και με υψηλό επιτόκιο, το οποίο όμως θα αποκλιμακωθεί στη συνέχεια - ενώ άλλα κυβερνητικά στελέχη δείχνουν προβληματισμένα γι’ αυτή την εκτίμηση.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ως κρίσιμη ημερομηνία καταγράφεται η 25η Μαρτίου, οπότε και θα συνεδριάσει το Συμβούλιο Κορυφής της Ε.Ε. Πρόκειται για άλλον έναν κρίσιμο σταθμό, που θα καθορίσει τις εξελίξεις και πάντα στη «λογική» ότι η χώρα «αγοράζει» χρόνο τουλάχιστον, για να αντιμετωπίσει την οικονομική περιδίνηση.
Σενάριο Νο 1
Kοινοτική συνδρομή
Να δουλέψει το «κοινοτικό εργαλείο» και στον διάλογο με τους άλλους υπουργούς Οικονομικών της Ευρωζώνης να σταθμιστεί η κατάσταση, να «ακουστούν» οι προτάσεις και να οριστούν οι «συμμετέχοντες» στην προτεινόμενη λύση. Σύμφωνα με αυτό το σενάριο η οικονομική στήριξη της Ελλάδας θα γίνει με την ενεργοποίηση ευρωπαϊκών τραπεζών και χρηματοοικονομικών οργανισμών, οι οποίοι θα εκδηλώσουν ενδιαφέρον για αγορά ελληνικών κρατικών ομολόγων ενισχύοντας έτσι τη ζήτηση και αποκλιμακώνοντας τα επιτόκια δανεισμού.
Σενάριο Νο 2
H λύση... των λίγων
Να υπάρξει λύση από «επιλεγμένες χώρες». Σε αυτή την περίπτωση η στήριξη της Ελλάδας θα γίνει είτε μέσω της άμεσης παροχής δανείου από ισχυρές χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης είτε μέσω της παροχής εγγυήσεων για τα κρατικά ομόλογα.
Σενάριο Νο 3
Προσφυγή στο ΔΝΤ
Να προσφύγει τελικώς η χώρα στο ΔΝΤ, αν δεν καταλήξει η «μάχη» σε ευρωπαϊκή λύση. «Το «χαρτί» του ΔΝΤ δεν είναι μπλόφα, είναι ανοιχτό και υπαρκτό πάνω στο τραπέζι» τονίζει χαρακτηριστικά σημαίνων κυβερνητικός παράγοντας, υπονοώντας ότι η πολύωρη συνάντηση του κ. Γ. Παπακωνσταντίνου στη βάση του ΔΝΤ στην Ουάσιγκτον με κορυφαία στελέχη του, έθεσε τις βάσεις για μια ουσιαστική συνεργασία και εκ των πραγμάτων λειτουργεί υπέρ του να τραβηχτεί προς λύση το χαρτί, εάν και εφόσον δεν προκύψει «φως», τελικά, από τους ευρωπαϊκούς εταίρους.
Λέγεται ότι στη συνάντησή του μεθαύριο στη Βουδαπέστη με τον Ούγγρο πρωθυπουργό, ο κ. Παπανδρέου θα ανταλλάξει απόψεις για τα μέσα αντιμετώπισης της δημοσιονομικής κρίσης - δεδομένου ότι η Ουγγαρία που δεν είναι μέλος της Ευρωζώνης, έχει προσφύγει στο ΔΝΤ και έχει εφαρμόσει όλες τις «προϋποθέσεις» προκειμένου να αντλήσει κονδύλια...
ΦΩΦΗ ΓΙΩΤΑΚΗ
fofig@pegasus.gr
Αγορά ομολόγων, εγγυήσεις δανείου ή καθαρό δάνειο όχι λιγότερο από 15 δισ. ο στόχος της χώρας. Διαφορετικά, ΔΝΤ... «Eθνος» 13/3
Σε δύο (συν ένα ακόμη) σενάρια καταλήγει το οικονομικό επιτελείο με την «υπογραφή» του Μεγάρου Μαξίμου σχετικά με τον δανεισμό και την αποφυγή του οικονομικού αδιεξόδου.
Το κλίμα που διαμορφώθηκε από το «μακρινό» ταξίδι (Λουξεμβούργο-Βερολίνο-Παρίσι-Ουάσιγκτον) του πρωθυπουργού και του επιτελείου του ήταν εξαιρετικό, όπως διαβεβαιώνουν κυβερνητικές πηγές.
Συγκροτήθηκε πολιτικό πλαίσιο για την ανόρθωση του κύρους της χώρας, η κυβέρνηση απελευθερώθηκε από τη «ρετσινιά» της αναξιοπιστίας και άνοιξε ο δρόμος για τη διαφαινόμενη προοπτική αρωγής της Ελλάδας από την ευρωπαϊκή κοινότητα. Το παιχνίδι όμως είναι ακόμη ανοιχτό. Αύριο και μεθαύριο το οικονομικό επιτελείο πρέπει να δώσει μία ακόμη μάχη.
Αλλωστε η μία μάχη διαδέχεται την άλλη, από τη στιγμή, που η κυβέρνηση αποφάσισε να λάβει επώδυνα μέτρα, αναμένοντας ισχυρή βοήθεια από την ευρωπαϊκή πλευρά, χωρίς ωστόσο να απομακρύνει από το τραπέζι το σενάριο της προσφυγής στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
Η ώρα της κρίσης
Εγκυρότατες πληροφορίες αναφέρουν ότι η προετοιμασία της χώρας για το κρίσιμο τεστ με Eurogroup και Ecofin (αύριο και μεθαύριο) εξελίσσεται σε μαραθώνια σύσκεψη εντός του Σαββατοκύριακου του οικονομικού επιτελείου, όπου ο Γ. Παπακωνσταντίνου επιχειρούσε να καταλήξει στη συμφέρουσα λύση πριν πάρει το αεροπλάνο για Βρυξέλλες. Από το Καστρί, ο πρωθυπουργός ενημερωνόταν και ενημέρωνε. Στο Μαξίμου τα φώτα παρέμεναν ανοιχτά μέχρι τις πρωινές ώρες.
Οι ίδιες πληροφορίες επισημαίνουν ότι τα πιθανότερα σενάρια είναι, αφενός η επιλογή του «κοινοτικού εργαλείου», η έτερη επιλογή, όπου «επιλεγμένες χώρες» σπεύδουν τελικώς για βοήθεια και η τρίτη που αφορά την επιλογή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Σε κάθε περίπτωση, το οικονομικό επιτελείο υπό τoν Γ. Παπακωνσταντίνου επεξεργάζεται σενάρια που «μεταφράζονται» και σημαίνουν, από αγορά ομολόγων, «καθαρό» δάνειο», έως εγγυήσεις δανείου.
Το σίγουρο είναι ότι δεν έχει ακόμη «κλειδώσει» τίποτα συγκεκριμένο, ότι η Γερμανία είναι «σφιχτή» και ότι τα ερωτήματα που τίθενται αποβλέπουν στο αν η... προσφορά αφορά βραχυπρόθεσμο ή μακροπρόθεσμο χρονοδιάγραμμα. Ιδιαίτερου ενδιαφέροντος είναι το γεγονός ότι -και μετά την «Ουάσιγκτον»- η κυβέρνηση επιδιώκει να αντλήσει «δύναμη» από τις αγορές, εκτιμώντας ότι τα μηνύματα έχουν ληφθεί και θα καλυφθούν οι ανάγκες για Απρίλιο-Μάιο.
Κυβερνητικός παράγοντας εξηγεί εν τω μεταξύ ότι «δεν έχει νόημα ο δανεισμός κάτω από 15-20 δισ. εντός Απριλίου-Μαΐου» από τους Ευρωπαίους εταίρους. Θα αποδεχθεί η ελληνική κυβέρνηση την όποια απόφαση των χωρών της Ευρωζώνης, του σκληρού ή μη πυρήνα;
Οχι είναι η απάντηση, πριν ωστόσο δοθεί η μάχη εντός του ευρωπαϊκού οργάνου. Είναι αισιόδοξοι; Αισιοδοξούν, θεωρούν ότι οι κ.κ. (εκτός φυσικά του πρωθυπουργού) Παπακωνσταντίνου, Δρούτσας επιχείρησαν να ανατρέψουν με επιτυχία τα αρνητικά δεδομένα και να πετύχουν τη δημιουργία ενός νέου πλαισίου σε Ευρώπη και Αμερική, πολιτικού διαλόγου.
Διαβλέπουν φως στο βάθος του τούνελ, αλλά δεν τολμούν να πουν ότι όλα έχουν κριθεί και ότι έχουν πάρει «διαβατήριο» για τη λύση με βάση τις προσδοκίες.
Πιστεύουν πάντως ότι κατ’ αρχάς υπάρχει «πρόσβαση» στην αγορά αν και με υψηλό επιτόκιο, το οποίο όμως θα αποκλιμακωθεί στη συνέχεια - ενώ άλλα κυβερνητικά στελέχη δείχνουν προβληματισμένα γι’ αυτή την εκτίμηση.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ως κρίσιμη ημερομηνία καταγράφεται η 25η Μαρτίου, οπότε και θα συνεδριάσει το Συμβούλιο Κορυφής της Ε.Ε. Πρόκειται για άλλον έναν κρίσιμο σταθμό, που θα καθορίσει τις εξελίξεις και πάντα στη «λογική» ότι η χώρα «αγοράζει» χρόνο τουλάχιστον, για να αντιμετωπίσει την οικονομική περιδίνηση.
Σενάριο Νο 1
Kοινοτική συνδρομή
Να δουλέψει το «κοινοτικό εργαλείο» και στον διάλογο με τους άλλους υπουργούς Οικονομικών της Ευρωζώνης να σταθμιστεί η κατάσταση, να «ακουστούν» οι προτάσεις και να οριστούν οι «συμμετέχοντες» στην προτεινόμενη λύση. Σύμφωνα με αυτό το σενάριο η οικονομική στήριξη της Ελλάδας θα γίνει με την ενεργοποίηση ευρωπαϊκών τραπεζών και χρηματοοικονομικών οργανισμών, οι οποίοι θα εκδηλώσουν ενδιαφέρον για αγορά ελληνικών κρατικών ομολόγων ενισχύοντας έτσι τη ζήτηση και αποκλιμακώνοντας τα επιτόκια δανεισμού.
Σενάριο Νο 2
H λύση... των λίγων
Να υπάρξει λύση από «επιλεγμένες χώρες». Σε αυτή την περίπτωση η στήριξη της Ελλάδας θα γίνει είτε μέσω της άμεσης παροχής δανείου από ισχυρές χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης είτε μέσω της παροχής εγγυήσεων για τα κρατικά ομόλογα.
Σενάριο Νο 3
Προσφυγή στο ΔΝΤ
Να προσφύγει τελικώς η χώρα στο ΔΝΤ, αν δεν καταλήξει η «μάχη» σε ευρωπαϊκή λύση. «Το «χαρτί» του ΔΝΤ δεν είναι μπλόφα, είναι ανοιχτό και υπαρκτό πάνω στο τραπέζι» τονίζει χαρακτηριστικά σημαίνων κυβερνητικός παράγοντας, υπονοώντας ότι η πολύωρη συνάντηση του κ. Γ. Παπακωνσταντίνου στη βάση του ΔΝΤ στην Ουάσιγκτον με κορυφαία στελέχη του, έθεσε τις βάσεις για μια ουσιαστική συνεργασία και εκ των πραγμάτων λειτουργεί υπέρ του να τραβηχτεί προς λύση το χαρτί, εάν και εφόσον δεν προκύψει «φως», τελικά, από τους ευρωπαϊκούς εταίρους.
Λέγεται ότι στη συνάντησή του μεθαύριο στη Βουδαπέστη με τον Ούγγρο πρωθυπουργό, ο κ. Παπανδρέου θα ανταλλάξει απόψεις για τα μέσα αντιμετώπισης της δημοσιονομικής κρίσης - δεδομένου ότι η Ουγγαρία που δεν είναι μέλος της Ευρωζώνης, έχει προσφύγει στο ΔΝΤ και έχει εφαρμόσει όλες τις «προϋποθέσεις» προκειμένου να αντλήσει κονδύλια...
