Το Ποντίκι: «Μας... Σύρουν σε ναρκοπέδιο»

Το Ποντίκι: «Μας... Σύρουν σε ναρκοπέδιο»
29/8/2013 10:53:51 πμ	(2)  (0)
Με τον τίτλο: «Μας... Σύρουν σε ναρκοπέδιο» κυκλοφορεί η εβδομαδιαία εφημερίδα «Το Ποντίκι». Περιλαμβάνει αναλυτικό ρεπορτάζ για το πώς η κυβέρνηση Σαμαρά αποφάσισε να εμπλέξει την Ελλάδα σε μία κρίση με απρόβλεπτη κατάληξη παρέχοντας όλες τις ζητούμενες «διευκολύνσεις» στους στοχευμένους βομβαρδισμούς των ΗΠΑ, Βρετανίας και Γαλλίας στα εδάφη της Συρίας. Στα υπόλοιπα θέματα: ΓΕΡΜΑΝΙΑ: Ξεσαλώνουν τα ΜΜΕ της Γερμανίας, εξαπολύοντας απύθμενη κακία κατά της Ελλάδας… Περνούν γραμμή πίεσης ότι «για να πάρει, τελικά, η Ελλάδα το μονάκριβο σεντς “τους” (που θα σώσει το ευρώ “τους”), θα πρέπει να τους δώσει όσα και ό,τι θέλουν», ανοίγοντας έτσι τον δρόμο στους «Μερκο-Σόιμπλε» να «πιάσουν πόρτα» για τον δύσκολο ευρωπαϊκό χειμώνα! ΜΙΖΕΣ: Στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας αναμένεται να βρεθούν τις επόμενες μέρες «βαριά» ονόματα από τον πολιτικό και επιχειρηματικό κόσμο, κατηγορούμενα για «ξέπλυμα» δημοσίου χρήματος από μίζες…Στο στόχαστρο επίσης μπαίνουν δημόσια έργα, δήμοι, ΜΚΟ, καθώς και οι τομείς της Υγείας και της Ενέργειας! Όμως η κυβέρνηση ενδιαφέρεται για… χρήμα και όχι για απονομή δικαιοσύνης. ΡΩΣΙΑ: Ευκαιριακό αποδείχτηκε το ενδιαφέρον της Ρωσίας για τη χώρα μας. «Ο θείος Βλαντιμίρ» «άδειασε» την Ελλάδα χαρακτηρίζοντάς την «προβληματική». ΜΜΕ: Αρχίζει η μεγάλη κόντρα για τα δελτία των «8». Οι καναλάρχες ανακατεύουν την τηλεοπτική «τράπουλα» και προσπαθούν να κυριαρχήσουν. Στο παιχνίδι μπαίνει και το ΣΤΑΡ με την παρουσία του Χατζηνικολάου ως σχολιαστή, ενώ ο ΣΚΑΪ, με την παρουσία του Μαλέλη στο «τιμόνι», επιχειρεί μια δυναμική εμφάνιση …   Με «Το Ποντίκι» αυτής της εβδομάδας κυκλοφορούν το Ποντίκι Art, 16 σελίδες για την τέχνη και τον πολιτισμό, καθώς και ακόμη μία ιστορία του Σέρλοκ Χολμς.

http://www.real.gr/DefaultArthro.aspx?page=arthro&id=256874&catID=7

Μαρτυρία: Οι Σύριοι αντάρτες χρησιμοποίησαν χημικά όπλαEvidence: Syrian Rebels used Chemical Weapons (not Assad)

Μαρτυρία: Οι Σύριοι αντάρτες χρησιμοποίησαν χημικά όπλα (όχι ο Ασσαντ)

Evidence: Syrian Rebels used Chemical Weapons (not Assad)

By Shoebat Foundation on August 27, 2013 in Blog, General

By Walid Shoebat and Ben Barrack

Recent news of a chemical weapons attack in Syria smacks of desperation. The question comes down to who is most desperate right now, the Assad regime or the Muslim Brotherhood rebels? Consider that since June, Assad’s forces have been winning. According to a CBS News report from last month, victories for the rebels had become “increasingly rare” and that the Muslim Brotherhood-backed opposition fighters were sustaining “some of their heaviest losses” near Damascus.

Saudi Chemicals in hands of Syrian Rebels

The New York Times echoed this sentiment, even saying that before gaining the upper hand, concerns were that Assad would use chemical weapons; he did not.

In fact, even before Assad’s forces gained the momentum, a UN official reportedly found evidence of rebels using chemical weapons but no evidence Assad’s regime did. This, from a Washington Times article by Shaun Waterman dated May 6, 2013:

Testimony from victims strongly suggests it was the rebels, not the Syrian government, that used Sarin nerve gas during a recent incident in the revolution-wracked nation, a senior U.N. diplomat said Monday.

Carla del Ponte, a member of the U.N. Independent International Commission of Inquiry on Syria, told Swiss TV there were “strong, concrete suspicions but not yet incontrovertible proof,” that rebels seeking to oust Syrian strongman Bashar al-Assad had used the nerve agent.

But she said her panel had not yet seen any evidence of Syrian government forces using chemical weapons, according to the BBC, but she added that more investigation was needed. {emphasis ours}

Today, while the rebels are more desperate than they were at the time of that article, evidence of rebels using chemical weapons is available; evidence Assad’s regime has used them is not.

Waterman wrote…

Rebel Free Syrian Army spokesman Louay Almokdad denied that rebels had use chemical weapons.

That doesn’t square with a video uploaded on August 23, 2013, in which Free Syrian operatives threatened to launch chemical weapons:

A day later, on August 24th, a video was uploaded and featured on facebook that purports to show Syrian rebels loading what very well may be a rocket armed with some sort of chemical agent. The tip of the rocket is armed with a light blue tank or canister that very well contains a nerve agent. At the end of this video, two separate launches of these rockets can be seen:

This video from a Syrian TV news report claims to show chemicals (some of labels on these chemicals are in English) and weapons seized by the Syrian government in the rebel stronghold of Jobar. Note at the :10 mark a label that reads:

“Saudi Factory for Chlorine and Alkalies”

In this video, two Syrian rebels (Muslim Brotherhood gang) can be heard coordinating an attack on a nearby building. As smoke billows a short distance from the building, a rebel on the ground can be heard directing someone – presumably at the source of the launch – to change his direction. At that point, the rebel from the launch point can be heard talking about using sarin gas next:

In this video of a Russia Today news report originally broadcast on or before June 16, 2013, testimony from a United Nations panel is reported to demonstrate that rebel groups – not the Assad regime – was responsible for the use of chemical weapons in general, Sarin gas in particular, which backs up the claims in the previous video. Those who attempt to discredit the report below because it is from Russia Today should have difficulty doing so when factoring in rebels above talking about using sarin gas:

It’s significant to consider that the rebels were reportedly using chemical weapons at a time when Assad was more desperate than he is now. Again, why would Assad use chemical weapons now and not then? Who is more desperate at this point in the conflict?

The answer is, the Muslim Brotherhood rebels, who have no problem killing themselves (or their own) if the cause of Islam is moved forward.

Even CNN International, which has typically been quick to report favorably for the Muslim Brotherhood rebels, is hedging its bets lately, when it comes to who is responsible for the attack. Here is a video report from Frederik Pleitgen in which he leaves the possibility open that the rebels may have perpetrated or staged the attack:

Back in March, we chronicled evidence of chemical weapons being used by the Syrian rebels. Unfortunately, since google terminated Theodore’s YouTube account, most of the videos in that post have been deleted and have been more than a little difficult to find.

