Πέμπτη 17 Ιανουαρίου 2013

Ηχηρή παρέμβαση ακαδημαϊκού Γεωργίου Μπαμπινιώτη σε συνέντευξη στον Παύλο Τσίμα

Ηχηρή παρέμβαση του ακαδημαϊκού Γεωργίου Μπαμπινιώτη, ο οποίος σε συνέντευξη που έδωσε στον αμερόληπτο δημοσιογράφο Παύλο Τσίμα είπε –μεταξύ άλλων:

ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗΣ: Η ελληνική γλώσσα κατακρεουργείται καθημερινά. Να σας δώσω ένα παράδειγμα: Διαρκώς ακούμε για την κατάληψη της βίλα Αμαλίας ή ότι έγινε ανακατάληψη της βίλα Αμαλία.

Και σας ρωτώ. Η λέξη βίλα δεν κλίνεται;

Αν δεν το γνωρίζετε η βίλα προέρχεται από το ιταλικό villa και είναι λέξη ελληνοποιημένη, όπως η κατσαρόλα, όπως οι ολυμπιονίκες της άρσης βαρών.

Και πρέπει να κλίνεται σύμφωνα με τους κανόνες της γραμματικής.

Δε λέμε: Το καπάκι της κατσαρόλα.

Ούτε θα πούμε: Αυθαίρετες οι βίλα των υπουργών.

Για να το καταλάβετε καλύτερα θα σας αναφέρω ένα άλλο παράδειγμα: Τη Μαρία Κάλλας.

Η Κάλλας, όπως γνωρίζετε, ήταν Ελληνίδα. Ως Ελληνίδα η γενική του ονόματος της είναι: Της Μαρίας Κάλλας. Και όχι της Μαρία Κάλλας.

Αντίστοιχα πρέπει να λέμε: Η κατάληψη της βίλας Κάλλας και όχι της βίλα Κάλλας.

ΤΣΙΜΑΣ: Μπορεί αυτό να συμβαίνει επειδή γράφεται με λατινικούς χαρακτήρες. Villa Amalias.

ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗΣ: Κι αυτό είναι λάθος. Τι ήταν η Αμαλία; Βασίλισσα της Αγγλίας;

ΤΣΙΜΑΣ: Βίλα Αμαλίας, λοιπόν.

ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗΣ: Ακριβώς! Η βίλα, της βίλας, οι βίλες, των βιλών.

ΤΣΙΜΑΣ: Και τι έχετε να πείτε για το χαρακτηρισμό «μαλακισμένα» που ακούστηκε στον αέρα από γνωστό δημοσιογράφο;

ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗΣ: Καθόλου δε με ξάφνιασε… Ουδείς φαυλότερος των πολιτικών, αν δεν υπήρχαν οι δημοσιογράφοι… Η έκφραση του κυρίου δεν ήταν μόνο απρεπής, αλλά και σημειολογικά εσφαλμένη… Θα σας εξηγήσω…

Το «μαλακισμένος» είναι μετοχή του ρήματος: Μαλακίζομαι. Αυτό προέρχεται από το αρχαίο: Μαλακία, παράγωγο της λέξεως «μαλακός».

Καθόλου νεολογισμός δεν είναι αυτές οι λέξεις. Σας θυμίζω το κατά Ματθαίον ευαγγέλιο: «Και περιήγεν ο Ιησούς τας πόλεις πάσας και τας κώμας, διδάσκων εν ταις συναγωγαίς αυτών και κηρύσσων το ευαγγέλιον της βασιλείας και θεραπεύων πάσαν νόσον και πάσαν μαλακία.»

Αλλά η ρίζα της λέξης είναι αρχαιοελληνική.

Στην Αρχαία Ελλάδα συνηθιζόταν η έκφραση: «Μαλάκας πολίτης», η οποία ήταν συνώνυμη του «ιδιώτης».

Ιδιώτης ήταν ο πολίτης που δεν ασχολείτο με τα πολιτικά.

Η ιδιωτεία, για τους αρχαίους ημών προγόνους, ήταν κατάπτυστη. Εξ ου και το λατινογενές idiot, το οποίο προέρχεται από τον ιδιώτη και σημαίνει ηλίθιος.

Ο ιδιώτης περιφρονητικά αποκαλείτο μαλάκας πολίτης.

Και ακόμα πιο πίσω αν κοιτάξουμε, στα ομηρικά έπη θα βρούμε την έκφραση: «Αιδώς, Αργείοι».

Αυτή προέρχεται από την Ιλιάδα:

«Αιδώς γαρ εν κακοίσιν ουδέν ωφελεί. Η γαρ σιωπή τω λαλούντι σύμμαχος.»

Αυτό μπορεί να ερμηνευτεί ως εξής: Το να δείχνεσαι ντροπαλός ανάμεσα σε κακούς δεν ωφελεί καθόλου, γιατί η σιωπή η δική σου γίνεται τότε σύμμαχος του κακού, που φλυαρεί.

Αν, με λίγα λόγια, εσύ ακούς τους φαύλους και δε μιλάς γίνεσαι σύμμαχος τους.

Αρχικά η έκφραση ήταν: «Αιδώς, μαλάκες».

Αλλά με τα χρόνια εκφυλίστηκε σε αυτό που όλοι γνωρίζουμε.

Ας μου πει, λοιπόν, ο κύριος Καμπουράκης. Ποιοι είναι οι ιδιώτες, ποιοι είναι οι μαλάκες που σιωπούν, ποια είναι τα μαλακισμένα της εποχής μας;

Οι καταληψίες των βιλών ή οι έχοντες το ακατοίκητο τηλεθεατές του Μέγκα και των υπόλοιπων καναλιών;

ΤΣΙΜΑΣ: Το Μέγκα είναι αμερόληπτο, κύριε Μπαμπινιώτη.

ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗΣ: Φυσικά! Και ο κώλος της μαϊμούς είναι πράσινος.

ΤΣΙΜΑΣ: Σας βρίσκω λίγο επιθετικό.

ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗΣ: Κι εγώ σας βρίσκω αρκετά ηλίθιο, αλλά ας μην το κάνουμε θέμα.

ΤΣΙΜΑΣ: Ας πούμε κάτι άλλο… Τι γνώμη έχετε για τη δήλωση βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος ευθαρσώς είπε ότι είναι αναρχικός, ενώ ο πρόεδρος του κόμματος, την ίδια μέρα, δήλωσε ότι είναι νοικοκυραίοι κι αυτοί.

Αυτό δεν είναι οξύμωρο;

ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗΣ: Καταρχάς κάνατε λάθος χρήση του επιρρήματος ευθαρσώς, το οποίο δηλώνει θάρρος, ενώ εσείς, έτσι πιστεύω, θέλατε να δείξετε το θράσος του… Όσον αφορά το οξύμωρο της δήλωσης… Όχι! Καθόλου! Που το βλέπετε το οξύμωρο;

ΤΣΙΜΑΣ: Μα… Αναρχικός νοικοκυραίος;

ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗΣ: Και λοιπόν; Δε γνωρίζετε το βιβλίο του Πεσόα «Ο αναρχικός τραπεζίτης»; Αυτό δεν είναι οξύμωρο;

ΤΣΙΜΑΣ: Δεν το έχω διαβάσει, οπότε δεν μπορώ να πω.

ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗΣ: Κακώς! Θα έπρεπε να διαβάζετε και μερικά βιβλία, εσείς οι δημοσιογράφοι, αντί μόνο να γράφετε… Θα σας εξηγήσω: Ο αναρχικός νοικοκυραίος είναι ένας άμεσα νοικοκυραίος, ο οποίος αντιμάχεται τη διαφθορά του πολιτικού συστήματος από τον πυρήνα του, την ίδια την οικογένεια.

ΤΣΙΜΑΣ: Σας βρίσκω πολύ αριστεριστή, κύριε Μπαμπινιώτη.

ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗΣ: Σταματήστε να λέτε "σας βρίσκω", γιατί αρχίζω να πιστεύω ότι μου παίρνει συνέντευξη η Μενεγάκη… Και ναι! Είμαι αριστεριστής. Γιατί, καταρχάς, δεν είμαι διορισμένος σε κανένα υπουργείο. Αν με ξανακάνουν υπουργό παιδείας θα ανασκευάσω τις δηλώσεις μου.

Και ναι, είμαι αριστεριστής, γιατί… Είμαι ακαδημαϊκός.

Οι ακαδημαϊκοί κύκλοι, όπως και οι εκκλησιαστικοί, είναι κύκλοι ομόκεντροι της εξουσίας.

Έτσι, αφού αντιλαμβάνομαι μια αλλαγή προς την αριστερά, προετοιμάζομαι να ακολουθήσω το ρεύμα της εποχής μου.

Κανένας ακαδημαϊκός ή καταξιωμένος διανοούμενος δεν είναι, ποτέ, ριζοσπαστικός.

Δείτε την κυρία Κική Δημουλά. Δέκα μέρες πριν τις εκλογές του Ιουνίου υπέγραψε δήλωση νομιμοφροσύνης, μαζί με άλλους τριάντα, εκείνο το περιβόητο: «Τολμήστε!»

Τώρα, που βλέπει ότι η παλίρροια αλλάζει, μιλάει στα ξένα περιοδικά για χάος.

Προετοιμάζεται κι εκείνη για την αλλαγή εξουσίας και νοοτροπίας.

Αν ήταν η Χρυσή Αυγή που διεκδικούσε την εξουσία η κυρία Δημουλά θα γινόταν ένας άλλος Έζρα Πάουντ. Και διαβάστε κάνα βιβλίο για να καταλάβετε τι εννοώ.

ΤΣΙΜΑΣ: Δηλαδή πιστεύετε ότι η διανόηση συμπορεύεται με την εξουσία, ανεξαρτήτως του… χρώματος της;

ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗΣ: Πάντα! Η αποδεχτή διανόηση. Οι λογοτέχνες, οι λόγιοι, οι καλλιτέχνες και πανεπιστημιακοί που προβάλλονται και προοδεύουν, γιατί αλλιώς θα βρισκόντουσαν στα ρείθρα της επικαιρότητας.

ΤΣΙΜΑΣ: Υπάρχει κάποιος λογοτέχνης που πιστεύετε ότι βρίσκεται εκτός… νομιμότητας;

ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗΣ: Τώρα πια, μόνο οι μπλογοτέχνες.

ΤΣΙΜΑΣ: Ορίστε;

ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗΣ: Οι μπλόγκερ… Γιατί αυτοί δρουν ανεξέλεγκτα.

