"Οι Γερμανοί είναι φίλοι μας" που λέει και ο μπουμπούκος: "Πιο πλούσιοι οι Έλληνες από εμάς, να πληρώσουν" φωνάζει η Bild!! / Το νέο Μνημόνιο προαναγγέλλουν Der Spiegel-Σόιμπλε

Κυριακή, 2 Φεβρουαρίου 2014

"Οι Γερμανοί είναι φίλοι μας" που λέει και ο μπουμπούκος: "Πιο πλούσιοι οι Έλληνες από εμάς, να πληρώσουν" φωνάζει η Bild!! / Το νέο Μνημόνιο προαναγγέλλουν Der Spiegel-Σόιμπλε

Η ελληνική κρίση είναι αντικείμενο εκτενούς πρωτοσέλιδου ρεπορτάζ της εφημερίδας Bild που με το γνωστό ύφος της αναφέρεται στην πρόσφατη πρόταση της Bundesbank για επιβολή εισφοράς περιουσίας για τους πολίτες των χωρών της κρίσης.

Η εφημερίδα επισημαίνει ότι σύμφωνα με την Ομοσπονδιακή Τράπεζα της Γερμανίας, «οι Έλληνες πρέπει να πληρώσουν μόνοι για την κρίση τους». Και στη συνέχεια παρατηρεί ότι «εδώ και χρόνια πρέπει εμείς οι Γερμανοί να πληρώνουμε για τους χρεοκοπημένους Έλληνες»…και αυτό επειδή «προφανώς οι Έλληνες δεν μπορούν να βοηθήσουν οι ίδιοι τους εαυτούς τους». Σύμφωνα όμως με το ρεπορτάζ «η αλήθεια φαίνεται να είναι διαφορετική…καθώς στην πραγματικότητα οι Έλληνες έχουν πολύ περισσότερα χρήματα από εμάς».

Η Bild επικαλείται μελέτη της ΕΚΤ, η οποία καταδεικνύει ότι η περιουσία ενός γερμανικού νοικοκυριού ανέρχεται κατά μέσο όρο στα 51.400 ευρώ, οι Έλληνες διαθέτουν 101.900 ευρώ. «Έχουν σχεδόν τα διπλάσια από εμάς», αναφέρει χαρακτηριστικά το ρεπορτάζ.

Το δημοσίευμα επικαλείται στη συνέχεια δηλώσεις του εκπροσώπου της Bundesbank Μίχαελ Μπεστ ο οποίος επισημαίνει: «Σε περίπτωση επαπειλούμενης κρατικής χρεοκοπίας, ένας άπαξ φόρος περιουσίας θα ήταν το μικρότερο κακό. Οι εύπορες ελίτ κατά κανόνα ασκούν πολιτική επιρροή και είναι συνυπεύθυνες για την κατάσταση μίας χώρας».

Ένα τρίτο πακέτο οικονομικής βοήθειας προς την Ελλάδα, και μάλιστα πριν από τις ευρωεκλογές, φέρεται διατεθειμένος να προτείνει ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, όπως αναφέρει σε δημοσίευμά του το Der Spiegel. Το πακέτο θα συνδέεται με όρους. 

Σύμφωνα με πεντασέλιδο έγγραφο του γερμανικού υπουργείου Οικονομικών που επικαλείται το περιοδικό Der Spiegel, o Βόλφγκανγκ Σόιμπλε είναι διατεθειμένος να προτείνει ένα τρίτο πακέτο δανειακής βοήθειας προς την Ελλάδα και μάλιστα πριν από τις ευρωεκλογές του ερχόμενου Μαΐου.

Στο εν λόγω έγγραφο αναφέρονται ως ενδεχόμενα ένα περαιτέρω «κούρεμα» του ελληνικού χρέους ή ένα «περιορισμένης έκτασης συμπληρωματικό πρόγραμμα», με το οποίο η Ελλάδα θα μπορέσει να αντλήσει πόρους από τον μόνιμο μηχανισμό στήριξης ESM. Σύμφωνα με πληροφορίες από του γερμανικό υπουργείο Οικονομικών που επικαλείται το Der Spiegel, το ποσό που θα προβλέπεται στο νέο πακέτο θα είναι της τάξεως των 10-20 δισ. ευρώ, ανάλογα με τον τρόπο που αυτό θα διαμορφωθεί.

Εκπρόσωπος του γερμανικού υπουργείου Οικονομικών διέψευσε στο reuters ότι σχεδιάζεται νέο «κούρεμα» του ελληνικού χρέους. «Δεν υπάρχουν νέα δεδομένα», δήλωσε ο εκπρόσωπος, παραπέμποντας στις σχετικές δηλώσεις του Γερμανού υπουργού Οικονομικών Σόιμπλε.

Ένα συμπληρωματικό πακέτο, το πιθανότερο σενάριο

Υπενθυμίζεται ότι ο χριστιανοδημοκράτης πολιτικός υποστήριξε σε συνέντευξή του προς την οικονομική επιθεώρηση Wirtschaftswoche ότι «μετά την ολοκλήρωση του τρέχοντος προγράμματος, το οποίο -όπως σημειώνει- εξελίσσεται με αρκετή επιτυχία, μπορεί να υπάρξει ακόμα περαιτέρω χρηματοδοτική ανάγκη».

Σύμφωνα με τον Σόιμπλε «το εάν, το πότε και το πώς, θα το γνωρίζουμε στα μέσα του 2014». Επίσης η βοήθεια θα εξαρτηθεί και από το κατά πόσο η Ελλάδα έχει ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της. Σύμφωνα με τον χριστιανοδημοκράτη πολιτικό «η όποια περαιτέρω βοήθεια θα ήταν πολύ μικρότερη σε σχέση με την δανειακή βοήθεια που έχει χορηγηθεί μέχρι τώρα».

(ΠΗΓΗ: http://www.ethnos.gr/)

Πούτιν: Δεν καταλαβαίνω γιατί προτιμάτε για επενδύσεις την προβληματική Ελλάδα! - Ενόχληση από Αθήνα

Πούτιν: Δεν καταλαβαίνω γιατί προτιμάτε για επενδύσεις την προβληματική Ελλάδα! - Ενόχληση από Αθήνα

Επιφυλάξεις Πούτιν για επενδύσεις στην Ελλάδα, με έμμεση αναφορά στον Ιβάν Σαββίδη
«Ασφαλώς και υπάρχει ενόχληση» ανέφερε ελληνική κυβερνητική πηγή...

«Πρέπει να ερευνήσουμε, γιατί επενδυτές και δικοί μας και ξένοι επενδύουν αρκετά μεγάλα ποσά στο εξωτερικό, αν και έχουν τη δυνατότητα να το κάνουν αυτό εδώ» είπε ο Βλαντίμιρ Πούτιν, προεδρεύοντας σε διευρυμένη σύσκεψη για την ανάπτυξη της Περιφέρειας του Ροστόφ, απ' όπου κατάγεται και αναπτύσσει μεγάλο μέρος των επιχειρηματικών του δραστηριοτήτων ο ομογενής επιχειρηματίας Ιβάν Σαββίδης.
«Ορισμένοι συνάδελφοι, που είναι παρόντες εδώ, το κάνουν αυτό, αλλά δεν γνωρίζω εάν είναι παρόντες εκείνοι, που επενδύουν αρκετά μεγάλα χρηματικά ποσά στο εξωτερικό. Μεταξύ άλλων, με έκπληξή μου ανακάλυψα ότι μια αρκετά σοβαρή επένδυση πραγματοποιήθηκε το τελευταίο διάστημα στην Ελλάδα», είπε στην παρέμβασή του ο Β.Πούτιν χωρίς να κατονομάσει τον ομογενή επιχειρηματία.

απο το infognomonpolitics.com

ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΕΚΤΑΚΤΟΥ ΑΝΑΓΚΗΣ - του Β. Βιλιάρδου

ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΕΚΤΑΚΤΟΥ ΑΝΑΓΚΗΣ

Τετάρτη, 26 Ιούνιος 2013 23:08

Η Ελλάδα έχει πιαστεί στον ιστό της αράχνης, κινδυνεύοντας σοβαρά να «κατασπαραχθεί» – με άλλα λόγια, έχει οδηγηθεί μέσα σε ένα βάλτο, όπου με την παραμικρή κίνηση της να απελευθερωθεί, βυθίζεται ακόμη περισσότερο στο βούρκο...

“Η κατάσταση είναι σοβαρή. Ο χρόνος του παιχνιδιού έχει λήξει. Το βιοτικό μας επίπεδο θα μειωθεί πάρα πολύ, αλλά τα παιδιά μας θα ζήσουν καλύτερες ημέρες. Πρέπει να πολεμήσουμε. Όλοι μαζί, χωρίς καμία εξαίρεση. Θα υπάρξουν θύματα. Θα κάνουμε λάθη. Είναι όμως απαραίτητο” (W. Churchill).

“Το ψέμα αποτελεί χαρακτηριστικό γνώρισμα των ανεπαρκών και ανίκανων πολιτικών, ενώ ακούγεται συνήθως ευχάριστα μόνο από ανώριμους, μη συνειδητοποιημένους Πολίτες. Η αλήθεια βέβαια σπάνια είναι αρεστή – αποδεικνύεται όμως πάντοτε σωτήρια.