Running concurrent with the tide that turned in Assad’s favor a few months ago was another defeat for the Muslim Brotherhood – in Egypt. That defeat has been taking place ever since Mohammed Mursi was ousted on July 3rd. So why would Assad use chemical weapons now and not months ago, when his situation was much more precarious?

As the Associated Press was reporting that the U.S. is moving ships closer to Syria in response to the alleged chemical weapons attack, Reuters reported that Assad’s army found chemical weapons in tunnels that had been used by the rebels, according to Syrian state television.

Oxford University historian Mark Almond granted Russia Today an interview and explained both why western nations are so willing to blame Assad and why rebels would have a motive to murder their own people. In response to a question about why the U.S., the U.K., and France appear so eager to blame Assad, Almond said:

“Western governments… want to say ‘Gotcha’. They have been demanding the fall of Assad for more than two-and-a-half years now and it has become increasingly frustrating that his regime has shown much more resilience than they had expected, despite the resources that they and the Gulf Kingdoms have thrown into the war on the other side.

It is also like a distraction from the embarrassment of Egypt, where we see the European and the US governments basically using weasel words to avoid any kind of condemnation of a massacre in the streets of Cairo. So there are both the specifics of Syria and the context of what is going on elsewhere in the Arab world, especially in Egypt.”

Almond gives a very interesting answer to the question about why the rebels would intentionally gas their own people:

“We do have some very radical groups who would no doubt say, as they have when they have been challenged about using suicide bombers, killing innocent people, that God will recognize his own when the dead die, that he will save for heaven the justified victims and just send to hell the wicked supporters of Assad. So it is not impossible that somebody has staged this.

Consider that a man many of the Syrian rebels show the utmost of reverence for is the Muslim Brotherhood’s spiritual leader, Yusuf Al-Qaradawi. When writing about a Muslim tactic known as Muruna, Qaradawi expressed when it is acceptable for Muslims to kill fellow Muslims:

“…killing Muslims whom the unbelievers use as shields… leaving these unbelievers is a danger to the Muslims, so it is permissible to kill these unbelievers even if Muslims are killed with them in the process.” – The Case FOR Islamophobia, p. 56

Of course, if the rebels are desperate enough, Muruna could sanction the murder of their own people if it meant bearing false witness and a blood libel that would engage external forces that want Assad removed. As things stand today, the rebels are more desperate than is the Assad regime.

Specific examples include the staged death of twelve year-old Muhammad Al-Dura by Palestinians. Whether the child was used as a prop in a Palestinian blood-libel or was actually killed, he was clearly put in danger by Palestinians who shot at him as the news cameras rolled for a false report that aired on France 2. They wanted to blame the Israelis.

Earlier this month in Egypt, Muslim Brotherhood supporters were caught behaving as victims of oppression at the hands of the military. They might have gotten away with it if nothing but still shots were taken. Unfortunately for these miscreants, video was recorded that revealed a staged, mass display of despicable behavior.

Syria’s Muslim Brotherhood rebels would never get away with launching chemical weapons and taking credit for it. They’d have to do so while blaming Assad. It’s straight out of the Nazi playbook and a violation of two major commandments – Thou shalt not murder and thou shalt not bear false witness. However, the Muslim Brotherhood, as usual, provides more evil spin. It bears false witness while committing murder in order to push an agenda.

Lying, bearing false witness, blood libel, and murder.

Yeah, that smells like the Brotherhood.

Source (Από το):

http://shoebat.com/2013/08/27/evidence-syrian-rebels-used-chemical-weapons-not-assad/

«Η αλβανική κυβέρνηση σε στενό εναγκαλισμό με τον Ερντογάν»

26/8/13

«Η αλβανική κυβέρνηση σε στενό εναγκαλισμό με τον Ερντογάν»

Του Φρέντυ Μπελέρη, Μέλος του Γενικού Συμβουλίου της «ΟΜΟΝΟΙΑΣ»

Η ιστορία αρχίζει τον 17ο αιώνα... Τότε, για πρώτα φορά, στο κέντρο της Πρεμετής ανυψώθηκε ο ναός της Παναγίας. 
Κατά καιρούς, διάφοροι προσπάθησαν να τον καταστρέψουν. Ολοι ξέρουμε τι συνέβη κατά τη γερμανική κατοχή και με τη συνεργασία των ντόπιων... 
0 ναός της Παναγίας καταστράφηκε το 1968 και είπαν ότι θα έκαναν πολιτιστικό κέντρο.

Αρκετά χρόνια μετά, αντί ο χώρος να επιστραφεί απλώς στην εκκλησία, έκαναν δήθεν νόμους σύμφωνα με τους οποίους αν έχουν βάλει πέντε πέτρες παραπάνω, δεν δικαιούται η εκκλησία να πάρει το κτίριο. Τελικά, το 1998 αποφασίστηκε από το κράτος, να επιστραφεί ο ναός στην εκκλησία με αντίτιμο 750.000 λεκ, έναντι κάποιων υποτιθέμενων εργασιών στο κτίριο. Αργότερα ξεκίνησαν δίκες από διάφορους που ήθελαν να χρησιμοποιήσουν αυτό το κεντρικό οικόπεδο για να κτίσουν πολυκατοικίες. Η εκκλησία δικαιώθηκε δύο φορές. Την τρίτη, ερήμην της εκκλησίας και βάσει ψευδομαρτύρων αποφασίστηκε πως ο χώρος αυτός δεν ήταν ποτέ εκκλησία. Το 2002 πήραν μία απόφαση αλλά ήξεραν ότι αυτό ήταν ένα ψέμα. Για αυτό δεν τόλμησαν τόσα χρόνια να εκτελέσουν αυτήν την άδικη απόφαση. Οι ιεροί χώροι όλοι είτε είναι τζαμιά είτε τεκέδες, είτε εκκλησίες πρέπει να επιστραφούν στις κοινότητες αυτές. Ενα πολύ σημαντικό στοιχείο είναι η συμφωνία μεταξύ εκκλησίας και υπουργικού συμβουλίου της Αλβανίας, η οποία έγινε νόμος του κράτους στις 22 Ιανουαρίου 2009 και λέει πως όλοι οι ιεροί χώροι και η περιουσία της εκκλησίας που δημεύτηκε από το κομμουνιστικό καθεστώς θα επιστραφεί στην εκκλησία. Στη συμφωνία αναφέρεται με σαφήνεια ότι η κυβέρνηση εγγυάται και προστατεύει την ελευθερία τας θρησκευτικής λατρείας. Φαίνεται, όμως, πως οι νόμοι του κράτους δεν ισχύουν. Αντιθέτως ισχύουν οι εντολές δημάρχων και διαφόρων επιτροπών. Οι εκδοχές, βέβαια, που ακούγονται στους κύκλους των Βορειοηπειρωτών και Αλβανών ορθοδόξων είναι οι εξής: 

• Συγκεκριμένοι κύκλοι θέλουν να εκμεταλλευθούν προς ίδιον όφελος το οικόπεδο φιλέτο στο οποίο βρίσκεται ο ναός. 

• Αν και άθεος κομμουνιστής ο Μπερίσα δρα ως φανατικός ισλαμιστής. Παράλληλα με τα επεισόδια στην Πρεμετή, έγινε γνωστό πως χάρισε με συνοπτικές διαδικασίες στην μουσουλμανική κοινότατα ένα οικόπεδο 10 στρεμμάτων στα Τίρανα για να κτιστεί ισλαμικό πανεπιστήμιο. 

