Προυποθέσεις για αποτελεσματικές κοινωνικές αντιστάσεις και για εθνική αναγέννηση - του Θεόδωρου Μπατρακούλη

Προυποθέσεις για αποτελεσματικές κοινωνικές αντιστάσεις και για εθνική αναγέννηση

         Οι τριπλές εκλογές - δημοτικές-περιφερειακές της 18^ης Μαίου, επαναληπτικές όπου χρειαζόταν και εκλογές για την ανάδειξη εθνικών εκπροσώπων στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο της 25^ης Μαίου - έχουν εξαιρετικά κρίσιμο χαρακτήρα. Ιδιαίτερα κρίσιμες είναι οι ευρωεκλογές. Είναι αναμφισβήτητα για την Ελλάδα. Γίνονται τέσσερα χρόνια μετά την υπαγωγή της χώρας σε καθεστώς υποδουλωτικών Μνημονίων, και ληστρικών Δανειακών Συμβάσεων που την μετέτρεψαν σε αποικία χρέους της γερμανοκρατούμενης Ευρωπαϊκής δήθεν Ενωσης. Η συγκυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας-ΠΑΣΟΚ χάραζε δήθεν κόκκινες γραμμές στις απαιτήσεις της τρόικας των δανειστών. Τα δύο κόμματα που διαχειρίστηκαν τις τύχες της χώρας για σχεδόν τέσσερες δεκαετίες, παρά τους διαξιφισμούς και την δυσαρέσκεια για την κυβερνητική συνεργασία που εκφράζουν οι δηλώσεις ορισμένων στελεχών τους, συμπλέουν. Οι δύο άσπονδοι αντίπαλοι-συνεταίροι της μεταπολίτευσης, που κάποτε εκπροσωπούσαν το 80% τουλάχιστον του ελληνικού λαού, προχώρησαν μαζί λίγο πριν από την τελευταία βουτιά στην οριστική ανυποληψία του ελλαδικού πολιτικού συστήματος. Όμως, ο κίνδυνος είναι να συμπαρασύρουν στην εξαθλίωση την ελληνική κοινωνία και σε εθνικές περιπέτειες και υποταγή τη χώρα και τον Ελληνισμό.

         Οι ευρωεκλογές είναι ιδιαίτερα κρίσιμες και για την πορεία της Ευρώπης. Στις μέρες μας, στον ευρύτερο γεωπολιτικό χώρο που είναι γνωστός και ως Eυρασία εμφανίζονται καταστάσεις που έχουν ορισμένες αναλογίες με την πραγματικότητα των δύο πρώτων δεκαετιών του 20^ου αιώνα ή και παλαιότερων. Π. χ. ο ιστορικός Mazin Qumsiyeh, καθηγητής στο πανεπιστήμιο Bethlehem της κατεχόμενης Ιερουσαλήμ, συνδέει την κλιμακούμενη κατάσταση στην Ουκρανία μετά το πραξικόπημα που ανέτρεψε την εκλεγμένη κυβέρνηση με τον Κριμαϊκό Πόλεμο 1853-1856, ο οποίος ήταν μια εξοντωτική και παράλογη σύρραξη. (Crimean War, Information Clearing House, 02/03/2014). Στα Βαλκάνια παρουσιάζεται μια τροποποιημένη εκδοχή της γερμανοτουρκικής συμμαχίας που καθόρισε τις εξελίξεις πριν από περίπου έναν αιώνα. Η Ουάσιγκτον επέλεξε να υποστηρίξει την εξέλιξη προς αυτήν την κατεύθυνση, εκτιμώντας ότι με αυτόν τον τρόπο δίνεται ώθηση στον ευρωατλαντικό σχεδιασμό της. Με τη συμμαχία της Γερμανίας και της Τουρκίας εμποδίζεται η προσέγγιση της Γερμανίας με την Ρωσία. Παράλληλα διαμορφώνονται και ορισμένοι όροι για άρση της ρήξης που είχε σημειωθεί ανάμεσα στην Τουρκία και το Ισραήλ.

