Πέμπτη 2 Οκτωβρίου 2014

Ερντογάν: Θα πολεμήσουμε εναντίον του ΙΚ

Ερντογάν: Θα πολεμήσουμε εναντίον του ΙΚ
Ερντογάν: Θα πολεμήσουμε εναντίον του ΙΚ

Ερντογάν: Θα πολεμήσουμε εναντίον του ΙΚ

Η Τουρκία θα πολεμήσει εναντίον του Ισλαμικού Κράτους και άλλων «τρομοκρατικών» οργανώσεων στην περιοχή, αλλά θα επιμείνει παράλληλα στον σκοπό της να απομακρυνθεί από την εξουσία ο Σύρος πρόεδρος Μπασάρ αλ Άσαντ, ανέφερε σήμερα ο πρόεδρος της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.
«Θα πολεμήσουμε αποτελεσματικά εναντίον τόσο αυτών (του Ισλαμικού Κράτους), όσο και όλων των άλλων τρομοκρατικών οργανώσεων στην περιοχή· αυτή θα είναι πάντα η προτεραιότητά μας», είπε ο Ερντογάν στην ομιλία του κατά την έναρξη της νέας κοινοβουλευτικής περιόδου της τουρκικής Εθνοσυνέλευσης.
«(Επίσης) θα συνεχίσουμε να δίνουμε προτεραιότητα στον στόχο της απομάκρυνσης του συριακού καθεστώτος, στην ενίσχυση της προστασίας της εδαφικής ακεραιότητας της Συρίας και θα ενθαρρύνουμε ένα συνταγματικό, κοινοβουλευτικό σύστημα διακυβέρνησης το οποίο θα εκπροσωπεί όλους τους πολίτες» της χώρας, είπε ο Ερντογάν.
«Είμαστε ανοιχτοί και έτοιμοι για κάθε συνεργασία όσον αφορά τον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας. Ωστόσο, πρέπει να γίνει κατανοητό από όλους ότι η Τουρκία δεν είναι μια χώρα που επιδιώκει προσωρινές λύσεις ούτε είναι μια χώρα που θα επιτρέψει άλλοι να επωφεληθούν από αυτό» είπε ο πρόεδρος Ερντογάν.
« Οι τόνοι από βόμβες απλώς και μόνο θα καθυστερήσουν την απειλή και τον κίνδυνο» συμπλήρωσε ο πρόεδρος της Τουρκίας, προσθέτοντας ότι η ασφαλής επιστροφή των προσφύγων στη Συρία είναι επίσης μια προτεραιότητα της χώρας του.
Η τουρκική ηγεσία φοβάται ότι οι αεροπορικές επιδρομές που πραγματοποιεί ο διεθνής συνασπισμός υπό την ηγεσία των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, αν δεν συνοδευτούν από μια ευρύτερη στρατηγική, πιθανόν αφενός θα ενισχύσουν τον πρόεδρο της Συρίας Μπασάρ αλ Άσαντ και αφετέρου θα οδηγήσουν τους Κούρδους μαχητές που πολεμούν κατά του Ισλαμικού Κράτους σε μια συμμαχία με τους Κούρδους της Τουρκίας, οι οποίοι εξεγέρθηκαν πριν από τρεις δεκαετίες διεκδικώντας μεγαλύτερη αυτονομία.
Η τουρκική κυβέρνηση έχει αναπτύξει άρματα μάχης και τεθωρακισμένα οχήματα μεταφοράς προσωπικού στη μεθόριο με τη Συρία καθώς κλιμακώνονται οι συγκρούσεις, ενώ ζητεί από την Εθνοσυνέλευση την άδεια επέκτασης της εντολής της στις ένοπλες δυνάμεις για την στρατιωτική δράση στο έδαφος του Ιράκ και της Συρίας.
Η Τουρκία έχει σύνορα 1.200 χιλιομέτρων με το Ιράκ και τη Συρία, ενώ ήδη φιλοξενεί 1,5 εκατ. πρόσφυγες που εγκατέλειψαν τις εστίες τους για να γλιτώσουν από τον συριακό εμφύλιο πόλεμο.
ΠΗΓΗ: REUTERS, AFP, ANA-MPA

