Για τη «Φουχτελιάδα» και τις αντιδράσεις - Η αντίσταση ή θα είναι πατριωτική ή δεν θα υπάρξει

Για τη «Φουχτελιάδα» και τις αντιδράσεις

Πολιτική – Νοεμβρίου 17, 2012 9:00 πμ

Η αντίσταση ή θα είναι πατριωτική ή δεν θα υπάρξει

Η κ.π. Άρδην καταγγέλει τις 3 προσαγωγές, οι οποίες μετατράπηκαν σε συλλήψεις, στις οποίες προέβησαν οι αστυνομικές αρχές της πόλης το πρωΐ της Παρασκευής, για τα χτεσινά γεγονότα. Η εικόνα της αστυνομίας, που εισέρχεται σε σχολείο για να συλλάβει δάσκαλο συνδικαλιστή, διότι τόλμησε και αντέδρασε στην αυτού μεγαλειότητα τον πρέσβη της Γερμανίας, παραπέμπει στις εποχές Γκεστάπο. Ό,τι και να κάνουν, όμως, δεν μπορούν να αποκρύψουν το γεγονός πως ότι συνέβη την Πέμπτη το πρωΐ στην Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης, έχει την υποστήριξη και την αποδοχή του συντριπτικής πλειοψηφίας του ελληνικού λαού.

Απαιτούμε να απελευθερωθούν άμεσα οι συλληφθέντες. Το Πολυτεχνείο ζεί μέσα από τους νέους αγώνες των Ελλήνων, για ψωμί, παιδεία, ελευθερία, τους αγώνες για την αποτίναξη του σύγχρονου αποικιακού ζυγού.

***

Με το ξέσπασμα της μαζικότατης λαϊκής αντίδρασης ενάντια στις μεθοδεύσεις της γερμανικής κυβέρνησης για την εκποίηση της ελληνικής τοπικής αυτοδιοίκησης, ξεκίνησαν και οι άμεσοι ή οι έμμεσοι απολογητές της μεταμοντέρνας κατοχής το γνωστό τους γαϊτανάκι. Στόχος, να απονομιμοποιήσουν ηθικά και ιδεολογικά τις αυθόρμητες αντιδράσεις των Θεσσαλονικέων, ενάντια σε ένα συνέδριο που ξεπερνούσε σε θράσος και κυνισμό κάθε άλλη εκδήλωσης της μνημονιακής κατοχής που βασιλεύει στη χώρα.

Τα γεγονότα έχουν ως εξής: Ο ανεκδιήγητος δήμαρχος της πόλης, οργάνωσε σε συνεργασία με τον επιτετραμμένο της Μέρκελ για τις Ειδικές Οικονομικές Ζώνες και την τοπική αυτοδιοίκηση ένα μεγάλο διήμερο συνέδριο «ελληνογερμανικής συνεργασίας» στην πόλη. Στο πλαίσιό του, δεκάδες εκπρόσωποι ιδρυμάτων, γερμανικών φορέων και τεχνοκράτες θα υλοποιούσαν τα πρώτα βήματα «γερμανικών επενδύσεων» σε επίπεδο Τ.Α. Κεντρικό ρόλο σε αυτήν την μεθόδευση, έχει ο Γιάννης Μπουτάρης, ο οποίος αντιπροσωπεύει την πιο ακραία τάση εθελοδουλίας στο επίπεδο των Δήμων.

Απέναντι σε αυτήν την πρωτοβουλία, άμεση υπήρξε η ανταπόκριση των εργαζόμενων στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, οι οποίοι εδώ και πολλές εβδομάδες είχαν καταγγείλει το γεγονός, ενώ η κινητοποίησή τους πλαισιώθηκε από εκατοντάδες πολίτες. Κατά την διάρκεια των κινητοποιήσεων συνέβησαν και τα περιστατικά που έκαναν μέσω τηλεοράσεων τον γύρο του πανελληνίου, και προκάλεσαν τη φρίκη του εθελόδουλου κατεστημένου.

Αμέσως, οι μηχανισμοί της προπαγάνδας κινητοποιήθηκαν με τους γνωστούς και μη εξαιρετέους μεγαλοδημοσιογράφους να τρομοκρατούν τον λαό, ωρυόμενοι για τάχα ακραίες, και απαράδεκτες ενέργειες. Την επόμενη μέρα, ανέλαβαν πιο εκλεπτυσμένες μορφές προπαγάνδας, μέσω των εφημερίδων ή του διαδικτύου. Και τι δεν διαβάσαμε!

Είναι χαρακτηριστικό το εξώφυλλο του Έθνους (Μπόμπολας) ότι τέτοιες ενέργειες τάχα «οδηγούν στον εμφύλιο», ότι «τροφοδοτούν τα άκρα». Ακόμα και ο ανεκδιήγητος «Πιτσιρίκος» έγραψε στο διαδίκτυο ότι οι ενέργειες αποτελούσαν τεράστιο λάθος, διότι ο «ελληνικός λαός δεν έχει να χωρίσει τίποτε με τον γερμανικό», και ότι το πρόβλημα τάχα είναι το «μνημόνιο» και όχι η «συνεργασία μεταξύ των λαών». Τα ίδια και τα ίδια κενολογήματα, δηλαδή, που ακούγαμε κάθε φορά που ο ελληνικός λαός εκδηλώνει την αντίθεσή του στις ξένες, μεταμοντέρνες μορφές αποικιοποίησης: Έτσι, όταν οι Αμερικάνοι αιματοκύλιζαν την ευρύτερη περιοχή, κάποιοι κατήγγειλαν το «φονιάδες των λαών αμερικάνοι», και τον διάχυτο, αυθόρμητο αντιαμερικανισμό που ξέσπασε με την επίσκεψη Κλίντον, διότι τάχα «δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτε με τους άστεγους στο Ντιτρόϊτ». Ή πάλι, στην περίπτωση του τουρκικού επεκτατισμού, όσοι τολμούσαν να υπενθυμίζουν τη σταθερά της αποικιακής απειλής που δοκιμάζει η χώρα μας από τα ανατολικά της, στο πλαίσιο του νεο-οθωμανισμού, συκοφαντούνταν συλλήβδην ως φορείς «ακραίας μισαλλοδοξίας και εθνικισμού».

Σήμερα, τα ίδια ακούμε από κάθε χρώματος και τοποθέτησης φωνή, σε ό,τι έχει να κάνει με την Μέρκελ, τον Φούχτελ, τον ρόλο που παίζει ο γερμανικός παράγοντας στην Ελλάδα. Και, δυστυχώς, οι φωνές αυτές δεν προέρχονται μόνο από την κυβέρνηση ή το ευρύτερο μπλοκ της εθελόδουλης εξουσίας και των άρχουσων τάξεων που διαφεντεύει τη χώρα μας. Προέρχονται επίσης, και από πλευρές «αντιμνημονιακές» που αντιστρατεύονται κάθε έκφραση και προοπτική εθνικοαπελευθερωτικού κινήματος σε αυτόν τον τόπο.

Της ευκαιρίας δοθείσης, λοιπόν, «στη σκιά που κάνουν τα βέλη της προπαγάνδας», αξίζει να ξεκαθαριστούν ορισμένα πράγματα πάνω στα επίμαχα ζητήματα, που ξεδιαλύνουν την ιδεολογική αχλή που κυριαρχεί από καιρούς εις καιρών, υπονομεύοντας το ρεύμα της λαϊκής αντίστασης.

Πρώτον, στη θεωρία περί άκρων, και των ακραίων εκδηλώσεων έναντι φορέων της σύγχρονης κατοχής. Θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι κύριος παράγοντας που εκτροχιάζει τις καταστάσεις στα άκρα είναι το «σχέδιο Μέρκελ» και οι ξένοι εκφραστές του. Αυτοί έχουν καταστήσει το Σύνταγμα κουρελόχαρτο, την Βουλή επιτροπή επικύρωσης λαοκτόνων μέτρων, την κυβέρνηση απολογητή της πιο ανελέητης μεθόδευσης υποταγής που γνωρίσαμε τις μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Το «μεγάλο άκρο» αντιπροσωπεύεται από τη Μέρκελ, που δηλώνει ότι «λαός χρεωμένος δεν μπορεί να διεκδικεί την ανεξαρτησία του», από τον Σαμαρά, που ανήμερα τις μέρες του μεγάλου ΟΧΙ του 1940, λέει το μεγάλο ΝΑΙ στη Νέα Κατοχή, του Δένδια και της αστυνομίας του, που εισβάλει μέσα σε σχολεία για να συλλάβουν όσους κατήγγειλαν το συνέδριο της εθελοδουλείας στη Θεσσαλονίκη.

