Guardian: Ο Τσίπρας θα κόψει με το τσεκούρι τους δεσμούς των συμφερόντων του διεφθαρμένου κατεστημένου

Guardian Ο Τσίπρας θα κόψει με το τσεκούρι τους δεσμούς των συμφερόντων του διεφθαρμένου κατεστημένου

Guardian: Ο Τσίπρας θα κόψει με το τσεκούρι τους δεσμούς των συμφερόντων του διεφθαρμένου κατεστημένου

January 18, 2015

Του Αθανάσιου Γκαβού, ΚΥΠΕ-CNA

Η προοπτική ανάληψης της εξουσίας στην Ελλάδα από τον ΣΥΡΙΖΑ εξετάζεται από τις περισσότερες κυριακάτικες εφημερίδες στη Βρετανία, μία εβδομάδα πριν από τις εκλογές.

Εκτενές δημοσίευμα φιλοξενεί η εφημερίδα Observer, η ανταποκρίτρια της οποίας επισκέφθηκε το αρχηγείο του κόμματος στην Αθήνα. Ο Πάνος Σκουρλέτης δηλώνει πως ο ΣΥΡΙΖΑ θα κερδίσει τις εκλογές. «Το μοναδικό ερώτημα είναι με πόση διαφορά», λέει ο εκπρόσωπος του κόμματος. Όπως προσθέτει, «με βάση δεδομένα και εμπειρικές αποδείξεις πιστεύουμε ότι θα πάρουμε όλο και περισσότερες ψήφους από τους αναποφάσιστους».

Η εφημερίδα σχολιάζει ότι η άνοδος των αριστερών του ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί τη μεγαλύτερη απειλή στην πολιτική της συναίνεσης εδώ και δεκαετίες, καθώς ο Αλέξης Τσίπρας «έχει υποσχεθεί να κόψει με τσεκούρι τους δεσμούς των συμφερόντων που έχουν κρατήσει ζωντανό το διεφθαρμένο κατεστημένο της Ελλάδας», ξεκινώντας με τους ολιγάρχες των ΜΜΕ. «Με την οικονομική κρίση το μεγάλο άνοιγμά μας έχει γίνει προς την αποδεκατισμένη μεσαία τάξη. Σε εμάς έχουν βρει μια φωνή», λέει ο κ. Σκουρλέτης.

Κατά τον Observer, εν τη απουσία μιας ανοιχτής εξέγερσης στην Ελλάδα το αντικαθεστωτικό κόμμα θεωρείται ως η καλύτερη μορφή αντίστασης σε πολιτικές που έχουν προκαλέσει ύφεση χειρότερη της εποχής της Μεγάλης Ύφεσης του 1930 στις ΗΠΑ. Σημειώνεται ότι πολλοί ψηφοφόρου λένε ότι θα ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ ως διαμαρτυρία ενάντια στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ.

Η εφημερίδα σημειώνει επίσης ότι γνωρίζοντας πως η μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων θέλει το ευρώ, ο Αλέξης Τσίπρας έχει μαλακώσει τους τόνους. Αναφέρεται ενδεικτικά το πρόσφατο άρθρο του στη Handelsblatt και η διαβεβαίωση σε αυτό ότι οι Γερμανοί δεν έχουν τίποτα να φοβούνται από το ΣΥΡΙΖΑ. Παρόλα αυτά, προσθέτει ο Observer, αναλυτές λένε ότι θα χρειαστεί μία μεγάλη «κωλοτούμπα» (στα ελληνικά) για να αποφευχθεί μία μετωπική σύγκρουση με τους πιστωτές.

Στη συνέχεια αναφέρεται ότι τουλάχιστον το 30% αυτών που απαρτίζουν το ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζουν ανοιχτά την εγκατάλειψη του ευρώ  και την επιστροφή στη δραχμή. Επικαλούμενη ανθρώπους με γνώση του κόμματος η ανταποκρίτρια της βρετανικής εφημερίδας γράφει πως αν ο κ. Τσίπρας ελέγχει το 60% των βουλευτών που είναι πιθανό να εκλεγούν, θα ήταν «τεράστιο επίτευγμα».

Δηλώσεις στην εφημερίδα κάνει και ο Σπύρος Λυκούδης που λέει ότι ο Αλέξης Τσίπρας είναι μπροστά σε δίλημμα, έχοντας να ικανοποιήσει τόσο τους πιστωτές όσο και το κόμμα του. Ο κ. Λυκούδης θεωρεί πως η καλύτερη λύση είναι μια κυβέρνηση συνασπισμού με συμμετοχή μεταρρυθμιστών που θα βάλουν κάποιους περιορισμούς και θα καταστήσουν πιο εύκολη τη λήψη μέτρων, εκφράζοντας την ευχή Το Ποτάμι και όχι η Χρυσή Αυγή να είναι τρίτο κόμμα. Για τον κ. Τσίπρα σχολιάζει ότι αυτή τη στιγμή είναι ένα λαϊκιστής που υπόσχεται τα πάντα στους πάντες.

Ο Ευκλείδης Τσακαλώτος λέει ότι το κέντρο της πολιτικής έχει μετακινηθεί τόσο πολύ προς τα δεξιά μετά τη Θάτσερ, ώστε αυτά που προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ ακούγονται ριζοσπαστικά. «Είμαστε πιο ριζοσπάστες μόνο υπό την έννοια ότι έχουμε επηρεαστεί από το κίνημα κατά της παγκοσμιοποίησης και πιστεύουμε σε έννοιες της συμμετοχικής δημοκρατίας», λέει ο κ. Τσακαλώτος.

Η Telegraph σχολιάζει ότι αν κερδίσει ο κ. Τσίπρας θα έχει θριαμβεύσει με την απλή τακτική του να λέει στους ψηφοφόρους ακριβώς αυτό που  θέλουν να ακούσουν, ότι δηλαδή η Ελλάδα μπορεί να έχει το ευρώ χωρίς λιτότητα. Σημειώνεται ότι οι πιστωτές θα είναι απρόθυμοι ιδίως για την ακύρωση μεγάλων τμημάτων του ελληνικού χρέους, επομένως υφίστανται όλες οι συνθήκες για μία σύγκρουση. Όπως σημειώνεται, ο κίνδυνος να κάνουν και οι δύο λάθος υπολογισμούς και να καταλήξουν με αυτό που κανείς τους δε θέλει, την Ελλάδα εκτός ευρώ, είναι υπαρκτός.

Η εφημερίδα αναφέρει επίσης ότι αξιωματούχοι στην ΕΕ εκτιμούν ότι ο κ. Τσίπρας θα γίνει πιο πραγματιστής αν κερδίσει την εξουσία. Επικαλείται δηλώσεις αξιωματούχου των Βρυξελλών στο Reuters που αναφέρουν: «Η ευρωζώνη ασφαλώς θα ήταν διατεθειμένη να κάνει το μέγιστο που μπορεί για να ικανοποιήσει μέρος της πολιτικής ατζέντας του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά υπάρχουν ξεκάθαρα όρια: μια διαγραφή χρέους είναι μη αποδεκτή. Και η Ελλάδα πρέπει να ακολουθήσει μεταρρυθμίσεις και οικονομικές βελτιώσεις».

Το δημοσίευμα της βρετανικής εφημερίδας σημειώνει εξάλλου ότι οι ελληνικές τράπεζες εξαρτώνται για ρευστότητα από την ΕΚΤ. Θεωρεί δε ότι ως συμβιβαστική λύση ο κ. Τσίπρας θα ξεχνούσε τα περί διαγραφής χρέους και η τρόικα θα χαμήλωνε τα επιτόκια και θα παρέτεινε τον χρόνο αποπληρωμής των δανείων. Ωστόσο, καταλήγει η Telegraph, κάποιοι στον ΣΥΡΙΖΑ πιστεύουν ότι αν η επιλογή ήταν ακύρωση ελληνικού χρέους ή διάσπαση της ευρωζώνης, η ΕΕ θα υποχωρούσε. Από την άλλη πλευρά, αν υποχωρήσει ο Αλέξης Τσίπρας «ίσως οι επόμενες μεγάλες διαδηλώσεις στο Σύνταγμα να κατευθύνονται εναντίον του».

Εν τω μεταξύ άρθρο της οικονομικής συντάκτριας Χέδερ Στιούαρτ για λογαριασμό της εφημερίδας Observer επικαλείται ανάλυση βρετανικού οργανισμού που αναφέρει ότι η Ελλάδα έχει δίκιο να ζητά πιο γενναιόδωρη προσέγγιση στο θέμα του χρέους της από τους πιστωτές της, διότι παρά τα 252 δισεκατομμύρια ευρώ που έχει λάβει η χώρα ως διάσωση από το 2010 μόνο το 10% αυτού του ποσού κατέληξε σε δημόσιες δαπάνες. Τα περισσότερα χρήματα ξανάφυγαν από τη χώρα για την αποπληρωμή κεφαλαίου και τόκων δανείων. Μεταξύ πολλών άλλων, Βρετανίδα αναλύτρια λέει ότι η Ελλάδα θα πρέπει να πάρει μια συμφωνία σαν αυτή που είχε γίνει με τη Γερμανία το 1953, που προέβλεπε πως δε θα δινόταν πάνω από το 3% των εσόδων από τις εξαγωγές προς εξυπηρέτηση του χρέους.

