Όταν η θεολογία γίνεται πολιτική ιδεολογία

Όταν η θεολογία γίνεται πολιτική ιδεολογία

Όταν η θεολογία γίνεται πολιτική ιδεολογία

January 18, 2015 12:30 pm

Του Χρήστου Ιακώβου 
Ο λόγος της πολιτικής θεολογίας ήταν για πολλούς αιώνες το μοναδικό μέσο που διέθεταν οι άνθρωποι για να εκφράσουν τις σκέψεις τους και να νομιμοποιήσουν την πολιτική. Μπορεί το φαινόμενο αυτό να είναι αρχαίο, επιβιώνει όμως μέχρι σήμερα.
Σε διάφορα τμήματα του πλανήτη εκατομμύρια ανθρώπων προσπαθούν να εναρμονίσουν τη ζωή τους με την θεία εντολή. Για να τους καταλάβουμε πρέπει να ερμηνεύσουμε τη γλώσσα της πολιτικής θεολογίας. Αυτή η κατάσταση, αν και δεν περιορίζεται αποκλειστικώς στον κόσμο του Ισλάμ, γίνεται πιο έντονη μέσω της ριζοσπαστικής έκφανσης του πολιτικού Ισλάμ.
Είναι ιδιαιτέρως σημαντικό για κάθε δυτικό, που βίωσε το διαχωρισμό θρησκείας και κράτους και θέλει να κατανοήσει την θρησκεία του Ισλάμ να διαχωρίσει εκ των προτέρων τον μωαμεθανισμό από την ιδεολογία του ισλαμισμού. Η διάκριση όμως αυτή, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις είναι ξεκάθαρη, σε κάποιες άλλες, λόγω υπεραπλούστευσης και ελλιπούς κατανόησης, δεν είναι και τόσο σαφής. Μπορεί μάλιστα να διατυπωθεί ότι στη σημερινή συγκυρία -κι οπωσδήποτε μετά τους αποκεφαλισμούς και τις τρομοκρατικές επιθέσεις στη Γαλλία – οι δύο έννοιες συγκλίνουν σε μεγάλο βαθμό.
Μετά την 11η Σεπτεμβρίου 2001, πολλοί μουσουλμάνοι διανοούμενοι προβάλλουν ως επιχείρημα και συνάμα απάντηση στην πιο πάνω διαπίστωση την άποψη ότι η θρησκεία είναι μία ιδιωτική υπόθεση ή τουλάχιστον έτσι θα πρέπει να περιορίζεται. Η πρακτική όμως έχει καταδείξει ότι η θρησκεία γίνεται ιδιωτική υπόθεση μόνο στις ειδικές συνθήκες που οδήγησαν στη σύγχρονη και εκκοσμικευμένη κοινωνία ενός τμήματος του δυτικού πολιτισμού.
Το σύνηθες, τόσο στο παρελθόν όσο και επί του παρόντος, είναι να αναπτύσσονται οι θρησκείες παράλληλα με ιερατεία, που συχνά ασκούν ολοκληρωτική εξουσία. Η ιστορία της περιοχής μας στους τελευταίους είκοσι αιώνες είναι μεστή από θρησκευτικούς πολέμους και διωγμούς του χριστιανισμού και του Ισλάμ. Επιπλέον, ο εβραϊσμός παρέμεινε μακριά από παρόμοια φαινόμενα μάλλον διότι δεν άσκησε κρατική εξουσία μέχρι τη δημιουργία του Εβραϊκού Κράτους. Κατά τους τελευταίους δύο αιώνες, η νομιμότητα της ισλαμικής θρησκευτικής εξουσίας δοκιμάστηκε, χωρίς μεγάλη αντοχή, σε ορισμένες περιοχές του μουσουλμανικού κόσμου από αυταρχικούς εκσυγχρονιστές, όπως ο Μοχάμεντ Άλι της Αιγύπτου, ο Κεμάλ Ατατούρκ ή ο Σάχης Ρεζά Παχλαβί στην Περσία/Ιράν.
Επίσης, η πολιτιστική, πολιτική και οικονομική διαδικασία του εκσυγχρονισμού υπενόμευσε την επιρροή της μουσουλμανικής θρησκείας στον τρόπο σκέψης των λαών για το μεγαλύτερο μέρος του 20ού αιώνα, προς όφελος κυρίως ενός εκκοσμικευμένου εθνικισμού ή, δευτερευόντως, επαναστατικών μαρξιστικών ιδεολογιών. Επιπλέον, το Ισλάμ βρίσκεται σε μία διαδικασία εσωτερικών μεταρρυθμίσεων ήδη από το 19ο αιώνα, τα θέματα των οποίων κυριαρχούν μέχρι σήμερα, προκαλώντας σοβαρά διλήμματα και χάσματα ως προς την ερμηνεία τους.
Για πολλούς μουσουλμάνους, το Ισλάμ αντιπροσωπεύει, με απόλυτο μάλιστα τρόπο, την απόρριψη των μεταρρυθμίσεων αυτών, γιατί όπως πιστεύουν, η θρησκεία τους είναι ασυμβίβαστη με τις αρχές του δυτικού πολιτισμού. Αυτή η απόρριψη αποτελεί στα μάτια τους την αποκατάσταση της θρησκευτικής εξουσίας που δεν είναι άλλη από την κυριαρχία του ισλαμικού νόμου. Με άλλα λόγια, τα κείμενα και η ισλαμική παράδοση δεν είναι ανοικτά ούτε σε νέες ερμηνείες ούτε επιδέχονται συμβιβασμών με τον ούτως ή άλλως υλιστικό δυτικό πολιτισμό.
Οι πιο γνωστές και διαδεδομένες σήμερα μορφές του ισλαμισμού, είτε αυτή του σαλαφισμού είτε αυτή του ουαχαμπισμού, ξεκινούν από την αρχή ότι η θρησκευτικότητα είναι δημόσια υπόθεση. Αυτή η αντίληψη μετατρέπει εκ των πραγμάτων αυτά τα ρεύματα σε πολιτικά κινήματα και ιδεολογίες που μάχονται για την επιβολή μίας ηθικής που θα προσδιορίζει, χωρίς παρεκβάσεις, τις ανθρώπινες συμπεριφορές τόσο στο δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό βίο. Συνεπώς, σε αυτή τη μορφή του πολιτικοποιημένου Ισλάμ δεν μπορεί να γίνει διάκριση μεταξύ ιδιωτικής θρησκευτικότητας και δημόσιας πολιτικής κοσμοθεωρίας, όπως συμβαίνει στη Δύση.
Για τους εκφραστές αυτών των ρευμάτων του ισλαμισμού, η θεολογία είναι ταυτοχρόνως και μεσσιανική πολιτική ιδεολογία, σύμφωνα με την οποία ο σύγχρονος κόσμος έχει μόνο νόημα ως σύγκρουση μεταξύ μουσουλμάνων από τη μια και μη μουσουλμάνων από την άλλη, μέχρι την τελική κυριαρχία του Ισλάμ. Πρόκειται για μία ολοκληρωτική οπτική, που επισκιάζει την καθ’ αυτό πολιτική και θυμίζει μία παραλλαγή αυτού που ο Χάντιγκτον αποκάλεσε ήδη από τη δεκαετία του 1990 ως «σύγκρουση των πολιτισμών».
Μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1990 αυτές οι αντιλήψεις εξεφράζοντο μόνο από θρησκόληπτους και στρατευμένους ισλαμιστές. Μετά την 11^η Σεπτεμβρίου, αυξάνεται η αριθμός των μουσουλμάνων που αναπαράγει το λόγο αυτό ελαφρώς, συμβάλλοντας σιγά-σιγά στην πολιτική και κοινωνική ισχυροποίησή του. Αυτό συνιστά σταδιακή αποδοχή του ριζοσπαστισμού από ευρείες μάζες των μουσουλμανικών κοινωνιών. Ενόσω αυτός ο λόγος παράγεται από επιπολαιότητα ή υστεροβουλία τότε μπορούμε να διατηρήσουμε τη διάκριση μεταξύ θρησκευτικού και πολιτικού. Το πρόβλημα ξεκινά από τη στιγμή που αρχίζουν να εμφανίζονται ομάδες και να κατευθύνουν πολιτικά αυτές τις απόψεις, είτε μέσω ενός μισαλλόδοξου πολιτικού λόγου είτε με την υιοθέτησης της βίας ως μέσου πολιτικής πρακτικής.

Πηγή : mignatiou.com

Η γεωπολιτική σύγκρουση που έρχεται - Μνήμη Γιώργου Αλεξάνδρου

Η γεωπολιτική σύγκρουση που έρχεται - Μνήμη Γιώργου Αλεξάνδρου

Τρίτη, 30 Δεκεμβρίου 2014

Η γεωπολιτική σύγκρουση που έρχεται - Μνήμη Γιώργου Αλεξάνδρου

Σήμερα το πρωΐ έφυγε από κοντά μας ένας μοναδικός και ιδιαίτερος άνθρωπος, αγαπητός φίλος, μαζί μας για χρόνια στο περιοδικό ΤΡΙΤΟ ΜΑΤΙ και στους αγώνες για κοινωνική δικαιοσύνη και εθνική ανεξαρτησία: Ο δημοσιογράφος Γιώργος Αλεξάνδρου.

ΘΑ ΤΟΝ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ ΠΑΝΤΑ

 Λ.Αποσκίτης

Ούτε έθνη, ούτε θρησκείες, ούτε ιδεολογίες, ούτε αγωγοί, ούτε πολιτισμοί, αλλά Μνήμες και Σύμβολα;

(+) Του Γιώργου Αλεξάνδρου

Μ’ αυτό το άρθρο δεν επιθυμώ να εστιάσω σ’ ένα παράδειγμα όπως τα Σκωτσέζικο, Τουρκικό, Κουρδικό κλπ. που άλλωστε τόσες πολλές αναλύσεις έχουν γίνει σε αυτά. 

Προσπαθώ να εστιάσω την προσοχή του αναγνώστη στο συνολικότερο παγκόσμιο φαινόμενο ανατροπών που έρχονται «φωτογραφίζοντας» κυρίως τρία κακοϊδωμένα μοντέλα ανατροπών που βρίσκονται δίπλα μας: Το Ρωσικό, το Ισλαμικό και το Ιταλικό.

   

Παρουσιάζοντας τα δυστοπικά αποτελέσματα των προφητειών και το άστοχο στις τρέχουσες γεωπολιτικές αναλύσεις επιχειρώ να μιλήσω όχι τόσο στο θολωμένο, και εν τέλει ανενεργό, συνειδητό, αλλά στο υποσυνείδητο και στο ασυνείδητο του αναγνώστη που ίσως ακόμα παραμένουν ενεργά. 

Οι φωτογραφίες του άρθρου και οι λεζάντες αυτόν ακριβώς τον στόχο υπηρετούν. 

