Συνεχείς προκλήσεις από την Άγκυρα: Δεσμεύει την περιοχή μεταξύ Άθωνα, Θάσου, Λήμνου, Σαμοθράκης TOPICS:βόρειο ΑιγαίοΙμιαπροκλήσειςΤουρκίαΤσεσμέ H τουρκική επιθετικότητα κλιμακώνεται. EPA, ROBERT GHEMENTH τουρκική επιθετικότητα κλιμακώνεται. EPA, ROBERT GHEMENT February 22, 2017 Σε μια ακόμα ιδιαίτερα σοβαρή πρόκληση προχωρά η Άγκυρα καθώς αποφάσισε να αποστείλει για «έρευνες» το πλοίο «Τσεσμέ» στην θαλάσσια περιοχή μεταξύ Άθωνα, Θάσου, Λήμνου και Σαμοθράκης. Η κίνηση αυτή των Τούρκων έρχεται μερικές ώρες μετά την αυστηρή προειδοποίηση που απεύθυνε ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς, τονίζοντας πως οι προκλήσεις της Άγκυρας δεν θα μείνουν αναπάντητες. Σύμφωνα με NAVTEX που εξέδωσαν οι Τούρκοι το ερευνητικό πλοίο «Τσεσμέ» θα πραγματοποιήσει υδρογραφικές και ωκεανογραφικές έρευνες στο κέντρο του Βορείου Αιγαίου από τις 22 Φεβρουάριου. Οι έρευνες θα πραγματοποιηθούν στην περιοχή μεταξύ Άθω, Θάσου, Λήμνου και Σαμοθράκης. Την ίδια ώρα για νέα ένταση στα Ίμια κάνουν λόγο τουρκικά ΜΜΕ, συντηρώντας την οξύτητα, κατηγορώντας την Ελλάδα ότι σκάφος του Λιμενικού παραβίασε τα τουρκικά χωρικά ύδατα, παρουσιάζοντας, ως συνήθως, βίντεο και φωτογραφίες δικής τους έμπνευσης. Αναφέρουν μάλιστα πως το ελληνικό σκάφος έπαθε βλάβη και τελικά ρυμουλκήθηκε εκτός τουρκικών χωρικών υδάτων από τουρκικά σκάφη που έσπευσαν στην περιοχή. Οι Τούρκοι και εχθές κινήθηκαν στα ίδια, έχοντας ως όργανα τη γνωστή, από τα γεγονότα του 1996, και μη εξαιρετέα Hurriyet και το κρατικό πρακτορείο Aναντολού, περιγράφοντας φανταστικές εμπλοκές στα Ίμια. http://mignatiou.com/2017/02/kotzias-i-tourkia-na-stamatisi-ta-pechnidia-i-apantisi-mas-tha-ine-poli-pio-skliri/ mignatiou.com

Πηγή: Συνεχείς προκλήσεις από την Άγκυρα: Δεσμεύει την περιοχή μεταξύ Άθωνα, Θάσου, Λήμνου, Σαμοθράκης http://mignatiou.com/2017/02/sinechis-proklisis-apo-tin-agkira-desmevi-tin-periochi-metaxi-athona-thasou-limnou-samothrakis/

Τουρκία: 5 μήνες φυλακή ο Κούρδος ηγέτης του HDP Ντεμιρτάς για “δυσφήμιση του τουρκικού έθνους”! TOPICS:ΝτεμιρτάςΤουρκίαφυλάκιση Selahattin Demirtas, co-leader of the pro-Kurdish Peoples' Democratic Party (HDP). EPA/SEDAT SUNASelahattin Demirtas, co-leader of the pro-Kurdish Peoples' Democratic Party (HDP). EPA/SEDAT SUNA February 21, 2017 Ο συμπρόεδρος του κυριότερου φιλοκουρδικού κόμματος της Τουρκίας Σελαχατίν Ντεμιρτάς καταδικάστηκε σε φυλάκιση πέντε μηνών για “δυσφήμιση του τουρκικού έθνους”, σύμφωνα με το φιλοκυβερνητικό πρακτορείο ειδήσεων Ανατολή. Η απόφαση αυτή έγινε γνωστή λίγες ώρες μετά την ανακοίνωση από το τουρκικό κοινοβούλιο της έκπτωσης από το βουλευτικό αξίωμα της βουλευτού Φιγκέν Γιουκσεκντάγ, η οποία είναι συμπρόεδρος με τον Ντεμιρτάς του Κόμματος Δημοκρατίας των Λαών (HDP). Φυλακισμένος από τον Νοέμβριο, ο Ντεμιρτάς καταδικάστηκε για “δυσφήμιση του τουρκικού έθνους, του κράτους και των θεσμών της Δημοκρατίας της Τουρκίας” από δικαστήριο του Ντογουμπεγιαζίτ (νοτιοανατολικά), ανέφερε το Ανατολή. Ο χαρισματικός αρχηγός του HDP αντιμετωπίζει δεκάδες δικαστικές διώξεις και κινδυνεύει να καταδικαστεί σε φυλάκιση 142 χρόνων στο πλαίσιο μιας δίκης στην οποία κατηγορείται ότι “διηύθυνε μια τρομοκρατική οργάνωση” και ότι έκανε “τρομοκρατική προπαγάνδα”. Οι τουρκικές αρχές κατηγορούν το HDP ότι είναι η πολιτική βιτρίνα των αυτονομιστών του Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν (PKK), μιας οργάνωσης η οποία χαρακτηρίζεται “τρομοκρατική” από την Άγκυρα, την Ουάσινγκτον και τις Βρυξέλλες. Η Γιουκσεκντάγ έχασε τη βουλευτική ιδιότητα λόγω της επικύρωσης από το Εφετείο της καταδίκης της για “τρομοκρατική προπαγάνδα”, ανέφερε σήμερα η συμπρόεδρος του κοινοβουλίου Αϊσέ Νουρ Μπαχτσεκαπιλί. 21/02/2017 17:47 ΑΠΕ-ΜΠΕ-AFP