Το δημοσίευμα επικαλείται και έρευνα του Bloomberg που έδειξε ότι πάνω από τους μισούς ειδικούς είπαν ότι αναμένουν κάποια ελάφρυνση του ελληνικού χρέους μετά τις εκλογές, παρά τον «ηθικό κίνδυνο», με κάποιους από αυτούς να θεωρούν ότι μια τέτοια απόφαση θα ωφελούσε γενικότερα την ευρωζώνη.

Στους Sunday Times μιλά ο Γιάννης Δραγασάκης που χαρακτηρίζει τη συζήτηση περί Grexit ως «ανεύθυνο εκφοβισμό» που έχει χρησιμοποιηθεί για τον εκβιασμό των πολιτών. «Δε θα πάμε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και θα βγάλουμε γεμισμένο όπλο. Αλλά τα πράγματα πρέπει να αλλάξουν, αφού η Ελλάδα και η νέα κυβέρνησή της θα έχει μια νέα εντολή από τους ψηφοφόρους», προσθέτει ο κ. Δραγασάκης. Στο τέλος της ανταπόκρισης από την Αθήνα προστίθεται μία ακόμα φράση: «Αναγνωρίζουμε ότι έχει γίνει μια δανειακή συμφωνία και θέλουμε να την επαναδιαπραγματευτούμε. Δεν πρόκειται για αλληλοεκβιασμό, πρέπει να σεβαστούμε ο ένας τον άλλον και να βρούμε μια αμοιβαία ωφέλιμη λύση».

Στη νεότερη αναφορά του στην Ελλάδα στο ιστολόγιό του για το Channel 4 ο Πολ Μέισον σχολιάζει τις προθέσεις της ΕΚΤ σχετικά με την ποσοτική χαλάρωση και τις αναφορές στον ευρωπαϊκό Τύπο περί ευθύνης κάθε εθνικής κεντρικής τράπεζας για τα χρέη της εκάστοτε χώρας και περί ουσιαστικής εξαίρεσης της Ελλάδας. «Οι απαισιόδοξοι θα δουν τις προθέσεις της ΕΚΤ ως προληπτικό σχέδιο για τη λιγότερο χαοτική διάσπαση του ευρώ».

Όπως εξηγεί, «αν η Ελλάδα μπορεί να κάνει ποσοτική χαλάρωση μόνο αγοράζοντας ελληνικά ομόλογα, τότε η Ελλάδα στην ουσία αποκλείεται εκτός ποσοτικής χαλάρωσης». Ο κ. Μέισον συμπεραίνει ότι με τον τρόπο αυτό η πίεση επί της Ελλάδας θα ενισχυθεί κατά πολύ. «Αν η ΕΚΤ αρνηθεί να υποστηρίξει τις ελληνικές τράπεζες και αν η ΕΚΤ προσπαθήσει να αποκλείσει την Ελλάδα από το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης, αυτό θα εκλαμβανόταν από πολλούς στην Ελλάδα ως η πρώτη βολή σε μια προσπάθεια εξώθησης της Ελλάδας εκτός ευρωζώνης», καταλήγει ο κ. Μέισον.

Πηγή: mignatiou.com

Τα βαθύτερα αίτια της χρεοκοπίας της Ελλάδας - του Δαμιανού Βασιλειάδη

Ιανουαρίου 2, 2015 at 11:31 πμ

Τα βαθύτερα αίτια χρεοκοπίας της Ελλάδας

by diaxeiristis

Του Δαμιανού Βασιλειάδη, εκπαιδευτικού, συγγραφέα, συνεργαζόμενου από μέρους των Πατριωτικών Στελεχών του ΠΑΚ και του ΠΑΣΟΚ με τους Ανεξάρτητους Έλληνες

Προσπάθησα να αναλύσω τα αίτια της χρεοκοπίας της Ελλάδας, από την στιγμή της παραίτησής μου το 1977 από το ΠΑΣΟΚ, για τα οποία ισχυριζόμουν και ισχυρίζομαι ότι δεν είναι μόνο ή πρωταρχικά οικονομικά, αλλά και ή πρωταρχικά πολιτισμικά, με την έννοια της απαξίωσης και καταρράκωσης των ηθικών και πνευματικών αξιών  και των καλύτερων παραδόσεων του τόπου στην μακραίωνα ιστορία του. Η παραδοχή αυτή δεν αποτελεί φτηνή ηθικολογία, αλλά μια αλήθεια, με όποια οπτική γωνία κι αν την δει κανείς, νεοφιλελεύθερη ή μαρξιστική.

Θα αναφέρω δύο παράγοντες που συνετέλεσαν σ’ αυτήν την καταστροφική πορεία, κοντά στις άλλες που κατά διαστήματα έχω καταθέσει και που διατύπωσα στον παρελθόν και η μετέπειτα πραγματικότητα ήλθε δυστυχώς να επιβεβαιώσει τόσο τραγικά. Πρέπει να έχει κάποιος θάρρος ήρωα για να παραδεχτεί κάποιες αλήθειες, οι οποίες όμως θα ήταν σωτήριες, μπροστά στην υποκρισία και τον απύθμενο λαϊκισμό.

1. Η Ελλάδα, προτεκτοράτο των εσωτερικών δυνάμεων;

 «Είμαι 86 ετών. Έχω γράψει  40 βιβλία αλλά μόνο τώρα αρχίζω να καταλαβαίνω τις βαθιές παθογένειες της χώρας. Είναι θαύμα που επιβιώνει αυτό το κράτος»

                                                                                      Ξενοφών Ζολώτας[1]

Το θαύμα ωστόσο στο οποίο προσέβλεπε ο ίδιος δεν επαληθεύθηκε. Η Ελλάδα χρεοκόπησε και το ομολογεί και ο ίδιος:

«Παιδί μου, είπε (προσφιλής προσφώνηση του Καθηγητή στους στενούς του συνεργάτες ανεξαρτήτως ηλικίας) δεν υπάρχει πλέον ενιαίο κράτος στην Ελλάδα. Το κράτος είναι κάτι σαν αδειανό πουκάμισο για τα μάτια του κόσμου.

Γνωρίζω από παλιά τον Ανδρέα και τον Μητσοτάκη και είναι καλοί άνθρωποι ως άτομα.[2] Αλλά με τα κόμματά τους έχουν γίνει άρπαγες του κράτους που το λαφυραγωγούν εναλλάξ. Έχουν φτιάξει δύο παράλληλους κομματικούς μηχανισμούς υποκαθιστώντας το επίσημο κράτος. Συγκρούονται αδυσώπητα αλλά ξέρουν ότι είναι μια ο ένας μια ο άλλος. Και κρατάνε τις κρίσιμες πληροφορίες μόνο για τον εαυτό τους.  Οι της ΝΔ δραματοποιούν τα στοιχεία προς το χειρότερο, γιατί θέλουν άμεσα εκλογές, οι του ΠΑΣΟΚ κάνουν το ακριβώς αντίθετο, γιατί δεν θέλουν τώρα εκλογές και είναι ικανοί μέσα στην αδιάφορη ανευθυνότητά τους να καταγγέλλουν ο ένας τον άλλο δημοσίως και να εκθέτουν τη χώρα διεθνώς.

Να το θυμάσαι αυτό ότι οι δύο σε πέντε, σε δέκα ίσως και λίγο περισσότερα χρόνια, θα χρεοκοπήσουν την Ελλάδα».[3]

Στην εκ βαθέων «εξομολόγησή του» αναφέρεται και στον Χαρίλαο Φλωράκη, λέγοντας: «Η τραγωδία είναι ότι αυτός που είναι ο πιο λογικός, αυτός που με στηρίζει περισσότερο στο Συμβούλιο Αρχηγών, είναι αυτός που έχουμε τις μεγαλύτερες διαφορές. Ο Χαρίλαος Φλωράκης. Ίσως επειδή έζησε την άγρια εποχή του εμφύλιου δείχνει την μεγαλύτερη ευαισθησία για την κρισιμότητα της κατάστασης. Αλλά και αυτός δεν μπορεί να τα πει δημοσίως. Τις προάλλες μου είπε: “Ξενοφώντα, αν σε στηρίξω δημοσίως θα με φάνε οι δικοί μου”.. Ίσως τελικά να μας σώσει η Ευρώπη με τις νέες Συνθήκες, αλλά με διαλυμένο και αρπακτικό κράτος η ιδιωτική οικονομία θα μείνει απροστάτευτη και θα καταστραφεί μέσα στον θυελλώδη ανταγωνισμό».
Η εξομολόγησή του είναι συγκλονιστική, αλλά το ερώτημα είναι: Ποιος της δίνει σημασία; Συνεχίζει αποκαλύπτοντας αυτό που θεωρεί το μεγαλύτερο κακό της κακοδαιμονίας που μας δέρνει: «Η Ελληνική Δημοκρατία που δημιουργήθηκε με τόσες προσδοκίες το 1974 πρέπει να βρει με άψογες δημοκρατικές και κοινοβουλευτικές διαδικασίες ένα τρόπο να απελευθερώσει το Ελληνικό κράτος από την «αποκλειστική ιδιοκτησία» τους, προσπαθώντας επιτέλους να του δώσει δίκαιες «απρόσωπες» δομές σε κοινό κτήμα, έτσι ώστε κανένας να μην μπορεί να γίνει μόνιμα αποκλειστικός κυρίαρχος. Ένα σύγχρονο δημοκρατικό κράτος, στην καρδιά του, πρέπει να παραμένει πάντοτε ένας «κενός χώρος» με προσωρινή καθοδήγηση αυτών που επιλέγουν οι πολίτες. Χωρίς να είναι ιδιοκτησία κανενός. Αυτή είναι η μία και μόνη κεφαλαιώδης «Διαρθρωτική Αλλαγή» η  πιο σημαντική μεταρρύθμιση που πρέπει να γίνει και είναι πολύ πιο σημαντική από οποιαδήποτε εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ για τις επιμέρους αγορές ή την ασφαλιστική μεταρρύθμιση των ταμείων»».[4]

Όντως προφητικά τα λόγια του για την σημερινή πραγματικότητα. Προφητικά βέβαια ήταν και τα λόγια του Ανδρέα Παπανδρέου (δάσκαλε που δίδασκες και νόμο δεν εκράτεις), όταν δήλωνε με απόλυτη βεβαιότητα, για την οικονομική κατάσταση της Ελλάδας, που ο ίδιος είχε δημιουργήσει, αλλά άφησε τον τόπο να βουλιάξει στην παρακμή και την χρεοκοπία σε όλα τα επίπεδα, ηθικά, πνευματικά, οικονομικά, κοινωνικά, πολιτικά: Είχε πει χαρακτηριστικά σε ανύποπτο χρόνο το περίφημο, που ήταν και μια αλγεινή αλήθεια: «Ή θα πρέπει να μειώσουμε δραστικά το δημόσιο χρέος ή διαφορετικά το δημόσιο χρέος θα αφανίσει την Ελλάδα».[5]  

Ισχύει στην περίπτωση αυτή βασικά αυτό που λέει ο στενός φίλος και συνεργάτης του Αδαμάντιος Πεπελάσης: «Ο Ανδρέας σε πολλές περιόδους της πρωθυπουργίας ή της πολιτικής του ζωής δεν ενδιαφερότανε. Δεν του καιγότανε καρφάκι. Ήτανε μέσα στη διαδικασία της καλοζωίας και της καλοπέρασης»._[6] Και συμπληρώνει: «Η ιστορία θα καταγράψει τελικά τη ζημιογόνο συμπεριφορά του. Γιατί μετά από τον Ανδρέα, με ιστορικούς υπολογισμούς, έρχεται αυτή εδώ η καταστροφή. Ο Ανδρέας ήταν αυτός που δημιούργησε τη βάση όσων τραβάμε σήμερα.[7]

«Έχω πει και παλιότερα ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε την ευκαιρία που δεν είχε ούτε ο Καποδίστριας, ούτε ο Τρικούπης, ούτε ο Βενιζέλος. Όταν πήρε την εξουσία το 1981, είχε μαζί του τον λαό, είχε ικανούς ανθρώπους να τον υποστηρίζουν, είχε την ανοχή της κοινωνίας, αλλά και χρήμα από τις Βρυξέλλες. Και επιπλέον είχαμε πιστέψει ότι το σπουδαίο μυαλό του ήταν το μέλλον της σκέψης για τον τόπο. Από αυτή την άποψη είναι τεράστια η ευθύνη του για το σημερινό κατάντημα. Τώρα πια με αφορμή τον Ανδρέα έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι στην πολιτική δεν φτάνει η πρόθεση ούτε η αντίληψη. Θέλει και προσωπικό θάρρος».[8] Βέβαια αργά το κατάλαβε και ο ίδιος και στο τέλος της ζωής του για να μην ταυτιστεί με τον Ανδρέα, διαχωρίζει, λόγω υστεροφημίας, την θέση του.

Στη δήλωση αυτή θα προσέθετα και μια τοποθέτηση του Νίτσε, που χαρακτηρίζει τον Ανδρέα απόλυτα, Γράφει ο Νίτσε στο πολύκροτο έργο του Τάδε έφη Ζαρατούστρας: «Τα τρία πιο καταραμένα πράγματα στον κόσμο είναι η φιληδονία, η δίψα για εξουσία και ο εγωισμός».[9]

2. Η Ελλάδα προτεκτοράτο των εξωτερικών δυνάμεων;

«Σε όλες τις διεθνείς της σχέσεις, η Γερμανία, απ’ τις απαρχές της κι’ όλας, αργά και συστηματικά, έπαιζε πάντα το ρόλο του εισβολέα, του κατακτητή, πάντα πρόθυμη να επεκτείνει στο έδαφος των γειτόνων της τη δική της θεληματική υποδούλωση κι από τότε που εδραιώθηκε οριστικά σαν ενιαία δύναμη, έγινε μια απειλή, ένας κίνδυνος για την ελευθερία ολόκληρης της Ευρώπης. Η σημερινή Γερμανία δεν είναι άλλο παρά υποδούλωση, θριαμβευτική και κτηνώδης».^[10]

                                                                                                                        Μιχαήλ Μπακούνιν

Γενικά, για να δούμε την πολιτική της Γερμανίας απέναντι στα άλλα κράτη και στην Ελλάδα ιδιαίτερα, θα αναφέρουμε, εκτός από την ετυμηγορία του αναρχικού επαναστάτη Μιχαήλ Μπακούνιν, και ορισμένα άλλα ιστορικά ντοκουμέντα, από τα πολλά που ήρθαν πρόσφατα στην επικαιρότητα, γιατί ο τραυματικός κατάλογος των ελληνο-γερμανικών σχέσεων είναι πολύ μεγάλος.

Μία παρεμφερής τοποθέτηση στο οικονομικό επίπεδο έγινε – και αξίζει να την αναφέρουμε, γιατί είναι επίκαιρη και εξηγεί πάλι «προφητικά» αυτά που βιώνουμε τώρα στην Ελλάδα, από τον Κομνηνό Πυρομάγλου, υπαρχηγό του ΕΔΕΣ κατά την κατοχή, σε ομιλία του στη Βουλή κατά τη συζήτηση του νόμου 4016/1959, που έδινε χάρη στον εγκληματία Μέρτεν και έλεγε τα εξής: «Η Γερμανία οσάκις χάνει έναν πόλεμον {…} υπόσχεται ότι δεν θα το επαναλάβει, και όμως αλλάζει εντελώς τακτικήν. Επανέρχεται με άλλους τρόπους και άλλα μέσα να κατακτήσει. {…}. Επανέρχεται στην Ελλάδα δια της οικονομικής διεισδύσεως. Οι Γερμανοί θα απομυζήσουν την Ελλάδα μέχρι διαλύσεως, όπως συνέβη και με το Καμερούν. {…} Η Ελλάς δικαιούται αποζημιώσεων εκ των καταστροφών της Κατοχής. Εξ όλων αυτών τίποτε δεν έδωσεν ούτε θα δώσει {η Γερμανία}, απεναντίας έρχεται να εκμεταλλευτεί και πάλιν την Ελλάδα. Η οικονομική εξαθλίωσις είναι η χειρότερη κατοχή. Και συντόμως θα υποστώμεν εκ μέρους των ιδίων εγκληματιών πολέμου την χειροτέραν αυτήν κατοχήν».[11] Όντως αποκαλυπτικά τα λόγια του για την σημερινή πραγματικότητα.

Δεν πρέπει να ξεχνούμε ακόμη ότι ο Χίτλερ στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο είχε διαμελίσει την Ελλάδα και την είχε παραχωρήσει στους Συμμάχους του. Την Μακεδονία και την Δυτική Θράκη στους Βούλγαρους, την Θεσσαλία στους Ιταλούς, κ.λπ, όπως αποκαλύπτουν τα ιστορικά ντοκουμέντα;[12]

Ο χάρτης παρουσιάζει ανάγλυφα το διαμελισμό της Ελλάδας από τους Ναζί του Τρίτου Ράιχ: Με μπλε χρώμα οι Ιταλοί, με κόκκινο οι Γερμανοί και με πράσινο οι Βούλγαροι.

Ο κατωτέρω χάρτης δείχνει τις επεκτατικές διεκδικήσεις των γειτόνων μας, που ενισχύονται από τους «άσπονδους φίλους και συμμάχους μας» ανάμεσα στους οποίους σημαντικό ρόλο παίζει και η σημερινή Γερμανία.

 

Στον χάρτη χαρτογραφούνται οι επεκτατικές βλέψεις των γειτόνων μας απέναντι στην εδαφική ακεραιότητα της πατρίδας μας: Με τις καφέ διαγραμμίσεις τα επεκτατικά σχέδια της Τουρκίας απέναντι στην Ελλάδα και την Κύπρο. Με καφέ και πράσινες γραμμές, της Τουρκίας και Βουλγαρίας στην Δυτική Θράκη. Με κόκκινες και γκρι οι απαιτήσεις των Σκοπιανών και Αλβανών, όπου τέμνονται οι βλέψεις τους στην Δυτική Μακεδονία και τέλος οι μεγαλοϊδεατικές βλέψεις των Αλβανών στην Ήπειρο, αποτυπωμένες στον χάρτη με γκρι διαγραμμίσεις. Πρόσφατα οι Αλβανοί, εκμεταλλευόμενοι την εγκληματική αδράνεια των ελληνικών κυβερνήσεων απέναντι στα εθνικά θέματα, εγείρουν αξιώσεις και για την Κέρκυρα.

Τα ανωτέρω παραθέτω, για να καταδείξω ότι η Ελλάδα δεν έχει μόνο οικονομικά προβλήματα, αλλά και προβλήματα εθνικής ανεξαρτησίας και εδαφικής ακεραιότητας, που μέρα με την μέρα γίνονται όλο και πιο επικίνδυνα. Για τον λόγο αυτό ισχύει αυτό που κάποτε είπε πάλι ο Ανδρέας Γ. Παπανδρέου: «Στις χώρες που βρίσκονται στο περιθώριο του παγκόσμιου καπιταλισμού, η ντόπια μεγαλοαστική τάξη, υποτελής, δορυφορική και διαβρωμένη από το πολυεθνικό, μονοπωλιακό κεφάλαιο, όσες αντιδικίες κι αν έχει μαζί του, στα κρίσιμα θέματα θα μιλήσει με τη “φωνή του κυρίου” της. Γι’ αυτό οι εθνικοαπελευθερωτικοί αγώνες, που αποτελούν την ιστορική συγκεκριμενοποίηση της “πάλης των τάξεων” στην εποχή μας – στηρίζονται στους φορείς του Λαϊκού Κινήματος, αποτελώντας ταυτόχρονα τον αποφασιστικό πόλο συσπείρωσής του».[13] Ισχυρίζεται με αυτήν την έννοια ο Ανδρέας Παπανδρέου ότι ο αγώνας σε παγκόσμια πλαίσια είναι εθνικοαπελευθερωτικός, για την αποτίναξη της εξάρτησης από τον μητροπολιτικό καπιταλισμό, όπως π.χ. αυτός της Γερμανίας, και ταξικός σε εθνικά πλαίσια, για την αποτίναξη της εξάρτησης από το ντόπιο κεφάλαιο.

Αποκαλυπτική στο σημείο αυτό είναι η τοποθέτηση ενός Γερμανού φίλου κοινωνιολόγου, ο οποίος εξηγεί την πολιτική της Γερμανίας μετά το 1990:

«Μετά την κατάρρευση του ανατολικού μπλοκ, και την «κατάληψη» της Ανατολικής Γερμανίας από τη Δυτική, η Γερμανική Κυβέρνηση συμμετείχε ενεργά στην αποσταθεροποίηση των κρατών της Ανατολικής Ευρώπης όπως η Ελλάδα. Αυτό αποδεικνύεται ιδιαίτερα από την περίπτωση της πρώην Γιουγκοσλαβίας, όπου η Γερμανία δεν εμπόδισε τις συγκρούσεις μεταξύ των Γιουγκοσλαβικών Δημοκρατιών, αλλά αντίθετα, τις υποστήριξε. Αντί της ειρήνης, με γερμανική μεσολάβηση, σκηνοθετήθηκε μια επιθετική πολιτική, με στόχο την ευρύτερη κυριαρχία και επιρροή στην περιοχή της Ανατολικής Ευρώπης. Η Γερμανία προλείανε το έδαφος για την επέμβαση των ΗΠΑ.

Η Ελλάδα τότε αρνήθηκε να συμμετάσχει σε έναν πόλεμο εναντίον της Γιουγκοσλαβίας. Η έντιμη αυτή στάση φυσικά δεν άρεσε σε μια νέα Μεγάλη Γερμανία, η οποία ενδιαφερόταν για μια στρατιωτική επέμβαση . Εάν και κατά πόσο θα το καταφέρουν εξαρτάται από την ταξική πάλη των χωρών που δέχονται αυτήν την πίεση».^[14]

Αλλά και η μαρτυρία του Γερμανού συγγραφέα Andreas Wehr είναι αποκαλυπτική:

«Η διένεξη για την Ελλάδα, εκφράζει έναν ανελέητο αγώνα των ιμπεριαλιστικών Κρατών και αγορών, για ζώνες επιρροής στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ισχυρές χώρες θέλουν να συντρίψουν ανίσχυρες».^[15] Κατά καιρούς ακούγονται από διάφορες επίσημες και ανεπίσημες πηγές γνώμες που τείνουν στην μετατροπή της Ελλάδας σε ένα γερμανικό προτεκτοράτο ή των διαμελισμό της με έναν πιο έξυπνο και ύπουλο τρόπο. Επίσημοι κυβερνητικοί κύκλοι μιλούν, δήθεν για να βοηθήσουν την Ελλάδα, για τη δημιουργία «ειδικών οικονομικών ζωνών», οι οποίες αντικειμενικά με την πάροδο του χρόνου θα ανεξαρτοποιούσαν τις ζώνες αυτές από τον εθνικό κορμό, εν όψη μάλιστα του γεγονότος ότι η δημιουργία με τον Καλλικράτη επαρχιών διευκολύνει μια τέτοια εξέλιξη. Σ’ αυτήν την πολιτική προστίθεται και η άλλη τακτική εξαγοράς των μαρτυρικών πόλεων και χωριών, αλλά και των άλλων δήμων μέσω του λεγόμενου «Ελληνογερμανικού Ταμείου» και του «Ιδρύματος Νεολαίας». Τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά και αγαθά, όπως ίσως φαίνονται για τους αφελείς, τους ανίδεους και τους Ανθέλληνες εντός και εκτός Ελλάδας.

Οι Γερμανοί έχουν σκοπό να την μεταβάλουν σε γερμανική αποικία με άλλα μέσα απ’ αυτά που εφάρμοσαν κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά με τα ίδια ή χειρότερα αποτελέσματα.

Μήπως όμως όλα αυτά είναι αποκυήματα φαντασίας;^[16]

Είναι κανόνας απαράβατος, ότι κανείς δε σε σέβεται και σε υπολογίζει, όταν υποκύπτεις και όταν προσκυνάς ως ραγιάς. Βέβαια για όλα αυτά προϋπόθεση συνιστά η δική μας αξιοπρέπεια και η δική μας στάση, που θα είναι άψογη και δε θα τους δίνει δικαιώματα να μας κατηγορούν για διεφθαρμένους, ανίκανους κ.λπ. Γιατί σε τελευταία ανάλυση εμείς τους δίνουμε τις αφορμές και τις αιτίες να μας κατηγορούν με τα χειρότερα κοσμητικά επίθετα. Οι ξένοι κοιτάζουν τα δικά τους συμφέροντα, όπως κι εμείς θα πρέπει να κοιτάζουμε τα δικά μας. Μια τέτοια στάση προϋποθέτει επιπλέον ένα υψηλό πατριωτικό φρόνημα και όχι δουλοφροσύνη και υποταγή στην τρομοκρατία, γιατί η ιστορία έχει αποδείξει ότι το φρόνημα και η ανδρεία είναι αυτά που νικούν και εξασφαλίζουν την ελευθερία. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ο Περικλής στον επιτάφιο τονίζει εμφαντικά: «το εύδαιμον το ελεύθερον, το δ’ ελεύθερον το εύψυχον…» (ευδαιμονία θα πει ελευθερία και ελευθερία εξασφαλίζεται με την ανδρεία).^[17]

Εν κατακλείδι δεν ενδιαφέρει τι λένε διάφοροι. Εκείνο που ισχύει αντικειμενικά και μπορεί να βάλει στέρεα θεμέλια αναστροφής όλης της παρακμιακής πορείας είναι ένα και μόνο: Αλλαγή νοοτροπίας και μόνο!

[1] Άρθρο του Περικλή Βασιλόπουλου
 Δημοσιογράφος, Αντιπρόεδρος της Ένωσης Πολιτών για την ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ. Διατέλεσε Διευθυντής του Γραφείου Τύπου του Πρωθυπουργού στην Οικουμενική Κυβέρνηση Ζολώτα (1989-90)
 tvxs 30. Αναρτήθηκε από Christian Haccuria στις 12/24/2014 01:22:00 μ.μ.

[2] Ο Ξενοφών Ζολώτας, στο τέλος της ζωής του, ως μειλίχιος και καλός άνθρωπος από χαρακτήρα, δεινός επιστήμονας, δεν ήθελε να εκφραστεί αρνητικά σε προσωπικό επίπεδο απέναντι στους δύο. Τους καταδίκασε ωστόσο πολιτικά, που είναι και το πιο σημαντικό, αναιρώντας και ο ίδιος την ετυμηγορία του για το «καλοί άνθρωποι». Πώς μπορεί να είναι κανείς καλός, αν χρεοκοπεί την χώρα του; Πάντως, αν ένας τέτοιος Έλληνας επιστήμονας από τους λίγους αξιόλογους που διέθετε η Ελλάδα και με τον δικό του αξιοζήλευτο χαρακτήρα, να καταλήξει στην ομολογία ότι στο τέλος της ζωής του κατάλαβε την παθογένεια της Ελλάδας, ας φανταστούμε τι έχουν καταλάβει οι επίλοιποι ΄Ελληνες, από τις αρχές της μεταπολίτευσης έως σήμερα. Με τους Έλληνες που δεν έγραψαν 40 βιβλία ή ένα ή κανένα;;;!!!.

[3] Περικλής Βασιλόπουλος, ό.π.

[4] Βλ. Μανώλης Γλέζος, Και ένα μάρκο να ήταν..., ό.π., σ. 129. Στη σελίδα αυτή αναφέρει ο Μανώλης Γλέζος απόσπασμα από την ομιλία του Κομνηνού Πυρομάγλου.

[5] Βλ. εφημ. «Ελευθεροτυπία», 23.6.2006. Ως πρωθυπουργός ωστόσο, κατάφερε να αυξήσει το δημόσιο χρέος από 31.2% του ΑΕΠ το 1980, στο αστρονομικό 80.7% του ΑΕΠ το 1990.

[6] Βλ. Αδαμάντιος Πεπελάσης, συνέντευξη στο περιοδικό «Μόνο», στις 2 Μαρτίου 2012.

[7] Αυτή η κριτική - καταπέλτης του Πεπελάση, στενού φίλου του Ανδρέα Παπανδρέου, που έρχεται όψιμα, περιλαμβάνεται σε συνέντευξη, ποταμός, που παραχώρησε στο περιοδικό «Μόνο», ό.π. Αξίζει να την διαβάσει κανείς ολόκληρη, για να καταλάβει, συμπληρωματικά σε όλα όσα παραθέτω και καταγράφω, άγνωστες ακόμη πτυχές της παρακμιακής πορείας του τόπου μας και των πρωταιτίων αυτής της παρακμής πορείας.

[8] Συνέντευξή του στο περιοδικό «Μόνο», ό.π. Ο Πεπελάσης κάνει ένα ασυγχώρητο λάθος. Μιλάει για έλλειψη θάρρους από μέρους του Ανδρέα Παπανδρέου, για να δικαιολογήσει τη στάση του. Είναι παντελώς λανθασμένη η αντίληψη αυτή. Πρόκειται για συνειδητή πολιτική του Ανδρέα Παπανδρέου και όχι για έλλειψη θάρρους, που ταυτίζεται με την εγωπαθή ιδιοσυγκρασία του. Βλ. Δαμιανός Βασιλειάδης, Ο μύθος του Ανδρέα....,ό.π.

[9] Βλ. Φρίντριχ Νίτσε, Τάδε έφη Ζαρατούστρας, εκδ. Αθήνα 1983, σ. 210.210. Βλ. και Δαμιανός Βασιλειάδης, Ο μύθος του Ανδρέα, ή οι θεωρητικές βάσεις της Ένωσης Κέντρου, του ΠΑΚ και του ΠΑΣΟΚ και η πρακτική τους κατάληξη., εκδ. «Εναλλακτικές εκδόσεις», Αθήνα 2007. Στο έργο μου αυτό ερμηνεύω λεπτομερώς το χαρακτήρα του Ανδρέα Παπανδρέου και τα καταστροφικά για την Ελλάδα αποτελέσματα, που ήταν απόρροια αυτού του χαρακτήρα.

[10] Αυτό το απόσπασμα προέρχεται από ένα ανολοκλήρωτο έργο του Μ. Μπακούνιν με τίτλο: "Η κνουτογερμανική αυτοκρατορία". Γράφτηκε τα έτη 1870 -72 και περιλήφθηκε στο έργο του Μιχαήλ Μπακούνιν Θεός και κράτος, εκδ. "Ελεύθερος τύπος", Ε'  έκδοση, Ιούλιος 1986. Θα πρέπει όμως πάντοτε να προσθέσουμε ότι η οποιαδήποτε γενίκευση, που περιλαμβάνει τους πάντες, είτε είναι υπεύθυνοι είτε ανεύθυνοι για κάποια εγκλήματα, δεν αποτελεί αντικειμενική και επιστημονική ερμηνεία φαινομένων. Κάθε φορά πρέπει να εξειδικεύονται οι ευθύνες εκείνων που τους αφορούν και να αποκαλύπτονται πίσω από τα φαινόμενα οι πραγματικοί ένοχοι και να γίνεται επίσης ιεράρχηση ευθυνών. Να αποδίδεται, «Τα του καίσαρος τω καίσαρι και τα του θεού τω θεώ». 

[11] Βλ. Μανώλης Γλέζος, Και ένα μάρκο να ήταν..., ό.π., σ. 129. Στη σελίδα αυτή αναφέρει ο Μανώλης Γλέζος απόσπασμα από την ομιλία του Κομνηνού Πυρομάγλου.

[12] Βλ. Μανώλης Γλέζος, Εθνική Αντίσταση 1940 1945, τόμ. Α΄, εκδ. «Στοχαστής», Αθήνα, 2006,σ. 247.

[13] Βλ. Δαμιανός Βασιλειάδης, ο Μύθος του Ανδρέα ή οι θεωρητικές βάσεις της Ένωσης Κέντρου, του ΠΑΚ και του ΠΑΣΟΚ και η πρακτική τους κατάληξη, εκδ. «Εναλλακτικές εκδόσεις», Αθήνα 2007, σ. 71.

[14] Απόψεις του Γερμανού κοινωνιολόγου Όλαφ Μέρκεντορφ (ψευδώνυμο), που η αλήθεια τους αποδεικνύεται καθημερινά από την πολιτική της Γερμανίας, απέναντι στα κράτη της Νότιας και Νοτιοανατολικής Ευρώπης.

[15] Andreas Wehr, συγγραφέας, αρθογράφος, Συνεργάτης της Ομοσπονδίας των Ενωμένων Αριστερών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Απόσπασμα από το άρθρο του: «Τιμωρείστε την Ελλάδα».

[16] Για του λόγου το αληθές οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να ανατρέξουν στην ανάλυσή μου γύρω από το τραυματικό πρόβλημα των γερμανικών αποζημιώσεων και την τύχη του. Λεπτομερής ανάλυση της στάσης της Γερμανίας στο θέμα αυτό στο ιστολόγιό μου: www.damonpontos.gr, στο φάκελο: «Γερμανικές αποζημιώσεις» και στο ιστολόγιο του Εθνικού Συμβουλίου: www.holocaust.gr, καθώς και στην Μαύρη Βίβλο, έκδοση του «Εθνικού Συμβουλίου διεκδίκησης των οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα».

[17] Θουκυδίδου, Ιστορία, Β΄ (42-43).

Πηγή: ardin-rixi.gr 

Για τον πατριωτισμό και την Αριστερά - του Νίκου Κοτζιά

Δευτέρα, 8 Δεκεμβρίου 2014

Για τον Πατριωτισμό και την Αριστερά

Σε μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη φιλοξενούμε τον καθηγητή Πολιτικών Θεωριών των Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο του Πειραιά Νίκο Κοτζιά. Ο κύριος Κοτζιάς που σε λίγες μέρες θα παρουσιάσει στην πόλη μας το βιβλίο του «Πατριωτισμός και Αριστερά», υπογραμμίζει ότι ο πατριωτισμός συμπεριλαμβάνει μνήμες, προτροπές, στοιχεία αγώνων, που η πολιτική θεωρία και πρακτική ονομάζει ως «πολιτισμικούς αγώνες». Συμφωνεί ότι η χώρα βιώνει μια τεράστια παρακμή και απαιτείται να συζητηθούν οι στρατηγικές προοπτικές διαμόρφωσης μιας διαφορετικής Ελλάδας, που δεν προκύπτει από τα μνημόνια και τις απατηλές εντυπώσεις ότι το χρέος είναι βιώσιμο, αλλά θα στηριχθεί σε μια καινούργια παραγωγική βάση, θα διαθέτει ενισχυμένη θέση στον διεθνή καταμερισμό εργασίας καθώς και στην παγκόσμια διπλωματική σκηνή. Αναφέρει ότι είναι απαραίτητη η ανάγκη συγκρότησης ενός μεγάλου πατριωτικού-δημοκρατικού μετώπου και συμμαχιών με στόχο την συγκρότηση και εδραίωση μιας Κυβέρνησης Σωτηρίας. Τέλος ως μέλος της «Κίνηση ιδεών και δράσης: Πράττω», δηλώνει ότι  έχουν καλές σχέσεις με τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και πολλές κριτικές ματιές, όμως θέση τους είναι ότι στις σημερινές συνθήκες και συσχετισμούς «τίποτα δεν μπορεί να γίνει χωρίς τον Σύριζα» αλλά και τίποτα «δεν μπορεί να γίνει χωρίς εμάς τους άλλους».

Κύριε Κοτζιά σε λίγες μέρες παρουσιάζετε στην πόλη μας το βιβλίο σας «Πατριωτισμός και Αριστερά». Τι περιλαμβάνει το νέο σας βιβλίο;

Στόχος του Βιβλίου είναι να αποκαταστήσει τη δημιουργική σχέση ανάμεσα στις δυνάμεις της αριστεράς και τον πατριωτισμό. Ο τελευταίος είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ιστορικής ταυτότητας και της σημερινής φυσιογνωμίας της.

Στο βιβλίο εξηγώ την γέννηση του έθνους, του εθνικισμού και του πατριωτισμού, του κοσμοπολιτισμού και του διεθνισμού. Κάνω αναδρομές στις ιστορικές μάχες που έδωσαν οι πατριώτες στη διαδρομή της ιστορίας για κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα. Από την Αρχαία Αθήνα μέχρι και εκείνες της σύγχρονης Αριστεράς. Αποκαλύπτω τον εκρηκτικό συνδυασμό της ελληνικής Ολιγαρχίας και των πολιτικών μνημονιακών στηριγμάτων της: ακραίος εθνικισμός απέναντι στους αδύναμους και νεοφιλελεύθερη υπόκλιση στους ισχυρούς. Αναδεικνύω τους λόγους γιατί σήμερα τμήμα της αριστεράς υποτιμά τη μάχη για μια θετική νοηματοδότηση του πατριωτισμού. Δείχνω ότι ο πατριωτισμός συμπεριλαμβάνει μνήμες, προτροπές, στοιχεία αγώνων. Πρόκειται, δηλαδή, για μια κλασσική περίπτωση των φαινομένων που η πολιτική θεωρία και πρακτική ονομάζει ως «πολιτισμικούς αγώνες».

Τι ακριβώς είναι αυτοί οι αγώνες;

Οι πολιτισμικοί αγώνες είναι αγώνες γύρο από αξίες, αρχές, προβλήματα ηθικής και ταυτότητας. Ζητήματα που συγκινούν, παρακινούν και προκαλούν διαμάχες στην κοινωνία. Δεν συνδέονται πάντα άμεσα και ορατά με ταξικές διαφορές, αλλά τις διαθλούν. Θα σας αναφέρω μερικά παραδείγματα τέτοιων αγώνων: η διαμάχη για τις ταυτότητες, για το αν μπορούν ή όχι να παντρεύονται οι ομοφυλόφιλοι, τις εκτρώσεις, την κατοχή όπλων, την θρησκευτικότητα, την ηθική στον αθλητισμό, την αξιολόγηση έργων τέχνης. Όπως βλέπετε από τα παραδείγματα, υπάρχουν πολιτισμικοί αγώνες υψηλής σημασίας και ρίσκου, ενώ άλλοι έχουν πιο περιορισμένη σημασία. Ο πατριωτισμός ανήκει στις διαμάχες υψηλής σημασίας.

Τι σημαίνει πατριωτισμός για έναν αριστερό;

Πατριωτισμός είναι ο πολιτικός αγώνας για τη διαφύλαξη και ενδυνάμωση πριν από όλα των δημοκρατικών και κοινωνικών δικαιωμάτων του λαού, όπως, επίσης των δικαιωμάτων και δυνατοτήτων της χώρας στο διεθνές σύστημα. Αποτελεί βασικό κριτήριο προσδιορισμού των «εθνικών συμφερόντων» που οφείλει να διασφαλίζει μια ενεργητική δημοκρατική εξωτερική και αμυντική πολιτική. Κάνω λόγο, δηλαδή, για τον δημοκρατικό πατριωτισμό που εκτιμά την ιστορία, τον πολιτισμό και τις κατακτήσεις της κοινωνίας που εκφράζει, ενώ ταυτόχρονα σέβεται τις αξίες και τον πολιτισμό άλλων λαών, μαθαίνει από αυτούς. Αντίθετα ο (αντιδραστικός) εθνικισμός υποτιμά τον άλλο, δεν αναγνωρίζει τη δυνατότητα μάθησης από αυτόν και θεωρεί καθετί δικό του ανώτερο από το διαφορετικό: πολιτισμικά, φυλετικά, ρατσιστικά.

“Η χώρα θα βαδίσει είτε προς την κατάθλιψη, είτε προς την εξέγερση, προς το παρόν κυριαρχεί το πρώτο”

Ο Αριστερός είναι από  τη φύση του και διεθνιστής. Διεθνισμός και Πατριωτισμός μπορούν να συνυπάρξουν;

Μα είναι δίδυμα αδέλφια! Ο πατριωτισμός είναι η μάχη για δικαιώματα και αλλαγή στα πλαίσια ενός κράτους, ενός γεωγραφικού χώρου, εντός του οποίοι διεξάγονται σημαντικοί κοινωνικοί και πολιτισμικοί αγώνες.  Οι πατριωτισμοί όλου του κόσμου συνδέονται δια μέσου αυτών των αγώνων. Την διεθνή αλληλεγγύη που δίνει ο ένας στον άλλο, ιδιαίτερα ως προς τους πιο προωθημένους και δύσκολους αγώνες. Τη διεθνή σημασία που έχουν αυτοί οι «εσωτερικοί αγώνες», αλλά και οι κοινές δράσεις των δημοκρατών όλου του κόσμου. Κοινή δράση που υπογραμμίζει την άλλη πλευρά του μεταλλίου: τον διεθνή χαρακτήρα των επιμέρους αγώνων, αλλά και την διεθνική οργάνωση των αγώνων στα πλαίσια των παγκόσμιων εξελίξεων. Αυτός ο διεθνισμός, δίδυμος αδελφός του πατριωτισμού συμπεριλαμβάνει στοιχεία θετικού-προοδευτικού κοσμοπολιτισμού. Της γνώσης του τι συμβαίνει γενικά διεθνώς, ειδικότερα σε άλλες πατρίδες. Των κατακτήσεών, του πολιτισμού, των συνηθειών, των λαθών που έχουν γίνει αλλού. Χωρίς αυτή τη γνώση ουδείς μπορεί να νικήσει ούτε στο διεθνές πεδίο, ούτε στο εθνικό. Αντίθετα ο νεοφιλελεύθερος κοσμοπολιτισμός, υποτιμά κάθε τι το δικό μας. Απαξιώνει την κοινωνία και τις αξίες μας, ενώ υποκλίνεται σε κάθε τι το ξένο που έρχεται απέξω, από τους ισχυρούς. Είναι μια στάση που προκάλεσε και δικαιολογεί τα μνημόνια.

Η χώρα βιώνει μια απέραντη παρακμή σε όλα τα επίπεδα. Ζητούμενο το εθνικό σχέδιο ανάκαμψης και απεγκλωβισμού από τα μνημόνια. Υπάρχει αυτή η δυνατότητα;

Πριν 4 χρόνια, στις αρχές του 2010 είχα γράψει στην τότε Ελευθεροτυπία ότι «η χώρα θα βαδίσει είτε προς την κατάθλιψη, είτε προς την εξέγερση». Την τελευταία με την κυριολεκτική, αλλά και την μεταφορική έννοια. Προς το παρόν κυριαρχεί το πρώτο, ενώ το δεύτερο γίνεται όλο και πιο αναγκαίο να υπαχθεί σε ένα σχέδιο ανασυγκρότησης της χώρας. Εκείνο που με ανησυχεί είναι ότι η δημόσια συζήτηση είναι προσανατολισμένη στο τρέχον, κάτι συχνά απαραίτητο, με τρόπο όμως που κινδυνεύει να πνίξει τη συζήτηση των στρατηγικών προοπτικών και αναγκών διαμόρφωσης μιας διαφορετικής Ελλάδας. Μια Ελλάδα που δεν προκύπτει από τα μνημόνια και τις απατηλές εντυπώσεις ότι το χρέος είναι βιώσιμο, ούτε μπορεί να έρθει με «μία από τα ίδια από τους ίδιους».

