ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Το πρόβλημα της Ελλάδας με την αναγνώριση του Κοσόβου
Τι θα συμβεί όταν καταστούν πλειοψηφία οι μουσουλμάνοι στην Ξάνθη και στη Ροδόπη;
Οι ανταποκρίσεις από τη Νέα Υόρκη φέρουν τον αντιπρόεδρο των Η.Π.Α. κ. Τζο Μπάιντεν να πιέζει τον κ. Γ. Παπανδρέου και για την αναγνώριση του Κοσόβου. Η μέχρι τώρα επιφυλακτική στάση της Ελλάδας έχει τους λόγους της (που θα αναφέρουμε παρακάτω), φαίνεται όμως πως δεν θα αργήσει να προβεί σε αναγνώριση, τη στιγμή που και η ίδια η Σερβία δείχνει να αλλάζει στάση.
Όπως δημοσιεύεται στην ιστοσελίδα μας, ο πρόεδρος της Σερβίας κ. Μπόρις Τάντις, δήλωσε στον Ο.Η.Ε. ότι σε σύντομο χρονικό διάστημα θα ξεκινήσουν οι συνομιλίες ανάμεσα στη Σερβία και το Κόσοβο, προτρέποντας συνάμα τις άλλες χώρες να μην αναγνωρίσουν την ανεξαρτησία της πρώην σερβικής επαρχίας: «Σύντομα τα δύο μέρη πρόκειται να διαβουλευθούν από κοινού για πρώτη φορά έπειτα από πολλά χρόνια. Οφείλουμε να είμαστε υπομονετικοί και να επιδιώξουμε τους τρόπους για να οικοδομήσουμε την αμοιβαία εμπιστοσύνη στις δύο πλευρές», τόνισε ο κ. Τάντιτς, μιλώντας στη Γ.Σ. του Ο.Η.Ε. Άρα, αναγνωρίζει την ύπαρξη «δύο πλευρών». Και τι επιδιώκει η Σερβία με τις συζητήσεις; Όχι, προφανώς να αρνηθεί το Κόσοβο την ανεξαρτησία του και να επανενταχτεί στο σερβικό κράτος. Το μόνο που μπορεί να συζητηθεί είναι οι επαρκείς εγγυήσεις για την ασφάλεια των Σέρβων που ζουν στην περιοχή της Μιτρόβιτσα.
Το Κόσοβο οδηγεί στη Θράκη
Τίθεται το ερώτημα: Αν δεχθούμε, ότι οποιαδήποτε περιοχή μιας χώρας μπορεί να ανεξαρτητοποιηθεί, επειδή το θέλει η πλειοψηφία της συγκεκριμένης περιοχής, τι θα συμβεί όταν δημιουργηθούν συνθήκες κατάλληλες και καταστούν πλειοψηφία οι μουσουλμάνοι στην Ξάνθη και στη Ροδόπη; Θα ζητήσουν αυτονομία, που οδηγεί σταδιακά σε ανεξαρτησία, με το επιχείρημα «εσείς είστε αυτοί που το δεχθήκατε στο Κόσοβο, γιατί σε μας το αρνείστε»; Τι θα πούμε τότε; Το ίδιο πρόβλημα αντιμετωπίζει η Ισπανία, η Κύπρος, η Ρωσία και η Ρουμανία, που δεν αναγνώρισαν το Κόσοβο (και με τη Βουλγαρία να έχει τις επιφυλάξεις της). Θυμίζουμε ότι, σύμφωνα με τα στοιχεία του Ο.Η.Ε., σε μια γενιά οι Έλληνες θα είμαστε μειοψηφία -όχι μόνο στη Θράκη- σε όλη τη χώρα, λόγω της μεγάλης υπογεννητικότητας.
Έχουμε υπογράψει μύριες όσες Συμφωνίες για το «αμετάβλητο των συνόρων» (από το 1972 στο Ελσίνκι), όμως οι ίδιοι αθετήσαμε την υπογραφή μας, αναγνωρίζοντας τα νέα κράτη της Βαλκανικής. De facto ήδη αναγνωρίσαμε το Κόσοβο, αφού θεωρούμε έγκυρα τα διαβατήριά του και συζητούμε μαζί του σε υψηλό πολιτικό επίπεδο. Η de jure αναγνώριση όμως, θέλει περίσκεψη και ατράνταχτες εγγυήσεις. Το διακηρυσσόμενο ότι «η περίπτωση του Κοσόβου» δεν δημιουργεί προηγούμενο, προφανώς δεν είναι αρκετό, γνωστής ούσης της περιφρόνησης των ισχυρών στις διακηρύξεις.
Ο Μακεδών
27/09/2010 20:09 | © VORIA.GR
αναδημοσίευση από το http://voria.gr/details.php?id=28380
Κυριακή 3 Οκτωβρίου 2010
Μη ελεγχόμενη δύναμη αποκτά ο Ερντογάν μετά το Ναι στο δημοψήφισμα
Δευτέρα, 20 Σεπτεμβρίου 2010
Μη ελεγχόµενη δύναµη αποκτά ο Ερντογάν
Του Χρήστου Μηνάγια
Τα αποτελέσµατα του δηµοψηφίσµατος της 12-9-2010 στην Τουρκία κατέδειξαν ότι ο πρωθυπουργός Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν θα πρέπει να συµπεριληφθεί µεταξύ εκείνων των πολιτικών αρχηγών (Μεντερές-Ντεµιρέλ-Οζάλ) που σηµατοδότησαν µε το έργο τους τα τελευταία 60 χρόνια της Τουρκικής ∆ηµοκρατίας.
Είναι αδιαµφισβήτητο ότι η υπερίσχυση του «ναι» µε ποσοστό 58% αναδεικνύει έναν πανίσχυρο Ερντογάν που µπορεί πλέον να προχωρήσει σε µια οριστική πολιτική ρήξη µε το στρατιωτικό κατεστηµένο και όλους εκείνους τους µηχανισµούς που συνιστούν το αποκαλούµενο «βαθύ κράτος».
Επειδή όµως η σηµασία του εν λόγω αποτελέσµατος είναι πολυδιάστατη, κρίνεται σκόπιµο να δοθεί απάντηση στα ακόλουθα ερωτήµατα διότι οι βραχυπρόθεσµες και µακροπρόθεσµες εξελίξεις στην Τουρκία θα αποτελέσουν στο µέλλον αντικείµενο πολλών συζητήσεων, προβληµατισµών και αναλύσεων τόσο για την εκτίµηση της εσωτερικής κατάστασης της χώρας όσο και της περιφερειακής της πολιτικής.
Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΙ ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ
ΜΙΑΣ ΕΘΝΟ-ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟ-Ι∆ΕΟΛΟΓΙΚΗΣ ΤΡΙΧΟΤΟΜΗΣΗΣ
Ποια ήταν τα βασικά αίτια της µεγάλης ήττας που υπέστησαν τα κόµµατα CHP και MHP της αντιπολίτευσης;
Κατά τη διάρκεια της προεκλογικής διαδικασίας, ο Ερντογάν, παρά το πρόβληµα της υγείας του (σύµφωνα µε τον Τούρκο δηµοσιογράφο Μεχµέτ Αλί Μπιράντ πάσχει από σάκχαρο) κάθε ηµέρα σχεδόν πραγµατοποιούσε οµιλίες σε δύο πόλεις και παράλληλα συµµετείχε σε τηλεοπτικές εκποµπές, µετατρέποντας τον αγώνα που έδωσε σε «one man show», υποστηριζόµενος όµως σηµαντικά από τον κοµµατικό του µηχανισµό.
Σε αντίθεση, τα κόµµατα της αντιπολίτευσης δεν υποστηρίχθηκαν σηµαντικά από τον κοµµατικό τους µηχανισµό και οι αρχηγοί τους έκαναν το λάθος να µετατρέψουν τις µεταρρυθµίσεις του Συντάγµατος σε ψήφο αποδοκιµασίας κατά του Ερτνογάν.
Επίσης, το εθνικιστικό κόµµα ΜΗΡ δήλωνε ότι δεν επιθυµεί καµία αλλαγή στο
Σύνταγµα διότι κινδυνεύει η χώρα από διαµελισµό, ενώ το κόµµα CHP της αξιωµατικής αντιπολίτευσης υποστήριζε ότι οι µεταρρυθµίσεις του Συντάγµατος δεν επείγουν, δεδοµένου ότι το υπάρχον Σύνταγµα µε τις αλλαγές που έχει υποστεί από το 1982 και µετά δεν θεωρείται πραξικοπηµατικό. Όλα αυτά είχαν σαν αποτέλεσµα η τουρκική κοινή γνώµη να θεωρήσει την αντιπολίτευση ως πολιτικό σκέλος του βαθέος κράτους, το οποίο δεν επιθυµεί την πρόοδο και τον εκδηµοκρατισµό της χώρας. Ένα άλλο σηµαντικό στοιχείο αποτελεί η διαµόρφωση του εκλογικού χάρτη βάσει του οποίου η Τουρκία διαµερίζεται σε τρία τµήµατα και παρουσιάζει την εικόνα µιας εθνο-θρησκευτικο-ιδεολογικής τριχοτόµησης: τα παράλια της Ανατολικής.
Μεσογείου, του Αιγαίου και της Ανατολικής Θράκης όπου οι κάτοικοι υποστηρίζουν θερµά τον κοσµικό χαρακτήρα του κράτους και δεν δέχονται καµία υπαναχώρηση. Tη νοτιοανατολική Τουρκία όπου η πλειοψηφία είναι Κούρδοι. Και τέλος όλη την υπόλοιπη χώρα και κυρίως τα µεγάλα αστικά κέντρα οι κάτοικοι των οποίων ασπάζονται τις θέσεις του ΑΚΡ.
Πως θα χρησιµοποιήσει ο Ερντογάν την σηµαντική αύξηση της ισχύος του; Με µετριοπάθεια και συναίνεση ή µε σκληρότητα και οργή;
Στην παρούσα φάση ο Τούρκος πρωθυπουργός δεν επιθυµεί την ένταση διότι αυτό θα δυσχεράνει κατά πολύ το έργο της κυβέρνησης δεδοµένου ότι οι κύριοι άξονες της στρατηγικής του, δικαστική µεταρρύθµιση και κουρδικό, απαιτούν διάλογο και προσεκτικά βήµατα. Άλλωστε τα πρώτα δείγµατα θα φανούν από τον 1ο νόµο που θα προωθήσει και φυσικά θα αφορά τις αρµοδιότητες και τα καθήκοντα του Ανωτάτου Συµβουλίου ∆ικαστών και Εισαγγελέων. Όµως, τους επόµενους 10 µήνες και µέχρι τις βουλευτικές εκλογές, η αντιπολίτευση θα προσπαθήσει να ενισχύσει την πόλωση, την ένταση και να προκαλέσει πολιτικές αναταραχές έχοντας σαν σύνθηµα τον κίνδυνο διαµελισµού της χώρας και σύµµαχο της το στρατιωτικό κατεστηµένο το οποίο όπως φαίνεται έχει υποστεί ένα πολύ σοβαρό κλυδωνισµό.
Η ΑΠΟΧΗ ΤΩΝ ΚΟΥΡ∆ΩΝ ΑΝΟΙΞΕ ΤΟ «ΚΟΥΤΙ ΤΗΣ ΠΑΝ∆ΩΡΑΣ»
Τι διαστάσεις έχει η αποχή των Κούρδων από το δηµοψήφισµα;
Ένα από τα πιο σηµαντικά αποτελέσµατα του δηµοψηφίσµατος θεωρείται και η αποχή των Κούρδων η οποία στους κυριότερους νοµούς έφθασε σε ποσοστά που αρχίζουν από το 50% και φθάνουν µέχρι και 93%. Σύµφωνα µε Τούρκους αναλυτές µία ενδεχόµενη συµµετοχή των Κούρδων στο δηµοψήφισµα, είτε ψηφίζοντας «ναι» είτε «όχι», δεν θα επηρέαζε σηµαντικά την υπεροχή του Ερντογάν, δεδοµένου ότι στις κουρδικές περιοχές εκτός από το κουρδικό κόµµα BDP µόνο το κυβερνών κόµµα ΑΚΡ έχει ψηφοφόρους. Τονίζεται ότι οι ψηφοφόροι του BDP ανέρχονται σε περίπου δύο εκατοµµύρια και επηρεάζουν σχεδόν όλα τα κόµµατα του κοινοβουλίου.
Τεκµαίρεται λοιπόν ότι η οποιαδήποτε πρωτοβουλία της κυβέρνησης για επίλυση του κουρδικού προβλήµατος δεν θα έχει το επιθυµητό αποτέλεσµα εάν το ΒDP δεν αποτελέσει έναν από τους κύριους συνοµιλητές, διότι αποδεικνύεται ότι αυτό ελέγχει πολιτικά σε σηµαντικό βαθµό τη νοτιοανατολική Τουρκία.
Φυσικά οι Κούρδοι από την εποµένη του δηµοψηφίσµατος άρχισαν να δηµοσιοποιούν τις «αυτονοµιστικές» τους απαιτήσεις, οι οποίες δεν καλύπτονται από τις προτεραιότητες που έχει θέσει η κυβέρνηση του Ερντογάν για τη µεταρρύθµιση του Συντάγµατος. Συγκεκριµένα ζήτησαν: ο Οτσαλάν και το ΡΚΚ να συµπεριληφθούν µεταξύ των κυρίων συνοµιλητών. Η Κουρδική να θεωρείται ως κύρια γλώσσα στα σχολεία της νοτιοανατολικής Τουρκίας καλώντας όλους τους Κούρδους γονείς να µη στείλουν τα παιδιά τους στα σχολεία από 20 έως 25-9-2010. Τέλος, να ιδρυθούν αυτόνοµες περιφέρειες οι οποίες θα αναρτούν τη δική τους σηµαία δίπλα στην Τουρκική και θα έχουν πολιτικές, δικαστικές, οικονοµικές, πολιτιστικές, διπλωµατικές και στρατιωτικές αρµοδιότητες. Όλα τα παραπάνω οδηγούν στο συµπέρασµα ότι έχει ανοίξει το «κουτί της Πανδώρας» για το κουρδικό και εάν ο Ερντογάν δεν λάβει επείγουσες και τολµηρές αποφάσεις οι συνέπειες θα είναι πολύ οδυνηρές τόσο για τον ίδιο όσο και για τη χώρα του.
Ποια ήταν η αντίδραση των δικαστών και του στρατού µετά τη δηµοσιοποίηση των αποτελεσµάτων του δηµοψηφίσµατος;
Την εποµένη του δηµοψηφίσµατος, ο αντιπρόεδρος του Ανωτάτου Συµβουλίου
∆ικαστών και Εισαγγελέων Kadir Özbek δήλωσε ότι δεν ανέµενε υπεροχή του «ναι» σε ποσοστό 58%, ότι σέβεται το αποτέλεσµα και ότι η Τουρκία έκανε ένα βήµα πίσω σχετικά µε την ανεξαρτησία της δικαιοσύνης. Παράλληλα, στις 14-9-2010, το τουρκικό Γενικό Επιτελείο Ενόπλων ∆υνάµεων εξέδωσε ανακοίνωση απαγόρευσης εισόδου σε περιοχές της νοτιοανατολικής Τουρκίας, από 17-9-2010 έως 17-12-2010, χαρακτηρίζοντας αυτές ως προσωρινές περιοχές ασφαλείας ενόψει πιθανών επιχειρήσεων εναντίον του ΡΚΚ. Εκτιµάται ότι οι εν λόγω πόλοι εξουσίας θα τηρήσουν στάση αναµονής και οι ενέργειές τους θα εξαρτηθούν από τα λάθη της κυβέρνησης, διότι όσες φορές έτυχε να παρέµβουν το αποτέλεσµα ήταν πάντα το ίδιο: η κοινή γνώµη συσπειρωνόταν γύρω από τον πρωθυπουργό Ερντογάν.
ΤΕΡΜΑΤΙΣΤΗΚΑΝ ΤΑ ΣΕΝΑΡΙΑ ΓΙΑ ΠΡΟΩΡΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ
Ποιες θα είναι οι πολιτικές και πολιτειακές εξελίξεις;
Πριν το δηµοψήφισµα κυκλοφορούσε ευρέως στην Τουρκία η φήµη ότι η κυβέρνηση θα προσέφευγε σε πρόωρες εκλογές το Μάρτιο του 2011. Ωστόσο, δύο µόλις ηµέρες µετά το δηµοψήφισµα ο αντιπρόεδρος του κυβερνόντος κόµµατος ΑΚΡ Hüseyin Çelik δήλωσε ότι οι εκλογές θα γίνουν µε τη λήξη της θητείας της κυβέρνησης τον Ιούλιο του 2011, δίνοντας ένα τέλος στη συζήτηση που άνοιξε ο αρχηγός του εθνικιστικού κόµµατος ΜΗΡ Devlet Bahçeli που ζητούσε άµεση προσφυγή στις κάλπες.
Τούρκοι αναλυτές θεωρούν ότι το αποτέλεσµα του δηµοψηφίσµατος σε συνδυασµό µε τη µείωση της ανεργίας και τη σηµαντική βελτίωση της οικονοµικής κατάστασης της χώρας προµηνύουν νίκη του ΑΚΡ στις επόµενες βουλευτικές εκλογές µετατρέποντας τον Ερντογάν σε µία «µη ελεγχόµενη δύναµη».
Επίσης, όσον αφορά ενδεχόµενη υποψηφιότητα του Τούρκου πρωθυπουργού για την προεδρία της ∆ηµοκρατίας, το 2012 ή το 2014, ο κύκλος των συζητήσεων έχει ανοίξει και δεν εστιάζεται µόνο στον Ερντογάν αλλά και σε ενδεχόµενη αύξηση των αρµοδιοτήτων του προέδρου, µετατρέποντας την κοινοβουλευτική δηµοκρατία είτε σ’ ένα προεδρικό σύστηµα που προσοµοιάζει µε το αντίστοιχο των ΗΠΑ είτε σ’ ένα ηµιπροεδρικό σύστηµα παρόµοιο της Γαλλίας ή της Ρωσίας. Επισηµαίνεται ότι όλα αυτά δεν περιλαµβάνονται στις µεταρρυθµίσεις του δηµοψηφίσµατος της 12 Σεπτεµβρίου, διότι η υλοποίησή τους προϋποθέτει την κατάρτιση ενός νέου Συντάγµατος, µε πιθανό χρόνο έναρξης εργασιών µετά τις βουλευτικές εκλογές του Ιουλίου του εποµένου έτους.
Ποιες θα είναι οι επιπτώσεις στην εξωτερική πολιτική της Τουρκίας;
Οι ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης µε δηλώσεις τους εξέφρασαν την ικανοποίησή τους για το αποτέλεσµα του δηµοψηφίσµατος, πλην όµως οι Τούρκοι είναι ρεαλιστές και δεν πιστεύουν ότι αυτό αρκεί για να επιταχυνθούν οι διαδικασίες ένταξής τους στην ευρωπαϊκή οικογένεια. Άλλωστε η άκαµπτη στάση τους στο Κυπριακό, οι γαλλο-γερµανικές θέσεις και όλες εκείνες οι µεταρρυθµίσεις που ζητά η Ευρώπη καθιστούν αβέβαιη έως αδύνατη την προοπτική πλήρους ένταξης.
Επίσης, όσον αφορά στην εξέλιξη των τουρκο-ισραηλινών σχέσεων, η υπερίσχυση του «Ερντογανισµού» στην Τουρκία προκάλεσε ανησυχία στο Ισραήλ διότι αναµένεται περαιτέρω αποµάκρυνση της Άγκυρας από αυτό (σ.σ. σχόλιο του Ισραηλινού πρωθυπουργού Benjamin Netanyahu στους στενούς του συνεργάτες µετά την ανακοίνωση των αποτελεσµάτων του δηµοψηφίσµατος).
Μία τελική επισήµανση που κρίνεται σκόπιµη είναι ότι οι πολιτικές εξελίξεις που αναµένονται στην Τουρκία το αµέσως επόµενο χρονικό διάστηµα θα πρέπει να τύχουν ιδιαίτερης προσοχής και ανάλυσης, δεδοµένου ότι οι διαστάσεις που θα πάρουν δεν θα έχουν σχέση µόνο µε το εσωτερικό της γείτονας χώρας αλλά και µε τις συµµαχίες που θα διαµορφωθούν στην ευρύτερη περιοχή και θα έχουν άµεση επίπτωση στο βόρειο Ιράκ, το Αιγαίο, την Κύπρο και την Ανατολική Μεσόγειο.
Άλλωστε οι πολιτικές των δύο πόλων εξουσίας στην Τουρκία, πολιτικός- στρατιωτικός, για την Ελλάδα και την Κύπρο στηρίζονται στις ίδιες αρχές, δεν αποκλίνουν µεταξύ τους και η µία συµπληρώνει την άλλη. Εποµένως το γεγονός αυτό σε σχέση µε την επίλυση των ελληνοτουρκικών προβληµάτων καταρρίπτει τη γνωστή άποψη περί υπάρξεως δήθεν καλών Τούρκων πολιτικών και κακών Τούρκων στρατιωτικών.