Η πολιτική τους, έχει εξωθήσει χιλιάδες ανθρώπους στην αυτοκτονία, κλείνει σπίτια, διαλύει οικογένειες, και διώχνει τους Έλληνες και τις Ελληνίδες από τον ίδιο τους τον τόπο. Είναι μια πολιτική λευκής, οικονομικής γενοκτονίας του ελληνικού λαού, και ο ελληνικός λαός δικαιούται να αντιμετωπίζει τους εμπνευστές και τους φορείς αυτής της πολιτικής με τον τρόπο που τους αντιστοιχεί.

Η σύγχρονη κατοχή απαιτεί κι έναν σύγχρονο εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα. Τον αγώνα που ανέδειξε ο ελληνικός λαός στις πλατείες της αγανάκτησης, και που αργότερα έριξε την κυβέρνηση Παπανδρέου στις μεγάλες κινητοποιήσεις της 28^ης Οκτωβρίου 2011. Αυτός ο εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας, έχει ορισμένα χαρακτηριστικά. Πρώτον, είναι αδιαμεσολάβητος και ενωτικός, συγκεντρώνει στις γραμμές του τον ενωμένο λαό, με κεντρικό σύνθημα την απελευθέρωση του τόπου. Δεύτερον, είναι αγώνας δημοκρατικός, αξιώνει άμεση, πραγματική δημοκρατία, πέραν του σάπιου συστήματος της μεταπολίτευσης, της ολιγαρχίας των κομματαρχών, των καναλαρχών, και των μεγαλο-επιχειρηματιών.

Βάσει αυτών των χαρακτηριστικών του, ο αγώνας αυτός βρίσκεται στον αντίποδα όσων συκοφαντικά καταγγέλλουν, π.χ. το Έθνος του Μπόμπολα, ότι κινητοποιήσεις σαν τη χθεσινή αποσκοπούν σε εμφύλιο. Το αντίθετο. Είναι οι μόνες κινητοποιήσεις που συγκεντρώνουν την αποδοχή της συντριπτικής πλειοψηφίας του ελληνικού λαού. Που όταν καταφέρνουν και βγαίνουν στην επιφάνεια, εξαναγκάζουν σε άτακτη υποχώρηση όσες δυνάμεις επιθυμούν να φαγωθούμε μεταξύ μας, προς μεγάλη ευχαρίστηση των ξένων παραγόντων που επιβουλεύονται αυτόν τον τόπο. Ας σκεφτούν όλοι αυτοί που χρησιμοποιούν συστηματικά τον μπαμπούλα της Χρυσής Αυγής για να συκοφαντήσουν τους «Αγανακτισμένους», τους διαδηλωτές εναντίον του Παπούλια στις 28.10.2011 ή όσους πήραν στο κυνήγι τους σύγχρονους Γερμανούς τοποτηρητές, πότε πέφτουν στην αφάνεια ο Μιχαλολιάκος και η συμμορία του. Μα, βέβαια, όταν το πάνω χέρι παίρνει ο αγώνας ενάντια στην Τρόικα, τη Μέρκελ, και τους ντόπιους εκφραστές της.

Έτσι, διόλου παράδοξα για όσους γνωρίζουν τι πραγματικά συμβαίνει στην Ελλάδα, ο δρόμος του εθνικο-απελευθερωτικού δημοκρατικού αγώνα είναι ο μόνος τρόπος για την επίτευξη της… ενότητας του ελληνικού λαού και κοινωνίας. Σε αντίθεση απ’ ό,τι ισχυρίζονται ο Βορίδης, ο Δένδιας, και οι λοιποί εκπρόσωποι του νέου δοτού κυβερνητικού αυταρχισμού.

Δεύτερον, σε σχέση με τον σύγχρονο «αντι-γερμανισμό», και τα άθλια ιδεολογήματα του τύπου «τι έχουν να χωρίσουνε Έλληνες και Γερμανοί εργάτες» που αποσκοπούν να βραχυκυκλώσουν τις αντιστάσεις του λαού. Είναι σαφές, ότι ο ελληνικός λαός αντιστρατεύεται τους Γερμανούς και την γερμανική Ευρώπη «θέσει» και όχι «φύσει». Για την εξουσιαστική αλαζονεία που δείχνουν εναντίον των Ελλήνων, τον απύθμενο σωβινισμό και τον ρατσισμό με τον οποίον μας αντιμετωπίζουν. Εκεί κατευθύνεται η οργή του λαού, και προφανώς όχι εναντίον των… Γερμανών τουριστών, όπως θέλει η ηλίθια προπαγανδιστική λογική.

Τέλος, κάτι σε σχέση με τις πιο εκλεπτυσμένες αντιμνημονιακές ενστάσεις απέναντι στις αυθόρμητες εκδηλώσεις ελληνικού λαού: Τέτοιες, στάσεις, υποστηρίζουν, δεν συμβάλουν στον κοινό αγώνα των Ευρωπαίων εργαζόμενων, σε ένα πανευρωπαϊκό μέτωπο αντίστασης –στη μόνη, κατά τη γνώμη τους προοπτική που είναι σε θέση να αποτινάξει τον πανευρωπαϊκό ζυγό λιτότητας.

Κι όμως! Και σ’ αυτήν την περίπτωση συμβαίνει το αντίθετο στην πραγματικότητα. Το λεγόμενο «πανευρωπαϊκό μέτωπο», δεν είναι μια αφηρημένη έννοια που κατασκευάζεται με κοσμοπολίτικα λόγια, και πέφτει έτοιμο από τον ουρανό. Αυτή είναι η πείρα που διδάσκεται σε κάθε μεγάλη «στιγμή» της αντιστασιακής αλληλεγγύης των ευρωπαϊκών λαών: Από τις επαναστάσεις των αρχών του 19^ου αιώνα, τους Έλληνες και τους καρμπονάρους της Νάπολης εναντίον της Ιερής Συμμαχίας, την «άνοιξη των Εθνών» του 1848, το διεθνές αντιφασιστικό μέτωπο του ’40-’44, το παγκόσμιο αντι-ιμπεριαλιστικό μέτωπο της δεκαετίας του 1960.

Έτσι, το σύγχρονο μέτωπο, είναι το μέτωπο όσων πλήττονται περισσότερο από την Γερμανική Ευρώπη, και υλοποιείται πάνω στα συγκεκριμένα αιτήματα, από αυτούς που έχουν την μεγαλύτερη αντίθεση με ό,τι επιβάλλεται από το Διευθυντήριο.

Η Ελλάδα, είναι το σημείο της υψηλότερης πίεσης, το «πολιτικό εργαστήριο» όπου εξελίσσεται πιλοτικά η νέα πανευρωπαϊκή υποδούλωση. Καθήκον του ελληνικού λαού, είναι να καταγγείλει αυτήν ακριβώς την πραγματικότητα, και να καταστήσει σαφές στους υπόλοιπους λαούς της Ευρώπης, τι πραγματικά κρύβεται πίσω από τη βοήθεια των δανειστών, την Τρόικα, η νέα πολιτική λιτότητας που επιβάλλεται: Η χειρότερη εθνική υποδούλωση.

Ο αγώνας εναντίον της, θα είναι η νέα πραγματική βάση πάνω στην οποία μπορεί να χτιστεί η αλληλεγγύη και η σύμπραξη των υπόδουλων λαών της Ευρώπης, μαζί με τους απόκληρους και τους πληττόμενους των ισχυρών λαών. Είναι το μέτωπο των χωρών της ευρωπαϊκής περιφέρειας, ή των κατασυκοφαντημένων ως «γουρουνιών» η ελληνική σημαία, πλάι στην ιρλανδική, την ισπανική, την πορτογαλική και την ιταλική.

Όσο για τις κοινωνίες του Ευρωπαϊκού Βορρά, που δυστυχώς στην παρούσα φάση έχουν υιοθετήσει μια στάση αποξένωσης από τους λαούς του Νότου, και ζητούν από τις κυβερνήσεις τους παραδειγματικότερη τιμωρία των «απείθαρχων» –όπως κατ’ εξοχήν συμβαίνει με την πλειονότητα των Γερμανών, καλό θα ήταν να καταλάβουν το εξής: Ότι ο δρόμος που έχουν διαλέξει, είναι ο δρόμος της περιχαράκωσης και του σωβινισμού. Είναι ο δρόμος που θα οδηγήσει στην απομόνωση και σ’ ένα ευρωπαϊκό τοπίο όπου όλοι θα συγκρούονται με όλους, η ίδια πεπατημένη που μας οδήγησε σε δύο καταστροφικούς ευρωπαϊκούς πολέμους. Όσο πιο γρήγορα το καταλάβουν αυτό, τόσο το καλύτερο για το δικό τους μέλλον. Κι αυτό το δίδαγμα, είναι η καλύτερη δυνατή συνεισφορά που μπορεί να δώσει ο αγώνας του ελληνικού λαού, και οι αγώνες των υπόλοιπων λαών της ευρωπαϊκής περιφέρειας.

