Τετάρτη 29 Ιανουαρίου 2014

«Ημέρα Ανεξαρτησίας των Τούρκων τηΗ 29η Ιανουαρίου 1988 και η απόπειρα εορτασμού «Ημέρας Εθνικής αντίστασης και αλληλεγγύης των Τούρκων της Δυτικής Θράκης»! - του Θεόδωρου Μπατρακούλη



Η 29η Ιανουαρίου 1988 και η απόπειρα εορτασμού «Ημέρας Εθνικής αντίστασης και αλληλεγγύης των Τούρκων της Δυτικής Θράκης»!


thraki_ellas


Σταθμό στην προώθηση των τουρκικών επιδιώξεων στη Θράκη αποτέλεσαν τα γεγονότα της Παρασκευής 29ης Ιανουαρίου 1988. Την ημέρα αυτή, αγνοώντας απόφαση του Νομάρχη Ροδόπης για απαγόρευση συνάθροισης, με την εύλογη διατύπωση ότι υπάρχει κίνδυνος «διασάλευσης της δημόσιας τάξης», χιλιάδες μουσουλμάνοι από τους Νομούς Ξάνθης και Ροδόπης συγκεντρώθηκαν στο τέμενος «Εσκί Τζαμί» της Κομοτηνής, για να πραγματοποιήσουν δήθεν «μεβλίτ=μνημόσυνο». Η δήλωση της «Συμβουλευτικής Επιτροπής της «Τουρκικής μειονότητας Δυτικής Θράκης»» ότι θα πραγματοποιείτο μεβλίτ ήταν για το θεαθήναι, όπως αποδείχθηκε από τις ομιλίες των πρωταγωνιστών της συγκέντρωσης. Εκείνο το χρονικό διάστημα στο Νοσοκομείο της Κομοτηνής είχε σημειωθεί σοβαρό επεισόδιο ανάμεσα σε ένα Μουσουλμάνο και ένα Χριστιανό, κατά το οποίο, μετά από φραστικούς διαξιφισμούς, ο Μουσουλμάνος είχε επιτεθεί και σκοτώσει τον Χριστιανό. Στην Κομοτηνή δημιουργήθηκε έκρυθμη κατάσταση και αυτός ήταν ένας από τους λόγους για τους οποίους απαγορεύθηκε η συνάθροιση. Στη συγκέντρωση πρωταγωνιστές ήταν ο (αποθανών) ανεξάρτητος βουλευτής Ροδόπης Αχμέτ Σαδίκ, ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Αχμέτ Φαίκογλου και οι δύο μουφτήδες Ξάνθης και Κομοτηνής. Δύο μέρες πριν τα ξενοδοχεία της Κομοτηνής ήταν υπερπλήρη από Τούρκους δημοσιογράφους και τηλεοπτικά συνεργεία προερχόμενα από την Τουρκία, τη Γερμανία καθώς και από την Αθήνα. Στην ομιλία του ο Αχμέτ Φαίκογλου ανέφερε μεταξύ άλλων: «Η τουρκική μειονότητα, μετά τις καταπιέσεις που υφίσταται από το ελληνικό κράτος, το οποίο δεν σέβεται τις αποφάσεις που πάρθηκαν πριν από 65 χρόνια, όταν η Δυτική Θράκη δόθηκε ως παρακαταθήκη στην Ελλάδα, και η τελευταία εγγυήθηκε τη θρησκεία μας, τη γλώσσα μας, την εθνική μας ταυτότητα, εφαρμόζει τακτικές αδικίας, ανισονομίας, κλείσιμο της «Τουρκικής Ενωσης Ξάνθης» (από το 1927), της «Τουρκικής Ενωσης Νέων Κομοτηνής» (από το 1929) και της «Ενωσης Τούρκων Δασκάλων Κομοτηνής» (από το 1936)»[1].
Έτοιμο να γιορτάσει και φέτος (2014) την 29η Ιανουαρίου ως «ημέρα της εθνικής αντίστασης των Τούρκων της Δυτικής Θράκης κατά της ελληνικής καταπίεσης» εμφανίστηκε το «κόμμα» Ειρήνης, Ισότητας και Φιλίας (Dostluk, Eşitlik ve Barış, DEB)! Το εν λόγω ««κόμμα», με τις ευλογίες και την υποστήριξη του Τουρκικού προξενείου Κομοτηνής, δραστηριοποιείται στη Θράκη, υπό την ηγεσία του Μουσταφά Αλί Τσαβούς.
Tο «κόμμα» Ειρήνης, Ισότητας και Φιλίας εξέδωσε ανακοίνωση, με την ευκαιρία της «επετείου της 29ης Ιανουαρίου 1988», όταν - όπως προαναφέρθηκε - ορισμένοι εκ των μελών της μειονότητας προκάλεσαν επεισόδια, με αφορμή την απαγόρευση του όρου «τουρκικός» από συλλόγους και σωματεία της μειονότητας. Ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός, ότι στην ιστοσελίδα του, το κόμμα DEB έχει αναρτήσει τη σχετική ανακοίνωση μόνο στα τουρκικά:

Η ανακοίνωση (μεταφρασμένη):
«29 Ιανουαρίου 1988, μέρα ουσιαστικής και αξιοπρεπούς αντίστασης των Τούρκων της Δυτικής Θράκης, που δεν υπέκυψαν στις πιέσεις κατά της εθνικής τους ταυτότητας.
Είναι η μέρα που, ο λαός, βροντοφώναξε σε αυτούς που αρνούνται τη εθνική του ταυτότητα πως είναι Τούρκος, και ότι θέλει να ζήσει σε αυτή την χώρα σαν ένας περήφανος πολίτης χωρίς να εγκαταλείψει τις τουρκικές παραδόσεις. Το κόμμα Ειρήνης, Ισότητας και Φιλίας (DEB) δεν θα ξεχάσει την σημερινή επέτειο. Θα τιμά τον επιδειχθέντα ηρωισμό, θα αισθάνεται ευγνωμοσύνη για τη γενναιότητα και θα ζητά το θείο έλεος για τους νεκρούς.
Η Τουρκική Μειονότητα Δυτικής Θράκης είναι η μοναδική μειονότητα, που τα δικαιώματά της καθορίζονται με συνθήκες. Περιμέναμε για χρόνια την απόδοση των μη αποδιδόμενων μειονοτικών μας δικαιωμάτων…Η πατρίδα μας η Ελλάδα όπως έκανε και στον ‘νόμο των 240 ιμάμηδων’, συνεχίζει να βγάζει νόμους με βία και ωμότητα, αγνοώντας την φωνή και την βούληση της Τουρκικής Μειονότητας Δυτικής Θράκης, με την επιβολή των οποίων σφετερίζεται τα δικαιώματα μας.
Αν και χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η πατρίδα μας, η Ελλάδα, παραβιάζει τα δικαιώματά μας και τα ευρωπαϊκά κράτη παραμένουν σιωπηλά και αδιάφορα. Αυτές οι πολιτικές των δύο μέτρων και δύο σταθμών της ΕΕ, στα θέματα της ελευθερίας της έκφρασης και σε έννοιες όπως η πίστη μας, μας προκαλεί απορίες.
Η από πολλά χρόνια λογική που επικρατεί στη Δυτική Θράκη, ότι δεν μπορεί να υπάρχουν Τούρκοι, σκιάζει τη ζωή μας. Είμαστε τώρα μια μειονότητα στη χώρα μας και θέλουμε να γίνονται σεβαστά τα δικαιώματά μας. Ποτέ μην απελπίζεστε. Δεν υπάρχουν στόχοι που δεν μπορούν να επιτευχθούν με την ενότητα και την αλληλεγγύη. Κανείς δεν πρέπει να αμφιβάλλει, ότι ο αγώνας μας, με όλη τη δύναμή μας, θα συνεχιστεί απτόητος, μέχρις οι ζωές μας να κυριαρχούνται από τη συμμετοχή μας στο μετοχικό κεφάλαιο της ειρήνης και της φιλίας.
Καλή εθνική ημέρα της αντίστασης και αλληλεγγύης για τον Λαό μας»[2].


Θεόδωρος Μπατρακούλης 


[1] «29 Ιανουαρίου 1988-89-90: Μια διαφορετική επέτειος», Eπικαιρότητα, 29.01.2010, σ. 10, http://content.yudu.com/Library/A1n0gx/292010/resources/10.htm
[2] «27-01-2014 29 OCAK MİLLİ DİRENİŞ VE DAYANIŞMA GÜNÜ» (27-01-2014. 29 Ιανουαρίου: Ημέρα Εθνικής Αντίστασης και αλληλεγγύης), http://www.debpartisi.org/. Προσπελάστηκε 28 Ιανουαρίου 2014.

Επιστολή-καταπέλτης του Ιωάννη Καποδίστρια εναντίον των μασονικών στοών που δρούσαν ανεξέλεγκτα στη χώρα!



Επιστολή-καταπέλτης του Ιωάννη Καποδίστρια εναντίον των μασονικών στοών που δρούσαν ανεξέλεγκτα στη χώρα!


EΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ
Αριθ. 2953
Μυστική Εγκύκλιος
Ο ΚΥΒΕΡΝΗΤΗΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
Προς το Πανελλήνιον

Προς τους κατά το Αιγαίον Πέλαγος και την Πελοπόννησον Εκτάκτους Επιτρόπους και τους Αρχηγούς των κατά ξηράν και θάλασσαν Δυνάμεων.

Γνωρίζει η Κυβέρνησις, ότι Πολίται τινές επιμένουν πιστεύοντες και τους άλλους πείθοντες, ότι αι μυστικαί Εταιρείαι χορηγούσι μέσα σωτήρια εις την Πατρίδα, ή τουλάχιστον Αιγίδα υπό την οποίαν συνδεόμενοι μεταξύ των οι άνθρωποι δια μυστικών δεσμών δύνανται να απολαύσωσιν εντός της Πατρίδος των και δια της ξένης επιρροής αξιώματα, τιμάς, και το πλέον τύχην, ό εστι χρήματα.
Όσον και αν ελεεινολογή η Κυβέρνησις την απειρίαν των Ελλήνων των από τοιαύτας εισηγήσεις παρασυρομένων δεν ήθελε δώσει την προσοχήν της, αν δεν ήτο καταπεπεισμένη πόσον ολέθρια αποτελέσματα δύναται να φέρη εις την κρίσιμον ταύτην στιγμήν η περί τούτων γνώμη, την οποίαν οι εχθροί της Ελλάδος ήθελον συστήσει και εις τον Κόσμον, και εις τας Ευρωπαϊκάς Κυβερνήσεις.
Αν η Ελλάς εγκατελείφθη από το 1821 έως τον Ιούλιον μήνα του τελευταίου έτους, τούτο προήλθε διότι οι εχθροί της την παρέσταιναν αδιακόπως προς τους Βασιλείς, ως λαόν επαναστατωθέντα και αγωνιζόμενον υπό την διεύθυνσιν και υπό τους σκοπούς Μυστικών Εταιρειών, όθεν επήγασαν αι καταστροφαί της Ισπανίας και Ιταλίας. Εύκολον ήτο αναμφιβόλως να αναιρεθή η σφαλερά αύτη δόξα.
Μ’ όλον τούτο εχρειάσθησαν ολόκληρα επτά έτη βασάνων και δυστυχιών εις αναίρεσίν της. Μόλις ανηρέθη, και ενώ η Ελλάς αρχίζει να λαμβάνη δείγματα ευνοίας και καλοκαγαθίας εκ μέρους των Συμμαχικών Δυνάμεων, οι εχθροί της θέλουν πάλιν την παραστήσει ως υπεξούσιον των Μυστικών Εταιρειών, και εις απόδειξιν τούτου θέλουν φανερώσει, ότι υπό διαφόροις ονόμασιν αι Εταιρείαι αυταί υπάρχουν και πολλαπλασιάζονται μεταξύ των εν τοις πράγμασι και της πολιτικής τάξεως, και της στρατιωτικής δυνάμεως, ίσως και αυτού του στόλου.
Τόσον ουσιώδες θεωρεί τούτο η Κυβέρνησις ώστε μη εγκρίνουσα να δείξη διά τινος δημοσίου και επισήμου πράξεως την ύπαρξιν αυτού του κακού, εκπληροί δια του τύπου της παρούσης εγκυκλίου το χρέος, το οποίον δεν ημπορεί να παραμελήση χωρίς να καθυποβληθεί εις βαρυτάτην ευθύνην.
Τω όντι τοιούτον δημόσιον έγγραφον μεταξύ των Πολιτικών, οι οποίοι επιμένουσι να μην παραχωρώσιν εις την Ελλάδα έντιμον μέλλον, ήθελε χρησιμεύσει ως μέσον του να αποδείξωσιν, ότι οι Βασιλείς δια των ευεργεσιών των υποθάλπουσιν εις την Ελλάδα τον εχθρόν, τον οποίον και αλλαχού, και τας ιδίας των Επικρατείας πολεμώσι.
Η παρατήρησις αύτη, Κύριοι, σας διδάσκει με πόσην φρόνησιν και οξυδέρκειαν απαιτείται η εκπλήρωσις της ακολούθου παραγγελίας της Κυβερνήσεως. Θέλετε κοινοποιήσει δια ζώσης φωνής εις τους υπαλλήλους σας ή τους υπό την οδηγίαν σας αξιωματικούς το περιεχόμενον της παρούσης, και θέλετε τους κάμει να σας φανερώσουν αν ανήκουν εις καμμίαν των Μυστικών Εταιρειών, ή όχι.
Αν είναι το πρώτον, θέλετε τους παρατηρήσει, ότι εάν εις την παρελθούσαν κατάστασιν της αναρχίας, και της αταξίας ήταν ίσως αναγκαίον εις τους πολίτας να ζητήσωσι προσωπικήν ασφάλειαν δια του δεσμού μυστικής τινος Εταιρείας, ο δεσμός ούτος διαλύεται καθ’ ήν στιγμήν ο του νομίμου όρκου και προς την Κυβέρνησιν, και προς τους Νόμους, χορηγεί εις ένα έκαστον και εις όλους, όλας τας απαραιτήτους ασφαλείας.
Από τοιαύτην αρχήν ορμώμενοι ευκόλως θέλετε αποδείξει το ασυμβίβαστον των δύο όρκων, ήγουν του υπηρετείν το Κράτος, και υπηρετείν μυστικήν Εταιρείαν, της οποίας ο σκοπός είναι ως επί το πλείστον άγνωστος εις τους Εταίρους.
Αν λοιπόν οι υπάλληλοί σας ή οι υπό την οδηγίαν σας αξιωματικοί ανήκουσιν είς τινα Εταιρείαν, ανάγκη να παραιτηθώσι, και περί τούτου οφείλεις να μας βεβαιώσεις.
Εξ εναντίας θέλετε τους εξηγήσει τους κινδύνους εις τους οποίους εκτίθενται πλανώμενοι από ολίγους τινάς όλως διόλου εις τα τοιαύτα ενασχολουμένους. Από την κατηγορίαν των Εταιρειών των μη συμβιβαζομένων με τα κατά Νόμους καθεστώτα δεν αποκλείομεν και την προ αιώνων γνωριζομένην υπό τω ονόματι της Αδελφοποιείας, ή Αγάπης.
Παραγγέλλεσθε, Κύριοι, κατ’ επανάληψιν να κάμετε χρήσιν της κοινοποιήσεως ταύτης κατά τον συνετώτερον και ωφελιμώμερον τρόπον. Προθύμως η Κυβέρνησις θέλει δεχθή τας ειδοποιήσεις, όσας εν καιρώ και τόπω θέλετε δυνηθή να την χορηγήσετε.