Πηγή: Τουρκία: 5 μήνες φυλακή ο Κούρδος ηγέτης του HDP Ντεμιρτάς για “δυσφήμιση του τουρκικού έθνους”! http://mignatiou.com/2017/02/tourkia-5-mines-filaki-o-kourdos-igetis-tou-hdp-ntemirtas-gia-disfimisi-tou-tourkikou-ethnous/

Τουρκία: 5 μήνες φυλακή ο Κούρδος ηγέτης του HDP Ντεμιρτάς για “δυσφήμιση του τουρκικού έθνους”! TOPICS:ΝτεμιρτάςΤουρκίαφυλάκιση Selahattin Demirtas, co-leader of the pro-Kurdish Peoples' Democratic Party (HDP). EPA/SEDAT SUNASelahattin Demirtas, co-leader of the pro-Kurdish Peoples' Democratic Party (HDP). EPA/SEDAT SUNA February 21, 2017 Ο συμπρόεδρος του κυριότερου φιλοκουρδικού κόμματος της Τουρκίας Σελαχατίν Ντεμιρτάς καταδικάστηκε σε φυλάκιση πέντε μηνών για “δυσφήμιση του τουρκικού έθνους”, σύμφωνα με το φιλοκυβερνητικό πρακτορείο ειδήσεων Ανατολή. Η απόφαση αυτή έγινε γνωστή λίγες ώρες μετά την ανακοίνωση από το τουρκικό κοινοβούλιο της έκπτωσης από το βουλευτικό αξίωμα της βουλευτού Φιγκέν Γιουκσεκντάγ, η οποία είναι συμπρόεδρος με τον Ντεμιρτάς του Κόμματος Δημοκρατίας των Λαών (HDP). Φυλακισμένος από τον Νοέμβριο, ο Ντεμιρτάς καταδικάστηκε για “δυσφήμιση του τουρκικού έθνους, του κράτους και των θεσμών της Δημοκρατίας της Τουρκίας” από δικαστήριο του Ντογουμπεγιαζίτ (νοτιοανατολικά), ανέφερε το Ανατολή. Ο χαρισματικός αρχηγός του HDP αντιμετωπίζει δεκάδες δικαστικές διώξεις και κινδυνεύει να καταδικαστεί σε φυλάκιση 142 χρόνων στο πλαίσιο μιας δίκης στην οποία κατηγορείται ότι “διηύθυνε μια τρομοκρατική οργάνωση” και ότι έκανε “τρομοκρατική προπαγάνδα”. Οι τουρκικές αρχές κατηγορούν το HDP ότι είναι η πολιτική βιτρίνα των αυτονομιστών του Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν (PKK), μιας οργάνωσης η οποία χαρακτηρίζεται “τρομοκρατική” από την Άγκυρα, την Ουάσινγκτον και τις Βρυξέλλες. Η Γιουκσεκντάγ έχασε τη βουλευτική ιδιότητα λόγω της επικύρωσης από το Εφετείο της καταδίκης της για “τρομοκρατική προπαγάνδα”, ανέφερε σήμερα η συμπρόεδρος του κοινοβουλίου Αϊσέ Νουρ Μπαχτσεκαπιλί. 21/02/2017 17:47 ΑΠΕ-ΜΠΕ-AFP

Πηγή: Τουρκία: 5 μήνες φυλακή ο Κούρδος ηγέτης του HDP Ντεμιρτάς για “δυσφήμιση του τουρκικού έθνους”! http://mignatiou.com/2017/02/tourkia-5-mines-filaki-o-kourdos-igetis-tou-hdp-ntemirtas-gia-disfimisi-tou-tourkikou-ethnous/

ΟΙ ΚΙΝΔΥΝΟΙ ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΖΗΤΟΥΜΕΝΗ ΛΥΣΗ ΣΤΟ ΚΥΠΡΙΑΚΟ

*

    Η Τουρκική πλευρά υπαναχώρησε από τη δέσμευση της να συζητηθεί στο Μont Ρelerin πρωτίστως το εδαφικό, το οποίο η ίδια παρέπεμπε, συστηματικά, στο τέλος της διαπραγμάτευσηςς, και να υποβάλει σχετικό χάρτη. Αντ’ αυτού, επέμεινε να συζητηθούν παραλλήλως όλα τα θέματα και εξέτρεψε τη συζήτηση για το εδαφικό σε συζήτηση κριτηρίων επί του εδαφικού, αρνούμενη να υποβάλει χάρτη. Επίσης, η Τουρκική πλευρά κατέστησε προϋπόθεση για το εδαφικό την αποδοχή από την Ελληνική πλευρά Πενταμερούς Διασκέψεως, που αναφέρεται σε εγγυήσεις και παραμονή Τουρκικών στρατευμάτων στην Κύπρο και μετά τη λύση. Η Τουρκική πλευρά υπανεχώρησε επίσης στο θέμα του αριθμού των προσφύγων, που θα μπορούσαν να επιστρέψουν, προσπαθώντας να ελαχιστοποιήσει την επιστροφή κατεχομένων εδαφών και ν’ αποκλείσει ειδικότερα την επιστροφή της Μόρφου. Αποδοχή από την ελληνική πλευρά της προτεινόμενης πενταμερούς διασκέψεως, των τριών δηλαδή εγγυητριών δυνάμεων των Συμφωνιών Ζυρίχης-Λονδίνου του 1960 και των δυο κοινοτήτων, θα σήμαινε αποδοχή εκ προοιμίου εγγυητριών δυνάμεων και παραμονής, σε συσχετισμό με τις εγγυήσεις, τουρκικών στρατευμάτων και μετά τη λύση. Θα σήμαινε επίσης παραμερισμό της Κυπριακής Δημοκρατίας, που είναι ο σταθερός στόχος της τουρκικής πλευράς.

   Η προτεινόμενη από την Ελληνική πλευρά Πολυμερής Διεθνής Διάσκεψη για τη συζήτηση της διεθνούς πτυχής του Κυπριακού, η οποία δεν είναι άλλη από τη συνεχιζόμενη Τουρκική κατοχή, δεν πρέπει, προφανώς, να είναι ρητορική παραλλαγή της Πενταμερούς, όπως επιδιώκει η Τουρκική πλευρά. Πρέπει να περιλαμβάνει τα μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας και την Ευρωπαϊκή Ένωση, της οποίας η Κύπρος, στο σύνολο του εδάφους της, περιλαμβανομένων δηλαδή και των κατεχομένων εδαφών της, είναι χώρα-μέλος. Πρέπει επίσης να έχει ως αντικείμενο τον τερματισμό της Τουρκικής κατοχής, την αποχώρηση των κατοχικών στρατευμάτων και τον αποκλεισμό κάθε ιδέας νέων εγγυήσεων. Οι τελευταίες είναι ασυμβίβαστες με την ιδιότητα μιας χώρας-μέλους της Ευρωπαϊκής Ενώσεως. Η Συνθήκη Εγγυήσεως του 1960 είναι κατάλοιπο του αποικιακού παρελθόντος της Κύπρου. Έχει, άλλωστε, παραβιασθεί και στην πράξη καταργηθεί από την ίδια την Τουρκία, η οποία καταχρηστικώς την επεκαλέσθη για την εισβολή της στην Κύπρο. Σύμφωνα με τους όρους της Συνθήκης, η Τουρκία θα έπρεπε να αποκαταστήσει την προηγούμενη κατάσταση, το status quo ante. Η Τουρκία όμως κατέλαβε και εξακολουθεί να κατέχει έδαφος της Κυπριακής Δημοκρατίας. Διέπραξε δε κάθε είδους διεθνή εγκλήματα σ’ αυτό, όπως σφαγές κατά αμάχων και αιχμαλώτων, εκδίωξη του αυτόχθονος πληθυσμού και εθνοκάθαρση, εποικισμός και καταστροφή της πολιτιστικής κληρονομιάς του νησιού.

   Η τουρκική πλευρά, γνωρίζοντας την ευαισθησία της ελληνικής πλευράς για το κατακτημένο έδαφος της πατρίδας της, από το οποίο εκδιώχθηκαν οι νόμιμοι κάτοικοί του, χρησιμοποιεί ως δόλωμα το εδαφικό για ν’ αποσπά συνεχώς υποχωρήσεις από την ελληνική πλευρά. Με την τακτική αυτή, η Τουρκική πλευρά απέσπασε υποχωρήσεις σχετικές με την εσωτερική πτυχή του Κυπριακού, που αγγίζουν το αδιανόητο. Ευθύνη για τις υποχωρήσεις αυτές δεν έχει, προφανώς, μόνο η Τουρκική αδιαλλαξία και στρεψοδικία. Είναι γνωστό ότι η τελευταία χρησιμοποιεί τις διακοινοτικές συνομιλίες για την επιβολή και αναγνώριση των τετελεσμένων γεγονότων και του ψευδοκράτους. Βαρύτατες ευθύνες έχει και η επίσημη Ελληνική πλευρά, η οποία προέβη και εξακολουθεί να προβαίνει σε αλόγιστες υποχωρήσεις, οδηγούμενη από αβάσιμες και ψευδείς ελπίδες και υποκύπτουσα σε πιέσεις και φενακισμούς του ξένου παράγοντα. Ο τελευταίος επιδιώκει, προφανώς, την εξυπηρέτηση των δικών του στρατηγικών συμφερόντων και όχι τη δίκαιη επίλυση του Κυπριακού. Η Τουρκική πλευρά χρησιμοποιεί το εδαφικό ως δόλωμα και εκβιασμό για ν’ αποσπάσει επιπλέον υποχώρηση της Ελληνικής πλευράς και στα θέματα, που αποτελούν τη διεθνή πτυχή του Κυπριακού, τις εγγυήσεις δηλαδή και την παραμονή Τουρκικών στρατευμάτων και μετά τη λύση. Είναι αδιανόητη οποιαδήποτε Ελληνική υποχώρηση στα καίρια αυτά θέματα.

  Εξάλλου, η λεγόμενη «διζωνική ομοσπονδία, με πολιτική ισότητα», εχει καταστει πραγματικος δούρειος ίππος για την κατάλυση κάθε έννοιας δημοκρατικής αρχής και την υποδουλωση της ελληνικης πλειοψηφιας στην «τουρκοκυπριακη» μειοψηφια και μεσω αυτης στην Άγκυρα. η τελευταια ελέγχει τους τουρκοκύπριους και θα εξακολουθήσει να τους ελέγχει, γιατί, κυρίως, αυτοί ειναι ήδη στην πλειοψηφία τους έποικοι.

   Ποιά πραγματική ανεξαρτησία και κυριαρχία μπορεί να έχει ένα μόρφωμα δύο ισοκυριάρχων μερών, μέσα από το οποίο καταλύεται η αρχή της πλειοψηφίας και δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για τη μετατροπή ολόκληρης της Κύπρου σε Τουρκικό προτεκτοράτο; Μέσα στο πλαίσιο αυτό, καμιά απόφαση δεν θα μπορούσε να λαμβάνεται, χωρίς τη σύμφωνη γνώμη της Άγκυρας.

   Η επίσημη Ελληνική πλευρά δέχθηκε, κατ’ αρχήν, τέτοιου είδους συνταγματικές ρυθμίσεις και διαπραγματεύεται τα επιμέρους κεφάλαια. Οι ρυθμίσεις όμως και οι αρχές του είδους αυτού δεν είναι άλλες από εκείνες που περιλαμβάνονται στο Σχέδιο Ανάν, το οποίο απέρριψε, με συντριπτική πλειοψηφία, ο Κυπριακός λαός. Σημειωτέον, η Κύπρος δεν ήταν τότε μέλος της Ευρωπαϊκής Ενώσεως. Αντιθέτως, εκβιαζόταν απροκάλυπτα ότι θα έθετε σε κίνδυνο την ένταξή της, εάν απέρριπτε το σχέδιο Ανάν. Ο Κυπριακός όμως λαός δεν πτοήθηκε. Αντελήφθη ότι το ολέθριο αυτό σχέδιο θα άνοιγε το δρόμο για εθνική καταστροφή.

Η Κύπρος δεν είχε επίσης το στρατηγικό πλεονέκτημα του φυσικού αερίου. Το απέκτησε αργότερα, με την ανακάλυψη σημαντικών κοιτασμάτων φυσικού αερίου στην ΑΟΖ της ελεύθερης Κύπρου. Το νέο αυτό κεφάλαιο ενισχύει τη γεωστρατηγική θέση της Κύπρου και διανοίγει προοπτικές περιφερειακών στρατηγικών συμμαχιών, που ενισχύουν τον διεθνή ρόλο της Κύπρου και την ασφάλειά της. Οι στρατηγικές αυτές συμμαχίες δεν πρέπει να υπονομεύονται με απαράδεκτες υποχωρήσεις και την προοπτική μιας αυτοκαταστροφικής λύσης, που θα έθετε ολόκληρη την Κύπρο υπό τον γεωπολιτικό και στρατηγικό έλεγχο της Άγκυρας.