Κινητοποιήσεις σαν κι αυτές ενάντια στον Φούχτελ και τον Γερμανό πρόξενο, είναι προδρομικές μορφές αυτής της νέας μορφής αγώνα. Σπόροι που θα δώσουν το μεγάλο ριζοσπαστικό δημοκρατικό εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα του μέλλοντός μας. Μπροστά σε αυτήν την προοπτική, θα δούμε όλες τις φωνές της αντίδρασης, μικρότερες ή μεγαλύτερες, εκλεπτυσμένες ή μη, προερχόμενες από διαφορετικούς χώρους, να αναπτύσσουν παρόμοια αντανακλαστικά. Είτε μιλούμε για το «κατεστημένο», είτε για τα κατεστημένα της αμφισβήτησης. Ο λόγος είναι ότι απειλούνται από μια τέτοια προοπτική και θα κάνουν ό,τι μπορούν για να την καταπνίξουν.

Στην πραγματικότητα, αυτή η προοπτική είναι πλέον το μόνο εχέγγυο σταθερότητας και επιβίωσης της χώρας μας.

Αναδημοσιεύεται από το http://ardin-rixi.gr/archives/10111

Εξέγερση του Πολυτεχνεί​ου: Ο Χρύσανθος Λαζαρίδης γράφει γι'αυτήν και ο στρατηγός ε. α. Δημήτρης Αλευρομάγειρος σχολιάζει

Εξέγερση του Πολυτεχνεί​ου: Ο Χρύσανθος Λαζαρίδης γράφει γι'αυτήν και ο στρατηγός ε. α. Δημήτρης Αλευρομάγειρος σχολιάζει

Μια ενδιαφερουσα αποψη για το Πολυτεχνειο κατατίθεται από τον σημερινο βουλευτη της ΝΔ, και τοτε μετεχοντα στα γεγονοτα Χρυσανθο Λαζαριδη.

http://icthis.net/modules/smartsection/item.php?itemid=3389

Σχολιο:

Διaφωνουμε οτι η αντισταση στη δικτατορια ηταν μικρη,

Το 90% του Ελληνικου Λαου ηταν αντιθετο και με τις δυο μορφες της [Παπαδοπουλου-Ιωαννιδη]. Και οι δυο κατεστρεψαν την Κυπρο [βασικη αιτια πτωσης της δικτατορίας] ο μεν με την αποσυρση της Μεραρχιας , ο δε με το πραξικοπημα,

Και οι δυο ξεφτελισαν τις Ενοπλες δυναμεις οι οποιες δεν ηταν σε μεγαλο ποσοστο χουντικες και η χουντα απετελεσε υβρι για τις Ε.Δ. Ενα γεγονος που αποσιωπαται [οχι τυχαια] απο πολλους ειναι οτι το πλειστον των Καταδρομων ηταν αντιθετο με τη χουντα [βλεπε και βιβλιο του εκ των συνιδρυτων της Δημοκρατικης Αμυνας, καθηγητου Βασιλη Φιλια, "Τα αξεχαστα και τα λησμονημενα" Αθηνα 1997, Παπαζησης, αλλα και την τρίτομη διατριβη του Αρχιπλοιαρχου Αντωνη Κακκαρα, για τους στρατιωτικους]

Το κυριοτερο βεβαια ηταν και πιστευω οτι το γνωριζει αυτο ο Χρυσανθος, οτι η χουντα του 67 επεβληθη [και εδω η προδικτατορικη ευθυνη των πολιτικων] για να καταστραφει η Κυπρος [βλεπε και το κειμενο "Κυπρος και Μεση Ανατολη που εχει δημοσιευσιε η Lea Basma Zerouali, στο ΑΡΔΗΝ και μπορειτε να το βρειτε στο διαδικτυο μεσω GOOGLE αλλα και τοσα αλλα οπως τα κειμενα του Νεστωρα της δημοσιογραφιας Ηλια Δημητρακοπουλου, ο οποίος και εμηνυσε τον Κισινγκερ για το Κυπριακο και απεκαλυψε την σχεση Χουντας- Σκανδαλου Γουωτερ Γκαιητ [σιγουρα ολα αυτα τα γνωριζει ο Χρυσανθος]]

H εξεγερση του Πολυτεχνειου ηταν αγνη αυθορμητη μη ελεγχομενη απο κανενα κομμα και οσοι την εκμεταλευτηκαν μετα εισπραττουν την αρα του Σεφερη, ο οποίος στο ποίημά του " ο τελευταιος σταθμος " γραφει "ιδιοτέλεια να καρπωθεις το αιμα των αλλων"

Η δειλα -δειλα σημερινη προσπαθεια απαξιωσης της γενιας του Πολυτεχνειου -πρωτοστατουσης της Χρυσης Αυγης,αποτελει υβρι για τους τοτε αγνους αγωνιστες και υποκρυπτει υποπτες σκεψεις,

Η σημερινη μεγαλειωδης πορεια ειναι μια απαντηση σε αυτους τους υβριστες,

Ολα τα μεγαλα Ιστορικα γεγονοτα εχουν και τις σκιες τους αλλα κανεις σημερα δε αρνειται την Γαλλικη Επανασταση και καποτε θα ερθει η ωρα να τιμηθει επισημα και ο Ροβεσπιερος.

Η Εξεγερση του Πολυτεχνειου τοτε δεν ειχε καμια σκια. Η αθλια εκμεταλευσή της για ιδιον οφελος απο ελαχιστους ηρθε [παντα δυστυχως] μετα.

Δ.Αλευρομαγειρος

 

Elites Will Make Gazans of Us All - By Chris Hedges

Elites Will Make Gazans of Us All,

Nov 19, 2012

By Chris Hedges

 

http://www.truthdig.com/report/item/elites_will_make_gazans_of_us_all_20121119/

 

Gaza is a window on our coming dystopia. The growing divide between the world’s elite and its miserable masses of humanity is maintained through spiraling violence. Many impoverished regions of the world, which have fallen off the economic cliff, are beginning to resemble Gaza, where 1.6 million Palestinians live in the planet’s largest internment camp (Πολλές φτωχές περιοχές του κόσμου, οι οποίες έχουν πέσει από τον οικονομικό γκρεμό, αρχίζουν να μοιάζουν με τη Γάζα, όπου 1,6 εκατομμύρια Παλαιστίνιοι ζουν στη μεγαλύτερη στρατόπεδο εγκλεισμού του πλανήτη).. These sacrifice zones, filled with seas of pitifully poor people trapped in squalid slums or mud-walled villages, are increasingly hemmed in by electronic fences, monitored by surveillance cameras and drones and surrounded by border guards or military units that shoot to kill. These nightmarish dystopias extend from sub-Saharan Africa to Pakistan to China. They are places where targeted assassinations are carried out, where brutal military assaults are pressed against peoples left defenseless, without an army, navy or air force. All attempts at resistance, however ineffective, are met with the indiscriminate slaughter that characterizes modern industrial warfare.

In the new global landscape, as in Israel’s occupied territories and the United States’ own imperial projects in Iraq, Pakistan, Somalia, Yemen and Afghanistan, massacres of thousands of defenseless innocents are labeled wars. Resistance is called a provocation, terrorism or a crime against humanity. The rule of law, as well as respect for the most basic civil liberties and the right of self-determination, is a public relations fiction used to placate the consciences of those who live in the zones of privilege. Prisoners are routinely tortured and “disappeared.” The severance of food and medical supplies is an accepted tactic of control. Lies permeate the airwaves. Religious, racial and ethnic groups are demonized. Missiles rain down on concrete hovels, mechanized units fire on unarmed villagers, gunboats pound refugee camps with heavy shells, and the dead, including children, line the corridors of hospitals that lack electricity and medicine.

 

The impending collapse of the international economy, the assaults on the climate, the resulting droughts, flooding, precipitous decline in crop yields and rising food prices are creating a universe where power is divided between the narrow elites, who hold in their hands sophisticated instruments of death, and the enraged masses. The crises are fostering a class war that will dwarf anything imagined by Karl Marx. They are establishing a world where most will be hungry and live in fear, while a few will gorge themselves on delicacies in protected compounds. And more and more people will have to be sacrificed to keep this imbalance in place.

 

Because it has the power to do so, Israel—as does the United States—flouts international law to keep a subject population in misery. The continued presence of Israeli occupation forces defies nearly a hundred U.N. Security Council resolutions calling for them to withdraw. The Israeli blockade of Gaza, established in June 2007, is a brutal form of collective punishment that violates Article 33 of the Fourth 1949 Geneva Convention, which set up rules for the “Protection of Civilian Persons in Time of War.” The blockade has turned Gaza into a sliver of hell, an Israeli-administered ghetto where thousands have died, including the 1,400 civilians killed in the Israeli incursion of 2008. With 95 percent of factories shut down, Palestinian industry has virtually ceased functioning. The remaining 5 percent operate at 25 to 50 percent capacity. Even the fishing industry is moribund. Israel refuses to let fishermen travel more than three miles from the coastline, and within the fishing zone boats frequently come under Israeli fire. The Israeli border patrols have seized 35 percent of the agricultural land in Gaza for a buffer zone. The collapsing infrastructure and Israeli seizure of aquifers mean that in many refugee camps, such as Khan Yunis, there is no running water. UNRWA (the United Nations Relief and Works Agency for Palestine Refugees in the Near East) estimates that 80 percent of all Gazans now rely on food aid. And the claim of Israeli self-defense belies the fact that it is Israel that maintains an illegal occupation and violates international law by carrying out collective punishment of Palestinians. It is Israel that chose to escalate the violence when during an incursion into Gaza earlier this month its forces fatally shot a 13-year-old boy. As the world breaks down, this becomes the new paradigm—modern warlords awash in terrifying technologies and weapons murdering whole peoples. We do the same in Afghanistan, Iraq, Pakistan, Yemen and Somalia.