Εν Πόρω τη 8 Ιουνίου 1828

Ο Κυβερνήτης Ι.Α. Καποδίστριας

++++++++
ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΑ ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ!
Ο Καποδίστριας, αναφέρει πως:
-Οι Μασόνοι ΗΤΑΝ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΕΘΝΙΚΟΥ ΔΙΧΑΣΜΟΥ, ακόμα κι εκείνον που ακολούθησε τις πρώτες Ελληνικές επιτυχίες στην Επανάσταση του 1821!
-ΣΥΝΔΙΑΛΕΓΟΝΤΑΝ ΑΠΕΥΘΕΙΑΣ ΚΑΙ ΜΥΣΤΙΚΑ με τους Ευρωπαίους (σας θυμίζει κάτι;)!
Ταυτόχρονα, με αντρίκειο τρόπο και λεβεντιά, ζητάει:
-ΤΗΝ ΦΑΝΕΡΩΣΗ ΟΣΩΝ ΚΡΑΤΙΚΩΝ ΣΤΕΛΕΧΩΝ ΕΙΝΑΙ ΜΑΣΟΝΟΙ και αρχικά, τις συστάσεις σε αυτούς:
Πως Ο ΟΡΚΟΣ ΣΤΟ ΕΘΝΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΣΥΜΒΙΒΑΣΤΟΣ ΜΕ ΑΥΤΟΝ ΣΤΙΣ ΣΤΟΕΣ (Τα ακούνε αυτά ορισμένοι, που παριστάνουν και τους… πατριώτες;;;)!
Πως δεν υπάρχει πλέον ανάγκη για μυστικότητα, από τη στιγμή που υφίσταται επίσημο Ελληνικό Κράτος. Στην περίπτωση που δεν αποδεχθούν τα παραπάνω, ΖΗΤΑΕΙ ΤΗΝ ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥΣ!!!
Κι όμως: ΥΠΗΡΞΕ ΕΛΛΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΠΟΥ ΤΑ ΕΙΠΕ ΑΥΤΑ!
Δεν ξέρουμε αν είναι ο μοναδικός:
Η ουσία είναι πως τελικά, το θάρρος του εναντίον των “μυστικών εταιρειών”, μάλλον το πλήρωσε πολύ ακριβά! ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΕΝΑ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ, που απαντάει και στη μασονική φημολογία, που έχει κατατάξει ΚΑΙ τον Καποδίστρια στους… δικούς της…


ΠΗΓΗ: http://infognomonpolitics.blogspot.gr/

Τρίτη 28 Ιανουαρίου 2014

Κεντρική Τράπεζα Γερμανίας Βάλτε χαράτσια ανάλογα με την περιουσία του κάθε πολίτη! Βοήθεια τέλος!

MΗΝΥΜΑ ΣΟΚ από την κεντρική τράπεζα της Γερμανίας: Βοήθεια τέλος! Βάλτε χαράτσια ανάλογα με την περιουσία του κάθε πολίτη!

Δημοσιεύθηκε: 28/01/2014 10:00
1016px-hamburg-bundesbank-skulptur

H κεντρική τράπεζα της Γερμανίας Bundesbank ζήτησε την Δευτέρα την εφάπαξ επιβολή κεφαλαιακού φόρου στους πολίτες των χωρών που απειλούνται με χρεοκοπία, πριν από τη διάσωση κράτους-μέλους που κινδυνεύει από άλλες χώρες.
Η πρόταση της Bundesbank έρχεται μετά την διάσωση πέντε χωρών της ευρωζώνης με δάνεια από άλλες χώρες της περιοχής. Υπήρξαν επίσης παρεμβάσεις της ΕΚΤ στις αγορές ομολόγων, όπως για παράδειγμα στην Ιταλία, όπου -όπως σημειώνεται- ο μέσος καθαρός πλούτος των νοικοκυριών είναι μεγαλύτερος απ’ ό,τι στη Γερμανία.
«(Ο κεφαλαιακός φόρος) εναρμονίζεται με την αρχή της εθνικής ευθύνης, σύμφωνα με την οποία οι φορολογούμενοι πρέπει να είναι πρώτα υπεύθυνοι για τις υποχρεώσεις κυβερνήσεων τους, πριν ζητηθεί η αλληλεγγύη άλλων κρατών- μελών», σχολίασε η Bundesbank στη μηνιαία έκθεσή της.
Η τράπεζα προειδοποίησε πάντως ότι ένας τέτοιος φόρος ενέχει σημαντικούς κινδύνους και η εφαρμογή του δεν είναι εύκολη, προσθέτοντας ότι θα πρέπει να εξετάζεται μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις, για παράδειγμα για να αποτραπεί υποβόσκουσα χρεοκοπία κράτους-μέλους.
Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) συζήτησε την επιλογή αυτή σε μια έκθεση του τον Οκτώβριο και σημείωσε ότι θα χρειαζόταν να επιβληθεί ένας φορολογικός συντελεστής περίπου 10% στα νοικοκυριά με θετικό καθαρό πλούτο, για να μειωθούν τα ποσοστά χρέους 15 χωρών της Ευρωζώνης στα επίπεδα που ήταν στο τέλος του 2007.
Το γερμανικό Ινστιτούτο Οικονομικής Έρευνας υπολόγισε το 2012 ότι η επιβολή ενός τέτοιου φόρου με συντελεστή 10% στη Γερμανία, μετά την προσωπική απαλλαγή ποσού 250.000 ευρώ, θα απέφερε περίπου 230 δισ. ευρώ.
Δεν ανακοίνωσε ανάλογους αριθμούς για τις χώρες που πλήττονται από την κρίση επειδή δεν διέθετε επαρκή δεδομένα.
Ωστόσο, για τη Γερμανία η κεντρική τράπεζα δηλώνει πως δεν θα υποστήριζε την επιβολή ενός μόνιμου φόρου επί της περιουσίας, λέγοντας πως θα έβλαπτε την ανάπτυξη.
Πρόσφατες μεταρρυθμίσεις και διορθώσεις σε χώρες της Ευρωζώνης που αντιμετωπίζουν προβλήματα -Ιρλανδία, Ελλάδα, Ισπανία, Ιταλία, Κύπρος και Πορτογαλία- έχουν βελτιώσει τις συνθήκες για βιώσιμη ανάπτυξη, αναφέρει η Bundesbank, αλλά εξακολουθεί να ανησυχεί για τα υψηλά επίπεδα του χρέους.
Η μείωση του δημοσίου όπως και του ιδιωτικού χρέους εξακολουθεί να αποτελεί σημαντική πρόκληση και οι επικείμενοι έλεγχοι της υγείας των τραπεζών από την ΕΚΤ θα μπορούσαν να βοηθήσουν να αντιμετωπιστούν τρέχοντα προβλήματα στον τραπεζικό τομέα.
Ένα επιτυχημένο τεστ θα μπορούσε επίσης να βοηθήσει να «απογαλακτισθούν» τράπεζες σε χώρες της περιφέρειας της Ευρωζώνης από τη χρηματοδότηση της ΕΚΤ, αναφέρει η γερμανική κεντρική τράπεζα.
«Δεν είναι ο σκοπός της ευρωπαϊκής νομισματικής πολιτικής να εξασφαλίζει το αξιόχρεο εθνικών τραπεζικών συστημάτων ή κυβερνήσεων και δεν μπορεί να αντικαταστήσει τις απαραίτητες οικονομικές προσαρμογές, ούτε το συγύρισμα των τραπεζικών ισολογισμών», τονίζει η Bundesbank.
Πηγή: makeleio.gr

Ολάντ: Δημοψήφισμα στη Γαλλία για τυχόν ένταξη της Τουρκίας στην Ε. Ε.

Ολάντ: Δημοψήφισμα στη Γαλλία για τυχόν ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε.
  • Τρίτη, Ιαν 28 2014
Διαβεβαιώσεις πως το ενδεχόμενο ένταξης της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση θα πρέπει να εγκριθεί με δημοψήφισμα στη Γαλλία έδωσε τη Δευτέρα ο γάλλος πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ, κατά τη διάρκεια επίσημης επίσκεψης που πραγματοποιεί στη γείτονα χώρα, καλώντας μάλιστα την Άγκυρα να αναγνωρίσει τη γενοκτονία των Αρμενίων.
«Δε χρειάζεται να προσθέσω ότι ο γαλλικός λαός θα ερωτηθεί οπωσδήποτε», δήλωσε ο κ. Ολάντ από την Άγκυρα στη διάρκεια κοινής συνέντευξης Τύπου με τον τούρκο ομόλογό του Αμπντουλάχ Γκιούλ.
Ο κ. Γκιουλ από την πλευρά του απάντησε ότι αναμένει ότι η Γαλλία δεν θα φέρει «πολιτικά εμπόδια» στη διαδικασία εισόδου της Τουρκίας στην Ε.Ε.
Οι δηλώσεις του κ. Ολάντ έρχεται λίγες ημέρες μετά την επίσημη επανέναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων μεταξύ Βρυξελλών και Άγκυρας, αφότου τον Οκτώβριο η Ε.Ε. αποφάσισε να «ξεπαγώσει» ένα εκ των 35 κεφαλαίων που απαιτούνται για είσοδο στους κόλπους της ενωμένης Ευρώπης.
Παράλληλα, ο γάλλος πρόεδρος απηύθυνε κάλεσμα στην Τουρκία να προχωρήσει στην «αποκατάσταση της μνήμης» όσον αφορά τις σφαγές εκατοντάδων χιλιάδων Αρμενίων από την Οθωμανική Αυτοκρατορία το 1915.
«Η αποκατάσταση της μνήμης είναι πάντα επώδυνη, όμως πρέπει να γίνει», εκτίμησε ο κ. Ολάντ.
Όταν μάλιστα ερωτήθηκε για το ενδεχόμενο να ψηφιστεί νόμος στη Γαλλία που να ποινικοποιεί την άρνηση της γενοκτονίας των Αρμενίων, ο κ. Ολάντ διαβεβαίωσε ότι η χώρα του «θα κάνει το σωστό και τίποτα άλλο».
«Δεν πρέπει να αναγκάζουμε τις επόμενες γενιές να ξαναζούν τα βάσανα που πέρασαν οι άνθρωποι 100 χρόνια πριν», απάντησε ο κ. Γκιούλ, ενώ πρόσθεσε ότι «πρέπει να αφήσουμε το θέμα στους ιστορικούς».
Η Τουρκία αναγνωρίζει τη «σφαγή» πολλών εκατοντάδων χιλιάδων Αρμενίων το 1915-16 από την Οθωμανική Αυτοκρατορία, όμως απορρίπτει τον όρο γενοκτονία.

Πηγή : skai.gr

Δευτέρα 27 Ιανουαρίου 2014

Ανάβρα Αλμυρού:Ένα χωριό με 0% κρίση – 0% ανεργία – 0% εγκληματικότητα



Ανάβρα Αλμυρού:Ένα χωριό με 0% κρίση – 0% ανεργία – 0% εγκληματικότητα (video-photos)