    Προβάλλεται ως επιχείρημα ο ισχυρισμός ότι, με τη διαρροή του χρόνου, παγιώνονται τα τετελεσμένα γεγονότα, αυξάνεται ο αριθμός των εποίκων και γίνεται οριστική και αμετάκλητη η διχοτόμηση. Κανείς δεν αμφισβητεί ότι η πάροδος του χρόνου προάγει την παγίωση των τετελεσμένων γεγονότων. Συμβαίνει όμως όταν αυτή αντιμετωπίζεται με παθητική στάση, που δεν προκαλεί κόστος στην Τουρκική πλευρά, στις σχέσεις της με την Ελλάδα, την Ευρωπαϊκή Ένωση και γενικά στις διεθνείς της σχέσεις. Η παγίωση των τετελεσμένων γεγονότων είναι, αντιθέτως, πολύ μεγαλύτερη, όταν η ίδια η Ελληνική πλευρά, πιεζόμενη από τον ξένο παράγοντα, προβαίνει σε απαράδεκτες υποχωρήσεις αρχών, ακολουθεί ενδοτική πολιτική, που είναι, στην πραγματικότητα, συμπληρωματική της Τουρκικής στρατηγικής και παραβιάζει βασικές κόκκινες γραμμές, που οριοθετούν μια αποδεκτή και βιώσιμη λύση.

   Τα παραδείγματα και οι ολέθριες συνέπειες της πολιτικής αυτής καταγράφονται στη συνεχή αιμοδότηση των διακοινοτικών συνομιλιών με νέες Ελληνικές υποχωρήσεις και στην αντιμετώπιση του Κυπριακού, από την ίδια την Ελληνική πλευρά, ως δήθεν διακοινοτικού προβλήματος αντί ως θέματος Τουρκικής εισβολής και κατοχής. Η «συνταγματοποίηση» του Κυπριακού δεν υποβαθμίζει και δεν συγκαλύπτει μόνο το χαρακτήρα του ως θέματος εισβολής και κατοχής. Παρουσιάζει επίσης την κατεχόμενη Κύπρο ως δήθεν επικράτεια των Τουρκοκυπρίων, προετοιμάζοντας τη διεθνή αναγνώριση και τη νομιμοποίησή της.

        Το πλαίσιο, μέσα στο οποίο διεξάγονται σήμερα οι διακοινοτικές διαπραγματεύσεις, αναφέρεται στο κοινό ανακοινωθέν της 11^ης Φεβρουαρίου, 2014. Το πλαίσιο αυτό είναι παραπλανητικό και ψευδεπίγραφο. Επεβλήθη στην Ελληνική πλευρά με ξένες πιέσεις και προβάλλεται ως δήθεν κοινή πολιτική βάση. Στην πραγματικότητα όμως είναι διπλά παραπλανητικό και αμφίσημο. Η Τουρκική πλευρά το ερμηνεύει, σύμφωνα με τις γνωστές απόψεις και επιδιώξεις της. Για την Ελληνική πλευρά, αποτελεί απροκάλυπτη φενάκη. Προβάλλεται, π.χ., ο ισχυρισμός ότι έγιναν δεκτές σ’αυτό οι τρεις θεμελιώδεις αρχές, που υποστηρίζει η Ελληνική πλευρά. Η μια δηλαδή κυριαρχία, η μια διεθνής εκπροσώπηση και η μια ιθαγένεια. Προσεκτική όμως ανάγνωση του κειμένου ανακοινωθέντος πιστοποιεί ότι άλλο είναι του λόγου το αληθές. Τα δύο ισοκυρίαρχα μέρη, που προβλέπονται να υποκαταστήσουν την Κυπριακή Δημοκρατία, δεν συνιστούν, προφανώς, μια κυριαρχία. Πολύ περισσότερο μάλιστα, όταν το διζωνικό αυτό μόρφωμα, με πολιτική ισότητα, θα κατέλυε οποιαδήποτε πραγματική κυριαρχία και θα μετέβαλλε ολόκληρη την Κύπρο σε προτεκτοράτο της Άγκυρας.