 

Market forces and the military mechanisms that protect these forces are the sole ideology that governs industrial states and humans’ relationship to the natural world. It is an ideology that results in millions of dead and millions more displaced from their homes in the developing world. And the awful algebra of this ideology means that these forces will eventually be unleashed on us, too. Those who cannot be of use to market forces are considered expendable. They have no rights and legitimacy. Their existence, whether in Gaza or blighted postindustrial cities such as Camden, N.J., is considered a drain on efficiency and progress. They are viewed as refuse. And as refuse they not only have no voice and no freedom; they can be and are extinguished or imprisoned at will. This is a world where only corporate power and profit are sacred. It is a world of barbarism.

“In disposing of man’s labor power the system would, incidentally, dispose of the physical, psychological, and moral entity ‘man’ attached to that tag,” Karl Polanyiwrote in “The Great Transformation.” “Robbed of the protective covering of cultural institutions, human beings would perish from the effects of social exposure; they would die as the victims of acute social dislocation through vice, crime, and starvation. Nature would be reduced to its elements, neighborhoods and landscapes defiled, rivers polluted, military safety jeopardized, the power to produce food and raw materials destroyed. Finally, the market administration of purchasing power would periodically liquidate business enterprise, for shortages and surfeits of money would prove as disastrous to business as floods and droughts in primitive society. Undoubtedly, labor, land, and money markets are essential to a market economy. But no society could stand the effects of such a system of crude fictions even for the shortest stretch of time unless its human and natural substance as well as its business organization was protected against the ravages of this satanic mill.”

 

There are 47.1 million Americans who depend on food stamps to eat. The elites are plotting to take these food stamps away, along with other “entitlement” programs that keep the poor from destitution. The slashing of trillions of dollars from Medicare, Medicaid and other social programs, given the political impasse in Washington and the looming “fiscal cliff,” now seems certain. There are 50 million people considered to be living below the poverty line, but because the poverty line is so low—$22,350 for a family of four—this figure means nothing. Add the tens of millions of Americans who live in a category called “near poverty,” including all those families attempting to live on less than $45,000 a year, and you have at least 30 percent of the country living in poverty. Once these people figure out that there is no economic recovery, that their standard of living is going to continue to drop, that they are trapped, that hope in the future is an illusion, they will become as angry as protesters in Greece and Spain or the militants in Gaza or Afghanistan. Banks and other financial corporations, handed trillions in interest-free money from the Federal Reserve, meanwhile hoard $5 trillion, much of it looted from the U.S. Treasury. The longer this worldwide disparity and inequality is perpetuated, the more the masses will revolt and the faster we will internally replicate the Israeli model of domestic control—drones overhead, all dissent criminalized, SWAT teams busting through doors, deadly force as an acceptable form of subjugation, food used as a weapon, and constant surveillance.

In Gaza and other blighted parts of the globe we see this new configuration of power. What is happening in Gaza, like what is happening to people of color in marginal communities in the United States, is the model. The techniques of control, whether carried out by the Israelis or militarized police units in our inner-city drug wars, whether employed by military special forces or mercenaries in Pakistan, Afghanistan or Iraq, are tested first and perfected on the weak and the powerless. Our callous indifference to the plight of the Palestinians, and the hundreds of millions of poor packed into urban slums in Asia or Africa, as well as our own underclass, means that the injustices visited on them will be visited on us. In failing them we fail ourselves.

 

As the U.S. empire implodes, the harsher forms of violence employed on the outer reaches of empire are steadily migrating back to the homeland. At the same time, the internal systems of democratic governance have calcified. Centralized authority has devolved into the hands of an executive branch that slavishly serves global corporate interests. The press and the government’s judiciary and legislative branches have become toothless and decorative. The specter of terrorism, as in Israel, is used by the state to divert gargantuan expenditures to homeland security, the military and internal surveillance. Privacy is abolished. Dissent is treason. The military with its mantra of blind obedience and force characterizes the dark ethic of the wider culture. Beauty and truth are abolished. Culture is degraded into kitsch. The emotional and intellectual life of the citizenry is ravaged by spectacle, the tawdry and salacious, as well as by handfuls of painkillers and narcotics. Blind ambition, a lust for power and a grotesque personal vanity—exemplified by David Petraeus and his former mistress—are the engines of advancement. The concept of the common good is no longer part of the lexicon of power. This, as the novelist J.M. Coetzee writes, is “the black flower of civilization.” It is Rome under Diocletian. It is us. Empires, in the end, decay into despotic, murderous and corrupt regimes that finally consume themselves. And we, like Israel, are now coughing up blood.

 

Παρακάτω θα βρείτε μεταφρασμένες στα ελληνικά από τον υπογράφοντα τις τελευταίες φράσεις του εξαιρετικού αυτού άρθρου.

(Το απόρρητο καταργείται. Η διαφωνία είναι προδοσία. Ο στρατός με το μάντρα του της τυφλής υπακοής και της δύναμης που χαρακτηρίζει τη σκοτεινή ηθική του ευρύτερου πολιτισμού. Ομορφιά και αλήθεια καταργούνται. Ο πολιτισμός υποβαθμίζεται σε κιτς. Η συναισθηματική και πνευματική ζωή των πολιτών πλήττεται από θέαμα, το φανταχτερό και λάγνο, καθώς και από χούφτες παυσίπονων και ναρκωτικών. Τυφλή φιλοδοξία, μια δίψα για εξουσία και μια γκροτέσκα προσωπική ματαιοδοξία - παράδειγμά της  αποτελούν ο Ντέιβιντ Πετρέους και η πρώην ερωμένη του - είναι οι κινητήριες δυνάμεις της προόδου. Η έννοια του κοινού καλού δεν είναι πλέον μέρος του λεξικού της εξουσίας. Αυτό, όπως γράφει ο μυθιστοριογράφος JM Coetzee, είναι "το μαύρο λουλούδι του πολιτισμού." Είναι η Ρώμη υπό τον Διοκλητιανό. Είναι εμείς. Αυτοκρατορίες, στο τέλος, αποσυντίθενται σε δεσποτικά, δολοφονικά και διεφθαρμένα καθεστώτα που τελικά καταναλώνουν τον εαυτό τους. Και εμείς, όπως κάνει το Ισραήλ, βήχουμε τώρα φτύνοντας αίμα.

(Για τη μετάφραση Θόδωρος Μπατρακούλης)

αναδημοσιεύεται από την ιστοσελίδα

http://www.truthdig.com/report/item/elites_will_make_gazans_of_us_all_20121119/

Τα Μνημόνια, η γεωπολιτική ρευστότητα και η επόμενη μέρα

                    Τα Μνημόνια, η γεωπολιτική ρευστότητα και η επόμενη μέρα

         Με την υπογραφή των δύο δανειακών συμβάσεων και των μνημονίων (του Μαίου 2010 και του Φεβρουαρίου 2012) τα δύο πρώην πλειοψηφικά πολιτικά κόμματα παραιτήθηκαν από την εθνική κυριαρχία και τη σχετική με αυτήν ασυλία και ενέδωσαν σε όλα όσα ζήτησε η διεθνής των τοκογλύφων δανειστών. Ο ελληνικός λαός οδηγείται σε μια διαρκή πορεία φτωχοποίησης και εξαθλίωσης. Είναι πλέον γνωστή η παραποίηση των στατιστικών στοιχείων για το χρέος της χώρας από τους υπευθύνους του Υπουργείου Οικονομικών και της ΕΛΣΤΑΤ επί κυβερνήσεως Γ. Α. Παπανδρέου ((βλ. και Νότης Μαριάς, Το Μνημόνιο της χρεοκοπίας και ο άλλος δρόμος. ‘‘Πειραματόζωον η Ελλάς’’, Αθήνα Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη, 2011, 605 σελ. Παναγιώτης Ρουμελιώτης, Πώς και γιατί φτάσαμε στο Μνημόνιο, Εκδ. Οίκος Α. Α. Λιβάνη, 2012, 384 σελ. Επίσης βλ. και http://www.youtube.com/watch?v=BXejOVtHZcE&feature=player_ embedded)! Κατά την περίοδο που προηγήθηκε καθώς και κατά τις δίδυμες εκλογικές αναμετρήσεις του Μαίου και του Ιουνίου 2012, ο φόβος της δραχμής και μιάς διεθνούς απομόνωσης της χώρας αναδείχτηκε σε καταλύτη των εξελίξεων. Ωστόσο, οι εκλογές αυτές επισφράγισαν το τέλος της μεταπολιτευτικής περιόδου και εγκαινίασαν την αρχή μιάς ανασύνθεσης του όλου πολιτικού συστήματος.

         Η ρευστότητα στο γεωπολιτικό σύστημα Βαλκάνια-Ανατολική Μεσόγειος-Μέση Ανατολή-Καύκασος έχει βαθιές ρίζες (Βλ. και στο υπό έκδοσιν βιβλίο του υπογράφοντος, Ευρώπη και Ανατολικά Ζητήματα. Σύνορα, μειονότητες και ενεργειακό παιχνίδι, κεφ. 1. Γεωπολιτικά-γεωιστορικά προλεγόμενα, 2.Επισκόπηση των εξελίξεων στα Βαλκάνια από το 1912 έως τον Ψυχρό Πόλεμο). Δεν μπορεί να αρθεί με επεμβάσεις εξωτερικών δυνάμεων εφ’όσον παραμένουν ισχυροί παράγοντες (οικονομική/κοινωνική υπανάπτυξη, πολιτισμική πτώχευση και υποτέλεια στους εκτός περιοχής ισχυρούς, εξάρτηση από μεγάλα πολυεθνικά καπιταλιστικά συγκροτήματα, εκτεταμένη διαφθορά και εγκληματικότητα, σωβινιστικοί εθνικισμοί, πολύμορφες ταυτοτικές αυταπάτες) που δημιουργούν ανασφάλεια, απελπισία και αλυτρωτικές βλέψεις. Εξ άλλου, οι ποικίλες αβεβαιότητες στην περιοχή δημιουργούσαν νέα μεταναστευτικά κύματα. Σοβαρότατη συνέπεια της όλης κατάστασης αποτελεί η διαιώνιση του πολιτικού κατατεμαχισμού της Βαλκανικής. Σε πείσμα ορισμένων «κοσμοπολίτικων» διεθνιστικών ιδεολογημάτων η συνύπαρξη στα Βαλκάνια είναι δυνατή μόνο βασιζόμενη σε συνεργασία ανάμεσα σε ανεξάρτητα και δημοκρατικά κυβερνώμενα κράτη-έθνη. Αφετέρου, η διάλυση της Ομοσπονδιακής Γιουγκοσλαβίας συνιστούσε πλήγμα για μια αυτόνομη πορεία και των Βαλκανίων και της Ευρωπαϊκής Ενωσης (Ε.Ε.) (Βλ. και στο υπό έκδοσιν βιβλίο του υπογράφοντος, Ευρώπη και Ανατολικά Ζητήματα..., κεφ. Η αποσύνθεση της ΟΣΔΓ, ο πόλεμος στα Βαλκάνια). Με μια ενιαία Γιουγκοσλαβία, η οποία θα μπορούσε να καταστεί μέλος της Ε.Ε., η τελευταία θα μπορούσε να εξασφαλίσει διέξοδο προς Ανατολάς. Επρεπε να εκτιμηθεί το ενδεχόμενο τη θέση που κατείχε η Γιουγκοσλαβία στο παρελθόν να καταλάβει μια άλλη δύναμη ή ένας συνασπισμός δυνάμεων, μεταξύ των οποίων μία έμελλε να έχει ηγεμονεύουσα θέση. Η δύναμη αυτή μπορεί να είναι μια ισχυρή, «αυτοκρατορική», νεοοθωμανική Τουρκία από κοινού με τους συμμάχους με αυτήν κρατικούς δρώντες (Βλ. και στο υπό έκδοσιν βιβλίο Ευρώπη και Ανατολικά Ζητήματα, κεφ. Η νεοοθωμανική στρατηγική, ο Νταβούτογλου και οι Ελληνες). Ενας τέτοιος σύμμαχός της μπορεί να είναι η Γερμανία.

        Υπάρχει βεβαίως και ο διεθνής ανταγωνισμός για τον έλεγχο των φυσικών και ιδιαίτερα των ενεργειακών πόρων (Βλ. και Ευρώπη και Ανατολικά Ζητήματα, κεφ. 3. Ρωσία, Καύκασος, κεντροασιατικό Ισλάμ και ενεργειακά δίκτυα, και 6.Ο έλεγχος των ενεργειακών πόρων και τα δίκτυα μεταφοράς ενέργειας). Η Ελλάδα κυριολεκτικά «κάθεται επάνω στα πετρέλαια και στο φυσικό αέριο» (Βλ. και στο υπό έκδοσιν βιβλίο, Ευρώπη και Ανατολικά Ζητήματα, κεφ. Το ζήτημα των υδρογονανθράκων του Αιγαίου και τα διεθνή γεωστρατηγικά διακυβεύματα). Η Γερμανία δεν διαθέτει αυτούς τους ενεργειακούς πόρους στο έδαφός της. Εισάγει ενέργεια με αγωγούς από τη Ρωσία, και με δεξαμενόπλοια από τις Αραβικές χώρες και την Κεντρική Αμερική. Δηλαδή η Γερμανία όσον αφορά την ενέργεια είναι εξαρτημένη κατά περίπου 50% από τη Ρωσία. Η Γερμανία, στην προσπάθειά της να επιτύχει μεγαλύτερη ενεργειακή αυτάρκεια, αποβλέπει στους υδρογονάνθρακες της Ελλάδας. Η καγκελάριος Μέρκελ, για τον ίδιο λόγο, επιχείρησε να προσεταιριστεί και τη Κύπρο, αλλά εκεί την Γερμανία την πρόλαβαν άλλοι ανταγωνιστές.

         Εξάλλου, η Τουρκία, χρησιμοποιώντας την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου καταχρηστικά την αξία του γεωγραφικού χώρου που κατέχει ως κράτος, κατόρθωσε να εξασφαλίσει τη στήριξη των κρατών του ΝΑΤΟ, κυρίως των ΗΠΑ, καθώς και του Ισραήλ, και να θέσει υπό πολυετή ομηρία Κύπρο και Ελλάδα (Βλ. και στο υπό έκδοσιν βιβλίο Ευρώπη και Ανατολικά Ζητήματα, κεφ. Γεωπολιτική της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και της σύγχρονης Τουρκίας). Συνεχίζει να κατέχει από το 1974 το 38% της Κυπριακής Δημοκρατίας, διατηρώντας 40 χιλιάδες στρατό κατοχής και εγκαθιστώντας πολλές δεκάδες χιλιάδες εποίκων στο πολύπαθο νησί. Ταυτόχρονα, ασκώντας κρατική τρομοκρατία, έθεσε υπό ομηρεία την Ελλάδα, που επί τριάντα χρόνια δεν μπορεί να κάνει χρήση κυριαρχικού της δικαιώματος, όπως είναι η επέκταση των χωρικών της υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια στο σύνολο του θαλάσσιου χώρου της. Για να ισχυροποιήσει τις θέσεις της έναντι της Ελλάδας, η Τουρκία αρνείται επίμονα να αναγνωρίσει το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας, που είναι σε ισχύ από το 1982. Ενώ η Ελλάδα (υπό τα Μνημόνια, την τρόικα και ηγεσίες που υπήγαγαν τη χώρα στο ΔΝΤ) δοκιμαζόταν από την βαθύτερη κρίση της μετά το 1950 ιστορίας της, η Toυρκία αισθανόταν τόσο ισχυρή ώστε να διεκδικεί ηγεμονικό ρόλο στο μουσουλμανικό κόσμο (Βλ. και Ευρώπη και Ανατολικά Ζητήματα, κεφ. Τουρκο-ισλαμική σύνθεση και νεοοθωμανική στρατηγική).

         Οι ηγεμονικές βλέψεις της Τουρκίας ξετυλίγονται μέσα στην ευρύτερη γεωπολιτική ρευστότητα και ενώ παρέμενε ασαφές το πως θα διαμορφωθεί η κατάσταση στον μεταεξεγερσιακό αραβοϊσλαμικό κόσμο (Βλ. και Ευρώπη και Ανατολικά Ζητήματα, κεφ. Επισκόπηση στην ιστορία της Μέσης Ανατολής και σημειώσεις αναφορικά με τις από το 2011 αλλαγές στις αραβικές χώρες). Ας σημειωθεί ότι, στη συνεχιζόμενη αναμέτρηση στη Συρία, μια σημαντική ήττα των ισλαμιστών ανταρτών επήλθε στην γενική έφοδό τους στις 25 Οκτωβρίου στο Χαλέπι, εξέλιξη που, ενδεχομένως, πυροδοτεί την επέμβαση των δυτικών στην Συρία, σύμφωνα με την εβδομαδιαία εφημεριδα World Τribune της Ουάσιγκτον. Εξάλλου, το αμερικανικό Πεντάγωνο ανακοίνωσε συμφωνία πώλησης στη Σαουδική Αραβία 20 μεταγωγικών αεροσκαφών τύπου C-130 και 5 αεροσκαφών ανεφοδιασμού τύπου KC-130 έναντι του ποσού των 6,7 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Η πώληση περιλαμβάνει επίσης 120 κινητήρες αεροσκαφών, συστήματα Link 16, ένα σύστημα επικοινωνίας του ΝΑΤΟ, και ανταλλακτικά. Μετά την αγορά ρεκόρ δεκάδων αεροσκαφών και ελικοπτέρων στα τέλη του 2010 έναντι του ποσού των περίπου 60 δισεκατομμυρίων δολαρίων, η πώληση αυτή ενισχύει τη θέση των Ηνωμένων Πολιτειών ως ο κύριος προμηθευτής όπλων προς τη Σαουδική Αραβία. Η Ουάσιγκτον προωθεί τις πωλήσεις όπλων σε χώρες του Περσικού Κόλπου, για να ενισχύσει τους συμμάχους της στην αντιμετώπιση του Ιράν (συμμάχου των Κίνας-Ρωσίας) και της πυρηνικής απειλής που αυτό αντιπροσωπεύει για το Ισραήλ και τα δυτικά κράτη.

         Στην ελληνική κοινωνία που, μέχρι χθες, ανέθετε την πολιτική εκπροσώπηση κατ’ εξοχήν σε επαγγελματίες της πολιτικής και των ΜΜΕ, πραγματοποιείται μια ιδιαίτερου βάθους και εύρους πολιτικοποίηση (Βλ. και στο υπό έκδοσιν βιβλίο Ευρώπη και Ανατολικά Ζητήματα, κεφ. Η επιχειρούμενη μετά το 1999 αναδιάταξη και η Ελλάδα). Η ανάδυση πολιτικών μορφωμάτων όπως η Σπίθα, οι Ανεξάρτητοι Έλληνες, το ΕΠΑΜ, καθώς και η εκλογική εκτίναξη του ΣΥΡΙΖΑ, αποτελούν προμηνύματα για την ανάδειξη νέων ανεξάρτητων πολιτικών σχημάτων, που επιχειρούν να εκφράσουν την καινούργια ριζοσπαστικοποίηση. Αυτό δεν έγινε δυνατό σε μια πρώτη περίοδο κατά την οποία οι άνθρωποι έμπαιναν στον πολιτικό στίβο κουβαλώντας ιδεολογικές αντιλήψεις του παρελθόντος. Σήμερα, δυόμισυ χρόνια μετά, το ζήτημα θα τεθεί και πάλι επιτακτικά, σε μια πιο ολοκληρωμένη και συνθετική κατεύθυνση. Αρχικά, η ρήξη με την ποικιλόμορφη εξάρτηση από τη ‘’Δύση’’, τον ευρωλιγουρισμό και την υποτέλεια των ψευδοοικουμενιστικών κυρίαρχων δυνάμεων εκφράστηκε συχνά με ιδεολογικά ακατέργαστες μορφές, που σ’ ένα μεγάλο βαθμό επέτρεψαν και την ανάδειξη της Χρυσής Αυγής. Ωστόσο, αυτές οι μορφές δεν αναιρούν τη σημασία του φαινομένου. Στην αμέσως επόμενη περίοδο, και ανάλογα με τη συγκυρία και τις γενικότερες εξελίξεις, μπορούν να γίνουν νέες απόπειρες για συνθέσεις. Απόπειρες που θα έχουν κρατήσει τον ριζοσπαστισμό του αντιμνημονιακού κινήματος και θα τον ολοκληρώνουν σε μία κατεύθυνση διαφορετικής, εναλλακτικής προοπτικής απελευθέρωσης και αναδημιουργίας.

         Η συγκυβέρνηση Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ έφερε στη Βουλή, σε ένα άρθρο, το πολυσυζητημένο νέο ‘‘Μακροπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής’’ για την περίοδο 2013-2016 (Νόμος 4093/2010/ΦΕΚ 222Α). Οπως λέει η συγκυβέρνηση, σ'αυτό παρουσιάζονται τα δημοσιονομικά όρια και δεσμεύσεις που έχουν αναληφθεί για την αναφερόμενη περίοδο και περιγράφονται οι βασικές πολιτικές κατευθύνσεις και προτεραιότητες. Επίσης καθορίζονται συγκεκριμένοι στόχοι, χρονοδιαγράμματα και δείκτες υλοποίησης στην προσπάθεια ελέγχου των δαπανών και σταδιακής μείωσης του δημοσιονομικού ελλείμματος. Θεσπίζεται η υιοθέτηση ανώτατων ορίων δαπανών των φορέων της κεντρικής Κυβέρνησης, τόσο για τον Τακτικό Προυπολογισμό όσο και για το Π.Δ.Ε., για κάθε οικονομικό έτος, τα όρια αυτά αποτελούν δέσμευση και δεν μπορεί να γίνεται υπέρβασή τους. Ομως, στην ουσία, το νέο ‘‘Μακροπρόθεσμο’’, - σε συνδυασμό με όλο το πλέγμα εφαρμοστικών νόμων που ψηφίστηκαν το 2011 (Ν. 3986/2011, Ν. 4002/2011, Ν. 4024/2011) και τα νέα φορολογικά μέτρα - συνεχίζει και ολοκληρώνει την εξαθλίωση του λαού, την εκποίηση του εθνικού μας πλούτου, και την εθνική υποτέλεια. Αυτό ψηφίστηκε διά πυρός και σιδήρου, με 153 ψήφους-μαχαιριές στις Ελληνίδες και στους Ελληνες, υλοποιώντας τις εντολές της Μέρκελ και των δανειστών. Ο νέος μνημονιακός Νόμος επιβάλλει ένα ασφυκτικό πλαίσιο μέτρων και υποχρεώσεων, που μπορεί να συνοψιστεί σε τρείς λέξεις: «Φέρτε τα λεφτά». Θα μπορούν να εκποιούνται στους δανειστές της χώρας και να περνούν υπό τον έλεγχο του γερμανικού Δ΄ Ράιχ ελληνικά δημόσια ακίνητα, ορυκτός πλούτος, πανεπιστημιακά ακίνητα, ακόμα και η αγροτική γή και ιδιωτικά ακίνητα...
        Σ’αυτή την κρισιμότατη συγκυρία, ενεργοί πολίτες σκέφτονται και ενεργούν. Μέλη της ‘‘Πρωτοβουλίας για Ριζική Συνταγματική Αλλαγή’’ κάλεσαν σε ομιλία - ανοιχτή συζήτηση (την Παρασκευή 9 Νοεμβρίου, στον Δικηγορικό Σύλλόγο Αθηνών) με το κοινό την Katrin Oddsdottir, δικηγόρο, ακτιβίστρια ανθρωπίνων δικαιωμάτων και μέλος του Συνταγματικού Συμβουλίου του Νέου Συντάγματος της Ισλανδίας. Η Katrin Oddsdottir παρουσίασε τον τρόπο συγκρότησης του Συνταγματικού Συμβουλίου της Ισλανδίας, την διαδικασία συμμετοχής 1/3 των Ισλανδών πολιτών στην διαδικτυακή διαβούλευση αλλά και τα αποτελέσματα του δημοψηφίσματος μέσω του οποίου στις 20 Οκτωβρίου 2012 επικυρώθηκε ένα νέο Σύνταγμα για τη χώρα, διαμορφωμένο από τους πολίτες για τους πολίτες. Ακολούθησε συζήτηση υπό τον συντονισμό μελών του Δικηγορικού Συλλόγου και της προαναφερόμενης ‘‘Πρωτοβουλίας’’, με επίκεντρο τις δυνατότητες ανάπτυξης παρόμοιων διαδικασιών στην Ελλάδα.

         Η Ελλάδα θα μπορούσε να είναι μια χώρα με πολίτες που ευημερούν, που ασκεί πλήρως τα δικαιώματα που απορρέουν από την εθνική κυριαρχία και απολαμβάνει κύρους διεθνώς. Αλλά λόγω των πολυεθνικών ομίλων που την κηδεμονεύουν, ανικάνων, ιδιοτελών και υποτελών πολιτικών, καθώς και της πολιτικής παιδείας και των συμπεριφορών των πολιτών της, αντιμετωπίζει σήμερα τεράστια οικονομικά προβλήματα, με άμεσο κίνδυνο πτώχευσης. Οι καιροί ου μενετοί! Ως ενεργοί και ελεύθεροι πολίτες ας ασκήσουμε και το δικαίωμά μας να ελέγχουμε τους εκπροσώπους μας στο Κοινοβούλιο. Ας ρωτήσουμε π.χ. κάποιον γνωστό μας βουλευτή για ποιους λόγους έδωσαν την συγκεκριμένη ψήφο την Τετάρτη 7 Νοεμβρίου και την Κυριακή 11 Νοεμβρίου στη Βουλή. Οι βουλευτές, τα στελέχη και τα μέλη των κομμάτων, και αυτών που εκπροσωπούνται και εκείνων που επιδιώκουν να εκπροσωπούνται στο Κοινοβούλιο, ας απαντήσουν: Με βάση ποιούς κατευθυντήριους άξονες πολιτικής σκοπεύουν να κυβερνήσουν; Ποιό είναι το άμεσο και το μεσοπρόθεσμο κυβερνητικό πρόγραμμά τους; Ο πρόεδρος της αξιωματικής αντιπολίτευσης ζήτησε στις 4 Νοεμβρίου, μιλώντας στην Κοινοβουλευτική Ομάδα της σημερινής αξιωματικής αντιπολίτευσης εκλογές τώρα! Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, όπως δείχνουν οι τελευταίες σφυγμομετρήσεις θα αναδειχτεί πρώτη δύναμη στις επικείμενες εκλογές. Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του δήλωσε σε συνέντευξή του (Εποχή, 18.11.2012) ότι «το ζητούμενο για τον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ είναι να μετατρέψει με πρόγραμμα, σχέδιο και πολιτική και κοινωνική κινητοποίηση, τη δίκαιη αγανάκτηση και την αδικία που βιώνουν οι πολίτες, σε συμμετοχή και παρέμβαση και τελικά σε νέα πολιτική και κοινωνική πλειοψηφία». Σε άλλο σημείο της συνέντευξης ο Δημήτρης Παπαδημούλης αναφέρει: «Η Μέρκελ οικοδομεί μια γερμανική Ευρώπη. Κερδίζει οικονομικά και πολιτικά. Εξαθλιώνει το Νότο, με πρώτη την Ελλάδα αλλά την ίδια ώρα θέτει σε κίνδυνο την ίδια την ευρωζώνη αλλά και την παγκόσμια οικονομία. Εξ ού και οι πιέσεις που δέχεται από ΗΠΑ, Κίνα, ΔΝΤ. Η πολιτική της Μέρκελ μαζί με τη στρεβλή αρχιτεκτονική του ευρώ έχουν την πρώτη ευθύνη για την όξυνση της κρίσης και της ανισομετρίας στην ευρωζώνη τα τελευταία χρόνια. Η κρίση στις χώρες του νότου έχει κλιμακωθεί». Οι πολιτικές δυνάμεις που αντιτίθενται στα Μνημόνια οφείλουν να διευκρινίσουν η κάθε μια την πολιτική τους πρόταση. Ιδιαίτερα η αξιωματική αντιπολίτευση οφείλει να δίνει σαφείς απαντήσεις στα ερωτήματα που θέτουν οι Ελληνες πολίτες. Ποιο είναι το πρόγραμμα οικονομικής πολιτικής και ποιοι είναι οι άξονες εθνικής και περιφερειακής (δηλαδή στο ευρύτερο γεωπολιτικό μας σύστημα) στρατηγικής με βάση τα οποία θα κυβερνήσει; Σε συμμαχία με ποιές πολιτικές δυνάμεις θα ασκήσει κυβερνητική εξουσία;
 

 

19 Νοεμβρίου 2012
Θόδωρος Μπατρακούλης
Δρ Πανεπιστημίου Paris VIII, Νομικός
theobatrak@gmail.com

http://theodorosbatrakoulis.blogspot.com

        

Κυκλοφορεί το νέο τεύχος της Ρήξης (φ. 89)

Ρήξη φ. 89— Νοεμβρίου 3, 2012 at 9:28 πμ

Κυκλοφορεί το νεο τεύχος της Ρήξης (φ. 89)

Το πρωτοσέλιδο κείμενο της Ρήξης (φ. 89)

Πριν ενενήντα χρόνια τελείωσε και ολοκληρώθηκε μια ιστορία χιλιάδων χρόνων κατά την οποία οι Έλληνες ζούσαν και στις δύο όχθες του Αιγαίου, ενώ ταξίδευαν ως νέοι Οδυσσείς σε Ανατολή και Δύση, σε Νότο και Βορρά. Μέχρι τότε, οι Έλληνες δεν είχαν ποτέ επικεντρωθεί στο έθνος-κράτος τους. Εξάλλου, είχαν περάσει εκατοντάδες χρόνια χωρίς δικό τους κράτος. Ζούσαν ως φορείς ενός μεγάλου πολιτισμού, σαν ένας λαός ταξιδευτής.
Πριν ενενήντα χρόνια, το ’22, αυτός ο ελληνισμός έλαβε τέλος. Και χρειάστηκαν ενενήντα χρόνια για να κατανοήσουμε επιτέλους αυτή την αλήθεια. Αλήθεια που συνειδητοποιούμε σήμερα σ’ όλο το βάθος και την έκτασή της. Είμαστε μόνοι, και για να οικοδομήσουμε οποιεσδήποτε αξιόπιστες συμμαχίες, πρέπει πρώτα εμείς εδώ, μέσα σ’ αυτό τον τόπο, να πάψουμε να «φεύγουμε». Διαφορετικά, μας περιμένει το ιστορικό τέλος. Μέχρι το 1922 είχαμε ακόμα την πολυτέλεια της επιλογής μεταξύ αυτεξουσιότητας και υποταγμένης ύπαρξης. Σήμερα το δίλημμα έχει μετατεθεί μεταξύ αυτεξουσιότητας και ιστορικής εξαφάνισης.
Πρέπει λοιπόν να πάψουμε να υποτασσόμαστε σε ξένες σειρήνες, όποιες κι αν είναι αυτές, να πάψουμε να ζούμε με αυταπάτες. Είτε πρόκειται για τον ευρωπαϊσμό των ευρολιγούρηδων, είτε τον νεοθωμανισμό των ψευδοοικουμενιστών. Εδώ, σήμερα, σ’ αυτό τον τόπο, στην Ελλάδα και στην Κύπρο, βρίσκεται ο ελληνισμός. Και δεν μπορούμε να ξοδέψουμε ούτε ένα βλέμμα, ούτε μια σταγόνα αίμα, σ’ οποιοδήποτε είδος φυγής. Το μόνο μεγάλο ταξίδι που μπορούμε και πρέπει να κάνουμε είναι το ταξίδι μέσα μας, σε αυτό τον κόσμο τον μικρό, τη σημερινή Ελλάδα, που θα πρέπει κάποτε να χωρέσει τον μεγάλο κόσμο της ιστορίας μας.

Πηγή: www.ardin-rixi.gr

Τα σχέδια ορισμένων στη Συρία απέτυχαν. Πάμε σε άμεση εμπλοκή;

Τα σχέδια ορισμένων στη Συρία απέτυχαν. Πάμε σε άμεση εμπλοκή;
Published by staparaskinia gr // On 9:02:00 π.μ.//

Ανάρτηση στο facebook του Dr Athanasios Drougos

Επιμέλεια του defencenet σε δημοσίευμα της αμερικανικής World Τribune

Για συντριπτική ήττα των ισλαμιστών ανταρτών στην τελευταία γενική έφοδό τους στις 25 Οκτωβρίου στο Χαλέπι, εξέλιξη που πυροδοτεί πλέον την επέμβαση των δυτικών στην Συρία, αναφέρεται η εβδομαδιαία αμερικανική εφημεριδα... World Τribune της Ουάσιγκτον η οποία έχει πολύ καλή πληροφόρηση από το Στέϊτ Ντιπάρτμεντ.

Δυτικές διπλωματικές πηγές μιλάνε στην εφημερίδα και αναφέρουν ότι "Οι Σουνίτες αντάρτες υποστηριζόμενοι από το μισθοφόρους από το Κατάρ και την Τουρκία επέδειξαν σημαντική ανικανότητα με την αποτυχία τους να καταλάβουν το Χαλέπι τον Οκτώβριο". Οι ίδιες πηγές λένε ότι "η ήττα των Σουνιτών μπορεί να οδηγήσει σε μια αναδιάταξη του εμφυλίου πολέμου στην Συρία και να οδηγήσει σε επίσπευση της επέμβασης των δυτικών".

"Για την Τουρκία που εκπαίδευε και εξόπλιζε τους επαναστάτες για αυτή την μάχη, ήταν μια καταστροφή" δήλωσε ένας διπλωμάτης.

Στην εφημερίδα αναφέρεται ότι "Περίπου 1000 αντάρτες εξοπλισμένοι με πολυβόλα, αντιαεροπορικούς και αντιαρματικούς πυραύλους, κατευθύνθηκαν από 7 διαφορετικές κατευθύνσεις στις 25 Οκτωβρίου προς το κέντρο του Χαλεπίου. Αλλά μέσα σε 24 ώρες, συνάντησαν λυσσώδη αντίσταση από πολιτοφυλακές οργανωμένες από το καθεστώς Άσαντ ήδη από το καλοκαίρι του 2012 και ηττήθηκαν κατά κράτος".

"Ο συριακός Στρατός δεν έπαιξε μεγάλο ρόλο στη μάχη" είπε πηγή που κατέγραψε την μάχη στην εφημερίδα. "Η ήττα προήλθε από Κούρδους, Χριστιανούς, ακόμα και Σουνίτες (!) που μισούν τους αντάρτες περισσότερο από τον Άσαντ".

Οι ίδιες πηγές αναφέρουν ότι εντός 48 ωρών οι επαναστάτες τράπηκαν σε φυγή από 6 γειτονιές του Χαλεπίου, αφήνοντας πίσω τους εκατοντάδες νεκρούς και αιχμαλώτους ιδιαίτερα στα χέρια των Κούρδων.

"Το ΡΚΚ και η Κουρδική κυβέρνηση του Βόρειου Ιράκ έστειλαν μαχητές για να σταματήσουν τους επιχορηγούμενους από την Τουρκία τζιχαντιστές στο Χαλέπι και αλλού στη Βόρεια Συρία. Αυτός ήταν ένας εικονικός πόλεμος μεταξύ Τουρκίας και Κουρδιστάν".

Και καταλήγει η ανταπόκριση ως εξής:

"Η Τουρκία και οι δυτικοί σύμμαχοί τους πρέπει να πάρει δύσκολες αποφάσεις στις επόμενες εβδομάδες ειδικά εάν πρέπει να κρατήσει 250.000 στρατιώτες στα συριακά σύνορα κατά τη διάρκεια του χειμώνα. Αυτά τα στρατεύματα έχουν χαμηλό ηθικό καθώς περιμένουν μέσα στο κρύο και την βροχή για κάτι να συμβεί".

Ακολουθεί το δημοσίευμα της World Τribune στα αγγλικά

Syrian rebels’ defeat in battle for Aleppo a ‘disaster’ for Turkey, Qatar
Sunni rebels have sustained a strategic defeat in their attempt to capture Syria’s largest city. Western diplomatic sources said Sunni rebels supported by Qatar and Turkey demonstrated significant deficiencies in their failure to capture Aleppo in October. The sources said the rout of the Sunni rebels, many of them foreign jihadists, marked a defeat for Ankara and Doha and could lead to a reassessment of the civil war in Syria.
“Turkey had been training and equipping the rebels for this battle, and it was a disaster,” a diplomat said.
The sources said some 1,000 rebels, equipped with pickup trucks,
anti-tank and anti-aircraft missiles, advanced toward central Aleppo from several directions on Oct. 25. But within 24 hours, the rebels met fierce resistance, largely from militias organized by the regime of President Bashar Assad in the summer of 2012.
“The Syrian Army did not play a major role in the fighting, ”a source
who monitored the battle said. “Instead, the defeat stemmed from Kurdish,
Christians and even Sunnis, who hate the jihadists even more than Assad.”
The sources said that within 48 hours the rebels fled six neighborhoods near central Aleppo. They said hundreds of jihadists were killed or captured, particularly by militias aligned with the Kurdish Workers Party.
“The PKK and the Kurdish government in northern Iraq sent fighters to
stop the Turkish-sponsored jihadists in both Aleppo and other parts of
northern Syria,” the source said. “This was a proxy war between Ankara and
Kurdistan.”
The sources said Qatar and Turkey had intended to either drive out the
Assad regime from Aleppo or spark a humanitarian crisis that would force the
United States to intervene. Instead, the rebel defeat could prompt a
reassessment by Ankara and Doha of their involvement in the Sunni revolt,
which began in April 2011.
“Turkey has some hard decisions to make over the next few weeks,
particularly whether to keep 250,000 soldiers along the Syrian border
throughout the winter,” another diplomat said. “These troops are suffering
from declining morale as they sit around in the cold and rain waiting for
something to happen.”
Πηγές:
http://www.worldtribune.com/2012/11/02/syrian-rebels-defeated-in-battle-for-aleppo-in-disaster-for-turkey-qatar/
http://www.defencenet.gr/defence/item/world-tribune-

Επιμέλεια: GEOPOLITICS & DAILY NEWS

www.triklopodia.com

File Under:ΔΙΕΘΝΗ,ΚΟΣΜΟΣ,ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ


Πηγή: http://www.staparaskinia.gr/2012/11/blog-post_2784.html#ixzz2BL7OBcLA

Τι προβλέπει το νέο μνημόνιο που έρχεται στη Βουλή για ψήφιση

Tι προβλέπει το νέο μνημόνιο που έρχεται στη Βουλή για ψήφιση στις αρχές Νοεμβρίου
ΑΝΑΛΥΣΕΙΣ | Κώστας Εφήμερος
29 Οκτωβρίου 2012

Διάδωσέ το



Την Παρασκευή 27 Οκτωβρίου το ThePressProject (ΤPP) ξεκίνησε τη δημοσίευση του μνημονίου σε μετάφραση - αυτού που σε λίγες ημέρες θα έρθει στη βουλή προς ψήφιση. Το κείμενο των 30.000 λέξεων περιγράφει ένα ασφυκτικό πλαίσιο μέτρων και υποχρεώσεων, που μπορεί να συνοψιστεί σε μόνο τρείς λέξεις: «Φέρτε τα λεφτά». Κάθε κεφάλαιο ξεκινάει με έναν όμορφο τίτλο όπως «για την αποτελεσματικότερη υγεία» και αμέσως μετά, περιγράφει μέτρα που θα διαλύσουν τον εσωτερικό κοινωνικό ιστό!
Εδώ και μήνες τα κανάλια παίζουν την επανάληψη του κουραστικού σήριαλ «διαπραγματεύσεις με την τρόικα». Η κοινωνία έχει κουραστεί τόσο και έχει απογοητευτεί άλλο τόσο, που θαρρείς πως πέρασαν ήδη χρόνια από τη στιγμή που ο Αντώνης Σαμαράς κέρδισε την εκλογική μάχη με το λάβαρο της επαναδιαπραγμάτευσης.
Όλα σχεδόν τα ΜΜΕ -τηλεοπτικά, ραδιοφωνικά και διαδικτυακά- φιλοξενούν καθημερινά διαρροές και εκτιμήσεις για την εξέλιξη της διαπραγμάτευσης, δημιουργώντας την ψευδαίσθηση ότι ήδη γνωρίζουμε τα δυσβάσταχτα μέτρα. Η αλήθεια όμως δεν είναι αυτή.

Το κείμενο που δημοσιεύει το TPP περιλαμβάνει αδιανόητες λεπτομέρειες και όρους που όσο και να θες να το αποφύγεις, σου φέρνουν στο νου έγγραφα συνθηκολόγησης ηττημένου κράτους σε πόλεμο.

Ως πολίτες δεν ξέρουμε ότι με την υπογραφή του μνημονίου απεμπολούμε το δικαίωμα να χρησιμοποιούμε την δημόσια περιουσία για το κοινωνικό καλό. Ότι υποχρεούμαστε να πουλήσουμε την ακίνητη μας περιουσία χωρίς να έχουμε το δικαίωμα να τη χρησιμοποιήσουμε π.χ. για να στεγάσουμε ένα δημαρχείο ή ένα σχολείο. Ως πολίτες αγνοούμε ότι τα δυσβάσταχτα μέτρα για την υγεία περιλαμβάνουν και έναν όρο που ορίζει ότι αν δεν πιάσουμε τους στόχους μέσα σε δύο μήνες, τότε δύνανται να καταργηθούν οι απαλλαγές συμμετοχής ακόμα και στους καρκινοπαθείς. Ως πολίτες δεν γνωρίζουμε ότι από τα μέσα του 2013 η ΔΕΗ θα ανεβάσει κατακόρυφα τα τιμολόγιά της και ότι θα καταργηθούν όλα εκείνα τα ειδικά τιμολόγια για τις ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού, όπως και ότι από τον Ιούνιο του 2013 η ΔΕΗ δεν θα μπορεί πλέον ούτε να διακανονίζει τις οφειλές των πελατών της, κάτι που μπορεί να κάνει κάθε ιδιωτική εταιρία. Και πολλά ακόμα.
Στο TPP συνεχίζουμε τη μετάφραση και μέχρι τη Δευτέρα υπολογίζουμε να έχουμε στη διάθεσή σας ολόκληρο το κείμενο που θα δεσμεύσει τις ζωές σας. Διαβάστε το, κατεβάστε το PDF και στείλτε το σε όσους περισσότερους μπορείτε. Ως μέσο εμείς δεν έχουμε τη δυνατότητα να επιβάλλουμε την ατζέντα της ενημέρωσης, επειδή όμως πιστεύουμε ότι η μετάφραση αυτού του κειμένου είναι ίσως το σημαντικότερο έργο που έχουμε δημοσιεύσει μέχρι σήμερα (σίγουρα το πιο κουραστικό) θέλουμε να δημιουργήσετε εσείς την αλυσίδα της ενημέρωσης μιας κοινωνίας που τόσο εύκολα αποπροσανατολίζεται και τόσο εύκολα ξεχνάει.

Αναδημοσιεύεται από το www.thepressproject.gr/article/31184/Diadose-to