Γερμανία ο στρατός στις πόλεις - του Γ. Δελαστίκ

Γερμανία: ο στρατός στις πόλεις! του Γιώργου Δελαστίκ

Συγκλονιστική είναι η είδηση, αλλά πέρασε σχεδόν απαρατήρητη εκτός Γερµανίας: την Παρασκευή δηµοσιεύτηκε απόφαση του Συνταγµατικού Δικαστηρίου της χώρας αυτής, η οποία επιτρέπει σε «εξαιρετικές περιπτώσεις» την ένοπλη επέµβαση των ένοπλων δυνάµεων της Γερµανίας «µε ειδικά στρατιωτικά µέσα πολέµου»!!! Με άλλα λόγια τανκς, πύραυλοι, πυροβόλα, ακόµη και πολεµικά αεροπλάνα µπορούν να χρησιµοποιηθούν στο εσωτερικό της χώρας εναντίον «εσωτερικών εχθρών» απροσδιόριστης φύσης! Βάσει της δικαστικής απόφασης ο κατά περίπτωση προσδιορισµός των «εχθρών» Γερµανών εναντίον των οποίων θα χρησιµοποιηθεί η γερµανική πολεµική µηχανή εναπόκειται στην κυβέρνηση που θα υπάρχει στο Βερολίνο εκείνη τη στιγµή.

Η κυβέρνηση και όχι το κοινοβούλιο θα παίρνει την απόφαση να αναπτύξει την Μπούντεσβερ (έτσι ονοµάζεται σήµερα ο γερµανικός στρατός, που έχει αλλάξει το µισητό χιτλερικό όνοµα της Βέρµαχτ) σε πόλεις και περιοχές της Γερµανίας εναντίον του «εσωτερικού εχθρού» που σήµερα κανείς δεν µπορεί να πει αν θα είναι τροµοκράτες ή απεργοί που καταλαµβάνουν επιχειρήσεις ή δηµόσια κτίρια.

Μόλις το 2006 το Συνταγµατικό Δικαστήριο είχε αποφανθεί αρνητικά και είχε διατηρήσει την απαγόρευση επέµβασης στο εσωτερικό της χώρας των γερµανικών ενόπλων δυνάµεων µε «ειδικά στρατιωτικά όπλα πολέµου».

Τώρα η ολοµέλεια του Συνταγµατικού Δικαστηρίου ανέτρεψε την απόφαση εκείνη. Πρόκειται για απόφαση ιστορικής σηµασίας, η οποία προκάλεσε σοβαρές αντιδράσεις και µέσα στην ίδια τη Γερµανία, δεδοµένου του φρικτού παρελθόντος της χώρας αυτής.

Σφοδρότατη ήταν π.χ. η κριτική της εφηµερίδας «Μπερλίνερ Τσάιτουνγκ», η οποία έγραψε µεταξύ άλλων: «Το Συνταγµατικό Δικαστήριο όχι µόνο έρχεται σε αντίθεση µε το γράµµα του Συντάγµατος, όχι µόνο παίρνει θέση εναντίον της βούλησης του ιστορικού συντάκτη του Συντάγµατος, αλλά και υπερβαίνει δραµατικά τις αρµοδιότητές του. Η απόφασή του δεν είναι ερµηνεία του Θεµελιώδους Νόµου -κάτι το οποίο καλείται να κάνει το δικαστήριο- αλλά επιβαρυντική αλλαγή του Θεµελιώδους Νόµου, πράγµα το οποίο δεν µπορεί να κάνει το Συνταγµατικό Δικαστήριο, αλλά µόνο η Οµοσπονδιακή Βουλή».

«Για µία ακόµη φορά οι δικαστές ανυψώνονται σε συγγραφείς του Συντάγµατος. Αυτό οφείλουµε να το επικρίνουµε» έγραψε και η «Στούτγκαρτερ Τσάιτουνγκ».

Ο εκπρόσωπος του Σοσιαλδηµοκρατικού Κόµµατος (SPD) για εσωτερικά θέµατα Μίκαελ Χάρτµαν δήλωσε ότι η άποψη του κόµµατός του είναι πως ο γερµανικός στρατός πρέπει να παρεµβαίνει στο εσωτερικό της χώρας µόνο άοπλος και µόνο σε περιπτώσεις φυσικών καταστροφών ή σοβαρών ατυχηµάτων. Για «αλλαγή του Συντάγµατος από την πίσω πόρτα» έκανε λόγο το κόµµα της Αριστεράς.

Τη γραπτή διαφωνία του µε την απόφαση δηµοσιοποίησε ο δικαστής του Συνταγµατικού Δικαστηρίου Ράινχαρτ Γκάγερ. Η απόφαση χρησιµοποιεί «πλήρως ασαφείς, νοµικά ελάχιστα ελέγξιµες αποτελεσµατικά κατηγορίες, οι οποίες στην καθηµερινή χρήση τους αφήνουν πολλά περιθώρια για υποκειµενικές εκτιµήσεις, προσωπικές προτιµήσεις αξιολόγησης και αβέβαιες, αν όχι και εσπευσµένες προγνώσεις» αναφέρει στην αιτιολόγηση της ψήφου του ο δικαστής Γκάγερ. «Για ένα µετά βίας µετρήσιµο όφελος», προσθέτει, «εγκαταλείφθηκαν θεµελιώδεις συνταγµατικές αρχές».

Αντιθέτως, πολιτικοί εκπρόσωποι του κεντροδεξιού κυβερνητικού συνασπισµού της Γερµανίας είτε δήλωσαν ενθουσιασµένοι ή ικανοποιηµένοι µε την απόφαση του Συνταγµατικού Δικαστηρίου είτε την επέκριναν από... δεξιότερες (!) θέσεις. Στη δεύτερη κατηγορία ανήκει π.χ. ο αντιπρόεδρος της κοινοβουλευτικής οµάδας των χριστιανοδηµοκρατών Γκίντερ Κρινγκς, ο οποίος διαφώνησε ριζικά µε το σκέλος της απόφασης του Συνταγµατικού Δικαστηρίου που ορίζει ότι την απόφαση για την επέµβαση του στρατού πρέπει να την παίρνει το υπουργικό συµβούλιο.

«Αυτή η ρύθµιση είναι τρελή!» δήλωσε στο περιοδικό «Σπίγκελ» και απαίτησε να γίνει αλλαγή του Συντάγµατος ώστε την απόφαση να την παίρνει µόνος του ο... γενικός επιθεωρητής των ενόπλων δυνάµεων ή ο υπουργός Αµυνας - ούτε καν ο καγκελάριος!!! Είναι προφανές ότι το πνεύµα του γερµανικού µιλιταρισµού, που δύο φορές στον 20ό αιώνα κατέστρεψε την Ευρώπη, αναβιώνει σε ορισµένους κύκλους.

ΑΠΕΙΛΗ
Η αναβίωση των φαντασµάτων

Το Σύνταγµα που έχει σήµερα η Γερµανία επιβλήθηκε ουσιαστικά στους Γερµανούς από τους Αµερικανούς, µετά την ήττα των ναζί. Ως εκ τούτου είναι φιλειρηνικό και κυρίως αντιµιλιταριστικό, γιατί η Ουάσιγκτον είχε µετά τον Δεύτερο Παγκόσµιο Πόλεµο κάθε συµφέρον να αποτρέψει την ανασυγκρότηση του γερµανικού µιλιταρισµού. Η στρατηγική συµµαχία όµως των ΗΠΑ µε τη Δυτική Γερµανία κατά τη διάρκεια του «ψυχρού πολέµου» οδήγησε στον επανεξοπλισµό της Δ. Γερµανίας. Μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ και την ενοποίηση της Γερµανίας, το Βερολίνο άρχισε να συµµετέχει στις εκστρατείες του ΝΑΤΟ για την κατάκτηση χωρών (Γιουγκοσλαβία, Αφγανιστάν κ.λπ.). Με την απόφαση του Συνταγµατικού Δικαστηρίου σπάζει τα τελευταία συνταγµατικά δεσµά του.

αναδημοσιεύεται από το www.ethnos.gr/article.asp?catid=22792&subid

Δύο νέες απόπειρες εμπρησμού στη Χίο

Δύο νέες απόπειρες εμπρησμού στη Χίο


21/08/2012, 11:03 |



Δύο νέες απόπειρες εμπρησμού σημειώθηκαν τα ξημερώματα στη Χίο, στα Μαστιχοχώρια.

Συγκεκριμένα, έξω από το χωριό Παγίδα και σε κοντινή απόσταση στη θέση Ρουχούνη, κοντά σε παλιό μοναστήρι, βρέθηκαν πλαστικά μπουκάλια που περιείχαν εύφλεκτο υλικό καθώς και αλουμινόχαρτο με εμπρηστικό μηχανισμό.

Σημειώνεται ότι η ώρα που προκλήθηκε η πυρκαγιά, την οποία έσβησαν αμέσως πυροσβέστες που βρίσκονταν στο σημείο, είναι ίδια με την ώρα που εκδηλώθηκε η φωτιά που εκδηλώθηκε το περασμένο Σάββατο στο χωριό Καρυές.

Οι αυτοσχέδιοι εμπρηστικοί μηχανισμοί παρελήφθησαν από την αστυνομία για να αποσταλούν στα εγκληματολογικά εργαστήρια.

Πηγή: Newsbeast.gr

Κινέζοι στο Ηράκλειο, Τούρκοι στο λιμάνι του Ρεθύμνου!

Δημοσιεύτηκε: 21.08.2012 // 09:10 :: Αναγνώσεις: Κρήτη

Κινέζοι στο Ηράκλειο, Τούρκοι στο λιμάνι του Ρεθύμνου!