• Τόσο η κυβέρνηση Μπερίσα όσο και ο Ράμα φαίνεται πως βρίσκονται σε στενούς εναγκαλισμούς με την Τουρκία του Ερντογάν. Στο πλαίσιο αυτών των προσεγγίσεων προωθείται ιδιαίτερα ο φιλοτουρκισμός. Η έχθρα προς το Χριστιανισμό που αποτελεί μειονότητα στην Αλβανία, φαίνεται να τονώνεται και από το γεγονός ότι αυτός συνδέεται άρρηκτα με τον ελληνισμό. 0 πρόσφατα εκλεγμένος πρωθυπουργός Εντι Ράμα, του οποίου η κυβέρνηση δεν έχει ακόμα ορκιστεί φαίνεται εντελώς αμέτοχος. Για τους γνωρίζοντες, όμως, κάθε άλλο παρά αληθεύει αυτή η άποψη. Είναι γνωστό πως ο δήμαρχος Πρεμετής εκλέγεται με το κόμμα του Ράμα και είναι άνθρωπος της απολύτου εμπιστοσύνης του.

Την επιθετικότητα των Αλβανών και τις άνευ προηγουμένου προκλήσεις ενισχύει η ηχηρή απουσία της ελληνικής διπλωματίας από τα δρώμενα στην Αλβανία. Τα προηγούμενα αναπάντητα από ελληνικής πλευράς περιστατικά βίας και μίσους ήταν λογικό να οδηγήσουν σε ακόμη πιο ακραίες δράσεις.

Δυστυχώς για τον ελληνισμό και την ορθόδοξη κοινότητα της Αλβανίας οι αντιδράσεις των πολιτικών εκπροσώπων ήταν από χλιαρές μέχρι ανύπαρκτες. Ενδεικτικό του φανατισμού και του εθνικισμού που επικρατεί στην αλβανική πολιτική σκηνή είναι ότι από τους δεκάδες Ελληνες και Αλβανούς ορθόδοξους βουλευτές του αλβανικού κοινοβουλίου, μόνο ο πρόεδρος του ΚΕΑΔ Ευάγγελος Ντούλες καταδίκασε τα περιστατικά.

ΠΗΓΗ: ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ "ΤΟ ΧΩΝΙ"

Το «στρατηγικό βάθος» της Τουρκίας και του Νταβούτογλου καταρρέει στην Αίγυπτο

25/8/13

Το «στρατηγικό βάθος» της Τουρκίας και του Νταβούτογλου καταρρέει στην Αίγυπτο

Χρήστος Ιακώβου
Διευθυντής του Κυπριακού Κέντρου Μελετών
Όταν η τουρκική εξωτερική πολιτική άρχισε να εφαρμόζει το δόγμα του «στρατηγικού βάθους», οραματιζόμενη το ρόλο του «νεοοθωμανού ηγεμόνα», θεωρούσε ότι στο δρόμο θα είχε «μηδενικές τριβές». Αυτή η αντίληψη, στηριζόταν εν πολλοίς στην απουσία αραβικής ενότητος και στρατηγικής και στην απομόνωση του Ιράν. Η ακύρωση του άξονα με το Ισραήλ ήταν μία μανούβρα τακτικής που εξυπηρετούσε επικοινωνιακώς την προσπάθεια της Τουρκίας να κερδίσει αξιοπιστία και να καλύψει το ηγετικό κενό στη Μέση Ανατολή.
Η Συρία ήταν το πρώτο κράτος της περιοχής που ανταποκρίθηκε θετικά στο νέο άνοιγμα της Τουρκίας, διαμορφώνοντας, μέχρι την Άνοιξη το 2011, μία στρατηγική εταιρική σχέση. Ο Άσαντ πίστευε ότι μία τέτοια σχέση, με ένα κράτος-μέλος του ΝΑΤΟ, θα έδιδε την ευκαιρία στη Δαμασκό να ξεφύγει από την απομόνωση που βίωνε μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου.
Η Τουρκία, όμως, παρουσιάστηκε ανειλικρινής στη σχέση αυτή πλην όμως πιστή στο στρατηγικό στόχο του «νεοοθωμανού ηγεμόνα». Μόλις ξέσπασε η κρίση στη Συρία, ανέλαβε το ρόλο του συντονιστή των στρατιωτικών επιθέσεων εναντίον του καθεστώτος Άσαντ, ωσάν η Συρία να ήταν επαρχία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Αναλαμβάνοντας αυτό το ρόλο, η κυβέρνηση Ερντογάν υπελόγισε, εσφαλμένα τελικώς, ότι η κρίση θα είχε βραχύ χρονικά χαρακτήρα. Η παρατεταμένη χρονική διάρκεια του εμφυλίου πολέμου καθώς επίσης και οι αντοχές του καθεστώτος Άσαντ, δημιούργησαν μόνο αδιέξοδα και προβλήματα για την Άγκυρα.
Τώρα έρχεται αντιμέτωπη με ένα νέο, εξίσου σκληρό πρόβλημα, αυτό της Αιγύπτου. Η προσπάθεια αύξησης της επιρροής της Τουρκίας στη Μέση Ανατολή δέχεται ισχυρό ράπισμα μετά το πραξικόπημα του στρατού και την ανατροπή του Μωχάμμεντ Μόρσι. Οι ελπίδες της κυβέρνησης Ερντογάν εκτροχιάζονται αφού επένδυσαν πάνω στην άνοδο των ισλαμιστών στην πολιτική εξουσία. Η ενίσχυση των ισλαμιστών ήταν άλλωστε μόνιμη τακτική της Τουρκίας αφ' ότου άρχισαν οι Αραβικές εξεγέρσεις από τις αρχές του 2011 και εντεύθεν.
Η κυβέρνηση Ερντογάν ήταν από τις πρώτες που υποστήριξαν την εξέγερση του 2011 και την ανατροπή του Χόσνι Μουμπάρακ. Ακολούθως προέβαλε τη σουννιτική ισλαμική ταυτότητα ως συστατικό στοιχείο της εξωτερικής προκειμένου να ενισχύσει τους δεσμούς με την Μουσουλμανική Αδελφότητα και την κυβέρνηση Μόρσι.
Η Τουρκία είχε δύο στρατηγικά πλεονεκτήματα τα οποία απώλεσε λόγω μη ορθολογικών επιλογών. Το πρώτο ήταν η επιθυμία του ΝΑΤΟ να αναπροσαρμόσει τη στρατηγική του στη Μέση Ανατολή μετά τις αραβικές εξεγέρσεις και συνεπώς η Άγκυρα θα μπορούσε να παίξει τον πιο καθοριστικό ρόλο ως βραχίονας της Βορειοτλαντικής Συμμαχίας στην περιοχή. Το δεύτερο ήταν η ύπαρξη κενού ισχύος στη Μέση Ανατολή λόγω της αποδυνάμωσης που προκάλεσαν στα αραβικά κράτη οι διάφορες κρίσεις στην περιοχή από το 2003 και εντεύθεν και της συνεχιζόμενης απομόνωσης του Ιράν, με συνέπεια η Τουρκία να προέβαλλε ως το μόνο μουσουλμανικό κράτος με ισχυρούς συντελεστές ισχύος και ικανότητα διαπραγμάτευσης, τόσο με τους δυτικούς συνασπισμούς όσο και με μεγάλο μέρος του μουσουλμανικού κόσμου.
Επενδύοντας πολιτικά και οικονομικά στην πιο ισχυρή και πολυπληθέστερη αραβική χώρα, η Τουρκία ευελπιστούσε ότι θα απεκόμιζε δύο βασικά πλεονεκτήματα: πρώτον, το στρατηγικό βάθος θα εδραιώνετο καθοριστικώς και θα αποκτούσε μία ισχυρή δυναμική πλέον, και δεύτερον, θα προέβαλλε διεθνώς ότι το τουρκικό μοντέλο συνύπαρξης «Ισλάμ και Δημοκρατίας» αποτελούσε πρότυπο για όλο το μουσουλμανικό κόσμο.
Με την ανατροπή Μόρσι, ο Ερντογάν βλέπει τα γεωπολιτικά του οράματα να συνθλίβονται μπροστά τις επιλογές του αιγυπτιακού στρατού. Το χειρότερο δε για την Τουρκία ότι υπό την πίεση της γεωστρατηγικής πλέον ανασφάλειας, η κυβέρνηση Ερντογάν αρχίζει, όπως και στην περίπτωση της Συρίας, να γίνεται μέρος του αιγυπτιακού προβλήματος χωρίς άμεση προοπτική για πολιτικά οφέλη και μακροπρόθεσμα δημιουργεί τις συνθήκες περαιτέρω απομόνωσής της στη Μέση Ανατολή με απώλεια των όποιων θετικών μέχρι σήμερα κεκτημένων. Από τη στιγμή που ο Ερντογάν καταδίκασε την ανατροπή Μόρσι με εμπρηστικές δηλώσεις αναχαίτισε την όποια δυνατότητα της Άγκυρας να επηρεάσει τα γεγονότα στην Αίγυπτο. Με άλλα λόγια στην προσπάθειά της να καταστεί ιδιοτελώς σταθεροποιητικός παράγοντας στην περιοχή μετατρέπεται σταδιακώς σε ταραξία. Από τη στιγμή που ο Ερντογάν παρασύρθηκε ανταποκρινόμενος σε ένα παιγνίδι ηθικής και ιδεολογίας απομονώθηκε πολιτικώς. Τέτοιου είδους παιγνίδια έχουν αξία μόνο όταν συμπαρατάσσεται ο δρών με το νικητή μίας σύγκρουσης.
Η εξέλιξη των γεγονότων στην Αίγυπτο, μετά την ανατροπή του Μουμπάρακ ένωσαν αρχικώς το σουννιτικό τρίο, Τουρκία - Κατάρ - Σαουδική Αραβία. Μετά τα σαρωτικά γεγονότα των τελευταίων εβδομάδων, η Σαουδική Αραβία και το Κατάρ επέδειξαν ευπροσάρμοστη πολιτική διατηρώντας την ικανότητά τους να επηρεάζουν εν μέρει τις εξελίξεις. Αντιθέτως, η μονομερής στάση της Τουρκίας έχει απολέσει τις όποιες πιθανότητες συνέχισης του ρόλου που έπαιζε πριν από τον Ιούλιο.
Η διάσπαση βεβαίως αυτού του σουννιτικού συνασπισμού θα έχει περιφερειακές επιπτώσεις. Ο συνασπισμός αυτός δημιουργούσε προοπτική ισχυροποίησης της Τουρκίας στην περιοχή. Μετά την ανατροπή Μόρσι, η Άγκυρα έχει χάσει τις ηγεμονικές πιθανότητες στην περιοχή. Το νέο πλέον σκηνικό, με την απομόνωση της Τουρκίας, θα επηρεάσει άλλες κρίσιμες εξελίξεις στην περιοχή, όπως το συριακό ζήτημα.