Τέλος, προσπαθώ να δείξω ότι στην παγκοσμίως ρευστή εποχή μας, όπου ακόμα και η μαγεία επανεμφανίζεται ως όπλο, δίπλα στις αποκρυπτόμενες από τα ΜΜΕ μαζικές-τελετουργικές σφαγές αθώων ανθρώπων σε όλον τον πλανήτη, για την Ελλάδα, στον κόσμο που έρχεται, υπάρχουν μόνον δύο δρόμοι: εκείνος των θρυμματισμένων προτεκτοράτων και εκείνος ενός πολιτιστικού αυτοκρατορικού μέλλοντος που θα στηρίζεται στις παγκόσμιες ελληνικές μνήμες και τα σύμβολα του διαχρονικού ελληνισμού. 

Και αναρωτιέμαι ποια πρέπει να είναι η στάση των Ελλήνων Ορθοδόξων ειδικά αλλά και όλων των Ελλήνων γενικά… ακόμα και όλων των κατοίκων (και των ξένων) αυτής της χώρας, τώρα στους καιρούς της μεγάλης αναμονής, αλλά και σας προτείνω να ψάξετε την άγνωστη στην Ελλάδα σημερινή επιρροή της χώρας μας στα παγκόσμια αριστερά κινήματα.

Συνέχεια του άρθρου εδώ: http://www.tomtb.com/gevpolitiki-sygkrousi0erxetai-galexandrou-4860/

Σε κίνδυνο και το Ιρακινό Κουρδιστάν – Το PKK στέλλει ενισχύσεις

Σε κίνδυνο και το Ιρακινό Κουρδιστάν – Το PKK στέλλει ενισχύσεις

August 4, 2014 7:10 pm Category: Κοσμος, ΚΟΥΡΔΟΙ, ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΟ Leave a comment

Ο πρόεδρος του αυτόνομου κουρδικού θύλακα του Ιράκ δεσμεύτηκε σήμερα ότι θα ανακαταληφθούν οι περιοχές όπου ζουν μέλη της μειονότητας των Γεζίντι, που έχουν πέσει στα χέρια των τζιχαντιστών, ενώ αυτόπτες μάρτυρες δήλωσαν ότι οι μαχητές της οργάνωσης Ισλαμικό Κράτος (ΙΚ) εκτέλεσαν δεκάδες μειονοτικούς.

«Είμαστε έτοιμοι να δώσουμε τις ζωές μας για να προασπίσουμε τη γη και την αξιοπρέπεια των αδελφών μας Γεζίντι», δήλωσε ο κούρδος πρόεδρος Μασούντ Μπαρζανί στον Μπάμπα Σέιχ, τον θρησκευτικό ηγέτη της μειονότητας αυτής, η οποία ομιλεί την κουρδική γλώσσα.

Αυτόπτες μάρτυρες δήλωσαν νωρίτερα σήμερα στο Γερμανικό Πρακτορείο ότι 67 νέοι άνδρες, μέλη της ελάχιστα γνωστής εκτός Ιράκ μειονότητας, εκτελέστηκαν από τους εξτρεμιστές στην πόλη Σίντζαρ του βόρειου Ιράκ, κοντά στα σύνορα με τη Συρία, αφού αρνήθηκαν να προσηλυτισθούν στο Ισλάμ.

Σύμφωνα με τους αυτόπτες μάρτυρες οι άνδρες αυτοί είχαν αιχμαλωτιστεί όταν οι μαχητές του ΙΚ κατέλαβαν εξ εφόδου την πόλη την Κυριακή, σε μια εξέλιξη η οποία εξώθησε εκατοντάδες οικογένειες να εγκαταλείψουν την Σίντζαρ.

Το κουρδικό πρακτορείο ειδήσεων BasNews μετέδωσε ότι 88 μέλη της μειονότητας Γεζίντι εκτελέστηκαν. Δεκάδες άλλοι νέοι άνδρες προσηλυτίσθηκαν στο Ισλάμ διότι φοβήθηκαν ότι θα είχαν την ίδια τύχη, σύμφωνα με το πρακτορείο.

Κάτοικοι εγκατέλειψαν μαζικά τη Σίντζαρ, μια πόλη 310.000 κατοίκων όπου είχαν καταφύγει χιλιάδες εκτοπισμένοι λόγω της προέλασης του ΙΚ, και κοντινά χωριά. Οι άνθρωποι αυτοί πιστεύεται ότι αναζήτησαν σχετική ασφάλεια στο όρος Σίντζαρ, καθώς οι τζιχαντιστές κάνουν εφόδους σε πολλές περιοχές της επαρχίας Νινευή οι οποίες ως το Σάββατο ελέγχονταν από τους Πεσμεργκά, τους κούρδους μαχητές.

Δυνάμεις των Κούρδων της Συρίας ανέφεραν εξάλλου ότι μετέβησαν στην περιοχή για να συμβάλουν στην υπεράσπιση των πολιτών μετά την υποχώρηση των Πεσμεργκά, του στρατού του ιρακινού Κουρδιστάν.

Οι Επιτροπές Προστασίας του Κουρδικού Λαού (YPG), μια παραστρατιωτική δύναμη η οποία ελέγχει τις περισσότερες κουρδικές περιοχές στη Συρία, ανέφερε ότι απέκρουσε τις προσπάθειες των μαχητών του ΙΚ να περικυκλώσουν το Όρος Σίντζαρ.