Στα πλαίσια αυτά, εάν υπάρχει κάτι χειρότερο από μία ανίκανη κυβέρνηση που λέει ψέματα και δεν τηρεί τις προεκλογικές της δεσμεύσεις, είναι μία αντιπολίτευση, η οποία είναι δογματικά αντίθετη με τα πάντα, προτάσσοντας το κομματικό του εθνικού συμφέροντος  - αιθεροβατώντας επί πλέον και παραπλανώντας τους Πολίτες”.

Ανάλυση

Από το Μάρτιο του 2010 η Ευρωζώνη, καθώς επίσης το ΔΝΤ, δάνεισαν στην Ελλάδα το ποσόν των 206,9 δις €, σε 23 δόσεις -χωρίς να υποχρεωθούν να τεκμηριώσουν αναλυτικά που ακριβώς χρησιμοποιήθηκε το τεράστιο αυτό ποσόν, για το οποίο εγγυώνται οι φορολογούμενοι των 16 υπολοίπων χωρών της Ευρωζώνης, καθώς επίσης των 188 μελών του ΔΝΤ. Μία αυστριακή οργάνωση όμως (Attac) ασχολήθηκε πολύ σοβαρά με το θέμα αυτό, με τα εντυπωσιακά παρακάτω αποτελέσματα:   

(α)  Τα 58,2 δις € (το 28,1%) διατέθηκαν για την ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών - οι οποίες υπέφεραν από μία άνευ προηγουμένου εκροή καταθέσεων (περί τα 100 δις €), ενώ υποχρεώθηκαν σε τεράστιες ζημίες, λόγω της απόσβεσης των ομολόγων του δημοσίου (στα πλαίσια του εγκληματικού PSI, με το οποίο στην κυριολεξία πυροβολήσαμε μόνοι μας τα πόδια μας).

Οι μειώσεις μισθών και εισοδημάτων, καθώς επίσης η ύφεση που προκλήθηκε, λόγω της αποτυχημένης πολιτικής που εφάρμοσε το ΔΝΤ, επιδείνωσαν την οικονομική κατάσταση των τραπεζών ακόμη περισσότερο – αφού αυξήθηκαν επικίνδυνα οι επισφάλειες τους (τα κόκκινα δάνεια). 

(β)  Τα 101,3 δις € (το 49%) περιήλθαν στους πιστωτές της Ελλάδας. Από το ποσόν αυτό, τα 55,44 δις € χρησιμοποιήθηκαν για την εξόφληση των ληξιπρόθεσμων ομολόγων - αντί να υποχρεωθούν οι πιστωτές να επιβαρυνθούν με το ρίσκο της απώλειας των επενδύσεων τους, από τις οποίες προηγουμένως είχαν κερδίσει μεγάλα ποσά, τοκίζοντας την Ελλάδα με υψηλά επιτόκια. Τα επόμενα 34,6 δις € οδηγήθηκαν επίσης στους πιστωτές, στα πλαίσια της διαγραφής χρέους (Μάρτιος 2012), ενώ με τα υπόλοιπα 11,29 δις € χρηματοδοτήθηκε η επαναγορά χρέους, από τους κατόχους ομολόγων (δεύτερη διαγραφή).

(γ)  Τα 46,6 δις € (22,5%) εισέρευσαν στον προϋπολογισμό της Ελλάδας, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι ωφέλησαν τους Πολίτες - αφού με τα 34,6 δις € πληρώθηκαν τόκοι για τα υφιστάμενα ομόλογα του δημοσίου (από το δεύτερο τρίμηνο του 2010 έως το τέταρτο τρίμηνο του 2012), ενώ οι εξοπλιστικές δαπάνες απορρόφησαν 10,2 δις € (2010 και 2011), λόγω της πίεσης των προμηθευτών μας, Γερμανών και Γάλλων, για να μην επηρεαστούν οι δικές τους πωλήσεις.

Ουσιαστικά λοιπόν, μόλις 1,7 δις € διατέθηκαν για τους Έλληνες - αν και πρέπει να αφαιρεθούν οι τεράστιες αμοιβές των στελεχών της Τρόικας, καθώς επίσης τα διάφορα έξοδα τους, τα οποία ανέρχονται σε αρκετές εκατοντάδες εκατομμύρια. Η ζημίες δε που έχουν υποστεί οι Έλληνες ξεπερνούν τα 700 δις € (απαξίωση του χρηματιστηρίου, πτώση των τιμών των ακινήτων, χρεοκοπίες επιχειρήσεων, μείωση μισθών και εισοδημάτων, υπερβολική φορολόγηση κοκ.)     

(δ)  Τέλος, περί τα 0,9 δις € (0,4%) διατέθηκαν για τη συμμετοχή της Ελλάδας στον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης(ESM). Στον Πίνακα Ι που ακολουθεί, φαίνεται η συνολική εικόνα:

ΠΙΝΑΚΑΣ Ι: Η διάθεση των ποσών του δανείου της Ελλάδας από την Τρόικα, σε δις €

Χρήση δανείων	Ποσόν
Ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών	58,20
Εξόφληση ληξιπρόθεσμων ομολόγων	55,44
Πιστωτές για διαγραφή χρέους (PSI)	34,60
Επαναγορά χρέους	11,29
Τόκοι 30 μηνών	34,60
Εξοπλιστικές δαπάνες δύο ετών	10,20
Συμμετοχή στο ESM	0,90
Έλληνες πολίτες, έξοδα Τρόικας	1,70
Σύνολα	206,93

Πηγή: Attac Austria

Πίνακας: Β. Βιλιάρδος

Παρά το ότι λοιπόν από το συνολικό πακέτο διάσωσης της Ελλάδας (240 δις € συν ενδεχομένως κάποια ποσά για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών), έχουν δαπανηθεί ήδη τα 207 δις €, ελάχιστα χρήματα έχουν καταλήξει στην ελληνική οικονομία - αφού κάτι περισσότερο από τη «μερίδα του λέοντος» οδηγήθηκε στους πιστωτές, ειδικά στις γερμανικές και γαλλικές τράπεζες, με τα υπόλοιπα να απορροφώνται από τα εξοπλιστικά προγράμματα (από τα οποία ξανά κερδίζουν τόσο οι Γερμανοί, όσο και οι Γάλλοι).

Στον Πίνακα ΙΙ που ακολουθεί απεικονίζεται η διάρθρωση του ελληνικού χρέους, το Μάρτιο του 2010, τον Αύγουστο του 2010, το Νοέμβριο του 2012 και τον Ιανουάριο του 2013:

ΠΙΝΑΚΑΣ ΙΙ: Διάρθρωση ελληνικού χρέους σε δις €

Είδος δανειστών	3/2010	8/2010	11/ 2012	Ι/ 2013
Δανειστές (μη τράπεζες)	176	118	**72	***57
Ελληνικές τράπεζες	40	45	36	21
Διεθνείς τράπεζες	77	60	./.	./.
ΕΚΤ		40	45	45
EFSF			74	84
Διακρατικά δάνεια*		22	53	53
ΔΝΤ		16	22	22
Σύνολα	293	301	302	282

 * Ουσιαστικά τον Αύγουστο του 2010 τα διακρατικά δάνεια, μαζί με το ΔΝΤ, ήταν συνολικά 38 δις €, αφού δεν υπάρχει αναλυτική εικόνα.      

 ** 36 δις € Έλληνες και 36 δις € ξένοι  

*** 36 δις € Έλληνες και 21 δις € ξένοι

Πηγή: NDS

Πίνακας: Β. Βιλιάρδος   

Από τον Πίνακα ΙΙ διαπιστώνουμε ότι, το χρέος της Ελλάδας μεταφέρθηκε ουσιαστικά από τους ιδιώτες πιστωτές (ειδικά από τις διεθνείς τράπεζες, στις οποίες πλέον δεν οφείλει τίποτα η Ελλάδα, αλλά το EFSF και η ΕΚΤ), σε κρατικούς – γεγονός φυσικά που καθιστά πολύ δύσκολη, εάν όχι αδύνατη, την απαίτηση διαγραφής των τοκογλυφικών κερδών (επαχθή χρέη), αφού τα δάνεια δεν κατέχονται πλέον από τους αρχικούς κερδοσκόπους.    

Ειδικότερα, το συνολικό χρέος της χώρας μας το Μάρτιο του 2010 ήταν σε ποσοστό 100% απέναντι σε ιδιώτες - ενώ το 2013 το χρέος απέναντι στους ιδιώτες μειώθηκε στο 25% περίπου. Στην πραγματικότητα δε το συνολικό χρέος αυξήθηκε, σε σχέση με το 2010, παρά τις διαγραφές (haircut) - αφού στα τέλη του 2012 διαμορφώθηκε στα 305,5 δις € περίπου (με τα υπόλοιπα από τα 282 δις € του Πίνακα ΙΙ να οφείλονται σε πιστωτές, τους οποίους δεν μπορούμε να συγκεκριμενοποιήσουμε). 

