Η ελληνική κοινωνία χρειάζεται όραμα και νέα συλλογικότητα

Η ελληνική κοινωνία χρειάζεται όραμα και νέα συλλογικότητα

Λίγο καιρό μετά τις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2007 γράφαμε σε κείμενό μας:
''...Χαρακτηριστικό παράδειγμα πληθυσμιακής ομάδας που βιώνει ανασφάλεια, άγχος και έλλειμμα εμπιστοσύνης αποτελεί η γενιά των τριαντάρηδων. Η μεγάλη πλειονότητα των τριαντάρηδων έχει καταλάβει ότι αυτή είναι που θα ‘‘πληρώσει τη νύφη’’. ‘‘Οι περισσότεροι είναι κακομαθημένοι. Και θεωρώ ως τον μεγαλύτερο υπεύθυνο την οικογένεια’’, γράφει ένας νέος σε ένα ηλεκτρονικό ημερολόγιο (blog). Κυρίως, όμως σημασία έχει πως αντιμετωπίζει κανείς τα πράγματα. O καθένας χρειάζεται να κάνει την αυτοκριτική του. Μήπως κάποιοι είναι/είμαστε βολεμένοι και δεν θέλουμε να αντιμετωπίζουμε δυσκολίες; Στην πολιτική επιστήμη χρησιμοποιείται και η λέξη ‘‘γεροντοκρατία’’, που έχει - κι αυτή - ελληνικές ρίζες. Δεν έχει καθιερωθεί όρος για το αντίθετο, δηλαδή στην περίπτωση των νέων. Μάλλον, πρέπει να είναι ένας όρος σαν ‘‘νεοκρατία’’ ή ‘‘νεανιοκρατία’’. Ισως η Ελλάδα χρειάζεται κάποια δόση νεοκρατίας. Σε πολλά επαγγέλματα κυριαρχεί το ‘‘καθεστώς’’ των μεγαλύτερων σε ηλικία. Συμβαίνει στην ιατρική, στη δικηγορία, στις δημόσιες υπηρεσίες, στην Ακαδημία Αθηνών, ακόμα και στον αγροκτηνοτροφικό τομέα…
Δεν είναι μονόδρομος η συρρίκνωση του αγροτικού πληθυσμού, η πολιτισμική μας αλλοτρίωση, η υποταγή της Κύπρου, η χωρίς αντάλλαγμα υποστήριξη της ένταξης της Τουρκίας στην Ε.Ε., η ανεξέλεγκτη πλημμυρίδα λαθρομεταναστών, η αλλοπρόσαλλη πολιτική στο ‘‘Μακεδονικό’’, και η απεμπόληση γενικά των εθνικών και λαïκών δικαιωμάτων, όπως επιτάσσει η πολιτική των πολυεθνικών και των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων. Οι κομματικοί αξιωματούχοι αποδεχόμενοι την α-παιδεία και την υποτέλεια στις μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις καλλιεργούν αποπροσανατολισμό και ηττοπάθεια, οδηγούν το λαό σε περιπέτειες με αβέβαιη έκβαση.
Αλλά, τι μπορεί να γίνει, όσο κυριαρχεί ένα σύστημα α-παιδείας, όσο στην οικονομία κυριαρχεί ο μεταπρατισμός και η εξάρτηση, όσο πολλοί κάτοικοι αυτής της χώρας εμφορούνται από αντιλήψεις καταναλωτικού ατομικισμού; Οσο στον Τύπο, σε πολλούς εκπαιδευτικούς και σε σημαντικό κομμάτι της νεολαίας επικρατούν εθνομηδενιστικές απόψεις, ιστορική σύγχυση ή/και διαστρέβλωση της ιστορικής αλήθειας, και διάφορα αγοραία, ‘‘νεοταξίτικα’’ ιδεολογήματα; Οσο υπάρχει αποξένωση από το λαïκό πολιτισμό και ‘‘πολυπολιτισμικές’’ κενολογίες; Οσο στην εξωτερική πολιτική πρυτανεύει πνεύμα υποτέλειας και ενδοτισμού;
Οπωσδήποτε χρειάζεται νέα συλλογικότητα, συντονισμός πρωτοβουλιών και αγώνων. Η ανάγκη συγκρότησης δημοκρατικού πόλου με πατριωτικές, οικολογικές, κοινωνικές ευαισθησίες και αξιόπιστη προγραμματική πρόταση παραμένει ζητούμενο χρόνια τώρα. Σ’αυτό το εγχείρημα είναι απαραίτητο να συμμετάσχουν πρόσωπα απ’ όλες τις γενιές, αλλά ιδιαίτερα νέοι, τριαντάρηδες και εικοσάρηδες. Προκειμένου όμως η νέα γενιά στην Ελλάδα να παίξει καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση της πορείας της χώρας, πρέπει κυρίως να βελτιωθεί η Παιδεία, σε όλες τις βαθμίδες. Απαιτείται αλλαγή νοοτροπίας, απεγκλωβισμός από ιδιοτέλειες, ανευθυνουπευθυνότητα, κομματικά/συνδικαλιστικά σφιχταγκαλιάσματα. Οι ελευθερόφρονες, ενεργοί, αυτόνομοι πολίτες, με την κατάλληλη οργάνωση, μπορούν να είναι αναμορφωτές και φύλακες της ‘‘πόλης’’, της χώρας, της ζωής μας και αυτής των παιδιών μας...''.
Τα παραπάνω είναι και σήμερα επίκαιρα. Τι βλέπουμε σήμερα; Η οικονομία μας, η παιδεία μας, το σύστημα υγείας μας καμμένα!!! Στην περίοδο της Μεταπολίτευσης εξαφανίστηκαν περισσότερο ίσως από το 60% του υπάρχοντος το 1974 δασικού πλούτου της χώρας. Το 1998 η Πεντέλη, το 2003 η Σάμος κ. ά. περιοχές της Ελλάδας μας. το 2007 κάηκαν η Πελοπόννησος, η Πάρνηθα (αλλά και ο Κίσαβος και το Πήλιο κ.ά. περιοχές με δασική βλάστηση και άνθρωποι και το βιός τους), τώρα καίγεται το υπόλοιπο Αττικής!!! Δεν πρέπει πλέον να δείξουμε άλλη ανοχή!!!
Χρειαζόμαστε μια οικολογική συνείδηση και δράση που να αγκαλιάζεται από όλο και περισσότερους ενεργούς πολίτες στην καθημερινή ζωή, και η οποία να συνεισφέρει στον απεγκλωβισμό από τις επιλογές που επιβάλλει το σύστημα, η συνεχιζόμενη - με τη μια ή την άλλη ηγεσία - νεοφιλελεύθερη, καπιταλιστική Νέα παγκόσμια Τάξη. Πρέπει να δούμε σοβαρά την διάχυτη στο πολιτικό σύστημα και στην ελλαδική κοινωνία κρίση αξιών και ηθικής. Στις πρώτες εκτιμήσεις μας για τις Ευρωεκλογές του 2009, κρατούσαμε πρώτα την έκφραση μιας γενικής αποδοκιμασίας του πολιτικού συστήματος (στην οποία συνεισέφερε η μεγάλη, πρωτοφανής για την Ελλάδα, αποχή και το πάνω από 7% που λαμβάνουν αθροιστικά τα λοιπά πολύ μικρά, εξωκοινοβουλευτικά κόμματα).
Αλλά, χρειαζόμαστε και ένα νόημα ζωής, αγάπη για την πατρίδα/μητρίδα, έναν κόσμο συλλογικών αξιών! Εκφέρεται από πολλές πλευρές λόγος και αναπτύσσονται ποικίλες δράσεις για να βοηθηθούν άνθρωποι με διάφορες εξαρτήσεις. Οι πρώτοι που πρέπει να θεραπευτούμε και να ξαναβρούμε το νόημα της ζωής είμαστε εμείς, η κάθε μια και ο κάθε ένας μας. Κατ’αρχήν μέσα στις οικογένειές μας, στον κύκλο των συγγενών και φίλων μας.
Ας μη μένουμε άλλο ‘‘δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα, προσμένοντας το θάμα’’! Ο διάλογος που έχει ανοίξει σε σειρά από ζητήματα χρειάζεται να οργανωθεί καλύτερα μέσα στις παρέες μας, αλλά και ανάμεσα στις κατά το δυνατόν ευρύτερες συλλογικότητες και ενεργούς πολίτες. Ωστε να μπορέσει να υλοποιηθεί και το αίτημα της δημιουργίας ενός πολιτικού πόλου με χαρακτηριστικά όπως τα παραπάνω.

Θεόδωρος Μπατρακούλης