 

από το ιστολόγιο
www.geopolitics-gr.blogspot.com

Οι χρήσιμοι ηλίθιοι, το φρενοκομείο και τα σχέδια του Ερντογάν για την κατάληψη νησιών του Αιγαίου

Οι χρήσιμοι ηλίθιοι, το φρενοκομείο και τα σχέδια του Ερντογάν για την κατάληψη νησιών του Αιγαίου

Εικόνα από φάση μεγάλης διακλαδικής αποβατικής άσκησης των Τούρκων σε ακτή του Σεφερίχισαρ, που απεικονίζει ακτή κάποιου ελληνικού νησιού. Το σενάριο και η διεξαγωγή προϋποθέτει την ΕΓΚΡΙΣΗ του πρωθυπουργού Ερντογάν!

Του Σάββα Καλεντερίδη

Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής το 1989, εν μέσω πολιτικής αστάθειας που επικρατούσε στη χώρα, και ενώ ο Ανδρέας Παπανδρέου, για να «παίξει» με το θυμικό των οπαδών της Αριστεράς και της …Προόδου για να τον στηρίξουν εκλογικά, τον είχε αποκαθηλώσει από το θρόνο του Προέδρου της Δημοκρατίας (1985), είχε κάνει την εξής δήλωση που πραγματικά έχει μείνει στην ιστορία: «Η χώρα μετεβλήθη σε ένα απέραντο φρενοκομείο».

Πριν επανέλθουμε στα περί φρενοκομείου, για να μην παρεξηγηθούμε, να αναφερθούμε και στον ορισμό του «χρήσιμου ηλίθιου», όπως τον δίνει η ιστοσελίδα slang.gr: 

Με τον όρο αυτό χαρακτήριζε ο Βλαντίμιρ Λένιν τους διανοουμένους και άλλους ανένταχτους συναγωνιστές και συνοδοιπόρους, και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις, που συνεπικουρούσαν το μπολσεβικικό κίνημα, χωρίς να αποτελούν μέλη του. Τι σημαίνει να είσαι (ή να γίνεσαι) χρήσιμος ηλίθιος; Ότι απλά γίνεσαι αντικείμενο εκμετάλλευσης πιστεύοντας και υπηρετώντας έναν σκοπό που καπελώνουν άλλοι και που απλά σε ανέχονται για όσο τους προσφέρεις αφιλοκερδώς τις υπηρεσίες σου, ενώ όταν πάψουν να σε χρειάζονται παίρνεις πόδι.

Να εξηγήσουμε τώρα γιατί η αναφορά μας σε φρενοκομείο και χρήσιμους ηλίθιους.

Στην Ελλάδα έχει αναπτυχθεί μια φιλολογία-επιχειρηματολογία γύρω από το ζήτημα του Αιγαίου, που μόνο από τους δυο προαναφερθέντες όρους μπορεί να εξηγηθεί!

Να αναφέρουμε μερικά παραδείγματα.

Πολιτικοί και διανοούμενοι κάνουν λόγο συχνά-πυκνά στις "δυο πλευρές του Αιγαίου", εξομοιώνοντας έτσι τα δικαιώματα της Ελλάδας με αυτά της Τουρκίας στο Αιγαίο, λες και έχουν πάθει ολική τύφλωση και δεν βλέπουν ότι στο Αιγαίο υπάρχει η Λέσβος, η Χίος, η Σάμος, η Κως, η Ρόδος και άλλα πόσα κατοικημένα αλλά και ακατοίκητα νησία! Άρα, ποιες "δυο πλευρές του Αιγαίου"; Υπάρχει η Ελλάδα, που είναι Αιγαίο, και η Τουρκία,με τις ακτές της που κοιτούν στην Ελλάδα, δηλαδή στο Αιγαίο.

Επίσης, δεν είναι λίγοι οι πολιτικοί, διανοούμενοι και καλλιτέχνες, που για να ξεπεράσουν ακόπως τη σκόπελο των προβλημάτων που δημιουργεί η Τουρκία στο Αιγαίο με την επιθετική-επεκτατική της πολιτική, χαρίζουν το Αιγαίο στα ψάρια του, με τη δήλωση «Το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του»!