Εν τούτοις τα 58,2 δις €, τα οποία διατέθηκαν για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών σύμφωνα με τον Πίνακα Ι, δεν αναφέρονται στον προϋπολογισμό, με βάση τον οποίο το δημόσιο χρέος ανερχόταν στα 305,5 δις € στο τέλος του 2012 – παρά το ότι ένα μέρος τους είχε καταγραφεί κάποια στιγμή (άρθρο μας). Το γεγονός αυτό μας κάνει να αμφιβάλλουμε για το πραγματικό ύψος του δημοσίου χρέους – επίσης για τα ποσά, τα οποία ανακοινώνονται ή εμφανίζονται στις μελέτες ελληνικών ή διεθνών οργανισμών, όπως και για τις πραγματικές συνθήκες, οι οποίες οδήγησαν στη «ρήξη» την τρικομματική κυβέρνηση.      

ΟΙ ΠΗΓΕΣ ΤΟΥ ΔΑΝΕΙΣΜΟΥ ΜΑΣ

Το ελληνικό δημόσιο είναι πλέον υπερβολικά χρεωμένο - ένα χρέος που συνεχώς αυξάνεται, λόγω της δεινής κατάστασης, στην οποία έχει οδηγηθεί. Ένα μεγάλο μέρος αυτού του χρέους αποτελείται από ομόλογα σταθερού επιτοκίου - όπου η Ελλάδα οφείλει να τα εξοφλήσει στην ονομαστική τιμή τους την ημερομηνία λήξης τους, πληρώνοντας όμως ετήσια τόκους στους δανειστές της.

Τα χρήματα που η χώρα μας λαμβάνει από τα πακέτα στήριξης, λειτουργούν ουσιαστικά με το ίδιο «αξίωμα». Η μοναδική διαφορά μεταξύ των φυσιολογικών ομολόγων δημοσίου (τα οποία αγοράζονται από ιδιώτες, όπως από τράπεζες και ασφάλειες), καθώς επίσης των δανείων από τους μηχανισμούς στήριξης (Ευρωζώνη, ΔΝΤ), είναι τα επιτόκια - τα οποία, στη δεύτερη περίπτωση, δεν καθορίζονται από τις αγορές, αλλά από την πολιτική.

Τα χρήματα τώρα, με τα οποία δανείζουν οι ευρωπαϊκοί μηχανισμοί στήριξης την Ελλάδα, προέρχονται μόνο κατά ένα πολύ μικρό μέρος τους από τις χώρες της Ευρωζώνης - αφού το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος τους προέρχεται από το χρηματοπιστωτικό τομέα.

Αναλυτικότερα, τόσο οι τράπεζες, όσο και οι ασφαλιστικές εταιρείες αγοράζουν ομόλογα, τα οποία εκδίδει το EFSF και το ESM - εξασφαλίζοντας το δανεισμό του. Τα δανεικά αυτά χρήματα, τα οποία λαμβάνουν οι μηχανισμοί στήριξης από τις τράπεζες και τους λοιπούς επενδυτές, τα δανείζουν με τη σειρά τους στην Ελλάδα (στην Ιρλανδία, στην Πορτογαλία κοκ.) - με ένα υψηλότερο επιτόκιο, από αυτό που οι ίδιοι πληρώνουν.

Ουσιαστικά λοιπόν, τα κράτη-μέλη της Ευρωζώνης δεν δανείζουν με δικά τους χρήματα, με χρήματα των φορολογουμένων πολιτών τους δηλαδή την Ελλάδα, αλλά λειτουργούν απλά ως τριτεγγυητές - αναλαμβάνοντας την ευθύνη της πληρωμής, μόνο στην περίπτωση που δεν θα πληρώσει η Ελλάδα. Επομένως, η χώρα μας δεν έχει πάρει καθόλου χρήματα από τη Γερμανία ή από τις άλλες χώρες - παρά το ότι δημιουργείται (σκόπιμα προφανώς) η εντύπωση αυτή στους φορολογουμένους πολίτες τους.     

Όσον αφορά τώρα τα δάνεια του ΔΝΤ, προέρχονται από τα «ειδικά δικαιώματα ανάληψης» - από το τεχνητό δηλαδή συναλλαγματικό σύστημα που διαθέτει. Απλούστερα, όπως ακριβώς συμβαίνει και με τις χώρες της Ευρωζώνης, τα 188 μέλη του ΔΝΤ εγγυώνται για τα δάνεια που δίνονται στην Ελλάδα, αναλαμβάνοντας την ευθύνη τυχόν μη πληρωμής τους.

Επειδή όμως η εξυπηρέτηση των δανείων του ΔΝΤ προηγείται όλων των άλλων χρεών μίας χώρας, τα δάνεια αυτά είναι μηδενικού ρίσκου για τα μέλη του Ταμείου – ενώ αποδίδουν φυσικά τόκους, οι οποίοι αυξάνουν τα κέρδη του (το ΔΝΤ το 2006, έχοντας έναν μόνο πελάτη, την Τουρκία, καθώς επίσης ένα χείριστο όνομα στις περισσότερες χώρες που είχε δραστηριοποιηθεί στο παρελθόν, κινδύνευε να κλείσει).           

ΟΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥ ΔΑΝΕΙΣΜΟΥ ΜΑΣ

Ο διεθνής εξευτελισμός της Ελλάδας, η διαγραφή μέρους του χρέους της έναντι υπέρογκων ανταλλαγμάτων (μετατροπή του υπολοίπου σε ενυπόθηκο, αγγλικού δικαίου, μη μετατρέψιμου σε δραχμές - απώλεια της εθνικής κυριαρχίας κλπ.), η τεράστια ανεργία, η τρομακτική ύφεση, καθώς επίσης η πλήρης ανυπαρξία αναπτυξιακών προοπτικών, δεν είναι οι μοναδικές ιδιαιτερότητες του καταναγκαστικού δανεισμού μας - αφού υπάρχουν επίσης οι εξής:

(α)  Η Τρόικα, πολύ συχνά στο παρελθόν, αλλά ακόμη και σήμερα, συνηθίζει να αναιρεί τις υφιστάμενες υποσχέσεις της,καθυστερώντας να πληρώσει τις προσυμφωνημένες δόσεις για ολόκληρους μήνες - με στόχο την άσκηση πιέσεων τόσο στην Πολιτεία, όσο και στους Πολίτες.

(β)  Το Φθινόπωρο του 2011 εμπόδισε τη διεξαγωγή του γνωστού μας δημοψηφίσματος, σε σχέση με την αποδοχή ή μη της πολιτικής λιτότητας (άρθρο μας), ενώ το Μάιο/Ιούνιο του 2012 αναμίχθηκε έντονα στα πολιτικά ζητήματα της χώρας -τασσόμενη υπέρ των κομμάτων που υποστήριζαν τα μνημόνια υποταγής και εκβιάζοντας με τη μη πληρωμή της δόσης (την οποία πράγματι καθυστέρησε τότε για πολλούς μήνες, έτσι ώστε να βεβαιωθεί προηγουμένως για την «πολιτική σταθερότητα»).

(γ)  Με την καθυστέρηση των δόσεων, η Τρόικα αναγκάζει την ελληνική κυβέρνηση να εκδίδει βραχυπρόθεσμα ομόλογα δανεισμού της - έτσι ώστε να αποφύγει τη χρεοκοπία. Επειδή όμως τα επιτόκια αυτών των ομολόγων, τα οποία έχουν διάρκεια μερικών μόλις εβδομάδων ή μηνών είναι αρκετά υψηλά, αυξάνονται δυσανάλογα τόσο το ελληνικό χρέος, όσο και τα κέρδη των κερδοσκόπων.

Το γεγονός αυτό τεκμηριώνει με έναν ακόμη τρόπο το ότι, ο απώτερος σκοπός της Τρόικας δεν είναι ο περιορισμός του χρέους – πόσο μάλλον η εξυγίανση της ελληνικής οικονομίας. Απλούστατα αποτελεί ένα πρόσχημα, με στόχο την κατάρρευση του κοινωνικού κράτους, την κατάλυση των εργασιακών σχέσεων, τη λεηλασία της ιδιωτικής και δημόσιας περιουσίας κλπ., στα πλαίσια της στρατηγικής πέντε φάσεων του ΔΝΤ (ανάλυση).  

(δ)  Μία δόση της τάξης του 1 δις €, την οποία έλαβε η Ελλάδα από το EFSF τον Ιούνιο του 2012, χρησιμοποιήθηκε για να χρηματοδοτήσει τη συμμετοχή της στο ESM. Ουσιαστικά λοιπόν, με αυτόν τον τρόπο το EFSF χρηματοδότησε τον οργανισμό που θα το διαδεχθεί - όχι όμως απ' ευθείας, αλλά μέσω της αύξησης του ελληνικού χρέους.

(ε)  Ο διοικητής των EFSF και ESM (ο γερμανός K.Regling), έχει μετακινηθεί πολλές φορές στη μέχρι σήμερα καριέρα του, μεταξύ της πολιτικής και του χρηματοπιστωτικού τομέα - εργαζόμενος για την κυβέρνηση της Γερμανίας, για το επενδυτικό κεφάλαιο (hedge fund) Moore Capital Strategy Group, για την Κομισιόν (στη γενική διεύθυνση οικονομικών και χρηματοπιστωτικών υποθέσεων), καθώς επίσης για το επενδυτικό κεφάλαιο Winton Futures Fund Ltd. Προφανώς λοιπόν αποτελεί το βασικό συνδετικό κρίκο, μεταξύ του χρηματοπιστωτικού κτήνους και της πολιτικής - ενώ δεν μπορεί παρά να ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για τη διάσωση των τραπεζών, προς όφελος των πραγματικών εργοδοτών του.