Και που θα στηρίζετε η χώρα;

Η Ελλάδα θα στηριχθεί σε μια καινούργια παραγωγική βάση, θα διαθέτει ενισχυμένη θέση στον διεθνή καταμερισμό εργασίας καθώς και στην παγκόσμια διπλωματική σκηνή. Μοχλός ενός τέτοιου αναπτυξιακού σχεδίου είναι η ανατροπή της ανακατανομής που γίνεται α) σε βάρος της χώρας υπέρ των ξένων και β) σε βάρος των φτωχών και μικρομεσαίων της χώρας υπέρ λίγων οικογενειών που πλούτισαν μέσα στην κρίση. Πρόκειται για ένα εξόχως πατριωτικό και δημοκρατικό καθήκον.

Αναφέρατε τον όρο αποικία χρέους για την Ελλάδα. Μήπως είναι υπερβολή;

Φοβάμαι ότι η ίδια η πραγματικότητα είναι «υπερβολικά» σκληρή. Στη συζήτηση που γινόταν για την αποικιοκρατία στα τέλη του 19ου αιώνα, είχαν ταξινομηθεί τριών ειδών αποικίες. Ο δεύτερος τύπος αποικίας συμπεριλάμβανε εκείνες τις χώρες που διατηρούσαν την τυπική τους ανεξαρτησία, αλλά ουσιαστικά κυβερνιόνταν από ξένη επιτροπεία. Σε κάθε μια από τις γερμανικές αποικίες στα τέλη του 19ου αιώνα, όπως ήταν οι περιοχές της σημερινής Ναμίμπια και η Τανζανίας, με πληθυσμό όσο έχει η σημερινή Ελλάδα, ο μηχανισμός επιτροπείας ήταν γύρω στα 450 άτομα. Τότε δεν υπήρχαν ούτε αεροπλάνα, ούτε ιντερνέτ. Σήμερα, η επιτροπεία στην Ελλάδα είναι σχεδόν 700 άτομα. Ελέγχει την κεντρική κυβέρνηση, την ΤΑ, τη δημόσια διοίκηση, τις τράπεζες και τους ειδικούς θεσμούς του ελληνικού δημοσίου, τα αεροδρόμια και λιμάνια, την παραγωγή μας. Καμία σοβαρή απόφαση δεν λαμβάνεται χωρίς την συγκατάθεσή της, εξάλλου οι περισσότερες προτάσεις νόμων έρχονται απευθείας από αυτήν. Ορισμένες φορές, βέβαια, οι προτάσεις της αποτελούν απλή υιοθέτηση των σχεδίων των τραπεζιτών και άλλων ολιγαρχών της χώρας. Υπάρχει, δηλαδή, ένα δίδυμο που καταστρέφει τη χώρα: Τράπεζες - Ολιγαρχία και Επιτροπεία - ξένοι δανειστές. Αυτοί είναι ο αντίπαλος.

“Ο διεθνισμός και ο πατριωτισμός είναι δίδυμα αδέλφια”

Έχετε μια μεγάλη διαδρομή στην Αριστερά. Τα τελευταία χρόνια συμπορεύεστε με τον ΣΥΡΙΖΑ. Έχει ο ΣΥΡΙΖΑ σχέδιο διακυβέρνησης ή απλά εκμεταλλεύεται εκλογικά την φθορά της κυβέρνησης;

Όπως γνωρίζετε συμμετέχω στην «Κίνηση ιδεών και δράσης: Πράττω». Είμαστε μια δύναμη δημοκρατική-πατριωτική, κοινωνικής ευαισθησίας και δικαιότητας, υπέρ μιας παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας. Έχουμε καλές σχέσεις με τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και πολλές κριτικές ματιές, καμιά φορά και αγωνίες. Θέση μας είναι ότι στις σημερινές συνθήκες και συσχετισμούς «τίποτα δεν μπορεί να γίνει χωρίς τον Σύριζα» αλλά και τίποτα «δεν μπορεί να γίνει χωρίς εμάς τους άλλους».  Προς το παρόν μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας υποστηρίζει μια αλλαγή περισσότερο ως ανάγκη: «αυτοί να φύγουν». Χρειάζεται να ενισχύσουμε το θετικό αίσθημα: «ελάτε εσείς».

Πώς βλέπετε τις δηλώσεις για κυβέρνηση εθνικού σκοπού; Έχετε την αίσθηση ότι τη λύση αυτή προωθούν διάφορα κέντρα;

Στο βιβλίο για τον Πατριωτισμό αναλύω διεξοδικά την ανάγκη συγκρότησης ενός μεγάλου πατριωτικού-δημοκρατικού μετώπου και συμμαχιών με στόχο την συγκρότηση και εδραίωση μιας Κυβέρνησης Σωτηρίας. Αναλύω πώς οι δυνάμεις που κατέστρεψαν τη χώρα φροντίζουν δια του μνημονίου τα συμφέροντά τους σε βάρος του λαού και της πατρίδας. Εξηγώ ότι βλέποντας την επερχόμενη πολιτική ήττα τους, προσπαθούν να επιβάλλουν και πάλι μια «ειδική» κυβέρνηση όπως έκαναν με τον Παπαδήμο. Στην ουσία, η «κυβέρνηση ειδικού τύπου» είναι σαν να προσπαθεί κανείς να αποτρέψει μια φωτιά συνεργαζόμενος με τον πυρομανή που συνεχίζει να ρίχνει βενζίνη. Είναι σαν να θέλει να συγκροτήσει μαζί του μια «πυροσβεστική ειδικού σκοπού». Πρόκειται, λοιπόν, γα πρόταση γελοία και υποκριτική.

Η σύνδεση από τον ΣΥΡΙΖΑ της Προεδρικής εκλογής με την πρόωρη προσφυγή στις κάλπες σας βρίσκει σύμφωνο;

Νομίζω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ορθά λέει ότι η Ελλάδα έχει ανάγκη άλλης πολιτικής και κυβέρνησης, ότι ο Πρόεδρος πρέπει να εκλεγεί από μία βουλή που να εκφράζει την πλειοψηφία των Ελλήνων. Απαίτηση στην οποία δεν ανταποκρίνεται η σημερινή βουλή. Πρέπει, μόνο, να είμαστε όλοι προσεκτικοί ώστε να μην γίνει η πολιτική αντιπαράθεση με το κυρίαρχο συγκρότημα εποπτείας-ολιγαρχίας και των πολιτικών τους δυνάμεων μονοθεματικά. Το κύριο είναι να αναπτύσσουμε και προωθούμε το εναλλακτικό μας σχέδιο για την τύχη αυτού του τόπου.

Ανησυχείτε από  την αναταραχή στην ευρύτερη περιοχή και πάντως πολύ κοντά στην Ελλάδα;

Η Ελλάδα με την παρούσα κυβέρνηση δεν είναι σε θέση και πολύ λιγότερο προετοιμασμένη να αντιμετωπίσει το «διαβολικό τρίγωνο» που συγκροτείται από τις κρίσεις σε Ουκρανία, Λιβύη και Μέση Ανατολή. Τα μνημόνια κατέστησαν αδρανή και αδύναμη την ελληνική εξωτερική πολιτική, ενώ υπονομεύουν τις αμυντικές ικανότητες της χώρας. Ιδιαίτερα με ανησυχεί το γεγονός ότι ορισμένοι παραμένουν εγκλωβισμένοι στην αυταπάτη ότι η επιθετικότητα της Τουρκίας είναι απλό σύμπτωμα δικών της προβλημάτων και αρνούνται να διαβάσουν την στρατηγική που υπάρχει από πίσω: επιβάλλοντας η Άγκυρα το σημερινό πάγωμα εξάσκησης των δικαιωμάτων της χώρας να τα κάνει αντικείμενο διαπραγμάτευσης.