Posted date: 02 Δεκεμβρίου, 2012 In: ΑΠΟ ΘΕΣΣΑΛΙΑ
Η φιλανθρωπική οργάνωση Λάρισας «Ευχή Ζωής» που βοηθάει κακοποιημένες γυναίκες και παιδιά, επισκέφτηκε την Ανάβρα Αλμυρού με σκοπό να ενημερωθούν τα μέλη και οι φίλοι του συλλόγου για την δράση του χωριού που μέσα στα όσα ζει και περνάει η Ελλάδα με την κρίση,η ζωή εκεί και ο τρόπος επιβίωσης είναι διαφορετικοί.
Ο Κος Τσουκαλάς Δημήτρης και η Κα Μάχη Καραλή ζούσαν στην Αθήνα και είχαν έναν όραμα,να γυρίσουν στην γενέτειρα του Δημήτρη την Ανάβρα Αλμυρού Μαγνησίας και να την αναβαθμίσουν.
Το χωριό είναι κτηνοτροφικό-  με την βοήθεια των δύο, πήραν επιδοτήσεις από το κράτος και δημιούργησαν κτηνοτροφικά πάρκα,αιολική ενέργεια, νηπιαγωγείο,αγροτικό ιατρείο,γήπεδο, δημόσιο πάρκινγκ,γηροκομείο, τηλεϊατρική,σπίτι για τον γιατρό και για τον δάσκαλο του χωριού χωρίς να πληρώνουν ρεύμα,νερό ,ενοίκιο και πολλά άλλα. Οι χωριανοί έχουν ετήσιο εισόδημα από 80.000€ έως 120.000€ και στο χωριό υπάρχει 0% κρίση, ανεργία και εγκληματικότητα.
Λίγα λόγια για το χωριό
Η Ανάβρα Αλμυρού Μαγνησίας βρίσκεται στη δυτική Όθρυ σε υψόμετρο 1000
μ. . Έχει 700 μόνιμους κατοίκους που ασχολούνται σε ποσοστό σχεδόν 100% με την κτηνοτροφία μικρών και μεγάλων ζώων (γελάδια, πρόβατα, χοιρινά) ελεύθερης βοσκής . Στο χωριό λειτουργεί 2θέσιο δημοτικό σχολείο και νηπιαγωγείο  που στεγάζονται σε νεόδμητα κτήρια.
Σε αυτό του δημοτικού σχολείου υπάρχει κατοικία δασκάλου, όπως αντίστοιχα και στο αγροτικό ιατρείο κατοικία γιατρού. Λειτουργούν επίσης δύο αίθουσες εκδηλώσεων , Κέντρο Εξυπηρέτησης Πολιτών (ΚΕΠ), κλειστό γυμναστήριο πλήρως εξοπλισμένο,καθώς και γήπεδο ποδοσφαίρου και μπάσκετ.
Στο χωριό υπάρχει ακόμη υπερσύγχρονο Κοινοτικό Σφαγείο (HACCP, ISO, κωδικός Ε.Ε., βιολογική γραμμή σφαγής),ένας διώροφος χώρος για δωρεάν στάθμευση αυτοκινήτων στην κεντρική πλατεία, ενώ λειτουργεί Λαογραφικό Μουσείο Κτηνοτροφικής Ζωής. Αξιοθέατα του χωριού είναι ακόμα οι διατηρητέες εκκλησίες του 18ου αι. της Αγ. Παρασκευής και των Αγίων Αθανασίου και Σεραφείμ.
Δύο μεγάλα αναπτυξιακά έργα προστατεύουν το περιβάλλον και αναδεικνύουν τη φύση και τον πολιτισμό της περιοχής αντίστοιχα: το Αιολικό Πάρκο στην Αλογόραχη και το Περιβαλλοντικό Πολιτισμικό Πάρκο «Γούρα» στις πηγές της Ανάβρας, έκτασης 240 στρ. περιφραγμένων το οποίο δέχεται πολλούς επισκέπτες.Ακόμη στην ευρύτερη περιοχή βρίσκονται τρία αναρριχητικά πάρκα που προσφέρουν συγκλονιστικές εμπειρίες στους λάτρεις του είδους, καθώς και μόνιμο καταφύγιο θηραμάτων 8.000 στρ.
Η παραδοσιακή ενασχόληση των κατοίκων με την κτηνοτροφία (Σαρακατσάνοι, Βλάχοι) συνεχίζεται μέχρι σήμερα σε 80 κτηνοτροφικές εγκαταστάσεις, που βρίσκονται σε 3 κτηνοτροφικά πάρκα κοντά στο χωριό,και με συνθήκες υπερσύγχρονες χάρη στις επιδοτήσεις της Ε.Ε.
Μετά τα έργα που έγιναν εδώ (1991-2010) η Ανάβρα αποτελεί φαινόμενο για τα ελληνικά δεδομένα. Χωρίς να έχει κάποιο παραδοσιακό χαρακτήρα (δύο σεισμοί, 1956 και 1980, και δύο πόλεμοι, Β΄ Παγκόσμιος και Εμφύλιος, κατέστρεψαν τη φυσιογνωμία της), έχει όλες εκείνες τις υποδομές και προϋποθέσεις ώστε να εξασφαλίσει μια άνετη και ομαλή διαμονή και μια ποιότητα ζωής που θα τη ζήλευαν οι κάτοικοι πολλών αστικών κέντρων.
Όμως, ενώ ο νόμος «Καποδίστριας» (1998), για τη συνένωση των δήμων και κοινοτήτων της Ελλάδας, εξαίρεσε την Ανάβρα ως απομακρυσμένη από τα αστικά κέντρα, με ομοιογένεια γεωλογικού αναγλύφου, πληθυσμού, απασχόλησης των κατοίκων κ.ά., με το νόμο «Καλλικράτη» (2011) η κοινότητα καταργήθηκε και η Ανάβρα ενσωματώθηκε στο Δήμο Αλμυρού.
Το τελευταίο έργο τους και το οποίο έμεινε στην μέση  λόγο του Καλλικράτη και της κρίσης είναι η τηλεθέρμανση το οποίο έργο θα προσέδιδε δωρεάν θέρμανση σε όλους τους κατοίκους του χωριού.
Σε ερωτήσεις της Δημοσιογράφου Νικολέτας Κουλέτσιου (LarisaNew), ο πρώην Πρόεδρος της Ανάβρας Κος Δημήτρης Τσουκαλάς απάντησε:
Δημ: Πέρα της Τηλεθέρμανσης υπάρχουν άλλα μελλοντικά σχέδια δράσης για το χωριό σας?
Δ.Τσουκαλάς: Υπάρχουν μελλοντικά σχέδια αλλά πλέον τον έλεγχο για όλα τον έχει ο Δήμος Αλμυρού (λόγο Καλλικράτη)
Δημ: Πως με τόσα έργα δεν καταφέρατε να κρατήσετε αυτόνομο τον Δήμο?
Δ.Τσουκαλάς: Το προσπαθήσαμε αλλά δεν επέτρεψε το τότε Υπουργείο Εσωτερικών,δεν άφησαν κανένα ορεινό χωριό να παραμείνει αυτόνομο
Δημ: Τράπεζα,ΑΤΜ υπάρχουν στο χωριό? Πως γίνονται οι συναλλαγές σας?
Δ.Τσουκαλάς: Για αυτού του είδους εξυπηρετήσεις κατεβαίνουμε στον Αλμυρό
Δημ: Η κρίση θα περάσει?
Δ.Τσουκαλάς: Αν θέλουν αυτοί που μας κυβερνάνε θα περάσει,υπάρχει τρόπος
Δημ: Στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές βάλατε υποψηφιότητα?
Δ.Τσουκαλάς: Ήθελα να ξεκουραστώ,και εκτός αυτού δεν υπάρχει περίπτωση να κάνω κάτι εφόσον κάνει κάτι για όλους μας ο Δήμος Αλμυρού
Δημ: Υπάρχουν καταλύματα για φιλοξενία στο χωριό σας?
Δ.Τσουκαλάς: Η τοπική Αυτοδιοίκηση δεν χρηματοδοτείτε και έτσι δεν μπορέσαμε να κάνουμε ξενοδοχεία.Υπάρχουν 3-4 δωμάτια τα οποία είναι μονίμως κατειλημμένα,αν έρθετε πάντως οι άνθρωποι δεν θα σας αφήσουν να κοιμηθείτε έξω .
ΝΙΚΟΛΕΤΑ ΚΟΥΛΕΤΣΙΟΥ
Περισσότερα video εδώ: http://www.youtube.com/user/TorporX?feature=mhee

Πηγή: http://www.larisanew.gr/website/

Τρίτη 21 Ιανουαρίου 2014

Σαν να είναι η Θράκη, Τουρκία - του Σεμπαηδήν Καραχότζα



Του Σεμπαηδήν Καραχότζα*
Πάνε πολλά χρόνια από τότε που αρχίσαμε να φωνάζουμε πως ορισμένοι από τους κύκλους της μουσουλμανικής μειονότητας, που κρυφά ή φανερά συνεργάζονται με το τουρκικό προξενείο της Κομοτηνής, συμπεριφέρονται σαν να είναι η Θράκη Τουρκία και όχι Ελλάδα, αλλά, όπως γίνεται συνήθως, ελάχιστοι δίνουν σημασία σε αυτά που λέμε και ακόμα λιγότεροι καταλαβαίνουν πως αυτά που λέμε ανταποκρίνονται απόλυτα στην πραγματικότητα και δεν είναι απλά μια υπερβολή. Να όμως που έφτασε η ώρα όλα όσα λέμε να τα δουν στην πράξη και κορυφαία στελέχη της επίσημης ελληνικής πολιτείας, αφού τέτοιου είδους συμπεριφορές είδαν με τα ίδια τους τα μάτια και πλέον κανένας δεν μπορεί να πει πως φωνάζουμε άδικα όλα αυτά τα χρόνια.
Αντιλαμβάνομαι βέβαια πως για κάποιον που ζει στην Αθήνα και γενικότερα μακριά από τη Θράκη είναι δύσκολο να καταλάβει και να πιστέψει όλα αυτά που ζούμε εμείς εδώ, αφού οι περισσότεροι ζουν έχοντας στο μυαλό την, πολύ καλή για να είναι αληθινή, εικόνα μιας δημοκρατικής χώρας, όπου τα πάντα κυλάνε ομαλά και οι νόμοι είναι πάνω απ’ όλους. Επιτρέψτε μου όμως να βεβαιώσω πως τη δημοκρατία και τους νόμους της Ελλάδας ορισμένοι τα έχουν γραμμένα στα παλαιότερα των υποδημάτων τους, αφού έχουν εδώ και δεκαετίες ορίσει τους δικούς τους νόμους και τη δική τους «δημοκρατία», με μοναδικό σκοπό την υποστήριξη συμφερόντων άλλων ή μάλλον άλλης χώρας.
Αναφέρομαι στο πρόσφατο συνέδριο στην Κομοτηνή για τα 90 χρόνια από τη Συνθήκη της Λοζάνης. Εκεί ορισμένοι εκ των δημοσιογράφων του τουρκόφωνου Τύπου της περιοχής μας θέλησαν να κάνουν ομιλίες στην τουρκική και όταν αυτό δεν τους επιτράπηκε αποχώρησαν εις ένδειξη διαμαρτυρίας, αφού όλα αυτά τα χρόνια είχαν μάθει να κάνουν ό,τι θέλουν χωρίς να τους φέρνει κανείς αντίρρηση και τώρα που βρέθηκε κάποιος να τους πει ΟΧΙ, τους κακοφάνηκε.
Βεβαίως, πολλοί που ζουν μακριά από τη Θράκη δεν μπορούν να καταλάβουν τη σημασία αυτών που λέω και ίσως αρκετοί πουν πως δεν θα πείραζε κανέναν μια ομιλία στην τουρκική, αφού στην περιοχή ζουν και Τούρκοι. Όλα αυτά όμως θα τα πει ο Αθηναίος, εκείνος δηλαδή που ακούγοντας το όνομα Χασάν, Αχμέτ κ.λπ. θα βιαστεί να μιλήσει για έναν ακόμα Τούρκο που ζει στη Θράκη κι αυτό διότι δεν γνωρίζει την πραγματική τους ιστορία και δεν μπορεί να αντιληφθεί πως αυτός ο Χασάν, αυτός ο Αχμέτ, μπορεί να είναι πολύ πιο Έλληνες από εκείνον.
Όσοι πάλι γνωρίζουν τι συμβαίνει στη Θράκη θα πουν πως δεν υπάρχει λόγος για χρήση της τουρκικής αφού στην περιοχή ζουν μόνο Έλληνες πολίτες και η επίσημη γλώσσα είναι η ελληνική. Ωστόσο ένα σύνηθες επιχείρημα είναι πως οι περισσότεροι μουσουλμάνοι της Θράκης δεν γνωρίζουν καλά την ελληνική γλώσσα κι αυτό δυστυχώς ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Ακόμα κι αυτό το επιχείρημα όμως δικαιώνει όλους εμάς που φωνάζουμε πως από τα μειονοτικά σχολεία οι Έλληνες μουσουλμάνοι δεν μπορούν να μάθουν σωστά ελληνικά. Μιλάμε για τα ίδια σχολεία που οι κύκλοι του τουρκικού προξενείου υπερασπίζονται με τόσο πάθος, τη στιγμή που οι ίδιοι παραδέχονται πως οι μουσουλμάνοι της Θράκης δεν γνωρίζουν καλά την ελληνική γλώσσα και για τον λόγο αυτό κάνουν αυτές τις ομιλίες στην τουρκική. Θα πρέπει όμως κάποια στιγμή να αποφασίσουν: δεν γίνεται από τη μια να είναι καλά τα μειονοτικά μας σχολεία και από την άλλη οι μουσουλμάνοι που φοιτούν σε αυτά να μην μπορούν να μιλήσουν και να κατανοήσουν την ελληνική γλώσσα.
Ξεχνάνε όμως πως ακόμα κι αν τους επιτραπεί να κάνουν ομιλίες στην τουρκική γλώσσα ελάχιστοι από τους μουσουλμάνους της περιοχής θα μπορέσουν να τις καταλάβουν κι αυτό διότι η μητρική γλώσσα των περισσότερων είναι η πομακική κι αν είναι πολλοί εκείνοι που δεν μπορούν να καταλάβουν μια ομιλία στην ελληνική είναι ακόμα περισσότεροι αυτοί που δεν θα την καταλάβουν στην τουρκική. Για όσους τολμήσουν να αμφισβητήσουν αυτά που λέω, τους προσκαλώ και τους προκαλώ παράλληλα να κάνουμε σε ανύποπτο χρόνο μια βόλτα στα Πομακοχώρια, ακόμα και σε εκείνα που έχουν εκτουρκιστεί σε πολύ μεγάλο βαθμό, για να δούμε από κοντά μαζί ποια είναι η γλώσσα που μιλάνε στο σπίτι, στο καφενείο, στη δουλειά οι κάτοικοί τους. Είμαι όμως απόλυτα βέβαιος πως κανένας τους δεν θα δεχθεί αυτήν την πρόκληση και πρόσκλησή μου, αφού ξέρουν καλύτερα κι από μένα τη γλώσσα που χρησιμοποιείται σε αυτά τα χωριά. Ας αφήσουν λοιπόν αυτό το καλό μεν, αλλά πολύ παλιό και ξεπερασμένο παραμυθάκι πως οι μουσουλμάνοι της Θράκης δεν ξέρουν καλά ελληνικά, αλλά ξέρουν τουρκικά, ούτε τη μια γλώσσα ξέρουν καλά ούτε την άλλη, παρ’ όλο που ως Έλληνες πολίτες έπρεπε να ξέρουν το ίδιο καλά με τους χριστιανούς συμπολίτες μας την ελληνική γλώσσα, αλλά για να τη μάθουν θα πρέπει να έχουν και σωστά σχολεία, διότι τα μειονοτικά μπορεί να είναι οτιδήποτε άλλο εκτός από σχολεία. Είναι το μεγαλύτερο έγκλημα των ελληνικής πολιτείας εις βάρος των Ελλήνων μουσουλμάνων…