(στ)  Ο μέσος μισθός των δώδεκα εργαζομένων στο EFSF είναι 258.000 € ετήσια - με το μισθό του διοικητή να ανέρχεται στα 324.000 € συν τα έξοδα του. Οι άνθρωποι με αυτές τις αμοιβές εκπροσωπούν μία πολιτική, η οποία έχει μειώσει το βασικό μισθό των εργαζομένων στην Ελλάδα στα 580 € μικτά μηνιαία - ενώ στόχος της είναι οι ακόμη μεγαλύτερες μειώσεις.

(ζ)  Τα ομόλογα που είχαν συναφθεί με το αγγλικό δίκαιο πριν το PSI, οι κάτοχοι των οποίων δεν αποδέχθηκαν τη διαγραφή,εξοφλούνται από την Ελλάδα στο ακέραιο (100%) της αξίας τους, συν τους τόκους – παρά το ότι αρκετά από αυτά είχαν αγορασθεί σε πολύ χαμηλότερες τιμές, από τα εξειδικευμένα στην είσπραξη τέτοιων ομολόγων επενδυτικά κεφάλαια (τα οποία αποκομίζουν τεράστια κέρδη).  

(η)  Παράλληλα  με την αύξηση των χρεών του δημοσίου, μεγεθύνονται και τα χρέη του ιδιωτικού τομέα της Ελλάδας - ο οποίος ήταν από τους υγιέστερους της ΕΕ, πριν από την εισβολή του ΔΝΤ. Την ίδια στιγμή χρεοκοπούν εκατοντάδες χιλιάδες επιχειρήσεις, δημιουργώντας συνεχώς νέα προβλήματα τόσο στο δημόσιο (λιγότερα έσοδα, αύξηση της ανεργίας κλπ.), όσο και στις τράπεζες – με αποτέλεσμα να αυξάνονται οι «τρύπες» στον προϋπολογισμό, καθώς επίσης οι νέες ανάγκες δανεισμού του δημοσίου και διάσωσης των χρηματοπιστωτικού συστήματος.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Από όλα τα παραπάνω συμπεραίνεται εύκολα ότι, η Ελλάδα έχει πιαστεί στον ιστό της αράχνης, κινδυνεύοντας από στιγμή σε στιγμή να «κατασπαραχθεί» – με άλλα λόγια, έχει οδηγηθεί μέσα σε ένα βάλτο, όπου με την παραμικρή κίνηση της να απελευθερωθεί, βυθίζεται ακόμη περισσότερο στο βούρκο.

Απαντώντας τώρα στην «απλοϊκή» ερώτηση, σε σχέση με το εάν θα μπορούσε η πατρίδα μας να μην πληρώσει τις οφειλές της, θα λέγαμε ότι, φυσικά και μπορεί να σταματήσει να εξυπηρετεί το χρέος της.

Δυστυχώς όμως, όπως συμβαίνει με τα ενυπόθηκα δάνεια που παίρνουμε από τις τράπεζες, εάν δεν πληρώσουμε, αφενός μεν θα καταχωρηθούμε στο διεθνή «Τειρεσία» (οπότε δεν θα επιτρέπεται ο δανεισμός μας από κανέναν), αφετέρου θα χάσουμε το σπίτι μας – εκτός εάν κλείσουμε ερμητικά τα σύνορα μας, προστατεύοντας τα με στρατό και αποδεχόμενοι την απομόνωση μας από τη διεθνή κοινότητα. Προφανώς ένα κράτος έχει αυτή τη δυνατότητα, την οποία δεν έχει ένα νοικοκυριό που χρωστάει στις τράπεζες – απειλείται όμως και από άλλους κινδύνους, όπως, για παράδειγμα, γεωπολιτικής φύσεως, σε αντίθεση με ένα νοικοκυριό. Φυσικά ένα κράτος δεν είναι ούτε νοικοκυριό, ούτε επιχείρηση - έχοντας εντελώς διαφορετικές ευθύνες απέναντι στους Πολίτες του.       

Επανερχόμενοι στο θέμα μας, η μοναδική δυνατότητα της Ελλάδας σήμερα, για να ξεφύγει από την θανατηφόρο παγίδα, στην οποία έχει οδηγηθεί, είναι η δημιουργία εκείνων των προϋποθέσεων, με βάση τις οποίες θα μπορούσε να εξυπηρετηθεί ομαλά το δημόσιο χρέος (ανάλυση μας) – αφού όλες οι υπόλοιπες λύσεις, τις οποίες είχαμε στη διάθεση μας στο παρελθόν, έχουν δυστυχώς «εξανεμισθεί», από μία σειρά απελπιστικά εσφαλμένων ενεργειών των κυβερνήσεων μας.

Αφού το επιτύχουμε, απαιτώντας παράλληλα την ολοσχερή εξόφληση των πολεμικών χρεών της Γερμανίας απέναντι μας, θα μπορούσαμε να διεκδικήσουμε τη διαγραφή εκείνων των τοκογλυφικών τόκων, με τους οποίους έχουμε ενδεχομένως άδικα επιβαρυνθεί και που βέβαια υπερβαίνουν τις μέχρι σήμερα διαγραφές χρέους (των κερδοσκοπικών «ωφελειών» των εταίρων μας επίσης όπως, για παράδειγμα, αυτών της ΕΚΤ, από την αγορά ομολόγων σε χαμηλότερες τιμές).      

Εάν δεν φροντίσουμε να συμβούν αυτά όλοι μαζί, Πολιτεία και Πολίτες από κοινού, κυβέρνηση και αντιπολίτευση συλλογικά, ανεξαρτήτως πολιτικών πεποιθήσεων και κόστους, η Ελλάδα θα βιώσει απίστευτα δεινά – θα λεηλατηθεί τόσο από τη Σκύλλα (Γερμανία), όσο και από τη Χάρυβδη (ΔΝΤ), ενώ ίσως δεν θα αποφύγει ακόμη και την απώλεια εδαφών (κατά το πρόσφατο «παράδειγμα» της Γιουγκοσλαβίας, αν και μάλλον υπερβάλλουμε).

Ολοκληρώνοντας, καμία απολύτως κυβέρνηση, μονοκομματική ή συνεργασίας, καθώς επίσης κανένα πολιτικό κόμμα δεν μπορεί να τα καταφέρει, χωρίς την ενίσχυση όλων των άλλων ανεξαιρέτως. Ακόμη όμως και τότε, δεν πρόκειται να υπάρξει δυστυχώς κανένα θετικό αποτέλεσμα, εάν δεν εξασφαλισθεί η ενεργητική συμμετοχή του συνόλου των Πολιτών της χώρας – οι οποίοι θα πρέπει να τοποθετηθούν όλοι μαζί στο πλευρό μίας κυβέρνησης «εθνικής ενότητας», προσφέροντας ο καθένας όσο περισσότερα μπορεί, για τη διάσωση της πατρίδας του (άρθρο).

Εάν συμβεί κάτι τέτοιο, η Ελλάδα θα ξεφύγει μέσα σε ελάχιστο χρόνο από την παγίδα του χρέους, αποκομίζοντας επί πλέον μεγάλα κέρδη – υλικά και ηθικά. Στην αντίθετη περίπτωση, εμείς τουλάχιστον δεν διακρίνουμε καμία απολύτως αχτίδα φωτός – ενώ οι προοπτικές θα επιδεινώνονται διαρκώς, όσο παραμένουμε διαιρεμένοι, απαθείς, εγωπαθείς και μισαλλόδοξοι, περιμένοντας τον «από μηχανής Θεό» να μας σώσει και χάνοντας πολύτιμο χρόνο.  

Βασίλης Βιλιάρδος  (copyright)

viliardos@kbanalysis.com

Πηγή www.sofokleous10.gr

Ιουνίου 26, 2013 at 2:40 μμ

Εικόνα μας είναι και μας μοιάζει

Σκίτσο του Ηλία Μακρή από την Καθημερινή

του Γιώργου Καραμπελιά

Ο συμβολισμός του κυβερνητικού διδύμου –ο ιππότης της ελεεινής μορφής και ο Σάντσο Πάντσα– κλείνει μέσα του την ίδια τη φύση της μεταπολίτευσης στον επιθανάτιο ρόγχο της. Τα δύο κόμματα που ανέλαβαν να διαχειριστούν τις τύχες της χώρας για σχεδόν σαράντα χρόνια, βρίσκονται μαζί λίγο πριν από την τελευταία βουτιά στην οριστική ανυποληψία και ανυπαρξία. Οι δύο άσπονδοι εχθροί-συνεταίροι της μεταπολίτευσης, που κάποτε εκπροσωπούσαν το 80% τουλάχιστον του ελληνικού λαού, βρίσκονται σήμερα να συγκροτούν μια κυβέρνηση μειοψηφίας (μεταξύ του 25-30%) σέρνοντας τον χορό του Ζαλόγγου που οδηγεί στην παραπέρα υποβάθμιση και παρακμή. Μέσα από μια διαδικασία συγκρούσεων και προσεγγίσεων, που κράτησαν σαράντα χρόνια, συρρικνώθηκαν τελικά στο σκληρό πυρήνα του δωσιλογισμού. Σε όλη μας τη διαχρονία το νεώτερο ελληνικό κράτος, υπήρχε και ένα 20-25% που στήριζε την τάξη, την ησυχία και την υποταγή με οποιοδήποτε τίμημα. Δωσίλογοι και ταγματασφαλίτες στην κατοχή, κρυφοί και φανεροί οπαδοί της χούντας μέχρι το 1973, οπαδοί της εκχώρησης σήμερα της διακυβέρνησης της χώρας ανοικτά στις ξένες δυνάμεις και τους Γερμανούς. Μοιάζει ως εάν το νεώτερο ελληνικό κράτος να έκανε τον κύκλο του – καθοδικό από τον Όθωνα και τη βαυαρική αντιβασιλεία, στον Σόιμπλε και την Μέρκελ.