ΦΩΦΗ ΓΙΩΤΑΚΗ
fofig@pegasus.gr
Τι Τι ζήτησε για Κυπριακό και Αιγαίο Οι ΗΠΑ επιθυμούν διάλογο μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας για το Αιγαίο και «σημαντική πρόοδο» στο Κυπριακό
Τι ζήτησε για Κυπριακό και Αιγαίο ο Ομπάμα
Οι ΗΠΑ επιθυμούν διάλογο μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας για το Αιγαίο και «σημαντική πρόοδο» στο Κυπριακό «Eθνος» 13/3
• ΑΡΘΡΟ
Το ενδιαφέρον της αμερικανικής πλευράς για το Κυπριακό στη διάρκεια των συνομιλιών του πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου με τον πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα και τη Χίλαρι Κλίντον περιορίστηκε μόνο στη σωτηρία του κατοχικού ηγέτη Μεχμέτ Αλί Ταλάτ, με τη δικαιολογία ότι «έχει καλή χημεία» με τον Πρόεδρο Δημήτρη Χριστόφια.
Ο κ. Παπανδρέου εξήγησε στον Αμερικανό πρόεδρο ότι στόχος του είναι η επίλυση του προβλήματος της υφαλοκρηπίδας.
Η αμερικανική πλευρά επίσης επιθυμεί διάλογο για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις χωρίς να συμμετάσχει η ίδια, εκτός και αν ζητηθεί κάτι τέτοιο από τον Γ. Παπανδρέου ή τον Ταγίπ Ερντογάν.
Η αμερικανική πλευρά διατηρεί ειδικό φάκελο για το Αιγαίο από την εποχή των Ιμίων.
Η αμερικανική αντιμετώπιση του Κυπριακού εξέπληξε τον πρωθυπουργό και την ελληνική αποστολή, καθώς θέση της Ελλάδας, όπως εκφράστηκε επίσημα και δημόσια από τον κ. Παπανδρέου, είναι η απόλυτη ευθύνη της Αγκυρας για την απουσία λύσης.
«Το βαθύτερο πρόβλημα», είπε σε όλους τους συνομιλητές του, «για να προχωρήσουμε σε ό,τι είναι απαραίτητο για να φτάσουμε σε μια λύση διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας, που θα είναι συμβατή με το ευρωπαϊκό κεκτημένο, είναι η στάση της Τουρκίας».
Σύμφωνα με πληροφορίες του «ΕτΚ», ο κ. Ομπάμα ζήτησε από τον Ελληνα πρωθυπουργό να ασκήσει την επιρροή του στον Πρόεδρο Χριστόφια ώστε αυτός «να συμφωνήσει σε έκδοση κοινής ανακοίνωσης στο τέλος των εντατικών διαπραγματεύσεων, η οποία -όπως είπε- θεωρούμε ότι θα βοηθήσει πολύ τον κ. Ταλάτ» στην εκλογική διαδικασία των Κατεχομένων. Επιθυμούν στο κοινό ανακοινωθέν να γίνεται ειδική αναφορά σε «σημαντική πρόοδο».
Τόσο ο Αμερικανός πρόεδρος όσο και οι υπόλοιποι συνομιλητές του κ. Παπανδρέου πιστεύουν ότι μόνο Προέδρος της Κύπρου Δημητρης Χριστόφιας με τον Μεχμέτ Αλί Ταλάτ. μπορούν να επιτύχουν πρόοδο που «θα οδηγήσει σε επιτυχή κατάληξη των συνομιλιών». Θέλουμε να συνεχίσουν να συνομιλούν, είπε ένας αξιωματούχος και πρόσθεσε πως είναι επιτακτική ανάγκη να προσφερθεί βοήθεια στον κατοχικό ηγέτη πριν από την εκλογική διαδικασία των Κατεχομένων. Εγινε και ειδική αναφορά «στην περίπτωση επικράτησης του κ. Ερόγλου» είπε ο ίδιος.
Ο πρωθυπουργός έπειτα από αμηχανία δευτερολέπτων εξήγησε ότι η Αθήνα δεν έχει με τη Λευκωσία τη σχέση εξάρτησης που διατηρεί το κατοχικό καθεστώς με την Αγκυρα.
Η ελληνική κυβέρνηση δεν μπορεί να επιβάλει τίποτα στην κυπριακή, είπε και ζήτησε από τον πρόεδρο Ομπάμα να απευθυνθεί στην Τουρκία, η οποία παραμένει εξαιρετικά αδιάλλακτη και ανυποχώρητη. «Η Ελλάδα», τόνισε σε κάθε ευκαιρία, «δεν αισθάνεται ότι πρέπει να επέμβει άμεσα στη διαδικασία, καθώς η Κύπρος είναι ανεξάρτητο κράτος κι οι Ελληνοκύπριοι θα πρέπει να αποφασίσουν μόνοι τους για την τύχη τους. Εμείς μπορούμε να συμβάλουμε θετικά, όμως καθώς υπάρχουν περισσότερα από 30.000 τουρκικά στρατεύματα στη νήσο από την Τουρκία, η κυβέρνησή της και πολύ περισσότερο ο τουρκικός στρατός έχουν πολύ μεγαλύτερη επιρροή στους Τουρκοκύπριους».
ΓΙΑ ΤΟΝ ΔΙΑΛΟΓΟ ΜΕ ΤΟΥΡΚΙΑ
Επιδιαιτησία... εάν ζητηθεί
Ο Αμερικανός πρόεδρος συζήτησε με τον Γ. Παπανδρέου και την εσωτερική πολιτική κατάσταση στην Τουρκία, όπως και για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Οι Αμερικανοί έδειξαν να κυριαρχούνται από μεγάλη ανησυχία για το τελικό αποτέλεσμα της σύγκρουσης του Ταγίπ Ερντογάν με τους στρατηγούς και φάνηκε να μη γνωρίζουν ποιος θα είναι ο νικητής της αντιπαράθεσης.