(Ο Χρήστος Μηνάγιας είναι συγγραφέας του βιβλίου «Η γεωπολιτική στρατηγική και η στρατιωτική ισχύς της Τουρκίας» που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Τουρίκη και βασίζεται σχεδόν αποκλειστικά σε πρωτογενείς τουρκικές πηγές.)
Αναρτήθηκε από ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗ. στις 7:53:00 μ.μ.
αναδημοσίευση από το http://geoeconomy-geopolitics.blogspot.com/2010/09/blog-post_6053.html
Μη ελεγχόµενη δύναµη αποκτά ο Ερντογάν
Του Χρήστου Μηνάγια
Τα αποτελέσµατα του δηµοψηφίσµατος της 12-9-2010 στην Τουρκία κατέδειξαν ότι ο πρωθυπουργός Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν θα πρέπει να συµπεριληφθεί µεταξύ εκείνων των πολιτικών αρχηγών (Μεντερές-Ντεµιρέλ-Οζάλ) που σηµατοδότησαν µε το έργο τους τα τελευταία 60 χρόνια της Τουρκικής ∆ηµοκρατίας.
Είναι αδιαµφισβήτητο ότι η υπερίσχυση του «ναι» µε ποσοστό 58% αναδεικνύει έναν πανίσχυρο Ερντογάν που µπορεί πλέον να προχωρήσει σε µια οριστική πολιτική ρήξη µε το στρατιωτικό κατεστηµένο και όλους εκείνους τους µηχανισµούς που συνιστούν το αποκαλούµενο «βαθύ κράτος».
Επειδή όµως η σηµασία του εν λόγω αποτελέσµατος είναι πολυδιάστατη, κρίνεται σκόπιµο να δοθεί απάντηση στα ακόλουθα ερωτήµατα διότι οι βραχυπρόθεσµες και µακροπρόθεσµες εξελίξεις στην Τουρκία θα αποτελέσουν στο µέλλον αντικείµενο πολλών συζητήσεων, προβληµατισµών και αναλύσεων τόσο για την εκτίµηση της εσωτερικής κατάστασης της χώρας όσο και της περιφερειακής της πολιτικής.
Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΙ ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ
ΜΙΑΣ ΕΘΝΟ-ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟ-Ι∆ΕΟΛΟΓΙΚΗΣ ΤΡΙΧΟΤΟΜΗΣΗΣ
Ποια ήταν τα βασικά αίτια της µεγάλης ήττας που υπέστησαν τα κόµµατα CHP και MHP της αντιπολίτευσης;
Κατά τη διάρκεια της προεκλογικής διαδικασίας, ο Ερντογάν, παρά το πρόβληµα της υγείας του (σύµφωνα µε τον Τούρκο δηµοσιογράφο Μεχµέτ Αλί Μπιράντ πάσχει από σάκχαρο) κάθε ηµέρα σχεδόν πραγµατοποιούσε οµιλίες σε δύο πόλεις και παράλληλα συµµετείχε σε τηλεοπτικές εκποµπές, µετατρέποντας τον αγώνα που έδωσε σε «one man show», υποστηριζόµενος όµως σηµαντικά από τον κοµµατικό του µηχανισµό.
Σε αντίθεση, τα κόµµατα της αντιπολίτευσης δεν υποστηρίχθηκαν σηµαντικά από τον κοµµατικό τους µηχανισµό και οι αρχηγοί τους έκαναν το λάθος να µετατρέψουν τις µεταρρυθµίσεις του Συντάγµατος σε ψήφο αποδοκιµασίας κατά του Ερτνογάν.
Επίσης, το εθνικιστικό κόµµα ΜΗΡ δήλωνε ότι δεν επιθυµεί καµία αλλαγή στο
Σύνταγµα διότι κινδυνεύει η χώρα από διαµελισµό, ενώ το κόµµα CHP της αξιωµατικής αντιπολίτευσης υποστήριζε ότι οι µεταρρυθµίσεις του Συντάγµατος δεν επείγουν, δεδοµένου ότι το υπάρχον Σύνταγµα µε τις αλλαγές που έχει υποστεί από το 1982 και µετά δεν θεωρείται πραξικοπηµατικό. Όλα αυτά είχαν σαν αποτέλεσµα η τουρκική κοινή γνώµη να θεωρήσει την αντιπολίτευση ως πολιτικό σκέλος του βαθέος κράτους, το οποίο δεν επιθυµεί την πρόοδο και τον εκδηµοκρατισµό της χώρας. Ένα άλλο σηµαντικό στοιχείο αποτελεί η διαµόρφωση του εκλογικού χάρτη βάσει του οποίου η Τουρκία διαµερίζεται σε τρία τµήµατα και παρουσιάζει την εικόνα µιας εθνο-θρησκευτικο-ιδεολογικής τριχοτόµησης: τα παράλια της Ανατολικής.
Μεσογείου, του Αιγαίου και της Ανατολικής Θράκης όπου οι κάτοικοι υποστηρίζουν θερµά τον κοσµικό χαρακτήρα του κράτους και δεν δέχονται καµία υπαναχώρηση. Tη νοτιοανατολική Τουρκία όπου η πλειοψηφία είναι Κούρδοι. Και τέλος όλη την υπόλοιπη χώρα και κυρίως τα µεγάλα αστικά κέντρα οι κάτοικοι των οποίων ασπάζονται τις θέσεις του ΑΚΡ.
Πως θα χρησιµοποιήσει ο Ερντογάν την σηµαντική αύξηση της ισχύος του; Με µετριοπάθεια και συναίνεση ή µε σκληρότητα και οργή;
Στην παρούσα φάση ο Τούρκος πρωθυπουργός δεν επιθυµεί την ένταση διότι αυτό θα δυσχεράνει κατά πολύ το έργο της κυβέρνησης δεδοµένου ότι οι κύριοι άξονες της στρατηγικής του, δικαστική µεταρρύθµιση και κουρδικό, απαιτούν διάλογο και προσεκτικά βήµατα. Άλλωστε τα πρώτα δείγµατα θα φανούν από τον 1ο νόµο που θα προωθήσει και φυσικά θα αφορά τις αρµοδιότητες και τα καθήκοντα του Ανωτάτου Συµβουλίου ∆ικαστών και Εισαγγελέων. Όµως, τους επόµενους 10 µήνες και µέχρι τις βουλευτικές εκλογές, η αντιπολίτευση θα προσπαθήσει να ενισχύσει την πόλωση, την ένταση και να προκαλέσει πολιτικές αναταραχές έχοντας σαν σύνθηµα τον κίνδυνο διαµελισµού της χώρας και σύµµαχο της το στρατιωτικό κατεστηµένο το οποίο όπως φαίνεται έχει υποστεί ένα πολύ σοβαρό κλυδωνισµό.
Η ΑΠΟΧΗ ΤΩΝ ΚΟΥΡ∆ΩΝ ΑΝΟΙΞΕ ΤΟ «ΚΟΥΤΙ ΤΗΣ ΠΑΝ∆ΩΡΑΣ»
Τι διαστάσεις έχει η αποχή των Κούρδων από το δηµοψήφισµα;
Ένα από τα πιο σηµαντικά αποτελέσµατα του δηµοψηφίσµατος θεωρείται και η αποχή των Κούρδων η οποία στους κυριότερους νοµούς έφθασε σε ποσοστά που αρχίζουν από το 50% και φθάνουν µέχρι και 93%. Σύµφωνα µε Τούρκους αναλυτές µία ενδεχόµενη συµµετοχή των Κούρδων στο δηµοψήφισµα, είτε ψηφίζοντας «ναι» είτε «όχι», δεν θα επηρέαζε σηµαντικά την υπεροχή του Ερντογάν, δεδοµένου ότι στις κουρδικές περιοχές εκτός από το κουρδικό κόµµα BDP µόνο το κυβερνών κόµµα ΑΚΡ έχει ψηφοφόρους. Τονίζεται ότι οι ψηφοφόροι του BDP ανέρχονται σε περίπου δύο εκατοµµύρια και επηρεάζουν σχεδόν όλα τα κόµµατα του κοινοβουλίου.
Τεκµαίρεται λοιπόν ότι η οποιαδήποτε πρωτοβουλία της κυβέρνησης για επίλυση του κουρδικού προβλήµατος δεν θα έχει το επιθυµητό αποτέλεσµα εάν το ΒDP δεν αποτελέσει έναν από τους κύριους συνοµιλητές, διότι αποδεικνύεται ότι αυτό ελέγχει πολιτικά σε σηµαντικό βαθµό τη νοτιοανατολική Τουρκία.
Φυσικά οι Κούρδοι από την εποµένη του δηµοψηφίσµατος άρχισαν να δηµοσιοποιούν τις «αυτονοµιστικές» τους απαιτήσεις, οι οποίες δεν καλύπτονται από τις προτεραιότητες που έχει θέσει η κυβέρνηση του Ερντογάν για τη µεταρρύθµιση του Συντάγµατος. Συγκεκριµένα ζήτησαν: ο Οτσαλάν και το ΡΚΚ να συµπεριληφθούν µεταξύ των κυρίων συνοµιλητών. Η Κουρδική να θεωρείται ως κύρια γλώσσα στα σχολεία της νοτιοανατολικής Τουρκίας καλώντας όλους τους Κούρδους γονείς να µη στείλουν τα παιδιά τους στα σχολεία από 20 έως 25-9-2010. Τέλος, να ιδρυθούν αυτόνοµες περιφέρειες οι οποίες θα αναρτούν τη δική τους σηµαία δίπλα στην Τουρκική και θα έχουν πολιτικές, δικαστικές, οικονοµικές, πολιτιστικές, διπλωµατικές και στρατιωτικές αρµοδιότητες. Όλα τα παραπάνω οδηγούν στο συµπέρασµα ότι έχει ανοίξει το «κουτί της Πανδώρας» για το κουρδικό και εάν ο Ερντογάν δεν λάβει επείγουσες και τολµηρές αποφάσεις οι συνέπειες θα είναι πολύ οδυνηρές τόσο για τον ίδιο όσο και για τη χώρα του.
Ποια ήταν η αντίδραση των δικαστών και του στρατού µετά τη δηµοσιοποίηση των αποτελεσµάτων του δηµοψηφίσµατος;
Την εποµένη του δηµοψηφίσµατος, ο αντιπρόεδρος του Ανωτάτου Συµβουλίου
∆ικαστών και Εισαγγελέων Kadir Özbek δήλωσε ότι δεν ανέµενε υπεροχή του «ναι» σε ποσοστό 58%, ότι σέβεται το αποτέλεσµα και ότι η Τουρκία έκανε ένα βήµα πίσω σχετικά µε την ανεξαρτησία της δικαιοσύνης. Παράλληλα, στις 14-9-2010, το τουρκικό Γενικό Επιτελείο Ενόπλων ∆υνάµεων εξέδωσε ανακοίνωση απαγόρευσης εισόδου σε περιοχές της νοτιοανατολικής Τουρκίας, από 17-9-2010 έως 17-12-2010, χαρακτηρίζοντας αυτές ως προσωρινές περιοχές ασφαλείας ενόψει πιθανών επιχειρήσεων εναντίον του ΡΚΚ. Εκτιµάται ότι οι εν λόγω πόλοι εξουσίας θα τηρήσουν στάση αναµονής και οι ενέργειές τους θα εξαρτηθούν από τα λάθη της κυβέρνησης, διότι όσες φορές έτυχε να παρέµβουν το αποτέλεσµα ήταν πάντα το ίδιο: η κοινή γνώµη συσπειρωνόταν γύρω από τον πρωθυπουργό Ερντογάν.
ΤΕΡΜΑΤΙΣΤΗΚΑΝ ΤΑ ΣΕΝΑΡΙΑ ΓΙΑ ΠΡΟΩΡΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ
Ποιες θα είναι οι πολιτικές και πολιτειακές εξελίξεις;
Πριν το δηµοψήφισµα κυκλοφορούσε ευρέως στην Τουρκία η φήµη ότι η κυβέρνηση θα προσέφευγε σε πρόωρες εκλογές το Μάρτιο του 2011. Ωστόσο, δύο µόλις ηµέρες µετά το δηµοψήφισµα ο αντιπρόεδρος του κυβερνόντος κόµµατος ΑΚΡ Hüseyin Çelik δήλωσε ότι οι εκλογές θα γίνουν µε τη λήξη της θητείας της κυβέρνησης τον Ιούλιο του 2011, δίνοντας ένα τέλος στη συζήτηση που άνοιξε ο αρχηγός του εθνικιστικού κόµµατος ΜΗΡ Devlet Bahçeli που ζητούσε άµεση προσφυγή στις κάλπες.
Τούρκοι αναλυτές θεωρούν ότι το αποτέλεσµα του δηµοψηφίσµατος σε συνδυασµό µε τη µείωση της ανεργίας και τη σηµαντική βελτίωση της οικονοµικής κατάστασης της χώρας προµηνύουν νίκη του ΑΚΡ στις επόµενες βουλευτικές εκλογές µετατρέποντας τον Ερντογάν σε µία «µη ελεγχόµενη δύναµη».
Επίσης, όσον αφορά ενδεχόµενη υποψηφιότητα του Τούρκου πρωθυπουργού για την προεδρία της ∆ηµοκρατίας, το 2012 ή το 2014, ο κύκλος των συζητήσεων έχει ανοίξει και δεν εστιάζεται µόνο στον Ερντογάν αλλά και σε ενδεχόµενη αύξηση των αρµοδιοτήτων του προέδρου, µετατρέποντας την κοινοβουλευτική δηµοκρατία είτε σ’ ένα προεδρικό σύστηµα που προσοµοιάζει µε το αντίστοιχο των ΗΠΑ είτε σ’ ένα ηµιπροεδρικό σύστηµα παρόµοιο της Γαλλίας ή της Ρωσίας. Επισηµαίνεται ότι όλα αυτά δεν περιλαµβάνονται στις µεταρρυθµίσεις του δηµοψηφίσµατος της 12 Σεπτεµβρίου, διότι η υλοποίησή τους προϋποθέτει την κατάρτιση ενός νέου Συντάγµατος, µε πιθανό χρόνο έναρξης εργασιών µετά τις βουλευτικές εκλογές του Ιουλίου του εποµένου έτους.
Ποιες θα είναι οι επιπτώσεις στην εξωτερική πολιτική της Τουρκίας;
Οι ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης µε δηλώσεις τους εξέφρασαν την ικανοποίησή τους για το αποτέλεσµα του δηµοψηφίσµατος, πλην όµως οι Τούρκοι είναι ρεαλιστές και δεν πιστεύουν ότι αυτό αρκεί για να επιταχυνθούν οι διαδικασίες ένταξής τους στην ευρωπαϊκή οικογένεια. Άλλωστε η άκαµπτη στάση τους στο Κυπριακό, οι γαλλο-γερµανικές θέσεις και όλες εκείνες οι µεταρρυθµίσεις που ζητά η Ευρώπη καθιστούν αβέβαιη έως αδύνατη την προοπτική πλήρους ένταξης.
Επίσης, όσον αφορά στην εξέλιξη των τουρκο-ισραηλινών σχέσεων, η υπερίσχυση του «Ερντογανισµού» στην Τουρκία προκάλεσε ανησυχία στο Ισραήλ διότι αναµένεται περαιτέρω αποµάκρυνση της Άγκυρας από αυτό (σ.σ. σχόλιο του Ισραηλινού πρωθυπουργού Benjamin Netanyahu στους στενούς του συνεργάτες µετά την ανακοίνωση των αποτελεσµάτων του δηµοψηφίσµατος).
Μία τελική επισήµανση που κρίνεται σκόπιµη είναι ότι οι πολιτικές εξελίξεις που αναµένονται στην Τουρκία το αµέσως επόµενο χρονικό διάστηµα θα πρέπει να τύχουν ιδιαίτερης προσοχής και ανάλυσης, δεδοµένου ότι οι διαστάσεις που θα πάρουν δεν θα έχουν σχέση µόνο µε το εσωτερικό της γείτονας χώρας αλλά και µε τις συµµαχίες που θα διαµορφωθούν στην ευρύτερη περιοχή και θα έχουν άµεση επίπτωση στο βόρειο Ιράκ, το Αιγαίο, την Κύπρο και την Ανατολική Μεσόγειο.
Άλλωστε οι πολιτικές των δύο πόλων εξουσίας στην Τουρκία, πολιτικός- στρατιωτικός, για την Ελλάδα και την Κύπρο στηρίζονται στις ίδιες αρχές, δεν αποκλίνουν µεταξύ τους και η µία συµπληρώνει την άλλη. Εποµένως το γεγονός αυτό σε σχέση µε την επίλυση των ελληνοτουρκικών προβληµάτων καταρρίπτει τη γνωστή άποψη περί υπάρξεως δήθεν καλών Τούρκων πολιτικών και κακών Τούρκων στρατιωτικών.
(Ο Χρήστος Μηνάγιας είναι συγγραφέας του βιβλίου «Η γεωπολιτική στρατηγική και η στρατιωτική ισχύς της Τουρκίας» που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Τουρίκη και βασίζεται σχεδόν αποκλειστικά σε πρωτογενείς τουρκικές πηγές.)
Αναρτήθηκε από ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗ. στις 7:53:00 μ.μ.
αναδημοσίευση από το http://geoeconomy-geopolitics.blogspot.com/2010/09/blog-post_6053.html
Αν στο τουρκικό Κουρδιστάν δοθεί καθεστώς αυτονομίας, το ΡΚΚ υπόσχεται παράδοση όπλων
Τρίτη, 14 Σεπτεμβρίου 2010
Αυτόνομο Κουρδιστάν, παράδοση όπλων ΡΚΚ
Το ΡΚΚ προτίθεται να παραδώσει τα όπλα στον ΟΗΕ αν στο τουρκικό Κουρδιστάν δοθεί καθεστώς αυτονομίας ανάλογο με αυτό της Καταλονίας στην Ισπανία, δήλωσε σε συνέντευξή του ο ηγέτης των ανταρτών του Κόμματος Κούρδων Εργατών, Μουράτ Καραγιλάν.
Από τα βουνά Καντίλ, στο ιρακινό Κουρδιστάν, όπου πήγε ο δημοσιογράφος της ισπανικής «El Mundo», ο Καραγιλάν είπε ότι προς μίμηση είναι το μοντέλο μιας χώρας «όπου οι τοπικές κυβερνήσεις συμβιώνουν αρμονικά με την κεντρική εξουσία και που διαθέτουν δικές τους αστυνομικές δυνάμεις και κοινοβούλια».
Ο Καραγιλάν έθεσε τις προϋποθέσεις για τερματισμό του ένοπλου αγώνα. «Αν πάρουμε την αυτονομία της Καταλονίας, θα καταθέσουμε τα όπλα μας και θα τα παραδώσουμε στον ΟΗΕ».
Ο Μουράτ Καραγιλάν εξήγησε ότι το ΡΚΚ αποφάσισε να κηρύξει κατάπαυση του πυρός έως τις 20 Σεπτεμβρίου, εξαιτίας της διεξαγωγής του δημοψηφίσματος χθες. Ομως, «αν οι επιθέσεις κατά των Κούρδων συνεχιστούν, θα πρέπει να αλλάξουμε τη στρατηγική μας και να άρουμε την κατάπαυση πυρός. Στη συνέχεια θα περάσουμε σε μια νέα φάση, με μια εκστρατεία πολιτικής ανυπακοής του κουρδικού πληθυσμού».
(Πηγή: Γαλλικό Πρακτ.)
Αναρτήθηκε από ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗ. στις 12:00:00 π.μ.
αναδημοσίευση από το http://geoeconomy-geopolitics.blogspot.com/2010/09/blog-post_14.html
Αυτόνομο Κουρδιστάν, παράδοση όπλων ΡΚΚ
Το ΡΚΚ προτίθεται να παραδώσει τα όπλα στον ΟΗΕ αν στο τουρκικό Κουρδιστάν δοθεί καθεστώς αυτονομίας ανάλογο με αυτό της Καταλονίας στην Ισπανία, δήλωσε σε συνέντευξή του ο ηγέτης των ανταρτών του Κόμματος Κούρδων Εργατών, Μουράτ Καραγιλάν.
Από τα βουνά Καντίλ, στο ιρακινό Κουρδιστάν, όπου πήγε ο δημοσιογράφος της ισπανικής «El Mundo», ο Καραγιλάν είπε ότι προς μίμηση είναι το μοντέλο μιας χώρας «όπου οι τοπικές κυβερνήσεις συμβιώνουν αρμονικά με την κεντρική εξουσία και που διαθέτουν δικές τους αστυνομικές δυνάμεις και κοινοβούλια».
Ο Καραγιλάν έθεσε τις προϋποθέσεις για τερματισμό του ένοπλου αγώνα. «Αν πάρουμε την αυτονομία της Καταλονίας, θα καταθέσουμε τα όπλα μας και θα τα παραδώσουμε στον ΟΗΕ».
Ο Μουράτ Καραγιλάν εξήγησε ότι το ΡΚΚ αποφάσισε να κηρύξει κατάπαυση του πυρός έως τις 20 Σεπτεμβρίου, εξαιτίας της διεξαγωγής του δημοψηφίσματος χθες. Ομως, «αν οι επιθέσεις κατά των Κούρδων συνεχιστούν, θα πρέπει να αλλάξουμε τη στρατηγική μας και να άρουμε την κατάπαυση πυρός. Στη συνέχεια θα περάσουμε σε μια νέα φάση, με μια εκστρατεία πολιτικής ανυπακοής του κουρδικού πληθυσμού».
(Πηγή: Γαλλικό Πρακτ.)
Αναρτήθηκε από ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗ. στις 12:00:00 π.μ.
αναδημοσίευση από το http://geoeconomy-geopolitics.blogspot.com/2010/09/blog-post_14.html
Σάββατο 2 Οκτωβρίου 2010
ΧΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΘΡΑΚΟΛΟΓΙΑΣ ΣΤΗΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ
Κυριακή, 26 Σεπτεμβρίου 2010
ΧΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΘΡΑΚΟΛΟΓΙΑΣ ΣΤΗΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ
Περίπου 60 επιστήμονες από όλον τον κόσμο και 20 από την Τουρκία θα συμμετάσχουν στο ΧΙ Παγκόσμιο Συνέδριο Θρακολογίας στην Κωνσταντινούπολη, γράφει το βουλγαρικό πρακτορείο ‘Φόκους’.
Το συνέδριο που θα φέρει την ονομασία «Η Θράκη και οι Θράκες μεταξύ δυο Ηπείρων» θα διεξαχθεί στην Κωνσταντινούπολη από τις 8 έως 12 Νοεμβρίου 2010.
Μεταξύ τω κύριων θεμάτων του συνεδρίου θα είναι η ‘εθνογένεση των Θρακών», η Θρησκεία και ο πολιτισμός καθώς και η εμφάνιση των πόλεων. Ιδιαίτερη έμφαση θα δοθεί στο θέμα «Από το Βυζάντιο στην Κωνσταντινούπολη» ή η μετατροπή σε αστικό κέντρο της αυτοκρατορικής πρωτεύουσας.
Κύρια θέματα του συνεδρίου θα αποτελέσουν οι Ινδο-Ευρωπαϊκές μελέτες, οι σχέσεις Θράκης- Ελλάδας, οι Θράκες πριν από τη δημιουργία της ρωμαϊκής επαρχίας της Θράκης (46 π.Χ.), η Ρωμαϊκή Επαρχία της Θράκης, οι Θράκες στην ύστερη αρχαιότητα και άλλα.
Ενδιαφέρον παρουσιάζει η τοποθέτηση του βουλγαρικού πρακτορείου προς τον καθηγητή Μουσταφά Σαγιάρ του Πανεπιστημίου της Κωνσταντινούπολης, που είναι και ο διοργανωτής του Συνεδρίου.
Φόκους: Ποια είναι η θέση της θρακικής κληρονομιάς στην Τουρκία:
Μουσταφά Σαγιάρ: Μπορώ να πως ότι δεν έχουμε κάνει μεγάλες μελέτες για τους Θράκες. Αλλά θα προσπαθήσουμε να δείξουμε σε όλους τον πολιτισμό και την κουλτούρα τους σε αυτήν την περιοχή.
Φόκους: Συμφωνείτε με τις δηλώσεις Βουλγάρων Επιστημόνων ότι οι Θράκες είναι κοινή κληρονομιά μας, ιστορική και πολιτική;
Μουσταφά Σαγιάρ: Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία. Οι Θράκες αποτελούν κοινή κληρονομιά.
Ἂρθρα & Σκέψεις- Γιῶργος Ἐχέδωρος
Αναρτήθηκε από aoratos στις 12:49 π.μ.
αναδημοσίευση από τo http://diolkos.blogspot.com/2010/09/blog-post_3556.html
ΧΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΘΡΑΚΟΛΟΓΙΑΣ ΣΤΗΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ
Περίπου 60 επιστήμονες από όλον τον κόσμο και 20 από την Τουρκία θα συμμετάσχουν στο ΧΙ Παγκόσμιο Συνέδριο Θρακολογίας στην Κωνσταντινούπολη, γράφει το βουλγαρικό πρακτορείο ‘Φόκους’.
Το συνέδριο που θα φέρει την ονομασία «Η Θράκη και οι Θράκες μεταξύ δυο Ηπείρων» θα διεξαχθεί στην Κωνσταντινούπολη από τις 8 έως 12 Νοεμβρίου 2010.
Μεταξύ τω κύριων θεμάτων του συνεδρίου θα είναι η ‘εθνογένεση των Θρακών», η Θρησκεία και ο πολιτισμός καθώς και η εμφάνιση των πόλεων. Ιδιαίτερη έμφαση θα δοθεί στο θέμα «Από το Βυζάντιο στην Κωνσταντινούπολη» ή η μετατροπή σε αστικό κέντρο της αυτοκρατορικής πρωτεύουσας.
Κύρια θέματα του συνεδρίου θα αποτελέσουν οι Ινδο-Ευρωπαϊκές μελέτες, οι σχέσεις Θράκης- Ελλάδας, οι Θράκες πριν από τη δημιουργία της ρωμαϊκής επαρχίας της Θράκης (46 π.Χ.), η Ρωμαϊκή Επαρχία της Θράκης, οι Θράκες στην ύστερη αρχαιότητα και άλλα.
Ενδιαφέρον παρουσιάζει η τοποθέτηση του βουλγαρικού πρακτορείου προς τον καθηγητή Μουσταφά Σαγιάρ του Πανεπιστημίου της Κωνσταντινούπολης, που είναι και ο διοργανωτής του Συνεδρίου.
Φόκους: Ποια είναι η θέση της θρακικής κληρονομιάς στην Τουρκία:
Μουσταφά Σαγιάρ: Μπορώ να πως ότι δεν έχουμε κάνει μεγάλες μελέτες για τους Θράκες. Αλλά θα προσπαθήσουμε να δείξουμε σε όλους τον πολιτισμό και την κουλτούρα τους σε αυτήν την περιοχή.
Φόκους: Συμφωνείτε με τις δηλώσεις Βουλγάρων Επιστημόνων ότι οι Θράκες είναι κοινή κληρονομιά μας, ιστορική και πολιτική;
Μουσταφά Σαγιάρ: Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία. Οι Θράκες αποτελούν κοινή κληρονομιά.
Ἂρθρα & Σκέψεις- Γιῶργος Ἐχέδωρος
Αναρτήθηκε από aoratos στις 12:49 π.μ.
αναδημοσίευση από τo http://diolkos.blogspot.com/2010/09/blog-post_3556.html
Νέα τουρκικά γεωστρατηγικά παίγνια με στόχο τις Θαλάσσιες Οικονομικές Ζώνες
ΝΕΑ ΤΟΥΡΚΙΚΑ ΠΑΙΓΝΙΑ
Νέα τουρκικά γεωστρατηγικά παίγνια με στόχο τις Θαλάσσιες Οικονομικές Ζώνες
ΟΙ ΝΕΕΣ και συστηματικές τουρκικές παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου και θαλάσσιου χώρου εντάσσονται σαφώς σ' έναν συγκεκριμένο στρατηγικό σχεδιασμό, που δεν είναι άσχετος αφενός με τις προοπτικές σοβαρών περιφερειακών εξελίξεων -με κύριο άξονα το Ιρανικό- και αφετέρου (και κυρίως) με τη νομή συγκεκριμένων θαλασσίων περιοχών, στις οποίες έχουν ήδη επισημανθεί εκτεταμένα κοιτάσματα υδρογονανθράκων.
Αυτό το τελευταίο σχετίζεται με τον αναγκαίο προσδιορισμό (και άρα την οριοθέτηση) των λεγομένων Αποκλειστικών Οικονομικών Ζωνών (ΑΟΖ), που προϋποθέτει συναινετικές διαδικασίες μεταξύ των ενδιαφερομένων χωρών της Μεσογειακής λεκάνης: Αιγύπτου, Ελλάδος, Τουρκίας, Λιβύης, Ισραήλ, ακόμη και της αυτόνομης Γάζας. Και βεβαίως της Κύπρου, η οποία βρίσκεται στο επίκεντρο της περιοχής και της οποίας το έωλο πρόβλημα μπαίνει πλέον σε καταληκτική φάση, με απροσδιόριστες απολήξεις.
Δεν είναι ακριβώς τυχαίο ότι οι νέες τουρκικές προκλήσεις επικεντρώνονται αυτήν τη φορά στην περιοχή της Δωδεκανήσου (και κυρίως νοτίως και ανατολικώς του Καστελλορίζου), όπου αλωνίζει το γνωστό «Πίρι Ρέις» για σεισμογραφικές δήθεν έρευνες. Δήθεν. Γιατί ξέρουν καλά οι Τούρκοι (και άλλοι) ότι έχουν ήδη επισημανθεί συγκεκριμένα κοιτάσματα φυσικού αερίου, ειδικότερα στη θαλάσσια ζώνη δυτικώς της κυπριακής Πάφου και νοτιοανατολικώς του Καστελλορίζου.
Τα «πηγαινέλα» του «Πίρι Ρέις», αλλά και πολεμικών σκαφών που σουλατσάρουν στην περιοχή, δεν αποσκοπούν παρά στο να δημιουργήσουν de facto γεωπολιτικό τετελεσμένο. Που θα μεταφρασθεί εν συνεχεία σε de jure πραγματικότητα, όταν θα οριοθετούνται οι ΑΟΖ με τις ενδιαφερόμενες χώρες. Με διμερείς διαδικασίες και ανάλογες συμφωνίες.
Ήδη η Κύπρος συνυπέγραψε με το Κάιρο, αλλά η Άγκυρα έχει απειλήσει δυναμική επέμβαση σε περίπτωση ενεργοποιήσεως αυτής της συμφωνίας, επικαλούμενη ακόμη και δικαιώματα των Τουρκοκυπρίων. Άρα και συνεμπλοκή του «ψευδοκράτους» με δικές του ΑΟΖ στην ειδική αυτή περιοχή!
Η παρέμβαση της Άγκυρας έχει μέχρις ενός βαθμού τροχοπεδήσει την κυπροαιγυπτιακή σύγκλιση, ενώ ακόμη και πρόσφατα πραγματοποιήθηκαν κοινές τουρκοαιγυπτιακές αεροναυτικές ασκήσεις στην περιοχή που προσεγγίζει τα Δωδεκάνησα. Κάτι που προδιαγράφει και άλλες σοβαρές εξελίξεις, που δεν μπορούν ακόμη να προεικασθούν.
Ανεξαρτήτως όλων αυτών των λεπτομερειών (και άλλων ακόμη σοβαροτέρων, που αφορούν τις ζώνες μεταξύ Κύπρου - Ισραήλ και Τουρκίας - Συρίας - Ισραήλ) οι τουρκικές ενέργειες, που συνήθως από ελληνικής πλευράς χαρακτηρίζονται γενικόλογα ως προκλήσεις, δεν εξελίσσονται εική και ως έτυχε. Και δεν αφορούν μόνο σε θέματα αμφισβητήσεως αιγαιωτικών περιοχών. Είναι, αντιθέτως, μέρος ενός πιο πολυδιάστατου τουρκικού γεωστρατηγικού παιγνίου, που σκοπεί στον μάξιμουμ έλεγχο συγκεκριμένου ζωτικού χώρου. Με την επιβολή συνθηκών στρατηγικής κηδεμονεύσεως αυτής της γεωγραφίας εντεύθεν και πέραν του Αιγαίου.
Ό,τι και να συμβαίνει, δύσκολα μπορεί να γίνει δεκτό ότι αυτά μπορεί να ενεργοποιούνται είτε εν αγνοία είτε, κυρίως, χωρίς τη σιωπηρή συγκατάνευση κάποιων κέντρων ισχύος.
Κι εξάλλου, όσα είπε (και κυρίως με τον τρόπο και τον τόνο που τα διετύπωσε) προσφάτως ο βρετανός πρωθυπουργός στην Άγκυρα συνιστούν ευανάγνωστους κώδικες ερμηνείας όσων αυτήν τη στιγμή προάγονται. Με την τουρκική προκλητικότητα, ως αιχμή μιας ευρύτερης πολιτικής του Ατλαντισμού, του οποίου η Τουρκία έχει σαφώς προσδιορισθεί ως ο ένας από τους βασικότερους πυλώνες για την Ανατολική Μεσόγειο και την ευρύτερη περιοχή.
πηγη ΠΑΡΟΝ
Αναρτήθηκε από aoratos στις 11:58 μ.μ.
αναδημοσίευση από http://diolkos.blogspot.com/2010_09_01_archive.html
Νέα τουρκικά γεωστρατηγικά παίγνια με στόχο τις Θαλάσσιες Οικονομικές Ζώνες
ΟΙ ΝΕΕΣ και συστηματικές τουρκικές παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου και θαλάσσιου χώρου εντάσσονται σαφώς σ' έναν συγκεκριμένο στρατηγικό σχεδιασμό, που δεν είναι άσχετος αφενός με τις προοπτικές σοβαρών περιφερειακών εξελίξεων -με κύριο άξονα το Ιρανικό- και αφετέρου (και κυρίως) με τη νομή συγκεκριμένων θαλασσίων περιοχών, στις οποίες έχουν ήδη επισημανθεί εκτεταμένα κοιτάσματα υδρογονανθράκων.
Αυτό το τελευταίο σχετίζεται με τον αναγκαίο προσδιορισμό (και άρα την οριοθέτηση) των λεγομένων Αποκλειστικών Οικονομικών Ζωνών (ΑΟΖ), που προϋποθέτει συναινετικές διαδικασίες μεταξύ των ενδιαφερομένων χωρών της Μεσογειακής λεκάνης: Αιγύπτου, Ελλάδος, Τουρκίας, Λιβύης, Ισραήλ, ακόμη και της αυτόνομης Γάζας. Και βεβαίως της Κύπρου, η οποία βρίσκεται στο επίκεντρο της περιοχής και της οποίας το έωλο πρόβλημα μπαίνει πλέον σε καταληκτική φάση, με απροσδιόριστες απολήξεις.
Δεν είναι ακριβώς τυχαίο ότι οι νέες τουρκικές προκλήσεις επικεντρώνονται αυτήν τη φορά στην περιοχή της Δωδεκανήσου (και κυρίως νοτίως και ανατολικώς του Καστελλορίζου), όπου αλωνίζει το γνωστό «Πίρι Ρέις» για σεισμογραφικές δήθεν έρευνες. Δήθεν. Γιατί ξέρουν καλά οι Τούρκοι (και άλλοι) ότι έχουν ήδη επισημανθεί συγκεκριμένα κοιτάσματα φυσικού αερίου, ειδικότερα στη θαλάσσια ζώνη δυτικώς της κυπριακής Πάφου και νοτιοανατολικώς του Καστελλορίζου.
Τα «πηγαινέλα» του «Πίρι Ρέις», αλλά και πολεμικών σκαφών που σουλατσάρουν στην περιοχή, δεν αποσκοπούν παρά στο να δημιουργήσουν de facto γεωπολιτικό τετελεσμένο. Που θα μεταφρασθεί εν συνεχεία σε de jure πραγματικότητα, όταν θα οριοθετούνται οι ΑΟΖ με τις ενδιαφερόμενες χώρες. Με διμερείς διαδικασίες και ανάλογες συμφωνίες.
Ήδη η Κύπρος συνυπέγραψε με το Κάιρο, αλλά η Άγκυρα έχει απειλήσει δυναμική επέμβαση σε περίπτωση ενεργοποιήσεως αυτής της συμφωνίας, επικαλούμενη ακόμη και δικαιώματα των Τουρκοκυπρίων. Άρα και συνεμπλοκή του «ψευδοκράτους» με δικές του ΑΟΖ στην ειδική αυτή περιοχή!
Η παρέμβαση της Άγκυρας έχει μέχρις ενός βαθμού τροχοπεδήσει την κυπροαιγυπτιακή σύγκλιση, ενώ ακόμη και πρόσφατα πραγματοποιήθηκαν κοινές τουρκοαιγυπτιακές αεροναυτικές ασκήσεις στην περιοχή που προσεγγίζει τα Δωδεκάνησα. Κάτι που προδιαγράφει και άλλες σοβαρές εξελίξεις, που δεν μπορούν ακόμη να προεικασθούν.
Ανεξαρτήτως όλων αυτών των λεπτομερειών (και άλλων ακόμη σοβαροτέρων, που αφορούν τις ζώνες μεταξύ Κύπρου - Ισραήλ και Τουρκίας - Συρίας - Ισραήλ) οι τουρκικές ενέργειες, που συνήθως από ελληνικής πλευράς χαρακτηρίζονται γενικόλογα ως προκλήσεις, δεν εξελίσσονται εική και ως έτυχε. Και δεν αφορούν μόνο σε θέματα αμφισβητήσεως αιγαιωτικών περιοχών. Είναι, αντιθέτως, μέρος ενός πιο πολυδιάστατου τουρκικού γεωστρατηγικού παιγνίου, που σκοπεί στον μάξιμουμ έλεγχο συγκεκριμένου ζωτικού χώρου. Με την επιβολή συνθηκών στρατηγικής κηδεμονεύσεως αυτής της γεωγραφίας εντεύθεν και πέραν του Αιγαίου.
Ό,τι και να συμβαίνει, δύσκολα μπορεί να γίνει δεκτό ότι αυτά μπορεί να ενεργοποιούνται είτε εν αγνοία είτε, κυρίως, χωρίς τη σιωπηρή συγκατάνευση κάποιων κέντρων ισχύος.
Κι εξάλλου, όσα είπε (και κυρίως με τον τρόπο και τον τόνο που τα διετύπωσε) προσφάτως ο βρετανός πρωθυπουργός στην Άγκυρα συνιστούν ευανάγνωστους κώδικες ερμηνείας όσων αυτήν τη στιγμή προάγονται. Με την τουρκική προκλητικότητα, ως αιχμή μιας ευρύτερης πολιτικής του Ατλαντισμού, του οποίου η Τουρκία έχει σαφώς προσδιορισθεί ως ο ένας από τους βασικότερους πυλώνες για την Ανατολική Μεσόγειο και την ευρύτερη περιοχή.
πηγη ΠΑΡΟΝ
Αναρτήθηκε από aoratos στις 11:58 μ.μ.
αναδημοσίευση από http://diolkos.blogspot.com/2010_09_01_archive.html
Βόμβα έριξε το Σινούκ μπροστά στο Βατοπέδι
Βόμβα έριξε το Σινούκ μπροστά στο Βατοπέδι!
Δευτέρα, 20 Σεπτέμβριος 2010 15:38
chinook1
Σοβαρότατα στοιχεία που δεν έχουν αξιολογηθεί και διαλευκανθεί επί 6 χρόνια από την πτώση του Σινούκ, που μετέφερε τον Πατριάρχη Αλεξανδρείας και τη συνοδεία του, αποκάλυψε προ ολίγων ημερών η «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ». Στο άρθρο της Κύρας Αδάμ υπογραμμίζεται ότι οι δύο κυβερνήσεις (ΝΔ και ΠΑΣΟΚ) αλλά και οι αρμόδιες Αρχές εξακολουθούν να κρατούν σε πλήρη συσκότιση το θέμα, παρά τα συνταρακτικά στοιχεία που φαίνεται πως μένουν αναξιοποίητα και περιέχονται σε εκατοντάδες επίσημα κρατικά και διεθνή έγγραφα.
Των ΓΙΑΝΝΗ ΝΤΑΣΚΑ - ΧΑΡΗ ΜΠΟΤΣΑΡΗ
Τρία κύρια σημεία τονίζει η «Ε» με πρώτο το θέμα της ασφάλειας για την πτήση και την προσγείωση του ελικοπτέρου Σινούκ, καθώς προκύπτει ότι δεν διέθετε τον φορητό πομπό εντοπισμού ανάγκης (ELT) και δεν παρακολουθήθηκε από την ΥΠΑ και την Πολεμική Αεροπορία, με αποτέλεσμα να καθυστερήσει η επιχείρηση διάσωσης.
Επίσης, αποδεικνύεται από το πιστοποιητικό θανάτου ότι ο Πέτρος χαροπάλευε στη θάλασσα επί 28 ώρες, αφού το Σινούκ κατέπεσε στις 10.45 π.μ. της 11ης Σεπτεμβρίου και ως ώρα θανάτου του αναγράφεται η 15.35 της 12ης Σεπτεμβρίου.