Έκλεισε το πακέτο των επενδύσεων στα λιμάνια και τις μαρίνες της χώρας

Ενημερώθηκε: 21.08.2012 // 09:10



ΘΑ το δούμε κι αυτό; Τούρκικο όμιλο να παίρνει το λιμάνι του Ρεθύμνου; Είναι πολύ πιθανό καθώς Τουρκικοί όμιλοι, η κινεζική Cosco, εταιρείες διαχείρισης κρουαζιερόπλοιων έχουν εκδηλώσει ενδιαφέρον για επενδύσεις .

Επενδύσεις που θα πραγματοποιηθούν με τη μορφή είτε της σύμβασης παραχώρησης είτε της σύμπραξης ιδιωτών και Δημοσίου και σύμφωνα με τα σχέδια της κυβέρνησης με στόχο την ενίσχυση των εσόδων και τον εκσυγχρονισμό των υποδομών.

Σύμφωνα με τον υπουργό Ναυτιλίας, Κωστή Μουσουρούλη, στην πρώτη γραμμή του επενδυτικού ενδιαφέροντος για συμβάσεις παραχώρησης βρίσκονται τα λιμάνια του Πειραιά και της Θεσσαλονίκης -θα δοθούν σε ιδιώτες Σταθμοί Εμπορευματοκιβωτίων και Car Terminal αλλά και προβλήτες κρουαζιέρας- όπως και λιμάνια της περιφέρειας, όπως το Κατάκολο, το Ηράκλειο, η Ρόδος, η Κως, η Κεφαλονιά.

Η κινεζική Cosco που εκμεταλλεύεται τον Σταθμό Εμπορευματοκιβωτίων (ΣΕΜΠΟ) του Πειραιά, ενδιαφέρεται σταθερά για τον ΣΕΜΠΟ της Θεσσαλονίκης.

Επίσης, σύμφωνα με πληροφορίες των «Νέων» της Τρίτης, δύο τουρκικοί επιχειρηματικοί όμιλοι με κύριο αντικείμενο τις κατασκευές εκδήλωσαν ενδιαφέρον για επενδύσεις και εκμετάλλευση λιμανιών, τουριστικών και εμπορικών με αιχμή το λιμάνι του Ρεθύμνου και μια μαρίνα στη Ρόδο.

Αυτή τη στιγμή στη δικαιοδοσία του ΤΑΙΠΕΔ βρίσκονται 35 λιμάνια και μαρίνες από το σύνολο των 800 που διαθέτει η Ελλάδα.

Ενδιαφέρον εκδηλώνεται και από Ινδούς επιχειρηματίες, όπως προκύπτει από πρόσφατη συνάντηση του υπουργού Ανάπτυξης Κ.Χατζηδάκη με τον πρεσβευτή της Ινδίας στην Ελλάδα.

αναδημοσιεύεται από το http://www.cretalive.gr/new/106089/

Στη Θράκη, για το μπαϊράμι, o αντιπρόεδρος της τουρκικής κυβέρνησης

.
.

.




..

.
.
.

Στη Θράκη, για το μπαϊράμι, o αντιπρόεδρος της τουρκικής κυβέρνησης
Από ProtoThema.gr | protothema.gr 17 Αυγούστου 2012
Στη Θράκη, για το μπαϊράμι, o αντιπρόεδρος της τουρκικής κυβέρνησης

Στη Θράκη βρίσκεται ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης της Τουρκίας Μπεκίρ Μποζντάγ, ο οποίος πέρασε τα σύνoρα στον Έβρο λίγο πριν τις 12 το μεσημέρι και πραγματοποιεί ανεπίσημη τριήμερη επίσκεψη στους νομούς Ροδόπης και Ξάνθης, προκειμένου να γιορτάσει το μπαϊράμι, με μέλη της μουσουλμανικής μειονότητας.

Το σημερινό πρόγραμμά του περιλαμβάνει επίσκεψη στο Εσκί Τζαμί Κομοτηνής, συναντήσεις με τον ψευδομουφτή Κομοτηνής, με αντιπροσωπεία της αυτοαποκαλούμενης «Τουρκικής Νεολαίας Κομοτηνής» και του Κόμματος Ειρήνης και Φιλίας, επίσκεψη στον τάφο του Αχμέτ Σαδίκ και, στη συνέχεια, επισκέψεις στη Φιλύρα, τον Ίασμο και την Ξάνθη.

Αύριο, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης της Τουρκίας θα συναντηθεί με τον ψευδομουφτή Ξάνθης, θα επισκεφθεί τα γραφεία της αυτοαποκαλούμενης «Τουρκικής Ένωσης Ξάνθης» και θα μεταβεί στη Μύκη, το Δημάρειο και τον Κένταυρο, όπου θα έχει συναντήσεις με δημάρχους και θα μιλήσει με κατοίκους σε καφενεία.

Την Κυριακή, θα πάρει μέρος στην προσευχή, στο τζαμί του Εχίνου και μετά θα αναχωρήσει για την Τουρκία.

Η ''ισλαμική άνοιξη'' οδηγεί σε ''χριστιανικό χειμώνα''

Η «ισλαμική άνοιξη» οδηγεί σε «χριστιανικό χειμώνα»


17 Αυγούστου 2012
Σε ανταπόκριση του Der Spiegel από την Βηρυτό, αποκαλύπτεται η ύπαρξη μιας «Ταξιαρχίας Δημίων» μεταξύ των ανταρτών, που έχουν αναλάβει το έργο της εκτέλεσης των εχθρών της «εξέγερσης» στην συνοικία της Homs, Baba Amr, πριν την ανακαταλάβει ο κυβερνητικός Στρατός. Ένας αξιωματικός της «Ταξιαρχίας Δημίων», σε συνέντευξη του στο Der Spiegel υποστήριξε ότι μόνο η μονάδα του έχει εκτελέσει 200 με 250 φιλοκυβερνητικούς, κυρίως Χριστιανούς, πολίτες.
Στην Αίγυπτο, η ανατροπή του καθεστώτος Μουμπάρακ έφερε στην εξουσία την Μουσουλμανική Αδελφότητα, αύξησε τα κρούσματα βίας εναντίον των Κοπτών, και τις πυρπολήσεις ναών. Υπήρχαν φυσικά και ανάλογα περιστατικά προηγουμένως, αλλά ήσαν σποραδικά.
Στη Δυτική Όχθη και στη Γάζα, οι Χριστιανοί βρίσκονται μεταξύ της σκληρής «οικιστικής πολιτικής» του κ. Νετανιάχου και των υποστηρικτών της Χαμάς. Εκεί όμως που η τύχη τους φέρθηκε σκληρά, ήταν στο Ιράκ, όπου το 65% περίπου των χριστιανών (250.000) έφυγαν από τη χώρα για να προστατευθούν από την αλληλοσφαγή των σουνιτών και σιιτών, και κατέφυγαν για προστασία στη… Συρία.
Με τις κυβερνήσεις Μουμπάρακ, Σαντάμ και Άσαντ, οι χριστιανοί δεν αντιμετώπιζαν ρατσιστικά προβλήματα. Πριν από τις ένοπλες συγκρούσεις σ’ αυτές τις χώρες, δεν υπήρχε διαχωρισμός Χριστιανών και Μουσουλμάνων. Οι πρόσφυγες του Ιράκ αντιμετωπίζουν σήμερα μια δεύτερη φυγή, αφού οι Σύροι οικοδεσπότες τους, κινδυνεύουν κι αυτοί.
Μετακινούνται τώρα σε προσφυγικούς καταυλισμούς και κατασκηνώσεις στην κοιλάδα Μπεκάα του Λιβάνου (σε περίπτωση ένοπλης επέμβασης στη Συρία, θα συμπεριληφθεί και ο Λίβανος), ενώ πολλοί μετακινούνται προς την Ιορδανία, η οποία δεν θα αποφύγει βέβαια κάποια στιγμή την επίσκεψη των μισθοφόρων.
Άλλωστε, ο βασιλιάς της Ιορδανίας δεν δίνει άδεια στα ισραηλινά αεροπλάνα να περάσουν από τον εναέριο χώρο της, σε περίπτωση αεροπορικής επιδρομής στο Ιράν. Κι αυτό δημιουργεί μεγάλο πρόβλημα στο Ισραήλ.
Στη Συρία, κι ενώ στην αρχή οι περισσότερες επιθέσεις συνέβαιναν μεταξύ Σουνιτών και Αλεβιτών Μουσουλμάνων, ήρθε και η σειρά για αιματηρές επιθέσεις εναντίον της χριστιανικής μειοψηφίας. Η συνηθισμένη κατηγορία για την εθνοκάθαρση των ντόπιων Χριστιανών από τους ισλαμιστές, είναι η συνεργασία με το συριακό καθεστώς.
Η Συρία ήταν κάποτε το καταφύγιο των διωκόμενων χριστιανών, όπως σημειώνει το Real clear world. Η χώρα φιλοξένησε τους Αρμένιους, που ήταν θύματα της γενοκτονίας των Νεότουρκων το 1915, καθώς και τους Χριστιανούς Παλαιστίνιους που εκδιώχθηκαν από τις πατρογονικές εστίες τους το 1948, με την ίδρυση του Ισραήλ. Και στις δεκαετίες του 1970 και 1980, η Συρία αποτέλεσε καταφύγιο για τους Ορθόδοξους Χριστιανούς και Μαρωνίτες, που προσπαθούσαν να γλιτώσουν από τις θρησκευτικές αναταραχές του Λιβάνου.
Μπορεί το καθεστώς του Άσαντ να ήταν ένα μονοκομματικό καθεστώς, που περιόριζε τα πολιτικά δικαιώματα όπως σε όλες τις μουσουλμανικές χώρες, επέτρεπε όμως τις πολιτισμικές και θρησκευτικές ελευθερίες. Γι’ αυτό και οι θρησκευτικές μειονότητες της Συρίας απολάμβαναν ασφάλεια και σταθερότητα σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό απ’ ό,τι αλλού. Και αυτό ίσχυε κυρίως για τις αρχαίες χριστιανικές μειονότητες.
Ίσως διότι οι Άσαντ είναι Αλεβίτες, μια σιιτική μειονότητα που θεωρείται αιρετική, και μάλιστα τα μέλη της χαρακτηρίζονται υποτιμητικά ως Nusayris, ή «μικροί Χριστιανοί». (Αλεβίτες είναι και οι μισοί μουσουλμάνοι στην Θράκη, αλλά οι απειλές και οι εκβιασμοί των τουρκοφρόνων, δεν τους επιτρέπουν να αρνηθούν την «προστασία» του Προξενείου Κομοτηνής).
Οι δυτικές χριστιανικές χώρες, που υποστηρίζουν τους ισλαμιστές στις δήθεν εξεγέρσεις, αδιαφορούν για την τύχη των ομοθρήσκων τους. Όπως έκαναν και οι Σταυροφόροι, που είχαν καταλάβει για 60 χρόνια την Κωνσταντινούπολη, και φεύγοντας πήραν μαζί τους ό,τι κινητό πολιτιστικό στοιχείο μπορούσαν να μεταφέρουν. Οι χρονικογράφοι της Άλωσης έγραψαν, ότι αυτά που υπέστησαν από τον Μωάμεθ ήταν απείρως πιο ήπια, από όσα υπέστησαν από τους Σταυροφόρους.

Ο Μακεδών
Αναδημοσίευση από το http://www.palo.gr/cluster/

«Η άνοιξη είναι κουρδική»

google.com «Η άνοιξη είναι κουρδική»


http://www.sigmalive.com/simerini/politics/


14/08/2012
Της Μικαέλλας Λοίζου





Γιατί η Άγκυρα καλλιεργεί την εντύπωση ότι οι Κούρδοι συνεργάζονται με τον Άσαντ - Ο Εκπρόσωπος του PYD στην Κύπρο εξηγεί στη «Σ» πώς η κάθε επιτυχία που έχει η αυτονομία των Κούρδων στη Συρία, δημιουργεί πρόβλημα στους σχεδιασμούς της Τουρκίας

ΣΤΗ ΣΥΡΙΑ οι Κούρδοι οργανώνονται και προσφέρουν βοήθεια και σε πρόσφυγες



«Κανονικά, η Αραβική Άνοιξη έπρεπε να λέγεται Κουρδική Άνοιξη, διότι η κουρδική εξέγερση ξεκίνησε πολύ πιο πριν, από τις 12 Μαρτίου του 2004», αναφέρει σε συνέντευξή του στη «Σ» ο Σαλάχ Μπαϊράμ, εκπρόσωπος του Κόμματος Δημοκρατικής Ένωσης (PYD) της Συρίας στην Κύπρο και μέλος της Επιτροπής του PYD στην Ευρώπη. Αναλύοντας τις διάφορες διαστάσεις της σύγκρουσης στη Συρία, εξηγεί γιατί οι Κούρδοι στη Συρία είναι σύμμαχοι με τους υπόλοιπους αντικαθεστωτικούς, μέχρι το σημείο που ξεκινά η συζήτηση για περαιτέρω αυτονομία τους, ενώ τονίζει πως στόχος του δικού του κόμματος παραμένει μια συνομοσπονδία στη γειτονική χώρα. Κακίζει για άλλη μια φορά τη στάση της Άγκυρας, έναντι του κουρδικού ζητήματος, αναφέροντας πως αν η Τουρκία όντως επιθυμεί πολιτική λύση, τότε θα πρέπει να συζητήσει με τον Οτσαλάν και όχι να προτάσσει τα όπλα.



Οι τρεις συνιστώσες

href='http://www1.sigmalive.com/openx/www/delivery/ck.php?n=a12fcc35&cb=1207019830' target='_blank'>

Η Αραβική Άνοιξη έχει τρεις συνιστώσες, εξηγεί ο κ. Μπαϊράμ. «Η μια είναι καθεστωτική, η οποία επιδιώκει να μη φύγει από την εξουσία, και να μη γίνουν αλλαγές. Η δεύτερη είναι ο λαός των χωρών αυτών που δεν ανέχεται πια τον παλιό τρόπο διακυβέρνησης και θέλει αλλαγή στο σύστημα του καθεστώτος. Η τρίτη είναι οι ευρωπαϊκές χώρες και οι ΗΠΑ, που θεωρούν ότι θα γίνουν αλλαγές, αλλά προσπαθούν να τις ελέγξουν».

Μέσα στην Αραβική Άνοιξη υπάρχουν, επίσης, διάφορες ιδεολογίες, επισημαίνει. Η πιο ακραία είναι οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι, που είναι ακραίοι φονταμενταλιστές και κατάφεραν να επικρατήσουν στην Τυνησία, στη Λιβύη και στην Αίγυπτο, υποστηριζόμενοι, όπως τονίζει, από τη Σαουδική Αραβία και το Κατάρ, που σχεδιάζουν και επιδιώκουν την ενδυνάμωση των Σουνιτών. Τα σχέδια των χωρών αυτών συμπίπτουν με τις επιδιώξεις της Τουρκίας, δηλαδή να μη δυναμώσουν οι Κούρδοι και να μην κατοχυρώσουν τα δικαιώματά τους, αναφέρει ο Σαλάχ Μπαϊράμ.

Στην ίδια πλευρά αλλά όχι σύμμαχοι

«Όποια από τις δυνάμεις που μάχονται τον Άσαντ καταφέρει να επικρατήσει στη Συρία, θα προωθήσει και τα σχέδιά της για όλη τη Μέση Ανατολή. Γι’ αυτόν τον λόγο οι ενέργειες πολλών χωρών συμπίπτουν προς κοινή κατεύθυνση, δηλαδή να μη γίνουν δημοκρατικές αλλαγές», επισημαίνει ο εκπρόσωπος του PYD. Για τους λόγους αυτούς δεν μπόρεσε να σχηματιστεί ένα κοινό μέτωπο των δυνάμεων που μάχονται τον Άσαντ, εξηγεί, επισημαίνοντας πως οι δυνάμεις αυτές είναι οι Κούρδοι της Συρίας, τα αριστερά κόμματα της Συρίας, οι ισλαμιστές, και ο Ελεύθερος Συριακός Στρατός που αποτελείται από ομάδες διαφόρων ιδεολογιών. Από όλες τις δυνάμεις που μάχονται τον Άσαντ, καμιά δεν συμφωνεί στην παραχώρηση δικαιωμάτων στους Κούρδους, επιβεβαιώνει και ο κ. Μπαϊράμ από πλευράς του. «Για το λόγο αυτό, εμείς κάνουμε μεν προσπάθειες για κοινή δράση με τις άλλες δυνάμεις, αλλά αγωνιζόμαστε και μόνοι μας», τονίζει.

Συνομοσπονδιακή Συρία



Το Κόμμα Δημοκρατικής Ένωσης, σύμφωνα με τον Σαλάχ Μπαϊράμ, έχει επιρροή στα δύο τρίτα των Κούρδων της Συρίας. «Έχουμε πρόταση όχι μόνο για τους Κούρδους, αλλά και για όλες τις άλλες ομάδες (γλωσσικές, θρησκευτικές, κ.λπ) της Συρίας», αναφέρει. Προσθέτει ότι η πρόταση είναι η ειρηνική εγκαθίδρυση δημοκρατικής αυτονομίας για κάθε ομάδα, χωρίς ξένη επέμβαση. «Με βάση αυτό, ιδρύσαμε τη Βουλή του Δυτικού Κουρδιστάν.

Σκοπός μας δεν είναι η απόσχιση, αλλά να γίνει αποδεκτό ότι οι Κούρδοι είναι ο δεύτερος λαός της Συρίας, δεν είναι πρόσφυγες που ήρθαν από αλλού. Θέλουμε να ζήσουμε όλοι μαζί σε μια συνομοσπονδιακή Συρία, θρησκείες και λαοί, με τις διαφορές μας», τονίζει.

Ο ρόλος του Εθνικού Συμβουλίου των Κούρδων της Συρίας



Ακολούθως, ο κ. Μπαϊράμ αναλύει την οργανωτική δομή που ανέπτυξαν οι Κούρδοι. «Σχεδόν όλα τα κόμματα των Κούρδων της Συρίας έχουν ιδρύσει το Εθνικό Συμβούλιο των Κούρδων της Συρίας. Το Εθνικό Συμβούλιο των Κούρδων, μαζί με τη Βουλή του Δυτικού Κουρδιστάν, συμφώνησαν σε μια κοινή Ανώτατη Επιτροπή των Κούρδων της Συρίας, με δέκα μέλη. Η Ανώτατη Επιτροπή είναι ο μόνος εκπρόσωπος των Κούρδων της Συρίας και αποφασίζει για ό,τι τους αφορά. Έκανε επιτροπές για διάφορα θέματα (δήμοι, παιδεία, αστυνομία, δικαιοσύνη, θέματα καθημερινής ζωής, διατροφή, ηλεκτρισμός, καύσιμα), και προσπαθούν να επιστρέψει η ομαλότητα».

Πρόσφυγες από εμπόλεμες περιοχές της Συρίας έχουν καταφύγει και έγιναν δεκτοί στις κουρδικές περιοχές της Συρίας, ως ένδειξη καλής θέλησης των Κούρδων, επισημαίνει.

Η νεο-οθωμανική αντίληψη των Τούρκων και το Κουρδικό

ΑΝ ΕΠΙΘΥΜΕΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΛΥΣΗ Η ΑΓΚΥΡΑ, ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΗΝ ΒΡΕΙ ΜΕ ΤΟΝ ΟΤΣΑΛΑΝ



Η Τουρκία προσπαθεί να αυξήσει την επιρροή της, ιδίως στις αραβικές χώρες, προωθώντας μια νεο-οθωμανική αντίληψη. Επίσης, τραβά την προσοχή του τουρκικού λαού στις χώρες της Μέσης Ανατολής, προσπαθώντας να κρύψει τα δικά της προβλήματα κάτω από τη μελλοντική προοπτική μιας μεγάλης νεο-οθωμανικής Τουρκίας, αναφέρει ο εκπρόσωπος του PYD στην Κύπρο.

Η κουρδική πλευρά, επισημαίνει, προσπαθεί για μια λύση στο κουρδικό ζήτημα με πολιτικά μέσα. «Για 30 χρόνια, η Τουρκία δεν μπόρεσε να καταστείλει τον αγώνα των Κούρδων ανταρτών, και προσπάθησε να λύσει το κουρδικό ζήτημα με στρατιωτικά μέσα. Χρησιμοποίησε απαγορευμένα χημικά όπλα και με μια διεθνή συνωμοσία κατάφερε να απαγάγει τον πρόεδρο Οτσαλάν. Εδώ κι ένα χρόνο διέκοψε κάθε επίσκεψη μαζί του. Η Τουρκία νόμιζε πως με τις ενέργειες αυτές θα σταματούσε τους αντάρτες. Παρ’ όλα αυτά, αυτές τις ημέρες οι αντάρτες κατάφεραν να ελέγχουν μια μεγάλη περιοχή του βορείου Κουρδιστάν, στο Σεμζινάν του Χακαρί, μέσα στα τουρκικά σύνορα», εξηγεί.

Χωρίς την υποστήριξη του ΝΑΤΟ η Τουρκία δεν θα άντεχε τον αγώνα των ανταρτών για περισσότερο από έξι μήνες, εκτιμά ο κ. Μπαϊράμ. «Μέσω του Μπαρζανί, ο Ερντογάν έστειλε πριν από λίγες ημέρες πρόταση για εκεχειρία και έναρξη συνομιλιών. Αυτή δεν είναι η πρώτη φορά που η Τουρκία πρότεινε συνομιλίες, ποτέ όμως δεν φάνηκε να έχει σοβαρές προθέσεις. Αν η Τουρκία θέλει πράγματι να αρχίσουν συνομιλίες, πρέπει να πάει στον εκπρόσωπο του κουρδικού λαού, που είναι ο φυλακισμένος πρόεδρος Οτσαλάν», υπογραμμίζει.

Στις μάχες που γίνονται τις ημέρες αυτές, ο τουρκικός στρατός έχει μεγάλες απώλειες, τα μέσα ενημέρωσης όμως δεν τις δείχνουν, αναφέρει ο Σαλάχ Μπαϊράμ. Κάθε επιτυχία που έχει η αυτονομία των Κούρδων στη Συρία, δημιουργεί πρόβλημα στους σχεδιασμούς της Τουρκίας, σημειώνει. Κι αυτό γιατί η Τουρκία αυτοπαρουσιάζεται σαν η χώρα που φέρνει δημοκρατία στις άλλες μεσανατολικές χώρες, αλλά η κουρδική αυτονομία στη Συρία δείχνει καθαρά πως αυτό δεν ισχύει για τους Κούρδους στο βόρειο Κουρδιστάν, μέσα στο τουρκικό κράτος.

«Για τον λόγο αυτό, η Τουρκία προσπαθεί να παρουσιάσει τους Κούρδους στο δυτικό Κουρδιστάν, στη Συρία, σαν υποστηρικτές του Άσαντ. Από την άλλη, παρουσιάζει το κόμμα μας στη Συρία σαν οργάνωση του ΡΚΚ (Εργατικό Κόμμα Κουρδιστάν). Η οργάνωσή μας είναι μια αυτόνομη οργάνωση και αγωνίζεται για τα δικαιώματα των Κούρδων στη Συρία», καταλήγει.

Διασπασμένες παραμένουν οι τρεις κυριότερες δυνάμεις της αντιπολίτευσης

Εθνικό Συριακό Συμβούλιο

• Συνασπισμός επτά κομμάτων, που εναντιώνονται στον Μπασάρ αλ-Άσαντ.

• Διατηρούν πολύ καλές σχέσεις με τη διεθνή κοινότητα.

• Ελέγχεται σε μεγάλο βαθμό από τους Αδελφούς Μουσουλμάνους και τα περισσότερα μέλη του ζουν εκτός Συρίας.

• Στοχεύει σε μεταβατική κυβέρνηση, που θα επιληφθεί της δημοκρατικής μετάβασης, μέσω της διενέργειας εκλογών, σε διάστημα έξι μηνών.

Ελεύθερος Συριακός Στρατός

• Δημιουργήθηκε από λιποτάκτες ενόπλους πριν από ένα χρόνο.

• Αριθμεί μεταξύ 10.000-40.000 στρατιωτών, που έχουν εμπλακεί σε όλες τις μεγάλες μάχες.

• Χαίρει της πλήρους στήριξης των ΗΠΑ, αφού δημόσια ανακοινώθηκε ότι λαμβάνει μη στρατιωτική βοήθεια από την Ουάσιγκτον.

• Συνδέεται με τη CIA σε επίπεδο παροχής εξοπλισμού επικοινωνιών και ανταλλαγής πληροφοριών.

Επιτροπή Εθνικού Συντονισμού

• Συνασπισμός δεκατριών αριστερών πολιτικών δυνάμεων, τριών κουρδικών οργανώσεων και νεολαίας ακτιβιστών.

• Τάσσεται ενάντια στο ενδεχόμενο ξένης στρατιωτικής παρέμβασης στη Συρία.

• Θεωρεί ότι των συνομιλιών θα πρέπει να πρέπει να προηγηθεί απόσυρση όλων των στρατιωτικών δυνάμεων.

• Πιστεύει ότι η διεθνής κοινότητα θα πρέπει να επιβάλει οικονομικής φύσεως κυρώσεις στον Άσαντ.

Πρόσφατες αποσκιρτήσεις από το συριακό καθεστώς

6 Αυγ.: Ο Πρωθυπουργός Ριάντ Φαρίντ Χιτζάπ αποσκίρτησε και μετέβη στην Ιορδανία με την οικογένειά του. Εντάχθηκε στο αντιπολιτευόμενο Εθνικό Συριακό Συμβούλιο.

4 Αυγ.: Ο στρατηγός Μουχάμεντ Φαρίς, ο πρώτος Σύρος στο διάστημα, κατέφυγε στην Τουρκία.

30 Ιουλ.: Ο Μοχάμαντ Χουσάμ Χαφέζ, πρόξενος στην Αρμενία, περνά στην πλευρά της αντιπολίτευσης.

30 Ιουλ.: Ο υψηλόβαθμος διπλωμάτης στο Λονδίνο Χαλίτ αλ-Αγιούμπι αυτομολεί.

30 Ιουλ.: Ο αναπληρωτής αρχηγός της Αστυνομίας στη Λατάκια αποσκίρτησε καταφεύγοντας στην Τουρκία, ανεβάζοντας τον αριθμό των ενστόλων που αποσκίρτησαν στους 20.

28 Ιουλ.: Εντάσσεται στις τάξεις του Ελεύθερου Συριακού Στρατού ο Φαρούκ Ταχά, πρέσβης στη Λευκορωσία.

26 Ιουλ.: Βουλευτής του Χαλεπίου και πιστός ακόλουθος του Άσαντ, ο Ικλάς αλ-Μπαντούι φεύγει για την Τουρκία με την οικογένειά του.

26 Ιουλ.: Ο Μοχάμαντ Ταχσέν Φακίρ, αμυντικός ακόλουθος της Συρίας στο Ομάν, παραιτείται, κατηγορώντας το καθεστώς για σφαγές.

24-25 Ιουλ.: Η Σύρια επιτετραμμένη στη Λευκωσία, Λαμία αλ-Χαρίρι και ο σύζυγός της Αμντελατίφ αλ-Ντάμπα, πρέσβης στα ΗΑΕ, αυτομολούν στο Κατάρ.

16 Ιουλ.: Ο υποστράτηγος Αντνάν Σιλού, πρώην επικεφαλής του προγράμματος χημικών όπλων της Συρίας, εντάσσεται στις τάξεις του Ελεύθερου Συριακού Στρατού.

11 Ιουλ.: Διαφεύγει στο Κατάρ ο πρέσβης στο Ιράκ Νουάφ Φάρες.

Αρχές Ιουλίου: Ο Μανάφ Τλας ,Ταξίαρχος του Συριακού Στρατού, αυτομολεί στη Γαλλία. Ο Τλας, που έχαιρε της εμπιστοσύνης του Άσαντ, θεωρείται πιθανός μεταβατικός ηγέτης.

Περιμένουμε οικονομικό τσουνάμι! του Τάσου Καφαντάρη

Οικονομία — Αυγούστου 6, 2012 2:04 μμ

Περιμένουμε οικονομικό τσουνάμι!

του Τάσου Καφαντάρη

05.08.2012

πηγή: ΒΗΜΑ

Μπορεί να έχουμε ακόμη καλοκαίρι, όμως για πολλούς χρηματιστές το θέμα συζήτησης είναι ο οικονομικός χειμώνας. Oχι οποιοσδήποτε χειμώνας, αλλά ο «χειμώνας του Κοντράτιεφ». Τι εννοούν; Και ποιος είναι αυτός ο Κοντράτιεφ;

Η σύντομη απάντηση είναι πως ο Νικολάι Κοντράτιεφ ήταν ένας οικονομολόγος των αρχών του 20ού αιώνα, που το 1928 καθαιρέθηκε από τη θέση του διευθυντή του Ινστιτούτου Μελετών Επιχειρηματικής Δραστηριότητας, στάλθηκε σε γκουλάγκ και εκτελέστηκε το 1938. Ο λόγος; Η ανάλυσή του για την εξέλιξη του καπιταλισμού και του κομμουνισμού θεωρήθηκε επικριτική για τον Στάλιν. Oπως όμως διαφάνηκε στη συνέχεια, ο άνθρωπος αυτός μόνον ως «κακός προφήτης του καπιταλισμού» θα έπρεπε να διωχθεί…

Οι τέσσερις εποχές

Εκείνο που εντόπισε ο Κοντράτιεφ μέσω της μελέτης του καπιταλισμού ήταν μια στατιστικά περίεργη «κυματική συμπεριφορά»: Ανά 50 έως 60 χρόνια ο καπιταλισμός κλονίζεται από ένα σαρωτικό κύμα αποπληθωρισμού, το οποίο αντιμετωπίζει με την πυροδότηση μεγάλων εθνικών συγκρούσεων ή και παγκοσμίου πολέμου. Προτού φθάσει στην εκρηκτική του φάση, ο κάθε κύκλος εμπεριέχει τέσσερις «οικονομικές εποχές»: Την άνοιξη (25 χρόνια), που είναι η πληθωριστική φάση, με ανερχόμενες τιμές μετοχών, αύξηση απασχόλησης και μισθών. Το καλοκαίρι (3-5 χρόνια), μια φάση στασιμότητας, με αύξηση των επιτοκίων και του χρέους και αστάθειες που εκκινούν πολέμους. Το φθινόπωρο (7-10 χρόνια), που είναι η φάση αποπληθωρισμού, με τα επιτόκια σε πτώση και απότομες ανόδους στις τιμές των μετοχών. Τέλος, ο χειμώνας (3 χρόνια κατάρρευσης και 15 χρόνια αναδιάρθρωσης), που είναι φάση αποπληθωρισμού συνδυαζόμενη με κατάρρευση των μετοχών και των δανείων και αύξηση των τιμών των προϊόντων.

Η θεωρία αυτή, την οποία ο Κοντράτιεφ δημοσίευσε το 1925 υπό τον τίτλο «Οι Κύριοι Οικονομικοί Κύκλοι», δικαιώθηκε από την παγκόσμια οικονομική κρίση του 1929, αλλά στη συνέχεια αμφισβητήθηκε. Ενδιαφέρον είναι και το ότι δύο ολλανδοί οικονομολόγοι – ο Jacob van Gelderen και ο Samuel de Wolff – είχαν πει τα ίδια από το 1913, καθώς όμως κανείς δεν μετέφρασε την εργασία τους από τα ολλανδικά, ξεχάστηκαν. Τη χρονιά εκτέλεσης του Κοντράτιεφ ο αμερικανός λογιστής Ralph Nelson Elliot δημοσίευσε ένα βιβλίο για τη συμπεριφορά των αγορών υπό τον τίτλο «The Wave Principle», όπου συνέδεε την ψυχολογία του πλήθους με τη δημιουργία κυμάτων οικονομικής ανόδου και πτώσης, αλλά κανείς δεν αντιλήφθηκε τον κοινό τόπο των ευρημάτων.

K-Waves και δημιουργική καταστροφή

Μόνο μετά τον θάνατο του Κοντράτιεφ, όταν μετακόμισε στο Χάρβαρντ ο αυστριακός οικονομολόγος Joseph Alois Schumpeter, το ενδιαφέρον για τα κύματά του αναθερμάνθηκε και ώθησε τον Schumpeter να μιλήσει για τη «δημιουργική καταστροφή» που ενυπάρχει στον καπιταλισμό. Τις ιδέες αυτές υιοθέτησε ο αμερικανός κοινωνιολόγος του Πανεπιστημίου McGill, Immanuel Maurice Wallerstein, όταν έγραψε το 1974 το «Modern World System» και συνέδεσε με σαφήνεια τις φούσκες του καπιταλισμού με τους παγκόσμιους πολέμους. Επίσης το 1974 ο λευκορώσος καθηγητής Οικονομικών του Πανεπιστημίου Washington, Hyman Minsky, έγραψε για τους «πιστωτικούς κύκλους» και στάθηκε πολέμιος της απορρύθμισης (deregulation) που τη δεκαετία εκείνη επικράτησε ως γιατροσόφι του καπιταλισμού.

Ολα αυτά θα παρέμεναν αιρετικές θεωρήσεις κάποιων οικονομολόγων της ανατολικοευρωπαϊκής παράδοσης, αν δεν εμφανιζόταν το 2001 η μαθηματική εξήγηση των κυμάτων του Κοντράτιεφ (των K-Waves, όπως διεθνώς αποκαλούνται). Συγκεκριμένα, ο αργεντινός φυσικός και συστημικός επιστήμονας Tessaleno Campos Devezas ανέπτυξε ένα αιτιακό μοντέλο γι’ αυτά τα κύματα, βασιζόμενος σε ένα μοντέλο «μάθησης ανά γενιά» (generation-learning model) και σε μια μη γραμμική δυναμική συμπεριφορά των πληροφορικών συστημάτων. Με αυτά τα εργαλεία κατόρθωσε να παρουσιάσει μια πλήρη θεωρία, η οποία εμπεριείχε την εξήγηση τόσο της ύπαρξης των K-Waves όσο και του χρονισμού τους ανά δύο γενιές (γύρω στον μισό αιώνα).

Χρυσή τομή και Αραβική Ανοιξη

Εφόσον οι προαναφερθείσες θεωρίες κυμάτων του Κοντράτιεφ και «πιστωτικών κύκλων» του Minsky ισχύουν, ζούμε στο τέλος του 5ου κύματος. Το 1ο κύμα ήταν του ατμού (1780-1830), το 2ο της σιδηράς εκβιομηχάνισης (1830-1880), το 3ο του εξηλεκτρισμού και των χημικών (1880-1930), το 4ο της αυτοκίνησης και των πλαστικών (1930-1970) και το 5ο της τηλεματικής (1970-2010). Για 6ο κύμα προαλείφεται εκείνο της πράσινης οικονομίας και της νανοβιοτεχνολογίας. Το ζήτημα είναι αν το 5ο κύμα τελείωσε και βρισκόμαστε ήδη στην εποχή της «αναδιάρθρωσης» ή αν βρισκόμαστε ακόμη προ της μεγάλης κατάρρευσης.

Με τον σκεπτικισμό για αυτές τις στατιστικές προφητείες ακόμη έντονο, έψαξα να βρω τι το πιο πρόσφατο και επίσημο έχει γραφεί σχετικά. Η πρώτη έκπληξη ήρθε από μια μελέτη της πασίγνωστης επενδυτικής εταιρείας Allianz Global Investors, στις αρχές του 2010, όπου προδιαγραφόταν το 6ο κύμα ακριβώς όπως το προέβλεπε ο Κοντράτιεφ (βλ. www.allianz.com/en/press/news/studies/news_2010-02-08.html – αλλά το πλήρες κείμενο «analysis-and-trends-kondratieff.pdf» έχει παραδόξως αποσυρθεί). Επειτα, στις 22 Μαρτίου 2011, το βρετανικό γραφείο συμβούλων GHK Ltd συνέταξε για την ΕΕ τη μελέτη «Impacts of Structural Change: Implications for policies supporting transition to a Green Economy». Ξεφυλλίζοντάς τη (βλ. http://ec.europa.eu/environment/enveco/resource_efficiency/pdf/transition_costs.pdf), βλέπει κανείς να παρατίθεται εκεί σωρεία ενδείξεων ότι ο Κοντρατίεφ προφήτεψε σωστά τον ρου της Ιστορίας.

Αμέσως μετά, στις 21 Ιουλίου 2011, μια πολύ απρόσμενη μελέτη δημοσιεύθηκε από τους Αμερικανούς Scott A. Albers και Andrew L. Albers, υπό τον τίτλο «Η Χρυσή Τομή, η Αραβική Ανοιξη και μια ανάλυση της αμερικανικής οικονομικής ιστορίας σε 10 βήματα». Σε αυτή την άκρως εντυπωσιακή ανάλυσή τους – την οποία μπορείτε να διαβάσετε στο http://mpra.ub.uni-muenchen.de/33004/1/MPRA_paper_33004.pdf – οι δύο μελετητές επικεντρώνονται στην οικονομική ιστορία των ΗΠΑ από το 1869 έως σήμερα και διαπιστώνουν ότι οι κύκλοι εξέλιξης ακολουθούν τη σπειροειδή καμπύλη «τομής του Ναυτίλου», ακολουθώντας ακριβώς την αναλογία βήματος της γνωστής μας από τον Παρθενώνα Χρυσής Τομής! Οι ίδιοι δηλώνουν ενεοί από τη διαπίστωση και αδυνατούν να εξηγήσουν πώς ο περίφημος αριθμός φ που συναντάμε στην ανάπτυξη φυτών και εμβίων υπεισέρχεται και στην εξέλιξη των οικονομιών, δίνοντάς τους έναν κύκλο κύματος ακριβώς 56 ετών. Καταλήγουν όμως στη σημαίνουσα υπόθεση ότι η έναρξη της Αραβικής Ανοιξης μπορεί να είναι και η έναρξη μιας φάσης παγκοσμιοποίησης της κρίσης σε πρωτόγνωρο βαθμό.

Το ΔΝΤ και η «κατάρα» του Σεπτέμβρη

Τέλος, μόλις τον Ιούνιο που μας πέρασε, ένα έγγραφο από τον «ναό του καπιταλισμού», το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (IMF), δημοσιεύθηκε χωρίς σχεδόν να το «μυριστεί» κανένας οικονομικός συντάκτης. Ισως μάλιστα και να μην το συζητούσε κανείς «εκτός των τειχών», αν δεν το ανέφερε σε τηλεοπτική συζήτηση ο αρχιχρηματιστής της τράπεζας UBS, Art Cashin. Τι έγραφαν σε αυτή τη μελέτη τους οι ερευνητές του ΔΝΤ, Luc Laeven και Fabian Valencia; Οπως μπορείτε οι αγγλομαθείς να διαβάσετε (βλ. www.imf.org/external/pubs/ft/wp/2012/wp12163.pdf), διαπίστωναν ότι οι μεγαλύτερες τραπεζικές κρίσεις εκδηλώνονται μήνα Σεπτέμβριο, και μάλιστα σε χρονιές εκλογών σε χώρες-κλειδιά (σ.σ.: εφέτος είχαμε εκλογές στη Γαλλία και τον Νοέμβριο θα έχουμε εκλογές στις ΗΠΑ και προδιαγεγραμμένη ανανέωση ηγεσίας στην Κίνα). Σχολιάζοντας το εύρημα αυτό ο συντάκτης του Economist, Greg Ip, έγραψε: «Η συχνότητα με την οποία ο κόσμος βαδίζει για την κόλαση τον Σεπτέμβριο δείχνει να είναι ελάχιστα τυχαία»!