Για το θέμα του Αιγαίου, ο πρωθυπουργός έκανε επιθετική κίνηση εξηγώντας όλα όσα έχει πράξει από την ημέρα της εκλογής του για επανεκκίνηση διμερών επαφών με την Αγκυρα. Ο κ. Παπανδρέου είπε ότι είναι πανέτοιμος να συνεργαστεί με τον πρωθυπουργό της Τουρκίας, ο οποίος θα επισκεφθεί μέχρι το καλοκαίρι την Ελλάδα, και πρόσθεσε πως βασικός του στόχος είναι η επίλυση του προβλήματος της υφαλοκρηπίδας. Η αμερικανική πλευρά επιθυμεί να φέρει τις δύο πλευρές στο ίδιο τραπέζι, αλλά να μη συμμετάσχει η ίδια, εκτός αν απαιτηθεί ή ζητηθεί από τους δύο πρωθυπουργούς.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η αμερικανική πλευρά ανήγαγε σε μείζον θέμα την άρνηση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου να εγκρίνει την ανταλλαγή προσωπικών δεδομένων στο πλαίσιο του πολέμου εναντίον της διεθνούς τρομοκρατίας. Οι συνομιλητές του πρωθυπουργού του ζήτησαν επιτακτικά να βοηθήσει, κάτι που προξένησε εντύπωση.
Συμφωνήθηκε να συνεχιστεί η συζήτηση για το θέμα και ο κ. Παπανδρέου όρισε τον ευρωβουλευτή Σταύρο Λαμπρινίδη που γνωρίζει το θέμα και ο οποίος δεν συμφωνεί με την αμερικανική θέση.
ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΙΣ ΗΠΑ
Ποντάρουν στο δίδυμο (Χριστόφια – Ταλάτ)
Οι Αμερικάνοι πιστεύουν ότι είναι καθοριστικός παράγοντας για την επίλυση του Κυπριακού η καλή προσωπική σχέση του Προέδρου της Κύπρου Δ. Χριστόφια με τον Μεχμέτ Αλί Ταλάτ. Πιστεύουν ότι μόνο αυτοί οι δύο μπορούν να επιτύχουν πρόοδο που «θα οδηγήσει σε επιτυχή κατάληξη των συνομιλιών».
Θέλουν Ερντογάν
Η ηγεσία των ΗΠΑ έδειξαν να κυριαρχούνται από μεγάλη ανησυχία για το τελικό αποτέλεσμα της σύγκρουσης του Ταγίπ Ερντογάν με τους στρατηγούς και φάνηκε να μη γνωρίζουν ποιος θα είναι ο νικητής της αντιπαράθεσης.
ΟΥΑΣΙΓΚΤΟΝ: ΜΙΧΑΛΗΣ ΙΓΝΑΤΙΟΥ
Οι ΗΠΑ επιθυμούν διάλογο μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας για το Αιγαίο και «σημαντική πρόοδο» στο Κυπριακό «Eθνος» 13/3
• ΑΡΘΡΟ
Το ενδιαφέρον της αμερικανικής πλευράς για το Κυπριακό στη διάρκεια των συνομιλιών του πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου με τον πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα και τη Χίλαρι Κλίντον περιορίστηκε μόνο στη σωτηρία του κατοχικού ηγέτη Μεχμέτ Αλί Ταλάτ, με τη δικαιολογία ότι «έχει καλή χημεία» με τον Πρόεδρο Δημήτρη Χριστόφια.
Ο κ. Παπανδρέου εξήγησε στον Αμερικανό πρόεδρο ότι στόχος του είναι η επίλυση του προβλήματος της υφαλοκρηπίδας.
Η αμερικανική πλευρά επίσης επιθυμεί διάλογο για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις χωρίς να συμμετάσχει η ίδια, εκτός και αν ζητηθεί κάτι τέτοιο από τον Γ. Παπανδρέου ή τον Ταγίπ Ερντογάν.
Η αμερικανική πλευρά διατηρεί ειδικό φάκελο για το Αιγαίο από την εποχή των Ιμίων.
Η αμερικανική αντιμετώπιση του Κυπριακού εξέπληξε τον πρωθυπουργό και την ελληνική αποστολή, καθώς θέση της Ελλάδας, όπως εκφράστηκε επίσημα και δημόσια από τον κ. Παπανδρέου, είναι η απόλυτη ευθύνη της Αγκυρας για την απουσία λύσης.
«Το βαθύτερο πρόβλημα», είπε σε όλους τους συνομιλητές του, «για να προχωρήσουμε σε ό,τι είναι απαραίτητο για να φτάσουμε σε μια λύση διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας, που θα είναι συμβατή με το ευρωπαϊκό κεκτημένο, είναι η στάση της Τουρκίας».
Σύμφωνα με πληροφορίες του «ΕτΚ», ο κ. Ομπάμα ζήτησε από τον Ελληνα πρωθυπουργό να ασκήσει την επιρροή του στον Πρόεδρο Χριστόφια ώστε αυτός «να συμφωνήσει σε έκδοση κοινής ανακοίνωσης στο τέλος των εντατικών διαπραγματεύσεων, η οποία -όπως είπε- θεωρούμε ότι θα βοηθήσει πολύ τον κ. Ταλάτ» στην εκλογική διαδικασία των Κατεχομένων. Επιθυμούν στο κοινό ανακοινωθέν να γίνεται ειδική αναφορά σε «σημαντική πρόοδο».
Τόσο ο Αμερικανός πρόεδρος όσο και οι υπόλοιποι συνομιλητές του κ. Παπανδρέου πιστεύουν ότι μόνο Προέδρος της Κύπρου Δημητρης Χριστόφιας με τον Μεχμέτ Αλί Ταλάτ. μπορούν να επιτύχουν πρόοδο που «θα οδηγήσει σε επιτυχή κατάληξη των συνομιλιών». Θέλουμε να συνεχίσουν να συνομιλούν, είπε ένας αξιωματούχος και πρόσθεσε πως είναι επιτακτική ανάγκη να προσφερθεί βοήθεια στον κατοχικό ηγέτη πριν από την εκλογική διαδικασία των Κατεχομένων. Εγινε και ειδική αναφορά «στην περίπτωση επικράτησης του κ. Ερόγλου» είπε ο ίδιος.