Το ίδιο ισχύει για τη μια δήθεν διεθνή εκπροσώπηση. Η Τουρκική πλευρά, για να μη υπάρχει καμιά αμφιβολία, ακόμη και στο συμβολικό επίπεδο, για την περιβόητη και σκανδαλώδη «πολιτική ισότητα», που καταλύει τη δημοκρατική αρχή, επιμένει ανυποχώρησα στην εκ περιτροπής Προεδρία. Επεκτείνει και γενικεύει μάλιστα την ιδέα αυτή σε όλα τα θεσμικά Σώματα του κράτους, Οργανισμούς, Επιτροπές και Υπηρεσίες, περιλαμβανομένης της Διπλωματικής Υπηρεσίας. Η Κύπρος αγωνίσθηκε για να ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση, με στόχο να ενισχύσει τη διεθνή της θέση και να καταστήσει τις ευρωπαϊκές αρχές και το ευρωπαϊκό κεκτημένο πλαίσιο για μια δίκαιη επίλυση του κυπριακού. Διατρέχει όμως σήμερα τον κίνδυνο, με τη συζητούμενη λύση της διζωνικής ομοσπονδίας, με πολιτική ισότητα, να ακυρώσει ουσιαστικά τη στρατηγική επιτυχία της ένταξής της και να τη μετατρέψει σε τουρκικό στρατηγικό πλεονέκτημα. Πράγματι, η Άγκυρα, μέσω του προβλεπόμενου ισότιμου και ισοκυρίαρχου κρατιδίου, στο οποίο θα αναβαθμιζόταν το σημερινό ψευδοκράτος, θα αποκτούσε, από την πίσω πόρτα, ρόλο στο Ευρωπαϊκο Συμβουλιο. Η προοπτική αυτή προκάλεσε ανησυχία μέχρι και στη Γερμανία. Ο Γερμανικός Τύπος ήγειρε θέμα και σχολίασε με πολύ έντονο τρόπο το ενδεχόμενο η Άγκυρα ν’ αποκτήσει, μέσω Κύπρου, δυνατότητα παρέμβασης στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο και επηρεασμού των αποφάσεών του. Με άλλα λόγια, η Κύπρος, που αντιπροσωπεύει σήμερα, από πλευράς διεθνούς και Ευρωπαϊκού δικαίου, ολόκληρο το νησί στην Ευρωπαϊκή Ένωση, θα εκχωρούσε, στην περίπτωση  «λύσεως», με τις συζητούμενες προδιαγραφές, την εκπροσώπηση της βόρειας κατεχόμενης Κύπρου στο σημερινό ψευδοκράτος. Θα καθιστούσε ταυτοχρόνως ολόκληρη την Κύπρο ύποπτη στην Ευρωπαϊκή Ένωση ότι είναι ενεργούμενο της Άγκυρας, εφόσον δεν θα υπήρχε πλέον η Κυπριακή Δημοκρατία και καμιά απόφαση δεν θα μπορούσε να λαμβάνεται, χωρίς τη σύμφωνη γνώμη της Άγκυρας.

Θεόδωρος Μπατρακούλης

Δρ Γεωπολιτικής

* Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα της Λάρισας Ελευθερία, φύλλο της Κυριακής 11 Δεκεμβρίου 2016

Νέα αρχιτεκτονική σφαιρών επιρροής στην Ανατολική Μεσόγειο

Νέα αρχιτεκτονική σφαιρών επιρροής στην Ανατολική Μεσόγειο

Νέα αρχιτεκτονική σφαιρών επιρροής στην Ανατολική Μεσόγειο

Ναύτες του ρωσικού πυρηνοκίνητου καταδρομικού «Μέγας Πέτρος» στο λιμάνι της Ταρσού στην Συρία

Η Ρωσία επιστρέφει δυναμικά στην Ανατολική Μεσόγειο και «κυκλώνει» την Ευρωπαϊκή Ένωση

Το σημαντικό είναι ότι η Ρωσία ήρθε για να μείνει στην περιοχή και αυτή η πραγματικότητα θα φέρει αλλαγές στις παλιές μετα-Ψυχροπολεμικές ισορροπίες.

Του Βασίλη Κοψαχείλη*

Η Ρωσία ανακάμπτει ως μεγάλη δύναμη στην Ανατολική Μεσόγειο. Μετά τη Συρία σειρά έχει η Λιβύη στην οποία, μέσω του ανερχόμενου στα πολιτικά πράγματα της Λιβύης, στρατηγού Khalifa Haftar, το Κρεμλίνο αποκαθιστά τους στενούς παλαιούς δεσμούς επιρροής του στη χώρα.

Πλέον, ο στρατηγικός ρόλος της Ρωσίας στη Συρία και τη Λιβύη δημιουργεί ένα τόξο ανάσχεσης των συμφερόντων της ΕΕ στην ευαίσθητη περιοχή της Νοτιοανατολικής Μεσογείου. Αν συνυπολογίσει κανείς το Ρωσικό ρουά ματ στην Κριμαία και πιό πρόσφατα, προσεταιριζόμενη την Τουρκία, τότε το τόξο ανάσχεσης διευρύνεται έναντι των συμφερόντων της ΕΕ στα ανατολικά. Η νέα αρχιτεκτονική σφαιρών επιρροής στα ανατολικά της ΕΕ, έχει ως στόχο την επιβολή των Ρωσικών ενεργειακών συμφερόντων στην ΕΕ και από το νότο, στοιχείο που άπτεται των ζωτικών συμφερόντων της Μόσχας και το οποίο μέχρι πρόσφατα σύσσωμες οι ηγεσίες σε Ευρώπη και ΗΠΑ προσπαθούσαν να αποτρέψουν.