ΤΣΙΜΑΣ: Οι μπλόγκερ… Υπάρχει κάποιος που ξεχωρίζετε από αυτούς;

ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗΣ: Πολλοί… Ο μόνος που μου έρχεται τώρα στον νου είναι ο Γελωτοποιός, ο οποίος πρέπει να βελτιώσει το συντακτικό του και να μην παρασύρεται από την κυκλοθυμικότητα του, αλλά κατά τα άλλα είναι αξιόλογος.

ΤΣΙΜΑΣ: Γελωτοποιός, λοιπόν…

ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗΣ: Το σημειώσατε; Για να το ψάξει η δίωξη ηλεκτρονικού εγκλήματος;

ΤΣΙΜΑΣ: Με προσβάλετε, κύριε Μπαμπινιώτη.

ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗΣ: Ελάτε, κύριε Τσίμα, ας είμαστε ειλικρινείς. Όλοι το ξέρουν ότι είστε ρουφιάνοι.

ΤΣΙΜΑΣ: Διακόπτουμε για διαφημίσεις και θα συνεχίσουμε με τις αλλαγές που πρέπει να γίνουν στο εκπαιδευτικό μας σύστημα.

ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗΣ: Ναι! Πως θα μάθουν τα παιδιά να ανάβουν φωτιές για να ζεσταίνονται.

ΤΣΙΜΑΣ: Διακόπτουμε…
http://sanejoker.blogspot.gr/2013/01/blog-post_14.html

Η Μαύρη Βίβλος της κατοχής στα ελληνικά και γερμανικά

Μελετείστε το και κρατείστε το στο αρχείο σας.

Έχει εκδοθεί από το Εθνικό Συμβούλιο [ενισχυμένο και απο αλλους επιστημονες]για την διεκδίκηση των Γερμανικών αποζημιώσεων το 2006 και υπαρχουν μονο ελάχιστα αντιτυπα , πλέον.

Δ.Αλευρομάγειρος [Μελος του Εθνικου Συμβουλίου ΔΓΑ]

================================================

Η Μαύρη Βίβλος της κατοχής στα ελληνικά και γερμανικά.

The BLACK BOOK of German Occupation of Greece

In Greek and In German Laguage
take some time for downloading

click

http://library.antibaro.gr/text/History/1940/Mavri_Vivlos_Katochis.pdf

REMINDER:

Please Sign the Petition for WW-II German Reparations to Greece

and Pass it to others to sign! Everybody is eligible to Sign;Relatives, Friends, Need not be Greek to Sign! etc

Please go to

http://www.greece.org/blogs/wwii/

to read the full petition

(short | long) and the supporting material.

We will greatly appreciate your signature on this petition requesting the German

government to honor its... long-overdue obligations to Greece by repaying the

forcibly obtained occupation loan, and by paying warreparations proportional to

the material damages, atrocities and plundering committed by the German war

machine during World War II.

In Brief:

During WWII Greece lost 13% of its population, some of it in battle, but mostly from the famine and from German war crimes. The Germans, murdered the population of 89 Greek villages and towns, burned to the ground over 1,700 villages and many of their inhabitants were also executed, they reduced the country to rubble, and looted its archeological treasures.

We request the German government to honor its long-overdue obligations to Greece by repaying the forcibly obtained occupation loan, and by paying war reparations proportional to the material damages, atrocities and plundering committed by the German war machinery.

Sign the petition and Please Pass it On!

Dr Demosthenes Kostas

Greenwich CT USA

===================================

Nuremberg

The chief U.S. prosecutor at Nuremberg, Supreme Court Justice Robert H. Jackson, insisted that the civilized world had no choice but to demand justice. He looked the Nazi leaders straight in the eye and told the court:

“No charity can disguise the fact that the forces which these defendants represent … are the darkest and most sinister force in society,” Jackson said. “By their fruits we best know them. Their acts have bathed the world in blood and set civilization back a century. They have subjected their European neighbors to every outrage and torture. …

“The real complaining party at your bar is civilization. … Civilization asks whether law is so laggard as to be utterly helpless to deal with crimes of this magnitude by criminals of this order of importance.”

The prescient Jackson foresaw a time when not just the vanquished Nazis, but also America’s own leaders might deserve to be put in the dock:

“But the ultimate step in avoiding periodic wars … is to make statesmen responsible to law. And let me make clear that while this law is first applied against German aggressors, the law includes, and if it is to serve any useful purpose it must condemn, aggression by any other nations, including those which sit here now in judgment.”

Μερκελιστές και... Σοϊμπλιστές, Του Γιώργου Καραμπελιά

Μερκελιστές και... Σοϊμπλιστές,

του Γιώργου Καραμπελιά

του Γιώργου Καραμπελιά

Ο ΣΥΡΙΖΑ και η ηγεσία του πραγματοποίησε ένα εξωφρενικό ατόπημα με την επίσκεψη/διαπιστευτήρια Τσίπρα στον Σόιμπλε. Την ώρα που όλη η Ελλάδα και η Ευρώπη βοούν πως η Γερμανία προσπαθεί να μεταβάλει την ευρωζώνη σε διευρυμένη γερμανική ένωση, μέσα από ένα νέο Zollverein, ως άμεση συνέχεια της πορείας προς τα Ανατολικά, μετά την ενοποίησή της, το 1989, και τη στιγμή που στην Ευρώπη θα πρέπει να οργανωθεί η αντίσταση ενάντια στη γερμανοποίηση, η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ επέλεξε ανοικτά και απροκάλυπτα τη γραμμή της υποταγής.

Μέσα στον ορυμαγδό των βομβών και της λίστας Λαγκάρντ, αυτή η σημαντική κίνηση έμεινε μέχρι σήμερα σχετικά ασχολίαστη και στο απυρόβλητο. Και όμως, στο υποσυνείδητο των Ελλήνων, πέρασε το μήνυμα πως χωρίς την υποταγή και τα διαπιστευτήρια στη Γερμανία δεν μπορεί να υπάρξει οποιαδήποτε πολιτική προοπτική για την Ελλάδα.

Από παλιότερα είχαμε επισημάνει τα κενά της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ έναντι των Γερμανών. Το γεγονός για παράδειγμα ότι δεν μετέβαλλε ποτέ σε κεντρικά πολιτικά ζητήματα το θέμα των γερμανικών αποζημιώσεων ή της φυγάδευσης Χριστοφοράκου και της Ζήμενς, που καταδεικνύουν την κατ’ εξοχήν αποικιακή σχέση της χώρας μας με τη Γερμανία. Δεν έκαναν ποτέ μια κινητοποίηση ενάντια στο παιδομάζωμα, που οργανώνουν οι Γερμανοί από νέους Έλληνες επιστήμονες, και που έχει οδηγήσει ήδη σε μια μαζική μετανάστευση 25.000 ή 30.000 νέων επιστημόνων στη Γερμανία.

Ο Αντώνης Σαμαράς άνοιξε τον δρόμο της αποδοχής των γερμανικών τετελεσμένων και ο ΣΥΡΙΖΑ, δια του προέδρου του, έρχεται να την ολοκληρώσει.

Τα αντεπιχειρήματα που προβάλλουν είναι πως ο Τσίπρας «τα είπε» στον Σόιμπλε, ότι μίλησε για τις γερμανικές επανορθώσεις και τον Χριστοφοράκο, και παρουσίασε την απελπιστική κατάσταση της Ελλάδας. Όλα αυτά, όμως, δεν σημαίνουν τίποτα και είναι για το θεαθήναι γιατί το αποφασιστικό γεγονός είναι αυτή καθεαυτή η συνάντηση με τον Σόιμπλε, τη στιγμή που, μέχρι χθες, ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ αποκαλούσαν μερκελιστές την κυβέρνηση. Αυτοί, ως παρακατιανοί, συναντήθηκαν μόνο με τον Σόιμπλε, συνάντηση που μήνες επεδίωκαν, «γλείφοντας» τον Γερμανό πρέσβη στην Αθήνα για να την επιτύχουν. Θα πρέπει άραγε, στο εξής, να τους αποκαλούμε «Σοϊμπλιστές»;

Και εν τέλει μια τέτοια εξέλιξη, που σηματοδοτεί την είσοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην περίοδο του «ρεαλισμού», δεν θα πρέπει να μας εκπλήσσει μια και αποτελεί συνέπεια τόσο του ιδεολογικού του υποστρώματος όσο και μιας τυχοδιωκτικής πολιτικής τακτικής.

Σε σχέση με το πρώτο, δεν είναι δυνατόν ένα εθνομηδενιστικό και ευρωπαϊστικό ιδεολογικό υπόστρωμα, που αρνείται να κατανοήσει την ελληνική ιδιαιτερότητα και την ημιαποικιακή σχέση της χώρας με τη Δύση, να παραγάγει οτιδήποτε άλλο, εν τέλει. Διότι, όταν δεν κατανοείς ότι η συμμετοχή μας στην ευρωζώνη δεν είναι παρά μία αμυντική κίνηση του ελληνισμού απέναντι στη νεοθωμανική απειλή, όταν δεν βλέπεις ότι η συγκεκριμένη Ευρώπη είναι η «φραγκική» Ευρώπη, που αποκλείει εν τέλει την ανατολική Ευρώπη και τον ορθόδοξο κόσμο, και, αντίθετα, θεωρείς ότι η Ελλάδα αποτελεί εν τέλει τμήμα της Δύσης, τότε, αργά ή γρήγορα, θα αποδεχτείς και τη λογική της γερμανικής ηγεμονίας στην Ευρώπη!

Όσο για το δεύτερο, έχοντας οικοδομήσει μια πολιτική τακτική θεμελιωμένη στη λογική του ρεσάλτου προς την εξουσία, καθώς, μέσα σε λίγους μήνες, εκτινάχθηκε από το 4% στο 27%, ήταν αναπόφευκτο να οδηγηθεί σε μοιραίους συμβιβασμούς. Διότι, προφανώς, είναι ανέτοιμος (όσο και ο ελληνικός λαός) για μια νέα πολιτική, οικονομική και κοινωνική πορεία για τη χώρα. Μια τέτοια πορεία απαιτεί ένα λαό με συνείδηση των διακυβευμάτων και ένα κόμμα με βαθιές λαϊκές ρίζες, δεμένο με ένα πολύμορφο και ισχυρό λαϊκό κίνημα. Όταν αυτοί οι όροι δεν συγκεντρώνονται, τότε οδηγείσαι εκ των πραγμάτων σε δύο πιθανές κατευθύνσεις: Είτε σε μια λογική πραξικοπηματικής κατάληψης της εξουσίας, γεγονός για το οποίο δεν υπάρχουν προϋποθέσεις και ούτε ταιριάζει στην ιδεολογία και τη φύση του ΣΥΡΙΖΑ, είτε επιλέγεις τη λογική της «ρεαλιστικής» προσαρμογής.

Διότι, εφόσον έχεις οικοδομήσει τη λογική σου πάνω στην άμεση και σύντομη κατάληψη της κυβερνητικής εξουσίας, θα πρέπει να γίνεις αρεστός, ή έστω αποδεκτός,από τις αποικιακές δυνάμεις, ώστε να σε δεχτούν ως πιθανή εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης. Γι’ αυτό, μετά το φύλο συκής της Αργεντινής και της Βραζιλίας, ακολουθεί το κυρίως μενού: ο Σόιμπλε και η επίσκεψη στις Ηνωμένες Πολιτείες. Αν αντίθετα δεν υπήρχε μια τέτοια τυχοδιωκτική αντίληψη, ένα λαϊκό πατριωτικό και δημοκρατικό κόμμα θα ασχολούνταν κατ’ εξοχήν με την οικοδόμηση δομών λαϊκής αλληλεγγύης και «αντιεξουσίας», που θα έκαναν δυνατή –μεσοπρόθεσμα και όχι βραχυπρόθεσμα– μια αυθεντική αλλαγή στο καθεστώς. Ο τυχοδιωκτισμός των ανώτερων μεσαίων στρωμάτων, που αποτελούν την κοινωνική βάση των στελεχών αυτού του κόμματος, μπροστά στην πραγματικότητα, τα οδηγεί πάντοτε στην προσαρμογή. Μήπως εμείς οι παλαιότεροι δεν έχουμε ζήσει το ίδιο σενάριο, και με ευνοϊκότερες συνθήκες, όταν, «από τις 18 σοσιαλισμός» και το «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο» του Παπανδρέου, καταλήξαμε στην παπανδρεϊκή και τη σημιτική κλεπτοκρατία; Η ίδια τυχοδιωκτική λογική παράγει ανάλογα αποτελέσματα και μάλιστα πολύ ταχύτερα, γιατί σήμερα δεν υπάρχουν οι ευνοϊκοί όροι του 1981.

Όλοι κατανοούμε πως, την τελευταία περίοδο, η ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας προσπαθεί να χρησιμοποιήσει την ένταση γύρω από τα ζητήματα των κατειλημμένων χώρων, τα γκαζάκια και τους πυροβολισμούς προκειμένου να επιβάλει τον ορυμαγδό των μέτρων που έχουν υπαγορεύσει οι δανειστές. Φαίνεται όμως ότι και η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ τα χρησιμοποιεί για να περάσει πιο εύκολα τη λογική του «ρεαλισμού». Αποκηρύσσει αίφνης τους μέχρι χθες συμμάχους της για να πραγματοποιήσει πολύ πιο ανώδυνα τη μεγάλη στροφή, την οποία εγκαινίασε με το ταξίδι του Τσίπρα, και εν μέρει για να την κάνει να ξεχαστεί.

Δυστυχώς, παρ’ ότι, πολλές φορές μέχρι τώρα, τονίσαμε πως θα ήταν ευχής έργο μια θετική μετεξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ προς μια πατριωτική κατεύθυνση, φαίνεται να δρομολογείται μάλλον το αντίστροφο σενάριο, μιας «ρεαλιστικής» προσαρμογής στη γερμανική Ευρώπη.

Και δεν είμαστε γενικά και αόριστα ενάντια σε οποιαδήποτε επαφή με τον «εχθρό». Είναι προφανές πως, αν μια λαϊκή δημοκρατική παράταξη βρισκόταν πραγματικά στα πρόθυρα της εξουσίας, τότε θα έσπευδαν όλοι, φίλοι και εχθροί, να επιδιώξουν την επαφή μαζί της, και, σε αυτή την περίπτωση, κάτι τέτοιο θα ήταν επιτρεπτό ή και επιβεβλημένο. Όταν, αντίθετα, δεν διαθέτεις την ανάλογη λαϊκή στήριξη –και στην πραγματικότητα δεν διαθέτεις καμιά δυνατότητα να κυβερνήσεις, εκτός από τις ονειροφαντασίες και τις ονειρώξεις κάποιων στελεχών– τότε μεταβάλλεσαι ο ίδιος σε «ζητιάνο συναντήσεων», απογοητεύοντας βαθύτατα ένα κόσμο που είχε πιστέψει σε σένα.

Τέλος, θα μπούμε στον πειρασμό να εγκαλέσουμε, για πρώτη φορά, φίλους και συντρόφους, με πολλούς από τους οποίους συμπορευτήκαμε για πολλά χρόνια. Και αυτοί, στη λογική ενός άλλου «ρεαλισμού», –τον οποίο μας κατηγορούν ότι δεν διαθέτουμε–, επέλεξαν τη συμπόρευση ή την προσχώρηση στον ΣΥΡΙΖΑ. Θα τους θυμίσουμε, λοιπόν, πως ανάλογοι ρεαλισμοί είχαν «τσουβαλιάσει», για χρόνια, πάρα πολλούς στο «πατριωτικό» ΠΑΣΟΚ, το οποίο ώδινεν έξοδο από το ΝΑΤΟ και έτεκεν Άκη Τσοχατζόπουλο!

Ευτυχώς ή δυστυχώς, για κάποιους από αυτούς, το πυροτέχνημα ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί και δεν θα έχει τη διάρκεια του ΠΑΣΟΚ. Και θα πρέπει πλέον να εγκαταλείψουν τα επιχειρήματα του τύπου «ας συμπορευτούμε με τον ΣΥΡΙΖΑ, μπροστά στην καταστροφή της χώρας», σήμερα τουλάχιστον που η ίδια η ηγεσία του πραγματοποιεί τη μνημονιακή προσαρμογή της. Είναι αντίθετα προφανές πως, όσο δεν υπάρχει, και όσο δεν παλεύουμε για να διαμορφωθεί, ένας αυθεντικός πατριωτικός δημοκρατικός πόλος στη χώρα, τόσο πιο γρήγορα και ο ΣΥΡΙΖΑ θα προσαρμοστεί στη γερμανοκρατούμενη Ευρώπη της κυρίας Μέρκελ.

15 Ιανουαρίου 2013

αναδημοσιεύεται από το ardin-rixi.gr

Δευτέρα 7 Ιανουαρίου 2013

Μάρθα Φριντζήλα: ''Οι πολιτικοί δεν είναι πια άνθρωποι''

Μάρθα Φριντζήλα: «Οι πολιτικοί δεν είναι πια άνθρωποι»

Ιαν 7

Αναρτήθηκε από τον/την ΕΛευθερη Λαικη Αντιστασιακη Συσπειρωση

Του Γιώργου Ι.Αλλαμανή

Αν της ζητήσεις να σου πει έναν άνθρωπο – πρότυπο, αμέσως θα σου μιλήσει για μια ψυχωμένη καθηγήτρια Μαθηματικών που ανεβάζει αρχαίο δράμα σε ένα δημόσιο σχολείο. Κι αν έχεις μαράζι που η Ελλάδα καταρρέει, θα σου πει ότι τώρα είναι η πιο καλή εποχή για συλλογικές δράσεις, απ’ την παρηγορητική καλλιτεχνία μέχρι την κοινωνική αλληλεγγύη. Η Μάρθα Φριντζήλα ξεκινάει πατώντας γερά σ’ ένα πρώτο και βασικό «τετραγωνάκι»: ότι η τέχνη είναι «ένα πράγμα», είτε τραγουδάς είτε παίζεις θέατρο είτε γράφεις, ζωγραφίζεις, χορεύεις, κάνεις σινεμά ή τρυπώνεις στο ψηφιακό δάσος των πολυμέσων. Λειτουργεί ολιστικά, σχεδόν αναγεννησιακά, μακριά από τα τυμπανιαία ψοφίμια του lifestyle και το έρημο χωριό της τηλεόρασης. Περιτριγυρισμένη από μαθητές και συνεργάτες, απλώνει στο γερό καναβάτσο της εργασιομανίας τα σκηνοθετικά της χρώματα, διδάσκει για να διδαχθεί. Ο χώρος της, που τον έστησαν μαζί με τον μουσικό και εικαστικό Βασίλη Μαντζούκη, το «Baumstrasse» στον Βοτανικό, μυρίζει ζωή, όχι επιβίωση
Είχες πει παλαιότερα ότι το θεατρικό κοινό είναι απαίδευτο στην Ελλάδα. Μα μήπως είναι πεπαιδευμένοι οι περισσότεροι αναγνώστες, τηλεθεατές, πολιτικοί ή δημοσιογράφοι; Με ποια παιδεία αντικρούσαμε τη μνημονιακή βαρβαρότητα;
Αυτό που σκέφτομαι είναι «τι κάνει ο πομπός;». Τι κάνει ο καλλιτέχνης σ’ αυτήν τη χώρα; Βρίσκει τους δικούς του εκατό ή τριακόσιους και πορεύονται σ’ αυτό το αξημέρωτο τοπίο; Γιατί να είναι τόσο ρομαντικοί οι καλλιτέχνες;
Τι απάντηση δίνεις;
Να σου πω, πρώτα αισθάνομαι ότι υπάρχει μια μεγάλη παρεξήγηση στο τι είναι λαϊκό. Αν δεν είναι ο Μάνος Χατζιδάκις λαϊκός, ποιος είναι; Κι όμως, για την πλειονότητα των Ελλήνων θεωρείται, ας πούμε, βαριά κουλτούρα. Τότε ο Γιάννης Χρήστου τι είναι; Δεν μιλάμε για το ποιος τον ξέρει, γιατί αν βγούμε έξω και ρωτήσουμε πόσοι γνωρίζουν τον Χρήστου, έναν από τους πιο μεγάλους συνθέτες του 20ού αιώνα…
…Θα κλαίμε ο ένας στον ώμο του άλλου.
Άνθρωποι που με γνωρίζουν για πρώτη φορά ως τραγουδίστρια μου λένε: «Μα γιατί δεν σας ξέρουμε; Εσείς θα μπορούσατε να κάνετε μεγάλη καριέρα, να σας βλέπουμε στην τηλεόραση, στα περιοδικά…». Λαϊκός είναι αυτός που βγαίνει εξώφυλλο στο «Σοκ» ή στο «Αμόκ». Με όρους κλειδαρότρυπας, αυτό είναι πιο σημαντικό. Τη θέση του λαϊκού την πήρε η καψούρα. Δηλαδή ο άντρας που θα κλάψει ή που θα βγει στον δρόμο να χορέψει ένα ζεϊμπέκικο. Όχι ο ξηγημένος πια. Υπάρχει ένα τραγούδι του Παναγιώτη Τούντα, που τραγουδούσε η Ρόζα Εσκενάζι, που λέει «Γίνομαι άντρας» (σ.σ.: του 1932). Η «Κούλα», άλλο ένα (σ.σ.: του 1932, στίχοι και μουσική Κώστα Καρίπη), που λέει περίπου: «Έχεις γκόμενα; Σε παρατάω και φεύγω».
Καθαρές κουβέντες.
Πολύ καθαρά, ναι. Κι έχει γίνει οδηγός μας το «Συγχώρα με μουρμούρα μου, πονούσε η καρδούλα μου». Από την άλλη, όμως, λαϊκό έγινε κι αυτό που δεν καταλαβαίνεις, από ένα σημείο και μετά.
Ποιο εννοείς;
Δηλαδή «δεν καταλαβαίνω, μιλάει ποιητικά», αλλά αφού το τραγούδησε ένας λαϊκός τραγουδιστής είναι «λαϊκό».
Δεν τολμάμε να πούμε ότι και το έντεχνο εμπεριέχει κι ένα κομμάτι… θολο-σκουπιδίλας.
Πολύ μεγάλο, εκεί στα 90’s κυρίως. Ξεκινάμε για να γίνει κάτι νέο, χωρίς να κοιτάμε τι έχει γίνει στο παρελθόν. Νομίζω ότι δύο είναι τα πεδία. Το ένα είναι πώς καταλαβαίνεις από πού προέρχεσαι. Αυτό είναι πολύ σημαντικό, το λέει ο Στραβίνσκι στην «Ποιητική» (σ.σ.: Ιγκόρ Στραβίνσκι, «Μουσική Ποιητική», εκδ. Νεφέλη), ότι δεν είναι δυνατόν ένα δέντρο δίχως ρίζες να περιμένεις να αντέξει στον άνεμο, ούτε είναι δυνατό να μη σκάψεις για να φυτέψεις κάτι. Αυτό το ξεχνάμε, πάμε να ρίξουμε σπόρους στην επιφάνεια. Το άλλο πεδίο είναι το ερώτημα: «γιατί έχει πάψει η τέχνη να είναι μέρος της ζωής;». Γιατί έχει πάψει να μας ενδιαφέρει η ομορφιά. Από τα αντικείμενα που χρησιμοποιούμε στα σπίτια μας μέχρι…
…Μέχρι τον φασόν τρόπο που βαφτίζουμε τα παιδιά μας, που παντρευόμαστε, που μας κηδεύουν.
Αυτό. Έτσι έπαψε να είναι μέρος της ζωής η τέχνη.
Για το πρώτο που λες, για τις ρίζες, η ελληνική κοινωνία βρίσκεται σε τέτοια κατάσταση – σοκ που ένα τμήμα της δέχεται να γίνει η άγραφη σελίδα την οποία θα ξαναγράψουν άλλοι, ξένοι και πρόθυμοι ντόπιοι. Καθώς οι αντιστάσεις καταστέλλονται βίαια, μήπως σωρεύεται πολλή εκρηκτική ύλη στην κοινωνία και με μία τυχαία αφορμή τιναχτεί στον αέρα;
Γίνονται πολύ μικρές εκρήξεις ανά διαστήματα. Όμως εγώ δεν νομίζω ότι σωρεύεται εκρηκτική ύλη. Νομίζω ότι οδηγούμαστε σε μία φάση αποχαύνωσης, τέτοια που να μας αρκεί κάτι πάρα πολύ μικρό. Δηλαδή, αν το καλοκαίρι καταφέρουν οι άνθρωποι και έχουνε πάρει τα δεδουλευμένα τους ή αν πάψουν να τους κόβουν άλλο απ’ τον μισθό, θα το ράψουν πάλι. Λέμε «είναι άδικο, είναι άδικο…». Με το που θα ανοίξει λίγο μια μικρή ρωγμή, να φανεί λίγο φως, θα πούμε «να το δίκιο μας!» – και θα μας αρκεί.
Οι πολιτικοί μας;
Οι πολιτικοί δεν είναι πια άνθρωποι. Δεν νομίζω ότι κανείς τούς βλέπει πια ως ανθρώπους, ως συναισθηματικά όντα, ως όντα που μπορούνε να κατανοήσουν τι συμβαίνει. Με το που θα συγκινηθεί λίγο ένας πολιτικός και θα πει «δικαιωθήκαμε…», θα δικαιωθεί μαζί του κι όλος ο λαός. Είμαστε πολύ φοβισμένοι για να φωνάξουμε. Κι επίσης είμαστε ένας λαός που μεγαλώνει «νομίζοντας πως είναι ο ίδιος κι ένας πρόγονός του την ίδια στιγμή», όπως έλεγε κάποιος. Είμαστε «αδικημένοι», αν και είμαστε «τόσο μεγάλοι, τόσο σπουδαίοι».
Η θεμελιώδης αυταπάτη του νεοελληνισμού: από τη μια στο κέντρο του κόσμου με την αρχαία γραμματεία και την αθηναϊκή δημοκρατία, απ’ την άλλη στην εσχατιά του κόσμου ως προς τη σύγχρονη παρουσία μας.
Εγώ παρατηρώ το αρχαίο δράμα, με το οποίο ασχολούμαι πάνω από 20 χρόνια. Επιμένω να θέλω να ανεβάζω αρχαίο δράμα. «Μα τώρα, είναι δυνατόν; Θα το κάνεις κι εσύ;» είναι σαν να λένε κάποιοι από τους πιο σύγχρονους, τους πιο Ευρωπαίους συναδέλφους μου. «Γιατί να το κάνουμε;». Γιατί αυτή είναι η γλώσσα μας, γιατί «στα βράχια αυτά χτυπούσανε τα χταπόδια οι ψαράδες και τότε και τώρα», όπως έλεγε ο Κουν. Δεν σε συγκινεί αυτή η γη; Δεν σε συγκινεί αυτή η γλώσσα; Για μένα αυτή είναι η αρχή. Έχω βρεθεί στη θέση να έχω κάνει τα χαρτιά μου και να είμαι έτοιμη να φύγω απ’ την Ελλάδα, και τελευταία στιγμή να λέω: «Όχι ρε συ!».
Θυμάμαι τότε που θα φεύγατε με τον Βασίλη για τη Γαλλία, το 2006. Τι σας κράτησε πίσω;
Η γλώσσα. Όχι ότι δεν μιλάω την άλλη γλώσσα, αλλά ότι μιλάω αυτή. Θέλω να ακούω ελληνικά γύρω μου, να μιλάω ελληνικά με τους ανθρώπους που συνεργάζομαι. Γιατί, αν ήμουν ζωγράφος, δεν θα είχα κανένα πρόβλημα ή, αν έπαιζα τσέλο σε μία ορχήστρα. Αλλά κάνω θέατρο.
Διαβάζω στο σημείωμα για την παράσταση με την «Αθώα Ερέντιρα» το ερώτημα: «Μήπως τελικά δεν θέλει να είναι ελεύθερη;». Εμείς πόσο της μοιάζουμε;
Ε, τετρακόσια χρόνια σκλαβιάς δεν είναι λίγα. Γι’ αυτό και παρατηρούμε το εξής: ένας άνθρωπος που ανεβαίνει στο βήμα της Βουλής και δείχνει σίγουρος γι’ αυτά που λέει, γίνεται κατευθείαν το μοντέλο μας. Και μπορεί να λέει ακρότητες.
Έως ότου γκρεμιστεί για ν’ ανέβει πάνω κάποιος άλλος σίγουρος. Σήμερα (σ.σ.: Παρασκευή 28 Δεκεμβρίου 2012) αποκαλύπτεται ότι τα ονόματα που αφαιρέθηκαν από τη λίστα Λαγκάρντ ήταν συγγενείς του Γιώργου Παπακωνσταντίνου.
Τέλειο !… «Ευτυχώς» όμως που… σφάξανε μια κοπέλα στην Ξάνθη και μπορεί ο κόσμος να ασχοληθεί με κάτι άλλο. Έχουμε και αποχωρήσεις από το «Dancing with the stars», έχουμε πολλά θέματα σοβαρότερα…
Η λύση ποια είναι;
Σταματάς την περιπλάνηση. Αρκεί ένας να τη σταματήσει και να λειτουργήσει σαν μαγνήτης, να πει: «Πάμε να κάνουμε τη δική μας μικρή κοινωνία», που μπορεί να έχει εθελοντισμό, ανταλλακτική οικονομία, από πολύ μικρές μέχρι όλο και μεγαλύτερες κοινότητες. Παρατηρώ τα παιδιά από τη Δραματική Σχολή του Εθνικού, όπου διδάσκω έξι χρόνια. Η μεγάλη αλλαγή είναι ότι τα παιδιά, με το που τελειώνουν, φτιάχνουν θεατρικές ομάδες. Δεν περιμένουν πια τηλέφωνο. Κατευθείαν ομάδα, κατευθείαν «πάω και παίζω». Σκέφτονται: «Λεφτά δεν θα βγάλω και το ξέρω», γιατί και στις καλές εποχές η τελευταία τρύπα του ζουρνά ήτανε πάντοτε το θέατρο. Οπότε «θα το κάνω κι άμα βγάλουμε και κάτι θα φάμε κανένα σουβλάκι το βράδυ…».
Εδώ στο «Baumstrasse»;
Το βλέπω και εδώ, πόσα παιδιά ήρθαν και δεν φεύγουν πια. Θέλουν να κάνουν –ξέρω ’γώ–, γενέθλια. «Να τα κάνουμε εδώ;» λένε. Εμείς φτιάξαμε με τον Βασίλη έναν χώρο που είναι και χώρος εργασίας και το σπίτι μας. Λοιπόν το σπίτι μας αυτήν τη στιγμή έχει 200 ανθρώπους!
Δημιουργούνται νέες κοινότητες;
Συνεχώς, σ’ όλη την Ελλάδα. Τα παιδιά που οργανώνουν το «Μουσικό Χωριό» στον Άγιο Λαυρέντιο, στο Πήλιο, φτιάξανε στη Θεσσαλονίκη το «Αυγό», άλλη μια τέτοια κοινότητα. Όταν το παιδί βλέπει πού έχει οδηγηθεί αυτή η χώρα, πού έχει οδηγηθεί η ζωή των γονιών του που μάζευαν ένσημα όλη τους τη ζωή και φυτοζωούν με μία ψωροσύνταξη που τους κόβεται συνέχεια, λέει: «Ο μπαμπάς μου κι η μαμά μου ήταν κορόιδα! Δεν μπορεί να είναι το όνειρό μου εμένα αυτό….
Και πώς ζει;
Ζει με λιγότερα, αλλά κάνει σήμερα αυτό που διάλεξε. Δεν περιμένει «ένα καλύτερο αύριο». Το ζει τώρα. Ούτε εγώ είχα λεφτά να επενδύσω, ούτε έχω. Γι’ αυτό επένδυσα στη νεότητα: τη δική μου, των φίλων μου, των συνεργατών μου. Αυτή είναι ο πλούτος μας.

Πηγή : Το Ποντίκι
αναδημοσιεύεται από το eleuftheriellada.wordpress.com/2013

Πέμπτη 3 Ιανουαρίου 2013

Κοντά σε συμφωνία με το ΡΚΚ;

Πέμπτη, 3 Ιανουαρίου 2013

Κοντά σε συμφωνία με το ΡΚΚ;

Ο φυλακισμένος Κούρδος ηγέτης, Abdullah Öcalan εμφανίζεται επικριτικός απέναντι σε οποιαδήποτε διαδικασία διαλόγου επιχειρεί να πείσει το Κουρδικό Εργατικό Κόμμα (ΡΚΚ) να «αφήσει κάτω τα όπλα του».

Σύμφωνα με το σύμβουλο και βουλευτή του κυβερνόντος κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ) , Yalçın Akdoğan, ο Öcalan παραμένει ο πιο σημαντικός δρων για τη λήψη μίας τέτοιας απόφασης.
Ο Akdoğan, με αφορμή τις δηλώσεις του Erdogan για επαφές με τον ηγέτη του ΡΚΚ, σχολίασε ότι ο Öcalan, είναι τόσο καιρό στη φυλακή που πλέον δεν μπορεί να ελέγξει το ΡΚΚ, αν και παραμένει «βασικό εργαλείο» του συναισθηματικού κορμού του.
Σημειώνεται ότι ο Τούρκος Πρωθυπουργός, έχει δηλώσει πως οι συναντήσεις στη φυλακή συνεχίζονται, καθώς προσδοκάται κάποιο αποτέλεσμα - και θα συνεχιστούν για όσο διαφαίνεται «φως στην άκρη του τούνελ».
Σύμφωνα με τα τουρκικά ΜΜΕ, οι διάλογοι που γίνονται με τον Öcalan έχουν ως στόχο τον καθορισμό ενός χρονοδιαγράμματος με βάση το οποίο το ΡΚΚ θα δημοσιεύσει μια διακήρυξη για την παράδοση των όπλων σε ένα διάστημα μερικών μηνών.
Αν επιτευχθεί ο στόχος αυτός, το ΡΚΚ, που είχε σταματήσει τις επιχειρήσεις του λόγω του χειμώνα, θα ξεκινήσει τον αφοπλισμό την άνοιξη.

Ομάδα Ειδήσεων e-afipnisi\
αναδημοσιεύεται από http://infognomonpolitics.blogspot.gr/

Η μεγάλη παγίδα που έστησε η Τουρκία στην Ελλάδα

Δευτέρα, 31 Δεκεμβρίου 2012

Η μεγάλη παγίδα που έστησε η Τουρκία στην Ελλάδα

Η νέα ενεργειακή στρατηγική της Τουρκίας τεράστια παγίδα για την Ελλάδα

Του Σάββα Καλεντερίδη

Η Ελλάδα έχει πικρή εμπειρία από την πρακτική που ακολουθεί η Τουρκία από τη δεκαετία του 1970 με τα ερευνητικά σκάφη, τα οποία αποτέλεσαν το κύριο εργαλείο προώθησης των τουρκικών διεκδικήσεων στο Αιγαίο και εσχάτως -αλλά και στο μέλλον- στην Ανατολική Μεσόγειο.

Το «επιχειρησιακό δόγμα» της Τουρκίας ήταν απλό. Αφού πρώτα βολιδοσκοπούσε και έπαιρνε τη συγκατάθεση των ΗΠΑ, έβγαζε το ερευνητικό σκάφος στο Αιγαίο, προκαλούσε μια κρίση με την Ελλάδα, η οποία ανέτοιμη και ανίσχυρη πολιτικά -και όχι στρατιωτικά- να την αντιμετωπίσει, υποχωρούσε κάθε φορά, με την Τουρκία να προωθεί τις απαράδεκτες διεκδικήσεις της στο Αιγαίο. Εσχάτως, μάλιστα, δεν χρειαζόταν καν τα ερευνητικά σκάφη, αφού οι ελληνικές κυβερνήσεις, κυρίως εκείνες του Σημίτη και του ΓΑΠ, μέσα από τις λεγόμενες διερευνητικές επαφές, που υποστηρίζονται -αν δεν αποτελούν ιδέα- από την Ουάσιγκτον, μετέτρεψαν τη μία και μοναδική ελληνοτουρκική διαφορά, που ήταν η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας, σε δέσμη τουρκικών διεκδικήσεων, με σκοπό να παραπεμφθούν «πακέτο» στο Διεθνές Δικαστήριο, με τραγικές συνέπειες για τα εθνικά μας συμφέροντα.

Όλο αυτό το διάστημα που διαρκούσαν οι αέναοι κύκλοι των διερευνητικών επαφών, οι δυο χώρες υποτίθεται ότι είχαν δεσμευθεί να αποφύγουν μονομερείς ενέργειες στο ζήτημα των ερευνών στις αμφισβητούμενες περιοχές, για να μην τορπιλιστούν οι συνομιλίες, με την ελληνική πλευρά να παγιοποιεί με τη στάση της αυτή το καθεστώς αμφισβήτησης για το σύνολο του Αιγαίου!

Ενώ, όμως, η ελληνική πλευρά τηρούσε στάση του «απόλυτα καλού παιδιού» επί παντός επιστητού, όσον αφορά τις σχέσεις της με την Τουρκία, η Άγκυρα, όταν είδε τις εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο και την κυπριακή ΑΟΖ να την ξεπερνούν και να δημιουργούν ένα περιβάλλον που απειλεί την τουρκική πολιτική, που αγνοεί το διεθνές Δίκαιο των Θαλασσών, προέβη η ίδια σε μονομερείς ενέργειες, προκηρύσσοντας τον Απρίλιο του 2011 διεθνή διαγωνισμό για έρευνες σε οικόπεδα που εκτείνονται στην ελληνική υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ, σε εκτεταμένη περιοχή ΝΑ του Καστελορίζου. Η κρατική εταιρεία ΤΡΑΟ έκανε συνομιλίες με 13 ξένες εταιρείες, οι οποίες όμως δεν έδωσαν προσφορές, αφού ήταν εξοφθάλμως ορατή η παρανομία της Άγκυρας.

Τη μονομερή αυτή ενέργεια απέφυγε να καταγγείλει με σφοδρότητα η ελληνική κυβέρνηση, γιατί προφανώς το καταστροφικό δίδυμο ΓΑΠ-Δρούτσα δέχτηκαν με κάποιο τρόπο τη θέση του Νταβούτογλου, ότι η δέσμευση για αποφυγή μονομερών ενεργειών αφορά το Αιγαίο και όχι τη Μεσόγειο, συγκαταλέγοντας αυθαιρέτως το σύμπλεγμα νησιών της Μεγίστης (Καστελόριζο) στη Μεσόγειο, αν υπολογίζει ότι υπάρχει ένα τέτοιο σύμπλεγμα νησιών.

Δηλαδή, έστω και αν -ως υπόθεση εργασίας- προσχωρήσουμε την τουρκική λογική, η Ελλάδα θα παραμένει εγκλωβισμένη στη λογική του καλού παιδιού και ή θα αποφασίσει να μοιράσει το Αιγαίο μέσω του διαλόγου ή θα συμφωνήσει να παραπεμφθεί το σύνολο των τουρκικών διεκδικήσεων στο Διεθνές Δικαστήριο, και την ίδια στιγμή η Τουρκία θα αμφισβητεί εντελώς ανενόχλητη εμπράκτως με μονομερείς ενέργειες την ελληνική υφαλοκρηπίδα του Καστελορίζου, της Κάσου, της Καρπάθου, της Κρήτης και της Γαύδου, -την τελευταία τη διεκδικεί ολόκληρη και ως έκταση-, να μην το ξεχνάμε κι αυτό!

Η Τουρκία, την πρακτική των ερευνητικών σκαφών και των κανονιοφόρων που ακολουθούσε με επιτυχία στο Αιγαίο, επιχείρησε να δοκιμάσει στην Ανατολική Μεσόγειο και συγκεκριμένα στην υφαλοκρηπίδα και την ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας, στέλνοντας εκεί το Σεπτέμβριο του 2011 για «έρευνες» το Πίρι Ρέις, ένα σαράβαλο κατ’ όνομα ερευνητικό σκάφος, συνοδευόμενο από πολεμικά πλοία, με στόχο να ανατρέψει τις εξελίξεις στο «Οικόπεδο 12», πέφτοντας στον αμερικανο-ισραηλινό τοίχο της Noble Energy και της Delek.

Αυτή η νέα κατάσταση που δημιουργείται στην Ανατολική Μεσόγειο, που -υπό πολύ συγκεκριμένες προϋποθέσεις- μπορεί να επεκταθεί και στις άλλες θαλάσσιες περιοχές, προς Δυσμάς αλλά και στο Αιγαίο, σε συνδυασμό με την απροθυμία ξένων εταιρειών να συμμετέχουν σε εξοφθάλμως παράνομες, με βάση το διεθνές Δίκαιο των Θαλασσών, ενέργειες, οδήγησε στην Άγκυρα να αναθεωρήσει τις πρακτικές της και να προχωρήσει η ίδια σε κατασκευή δικού της υπερσύγχρονου ερευνητικού σκάφους, που θα ανήκει στην Γενική Διεύθυνση Μεταλλευτικών Ερευνών (ΜΤΑ), σε συνεργασία με το τουρκικό Υπουργείο Αμύνης, στα ναυπηγεία της Τούζλα, το οποίο αναμένεται να παραδοθεί τα τέλη του 2014.

Επειδή, όμως οι εξελίξεις τρέχουν, η ΤΡΑΟ αποφάσισε να προχωρήσει εσπευσμένως στην αγορά του νορβηγικού υπερσύγχρονου ερευνητικού σκάφους «Polarcus Samur», αξίας 165 εκατ. δολαρίων, το οποίο, σε περίπτωση που ολοκληρωθεί η συμφωνία, θα παραδοθεί στην Τουρκία το πρώτο τετράμηνο του 2013. Επί πλέον, σύμφωνα με τουρκικά δημοσιεύματα, η Τουρκία θα αποκτήσει και τη σχετική τεχνογνωσία, αφού στη συμφωνία αγοράς του σκάφους συμπεριλαμβάνεται και η ενοικίαση του εξειδικευμένου προσωπικού, μέχρι την απόκτηση σχετικής εμπειρίας από τους Τούρκους επιστήμονες.

Με άλλα λόγια, η Τουρκία με το νέο έτος, αν τελικά αγοράσει το νορβηγικό σκάφος, θα μπορεί να κάνει τρισδιάστατες έρευνες στην ελληνική υφαλοκρηπίδα του Καστελορίζου, της Ρόδου, της Κάσου, της Καρπάθου και της Κρήτης, ενώ αναμένεται να αποκτήσει τη δυνατότητα να κάνει και γεωτρήσεις, με θαλάσσιες πλατφόρμες που σχεδιάζει να αγοράσει.

Άραγε έχει αξιολογηθεί σωστά η κίνηση αυτή της Άγκυρας και είναι έτοιμη η Ελλάδα να αντιμετωπίσει μονομερείς ενέργειες και τετελεσμένα που μπορεί να δημιουργήσει η Τουρκία, για παράδειγμα στην περιοχή που σκοτώθηκε ο Ηλιάκης και λίγο νοτιότερα, εκεί που τέμνονται "τα όρια της ΑΟΖ Τουρκίας-Λιβύης", όπως μας προϊδέασε εσχάτως ο κ. Αμπντελαζίζ και μάλιστα ενώπιον του κ. Αβραμόπουλου, κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στη Λιβύη;

Δημοσιεύθηκε στην "κυριακάτικη δημοκρατία"

αναδημοσιεύεται από http://infognomonpolitics.blogspot.gr/2012/12/blog-post_2054.html

Για μια χούφτα πετροδολλάρια - της Α. Τράγκα

Πέμπτη, 3 Ιανουαρίου 2013

Για μια χούφτα πετροδολλάρια

Υπάρχουν δύο τρόποι να σκλαβώσεις ένα έθνος. Ο ένας είναι με τη βία. Και ο άλλος με το χρέος.
Δύο χρόνια και οκτώ μήνες πέρασαν από την ημέρα που ο τέως πρωθυπουργός και νυν καθηγητής του Χάρβαρντ Γιώργος Ανδρέα Παπανδρέου, αψηφώντας τη βούληση του ελληνικού λαού, ανακοίνωσε από το ακριτικό Καστελόριζο την προσφυγή της χώρας στον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης, που οδήγησε στην υπογραφή του πρώτου Μνημονίου.
Δύο χρόνια και οκτώ μήνες ύφεση, ανεργία, πόνος, κατάθλιψη και αυτοκτονίες.
Το πείραμα πέτυχε, το πειραματόζωο ψυχορραγεί.
Η ελληνική κοινωνία, μουδιασμένη, επιλεκτικά ανήμπορη να αντιδράσει, παρακολουθεί ψυχρά την εφαρμογή του νέου Δόγματος του σοκ στο ίδιο της το κορμί.
Η Δημοκρατία απέθανε στην ίδια τη χώρα που τη γέννησε. Παρακάμπτοντας την ενοχλητική γι’ αυτή κοινοβουλευτική διαδικασία, η τρικομματική συγκυβέρνηση της εσωτερικής τρόικα, επέλεξε με το άκρως βολικό γι’ αυτή ΦΕΚ 240, να ξεπουλήσει το κράτος που ορκίστηκε να υπηρετεί.
Στο κείμενο αναφέρεται ρητά, ότι δεν εξαιρείται τίποτα από την κατάσχεση σε περίπτωση που η χώρα δεν εκπληρώσει υποχρεώσεις, ούτε λόγω εθνικής κυριαρχίας, ούτε για οποιοδήποτε άλλο λόγο.
«Ούτε το δικαιούχο κράτος μέλος, ούτε η Τράπεζα της Ελλάδος, ούτε κανένα από τα αντίστοιχα περιουσιακά τους στοιχεία εξαιρούνται, λόγω εθνικής κυριαρχίας ή για άλλο λόγο, της δικαιοδοσίας, κατάσχεσης-συντηρητικής ή αναγκαστικής εκτέλεσης σε σχέση με οποιοδήποτε ένδικο βοήθημα ή διαδικασία σχετικά με τη σύμβαση τροποποίησης» είναι η ακριβής διατύπωση, όπως δημοσιεύτηκε στο προαναφερόμενο ΦΕΚ.
Από την εκχώρηση φυσικά δεν εξαιρείται ο υποθαλάσσιος πλούτος της χώρας (υδρογονάνθρακες και φυσικό αέριο), ένας πραγματικός θησαυρός που αντί να γίνει αντικείμενο εκμετάλλευσης από τους φυσικούς δικαιούχους του (τους Έλληνες πολίτες) παραδίδεται στα χέρια των πιστωτών.
Μόνο τυχαίο δεν μπορεί να θεωρηθεί το γεγονός ότι λίγο πριν εκπνεύσει η προθεσμία ισχύος της Σύμβασης Cooper, ο αμερικανοτραφής τέως πρωθυπουργός φρόντισε να δέσει χειροπόδαρα τη χώρα, δεσμεύοντας για άλλη μία φορά τα στρατηγικά ορυκτά της χώρας τύποις και ουσία σε consortium εταιριών, που για άλλη μία φορά παραφυλούν όπως οι κόρακες την κατάλληλη στιγμή για να τα υφαρπάξουν.
Γι’ αυτό άλλωστε «στήθηκε» και το σκηνικό των Ιμίων ώστε οι Τούρκοι να κάνουν λόγο για γκρίζες ζώνες, να ανακηρυχθούν τα εθνικά ύδατα διεθνή και να ξεκινήσουν οι γεωτρήσεις για την εξαγωγή πετρελαίου.
Άκρως αποκαλυπτική είναι η μέθοδος που ακολουθείται από τον ιμπεριαλισμό των κονκισταδόρων. Ο Τζων Πέρκινς –μετανοημένος Οικονομικός δολοφόνος- αναφέρει χαρακτηριστικά:
«Ο πιο κοινός τρόπος (υποδούλωσης ενός έθνους), είναι να εντοπίσουμε πρώτα τη χώρα η οποία διαθέτει πόρους όπως πετρέλαιο. Μετά θα κανονίσουμε ένα τεράστιο δάνειο για τη χώρα αυτή από την Παγκόσμια Τράπεζα ή έναν από τους αδελφούς οργανισμούς (π.χ Διεθνές Νομισματικό Ταμείο).
Το χρέος είναι τόσο μεγάλο που είναι αδύνατο να εξοφληθεί. Και αυτό είναι μέρος του σχεδίου, δεν μπορούν να το αποπληρώσουν. Και έτσι εμείς οι οικονομικοί εκτελεστές, πάμε πίσω και τους λέμε:
Μας οφείλετε πολλά χρήματα και δεν μπορείτε να πληρώσετε το χρέος σας. Οπότε, πουλήστε το πετρέλαιό σας πολύ φθηνά στις δικές μας εταιρίες».
Και την ώρα που η Ελληνική Διαχειριστική Εταιρία Υδρογονανθράκων ΕΔΕΥ Α.Ε, παραμένει ανενεργή, το σκάφος «Nordic» της νορβηγικής εταιρίας PGS, που έχει αναλάβει τις σεισμικές έρευνες για τον εντοπισμό του υποθαλάσσιου πλούτου της χώρας έχει ήδη «σκανάρει» τις περιοχές νοτίως της Κεφαλλονιάς και της Ζακύνθου και της Κρήτης.
Σύμφωνα με την εφημερίδα Έθνος, οι επιστήμονες της PGS, από τότε που ξεκίνησαν το ταξίδι, κάθε εβδομάδα αποστέλλουν τα δεδομένα που συλλέγουν για επεξεργασία στο αρμόδιο τμήμα που διαθέτει η εταιρία στο Χιούστον του Τέξας, στη χώρα δηλαδή ενός εκ των πιστωτών!
Και επειδή θεωρείτο αδύνατον για την ισχυρότερη χώρα της ευρωζώνης-τη Γερμανία- να μη λάβει και αυτή ένα μερίδιο από την πίτα των εσόδων που θα προκύψουν από την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων, η τρικομματική συγκυβέρνηση των Σαμαρά, Βενιζέλου, Κουβέλη, φρόντισε ήδη να ικανοποιήσει με μία ακόμα Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου τις απαιτήσεις της.
Καταπατώντας για άλλη μία φορά το Σύνταγμα και τους νόμους, η εσωτερική τρόικα, καθόρισε ήδη τη λειτουργία του ειδικού λογαριασμού της Τράπεζας της Ελλάδος στον οποίο θα κατατεθούν τα χρήματα του δανείου, και από τον οποίο θα εξυπηρετούνται αποκλειστικά οι δανειακές υποχρεώσεις της χώρας. Στον ίδιο λογαριασμό θα κατατίθενται τα έσοδα από τις αποκρατικοποιήσεις, τα οποία επίσης θα χρησιμοποιούνται αποκλειστικά για την αποπληρωμή του δημόσιου χρέους!
Εκτός από τα έσοδα από τις ιδιωτικοποιήσεις, σε αυτόν θα κατατίθεται ολόκληρο το πρωτογενές πλεόνασμα-στόχος σύμφωνα με το Μεσοπρόθεσμο 2013-2016. Δηλαδή 1,5% του ΑΕΠ το 2014, 3% του ΑΕΠ το 2015 και 4,5% το 2016. Και όχι μόνο αυτό, αλλά εάν το πρωτογενές πλεόνασμα ξεπεράσει τους στόχους, θα κατατίθεται και το 30% της υπέρβασης σε αυτό το λογαριασμό.
Και το ερώτημα κατόπιν τούτων είναι: ποια η θέση των Ελλήνων πολιτών απέναντι στην καταλήστευση του πλούτου που δικαιωματικά τους ανήκει; Τι μπορούν οι ίδιοι να κάνουν ώστε να μπει επιτέλους ένα τέλος εντός του καινούριου έτους σε αυτό τον εφιάλτη;
Η απάντηση είναι απλή: εν αρχή ην η αφύπνιση και η ενημέρωση. Η προσωπική συνειδητοποίηση ότι ο κάθε ένας από εμάς, μπορεί να αποτελέσει ένα έστω και μικρό μέρος της λύσης.
Εάν συνειδητοποιήσουμε το βιασμό που υφιστάμεθα, τότε η αντίδραση είναι αναπόφευκτη. Το οφείλουμε στον εαυτό μας αλλά προ πάντων στα ίδια μας τα τέκνα να παραδώσουμε τη χώρα όπως ακριβώς την παραλάβαμε. Αυτό άλλωστε προστάζει και η αρχή της αειφορίας.
Ας οργανωθούμε λοιπόν, πρώτα σε τοπικό και κατόπιν σε πανελλαδικό επίπεδο ώστε να αναγκάσουμε τους πιστωτές και κυρίως τους εσωτερικούς Εφιάλτες να υποχωρήσουν και να αποχωρήσουν.
Και επειδή γνωρίζω ότι πολλοί από εσάς θα σκεφθείτε ότι κάτι τέτοιο είναι αδύνατον, να σας υπενθυμίσω μόνο τούτο: η κυβέρνηση του πρώτου κατοχικού πρωθυπουργού της χώρας, του Γεωργίου Ανδρέα Παπανδρέου, έπεσε λίγες μόνο ημέρες μετά τις αυθόρμητες αντιδράσεις όλων των Ελλήνων πολιτών στην επέτειο του μεγάλου ΟΧΙ, της 28ης Οκτωβρίου.
Μην ξεχνάτε τη ρήση του μεγάλου στοχαστή, Νίκου Καζαντζάκη:
«εγώ έχω χρέος μου να σώσω τη γης. Αν δεν σωθεί, εγώ θα φταίω»

Αλεξάνδρα Τράγκα
Δημοσιογράφος
αναδημοσιεύεται από http://infognomonpolitics.blogspot.gr/2013/01/blog-post_8779.html

Σχέδιο για τον αφοπλισμό του PKK«κρύβουν» οι συνομιλίες του Οτσαλάν με την τουρκική Κυβέρνηση

Πέμπτη, 3 Ιανουαρίου 2013

Σχέδιο για τον αφοπλισμό του PKK«κρύβουν» οι συνομιλίες του Οτσαλάν με την τουρκική Κυβέρνηση

Κυριαρχούν στη σημερινή επικαιρότητα οι αναφορές του τύπου για τη συνέχιση των συνομιλιών στο Ιμραλί μεταξύ στελεχών της ΜΙΤ, συμπεριλαμβανομένου του επικεφαλής της Χακάν Φιντάν και του Αμπντουλάχ Οτζαλάν.Η Radikal αναφέρει ότι, σε συνέχεια της συνάντησής του με τον Οτζαλάν την 16η Δεκεμβρίου, ο επικεφαλής της ΜΙΤ Χακάν Φιντάν πέρασε πριν την Πρωτοχρονιά 2 μέρες στο Ιμραλί συνομιλώντας με το ΡΚΚ. Η εφημερίδα αναφέρει ότι κατά την διάρκεια των συνομιλιών Φιντάν –Οτζαλάν επετεύχθη συμφωνία για χρονοδιάγραμμα αφοπλισμού του ΡΚΚ. Η εφημερίδα επισημαίνει ότι ο Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης Μπεσίρ Αταλάϊ είχε κάνει λόγο σε δηλώσεις του για «ολοκληρωμένη στρατηγική αφοπλισμού του ΡΚΚ». Η εφημερίδα αναφέρει επίσης ότι ο Οτζαλάν αναμένει την συνάντηση του με Κούρδους πολιτικούς κυρίως από το BDP , αλλά δεν έχουν καθοριστεί ακόμα τα ονόματα της κουρδικής αντιπροσωπείας που θα επισκεφθεί τον Οτζαλάν στο Ιμραλί , ωστόσο πιθανότατα θα περιληφθούν στην αντιπροσωπεία ονόματα όπως του Αχμέτ Τούρκ και Αίλά Ακάτ Ατά.

Η Milliyet αναφέρει ότι ο αρχηγός του CHP Κιλιτσντάρογλου δήλωσε ότι το κόμμα του δεν έχει αντιρρήσεις για τις συνομιλίες με τον Οτζαλάν αν αυτές έχουν ως αποτέλεσμα τον αφοπλισμό του ΡΚΚ . Ωστόσο εμφανίζεται επιφυλακτικός για τις πραγματικές προθέσεις του π/θ Ερντογάν και προειδοποίησε ότι οι συνομιλίες με τον Οτζαλάν δεν πρέπει να ενταχθούν στο πλαίσιο της προετοιμασίας για τις επερχόμενες εκλογές. Η εφημερίδα αναφέρει επίσης ότι ο Κιλιτσντάρογλου , τονίζοντας ότι στο κόμμα του δεν υπάρχει προκατάληψη για τις συνομιλίες , εξέφρασε την ανησυχία του για δηλώσεις κυβερνητικών αξιωματούχων ότι «το κράτος και όχι η κυβέρνηση συνομιλεί με τον Οτζαλάν» και πρόσθεσε: « Οι νέοι δρόμοι κατασκευάζονται από το κράτος , αλλά η κυβέρνηση λέει ότι είναι δικό της επίτευγμα. Δεν μπορεί να αναλάβει κανείς μια ισχυρή πρωτοβουλία στον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας , χωρίς να λέει στον λαό την αλήθεια». Ο Κιλιτσντάρογλου υπογράμμισε επίσης ότι το κόμμα του είναι έτοιμο να συνεισφέρει στις συνομιλίες αν εκ των προτέρων τύχει ενδελεχούς ενημέρωσης για τις εξελίξεις και αν η κοινή γνώμη έχει αληθή πληροφόρηση.
Η Gunes αναφέρει ότι κατά τις συνομιλίες μεταξύ του τουρκικού κράτους και του Οτζαλάν που ξεκίνησαν τον περασμένο Οκτώβριο, συζητήθηκαν τα παρακάτω ζητήματα:

            H απομόνωση του Οτζαλάν θα σταματήσει σταδιακά. Θα επιτραπεί η συνάντηση του με μέλη της οικογένειας του και αργότερα με τους δικηγόρους του.
            Το νομοσχέδιο για την χρήση της κουρδικής γλώσσας στο δικαστήριο είναι έτοιμο και θα υποβληθεί στην Εθνοσυνέλευση για έγκριση.
            Το νομοσχέδιο για την Αυτοδιοίκηση έχει εγκριθεί από την Εθνοσυνέλευση και η Τουρκία αναμένεται να υιοθετήσει την Ευρωπαϊκή Χάρτα Τοπικής Αυτοδιοίκησης και με αυτό τον τρόπο θα ανοίξει ο δρόμος για την εγκαθίδρυση ομοσπονδίας.
            Το τέταρτο πακέτο μεταρρυθμίσεων του δικαστικού συστήματος θα περιέχει ρυθμίσεις για την χρήση της μητρικής γλώσσας στις Δημόσιες Υπηρεσίες.
            Θα αναθεωρηθεί ο ορισμός της υπηκοότητας προς την κατεύθυνση άμβλυνσης της έμφασης της τουρκικής ταυτότητας. Το ΑΚΡ και το BDP έχουν φθάσει σε συμβιβασμό για το θέμα ενώ δεν έχει αντιρρήσεις το CHP.

            Θα σταματήσουν οι τρομοκρατικές επιθέσεις του ΡΚΚ. Σημειώνεται ότι δεν έχουν υπάρξει επιθέσεις του ΡΚΚ τον τελευταίο μήνα
            Ο Οτζαλάν προτείνει μια φόρμουλα διαδοχικών σταδίων για τον αφοπλισμό του ΡΚΚ. Πρώτο στάδιο η επίτευξη εκεχειρίας και θα ακολουθήσει η απόσυρση των μελών του ΡΚΚ πέραν των συνόρων και η κατάθεση των όπλων.

Το σχέδιο της τουρκικής κυβέρνησης για τον αφοπλισμό του ΡΚΚ
Η Sabah αναφέρει τις παρακάτω λεπτομέρειες του σχεδίου της τουρκικής κυβέρνησης για τον αφοπλισμό του ΡΚΚ:
            Πρώτος στόχος της τουρκικής κυβέρνησης είναι ο τερματισμός της αιματοχυσίας. Η κυβέρνηση θα προωθήσει ρυθμίσεις για την αμνηστία των μεταμεληθέντων τρομοκρατών .
            Η κυβέρνηση θα διασφαλίσει τη διαφάνεια για τις συνομιλίες με τον Οτζαλάν. Θα ετοιμαστούν γραπτά κείμενα όποτε τα μέρη φθάσουν σε συμβιβασμό. Θα αρθεί η απαγόρευση συναντήσεων του Οτζαλάν με τους δικηγόρους του και θα επιτραπούν οι επαφές του Οτζαλάν με το ΡΚΚ. Θα ληφθούν επίσης υπόψη οι προτάσεις του BDP και του Καντίλ (ΡΚΚ).
            Στις συνομιλίες του με το τουρκικό κράτος (ΜΙΤ) ο Οτζαλάν εξέφρασε την ανησυχία του ότι κάποιοι παράγοντες πιθανόν να προσπαθήσουν να σαμποτάρουν τις συνομιλίες. «Τα εργαλεία και οι μέθοδοι πρέπει να καθοριστούν επακριβώς. Αν το κράτος συμπεριφερθεί χωρίς ασάφειες , τότε θα μπορέσω να στείλω τα απαραίτητα μηνύματα» δήλωσε ο Οτζαλάν.
            Το πρώτο βήμα θα είναι η έκκληση προς την κουρδική νεολαία να μην ‘πηγαίνει στα βουνά’ (ΡΚΚ).
            Ο Οτζαλάν ισχυρίζεται ότι οι δικηγόροι του διαστρεβλώνουν τα μηνύματά του, για αυτό θα του επιτραπεί να έχει επαφές με αξιωματούχους του BDP όπως τους αρχηγούς του BDP Σελαχατίν Ντεμιρτάς και Αϊσέλ Τουγλούκ. Επίσης θα επιτραπεί στον Οτζαλάν να στέλνει μηνύματα στα στελέχη του ΡΚΚ στο Καντίλ και στην Ευρώπη για να καταστεί δυνατός ο αφοπλισμός του ΡΚΚ.
            Η διαδικασία αφοπλισμού του ΡΚΚ θα εξηγηθεί λεπτομερώς στην κοινή γνώμη, ώστε η νέα πρωτοβουλία να τύχει υποστήριξης της κοινής γνώμης. Στελέχη του στρατού θα επισκεφθούν οικογένειες πεσόντων και βετεράνων για να τους αναλύσουν λεπτομερώς την διαδικασία. Ο Αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Μπεσίρ Αταλάϊ και άλλοι υπουργοί και βουλευτές θα περιοδεύσουν τα χωριά και τις πόλεις για να τονίσουν ότι η συνέχιση της αιματοχυσίας δεν μπορεί να επιλύσει το πρόβλημα.
            Θα κληθούν τα ένοπλα μέλη του ΡΚΚ να μεταβούν στο βόρειο Ιράκ. Οι επιχειρήσεις των δυνάμεων ασφαλείας θα συνεχιστούν μόνο εναντίον όσων μελών του ΡΚΚ αρνηθούν να καταθέσουν τα όπλα. Θα εξασφαλιστεί διέξοδος για όσους κόψουν τους δεσμούς τους με το ΡΚΚ. Οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι θα λάβουν υπόψη την αποκεντρωμένη δομή του ΡΚΚ που έχει παραρτήματα σε Ιράν και Συρία. Θα επιτραπεί στον Οτζαλάν να ανταλλάσσει μηνύματα με τα ανώτατα στελέχη του ΡΚΚ, όπως τον Μουράτ Καραγιλάν, τον Φεχμάν Χουσεϊν και τον Τζεμίλ Μπαγίκ.
            Η υποστήριξη του ηγέτη της περιφερειακής κυβέρνησης των Κούρδων του βορείου Ιράκ Μπαρτζανί θα είναι σημαντική στις συνομιλίες. Το στρατόπεδο του ΡΚΚ θα εκκενωθεί και θα δοθεί η ευκαιρία στα μέλη του ΡΚΚ να μεταφερθούν σε χωριά και στρατόπεδα στο βόρειο Ιράκ. Θα ζητηθεί από το ΡΚΚ να καταθέσει τα όπλα υπό την εποπτεία και τον έλεγχο ανεξάρτητων παρατηρητών. Χώρες που έχουν εμπειρία σε αυτόν τον τομέα, όπως η Νορβηγία, θα κληθούν να βοηθήσουν σε αυτό το θέμα.
            Θα πραγματοποιηθούν δημοκρατικά βήματα για το Κουρδικό. Θα εφαρμοστεί το τέταρτο πακέτο μεταρρυθμίσεων του δικαστικού συστήματος. Μέσω αυτών των μεταρρυθμίσεων, όπως η χρήση της κουρδικής γλώσσας στο δικαστήριο και στις δημόσιες υπηρεσίες, η κυβέρνηση σκοπεύει να οικοδομήσει την εμπιστοσύνη.
            Θα δοθεί η ευκαιρία στα ανώτατα στελέχη του ΡΚΚ να εγκατασταθούν σε διάφορες χώρες , όπως στη Νορβηγία και στην Αυστραλία.
http://www.inews.com.cy