*Αναδημοσίευση από την εφημερίδα Αντιφωνητής
Πηγή : ardin-rixi.gr

Κρατάει σαράντα χρόνια αυτή η ιστορία - του Γ. Καραμπελιά

Πολιτική, Ρήξη φ. 100 — Ιανουαρίου 20, 2014 at 2:53 μμ

Κρατάει σαράντα χρόνια αυτή η ιστορία

Για την ένοπλη πάλη και την τρομοκρατία
Του Γιώργου Καραμπελιά από τη Ρήξη φ. 100
Η φυγή του Χριστόδουλου Ξηρού, μετά τις δολοφονίες των δύο χρυσαυγιτών και τους πυροβολισμούς στο σπίτι του Γερμανού πρέσβη, ήλθε να φέρει και πάλι στο προσκήνιο της ελληνικής πολιτικής ζωής το ζήτημα της τρομοκρατίας. Και κρατάει σαράντα χρόνια αυτή η ιστορία. Ειδικά για όσους από εμάς –σε όλη την Ευρώπη– δεν ανήκα(ου)ν σε κανέναν από τους κατεστημένους πολιτικούς χώρους, η επίδραση του τρομοκρατικού φαινόμενου υπήρξε καταλυτική. Η τρομοκρατία υπήρξε ένας από τους βασικότερους παράγοντες που οδήγησαν στην αποσύνθεση του μεγάλου απελευθερωτικού κινήματος που εγκαινιάστηκε σε όλη την ήπειρο με το κίνημα του 1968, ενισχύοντας τις καθεστωτικές δυνάμεις και επιταχύνοντας τη μετάλλαξη του παλιού κινήματος αμφισβήτησης σε θεραπαινίδα του συστήματος – όπως θα γίνει με τους Πράσινους.
Η φαγοκύτωση του κινήματος της αμφισβήτησης από την τρομοκρατία έδωσε το άλλοθι για την παντοδυναμία των  μηχανισμών καταστολής και τη μετατροπή των αστυνομικών σε ράμπο, έστρεψε σε συντηρητικές κατευθύνσεις τα λαϊκά στρώματα και, προπαντός, απέτρεψε τη συγκρότηση ενός νέου απελευθερωτικού κινήματος που να συνθέτει, επί τέλους, ισότητα και ελευθερία. Η τρομοκρατία είναι ένας από τους βασικούς υπευθύνους για τη συντηρητική μετεξέλιξη των δυτικών κοινωνιών.
Στην Ιταλία, με το σημαντικότερο κίνημα αμφισβήτησης σε όλη την Ευρώπη, έστειλε δεκάδες χιλιάδες στις φυλακές, αλλά, πολύ σημαντικότερο, έφερε τον… Μπερλουσκόνι και τον μπερλουσκονισμό στην εξουσία, μια και το κίνημα των εργατικών και νεολαιίστικων διεκδικήσεων της δεκαετίας του 1970 συκοφαντήθηκε, αποσυντέθηκε, διελύθη εκ των έσω και ο νεοφιλελευθερισμός και οι αξίες του καζινο-καπιταλισμού εμφανίστηκαν ως η ελκυστικότερη εναλλακτική λύση.
Στη Γερμανία, η Μπάαντερ-Μάινχοφ (ΡΑΦ) θα διευκολύνει τη μεγάλη ιδεολογική αντεπανάσταση που θα μεταβάλει ακόμα και το κόμμα των Πρασίνων σε όργανο των Κον-Μπεντίτ και Φίσερ, οι οποίοι θα κυριαρχήσουν ακριβώς μέσα στο πλαίσιο της τρομοϋστερίας.
Στην Ελλάδα, τέλος,  η τρομοκρατία, και η ανεξέλεγκτη χρήση της βίας, διευκόλυνε την επιβεβαίωση των κατεστημένων πολιτικών κομμάτων, της αμερικανοκρατίας και της γερμανοκρατίας σήμερα, και δεν επέτρεψε να σχηματιστεί κάποια εναλλακτική πρόταση, έξω από τις καθεστωτικές στρούγκες. Εμείς, όσοι, για σαράντα ολόκληρα χρόνια, παλεύουμε για να δημιουργηθεί ένα εναλλακτικό απελευθερωτικό κίνημα, έχουμε βιώσει το πρόβλημα κυριολεκτικά πάνω στο πετσί μας. Και όχι μία φορά, αναρίθμητες. Κάθε φορά τα αντισυστημικά κινήματα διαλύθηκαν ή υποχώρησαν, σε μεγάλο βαθμό διότι οι «επαγγελματίες» της βίας τα προβοκάρισαν συστηματικά και δεν επέτρεψαν την ανάπτυξή τους.
Θα μπορούσα να πάω πολύ μακριά στο παρελθόν, από τη δεκαετία του 1970, αλλά θα έλθω στα πρόσφατα. Μήπως η διάλυση του κινήματος των αγανακτισμένων δεν διευκολύνθηκε τα μάλα από τις προβοκατόρικες ενέργειες της Μαρφίν ή των κουκουλοφόρων στις μεγάλες λαϊκές κινητοποιήσεις; Και ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Η επιβίωση των μνημονίων και, στο πεδίο της αντιπολίτευσης, η… διόγκωση του Σύριζα. Η «Σπίθα» δεν διαλύθηκε μόνο από τις ηγετικές της αμαρτίες, αλλά και γιατί χάθηκε το μαζικό έδαφος πάνω στο οποίο πατούσε.
Σήμερα, τη στιγμή που, μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, είχε αρχίσει το ξήλωμα της Χρυσής Αυγής και είχε αποτύχει η απόπειρα μιας κυβερνητικής συγκυβέρνησης δεξιάς και ακροδεξιάς ως μελλοντική εναλλακτική λύση, ήρθαν οι τρομοκράτες να αποενοχοποιήσουν  τον χρυσαυγητισμό, καταδείχνοντας πως και οι αντίπαλοι της Χρυσής Αυγής δεν είναι καλύτεροι από αυτή. Και μπορεί να επιχαίρουν οι ανεγκέφαλοι επειδή αρκετοί νεαροί χρυσαυγίτες φοβήθηκαν, δεν βλέπουν όμως ότι ετοιμάζεται νέο κύμα ακροδεξιάς, η οποία αποενοχοποιήθηκε –πιθανότατα θα εμφανιστεί ακόμα και ακροδεξιά τρομοκρατία– και η Ελλάδα βυθίζεται ακόμα περισσότερο στην ανυποληψία.
Τη στιγμή που ογκώνεται το κύμα του αντιγερμανισμού και έχει αρχίσει να οργανώνεται το μποϊκοτάζ της γερμανικής κατοχής, βγαίνουν οι «εκδικητές» να υπονομεύσουν αυτό το πάνδημο αντιγερμανικό κίνημα, πυροβολώντας στο δωμάτιο της… κόρης του Γερμανού πρέσβη. Και έτσι συμβάλλουν στους σχεδιασμούς των…. Γερμανών και της Πρεβείας τους, που θέλουν να απομονώσουν και να εξοντώσουν την Ελλάδα, ενώ δυσκολεύεουν την οργάνωση της αντιγερμανικής καμπάνιας.
Από τις αρχές της δεκαετίας του 2000 κάποιοι, ανάμεσά τους και εμείς, προσπαθούμε να κλείσει το κεφάλαιο της τρομοκρατίας μέσα από μια σταδιακή καταλλαγή, όπως έγινε σε μεγάλο βαθμό στην Ιταλία, ώστε να μη χρησιμοποιείται σαν πρόσχημα για την παραπέρα συρρίκνωση των λαϊκών ελευθεριών. Την ίδια στιγμή ο Χριστόδουλος Ξηρός καταδικάζει με τη φυγή του, για αρκετά χρόνια, όλους τους υπόλοιπους κρατουμένους, να μη μπορούν να χρησιμοποιούν το ευεργετικό μέτρο της άδειας.  Ρίχνει έτσι νερό στον μύλο της  τρομολαγνείας, την οποία σπεύδουν να εκμεταλλευτούν ο Δένδιας και ο Σαμαράς για να επιβάλουν στρατιωτικό νόμο στην Αθήνα, την ημέρα ανάληψης της ευρωπαϊκής προεδρίας.
Γνωρίζουμε πως τα επιχειρήματα έχουν εξαντληθεί εδώ και πολλά χρόνια. Έχουμε επαναλάβει αναρίθμητες φορές πως η χρήση της ένοπλης βίας ως πολιτικής μεθόδου πάλης νομιμοποιείται μόνο απέναντι σε καθεστώτα ξένης κατοχής και δικτατοριών, όταν και όπου δηλαδή δεν είναι δυνατή η πολιτική έκφραση διαφωνίας. Σε όλες τις υπόλοιπες περιπτώσεις –και έχει αποδειχτεί και από την ελληνική και τη διεθνή εμπειρία– στρέφεται πάντα ενάντια στα ίδια τα λαϊκά κινήματα. Γι’ αυτό εξ άλλου, πολύ συχνά, μεγάλο μέρος του κόσμου, και όχι μόνο το ΚΚΕ, θεωρεί αυτές τις ενέργειες, ή ακόμα και τις οργανώσεις, βαλτές από τις υπηρεσίες ασφαλείας, ντόπιες και ξένες.  Δυστυχώς, όμως, στις περισσότερες περιπτώσεις, πρόκειται για μια έκφραση ακραίου πολιτικού υποκειμενισμού, μηδενισμού και ναρκισσισμού. Οι άνθρωποι αυτοί αδιαφορούν για τις συνέπειες που θα έχουν οι πράξεις τους για τους υπολοίπους, ή και για τα ίδια τα λαϊκά κινήματα, που υποτίθεται πως θέλουν να εκφράσουν. Γι’ αυτό εξ άλλου και συχνά πυκνά στα κείμενά τους  επαναλαμβάνουν πως αδιαφορούν για το τι θα πουν «οι μικροαστοί», δηλαδή ο κοσμάκης, και δεν θέλουν να εκφράσουν παρά τον… επαναστατημένο εαυτό τους! Έτσι ακόμα και αν  στρέφονται κάποτε ενάντια σε στόχους που είναι μισητοί από τον λαό, όπως είχε γίνει και με την 17 Νοέμβρη, επειδή η συνολική λογική τους είναι ενταγμένη στον μηδενισμό, το αποτέλεσμα εν τέλει δεν μπορεί παρά να είναι απολύτως αρνητικό.
Αν κάποτε, μετά τη δικτατορία, η τρομοκρατία στην Ελλάδα διασφάλιζε μία κάποια συναίνεση εξαιτίας των τριάντα χρόνων της κρατικής τρομοκρατίας και των καθεστώτων της άκρας δεξιάς, με αποκορύφωμα τη χούντα, σήμερα, σαράντα χρόνια μετά την πτώση της δικτατορίας, και στην φοβερά επίκίνδυνη στιγμή που βρίσκεται η χώρα, ποια νομιμοποίηση μπορει να έχει; Απολύτως καμία.
Η διαιώνιση του φαινομένου είναι μια ακόμα ένδειξη της βαθύτατης παρακμής που μαστίζει τη χώρα:  Θα χρησιμοποιηθούν ώστε να ταυτίζονται οι λαϊκές κινητοποιήσεις  και αντιδράσεις, όπως συνέβη στις Σκουριές, με την τρομοκρατία, Θα χρησιμοποιηθούν για να ενισχυθούν και πάλι οι καθεστωτικές δυνάμεις και κόμματα, ώστε να μην μπορέσει η δίκαιη οργή του λαού και της νεολαίας, ενάντια σε ένα σάπιο σύστημα, να εκφραστεί δημιουργικά και αποτελεσματικά. Για να μην οδηγηθεί ποτέ ο ΓΑΠ στο ειδικό δικαστήριο που του αρμόζει.
Λειτουργούν εν τέλει, ως στοιχείο νομιμοποίησης και εξαγνισμού των δυνάμεων τις οποίες δήθεν αντιστρατεύονται. Γι’ αυτό και το σύστημα τους χρειάζεται, διότι μετά από σαράντα χρόνια, μεταβλήθηκαν σε οργανικό στοιχείο της μεταπολιτευτικής παρακμής της Ελλάδας.

Πηγή: ardin-rixi .gr

ΚΑΘΕ ΤΡΙΤΗ στις 9μμ ΒΡΑΔΙΕΣ ΜΠΟΥΑΤ στο Στέκι ( πολιτιστικός αυτοδιαχειριζόμενος χώρος ) ΜΠΟΥΜΠΟΥΛΙΝΑΣ 34 ΜΟΥΣΕΙΟ

ΚΑΘΕ ΤΡΙΤΗ στις 9μμ  ΒΡΑΔΙΕΣ ΜΠΟΥΑΤ 

στο Στέκι ( πολιτιστικός αυτοδιαχειριζόμενος χώρος )
ΜΠΟΥΜΠΟΥΛΙΝΑΣ 34 ΜΟΥΣΕΙΟ

 ΧΑΡΤΗΣ ΕΔΩ >> http://goo.gl/maps/WE4GR)

Κρατήσεις: τηλ. 211.2138662 – 6972531319 – 6980302045
ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ

ΕΝΑΡΞΗ μουσικής παράστασης 10μμ

ΕΛΑΤΕ ΚΑΙ ΠΕΣΤΕ ΤΟ ΣΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΣΑΣ


Οι μπουάτ ξεκίνησαν στην πλάκα κάτω από την Ακρόπολη. Μπουάτ σημαίνει μικρό κουτί (στα γαλλικά), μικρές καρέκλες, χαμηλός φωτισμός, πάγκοι, σκαμνάκια, φλοκάτες και μαξιλάρια στο πάτωμα, με χαμηλό ήχο.  Η λιτότητα στο μεγαλείο της με μεγάλο περίσσευμα διάθεσης για συνεύρεση και τραγούδι.

Η μπουάτ φιλοξένησε και γέννησε το ελληνικό νέο κύμα ένα πραγματικό φυτώριο νέων καλλιτεχνών και χώρος προβληματισμού. Χώρος διαμόρφωσης δημοκρατικών συνειδήσεων, ανθρωπιάς και αυθεντικότητας.

Στην μπουάτ πρέπει ο καλλιτέχνης να είναι απλός, οι θαμώνες κάθονται μισό μέτρο από τον τραγουδιστή. Ο τραγουδιστής πρέπει να είναι άμεσος και έτοιμος να αυτοσχεδιάσει. Όταν ο καλλιτέχνης μπορεί να βρει το κοινό στοιχείο που ενώνει 100 ανθρώπους τότε μπορεί να βρει, να απευθυνθεί και σε εκατό χιλιάδες ανθρώπους. Αυτό μαθαίνουμε στη μπουάτ, να βρίσκουμε το κοινό στοιχείο.

Έχει έρθει ώρα να ξαναθυμηθούμε, να μην πετάξουμε τον πυρήνα, την ουσία αυτής της

αισθητικής. Σήμερα αν έχεις να πεις κάτι το λες σε στέκια, σε ομάδες, σε παρέες μέσα στην πόλη. Όλα αυτά συνδυάζονται στην μπουάτ.

Μισός αιώνας ιστορίας τραγούδια γυμνά , καμιά ωραιοποίηση, όλο αλήθεια.

Ο καλλιτέχνης πρέπει να τα καταφέρει με το τίποτα, με μία κιθάρα, ένα πιάνο. Όλα με μία αύρα ανεμελιάς και αθωότητας. Οι μπουάτ είναι κάτι σαν το ιερατείο του  καλού τραγουδιού.  Οι βραδιές στην μπουάτ είναι ένα είδος μουσικών λειτουργιών.

Το κίνημα των μπουάτ ανακόπτεται από την χούντα, αλλά η πολιτική του διάσταση εντείνεται. Γιατί οι μπουάτ υπήρξαν συνήθως, στέκια ανθρώπων δημοκρατικών τοποθετήσεων. Ο κόσμος αυτός όταν έγινε η δικτατορία συνέχιζε να πηγαίνει σε αυτούς τους χώρους. Πολλές φορές κάποιος από τους πελάτες αν παιζόταν κάποιο απαγορευμένο τραγούδι, φύλαγε τσίλιες στην πόρτα μήπως και έρθει η Ε.Σ.Α.

ΦΙΛΟΔΟΞΟΎΜΕ στο Στέκι   να δημιουργηθεί ένα καινούργιο ρεύμα καλλιτεχνών και καλλιτεχνικού δημιουργήματος που θα εκφράσει την εποχή μας και θα βοηθήσει τις προσπάθειες του λαού μας για ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ από την Ξένη Εξάρτηση και την δημοκρατικό-φανή ΧΟΥΝΤΑ .
Ένα πολιτιστικό ρεύμα που θα Ψυχαγωγήσει θα καλλιεργήσει τους ανθρώπους με εκτελέσεις σπουδαίων συνθετών και ερμηνείες που δεν Βλάπτουν την ψυχή και τον νου . Με πρώτες εκτελέσεις τραγουδιών και μουσικής σύνθεσης αλλά και ποίησης - στιχουργικής .

 Η ΜΠΟΥΑΤ ΚΑΘΕ ΤΡΙΤΗ ΣΤΟ ΥΠΟΒΡΎΧΙΟ μας δίνει την δυνατότητα να λειτουργήσουμε  ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ .

Ξεκινάμε  στις 10μμ  έχοντας μαζί μας  έναν καλλιτέχνη πρώτης γραμμής  με ρεπερτόριο που καλύπτει μέσα του 7 δεκαετίες "πυρηνικής" πνευματικής Ελληνικής μουσικής δημιουργίας. Με αξεπέραστη ερμηνεία και ήθος . 
    Ο ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΚΟΡΟΜΗΛΗΣ .




ΕΠΙΣΗΣ
το ντούο "ΡΕΤΡΟΛ - RETROL"
( Στέλλα Παππά ΤΡΑΓΟΥΔΙ & Νίκος Ντάς ΑΚΟΡΝΤΕΟΝ ) σε ένα πρόγραμμα με αξέχαστα τραγούδια και ιστορίες μεγάλων κυριών " σαν παλιό σινεμά "


Κοντά μας και ο ΚΩΣΤΑΣ ΜΟΥΣΤΑΚΑΣ
Κιθαρίστας, συνθέτης - τραγουδοποιός και ΙΔΙΑΙΤΕΡΟΣ ερμηνευτής τραγουδιών με νόημα. Μελέτησε την ελληνική παραδοσιακή και ρεμπέτικη μουσική συμμετέχοντας σε μουσικά σύνολα και ορχήστρες. Τα τελευταία χρόνια έχει αφιερωθεί «στην βασανιστική ανάγκη για δημιουργία» όπως λέει και ο ίδιος.



ΚΑΙ ο πάντα κεφάτος ΜΑΝΩΛΗΣ ΧΑΤΖΗΔΗΜΗΤΡΙΟΥ κιθαρίστας - ερμηνευτής - συνθέτης - τραγουδοποιός . Παιδί για παρέα !!!


 ΚΑΙ άλλες εκπλήξεις που αν τις λέγαμε τι εκπλήξεις θα ήταν ?!!!

Και φυσικά όλους εσάς που κάνουν μια ΜΠΟΥΑΤ κύτταρο πολιτισμού.

Θα ακολουθήσουν και άλλες πρωτοβουλίες από το στέκι μας

ΒΟΗΘΗΣΤΕ ΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΜΑΣ

ΕΛΑΤΕ ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΜΙΑ ΠΑΡΕΑ ΚΑΙ ΝΑ ΟΡΑΜΑΤΙΣΤΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ ΜΑΣ
ΜΕ ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ  , ΤΗΝ ΠΑΡΛΑΤΑ , ΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ , ΤΗΝ ΜΟΥΣΙΚΗ . ΣΕ ΕΝΑ ΤΑΞΊΔΙ ΜΑΚΡΙΝΌ ΣΤΑ ΒΑΘΗ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ .



ΠΡΟΣΒΑΣΗ ΜΕ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΑ   

ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ ....ΣΤ.ΒΙΚΤΩΡΙΑΣ ...... 

................................................................

ΣΤΑΣΗ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ 

ΛΕΩΦΟΡΕΙΟ 022 054 224 622 Α7

ΤΡΟΛΕΙ 2 ..... 4 .... 3 .... 5 .. 11 .. 13 .. 15

ΠΕΔΙΟΝ ΑΡΕΩΣ

ΤΡΟΛΕΪ 14..15....18...19

Λεωφορεία 224 Α7 Β5 

ΠΛ.ΕΞΑΡΧΕΙΩΝ

Λεωφορεία 035 046 060

ΑΦΕΤΗΡΙΑ ( ΈΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΣΤΕΚΙ )

ΤΡΟΛΕΪ 18 .. 19

το Στέκι ( ΜΠΟΥΜΠΟΥΛΙΝΑΣ 34 ΜΟΥΣΕΙΟ ΧΑΡΤΗΣ ΕΔΩ >> http://goo.gl/maps/WE4GR

τηλ. 211.2138662 – 6972531319 – 6980302045

Πρόσκληση σε ομιλία του πρ. εισαγγελέα κ. Ιωάννη Σακκά

21/1/14

Πρόσκληση σε ομιλία του π. εισαγγελά κ. Ιωάννη Σακκά

Π   Ρ   Ο   Σ   Κ   Λ   Η   Σ   Η
Την Πέμπτη 23/1/2014 στην αίθουσα Τύπου του ξενοδοχείου “The Athens Gate»  (σταθμός metro «ΑΚΡΟΠΟΛΗ») και ώρα 16.30, ο τέως εισαγγελέας κύριος Ιωάννης Σακκάς, θα αναφερθεί στις επικείμενες δημοτικές εκλογές στον Δήμο Αθηναίων, μέσα στην τρέχουσα ζοφερή, κοινωνικά και οικονομικά, πολιτική κατάσταση.
  Για την ανόρθωση της νομιμότητας απέναντι στην ανομία, την επαναφορά της πολιτικής έναντι της μισαλλοδοξίας. Στην Αθήνα της δημοκρατίας και του πολιτισμού.
Ειδικότερα θα εστιάσει σε θέματα όπως: ο έλεγχος δημιουργίας του χρέους στον  Δήμο μας, η προστασία και αναβάθμιση του κοινωνικού και πολιτισμικού ιστού της πόλης υπό το βάρος του απροσδιόριστου πλήθους αλλοδαπών, η αναστολή οικοδόμησης του ισλαμικού τεμένους, η διαχείριση των απορριμμάτων με την ενεργή και επωφελή συμμετοχή των δημοτών, η διαμόρφωση δικτύων συμμετοχικής αλληλεγγύης και εθελοντικής προσφοράς σε πλαίσιο αμοιβαιότητας κ. ά. .
  Μάλιστα, ο κ. I. Σακκάς  θα απευθύνει πρόσκληση διαλόγου και συνευθύνης των δημοτών, όλων όσοι πέραν από κομματικές και ιδεολογικές προτιμήσεις, θέλουν να διορθώσουν τις ολέθριες συνέπειες από την πολιτική παραίτηση και την αποχή στις εκλογές του 2010.
  Προσκαλούνται όλοι οι φορείς δημόσιας ενημέρωσης, έντυπης και ηλεκτρονικής μορφής, να παρευρεθούν για μία πρώτη διαλογική γνωριμία.
Θα παρευρεθούν και διακεκριμένοι συνδημότες μας που ενδιαφέρονται, με καθαρή σκέψη και καθαρό λόγο, για τα δημοτικά πράγματα στην Αθήνα μας και έχουν πολιτικά συναντηθεί, κατά καιρούς, με τον κ. Ι. Σακκά.
                                                                                            Αθήνα 16/1/2014
                                                                       ΑΚΟΜΜΑΤΙΣΤΟΙ ΑΘΗΝΑΙΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ

Παρασκευή 17 Ιανουαρίου 2014

«Έφυγε» από τη ζωή ο αντιστασιακός, αντιστράτηγος ε.α. Μιχάλης Βαρδάνης

Τετάρτη, 15 Ιανουαρίου 2014

«Έφυγε» από τη ζωή ο αντιστασιακός, αντιστράτηγος ε.α. Μιχάλης Βαρδάνης

"Έφυγε" αργά χθες το απόγευμα στο ΝΙΜΙΤΣ ύστερα απο σύντομη ασθένεια ο Απεραθίτης αγωνιστής εναντίον της δικτατορίας, υποστράτηγος ε.α. Μιχάλης Βαρδάνης, ο θρυλικός ίλαρχος, απ' τους πιο σκληρά βασανισθέντες αξιωματικούς απ' τη χούντα των Συνταγματαρχών στο κολαστήριο του ΕΑΤ-ΕΣΑ μαζί με τον Σπύρο Μουστακλή.    

Μιχάλης Βαρδάνης – Ίλαρχος
Από τους Έλληνες αξιωματικούς που η χούντα βασάνισε στο ΕΑΤ-ΕΣΑ με πρωτοφανή βαρβαρότητα

γράφει ο φιλόλογος Νίκος Ι. Λεβογιάννης


"Είναι γνωστό ότι η δικτατορία των συνταγματαρχών της 21ης Απριλίου 1967 καταδίωξε κατά τρόπο βάρβαρο τους δημοκρατικούς αξιωματικούς. Είναι χιλιάδες

οι αξιωματικοί που εκδιώχθηκαν τότε από τις ένοπλες δυνάμεις και πάρα πολλοί εκείνοι που βασανίστηκαν με πρωτοφανή αγριότητα.
Από τη Νάξο δύο αξιωματικοί υπέστησαν σκληρούς διωγμούς και αποτάχθηκαν για τα δημοκρατικά τους φρονήματα και την αντιστασιακή τους δράση, αφού φυλακίστηκαν και βασανίστηκαν απάνθρωπα. Ήταν ο ίλαρχος Μιχάλης Βαρδάνης και ο υποπλοίαρχος Γιάννης Βουραζέρης. Ο ίλαρχος Βαρδάνης υπέστη επί μήνες απάνθρωπα βασανιστήρια στο ΕΑΤ-ΕΣΑ.
Ο Μιχάλης Βαρδάνης γεννήθηκε στην Απείρανθο Νάξου το 1936

Φοίτησε στο γυμνάσιο Νάξου και ακολούθως εισήχθη στη Σχολή Ευελπίδων, απ’ όπου αποφοίτησε το 1958 με το βαθμό του ανθυπολοχαγού. Στο ξεκίνημα της στρατιωτικής του σταδιοδρομίας υπηρέτησε σε ακριτικές περιοχές και ως εθελοντής στην Κύπρο. Την εποχή της ανατροπής από τον βασιλιά της δημοκρατικής κυβέρνησης της Ένωσης Κέντρου του Γ. Παπανδρέου (15.7.1965) ο Μιχ. Βαρδάνης υπηρετούσε στην Κύπρο από τον Αύγουστο 1964.
Με απόφαση της κυβέρνησης Στ. Στεφανόπουλου των αποστατών (η Τρίτη κυβέρνηση αποστασίας) όλοι οι δημοκρατικοί αξιωματικοί μετατέθηκαν από την Κύπρο σε μονάδες της βόρειας Ελλάδας. Ήταν αυτές οι ενέργειες προπαρασκευαστικές για την απομάκρυνση το 1968 της ελληνικής Μεραρχίας από την Κύπρο, μια πράξη προδοσίας από τις πρώτες που διέπραξαν οι πραξικοπηματίες της 21ης Απριλίου.

Ο Βαρδάνης «προσάγεται» στη δίκη ΑΣΠΙΔΑ και από «μάρτυρας κατηγορίας», γίνεται μάρτυρας υπεράσπισης, γεγονός που σημαδέψει τη ζωή του

Ο Μ. Βαρδάνης μετατέθηκε στην Αλεξανδρούπολη και στις αρχές Δεκεμβρίου 1966 κλήθηκε να καταθέσει ενώπιον του στρατοδικείου ως μάρτυρας «κατηγορίας» στη δίκη των 28 δημοκρατικών αξιωματικών του «ΑΣΠΙΔΑ». Μεταφέρθηκε συνοδεία ενόπλων (ένας ανθυπασπιστής και στρατιώτες) στην Αθήνα και στις 28.12.1966 παρουσιάστηκε ενώπιον του στρατοδικείου. Δεν ήταν όμως «ειλικρινής μάρτυς», καθότι από μάρτυρας κατηγορίας μετατράπηκε σε μάρτυρα υπεράσπισης των δημοκρατικών αξιωματικών και συγκεκριμένα του Δαμβουνέλη, διοικητή του στην Κύπρο, του Βλάχου και του Αρ. Μπουλούκου.

Είναι χαρακτηριστικός ο διάλογος του Προέδρου του στρατοδικείου Αρεοπαγίτη Καμπέρη με τον Βαρδάνη:
«Πρόεδρος: Γνωρίζετε τον Δαμβουνέλη;
Μάρτυς: Ναι ήταν διοικητής μου το 1963-1964,
Πρόεδρος: Πολιτικολογούσε;
Μάρτυς: Όχι, ήταν πολύ σοβαρός.
Πρόεδρος: Ήρθε καθόλου ο Μπουλούκος στην μονάδα του Βλάχου;
Μάρτυς: Μία φορά μαζί με δύο κοπέλες, αλλά δεν ήταν εκεί ο Βλάχος.
Πρόεδρος: Πάντως δεν ήρθε για συνωμοσία, αφού είχε μαζί του κορίτσια. Δηλαδή ουσιαστικώς δεν ξέρετε τίποτα εσείς», παρατήρησε ο Πρόεδρος στο Μ. Βαρδάνη.
Από την ημέρα εκείνη ο Βαρδάνης μπαίνει στο στόχαστρο των συνωμοτών αξιωματικών, οι οποίοι, υπό τον Συνταγματάρχη Γ. Παπαδόπουλο, προετοίμαζαν το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου. Μετά την κατάθεσή του στη δίκη ΑΣΠΙΔΑ

 Ο Βαρδάνης μετατίθεται συνεχώς από μονάδα σε μονάδα για τα πολιτικά φρονήματα. Τον είχαν χαρακτηρίσει «κεντρώος».

Οι αξιωματικοί στην Αντίσταση
Στην αντίσταση εναντίον της χούντας πήραν μέρος πολλοί αξιωματικοί και υπαξιωματικοί και των τριών κλάδων των Ενόπλων Δυνάμεων, αποδυναμώνοντας το μύθο που καλλιεργούσε η χούντα ότι οι Ένοπλες Δυνάμεις είναι συνυπεύθυνες για την τραγωδία του Ελληνικού Λάου. Και επειδή δεν μπόρεσε η χούντα να κάμψει το δημοκρατικό φρόνημα των αξιωματικών, στράφηκε εναντίον τους με αδυσώπητο μίσος, ακριβώς γιατί διέλυσαν τον μύθο ότι δήθεν οι Ένοπλες Δυνάμεις οργάνωσαν και εκτέλεσαν το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου.
Η συμμέτοχη και δράση Αξιωματικών στις αντιστασιακές οργανώσεις «Δημοκρατική Άμυνα», «Ελεύθεροι Έλληνες», «Εθνική Σωτηρία» και το Κίνημα του Ναυτικού, είναι από τις κορυφαίες ενέργειες αντίστασης στη χούντα των Ενόπλων Δυνάμεων, αλλά και του λαού.
Πριν από τη δικτατορία και κατά την περίοδο της ανώμαλης πολιτικά κατάστασης μετά το βασιλικό πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 1965, την ανατροπή της λαοπρόβλητης κυβέρνησης της Ένωσης Κέντρου (Γεώργιος Παπανδρέου) και τον σχηματισμό των κυβερνήσεων των αποστατών (Νόβα, Τσιριμώκου Στεφανόπουλου), με τη μέθοδο της διάσπασης της Ένωσης Κέντρου (1965-1967), η εκκολαπτόμενη χούντα των Συνταγματαρχών, με αφορμή την υπόθεση «ΑΣΠΙΔΑ» και την προβοκάτσια του υποτιθέμενου σαμποτάζ στον Έβρο, έπιασε όλες τις καίριες θέσεις στις Ένοπλες Δυνάμεις και κατόρθωσε να εξοντώσει μεγάλο αριθμό δημοκρατικών αξιωματικών, για να μη βρει εμπόδια μέσα στο στρατό, όταν θα προχωρούσε στο πραξικόπημα που σχεδίασε και εκτέλεσε στις 21 Απριλίου 1967.
Οι διώξεις των αξιωματικών αμέσως μετά την χωρίς αντίσταση επικράτηση της χούντας πήραν μορφή χιονοστιβάδας. Η χούντα των «Συνταγματαρχών» τιμώρησε σκληρά τους δημοκρατικούς αξιωματικούς και αυτοί είναι που πρώτοι που δοκίμασαν την πρωτοφανή αγριότητα των «συναδέλφων» τους, ως τίμημα για την πίστη στον όρκο τους στο Σύνταγμα και την αφοσίωσή τους στις αξίες της Ελευθερίας και της Δημοκρατίας.
Η Ελένη Βλάχου είχε γράψει στο αντιδικτατορικό περιοδικό «Greek Report», που εξέδιδε στο Λονδίνο στα χρόνια της χούντας, ότι μέχρι το 1968 είχαν εκδιωχτεί μόνο από τις τάξεις του στρατού ξηράς 2.500 μόνιμοι αξιωματικοί και υπαξιωματικοί.

Σύλληψη του Βαρδάνη στο Πολύκαστρο
Το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967 βρίσκει τον ίλαρχο Μ. Βαρδάνη να υπηρετεί στο Πολύκαστρο Χαλκιδικής και μάλιστα χωρίς «ανάθεση καθηκόντων». Ο ίδιος περιγράφει την ημέρα εκείνη: «Από τα θούρια αντιλαμβάνομαι ότι έχει γίνει πραξικόπημα. Την επόμενη μέρα βλέπω, από ένα ύψωμα πάνω στο πεδίο βολής στο βουνό, έναν ουλαμό τεθωρακισμένων να ανεβαίνει. Αυτός ο ουλαμός τεθωρακισμένων ήρθε για να με μεταφέρει «συνοδεία» στη μονάδα στο στρατόπεδο, εμένα τον «δράκουλα», μην τυχόν και κάψω το βουνό, να κατεβώ. Στο στρατόπεδο τίθεμαι υπό περιορισμό σε ένα γραφείο, χωρίς καμία απασχόληση, χωρίς καμία εντολή, χωρίς καμία υπεύθυνη δουλειά. Ήμουνα Ίλαρχος, λοχαγός δηλαδή των τεθωρακισμένων και έπρεπε να διοικώ ίλη αρμάτων».
Συλλαμβάνεται αμέσως και τίθεται μέσα στο στρατόπεδο σε «απομόνωση», χωρίς μάλιστα την παραμικρή εξήγηση, ούτε και την απαγγελία κάποιας κατηγορίας.

Η αντικατάσταση του διοικητή του στρατοπέδου στο Πολύκαστρο στις αρχές Μαΐου 1967 από έναν Αντισυνταγματάρχη, που δεν ήταν όργανο της χούντας, είχε ως αποτέλεσμα να αποκατασταθεί ο Βαρδάνης στα καθήκοντά του και να αναλάβει και πάλι τη διοίκηση ίλης αρμάτων. Ήταν ο Αντισυνταγματάρχης τεθωρακισμένων Σταύρος Κακαβέλας, αντιχουντικός, όπως αποδείχτηκε στη συνέχεια. Ο σπουδαίος αυτός αξιωματικός και άνθρωπος κάλεσε τον Βαρδάνη στο γραφείο του και, αφού του έδωσε να καταλάβει ότι γνωρίζει ποιος είναι και ότι του έχει εμπιστοσύνη, τού ανέθεσε και πάλι τη διοίκηση της 1ης ίλης (λόχος) αρμάτων τονίζοντάς του: «το τι σου γράφουνε εδώ δεν λέγεται, αλλά εγώ σου έχω εμπιστοσύνη. Θα αναλάβεις μια ίλη αρμάτων και θέλω να με βγάλεις ασπροπρόσωπο».
Στους επόμενους μήνες και μετά από πολλές συζητήσεις μεταξύ τους, ο Αντισυνταγματάρχης μύησε τον ίλαρχο Βαρδάνη στο κίνημα που ετοίμαζαν αντιχουντικοί αξιωματικοί με τον βασιλιά Κωνσταντίνο. «.Στη συνέχεια σιγά, σιγά μου παίρνει συνεντεύξεις και μου λέει κοίταξε μπορεί να χρειαστεί κάποια στιγμή να χρησιμοποιήσουμε την μονάδα. Είσαι διατεθειμένος; «Αν είμαι λέω διατεθειμένος; Με ορμή». Προετοιμάσου μου λέει ετοίμαζε την ίλη κ.λπ. αν ξέρεις και κανένα έφεδρο κ.λπ. που είναι αντίθετος πες μου και θα τον βάλω εγώ στην ίλη σου... Εγώ είχα πυρομαχικά και ετοίμασα όπως έπρεπε να ετοιμάσω την ίλη. Αυτά απαγορεύονται όμως, πυρομαχικά, δεν επιτρεπόταν μέσα στα άρματα. Εγώ έβαλα πυρομαχικά».
Τον Οκτώβριο 1967 ο ίλαρχος είχε ήδη ετοιμάσει την ίλη του κατ’ εντολή του Αντισυνταγματάρχη. Είχε τοποθετήσει πυρομαχικά μέσα στα άρματα, παρ’ όλον ότι αυτό απαγορευόταν και περίμενε την ημέρα που θα εκδηλωνόταν το κίνημα του βασιλιά στη Θεσσαλονίκη. Αρχικά είχε οριστεί η μέρα του Αγίου Δημητρίου στις 28 Οκτωβρίου. Όμως το μυστικό φαίνεται διέρρευσε και η εκδήλωση του κινήματος αναβλήθηκε για τις 13 Δεκεμβρίου.

Ο «κόκκινος ίλαρχος Βαρδάνης μάρτυρας της θηριωδίας των εγκαθέτων της χούντας»
Στις 25 Οκτωβρίου 1967 εμφανίζονται αιφνιδιαστικά στο στρατόπεδο Πολυγύρου αξιωματικοί του 2ου γραφείου της VI Μεραρχίας Κιλκίς-όργανα της χούντας- και ενεργούν έλεγχο στα άρματα της ίλης του Βαρδάνη, που τα βρίσκουν οπλισμένα με πυρομαχικά έτοιμα για μάχη. Ήταν φανερό ότι το μυστικό αυτό είχε «καρφωθεί» μέσα απ’ το στρατόπεδο. Ο διοικητής τού στρατοπέδου δέχτηκε εντονότατες παρατηρήσεις, επειδή ανέθεσε τη διοίκηση ίλης στον «κόκκινο ίλαρχο Βαρδάνη», όπως τον αποκάλεσαν: «πώς έδωσες ίλη στον Βαρδάνη τον κόκκινο;»
Ο διοικητής Κακαβέλας μετατίθεται σε μονάδα επιστράτευσης στην Κοζάνη τον Οκτώβριο 1967 και ο ίλαρχος Βαρδάνης αποτάχτηκε από τις Ένοπλες Δυνάμεις με Συντακτική πράξη την επομένη (26 Οκτωβρίου 1967) μαζί με τους αξιωματικούς του ΑΣΠΙΔΑ, ως… ενεχόμενος στη «συνωμοτική» αυτή οργάνωση και ως «επικίνδυνος» για τις Ένοπλες Δυνάμεις. Η χούντα τότε δεν τόλμησε να τον παραπέμψει στο στρατοδικείο, γιατί δεν ήθελαν να δώσουν την εντύπωση ότι στις Ένοπλες Δυνάμεις υπήρχε αντίδραση εναντίον της δικτατορίας, ήταν ακόμη νωρίς για τέτοιες κινήσεις: «Δεν αποτόλμησαν όμως για στρατοδικείο. Διότι ήταν νωρίς και δεν θέλανε να δημιουργήσουνε κλίμα ότι υπάρχουνε αντίθετοι στην 21η Απριλίου. Ήταν πολύ νωρίς για να ετοιμάσουνε στρατοδικεία για εν ενεργεία αξιωματικούς. Με αποτάξανε στις 26 Οκτωβρίου ως ενεχόμενο, όχι γι’ αυτά, με βάλανε στην λίστα επειδή υπήρχε και το προηγούμενο της κατάθεσής μου στον ανακριτή, ως ενεχόμενος στον «ΑΣΠΙΔΑ», εύκολο πράγμα, με περάσανε μέσα».
Ο Μιχάλης Βαρδάνης, απότακτος πλέον συμμετέχει μαζί με άλλους απόστρατους αξιωματικούς στη σύσταση της αντιστασιακής ομάδας «Ελεύθεροι Έλληνες» του συνταγματάρχη Δημ. Οπρόπουλου και αργότερα θα προσχωρήσει στην αντιστασιακή ομάδα του αντισμηνάρχου εν αποστρατεία Τάσου Μήνη «Αντίσταση-Απελευθέρωση-Ανεξαρτησία-ΑΑΑ»

Στις 22 Απριλίου 1972 ο Μιχάλης Βαρδάνης συλλαμβάνεται και βασανίζεται φρικτά από χουντικούς αξιωματικούς, ως μέλος της αντιστασιακής οργάνωσης «ΑΑΑ» του Τάσου Μήνη. Στην οργάνωση μετείχαν μεταξύ άλλων ο Σπύρος Μουστακλής και ο Γιάννης Αλευράς. Αργότερα απελευθερώνεται, για να συλληφθεί και πάλι τον Σεπτέμβριο 1972, οπότε οδηγείται ξανά στο ΕΑΤ/ΕΣΑ για ανάκριση. Θα παραμένει κρατούμενος επί εξάμηνο, αλλά παρά τα σκληρά βασανιστήρια που υφίσταται, αρνείται να πει ο, τιδήποτε για την υπόθεση Οπρόπουλου-«Ελευθέρων Ελλήνων» και φυλακίζεται στον Κορυδαλλό από τις 22 Ιουνίου-16 Δεκεμβρίου.

«Μια κουστωδία δημίων με οδηγούσε σε μια αγχόνη.
Μια στήλη ηλεκτρικού φορτίου υπήρχε εκεί…»

Ο Μιχάλης Βαρδάνης, παρά τις περιπέτειες, τα βασανιστήρια και τους διωγμούς της χούντας, δεν υποκύπτει, παίρνει μέρος και στο κίνημα του Ναυτικού (1973), στο οποίο τον είχε μυήσει ο Σπύρος Μουστακλής που, σύμφωνα με το σχέδιο, θα καταλάμβανε τη Σύρο όπου θα γινόταν το κέντρο του κινήματος. Το κίνημα όμως του ναυτικού είχε προδοθεί πριν καν εκδηλωθεί και ο Βαρδάνης, ο Μουστακλής και δεκάδες άλλοι αξιωματικοί και πολίτες, συλλαμβάνονται την 1η Ιουνίου 1973.
Ο Ανθυποπλοίαρχος Αντ. Κακαράς , αναφερόμενος στο Κίνημα του Ναυτικού γράφει για τους Μουστακλή και Βαρδάνη: «Από τον στρατό ξηράς συνελήφθησαν οι αξιωματικοί Μουστακλής, Βαρδάνης, Αλεξάκης, Φέτσης, Περίδης, Βιδάλης και Δεμέστιχας. Ο Μουστακλής και ο Βαρδάνης βασανίζονται απάνθρωπα. Ο Μουστακλής σέρνει τη βαρειά αναπηρία μέχρι το θάνατό του και γίνεται το σύμβολο της αντίστασης. Βασανίζεται και πάλι απάνθρωπα επί τρίμηνο στην απομόνωση στο ΕΑΤ/ΕΣΑ».

Ο Βαρδάνης σε συνέντευξή του στο περιοδικό «Επίκαιρα» στις 4.9.1974 δήλωσε: «όσα έχω υποστεί δεν αξίζει καν να αναφερθούν, όταν υπάρχουν ο Σπύρος Μουστακλής, το ζωντανό αυτό μνημείο των βασανιστηρίων της ΕΣΑ, ο ανάπηρος συνταγματάρχης Δημ. Οπρόπουλος και όταν θυμάμαι τα θύματα των βασανιστών που δεν επέζησαν για να γίνουν μάρτυρες της θηριωδίας των εγκαθέτων της χούντας».
Στο ΕΑΤ/ΕΣΑ ο Βαρδάνης υπέστη πρωτοφανή σε σκληρότητα βασανιστήρια από τη γνωστή ομάδα των βασανιστών (ταγματάρχης Σπανός, λοχίας Πέτρου, λοχαγός Μπέλος, Χατζηζήσης, Κόφας γιατρός, Αντωνόπουλος). Του ζητούσαν να πει ό, τι γνωρίζει για το κίνημα του ναυτικού και για την οργάνωση Α.Ε.Ν. Αρχιβασανιστής του ήταν ο λοχίας Μ. Πέτρου. Ο ίδιος αφηγείται «Από την 1η μέχρι τις 14 Ιουνίου 1973, αρχίζει η σκληρότερη εμπειρία της ζωής μου με το άγριο ξύλο, το μαρτύριο της ορθοστασίας στο ένα πόδι, που ήταν ένα μαρτύριο καινούριο και εξοντωτικό. Μόλις παρέλυε το πόδι και έπεφτε, αυτοί ορμούσαν κυριολεκτικά να με κατασπαράξουν», το ηλεκτροσόκ, οι παραισθήσεις, το κτύπημα στις πατούσες κ.λπ.» και συνεχίζει: «Μια κουστωδία δημίων με οδηγούσε σε μια αγχόνη Μια στήλη ηλεκτρικού φορτίου υπήρχε εκεί. Πολεμούσαν με κάθε μέσο να με ακουμπήσουν. Έβλεπα τον αφανισμό μου και προσπαθούσα να παρασύρω τουλάχιστον έναν απ’ αυτούς. Αυτό το κατάλαβα όταν άκουσα μια κραυγή, του Μιχάλη ίσως, που φώναζε: «Άτιμε πήρα κι εγώ». Αυτό ήταν από κει κι ύστερα βρήκα πάλι τον εαυτό μου, αλλά ετοιμοθάνατο πλέον. Αισθανόμουν πως είχα παραμορφωθεί. Άκουγα όμως καθαρά φωνές από τους τοίχους «Βαρδάνη θα πεθάνεις» Ούρλιαζα και για να σταματώ τις κραυγές, ο «καλός» μου Μιχάλης έβαζε μοχλό το γκλοπ του στο στόμα μου φωνάζοντας: «Έχεις βρε κερατά και γερά δόντια».
Ο Βαρδάνης παρέμεινε φυλακισμένος μέχρι τον Αύγουστο 1973, οπότε αποφυλακίστηκε (24 Αυγούστου) με τη γενική αμνηστία που έδωσε ο δικτάτορας.
Μετά την απόταξή του, ο Βαρδάνης συνέχισε τις σπουδές του στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, απ’ όπου πήρε το πτυχίο του και ξεκίνησε να ασκεί τη δικηγορία.
Στην εκδήλωση ίδρυσης του ΠΑΣΟΚ στις 3 Σεπτέμβρη 1974 ο Βαρδάνης ήταν ανάμεσα στις 149 προσωπικότητες του αντιδικτατορικού αγώνα, της πολιτικής, των γραμμάτων, της τέχνης, που είχε καλέσει προσωπικά ο Ανδρέας Παπανδρέου και στις εκλογές της 17 Νοεμβρίου 1974 ήταν υποψήφιος Βουλευτής του ΠΑΣΟΚ στις Κυκλάδες.

«καθήκον η αναφορά στην ιστορική μνήμη, διδαχή για τις νεότερες γενιές»
Ο Μιχάλης Βαρδάνης παραβρέθηκε στην πρώτη παρουσίαση της ιδρυτικής διακήρυξης του ΠΑΣΟΚ στις 3 Σεπτέμβρη 1974, την οποία και είχε υπογράψει, διετέλεσε οργανωτικός γραμματέας στην οργάνωση του ΠΑΣΟΚ της Α΄ περιφέρειας Αθήνας και στις πρώτες βουλευτικές εκλογές μετά την πτώση της δικτατορίας στις 17.11.1974 ήταν υποψήφιος του ΠΑΣΟΚ στο νομό Κυκλάδων μαζί με τους Π. Βάλβη (Σύρος) και Χρ. Γεωργούση (Πάρος).
Ο Βαρδάνης ήρθε 2ος σε ψήφους στο συνδυασμό του ΠΑΣΟΚ. Συγκεκριμένα οι τρεις υποψήφιοι του ΠΑΣΟΚ έλαβαν: Π. Βάλβης: 2.797, Μ. Βαρδάνης: 2.586, Χρ. Γεωργούσης: 295 ψήφους. Το ΠΑΣΟΚ δεν εξέλεξε τότε Βουλευτή στις Κυκλάδες, αλλά είχε ένα καλό αποτέλεσμα: Τα ποσοστά των κομμάτων στις πρώτες μετά τη χούντα εκλογές είναι: Ν.Δ. 62,73%, Ε.Κ.-Ν.Δ.: 23,82%, ΠΑΣΟΚ: 10,60%), Ε.Α.: 2,03%.
Ο Βαρδάνης μετά τις πρώτες εκλογές σταδιακά αποστασιοποιήθηκε απ’ το ΠΑΣΟΚ, όταν διέβλεπε ιδεολογικές αποκλίσεις από τη διακήρυξη της 3ης Σεπτέμβρη. Εξ αιτίας της ανάμιξής του στην πολιτική στις εκλογές του 1974 δεν αποκαταστάθηκε στις Ένοπλες Δυνάμεις με το νόμο του 1975 ως διωχθείς από την χούντα, γεγονός που προκάλεσε έντονες αντιδράσεις, τόσο από την αντιπολίτευση στη Βουλή, όσο και από την κοινή γνώμη. Ο τότε Υπουργός Άμυνας Ευάγγελος Αβέρωφ υποχρεώθηκε ουσιαστικά με άλλη νομοθετική ρύθμιση να «άρει» αυτή την αδικία σε βάρος του και έτσι επανήλθε ο Βαρδάνης στο στράτευμα το 1976 παίρνοντας όλους τους βαθμούς που είχε στερηθεί, λόγω της απόταξής του από την χούντα. Το 1990 αποστρατεύτηκε από την κυβέρνηση Μητσοτάκη με τον βαθμό του Υποστρατήγου.
Δραστηριοποιήθηκε στη συνέχεια στον «Σύνδεσμο φυλακισθέντων και εξορισθέντων αντιστασιακών περιόδου 1967-1974 - ΣΦΕΑ», στον οποίο διετέλεσε επί πολλά χρόνια Πρόεδρος (1995-2005) και είχε σημαντική παρουσία και δράση.
Στις 24 Ιουλίου 2002, κατά την επίσκεψη τού Πρωθυπουργού Κ. Σημίτη, στο χώρο των πρώην φυλακών Ωρωπού, όπου φυλακίστηκαν πολλοί αγωνιστές της ελευθερίας, προκειμένου να αποτίσει φόρο τιμής σε όλους εκείνους που αγωνίστηκαν, φυλακίστηκαν, βασανίστηκαν και εκτοπίστηκαν από την αιματοβαμμένη δικτατορία, ο Μ. Βαρδάνης στο σύντομο χαιρετισμό του ως Πρόεδρος του ΣΦΕΑ είπε μεταξύ άλλων: «Κύριε Πρόεδρε, η αναφορά στην ιστορική μνήμη είναι καθήκον. Όταν όμως η αναφορά αυτή προέρχεται από τον Πρωθυπουργό της Ελλάδας είναι διδαχή για τις νεότερες γενιές, για τη νεολαία μας που τόσο την έχει ανάγκη».
Στις 23 Μαΐου 2008, στην εκδήλωση τιμής και μνήμης για τον Χαρίλαο Φλωράκη, που οργάνωσε το ΚΚΕ, για τα τρία χρόνια από το θάνατό του, φίλοι και συνοδοιπόροι του μίλησαν για τον ιστορικό ηγέτη του ΚΚΕ κι ένας απ’ αυτούς ήταν ο Μιχάλης Βαρδάνης, ο οποίος εξέφρασε τη βαθιά συγκίνηση που νιώθει κάθε φορά που μιλά για τον Χαρίλαο Φλωράκη. «κάθε φορά που μιλούσα μαζί του, τόνισε, είχα την αίσθηση πως συνομιλούσα με την νεότερη ιστορία της Ελλάδας». 
Αναφέρθηκε στις στρατιωτικές ικανότητες του Φλωράκη ως αρχηγού στρατιωτικού σχηματισμού του Δημοκρατικού Στρατού κατά την πορεία από την Όρθρυ στον Όλυμπο και το Γράμμο, καθώς και στη δεύτερη αποστολή του μετά το τέλος του Εμφυλίου, με σκοπό να περάσει μαχητές του Δημοκρατικού Στρατού έξω από τα σύνορα. Ο σχεδιασμός και η τακτική που ακολούθησε αξίζει, είπε, να «αποτελέσουν διδαχή στις πολεμικές ακαδημίες από άποψη στρατηγικής και τακτικής».
Αναφερόμενος στην περίοδο της μεταπολίτευσης, ο Μ. Βαρδάνης είπε ότι μέσα στις μεγάλες δυσκολίες που είχε δημιουργήσει «η διάσπαση του ’68 με το «κενό» μιας γενιάς στελεχών και η εμφάνιση του ΠΑΣΟΚ με επικεφαλής ένα χαρισματικό ηγέτη, που σάλπιζε ΕΑΜικά συνθήματα», ξετυλίχτηκαν οι χαρισματικές ικανότητες του πολιτικού ηγέτη Χαρίλαου Φλωράκη: «Στην πολιτική και ιδεολογική τρικυμία των αρχών του 1990 λειτούργησε ο πολέμαρχος-στρατηγός και με αποφασιστικότητα, πίστη, πείσμα και σοφία κατάφερε να μην βυθιστεί το καράβι και να το οδηγήσει σε ήρεμα νερά». Ο Μιχάλης Βαρδάνης και σήμερα συνεχίζει τη διακριτική του όπως πάντα παρουσία, συμμετέχοντας στους κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες, σε αγωνιστική συμπόρευση με την Αριστερά.

Η κατάθεση του Βαρδάνη στη δίκη των βασανιστών
«τρελλοί οπαδοί του καθεστώτος»

Η εφημερίδα Κορωνίς Νάξου έγραφε τον Σεπτέμβριο 1975 για την κατάθεση του ίλαρχου Βαρδάνη στη δίκη των βασανιστών στο στρατοδικείο.
«Ιδιαίτερη εντύπωση προκάλεσε για την έκταση των βασανισμών και για την αφηγηματική της πληρότητα η κατάθεση του επιλάρχου και πολιτευτή κ. Μιχάλη Βαρδάνη στο Διαρκές Στρατοδικείο Αθηνών. Κράτησε κυριολεκτικά την αναπνοή του δικαστηρίου και των αναγνωστών των Αθηναϊκών εφημερίδων, στις οποίες έδωσε με παραστατική ακρίβεια τις οδυνηρές εμπειρίες του στο κελί του θανάτου στο ΕΑΤ-ΕΣΑ, την ατέλειωτη ορθοστασία με την επίβλεψη ροπαλοφόρων, τους ξυλοδαρμούς, την ασθένειά του από κολικό του νεφρού. Σ’ ένα χαρτί που του έδωσαν να γράψει σημείωσε: «τρελοί οπαδοί του καθεστώτος».
Σε λίγο άρχισαν οι εφιαλτικές παραισθήσεις, η δίψα γινόταν όλο και πιο αφόρητη, ενώ ο βασανιστής έχυνε εμπρός του το νερό, επειδή ο κρατούμενος δεν μπορούσε να ορμήσει και να «δαγκώσει» το ποτήρι. Του ξερίζωσαν τις φαβορίτες με τα χέρια και όταν ζητούσε βοήθεια για τους κολικούς, του απαντούσαν «την άλλη φορά»!!!
Τα βασανιστήρια και η συμπεριφορά των συναδέλφων του αξιωματικών τον είχαν φθάσει στον βαθμό της τρέλας. Η κατάθεση-ντοκουμέντο του κ. Μιχάλη Βαρδάνη παριστάνει ανάγλυφα τον δυσώδη υπόκοσμο της επταετίας».
Στο περιοδικό Επίκαιρα και στον δημοσιογράφο Κώστα Τσαρούχα την ίδια περίοδο περιγράφει ο ίδιος τη φρίκη, την κόλαση που έζησε στο ΕΑΤ-ΕΣΑ: «Την επομένη μου έφεραν το χαρτί. Δεν ήξερα περί τίνος επρόκειτο. Μου υπενθύμισαν ότι είναι η κατάθεσή που έδωσα. Τότε αρνήθηκα να υπογράψω, λέγοντας ότι δεν γνωρίζω τίποτα κι ότι πρώτη φορά ακούω για κατάθεση. Αυτό ήταν αρκετό για να με λειώσουν κυριολεκτικά. Γι αυτή τη στιγμή ό, τι και να πω μπορεί να ’ναι κάτω ή πάνω από την πραγματικότητα. Την έκταση όσων συνέβησαν και σήμερα ακόμη δεν μπορώ να την δώσω στην κανονική τους διάσταση. Πρόκειται μάλλον για σεισμό, κάτι σαν αντάμωση άγριων φυλών σε ώρες τελετουργικές της μαύρης μαγείας. Θυμάμαι πως συμμετείχα κι εγώ σ’ αυτή την «εορταστική ατμόσφαιρα». Το αφιόνι μάλλον είχε κάνει καλά τη δουλειά του. Πάλευα, χτυπούσα και χτυπιόμουν στο ίδιο ρυθμό. Δυνάμεις χαμένες φάνηκαν εκείνες τις ώρες να με κυκλώνουν. Και πάλι χάος, ξανά αγαπημένες μορφές. Τώρα πια πνιγόντουσαν μπροστά μου και προσπαθούσα να τις σώσω μ’ όλες μου τις δυνάμεις. Μια θάλασσα είχε γίνει το κελί μου. Δεν ήξερα αν είμαι στο ίδιο. Δεν είχα καμιά αίσθηση τόπου και χρόνου. Ίσως ήταν μια στιγμή. Ίσως κι ένας αιώνας».
Σε άλλο σημείο της αφήγησής του στον Κ. Τσαρούχα ο Βαρδάνης αναφέρεται και σε ένα στρατονόμο που έδειχνε «άνθρωπος» σαν μια μικρή όαση ανάμεσα στον εσμό των μισθοφόρων: «ένας νέος στη βάρδια του φέρθηκε, όσο μπορούσε φυσικά και με μεγάλο κίνδυνο ανθρώπινα. Μού ’δωσε ένα ποτήρι αναψυκτικό και μου επέτρεψε για λίγο να καθίσω. Αυτό του δημιούργησε μύριους φόβους, γιατί ήταν δυνατό το μικρό αυτό λασκάρισμα να το πλήρωνε ακριβά. Κι αυτός ήξερε καλά καλύτερα απ’ τον καθένα πόσο κόστιζε το τίμημα αυτό. Ας είναι. Αν διαβάσει την μαρτυρία μου, ας μάθει πώς τον ευχαριστώ από καρδιάς».
Ο ίλαρχος Βαρδάνης ήταν από τους πρώτους αξιωματικούς που διώχτηκαν από το τυραννικό καθεστώς της 21ης Απριλίου 1967 για τα δημοκρατικά του φρονήματα και έμεινε καθ’ όλη τη δικτατορία χωρίς σύνταξη μόνο με ένα βοήθημα 12 μισθών λοχαγού (ιλάρχου).

«δεν ήρθα με κέφι και με χαρά να καταθέσω»
Με χαμηλή φωνή και με συγκίνηση άρχισε τη συντριπτική για τους κατηγορούμενους κατάθεσή του ο μάρτυς κατηγορίας ίλαρχος Μιχάλης Βαρδάνης στη δίκη των βασανιστών του ΕΑΤ-ΕΣΑ στις 24 Αυγούστου 1975. Το ακροατήριο άκουσε με κομμένη την ανάσα τα αίσχη, τις φρικαλεότητες και την έκταση των βασανισμών που διαπράττονταν μέσα στο ΕΑΤ/ΕΣΑ, το σύγχρονο αυτό Νταχάου:… «ακούω στους τοίχους ουρλιαχτά: «Βαρδάνη θα πεθάνεις…». Ουρλιάζω και τότε ο Πέτρου μου βάζει το γκλοπ μέσα στα δόντια. Ο Πέτρου λέει: Άτιμε, έχεις γερά δόντια». Ύστερα θά ’ρθουν οι παραισθήσεις: «Άρχισα να συνομιλώ με τον Μουστακλή, με ένα φίλο μου, με την οικογένειά μου, με τη μάννα μου και τα αδέλφια μου…».

Γράφει η εφημερίδα Καθημερινή στις 28 Αυγούστου 1975: «Στη συγκλονιστική του κατάθεση ο ίλαρχος Μιχ. Βαρδάνης είπε: Είχα φθάσει στον βαθμό της τρέλας, όταν έπαθα κολικό του νεφρού μου είπαν: για να σου κάνουμε ένεση πρέπει να ομολογήσεις» και η ίδια η εκδότρια της Καθημερινής, η Ελένη Βλάχου έγραφε στην καθημερινή της στήλη «επίκαιρα» στις 24 Αυγούστου 1975: «για μια ημέρα, χθες Σάββατο, υπήρχε μόνο ο Κορυδαλλός και όχι στρατοδικείο. Ίσως να ήταν τυχερό, για να μείνει πιο ζωντανά χαραγμένη η εντύπωση που άφησε η κατάθεση ορισμένων μαρτύρων της Παρασκευής. Και κυρίως η αφήγηση του Μιχάλη Βαρδάνη. Πόσες φορές όλες αυτές τις μέρες δεν είχαμε ακούσει όλες τις δυνατές περιγραφές αθλιότητας και αγριότητας. Εν τούτοις, όχι μονάχα το ακροατήριο, αλλά ακόμη και οι στρατοδίκες φάνηκαν για μια στιγμή να έχουν εντυπωσιασθεί. Ήταν η διήγησή του -μιας εμπειρίας ανεκδιήγητης φρίκης-τόσο απλή, τόσο παραστατική, τόσο στερεά, ώστε μόνο αυτή θα έφθανε για ν’ αποκαλύψει την εγκληματική αγριότητα που επικρατούσε μέσα σ’ αυτό το άντρο μιας δήθεν «στρατιωτικής υπηρεσίας». Και ήταν χαρακτηριστική μια απάντηση που έδωσε στο τέλος της κατάθεσής του σε ερώτηση στρατοδίκη: κύριε στρατοδίκα, δεν ήρθα με κέφι και με χαρά να καταθέσω. Και με κανένα αίσθημα εκδίκησης. Ακόμη μου έχει μείνει μια μελαγχολία…».

Δεν είναι πολλοί, στην ιστορία, που να έχουν υποστεί βασανιστήρια και όχι μόνο να επιζήσουν και να στέκονται όρθιοι, αλλά και να βρεθούν μπροστά στους βασανιστές τους, σε θέση ισχύος. Και θα έλεγε κανείς ότι αυτό που θα πρέπει να ήταν το όνειρο κάθε θύματος, θα έδινε περισσότερη ή τουλάχιστον πιο φανερή ικανοποίηση. Εν τούτοις, αυτό το τόσο ανθρώπινο αίσθημα έλλειψε παντελώς από τη δίκη. Και θα ήταν χρήσιμο κάποτε η τηλεόραση να έδειχνε μερικές από τις θαυμάσιες μαρτυρίες, τις τόσο αποκαλυπτικές και τόσο ανθρώπινες, να τις ακούσουν όσοι ακόμη σήμερα και ίσως αύριο και μεθαύριο θα εξακολουθούν να αμφισβητούν και να ειρωνεύονται την «αντίσταση». Αυτοί που διαλέγουν ένα δύο ονόματα αντιστασιακών της αρεσκείας τους, τους οποίους χατηρικώς παραδέχονται και σβήνουν όλους τους άλλους. Μα εάν ήταν έτσι, τότε γιατί όλη αυτή η οργάνωση του τρόμου; Γιατί τους βασάνιζαν; (ψέματα, υπερβολές λένε οι αντι-αντιστασιακοί). Γιατί τους έπιαναν; γιατί τους εξόριζαν; Γιατί οι Μπουμπουλίνες, τα Μπογιάτια, η ΕΣΑ; Ότι κοντά στους αυθεντικούς αυτούς ήρωες, στα γενναία παιδιά, θα γλίστρησαν και μερικοί κάλπηδες, αυτό τι σημασία έχει; Πάντοτε υπάρχουν οι επιτήδειοι, που βγαίνουν κερδισμένοι από κάθε πόλεμο, κάθε κρίση, κάθε αγώνα. Όπως και οι άλλοι, που δεν πληρώνουν κανένα λογαριασμό. Μέσα ο γιατρός Κόφας, έξω ο ιατροδικαστής Καψάσκης. Μέσα οι βασανιστές, έξω ο Λάμπρου. Μέσα οι πρωταίτιοι, έξω ο Ανδρουτσόπουλος. Ως πότε; Έχει κανείς κάθε δικαίωμα να ρωτάει…». Ε. [Ελένη Βλάχου].
Μήνης:« Μήπως σε πρόδωσα εγώ;»

Ενώ ο ίλαρχος Βαρδάνης βρισκόταν προφυλακισμένος στον Κορυδαλλό για την υπόθεση της οργάνωσης Οπρόπουλου (είχε συλληφθεί στο τέλος Ιουνίου 1972) συναντήθηκε εκεί με τον επίσης πολυβασανισμένο επί 111 μέρες στο ΕΑΤ-ΕΣΑ Τάσο Μήνη: «μόλις με βλέπει πανιάζει. Δεν μου κάνει κανένα νεύμα γνωριμίας, τόσο συνωμότης ήτανε. Και την επόμενη μέρα, που βρισκόμαστε μαζί με άλλους στο προαύλιο, με πλησιάζει και μου λέει: «γιατί είσαι εδώ; Μήπως σε πρόδωσα εγώ;».
Ανησυχούσε δηλαδή ο Μήνης μήπως στα παραληρήματα που έπεφτε στο ΕΑΤ-ΕΣΑ στη διάρκεια των φρικτών βασανιστηρίων που υπέστη, είχε αναφέρει ονόματα στελεχών της οργάνωσής του. Η αγωνία, αναφέρει ο Βαρδάνης, ήταν ζωγραφισμένη στο πρόσωπό του: «μην ανησυχείς, του λέω, για άλλο πράγμα είμαι εδώ».

Ο Μήνης θα αποκαλύψει για πρώτη φορά τους συναγωνιστές του στην αντιστασιακή οργάνωση ΑΑΑ, στη δίκη των βασανιστών, τον Αύγουστο 1975. Εκεί, ως μάρτυρας κατηγορίας, απευθυνόμενος προς τους βασανιστές του ΕΣΑτζήδες, θα τονίσει ότι: τώρα, που δεν είστε σε θέση να κάνετε πλέον κακό σε κανένα, ήρθε η ώρα να αποκαλύψω για πρώτη φορά τους συντρόφους και συναγωνιστές μου στην αντιδικτατορική πάλη και ήταν οι: Μουστακλής, Αλευράς, Παντελάκης, Μασουρίδης, Βαρδάνης.
Αυτοί, οι χιλιοβασανισμένοι από τη χούντα αξιωματικοί, που «πρόδωσαν» την…«εθνοσωτήρια- όπως την αποκαλούσαν οι πρωταγωνιστές της- επανάσταση της 21ης Απριλίου», υπέστησαν τα πάνδεινα, όχι μόνο ως πολιτικοί κρατούμενοι των ανθρωπόμορφων θηρίων της χούντας, αλλά και στη συνέχεια, όταν αποτάχτηκαν από τις Ένοπλες Δυνάμεις και έχασαν μισθούς, συντάξεις, καριέρα, πολλοί από αυτούς, όπως ο ίλαρχος Βαρδάνης, δεν αποκαταστάθηκαν αμέσως με τη μεταπολίτευση, αλλά χρειάστηκε να γίνει αγώνας για τα… αυτονόητα. Σε κάθε περίπτωση οι αξιωματικοί αυτοί πολέμησαν τη χούντα, όχι γιατί απέβλεπαν σε κάποιες… δάφνες, αλλά γιατί αυτό ήταν το δημοκρατικό και στρατιωτικό τους καθήκον, να προασπίσουν το Σύνταγμα την Ελευθερία, τη Δημοκρατία. Το ακροτελεύτιο άρθρο του Συντάγματος, το 114 τότε, αυτό επιτάσσει: «η τήρησις του παρόντος Συντάγματος αφιερούται εις τον πατριωτισμόν των Ελλήνων».

Και όπως αποδείχτηκε στη συνέχεια, η Απριλιανή χούντα πρόδωσε την πατρίδα, αποδιοργάνωσε τις Ένοπλες δυνάμεις, τις οδήγησε σε ταπεινωτικές πράξεις (συλλήψεις πολιτικών, βασανιστήρια πολιτών, δολοφονίες, εγκλήματα σε βάρος της κοινωνίας), σε παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ενώ διέλυσε την στρατιωτική αμυντική προστασία της Κύπρου με την απομάκρυνση από εκεί όλων των δημοκρατικών αξιωματικών (1967), αλλά και με την προδοτική ενέργεια να αποσύρει μυστικά από τη Μεγαλόνησο το φθινόπωρο του 1968 την ελληνική Μεραρχία, που είχε εγκαταστήσει εκεί από το 1964 η κυβέρνηση του Γεωργίου Παπανδρέου. Η προδοσία αυτή θα ολοκληρωθεί με το πραξικόπημα εναντίον του Προέδρου Αρχιεπισκόπου Μακαρίου (15.7.1974), που ήταν η αφορμή για την εισβολή-περίπατο των Τούρκων και την κατάληψη του 40% της Κύπρου.

Ο Βαρδάνης, όπως προείπαμε, απομακρύνθηκε από την Κύπρο λίγο πριν την επιβολή της δικτατορίας (1966), μετατέθηκε στην Αλεξανδρούπολη, απ’ όπου στη συνέχεια μεταφέρθηκε συνοδεία στην Ξάνθη και από εκεί στην Αθήνα για να καταθέσει στη δίκη του ΑΣΠΙΔΑ (Αύγουστος 1966).
Δύο ημέρες πριν από τη μεταπολίτευση και ενώ η χούντα διαπράττει το τελευταίο και χειρότερο έγκλημά της στην Κύπρο, το πραξικόπημα εναντίον του Μακαρίου και η Τουρκία έχει αρχίσει την εισβολή, κάποιοι απ’ τους βασανισμένους απότακτους δημοκρατικούς αξιωματικούς κι ανάμεσά τους ο Βαρδάνης αποστέλλουν προς τον Αρχηγό των Ενόπλων δυνάμεων το παρακάτω τηλεγράφημα (18 Ιουλίου 1974): «Αρχηγόν Ενόπλων Δυνάμεων ενταύθα. Οι υπογεγραμμένοι τέως Αξιωματικοί, Λοχαγός Πεζικού Αρχάκης Αλέξανδρος, Λοχαγός Πεζικού Αρχοντίδης Νικόλαος, Ίλαρχος Βαρδάνης Μιχαήλ, Υποπλοίαρχος Π.Ν. Βασιλικόπουλος Λεωνίδας, πιστοί εις τον όρκον μας και εν όψει διαγραφομένης απειλής έναντι ακεραιότητος του Έθνους, θέτομεν εαυτούς εις την διάθεσιν της Πατρίδος».
Όπως το είπε και ο Ποιητής «Αυτός ο κόσμος ο μικρός ο ΜΕΓΑΣ»!!!

Ο Μιχάλης Βαρδάνης πέθανε στο νοσοκομείο ΝΙΜΙΤΣ το απόγευμα τητης 14 Ιανουαρίου 2014

Ο αντισμήναρχος ε.α. Τάσος Μήνης είχε αναπτύξει μεγάλη αντιστασιακή δράση στη διάρκεια της επτάχρονης τυραννίας, συνελήφθη και καταδικάστηκε από τη χούντα σε πολυετή φυλάκιση, αφού βασανίστηκε με πρωτοφανή αγριότητα στο ΕΑΤ ΕΣΑ μαζί με τον Σπύρο Μουστακλή, με τον οποίο είχαν συνεργαστεί στην αντίσταση. Κατά τη διάρκεια του εγκλεισμού του στο ΕΑΤ ΕΣΑ ο Μήνης είχε καταγράψει σε χαρτί τουαλέτας όσα έζησε και είχε κατορθώσει να τα βγάλει έξω. Ο Τάσος Μήνης ήταν αντισμήναρχος σε πολεμική διαθεσιμότητα, κατά τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο και μετά την κατάρρευση την υποταγή της Ελλάδας, έφυγε στη Μ. Ανατολή και πήρε μέρος στη μάχη του Ελ Αλαμέιν.

Στη μεταπολίτευση (1974) εκλέχτηκε βουλευτής με την Ένωση Κέντρου - Νέες Δυνάμεις, συμμετείχε στην «Πρωτοβουλία για την ίδρυση της Συμμαχίας» και το 1989 εντάχθηκε στον ενιαίο τότε Συνασπισμό. Το ημερολόγιό του «111 ημέρες στο ΕΑΤ-ΕΣΑ» έγινε σύμβολο του αντιδικτατορικού αγώνα. Πέθανε στις 6 Αυγούστου 2005 σε ηλικία 86 ετών. Ήταν ένας υπέροχος Έλληνας πατριώτης, σύμβολο ηρωισμού και σεμνότητας. Ο Μήνης στη μεταπολίτευση αποκαταστάθηκε στις Ένοπλες Δυνάμεις αλλά, με αναφορά του στον Υπουργό Εθνικής Άμυνας, τον Ιούλιο του 1984, αρνήθηκε πρόσθετη παροχή βαθμών. «...επιθυμώ να παραμείνω στον βαθμό του αντισμηνάρχου, τον οποίο φέρω επί μια 25ετία και τον οποίο, νομίζω, δεν ντρόπιασα... σας παρακαλώ να μην εφαρμόσετε τον νόμο σε ό, τι με αφορά».

Ο Αντ. Κακαράς συνελήφθη από τη χούντα, επειδή συνεπλάκη με κάποιον της Ασφάλειας στην Πλάκα, όπου τραγουδούσε Θεοδωράκη. Φυλακίστηκε στο καταδρομικό πλοίο «ΕΛΛΗ», που το είχε μετατρέψει η χούντα σε χώρο φυλακής και βασανιστηρίων των αντιστασιακών αξιωματικών. Οδηγήθηκε στη συνέχεια στο Ναυτοδικείο και καταδικάστηκε για περιύβριση αρχής και προσβολή του Στρατού και αποτάχτηκε, αφού παρέμεινε επί δέκα εξ μήνες
φυλακισμένος.

Έχει γράψει πολλά άρθρα και βιβλία για την αντιδικτατορική πάλη στις Ένοπλες Δυνάμεις