Ο ισχυρισμός αυτός δεν ήταν δυνατό να ελεγχθεί από ανεξάρτητες πηγές.

Ένας φύλαρχος στην περιοχή Σίντζαρ, ο Χάλαφ Ελίας, δήλωσε σε ένα κουρδικό τηλεοπτικό δίκτυο πως ανησυχεί για την τύχη 2.000 και πλέον μελών της μειονότητας Γεζίντι που πιστεύεται ότι επέστρεψαν στο χωριό Ουάρντι χθες Κυριακή, αφού έλαβαν εγγυήσεις από τους ισλαμιστές.

Εκατοντάδες Κούρδοι διαδήλωσαν στις πόλεις Αρμπίλ και Σουλεϊμανίγια υπέρ των μειονοτικών Γεζίντι. Στην κουρδική πρωτεύουσα, την Αρμπίλ, οι διαδηλωτές συγκεντρώθηκαν μπροστά στην τοπική βουλή για να ζητήσουν από τη διεθνή κοινότητα να βοηθήσει τους πολίτες οι οποίοι έχουν καταφύγει στο όρος Σίντζαρ.

Οι ισλαμιστές θεωρούν τους Γεζίντι απίστους ή ακόμη και «λάτρεις του Σατανά». Οι μειονοτικοί είχαν στο παρελθόν στοχοθετηθεί επανειλημμένα από τους ισλαμιστές, με μια σειρά ταυτόχρονων βομβιστικών επιθέσεων το 2007 να στοιχίζει τη ζωή σε 300 και πλέον.

Εξάλλου ο σιίτης πρωθυπουργός Νούρι αλ Μάλικι διέταξε σήμερα την πολεμική αεροπορία του Ιράκ να παράσχει υποστήριξη στους μαχητές Πεσμεργκά που μάχονται εναντίον του ΙΚ, σε μια μάλλον σπάνια ένδειξη διάθεσης συνεργασίας της Βαγδάτης με την κουρδική μειονότητα. Σύμφωνα με τον Κάσεμ Άτα, εκπρόσωπο του Μάλικι για στρατιωτικά ζητήματα, ήδη η αεροπορία έπληξε στόχους των ισλαμιστών μαχητών στη Σίντζαρ.

Οι εξελίξεις αυτές σημειώθηκαν μόλις μία ημέρα πριν το κοινοβούλιο του Ιράκ συνεδριάσει για να εξετάσει τον σχηματισμό νέας κυβέρνησης.

Το PKK καλεί όλους τους Κούρδους να πολεμήσουν εναντίον του Ισλαμικού Κράτους

Το Εργατικό Κόμμα του Κουρδιστάν (PKK) κάλεσε σήμερα όλους τους Κούρδους να πολεμήσουν εναντίον των μαχητών των Ισλαμικού κράτους, που προελαύνουν στο ιρακινό έδαφος προς την αυτόνομη περιοχή του Ιρακινού Κουρδιστάν.

Οι Κούρδοι κατοικούν σε μια περιοχή που εκτείνεται από τη νοτιοανατολική Τουρκία ως τη βορειοανατολική Συρία και από το βόρειο Ιράκ ως το δυτικό Ιράν.

«Όλοι οι Κούρδοι στον βορρά, στην ανατολή, στον νότο και στη δύση πρέπει να εξεγερθούν εναντίον της επίθεσης εναντίον των Κούρδων στη Σίντζαρ (στο βόρειο Ιράκ)», ανέφερε σε ανακοίνωσή του το PKK.

«Όλες οι κουρδικές πολιτικές δυνάμεις πρέπει να συμμετέχουν στην αντίσταση αυτή (. . .). Όταν οι Κούρδοι δέχονται επίθεση, πρέπει να δείξουν στους επιτιθέμενους ότι θα βρουν όλους τους Κούρδους απέναντί τους», προστίθεται στην ανακοίνωση.

ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ: Οι κουρδικές δυνάμεις ασφαλείας, οι Πεσμεργκά, προετοιμάζουν την αντεπίθεσή τους μπροστά στην προέλαση των μαχητών του Ισλαμικού Κράτους στο βόρειο Ιράκ, οι οποίοι την Κυριακή έθεσαν υπό τον έλεγχό τους τρεις πόλεις αλλά και το φράγμα της Μοσούλης.

«Θα τους επιτεθούμε μέχρι να έχουν εξοντωθεί πλήρως και δεν θα δείξουμε έλεος», είπε ένας κούρδος αξιωματούχος. «Τους δώσαμε αρκετές ευκαιρίες και θα πάρουμε πίσω ακόμη και τη Μοσούλη. Πιστεύω τις επόμενες 48 με 72 ώρες», πρόσθεσε ο ίδιος.

Το ΙΚ σημείωσε στη διάρκεια του Σαββατοκύριακου τη μεγαλύτερη νίκη του εναντίον των κουρδικών δυνάμεων καταλαμβάνοντας τρεις πόλεις στην περιοχή της Μοσούλης, το φράγμα της πόλης —το μεγαλύτερο του Ιράκ—, αλλά και μια πέμπτη πετρελαιοπηγή.

Η νέα προέλαση των τζιχαντιστών, οι οποίοι στα τέλη του Ιουνίου εγκαθίδρυσαν ένα χαλιφάτο στις περιοχές του Ιράκ και της Συρίας που έχουν υπό τον έλεγχό τους, θα τους επιτρέψει να ισχυροποιήσουν τον έλεγχό τους στον τομέα της Μοσούλης και να μετακινούνται με μεγαλύτερη άνεση στις δύο χώρες.

Στο μεταξύ κούρδοι μαχητές από τη Συρία έχουν φτάσει στο Ιράκ για να ενισχύσουν τους Πεσμεργκά.

«Το (συριακό, κουρδικό) κόμμα Δημοκρατική Ένωση (PYD) μάχεται στις περιοχές της Σίντζαρ και της Ράμπια» στο βόρειο Ιράκ κοντά στη μεθόριο με τη Συρία, δήλωσε ένας υψηλόβαθμος αξιωματικός του ιρακινού στρατού, προσθέτοντας ότι αυτό δεν συνέβη σε συντονισμό με την ιρακινή κυβέρνηση.

Παρόλα αυτά ο ιρακινός πρωθυπουργός Νούρι αλ Μάλικι διέταξε σήμερα την Πολεμική Αεροπορία της χώρας να υποστηρίξει τους Πεσμεργκά, όπως δήλωσε ο εκπρόσωπος του στρατού Κάσεμ Άτα.

«Ο διοικητής των ενόπλων δυνάμεων έδωσε εντολές στους επικεφαλής της Πολεμικής Αεροπορίας (…) να προσφέρουν την υποστήριξή τους στις δυνάμεις των Πεσμεργκά», πρόσθεσε ο ίδιος.

ΠΗΓΗ: REUTERS, ANA-MPA, AFP, DPA – Φωτογραφία State Department
http://mignatiou.com/2014/

Μαρτυρία: Οι Σύριοι αντάρτες χρησιμοποίησαν χημικά όπλαEvidence: Syrian Rebels used Chemical Weapons (not Assad)

Μαρτυρία: Οι Σύριοι αντάρτες χρησιμοποίησαν χημικά όπλα (όχι ο Ασσαντ)

Evidence: Syrian Rebels used Chemical Weapons (not Assad)

By Shoebat Foundation on August 27, 2013 in Blog, General

By Walid Shoebat and Ben Barrack

Recent news of a chemical weapons attack in Syria smacks of desperation. The question comes down to who is most desperate right now, the Assad regime or the Muslim Brotherhood rebels? Consider that since June, Assad’s forces have been winning. According to a CBS News report from last month, victories for the rebels had become “increasingly rare” and that the Muslim Brotherhood-backed opposition fighters were sustaining “some of their heaviest losses” near Damascus.

Saudi Chemicals in hands of Syrian Rebels

The New York Times echoed this sentiment, even saying that before gaining the upper hand, concerns were that Assad would use chemical weapons; he did not.

In fact, even before Assad’s forces gained the momentum, a UN official reportedly found evidence of rebels using chemical weapons but no evidence Assad’s regime did. This, from a Washington Times article by Shaun Waterman dated May 6, 2013:

Testimony from victims strongly suggests it was the rebels, not the Syrian government, that used Sarin nerve gas during a recent incident in the revolution-wracked nation, a senior U.N. diplomat said Monday.

Carla del Ponte, a member of the U.N. Independent International Commission of Inquiry on Syria, told Swiss TV there were “strong, concrete suspicions but not yet incontrovertible proof,” that rebels seeking to oust Syrian strongman Bashar al-Assad had used the nerve agent.

But she said her panel had not yet seen any evidence of Syrian government forces using chemical weapons, according to the BBC, but she added that more investigation was needed. {emphasis ours}

Today, while the rebels are more desperate than they were at the time of that article, evidence of rebels using chemical weapons is available; evidence Assad’s regime has used them is not.

Waterman wrote…

Rebel Free Syrian Army spokesman Louay Almokdad denied that rebels had use chemical weapons.

That doesn’t square with a video uploaded on August 23, 2013, in which Free Syrian operatives threatened to launch chemical weapons:

A day later, on August 24th, a video was uploaded and featured on facebook that purports to show Syrian rebels loading what very well may be a rocket armed with some sort of chemical agent. The tip of the rocket is armed with a light blue tank or canister that very well contains a nerve agent. At the end of this video, two separate launches of these rockets can be seen:

This video from a Syrian TV news report claims to show chemicals (some of labels on these chemicals are in English) and weapons seized by the Syrian government in the rebel stronghold of Jobar. Note at the :10 mark a label that reads:

“Saudi Factory for Chlorine and Alkalies”

In this video, two Syrian rebels (Muslim Brotherhood gang) can be heard coordinating an attack on a nearby building. As smoke billows a short distance from the building, a rebel on the ground can be heard directing someone – presumably at the source of the launch – to change his direction. At that point, the rebel from the launch point can be heard talking about using sarin gas next:

In this video of a Russia Today news report originally broadcast on or before June 16, 2013, testimony from a United Nations panel is reported to demonstrate that rebel groups – not the Assad regime – was responsible for the use of chemical weapons in general, Sarin gas in particular, which backs up the claims in the previous video. Those who attempt to discredit the report below because it is from Russia Today should have difficulty doing so when factoring in rebels above talking about using sarin gas:

It’s significant to consider that the rebels were reportedly using chemical weapons at a time when Assad was more desperate than he is now. Again, why would Assad use chemical weapons now and not then? Who is more desperate at this point in the conflict?

The answer is, the Muslim Brotherhood rebels, who have no problem killing themselves (or their own) if the cause of Islam is moved forward.

Even CNN International, which has typically been quick to report favorably for the Muslim Brotherhood rebels, is hedging its bets lately, when it comes to who is responsible for the attack. Here is a video report from Frederik Pleitgen in which he leaves the possibility open that the rebels may have perpetrated or staged the attack:

Back in March, we chronicled evidence of chemical weapons being used by the Syrian rebels. Unfortunately, since google terminated Theodore’s YouTube account, most of the videos in that post have been deleted and have been more than a little difficult to find.

Running concurrent with the tide that turned in Assad’s favor a few months ago was another defeat for the Muslim Brotherhood – in Egypt. That defeat has been taking place ever since Mohammed Mursi was ousted on July 3rd. So why would Assad use chemical weapons now and not months ago, when his situation was much more precarious?

As the Associated Press was reporting that the U.S. is moving ships closer to Syria in response to the alleged chemical weapons attack, Reuters reported that Assad’s army found chemical weapons in tunnels that had been used by the rebels, according to Syrian state television.

Oxford University historian Mark Almond granted Russia Today an interview and explained both why western nations are so willing to blame Assad and why rebels would have a motive to murder their own people. In response to a question about why the U.S., the U.K., and France appear so eager to blame Assad, Almond said:

“Western governments… want to say ‘Gotcha’. They have been demanding the fall of Assad for more than two-and-a-half years now and it has become increasingly frustrating that his regime has shown much more resilience than they had expected, despite the resources that they and the Gulf Kingdoms have thrown into the war on the other side.

It is also like a distraction from the embarrassment of Egypt, where we see the European and the US governments basically using weasel words to avoid any kind of condemnation of a massacre in the streets of Cairo. So there are both the specifics of Syria and the context of what is going on elsewhere in the Arab world, especially in Egypt.”

Almond gives a very interesting answer to the question about why the rebels would intentionally gas their own people:

“We do have some very radical groups who would no doubt say, as they have when they have been challenged about using suicide bombers, killing innocent people, that God will recognize his own when the dead die, that he will save for heaven the justified victims and just send to hell the wicked supporters of Assad. So it is not impossible that somebody has staged this.

Consider that a man many of the Syrian rebels show the utmost of reverence for is the Muslim Brotherhood’s spiritual leader, Yusuf Al-Qaradawi. When writing about a Muslim tactic known as Muruna, Qaradawi expressed when it is acceptable for Muslims to kill fellow Muslims:

“…killing Muslims whom the unbelievers use as shields… leaving these unbelievers is a danger to the Muslims, so it is permissible to kill these unbelievers even if Muslims are killed with them in the process.” – The Case FOR Islamophobia, p. 56

Of course, if the rebels are desperate enough, Muruna could sanction the murder of their own people if it meant bearing false witness and a blood libel that would engage external forces that want Assad removed. As things stand today, the rebels are more desperate than is the Assad regime.

Specific examples include the staged death of twelve year-old Muhammad Al-Dura by Palestinians. Whether the child was used as a prop in a Palestinian blood-libel or was actually killed, he was clearly put in danger by Palestinians who shot at him as the news cameras rolled for a false report that aired on France 2. They wanted to blame the Israelis.

Earlier this month in Egypt, Muslim Brotherhood supporters were caught behaving as victims of oppression at the hands of the military. They might have gotten away with it if nothing but still shots were taken. Unfortunately for these miscreants, video was recorded that revealed a staged, mass display of despicable behavior.

Syria’s Muslim Brotherhood rebels would never get away with launching chemical weapons and taking credit for it. They’d have to do so while blaming Assad. It’s straight out of the Nazi playbook and a violation of two major commandments – Thou shalt not murder and thou shalt not bear false witness. However, the Muslim Brotherhood, as usual, provides more evil spin. It bears false witness while committing murder in order to push an agenda.

Lying, bearing false witness, blood libel, and murder.

Yeah, that smells like the Brotherhood.

Source (Από το):

http://shoebat.com/2013/08/27/evidence-syrian-rebels-used-chemical-weapons-not-assad/

Το πρώτο γυναικείο τηλεοπτικό κανάλι με ισλαμικό πέπλο

ΦΩΤΟ: Το πρώτο γυναίκειο τηλεοπτικό κανάλι με ισλαμικό πέπλο

---

18

3

---

Στο νέο αιγυπτιακό κανάλι Maria TV εργάζονται αποκλειστικά και μόνο γυναίκες που φοράνε την πλήρη ισλαμική ενδυμασία, το γνωστό νικάμπ που αφήνει μόνο τα μάτια σε κοινή θέα.
Όπως σημειώνει η Daily Mail, πρόκειται για ένα νέο ειδησεογραφικό κανάλι που μεταδίδεται μέσω δορυφόρου και συνδέεται με τις πολιτικές και κοινωνικές αλλαγές που συντάραξαν τον τελευταίο χρόνο τη χώρα και την επακόλουθη στροφή σε πιο σκληρές μουσουλμανικές αξίες.
Το κανάλι που στεγάζεται σε ένα μικρό διαμέρισμα στην εργατική συνοικία Αμπασίγια του Καΐρου, θα μεταδίδει πρόγραμμα 6 ώρες την ημέρα στο δορυφορικό κανάλι al-Ummah, έναν θρησκευτικό σταθμό που διοικούν υπερορθόδοξοι ισλαμιστές Σαλάφι.
Επικεφαλής του Maria TV είναι η Ελ-Σέικχα Σαφάα Ρεφάι η οποία υποστηρίζει ότι η ύπαρξη του καναλιού δείχνει πόσο πολύ έχει αλλάξει η χώρα μετά την εξέγερση που ανέτρεψε τον πρόεδρο Χόσνι Μουμπάρακ. Για το θέμα της παρουσίασης των ειδήσεων με νικάμπ πρόσθεσε: «Μου έχουν πει ότι δεν θα λειτουργούσε λόγω της γλώσσας του σώματος. Λοιπόν, ο τόνος της φωνής μου μπορεί να μεταδώσει τα συναισθήματα και τις αντιδράσεις μου». Σημείωσε επίσης πως ελπίζει ότι η εμφάνιση των γυναικών στην τηλεόραση με την πλήρη ισλαμική ενδυμασία θα μπορούσε να δείξει στους ανθρώπους «ότι υπάρχουν επιτυχημένες γυναίκες που φορούν νικάμπ».
Το κανάλι πήρε το όνομα του από μια Κόπτισα Χριστιανή γυναίκα που ήταν παντρεμένη με τον Προφήτη Μωάμεθ.



ΠΗΓΗ: enimerosi24.gr

Ερντογάν και Νταβούτογλου σε ρόλο νέου "Πορθητή". Ξανακάνουν τζαμί τον ιστορικό ναό της Αγίας Σοφίας Νίκαιας της Βιθυνίας - του Σ. Καλεντερίδη

Τετάρτη, 25 Ιουλίου 2012

Ερντογάν και Νταβούτογλου σε ρόλο νέου "Πορθητή". Ξανακάνουν τζαμί τον ιστορικό ναό της Αγίας Σοφίας Νίκαιας της Βιθυνίας

του Σάββα Καλεντερίδη
Στην τουρκική ιστορική και πολιτική ορολογία υπάρχει μια λέξη, που φαίνεται ότι αποκτά και πάλι ιδιαίτερη βαρύτητα τώρα που το πολιτικό Ισλάμ προσπαθεί να αναβιώσει το οθωμανικό πνεύμα με όρους 21^ου αιώνα.

Διαβάζουμε ότι ο Νταβούτογλου, σε ομιλία που έκανε στη συγκέντρωση της Νομαρχιακής Επιτροπής του ΑΚΡ στην Καισάρεια, τις 21 Ιανουαρίου 2012, μεταξύ άλλων είπε και τα εξής:

Κουβαλάμε μια πολύ μεγάλη ιστορική ευθύνη στις πλάτες μας. Το περασμένο έτος, όταν εκδηλώθηκε η Επανάσταση των Γιασεμιών στην Τυνησία, νοιώσαμε ότι είμαστε αντιμέτωποι με μια μεγάλη πρόκληση. Το 1911 ήταν η χρονιά που αποχώρησαν οριστικά τα τουρκικά στρατεύματα από τη Λιβύη και το 2011 ήταν η χρονιά που θα έπρεπε να κερδίσουμε το στοίχημα αν θα επιβιώσουμε ή όχι στη Λιβύη. Αυτό το στοίχημα που δώσαμε πέρυσι το νοιώσαμε κάθε στιγμή μέσα μας. Το 1912 ήταν η χρονιά που μετά τον Βαλκανικό Πόλεμο δημιουργήθηκαν ατέλειωτα καραβάνια προσφύγων προς την Τουρκία, η χρονιά που χάσαμε τα Βαλκάνια. Έναν αιώνα μετά, το 2012, κάποιες από τις πληγές εκείνες δεν έχουν κλείσει. Το 1914 ήταν η χρονιά που μπήκαμε στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Πλησιάζουμε στο 2014, μια χρονιά που οι χώρες της Μέσης Ανατολής έχουν και πάλι μεγάλες προσδοκίες από την Τουρκία, που το όνομα του πρωθυπουργού Ερντογάν όπου ακούγεται δημιουργεί μεγάλο ενθουσιασμό, πλησιάζει μια περίοδος που η τουρκική σημαία εκεί που κυματίζει δημιουργεί κύματα προσδοκιών. Το 1915 ήταν ο Πόλεμος των Δαρδανελίων /Τσανάκκαλε. Τώρα, η Γαλλία προσπαθεί να ρίξει λάσπη και να κηλιδώσει την ιστορία μας. Ό,τι χάσαμε από το 1911 μέχρι το 1923, από όποια εδάφη υποχωρήσαμε, την περίοδο από το 2011 μέχρι το 1923 στα εδάφη αυτά θα ξαναβρεθούμε και πάλι με τους αδελφούς μας.

Ανασύραμε την ομιλία αυτή για να δώσουμε τη δυνατότητα στους αναγνώστες μας να αντιληφθούν καλύτερα ένα γεγονός που είναι σε εξέλιξη στη Νίκαια της Βιθυνίας, Ιζνίκ κατά τους Τούρκους, από το ελληνικόν Εις Νίκαιαν, όπως Ισταμπούλ από το Εις την Πόλην, Ιζμίρ από το Εις Σμύρνην, Ιστάνκιοϊ από το Εις την Κω κ.λπ.

Στη Νίκαια της Βιθυνίας, όπου πραγματοποιήθηκε η Α΄ Οικουμενική Σύνοδος, υπάρχει ο ιερός ναός της Αγίας Σοφίας, στον οποίο έγινε η Ζ' Οικουμενική Σύνοδος και τον οποίο μετέτρεψε σε ισλαμικό τέμενος ο Ορχάν Γκαζί, όταν κατέλαβε την ιστορική πόλη, το 1331.

Οι Τούρκοι, όταν ασπάστηκαν το Ισλάμ, ενσωμάτωσαν τη λογική του Ιερού Πολέμου (Τζιχάντ) και της Εκπόρθησης (Φετίχ). Στα πλαίσια της λογικής αυτής, ο κάθε Τούρκος, από τον απλό στρατιώτη μέχρι το σουλτάνο, είχε ιερή υποχρέωση να εκπορθήσει όσο το δυνατόν περισσότερες πόλεις και περιοχές “απίστων” και να επεκτείνει τη νέα θρησκεία, το Ισλάμ, "λυτρώνοντας τους απίστους από το καθεστώς άγνοιας και σκοταδισμού που βιώνουν"!!!

Έτσι μετατράπηκε σε τζαμί και η Αγία Σοφία της Νίκαιας, το 1331, στα πλαίσια της λογικής των κατακτητών, που αντί να χτίζουν δικούς τους λατρευτικούς χώρους, χρησιμοποιούσαν χριστιανικούς, για να υπάρχει ες αεί η αίσθηση της βάρβαρης υποδούλωσης στους ατυχείς ραγιάδες.

Η Αγία Σοφία, με την αποχώρηση των ελληνικών στρατευμάτων από την περιοχή έπαψε να λειτουργεί ως τζαμί, το 1922, παρέμενε κλειστή, για να χαρακτηριστεί αργότερα ως Μουσείο από τις αρμόδιες τουρκικές αρχές.

Το 2007 άρχισαν οι εργασίες αναστήλωσης του μνημείου, για την ποιότητα και των ακρίβεια των οποίων αντέδρασαν σφοδρά με ανακοίνωση που είχε τίτλο «Η καταστροφή μιας πρωτεύουσας» (η Νίκαια ήταν η πρωτεύουσα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας μετά την Άλωσης της Πόλης από τους Σταυροφόρους, το 1204), οι υπεύθυνοι του Προγράμματος Αρχαιολογικών Χώρων Τουρκίας.

Το 2011 η Γενική Διεύθυνση Ιδρυμάτων της Τουρκίας, μετά από αίτημα της πανίσχυρης Διεύθυνσης Θρησκευτικών Υποθέσεων, αποφάσισε να επιτρέψει την προσευχή, κατά τη διάρκεια του Μπαϊραμιού, ενώ φέτος, με την ευκαιρία της συμπλήρωσης ενενήντα χρόνων, τοποθετήθηκε μόνιμος ιμάμης στην Αγία Σοφία, η οποία από τούδε και στο εξής θα λειτουργεί κανονικά ως τζαμί. Μάλιστα φέτος, κατά τη διάρκεια του Μπαϊραμιού, που αρχίζει σε λίγες ημέρες, αναμένεται να δοθεί πανηγυρικός χαρακτήρας στις θρησκευτικές τελετές που θα γίνονται στον ιστορικό χώρο της Αγίας Σοφίας.

Παρουσιάσαμε μέρος της ομιλίας του υπουργού εξωτερικών της Τουρκίας Αχμέτ Νταβούτογλου και το χαρακτηριστικό παράδειγμα της Αγίας Σοφίας της Νίκαιας, για να δείξουμε ότι τελικά η Τουρκία, ενώ αναπτύσσεται και προοδεύει οικονομικά, ακολουθεί αντιστρόφως ανάλογη πορεία σε πολιτικό επίπεδο. Έτσι, αντί να απαλλαγεί από το θρησκευτικό φανατισμό και από τις βάρβαρες ιδεολογίες και πρακτικές του παρελθόντος, όπως για παράδειγμα η λογική των εκπορθήσεων και του ιερού ισλαμικού πολέμου, εκμεταλλευόμενη την αστάθεια που επικρατεί στην περιοχή και στη χώρα μας και την εύνοια των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, προσπαθεί να εφαρμόσει μεθοδικά την αναθεωρητική πολιτική του νεοοθωμανισμού, με ό,τι αυτό σημαίνει για την πολύπαθη περιοχή μας.

Εκτός από την Κύπρο, όπου συνεχίζεται η βάρβαρη κατοχή του 37%, και τη Συρία, όπου εσχάτως ο Ερντογάν και ο Νταβούτογλου έχουν αλλεπάλληλες νεοοθωμανικές ονειρώξεις, χειροπιαστά δείγματα της τουρκικής αναθεωρητικής πολιτικής στη λογική της παρατιθένενης ομιλίας του Τούρκου υπουργού εξωτερικών είναι η εξοφθάλμως παράνομη δράση του τουρκικού προξενείου στην ελληνική Θράκη, όπου επιχειρείται ο τουρκοϊσλαμικός εκφασισμός των Ελλήνων μουσουλμάνων. Κλείνοντας, σημειώνουμε ότι η πολιτική αυτή της Άγκυρας, που συνεχίζει να ασκεί κεκαλυμμένες πιέσεις στο Οικουμενικό Πατριαρχείο και, εκτός από την Αθήνα, συνεχίζει να εμπαίζει και την Ουάσιγκτον στο θέμα της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης, έχει επεκταθεί εσχάτως στη Ρόδο και στην Κω, όπου επιχειρείται ο εκφασισμός των μέχρι σήμερα φιλήσυχων μουσουλμάνων των δυο αυτών νησιών.

Ελπίζουμε η νέα κυβέρνηση να βρει τον τρόπο να θέσει τέλος στον επιχειρούμενο θρησκευτικό σκοταδισμό και στην αποσταθεροποιητική πολιτική της γείτονος, πριν είναι πολύ αργά για την πατρίδα μας.

 

Κυριακάτικη Δημοκρατία

 

αναδημοσιεύεται από το

http://infognomonpolitics.blogspot.gr