Ένα άλλο επιχείρημα για το Αιγαίο, πιο …κυριλέ και σοφιστικέ, είναι αυτό που επικαλούνται οι χρήσιμοι ηλίθιοι, που μπορεί στην περίπτωση του Λένιν να ήταν χρήσιμοι στην επανάσταση των Μπολσεβίκων, στην περίπτωσή μας, αν και ορφανά του Λένιν, είναι εξαιρετικά χρήσιμοι στην επιθετική-επεκτατική πολιτική του Ερντογάν στο Αιγαίο (ο οποίος μάλλον δεν συμφωνεί με τη δήλωση «το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του» αφού θεωρεί ότι ανήκει στην Άγκυρα). Πρόκειται για την χιλιοειπωμένη άποψη, που χρεώνει την ένταση που προκαλείται στο Αιγαίο από ασκήσεις και παραβιάσεις των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων, στους στρατοκράτες της Άγκυρας και της Αθήνας. Για να κάνουν μάλιστα πιο …προοδευτικό το επιχείρημά τους, οι «ειρηνόφιλοι» νεροκουβαλητές της Άγκυρας συμπληρώνουν ότι οι στρατοκράτες υπηρετούν, εκτός των άλλων, και τα συμφέροντα των εμπόρων όπλων, που ασφαλώς και υπάρχουν, όπου υπάρχει ένταση και κρίση.

Επειδή, όμως, ο Θεός αγαπάει τον κλέφτη -στον περίπτωσή μας ο Αλλάχ τον βάρβαρο Τούρκο σφετεριστή-, αλλά αγαπάει και τον νοικοκύρη, η σύλληψη του Γερμανού υπηκόου στη Χίο, με πολλά καυτά ντοκουμέντα στοχοποίησης ολόκληρης της Χίου, απόδειξη καραμπινάτης επιθετικής κατασκοπίας εις βάρος της Ελλάδος, μας δείχνει ορισμένα πράγματα, στα οποία πρέπει να κάνουμε μια σχετικά εξειδικευμένη αναφορά.

Να υπογραμμίσουμε, λοιπόν, ότι ο Γερμανός είχε στρατολογηθεί από τη μονάδα της ΜΙΤ που έχει έδρα τη Μαρμαρίδα, η οποία έχει τομέα ευθύνης τη Ρόδο και τα παρακείμενα σ' αυτήν νησιά. Παρ' όλα αυτά, του ανατέθηκε αποστολή να εγκατασταθεί στη Χίο και να στοχοποιήσει επί δυο χρόνια το σύνολο του μαρτυρικού νησιού.

Όμως εδώ τα ενδιαφέροντα είναι δυο.

Πρώτον, ότι η Χίος είναι στο στόχαστρο της Τουρκίας και

Δεύτερον, ότι την εντολή να εγκατασταθεί στη Χίο και να ασκεί επιθετική κατασκοπία δεν μπορεί να την έδωσε ο προϊστάμενος της ΜΙΤ στη Μαρμαρίδα και θα πρέπει να θεωρήσουμε ότι είναι περισσότερο από βέβαιο ότι την έδωσε ο ίδιος ο διοικητής της ΜΙΤ, Χακάν Φιντάν, ο οποίος δεν είναι ενεργούμενο των στρατοκρατών, αφού είναι το alter ego και άρα απολύτως ελεγχόμενος από τον Ερντογάν.

Άρα, το επιχείρημα των εθελοτυφλούντων εθνομηδενιστών της Αριστεράς και της ...Προόδου, ότι αυτά που γίνονται στο Αιγαίο είναι παιχνίδια των ακραίων και των στρατοκρατών της Ελλάδας και της Τουρκίας, πάει περίπατο. Τα επιθετικά σχέδια των Τούρκων για κατάληψη νησιών στο Αιγαίο είναι ζωντανά και είναι αποτέλεσμα ξεκάθαρης πολιτικής στόχευσης των τουρκικών κυβερνήσεων και εν προκειμένω του Ερντογάν!

Οπότε, αφήνουμε τους αναγνώστες μας να κρίνουν μόνοι τους τις αναφορές μας για τους χρήσιμους ηλίθιους και για το φρενοκομείο της Αριστεράς και της …Προόδου!

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα "κυριακάτικη δημοκρατία"

Aναδημοσιεύεται από το http://infognomonpolitics.blogspot.gr

Οι Χριστιανικές κοινότητες της Αλβανίας για τα γεγονότα στην Πρεμετή

Οι Χριστιανικές κοινότητες της Αλβανίας για τα γεγονότα στην Πρεμετή

Πρώτη καταχώρηση: 24/08/2013 - 17:01

Τελευταία δημοσίευση: 24/08/2013 18:10Κοινωνία

Οι Χριστιανικές κοινότητες της Αλβανίας για τα γεγονότα στην Πρεμετή


Tα γεγονότα στον Ι.Ν. των Εισοδίων της Υπεραγίας Θεοτόκου στην Πρεμετή καταδικάζουν οι Χριστιανικές κοινότητες στην Αλβανία.

«Έχουμε παρακολουθήσει με ανησυχία και αγανάκτηση τα γεγονότα στην Ορθόδοξη εκκλησία της Παναγίας στη πόλη Πρεμετή, όπου οι αστυνομικές δυνάμεις της ιδιωτικής εταιρείας βγάλανε με την βία από τον ναό τα ιερά θρησκευτικά αντικείμενα λατρείας και αντιμετώπισαν επαίσχυντα τους κληρικούς Ορθόδοξους, οι οποίοι ήρθαν να υπερασπιστούν την εκκλησίας τους. Τα τηλεοπτικά πλάνα από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης μας έφεραν και πάλι στο μυαλό τα χρόνια του πολέμου και των διώξεων κατά των θρησκευτικών ιδρυμάτων και θρησκευτικών εγκαταστάσεων, ενώ αναμένουμε ακόμα την επιστροφή των ιερών τόπων και περιουσιών των θρησκευτικών κοινοτήτων μας», αναφέρει ανακοίνωση που συνυπογράφουν η Αυτοκέφαλη Ορθόδοξη Εκκλησία της Αλβανίας, η αλβανική Καθολική Εκκλησία και Ευαγγελική εκκλησία της Αλβανία.

"Με τη δήλωση αυτή θέλουμε να εκφράσουμε την αλληλεγγύη μας στους αδελφούς μας Ορθόδοξους στην Πρεμετή και όλους τους Ορθόδοξους πιστούς και ευχόμαστε το θέμα αυτό να επιλυθεί το συντομότερο δυνατό και ο ιερός τόπος λατρείας να γυρίσει στου πιστούς ώστε οι κληρικοί να εκτελέσουν τις θρησκευτικές λειτουργίες.

Με την ευκαιρία αυτή ζητάμε για άλλη μια φορά την προσοχή του αλβανικού κράτους, ζητούμε να συμμετάσχει στην τελική λύση της επιστροφής των θρησκευτικών περιουσιών στην Αλβανία, καθώς μετά από 23 χρόνια δημοκρατίας δεν τους έχουνε δοθεί ακόμα τα νόμιμα δημοκρατικά δικαίωμά τους", επισημαίνεται στην ανακοίνωση.


Πηγή:himara.gr
από το www.enikos.gr

Πούτιν: Δεν καταλαβαίνω γιατί προτιμάτε για επενδύσεις την προβληματική Ελλάδα! - Ενόχληση από Αθήνα

Πούτιν: Δεν καταλαβαίνω γιατί προτιμάτε για επενδύσεις την προβληματική Ελλάδα! - Ενόχληση από Αθήνα

Επιφυλάξεις Πούτιν για επενδύσεις στην Ελλάδα, με έμμεση αναφορά στον Ιβάν Σαββίδη
«Ασφαλώς και υπάρχει ενόχληση» ανέφερε ελληνική κυβερνητική πηγή...

«Πρέπει να ερευνήσουμε, γιατί επενδυτές και δικοί μας και ξένοι επενδύουν αρκετά μεγάλα ποσά στο εξωτερικό, αν και έχουν τη δυνατότητα να το κάνουν αυτό εδώ» είπε ο Βλαντίμιρ Πούτιν, προεδρεύοντας σε διευρυμένη σύσκεψη για την ανάπτυξη της Περιφέρειας του Ροστόφ, απ' όπου κατάγεται και αναπτύσσει μεγάλο μέρος των επιχειρηματικών του δραστηριοτήτων ο ομογενής επιχειρηματίας Ιβάν Σαββίδης.
«Ορισμένοι συνάδελφοι, που είναι παρόντες εδώ, το κάνουν αυτό, αλλά δεν γνωρίζω εάν είναι παρόντες εκείνοι, που επενδύουν αρκετά μεγάλα χρηματικά ποσά στο εξωτερικό. Μεταξύ άλλων, με έκπληξή μου ανακάλυψα ότι μια αρκετά σοβαρή επένδυση πραγματοποιήθηκε το τελευταίο διάστημα στην Ελλάδα», είπε στην παρέμβασή του ο Β.Πούτιν χωρίς να κατονομάσει τον ομογενή επιχειρηματία.

απο το infognomonpolitics.com

Μέση Ανατολή: Ιράν, Συρία, Αίγυπτος, Ισραήλ, ΗΠΑ, Τουρκία και...Ελλάδα

Μέση Ανατολή: Ιράν, Συρία, Αίγυπτος, Τουρκία, Ισραήλ, ΗΠΑ… και Ελλάδα

         Η πυρηνική απειλή του Ιράν ήταν για σημαντικό χρονικό διάστημα ευρέως αναγνωρισμένη ως η πιο σοβαρή εξωτερική πολιτική κρίση που αντιμετώπιζε η Ουάσινγκτον. Το Κογκρέσο είχε ενισχύσει τις κυρώσεις κατά του Ιράν, κάνοντας ακόμη πιο αυστηρές τις ποινές κατά των ξένων εταιρειών. Η κυβέρνηση Ομπάμα είχε επεκτείνει ταχύτατα την επιθετική ικανότητα των ΗΠΑ στο αφρικανικό νησί Ντιέγκο Γκαρσία, όπως είχε ζητήσει η Βρετανία, η οποία είχε εκδιώξει τον ιθαγενή πληθυσμό, έτσι ώστε οι ΗΠΑ να μπορέσουν να αξιοποιήσουν την τεράστια βάση που χρησιμοποιεί για να επιτεθεί τη Μέση Ανατολή και την Κεντρική Ασία. Κανένας λογικός άνθρωπος δε θέλει το Ιράν, ή οποιοδήποτε άλλο κράτος, να αναπτύξει πυρηνικά όπλα. Ομως, αξίζoυν κάποιες υπομνήσεις. Η Ινδία και το Πακιστάν ήταν δύο από τις τρεις πυρηνικές δυνάμεις που αρνήθηκαν να υπογράψουν τη Συνθήκη Μη Διάδοσης Πυρηνικών Όπλων (Non-proliferation Treaty, NPT), με τρίτο το Ισραήλ. Όλα αυτά τα κράτη ανέπτυξαν πυρηνικά όπλα με την υποστήριξη των ΗΠΑ, κάτι που συνέχιζαν να κάνουν. Το καλοκαίρι του 2010 ο Νόαμ Τσόμσκι, σε ένα σχετικό κείμενό του, έκανε ορισμένες σημαντικές επισημάνσεις: «Ένας προφανής τρόπος για τον περιορισμό ή την εξάλειψη της απειλής αυτής είναι η θέσπιση Ζωνών Χωρίς Πυρηνικά Όπλα (Nuclear Free Weapons Zone, NFWZ) στη Μέση Ανατολή. Το θέμα προέκυψε πάλι στο συνέδριο για τη Συνθήκη Μη Διάδοσης Πυρηνικών Όπλων στην έδρα των Ηνωμένων Εθνών στις αρχές του Μαΐου του 2010. Η Αίγυπτος, ως πρόεδρος των 118 εθνών του Κινήματος των Αδέσμευτων (Non-Aligned Movement) πρότεινε στο συνέδριο την υποστήριξη ενός σχεδίου που καλεί σε έναρξη των διαπραγματεύσεων το 2011 για Ζώνες Χωρίς Πυρηνικά Όπλα (NFWZ) στη Μέση Ανατολή, όπως είχε άλλωστε συμφωνηθεί από τη Δύση, συμπεριλαμβανομένων και των ΗΠΑ, το 1995 στην αναθεωρητική διάσκεψη της Συνθήκης. Η Ουάσινγκτον εξακολουθεί επισήμως να συμφωνεί, αλλά επιμένει ότι πρέπει να εξαιρείται το Ισραήλ – και φυσικά δε δείχνει να θεωρεί ότι τέτοιες διατάξεις μπορούν να ισχύουν και για την ίδια…».[1]

         Μέσα στον κυκεώνα των εξελίξεων στην ευρύτερη Εγγύς και Μέση Ανατολή (Συρία, Αίγυπτος, Τουρκία, Παλαιστίνη κ.α.), μια σημαντική εξέλιξη σημειώθηκε τον Ιούνιο 2013 στο Ιράν. Το γεγονός ενδεχομένως δρομολογούσε σημαντικές αλλαγές στη χώρα της σιιτικής ισλαμικής επανάστασης και στις σχέσεις της με την Ουάσιγκτον. Στις προεδρικές εκλογές νικητής αναδείχθηκε ο Χασάν Ρουχανί (Hassan Rouhani, αναφέρεται και ως Ροχανί). Συγκέντρωσε περισσότερες από 18 εκατομμύρια ψήφους, ή 50,71% του συνόλου των ψήφων (που υπολογιζόταν σε πάνω από 36 εκατομμύρια). Επρόκειτο για μια εντυπωσιακή μεταστροφή των Ιρανών εκλογέων. Οι αποκαλούμενοι συντηρητικοί υποψήφιοι πέτυχαν άσχημα αποτελέσματα, με τον δεύτερο, τον Μοχαμάντ Μπαγκίρ Γκαλιμπάφ (Mohamad Baghir Ghalibaf), δήμαρχο της Τεχεράνης, να υστερεί πολύ, με το 16,56% των ψήφων. O Χασάν Ρουχανί είναι μια σημαντική, διακεκριμένη προσωπικότητα του Ιράν. Γεννήθηκε στις 12 Νοεμβρίου 1948)[2] είναι ένας σιίτης mujtahid (ανεξάρτητος νομικός ερμηνευτικής νομικής σχολής)[3], μουσουλμάνος κληρικός, δικηγόρος,  ακαδημαϊκός, διπλωμάτης και πολιτικός. Θεωρείται ως πραγματιστής και μετριοπαθής πολιτικά.[4] Έχει διατελέσει μέλος της Συνέλευσης των Εμπειρογνωμόνων από το 1999, μέλος του Συμβουλίου Διάκρισης Σκοπιμότητας (Expediency Discernment Council)[5] από το 1991, μέλος του Ανωτάτου Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας από το 1989, και επικεφαλής του Κέντρου Στρατηγικών Ερευνών από το 1992.[6]