Συρία και Λιβύη, τα διαμάντια του Ρωσικού «στέμματος» στη Μεσόγειο;

Η δυναμική εμπλοκή της Ρωσίας στη Συριακή κρίση το 2015 ήρθε να επισημοποιήσει ένα παλιό όνειρο της Μόσχας για ανάκαμψη στις παλαιές σφαίρες επιρροής της επί σοβιετικής εποχής. Θα λέγαμε πως απλά η Μόσχα έψαχνε την αφορμή ώστε να συνεχίσει το έργο που είχε ξεκινήσει ήδη από το 2014 με την «ανεξαρτητοποίηση» της Κριμαίας από την υπόλοιπη Ουκρανική επικράτεια.

Η καταλυτική εμπλοκή του Κρεμλίνου στη Συρία κατέστησε τη Ρωσία ρυθμιστή των εξελίξεων στην περιοχή της Μεσοποταμίας και του Λεβάντε. Στα πλαίσια του νέου ρόλου της στην περιοχή, η Ρωσία συμφώνησε με την κυβέρνηση Άσσαντ τη μακροχρόνια μίσθωση και επέκταση της Ρωσικής βάσης στην Tartus. Έτσι λοιπόν, ένα αβύθιστο αεροπλανοφόρο στην περιοχή εξασφαλίστηκε για τη Μόσχα, αφού το ένα και μοναδικό της πλωτό αεροπλανοφόρο μάλλον μισθούς δικαιολογεί παρά χρησιμότητα.

Επόμενος σταθμός για τη Ρωσία η Λιβύη. Η αποτυχία του Δυτικού παράγοντα και του ΟΗΕ να συνδράμουν προς την πολιτική σταθερότητα, μάλιστα με τον ΟΗΕ να συνεχίζει με την υποστήριξη ενός θνησιγενούς κυβερνητικού συνασπισμού Ισλαμιστών στην Τρίπολη, έχουν δώσει το προβάδισμα στη Ρωσία η οποία εκμεταλλευόμενη τη νομιμοποίηση του δημοκρατικά εκλεγμένου κοινοβουλίου στο Tobruk και τις επιτυχίες του Λυβικού στρατού (NLA) αποκαθιστά την παλαιά επιρροή της στη χώρα. Αρχηγός του Λυβικού στρατού είναι ο στρατηγός Khalifa Haftar, ανερχόμενος στρατιωτικός (και πολιτικός) ηγέτης στη χώρα, ο οποιός μέσα στην περασμένη χρονιά επισκέφθηκε τρείς φορές τη Μόσχα για συνομιλίες με Ρώσους αξιωματούχους, ενώ πρόσφατα με μια κίνηση ισχύος και μηνύματος με πολλούς αποδέκτες το Κρεμλίνο επέτρεψε την επιβίβασή του στο Ρωσικό αεροπλανοφόρο που έπλεε στην περιοχή, υπήρξαν μέσω τηλεδιάσκεψης συνομιλίες και αποφασίστηκε να τον συνδράμει η Μόσχα με υποστηρικτικό υλικό για τις επιχειρήσεις που διεξάγει στη Λιβύη εναντίον των Ισλαμιστών.

Στόχος της Μόσχας η επιβολή των Ρωσικών ενεργειακών συμφερόντων στην Ευρώπη

Σίγουρα υπάρχουν ιστορικοί και γεωπολιτικοί λόγοι που επέβαλαν στη Ρωσία την αποκατάσταση της παλαιάς επιρροής της σε Συρία και Λιβύη. Όμως, όσο προχωράμε στον 21ο αιώνα, τα γεω-οικονομικά συμφέροντα ολοένα και περισσότερο θα υπαγορεύουν τη στρατηγική της Ρωσίας στην παγκόσμια σκακιέρα. Στόχος της Μόσχας είναι η οικοδόμιση ενός τόξου που θα ξεκινά από τα Βαλτικά κράτη, θα διέρχεται της Μαύρης Θάλασσας και θα καταλήγει στην Λιβύη, και θα αποσκοπεί στην ανάσχεση των Ευρωπαικών συμφερόντων προς τα ανατολικά καθώς και στην επιβολή των ρωσικών ενεργειακών συμφερόντων στην ενεργειακά ελλειμματική ΕΕ.

Αυτός ο στόχος είναι ζωτικός για τη Ρωσία. Το Ρωσικό αέριο είναι πολύ ακριβό για να διοχετευθεί σε άλλες αγορές εκτός Ευρώπης και είναι σχεδόν το μόνο εξαγώγιμο προιόν που κρατά ζωντανή την Ρωσική οικονομία. Στο Βορρά τα ρωσικά ενεργειακά συμφέροντα έχουν κλειδώσει με την λειτουργία του κοινού Γερμανο-Ρωσικού αγωγού Nord Stream I, με την κατασκευή του Nord Stream II, και την συζήτηση για την κατασκευή του Nord Stream III. Για τη Μόσχα αναγκαία είναι και η επιβολή ενός νότιου ενεργειακού διαδρόμου καθώς και η συμμετοχή σε ενεργειακά projects τοπικά στην Ανατολική Μεσόγειο. Με τον προσεταιρισμό της Τουρκίας μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα στη χώρα τον περασμένο Ιούλη και την όξυνση των σχέσεων με τη Δύση, η Ρωσία εξασφάλισε την επιβολή του λεγόμενου Turkish Stream ή South Stream. Με τον έλεγχο της Συρίας και της Λιβύης εξασφαλίζει έμμεσα τον έλεγχο όλων των ενεργειακών projects στην Ανατολική Μεσόγειο, αλλά και όσων projects πρόκειται μελλοντικά να μεταφέρουν ενεργειακά φορτία από την ανατολική Αφρική προς τη Μεσόγειο.

Η ενεργειακή και όχι μόνο κύκλωση της ΕΕ από τη Ρωσία και ο απόλυτος ενεργειακός της έλεγχος, ολοκληρώνεται με την αποκατάσταση της Ρωσικής επιρροής στη Λιβύη και την προώθηση του στρατηγού Haftar στο τιμόνι της χώρας.

Οι εξελίξεις αφορούν και την Ελλάδα

Το πολύ ενδιαφέρον νέο σκηνικό που διαμορφώνεται στην Ανατολική Μεσόγειο έχει ξεχωριστό ενδιαφέρον για την Ελλάδα.

Το πρώτο στοιχείο αφορά τη σχέση Σούδας – Tartus, μεταξύ δηλαδή των αμερικανικών και των Ρωσικών συμφερόντων στην περιοχή.

Το δεύτερο στοιχείο σχετίζεται με την ομπρέλα των S-300 που σε λίγο καιρό θα σχηματίζουν ένα τρίγωνο Ελλάδα (Κρήτη) – Συρία (Tartus) – Τουρκία (πολύ πιθανή η προμήθεια).

Ένα τρίτο στοιχείο αφορά τα ενεργειακά projects και τα κοιτάσματα της περιοχής της Ανατολικής Μεσογείου. Πώς θα διαμορφωθούν οι νέες ισορροπίες;

Τέταρτο στοιχείο αποτελεί η ίδια η εμπλοκή της Ρωσίας με δικές της εταιρείες στην αποκατάσταση και επαναλειτουργία των ενεργειακών εγκαταστάσεων της Λιβύης και πως μετά από δεκαετίες Δυτικού εμπάργκο και αποεπενδύσεων μπορεί να δώσει τέτοια ώθηση στον ενεργειακό τομέα της Λιβύης ώστε να καταστεί ανταγωνιστικός των «Δυτικών» ενεργειακών συμφερόντων στην υπόλοιπη Ανατολική Μεσόγειο (Αίγυπτος, Ισραήλ, Κύπρος, ενδεχομένως και Ελλάδας).

Ένα πρόσθετο πέμπτο στοιχείο είναι το πως τοποθετείται ο Ρωσικός παράγοντας απέναντι στην προσπάθεια νομικής διευθέτησης των για δεκαετίες άλυτων ζητημάτων της ευαίσθητης περιοχής μας, τώρα που επανακάμπτει ως μεγάλη δύναμη η Ρωσία στην περιοχή.

Θα μπορούσαμε να προσθέσουμε πολλές ακόμη παραμέτρους. Το σημαντικό είναι ότι η Ρωσία ήρθε για να μείνει στην περιοχή και αυτή η πραγματικότητα θα φέρει αλλαγές στις παλιές μετα-Ψυχροπολεμικές ισορροπίες. Η ΕΕ και η Ελλάδα βρίσκονται μπροστά σε νέα γεωστρατηγικά δεδομένα τα οποία θα πρέπει να εκτιμήσουν και να τοποθετηθούν ανάλογα.

Ο κ. Βασίλης Κοψαχείλης είναι Διεθνολόγος, Γεωστρατηγικός Αναλυτής.

[Πηγή: Mignatiou.com, 31/01/2017]