Δεύτερο σημείο η έγκριση του σχεδίου πτήσης από την ΥΠΑ, καθώς υπήρχε θέμα ασφάλειας και επειδή το σημείο προορισμού (Καρυές) ήταν ακατάλληλο για προσέγγιση και προσγείωση. Το Σινούκ πετούσε πάνω από την Αθήνα στη διαδρομή από Πάχη Μεγάρων προς Καρέα και από Καρέα προς Κάρυστο με... τουρκικό κωδικό στο σύστημα αναγνώρισης φίλιου ή εχθρικού αεροσκάφους (IFF) και ο κωδικός αυτός απεικονίζεται στις οθόνες των ραντάρ της ΥΠΑ και της Πολεμικής Αεροπορίας που όφειλαν να διακόψουν την πτήση.
Το τρίτο σημείο προκύπτει από την ιατροδικαστική έρευνα, την τεχνική ανάλυση του αμερικανικού στρατού, αλλά και από το πόρισμα του τεχνικού συμβούλου και αναφέρεται στα αίτια της πτώσης του ελικοπτέρου.
Σε όλα αυτά ως πιθανότερη αιτία για τη συντριβή εμφανίζεται η έκρηξη στον αέρα και, δευτερευόντως, κάποια τεχνική βλάβη (τα χημικά εγκαύματα στα σώματα των θυμάτων δεν προκλήθηκαν από στοιχεία του ελικοπτέρου αλλά από έκρηξη, και εικάζεται βάσιμα ότι ορισμένοι από τους επιβαίνοντες δέχθηκαν ισχυρό ωστικό κύμα). chinookpolthem
Αυτά τα σημεία επισημαίνει η «Ε», ενώ το επίσημο κράτος σιωπά και το «ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ» ανατρέχει επίσης σήμερα σε δημοσιεύματα εκείνης της εποχής που έθεταν ερωτήματα και παρουσίαζαν στοιχεία για την τραγωδία αλλά και για άλλες σκοτεινές πτυχές της υπόθεσης.
Η έκρηξη του ελικοπτέρου αλλά και του αυτοκινήτου
Το αποκαλυπτικό άρθρο της Κ. Αδάμ στην «Ε» επιβεβαιώνει πλέον την έκρηξη στον αέρα και εισάγει νέες σκέψεις για τα αίτια του θανάτου 17 ανθρώπων 6 χρόνια μετά. Μια
έκρηξη, που μπορεί να οφείλεται σε κάποια ανατίναξη μηχανικού μέρους του ελικοπτέρου, αλλά και σε κάποιον εκρηκτικό μηχανισμό που θα μπορούσε να έχει τοποθετηθεί
σε μια από τις αποσκευές των επιβαινόντων.
Οι άνθρωποι που συνόδευαν τον Πέτρο στο Αγιο Ορος ξύπνησαν πολύ νωρίς εκείνο το πρωί και κατευθύνθηκαν στον Καρέα μέσα στο λυκαυγές του φθινοπώρου. Κάποιος κληρικός (που σήμερα δεν είναι πια κληρικός) βοήθησε στη φόρτωση των αποσκευών και, ενώ ήταν προγραμματισμένο να πετάξει μαζί με τους άλλους για τις Καρυές, άλλαξε γνώμη την τελευταία στιγμή και παρέμεινε στην Αθήνα.
Ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας Πέτρος δεν μπόρεσε τελικά να πάει ποτέ στο Βατοπέδι ούτε και έμαθε ποτέ τις εξελίξεις που ακολούθησαν με το σκάνδαλο της μονής. Μετά το πέρας της Εξεταστικής Επιτροπής της Βουλής, η υπόθεση θα βρίσκεται (ξανά) στα χέρια της ελληνικής Δικαιοσύνης και απομένει να δούμε την κατάληξη και αν θα υπάρξει τιμωρία για τους ενόχους. Στην κατάθεσή της η σύζυγος του πρώην υπουργού της ΝΔ Γ. Βουλγαράκη, Αικατερίνη Πελέκη, είπε ότι «όσοι φοράνε παντελόνια αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους και λένε ότι "εγώ έδωσα την εντολή"». Η συμβολαιογράφος δήλωσε, επίσης, ότι «έπρεπε ο πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής να πάρει την ευθύνη και να πει ότι, ναι, πήρα την απόφαση και έδωσα την εντολή να την υλοποιήσουν». Η Αικατερίνη Πελέκη πρόσθεσε πως «σε μια χώρα, ο πρωθυπουργός δίνει εντολές και τις διακινεί στους καθ' ύλην αρμόδιους υπουργούς διά του υπουργού Επικρατείας και ενδεχομένως του διευθυντή του γραφείου του. Κληθείσα να σχολιάσει ποιους εννοεί, κατονόμασε τους Ε. Μπασιάκο, Αλ. Κοντό, Κ. Κιλτίδη, Π. Δούκα και τον Θ. Ρουσόπουλο ως «μεταφορέα» των εντολών. Δεν γνωρίζουμε αν ο κ. Ρουσόπουλος διαθέτει κάποιο πατριαρχικό τίτλο (ή έστω κάποιο τίτλο της Μονής Βατοπεδίου), όπως ο κ. Δούκας που είναι «Αρχων Δικαιοφύλαξ» του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας. Γνωρίζουμε, όμως, όπως και η «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ», ότι οι κυβερνήσεις δεν θέλησαν ποτέ να διερευνήσουν το δυστύχημα του Σινούκ και τα ερωτήματα θα παραμείνουν αναπάντητα.
Αφήσαμε στο τέλος μια από τις τότε αποκαλύψεις μας, την οποία θεωρούμε πιο σημαντική για τη σκοτεινή αυτή τραγωδία.
Μετά το ξεκλήρισμα της ηγεσίας του πατριαρχείου, έμειναν δυο άτομα που γνώριζαν καλά τα οικονομικά αλλά και τους λόγους των συχνών επισκέψεων του πατριάρχη στην περιοχή μας.
Οι λογιστές πήγαν στη Αιγυπτο να παραλάβουν βιβλία και οικονομικά. Οταν έφτασαν στο Κάιρο πήγαν στο πάρκινγκ να πάρουν το αυτοκίνητό τους. Μόλις έβαλαν το κλειδί στη μηχανή, το αυτοκίνητο ανατινάχθηκε. Ο ένας από τους δυο σκοτώθηκε επί τόπου (Κοσμίδης), ο άλλος γλύτωσε με σοβαρότατα τραύματα. Για την υπόθεση αυτή, που αποκαλύψαμε τότε από το ραδιόφωνο του ΑΝΤΕΝΝΑ, όπου εργαζόμασταν, δεν μίλησε ποτέ κανείς... Μα κανείς...
Εξαιρετικά σημαντικός για την αποκάλυψη της αλήθειας ήταν ο ρόλος της ιατροδικαστή, κ. Ακριβούση, η οποία μετά από αυτά μπήκε με ασήμαντες αφορμές στο στόχαστρο και στο ψυγείο...
Μιλούσαμε για δολιοφθορά από το 2004!
Οι υπογράφοντες το σημερινό ρεπορτάζ διακρίναμε πολλά αναπάντητα ερωτήματα σε σειρά άρθρων στα «ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ» (17 Σεπτεμβρίου 2004) και γραφόταν ότι «εγείρονται σοβαρές υπόνοιες για δολιοφθορά, καθώς στο μοιραίο Σινούκ επέβαιναν τόσοι πολλοί σημαντικοί άνθρωποι που είχαν πρωταγωνιστικό ρόλο στην ευρύτερη περιοχή της Ανατ. Μεσογείου και της Μ. Ανατολής». Και σημειώναμε, επίσης, συνδυάζοντας την υπόθεση με το Βατοπέδι, ότι «κεντρικός παρονομαστής των εξελίξεων στην περιοχή είναι το Αγιο Ορος, στο οποίο τον τελευταίο καιρό παρατηρείται συχνή κίνηση και ετερόκλητων προσώπων...
...Από την αρχή του καλοκαιριού (2004) γίνονται πολλά ταξίδια του Πατριάρχη Αλεξανδρείας και Πάπα πάσης Αφρικής στην Ελλάδα και ο Πέτρος διαμένει σε πολυτελή έπαυλη στα νότια προάστια, όπου και φιλοξενούνται διακριτικά πολύ σημαντικά πρόσωπα της ελληνικής, ευρωπαϊκής και αραβικής σκηνής, μη εξαιρουμένων και προσώπων από βα-σιλικούς οίκους...
...Επίσης, το φετινό καλοκαίρι σημειώνεται η παρουσία του Πατριάρχη Αλεξανδρείας μια «ανάσα» από το Αγιο Ορος, καθώς φιλοξενείται ο ίδιος και άλλοι σημαίνοντες άνθρωποι σε κοντινό, εξαιρετικά «διακριτικό» μέρος...
...Στο επίκεντρο των κινήσεών του η Μονή Βατοπεδίου, η οποία έχει στην ηγεσία της τον κυπριακής καταγωγής ηγούμενο Εφραίμ και ασκεί σοβαρό ρόλο στις κυπριακές υποθέσεις, τόσο στις πολιτικές, όσο και στις εκκλησιαστικές. Παρακολουθεί στενά τις εξελίξεις με το σχέδιο Ανάν, αλλά αποφεύγει να βρεθεί σε μετωπική θέση, τόσο η ίδια, όσο και ο Μητροπολίτης Λεμεσού, που προήλθε από τη Μονή Βατοπεδίου, καθώς και ο ηγούμενος της Μονής Μαχαιρά Αρσένιος. Οι χλιαρές τοποθετήσεις τους αφήνουν περιθώρια ποικίλων ερμηνειών, αφού -αν ήθελαν- ήταν σε θέση να επηρεάσουν τα πράγματα με δυναμικό τρόπο...
...Στην «κυπριακή» αυτή μονή όδευε το μοιραίο ελικόπτερο με επιβάτες εξέχοντα μέλη της κυπριακής σκηνής, όπως ο Πατριάρχης, οι συγγενείς του και γνώστες των μυστικών και των παρασκηνίων και ο ηγούμενος της Μονής Μαχαιρά, αλλά και ο ποινικολόγος Γιώργος Μαύρος, ο οποίος συνδεόταν με την Κύπρο εξαιρετικά στενά και όχι τόσο διά της Κυπρίας συζύγου του...
...Στη δίκη της 17Ν, το Αγιο Ορος είχε κυριαρχική θέση, καθώς αποκαλύφθηκε όχι μόνο ο δεσμός του Σάββα Ξηρού και της οικογένειάς του με πρόσωπα του Αγίου Ορους, αλλά και του δασκάλου Τέλιου... ...Την ίδια περίοδο, ο Πατριάρχης Πέτρος είχε ανοίξει δίκες με τους συγγενείς του Τίτου, διεκδικώντας μεγάλης αξίας περιουσιακά στοιχεία ως κλεμμένα από την Αίγυπτο και αφού, έχασε μια δίκη, συνέχισε με μια από τις άλλες που είχε προσδιοριστεί μέσα στην εβδομάδα για ποσά πλέον των 100 εκατομμυρίων (ο Μητροπολίτης Τίτος «εξορίστηκε» στο Σουδάν μετά από τη μάχη του με τον Πέτρο για τον πατριαρχικό θρόνο και δολοφονήθηκε άγρια εκεί το 2000 κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες)...
...Είναι η περίοδος του σκανδάλου Τζέκου, Κεντέρη, Θάνου και ο ηγούμενος της Μονής Βατοπεδίου εκδήλωσε έντονο ενδιαφέρον για την υπόθεση αυτή, τόσο, ώστε να κάνει επισκέψεις με «νόημα» στην Αθήνα (ενδιαφέρον και στενές σχέσεις είχε εκδηλώσει τότε και ο προσφάτως δολοφονηθείς Σωκράτης Γκιόλιας)...
....Τις ίδιες μέρες, ο Βλαντιμίρ Πούτιν εκδηλώνει την επιθυμία να επισκεφθεί το Αγιο Ορος και αργότερα συνδυάζει συνάντηση με τον Κ. Καραμανλή στην περιοχή με συζητήσεις, το περιεχόμενο των οποίων δεν έγινε γνωστό (έχει αναφερθεί ότι ο Πούτιν θα πήγαινε τον Σεπτέμβριο 2004 στο Άγιο Όρος με το Σινούκ του θανάτου)... Το ελικόπτερο αναχωρεί από τον Καρέα με τον Πέτρο, που ήταν και συγγενής του φονευθέντος στο «βλαμμένο» αεροπλάνο Φάλκον, Κρανιδιώτη, σ' ένα δυστύχημα στο οποίο ο Θόδωρος Πάγκαλος είχε «δει» ερωτηματικά που οδηγούν σε υποψίες για δολιοφθορά...».
Εν μέσω Ολυμπιακών αγώνων
Το ρεπορτάζ μας εκείνο κατέληγε προφητικά, σύμφωνα με τις τωρινές αποκαλύψεις της «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ», καθώς έγραφε ότι «...Μέσα στο σκηνικό αυτό θεωρούμε λιγότερο σοβαρή την αναζήτηση των αιτίων της πτώσης στα μηχανικά αίτια, κάτι που, φυσικά, καθόλου δεν αποκλείεται, αλλά και δεν διαγράφει και τίποτα από τα προηγούμενα...»
Το ελικόπτερο Σινούκ αναχώρησε νωρίς το πρωί από τον Καρέα για το μοιραίο ταξίδι του προς το Άγιο Όρος για λόγους που δεν έγιναν ποτέ γνωστοί και σε μια «παράξενη» χρονική περίοδο με στρατιές πρακτόρων μυστικών υπηρεσιών να βρίσκονται στην Ελλάδα των Ολυμπιακών Αγώνων. Το προηγούμενο βράδυ, οι Πέτρος και Γ. Μαύρος είχαν παρακαθίσει σε δείπνο με τον πρόεδρο του δικαστηρίου της 17Ν, Μιχάλη Μαργαρίτη, στην Αθήνα (ο Πατριάρχης έδειχνε μεγάλο ενδιαφέρον για θέματα τρομοκρατίας και άλλωστε ο νομικός του σύμβουλος βρισκόταν στα έδρανα της Πολιτικής Αγωγής στις δίκες 17Ν και ΕΛΑ, ενώ ετοίμαζε και βιβλίο για την ελληνική τρομοκρατία). Οι υπογράφοντες και σήμερα αυτό το ρεπορτάζ γράφαμε τότε στα «ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ» (24 Σεπτεμβρίου 2004) ότι «ένα από τα αναπάντητα ερωτήματα που υπάρχουν είναι η επίσκεψη του Πέτρου στο Βατοπέδι, επίσκεψη που σχεδιάστηκε δύο εβδομάδες πριν από το τραγικό συμβάν με το Σινούκ. Ποιος ήταν ο σκοπός της επίσκεψης και γιατί επελέγη ο συγκεκριμένος χρόνος; Τι συμβαίνει στη Μονή Βατοπεδίου που ελκύει σημαντικές προσωπικότητες, όπως ο Κάρολος της Αγγλίας, και ποιες είναι οι κινήσεις του ηγούμενου Εφραίμ; Ποιοι ανησύχησαν από τις αναζητήσεις και τους προβληματισμούς του Πέτρου περί της τρομοκρατίας και ποιος είναι ο άξονας που συνδέει το Βατοπέδι, τη Μονή Κύκκου και την Αλεξάνδρεια; Ο άνθρωπος που γνώριζε πολλές από τις απαντήσεις, ο δικηγόρος Γεώργιος Μαύρος, είχε την ίδια τύχη με τον Πατριάρχη Πέτρο. Απομένει ο ηγούμενος Εφραίμ του Βατοπεδίου, που τόσο γοητεύει σημαντικές προσωπικότητες, από αθλητές μέχρι εστεμμένους...».
Στο επόμενο τεύχος των «Π.Θ.» (1 Οκτωβρίου 2004), οι ίδιοι προσέθεταν και το ερώτημα «από ποιους ελέγχους ασφαλείας είχαν περάσει οι επιβαίνοντες στο μοιραίο Σινούκ και οι αποσκευές τους, όταν επιβιβάστηκαν στον Καρέα»; Η απάντηση είναι απλή καθώς κανείς από τους επιβάτες δεν ερευνήθηκε πριν από την πτήση και καμιά από τις αποσκευές δεν πέρασε από τον απαιτούμενο έλεγχο πριν από τη φόρτωση στο μοιραίο ελικόπτερο.
Κάποιοι ψαράδες στο Β. Αιγαίο ανέφεραν ότι είδαν στον ουρανό μια μεγάλη λάμψη την ώρα περίπου που χάθηκε το Σινούκ από τα ραντάρ του Χορτιάτη, όμως η μαρτυρία αυτή δεν εκτιμήθηκε δεόντως εκείνες τις μέρες και δεν παίχτηκε στα ΜΜΕ που αφιέρωσαν πολλές ώρες στο δυστύχημα.
αναδημοσίευση από το http://www.paraskhnio.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=465:bomba-erikse-to-chinook&catid=4:paraskhnio-kai-reportaz&Itemid=2
Δευτέρα, 20 Σεπτέμβριος 2010 15:38
chinook1
Σοβαρότατα στοιχεία που δεν έχουν αξιολογηθεί και διαλευκανθεί επί 6 χρόνια από την πτώση του Σινούκ, που μετέφερε τον Πατριάρχη Αλεξανδρείας και τη συνοδεία του, αποκάλυψε προ ολίγων ημερών η «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ». Στο άρθρο της Κύρας Αδάμ υπογραμμίζεται ότι οι δύο κυβερνήσεις (ΝΔ και ΠΑΣΟΚ) αλλά και οι αρμόδιες Αρχές εξακολουθούν να κρατούν σε πλήρη συσκότιση το θέμα, παρά τα συνταρακτικά στοιχεία που φαίνεται πως μένουν αναξιοποίητα και περιέχονται σε εκατοντάδες επίσημα κρατικά και διεθνή έγγραφα.
Των ΓΙΑΝΝΗ ΝΤΑΣΚΑ - ΧΑΡΗ ΜΠΟΤΣΑΡΗ
Τρία κύρια σημεία τονίζει η «Ε» με πρώτο το θέμα της ασφάλειας για την πτήση και την προσγείωση του ελικοπτέρου Σινούκ, καθώς προκύπτει ότι δεν διέθετε τον φορητό πομπό εντοπισμού ανάγκης (ELT) και δεν παρακολουθήθηκε από την ΥΠΑ και την Πολεμική Αεροπορία, με αποτέλεσμα να καθυστερήσει η επιχείρηση διάσωσης.
Επίσης, αποδεικνύεται από το πιστοποιητικό θανάτου ότι ο Πέτρος χαροπάλευε στη θάλασσα επί 28 ώρες, αφού το Σινούκ κατέπεσε στις 10.45 π.μ. της 11ης Σεπτεμβρίου και ως ώρα θανάτου του αναγράφεται η 15.35 της 12ης Σεπτεμβρίου.
Δεύτερο σημείο η έγκριση του σχεδίου πτήσης από την ΥΠΑ, καθώς υπήρχε θέμα ασφάλειας και επειδή το σημείο προορισμού (Καρυές) ήταν ακατάλληλο για προσέγγιση και προσγείωση. Το Σινούκ πετούσε πάνω από την Αθήνα στη διαδρομή από Πάχη Μεγάρων προς Καρέα και από Καρέα προς Κάρυστο με... τουρκικό κωδικό στο σύστημα αναγνώρισης φίλιου ή εχθρικού αεροσκάφους (IFF) και ο κωδικός αυτός απεικονίζεται στις οθόνες των ραντάρ της ΥΠΑ και της Πολεμικής Αεροπορίας που όφειλαν να διακόψουν την πτήση.
Το τρίτο σημείο προκύπτει από την ιατροδικαστική έρευνα, την τεχνική ανάλυση του αμερικανικού στρατού, αλλά και από το πόρισμα του τεχνικού συμβούλου και αναφέρεται στα αίτια της πτώσης του ελικοπτέρου.
Σε όλα αυτά ως πιθανότερη αιτία για τη συντριβή εμφανίζεται η έκρηξη στον αέρα και, δευτερευόντως, κάποια τεχνική βλάβη (τα χημικά εγκαύματα στα σώματα των θυμάτων δεν προκλήθηκαν από στοιχεία του ελικοπτέρου αλλά από έκρηξη, και εικάζεται βάσιμα ότι ορισμένοι από τους επιβαίνοντες δέχθηκαν ισχυρό ωστικό κύμα). chinookpolthem
Αυτά τα σημεία επισημαίνει η «Ε», ενώ το επίσημο κράτος σιωπά και το «ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ» ανατρέχει επίσης σήμερα σε δημοσιεύματα εκείνης της εποχής που έθεταν ερωτήματα και παρουσίαζαν στοιχεία για την τραγωδία αλλά και για άλλες σκοτεινές πτυχές της υπόθεσης.
Η έκρηξη του ελικοπτέρου αλλά και του αυτοκινήτου
Το αποκαλυπτικό άρθρο της Κ. Αδάμ στην «Ε» επιβεβαιώνει πλέον την έκρηξη στον αέρα και εισάγει νέες σκέψεις για τα αίτια του θανάτου 17 ανθρώπων 6 χρόνια μετά. Μια
έκρηξη, που μπορεί να οφείλεται σε κάποια ανατίναξη μηχανικού μέρους του ελικοπτέρου, αλλά και σε κάποιον εκρηκτικό μηχανισμό που θα μπορούσε να έχει τοποθετηθεί
σε μια από τις αποσκευές των επιβαινόντων.
Οι άνθρωποι που συνόδευαν τον Πέτρο στο Αγιο Ορος ξύπνησαν πολύ νωρίς εκείνο το πρωί και κατευθύνθηκαν στον Καρέα μέσα στο λυκαυγές του φθινοπώρου. Κάποιος κληρικός (που σήμερα δεν είναι πια κληρικός) βοήθησε στη φόρτωση των αποσκευών και, ενώ ήταν προγραμματισμένο να πετάξει μαζί με τους άλλους για τις Καρυές, άλλαξε γνώμη την τελευταία στιγμή και παρέμεινε στην Αθήνα.
Ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας Πέτρος δεν μπόρεσε τελικά να πάει ποτέ στο Βατοπέδι ούτε και έμαθε ποτέ τις εξελίξεις που ακολούθησαν με το σκάνδαλο της μονής. Μετά το πέρας της Εξεταστικής Επιτροπής της Βουλής, η υπόθεση θα βρίσκεται (ξανά) στα χέρια της ελληνικής Δικαιοσύνης και απομένει να δούμε την κατάληξη και αν θα υπάρξει τιμωρία για τους ενόχους. Στην κατάθεσή της η σύζυγος του πρώην υπουργού της ΝΔ Γ. Βουλγαράκη, Αικατερίνη Πελέκη, είπε ότι «όσοι φοράνε παντελόνια αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους και λένε ότι "εγώ έδωσα την εντολή"». Η συμβολαιογράφος δήλωσε, επίσης, ότι «έπρεπε ο πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής να πάρει την ευθύνη και να πει ότι, ναι, πήρα την απόφαση και έδωσα την εντολή να την υλοποιήσουν». Η Αικατερίνη Πελέκη πρόσθεσε πως «σε μια χώρα, ο πρωθυπουργός δίνει εντολές και τις διακινεί στους καθ' ύλην αρμόδιους υπουργούς διά του υπουργού Επικρατείας και ενδεχομένως του διευθυντή του γραφείου του. Κληθείσα να σχολιάσει ποιους εννοεί, κατονόμασε τους Ε. Μπασιάκο, Αλ. Κοντό, Κ. Κιλτίδη, Π. Δούκα και τον Θ. Ρουσόπουλο ως «μεταφορέα» των εντολών. Δεν γνωρίζουμε αν ο κ. Ρουσόπουλος διαθέτει κάποιο πατριαρχικό τίτλο (ή έστω κάποιο τίτλο της Μονής Βατοπεδίου), όπως ο κ. Δούκας που είναι «Αρχων Δικαιοφύλαξ» του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας. Γνωρίζουμε, όμως, όπως και η «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ», ότι οι κυβερνήσεις δεν θέλησαν ποτέ να διερευνήσουν το δυστύχημα του Σινούκ και τα ερωτήματα θα παραμείνουν αναπάντητα.
Αφήσαμε στο τέλος μια από τις τότε αποκαλύψεις μας, την οποία θεωρούμε πιο σημαντική για τη σκοτεινή αυτή τραγωδία.
Μετά το ξεκλήρισμα της ηγεσίας του πατριαρχείου, έμειναν δυο άτομα που γνώριζαν καλά τα οικονομικά αλλά και τους λόγους των συχνών επισκέψεων του πατριάρχη στην περιοχή μας.
Οι λογιστές πήγαν στη Αιγυπτο να παραλάβουν βιβλία και οικονομικά. Οταν έφτασαν στο Κάιρο πήγαν στο πάρκινγκ να πάρουν το αυτοκίνητό τους. Μόλις έβαλαν το κλειδί στη μηχανή, το αυτοκίνητο ανατινάχθηκε. Ο ένας από τους δυο σκοτώθηκε επί τόπου (Κοσμίδης), ο άλλος γλύτωσε με σοβαρότατα τραύματα. Για την υπόθεση αυτή, που αποκαλύψαμε τότε από το ραδιόφωνο του ΑΝΤΕΝΝΑ, όπου εργαζόμασταν, δεν μίλησε ποτέ κανείς... Μα κανείς...
Εξαιρετικά σημαντικός για την αποκάλυψη της αλήθειας ήταν ο ρόλος της ιατροδικαστή, κ. Ακριβούση, η οποία μετά από αυτά μπήκε με ασήμαντες αφορμές στο στόχαστρο και στο ψυγείο...
Μιλούσαμε για δολιοφθορά από το 2004!
Οι υπογράφοντες το σημερινό ρεπορτάζ διακρίναμε πολλά αναπάντητα ερωτήματα σε σειρά άρθρων στα «ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ» (17 Σεπτεμβρίου 2004) και γραφόταν ότι «εγείρονται σοβαρές υπόνοιες για δολιοφθορά, καθώς στο μοιραίο Σινούκ επέβαιναν τόσοι πολλοί σημαντικοί άνθρωποι που είχαν πρωταγωνιστικό ρόλο στην ευρύτερη περιοχή της Ανατ. Μεσογείου και της Μ. Ανατολής». Και σημειώναμε, επίσης, συνδυάζοντας την υπόθεση με το Βατοπέδι, ότι «κεντρικός παρονομαστής των εξελίξεων στην περιοχή είναι το Αγιο Ορος, στο οποίο τον τελευταίο καιρό παρατηρείται συχνή κίνηση και ετερόκλητων προσώπων...
...Από την αρχή του καλοκαιριού (2004) γίνονται πολλά ταξίδια του Πατριάρχη Αλεξανδρείας και Πάπα πάσης Αφρικής στην Ελλάδα και ο Πέτρος διαμένει σε πολυτελή έπαυλη στα νότια προάστια, όπου και φιλοξενούνται διακριτικά πολύ σημαντικά πρόσωπα της ελληνικής, ευρωπαϊκής και αραβικής σκηνής, μη εξαιρουμένων και προσώπων από βα-σιλικούς οίκους...
...Επίσης, το φετινό καλοκαίρι σημειώνεται η παρουσία του Πατριάρχη Αλεξανδρείας μια «ανάσα» από το Αγιο Ορος, καθώς φιλοξενείται ο ίδιος και άλλοι σημαίνοντες άνθρωποι σε κοντινό, εξαιρετικά «διακριτικό» μέρος...
...Στο επίκεντρο των κινήσεών του η Μονή Βατοπεδίου, η οποία έχει στην ηγεσία της τον κυπριακής καταγωγής ηγούμενο Εφραίμ και ασκεί σοβαρό ρόλο στις κυπριακές υποθέσεις, τόσο στις πολιτικές, όσο και στις εκκλησιαστικές. Παρακολουθεί στενά τις εξελίξεις με το σχέδιο Ανάν, αλλά αποφεύγει να βρεθεί σε μετωπική θέση, τόσο η ίδια, όσο και ο Μητροπολίτης Λεμεσού, που προήλθε από τη Μονή Βατοπεδίου, καθώς και ο ηγούμενος της Μονής Μαχαιρά Αρσένιος. Οι χλιαρές τοποθετήσεις τους αφήνουν περιθώρια ποικίλων ερμηνειών, αφού -αν ήθελαν- ήταν σε θέση να επηρεάσουν τα πράγματα με δυναμικό τρόπο...
...Στην «κυπριακή» αυτή μονή όδευε το μοιραίο ελικόπτερο με επιβάτες εξέχοντα μέλη της κυπριακής σκηνής, όπως ο Πατριάρχης, οι συγγενείς του και γνώστες των μυστικών και των παρασκηνίων και ο ηγούμενος της Μονής Μαχαιρά, αλλά και ο ποινικολόγος Γιώργος Μαύρος, ο οποίος συνδεόταν με την Κύπρο εξαιρετικά στενά και όχι τόσο διά της Κυπρίας συζύγου του...
...Στη δίκη της 17Ν, το Αγιο Ορος είχε κυριαρχική θέση, καθώς αποκαλύφθηκε όχι μόνο ο δεσμός του Σάββα Ξηρού και της οικογένειάς του με πρόσωπα του Αγίου Ορους, αλλά και του δασκάλου Τέλιου... ...Την ίδια περίοδο, ο Πατριάρχης Πέτρος είχε ανοίξει δίκες με τους συγγενείς του Τίτου, διεκδικώντας μεγάλης αξίας περιουσιακά στοιχεία ως κλεμμένα από την Αίγυπτο και αφού, έχασε μια δίκη, συνέχισε με μια από τις άλλες που είχε προσδιοριστεί μέσα στην εβδομάδα για ποσά πλέον των 100 εκατομμυρίων (ο Μητροπολίτης Τίτος «εξορίστηκε» στο Σουδάν μετά από τη μάχη του με τον Πέτρο για τον πατριαρχικό θρόνο και δολοφονήθηκε άγρια εκεί το 2000 κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες)...
...Είναι η περίοδος του σκανδάλου Τζέκου, Κεντέρη, Θάνου και ο ηγούμενος της Μονής Βατοπεδίου εκδήλωσε έντονο ενδιαφέρον για την υπόθεση αυτή, τόσο, ώστε να κάνει επισκέψεις με «νόημα» στην Αθήνα (ενδιαφέρον και στενές σχέσεις είχε εκδηλώσει τότε και ο προσφάτως δολοφονηθείς Σωκράτης Γκιόλιας)...
....Τις ίδιες μέρες, ο Βλαντιμίρ Πούτιν εκδηλώνει την επιθυμία να επισκεφθεί το Αγιο Ορος και αργότερα συνδυάζει συνάντηση με τον Κ. Καραμανλή στην περιοχή με συζητήσεις, το περιεχόμενο των οποίων δεν έγινε γνωστό (έχει αναφερθεί ότι ο Πούτιν θα πήγαινε τον Σεπτέμβριο 2004 στο Άγιο Όρος με το Σινούκ του θανάτου)... Το ελικόπτερο αναχωρεί από τον Καρέα με τον Πέτρο, που ήταν και συγγενής του φονευθέντος στο «βλαμμένο» αεροπλάνο Φάλκον, Κρανιδιώτη, σ' ένα δυστύχημα στο οποίο ο Θόδωρος Πάγκαλος είχε «δει» ερωτηματικά που οδηγούν σε υποψίες για δολιοφθορά...».
Εν μέσω Ολυμπιακών αγώνων
Το ρεπορτάζ μας εκείνο κατέληγε προφητικά, σύμφωνα με τις τωρινές αποκαλύψεις της «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ», καθώς έγραφε ότι «...Μέσα στο σκηνικό αυτό θεωρούμε λιγότερο σοβαρή την αναζήτηση των αιτίων της πτώσης στα μηχανικά αίτια, κάτι που, φυσικά, καθόλου δεν αποκλείεται, αλλά και δεν διαγράφει και τίποτα από τα προηγούμενα...»
Το ελικόπτερο Σινούκ αναχώρησε νωρίς το πρωί από τον Καρέα για το μοιραίο ταξίδι του προς το Άγιο Όρος για λόγους που δεν έγιναν ποτέ γνωστοί και σε μια «παράξενη» χρονική περίοδο με στρατιές πρακτόρων μυστικών υπηρεσιών να βρίσκονται στην Ελλάδα των Ολυμπιακών Αγώνων. Το προηγούμενο βράδυ, οι Πέτρος και Γ. Μαύρος είχαν παρακαθίσει σε δείπνο με τον πρόεδρο του δικαστηρίου της 17Ν, Μιχάλη Μαργαρίτη, στην Αθήνα (ο Πατριάρχης έδειχνε μεγάλο ενδιαφέρον για θέματα τρομοκρατίας και άλλωστε ο νομικός του σύμβουλος βρισκόταν στα έδρανα της Πολιτικής Αγωγής στις δίκες 17Ν και ΕΛΑ, ενώ ετοίμαζε και βιβλίο για την ελληνική τρομοκρατία). Οι υπογράφοντες και σήμερα αυτό το ρεπορτάζ γράφαμε τότε στα «ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ» (24 Σεπτεμβρίου 2004) ότι «ένα από τα αναπάντητα ερωτήματα που υπάρχουν είναι η επίσκεψη του Πέτρου στο Βατοπέδι, επίσκεψη που σχεδιάστηκε δύο εβδομάδες πριν από το τραγικό συμβάν με το Σινούκ. Ποιος ήταν ο σκοπός της επίσκεψης και γιατί επελέγη ο συγκεκριμένος χρόνος; Τι συμβαίνει στη Μονή Βατοπεδίου που ελκύει σημαντικές προσωπικότητες, όπως ο Κάρολος της Αγγλίας, και ποιες είναι οι κινήσεις του ηγούμενου Εφραίμ; Ποιοι ανησύχησαν από τις αναζητήσεις και τους προβληματισμούς του Πέτρου περί της τρομοκρατίας και ποιος είναι ο άξονας που συνδέει το Βατοπέδι, τη Μονή Κύκκου και την Αλεξάνδρεια; Ο άνθρωπος που γνώριζε πολλές από τις απαντήσεις, ο δικηγόρος Γεώργιος Μαύρος, είχε την ίδια τύχη με τον Πατριάρχη Πέτρο. Απομένει ο ηγούμενος Εφραίμ του Βατοπεδίου, που τόσο γοητεύει σημαντικές προσωπικότητες, από αθλητές μέχρι εστεμμένους...».
Στο επόμενο τεύχος των «Π.Θ.» (1 Οκτωβρίου 2004), οι ίδιοι προσέθεταν και το ερώτημα «από ποιους ελέγχους ασφαλείας είχαν περάσει οι επιβαίνοντες στο μοιραίο Σινούκ και οι αποσκευές τους, όταν επιβιβάστηκαν στον Καρέα»; Η απάντηση είναι απλή καθώς κανείς από τους επιβάτες δεν ερευνήθηκε πριν από την πτήση και καμιά από τις αποσκευές δεν πέρασε από τον απαιτούμενο έλεγχο πριν από τη φόρτωση στο μοιραίο ελικόπτερο.
Κάποιοι ψαράδες στο Β. Αιγαίο ανέφεραν ότι είδαν στον ουρανό μια μεγάλη λάμψη την ώρα περίπου που χάθηκε το Σινούκ από τα ραντάρ του Χορτιάτη, όμως η μαρτυρία αυτή δεν εκτιμήθηκε δεόντως εκείνες τις μέρες και δεν παίχτηκε στα ΜΜΕ που αφιέρωσαν πολλές ώρες στο δυστύχημα.
αναδημοσίευση από το http://www.paraskhnio.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=465:bomba-erikse-to-chinook&catid=4:paraskhnio-kai-reportaz&Itemid=2
ΓΥΡΩ ΓΥΡΩ ΟΛΟΙ
Πέμπτη, 30 Σεπτεμβρίου 2010
ΓΥΡΩ ΓΥΡΩ ΟΛΟΙ
Εξελίξεις και προσδοκίες στο ζήτημα της τελικής ονομασίας των Σκοπίων
«Γύρω γύρω όλοι και στη μέση το Σύνταγμα των Σκοπίων» είναι η συντομότερη και... ακριβέστερη περιγραφή του προβλήματος της τελικής ονομασίας των Σκοπίων.
Ο ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΗΣ του ΟΗΕ, Μ. Νίμιτς, στη Νέα Υόρκη, μετά τις συναντήσεις του με την ελληνική και τη σκοπιανή πλευρά, έκανε πλάγια πηδηματάκια, επιμένοντας ότι ο ίδιος δεν έχει άλλη πρόταση και ότι οι δύο πλευρές έχουν πλέον πλούσιο υλικό για να τα βρουν μεταξύ τους.
Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ των ΗΠΑ, κ. Μπάιντεν, συμβούλευσε εκ νέου τους κ. Παπανδρέου και Γκρούεφσκι να λύσουν σύντομα το πρόβλημά τους, αλλά οι δύο υπουργοί Εξωτερικών, κ. Δρούτσας και Μιλόσοσκι, κατά τη συνάντησή τους επιβεβαίωσαν τις αποκλίνουσες «κόκκινες γραμμές» τους.
ΓΙΑ ΤΗΝ Αθήνα, η σύνθετη γεωγραφική ονομασία «για πάσα χρήση» παραπέμπει σαφέστατα στην ανάγκη αλλαγής του Συντάγματος της ΠΓΔΜ, ώστε να λυθεί κάθε μελλοντική «παρεξήγηση» για τη «μακεδονική» γλώσσα και την ιθαγένεια των γειτόνων. Τα στοιχεία αυτά είχε σπεύσει να εξαιρέσει από τον «λογαριασμό» πέρυσι ο έμπειρος κ. Νίμιτς στην τελευταία πρότασή του, με την κυβέρνηση της Ν.Δ. «στα κάτω» της και να μην έχει αντιστάσεις ώστε να απορρίψει την επικίνδυνη «στροφή».
ΓΙΑ ΤΑ Σκόπια η συζήτηση μπορεί να εξελιχθεί γύρω από το αν τους αρέσει ή όχι η σύνθετη ονομασία με τη «Μακεδονία» και τον «Βαρδάρη», αλλά μόνον ως διπλή ονομασία στις διεθνείς σχέσεις, όμως ποτέ ως θέμα αναθεώρησης του Συντάγματος της ΠΓΔΜ, το οποίο μάλιστα έχει «ευρωπαϊκή έγκριση και σφραγίδα» (;)
ΑΝ ΑΥΤΗ είναι η επιφάνεια των πραγμάτων, είναι άγνωστο τι γίνεται κάτω από αυτήν. Το σίγουρο είναι ότι «ανακατεύονται» πολλοί στις παρασκηνιακές διαβουλεύσεις και συναντήσεις (π.χ. η ευρωβουλευτής Μ. Κοππά πέρυσι τον χειμώνα στις Βρυξέλλες και προσφάτως ο Αλεξ Ρόντος, που επανήλθε μετά τη «θητεία» του πέρυσι δίπλα στον κ. Σαλικασβίλι και πιθανότατα από τις επιχειρήσεις για το ξήλωμα των διασυνοριακών ναρκών στα Βαλκάνια κατ' εφαρμογή της Συμφωνίας της Οτάβας).
ΕΝ ΟΛΙΓΟΙΣ, στην επιφάνεια των πραγμάτων το θέμα των Σκοπίων, «γυρίζει» γύρω γύρω όλοι.
ΤΟ ΘΕΜΑ θα επανακάμψει -ίσως όχι θεαματικά- στην προσεχή Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στη Λισαβόνα τον Νοέμβριο και «όπως είθισται», στη Σύνοδο Κορυφής του Δεκεμβρίου, όταν θα επανεξεταστεί για πολλοστή φορά η προοπτική έναρξης ενταξιακών διαπραγματεύσεων της ΠΓΔΜ στην Ε.Ε.
ΑΝ ΤΑ εσωτερικά πράγματα της Ελλάδας ήταν διαφορετικά και η οικονομική κρίση βρισκόταν σε ύφεση, ίσως η κυβέρνηση Παπανδρέου να έσπευδε να κόψει τον γόρδιο δεσμό. Αλλά αυτό είναι δύσκολο.
ΑΠΟ ΤΗΝ άλλη πλευρά, ο κ. Γκρούεφσκι δείχνει μυστηριωδώς να έχει μεγάλη εμπιστοσύνη στον χρόνο, και στην πραγματικότητα δεν σπεύδει διόλου να λύσει την εκκρεμότητα στο όνομα, που εμποδίζει τη χώρα του να προχωρήσει στην Ε.Ε.
ΜΕ ΔΥΟ λόγια, όλοι ψάχνουν έναν από μηχανής θεό να λύσει το πρόβλημα. Και αυτός, για την ώρα τουλάχιστον, δείχνει να βαριέται...
ΠΗΓΗ:ΑΓΡΥΠΝΟΣ ΦΡΟΥΡΟΣ
Αναρτήθηκε από aoratos στις 11:59 μ.μ.
αναδημοσίευση από το http://diolkos.blogspot.com/2010_09_01_archive.html
ΓΥΡΩ ΓΥΡΩ ΟΛΟΙ
Εξελίξεις και προσδοκίες στο ζήτημα της τελικής ονομασίας των Σκοπίων
«Γύρω γύρω όλοι και στη μέση το Σύνταγμα των Σκοπίων» είναι η συντομότερη και... ακριβέστερη περιγραφή του προβλήματος της τελικής ονομασίας των Σκοπίων.
Ο ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΗΣ του ΟΗΕ, Μ. Νίμιτς, στη Νέα Υόρκη, μετά τις συναντήσεις του με την ελληνική και τη σκοπιανή πλευρά, έκανε πλάγια πηδηματάκια, επιμένοντας ότι ο ίδιος δεν έχει άλλη πρόταση και ότι οι δύο πλευρές έχουν πλέον πλούσιο υλικό για να τα βρουν μεταξύ τους.
Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ των ΗΠΑ, κ. Μπάιντεν, συμβούλευσε εκ νέου τους κ. Παπανδρέου και Γκρούεφσκι να λύσουν σύντομα το πρόβλημά τους, αλλά οι δύο υπουργοί Εξωτερικών, κ. Δρούτσας και Μιλόσοσκι, κατά τη συνάντησή τους επιβεβαίωσαν τις αποκλίνουσες «κόκκινες γραμμές» τους.
ΓΙΑ ΤΗΝ Αθήνα, η σύνθετη γεωγραφική ονομασία «για πάσα χρήση» παραπέμπει σαφέστατα στην ανάγκη αλλαγής του Συντάγματος της ΠΓΔΜ, ώστε να λυθεί κάθε μελλοντική «παρεξήγηση» για τη «μακεδονική» γλώσσα και την ιθαγένεια των γειτόνων. Τα στοιχεία αυτά είχε σπεύσει να εξαιρέσει από τον «λογαριασμό» πέρυσι ο έμπειρος κ. Νίμιτς στην τελευταία πρότασή του, με την κυβέρνηση της Ν.Δ. «στα κάτω» της και να μην έχει αντιστάσεις ώστε να απορρίψει την επικίνδυνη «στροφή».
ΓΙΑ ΤΑ Σκόπια η συζήτηση μπορεί να εξελιχθεί γύρω από το αν τους αρέσει ή όχι η σύνθετη ονομασία με τη «Μακεδονία» και τον «Βαρδάρη», αλλά μόνον ως διπλή ονομασία στις διεθνείς σχέσεις, όμως ποτέ ως θέμα αναθεώρησης του Συντάγματος της ΠΓΔΜ, το οποίο μάλιστα έχει «ευρωπαϊκή έγκριση και σφραγίδα» (;)
ΑΝ ΑΥΤΗ είναι η επιφάνεια των πραγμάτων, είναι άγνωστο τι γίνεται κάτω από αυτήν. Το σίγουρο είναι ότι «ανακατεύονται» πολλοί στις παρασκηνιακές διαβουλεύσεις και συναντήσεις (π.χ. η ευρωβουλευτής Μ. Κοππά πέρυσι τον χειμώνα στις Βρυξέλλες και προσφάτως ο Αλεξ Ρόντος, που επανήλθε μετά τη «θητεία» του πέρυσι δίπλα στον κ. Σαλικασβίλι και πιθανότατα από τις επιχειρήσεις για το ξήλωμα των διασυνοριακών ναρκών στα Βαλκάνια κατ' εφαρμογή της Συμφωνίας της Οτάβας).
ΕΝ ΟΛΙΓΟΙΣ, στην επιφάνεια των πραγμάτων το θέμα των Σκοπίων, «γυρίζει» γύρω γύρω όλοι.
ΤΟ ΘΕΜΑ θα επανακάμψει -ίσως όχι θεαματικά- στην προσεχή Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στη Λισαβόνα τον Νοέμβριο και «όπως είθισται», στη Σύνοδο Κορυφής του Δεκεμβρίου, όταν θα επανεξεταστεί για πολλοστή φορά η προοπτική έναρξης ενταξιακών διαπραγματεύσεων της ΠΓΔΜ στην Ε.Ε.
ΑΝ ΤΑ εσωτερικά πράγματα της Ελλάδας ήταν διαφορετικά και η οικονομική κρίση βρισκόταν σε ύφεση, ίσως η κυβέρνηση Παπανδρέου να έσπευδε να κόψει τον γόρδιο δεσμό. Αλλά αυτό είναι δύσκολο.
ΑΠΟ ΤΗΝ άλλη πλευρά, ο κ. Γκρούεφσκι δείχνει μυστηριωδώς να έχει μεγάλη εμπιστοσύνη στον χρόνο, και στην πραγματικότητα δεν σπεύδει διόλου να λύσει την εκκρεμότητα στο όνομα, που εμποδίζει τη χώρα του να προχωρήσει στην Ε.Ε.
ΜΕ ΔΥΟ λόγια, όλοι ψάχνουν έναν από μηχανής θεό να λύσει το πρόβλημα. Και αυτός, για την ώρα τουλάχιστον, δείχνει να βαριέται...
ΠΗΓΗ:ΑΓΡΥΠΝΟΣ ΦΡΟΥΡΟΣ
Αναρτήθηκε από aoratos στις 11:59 μ.μ.
αναδημοσίευση από το http://diolkos.blogspot.com/2010_09_01_archive.html
Η ΡΩΣΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΒΟΡΕΙΟΗΠΕΙΡΩΤΙΚΟ ΣΗΜΕΡΑ
Παρασκευή, 1 Οκτωβρίου 2010
Η ΡΩΣΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΒΟΡΕΙΟΗΠΕΙΡΩΤΙΚΟ ΣΗΜΕΡΑ
Παρατίθεται χάρτης με τίτλο ''Η περιοχή της Ηπείρου και τα σύγχρονα όρια κρατών''
(Epirus across Greece and Albania el.svg) καθώς και σχετικό Υπόμνημα.
ΤΗς ΟΛΓΑς ΜΙΧΑΗΛΟΒΑς
Ἐπισκεπτόμενη τὸν περασμένο Μάιο τὴν περιοχὴ τῶν Ἁγίων Σαράντα καὶ ἀντικρίζοντας ἀπὸ τὸ Βουθρωτὸ τὴν ἀπέναντι ἀκτὴ τῆς Κέρκυρας, ἔφερα στὸ μυαλό μου τὸ ταξίδι τῆς ζωῆς μίας μεγάλης προσωπικότητας τῆς Ἑλλάδας, τῆς Ρωσίας ἀλλὰ καὶ ὁλόκληρής της οἰκουμένης, τοῦ Ἰωάννη Καποδίστρια. Ἀπὸ τὰ σκλαβωμένα ἐδάφη, στὰ Ἑπτάνησα ποὺ ἀνέπνεαν προσωρινὰ ἐλεύθερα ὑπὸ ρωσικὴ διοίκηση, μέχρι τὴν παγκόσμια ἀναγνώριση στὴν Ἁγία Πετρούπολη, τὴ δοξασμένη ἐπιστροφὴ καὶ τὴν αὐτοθυσία στὴν ἐλεύθερη πιὰ Ἑλλάδα.
Παρόμοια τολμηρὴ πορεία ζωῆς καὶ θανάτου θὰ ἀκολουθήσουν καὶ δεκάδες φυγάδες στὰ μαῦρα χρόνια του ὁλοκληρωτισμοῦ. Οὔτε οἱ παρεμβάσεις τοῦ Νικήτα Χρουστσὼφ δὲν εἰσακούγονται σὲ αὐτὴ τὴ χώρα-φυλακὴ τοῦ Ἐνβὲρ Χότζα καὶ οἱ διωγμοὶ θὰ συνεχιστοῦν γιὰ πολλὰ χρόνια. Ἂς ἐπανέλθουμε ὅμως στὸ παρόν, ἀφοῦ ἀκόμα καὶ τὴ στιγμὴ ποὺ γράφονται αὐτὲς οἱ γραμμές, οἱ ἐξελίξεις θέλουν νὰ μᾶς ξεπεράσουν.
Ὡς ἀφορμὴ γιὰ νὰ διατυπώσουμε ὁρισμένες σκέψεις στὸ θέμα μας, ἂς πάρουμε δύο ἄρθρα ποὺ δημοσιεύτηκαν πρὶν ἀπὸ λίγο καιρὸ στὴν πάλαι ποτὲ φωνὴ τῆς Σοβιετικῆς Ἕνωσης καὶ τῆς μισῆς ὑφηλίου, στὴν ἐφημερίδα «Πράβντα». Τὰ ἄρθρα εἶναι τοῦ Βαντὶμ Τρουχατσὼφ καὶ τὸ πρῶτο στὶς 31-1-2010 ἔχει τίτλο «Στὴν Ἑλλάδα ὑπάρχουν τὰ πάντα. Ἀκόμα καὶ Ἀλβανία;», συμπληρώνοντας τὴ γνωστὴ φράση τοῦ Τσέχωφ. Ἐπανέρχεται στὶς 20-2-2010 μὲ τὸ δεύτερο ἄρθρο του μὲ τίτλο « Ἡ Μεγάλη Ἀλβανία διεκδικεῖ τὴ …μισῆ Εὐρώπη;». Τὰ ἄρθρα ἔχουν γραφεῖ μὲ ἀφορμὴ τὴν ἀπόρριψη ἀπὸ τὸ Συνταγματικὸ Δικαστήριο τῆς Ἀλβανίας τῆς συμφωνίας γιὰ τὴν ὁριοθέτηση τῶν θαλασσίων συνόρων μὲ τὴν Ἑλλάδα καὶ τὴ συμπλήρωση δύο χρόνων ἀπὸ τὴν αὐτοανακήρυξη τῆς ἀνεξαρτησίας τοῦ Κοσόβου.
Ἀναφέρονται φυσικὰ στὸ ζήτημα τῶν ἀλβανικῶν διεκδικήσεων ἀπέναντι στὴν Ἑλλάδα. Τονίζει ὅτι οἱ Ἀλβανοὶ πιστεύουν ὅτι τὸ βορειοδυτικὸ κομμάτι τῆς Ἑλλάδας ἦταν ἀνέκαθεν ἀλβανικὸ καὶ ἤδη ἀπὸ τὸ 1982 τὸ Ἀλβανικὸ Ὑπουργεῖο Ἐξωτερικῶν ἔθεσε ἐπίσημα τὸ ζήτημα. Ἀκολουθεῖ ἡ περιγραφὴ τῆς κατάστασης τῶν ἀλβανικῶν πληθυσμῶν σὲ ὅλες τὶς ὅμορες πρὸς τὴν Ἀλβανία χῶρες καὶ σημειώνει: «Ἡ κατάσταση στὴν Ἑλλάδα εἶναι ἐπικίνδυνη. Ζοῦνε ἤδη μισὸ ἑκατομμύριο Ἀλβανοὶ
…Στὴν Ἀλβανικὴ τηλεόραση κάνουν ἐκκλήσεις γιὰ νὰ τραβήξουν τὴ διεθνῆ προσοχή…Οἱ Ἀλβανοὶ στὴν Ἤπειρο ἀπαιτοῦν νὰ διδάσκονται τὴν ἱστορία τους στὴ γλώσσα τους καὶ ζητοῦν τὴν αὐτονομία τῆς περιοχῆς ὅπως στὸ Κόσοβο …»
Στὴ συνέχεια ὅμως ἐπισημαίνει: « Βέβαια εἶναι ἀλήθεια ὅτι, σὲ ἀντίθεση μὲ τὴ Σερβία, ἡ Ἑλλάδα ἔχει τὴ δυνατότητα νὰ ἐγείρει ἐνάντιες ἀξιώσεις. Καὶ αὐτὸ ἐπειδὴ στὸ νότιο μέρος τῆς Ἀλβανίας ποὺ φέρει τὴν ὀνομασία Βόρειος Ἤπειρος, ζοῦν μερικὲς δεκάδες χιλιάδες Ἕλληνες. Ἐκεῖ ἔστρεψε τὴν προσοχή, ἤδη δύο χρόνια πρίν, ἕνας ἀπὸ τοὺς ἐξέχοντες ἱεράρχες τῆς Ὀρθόδοξης Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας, ὁ Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως Ἀνδρέας». Καὶ τελειώνει τὸ ἄρθρο παραθέτοντας μία παράγραφο μὲ τὶς σχετικὲς δηλώσεις τοῦ ἀκριτικοῦ ἱεράρχη.
Παρατηροῦμε ὅτι ἡ «Πράβντα» προβάλλει δύο θέματα- τὸ Τσάμικο καὶ τὸ Βορειοηπειρωτικὸ – ποὺ γιὰ τὴν ἐπίσημη ἑλληνικὴ ἐξωτερικὴ πολιτικὴ εἶναι ἀνύπαρκτα, φέρνοντας κατευθείαν τὴν Ἑλλάδα σὲ θέση ἀμυνόμενου. Ἀκόμη βλέπουμε νὰ ἐμφανίζεται περιορισμένος σὲ μερικὲς δεκάδες χιλιάδες, ἀπὸ τὶς διακόσιες ὡς τετρακόσιες χιλιάδες ποὺ ἐκτιμοῦσαν οἱ ρωσικὲς πηγές, ὁ πληθυσμὸς τῆς Ἑλληνικῆς μειονότητας. Τέλος, τὸ βάρος τῆς ὑπεράσπισης τῶν δικαίων τῆς Ἑλλάδας πέφτει ὅλο στὴ Μητρόπολη Δρυϊνουπόλεως, ἐνῶ παλαιότερα ἀναφερόταν τόσο σὲ αὐτή, ὅσο καὶ στὴν ὀργάνωση τῶν Βορειοηπειρωτῶν «Ὁμόνοια» μὲ τοὺς πέντε ἥρωές της.
Ἡ ἀπόφαση τοῦ δικαστηρίου τῆς Χάγης γιὰ τὸ Κόσοβο ἔχει ὅμως ἤδη ἐκδοθεῖ ἐδῶ καὶ μερικὲς ὧρες, καὶ εἶναι εὐκαιρία νὰ δοῦμε καὶ τὴν ἐπίσημη ἄποψη τοῦ ρωσικοῦ κράτους γιὰ τὸν ἀλβανικὸ ἐπεκτατισμό. Σᾶς καλοῦμε λοιπὸν στὴν ἰστοσελίδα τοῦ ρωσικοῦ ὑπουργείου Ἐξωτερικῶν (www.mid.ru -ἑνότητα International Affairs) ὅπου οἱ πολλὲς ἐπιλογὲς γλώσσας-ἀκόμα καὶ κινέζικα-ἐπιτρέπουν σὲ ὅλους νὰ κατανοήσουμε πόσο κεντρικὸ εἶναι αὐτὸ τὸ ζήτημα γιὰ τὴ Ρωσία σήμερα.
Τὸ ἐνδιαφέρον αὐτὸ ἐκλαμβάνεται, λανθασμένα, ἁπλῶς ὡς φόβος ἀπέναντι σὲ ἀποσχιστικὰ φαινόμενα, ὅπως ἀντίστοιχα κάνει καὶ ἡ Ἱσπανία, λόγω τῆς ὕπαρξης αὐτόνομων δημοκρατιῶν στὸ ἐσωτερικό της. Καὶ ὅμως τὸ ζήτημα τοῦ Κοσόβου ἔχει νὰ κάνει καὶ μὲ τὸ γόητρο τῆς Ρωσίας καθὼς καὶ μὲ εὐρύτερους σχεδιασμούς της στὴν περιοχή.
Ἕνα ἄλλο χαρακτηριστικὸ εἶναι ὅτι κύριος ὑποκινητὴς καὶ ὑπερασπιστὴς τῶν Ἀλβανῶν, θεωρεῖται ἀπὸ τοὺς Ρώσους πολιτικοὺς ἀναλυτὲς ἡ …Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση! Ἰδιαίτερα ἐπικρίνεται μάλιστα ἡ βελγικὴ προεδρία μὲ τὰ γνωστὰ ἐσωτερικὰ προβλήματα.
Σὲ αὐτὸ τὸ σημεῖο παίρνω τὴν ἀφορμὴ νὰ παραθέσω ἕνα γεγονὸς ποὺ πληροφορήθηκα ἀπὸ μέλος τῆς Σ.Φ.Ε.Β.Α. κατὰ τὴν ἔρευνά μου. Ἐνῶ λοιπὸν τώρα, μετὰ τὴν ἐπικράτηση τοῦ φλαμανδικοῦ ἀποσχιστικοῦ κινήματος στὶς ἐκλογὲς τοῦ Βελγίου, ὅλοι ψάχνουμε νὰ βροῦμε ποῦ καὶ τί εἶναι αὐτὴ ἡ Φλάνδρα, στὸ ταπεινὸ ἐπισκοπεῖο τῆς Κόνιτσας, κάποιο Φεβρουάριο εἴκοσι χρόνια πρίν, λάμβανε χώρα μία συνάντηση. Ὁ ἐκδότης τῆς μεγαλύτερης φλαμανδικῆς ἐφημερίδας εἶχε ἔρθει ἀπὸ τὸ Βέλγιο γιὰ νὰ γνωρίσει καὶ νὰ συζητήσει μὲ τὸ μακαριστὸ Μητροπολίτη Σεβαστιανό, στὴ διάρκεια τῶν ἐκδηλώσεων γιὰ τὴν Αὐτονομία τῆς Βορείου Ἠπείρου. Εἶναι ἐκπληκτικὸ πὼς οἱ μεγάλοι ἡγέτες ὁραματίζονται, συμμετέχουν καὶ διαμορφώνουν τὴν Ἱστορία.
Ὑπάρχουν ὅμως καὶ στὴ Ρωσία κάποιες φωνὲς γιὰ τὶς ὁποῖες ἡ Βόρειος Ἤπειρος δὲν εἶναι ἁπλῶς «ὁ τόπος προέλευσης τῆς φουστανέλας», ὅπου διαβιοῦν κάποιοι Ἕλληνες καὶ δυνητικὰ μπορεῖ νὰ ἀποτελεῖ τὸ φραστικὸ ἀντίβαρο στὸν ἀλβανικὸ ἐθνικισμό. Πρόκειται γιὰ ἀνθρώπους τῶν ρωσικῶν ὀρθοδόξων μέσων ἐνημέρωσης. Γιὰ αὐτοὺς ἡ Βόρειος Ἤπειρος εἶναι ὁ τόπος μαρτυρίου τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ ὅπου τὸ «ποθούμενο» τοῦ Ἁγίου δὲν ἦρθε ἀκόμη, ἂν καὶ χιλιάδες ἥρωες καὶ μάρτυρες θυσιάστηκαν καὶ γιὰ τὸν ὁποῖο ἀφιέρωσε τὴ ζωὴ τοῦ ὁ Μητροπολίτης Σεβαστιανός. Γιὰ αὐτοὺς ὁ Βορειοηπειρωτικὸς ἀγώνας συνεχίζεται καὶ ἀντλοῦν τὶς πληροφορίες τους ἀπὸ τὰ δελτία τύπου καὶ τὶς ἀνακοινώσεις τῆς Ἱερᾶς Μητρόπολης Δρυϊνουπόλεως ποὺ τὶς μεταφράζουν καὶ τὶς ἀναμεταδίδουν. Γιὰ αὐτοὺς τὸ παρελθόν, τὸ παρὸν καὶ τὸ μέλλον τῆς Βορείου Ἠπείρου περιγράφεται στὰ λόγια του Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου, μέσα στὰ βιβλία γιὰ τὸν Γέροντα ποὺ κυκλοφοροῦν εὐρέως καὶ εἶναι πολὺ δημοφιλῆ στὸ ρωσικὸ ἀναγνωστικὸ κοινό.
Συμπερασματικὰ ἡ συμβολὴ τῆς Ρωσίας στὴν ὑπόθεση τῆς Βορείου Ἠπείρου μπορεῖ νὰ γίνει σὲ διαφορετικοὺς τομεῖς καὶ σὲ πολλὰ ἐπίπεδα. Ἄλλωστε καὶ στὴ Βόρειο Ἤπειρο συνέβησαν οἱ δύο Νίκες ποὺ συγκινοῦν κάθε ρωσικὴ ψυχή: Ἡ Νίκη τῆς Ἐλευθερίας ἐνάντια στὶς δυνάμεις τοῦ Ἄξονα καὶ ἡ Νίκη τῆς Ὀρθοδοξίας ἐνάντια στὰ ἀθεϊστικὰ καθεστῶτα.
Μέσα ἀπὸ τὶς ὁμογενειακὲς ὀργανώσεις οἱ Βορειοηπειρῶτες θὰ μποροῦσαν νὰ ἀνοίξουν διαύλους ἐπικοινωνίας καὶ συνεργασίας μὲ τοὺς Ἕλληνες τῶν πρώην Σοβιετικῶν δημοκρατιῶν. Οἱ συνήθως ρωσόφωνοι αὐτοὶ συμπατριῶτες τους, ἐπηρεάζουν τὶς χῶρες ποὺ ζοῦν, ἔχουν ἐπαφὲς μὲ τὴ Μόσχα καὶ ἀντιμετωπίζουν πολλὲς φορὲς παρόμοια προβλήματα ὅπως π.χ. δυσκολίες ἐκλογικῆς ἐκπροσώπησης στὴν Οὐκρανία ἢ καταπάτησης περιουσιῶν στὴ Γεωργία.