         Ο νέος πρόεδρος (ο έβδομος στην Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν) εκλέχθηκε με ισχυρή υποστήριξη των μεταρρυθμιστών. Υποσχέθηκε περισσότερη «μετριοπάθεια», «διαφάνεια» και πολιτική «ύφεσης» στις διεθνείς σχέσεις. Η ανάληψη της προεδρίας από τον Ρουχανί (4 Αυγούστου) σηματοδότησε αλλαγές σε πρόσωπα που κατείχαν καίρια κυβερνητικά αξιώματα. Στη θέση του υπουργού Εξωτερικών τοποθετήθηκε ο Μοχαμάντ Τζαβάντ Ζαρίφ, διπλωμάτης και πρώην αναπληρωτής Υπουργός Εξωτερικών από το 1992. Ο Ζαρίφ μιλάει άπταιστα την αγγλική και πραγματοποίησε το διδακτορικό του στο Πανεπιστήμιο του Ντένβερ (Κολοράντο, ΗΠΑ). Συνδέεται με τον πρώην πρόεδρο Αλί Ακμπάρ Ραφσαντζανί, ενώ συμμετείχε στις διαπραγματεύσεις με τον ΟΗΕ για την απελευθέρωση των δυτικών ομήρων στο Λίβανο (σύμφωνα με τα απομνημονεύματα του πρώην απεσταλμένου Giandomenico Picco). Ο Zarif, 53 ετών, διετέλεσε πρεσβευτής στα Ηνωμένα Εθνη. Είχε συμμετάσχει σε διάφορες μυστικές διαπραγματεύσεις μεταξύ των ΗΠΑ και του Ιράν μετά το 1993. Του πιστωνόταν ότι είχε διαδραματίσει κρίσιμο ρόλο κατά τη διάρκεια της διάσκεψης της Βόννης το 2001 που ιδρύθηκε η νέα κυβέρνηση του Αφγανιστάν μετά την πτώση των Ταλιμπάν (σύμφωνα με κατάθεση του κ. Τζέιμς Ντόμπινς, ειδικού απεσταλμένου των ΗΠΑ για το Αφγανιστάν και το Πακιστάν, στο αμερικανικό Κογκρέσο το 2007).

         Η τοποθέτηση του Ζαρίφ ερμηνευόταν ως ισχυρή ένδειξη της επιλογής του Ροχανί να αλλάξει την κατάσταση αδιεξόδου στις αμερικανο-ιρανικές σχέσεις (που ισχύει από την «Ισλαμική Επανάσταση» το 1979). Η Τεχεράνη επιθυμούσε να επιτευχθεί η άρση των οικονομικών κυρώσεων εναντίον του Ιράν.[7] Ο νέος υπουργός Εξωτερικών ανακοίνωσε ότι επρόκειτο να διορίσει περίπου 50 νέους πρεσβευτές. Στις 15 Αυγούστου, ο Ροχανί διόρισε τον πρώην υπουργό Εξωτερικών Αλί Ακμπάρ Σαλεχί επικεφαλής του Ιρανικού Οργανισμού Ατομικής Ενέργειας. Στις 22 Αυγούστου ο αντιπρόσωπος του Ιράν στη Διεθνή Υπηρεσία Ατομικής Ενέργειας (IAEA), Αλί Ασγάρ Σολτανιέχ, ανακοίνωσε στο πρακτορείο FARS ότι αποχωρεί από τη θέση του.

         Οι επόμενες ενέργειες των βασικών διεθνών δρώντων θα δείξουν ποιές θα είναι οι εξελίξεις στις αμερικανο-ιρανικές σχέσεις, στη σπαρασσόμενη από την πολυαίμακτη σύγκρουση για την εξουσία Συρία, στην Αίγυπτο και στην ευρύτερη Εγγύς και Μέση Ανατολή. Αλλά, ας σημειωθεί ότι μια ενδεχόμενη μεταστροφή στην ακολουθούμενη για χρόνια από τις ΗΠΑ στάση της απομόνωσης του Ιράν, θα αποτελούσε σημαντική εξέλιξη. Αυτή εκτός των άλλων, θα έθετε ένα επιπλέον πρόβλημα στην εξωτερική πολιτική της Τουρκίας που εφαρμόσθηκε τα τελευταία χρόνια στη Μέση Ανατολή βασιζόμενη στα δόγματα του «στρατηγικού βάθους» του Αχμέτ Νταβούτογλου. Αυτά δοκιμάζονται στη Συρία: η αντοχή της κυβέρνησης Ασαντ δυσκόλεψε τις επιδιώξεις του συμπλέγματος εσωτερικών και εξωτερικών δρώντων που προσπαθούν να καταλάβουν την εξουσία. Και πιο πρόσφατα η τουρκική πολιτική αποτυγχάνει στην Αίγυπτο, όπου δέχεται ισχυρό πλήγμα μετά το πραξικόπημα του στρατού και την ανατροπή του Μοχάμμεντ Μόρσι.[8] Φαίνεται λοιπόν να περιορίζονται οι δυνατότητες επιτυχίας του νεοοθωμανικού ηγεμονισμού τουλάχιστον στην Αίγυπτο. Όμως, και στην περίπτωση αυτή, η Τουρκία θα εξακολουθήσει την περικύκλωση του ελληνικού χώρου, σταθεροποιώντας ένα υπό την ηγεμονία της τόξο. Μάλιστα θα συνεχίσει να χρησιμοποιεί μεθοδικά τους μουσουλμανικούς πληθυσμούς των Βαλκανίων και να προωθεί ένα δικό της άξονα με χώρες της περιοχής (Αλβανία,[9] Σκόπια, «Κοσόβα», και ενδεχομένως Βουλγαρία).

Θεόδωρος Σ. Μπατρακούλης

http://theodorosbatrakoulis.blogspot.com

---

[1] Noam Chomsky, «The Iranian Threat», Ζ Μagazine, July 2010, Volume 23, Number 7, http://www.zcommunications.org/the-iranian-threat-by-noam-chomsky-1.html. Δημοσιεύθηκε στα ελληνικά με τίτλο «Ο Νόaμ Tσόμσκι μιλά για την ιρανική απειλή», 28.06.2010, www.tvxs.gr (μετάφραση από τα αγγλικά Kωνσταντίνα Τσιτουρίδου).

[2] «Interesting points in Rouhani's ID + photo», Shoma News (στα περσικά). Πρόσβαση 15.06.2013. Από το http://en.wikipedia.org/wiki/Hassan_Rouhani

[3] Iran’s Presidential Election Heats up as Reformist Rowhani Enters Race, Farhang Jahanpour, Informed Comment, 12 April 2013, Juan Cole

[4] Farnaz Fassihi, «Moderate cleric Hassan Rohani wins Iran Vote», Wall Street Journal, 15.06.2013, http://online.wsj.com/article/SB1000142412788732373430.

[5] Το Συμβούλιο Διάκρισης Σκοπιμότητας του Συστήματος είναι μια διοικητική συνέλευση που διορίζεται από τον Ανώτατο Ηγέτη, και δημιουργήθηκε στο πλαίσιο της αναθεώρησης του Συντάγματος της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν στις 6 του Φεβρουαρίου 1988. http://en.wikipedia.org/wiki/Expediency_ Discernment_

Council

[6] http://en.wikipedia.org/wiki/Hassan_Rouhani

[7] Κambiz Foroohar, «Rohani Taps US-Educated Minister to End Iran Sanctions», 05.08.2013, http://www.bloomberg.com/news/2013-08-04/rohani-taps-u-s-educated-foreign-minister-to-end-iran-sanctions.html

[8] Βλ. και Χρήστος Ιακώβου (Διευθυντής του Κυπριακού Κέντρου Μελετών), «Το «στρατηγικό βάθος» της Τουρκίας και του Νταβούτογλου καταρρέει στην Αίγυπτο»,  25.08.2013, ιστολόγιο www.geopolitics-gr.blogspot.com.

[9] Βλ. και Φρέντυ Μπελέρης, «Η Αλβανική κυβέρνηση σε στενό εναγκαλισμό με τον Ερντογάν», εφημερίδα το Χωνί, 25.08.2013, www.aftonomi.gr. 

Υπό παραίτηση οι 25 από τους 38 δημάρχους της Κεντρικής Μακεδονίας

Πέμπτη, 25 Ιουλίου 2013

Υπό παραίτηση οι 25 από τους 38 δημάρχους της Κεντρικής Μακεδονίας

Την επιστολή, που απευθύνεται στον Πρωθυπουργό, τον Αντιπρόεδρο της Κυβέρνησης, τους αρμόδιους Υπουργούς και την Κεντρική Ένωση Δήμων Ελλάδας (ΚΕΔΕ), κατέθεσε χθες, στην έκτακτη συνεδρίαση του Δ.Σ. της ΚΕΔΕ, ο Πρόεδρος της ...
ΠΕΔ Κεντρικής Μακεδονίας Σίμος Δανιηλίδης, Δήμαρχος Νεάπολης-Συκεών.

Ο κ. Δανιηλίδης τόνισε πως αναμένεται η συνυπογραφή και άλλων Δημάρχων της Κεντρικής Μακεδονίας, και κάλεσε και τις άλλες ΠΕΔ της χώρας να προβούν στην υποβολή παρόμοιων επιστολών, ως ύστατη έκφραση διαφύλαξης της αξιοπρέπειας της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, η οποία, «με τις αντισυνταγματικές, αντιαυτοδιοικητικές και αντιευρωπαϊκές ρυθμίσεις αλλεπάλληλων νομοθετημάτων, δέχεται επαναλαμβανόμενα, εξουθενωτικά και ταπεινωτικά πλήγματα, που την οδηγούν στον πλήρη αφανισμό».

Την κοινή επιστολή παραίτησης από τα δημοτικά αξιώματά τους συνυπογράφουν οι εξής 25 δήμαρχοι:

Συκεών, Σίμος Δανιηλίδης

Θέρμης, Θεόδωρος Παπαδόπουλος

Κασσάνδρας, Βασίλης Παπαγιάννης

Αμπελοκήπων-Μενεμένης, Λάζαρος Κυρίζογλου

Βόλβης, Δημήτρης Γαλαμάτης

Νάουσας, Αναστάσιος Καραμπατζός

Ηράκλειας, Κλεάνθης Κοτσακιαχίδης

Κορδελιού-Ευόσμου, Ευστάθιος Λαφαζανίδης

Καλαμαριάς, Θεοδόσης Μπακογλίδης

Κιλκίς, Ευάγγελος Μπαλάσκας

Παύλου-Μελά, Διαμαντής Παπαδόπουλος

Αλμωπίας, Δημήτρης Πασόης

Πέλλας, Γρηγόρης Στάμκος

Σερρών, Πέτρος Αγγελίδης

Δέλτα, Γεώργιος Γλώσσης

Χαλκηδόνας, Ιωάννης Μπίκος

Αλεξάνδρειας, Φώτης Δημητριάδης

Νέας Προποντίδας, Δαμιανός Ιορδανίδης

Βισαλτίας, Δημήτρης Καλαϊτζής

Σιντικής, Απόστολος Καρύδας

Παιονίας, Αθανάσιος Λαπόρδας

Βέροιας, Χαρίλεια Ουσουλτζόγλου-Γεωργιάδη

Δίου-Ολύμπου, Γιώργος Παπαθανασίου

Πύδνας-Κολινδρού, Ευάγγελος Πολύζος

Ωραιοκάστρου, Δημήτρης Σαραμάντος

topstory.gr

Ιουλίου 17, 2013 at 11:08 πμ

Μανώλης Γλέζος προς Σόιμπλε: Δεν επαιτούμε… Απαιτούμε…

ΑνοιχτήεπιστολήτουΠροέδρου του Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης των γερμανικών Οφειλών πρός την Ελλάδα Μανώλη Γλέζου προς τον κ. Σόιμπλε: Δεν επαιτούμε… Απαιτούμε…

Κύριε Σόιμπλε,

Θα θέλαμε να σας καλωσορίσουμε στην Ελλάδα, αν ερχόσασταν ως φιλοξενούμενος.

Αλλά έρχεστε σαν επικυρίαρχος. Και δεν το δικαιούστε. Έτσι θα αξιοποιήσω την πείρα δύο περισσοτέρων δεκαετιών ζωής, για να σας υπενθυμίσω ότι οι λαοί δεν έχυσαν το αίμα τους για μια Ευρώπη της δυστυχίας, του αυταρχισμού, της ανεργίας και της πείνας. Πιστέψαμε ότι η βελτίωση της ζωής όλων, νικητών και ηττημένων, ήταν ο ακρογωνιαίος λίθος για μια Ευρώπη των πολιτών της και της Ειρήνης.

Γι’αυτό η φτωχή και καθημαγμένη Ελλάδα ήταν ανάμεσα στις χώρες που δάνεισαν το 1953 την ηττημένη Γερμανία να ανακάμψει. Τον περασμένο Απρίλιο, με αναγκάσατε να σαςαποκαλέσωανιστόρητο, όταν χαρακτηρίσατε μη νόμιμες τις διεκδικήσεις μας. « Η επανάληψη είναι η μητέρα της μαθήσεως», έλεγαν οι Λατίνοι. Σας επαναλαμβάνω, λοιπόν, ότι δικαιούμαστε και θα συνεχίσουμε να διεκδικούμε :

α) τις αποζημιώσεις για τα θύματα της ναζιστικής θηριωδίας στην Ελλάδα,

β) την επιστροφή του αναγκαστικού δανείου,

γ) τις επανορθώσεις λόγω βλαβών στις υποδομές της χώρας και

δ) την επιστροφή των κλαπέντων αρχαιολογικών θησαυρών.

Δεν θα επαναλάβω τα ποσά, γιατί τα γνωρίζετε πολύ καλά. Είναι αυτά που επιδίκασε το 1946 η ΔιασυμμαχικήΕπιτροπή υπέρ της Ελλάδας.

Και για ακόμη μια φορά θα σας το πω :

Δεν επαιτούμε… Απαιτούμε…

Δεν επιζητούμε εκδίκηση αλλά δικαίωση…»

Την επιστολή προσυπογράφουν όλα τα μέλη του Εθνικού Συμβουλίου «με τη βεβαιότητα ότι αντιπροσωπεύουμε το σύνολο του Ελληνικού Λαού..», όπως χαρακτηριστικά αναφέρουν.

Μεταξύ αυτών και ο Χαρίλαος Ηλία Ερμείδης Πρόεδρος της Ένωσης Θυμάτων Καλαβρυτινού Ολοκαυτώματος, εκλεγμένο μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής του Εθνικού Συμβουλίου για την διεκδίκηση των Γερμανικών οφειλών προς την Ελλάδα και εκπρόσωπός του για τα Καλάβρυτα και την ευρύτερη περιοχή.

Πηγή: http://ardin-rixi.gr/archives/