         Tο Κυπριακό επηρεάζεται από τις τρέχουσες εξελίξεις στο ευρύτερο γεωπολιτικό σύστημα, καθώς και από το θέμα των υδρογονανθράκων. Η Τουρκία έδειξε καθαρά τις προθέσεις της όσον αφορά την κυπριακή ΑΟΖ. Την 1^η Φεβρουαρίου η Τουρκία προχώρησε στη μεγαλύτερη ως τότε πρόκληση έναντι της Κυπριακής Δημοκρατίας. Η φρεγάτα «Γκιρεσούν» παρενόχλησε το νορβηγικό σεισμογραφικό πλοίο «Πρίνσες». Η ενέργεια προκάλεσε έντονα διαβήματα της Λευκωσίας στον ΟΗΕ και στη Γαλλία (χώρα της εταιρείας που διεξάγει τις έρευνες) καθώς και στα κράτη προέλευσης των πλοίων που εμπλέκονται. Μιά εξομάλυνση των σχέσεων Τουρκίας-Ισραήλ, μολονότι δεν φαίνεται σήμερα τόσο κοντινό ενδεχόμενο, μπορεί να εγκλωβίσει την Κύπρο σε πρόσθετες δυσκολίες, αν απουσιάζει μια μελετημένη και μεθοδική στρατηγική αντιμετώπισης κάθε εξέλιξης. Λαμβάνοντας υπόψη την αντιμετώπιση από την κυπριακή ηγεσία (προηγούμενη και παρούσα) του προβλήματος της οικονομίας του τόπου, η ανησυχία των πολιτών ήταν έκδηλη. Σε μεγάλο βαθμό όμως, ο πρόεδρος Νίκος Αναστασιάδης είχε την ευθύνη για το κατά πόσο θα αποφευχθεί ή όχι η πιθανότητα να μπεί σε συζήτηση ένα σχέδιο που ο λαός της Κύπρου δεν θα μπορεί να ψηφίσει «Ναι». Στο «κοινό ανακοινωθέν» του Αναστασιάδη και του Τουρκοκύπριου ηγέτη Ντερβίς Έρογλου, κατ’αντιστοιχίαν του σχεδίου Ανάν, αναφέρονταν αρχικά οι αρχές, της ενιαίας κυριαρχίας, της ενιαίας ιθαγένειας κλπ. Στη συνέχεια όμως, αυτές οι αρχές αναιρούνταν. Προβλέπονταν ότι «θα υπάρχει μεν η «μία ιθαγένεια» θα υπάρχουν όμως και οι ιδιότητες του πολίτη ενός εκάστου των συνιστώντων κρατών, ότι η κυριαρχία θα εκπηγάζει όχι από τον κυπριακό λαό αλλά «ισότιμα από τους Ελληνοκύπριους και τους Τουρκοκύπριους» και από τα δύο «συνιστώντα κράτη». Με άλλα λόγια, οι Τούρκοι αποσπούσαν αναγνώριση κράτους πριν κάν αρχίσουν οι συνομιλίες. Το νέο κράτος θα ήταν προϊόν  «της θέλησης της Κυπριακής Δημοκρατίας - υποβιβαζόμενης σε ελληνοκυπριακό κρατίδιο - και του κατοχικού ψευδοκράτους που δημιουργήθηκε με την εισβολή του τουρκικού στρατού στην Κύπρο.