Και το δυστύχημα είναι πως απέναντι στις δυνάμεις της υποτέλειας βρίσκεται μια κατακερματισμένη κοινωνία και μια ανίκανη αντιπολίτευση. Μια αντιπολίτευση που συνεχίζει να κινείται στο ίδιο ιδεολογικό και πνευματικό τοπίο της μεταπολίτευσης ως εάν το φίδι να δαγκώνει την ουρά του. Μιλάμε σήμερα για την «Χρυσή Αυγή» ξεχνώντας ότι τα πρώτα χρόνια της αντιπολίτευσης η ΕΠΕΝ του χουντοβασιλικών συγκέντρωνε κάποτε ανάλογα εκλογικά ποσοστά, ενώ η τότε αξιωματική αντιπολίτευση της «ελπιδοφόρου» δεκαετία του 1970 διέθετε έναν πραγματικό Ανδρέα και όχι την απομίμηση του.

Το δυστύχημα είναι λοιπόν, πως οι Έλληνες βρίσκονται μία μόλις στιγμή πριν βουτήξουν στο χάος, πνευματικά και ηθικά ανέτοιμοι να το αντιμετωπίσουν, διότι είναι προφανές πως αυτή η κυβέρνηση είναι κυβέρνηση τέλους. Πάλι τα ίδια αστεία και τετριμμένα θα ακουστούν για την σωτηρία της χώρας, «την τελευταία προσπάθεια» όταν όλοι πια γνωρίζουν πως από υποχώρηση σε υποχώρηση, από παλινωδία σε προδοσία φθάσαμε πλέον στο τέρμα της διαδρομής των τεσσάρων χρόνων, μετά την οποία το ελληνικό κοινωνικό και πολιτικό σύστημα θα έχει χάσει πλήρως την αυτονομία του και θα εξαρτάται απόλυτα από τη βούληση των μεγάλων δυνάμεων και κατεξοχήν των Γερμανών. Πλέον το εάν σε μερικούς μήνες η Ελλάδα θα έχει βυθιστεί σε μια νέα κρίση που θα σηματοδοτεί και την έξοδο από την ευρωπαϊκή ένωση και την ευρωζώνη, εξαρτάται από τις καλές προθέσεις και τους συσχετισμούς των γεωπολιτικών προθέσεων και στρατηγικών των μεγάλων δυνάμεων. Εξ ου και η κατάθλιψη, η κρίση της σχιζοφρένειας, το αδιέξοδο των Ελλήνων. Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα.

Το σκηνικό της παρακμής

Όσοι από την αρχή παρακολουθούν έστω και για λίγο τις απόψεις και τις τοποθετήσεις μας θα έχουν παρακολουθήσει την αντίθεσή μας προς λαϊκίστικες επιλογές τύπου, «έξοδος από το ευρώ», «αυτόνομη πορεία εδώ και τώρα» και άλλα παρόμοια. Με επιμονή και με μεγάλη αγωνία προσπαθήσαμε να δείξουμε πως μια τέτοια επιλογή όταν δεν υπάρχει η κατάλληλη παραγωγική υποδομή, και οι ανάλογες πολιτικές δυνάμεις, και όταν ένα μεγάλο μέρος των «εταίρων μας» και ειδικά οι Γερμανοί και η βόρεια συμμαχία αυτό ακριβώς επεδίωκαν –όπως το παραδέχτηκε πρόσφατα ο Γιουνκέρ– θα ήταν σαν να θες να σβήσεις την πυρκαγιά με βενζίνη.

Και όμως όλοι γνωρίζουν πως η κύρια μέριμνα του χώρου μας υπήρξε πάντοτε η οικοδόμηση μιας χώρας και μιας κοινωνίας αυτόνομης και αυτεξούσιας. Γι’ αυτό και πολλοί μας κατηγόρησαν ότι δεν εφαρμόζουμε όλα αυτά που διακηρύσσαμε και πως θα έπρεπε να συνταχθούμε με τους οπαδούς «του ρίσκου».

Η άρνησή μας στηριζόταν σε μια βασική σκέψη. Πως ο ελληνικός λαός, η ελληνική κοινωνία βρίσκεται σε μία φάση βαθύτατης παρακμής και πως δεν είχε ούτε τις οικονομικές ούτε τις πνευματικές, ούτε τις πολιτικές προϋποθέσεις για να επιχειρήσει μια τέτοια έξοδο, η οποία θα κατέληγε πιθανότατα σε νέες, ίσως και τελεσίδικες, συρρικνώσεις. Κάποιοι μιλούσαν για την φύση του Έλληνα, που μπροστά στα δύσκολα κατορθώνει να σηκωθεί και πάλι και να αντισταθεί. Ξεχνούν ωστόσο, ότι αυτή η «φύση» ήταν πάντα συνδεδεμένη με την ύπαρξη ενός παραγωγικού ιστού, αγκιστρωμένου στην αγροτική και βιοτεχνική παραγωγή, σε ένα λαό μαθημένο να ζει με τα λίγα και ικανό να αντιμετωπίσει μεγάλες προκλήσεις όπως εκείνη του έπους του ’40 και της εθνικής αντίστασης.

Ξεχνούν λοιπόν ότι στο μεταξύ στα σαράντα χρόνια της μεταπολίτευσης, ο ελληνικός λαός ως σώμα και όχι μόνο οι ηγεσίες του, εισήλθε σε μια βαθύτατη παρακμή, έχασε την παραγωγή και τα αγροτικά στρώματα, έχασε τη βιομηχανία, έχασε την πνευματική του παράδοση, έχασε τη νεολαία που παρήγαγε σε μεγάλους αριθμούς μια ισχυρή δημογραφία (οι γιαγιάδες μας έκαναν πέντε και δέκα παιδιά). Η Ελλάδα διέθετε έναν πληθυσμό νεανικό, λιτό, παραγωγικό ενώ αντίθετα στη μεταπολίτευση έχουμε έναν πληθυσμό γερασμένο, έξω από παραγωγικές δραστηριότητες που έχει καταντήσει γκαρσόνι των ξένων τουριστών με μια νεολαία μαθημένη στον πιο άθλιο αμερικάνικο τρόπο ζωής, ακριβώς γιατί είναι μιμητικός. Μεταβληθήκαμε σε μια δουλοκτητική κοινωνία όπου οι ξένοι δούλευαν γι’ αυτήν ενώ ο  Έλληνας μεταβλήθηκε στον κύριο «εισαγόμενο».

Αυτό λοιπόν ήταν και το μεγάλο κατόρθωμα της μεταπολίτευσης. Ό,τι ολοκλήρωσε την παρασιτική ενσωμάτωση της ελληνικής κοινωνίας στη Δύση, την οποία για αιώνες προωθούσαν οι άρχουσες ελίτ της χώρας, παρασιτοποιώντας το ίδιο το λαϊκό σώμα. Γι’ αυτό, και όταν η Δύση μπήκε σε κρίση, οι ξένοι δανειστές και τα ξένα αφεντικά, επέβαλαν τους πιο σκληρούς όρους στους υποτακτικούς τους. Και γι’ αυτό αυτοί οι υποτακτικοί δεν είχαν πραγματική δυνατότητα αντίστασης. Γιατί είναι εξαρτημένοι όπως τα πρεζάκια από το χρήμα, τις ιδέες, τον τρόπο ζωής των κυριάρχων. Γι’ αυτό, και τα αλλεπάλληλα «σχέδια Ανάν» γι’ αυτό η Ρεπούση και οι Λιάκοι, γι’ αυτό η κυριαρχία των εθνομηδενιστών στην εκπαίδευση, στον τύπο, στα κόμματα. Όλο το πασοκικό και αριστερό παραμύθι του αλώβητου λαού και της κακής δεξιάς, είναι μια απάτη και μια αυταπάτη, ένα φύλο συκής για να κρύψει την παρακμή του ίδιου αυτού του λαϊκού σώματος.

Γι’ αυτό λοιπόν όλα αυτά τα χρόνια και στη διάρκεια της κρίσης έχουμε επιλέξει μια στρατηγική που ανταποκρίνεται σ’ αυτές τις πραγματικότητες. Αυτό το μοντέλο θα καταστραφεί αναπόφευκτα και ένας λαός κακομαθημένος από τους νταβατζήδες του θα πρέπει να ανακτήσει τα αντιστασιακά του ανακλαστικά –τα πραγματικά και όχι τα ψευδώνυμα– τα οποία είχε χάσει. Θα πρέπει να ξανασκύψει στην παραγωγή του, να επιστρέψει στην ελληνική παιδεία, να φτύσει τα τουρκοκάναλα, να αποκτήσει εκείνα τα μέσα που θα επιτρέψουν σε ένα λαό μεσήλικων να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τη νέα πραγματικότητα.

Πολλοί αναρωτιούνται γιατί και πως δεν υπάρχουν γρήγοροι πολιτικοί και συνειδησιακοί μετασχηματισμοί όπως συμβαίνει π.χ. σε χώρες της Λατινικής Αμερικής, της Αραβίας ή ακόμα και της γειτονικής Τουρκίας, ξεχνώντας πως η χώρα μας είναι όχι μόνο παρασιτική αλλά και γερασμένη. Και ένας λαός μεσηλίκων που έχει αποκτήσει για τουλάχιστον σαράντα χρόνια συνήθειες, πολιτικά ανακλαστικά, πνευματικές ροπές, δεν μπορεί να μετασχηματιστεί με μεγάλη ταχύτητα. Οι δε νέοι μας έχουν μάθει σε ένα τέτοιο τρόπο ζωής ώστε η πρώτη τους σκέψη είναι η μετανάστευση και η φυγή.

Γι’ αυτό λοιπόν, δεν έχουμε εμπιστοσύνη στους διάφορους δημοκόπους που κηρύσσουν και εφευρίσκουν θαυματουργές λύσεις (κάποιος μπαρούφας υποστήριζε πρόσφατα ότι σε μια εβδομάδα μπορεί να λύσει το οικονομικό πρόβλημα όχι μόνο της Ελλάδας αλλά και της Ευρώπης, δηλαδή να ανατρέψει την ιστορική τάση  της παρακμής της Δύσης έναντι της Ανατολής).

Ένας μακρύς αγώνας μετασχηματισμού

Μία και μόνη απάντηση υπάρχει, ένας μακρόχρονος και πολυμέτωπος αγώνας, ένας αγώνας «ανταρτοπολέμου», ικανός να συγκροτήσει σταδιακά ένα νέο πνευματικό και πολιτικό υποκείμενο· από τον παλιό παρακμασμένο παρασιτικό λαό της μεταπολίτευσης να οικοδομήσει κάτι καινούργιο. Γι’ αυτό, και αγώνες όπως αυτός της ΕΡΤ, έστω και αν διεξάγεται από δυνάμεις συνδεδεμένες με το παλιό διεφθαρμένο σύστημα, είναι ένας θετικός αγώνας, γιατί μετασχηματίζει τις συνειδήσεις και τις πρακτικές των ίδιων των ανθρώπων, μετασχηματισμό χωρίς τον οποίο δεν μπορούμε στην πραγματικότητα να κάνουμε κανένα βήμα μπροστά.

Πρέπει εμείς, οι κουρασμένοι, οι γερασμένοι, οι αλλοτριωμένοι να απορρίψουμε την παρακμή μας, μέσα από μια πικρή και επίπονη διαδικασία χτίζοντας σταδιακά ένα νέο αντιστασιακό και αγωνιστικό ήθος. Από τις Σκουριές, την ΕΡΤ, τις μικροαπόπειρες της αλληλέγγυας οικονομίας, καθώς και της αλληλεγγύης στους πληττόμενους Έλληνες όπου για την ώρα πρωτοστατεί μόνο η εκκλησία· από τη συρρίκνωση των εισαγωγών που μειώνει τον παρασιτισμό μας, την αντιμετώπιση της λαθρομετανάστευσης· να αρχίσουμε να διαμορφώνουμε αυτό το νέο οικονομικό πρότυπο και ένα κοινωνικό υποκείμενο που θα έχει υπερβεί θετικά και όχι απλά δια της καταστροφής του, το μεταπολιτευτικό πρότυπο. Και μέσα από αυτά, μέσα από παρατεταμένους αγώνες, θα διαμορφωθούν και τα νέα πολιτικά υποκείμενα, μεταλλάσσοντας παλιές πολιτικές δυνάμεις και αναδεικνύοντας νέες.

Έτσι λοιπόν, για όλους τους αγανακτισμένους φίλους που δεν αντέχουν το δίδυμο Σαμαρά-Βενιζέλου, που δεν αντέχουν τον Άδωνι και την Γεννηματά, θα πρέπει να υπενθυμίσουμε πως εικόνα τους είμαστε και τους μοιάζουμε. Το ότι πλέον δεν τους αντέχουμε είναι ένα θετικό βήμα, μόνο που πρέπει να ξέρουμε πως αποτελούν ένα κομμάτι του εαυτού μας που πρέπει να πετάξουμε. Το ερώτημα είναι πότε και πως θα αναδείξουμε κάτι ριζικά διαφορετικό στη θέση τους. Και αυτό θέλει κόπο, δουλειά, οργάνωση των λαϊκών στρωμάτων και όχι βέβαια ονοματοδοσίες, Ερνέστους και Σλαβόϊ.

Κατανοούμε, και είναι φυσικό άλλωστε, πως απέναντι στο κυβερνητικό άγος οι άνθρωποι ψάχνουν λύσεις με βάση αυτά που υπάρχουν. Ωστόσο, αν θέλουμε να είμαστε αποτελεσματικοί θα πρέπει να υποχρεώσουμε και τις αντιπολιτευόμενες πολιτικές ηγεσίες σε περισσότερη σοβαρότητα, περισσότερη επαφή με τον τόπο τους και την ιστορία του. Θα πρέπει να τους υποχρεώσουμε να αρχίσουν να ξεφεύγουν οι ίδιοι από τα φθαρμένα κλισέ και το διεφθαρμένο παραγοντίστικο τρόπο με τον οποίο γινόταν η πολιτική στην μεταπολίτευση σε όλους τους χώρους, σε όλα τα ιδεολογικά μήκη και πλάτη. Θα πρέπει ο λαός, να μετασχηματίσει την απόρριψη και την αηδία του σε νέες θετικές και δημιουργικές προτάσεις. Θα πρέπει να υποχρεώσει τον εθνομηδενιστικό πυρήνα της μεταπολιτευτικής Αριστεράς να χαθεί στα μετόπισθεν και να αναδείξει τις πατριωτικές και αυτόκεντρες φωνές.

Στο μεταξύ θα έχουμε τους κυβερνήτες και τις αντιπολιτεύσεις που μας ταιριάζουν. Καθόλου τυχαία εξάλλου, όλοι ψάχνουν αυτά τα χρόνια τη χαρισματική προσωπικότητα που θα εφεύρισκε ως εκ θαύματος κάποια λύση. Πιστεύω πλέον να κατάλαβαν πως οι μεγάλες προσωπικότητες αναδεικνύονται και από λαούς που έχουν ξεπεράσει την παρακμή τους. Διαφορετικά ακόμα και όσες υπάρχουν είναι υποχρεωμένες να τρώνε το βρώμικο ψωμί που φτιάχνουν οι φούρνοι μας.

Πρέπει λοιπόν να κρατήσουμε τα θετικά από τούτη την κρίση. Μια κρίση που ξεγύμνωσε ακόμα περισσότερο την μνημονιακή εξουσία, οδηγεί στην εξαφάνιση το εθνομηδενιστικό thinktank της μεταπολίτευσης –λέγε με ΔΗΜΑΡ– και προπαντός ανέδειξε νέες αντιστάσεις στην ελληνική κοινωνία μέσα από το κίνημα της ΕΡΤ, ενώ αποκαθήλωσε οριστικά και τελεσίδικα τον Αντώνη Σαμαρά, αποδεικνύοντας πως είναι από την ίδια πάστα με τον παλιό του συμφοιτητή. Η κυβερνητική παρέα της μεταπολίτευσης πνέει τα λοίσθια. Και η Νέα Δημοκρατία θα έχει σύντομα την τύχη του ΠΑΣΟΚ.

Είμαστε υποχρεωμένοι, πολλαπλασιάζοντας τις προσπάθειές μας, να αγωνιστούμε για τη διαμόρφωση νέων εναλλακτικών πολιτικών προτάσεων που θα έχουν συνείδηση των διακυβευμάτων. Και αυτό όπως δείξαμε απαιτεί τον ίδιο τον δικό μας μετασχηματισμό. Σε μια τέτοια βάση, μπορούμε και το οικονομικό μας πρόβλημα να επιλύσουμε, πατώντας στις δικές μας δυνάμεις, και αν χρειαστεί να φύγουμε από το ευρώ, να επιλέξουμε εμείς πότε θα το κάνουμε.

26-6-2013                                                                                                           Γιώργος Καραμπελιάς

Υ.Γ Και πάνω από όλα απαιτείται μια πνευματική επανάσταση που θα απαγορεύει στους αλητήριους νταβατζήδες των ΜΜΕ να αποχαυνώνουν καθημερινά έναν λαό που έχει ανάγκη από θετικά πρότυπα. Προφανώς, δε ως πρώτο βήμα, πρέπει να απαιτήσουμε μια νέα ΕΡΤ, από τους ίδιους τους δημοσιογράφους, που ελπίζουμε ότι η συμμετοχή τους σε αυτό τον αγώνα, θα τους κάνει να έλθουν πιο κοντά στον ελληνικό λαό και τις αγωνίες του, θα τους κάνει να πάψουν να παίζουν μονόχορδα το παιγνίδι του συστήματος, πνίγοντας κάθε άλλη φωνή. Εξάλλου, έχουν πάψει πλέον να είναι προνομιούχοι και ελπίζω να αποδείξουν πως άξιζαν τη συμπαράστασή μας.

Πηγή ardin-rixi.gr

Νέα κυκλοφορία: Κοινοτισμός, το έργο του Κωνσταντίνου Καραβίδα και οι συγγενείς προσεγγίσεις - του Μ. Μελετόπουλου

Απριλίου 26, 2013 at 9:09 πμ

Νέα κυκλοφορία: Κοινοτισμός, τό ἔργο τοῦ Κωνσταντίνου Καραβίδα καί οἱ συγγενεῖς προσεγγίσεις

Κοινοτισμός, τό ἔργο τοῦ Κωνσταντίνου Καραβίδα καί οἱ συγγενεῖς προσεγγίσεις

Συγγραφέας: Μελέτης Η. Μελετόπουλος

Σελ. 488

Έτος Έκδοσης: 2013

Τιμή: 23 ευρώ

Εναλλακτικές Εκδόσεις / Δοκίμιο 19

Ἡ μελέτη αὐτή (πού ἐγκρίθηκε μέ ἄριστα ὡς διδακτορική διατριβή ἀπό τήν Φιλοσοφική Σχολή τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν) ἔχει ὡς ἀντικείμενο ἕνα πρωτότυπο, ρηξικέλευθο νεοελληνικό ἰδεολογικό κίνημα, τόν Κοινοτισμό. Οἱ κοινοτικές ἰδέες, πού βρίσκονται σήμερα στήν πρώτη γραμμή τῆς ἐπικαιρότητας στίς ΗΠΑ, χάρις στό ἔργο τοῦ Ἀ. Ἐτζιόνι, στήν Ἑλλάδα εἶχαν ἤδη ἐμφανισθεῖ ἀπό τίς ἀρχές τοῦ περασμένου αἰῶνα. Τό νεοελληνικό κοινοτικό ρεῦμα ἰδεῶν ἐκφράζεται κυρίως ἀπό τέσσερις στοχαστές: τόν Ἴωνα Δραγούμη, πού πρῶτος προέβαλε τίς κοινότητες ὡς κύτταρα τῆς κοινωνικῆς καί πολιτικῆς ζωῆς τοῦ ἔθνους, τόν Κωνσταντῖνο Καραβίδα, πού παρουσίασε ὁλοκληρωμένη κοινοτική κοσμοθεωρία, τόν Ντῖνο Μαλλοῦχο, πού ἐξέδωσε στόν Μεσοπόλεμο τό ριζοσπαστικό περιοδικό «Κοινότης» καί τόν Δημοσθένη Δανιηλίδη, πού δικαίωσε ἱστορικά τίς κοινότητες μέ τό κοινωνιολογικό του ἔργο. Οἱ στοχαστές αὐτοί δέν συγκροτοῦν σχολή μέ τήν στενή ἔννοια τοῦ ὅρου, λόγω τῆς ἰσχυρῆς ἰδιοτυπίας τους. Ἀλλά oἱ ἀλληλεπιδράσεις μεταξύ τους ἦταν ἰσχυρές, σέ προσωπικό καί σέ ἰδεολογικό ἐπίπεδο, ὅπως καί οἱ ἐκλεκτικές συγγένειες. Ὁ συγγραφέας μελετᾶ καί ἀναλύει ἑπομένως τήν ἐσωτερική δομή αὐτοῦ τοῦ ρεύματος ἰδεῶν, τήν θέση του στόν κόσμο τῆς νεοελληνικῆς διανόησης, τίς πολιτικές ἐκφράσεις καί συμμαχίες του, τίς ποικίλες βραχυπρόθεσμες καί μακροπρόθεσμες ἐπιδράσεις του.
Ἐπίσης ἐξετάζονται οἱ διαστρεβλώσεις πού ὑπέστησαν οἱ ἰδέες αὐτές, λόγω ἰδεολογικῶν ἤ καί προσωπικῶν κινήτρων. Ἐκτός ἀπό τήν συστηματική ἀποδελτίωση καί ταξινόμηση τοῦ ἔργου τῶν Ἑλλήνων κοινοτιστῶν καί τήν ἀξιοποίηση ἄγνωστου μέχρι σήμερα πρωτογενοῦς ὑλικοῦ, ὁ ἀναγνώστης θά βρεῖ στήν μελέτη αὐτή μία πλήρη, πρωτότυπη βιογραφία τοῦ Κ. Καραβίδα, πού ἀποδεικνύει τήν συνέπεια μεταξύ τῶν ἰδεῶν του καί τοῦ βίου του. Τήν ἄγνωστη προσωπικότητα τοῦ Ντίνου Μαλούχου, πού ξεκίνησε ὡς μαρξιστής φοιτητής γεωπονικῆς στήν Ἰταλία, προσηλυτίσθηκε στόν κοινοτισμό ἀπό τόν Καραβίδα, μεταφέροντας ὅμως στήν κοινοτική σκέψη σημαντικά στοιχεῖα τοῦ μαρξισμοῦ, γιά νά πεθάνει νεώτατος στά τριανταένα του χρόνια. Τήν βιωματική σχέση τοῦ Δ. Δανιηλίδη μέ τόν κοινοτισμό, ἀφοῦ ἀφετηρία τῆς πολυκύμαντης ζωῆς του ἦταν oἱ ἑλληνικές κοινότητες τῆς Καππαδοκίας. Τήν προσπάθεια τοῦ Δραγούμη νά ἐφαρμόσει τίς κοινοτικές του ἀντιλήψεις στήν Μακεδονία του Μακεδονικοῦ Ἀγώνα καί στήν Κωνσταντινούπολη τῆς νεοτουρκικῆς ἐπανάστασης. τήν διαμόρφωση ἀπό τους κοινοτιστές πρωτότυπων μεθοδολογικῶν καί ἐννοιολογικῶν ἐργαλείων γιά τήν ὀρθή προσέγγιση τῆς νεοελληνικῆς πραγματικότητας. μία ἐξαιρετικά πρωτότυπη καί ριζοσπαστική κριτική τῆς νεοελληνικῆς πολιτικῆς καί πνευματικῆς ζωῆς.Τέλος, μία ἐνδιαφέρουσα σύγκριση τοῦ νεοελληνικοῦ κοινοτισμοῦ μέ ἀντίστοιχα εὐρωπαϊκά καί ἀμερικανικά ρεύματα ἰδεῶν, ὅπου ἐπισημαίνεται ἡ ἰδιαιτερότητα τοῦ νεοελληνικοῦ μοντέλου, πού ὀφείλεται στήν ἐπίδραση τοῦ ἰδεώδους τοῦ ἀρχαιοελληνικοῦ ἄστεως καθώς καί στήν ἀπουσία βιομηχανικοῦ μετασχηματισμοῦ δυτικοῦ τύπου ἀπό τήν ἑλληνική κοινωνική ἐξέλιξη.

 

Πηγή: http://ardin-rixi.gr

Ερχονται τα πάνω-κάτω σε εκατομμύρια ιδιοκτήτες ακινήτων

Ερχονται τα πάνω - κάτω σε εκατομμύρια ιδιοκτήτες ακινήτων

Αυξάνονται οι αντικειμενικές στις φθηνές περιοχές

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: 10/04/2013 06:20

Ο κύβος ερρίφθη! Η αύξηση ή μείωση κατά περίπτωση των αντικειμενικών αξιών των ακινήτων θα συμβεί μέσα στον Ιούλιο και αυτό θα φέρει τα πάνω - κάτω σε εκατομμύρια ιδιοκτήτες ακινήτων.

Ο υπουργός Οικονομικών κ. Γιάννης Στουρνάρας με απόφασή του δίνει τρίμηνη προθεσμία στην αρμόδια επιτροπή που έχει συσταθεί στο υπουργείο Οικονομικών με αποκλειστική αρμοδιότητα τις αλλαγές στις αντικειμενικές αξίες για να του παραδώσει το φάκελο με τις νέες τιμές ζώνης των ακινήτων σε ολόκληρη την επικράτεια.

Οι τιμές της εφορίες θα ισχύσουν άμεσα και έτσι μετά από 6 χρόνια (Μάρτιος 2007) θα αλλάξουν οι αντικειμενικές αξίες για όλα τα ακίνητα.

Σύμφωνα με την απόφαση του κ. Στουρνάρα, μέχρι τις 8 Ιουλίου θα πρέπει να έχουν καταρτιστεί οι πίνακες με τις νέες αντικειμενικές αξίες σε ολόκληρη την επικράτεια. Οι νέες αντικειμενικές τιμές θα βασιστούν σε πραγματικές τιμές ακινήτων του 2005 και πάνω σε αυτές θα γίνουν οι υπολογισμοί για την αύξηση ή τη μείωση των υφιστάμενων τιμών ζώνη με βάση ειδικούς συντελεστές.

Σε επόμενη φάση θα δημιουργηθεί Τράπεζα Πληροφοριών με πραγματικές τιμές ακινήτων για να γίνεται αυτόματα η αναπροσαρμογή των αξιών στις τιμές της αγοράς.

Σύμφωνα με στοιχεία της αγοράς είναι πολύ μεγάλος ο κίνδυνος να έχουμε αυξήσεις στις αντικειμενικές αξίες ακινήτων που βρίσκονται σε «φθηνές» περιοχές με χαμηλή τιμή ζώνης.

Η νέα αλλαγή στις αντικειμενικές αξίες αποτελεί μνημονιακή υποχρέωση καθώς θα πρέπει οι τιμές της εφορίας να βρεθούν μέσα στο 2013 στα επίπεδα των αγοραίων - πραγματικών τιμών. Πάντως, ο αρμόδιος υφυπουργός Οικονομικών κ. Γ. Μαυραγάνης έχει δηλώσει από το βήμα της Βουλής ότι εξετάζεται να μειωθεί ο φόρος μεταβίβασης ακινήτων.

Πάντως, αν προκύψει «γενναία» αύξηση των αντικειμενικών αξιών τα φορολογικά χτυπήματα σε ιδιοκτήτες ακινήτων θα είναι πολλαπλά. Αυτό διότι μία αύξηση των αντικειμενικών αξιών θα συμπαρασύρει μία σειρα από φόρους και τέλη όπως είναι για παράδειγμα: Το χαράτσι ακινήτων ΔΕΗ, ο νέος Ενιαίος Φόρος Ακινήτων, το Τέλος Ακίνητης Περιουσίας, το Τέλος ηλεκτροδοτούμενων χώρων, τα τεκμήρια διαβίωσης κατοικιών, οι φόροι μεταβίβασης, γονικών παροχών, κληρονομιών, το Ελάχιστο τεκμαρτό ενοίκιο κατοικιών και επαγγελματικών χώρων και τα Τέλη έκδοσης οικοδομικών αδειών.

Ειδικότερα, σύμφωνα με την απόφαση του κ. Στουρνάρα συνίσταται στο Υπουργείο Οικονομικών, Νομοπαρασκευαστική Επιτροπή, με αντικείμενο την μελέτη και διαμόρφωση της νέας διαδικασίας προσδιορισμού των αντικειμενικών αξιών με τα εξής μέλη: Αβραάμ Γούναρη, Γενικό Γραμματέα της Γενικής Γραμματείας Δημόσιας Περιουσίας, ως Πρόεδρο, Δημήτριο Δημητρίου, Ειδικό Σύμβουλο στο Γραφείο του Γενικού Γραμματέα της Γενικής Γραμματείας Δημόσιας Περιουσίας, ως μέλος, με αναπληρωτή τον Θεόφιλο Χατζόπουλο, σύμβουλο στο Γραφείο του Υπουργού Οικονομικών, Φετοκάκη Αγγελική, υπάλληλο με βαθμό Β΄, του κλάδου ΠΕ Μηχανικών, ειδικότητας Αρχιτεκτόνων, Προϊσταμένη της Διεύθυνσης Τεχνικών Υπηρεσιών και Στέγασης της Γενικής Διεύθυνσης Δημόσιας Περιουσίας και Εθνικών Κληροδοτημάτων, ως μέλος, με αναπληρώτρια την Δημητρούλα Τρυφωνοπούλου-Νεράτζη, υπάλληλο ίδιου βαθμού και κλάδου, Προϊσταμένη του Τμήματος Στέγασης της Κτηματικής Υπηρεσίας Ν. Αθηνών, Παναγιώτα Τσουτάνη, υπάλληλο με βαθμό Β΄ του κλάδου ΠΕ Μηχανικών, ειδικότητας Αγρονόμων-Τοπογράφων, Προϊσταμένη του Τμήματος Δ΄- Τεχνικού Αντικειμενικού Προσδιορισμού Φορολογητέας Αξίας Ακινήτων της Διεύθυνσης Τεχνικών Υπηρεσιών και Στέγασης, ως μέλος, με αναπληρωτή τον Αντώνιο Παπαποστόλου, υπάλληλο με βαθμό Δ΄ του κλάδου ΠΕ Μηχανικών, που υπηρετεί στο ίδιο Τμήμα, Μαρία Μενούνου, υπάλληλο με βαθμό Β΄ του κλάδου ΠΕ Εφοριακών, Προϊσταμένη της Διεύθυνσης Φορολογίας Κεφαλαίου της Γενικής Διεύθυνσης Φορολογίας της Γενικής Γραμματείας Δημοσίων Εσόδων ως μέλος. Άννα Αδάμ- Κόλλια, υπάλληλο με βαθμό Β΄ του κλάδου ΠΕ Εφοριακών, Προϊσταμένη του Τμήματος Γ΄-Φορολογίας Μεγάλης Ακίνητης Περιουσίας της Διεύθυνσης Φορολογίας Κεφαλαίου, ως μέλος και τεχνικούς συμβούλους τους εξής: Θεόδωρο Μητράκο, Διευθυντή της Τράπεζας της Ελλάδας, που υπηρετεί στην Διεύθυνση Οικονομικών Μελετών, με αναπληρώτρια την Καλλιόπη Ακαντζιλιώτου, .Δημήτριο Ανδρίτσο, εκπρόσωπο της εταιρείας PROPINDEX S.A με αναπληρωτή τον Γεώργιο Ποιμενίδη, Χριστίνα Φωτοπούλου, εκπρόσωπο του Συλλόγου Εκτιμητών Ελλάδας με αναπληρωτή τον Κωνσταντίνο Πάλλη, Ευαγγελία Βαλαβανιώτη, εκπρόσωπο του ΙΟΒΕ, Ηλία Ζιώγα, εκπρόσωπος του ΣΟΕ με αναπληρώτρια την Μαρία Βλαχογιάννη, Ιωάννη Γκάνο, εκπρόσωπο της RICS HELLAS με αναπληρώτρια την Μερίτα Πέτρου, Χρόνη Ακριτίδη , εκπρόσωπο του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας.

Στα πλαίσια του έργου της η Νομοπαρασκευαστική Επιτροπή θα μπορεί να καλεί και να συμβουλεύεται άλλους φορείς της αγοράς, με γνώση και εμπειρία στο αντικείμενο, όπως ενδεικτικά, εκπρόσωπου της Ένωσης Μεσιτών Ελλάδος, της Ένωσης Ιδιοκτητών Ελλάδος, της Ομοσπονδίας Κατασκευαστών Ελλάδος, του Συλλόγου Συμβολαιογράφων.

Έργο της Επιτροπής αυτής είναι η αξιοποίηση του πορίσματος και των προτάσεων της Ομάδας Εργασίας, για την μελέτη και εισήγηση για την αναθεώρηση της διαδικασίας προσδιορισμού των αντικειμενικών αξιών (που συστάθηκε με την αριθ. Δ6Α 1016797ΕΞ2013/30-1-2013 απόφαση του Γενικού Γραμματέα της Γενικής Γραμματείας Δημόσιας Περιουσίας) προκειμένου να παρουσιάσει ένα νέο νομικό πλαίσιο υπολογισμού των Αντικειμενικών Αξιών Ακινήτων, που θα βασίζεται στη δημιουργία «Τράπεζας Πληροφοριών Αξιών Ακινήτων» με τη συλλογή στοιχείων από τις μισθώσεις, τις μεταβιβάσεις και τις εκτιμήσεις σε όλη την επικράτεια.

Για τον σκοπό αυτό και την επεξεργασία των Πληροφοριών που θα συλλεχθούν θα συσταθεί στο Υπουργείο Οικονομικών μια Κεντρική Επιτροπή Καθορισμού Αντικειμενικών Αξιών.

Μέχρι την δημιουργία της «Τράπεζας Πληροφοριών Αξιών Ακινήτων» και την καταγραφή σε αυτήν ικανού αριθμού πληροφοριών από όλη την Ελλάδα, η Κεντρική Επιτροπή Καθορισμού Αντικειμενικών Αξιών θα προβεί στις ακόλουθες άμεσες ενέργειες:

- Αναγωγή των τιμών που παρήγαγαν οι Επιτροπές του 2005 (οι τελευταίες Επιτροπές που βασίσθηκαν σε πρωτογενή στοιχεία) με εφαρμογή των παραπάνω δεικτών μεταβολής σε σημερινές αξίες.

- Αναγωγή των τιμών που παρήγαγε η Υπηρεσία, ομογενοποιώντας συνολικά στην Επικράτεια τις τιμές που παρήγαγαν οι Επιτροπές του έτους 2005.

- Αναγωγή των τιμών που έχουν συλλέξει και παράξει με την ισχύουσα διαδικασία οι εν ενεργεία Επιτροπές από το 2009 και μετά, με την εφαρμογή και σε αυτές δεικτών μεταβολής.

- Σύνθεση των παραπάνω τιμών σε νέες αναπροσαρμοσμένες Τιμές Ζώνης (ΤΖ).

- Έλεγχο των τιμών που θα προκύψουν (με αντιπαραβολή με τις εκτιμήσεις του έτους 2012)

Μετά από την ολοκλήρωση του έργου της, η Επιτροπή θα παραδώσει το πόρισμά της στον Υπουργό Οικονομικών.

Η διάρκεια λειτουργίας της επιτροπής ορίζεται για τρεις μήνες από την υπογραφή υπουργικής απόφασης, δηλαδή έως τις 8 Ιουλίου 2013

 

www.tovima.gr