Ο πρωθυπουργός έπειτα από αμηχανία δευτερολέπτων εξήγησε ότι η Αθήνα δεν έχει με τη Λευκωσία τη σχέση εξάρτησης που διατηρεί το κατοχικό καθεστώς με την Αγκυρα.
Η ελληνική κυβέρνηση δεν μπορεί να επιβάλει τίποτα στην κυπριακή, είπε και ζήτησε από τον πρόεδρο Ομπάμα να απευθυνθεί στην Τουρκία, η οποία παραμένει εξαιρετικά αδιάλλακτη και ανυποχώρητη. «Η Ελλάδα», τόνισε σε κάθε ευκαιρία, «δεν αισθάνεται ότι πρέπει να επέμβει άμεσα στη διαδικασία, καθώς η Κύπρος είναι ανεξάρτητο κράτος κι οι Ελληνοκύπριοι θα πρέπει να αποφασίσουν μόνοι τους για την τύχη τους. Εμείς μπορούμε να συμβάλουμε θετικά, όμως καθώς υπάρχουν περισσότερα από 30.000 τουρκικά στρατεύματα στη νήσο από την Τουρκία, η κυβέρνησή της και πολύ περισσότερο ο τουρκικός στρατός έχουν πολύ μεγαλύτερη επιρροή στους Τουρκοκύπριους».
ΓΙΑ ΤΟΝ ΔΙΑΛΟΓΟ ΜΕ ΤΟΥΡΚΙΑ
Επιδιαιτησία... εάν ζητηθεί
Ο Αμερικανός πρόεδρος συζήτησε με τον Γ. Παπανδρέου και την εσωτερική πολιτική κατάσταση στην Τουρκία, όπως και για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Οι Αμερικανοί έδειξαν να κυριαρχούνται από μεγάλη ανησυχία για το τελικό αποτέλεσμα της σύγκρουσης του Ταγίπ Ερντογάν με τους στρατηγούς και φάνηκε να μη γνωρίζουν ποιος θα είναι ο νικητής της αντιπαράθεσης.
Για το θέμα του Αιγαίου, ο πρωθυπουργός έκανε επιθετική κίνηση εξηγώντας όλα όσα έχει πράξει από την ημέρα της εκλογής του για επανεκκίνηση διμερών επαφών με την Αγκυρα. Ο κ. Παπανδρέου είπε ότι είναι πανέτοιμος να συνεργαστεί με τον πρωθυπουργό της Τουρκίας, ο οποίος θα επισκεφθεί μέχρι το καλοκαίρι την Ελλάδα, και πρόσθεσε πως βασικός του στόχος είναι η επίλυση του προβλήματος της υφαλοκρηπίδας. Η αμερικανική πλευρά επιθυμεί να φέρει τις δύο πλευρές στο ίδιο τραπέζι, αλλά να μη συμμετάσχει η ίδια, εκτός αν απαιτηθεί ή ζητηθεί από τους δύο πρωθυπουργούς.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η αμερικανική πλευρά ανήγαγε σε μείζον θέμα την άρνηση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου να εγκρίνει την ανταλλαγή προσωπικών δεδομένων στο πλαίσιο του πολέμου εναντίον της διεθνούς τρομοκρατίας. Οι συνομιλητές του πρωθυπουργού του ζήτησαν επιτακτικά να βοηθήσει, κάτι που προξένησε εντύπωση.
Συμφωνήθηκε να συνεχιστεί η συζήτηση για το θέμα και ο κ. Παπανδρέου όρισε τον ευρωβουλευτή Σταύρο Λαμπρινίδη που γνωρίζει το θέμα και ο οποίος δεν συμφωνεί με την αμερικανική θέση.
ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΙΣ ΗΠΑ
Ποντάρουν στο δίδυμο (Χριστόφια – Ταλάτ)
Οι Αμερικάνοι πιστεύουν ότι είναι καθοριστικός παράγοντας για την επίλυση του Κυπριακού η καλή προσωπική σχέση του Προέδρου της Κύπρου Δ. Χριστόφια με τον Μεχμέτ Αλί Ταλάτ. Πιστεύουν ότι μόνο αυτοί οι δύο μπορούν να επιτύχουν πρόοδο που «θα οδηγήσει σε επιτυχή κατάληξη των συνομιλιών».
Θέλουν Ερντογάν
Η ηγεσία των ΗΠΑ έδειξαν να κυριαρχούνται από μεγάλη ανησυχία για το τελικό αποτέλεσμα της σύγκρουσης του Ταγίπ Ερντογάν με τους στρατηγούς και φάνηκε να μη γνωρίζουν ποιος θα είναι ο νικητής της αντιπαράθεσης.
ΟΥΑΣΙΓΚΤΟΝ: ΜΙΧΑΛΗΣ ΙΓΝΑΤΙΟΥ
Σάββατο 13 Μαρτίου 2010
ΝΕΟΟΘΩΜΑΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΕΞΑΝΤΛΗΣΗ
ΝΕΟΟΘΩΜΑΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΕΞΑΝΤΛΗΣΗ*
(Προδημοσιευόμενο απόσπασμα)
...
Γ) O Νταβούτογλου, που προτάσσει στις σχέσεις της Τουρκίας με την Ε.Ε. τον περιφερειακό ρόλο της Τουρκίας διατύπωνε μια ανησυχία όσον αφορά την αρμονία μεταξύ των περιφερειακών επιλογών της Ε.Ε., στο πλαίσιο της κοινής εξωτερικής πολιτικής και της περιφερειακής πολιτικής που ακολουθεί ανέκαθεν η Τουρκία (Βλ. Ahmet Davutoğlu, Stratejik Derinlik. Türkiye’nin Uluslurarasι Konumu, Κωνσταντινούπολη: 2008, σ. 508).