Τετάρτη 1 Οκτωβρίου 2014

Γερμανία: Ενίσχυση των Κούρδων που μάχονται κατά των τζιχαντιστών



Γερμανία: Ενίσχυση των Κούρδων που μάχονται κατά των τζιχαντιστών

  • Πέμπτη, Σεπ 25 2014
Γερμανία: Ενίσχυση των Κούρδων που μάχονται κατά των τζιχαντιστών
Ένα μεταγωγικό αεροσκάφος με το πρώτο γερμανικό φορτίο όπλων προς τους Κούρδους αντάρτες που μάχονται κατά των τζιχαντιστών του Ισλαμικού Κράτους στο βόρειο Ιράκ απογειώθηκε από γερμανικό αεροδρόμιο τις πρώτες πρωινές ώρες της Πέμπτης.
Το αεροπλάνο αναχώρησε από το αεροδρόμιο της Λειψίας στις 2.52 π.μ. τα ξημερώματα της Πέμπτης μια ημέρα αργότερα από την προγραμματισμένη αναχώρησή του η οποία αναβλήθηκε αρχικά εξαιτίας μηχανικών προβλημάτων, όπως ανακοίνωσε εκπρόσωπος του γερμανικού στρατού.
Πενήντα φορητοί εκτοξευτές αντιαρματικών πυραύλων και πυρομαχικών, 520 τυφέκια G-3 και 20 πολυβόλα μεταφέρονται προς τους κούρδους αντάρτες Πεσμεργκά στο βόρειο Ιράκ.
Το μεταγωγικό αεροσκάφος που ανήκει στον ολλανδικό στρατό είχε αρχικά προγραμματιστεί να αναχωρήσει από τη Λειψία την Τετάρτη ωστόσο καθηλώθηκε εξ αιτίας ενός μηχανικού προβλήματος και δεν μπορούσε να απογειωθεί έως ότου βρεθεί το ανταλλακτικό και να αποκατασταθεί η βλάβη.
Άλλη μια αερομεταφορά γερμανικού οπλισμού προς τους κούρδους πρόκειται να πραγματοποιηθεί τον Οκτώβριο. Συνολικά 10.000 κούρδοι αντάρτες εξοπλίζονται από τα γερμανικά αποθέματα σε αποστολές αξίας 70 εκατομμυρίων ευρώ.




 

Το ''Ισλαμικό Κράτος'', οι Κούρδοι και η Ελλάδα



 Το ''Ισλαμικό Κράτος'', οι Κούρδοι και η Ελλάδα

του Θεόδωρου Μπατρακούλη
      Στη Μέση Ανατολή οι εξελίξεις μέσα στο 2014 ήταν καταιγιστικές. Οι τζιχαντιστές μαχητές του «Ισλαμικού Κράτους» (ΙΚ) πολεμούσαν για την εγκαθίδρυση ισλαμικού χαλιφάτου σε πολύ ευρεία έκταση που κάλυπτε περιοχές του Ιράκ, τη Συρίας, της Ιορδανίας και του Λιβάνου. Η κατάσταση στη Μεσοποταμία είναι εξαιρετικά κρίσιμη. Πέραν των άλλων, βρίσκεται σε εξέλιξη μια γενοκτονία που επιχειρούν οι τζιχαντιστές ισλαμοφασίστες στα εδάφη που ελέγχουν. Οι ανελέητες, μετωπικές, συνεχείς, με τελευταίου τύπου επιθέσεις των τζιχαντιστικών δυνάμεων εναντίον των περιοχών που αποκαλούνται και Νότιο (Β. Ιράκ) και Δυτικό Κουρδιστάν (Συρία) αλλά και η μεθόδευση εξόντωσης των χριστιανικών πληθυσμών της Μεσοποταμίας έδειχνε τους βασικούς στόχους τους: υποταγή των κουρδικών περιοχών - κάτι που συνιστά και επιδίωξη της νεοοθωμανικής Τουρκίας των Ερντογάν-Νταβούτογλου - και εξαφάνιση των μη μουσουλμανικών πληθυσμών. Τα κύρια ερωτήματα για τους αναλυτές των ζητημάτων της Συρίας ήταν εάν οι Κουρδικές Λαϊκές Μονάδες Αμυνας (YPG) διέθεταν προηγμένα όπλα και στρατιωτικές δυνατότητες που θα τους επέτρεπαν να αποκρούσουν αυτές τις επιθέσεις και να διατηρήσουν τον έλεγχο της περιοχής που είχαν αναλάβει[1]. Η αβεβαιότητα στη Συρία ήταν πάντοτε παρούσα, με σοβαρό το ενδεχόμενο διαμελισμού της. Εξάλλου, οι επιθέσεις των τζιχαντιστών μπορούσαν πλέον να εκδηλωθούν οπουδήποτε στον κόσμο. Πρόβλημα για την Ελλάδα, υφίσταται ούτως ή άλλως, λόγω της παρουσίας ισλαμιστών τζιχαντιστών ανάμεσα στους παράνομους μετανάστες. Η μαζική παράνομη μετανάστευση τροφοδοτεί το πρόβλημα. Επομένως οι πολίτες πρέπει να είναι ψυχολογικά τουλάχιστον προετοιμασμένοι για τα χειρότερα. Και η Ελληνική πολιτεία πρέπει να είναι έτοιμη για άσκηση πυγμής και δραστικής, με κάθε μέσο αντιμετώπισης των ισλαμιστών. Η απόφαση της κυβέρνησης της Ελλάδας για ενίσχυση των αμυνόμενων εναντίον των τζιχαντιστών Κούρδων κινούνταν σε ορθή κατεύθυνση - μετά από πολύ καιρό - εφόσον εντάσσεται σε έναν συνολικό εθνικό στρατηγικό σχεδιασμό.

         Στις προαναφερόμενες συνθήκες, η επεξεργασία μακροπρόθεσμης συνολικής και πολυδιάστατης στρατηγικής για την Ελλάδα και τον Ελληνισμό του 21ου αιώνα δεν συνιστά μια περιττή ακαδημαϊκή ενασχόληση. H διαμόρφωση μακροπρόθεσμου συνολικού στρατηγικού σχεδιασμού, που διέπεται από τα ιστορικά διδάγματα και την γνώση της σύγχρονης γεωπολιτικής, ήταν ζωτική και επείγουσα ανάγκη εδώ και χρόνια[2]. Η Ελλάδα έπρεπε και χρειαζόταν να επαναπροσδιορίσει τη στρατηγική της τόσο σε αποτρεπτική κατεύθυνση όσο και στην κατεύθυνση της διασφάλισης του εθνικού ελέγχου των πλουτοπαραγωγικών πόρων της, στους οποίους συμπεριλαμβάνονται και οι υδρογονάνθρακες.
         Για να αντιμετωπίσει την τουρκική στρατηγική, η Ελλάδα όφειλε να προωθήσει μια καλά σχεδιασμένη συνεργασία των βαλκανικών λαών και κρατών, αυτοτελώς και στο πλαίσιο της Ε.Ε. Ως προς την ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε. να συμβάλει αποφασιστικά στην απόρριψη από τους Ευρωπαίους της τουρκικής επιδίωξης. Ελληνοτουρκικός διάλογος δεν μπορεί να νομιμοποιηθεί αν πρώτα η Τουρκία: - Δεν άρει την ανακήρυξη ως «αιτίας πολέμου» της άσκησης από την Ελλάδα του δικαιώματος επέκτασης των χωρικών της υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια. - Δεν αναγνωρίσει το διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας του 1982 και ό,τι αυτό συνεπάγεται για την υφαλοκρηπίδα και την Α.Ο.Ζ. - Δεν διακηρύξει σεβασμό στις συνθήκες της Λωζάννης και των Παρισίων και στο Ιταλικό πρακτικό παράδοσης των Δωδεκανήσων (1947), που καθορίζουν τα σημερινά σύνορα. - Δεν αποσύρει τα στρατεύματα κατοχής και το διαρκές έγκλημα του εποικισμού από την Κύπρο.
         Σε όλο τον εν λόγω ευρύτερο χώρο, η Ελλάδα χρειαζόταν εδώ και αρκετά χρόνια μια καλά σχεδιασμένη, ιστορικά τεκμηριωμένη, ιεραρχημένη και πολυδιάστατη ελληνική - και ευρωπαïκή - εξωτερική και ενεργειακή πολιτική[3]. Μια τέτοια πολιτική θα έπρεπε να εκφράζεται με εξειδικευμένο τρόπο στα Βαλκάνια καθώς και στην Ανατολική Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή. Η Ελλάδα έπρεπε και χρειαζόταν να επαναπροσδιορίσει τη στρατηγική της στη βάση της επίτευξης της εθνικής ανεξαρτησίας. Ο επαναπροσδιορισμός απαι­τείται να γίνει τόσο σε αποτρεπτική κατεύθυνση έναντι κάθε επι­βουλής των κυριαρχικών δικαιωμάτων της, πρώτα από την Τουρκία, και βεβαίως σε συντονισμό σχεδιασμού και ενεργειών με την Κύπρο, όσο και στην κατεύθυνση της διασφάλισης του εθνικού ελέγχου των πλουτοπαραγωγικών πόρων της, στους οποίους συμπεριλαμ­βάνονται και οι υδρογονάνθρακες.


[2] Πρβλ. Θεόδωρος Σ. Μπατρακούλης, Τουρκία και Ανατολικά Ζητήματα, Α΄ Τόμος, Από την Οθωμανική Αυτοκρατορία στη νεότερη Τουρκία, 2014, Συμπεράσματα. Θόδωρος Μπατρακούλης, «Για μια εθνική στρατηγική: Γεωιστορία, προκλήσεις και δυνατότητες», 07.12.2012, http:// theodorosbatrakoulis.blogspot.com..
[3] Θ. Μπατρακούλης, Τουρκία και Ανατολικά Ζητήματα, 2014, όπ. π., Συμπεράσματα