Ἐνόψει της κρίσιμης ἀπογραφῆς τοῦ Ἀπριλίου τοῦ 2011 στὴν Ἀλβανία, ἡ προσέγγιση τῶν ρωσικῶν διπλωματικῶν ἀποστολῶν τῆς περιοχῆς ἴσως ἀποβεῖ χρήσιμη στὸν συντονισμὸ τῆς προσπάθειας γιὰ τὴν πλήρη ἀπεικόνιση τοῦ ἀριθμοῦ τῶν Ἑλλήνων καὶ κυρίως στὴ Βόρειο Ἤπειρο καὶ τῶν Σέρβων καὶ Μαυροβούνιων κυρίως στὸ Βορρᾶ. Ἰδιαίτερα ὅταν θὰ πρέπει νὰ ἀντιμετωπιστοῦν διάφορες μεθοδεύσεις π.χ. ἡ καταγραφὴ τῶν πολιτισμικῶν ὁμάδων τῶν Βλάχων καὶ τῶν Ρομὰ ὡς ἐθνικὲς μειονότητες. Ἐπίσης νὰ βοηθηθοῦν οἱ ὀρθόδοξοι ρευστῆς ἐθνικῆς συνείδησης νὰ ἀντιληφθοῦν ὅτι στὸ περιβάλλον τῆς διαρκοῦς «κοσοβοποίησης» τῆς περιοχῆς, ὁ σεβασμὸς στὴ θρησκευτικὴ ἐλευθερία καὶ διαφοροποίηση δὲν εἶναι αὐτονόητος.
Ἐπιτακτικὴ ἀνάγκη ἀποτελεῖ καὶ ἡ διοργάνωση διεθνοῦς συνεδρίου γιὰ τὸ Βορειοηπειρωτικό. Ἐκεῖ εἶναι δυνατὸν νὰ προσκληθοῦν γιὰ νὰ ἐκθέσουν τὶς ἀπόψεις τους καὶ κυρίως νὰ ἐνημερωθοῦν κάποιοι Ρῶσοι πολιτικοὶ ἐπιστήμονες, εἰδικοὶ στὸ θέμα καὶ μὲ καίριες θέσεις εἴτε ὡς σύμβουλοι τῆς ρωσικῆς κυβέρνησης, εἴτε ὡς ἀναλυτὲς στὰ μέσα ἐνημέρωσης.
Τέλος, ἡ ἐφαρμογὴ στὴν πράξη τῆς Αὐτονομίας τῆς Βορείου Ἠπείρου προφανῶς θὰ γίνει μὲ ὅρους Βρυξελλῶν καὶ ὄχι Καυκάσου. Ὅμως ἂς μὴν ξεχνᾶμε ὅτι ὅταν στὴν Κύπρο μὲ τὸ σχέδιο Ἀνᾶν θὰ καταλυόταν τὸ ὑπάρχον κυπριακὸ κράτος καὶ «εὐρωπαϊκὰ κεκτημένα» καὶ «ἑταῖροι» ἐξαφανίστηκαν, ὁ μόνος ποὺ στήριξε τὸν ἑλληνισμὸ στὴν ἀπόφασή του ἦταν ὁ «Μόσκοβος», ὅπως κραύγαζε ἐκεῖνες τὶς μέρες ὁ ἀρχηγὸς τοῦ ψευδοκράτους.
* Ἡ Ὄλγα Μιχαήλοβα εἶναι φιλόλογος-σλαβολόγος, πτυχιοῦχος καὶ ὑποψήφια διδάκτορας τοῦ Κρατικοῦ Πανεπιστημίου Ἁγίας Πετρούπολης. Στὴν Ἑλλάδα διδάσκει τὴ ρωσικὴ γλώσσα στὴ Σχολὴ Ξένων Γλωσσῶν τοῦ Ἱδρύματος Μελετῶν Χερσονήσου τοῦ Αἵμου στὴ Θεσσαλονίκη καὶ στὸ Τμῆμα Γλώσσας καὶ Πολιτισμοῦ Παρευξείνιων Χωρῶν τοῦ Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης στὴν Κομοτηνή.
ΠΗΓΗ:BOΡΕΙΟΗΠΕΙΡΩΤΙΚΟ ΒΗΜΑ
αναδημοσίευση από το http://diolkos.blogspot.com/
Η ΡΩΣΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΒΟΡΕΙΟΗΠΕΙΡΩΤΙΚΟ ΣΗΜΕΡΑ
Παρατίθεται χάρτης με τίτλο ''Η περιοχή της Ηπείρου και τα σύγχρονα όρια κρατών''
(Epirus across Greece and Albania el.svg) καθώς και σχετικό Υπόμνημα.
ΤΗς ΟΛΓΑς ΜΙΧΑΗΛΟΒΑς
Ἐπισκεπτόμενη τὸν περασμένο Μάιο τὴν περιοχὴ τῶν Ἁγίων Σαράντα καὶ ἀντικρίζοντας ἀπὸ τὸ Βουθρωτὸ τὴν ἀπέναντι ἀκτὴ τῆς Κέρκυρας, ἔφερα στὸ μυαλό μου τὸ ταξίδι τῆς ζωῆς μίας μεγάλης προσωπικότητας τῆς Ἑλλάδας, τῆς Ρωσίας ἀλλὰ καὶ ὁλόκληρής της οἰκουμένης, τοῦ Ἰωάννη Καποδίστρια. Ἀπὸ τὰ σκλαβωμένα ἐδάφη, στὰ Ἑπτάνησα ποὺ ἀνέπνεαν προσωρινὰ ἐλεύθερα ὑπὸ ρωσικὴ διοίκηση, μέχρι τὴν παγκόσμια ἀναγνώριση στὴν Ἁγία Πετρούπολη, τὴ δοξασμένη ἐπιστροφὴ καὶ τὴν αὐτοθυσία στὴν ἐλεύθερη πιὰ Ἑλλάδα.
Παρόμοια τολμηρὴ πορεία ζωῆς καὶ θανάτου θὰ ἀκολουθήσουν καὶ δεκάδες φυγάδες στὰ μαῦρα χρόνια του ὁλοκληρωτισμοῦ. Οὔτε οἱ παρεμβάσεις τοῦ Νικήτα Χρουστσὼφ δὲν εἰσακούγονται σὲ αὐτὴ τὴ χώρα-φυλακὴ τοῦ Ἐνβὲρ Χότζα καὶ οἱ διωγμοὶ θὰ συνεχιστοῦν γιὰ πολλὰ χρόνια. Ἂς ἐπανέλθουμε ὅμως στὸ παρόν, ἀφοῦ ἀκόμα καὶ τὴ στιγμὴ ποὺ γράφονται αὐτὲς οἱ γραμμές, οἱ ἐξελίξεις θέλουν νὰ μᾶς ξεπεράσουν.
Ὡς ἀφορμὴ γιὰ νὰ διατυπώσουμε ὁρισμένες σκέψεις στὸ θέμα μας, ἂς πάρουμε δύο ἄρθρα ποὺ δημοσιεύτηκαν πρὶν ἀπὸ λίγο καιρὸ στὴν πάλαι ποτὲ φωνὴ τῆς Σοβιετικῆς Ἕνωσης καὶ τῆς μισῆς ὑφηλίου, στὴν ἐφημερίδα «Πράβντα». Τὰ ἄρθρα εἶναι τοῦ Βαντὶμ Τρουχατσὼφ καὶ τὸ πρῶτο στὶς 31-1-2010 ἔχει τίτλο «Στὴν Ἑλλάδα ὑπάρχουν τὰ πάντα. Ἀκόμα καὶ Ἀλβανία;», συμπληρώνοντας τὴ γνωστὴ φράση τοῦ Τσέχωφ. Ἐπανέρχεται στὶς 20-2-2010 μὲ τὸ δεύτερο ἄρθρο του μὲ τίτλο « Ἡ Μεγάλη Ἀλβανία διεκδικεῖ τὴ …μισῆ Εὐρώπη;». Τὰ ἄρθρα ἔχουν γραφεῖ μὲ ἀφορμὴ τὴν ἀπόρριψη ἀπὸ τὸ Συνταγματικὸ Δικαστήριο τῆς Ἀλβανίας τῆς συμφωνίας γιὰ τὴν ὁριοθέτηση τῶν θαλασσίων συνόρων μὲ τὴν Ἑλλάδα καὶ τὴ συμπλήρωση δύο χρόνων ἀπὸ τὴν αὐτοανακήρυξη τῆς ἀνεξαρτησίας τοῦ Κοσόβου.
Ἀναφέρονται φυσικὰ στὸ ζήτημα τῶν ἀλβανικῶν διεκδικήσεων ἀπέναντι στὴν Ἑλλάδα. Τονίζει ὅτι οἱ Ἀλβανοὶ πιστεύουν ὅτι τὸ βορειοδυτικὸ κομμάτι τῆς Ἑλλάδας ἦταν ἀνέκαθεν ἀλβανικὸ καὶ ἤδη ἀπὸ τὸ 1982 τὸ Ἀλβανικὸ Ὑπουργεῖο Ἐξωτερικῶν ἔθεσε ἐπίσημα τὸ ζήτημα. Ἀκολουθεῖ ἡ περιγραφὴ τῆς κατάστασης τῶν ἀλβανικῶν πληθυσμῶν σὲ ὅλες τὶς ὅμορες πρὸς τὴν Ἀλβανία χῶρες καὶ σημειώνει: «Ἡ κατάσταση στὴν Ἑλλάδα εἶναι ἐπικίνδυνη. Ζοῦνε ἤδη μισὸ ἑκατομμύριο Ἀλβανοὶ
…Στὴν Ἀλβανικὴ τηλεόραση κάνουν ἐκκλήσεις γιὰ νὰ τραβήξουν τὴ διεθνῆ προσοχή…Οἱ Ἀλβανοὶ στὴν Ἤπειρο ἀπαιτοῦν νὰ διδάσκονται τὴν ἱστορία τους στὴ γλώσσα τους καὶ ζητοῦν τὴν αὐτονομία τῆς περιοχῆς ὅπως στὸ Κόσοβο …»
Στὴ συνέχεια ὅμως ἐπισημαίνει: « Βέβαια εἶναι ἀλήθεια ὅτι, σὲ ἀντίθεση μὲ τὴ Σερβία, ἡ Ἑλλάδα ἔχει τὴ δυνατότητα νὰ ἐγείρει ἐνάντιες ἀξιώσεις. Καὶ αὐτὸ ἐπειδὴ στὸ νότιο μέρος τῆς Ἀλβανίας ποὺ φέρει τὴν ὀνομασία Βόρειος Ἤπειρος, ζοῦν μερικὲς δεκάδες χιλιάδες Ἕλληνες. Ἐκεῖ ἔστρεψε τὴν προσοχή, ἤδη δύο χρόνια πρίν, ἕνας ἀπὸ τοὺς ἐξέχοντες ἱεράρχες τῆς Ὀρθόδοξης Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας, ὁ Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως Ἀνδρέας». Καὶ τελειώνει τὸ ἄρθρο παραθέτοντας μία παράγραφο μὲ τὶς σχετικὲς δηλώσεις τοῦ ἀκριτικοῦ ἱεράρχη.
Παρατηροῦμε ὅτι ἡ «Πράβντα» προβάλλει δύο θέματα- τὸ Τσάμικο καὶ τὸ Βορειοηπειρωτικὸ – ποὺ γιὰ τὴν ἐπίσημη ἑλληνικὴ ἐξωτερικὴ πολιτικὴ εἶναι ἀνύπαρκτα, φέρνοντας κατευθείαν τὴν Ἑλλάδα σὲ θέση ἀμυνόμενου. Ἀκόμη βλέπουμε νὰ ἐμφανίζεται περιορισμένος σὲ μερικὲς δεκάδες χιλιάδες, ἀπὸ τὶς διακόσιες ὡς τετρακόσιες χιλιάδες ποὺ ἐκτιμοῦσαν οἱ ρωσικὲς πηγές, ὁ πληθυσμὸς τῆς Ἑλληνικῆς μειονότητας. Τέλος, τὸ βάρος τῆς ὑπεράσπισης τῶν δικαίων τῆς Ἑλλάδας πέφτει ὅλο στὴ Μητρόπολη Δρυϊνουπόλεως, ἐνῶ παλαιότερα ἀναφερόταν τόσο σὲ αὐτή, ὅσο καὶ στὴν ὀργάνωση τῶν Βορειοηπειρωτῶν «Ὁμόνοια» μὲ τοὺς πέντε ἥρωές της.
Ἡ ἀπόφαση τοῦ δικαστηρίου τῆς Χάγης γιὰ τὸ Κόσοβο ἔχει ὅμως ἤδη ἐκδοθεῖ ἐδῶ καὶ μερικὲς ὧρες, καὶ εἶναι εὐκαιρία νὰ δοῦμε καὶ τὴν ἐπίσημη ἄποψη τοῦ ρωσικοῦ κράτους γιὰ τὸν ἀλβανικὸ ἐπεκτατισμό. Σᾶς καλοῦμε λοιπὸν στὴν ἰστοσελίδα τοῦ ρωσικοῦ ὑπουργείου Ἐξωτερικῶν (www.mid.ru -ἑνότητα International Affairs) ὅπου οἱ πολλὲς ἐπιλογὲς γλώσσας-ἀκόμα καὶ κινέζικα-ἐπιτρέπουν σὲ ὅλους νὰ κατανοήσουμε πόσο κεντρικὸ εἶναι αὐτὸ τὸ ζήτημα γιὰ τὴ Ρωσία σήμερα.
Τὸ ἐνδιαφέρον αὐτὸ ἐκλαμβάνεται, λανθασμένα, ἁπλῶς ὡς φόβος ἀπέναντι σὲ ἀποσχιστικὰ φαινόμενα, ὅπως ἀντίστοιχα κάνει καὶ ἡ Ἱσπανία, λόγω τῆς ὕπαρξης αὐτόνομων δημοκρατιῶν στὸ ἐσωτερικό της. Καὶ ὅμως τὸ ζήτημα τοῦ Κοσόβου ἔχει νὰ κάνει καὶ μὲ τὸ γόητρο τῆς Ρωσίας καθὼς καὶ μὲ εὐρύτερους σχεδιασμούς της στὴν περιοχή.
Ἕνα ἄλλο χαρακτηριστικὸ εἶναι ὅτι κύριος ὑποκινητὴς καὶ ὑπερασπιστὴς τῶν Ἀλβανῶν, θεωρεῖται ἀπὸ τοὺς Ρώσους πολιτικοὺς ἀναλυτὲς ἡ …Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση! Ἰδιαίτερα ἐπικρίνεται μάλιστα ἡ βελγικὴ προεδρία μὲ τὰ γνωστὰ ἐσωτερικὰ προβλήματα.
Σὲ αὐτὸ τὸ σημεῖο παίρνω τὴν ἀφορμὴ νὰ παραθέσω ἕνα γεγονὸς ποὺ πληροφορήθηκα ἀπὸ μέλος τῆς Σ.Φ.Ε.Β.Α. κατὰ τὴν ἔρευνά μου. Ἐνῶ λοιπὸν τώρα, μετὰ τὴν ἐπικράτηση τοῦ φλαμανδικοῦ ἀποσχιστικοῦ κινήματος στὶς ἐκλογὲς τοῦ Βελγίου, ὅλοι ψάχνουμε νὰ βροῦμε ποῦ καὶ τί εἶναι αὐτὴ ἡ Φλάνδρα, στὸ ταπεινὸ ἐπισκοπεῖο τῆς Κόνιτσας, κάποιο Φεβρουάριο εἴκοσι χρόνια πρίν, λάμβανε χώρα μία συνάντηση. Ὁ ἐκδότης τῆς μεγαλύτερης φλαμανδικῆς ἐφημερίδας εἶχε ἔρθει ἀπὸ τὸ Βέλγιο γιὰ νὰ γνωρίσει καὶ νὰ συζητήσει μὲ τὸ μακαριστὸ Μητροπολίτη Σεβαστιανό, στὴ διάρκεια τῶν ἐκδηλώσεων γιὰ τὴν Αὐτονομία τῆς Βορείου Ἠπείρου. Εἶναι ἐκπληκτικὸ πὼς οἱ μεγάλοι ἡγέτες ὁραματίζονται, συμμετέχουν καὶ διαμορφώνουν τὴν Ἱστορία.
Ὑπάρχουν ὅμως καὶ στὴ Ρωσία κάποιες φωνὲς γιὰ τὶς ὁποῖες ἡ Βόρειος Ἤπειρος δὲν εἶναι ἁπλῶς «ὁ τόπος προέλευσης τῆς φουστανέλας», ὅπου διαβιοῦν κάποιοι Ἕλληνες καὶ δυνητικὰ μπορεῖ νὰ ἀποτελεῖ τὸ φραστικὸ ἀντίβαρο στὸν ἀλβανικὸ ἐθνικισμό. Πρόκειται γιὰ ἀνθρώπους τῶν ρωσικῶν ὀρθοδόξων μέσων ἐνημέρωσης. Γιὰ αὐτοὺς ἡ Βόρειος Ἤπειρος εἶναι ὁ τόπος μαρτυρίου τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ ὅπου τὸ «ποθούμενο» τοῦ Ἁγίου δὲν ἦρθε ἀκόμη, ἂν καὶ χιλιάδες ἥρωες καὶ μάρτυρες θυσιάστηκαν καὶ γιὰ τὸν ὁποῖο ἀφιέρωσε τὴ ζωὴ τοῦ ὁ Μητροπολίτης Σεβαστιανός. Γιὰ αὐτοὺς ὁ Βορειοηπειρωτικὸς ἀγώνας συνεχίζεται καὶ ἀντλοῦν τὶς πληροφορίες τους ἀπὸ τὰ δελτία τύπου καὶ τὶς ἀνακοινώσεις τῆς Ἱερᾶς Μητρόπολης Δρυϊνουπόλεως ποὺ τὶς μεταφράζουν καὶ τὶς ἀναμεταδίδουν. Γιὰ αὐτοὺς τὸ παρελθόν, τὸ παρὸν καὶ τὸ μέλλον τῆς Βορείου Ἠπείρου περιγράφεται στὰ λόγια του Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου, μέσα στὰ βιβλία γιὰ τὸν Γέροντα ποὺ κυκλοφοροῦν εὐρέως καὶ εἶναι πολὺ δημοφιλῆ στὸ ρωσικὸ ἀναγνωστικὸ κοινό.
Συμπερασματικὰ ἡ συμβολὴ τῆς Ρωσίας στὴν ὑπόθεση τῆς Βορείου Ἠπείρου μπορεῖ νὰ γίνει σὲ διαφορετικοὺς τομεῖς καὶ σὲ πολλὰ ἐπίπεδα. Ἄλλωστε καὶ στὴ Βόρειο Ἤπειρο συνέβησαν οἱ δύο Νίκες ποὺ συγκινοῦν κάθε ρωσικὴ ψυχή: Ἡ Νίκη τῆς Ἐλευθερίας ἐνάντια στὶς δυνάμεις τοῦ Ἄξονα καὶ ἡ Νίκη τῆς Ὀρθοδοξίας ἐνάντια στὰ ἀθεϊστικὰ καθεστῶτα.
Μέσα ἀπὸ τὶς ὁμογενειακὲς ὀργανώσεις οἱ Βορειοηπειρῶτες θὰ μποροῦσαν νὰ ἀνοίξουν διαύλους ἐπικοινωνίας καὶ συνεργασίας μὲ τοὺς Ἕλληνες τῶν πρώην Σοβιετικῶν δημοκρατιῶν. Οἱ συνήθως ρωσόφωνοι αὐτοὶ συμπατριῶτες τους, ἐπηρεάζουν τὶς χῶρες ποὺ ζοῦν, ἔχουν ἐπαφὲς μὲ τὴ Μόσχα καὶ ἀντιμετωπίζουν πολλὲς φορὲς παρόμοια προβλήματα ὅπως π.χ. δυσκολίες ἐκλογικῆς ἐκπροσώπησης στὴν Οὐκρανία ἢ καταπάτησης περιουσιῶν στὴ Γεωργία.
Ἐνόψει της κρίσιμης ἀπογραφῆς τοῦ Ἀπριλίου τοῦ 2011 στὴν Ἀλβανία, ἡ προσέγγιση τῶν ρωσικῶν διπλωματικῶν ἀποστολῶν τῆς περιοχῆς ἴσως ἀποβεῖ χρήσιμη στὸν συντονισμὸ τῆς προσπάθειας γιὰ τὴν πλήρη ἀπεικόνιση τοῦ ἀριθμοῦ τῶν Ἑλλήνων καὶ κυρίως στὴ Βόρειο Ἤπειρο καὶ τῶν Σέρβων καὶ Μαυροβούνιων κυρίως στὸ Βορρᾶ. Ἰδιαίτερα ὅταν θὰ πρέπει νὰ ἀντιμετωπιστοῦν διάφορες μεθοδεύσεις π.χ. ἡ καταγραφὴ τῶν πολιτισμικῶν ὁμάδων τῶν Βλάχων καὶ τῶν Ρομὰ ὡς ἐθνικὲς μειονότητες. Ἐπίσης νὰ βοηθηθοῦν οἱ ὀρθόδοξοι ρευστῆς ἐθνικῆς συνείδησης νὰ ἀντιληφθοῦν ὅτι στὸ περιβάλλον τῆς διαρκοῦς «κοσοβοποίησης» τῆς περιοχῆς, ὁ σεβασμὸς στὴ θρησκευτικὴ ἐλευθερία καὶ διαφοροποίηση δὲν εἶναι αὐτονόητος.
Ἐπιτακτικὴ ἀνάγκη ἀποτελεῖ καὶ ἡ διοργάνωση διεθνοῦς συνεδρίου γιὰ τὸ Βορειοηπειρωτικό. Ἐκεῖ εἶναι δυνατὸν νὰ προσκληθοῦν γιὰ νὰ ἐκθέσουν τὶς ἀπόψεις τους καὶ κυρίως νὰ ἐνημερωθοῦν κάποιοι Ρῶσοι πολιτικοὶ ἐπιστήμονες, εἰδικοὶ στὸ θέμα καὶ μὲ καίριες θέσεις εἴτε ὡς σύμβουλοι τῆς ρωσικῆς κυβέρνησης, εἴτε ὡς ἀναλυτὲς στὰ μέσα ἐνημέρωσης.
Τέλος, ἡ ἐφαρμογὴ στὴν πράξη τῆς Αὐτονομίας τῆς Βορείου Ἠπείρου προφανῶς θὰ γίνει μὲ ὅρους Βρυξελλῶν καὶ ὄχι Καυκάσου. Ὅμως ἂς μὴν ξεχνᾶμε ὅτι ὅταν στὴν Κύπρο μὲ τὸ σχέδιο Ἀνᾶν θὰ καταλυόταν τὸ ὑπάρχον κυπριακὸ κράτος καὶ «εὐρωπαϊκὰ κεκτημένα» καὶ «ἑταῖροι» ἐξαφανίστηκαν, ὁ μόνος ποὺ στήριξε τὸν ἑλληνισμὸ στὴν ἀπόφασή του ἦταν ὁ «Μόσκοβος», ὅπως κραύγαζε ἐκεῖνες τὶς μέρες ὁ ἀρχηγὸς τοῦ ψευδοκράτους.
* Ἡ Ὄλγα Μιχαήλοβα εἶναι φιλόλογος-σλαβολόγος, πτυχιοῦχος καὶ ὑποψήφια διδάκτορας τοῦ Κρατικοῦ Πανεπιστημίου Ἁγίας Πετρούπολης. Στὴν Ἑλλάδα διδάσκει τὴ ρωσικὴ γλώσσα στὴ Σχολὴ Ξένων Γλωσσῶν τοῦ Ἱδρύματος Μελετῶν Χερσονήσου τοῦ Αἵμου στὴ Θεσσαλονίκη καὶ στὸ Τμῆμα Γλώσσας καὶ Πολιτισμοῦ Παρευξείνιων Χωρῶν τοῦ Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης στὴν Κομοτηνή.
ΠΗΓΗ:BOΡΕΙΟΗΠΕΙΡΩΤΙΚΟ ΒΗΜΑ
αναδημοσίευση από το http://diolkos.blogspot.com/
Η Ελλάδα δεν εισέβαλε στην Κύπρο
Η Ελλάδα δεν εισέβαλε στην Κύπρο
02/10/2010 | Με τον Μιχάλη Κοντό
Η επίμαχη δήλωση του Προέδρου Χριστόφια στο Ινστιτούτο Brookings, στην Ουάσινγκτον, μπορεί να αναλυθεί από πάμπολλες οπτικές γωνίες. Από αυτές επιλέγω δύο, μέσα από τις οποίες μπορεί να προσεγγιστεί τόσο η ουσία των λεγομένων του, όσο και οι ενδεχόμενες συνέπειές τους.
Η πρώτη είναι η εννοιολογική. Είπε λοιπόν ο Πρόεδρος: «The so called motherlands both invaded Cyprus». Από αυτή τη φράση, κατά τη γνώμη μου, από εννοιολογικής πλευράς, όλη η ουσία συγκεντρώνεται στη λέξη «invaded». Η τελευταία, μεταφράζεται ως «εισέβαλαν». Κατά συνέπεια, η ελληνική μετάφραση είναι «οι ούτω καλούμενες μητέρες πατρίδες εισέβαλαν και οι δύο στην Κύπρο». Το ΑΚΕΛ και η Κυβέρνηση αντιλήφθηκαν πρώιμα το ατόπημα του Προέδρου, γι’ αυτό και στις απαντήσεις τους προς τους αντιδράσαντες στα τηλεοπτικά παράθυρα έσπευσαν να υποβαθμίσουν τη δήλωση, αποδίδοντας στον Πρόεδρο τον όρο «επενέβησαν» και όχι «εισέβαλαν». Προέβησαν, με άλλα λόγια, σε μια αλλοιωμένη μετάφραση της δήλωσης.
Κατά την άποψή μου, ο λόγος αυτής της αλλοίωσης έχει να κάνει με το γεγονός ότι η έννοια της επέμβασης είναι γενική και δεν περιγράφει μια συγκεκριμένη κατάσταση, παρά περικλείει ένα ευρύ φάσμα ενεργειών, μεταξύ των οποίων η εισβολή, το πραξικόπημα, ο χρηματισμός προσωπικοτήτων και πολλές άλλες περιπτώσεις άσκησης άμεσης επιρροής σε μία κατάσταση από τον επεμβαίνοντα προς τρίτο ή τρίτα μέρη. Οπότε, η έννοια «επέμβαση» είναι τρόπον τινά αθώα, καθ’ ότι, έστω και σε γενικές γραμμές, όντως περιγράφει το τι ακριβώς συνέβη στις 15 Ιουλίου 1974. Η έννοια «εισβολή» όμως, την οποία και χρησιμοποίησε ο Πρόεδρος δεν το περιγράφει. Εισβολή σημαίνει απ’ ευθείας εξωτερική στρατιωτική επέμβαση. Σαφώς, η χούντα των Αθηνών δεν έκανε κάτι τέτοιο. Αυτό που έλαβε χώρα στις 15 Ιουλίου 1974 περιγράφεται από τον όρο «πραξικόπημα». Πραξικόπημα είναι η υποκίνηση ανατρεπτικής ενέργειας εις βάρος μιας νόμιμης κυβέρνησης, μέσω της κινητοποίησης ενδημικών δυνάμεων.
Ηθικά και νομικά δεν νομιμοποιείται ούτε η μία ενέργεια, ούτε η άλλη. Και, όπως πολύ σωστά συχνά αναφέρεται, η πρώτη ενέργεια (πραξικόπημα 15ης Ιουλίου) αποτέλεσε την αφορμή για τη δεύτερη (εισβολή 20ής Ιουλίου). Εν τούτοις, συνιστά ιστορική ανακρίβεια κολοσσιαίου μεγέθους η χρήση του όρου «εισβολή» για την ανατρεπτική ενέργεια της 15ης Ιουλίου. Πόσω μάλλον η εξίσωσή της -σε ισχύ, εκτόπισμα και καταστροφικότητα- με την τουρκική εισβολή της 20ής Ιουλίου, η οποία άφησε εκατόμβες νεκρών, πρόσφυγες, αγνοούμενους και την έκτοτε παράνομη κατοχή του 37% της Κύπρου. Ατόπημα συνιστά επίσης το να καταλογίζεται «εισβολή» στην Ελλάδα επί ίσοις όροις με την Τουρκία, τη στιγμή που το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου τελέστηκε από μια κυβέρνηση που δεν βρισκόταν στα χέρια του ελληνικού λαού. Αντιθέτως, η τουρκική εισβολή διεπράχθη από δημοκρατικά εκλελεγμένη κυβέρνηση και τα αποτελέσματά της υποστηρίζονται έκτοτε από όλες τις επακολουθήσασες τουρκικές κυβερνήσεις.
Η δεύτερη οπτική προσέγγισης της επίμαχης δήλωσης είναι η επικοινωνιακή. Σε επίπεδο διεθνούς πολιτικής, όπως έχουμε ήδη αναφέρει, η κάθε δήλωση ενός ηγέτη μετρά. Οδηγεί τόσο τις ηγεσίες άλλων κρατών, όσο και άλλα κέντρα λήψης αποφάσεων και διαμόρφωσης στάσεων και πολιτικών (ΜΜΕ, διεθνείς οργανισμοί, πολιτικά κόμματα, δεξαμενές σκέψεις, ιδιώτες ερευνητές και συγγραφείς κ.λπ.) σε συμπεράσματα. Μια δήλωση ενός αρχηγού κράτους συχνά αποδίδεται συνολικά στο ίδιο το κράτος, ή στους πολίτες του. Π.χ. συχνά, χάριν συντομίας και πάντοτε αυθαίρετα, λέμε ότι π.χ. «η Γερμανία υποστηρίζει το Α», ή «οι Γερμανοί υποστηρίζουν το Α» και όχι «η Καγκελάριος Μέρκελ υποστηρίζει το Α».
Καλώς ή κακώς, όμως, έτσι διαμορφώνονται οι ατομικές και συλλογικές αντιλήψεις για όλα τα πολιτικά ζητήματα. Γι’ αυτό και ο Πρόεδρος όφειλε να ήταν προσεκτικός με τους όρους που χρησιμοποίησε διότι, στο βαθμό που θα λάβει έκταση η ανιστόρητη δήλωσή του, θα συμβάλει στο να διαμορφωθούν αντιλήψεις στο εξωτερικό, σύμφωνα με τις οποίες «η Ελλάδα και η Τουρκία εισέβαλαν στην Κύπρο, άρα ευθύνονται εξίσου για την τωρινή κατάσταση». Και αν αυτό συμβεί, τότε το έργο μας να πείσουμε το διεθνή παράγοντα για την αδιάλλακτη στάση της Τουρκίας στο Κυπριακό, με στόχο να υποδείξουμε στην τελευταία ότι η στάση της αυτή της προκαλεί περισσότερο κόστος παρά όφελος, καθίσταται εξαιρετικά δυσχερές.
ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΟΝΤΟΣ
Πολιτικός επιστήμονας, διεθνολόγος και
αρχισυντάκτης του περιοδικού «Σύγχρονη Άποψη»
αναδημοσίευση από SigmaLive.com
http://www.sigmalive.com/simerini/analiseis/other/311331
Σημερινή
02/10/2010 | Με τον Μιχάλη Κοντό
Η επίμαχη δήλωση του Προέδρου Χριστόφια στο Ινστιτούτο Brookings, στην Ουάσινγκτον, μπορεί να αναλυθεί από πάμπολλες οπτικές γωνίες. Από αυτές επιλέγω δύο, μέσα από τις οποίες μπορεί να προσεγγιστεί τόσο η ουσία των λεγομένων του, όσο και οι ενδεχόμενες συνέπειές τους.
Η πρώτη είναι η εννοιολογική. Είπε λοιπόν ο Πρόεδρος: «The so called motherlands both invaded Cyprus». Από αυτή τη φράση, κατά τη γνώμη μου, από εννοιολογικής πλευράς, όλη η ουσία συγκεντρώνεται στη λέξη «invaded». Η τελευταία, μεταφράζεται ως «εισέβαλαν». Κατά συνέπεια, η ελληνική μετάφραση είναι «οι ούτω καλούμενες μητέρες πατρίδες εισέβαλαν και οι δύο στην Κύπρο». Το ΑΚΕΛ και η Κυβέρνηση αντιλήφθηκαν πρώιμα το ατόπημα του Προέδρου, γι’ αυτό και στις απαντήσεις τους προς τους αντιδράσαντες στα τηλεοπτικά παράθυρα έσπευσαν να υποβαθμίσουν τη δήλωση, αποδίδοντας στον Πρόεδρο τον όρο «επενέβησαν» και όχι «εισέβαλαν». Προέβησαν, με άλλα λόγια, σε μια αλλοιωμένη μετάφραση της δήλωσης.
Κατά την άποψή μου, ο λόγος αυτής της αλλοίωσης έχει να κάνει με το γεγονός ότι η έννοια της επέμβασης είναι γενική και δεν περιγράφει μια συγκεκριμένη κατάσταση, παρά περικλείει ένα ευρύ φάσμα ενεργειών, μεταξύ των οποίων η εισβολή, το πραξικόπημα, ο χρηματισμός προσωπικοτήτων και πολλές άλλες περιπτώσεις άσκησης άμεσης επιρροής σε μία κατάσταση από τον επεμβαίνοντα προς τρίτο ή τρίτα μέρη. Οπότε, η έννοια «επέμβαση» είναι τρόπον τινά αθώα, καθ’ ότι, έστω και σε γενικές γραμμές, όντως περιγράφει το τι ακριβώς συνέβη στις 15 Ιουλίου 1974. Η έννοια «εισβολή» όμως, την οποία και χρησιμοποίησε ο Πρόεδρος δεν το περιγράφει. Εισβολή σημαίνει απ’ ευθείας εξωτερική στρατιωτική επέμβαση. Σαφώς, η χούντα των Αθηνών δεν έκανε κάτι τέτοιο. Αυτό που έλαβε χώρα στις 15 Ιουλίου 1974 περιγράφεται από τον όρο «πραξικόπημα». Πραξικόπημα είναι η υποκίνηση ανατρεπτικής ενέργειας εις βάρος μιας νόμιμης κυβέρνησης, μέσω της κινητοποίησης ενδημικών δυνάμεων.
Ηθικά και νομικά δεν νομιμοποιείται ούτε η μία ενέργεια, ούτε η άλλη. Και, όπως πολύ σωστά συχνά αναφέρεται, η πρώτη ενέργεια (πραξικόπημα 15ης Ιουλίου) αποτέλεσε την αφορμή για τη δεύτερη (εισβολή 20ής Ιουλίου). Εν τούτοις, συνιστά ιστορική ανακρίβεια κολοσσιαίου μεγέθους η χρήση του όρου «εισβολή» για την ανατρεπτική ενέργεια της 15ης Ιουλίου. Πόσω μάλλον η εξίσωσή της -σε ισχύ, εκτόπισμα και καταστροφικότητα- με την τουρκική εισβολή της 20ής Ιουλίου, η οποία άφησε εκατόμβες νεκρών, πρόσφυγες, αγνοούμενους και την έκτοτε παράνομη κατοχή του 37% της Κύπρου. Ατόπημα συνιστά επίσης το να καταλογίζεται «εισβολή» στην Ελλάδα επί ίσοις όροις με την Τουρκία, τη στιγμή που το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου τελέστηκε από μια κυβέρνηση που δεν βρισκόταν στα χέρια του ελληνικού λαού. Αντιθέτως, η τουρκική εισβολή διεπράχθη από δημοκρατικά εκλελεγμένη κυβέρνηση και τα αποτελέσματά της υποστηρίζονται έκτοτε από όλες τις επακολουθήσασες τουρκικές κυβερνήσεις.
Η δεύτερη οπτική προσέγγισης της επίμαχης δήλωσης είναι η επικοινωνιακή. Σε επίπεδο διεθνούς πολιτικής, όπως έχουμε ήδη αναφέρει, η κάθε δήλωση ενός ηγέτη μετρά. Οδηγεί τόσο τις ηγεσίες άλλων κρατών, όσο και άλλα κέντρα λήψης αποφάσεων και διαμόρφωσης στάσεων και πολιτικών (ΜΜΕ, διεθνείς οργανισμοί, πολιτικά κόμματα, δεξαμενές σκέψεις, ιδιώτες ερευνητές και συγγραφείς κ.λπ.) σε συμπεράσματα. Μια δήλωση ενός αρχηγού κράτους συχνά αποδίδεται συνολικά στο ίδιο το κράτος, ή στους πολίτες του. Π.χ. συχνά, χάριν συντομίας και πάντοτε αυθαίρετα, λέμε ότι π.χ. «η Γερμανία υποστηρίζει το Α», ή «οι Γερμανοί υποστηρίζουν το Α» και όχι «η Καγκελάριος Μέρκελ υποστηρίζει το Α».
Καλώς ή κακώς, όμως, έτσι διαμορφώνονται οι ατομικές και συλλογικές αντιλήψεις για όλα τα πολιτικά ζητήματα. Γι’ αυτό και ο Πρόεδρος όφειλε να ήταν προσεκτικός με τους όρους που χρησιμοποίησε διότι, στο βαθμό που θα λάβει έκταση η ανιστόρητη δήλωσή του, θα συμβάλει στο να διαμορφωθούν αντιλήψεις στο εξωτερικό, σύμφωνα με τις οποίες «η Ελλάδα και η Τουρκία εισέβαλαν στην Κύπρο, άρα ευθύνονται εξίσου για την τωρινή κατάσταση». Και αν αυτό συμβεί, τότε το έργο μας να πείσουμε το διεθνή παράγοντα για την αδιάλλακτη στάση της Τουρκίας στο Κυπριακό, με στόχο να υποδείξουμε στην τελευταία ότι η στάση της αυτή της προκαλεί περισσότερο κόστος παρά όφελος, καθίσταται εξαιρετικά δυσχερές.
ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΟΝΤΟΣ
Πολιτικός επιστήμονας, διεθνολόγος και
αρχισυντάκτης του περιοδικού «Σύγχρονη Άποψη»
αναδημοσίευση από SigmaLive.com
http://www.sigmalive.com/simerini/analiseis/other/311331
Σημερινή
ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥΡΚΩΝ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΩΝ
ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥΡΚΩΝ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΩΝ
H ίδρυση μιας Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης, του Συνδέσμου Τούρκων και Ελλήνων Δημοσιογράφων, στην οποία θα μπορούν να συμμετέχουν δημοσιογράφοι και από τις δύο χώρες, αποφασίστηκε στην Έκτη Συνδιάσκεψη Τούρκων και Ελλήνων Δημοσιογράφων στη Σμύρνη.
Η συνδιάσκεψη ολοκληρώθηκε με την υιοθέτηση κοινής διακήρυξης με την οποία ανακοινώνεται η ίδρυση της οργάνωσης.
Σύμφωνα με το Καταστατικό, το οποίο υιοθετήθηκε προσωρινά από τη Συνδιάσκεψη,...
ο Σύνδεσμος θα προσπαθήσει να προωθήσει το διάλογο και τις ανταλλαγές ανάμεσα στους δημοσιογράφους των δύο χωρών, να οργανώνει συνδιασκέψεις, να προωθεί τις ανταλλαγές ανάμεσα σε νέους δημοσιογράφους και να δημιουργεί τις κατάλληλες συνθήκες ώστε οι δύο πλευρές να παρουσιάζουν, η μία την άλλη, "όπως ακριβώς είναι".
Κατά τη διάρκεια των διήμερων συναντήσεων συζητήθηκε η ενδεκάχρονη προσέγγιση ανάμεσα στην Τουρκία και την Ελλάδα. Οι συμμετέχοντες συμφώνησαν ότι μολονότι έχει σημειωθεί σημαντική πρόοδος στον τρόπο κάλυψης από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και στις δύο πλευρές, απαιτείται περισσότερο έργο, ώστε να επιτευχθούν ακόμη υψηλότερες προδιαγραφές δημοσιογραφικής πρακτικής και επίπεδα αμοιβαίας κατανόησης.
αναδημοσίευση από το http://fimotro.blogspot.com/2010/09/blog-post_4410.html
στις 23:56
H ίδρυση μιας Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης, του Συνδέσμου Τούρκων και Ελλήνων Δημοσιογράφων, στην οποία θα μπορούν να συμμετέχουν δημοσιογράφοι και από τις δύο χώρες, αποφασίστηκε στην Έκτη Συνδιάσκεψη Τούρκων και Ελλήνων Δημοσιογράφων στη Σμύρνη.
Η συνδιάσκεψη ολοκληρώθηκε με την υιοθέτηση κοινής διακήρυξης με την οποία ανακοινώνεται η ίδρυση της οργάνωσης.
Σύμφωνα με το Καταστατικό, το οποίο υιοθετήθηκε προσωρινά από τη Συνδιάσκεψη,...
ο Σύνδεσμος θα προσπαθήσει να προωθήσει το διάλογο και τις ανταλλαγές ανάμεσα στους δημοσιογράφους των δύο χωρών, να οργανώνει συνδιασκέψεις, να προωθεί τις ανταλλαγές ανάμεσα σε νέους δημοσιογράφους και να δημιουργεί τις κατάλληλες συνθήκες ώστε οι δύο πλευρές να παρουσιάζουν, η μία την άλλη, "όπως ακριβώς είναι".
Κατά τη διάρκεια των διήμερων συναντήσεων συζητήθηκε η ενδεκάχρονη προσέγγιση ανάμεσα στην Τουρκία και την Ελλάδα. Οι συμμετέχοντες συμφώνησαν ότι μολονότι έχει σημειωθεί σημαντική πρόοδος στον τρόπο κάλυψης από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και στις δύο πλευρές, απαιτείται περισσότερο έργο, ώστε να επιτευχθούν ακόμη υψηλότερες προδιαγραφές δημοσιογραφικής πρακτικής και επίπεδα αμοιβαίας κατανόησης.
αναδημοσίευση από το http://fimotro.blogspot.com/2010/09/blog-post_4410.html
στις 23:56
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)