Την ώρα της αμερικανικής κρίσης θα προσδοκούσε κανείς ότι η Ευρωπαïκή Ενωση θα έσπευδε να συμβάλει στην διαμόρφωση ενός νέου παγκόσμιου συσχετισμού δυνάμεων. Όμως οι Εικοσιεπτά δεν έχουν κοινή στρατηγική. Η ευρωπαïκή οικονομία χάνει έδαφος και σε σύγκριση με την αμερικανική, ενώ δοκιμάζεται και το κράτος πρόνοιας, παραδοσιακό ευρωπαïκό πλεονέκτημα έναντι των ΗΠΑ.
Στις συναντήσεις του Ελληνα πρωθυπουργού με τη Μέρκελ και τον Σαρκοζί διαπιστώθηκε η έλλειψη ευρωπαïκής κοινής στρατηγικής για την αντιμετώπιση της κρίσης. Ο διπλωματικός γύρος του κ. Γ. Παπανδρέου έκλεισε με τη συνάντηση με τον Ομπάμα στην Ουάσιγκτον. Και οι τρεις ηγέτες προσέφεραν στην Ελλάδα μόνο προφορική - πολιτική στήριξη υποδεικνύοντας σκληρά μέτρα και.... ‘’λάκκο των λεόντων’’, δηλ. αυτούς που το παγκόσμιο χρηματοοικονομικό σύστημα χρησιμοποιεί ως όπλα στους σύγχρονους παγκόσμιους οικονομικούς πολέμους. Δάνειο στο δάνειο, ευρωομόλογο στο ευρωομόλογο τα θηρία σταδιακά θα μας εξαντλήσουν δανείζοντας με διαρκώς μεγαλύτερο επιτόκιο την Ελλάδα για το μπάλωμα προσωρινά των αναγκών. Η χώρα κινδυνεύει για να καλύψει της πάγιες δημοσιονομικές της ανάγκες, μισθούς, συντάξεις... να βλέπει το χρέος να παραμένει και να διογκώνεται βαθμιαία μέχρι την ολοκληρωτική υποθήκευσή της. Και να εξυπηρετούνται τα συμφέροντα των θηρίων "σωτήρων" μας ....για να μην μας πτωχεύσουν επισήμως. Κάτι που ενδεχομένως θα γίνει κάποτε. Οταν θα μας έχουν στεγνώσει τελείως στα ευρωδάνεια και ολοκληρώσουν το σχέδιο τους στα Βαλκάνια και στην ευρύτερη περιοχή οι πλανητικοί ισχυροί δρώντες. Και στο Αιγαίο, στο Κυπριακό και στη Θράκη.
Θεόδωρος Σ. Μπατρακούλης
* Στάλθηκε για δημοσίευση στην εφημερίδα Εθνος της Κυριακής, βλ. φύλλο της Κυριακής 14ης Μαρτίου 2010.
(Προδημοσιευόμενο απόσπασμα)
...
Γ) O Νταβούτογλου, που προτάσσει στις σχέσεις της Τουρκίας με την Ε.Ε. τον περιφερειακό ρόλο της Τουρκίας διατύπωνε μια ανησυχία όσον αφορά την αρμονία μεταξύ των περιφερειακών επιλογών της Ε.Ε., στο πλαίσιο της κοινής εξωτερικής πολιτικής και της περιφερειακής πολιτικής που ακολουθεί ανέκαθεν η Τουρκία (Βλ. Ahmet Davutoğlu, Stratejik Derinlik. Türkiye’nin Uluslurarasι Konumu, Κωνσταντινούπολη: 2008, σ. 508).
Την ώρα της αμερικανικής κρίσης θα προσδοκούσε κανείς ότι η Ευρωπαïκή Ενωση θα έσπευδε να συμβάλει στην διαμόρφωση ενός νέου παγκόσμιου συσχετισμού δυνάμεων. Όμως οι Εικοσιεπτά δεν έχουν κοινή στρατηγική. Η ευρωπαïκή οικονομία χάνει έδαφος και σε σύγκριση με την αμερικανική, ενώ δοκιμάζεται και το κράτος πρόνοιας, παραδοσιακό ευρωπαïκό πλεονέκτημα έναντι των ΗΠΑ.
Στις συναντήσεις του Ελληνα πρωθυπουργού με τη Μέρκελ και τον Σαρκοζί διαπιστώθηκε η έλλειψη ευρωπαïκής κοινής στρατηγικής για την αντιμετώπιση της κρίσης. Ο διπλωματικός γύρος του κ. Γ. Παπανδρέου έκλεισε με τη συνάντηση με τον Ομπάμα στην Ουάσιγκτον. Και οι τρεις ηγέτες προσέφεραν στην Ελλάδα μόνο προφορική - πολιτική στήριξη υποδεικνύοντας σκληρά μέτρα και.... ‘’λάκκο των λεόντων’’, δηλ. αυτούς που το παγκόσμιο χρηματοοικονομικό σύστημα χρησιμοποιεί ως όπλα στους σύγχρονους παγκόσμιους οικονομικούς πολέμους. Δάνειο στο δάνειο, ευρωομόλογο στο ευρωομόλογο τα θηρία σταδιακά θα μας εξαντλήσουν δανείζοντας με διαρκώς μεγαλύτερο επιτόκιο την Ελλάδα για το μπάλωμα προσωρινά των αναγκών. Η χώρα κινδυνεύει για να καλύψει της πάγιες δημοσιονομικές της ανάγκες, μισθούς, συντάξεις... να βλέπει το χρέος να παραμένει και να διογκώνεται βαθμιαία μέχρι την ολοκληρωτική υποθήκευσή της. Και να εξυπηρετούνται τα συμφέροντα των θηρίων "σωτήρων" μας ....για να μην μας πτωχεύσουν επισήμως. Κάτι που ενδεχομένως θα γίνει κάποτε. Οταν θα μας έχουν στεγνώσει τελείως στα ευρωδάνεια και ολοκληρώσουν το σχέδιο τους στα Βαλκάνια και στην ευρύτερη περιοχή οι πλανητικοί ισχυροί δρώντες. Και στο Αιγαίο, στο Κυπριακό και στη Θράκη.
Θεόδωρος Σ. Μπατρακούλης
* Στάλθηκε για δημοσίευση στην εφημερίδα Εθνος της Κυριακής, βλ. φύλλο της Κυριακής 14ης Μαρτίου 2010.
Σαν σήμερα οι Αγγλοι ιμπεριαλιστές κρέμασαν τον Ευαγόρα Παλληκαρίδη
Σαν σήμερα οι Άγγλοι ιμπεριαλιστές κρέμασαν τον 17χρονο Ευαγόρα Παλληκαρίδη. ΟΛΗ Η ΜΕΡΑ ΣΗΜΕΡΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΑΣ.
Δημοσιεύθηκε από olympiada στο Μαρτίου 13, 2010
http://olympia.gr/2010/03/13/
pallik2Η ιστορία και η θυσία του Ευαγόρα είναι παράδειγμα προς μίμηση για κάθε ελεύθερο πνεύμα αυτού του κόσμου. Ινδάλματα σαν τον Ευαγόρα αποτελούν το μεγαλύτερο εφιάλτη της εξουσίας, των δυναστών της οικονομικής και πνευματικής ζωής. Ινδάλματα σαν τον Ευαγόρα αποτελούν σπορά ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΛΕΓΧΕΤΑΙ. Γι’ αυτό και έντεχνα έχει σταματήσει να διδάσκεται. Η Έγερσις φέρνει στο φως και το συγκλονιστικό γράμμα του τη νύχτα του απαγχονισμού. Αναλογιστείτε τη φωνή του παιδιού με την υπέροχη Αρχαιοελληνική προφορά που διατηρείται εως και σήμερα στην Κύπρο να Κηλαϊδά…
pallik3Ο Ευαγόρας γεννήθηκε στην Τσάδα της Πάφου, στις 28 Φεβρουαρίου 1938 και ηταν δεύτερος ξάδερφος του ήρωα Στέλιου Μαυρομμάτη που ανέβηκε και αυτός, λίγους μήνες πριν τον Ευαγόρα, τα σκαλοπάτια της αγχόνης. Το καλοκαίρι του 1955, ο Ευαγόρα επισκεφθέφθηκε την ελεύθερη πατρίδα (την Ελλάδα) με την καθιερωμένη εκδρομή των μαθητών της προτελευταίας τάξης του σχολείου του.
Γράφει:
Αύριο ξεκινούμε για την πατρίδα,
γιαλούς θε να περάσουμε και στεριά.
Μαζί μας θε να πάρουμε την ελπίδα
ταχιά πως θα μας έρθη κι η Λευτεριά.
Όταν γύρισε – πολλοί συμμαθητές του είχαν μείνει στην Ελλάδα για να τελειώσουν το Γυμνάσιο – η μητέρα του τον ρώτησε γιατί δεν προτίμησε να μείνει κι αυτός αποφεύγοντας τόσους κινδύνους της επαναστατημένης Κύπρου, η απάντηση του ήταν:
«Εγώ δεν πήγα για να μείνω. Χρειάζομαι εδώ!!!»
Τη 1η Ιουνίου 1953 οι Άγγλοι κυβερνήτες ετοιμάζονται να γιορτάσουν το λαμπρότερο τους εθνικό γεγονός, τη στέψη της νέας βασίλισσας Ελισάβετ, σε όλες τους τις αποικίες, ανάμεσα και η Κύπρος. Παντού όλα είχαν ετοιμαστεί στην εντέλεια. Στη Πάφο οι μαθητές οργανώνουν διαδηλώσεις διαμαρτυρίας και ζητούν την αφαίρεση της αγγλικής σημαίας από τα προπύλαια του σχολείου τους. Οι συγκρούσεις αρχίζουν. Ο δεκαπεντάχρονος ακόμα τότε Ευαγόρας, σκαρφαλώνει σε μια κολόνα των προπυλαίων και ρίχνει κάτω την αγγλική σημαία, την οποία οι άλλοι μαθητές ξεσχίζουν και της δίνουν φωτιά. Η σύγκρουση τότε, μεταξύ Άγγλων και μαθητών παίρνει μεγαλύτερες διαστάσεις. Από την ώρα εκείνη ο Παλληκαρίδης νιώθει να τον σφίγγουν οι αλυσίδες της σκλαβιάς. Θέλει να τις σπάσει και να ζήσει ελέυθερος, ελαφρός, αδέσμευτος. Και προσμένει την ευλογημένη ώρα… Στις 17 Νοεμβρίου 1955 οι Άγγλοι συλλαμβάνουν τον Ευαγόρα. Δύο μέρες αργότερα οδηγήθηκε στο δικαστήριο με την κατηγορία ότι μετέσχε παράνομα σε οχλαγωγία. Ο Ευαγόρας δεν το παραδέχθηκε και η δίκη αναβλήθηκε για τις 6 Δεκεμβρίου. Στις 5 Δεκεμβρίου 1955 την παραμονή του δικαστηρίου ο Ευαγόρας συναντάει τον πατέρα του και ακολουθεί ο εξίς διάλογος:
-«Πατέρα, αύριο είναι η δίκη μου. Ξέρω ότι από το δικαστήριο θα γλιτώσω, μα η αστυνομία θα με συλλάβει και θα με στείλει στο Κάστρο. Εγώ στη φυλακή δε μπορώ να μείνω. Αν δε μπορέσω να δραπετεύσω, θα σκοτώσω κανέναν από τους φρουρούς και θα με σκοτώσουν. Προτιμώ να φύγω, να βγω στο βουνό».
-«Παιδί μου, εκεί που θα πας πρόσεξε προ πάντων να σαι τίμιος και ηθικός…πήγαινε στην ευχή μου!»
Το απόγευμα ο Ευαγόρας αφήνει στη τάξη του σχολείου του το αποχαιρετηστήριο γράμμα
Στο δικαστήριο ο νέος δεν αφήνει κανένα περιθώριο στους δικαστές:
«Γνωρίζω ότι θα με κρεμάσετε. Ό,τι έκαμα το έκαμα ως Έλλην Κύπριος όστις ζητεί την Ελευθερίαν του. Τίποτα άλλο», δηλώνει με παρρησία.
Παρά τις αντιδράσεις σε Κύπρο και Ελλάδα, στις 13 Μαρτίου 1957, ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης οδηγείται στην αγχόνη.