         Τα τελευταία τέσσερα χρόνια δεν επιτεύχθηκε η συγκρότηση του αναγκαίου πανελλαδικού ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟΥ ΠΟΛΟΥ-ΜΕΤΩΠΟΥ σε εθνικοαπελευθερωτική κατεύθυνση και με αμεσοδημοκρατικά-οικολογικά χαρακτηριστικά. Αυτό δεν πραγματοποιήθηκε ούτε σε επίπεδο κοινωνίας ούτε σε επίπεδο σύγκλισης με πρακτικούς πολιτικούς, οργανωτικούς αλλά και ιδεολογικούς όρους ορισμένων υφιστάμενων πολιτικών κινήσεων και ομάδων οι οποίες είχαν συναντηθεί σε κοινές δράσεις και κοινούς στόχους στα τελευταία χρόνια. Ποιο είναι του ουσιαστικό έλλειμμα που εξακολουθεί να υπάρχει στην Ελλάδα; Aυτό αφορά στην οικοδόμηση ιστορικά θεμελιωμένων πολιτικών και πολιτιστικών προυποθέσεων για την αποτελεσματική οργάνωση των λίγων και διάσπαρτων κοινωνικών αντιστάσεων, ιδιαίτερα των από το 2010, και των ζωτικής σημασίας εθνικών διεκδικήσεων. Επίσης προτάσεων για μία νέου είδους συμμετοχική και αμεσοδημοκρατική διαχείριση της πατρίδας μας, με οικολογική αγάπη για το περιβάλλον, για την κοινωνική χειραφέτηση, την παραγωγική ανασυγκρότηση και την πολιτιστική αναγέννηση.

         Βεβαίως αποτελούν σημαντικά και θετικά γεγονότα οι παρεμβάσεις, η επιτυχής συγκρότηση δημοτικών πολιτικών οντοτήτων και οι παρουσίες και στις επικείμενες Δημοτικές εκλογές ορισμένων Αδέσμευτων Δημοτικών Κινήσεων που εκφράζουν με αυτενεργό τρόπο αιτήματα και διεκδικήσεις δυνάμεις των τοπικών κοινωνιών. Παραδείγματα αποτελούν οι εναλλακτικές κινήσεις στη Θεσσαλονίκη, την Κομοτηνή, το Χαλάνδρι, τα Βριλήσσια, τον Αστακό, τα Ζαγοροχώρια, την Πάτρα. Κινήσεις πολιτών από τα κάτω, με κινηματικά χαρακτηριστικά δημιουργούνται αργά και βασανιστικά αλλά σταθερά. Σε ό,τι με αφορά, παρότι διαμένω και εργάζομαι επί εικοσαετία στην Αθήνα, ήμουν και παραμένω δημότης του καλλικρατικού Δήμου Κιλελέρ Λάρισας. Στον συγκεκριμένο Δήμο, και στον βαθμό που είμαι σε θέση να γνωρίζω και σε πολλούς άλλους Δήμους καθώς και στις περιφέρειες της χώρας, δεν επιτεύχθηκε η συγκρότηση αδέσμευτων ενωτικών Κινήσεων Πολιτών με αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες βάσης. Αυτό αντανακλάται και στο αποτέλεσμα των δημοτικών και των περιφερειακών εκλογών. Επίσης, αυτό αφορά και στις ευρωεκλογές. Την Κυριακή 25 Μαίου να καταδικάσουμε αυτούς που , τους τοποτηρητές των ξένων κυριάρχων, το 20-25% των εντολοδόχων των τοκογλύφων και του Βερολίνου που κυβερνούν ακόμα. Αλλά ποιόν ψηφίζουμε; Εχω εντοπίσει σε διαφόρους συνδυασμούς υποψηφίους με θέσεις σε βασικά ζητήματα με τις οποίες συμφωνώ. Π. χ. ο Βαγγέλης Πισσίας (υποψήφιος με τους Οικολόγους Πράσινους) και ο Κώστας Ζουράρις (συνεργαζόμενος ως υποψήφιος με τους Ανεξάρτητους Ελληνες) αλληλοσυμπληρώνονταν στις παρεμβάσεις τους. Κρίμα που αυτοί και άλλοι δεν ήταν/είναι μαζί... Η επιλογή ποιού τον συνδυασμό θα ρίξουμε στην κάλπη ανήκει στον κάθε πολίτη της Ελληνικής Δημοκρατίας. Καλή μας φώτιση...

Θόδωρος Μπατρακούλης

Δρ Γεωπολιτικής

batrakoulis.th@dsa.gr

http://theodorosbatrakoulis.blogspot.com