Ψάχνοντας μια εξήγηση για το «γιατί η νυν κρίση να είναι πρωτόγνωρη», διάβασα στο βιβλίο «The Natural Advantage of Nations: Business Opportunities, Innovation and Governance in the 21st Century» – των Hargroves, K. και Smith, M.H., 2005 – για το πώς η ένταση της καινοτομίας βαίνει συνεχώς αυξανόμενη από κύμα σε κύμα του Κοντράτιεφ. Η ειδοποιός διαφορά των έως σήμερα από το αύριο είναι ότι ενώ τα πέντε προηγούμενα κύματα στηρίχθηκαν στη φθηνή πρόσβαση σε πρωτογενείς πόρους (υλικών και ενέργειας), το 6ο κύμα συμπίπτει με το «στράγγισμα του σφουγγαριού» και απαιτεί το πέρασμα σε μια διαφορετική ενεργειακή φάση και σε νέους πόρους για τα σύνθετα νανο-υλικά της.

Αν είναι έτσι, ο εκ φύσεως κύκλος κλιματικής αλλαγής του πλανήτη συμπίπτει με τον παρά φύσιν κύκλο ενεργειακής αφαίμαξής του από τον άνθρωπο και η συμπόρευση των δύο κύκλων οδηγεί σε ένα κρεσέντο που κανείς μας δεν διανοούνταν μόλις δέκα χρόνια πριν. Θα πληρώσουμε το τίμημα μιας νέας Βαβέλ;

 

αναδημοσιεύεται από το http://ardin-rixi.gr/archives/6980

Συρία: Εκκληση του Πατριάρχου Αντιοχείας Ιγνατίου για ειρήνη

Συρία: Εκκληση του Πατριάρχου Αντιοχείας Ιγνατίου για ειρήνη

Γιώργος Ν. Παπαθανασόπουλος

Έκκληση SOS για τους κατοίκους της Συρίας και ειδικότερα για την μειονότητα των εκεί Χριστιανών απευθύνει ο Ελληνορθόδοξος Πατριάρχης Αντιοχείας κ. Ιγνάτιος από τη Δαμασκό. Ο τρίτος κατά τα πρεσβεία Ορθόδοξος Πατριάρχης περιγράφει τη τραγική κατάσταση που υπάρχει στη χώρα του και ζητεί από τον ΟΗΕ και τους Αραβικούς Συνδεσμους να κατανοήσουν την κατάσταση, να σεβασθούν τους κατοίκους της Συρίας και να εργασθούν μαζί τους για να επικρατήσουν η ειρήνη και η σταθερότητα.
Ζώντας για πολλούς αιώνες υπό αυταρχικά αλλόθρησκα καθεστώτα οι Χριστιανοί της Συρίας έχουν μάθει πως για να επιβιώσουν πρέπει να μιλάνε ή να γράφουν λίγο, και όταν το κάνουν να μη προκαλούν το καθεστώς.  Έτσι ο αναγνώστης των κειμένων τους πρέπει να γνωρίζει να διαβάζει και κάτω από τις γραμμές. Από την έκκληση του Πατριάρχου Αντιοχείας γίνεται φανερό πως η κατάσταση είναι ιδιαίτερα δύσκολη για τους Χριστιανούς και πως αν επικρατήσουν οι φανατικοί Μουσουλμάνοι και  δεν υπάρξει κάποια προστασία τους από τους Διεθνείς Οργανισμούς και τις Χριστιανικές και Ανθρωπιστικές Οργανώσεις θα ζήσουν καταστάσεις διωγμών που θα συγκρίνονται με αυτούς των πρώτων χριστιανικών αιώνων.
Η Δύση, η Τουρκία, το Κατάρ, η Σαουδική Αραβία και το Ισραήλ, ο καθένας για τους λόγους του, επιδιώκουν την ανατροπή του καθεστώτος Άσαντ και προς τούτο έχουν κινήσει όλους τους προπαγανδιστικούς μηχανισμούς τους και τροφοδοτούν με άφθονο πολεμικό υλικό τους αντικαθεστωτικούς. Στην επιδίωξη τους αυτή καθόλου δεν  υπολογίζουν την τύχη των δύο περίπου εκατομμυρίων Χριστιανών, που τον καιρό αυτό υφίστανται τρομερούς και αιματηρότατους διωγμούς. Γι’ αυτούς πάνω από όλα είναι το Ιράν να μην έχει σύμμαχο μια χώρα που συνορεύει με το Ισραήλ και αυτό νομίζουν πως οι αντικαθεστωτικοί φανατικοί μουσουλμάνοι θα τους το εξασφαλίσουν. Τα παθήματα στο Αφγανιστάν και στο Βιετνάμ και, παλιότερα, στην Κούβα δεν τους έχουν τίποτε διδάξει. Οι αντικαθεστωτικοί θεωρούν τους χριστιανούς «συνεργάτες του καθεστώτος Άσαντ» και εφαρμόζουν ήδη σε βάρος τους ένα είδος γενοκτονίας. Ο Πατριάρχης κ. Ιγνάτιος βλέπει την κρισιμότητα της κατάστασης. Στα βαθιά του γεράματα διαπιστώνει ότι οι Χριστιανοί της Συρίας αντιμετωπίζουν για μιαν ακόμη φορά το μαρτύριο. Παλαιότερα οι δύσκολες καταστάσεις υποχρέωσαν τους Ελληνορθόδοξους της Συρίας να μεταφέρουν την έδρα της Εκκλησίας τους από την Αντιόχεια,  στη Δαμασκό. Τώρα κινδυνεύουν από τους φανατικούς αλλόθρησκους με παντελή αφανισμό.
Το Παγκόσμιο Συμβούλιο των Εκκλησιών αναπαράγει στην ιστοσελίδα του την έκκληση του Πατριάρχου Αντιοχείας Ιγνατίου,  αλλά μένει, όπως πάντα, στο θεωρητικό επίπεδο. Σήμερα όμως στη Συρία τέτοιες θεωρητικές βοήθειες δεν φτάνουν και αφήνουν αδιάφορους τους διώκτες των χριστιανών. Από την πλευρά του ο Οικουμενικός Πατριάρχης απέστειλε «γράμμα συμπαθείας» προς τον κ. Ιγνάτιο, το οποίο είναι ένα γενικόλογο ευχολόγιο. Το Φανάρι είναι σε δύσκολη θέση, γιατί η κυβέρνηση Ερντογκάν υποστηρίζει τους αντικαθεστωτικούς, από τους οποίους κινδυνεύει η ύπαρξη του Πατριαρχείου Αντιοχείας! Από την πλευρά του Αρχιεπισκόπου κ. Ιερωνύμου και της Εκκλησίας της Ελλάδος δεν υπήρξε ούτε γράμμα συμπαθείας, προς τους Χριστιανούς της Συρίας.
Το κείμενο της έκκλησης του Πατριάρχου Αντιοχείας κ. Ιγνατίου είναι το ακόλουθο:
«Ένας μεγάλος αριθμός Χριστιανών και Μουσουλμάνων είναι θύματα  της βίας. Τα νοσοκομεία είνα γεμάτα από τραυματίες και ο πόνος είναι χωρίς τέλος. Οι Σύριοι, ανεξάρτητα από τη θρησκευτική τους πίστη,  έχουν το δικαίωμα να ζήσουν στη χώρα τους με περηφάνεια και αξιοπρέπεια. Κατά τους περασμένους δέκα πέντε μήνες χάσαμε μεγάλο μέρος του λαού μας και ένας μεγάλος αριθμός Συρίων αναγκάσθηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους. Χριστιανοί φύγανε από πόλεις και χωριά όπου είχαν όλο τους το βιός και οι αγαπημένοι μας ιερείς υποχρεώθηκαν να εγκαταλείψουν τις εκκλησίες τους.
Κάνουμε έκκληση σε όλους τους Συρίους, στο όνομα του Θεού, να αποδεχθούν ο ένας τον άλλον και να ζήσουμε ως ένα Έθνος στην αγαπημένη μας Συρία, το λίκνο προφητών και θρησκειών.
Κάνουμε έκκληση στα Ηνωμένα Έθνη και στους Αραβικούς Οργανισμούς να κατανοήσουν και να σεβαστούν την αγαπημένη μας χώρα και να εργασθούν μαζί μας, ώστε να επικρατήσουν η ειρήνη και η σταθερότητα στη Συρία».-

Γιώργος Παπαθανασόπουλος

Διεθνή, Ορθοδοξία

αναδημοσιεύεται από το http://www.antibaro.gr/
Ημερομηνία δημοσίευσης: 3 August 2012

«Greece Debt Free» – Π. Νομικός: Ίδρυμα διαγραφής του ελληνικού χρέους

«Greece Debt Free» – Π. Νομικός: Ίδρυμα διαγραφής του ελληνικού χρέους

από admin

«Greece Debt Free» – Π. Νομικός: Ίδρυμα διαγραφής του ελληνικού χρέους
Χρέος ύψους 2,5 δισ. ευρώ αφαίρεσε από την “πλάτη” του ελληνικού δημοσίου το μη κερδοσκοπικό ίδρυμα Greece Debt Free (Ελλάδα Ελεύθερη από Χρέος), πριν καν συμπληρωθεί ένας μήνας από την εκκίνηση της σχετικής πρωτοβουλίας που ανέλαβε ο γόνος γνωστής ελληνικής εφοπλιστικής οικογένειας Πέτρος (Peter) Νομικός.
Ο κ. Νομικός δημιούργησε μια ηλεκτρονική «πλατφόρμα», μέσω της οποίας ιδιώτες και εταιρίες μπορούν να κάνουν δωρεές, τις οποίες το μη ίδρυμα Greece Debt Free (GDF) αξιοποιεί, αγοράζοντας ελληνικά ομόλογα που διατίθενται στην δευτερογενή αγορά, στο 10 με 20% της αξίας τους, και ύστερα τα διαγράφει.
Με αυτόν τον τρόπο, διαγράφεται ελληνικό χρέος πολύ μεγαλύτερο από το ποσό της εκάστοτε δωρεάς που ακόμα κι ένας απλός πολίτης μπορεί να κάνει με μερικά ευρώ.
Το Greece Debt Free, όπως σημειώνεται στην ιστοσελίδα του, «είναι μια πλατφόρμα για όλους, ώστε να οργανωθούμε, να λάβουμε μέρος, να συνδεθούμε και να συμμετάσχουμε για να πετύχουμε μια θετική οικονομική αλλαγή».
Όπως εξηγεί, μιλώντας στο ΑΜΠΕ ο δημιουργός της «πλατφόρμας» κ. Νομικός, «η πρότασή μας είναι απλή. Όποιος θέλει να βοηθήσει την Ελλάδα, μπορεί να δωρίσει ένα ευρώ και το GDF θα αγοράσει και μετά θα διαγράψει με αυτό το ένα ευρώ, οχτώ ευρώ ελληνικού χρέους. Αν επικοινωνήσετε αυτό το μήνυμα σε όποιον αγαπά την Ελλάδα, τα πράγματα μπορούν πράγματι να αλλάξουν»
Αναλυτικά, η συνέντευξη του κ. Νομικού στο ΑΜΠΕ έχει ως εξής:
-Πως σας ήρθε η ιδέα να ξεκινήσετε αυτή την πρωτοβουλία;
«Ξεκίνησα να επεξεργάζομαι την ιδέα του GDF πέρσι, εν μέσω των κινημάτων της Αραβικής Άνοιξης. Ήταν απίστευτο πως μισό δισεκατομμύριο άνθρωποι μπορούν να παρακινηθούν και να οδηγήσουν σε μια δημοκρατική αλλαγή, μέσω των social media (facebook, twitter, YouTube, κτλ) στη Μέση Ανατολή. Ένα ολόκληρο έθνος κινητοποιήθηκε μέσα σε λίγες εβδομάδες. Το GDF σχεδιάστηκε για να αξιοποιήσει αυτά τα νέα μέσα δικτύωσης και επικοινωνίας. Μέσω του GDB ο καθένας μπορεί τώρα να βοηθήσει την Ελλάδα, με εμπιστοσύνη και διαφάνεια. Είναι ένα εργαλείο για όλους».
-Η έδρα της οργάνωσης σας είναι στις ΗΠΑ; Γιατί επιλέξατε τις ΗΠΑ και όχι την Ελλάδα;
«Στην Ελλάδα, δεν μπορούσα να είμαι σίγουρος ότι τα χρήματα δεν θα έμεναν “ανέγγιχτα”, δεν ήξερα τι θα γινόταν αν άλλαζε κάποιος νόμος ή άλλαζε άρδην η πολιτική κατάσταση του τόπου. Τότε οι δωρεές δεν θα ήταν ασφαλείς. Η οργάνωσή μας πρέπει να παραμείνει αποστασιοποιημένη από αυτά και από την πολιτική. Έτσι, το GDF έπρεπε να έχει την έδρα του υπό το νομικό καθεστώς των ιδρυμάτων δωρεών, των ΗΠΑ για να μπορούν οι δωρητές να είναι σίγουροι πως οι προσφορές τους θα χρησιμοποιηθούν για τον σκοπό ακριβώς που εξηγούμε στην ιστοσελίδα μας.
Το GDF λοιπόν, είναι ενταγμένο στο αμερικάνικο δίκαιο περί φιλανθρωπικών ιδρυμάτων, πράγμα που σημαίνει πως οι αμερικανοί πολίτες που δωρίζουν χρήματα για τους σκοπούς του ιδρύματος, αφαιρούν την προσφορά τους από τον φόρο που πληρώνουν. Αυτό αποτελεί κίνητρο για τους ομογενείς που βρίσκονται στις ΗΠΑ. Αυτό σημαίνει ότι κάθε προσφορά προερχόμενη από τις ΗΠΑ μπορεί να διαγράψει χρέος μεταξύ 11 και 12 φορές του δωρηθέντος κεφαλαίου και όχι 8 όπως για τους εκτός Ηνωμένων Πολιτειών δωρητές. Αυτό αποτελεί μια μοναδική δυνατότητα που δεν υπάρχει στην Ελλάδα».
-Για κάθε ένα ευρώ που δίνεται, τι ποσό ονομαστικού χρέους διαγράφεται;
«Όπως μπορεί να δει κανείς και στην ιστοσελίδα μας, για κάθε ένα ευρώ που δωρίζει κάποιος στο GDF, 8 ευρώ ελληνικού χρέους αγοράζονται από το GDF και αργότερα διαγράφονται».
-Γιατί πιστεύετε ότι το ελληνικό κράτος δεν προέβη σε κάποια παρόμοια κίνηση;
«Δεν θα ήθελα να σχολιάσω την πολιτικές κινήσεις της ελληνικής κυβέρνησης. Τα σχόλια γι΄ αυτό ανήκουν στον Τύπο. Το GDF δεν είναι πολιτικός οργανισμός».
-Τι κάνετε αφού αγοράσετε τα ομόλογα; Τα διακρατείτε ή τα ακυρώνετε αμέσως;
«Τα αγοράζουμε και αργότερα τα διαγράφουμε. Αν διαγράψεις ένα μεγάλο ποσό χρέους αμέσως, αυτό θα προκαλούσε πιθανότατα άνοδο της τιμής του ομολόγου. Να θυμάστε ότι όσο “φθηνότερα” αγοράσουν οι έλληνες το χρέος τους, τόσο το καλύτερο. Το να ακυρώνεις αργότερα είναι μια πάγια τακτική στα προγράμματα επαναγοράς ομολόγων».
-Υπάρχουν αμφισβητήσεις στην Ελλάδα, σχετικά με δήλωσή σας πως αν κάθε Έλληνας έδινε 3.000 ευρώ, θα μπορούσατε να μαζέψετε 34 δισ. ευρώ, με τα οποία θα αγοράζατε το τεράστιο ελληνικό χρέος των 284 δισ. ευρώ. Αυτό βασίζεται στην υπόθεση ότι οι τιμές των ομολόγων θα παραμείνουν στα 12 cents το δολάριο, πράγμα που δεν είναι ορθό. Πως θα αντιμετωπίσετε το πρόβλημα της ανόδου των τιμών των ομολόγων;
«Εμείς δεν είπαμε ποτέ κάτι τέτοιο. Το διαδικτυακό μας μήνυμα αναφέρεται στα ομόλογα που είναι διαθέσιμα τώρα και μπορούν να αγοραστούν αυτή την στιγμή. Δεν κάνουμε καμία δήλωση για την αγορά του συνόλου του χρέους και πόσο αυτό θα κόστιζε. Για εμάς στο GDF, πρωταρχικός μας στόχος είναι να μειώσουμε το χρέος σε βιώσιμα επίπεδα. Εάν αύριο το πρωί η ελληνική κυβέρνηση μπορούσε να λάβει 34 δισ. από το ΔΝΤ και να ξοδέψει αυτό το ποσό για επαναγορά μέρους του ελληνικού χρέους, αυτό θα μας χαροποιούσε όλους και θα ήταν μια μεγάλη διπλωματική επιτυχία. Ας υποθέσουμε τώρα πως εμείς οι Έλληνες συγκεντρώνουμε 34 δισ. για την επαναγορά ομολόγων, αυτό δεν θα ήταν μια τεράστια επιτυχία για το ελληνικό έθνος; Σίγουρα θα αγοράζαμε κάποια στην τιμή των 12 cents (το δολάριο), κάποια στα 30, 40, 50 ή και ψηλότερα. Η μέση τιμή κτήσης όμως, θα ήταν πολύ χαμηλή και σε κάθε περίπτωση επαναγοράς ομολόγων -κρατικών ή επιχειρηματικών- η μέση τιμή είναι η πιο σημαντική».
-Πάντως, αν αγοράζονται μαζικά αυτά τα ομόλογα, θα ανέβει η τιμή τους. Πως αντιμετωπίζετε αυτό το ενδεχόμενο;
«Το GDF συγκεντρώνει όλες τις δωρεές και προβαίνει σε συντεταγμένες αγορές με έναν τρόπο που πιστεύουμε ότι δεν επηρεάζει τις τιμές των ομολόγων αρκετά. Αν ζητούσαμε από τον καθέναν να αγοράσει ομόλογα μόνος του και να μας τα φέρει, αυτό θα προκαλούσε άνοδο τους. Αυτό το αποφεύγουμε, ζητώντας απλώς τα χρήματα και προβαίνοντας εμείς στην αγορά των ομολόγων. Αν συγκεντρωθούν αρκετά χρήματα ώστε οι αγορές ομολόγων να ανεβάσουν την τιμή τους, τότε θα πρέπει να κοιτάξουμε τη μέση τιμή κτήσης τους. Γιατί κάθε τιμή κάτω από την ονομαστική τους αξία είναι κερδισμένα χρήματα. Αλλά όσο χαμηλότερη η τιμή κτήσης τους, τόσο το καλύτερο. Διότι αν η κρίση ενταθεί, η συμμετοχή κάθε πατριώτη θα είναι μεγαλύτερη, αφού τα ίδια ομόλογα θα αγοραστούν με λιγότερα χρήματα».
-Πιστεύετε ότι θα αντιμετωπίσετε αντιδράσεις από τις ελληνικές τράπεζες και τα συνταξιοδοτικά ταμεία, οι οποίοι είναι εκ των κυριοτέρων “κατόχων” του ελληνικού χρέους;
«Πιστεύω, δεν πρέπει να υπάρξει καμία ένσταση. Αυτή η κίνηση αποτελεί κέρδος για την Ελλάδα και όλοι οι Έλληνες πρέπει να το αγκαλιάσουν. Οι κάτοχοι ομολόγων που δεν είναι πωλητές θα καλωσορίσουν κάθε μείωση του λόγου του χρέους ως προς το παραγόμενο ΑΕΠ (ακαθάριστο εθνικό προϊόν), αφού αυτό θα αύξανε την ισχύ των τίτλων που κατέχουν».
-Από πρακτική σκοπιά, ποια είναι η διαδικασία που χρειάζεται να ακολουθήσει κάποιος για να “δωρίσει” οποιοδήποτε ποσό και πόσο ασφαλής μπορεί να νιώθει ότι τα χρήματα του θα αξιοποιηθούν σωστά;
«Μπορεί ο καθένας να μπει στην ιστοσελίδα μας στο διαδίκτυο και να κάνει τη δωρεά του μέσω paypal ή μέσω εμβάσματος. Κατόπιν εμείς θα αγοράσουμε τα ομόλογα. Είναι τόσο απλό. Σύντομα ελπίζουμε να έχουμε έτοιμο κι ένα τηλεφωνικό κέντρο που να μπορεί να εξυπηρετεί τους ενδιαφερόμενους και να δέχεται και δωρεές τηλεφωνικά. Έτσι θα προσπαθήσουμε να αγοράσουμε το μέγιστο δυνατό ποσό ελληνικού χρέους στη χαμηλότερη τιμή. Για παράδειγμα, αν δύο ομόλογα διαπραγματεύονται το ένα στα 12 cents (στα 100) και το άλλο στα 13 θα επιλέξουμε αυτό στα 12 και μετά θα διαγράφουμε τα 100 cents χρέους.
Όσον αφορά στο θέμα της φερεγγυότητας, ένας ακόμη λόγος που επέλεξα τις ΗΠΑ για την δημιουργία του GDF είναι πως το αμερικάνικο νομικό πλαίσιο για τέτοιες εταιρίες διασφαλίζει πως τα χρήματα που δωρίζονται σε αυτές, θα χρησιμοποιηθούν αυστηρά και μόνο για τον σκοπό που προορίζονται. Εγώ προσωπικά χρηματοδότησα με δικά μου έξοδα το κόστος για την νομική κατοχύρωση, τον σχεδιασμό, τη δημιουργία της ιστοσελίδας και φυσικά την ίδρυση του GDF και συνεχίζω να πληρώνω το λειτουργικό κόστος. Αυτό το έκανα για να μην επιβαρύνεται το GDF και όλα τα χρήματα που δωρίζονται να πηγαίνουν αποκλειστικά για τον σκοπό που προορίζονται. Είμαστε ένας “μηχανισμός”, όχι απλά ένας οργανισμός».
http://www.ert.gr/ellada/item/17756-%C2%ABGreece-Debt-Free%C2%BB-P-%CE%9Domikos-Idryma-diagrafhs-toy-ellhnikoy-chreoys