“O δημοκρατικός πατριωτισμός που εκτιμά την ιστορία, τον πολιτισμό και τις κατακτήσεις της κοινωνίας που εκφράζει, ενώ σέβεται τις αξίες και τον πολιτισμό άλλων λαών, μαθαίνει από αυτούς”

Βλέπετε σύντομα εκλογές;

Η κυβέρνηση θα επιδιώξει να μείνει στην εξουσία όσο περισσότερο μπορεί. Κάθε μέρα που παραμένει στην εξουσία είναι μέρα κερδοφορίας για την τρόικα και τους ολιγάρχες, χειροτέρευσης της αφετηρίας από την οποία θα σώσουμε τη χώρα. Αν δει η κυβέρνηση ότι δεν μπορεί να εξασφαλίσει την πλειοψηφία για εκλογή Προέδρου, θα επιδιώξει να συγκεντρώσει 180 ψήφους για την πολιτική συμφωνία που θα κάνει με την τρόικα θέτοντας εκβιαστικά διλήμματα. Έτσι ή αλλιώς οι πιθανότητες πρόωρων εκλογών αυξάνουν διότι η κυβέρνηση στηρίζεται μόλις στο 1/4 του εκλογικού σώματος. Η στήριξη από τους ξένους και τους τραπεζίτες που ελέγχουν τα μεγάλα κανάλια των Αθηνών δεν είναι πλέον επαρκής προκειμένου να επιβιώσει.

Εσείς θα είστε υποψήφιος;

Όπως γνωρίζετε ουδέποτε με ενδιέφεραν οι καρέκλες και για αυτό αρνήθηκα μέχρι σήμερα να δεχτώ μέχρι σήμερα τις προτάσεις που μου έγιναν να είμαι υποψήφιος βουλευτής ή ευρωβουλευτής. Εκείνο που πάντα με ενδιέφερε ήταν να συμβάλλω στην παραγωγή ιδεών καθώς και στη δημιουργική ενίσχυση της πολιτικής πράξης. Αυτό σημαίνει να διασφαλιστεί η Σωτηρία της Κοινωνίας και της Πατρίδας. Όλα τα άλλα θα εξεταστούν στην ώρα τους.

Κλείνοντας κάτι που θα θέλατε να προσθέσετε…

Κουράγιο και χαμόγελο στους συμπολίτες μας. Να φροντίζουμε τους ανθρώπους μεγάλης ηλικίας. Να έχουμε στο κέντρο της προσοχής μας τους νέους. Να αναπτύσσουμε την κοινωνική αλληλεγγύη με αυτούς που έχουν άμεσες ανάγκες. Να δώσουμε κουράγιο και αισιοδοξία σε όλους: τίποτα δεν είναι αιώνιο και τελεσίδικο, αρκεί να πιστεύουμε στις δυνατότητές μας και να αντιπαλεύουμε την αδικία και ανοησία με τραγούδι στην καρδιά και γνώση στο νου.

http://www.nikoskotzias.com

 

Αλέξης Τσίπρας στο 40ό Φόρουμ του Ιδρύματος Ambrosetti, στο Cernobbio: H «καταστρόικα» πρέπει να τελειώσει

Αλέξης Τσίπρας στο 40ό Φόρουμ του Ιδρύματος Ambrosetti, στο Cernobbio: H «καταστρόικα» πρέπει να τελειώσει (φωτογραφίες - ηχητικό)

Σάββατο, 6 Σεπτεμβρίου 2014

Μερικοί προέτρεξαν να υιοθετήσουν τις κορώνες των ακροδεξιών και ύποπτων σάιτ για ιταλικές λέσχες Μπίλντεμπεργκ και παπαριές.Ούτε καν τα αμιγώς καθεστωτικά σαιτς,που προτίμησαν να μην προβάλουν την είδηση,δεν είχαν αναφορές τόσο κακεντρεχείς.Να το κοιτάξετε στο ΣΥΡΙΖΑ και μην το προσπερνάτε γιατί δείχνουν πρόθεση και ενδόμυχες αγκυλώσεις...ξέρετε σε ποιους αναφέρομαι.

Από http://left.gr

Η ομιλία του στο 40ό Φόρουμ του Ιδρύματος Ambrosetti, στο Cernobbio της Ιταλίας, η οποία εντάσσεται στον κύκλο συζητήσεων: «Η ατζέντα για να αλλάξει η Ευρώπη» και στη συνεδρία με ειδικό τίτλο: «Ο συσχετισμός δυνάμεων στη Νέα Ευρώπη», πραγματοποίηθηκε το πρωί του Σαββάτου. Η τρόικα «απέτυχε και πρέπει να σταματήσει να υπάρχει, μαζί με την πολιτική της κληρονομιά» τόνισε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας.

Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ υποστήριξε ότι «το ελληνικό πρόγραμμα της τρόικας έχει αποτύχει», αναφέροντας ότι το ΑΕΠ παρουσιάζει συνολική πτώση 25%, η ανεργία, στην Ελλάδα βρίσκεται στο 28% και το δημόσιο χρέος στο 175%. «Δικαίως, όλο και περισσότεροι, στην Ευρώπη, λένε ότι η τρόικα πρέπει να καταργηθεί, η "καταστρόικα" πρέπει να τελειώσει», σημείωσε ο Αλ. Τσίπρας.

Επιπλέον, είπε ότι «είναι αδύνατον να υπάρξουν πλεονάσματα του 4,5% τον χρόνο» και ότι το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων δεν αποδίδει, από την στιγμή, που «η εκτίμηση του πρώτου μνημονίου ήταν ότι θα μαζεύονταν πενήντα δισεκατομμύρια ευρώ», ενώ «έως τώρα μαζεύτηκαν 2,9 δισεκατομμύρια ευρώ και αναγνωρίζεται ότι ακόμη και οι ιδιωτικοποιήσεις γίνουν, δεν θα ξεπεράσουν τα εννέα δισεκατομμύρια ευρώ».

Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης τόνισε ακόμη πως θεωρεί ότι υπάρχουν πολλές δυνατότητες μέσα στο ευρωπαϊκό πλαίσιο, αλλά όχι στο «τροϊκανό πλαίσιο», αφού «η τρόικα απέτυχε και πρέπει να σταματήσει να υπάρχει, μαζί με την πολιτική της κληρονομιά».

Ο Αλ. Τσίπρας αναφέρθηκε και στην ανεργία. «Ενώ η Ελλάδα έχει 1,5 εκατομμύριο ανέργων, η κυβέρνηση και η τρόικα συζητούν την απελευθέρωση των απολύσεων, την ουσιαστική απαγόρευση των απεργιών και περαιτέρω απολύσεις στον δημόσιο τομέα» είπε.

Απευθυνόμενος, δε, στους συμμετέχοντες στο Φόρουμ, ανέφερε, ότι τα τρία κύρια προβλήματα, τα οποία παραμένουν άλυτα, είναι η στασιμότητα, ο αποπληθωρισμός και η διατήρηση των συσσωρευμένων δημόσιων και ιδιωτικών χρεών.

Ζήτησε να αντιμετωπισθεί ο αποπληθωρισμός «με μια νέα, θαρραλέα νομισματική πολιτική της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας» και χαρακτήρισε την πρόταση Ντράγκι «εκτός τού μέχρι τώρα ακλόνητου δόγματος», αν και «χρειάζονται πιο ριζοσπαστικές παρεμβάσεις», όπως είπε.

Σε ό,τι αφορά την ανάπτυξη, ο Αλέξης Τσίπρας τάχθηκε υπέρ της διεύρυνσης του ρόλου της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων και νέων πρωτοβουλιών της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, ενώ ζήτησε «πρωτοβουλίες πολύ μεγαλύτερης κλίμακας, για την αντιμετώπιση της ανεργίας και την αποκατάσταση της κοινωνικής συνοχής».

Σχετικά με το πρόβλημα του χρέους, επανέλαβε ότι απαιτείται ριζική ευρωπαϊκή λύση σε βιώσιμη βάση, θεωρώντας «θετικό ιστορικό παράδειγμα» τη διάσκεψη του Λονδίνου του 1953, και υποστηρίζοντας παράλληλα την αμοιβαιοποίηση του χρέους και τις ρήτρες ανάπτυξης.

«Στα διαδοχικά ασύμμετρα σοκ που υφίστανται χώρες της Ευρώπης, αντί να εθνικοποιούμε τις συνέπειες, πρέπει να βρούμε τις αναγκαίες συμμετρικές λύσεις σε ευρωπαϊκό επίπεδο» είπε, θεωρώντας ότι η τακτική που ανέπτυξε πρόσφατα ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας, Β. Σόιμπλε, «βρίσκεται ακριβώς στον αντίποδα», αφού η κεντρική της ιδέα είναι «μια Ευρώπη πολλών ταχυτήτων με κοινό νόμισμα και τον έλεγχο των προϋπολογισμών από μια μη εκλεγμένη αρχή. Μια Ευρώπη μη βιώσιμη πολιτικά».

Τέλος, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ζήτησε «νέα θεμέλια για την Ευρώπη» ώστε να αποκατασταθούν οι ιδρυτικές αρχές της, και εξέφρασε τη βεβαιότητα ότι σύντομα το κόμμα του «θα είναι η πολιτική δύναμη που θα κυβερνά την Ελλάδα» και πως «η εξέλιξη αυτή θα είναι θετική για την Ευρώπη στο σύνολό της».

Πηγή: http://anemosantistasis.blogspot.com/2014/09/h.html#ixzz3DI11c98k