Σήμερα έχουμε υποχρέωση να τιμούμε τους αγώνες του και να τους συνεχίσουμε γιατί ο αγώνας της ΕΟΚΑ και του Ευαγόρα δεν έχει ακόμα δικαιωθεί.
Δημοσιεύθηκε από olympiada στο Μαρτίου 13, 2010
http://olympia.gr/2010/03/13/
pallik2Η ιστορία και η θυσία του Ευαγόρα είναι παράδειγμα προς μίμηση για κάθε ελεύθερο πνεύμα αυτού του κόσμου. Ινδάλματα σαν τον Ευαγόρα αποτελούν το μεγαλύτερο εφιάλτη της εξουσίας, των δυναστών της οικονομικής και πνευματικής ζωής. Ινδάλματα σαν τον Ευαγόρα αποτελούν σπορά ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΛΕΓΧΕΤΑΙ. Γι’ αυτό και έντεχνα έχει σταματήσει να διδάσκεται. Η Έγερσις φέρνει στο φως και το συγκλονιστικό γράμμα του τη νύχτα του απαγχονισμού. Αναλογιστείτε τη φωνή του παιδιού με την υπέροχη Αρχαιοελληνική προφορά που διατηρείται εως και σήμερα στην Κύπρο να Κηλαϊδά…
pallik3Ο Ευαγόρας γεννήθηκε στην Τσάδα της Πάφου, στις 28 Φεβρουαρίου 1938 και ηταν δεύτερος ξάδερφος του ήρωα Στέλιου Μαυρομμάτη που ανέβηκε και αυτός, λίγους μήνες πριν τον Ευαγόρα, τα σκαλοπάτια της αγχόνης. Το καλοκαίρι του 1955, ο Ευαγόρα επισκεφθέφθηκε την ελεύθερη πατρίδα (την Ελλάδα) με την καθιερωμένη εκδρομή των μαθητών της προτελευταίας τάξης του σχολείου του.
Γράφει:
Αύριο ξεκινούμε για την πατρίδα,
γιαλούς θε να περάσουμε και στεριά.
Μαζί μας θε να πάρουμε την ελπίδα
ταχιά πως θα μας έρθη κι η Λευτεριά.
Όταν γύρισε – πολλοί συμμαθητές του είχαν μείνει στην Ελλάδα για να τελειώσουν το Γυμνάσιο – η μητέρα του τον ρώτησε γιατί δεν προτίμησε να μείνει κι αυτός αποφεύγοντας τόσους κινδύνους της επαναστατημένης Κύπρου, η απάντηση του ήταν:
«Εγώ δεν πήγα για να μείνω. Χρειάζομαι εδώ!!!»
Τη 1η Ιουνίου 1953 οι Άγγλοι κυβερνήτες ετοιμάζονται να γιορτάσουν το λαμπρότερο τους εθνικό γεγονός, τη στέψη της νέας βασίλισσας Ελισάβετ, σε όλες τους τις αποικίες, ανάμεσα και η Κύπρος. Παντού όλα είχαν ετοιμαστεί στην εντέλεια. Στη Πάφο οι μαθητές οργανώνουν διαδηλώσεις διαμαρτυρίας και ζητούν την αφαίρεση της αγγλικής σημαίας από τα προπύλαια του σχολείου τους. Οι συγκρούσεις αρχίζουν. Ο δεκαπεντάχρονος ακόμα τότε Ευαγόρας, σκαρφαλώνει σε μια κολόνα των προπυλαίων και ρίχνει κάτω την αγγλική σημαία, την οποία οι άλλοι μαθητές ξεσχίζουν και της δίνουν φωτιά. Η σύγκρουση τότε, μεταξύ Άγγλων και μαθητών παίρνει μεγαλύτερες διαστάσεις. Από την ώρα εκείνη ο Παλληκαρίδης νιώθει να τον σφίγγουν οι αλυσίδες της σκλαβιάς. Θέλει να τις σπάσει και να ζήσει ελέυθερος, ελαφρός, αδέσμευτος. Και προσμένει την ευλογημένη ώρα… Στις 17 Νοεμβρίου 1955 οι Άγγλοι συλλαμβάνουν τον Ευαγόρα. Δύο μέρες αργότερα οδηγήθηκε στο δικαστήριο με την κατηγορία ότι μετέσχε παράνομα σε οχλαγωγία. Ο Ευαγόρας δεν το παραδέχθηκε και η δίκη αναβλήθηκε για τις 6 Δεκεμβρίου. Στις 5 Δεκεμβρίου 1955 την παραμονή του δικαστηρίου ο Ευαγόρας συναντάει τον πατέρα του και ακολουθεί ο εξίς διάλογος:
-«Πατέρα, αύριο είναι η δίκη μου. Ξέρω ότι από το δικαστήριο θα γλιτώσω, μα η αστυνομία θα με συλλάβει και θα με στείλει στο Κάστρο. Εγώ στη φυλακή δε μπορώ να μείνω. Αν δε μπορέσω να δραπετεύσω, θα σκοτώσω κανέναν από τους φρουρούς και θα με σκοτώσουν. Προτιμώ να φύγω, να βγω στο βουνό».
-«Παιδί μου, εκεί που θα πας πρόσεξε προ πάντων να σαι τίμιος και ηθικός…πήγαινε στην ευχή μου!»
Το απόγευμα ο Ευαγόρας αφήνει στη τάξη του σχολείου του το αποχαιρετηστήριο γράμμα
Στο δικαστήριο ο νέος δεν αφήνει κανένα περιθώριο στους δικαστές:
«Γνωρίζω ότι θα με κρεμάσετε. Ό,τι έκαμα το έκαμα ως Έλλην Κύπριος όστις ζητεί την Ελευθερίαν του. Τίποτα άλλο», δηλώνει με παρρησία.
Παρά τις αντιδράσεις σε Κύπρο και Ελλάδα, στις 13 Μαρτίου 1957, ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης οδηγείται στην αγχόνη.
Σήμερα έχουμε υποχρέωση να τιμούμε τους αγώνες του και να τους συνεχίσουμε γιατί ο αγώνας της ΕΟΚΑ και του Ευαγόρα δεν έχει ακόμα δικαιωθεί.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)