Έκθεση Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου: "Να βοηθηθεί η Ελλάδα για να ανακηρυχθεί ΑΟΖ"

"ΜΥΡΙΣΑΝ" ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ & ΑΕΡΙΟ

Έκθεση Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου: "Να βοηθηθεί η Ελλάδα για να ανακηρυχθεί ΑΟΖ"

01/03/2013 - 09:59

Επειδή στην Ε.Ε "καίγονται" για ενεργειακή αυτάρκεια, για πρώτη φορά μας δίνουν σαφή στήριξη, στην προσπάθειά μας να ανακηρύξουμε ΑΟΖ, ώστε να προχωρήσουμε στην εκμετάλευση του πολλά υποσχόμενου ορυκτού μας πλούτου.
Είναι ίσως η πρώτη φορά που σε επίσημο κείμενο της ΕΕ γίνεται τόσο εκτεταμένη αναφορά στις ανακαλύψεις κοιτασμάτων αλλά και στις έρευνες που βρίσκονται σε εξέλιξη για την ανακάλυψη νέων στην περιοχή της Μεσογείου. Ωστόσο στο προσχέδιο της έκθεσης του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για τον Ενεργειακό Οδικό Χάρτη 2050, της αρμόδιας επιτροπής Βιομηχανίας, Έρευνας και Ενέργειας, γίνεται μια σαφής και ρητή αναφορά στη σημασία των κοιτασμάτων αυτών για την ενεργειακή ασφάλεια της ΕΕ και τονίζεται ότι θα πρέπει να υπάρξει μια σαφής τοποθέτηση των Βρυξελλών για το θέμα της ΑΟΖ.
Σύμφωνα με την έκθεση, οι αναμενόμενες νέες ανακαλύψεις κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου στην Μεσόγειο και τον Αρκτικό Ωκεανό αναμένεται να αποτελέσουν καθοριστικούς παράγοντες που πιθανόν να οδηγήσουν στη μείωση της ενεργειακής εξάρτησης της Ε.Ε. από εισαγωγές.
Η εισήγηση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου επί του οδικού χάρτη της ΕΕ για την Ενέργεια, επί της ουσίας επισημοποιεί για πρώτη φορά το άμεσο ενδιαφέρον των Βρυξελλών για τα κοιτάσματα της Μεσογείου. Εξαιρετικό ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός ότι η διατύπωση που χρησιμοποιείται από το ΕΚ δίνει νέα διάσταση όχι μόνο στις γεωτρήσεις που πραγματοποιούνται σε Ισραήλ και Κύπρο αλλά και στις έρευνες που έχουν ξεκινήσει από τη χώρα μας στην περιοχή του Ιονίου και την Κρήτη.
Πιο αναλυτικά η έκθεση της Επιτροπής Βιομηχανίας, Έρευνας και Ενέργειας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για τον ενεργειακό οδικό χάρτη της ΕΕ μέχρι το 2050, με εισηγήτρια την ελληνίδα ευρωβουλευτή Νίκη Τζαβέλλα αναφέρει τα εξής: Το ΕΚ δίνει ιδιαίτερη σημασία στην ενεργειακή ασφάλεια της ΕΕ μέσω εναλλακτικών πηγών ενέργειας που θα συνοδεύεται από μείωση της εξάρτησης από εισαγωγές, με έμφαση στην αυξανόμενη σημασία αναμενόμενων νέων ανακαλύψεων κοιτασμάτων Πετρελαίου & Φυσικού Αερίου στη Μεσόγειο Θάλασσα και στον Αρκτικό Ωκεανό. Στο πλαίσιο αυτό υπάρχει ανάγκη ανάπτυξης μια ενιαίας πολιτικής της ΕΕ στον τομέα των θαλάσσιων γεωτρήσεων πετρελαίου και Φυσικού Αερίου». Παράλληλα υπογραμμίζεται ότι θα πρέπει να υπάρξει ενιαία πολιτική από την πλευρά της Ε.Ε. και για το θέμα της οριοθέτησης της ΑΟΖ των κρατών μελών.
Στην ίδια έκθεση το ΕΚ τονίζει με έμφαση ότι η χορήγηση δικαιωμάτων αδειών για γεωτρήσεις και έρευνες στις Αποκλειστικές Οικονομικές Ζώνες θα αποτελέσει πηγή τριβών με τρίτες χώρες και ότι η ΕΕ θα πρέπει να διατηρήσει ένα υψηλό πολιτικό προφίλ σε αυτό το ζήτημα. Επίσης το ΕΚ σημειώνει ότι ο τομέας της ενέργειας θα πρέπει να χρησιμοποιηθεί ως όχημα για την ειρήνη τη συνεργασία και τη σταθερότητα.
Πρόκειται για μια ελπιδοφόρα κατέυθυνση της Ε.Ε η οποία πλέον προτίθεται να αναλάβει ουσιαστικό ρόλο, στο να μας βοηθήσει στο θέμα της ΑΟΖ, παρόλα τα προβλήματα με την Τουρκία. Φυσικά λόγω των συμφερόντων τους, και όχι γιατί συνειδητοποίησαν ότι δεν εφραμόζεται το Διεθνές Δίκαιο.
Σύμφωνα με την τελευταία ενημέρωση που υπάρχει το ειδικό ερευνητικό σκάφος Nordic Explorer της PGS βρίσκεται ήδη στην περιοχή νοτίως της Κρήτης στο πλαίσιο των σεισμογραφικών ερευνών για την εύρεση κοιτασμάτων φυσικού αερίου και πετρελαίου. Η έρευνα ξεκινάει ανοιχτά του Νομού Ηρακλείου και θα κρατήσει πιθανότατα και όλο τον Γενάρη.
Επιτέλους υπάρχουν κάποια ελπιδοφόρα νέα, και τα συμφέροντά μας μετά από πολύ καιρό μοιάζουν να συμπίπτουν με τα συμφέροντα των Ευρωπαίων. Η σύγκλιση συμφερόντων, είναι η καλύτερη ασφαλιστική δικλείδα για να πραγματοποιηθεί το όνειρο της ανακήρυξης της ΑΟΖ.
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Ιερώνυμος Παραχώρηση εκκλησιαστικής γής σε ανέργους

Ιερώνυμος: Η Εκκλησία ζητάει την βοήθεια της Πολιτείας για παραχώρηση εκκλησιαστικής γης σε ανέργους

29 Δεκ 2012 | 14:15

Η Εκκλησία θέλει την βοήθεια της πολιτείας ώστε να προχωρήσει στην παραχώρηση της εκκλησιαστικής γής σε ανέργους» είπε ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος μετά την κοπή της Πρωτοχρονιάτικης πίτας στο Μέγαρο της Ιεράς Συνόδου.

Ο Αρχιεπίσκοπος ζήτησε και πάλι την αποδέσμευση της εκκλησιαστικής περιουσίας και εξήγησε ότι η πρότασή του, την οποία θα θέσει υπόψη της ΔΙΣ και της Συνόδου της Ιεραρχίας, αφορά καταρχήν την γη που διαχειρίζεται η ΕΚΥΟ.

"Είναι ένα θέμα ουσιαστικό και μεγάλο, χρειάζεται ειλικρίνεια και διαφάνεια και προπάντων συνεργασία με την Πολιτεία", είπε ο Αρχιεπίσκοπος.

Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος ζήτησε μάλιστα – όπως και κατά το παρελθόν- να διερευνηθεί και το πώς αξιοποιήθηκε η περιουσία που η Εκκλησία έδωσε κατά το παρελθόν στην Πολιτεία.

Στην κοπή της βασιλόπιτας παρέστησαν εκπρόσωποι των Πρεσβυγενών Πατριαρχείων Αλεξανδρείας και Ιεροσολύμων, Μητροπολίτες του Λεκανοπεδίου, βοηθοί Επίσκοποι του Αρχιεπισκόπου, Καθηγητές της Θεολογικής Σχολής Αθηνών και εργαζόμενοι στο Συνοδικό Μέγαρο.

Star.gr

Πηγή: madata.gr