Αποχαιρετισμός - του Χριστόδουλου Γιαλλουρίδη

Αποχαιρετισμός

από admin

Χριστόδουλος Γιαλλουρίδης  

Η Κύπρος υπέστη το 1974 μια πρωτοφανή για την ιστορία της αλλά και τα δεδομένα, τον πολιτισμό και τις πολιτικές συνθήκες της Ευρώπης, προσβολή στην ύπαρξη, την αξιοπρέπεια, την ιστορία, τις παραδόσεις, κυρίως όμως την προοπτική επιβίωσής της. Με τα όσα τραγικά συνέβησαν το 1974, δεν επλήγη μόνο το κύρος της Κύπρου αλλά και η αξιοπρέπεια και η αξιοπιστία του ελληνικού κράτους και το κύρος της Ελλάδας ως έθνους και κράτους.

Σήμερα καταφέραμε με την ανυπαρξία, την ατολμία, την έλλειψη σχεδιασμού και στρατηγικής, να φέρουμε τα πράγματα σε τέτοιο σημείο που να δημιουργηθεί η πεποίθηση ότι η καταστροφή του 1974 δεν επανορθώνεται, έχει συμβεί δηλαδή το ανεπανόρθωτο. Το χειρότερο είναι ότι μεγαλώνουν νέες γενιές ανθρώπων, και στην Κύπρο, στην Ελλάδα και στον υπόλοιπο κόσμο με την εικόνα μιας «ομαλότητας» που επήλθε σταδιακά και οδηγείται ασφαλώς σε νομιμοποίηση και ουσιαστικά σε ολοκλήρωση της ταπείνωσης και της υποταγής του 1974. Για τις νέες γενιές Κυπρίων και Ελλήνων Ελλάδος και διασποράς, η Κύπρος οδηγήθηκε στην εισβολή και την βίαιη αλλαγή της κοινωνικής, πολιτικής και πολιτιστικής της δομής ως ιστορικής συνέχειας, υπέστη ένα βαύτατο πλήγμα και ένα βαθύ τραύμα, πλην όμως οι νέες συνθήκες απορροφήθηκαν, ενσωματώθηκαν, έγιναν αποδεκτές χωρίς ουσιαστική αντίδραση, χωρίς διεκδίκηση, χωρίς αγώνα για την αποκατάσταση της νομιμότητας και της ανάκτησης της ελευθερίας.

Η Κύπρος καθεύδει και ο Ελληνισμός συμπαρίσταται. Αυτό σημαίνει πως η Αθήνα και η Λευκωσία έχουν συναποφασίσει την παράδοση εθνικού χώρου σε μια δύναμη στην περιοχή, η οποία κέρδισε σε κύρος και διεθνή αξιοπιστία, ακριβώς γιατί σχεδίασε και πέτυχε το αδιανόητο. Να ανατρέψει μέσα από ένα συστηματικά και πιστά εφαρμοσμένο σχέδιο στρατηγικής, την ιστορία, την κοινωνία και την πολιτική στην Κύπρο, αφού το εγχείρημα δεν ήταν απλά δύσκολο, ήταν σχεδόν ακατόρθωτο, για να μην πούμε και αδιανόητο. Και όμως ακολουθήθηκε από το 1957 το σχέδιο Νιχάτ Ερίμ, προβλέφθηκαν όλες οι εξελίξεις, υπήρξαν εναλλακτικά σενάρια που ακολουθήθηκαν ανεξαρτήτως κυβερνήσεων και εσωτερικών ανατροπών στην Τουρκία μέχρι να επιτευχθεί ο στόχος της παράνομης και βίαιης κατάκτησης της μισής σχεδόν Κύπρου.
Το διεθνές κόστος της Τουρκίας για την εισβολή υπήρξε μόνο στην αρχική φάση και ήταν ασήμαντο, ενώ μεσομακροπρόθεσμα πήρε μόνο όφελος αφού κρίθηκε ως χώρα που αποφασίζει και υλοποιεί τις στρατηγικές της ανεξαρτήτως νομιμότητας ή μη αυτών των επιλογών της. Για το διεθνές σύστημα μετράει η αποφασιστικότητα και η επιτυχία και όχι το δίκαιο.

Εμείς δεν κάναμε τίποτα. Παραμείναμε καθεύδοντες τα τελευταία 38 χρόνια και αφήσαμε τον χωροχρόνο να αλλάξει τον ρου της ιστορίας, του πολιτισμού, των παραδόσεων της τρισχιλιετούς εικόνας ενός υπερήφανου μέχρι πρόσφατα έθνους. Μήπως έχουμε καταλάβει ότι οι γενιές που έρχονται θα θεωρούν αυτά που έγιναν ως μια προσβλητική, απαξιωτική «ομαλότητα» με την οποία είναι υποχρεωμένοι να ζούν χωρίς την αξιοπρέπεια της ιστορίας τους και χωρίς να είναι περήφανοι για τις γενιές που προυπήρξαν και που δεν ήταν σε θέση, δεν θέλησαν, δεν μ,πόρεσαν να υπερασπιστούν το δίκαιο, την ελευθερία,τπν πολιτισμό ενός έθνους, μιας μικρής χώρας, ενός κράτους που από την γέννεσή του κουβαλούσε τα κουσούρια και τις αδυναμίες μιας θνησιγενούς πορείας. Κλείνοντας θυμόμαστε τον Ρίτσο που έκλαψε περήφανος για τον ηρωικό θάνατο του Αυξεντίου.

Τελειώσαν πια τα ψέματα – δικά μας και ξένα.
Ίσως και να μπορούσα να γλυτώσω. Ίσως μπορούσα ν’ αντέξω την καταφρόνια ή την συγγνώμη ή την λησμονιά των άλλων. Όμως εγώ θα μπορούσα να λησμονήσω το φως που ονειρευτήκαμε μαζί; κείνο το μέγα καρδιοχτύπι της σημαίας μας;
Θα μπορούσα να βολευτώ στον ίσκιο μιας γωνιάς με σταυρωμένα τα χέρια γύρω στα σταυρωμένα γόνατα σα μνησίκακη, μεμψίμοιρη ή αμέτοχη αράχνη που πλέκει μόνο με το σάλιο της τα δίχτυα της;
Γιάννης Ρίτσος,-Αποχαιρετισμός.

*Ο Χριστόδουλος Κ. Γιαλλουρίδης είναι καθηγητής Διεθνούς Πολιτικής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο.

Κυριακή, 29 Ιουλίου 2012

ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ online