ΑΠΟΦΘΕΓΜΑΤΑ [ΗΛΙΘΙΟ...ΛΟΓΙΚΑ]
Γελά ο μωρός καν τι μη γελοίον ή.
[Πιττακός ο Μυτιληναίος, 650-570 π.Χ., εκ των 7 σοφών της Αρχ .Ελλάδας]
Ανόητος νεοσσός εκών, δείκνυσι την εαυτού νεοσσιάν.
μτφρ: το ανόητο πουλάκι με τη θέλησή του δείχνει τη φωλιά του
[Βυζαντινή Παροιμία]
Ω, γένος ανθρώπων ανεμώλιον, αυτοχόλωτον, μέχρι τέλους βιότου μηδέν επιστάμενον.
[Παλλαδάς ο Αλεξανδρεύς, 4ος μ.Χ. αιών, Έλληνας ποιητής]
μτφρ: Ω άστατο ανθρώπινο γένος, που πολεμάς τον εαυτό σου, ώς το τέλος της ζωής δε βάζεις μυαλό.
Αφυΐας σημείον το ενδιατρίβειν τις περί το σώμα.
[Επίκτητος, 50 μ.Χ.-120 μ.Χ, Στωικός φιλόσοφος]
μτφρ: είναι σημάδι βλακείας να ασχολείται πολύ κάποιος με το σώμα του
Νηπίοισιν ου λόγος, αλλά ξυμφορή γίνεται διδάσκαλος.
[Δημόκριτος, 470-370 π.Χ., Αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος]
μτφρ: για τους ανόητους, δάσκαλος δεν είναι η λογική αλλά η συμφορά
Ανοήμονες βιούσι ού τερπόμενοι βιούν.
[Δημόκριτος, 470-370 π.Χ., Αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος]
μτφρ: οι ανόητοι ζουν χωρίς να είναι ευχαριστημένοι που ζουν.
Μωραίνει Κύριος ον βούλεται απολέσαι.
[Ευριπίδης, 480-406 π.Χ., Αρχαίος τραγικός]
Των γαρ ηλιθίων απείρων γένεθλα.
[Σιμωνίδης ο Κείος, 556-468 π.Χ., Ποιητής & συγγραφέας επιγραμμάτων]
μτφρ: άπειρη η γενιά των ηλιθίων
Ασύνετος όστις εν φόβω μεν ασθενής, λαβών δε μικρόν της τύχης φρονεί μέγα.
[Ευριπίδης, 480-406 π.Χ., Αρχαίος τραγικός]
απόδοση: είναι άμυαλος όποιος είναι ανήμπορος όταν φοβάται και όταν δε λίγο του χαμογελάσει η τύχη, παίρνει πολύ αέρα
Θεός κολάζει τους βλάκας.
[Ξενοφών, 430-355 π.Χ., Αρχαίος Έλληνας ιστορικός]
Βλαξ άνθρωπος επί παντί λόγω επτοήσθαι φιλεί.
[Ηράκλειτος, 544-484 π.Χ., Ίων φιλόσοφος]
μτφρ: ο βλάκας θέλει να πτοείται με το παραμικρό
Υπερήδεται άφρονι άφρων.
μτφρ: χαίρεται ο χαζός σε βάρος του χαζού
[Βυζαντινή Παροιμία]
Πηγή www.gnomikologikon.gr/
Γελά ο μωρός καν τι μη γελοίον ή.
[Πιττακός ο Μυτιληναίος, 650-570 π.Χ., εκ των 7 σοφών της Αρχ .Ελλάδας]
Ανόητος νεοσσός εκών, δείκνυσι την εαυτού νεοσσιάν.
μτφρ: το ανόητο πουλάκι με τη θέλησή του δείχνει τη φωλιά του
[Βυζαντινή Παροιμία]
Ω, γένος ανθρώπων ανεμώλιον, αυτοχόλωτον, μέχρι τέλους βιότου μηδέν επιστάμενον.
[Παλλαδάς ο Αλεξανδρεύς, 4ος μ.Χ. αιών, Έλληνας ποιητής]
μτφρ: Ω άστατο ανθρώπινο γένος, που πολεμάς τον εαυτό σου, ώς το τέλος της ζωής δε βάζεις μυαλό.
Αφυΐας σημείον το ενδιατρίβειν τις περί το σώμα.
[Επίκτητος, 50 μ.Χ.-120 μ.Χ, Στωικός φιλόσοφος]
μτφρ: είναι σημάδι βλακείας να ασχολείται πολύ κάποιος με το σώμα του
Νηπίοισιν ου λόγος, αλλά ξυμφορή γίνεται διδάσκαλος.
[Δημόκριτος, 470-370 π.Χ., Αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος]
μτφρ: για τους ανόητους, δάσκαλος δεν είναι η λογική αλλά η συμφορά
Ανοήμονες βιούσι ού τερπόμενοι βιούν.
[Δημόκριτος, 470-370 π.Χ., Αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος]
μτφρ: οι ανόητοι ζουν χωρίς να είναι ευχαριστημένοι που ζουν.
Μωραίνει Κύριος ον βούλεται απολέσαι.
[Ευριπίδης, 480-406 π.Χ., Αρχαίος τραγικός]
Των γαρ ηλιθίων απείρων γένεθλα.
[Σιμωνίδης ο Κείος, 556-468 π.Χ., Ποιητής & συγγραφέας επιγραμμάτων]
μτφρ: άπειρη η γενιά των ηλιθίων
Ασύνετος όστις εν φόβω μεν ασθενής, λαβών δε μικρόν της τύχης φρονεί μέγα.
[Ευριπίδης, 480-406 π.Χ., Αρχαίος τραγικός]
απόδοση: είναι άμυαλος όποιος είναι ανήμπορος όταν φοβάται και όταν δε λίγο του χαμογελάσει η τύχη, παίρνει πολύ αέρα
Θεός κολάζει τους βλάκας.
[Ξενοφών, 430-355 π.Χ., Αρχαίος Έλληνας ιστορικός]
Βλαξ άνθρωπος επί παντί λόγω επτοήσθαι φιλεί.
[Ηράκλειτος, 544-484 π.Χ., Ίων φιλόσοφος]
μτφρ: ο βλάκας θέλει να πτοείται με το παραμικρό
Υπερήδεται άφρονι άφρων.
μτφρ: χαίρεται ο χαζός σε βάρος του χαζού
[Βυζαντινή Παροιμία]
Πηγή www.gnomikologikon.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου